Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015
ΣΟΥΤΖΟΥΚΑΚΙΑ ΣΜΥΡΝΕΪΚΑ
Σταύρος Μαράτος έως Συνταγές στα Λί Λά
ΣΟΥΤΖΟΥΚΑΚΙΑ ΣΜΥΡΝΕΪΚΑ
Υ Λ Ι Κ Α για τα σουτζουκάκια
500 γραμ. Κιμάς μοσχαρίσιος άπαχος, από νουά
1 φλ.τσαγ. Φρυγανιά τριμμένη (κρίθινα Κρητικά παξιμαδάκια, αλεσμένα στο multi)
1/2 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
1/2 φλ.τσαγ. Μαϊντανό
1 Κρεμμύδι μέτριο
2 σκελίδες Σκόρδο
1/2 κουτ.γλ. Κύμινο
1/2 κουτ.σουπ. Πάπρικα γλυκειά
1/2 κουτ.σουπ. Μουστάρδα Dijon
Αλατοπίπερο
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΑΛΤΣΑ
400 γραμ. Ντομάτα κονκασέ (ένα κουτί)
1 φλ.τσαγ. Κρασί ξερό κόκκινο
1 φλ.τσαγ. ζεστό Νερό
1/2 κουτ.γλ. Κανέλλα
1 κουτ.γλ. Κύμινο
1-2 κουτ.σουπ. Ντοματοπελτέ
3-4 κουτ.σουπ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο (έβαλα δικό μου καυτερό με πιπερίτσες)
2 σκελίδες Σκορδο
1 κουτ.γλ. Ζάχαρη άσπρη
Αλατοπιπερο
Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Αλέθω τα παξιμαδάκια στο πολυμιξεράκι. Αδειάζω το περιεχόμενο στο μπωλ, όπου έχω τον κιμά και βάζω το λάδι, τον μαϊντανό, το κρεμμύδι, το σκόρδο, το κύμινο, την πάπρικα, και το αλατοπίπερο στο multi και τα κάνω χυλό.
Αδειάζω τον χυλό από το multi στο μπωλ με τον κιμά και την φρυγανιά και ζυμώνω πολύ καλά.
Σκεπάζω την επιφάνεια με μεμβράνη και στο ψυγείο για 2 ώρες.
Βγάζω το μπωλ, ζυμώνω λίγο ακόμη και απλώνω το μείγμα του κιμά σε αντικολλητικό χαρτί, το τετραγωνίζω και το κόβω στα σουτζουκάκια, λεπτά και μακρυά
Τα ψήνω στο σχαροτήγανο σε μέτρια φωτιά και τα αφήνω στην άκρη (ή εναλλακτικά τα ψήνω στον φούρνο σε ταψί με λαδόκολλα)
Η σάλτσα γίνεται πολύ εύκολα. Τα υλικά της, εκτός νερό και κρασί, στο multi γίνονται χυλός. Σε βαθύ τηγάνι μόλις πάρει βράση, ρίχνω το κρασί και βράζω για 15 λεπτά. Στην πορεία αραιώνω με το ζεστό νερό και πριν να πήξει τελείως, ρίχνω τα σουτζουκάκια
Αφήνω να βράσουν μερικά λεπτά ακόμη και.... έτοιμα!
Αν σπάσει κανένα είναι μια καλή ευκαιρία για δοκιμή...
Αυτά είναι τα σταθερά! Σήμερα τα σουτζουκάκια ψήθηκαν στη σχάρα του φούρνου, στους 200 βαθμούς, στον αέρα, με ένα πυρεξάκι με πατάτες από κάτω, για να στάζουν τα ζουμιά.
Τα υπόλοιπα αύριο με γαρνιτούρα ρύζι...
