Αγγελική Ασημάκη

Η Ελληνίδα επιστήμονας που ανακάλυψε το φάρμακο για τις αρρυθμίες της καρδιάς.

Η Αγγελική Ασημάκη είναι ερευνήτρια παθολογοανατόμος στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και στο Νοσοκομείο «Beth Israel Deaconess» της Βοστώνης. Ως μέλος ερευνητικής ομάδας βοήθησε στην ανακάλυψη ένας νέου φαρμάκου για όσους πάσχουν από απειλητικές για τη ζωή αρρυθμίες της καρδιάς Το ενδιαφέρον της για την εν λόγω πάθηση ξεκίνησε από νεανική ηλικία, καθώς η ίδια διαγνώστηκε με σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα και χρειάστηκε να παραμείνει για αρκετό καιρό στο Ωνάσειο. Έζησε στην Ελλάδα μέχρι την ηλικία των 18 ετών.
«Διάβαζα από πολύ μικρή ηλικία με στρατιωτική θα έλεγα πειθαρχία. Θυμάμαι πως μάθαινα 3 ξένες γλώσσες. Ο πατέρας μου μας έμαθε ότι το μεγαλύτερο όπλο στη ζωή είναι το τι ξέρεις και όχι το τι έχεις» δήλωσε στο ellines.com.
Στη συνέχεια, μετακομίζει στο Λονδίνο, όπου σπούδασε στο University College του Λονδίνου και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ.
«Δεν μετανιώνω που έφυγα από την Ελλάδα. Όσο δύσκολη κι αν ήταν και είναι η ξενιτιά, μου επέτρεψε να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα» συμπληρώνει στη συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Η Ασημάκη και οι συνεργάτες της, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο διεθνούς κύρους ιατρικό περιοδικό «Science Translational Medicine», ανακάλυψαν ένα φάρμακο που φαίνεται να στοχεύει άμεσα στο μηχανισμό γένεσης της αρρυθμίας, αν και ακόμη παραμένει ασαφές ποιός ακριβώς είναι αυτός ο μηχανισμός.
Η πρωτοτυπία της ανακάλυψης έγκειται στο ότι οι ερευνητές βάσισαν την ανακάλυψη τους στη μελέτη όχι ενός ζώου, αλλά ενός ψαριού (του λεγόμενου «ψαριού-ζέβρας»), το οποίο τροποποίησαν γενετικά, έτσι ώστε να εμφανίζει μία σχετικά σπάνια κληρονομική πάθηση, την αρρυθμογενική καρδιομυοπάθεια δεξιάς κοιλίας. Οι άνθρωποι με αυτή τη νόσο εμφανίζουν αρρυθμία, δυσκολία της καρδιάς να λειτουργήσει ως αντλία αίματος και βλάβες στον καρδιακό μυϊκό ιστό.
Η έρευνα της τα τελευταία χρόνια επικεντρώνεται στις καρδιομυοπάθειες και στις αρρυθμίες. Το 2009, έγινε ευρύτερα γνωστή με την ανακάλυψη και τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «New England Journal of Medicine» μιας μη επεμβατικής διαγνωστικής εξέτασης για την αρρυθμογενική καρδιομυοπάθεια δεξιάς κοιλίας.

«Έχω αφιερώσει το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου μελετώντας τους μηχανισμούς παθογένεσης ενός νοσήματος που ονομάζεται αρρυθμογενική καρδιομυοπάθεια της δεξιάς κοιλίας. Το νόσημα μπορεί να μην επηρεάζει πολύ μεγάλο τμήμα του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά ξεχωρίζει ανάμεσα στις άλλες καρδιομυοπάθειες γιατί χαρακτηρίζεται από πολλές αρρυθμίες ακόμα και στα πρώτα στάδια του, όταν η καρδιά ακόμα καρασκευαστικά είναι φυσιολογική.»

ΠΗΓΗ ifigeneia-georgiadou-math.blogspot.g

Ρίχνω τη καρδιά μου στο πηγάδι Φλέρυ Νταντωνάκη

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Φλέρυ Νταντωνάκη ~ Ρίχνω τη καρδιά μου στο πηγάδι

Μοναδικά αγαπημένη Φλέρυ... Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης Ερμηνεία: Φλέρυ Νταντωνάκη Απο το παραμύθι χωρίς όνομα. Ρίχνω την…

youtube.com

 

 

να αρχίσετε να χορεύετε

Γιατί να αρχίσετε να χορεύετε αμέσως τώρα

Ο χορός δεν είναι μόνο μία ευχάριστη γυμναστική και ένας τρόπος καλλιτεχνικής έκφρασης, αλλά κάνει επίσης καλό στον εγκέφαλο και το σώμα, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες.

Οπως εξηγούν οι επιστήμονες, οι μελέτες δείχνουν ότι εκτός από σημαντική άσκηση, ο χορός βελτιώνει τη γνωστική λειτουργία σας. Είτε είστε επαγγελματίας χορευτής είτε κάποιος που απολαμβάνει να χορεύει με τους φίλους του, η δραστηριότητα αυτή έχει αποδειχθεί για να σας κάνει πιο έξυπνους, μειώνει το στρες και τον κίνδυνο άνοιας.

Πώς ακριβώς όμως συμβάλει ο χορός στην υγεία του εγκεφάλου;

Ο χορός σας κάνει πιο έξυπνους

Βελτιώνει τις γνωστικές δεξιότητες σας και προετοιμάζει το μυαλό σας για μάθηση. Καθώς χορεύετε, το σώμα σας στέλνει αίμα στον εγκέφαλό σας, το οποίο τον τροφοδοτεί με τη γλυκόζη και το οξυγόνο που χρειάζεται για να λειτουργήσει καλά. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση, ο χορός προκαλεί τον ιππόκαμπο και τον εγκεφαλικό φλοιό του εγκεφάλου σας να λειτουργούν καλύτερα. Καθώς σκέφτεστε τι βήμα θα πρέπει να κάνετε μετά, δημιουργούνται στον εγκέφαλο νέα νευρωνικά μονοπάτια και βελτιώνουν τη τη μετάδοση των πληροφοριών. Ο χορός ασκεί τις γνωστικές λειτουργίες σας με πολλούς τρόπους και βελτιώνει την ψυχική υγεία.

