Πείτε Αντίο στην Ακμή

http://spirossoulis.com/plus-peite-antio-stin-akmi-kai-deite-to-proswpo-sas-na-lampei-xwris-na-ksodeuteite/

 

Πείτε Αντίο στην Ακμή και Δείτε το Πρόσωπό σας να Λάμπει (Χωρίς να Ξοδέψετε Τίποτα)

• 
  

HIGHLIGHTS

• Αν θέλετε να απαλλαγείτε από την ακμή με φυσικό τρόπο, η μάσκα με αλάτι είναι ότι καλύτερο.
• Η μάσκα με γιαούρτι είναι αποτελεσματική σε επιδερμίδες που ταλαιπωρούνται από ακμή.
• Για να κάνετε αυτή τη μάσκα με σόδα το μόνο που χρειάζεστε είναι μαγειρική σόδα και νερό.

Κάνε το δέρμα σου να δείχνει ξανά λαμπερό και φωτεινό.

Βγάζεις στο πρόσωπο του σπυράκια και δεν ξέρεις τι να κάνεις? Ξέχνα τις θεραπείες και δοκίμασε μία από τις παρακάτω σπιτικές μάσκες προσώπου και θα δεις γρήγορα αποτελέσματα.
ΜΑΣΚΑ ΜΕ ΑΛΑΤΙ
Αν θέλεις να απαλλαγείς από την ακμή με φυσικό τρόπο, η μάσκα με αλάτι είναι ότι καλύτερο. Ρίξε το αλάτι σε ένα ποτήρι νερό και άφησε το μείγμα για 20 λεπτά να κάτσει. Στη συνέχεια εφάρμοσε τη μάσκα στο πρόσωπο και ξέπλυνε με νερό μετά από 15 λεπτά. Το αλάτι μειώνει τη λιπαρότητα του δέρματος και βοηθάει στην απομάκρυνση της ακμής.
Ποιο Προϊόν για την Περιποίηση του Δέρματός σας Κάνει το Μπάνιο σας να Αστράφτει;

ΜΑΣΚΑ ΜΕ ΓΙΑΟΥΡΤΙ
Η μάσκα με γιαούρτι είναι αποτελεσματική σε επιδερμίδες που ταλαιπωρούνται από ακμή. Θα χρειαστείς μόνο ένα κουταλάκι του γλυκού μέλι (φρόντισε να είναι λίγο ζεστό) και ένα κουταλάκι του γλυκού γιαούρτι. Ανακάτεψέ τα μέχρι να γίνει ένα ομοιόμορφο μείγμα και άπλωσε το στο πρόσωπο σου για περίπου 10 λεπτά. Καθάρισε με μια πετσέτα προτού ξεπλύνεις.
Αυτά τα Μικροσκοπικά Έντομα Ζουν στο Πρόσωπο Όλων μας!

ΜΑΣΚΑ ΜΕ ΣΟΔΑ

Για να κάνεις αυτή τη μάσκα το μόνο που χρειάζεσαι είναι μαγειρική σόδα και νερό. Καθάρισε το πρόσωπο σου με ένα απαλό σαπούνι. Ανακάτεψε μια κουταλιά σόδα σε λίγο νερό και άπλωσε το μείγμα για 10 έως 20 λεπτά. Αυτό ήταν, ξέπλυνε με κρύο νερό και θα δεις αμέσως το δέρμα σου να λάμπει ενώ θα σε βοηθήσει να απαλλαγείς από την ακμή εύκολα και γρήγορα.

Διαβάστε περισσότερα θέματα ομορφιάς στο www.followme.gr.

Πατήστε εδώ για να κάνετε τη ζωή σας πιο όμορφη, πιο συναρπαστική και πιο εύκολη με τα άρθρα που θα διαβάσετε στην Κατηγορία Plus.

Φασόλια κερτεζίτικα και στουµπιστό κρεµµύδι

http://www.icookgreek.com/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/item/%CF%86%CE%B1%CF%83%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%B6%CE%AF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%C2%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C-%CE%BA%CF%81%CE%B5%C2%B5%C2%B5%CF%8D%CE%B4%CE%B9

Φασόλια κερτεζίτικα και στουµπιστό κρεµµύδι

Σάββατο, 01 Νοεμβρίου 2014.

Καµιά 15αριά χλµ. έξω απ’ τα Καλάβρυτα, ψηλά-ψηλά, στα 800 µέτρα, σκαρφαλωµένη στις καταπράσινες πλαγιές του Χελµού και µέσα στις κρυστάλλινες ποταµίσιες πηγές του Βουραϊκού, βρίσκεται η Κέρτεζη…
Φωτό: Ηλίας Φουντούλης