Υ Λ Ι Κ Α για τα σουτζουκάκια
500 γραμ. Κιμάς μοσχαρίσιος άπαχος, από νουά
1 φλ.τσαγ. Φρυγανιά τριμμένη (κρίθινα Κρητικά παξιμαδάκια, αλεσμένα στο multi)
1/2 φλ.τσαγ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο
1/2 φλ.τσαγ. Μαϊντανό
1 Κρεμμύδι μέτριο
2 σκελίδες Σκόρδο
1/2 κουτ.γλ. Κύμινο
1/2 κουτ.σουπ. Πάπρικα γλυκειά
1/2 κουτ.σουπ. Μουστάρδα Dijon
Αλατοπίπερο
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΑΛΤΣΑ
400 γραμ. Ντομάτα κονκασέ (ένα κουτί)
1 φλ.τσαγ. Κρασί ξερό κόκκινο
1 φλ.τσαγ. ζεστό Νερό
1/2 κουτ.γλ. Κανέλλα
1 κουτ.γλ. Κύμινο
1-2 κουτ.σουπ. Ντοματοπελτέ
3-4 κουτ.σουπ. Ελαιόλαδο Έξτρα Παρθένο (έβαλα δικό μου καυτερό με πιπερίτσες)
2 σκελίδες Σκορδο
1 κουτ.γλ. Ζάχαρη άσπρη
Αλατοπιπερο
Ε Κ Τ Ε Λ Ε Σ Η
Αλέθω τα παξιμαδάκια στο πολυμιξεράκι. Αδειάζω το περιεχόμενο στο μπωλ, όπου έχω τον κιμά και βάζω το λάδι, τον μαϊντανό, το κρεμμύδι, το σκόρδο, το κύμινο, την πάπρικα, και το αλατοπίπερο στο multi και τα κάνω χυλό.
Αδειάζω τον χυλό από το multi στο μπωλ με τον κιμά και την φρυγανιά και ζυμώνω πολύ καλά.
Σκεπάζω την επιφάνεια με μεμβράνη και στο ψυγείο για 2 ώρες.
Βγάζω το μπωλ, ζυμώνω λίγο ακόμη και απλώνω το μείγμα του κιμά σε αντικολλητικό χαρτί, το τετραγωνίζω και το κόβω στα σουτζουκάκια, λεπτά και μακρυά
Τα ψήνω στο σχαροτήγανο σε μέτρια φωτιά και τα αφήνω στην άκρη (ή εναλλακτικά τα ψήνω στον φούρνο σε ταψί με λαδόκολλα)
Η σάλτσα γίνεται πολύ εύκολα. Τα υλικά της, εκτός νερό και κρασί, στο multi γίνονται χυλός. Σε βαθύ τηγάνι μόλις πάρει βράση, ρίχνω το κρασί και βράζω για 15 λεπτά. Στην πορεία αραιώνω με το ζεστό νερό και πριν να πήξει τελείως, ρίχνω τα σουτζουκάκια
Αφήνω να βράσουν μερικά λεπτά ακόμη και.... έτοιμα!
Αν σπάσει κανένα είναι μια καλή ευκαιρία για δοκιμή...
Αυτά είναι τα σταθερά! Σήμερα τα σουτζουκάκια ψήθηκαν στη σχάρα του φούρνου, στους 200 βαθμούς, στον αέρα, με ένα πυρεξάκι με πατάτες από κάτω, για να στάζουν τα ζουμιά.
Τα υπόλοιπα αύριο με γαρνιτούρα ρύζι...
Tiberius Iulius Caesar Augustus
Προσευχή για τους άνεργους
ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΩΡΑ ΕΛΛΗΝΑ;
Από τον Γιάννη Βαρθακούρη στον Πάριο
Ντόροθι Κινγκ: Η Αμφίπολη είναι στη Μακεδονία. Η Μακεδονία είναι Ελλάδα.
Πυθώ και Πυθών
Tsakiri Eyaggelia
Πυθώ και Πυθών, είναι το αρχαιότατο όνομα της κάτωθεν του Παρνασσού Φωκικής χώρας. Φαίνεται να σχετίζεται με το πύθος (βυθός) εκ ου και πυθμήν, ήτοι το κατώτατο μέρος ενός δοχείου, ο πάτος, αλλά και μεταφορικώς, το θεμέλιο ενός πράγματος. H αναφορά παραπέμπει σαφώς στο βαραθρώδες χάσμα εντός του οποίουλέγεαι ότι ζούσε ο μυθικός δράκων κατ΄ άλλους δράκαινα, ο Πύθων.....Κατ΄ άλλη εκδοχή το όνομα του δράκοντος παράγεται από το πύθομαι σήπομαι, διότι εκεί εσάπησε το κουφάρι του όταν τον εφόνευσε ο Απόλλων. Όπως λέγει ο ποιητής του ομηρικού ύμνου, εδώ τώρα σάπιζε στη γη την τροφοδότρα, κι ούτε να είσαι πια εσύ, ολέθρια συμφορά στους ζωντανούς θνητούς. Έτσι μίλησε καυχόμενος, ενώ σκοτάδι κάλυψε τα μάτια της. Εκεί την κατασάπισε το ιερό μένος του Ηλιου για αυτό τώρα Πυθώ ονομάζεται, τον δε άνακτα τον ονομάζουν Πύθιο στο επώνυμο, γιατί σ΄ εκείνο το μέρος σάπισε το τέρας από το διαπεραστικό μένος του Ήλιου.