Ο χορός μειώνει τον κίνδυνο άνοιας

Οι ερευνητές από το Αlbert Einstein College of Medicine στη Νέα Υόρκη, ανακάλυψαν ότι ο χορός δεν σας κάνει μόνο πιο έξυπνους, αλλά επίσης μειώνει τον κίνδυνο άνοιας. Οι ερευνητές μελέτησαν ηλικιωμένους ηλικίας 75 ετών και άνω για να διαπιστώσουν πώς οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες επηρεάζουν την πνευματική οξύτητα κατά τη γήρανση. Βρήκαν ότι το 76% των ανθρώπων που συχνά χόρευαν έδειξαν λιγότερα σημάδια άνοιας, σε σύγκριση με άλλες σωματικές και γνωστικές δραστηριότητες.

Ο χορός μειώνει το στρες και την κατάθλιψη

Οπως και με κάθε άλλη έντονη σωματική δραστηριότητα, ο χορός αυξάνει τη σεροτονίνη και ενδορφίνη στον εγκέφαλο σας. Οι ουσίες αυτές, είναι γνωστές ως νευροδιαβιβαστές και επηρεάζουν τη διάθεση και τα επίπεδα ενέργειας σας. Όταν χορεύετε το σώμα σας απελευθερώνει φυσικά νευροδιαβιβαστές, μειώνοντας το στρες και την κατάθλιψη.

www.iefimerida.gr

Read more: http://enallaktikidrasi.com/2014/12/giati-na-arxisete-na-xoreyete-amesos-tora/#ixzz3qjyDyYVn

BYZANTIUM 1200

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Bυζαντινών Ιστορικά.

 

Bυζαντινών Ιστορικά

BYZANTIUM 1200 - Ταξίδι στην βυζαντινή Κωνσταντινούπολη
Μια εξαιρετικά σημαντική όσο και φιλόδοξη προσπάθεια επιτελείται μέσα από το πρόγραμμα Byzantium 1200 . Κάτω από την διεύθυνση του Albrecht Berger η ομάδα του προγράμματος επιχειρεί να αποδώσει με την μεγαλύτερη δυνατή πιστότητα τα μνημεία της Βυζαντινής Κωνσταντινούπολης . Μια εντυπωσιακή εργασία για όλους εμάς που θέλουμε να δούμε πως πραγματικά ήταν η Κωνσταντίνου Πόλις …
 
http://www.byzantium1200.com/contents.html

CONTENTS	HOME	SERVICES	COPYRIGHT	DISCLAIMER	SUPPORT US
	CONTENTS
INTRODUCTION CONTENTS HIPPODROME WHAT'S NEW MUSEUM CONTACT LINKS AWARDS	AKATALEPTOS MONASTERY 19 AKKUBITA PALACE of ANTIOCHOS AQUAEDUCT of VALENS ARCH of THEODOSIOS ATİK MUSTAFA PAŞA CAMİİ AUGUSTAION BALABAN AĞA MESCİDİ BASILICA on top of YEREBATAN SARAYI BEYAZIT CHURCHES BLACHERNAE PALACE BLACHERNAE WALLS BOUKOLEON PALACE BYZANTION BYZANTIUM LAND MODEL CAPITOLIUM CHALKE (GATE of the GREAT PALACE) CHORA MONASTERY CHRYSOTRIKLINOS CISTERN of AETIOS COLUMN of GOTHS COLUMN of JUSTINIAN COLUMN of LEO? COLUMN of MARCIANOS COVERED HIPPODROME DAPHNE The DELPHI TRIPOD ENTRANCE TO THE SENAT HOUSE (MAGNAURA) FORUM of CONSTANTINE FORUM of THEODOSIOS GREAT PALACE GÜL CAMİİ HAGIA EIRENE HAGIA SOPHIA HAGIOI PANTES HIPPODROME HIPPODROME BOXES HOLY APOSTLES HOSPITAL of SAMPSON KYRIOTISSA MONASTERY LIPS MONASTERY MANGANA MONASTERY MILION MOSAIC PERISTYLE MONASTERY of SAINT JOHN of STOUDIOS MYRELAION NEA EKKLESIA OLD GOLDEN GATE PALACE of BOTANEIATES PALACE near MYRELAION PAMMAKARISTOS MONASTERY PANTOKRATOR MONASTERY PORTA AUREA (GOLDEN GATE) PORTUS THEODOSIACUS PÜRKUYU MESCİDİ SAINT JOHN the BAPTIST EN TO TRULLO SAINTS KARPOS and PAPYLOS SAINT PROKOPIOS SAINTS SERGIOS and BACCHOS SEA WALLS SEKBANBAŞI MESCİDİ SUBSTRUCTURE under KUKULAOĞLU BUILDING SENAT HOUSE (MAGNAURA) SENAT HOUSE in FORUM CONSTANTINE ŞEYH SÜLEYMAN MESCİDİ TEKFUR PALACE TETRAPYLON THEODOSIAN LAND WALLS TOKLU DEDE MESCİDİ ZEUXIPPOS
Copyright © 2007 Byzantium 1200

μόλις 22 τ.μ.

Μπείτε σ’ ένα Μικροσκοπικό Διαμέρισμα μόλις 22 τ.μ. στη Νέα Υόρκη

• 
  

HIGHLIGHTS

• Και όμως, σε αυτό το διαμέρισμα 22 τ.μ. δεν μένει ένα, αλλά δύο άτομα.
• Παρόλο που το διαμέρισμα είναι πάρα πολύ μικρό, βρίσκεται στο κέντρο του Μανχάταν και οι ιδιοκτήτες του είναι πολύ περήφανοι γι’αυτό.
• Το ζευγάρι αγόρασε το διαμέρισμα έναντι 270.000 δολαρίων και χρειάστηκε 30.000 δολάρια για να το ανακαινίσει.