Από τα πεντακάθαρα νερά του ποταµού αυτού είναι που ποτίζονται τα ορεινά αγροτοχώραφα και ίσως γι’ αυτό να δίνουν τόσο νόστιµα κηπευτικά και όσπρια τόσο ξεχωριστά σαν τα ονοµαστά κερτεζίτικα φασόλια. Ίσως πάλι, για την αξέχαστη γεύση που αφήνει µια ζεστή καλοχυλωµένη φασολάδα µε λίγη ρέγγα, καµιά ελιά και ξερό κρεµµύδι στουµπιστό σε κάποια ταβέρνα του χωριού, να… φταίει η ίδια η Κέρτεζη. Η µακριά βόλτα που προηγήθηκε στο δάσος της µε τις αγριοκαστανιές, τα πλατσουρίσµατα µες στα ρυάκια και κάτω απ’ τα πλατάνια, η βρόχινη θέα των παραδοσιακών βαρβαρίτικων σπιτιών που ξέµειναν στο χώρο και το χρόνο, η «βασιλική» στην πλατεία του χωριού µε τη φηµισµένη της εικόνα, το κεφαλόβρυσο που δεσπόζει µέσα στο χειµωνιάτικο τοπίο, το κρύο που κάνει τα χνώτα να ατµίζουν, το κράτσα κρούτσα από το κούτσουρο που σιγοκαίει…
Τι να πει κανείς; Πώς να ξεχωρίσεις τη γεύση απ’ τον τόπο της; Πώς να χωρίσεις το πιάτο απ’ τον άνθρωπο; Τι µένει απ’ τη φασολάδα της γιαγιάς αν η γιαγιά λείπει; Με αυτές τις σκέψεις κατά µέρος και µε τις θύµησες µπροστά (µαζέψτε θύµησες, γιατί αυτές νοστιµίζουν τα φαγητά) σα βρείτε φασόλια από την Κέρτεζη να τα πάρετε. Κρύωσε ο καιρός και στην Αθήνα, και οι φασολάδες δίνουν και παίρνουν. Είτε λευκές (µε το κρεµµυδάκι τους, το λαδάκι τους, το σέλινο και το καρότο, το λεµόνι και τη φρέσκια ρίγανη που βάζουν στα Καλάβρυτα) είτε κόκκινες µε την προσθήκη ντοµάτας, οι φασολάδες είναι γραµµένες στο dna του Έλληνα και κάθε φορά που τις µαγειρεύουµε (ξανα)γράφουµε τη δική µας συλλογική και ατοµική γαστρο-ιστορία. Κι αν τα φασόλια µας είναι, ας πούμε, από την Κέρτεζη, χωρίς να το πολυκαταλάβουµε, προσθέτουµε και µια πρέζα κι απ’ την ιστορία του τόπου που τα γέννησε. Κι έτσι το τραπέζι µας γίνεται ακόµη πιο πλούσιο…

Κόψε ένα λεμόνι στη μέση

http://www.toxwni.gr/more/item/79192-kopse-ena-lemoni-sti-mesi-kai-valto-sto-foyrno-o-logos-paneksypnos

Κόψε ένα λεμόνι στη μέση και βάλτο στο φούρνο. Ο λόγος; Πανέξυπνος!

• Σάββατο, 07 Νοεμβρίου 2015 - 17:09

Το κόλπο με το λεμόνι είναι ένα από τα μυστικά καθαρισμού που θα σας παρουσιάσουμε. Δείτε 7 εύκολους και γρήγορους τρόπους να καθαρίσετε τη κουζίνα σας:
1. Συνδυάστε τη δύναμη των λεμονιών και του φούρνου σας για να σκοτώσετε τις μύγες των φρούτων.
Είναι επίμονες και δύσκολες στην αντιμετώπιση, αλλά με αυτό το κόλπο θα απαλλαγείτε εύκολα από αυτές. Βάλτε τα λεμόνια στο φούρνο από το βράδυ και αφήστε τον ανοιχτό. Το πρωί, κλείστε τον και ανάψτε τον για λίγα λεπτά. Όταν τελειώσει, καθαρίστε τον πάτο του και είστε έτοιμοι. Τέλος οι μύγες!
2. Χρησιμοποιείστε ξύδι – και μόνο ξύδι – για να αφαιρέσετε κηλίδες νερού.
Με το ξύδι θα γίνει πολύ πιο εύκολος ο καθαρισμός της βρύσης σας από τα άλατα.
3. Καθαρίστε τα ντουλάπια σας χωρίς βαριά χημικά.
Με ένα μέρος λάδι και δύο μέρη μαγειρικής σόδας, θα δημιουργήσετε το τέλειο καθαριστικό για τα ντουλάπια της κουζίνας.
4. Κρατήστε το νεροχύτη καθαρό και λαμπερό με λεμόνι
Η λύση είναι για άλλη μια φορά η μαγειρική σόδα! Αυτή τη φορά, συνδυασμένη με λεμόνι θα σκοτώσει τα βακτήρια και θα φέρει λάμψη. Απλά ρίξτε λίγη σόδα και τρίψτε με το λεμόνι.
5. Καθαρίστε το μίξερ σας
Λατρεύω το μίξερ μου και τελευταία το χρησιμοποιώ πολύ συχνά. Με τη χρήση οδοντογλυφίδας καθαρίστε και στα πιο δύσκολα σημεία .
6. Μία συμβουλή για τα πατώματα της κουζίνας.
Για μία ακόμα φορά, το ξύδι και η σόδα έχουν την τιμητική τους. Φτιάξτε μία πάστα με αυτά τα δύο και λίγο νερό, εφαρμόστε την και περιμένετε. Καθαρίστε με μία οδοντόβουρτσα.
7. Καθαρίστε τον αέρα
Κάποιες φορές, όσο και να καθαρίζετε την κουζίνα, δεν γίνεται να ξεμυρίσει. Γυρνάμε για άλλη μια φορά στον παλιό μας φίλο, το ξύδι. Σιγοβράζοντας λίγο στο φούρνο, βοηθάει να καθαρίσουμε τον αέρα και να έχει ο χώρος πιο ουδέτερη μυρωδιά.
fanpage.gr

Φρούριο Φραγκοκάστελλου- Ένας πύργος μια ιστορία...