· Τροποποιήθηκε ·
Πυθώ και Πυθών, είναι το αρχαιότατο όνομα της κάτωθεν του Παρνασσού Φωκικής χώρας. Φαίνεται να σχετίζεται με το πύθος (βυθός) εκ ου και πυθμήν, ήτοι το κατώτατο μέρος ενός δοχείου, ο πάτος, αλλά και μεταφορικώς, το θεμέλιο ενός πράγματος. H αναφορά παραπέμπει σαφώς στο βαραθρώδες χάσμα εντός του οποίουλέγεαι ότι ζούσε ο μυθικός δράκων κατ΄ άλλους δράκαινα, ο Πύθων.....Κατ΄ άλλη εκδοχή το όνομα του δράκοντος παράγεται από το πύθομαι σήπομαι, διότι εκεί εσάπησε το κουφάρι του όταν τον εφόνευσε ο Απόλλων. Όπως λέγει ο ποιητής του ομηρικού ύμνου, εδώ τώρα σάπιζε στη γη την τροφοδότρα, κι ούτε να είσαι πια εσύ, ολέθρια συμφορά στους ζωντανούς θνητούς. Έτσι μίλησε καυχόμενος, ενώ σκοτάδι κάλυψε τα μάτια της. Εκεί την κατασάπισε το ιερό μένος του Ηλιου για αυτό τώρα Πυθώ ονομάζεται, τον δε άνακτα τον ονομάζουν Πύθιο στο επώνυμο, γιατί σ΄ εκείνο το μέρος σάπισε το τέρας από το διαπεραστικό μένος του Ήλιου.
(Απόσπασμα από το ""Καληνύχτα τώρα, Μάνο!""
Αλίκη Οικονόμου-Γιωτάκου
Ο Μάνος μετά το θάνατο της μητέρας του κλεισμένος στο σπίτι της αδερφής του νόμιζε πως είχε χάσει όλο τον κόσμο από μπροστά του.
Οι ώρες του μέρα και νύχτα είχαν γίνει τραγικά μαρτυρικές.
«Ώρες χαμηλές, σφιχτοδεμένες
Χέρι με χέρι, μια την άλλη…
άσκοπα τριγυρνούνε κι’ επιστρέφουν
μπρος πίσω κάτι αναζητώντας,
κάτι που πάντα δε θα φτάνει..» (Μ. Ράλλη)
Τον είχε κυριεύσει μια κατάθλιψη που δεν έλεγε να φύγει με τίποτε. Οι ώρες που είχε περάσει μέσα στις σκοτεινές γωνιές του στενού του κελιού ξεπετάγονταν μπροστά του άϋλες και παντοδύναμες και του τάραζαν τα σωθικά του… Ύστερα ήταν και η σκέψη της ξανθής αράχνης που δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Εκείνο το βλέμμα την τελευταία φορά που τον χαιρετούσε, πριν φύγει, είχε μείνει μέσα του καρφωμένο και τον τρέλαινε, τον πονούσε, σαν το χαλασμένο δόντι που σε τρυπά τόσο πολύ που σου ‘ρχεται να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο..
Μάταια η Έλενα αγωνιζόταν να τον κάνει να σκεφτεί πιο λογικά.
Εκείνος εκεί! Βουτηγμένος στον πόνο. Ίσως ή μάλλον.. ναι, θεωρούσε τον εαυτό υπεύθυνο για το θάνατο της μητέρας του. Όμως και πάλι τι έφταιγε εκείνος;
Καμία σχέση δεν είχε με το έγκλημα… Γιατί να αισθάνεται αυτές τις αιχμηρές τύψεις να του τρυπούν τα σωθικά; Γιατί, γιατί;
Αναπάντητα τα σκληρά ερωτηματικά..