Μένετε σε διαμέρισμα 50 τ.μ. και σας φαίνεται μικρό; Μάλλον θα αστειεύεστε. Υπάρχει και πολύ μικρότερο διαμέρισμα το οποίο είναι απόλυτα λειτουργικό και διακοσμημένο με τέτοιο τρόπο ώστε να χωράει τα πάντα. Πρόκειται για ένα διαμέρισμα 22 τ.μ. στο Μανχάταν που μοιάζει να χωράει όσα και μία έπαυλη.

Το να αγοράσει κανείς ένα οικονομικό διαμέρισμα στη Νέα Υόρκη είναι σχεδόν αδύνατο. Όταν, λοιπόν, παρουσιάζεται η ευκαιρία κανείς δεν πρέπει να τη χάνει. Αγοράζει τα τετραγωνικά που του αναλογούν (ακόμα και αν αυτά είναι μόλις 22) και βρίσκει τρόπους να το κάνει λειτουργικό.

Στο συγκεκριμένο διαμέρισμα μένει ένα ζευγάρι και αποδεικνύει πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό σε έναν τόσο μικρό χώρο. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη δημουργικότητα και πολύ φαντασία.

Η κλασική διακόσμηση φαίνεται σε κάθε σημείο του σπιτιού, από τον πίνακα πάνω από το τζάκι μέχρι τον καθρέφτη στο βάθος του δωματίου.

Παρόλο που το διαμέρισμα είναι τόσο μικρό ο φωτισμός του το κάνει ιδιαίτερα φωτεινό. Τα παράθυρα αφήνουν το φως του ήλιου να μπαίνει άπλετο.

Το σπίτι συνδυάζει την μοντέρνα με την κλασική διακόσμηση. Το καθιστικό το οποίο περιέχει και ένα λευκό τζάκι και μερικές αντίκες μετατρέπεται σε υπνοδωμάτιο (ένα κρεβάτι κατεβαίνει από τον τοίχο). Η κουζίνα η οποία βρίσκεται στον ίδιο χώρο με το καθιστικό και το υπνοδωμάτιο έχει μικρούς πάγκους και αρκετά ντουλάπια. Διαβάστε ακόμα 9 βασικές συμβουλές για περισσότερο χώρο. 

Το τραπεζάκι που βρίσκεται δίπλα στο τζάκι ανοίγει και κλείνει για να εξοικονομείται χώρος.

Παρά το μέγεθός του το μικρό αυτό διαμερισματάκι είναι φωτεινό και ευάερο.

Οι αντίκες και οι vintage πινελιές κάνουν τον χώρο πιο οικείο.

Η κουζίνα είναι πλήρως λειτουργική μιας και έχει πολλά ντουλάπια και χώρους αποθήκευσης.

Σε αυτό το διαμέρισμα όλα έχουν να κάνουν με τη μεγιστοποίηση του κάθετου χώρου. Αυτό σημαίνει πως ενώ από το διαμέρισμα λείπουν αρκετά τετραγωνικά μέτρα οριζοντίως, οι ιδιοκτήτες του έχουν βρει τρόπους να το εκμεταλλευτούν κατακόρυφα.

Πατήστε εδώ για να κάνετε τη ζωή σας πιο όμορφη, πιο συναρπαστική και πιο εύκολη με τα άρθρα που θα διαβάσετε στην Κατηγορία Plus.

http://spirossoulis.com/mpeite-se-ena-mikroskopiko-diamerisma-molis-22-tm-sti-nea-iorki/