Τρίτη, 26 Αυγούστου 2014 - 10:12

Όταν οι βενετοί φεουδάρχες των Χανίων ζητούσαν από τη Γαληνοτάτη την οικοδόμηση ενός φρουρίου στα Σφακιά, αυτό γινόταν για να προστατευθούν τόσο από τους πειρατές, όσο και από τους εξεγερμένους ντόπιους.

Η Γερουσία ωστόσο ήταν επιφυλακτική απέναντι σε αυτό το αίτημα, καθώς το κόστος ήταν μεγάλο. Το 1371 μπήκε ο θεμέλιος λίθος και το φρούριο ολοκληρώθηκε το 1374. Στο μεταξύ διάστημα οι ντόπιοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να σταματήσουν την ολοκλήρωσή του και τα βράδια κατέστρεφαν ό,τι είχε οικοδομηθεί την ημέρα. 

Η ονομασία Φραγκοκάστελλο (το φρούριο των Φράγκων, δηλαδή των Καθολικών) δόθηκε στο νέο οχυρό απηχώντας τα περιφρονητικά συναισθήματα των ντόπιων απέναντι στους κατακτητές.Στη σημερινή του μορφή το Φραγκοκάστελλο δεν παρουσιάζει έντονες διαφορές συγκριτικά με τις απεικονίσεις του στα βενετικά σχέδια. Ακολουθεί τις παλιές οχυρωματικές αντιλήψεις, πριν δηλαδή την επικράτησή του "προμαχωνικού συστήματος", το οποίο θα φτάσει στην Κρήτη πριν τα μέσα του 16ου αιώνα. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτίσμα με κατακόρυφα τείχη και τετράπλευρους πύργους στις 4 γωνίες, από τους οποίους ο νοτιοδυτικός είναι πολύ μεγαλύτερος.

Οι πύργοι και τα τείχη καταλήγουν σε οδοντωτές πολεμίστρες. Η κύρια είσοδος βρισκόταν νότια. Στη σημερινή της μορφή όμως αποτελεί ανακατασκευή του 19ου αιώνα. Πάνω από αυτό το άνοιγμα βρίσκονταν ενσωματωμένα στην τοιχοποιία 4 οικόσημα επιφανών βενετικών οικογενειών. Από αυτά σώζονται τα δύο των οικογενειών Querini και Dolfin. Πάνω από τα οικόσημα βρίσκεται το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου. Μια ακόμη είσοδος ανοίγεται στα ανατολικά. Οι τρεις μικροί πύργοι σώζονται με αρκετές φάσεις ανακατασκευών, κυρίως στους ορόφους.

Από τα σωζόμενα παλιά στοιχεία φαίνεται ότι το ισόγειο ήταν καμαροσκέπαστο και το ανώτερο τμήμα ανακατασκευάστηκε πολλές φορές με μεσοπατώματα και χωμάτινο δώμα στον όροφο. Αντίθετα ο μεγαλύτερος πύργος διατηρείται με μικρότερες επεμβάσεις. Ο πύργος αυτός αποτελούσε ένα ιδιαίτερο αμυντικό στοιχείο του φρουρίου, καθώς είχε τη δυνατότητα να χωρέσει μεγαλύτερο αριθμό πολεμιστών και είχε και μεγαλύτερη ορατότητα.

Τα ισόγεια κτίσματα που διατηρούνται στην εσωτερική αυλή είναι ανακατασκευασμένα σχετικά πρόσφατα πάνω στα υπολείμματα των τοίχων της τελευταίας οικοδομικής φάσης. Πρόκειται για συνεχόμενους ορθογώνιους χώρους που προορίζονταν για τη στέγαση των στρατιωτών αλλά και για άλλες χρήσης (αποθήκες, μαγειρεία κτλ). Ανάλογη μορφή πρέπει να είχαν και κατά τη Βενετοκρατία όπως φαίνεται στους χάρτες της περιόδου. Στους χάρτες αυτούς παρουσιάζεται επίσης ο ναός του Αγίου Μάρκου μέσα στον περίβολο του φρουρίου. Ωστόσο ο G.Gerola επισήμανε ότι τα ερείπια του ναού βρίσκονταν έξω από το κάστρο στη νότια πλευρά του.

Πρόκειται για τα θεμέλια ΄τοίχων μικρού κτίσματος που φέρουν ίχνη τοιχογράφησης. Ο ναός καταστράφηκε κατά την επισκευή του κάστρου από το Μουσταφά Ναϊλή Πασά. Στο Φραγκοκάστελλο έχουν γίνει όπως προαναφέρθηκε, εκτεταμένες κατά καιρούς ανακατασκευές. Η πρώτη αναφέρεται στα 1593-1597 από το γενικό προβλεπτή Nicolo Dona, ενώ λίγα χρόνια αργότερα μεγάλης έκτασης επισκευές έκανε και ο προβλεπτής Σφακίων. Το 1645, κατά τη διάρκεια εχθροπραξιών με τους Τούρκους για την κατάληψη της Κρήτης, διατέθηκαν 1000 λίρες για στερεωτικές εργασίες. Οι πλέον εκτεταμένες όμως επεμβάσεις έγιναν από το Μουσταφά πασά κατά τη διάρκεια της κρητικής Επανάστασης του 1866-1869. Κατά τη διάρκεια καθαρισμών βρέθηκαν ενδιαφέροντα δείγματα κεραμικής της Βενετοκρταίας, κυρίως από τον 16ο αιώνα, νομίσματα και μολυβδόβουλα.