Ένα παλιό κομπολόι, αγορασμένο από την Αίγυπτο κάποτε, είχε γίνει τώρα στα χέρια του το μόνιμο κράτημά του. Χτύπαγε τις χάντρες και ξαναχτύπαγε και μέτραγε με την κάθε μια την κάθε στιγμή, την κάθε ώρα που περνούσε. Κι’ όλα στο μυαλό του να γυρίζουν και αναπαμό να μη βρίσκει.
Να είχε πεθάνει, τουλάχιστον, με το έμφραγμα;
«Θα ήταν και αυτό μια κάποια λύση» θυμήθηκε και τον Καβάφη.
Τον έπιασε απελπισία. Σηκώθηκε και περπάτησε νευρικά μέσα στο δωμάτιό του. Ένιωθε όμως ακόμη την καρδιά του αδύναμη και να πονά.
«Καλύτερα! Έτσι ίσως να έρθει και το τέλος μου».
Το σκεφτόταν έντονα το τέλος αυτό και σταματημό δεν είχε.
Τριγυρνούσε και… απουσίαζε, έφευγε και ερχόταν στη σκέψη του και πάντα κατέληγε στους ίσκιους της αδυναμίας για να παλέψει.
Και όμως ήταν ελεύθερος. Ελεύθερος! Αλλά τι είναι η ελευθερία όταν δεν ξέρεις να τη χρησιμοποιήσεις με νοημοσύνη και θέληση; Είναι μια δυναμίτιδα εξ ίσου αποτελεσματική, όσο και επικίνδυνη… Υπάρχει το επιτρεπτό και το απαγορευμένο… Το σύνορο μεταξύ των δύο αυτών είναι δύσκολα θεατό και εδώ χρειάζεται η προσοχή να μάθει κανείς να τη χρησιμοποιεί με σύνεση και λογική… Τότε μόνο πετυχαίνει. Και ο Μάνος δε νοιαζότανε γι’ αυτό τώρα πλέον.
Τώρα μισούσε το κάθε τι από τα πρωτινά, τα αγαπημένα. Τι του έμεινε πλέον;
Οι τύψεις, οι τύψεις, η μοναξιά που την επιζητεί και η κατάχρηση στις κρίσεις των άλλων. Σχολίαζε ο κύκλος του! Ευκαιρία βρήκαν και ρίχνουν το λίθο του αναθέματος, σ’ αυτόν που δεν έχει καμία σχέση με όλη την κατάσταση.
Τους ήξερε όλους. Ήξερε πως οι σκέψεις τους γυρίζουν σαν τη ρόδα. Πότε καλές, πότε κακές. Όπως τους βολεύει κάθε φορά. Και ήξερε ακόμη πόσο πολύ ικανοποιούνταν να του πετούν ασύστολα τις λάσπες για το έγκλημα που έκανε.. Ποιο έγκλημα;
Αυτός ήταν τελείως αθώος και το ότι βρέθηκε στη φυλακή δεν σημαίνει ότι είναι και ο εγκληματίας! Σκέφτηκε τη λέξη και ανατρίχιασε… θυμήθηκε το σκοτωμένο παιδί με το κατασπαραγμένο πρόσωπό και έβγαλε δυνατές κραυγές.
Ξεσηκώθηκε το σπίτι ολόκληρο. Μπήκε έντρομη η Έλενα μέσα. Τον είδε σε έξαλλη κατάσταση να τρέχει από δω και από κει και να φωνάζει…
«Όχι! Όχι.. Εγώ δεν έκανα τίποτε. Είμαι αθώος, αθώος! Δεν το καταλαβαίνετε;»
Τον είχε πιάσει αμόκ. Αγωνίστηκε η Έλενα και ήταν και μόνη. Πρόφτασε και πήρε μία ένεση. Την έκανε στα γρήγορα. Σε λίγη ώρα ο Μάνος είχε κοιμηθεί..