Krishnamurti

Krishnamurti: Δεν αγαπιόμαστε γιατί δεν γνωρίζουμε πως να αγαπήσουμε

Τι ειναι η αγαπη? Η λεξη ειναι τοσο πολυ φορτωμενη και διεφθαρμενη που αποφευγω να την χρησιμοποιω. Ολοι μιλανε για αγαπη-καθε περιοδικο και εφημεριδα και καθε ιεραποστολος μιλουν συνεχως για αγαπη. Αγαπω την πατριδα μου, αγαπω τον βασιλια, αγαπω καποιο βιβλιο, αγαπω το βουνο, αγαπω την απολαυση, αγαπω την γυναικα μου, αγαπω τον θεο. Ειναι η αγαπη μια ιδεα? Αν οντως ειναι, τοτε μπορει να καλλιεργηθει, θραφει, να περιβληθει με στοργη, να επιβληθει, να αλλαξει κατα το δοκουν.”
“Επειδη δεν μπορουμε να λυσουμε αυτο το ανθρωπινο ζητημα καταφευγουμε σε αφαιρεσεις. Η αγαπη μπορει να ειναι η υστατη λυση σε ολες τις δυσκολιες του ανθρωπου, τα προβληματα και τις επωδυνες προσπαθειες, οποτε πως θα βρουμε τι ειναι η αγαπη? Απλως οριζοντας την? Η εκκλησια την ορισε με τον ενα τροπο, η κοινωνια με αλλο τροπο και υπαρχουν ενα σορο αποκκλισεις και διαστρεβλωσεις. Λατρευουμε καποιον, κοιμομαστε με καποιον, η ανταλλαγη συναισθηματων, η συντροφικοτητα- ειναι αυτο που λεμε αγαπη?”
“Μπορει η αγαπη να χωρισθει στην ιερη και την ανιερη, την ανθρωπινη και την θειικη, η απλα υπαρχει μονο μια αγαπη? Ειναι η αγαπη ενα πραγμα και οχι πολλα πραγματα? Αν πουμε “σε αγαπω” αυτο αποκλειει την αγαπη για καποιον αλλον? Ειναι η αγαπη προσωπικη η μη προσωπικη? Ηθικη η ανηθικη? Οικογενειακη η μη οικογενιακη? Αν αγαπας την ανθρωποτητα αγαπας και τον καθενα ξεχωριστα? Ειναι η αγαπη συναισθημα? Ειναι η αγαπη αισθημα? Ειναι η αγαπη απολαυση και επιθυμια? Ολες αυτες οι ερωτησεις δειχνουν, ετσι δεν ειναι, οτι εχουμε ιδεες για την αγαπη, ιδεες για το τι πρεπει να ειναι και τι δεν πρεπει να ειναι η αγαπη, εναν κανονα η κωδικα που εχει δημιουργησει η κοινωνια στην οποια ζουμε.”
“Τωρα πως θα βρω τι ειναι αυτη η φλογα που λεμε αγαπη? Οχι πως να βρουμε εναν τροπο να την εκφρασουμε διαφορετικα αλλα να βρουμε την σημασια της. Πρωτα θα απορριψω ο,τι εχουν πει η εκκλησια, η κοινωνια, οι φιλοι και οι γονεις μου, καθε βιβλιο και ανθρωπος διοτι θελω να βρω μονος μου τι ειναι η αγαπη. Εδω ειναι ενα τεραστιο προβλημα που εμπεριεχει ολη την ανθρωποτητα, υπαρχουν χιλιαδες τροποι να την ορισεις και εγω εχω φυλακιστει σε καποιον τροπο να την οριζω. Για αυτο τον λογο δεν πρεπει να διωξω ολες τις τασεις και τις προκαταληψεις μου? Ειμαι μπερδεμενος, διαλυμενος απο τις δικες μου επιθυμιες οποτε λεω στον εαυτο μου “πρωτα καθαρισε το δικο σου μπερδεμα. Ισως να μπορεσουμε να δουμε τι ειναι αγαπη καταλαβαινοντας τι δεν ειναι.”
“Το να ανηκεις σε καποιον, το να σε φροντιζει καποιος και να εξαρτασαι απο αυτον-σε ολο αυτο πρεπει να υπαρχει παντα αγχος, φοβος, ζηλεια, ενοχη, και οσο υπαρχει φοβος δεν μπορει να υπαρξει αγαπη. Ενα μυαλο γεματο πικρες δεν μπορει να καταλαβει τι ειναι αγαπη, αισθηματικοτητα και συναισθηματικοτητα δεν εχουν καμια σχεση με την αγαπη. Ετσι, η αγαπη δεν εχει σχεση με την επιθυμια και την απολαυση.”
“Η αγαπη δεν ειναι προιον της σκεψης, η οποια με την σειρας της εινα προιον του παρελθοντος. Η σκεψη δεν μπορει να καλλιεργησει την αγαπη. Η αγαπη δεν περιοριζεται και δεσμευεται απο την ζηλεια, γιατι η ζηλεια ειναι το παρελθον. Η αγαπη ειναι το τωρα, το παρον. Δεν ειναι το “θα αγαπησω” ουτε το “αγαπησα”. Οταν αγαπας δεν προκειται να ακολουθησεις κανεναν. Η αγαπη δεν υπακουει. Οταν αγαπας δεν υπαρχει ουτε σεβασμος ουτε ασεβεια. Δεν γνωριζετε τι θα πει να αγαπας αληθινα καποιον? Να αγαπας χωρις μισος, χωρις ζηλεια, χωρις θυμο, χωρις να θελετε να επηρεασετε το τι σκεφτεται η τι κανει ο αλλος, χωρις να καταδικαζετε, χωρις να συγκρινετε? Οταν υπαρχει αγαπη υπαρχει συγκριση? Οταν αγαπατε καποιον με ολη σας την καρδια, με ολο σας τον νου, με ολο σας το σωμα, με ολη σας την υπαρξη, υπαρχει συγκριση? Οταν αφηνεσαι ολοκληρωτικα στην αγαπη δεν υπαρχει ο αλλος.
“Αλλα αν θελετε ακομα να βρειτε (τι ειναι η αγαπη), θα δειτε οτι δεν ειναι φοβος, εξαρτηση, ζηλεια, η κτητικοτητα, η υπεθυνοτητα και το χρεος, η αυτολυπηση, η αγωνια του να μην αγαπηθεις. Λοιπον, αφου τα διωξετε ολα αυτα, οχι με την βια, αλλα ξεπλενοντας τα οπως η βροχη ξεπλενει την σκονη πολλων ημερων απο ενα φυλλο, τοτε ισως βρειτε αυτο το περιεργο λουλουδι που ο ανθρωπος αναζητα τοσο πολυ. Θα σας υπαγορεψει καποια εξουσια, καποια μεθοδος, καποιο συστημα πως να αγαπατε? Αν καποιος σας πει πως να αγαπατε τοτε αυτο δεν ειναι αγαπη. Γινεται να πειτε “θα εξασκησω την αγαπη. Θα κατσω κατω και θα το σκεφτω μερα με την ημερα. Θα εξασκησω τον εαυτο μου να ειναι καλος και ευγενικος και θα τον πιεσω να δινει προσοχη στους αλλους?”
“Η αγαπη ειναι κατι νεο, φρεσκο, ζωντανο. Δεν εχει χτες ουτε και αυριο. Ειναι περα απο το μαρτυριο της σκεψης. Μονο το αθωο μυαλο μπορει να καταλαβει τι ειναι η αγαπη, και το αθωο μυαλο μπορει να ζησει σε εναν κοσμο που δεν ειναι αθωος. Το να βρεις αυτο το καταπληκτικο πραγμα που ο ανθρωπος αναζητα αιωνια μεσα απο την θυσια, μεσω της λατρειας, μεσω των σχεσεων, μεσω του σεξ, μεσω καθε μορφης απολαυσης και πονου, ειναι δυνατο μονο οταν η σκεψη κατανοησει τον εαυτο της και να φτασει στο τελος της. Τοτε η αγαπη δεν εχει αντιθετο, τοτε η αγαπη δεν εχει συγκρουση.”
“Τι πράγμα είναι οι σχέσεις και πόσο εύκολα πέφτουμε στη συνήθεια κάποιας συγκεκριμένης σχέσης, θεωρούμε τα πράγματα δεδομένα, αποδεχόμαστε τις καταστάσεις και δεν είναι ανεκτή καμιά αλλαγή δε δεχόμαστε καμία κίνηση προς την αβεβαιότητα, ούτε για ένα λεπτό. Όλα είναι τόσο καλά ρυθμισμένα, τόσο στέρεα φτιαγμένα, τόσο δεσμευμένα, που δεν υπάρχει καμία ελπίδα για λίγη φρεσκάδα, για μια καθαρή αναζωογονητική ανοιξιάτικη ανάσα. Αυτά κι άλλα πολλά τα ονομάζουμε σχέσεις.
Αν παρατηρήσουμε από κοντά, οι σχέσεις είναι κάτι πολύ πιο λεπτό, κάτι πιο γοργό κι από την αστραπή, πιο αχανές κι από τη γη, γιατί οι σχέσεις είναι η ζωή. Η ζωή μας είναι σύγκρουση. Θέλουμε να κάνουμε τις σχέσεις χοντροκομμένες, ωμές, εύκολες. Έτσι χάνουν την ευωδιά τους, την ομορφιά τους. Όλα τούτα συμβαίνουν γιατί δεν αγαπάμε, κι η αγάπη, φυσικά, είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα, γιατί μέσα σ’ αυτή πρέπει να εγκαταλείψει κανείς ολοκληρωτικά τον εαυτό του. (το εγώ του)
Αυτή ακριβώς η ιδιότητα της φρεσκάδας, του καινούριου, είναι ουσιαστική, αλλιώς η ζωή γίνεται ρουτίνα, συνήθεια και η αγάπη δεν είναι συνήθεια, δεν είναι κάτι βαρετό. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν χάσει το αίσθημα της έκπληξης. Θεωρούν τα πάντα δεδομένα κι αυτή η αίσθηση της ασφάλειας καταστρέφει την ελευθερία και τις εκπλήξεις της αβεβαιότητας.
ΠΗΓΗ
www.awakengr.com