ΠΗΓΗ Incredible Crete

- See more at: http://www.mykriti.gr/component/k2/item/7151-froyrio-fragkokastelloy-enas-pyrgos-mia-istoria#sthash.4qT0vye6.dpuf

Φρούριο Φραγκοκάστελλου- Ένας πύργος μια ιστορία...

Τρίτη, 26 Αυγούστου 2014 - 10:12

Όταν οι βενετοί φεουδάρχες των Χανίων ζητούσαν από τη Γαληνοτάτη την οικοδόμηση ενός φρουρίου στα Σφακιά, αυτό γινόταν για να προστατευθούν τόσο από τους πειρατές, όσο και από τους εξεγερμένους ντόπιους.

Η Γερουσία ωστόσο ήταν επιφυλακτική απέναντι σε αυτό το αίτημα, καθώς το κόστος ήταν μεγάλο. Το 1371 μπήκε ο θεμέλιος λίθος και το φρούριο ολοκληρώθηκε το 1374. Στο μεταξύ διάστημα οι ντόπιοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να σταματήσουν την ολοκλήρωσή του και τα βράδια κατέστρεφαν ό,τι είχε οικοδομηθεί την ημέρα. 

Η ονομασία Φραγκοκάστελλο (το φρούριο των Φράγκων, δηλαδή των Καθολικών) δόθηκε στο νέο οχυρό απηχώντας τα περιφρονητικά συναισθήματα των ντόπιων απέναντι στους κατακτητές.Στη σημερινή του μορφή το Φραγκοκάστελλο δεν παρουσιάζει έντονες διαφορές συγκριτικά με τις απεικονίσεις του στα βενετικά σχέδια. Ακολουθεί τις παλιές οχυρωματικές αντιλήψεις, πριν δηλαδή την επικράτησή του "προμαχωνικού συστήματος", το οποίο θα φτάσει στην Κρήτη πριν τα μέσα του 16ου αιώνα. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτίσμα με κατακόρυφα τείχη και τετράπλευρους πύργους στις 4 γωνίες, από τους οποίους ο νοτιοδυτικός είναι πολύ μεγαλύτερος.

Οι πύργοι και τα τείχη καταλήγουν σε οδοντωτές πολεμίστρες. Η κύρια είσοδος βρισκόταν νότια. Στη σημερινή της μορφή όμως αποτελεί ανακατασκευή του 19ου αιώνα. Πάνω από αυτό το άνοιγμα βρίσκονταν ενσωματωμένα στην τοιχοποιία 4 οικόσημα επιφανών βενετικών οικογενειών. Από αυτά σώζονται τα δύο των οικογενειών Querini και Dolfin. Πάνω από τα οικόσημα βρίσκεται το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου. Μια ακόμη είσοδος ανοίγεται στα ανατολικά. Οι τρεις μικροί πύργοι σώζονται με αρκετές φάσεις ανακατασκευών, κυρίως στους ορόφους.

Από τα σωζόμενα παλιά στοιχεία φαίνεται ότι το ισόγειο ήταν καμαροσκέπαστο και το ανώτερο τμήμα ανακατασκευάστηκε πολλές φορές με μεσοπατώματα και χωμάτινο δώμα στον όροφο. Αντίθετα ο μεγαλύτερος πύργος διατηρείται με μικρότερες επεμβάσεις. Ο πύργος αυτός αποτελούσε ένα ιδιαίτερο αμυντικό στοιχείο του φρουρίου, καθώς είχε τη δυνατότητα να χωρέσει μεγαλύτερο αριθμό πολεμιστών και είχε και μεγαλύτερη ορατότητα.

Τα ισόγεια κτίσματα που διατηρούνται στην εσωτερική αυλή είναι ανακατασκευασμένα σχετικά πρόσφατα πάνω στα υπολείμματα των τοίχων της τελευταίας οικοδομικής φάσης. Πρόκειται για συνεχόμενους ορθογώνιους χώρους που προορίζονταν για τη στέγαση των στρατιωτών αλλά και για άλλες χρήσης (αποθήκες, μαγειρεία κτλ). Ανάλογη μορφή πρέπει να είχαν και κατά τη Βενετοκρατία όπως φαίνεται στους χάρτες της περιόδου. Στους χάρτες αυτούς παρουσιάζεται επίσης ο ναός του Αγίου Μάρκου μέσα στον περίβολο του φρουρίου. Ωστόσο ο G.Gerola επισήμανε ότι τα ερείπια του ναού βρίσκονταν έξω από το κάστρο στη νότια πλευρά του.