Τον κοίταξε με πόνο και δεν μπόρεσε να κρατήσει τα άφθονα δάκρυα που ξεχύθηκαν από τα πρησμένα της μάτια.
Βγήκε από το δωμάτιο και κάτι ψιθύρισε μέσα της.
«Όσο να προσπαθώ για την ελπίδα, θαλασσοδρόμος μένει ο λογισμός, κι’ εγώ αλυσοδεμένη, δεσμά τυραννικά χρωστώ να σπάσω». Πού το είχε διαβάσει; Δε θυμόταν.
(Απόσπασμα από το ""Καληνύχτα τώρα, Μάνο!""
Ο Μάνος μετά το θάνατο της μητέρας του κλεισμένος στο σπίτι της αδερφής του νόμιζε πως είχε χάσει όλο τον κόσμο από μπροστά του.
Οι ώρες του μέρα και νύχτα είχαν γίνει τραγικά μαρτυρικές.
«Ώρες χαμηλές, σφιχτοδεμένες
Χέρι με χέρι, μια την άλλη…
άσκοπα τριγυρνούνε κι’ επιστρέφουν
μπρος πίσω κάτι αναζητώντας,
κάτι που πάντα δε θα φτάνει..» (Μ. Ράλλη)
Τον είχε κυριεύσει μια κατάθλιψη που δεν έλεγε να φύγει με τίποτε. Οι ώρες που είχε περάσει μέσα στις σκοτεινές γωνιές του στενού του κελιού ξεπετάγονταν μπροστά του άϋλες και παντοδύναμες και του τάραζαν τα σωθικά του… Ύστερα ήταν και η σκέψη της ξανθής αράχνης που δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Εκείνο το βλέμμα την τελευταία φορά που τον χαιρετούσε, πριν φύγει, είχε μείνει μέσα του καρφωμένο και τον τρέλαινε, τον πονούσε, σαν το χαλασμένο δόντι που σε τρυπά τόσο πολύ που σου ‘ρχεται να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο..
Μάταια η Έλενα αγωνιζόταν να τον κάνει να σκεφτεί πιο λογικά.
Εκείνος εκεί! Βουτηγμένος στον πόνο. Ίσως ή μάλλον.. ναι, θεωρούσε τον εαυτό υπεύθυνο για το θάνατο της μητέρας του. Όμως και πάλι τι έφταιγε εκείνος;
Καμία σχέση δεν είχε με το έγκλημα… Γιατί να αισθάνεται αυτές τις αιχμηρές τύψεις να του τρυπούν τα σωθικά; Γιατί, γιατί;
Αναπάντητα τα σκληρά ερωτηματικά..
Ένα παλιό κομπολόι, αγορασμένο από την Αίγυπτο κάποτε, είχε γίνει τώρα στα χέρια του το μόνιμο κράτημά του. Χτύπαγε τις χάντρες και ξαναχτύπαγε και μέτραγε με την κάθε μια την κάθε στιγμή, την κάθε ώρα που περνούσε. Κι’ όλα στο μυαλό του να γυρίζουν και αναπαμό να μη βρίσκει.
Να είχε πεθάνει, τουλάχιστον, με το έμφραγμα;
«Θα ήταν και αυτό μια κάποια λύση» θυμήθηκε και τον Καβάφη.
Τον έπιασε απελπισία. Σηκώθηκε και περπάτησε νευρικά μέσα στο δωμάτιό του. Ένιωθε όμως ακόμη την καρδιά του αδύναμη και να πονά.
«Καλύτερα! Έτσι ίσως να έρθει και το τέλος μου».
Το σκεφτόταν έντονα το τέλος αυτό και σταματημό δεν είχε.
Τριγυρνούσε και… απουσίαζε, έφευγε και ερχόταν στη σκέψη του και πάντα κατέληγε στους ίσκιους της αδυναμίας για να παλέψει.
Και όμως ήταν ελεύθερος. Ελεύθερος! Αλλά τι είναι η ελευθερία όταν δεν ξέρεις να τη χρησιμοποιήσεις με νοημοσύνη και θέληση; Είναι μια δυναμίτιδα εξ ίσου αποτελεσματική, όσο και επικίνδυνη… Υπάρχει το επιτρεπτό και το απαγορευμένο… Το σύνορο μεταξύ των δύο αυτών είναι δύσκολα θεατό και εδώ χρειάζεται η προσοχή να μάθει κανείς να τη χρησιμοποιεί με σύνεση και λογική… Τότε μόνο πετυχαίνει. Και ο Μάνος δε νοιαζότανε γι’ αυτό τώρα πλέον.