Read more: http://enallaktikidrasi.com/2013/07/krishnamurti-den-agapiomaste-giati-den-gnorizoume-pos-na-agapisoume/#ixzz3qjhqGqjN

O Πειραιάς ως οχυρό της δημοκρατίας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Φιλοσοφείν περιοδικό.

5 Δεκεμβρίου 2014 · 

 

Φιλοσοφείν περιοδικό

3 Δεκεμβρίου 2014 ·

O Πειραιάς ως οχυρό της δημοκρατίας
Στα πρώτα χρόνια του 5ου αιώνα η Αθήνα ανέπτυξε τον Πειραιά ως καινούργιο λιμάνι. Σύντομα ο Πειραιάς έγινε η βάση του αθηναϊκού πολεμικού στόλου και σπουδαίο εμπορικό λιμάνι. Γρήγορα μεγάλωσε σε πληθυσμό και έγινε σημαντικό αστικό κέντρο. Στα τέλη του αιώνα ο Πειραιάς είχε ξεπεράσει σε μέγεθος κάθε άλλο οικιστικό κέντρο στην Αττική πλην του άστεως της Αθήνας. Μπορούσε λοιπόν να θεωρηθεί ως το μόνο ανταγωνιστικό προς την Αθήνα αστικό κέντρο στην Αττική, γεγονός που μπορεί να ανησυχούσε τους κατοίκους του άστεως. Βέβαια οι κύριες πολιτικές διαδικασίες παρέμεναν επικεντρωμένες στην Αθήνα, αλλά οι κάτοικοι του άστεως και οι Αθηναίοι γενικότερα έπρεπε να ορίσουν τις σχέσεις τους με την κοινωνική, οικονομική και στρατιωτική σημασία της νέας πόλης. Υπάρχουν ενδείξεις ότι αναπτύχθηκαν εντάσεις μεταξύ Πειραιώς και άστεως και ότι το άστυ ανέπτυξε ένα είδος λόγου που εμπεριείχε τον κίνδυνο από τον Πειραιά. Ο Πειραιάς ως μεγάλο λιμάνι προσείλκυσε κοινωνικές ομάδες που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως περιθωριακές στην αθηναϊκή κοινωνία.