Πρόκειται για τα θεμέλια ΄τοίχων μικρού κτίσματος που φέρουν ίχνη τοιχογράφησης. Ο ναός καταστράφηκε κατά την επισκευή του κάστρου από το Μουσταφά Ναϊλή Πασά. Στο Φραγκοκάστελλο έχουν γίνει όπως προαναφέρθηκε, εκτεταμένες κατά καιρούς ανακατασκευές. Η πρώτη αναφέρεται στα 1593-1597 από το γενικό προβλεπτή Nicolo Dona, ενώ λίγα χρόνια αργότερα μεγάλης έκτασης επισκευές έκανε και ο προβλεπτής Σφακίων. Το 1645, κατά τη διάρκεια εχθροπραξιών με τους Τούρκους για την κατάληψη της Κρήτης, διατέθηκαν 1000 λίρες για στερεωτικές εργασίες. Οι πλέον εκτεταμένες όμως επεμβάσεις έγιναν από το Μουσταφά πασά κατά τη διάρκεια της κρητικής Επανάστασης του 1866-1869. Κατά τη διάρκεια καθαρισμών βρέθηκαν ενδιαφέροντα δείγματα κεραμικής της Βενετοκρταίας, κυρίως από τον 16ο αιώνα, νομίσματα και μολυβδόβουλα.

ΠΗΓΗ Incredible Crete

- See more at: http://www.mykriti.gr/component/k2/item/7151-froyrio-fragkokastelloy-enas-pyrgos-mia-istoria#sthash.4qT0vye6.dpuf

Φρούριο Φραγκοκάστελλου- Ένας πύργος μια ιστορία...

Τρίτη, 26 Αυγούστου 2014 - 10:12

Όταν οι βενετοί φεουδάρχες των Χανίων ζητούσαν από τη Γαληνοτάτη την οικοδόμηση ενός φρουρίου στα Σφακιά, αυτό γινόταν για να προστατευθούν τόσο από τους πειρατές, όσο και από τους εξεγερμένους ντόπιους.

Η Γερουσία ωστόσο ήταν επιφυλακτική απέναντι σε αυτό το αίτημα, καθώς το κόστος ήταν μεγάλο. Το 1371 μπήκε ο θεμέλιος λίθος και το φρούριο ολοκληρώθηκε το 1374. Στο μεταξύ διάστημα οι ντόπιοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να σταματήσουν την ολοκλήρωσή του και τα βράδια κατέστρεφαν ό,τι είχε οικοδομηθεί την ημέρα. 

Η ονομασία Φραγκοκάστελλο (το φρούριο των Φράγκων, δηλαδή των Καθολικών) δόθηκε στο νέο οχυρό απηχώντας τα περιφρονητικά συναισθήματα των ντόπιων απέναντι στους κατακτητές.Στη σημερινή του μορφή το Φραγκοκάστελλο δεν παρουσιάζει έντονες διαφορές συγκριτικά με τις απεικονίσεις του στα βενετικά σχέδια. Ακολουθεί τις παλιές οχυρωματικές αντιλήψεις, πριν δηλαδή την επικράτησή του "προμαχωνικού συστήματος", το οποίο θα φτάσει στην Κρήτη πριν τα μέσα του 16ου αιώνα. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτίσμα με κατακόρυφα τείχη και τετράπλευρους πύργους στις 4 γωνίες, από τους οποίους ο νοτιοδυτικός είναι πολύ μεγαλύτερος.

Οι πύργοι και τα τείχη καταλήγουν σε οδοντωτές πολεμίστρες. Η κύρια είσοδος βρισκόταν νότια. Στη σημερινή της μορφή όμως αποτελεί ανακατασκευή του 19ου αιώνα. Πάνω από αυτό το άνοιγμα βρίσκονταν ενσωματωμένα στην τοιχοποιία 4 οικόσημα επιφανών βενετικών οικογενειών. Από αυτά σώζονται τα δύο των οικογενειών Querini και Dolfin. Πάνω από τα οικόσημα βρίσκεται το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου. Μια ακόμη είσοδος ανοίγεται στα ανατολικά. Οι τρεις μικροί πύργοι σώζονται με αρκετές φάσεις ανακατασκευών, κυρίως στους ορόφους.

Από τα σωζόμενα παλιά στοιχεία φαίνεται ότι το ισόγειο ήταν καμαροσκέπαστο και το ανώτερο τμήμα ανακατασκευάστηκε πολλές φορές με μεσοπατώματα και χωμάτινο δώμα στον όροφο. Αντίθετα ο μεγαλύτερος πύργος διατηρείται με μικρότερες επεμβάσεις. Ο πύργος αυτός αποτελούσε ένα ιδιαίτερο αμυντικό στοιχείο του φρουρίου, καθώς είχε τη δυνατότητα να χωρέσει μεγαλύτερο αριθμό πολεμιστών και είχε και μεγαλύτερη ορατότητα.

Τα ισόγεια κτίσματα που διατηρούνται στην εσωτερική αυλή είναι ανακατασκευασμένα σχετικά πρόσφατα πάνω στα υπολείμματα των τοίχων της τελευταίας οικοδομικής φάσης. Πρόκειται για συνεχόμενους ορθογώνιους χώρους που προορίζονταν για τη στέγαση των στρατιωτών αλλά και για άλλες χρήσης (αποθήκες, μαγειρεία κτλ). Ανάλογη μορφή πρέπει να είχαν και κατά τη Βενετοκρατία όπως φαίνεται στους χάρτες της περιόδου. Στους χάρτες αυτούς παρουσιάζεται επίσης ο ναός του Αγίου Μάρκου μέσα στον περίβολο του φρουρίου. Ωστόσο ο G.Gerola επισήμανε ότι τα ερείπια του ναού βρίσκονταν έξω από το κάστρο στη νότια πλευρά του.