Τώρα μισούσε το κάθε τι από τα πρωτινά, τα αγαπημένα. Τι του έμεινε πλέον;
Οι τύψεις, οι τύψεις, η μοναξιά που την επιζητεί και η κατάχρηση στις κρίσεις των άλλων. Σχολίαζε ο κύκλος του! Ευκαιρία βρήκαν και ρίχνουν το λίθο του αναθέματος, σ’ αυτόν που δεν έχει καμία σχέση με όλη την κατάσταση.
Τους ήξερε όλους. Ήξερε πως οι σκέψεις τους γυρίζουν σαν τη ρόδα. Πότε καλές, πότε κακές. Όπως τους βολεύει κάθε φορά. Και ήξερε ακόμη πόσο πολύ ικανοποιούνταν να του πετούν ασύστολα τις λάσπες για το έγκλημα που έκανε.. Ποιο έγκλημα;
Αυτός ήταν τελείως αθώος και το ότι βρέθηκε στη φυλακή δεν σημαίνει ότι είναι και ο εγκληματίας! Σκέφτηκε τη λέξη και ανατρίχιασε… θυμήθηκε το σκοτωμένο παιδί με το κατασπαραγμένο πρόσωπό και έβγαλε δυνατές κραυγές.
Ξεσηκώθηκε το σπίτι ολόκληρο. Μπήκε έντρομη η Έλενα μέσα. Τον είδε σε έξαλλη κατάσταση να τρέχει από δω και από κει και να φωνάζει…
«Όχι! Όχι.. Εγώ δεν έκανα τίποτε. Είμαι αθώος, αθώος! Δεν το καταλαβαίνετε;»
Τον είχε πιάσει αμόκ. Αγωνίστηκε η Έλενα και ήταν και μόνη. Πρόφτασε και πήρε μία ένεση. Την έκανε στα γρήγορα. Σε λίγη ώρα ο Μάνος είχε κοιμηθεί..
Τον κοίταξε με πόνο και δεν μπόρεσε να κρατήσει τα άφθονα δάκρυα που ξεχύθηκαν από τα πρησμένα της μάτια.
Βγήκε από το δωμάτιο και κάτι ψιθύρισε μέσα της.
«Όσο να προσπαθώ για την ελπίδα, θαλασσοδρόμος μένει ο λογισμός, κι’ εγώ αλυσοδεμένη, δεσμά τυραννικά χρωστώ να σπάσω». Πού το είχε διαβάσει; Δε θυμόταν.
(Απόσπασμα από το ""Καληνύχτα τώρα, Μάνο!""
Εικαστικές Δημιουργίες
Ο νέος πίνακας μου που είναι εμπνευσμένος από το εξαιρετικό Μωσαϊκό του Τάφου της Αμφίπολης με θέμα την Αρπαγή της Περσεφόνης!
Ακρυλικά σε καμβά, Handmade By Fanypap 2014 ©
Ως καλλιτέχνης και ως Μακεδόνισσα ένιωσα χρέος μου να προσπαθήσω να ζωγραφίσω την παράσταση του ψηφιδωτού με μια πιο "καλλιτεχνική" ματιά, προσθέτοντας "πινελιές" από την φαντασία του καλλιτέχνη. Ελπίζω ότι η τέχνη μπορεί να μας μεταφέρει στις εποχές του μεγαλείου της πατρίδας μας, ώστε να νιώσουμε όλοι περήφανοι για τις ρίζες μας ξεχνόντας για μια στιγμή την σκληρή πραγματικότητα που όλοι μας βιώνουμε καθημερινά.
Περιμένω τις εντυπώσεις σας!
Υ.Γ. Ο πίνακας μου δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ακριβή "αναπαράσταση" του ψηφιδωτού. Είναι ένα έργο εμπνευσμένο από τις φωτογραφίες που έχουν δωθεί μέχρι στιγμής στην δημοσιότητα του μεγαλοπρεπούς Μωσαϊκού που δημιούργησε ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης αλλοτινής εποχής - και τα υπόλοιπα έχουν αφεθεί στην φαντασία μου.