Ο Πειραιάς απετέλεσε ένα από τα κυριότερα σχέδια της πολιτικής του Θεμιστοκλή για τη μετατροπή της Αθήνας σε μεγάλη ναυτική δύναμη και για την ανάπτυξη του δημοκρατικού πολιτεύματος. Μετά τα Περσικά διείδε γρήγορα το πόσο κατάλληλος ήταν ως λιμάνι, για να στεγάσει το αθηναϊκό ναυτικό, αντικαθιστώντας τον λιμένα του Φαλήρου. Ο Πλούταρχος, Θεμ. 19.3 κ.εξ., σημειώνει ότι η πολιτική του Θεμιστοκλή σε σχέση με τον Πειραιά ενίσχυσε το δήμο σε βάρος των αρίστων, δίνοντας δύναμη και εξουσία σε ναύτες και κελευστές πλοίων και σε κυβερνήτες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο τύμβος του Θεμιστοκλή βρισκόταν σε ένα ακρωτήριο κοντά στο λιμάνι του Πειραιά σύμφωνα με τον κωμικό Πλάτωνα (στον Πλούτ., Θεμ. 32.4-5).
Στον Πειραιά ένα μεγάλο μέρος της γης ήταν δημόσιο, ανήκε στο κράτος και όχι σε πλούσιους ιδιώτες. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μεγαλύτερη ποσότητα στοιχείων που διαθέτουμε από τον 5ο αιώνα για τη δημόσια περιουσία στην Αττική δεν προέρχεται από το άστυ, αλλά σχετίζεται με τον Πειραιά. Είναι σαφές από αυτά τα στοιχεία ότι είχε δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στον ορισμό της δημόσιας περιουσίας εκεί. Μαθαίνουμε ότι υπήρχαν δημόσια οικοδομήματα, τα οποία έπρεπε να εποπτεύει η Βουλή (Αριστοτέλης, Αθ. πολ. 46.2, ἐξετάζει δὲ καὶ τὰ οἰκοδομήματα τὰ δημόσια πάντα͵ κἄν τις ἀδικεῖν αὐτῇ δόξῃ͵ τῷ τε δήμῳ τοῦ τον [ἀπ]οφαίνει͵ καὶ καταγνοῦσα παραδίδωσι δικαστηρίῳ).
Ο Πειραιάς δημιουργεί για την Αθήνα ένα είδος «σχιζοφρενικής ταυτότητας» μιας μεσογείου πόλεως με λιμάνι ως προάστιο. Ο Πειραιάς μετατράπηκε γρήγορα σε εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο, όπου η παρουσία των ξένων, μετοίκων ή επισκεπτών ή εμπόρων, ήταν έντονη πλάι στους καθαυτό Αθηναίους πολίτες. Στην Αθήνα είναι το λιμάνι του Πειραιά το σημείο από το οποίο ξένοι και αγαθά εμφανίζονται για πρώτη φορά, πριν προσεγγίσουν την πόλη. Από το λιμάνι αυτό μαζί με τους ξένους και τα αγαθά «εισβάλλουν» στον τακτοποιημένο κόσμο του άστεως ιδέες, κίνδυνοι και απειλές: σοφιστές, ζωγράφοι, φιλόσοφοι, έμποροι, διπλωμάτες, τεχνίτες, όλοι αποβιβάζονται εκεί. O ρόλος του ως πύλη της Αθήνας για το εμπόριο με το εξωτερικό έθετε σε αμφισβήτηση την ιδεολογική προσήλωση της πόλης στην αυτάρκεια, ενώ η μεγάλη συγκέντρωση ξένων σ’ αυτόν απειλεί στη συνείδηση των πιο συντηρητικών Αθηναίων να αποσταθεροποιήσει την αποκλειστικότητα του δικαιώματος του πολίτη.O Πειραιάς διέθετε μεγάλο αριθμό μετοίκων και η εκεί παρουσία τους μπορεί να χρωμάτισε τη γνώμη που είχαν οι Αθηναίοι για τον Πειραιά. Μαζεύονταν κυρίως στο εμπορίον, το οποίο για πολλούς Αθηναίους ήταν περιθωριακό, αν και εκεί έρχονταν σε επαφή πολίτες και ξένοι. Τουλάχιστον 15 ξένες λατρείες μαρτυρούνται στον Πειραιά από τον 5ο αιώνα κ.εξ.
Ο Πειραιάς φαίνεται επίσης να προσελκύει τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία μεταξύ των Αθηναίων. Μπορούμε να υποθέσουμε με σχετική ασφάλεια ότι στον Πειραιά συνέρρεαν,προκαλώντας μεγάλη αύξηση του πληθυσμού, πολλοί φτωχοί Αθηναίοι για δουλειά στα πλοία, το λιμάνι και τις συναφείς εργασίες, δημιουργώντας για την πόλη έναν κοινωνικό χαρακτήρα διαφορετικό από του άστεως. Οι γνήσιοι δημότες του Πειραιά πρέπει να ήταν μειοψηφία στο σύνολο των πολιτών που κατοικούσαν στον Πειραιά, γι’ αυτό και ο αριθμός των στρατηγών και ρητόρων που φέρουν στις επιγραφές το όνομα Πειραιεύς είναι σχετικά μικρός ως προς τον αριθμό των κατοίκων του Πειραιά. Κάτοικοι του Πειραιά από άλλους δήμους πιθανώς εκλέγονταν στα διάφορα αξιώματα με βάση τους δήμους τους και έφεραν το ανάλογο δημοτικό όνομα.
Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά 1303b αποκαλεί τους κατοίκους του Πειραιά ως πιο δημοτικούς σε σχέση με τους κατοίκους του άστεως. Εδώ η λέξη πρέπει να σημαίνει ανθρώπους που ανήκουν στο λαό και ευνοούν πολιτικές δράσεις υπέρ του δήμου. H δήλωση του Αριστοτέλη πρέπει να γίνει αντιληπτή με κοινωνικοπολιτικούς όρους: ο Πειραιάς γινόταν αντιληπτός ως δημοκρατικό οχυρό του ναυτικού και συχνά αποτελεί αντικείμενο έμμεσης ή άμεσης κριτικής (βλ. π.χ. Αριστοτ., Πολ. 1291b17-25, [Ξενοφ.], Αθ. πολ. 1, 2, Πλάτων, Νόμοι 704Α-707D κ.α.). Είναι χαρακτηριστική η προθυμία των κατοίκων του Πειραιά να πάρουν μέρος στον αγώνα ενάντια στα αντιδημοκρατικά κινήματα του 411 και 404/3.
O καίριας σημασίας ρόλος του Πειραιά ως ορμητηρίου των δημοκρατικών για την αποκατάσταση της δημοκρατίας είναι πολύ αισθητός ιδιαίτερα στη δεύτερη περίπτωση. Βλ. ιδιαίτερα την αφήγηση του Ξενοφώντα (Ελλ. 2.4.10-43). Μερικές φορές στις πηγές διακρίνεται μια ένταση ανάμεσα στο συντηρητικότερο άστυ και το μεγάλο λιμάνι. Μπορούμε να παραβάλουμε την άποψη του Αριστοτέλη (1303b7-12), ο οποίος ανάμεσα στα παραδείγματα στάσεως (διαμάχης) που οφείλονται σε γεωγραφικούς παράγοντες, σημειώνει και τη στάση μεταξύ των κατοίκων του άστεως και του Πειραιά. Γνωρίζουμε ότι οι ολιγαρχικοί της Αθήνας ποτέ δε δέχτηκαν ευχάριστα την ένωση της Αθήνας με τον Πειραιά.
Ο Διόδωρος (14.32.4) μας πληροφορεί ότι οι Τριάκοντα μετέφεραν στον Πειραιά τους πολίτες που δεν συμπεριλήφθηκαν στους 3000, ενώ ο Ιουστίνος (5.9.12) ότι διέταξαν τους μη έμπιστους πολίτες να κατοικήσουν στο χώρο μεταξύ των γκρεμισμένων Μακρών Τειχών και ο Ισοκράτης (7.67) μιλά για 5000 φυγάδες από το άστυ στον Πειραιά (βλ. επίσης Λυσίας 2.61-66). Το αποκορύφωμα της συμβολικής σύνδεσης ανάμεσα στον Πειραιά και τη δημοκρατία είναι η πράξη των Τριάκοντα να γυρίσουν το 404/3 το βήμα των ρητόρων στην Πνύκα έτσι, ώστε να βλέπει μακριά από τη θάλασσα, την πηγή της γέννησης της δημοκρατίας (Πλούτ., Θεμ. 19.4).
Ο Πειραιάς, ο στόλος και η δημοκρατία αποτελούν μια εμφανή τριάδα. Κατά παράξενο τρόπο όμως ήταν οι ολιγαρχικοί, συγκεκριμένα οι Τριάκοντα, που έδωσαν καθεστωτική αναγνώριση στη βαρύνουσα σημασία του Πειραιά, ίσως επειδή τον φοβούνταν ως πιθανό κέντρο αντίθεσης και ήθελαν να τον ελέγξουν. Οι Τριάκοντα εγκατέστησαν δέκα άρχοντες στον Πειραιά και η αποκατεστημένη δημοκρατία καθιέρωσε τη δική της ειδική πρόβλεψη για το καθεστώς του Πειραιά με τον ορισμό αστυνόμων, αγορανόμων, μετρονόμων, σιτοφυλάκων, στρατηγών και ενός δημάρχου. Ως το τέλος του 5ου αιώνα ο Πειραιάς αναγνωρίστηκε ως εξαιρετική κοινότητα στην Αττική, ενώ οι αξιωματούχοι που τον αναλάμβαναν ορίζονταν από την αθηναϊκή βουλή.
[απόσπασμα από το Roy, J. 1998. “The Threat from the Piraeus.” In Kosmos: Essays in Order Conflict and Community in Classical Athens,] http://heterophoton.blogspot.gr/2014/12/o.html