Πρόκειται για τα θεμέλια ΄τοίχων μικρού κτίσματος που φέρουν ίχνη τοιχογράφησης. Ο ναός καταστράφηκε κατά την επισκευή του κάστρου από το Μουσταφά Ναϊλή Πασά. Στο Φραγκοκάστελλο έχουν γίνει όπως προαναφέρθηκε, εκτεταμένες κατά καιρούς ανακατασκευές. Η πρώτη αναφέρεται στα 1593-1597 από το γενικό προβλεπτή Nicolo Dona, ενώ λίγα χρόνια αργότερα μεγάλης έκτασης επισκευές έκανε και ο προβλεπτής Σφακίων. Το 1645, κατά τη διάρκεια εχθροπραξιών με τους Τούρκους για την κατάληψη της Κρήτης, διατέθηκαν 1000 λίρες για στερεωτικές εργασίες. Οι πλέον εκτεταμένες όμως επεμβάσεις έγιναν από το Μουσταφά πασά κατά τη διάρκεια της κρητικής Επανάστασης του 1866-1869. Κατά τη διάρκεια καθαρισμών βρέθηκαν ενδιαφέροντα δείγματα κεραμικής της Βενετοκρταίας, κυρίως από τον 16ο αιώνα, νομίσματα και μολυβδόβουλα.

ΠΗΓΗ Incredible Crete

- See more at: http://www.mykriti.gr/component/k2/item/7151-froyrio-fragkokastelloy-enas-pyrgos-mia-istoria#sthash.4qT0vye6.dpuf

ΜΟΙΡΕΣ του Χρήστου Ι. Δούλη

http://www.onestory.gr/post/35263586527/%CE%BC%CE%BF%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%83