~ Acrylics painting Handmade By Fanypap inspired by the magnificent Mosaic of the Amphipolis Tomb.
As a proud Macedonian, Greek artist I felt it my duty to try to paint the representation of the mosaic with a more "artistic" look, adding "touch" from the artist's imagination. I hope that art can make us "travel back to the future", to the times of the greatness of our country, so we can all feel proud of our roots, forgeting for a moment the harsh reality that we all experience every day.
P.S. My painting is not in no way an accurate "representation" of the mosaic. It is a work inspired by the photos that have been given so far to the publicity of the majestic Mosaic created by a great ancient artist - and the rest is left to my imagination. ~
Ακρυλικά σε καμβά, Handmade By Fanypap 2014 ©
Ως καλλιτέχνης και ως Μακεδόνισσα ένιωσα χρέος μου να προσπαθήσω να ζωγραφίσω την παράσταση του ψηφιδωτού με μια πιο "καλλιτεχνική" ματιά, προσθέτοντας "πινελιές" από την φαντασία του καλλιτέχνη. Ελπίζω ότι η τέχνη μπορεί να μας μεταφέρει στις εποχές του μεγαλείου της πατρίδας μας, ώστε να νιώσουμε όλοι περήφανοι για τις ρίζες μας ξεχνόντας για μια στιγμή την σκληρή πραγματικότητα που όλοι μας βιώνουμε καθημερινά.
Περιμένω τις εντυπώσεις σας!
Υ.Γ. Ο πίνακας μου δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ακριβή "αναπαράσταση" του ψηφιδωτού. Είναι ένα έργο εμπνευσμένο από τις φωτογραφίες που έχουν δωθεί μέχρι στιγμής στην δημοσιότητα του μεγαλοπρεπούς Μωσαϊκού που δημιούργησε ένας εξαιρετικός καλλιτέχνης αλλοτινής εποχής - και τα υπόλοιπα έχουν αφεθεί στην φαντασία μου.
~ Acrylics painting Handmade By Fanypap inspired by the magnificent Mosaic of the Amphipolis Tomb.
As a proud Macedonian, Greek artist I felt it my duty to try to paint the representation of the mosaic with a more "artistic" look, adding "touch" from the artist's imagination. I hope that art can make us "travel back to the future", to the times of the greatness of our country, so we can all feel proud of our roots, forgeting for a moment the harsh reality that we all experience every day.
P.S. My painting is not in no way an accurate "representation" of the mosaic. It is a work inspired by the photos that have been given so far to the publicity of the majestic Mosaic created by a great ancient artist - and the rest is left to my imagination. ~
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Maria Dimitriou 1 Απριλίου στις 3:51 μ.μ. · exypnes-idees.gr 7 Μοναδικά φυτά εσωτερικού χώρου που δεν χρε...
-
Ο Σταφυλίνακας Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση . 17 Ιουλίου 2017 · Η Anna Nikolaidou κοινοποίησε ένα βίντεο σ...
-
http://share24.gr/9-tropi-gia-na-antidrasis-otan-kapios-se-pligosi/ 9 Τρόποι για να Αντιδράσεις Όταν Κάποιος σε Πληγώσει - share24.gr...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . 4 σημάδια-καμπανάκια ότι ο μεταβολισμός σας είναι στα κόκκινα και κιν...
-
Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση του George Styl Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου τα έβαζε στο καντήλι για φυτίλι !!! Ξε...
-
Βασιλόπιτα τσουρέκι ΥΛΙΚΑ: 35 γρμ. βούτυρο γάλακτος πρόβειο 35 γρμ. βούτυρο αγελάδος 100 γρμ. γάλα φρέσκο 160 γρμ. ζάχαρη άχνη...
-
Maria Dimitriou 22 Αυγούστου στις 12:22 π.μ. · olympospress.blogspot.com Γιατί οι Δελφοί έστειλαν τους Σ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Bossnews.gr . · Πως να απαλλαγείτε από το νύχι που μπαίνει μέσα στο δέρμ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Dimitra Nikolaou . Η αρμπαρόριζα η θαυματουργή για τα νεύρα ...