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΦΛΟΥΖΕΛΗΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

5 Δεκεμβρίου 2014 · 

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΦΛΟΥΖΕΛΗΣ - Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο

'' Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο '' ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΦΛΟΥΖΕΛΗΣ Στίχοι - Μουσική : Γ. Μουφλουζέλη LP - Το παλιό ρεμπέτικο (1972) Εγώ δεν έχω βγάλει το…

youtube.com

Η νέα τουριστική καμπάνια της Κρήτης

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

5 Δεκεμβρίου 2014 

 

 

Η νέα τουριστική καμπάνια της Κρήτης εντυπωσιάζει! Το όμορφο ελληνικό...

Το όμορφο νησί της Κρήτης «ταξιδεύει» στο διαδίκτυο με τη νέα καμπάνια με κεντρικό μήνυμα

www.diaforetiko.gr

Το καινούργιο κεφάλι της Λερναίας Ύδρας

του Κώστα Ακρίβου(Για το ημερολόγιο ενός δειλού του Β.Παπαθεοδώρου).
Αν ήθελε κανείς να απομονώσει δύο στοιχεία από τα γνωρίσματα που χαρακτηρίζουν το σύνολο των έργων του Βασίλη Παπαθεοδώρου, αυτά θα έλεγα πως είναι καταρχήν η πρωτοτυπία της θεματολογίας του, συνδυασμένη με αρκετή δόση συγγραφικής τόλμης, και κατά δεύτερο η αφηγηματική γλαφυρότητα που διακρίνει τα δεκατέσσερα μέχρι στιγμής βιβλία του.
Οι χαρακτήρες που κατοικούν τη μυθοπλασία του Β. Παπαθεοδώρου είναι τόσο εύγλωττοι και αληθοφανείς στη δράση τους, ώστε δεν χρειάζεται μεγάλος κόπος για να τους εγγράψει η φαντασία του αναγνώστη στο οικείο κοινωνικό του περιβάλλον. Τους διαποτίζει το άρωμα της καθημερινότητας, γίνονται άμεσα και απτά ο καθρέφτης των συνηθισμένων ανθρώπων που κυκλοφορούν γύρω μας αλλά ταυτόχρονα και του ίδιου του εαυτού μας. Πρέπει ωστόσο να διευκρινιστεί ότι δεν πρόκειται για γλαφυρότητα που κλίνει προς την αφηγηματική και κατά συνέπεια την αναγνωστική ευκολία, το αντίθετο μάλιστα. Με χαρακτήρες πειστικούς και ευδιάκριτους εκείνο που πετυχαίνει η γραφή του Β. Παπαθεοδώρου είναι να κερδίσει την απρόσκοπτη αφηγηματική ροή, για να έρθει αβίαστα και εντελώς φυσικά να διαποτίσει τη συνείδηση του αναγνώστη με την προβληματική και την αγωνία του. Όσο δε για την πρωτοτυπία και τη συνεπακόλουθη τόλμη των θεμάτων που πραγματεύεται, καλύτερη απόδειξη από το τελευταίο του μυθιστόρημα Το ημερολόγιο ενός δειλού δεν υπάρχει.
Ο σχολικός εκφοβισμός, αλλιώς bullying, είναι ίσως το χειρότερο απόστημα του σημερινού σχολείου. Η λεκτική και η σωματική βία ανάμεσα μαθητές και μαθήτριες, γυμνασίου και λυκείου, είναι μαζί με την εμφάνιση της Χρυσής Αυγής στα σχολεία αυτά τα φαινόμενα που όχι μόνο υποβαθμίζουν την όποια ποιότητα του σημερινού σχολείου, δημόσιου και ιδιωτικού, αλλά και τα στοιχεία που προοιωνίζονται ένα μάλλον ζοφερό μέλλον της ήδη προβληματικής μας κοινωνίας. Όλοι συμφωνούμε πως επιδίωξη και ζητούμενο στις μέρες μας είναι η συνεργασία των μαθητών και η από κοινού δράση για την επίτευξη ενός κοινωνικού μοντέλου όπου θα πρυτανεύει το πνεύμα της αλληλεγγύης. Όμως κάτι τέτοιο δυστυχώς εγγράφεται στη σφαίρα του ευχολογίου, γιατί όσο θα συνεχίσει να υπάρχει και να γιγαντώνεται το κλίμα της ειρωνείας, του αποδοκιμαστικού βλέμματος, του χλευασμού, της απόρριψης, της κρυφής ή φανερής βιαιοπραγίας, οι έννοιες της συμπαράστασης και της φιλίας όλο και θα απομακρύνονται. Οι δύο πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος δεν είναι παρά ενδεικτικά πρόσωπα μιας αρρωστημένης κατάστασης που απλώνεται σαν πανώλη στο σημερινό σχολείο, γι’ αυτό άλλωστε η αφήγηση του συγγραφέα διαποτίζεται από ένα άρωμα θλίψης, όσο κι αν προσπαθεί να ελαφρύνει αυτό το κλίμα με δόσεις χιούμορ – δηλωτικό κι αυτό γνώρισμα της γραφής του Β. Παπαθεοδώρου.