_ΜΟΙΡΕΣ

του Χρήστου Ι. Δούλη *
.
Τη στιγμή που γεννήθηκα μου δώκανε μια χεροκολιά. Για να ξυπνήσω, να συνέλθω και να μπω σε ετούτον εδώ τον κόσμο.
Με πλύνανε, με αποθώκανε στο στήθος της μάνας μου. Πέρασε το χέρι της στην πλάτη μου, ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος της, μύρισα 
το δέρμα της, άπλωσα το χέρι μου στο λαιμό της και κοιταχτήκαμε.
Το δωμάτιο γέμισε αγγελάκια με άσπρα φτερά, που κρατούσαν σχοινιά στα χέρια τους και μας έδεναν με κόμπους που δεν λύθηκαν ποτέ στην υπόλοιπη κοινή μας ζωή.
Όταν έλθει η ώρα να λυθεί η μια άκρη και φύγει ο ένας από τη ζωή, οι κόμποι σφίγγουν το λαιμό του άλλου.
Το πρώτο βράδυ με βάλανε στο κρεβάτι της μάνας μου. Τα μεσάνυχτα και ενώ είχε αποκοιμηθεί από την κούραση, ήλθαν πάνω στο κρεβάτι τρεις γυναίκες. Είμαστε οι μοίρες σου, μου είπαν.
Οι μοίρες μας, είναι γυναίκες, διαπίστωσα από την πρώτη νύχτα.
Η πρώτη ήλθε στο κεφάλι μου.
Kοτσονάτη και μεγαλογυναίκα στα χρόνια στο μπόι, στα κιλά. 
-Με λένε Ζωή, μου είπε. 
Εμένα θα με βλέπεις συνέχεια. Κάθε πρωί που θα ανοίγεις το παράθυρο, θα σου κουνάω το χέρι. Μπροστά σου θα είμαι, με ήλιο με βροχή με κρύο, με ζέστη. Κάθε μέρα, μέχρι την τελευταία.
-Πότε θα είναι η τελευταία μέρα μου; Τη ρώτησα.
-Δεν το λέω ποτέ σε κανέναν, μου απάντησε. Κανείς δεν το ξέρει από πριν. Όλοι το μαθαίνουν τελευταία στιγμή. Μη ρωτάς τέτοια πράγματα, την πρώτη μέρα της ζωής σου. Εδώ ήλθες για να ζήσεις. Όταν έλθει εκείνη η στιγμή, τους παίρνω από το χέρι. Κάποιοι με χαιρετούν, άλλοι μου λένε σε ευχαριστώ Ζωή, και τους πάω σε μιαν άλλη. Ζωή είναι και η άλλη, αλλά είναι άλλη, διαφορετική. Αφού ήλθες εδώ, κοίταξε να ζήσεις, μου ξαναείπε.
Έκανε δυο βήματα πιο κει και ήλθε στο κεφάλι μου η δεύτερη. Εγώ είμαι η Υγεία σου, μου λέει.
Καλοστεκούμενη, ψηλή . Όχι με πανάκριβα και σινιέ ρούχα. Είχε όμως στο ένα της χέρι, αυτό της καρδιάς , κρυμμένο κάτι στην παλάμη της. Αναρωτήθηκα τι είναι. Μετά από χρόνια κατάλαβα. Την είδα στον ύπνο μου, εκεί στα πενήντα, δύο μέρες πριν μπω στο νοσοκομείο. Μόνο που η παλάμη της αυτή τη φορά ήταν ανοιχτή και είχε ένα νυστέρι. 
-Καλά θα τα πάμε, μου είπε, μην ανησυχείς. Ήταν το νυστέρι της εγχείρησης που θα έκανα σε δύο μέρες, στην καρδιά.
Ύστερα ήλθε στο κεφάλι μου η Τρίτη. Η Τύχη.
Διαφορετική από τις άλλες. Μεγάλη και αυτή στα χρόνια με μισοχαλασμένη ρόμπα, πολυφορεμένη και με μπαλώματα. Της λείπανε δόντια, είχε και λίγο μουστάκι. Με ξινισμένα μούτρα σαν να μου έκανε χάρη που ήλθε. Όταν τη ρώτησα, ποια είσαι του λόγου σου, μου απάντησε, πως είμαι η τύχη σου.
-Ανάθεμά την τύχη μου, είπα εγώ, έτσι που ήτανε. Αυτή εχολεύτηκε, με κοίταξε καλά, καλά και με μούτζωσε. 
-Όρσε μου λέει αγγελοκρουσμένο, που έχεις και γλώσσα.
-Μα να με μουτζώσει η τύχη μου, την πρώτη μέρα της ζωής μου; σκέφτηκα. Τη μούντζωσα και εγώ.
-Στα μούτρα σου, της λέω. Να καταντήσεις κατουρίστρια να δουλεύεις σε καμπινέδες. Όχι εκεί που τραγουδάει η Βίσση, αλλά σε δημόσιους, που είναι μες στη βρώμα και μες στο ξερό σκατό εκεί να είσαι πάντα να μυρίζεις τα αρώματα. Ήμουνα και εγώ από μικρός καλό κατουροκάνατο
-Φταίω εγώ που ήρθα, μου λέει ούτε απ έξω δεν θα περνούσα, αλλά να έχεις χάρη που πρέπει να πάμε σε όλα τα νεογέννητα.
Ήταν η πρώτη φορά που τσακώθηκα με την τύχη μου. Από τότε τη βρίζω συνέχεια, μέχρι τώρα που μεγάλωσα. Όλο, φτου την τύχη μου, μέσα, λέω. Χάθηκε ο κόσμος να μου χάριζε μια μανιβέλα; Μερικοί άνθρωποι είναι τυχεροί σαν να την έχουν στον κώλο τους που παίρνει μπροστά μόνη της και τους οδηγεί όπου θέλει και στα καλά και στα δύσκολα.
Τέλος πάντων ο καθένας με την τύχη του, σκέφτηκα.
Που είναι η άλλη; Ρώτησα. Η Χρήμα δεν ήλθε; Έτσι λέγανε την τελευταία μοίρα.
-Δεν είμαι μαζί μας, μου είπανε. Δεν πάει σε όλα τα μωρά. Πάει όπου της γουστάρει και άμα της θυμηθεί. Περίμενέ τηνε. Μπορεί να έλθει αργότερα, στη ζωή σου, μπορεί και να μην έλθει ποτέ.. 
Έχουνε περάσει από τότε πενήντα πέντε χρόνια συν πέντε που κρύβω, σύνολο εξήντα που είμαι, ακόμα να ναρθει. Μια μακρινή θεία της, γριά, άσχημη και χωρίς δόντια μια φάουσα, μια διακοναριά έρχεται κάθε 24 του μηνός έξω από την τράπεζα και μου δίνει μια σύνταξη τρεις και εξήντα. Τώρα τελευταία έρχεται ένα μικρό μαύρο, λιανοκάμοτο, λιγδιασμένο, σαν καλικάντζαρος, με μαύρα νύχια. Κάθε φορά που παίρνω λεφτά που είναι όλο και πιο λίγα, νευριάζω, βρίζω. Αυτό βγάζει την ουρά του κάτω από το παλτό που φοράει, την κουνάει πέρα-δώθε από χαρά και με κοιτάει μοχθηρά. Πως σε λένε, το ρωτάω.
Μεσοπρόθεσμο μου απαντάει. Που να σε κόψει ο ανθρακίτης, του λέω αναθεμά τους που σε κουβαλήσανε, χτικιασμένο, να πας στο γέροντο διάολο και στου διόλου τον κώλο. 
Μη μου μιλάς εμένα έτσι, μου απαντάει και μου κουνάει το δάχτυλο, εγώ δεν φταίω..
Εμένα και το τονίζει, εμένα μου λέει, με ψηφίσανε σοσιαλιστές.
.
Ο Χρήστος Δούλης όταν κάτι τον ενοχλήσει, τον ευαισθητοποιήσει τον συγκινήσει, μια λέξη μια κίνηση, κάτι που είδε, που άκουσε το κάνει κείμενο και το δημοσιεύει σε εφημερίδα της Κέρκυρας, όπου είναι ο τόπος του. Στο facebook με το όνομα Xristos Doulis μπορεί κανείς να διαβάσει τις σκέψεις του καθώς και παλιότερα κείμενα του. Στο e-mail despetos@hotmail.com θα χαρεί να απαντήσει.