Οι απόψεις που ακολουθούν είναι από πρόσωπα που βιώνουν το γεγονός του σχολικού εκφοβισμού, καθώς πρόκειται για μαθητές που διάβασαν το βιβλίο. Συγκεκριμένα πρόκειται για τέσσερις μαθητές και μαθήτριες που φοιτούν στη Β΄ τάξη του Γυμνασίου Ιωλκού, στον Άνω Βόλο.
Το Ημερολόγιο ενός δειλού περιγράφει την καθημερινή βιαιότητα ανάμεσα στα παιδιά, ενώ αναλύει τις ψυχολογικές μεταπτώσεις τόσο του θύματος όσο και του θύτη. Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για ένα μυθιστόρημα όπου ο συγγραφέας μέσα από αυτό προσπαθεί να “σηκώσει” το ηθικό των θυμάτων στον σημερινό κόσμο που ζούμε. Έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο θυμός, η βία, η έχθρα και όχι η φιλία και η αγάπη. Το συνιστώ σε όλα τα παιδιά του γυμνασίου, αγόρια και κορίτσια, είτε έχουν ασκήσει είτε έχουν υποστεί κάποια μορφή βίας. Γιατί; Μα για να διαπιστώσουν ότι υπάρχουν δύο “φάρμακα” που ίσως οδηγούν στη λύση του προβλήματος: όχι η δειλία και ο φόβος, αλλά ο χρόνος και προπάντων η τόλμη.
Χριστίνα Μ.
Είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο που κάνει κλικ και ζουμάρει σ’ ένα δύσκολο και επίκαιρο θέμα, το bullying. Γραμμένο με αμεσότητα και ξεκάθαρα νοήματα μπορεί να διαβαστεί απ’ όλα τα παιδιά της ηλικίας μου. Μας δίνει να καταλάβουμε ότι δυστυχώς, εκτός από την οικονομική κρίση, υπάρχει η κρίση ανθρωπιάς που εμφανίζεται κυρίως με τη μορφή της βίας. Το μυθιστόρημα μας παρουσιάζει με έξυπνο τρόπο δύο εκ διαμέτρου αντίθετους χαρακτήρες. Ο Νίκος και ο Θοδωρής, ο θύτης και το θύμα. Ο πρώτος είναι βίαιος, εγωιστής και στην αντίπερα όχθη ένα παιδί ευαίσθητο, ευγενικό και ήρεμο. Δυστυχώς έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και αφήνει να τον στοχοποιούν και να τον εκμεταλλεύονται. Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί και άλλους χαρακτήρες που παίρνουν μέρος στη δράση. Έτσι, υπάρχει η ομάδα που αδιαφορεί και προσπερνά το πρόβλημα γιατί δεν την αγγίζει, ο ομάδα που για να είναι in συμμετέχει, εκείνη των αλλοδαπών που για να μην περιθωριοποιηθούν εθελοτυφλούν και γενικά όλοι κατά κάποιο τρόπο είναι μάρτυρες των βίαιων περιστατικών. Το bullying εξελίσσεται με διάφορες μορφές: ψυχολογικά, λεκτικά, ηλεκτρονικά. Το τέλος του βιβλίου βέβαια έρχεται να δικαιώσει το θύμα και να ανατρέψει όλη την κατάσταση. Εδώ είναι που ο αναγνώστης συνειδητοποιεί τη θέση του καθενός, αλλά και πόσο εύκολα μπορούν να ανατραπούν οι ρόλοι. Έτσι λοιπόν συμβαίνει  αυτό που έλεγε ο Γκάντι: “Το κακό που προξενεί η βία είναι μόνιμο”, όμως ο συγγραφέας του βιβλίου μάς λέει με τον τρόπο του ότι πάντα το καλό θα βρίσκει τον τρόπο να νικάει.
Μαργιάννα Κ.
Το βιβλίου “Το ημερολόγιο ενός δειλού” του Βασίλη Παπαθεοδώρου μού “μίλησε”, είναι ένα βιβλίο συγκινητικό και γραμμένο με μοναδική ζωντάνια. Οι χαρακτήρες του είναι αληθινοί, πραγματικοί, σχεδόν σου θυμίζουν κάποιον. Αναφέρεται στη σχολική βία και στα τραύματα που αφήνουν στο θύμα αλλά και στον θύτη. Παρουσιάζει τα γεγονότα με πρωτότυπο τρόπο και όχι από τη συνηθισμένη οπτική γωνία. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, επειδή η ιστορία μας αφορά και μας αγγίζει όλους.
Αθηνά Α.
“Το ημερολόγιο ενός δειλού” είναι εξαιρετικό και κατά τη διάρκεια που το διάβαζα με είχε εντυπωσιάσει. Είναι ένα μυθιστόρημα που σε “τραβάει” μέσα του, δεν θέλεις να σταματήσεις να το διαβάζεις επειδή έχεις αγωνία για την επόμενη κίνηση κάθε χαρακτήρα. Για να πω την αλήθεια μου, δεν είναι εύκολο, πρέπει να δώσεις όλη σου την προσοχή, γιατί σε καθηλώνει, αλλά και γιατί έχει βαθιά νοήματα. Ο συγγραφέας Βασίλης Παπαθεοδώρου κατάφερε να γράψει ένα βιβλίο που ενδιαφέρει τη νεολαία και ταυτόχρονα την ευαισθητοποιεί γύρω από το πολύ σοβαρό ζήτημα του bullying.
Χριστόφορος Φ.

INFO: Βασίλης Παπαθεοδώρου
Το ημερολόγιο ενός δειλού
Εκδ. Καστανιώτη


http://www.oanagnostis.gr/to-kenourgio-kefali-tis-lerneas-idras/