«Η Ελλάδα των τριών κόσμων»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

8 Νοεμβρίου 2012 

 

ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ (8 Νοεμβρίου 1895 – 13 Ιουλίου 1965)
ΠΙΝΑΚΑΣ «Η Ελλάδα των τριών κόσμων»

«Η Ρωμιοσύνη είναι η πονεμένη Ελλάδα. Η αρχαία Ελλάδα μπορεί να ‘τανε δοξασμένη κι αντρειωμένη, αλλά η καινούργια, η χριστιανική, είναι πιο βαθειά, επειδής ο πόνος είναι ένα πράγμα πιο βαθύ κι από τη δόξα κι από τη χαρά κι από κάθε τί. Οι λαοί που ζούνε με πόνο και με πίστη τυπώνουνε πιο βαθιά τον χαραχτήρα τους στο σκληρό βράχο της ζωής, και σφραγίζουνται με μιά σφραγίδα που δεν σβήνει από τις συμφορές κι από τις αβάσταχτες καταδρομές, αλλά γίνεται πιο άσβηστη. Με μιά τέτοια σφραγίδα είναι σφραγισμένη η Ρωμιοσύνη.
Τα έθνη που ξαγοράζουνε κάθε ώρα της ζωής τους με αίμα και μ' αγωνία, πλουτίζονται με πνευματικές χάρες που δεν τις γνωρίζουνε οι καλοπερασμένοι λαοί. Αυτοί απομένουνε φτωχοί από πνευματικούς θησαυρούς κι από ανθρωπιά, γιατί η καλοπέραση κάνει χοντροειδή τον μέσα άνθρωπο. Ενώ ο πόνος κατεργάζεται τους λαούς και τους καθαρίζει, όπως καθαρίζεται το χρυσάφι με φωτιά μέσα στο χωνευτήρι. Για τούτο η δυστυχισμένη Ρωμηοσύνη στολίστηκε με κάποια αμάραντα άνθη, που δεν τ' αξιωθήκανε οι μεγάλοι κ' οι τρανοί λαοί της γής» ‘Πονεμένη Ρωμηοσύνη'
Ο Φώτης Κόντογλου (πραγματικό όνομα Φώτιος Αποστολέλης) ήταν έλληνας λογοτέχνης και ζωγράφος. Αναζήτησε την «ελληνικότητα», δηλαδή μία αυθεντική έκφραση, επιστρέφοντας στην ελληνική παράδοση, τόσο στο λογοτεχνικό όσο και στο ζωγραφικό του έργο. Είχε ακόμα σημαντικότατη συμβολή στον χώρο της βυζαντινής εικονογραφίας. Σήμερα θεωρείται ως ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της «Γενιάς του Τριάντα». Μαθητές του ήταν ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Εγγονόπουλος, κ.ά.

13 μαγικές διαδρομές

http://www.huffingtonpost.gr/Terrabook.com/-13-_b_8479192.html?utm_hp_ref=greece&utm_source=Contra&utm_medium=huffpost_home_sidebar&utm_campaign=24MediaWidget

Περιπατητικός Τουρισμός: 13 μαγικές διαδρομές στην ελληνική φύση

Δημοσιεύθηκε: 06/11/2015 11:31 πμ Ενημερώθηκε: 06/11/2015 11:31 πμ

 

 

Δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει και να γνωρίσει σε βάθος μια περιοχή, αν δεν την περπατήσει... Οι βόλτες στα αξιοθέατα, στα μουσεία, στις παραλίες, στις πλατείες και στα μπαράκια δίνουν μια πολύ καλή εικόνα, όμως η ουσιαστική γνώση έρχεται με το περπάτημα και την πεζοπορία σε μέρη που η φύση διατηρείται αναλλοίωτη. Εκεί αισθάνεται κάποιος πως βλέπει, ζει, περπατά στις «πίσω σελίδες» της περιοχής, στα σημεία που δεν προσφέρονται απλόχερα με την πρώτη επίσκεψη, αλλά που απαιτούν την προσοχή του επισκέπτη και την πραγματική, αυθεντική κι επίμονη θέλησή του να βιώσει την πραγματική εικόνα του τόπου που επισκέπτεται.
Η ελληνική φύση, προικισμένη με ένα εντυπωσιακό ανάγλυφο που δημιουργεί μοναδικά τοπία για πεζοπορία και περιπλάνηση, έχει ακόμα ένα σπουδαίο πλεονέκτημα, τον καιρό. Οι... «έξι μήνες καλοκαίρι» ευνοούν τις πεζοπορίες στη φύση, κάνοντας τις διαδρομές ιδανικές για μια ανανεωτική εμπειρία διασκέδασης και ψυχαγωγίας.
Το terrabook.com συγκέντρωσε 13 μαγικές διαδρομές στην ελληνική φύση, ιδανικές για όλες τις ηλικίες και τις... αντοχές, πεζοπορίες που θα σας δείξουν ομορφιές και μυστικά της γης που δεν είναι «ανοιχτά» για τον καθένα.
Επιλέξτε αθλητικά ρούχα και παπούτσια για πεζοπορία μέσα από την μεγάλη γκάμα του delikaris-sport.gr!
1. Χανιά: Φαράγγι Σαμαριάς
Το Φαράγγι της Σαμαριάς είναι το μεγαλύτερο της Ελλάδας και η διάσχισή του αποτελεί τον κύριο σκοπό του ταξιδιού πολλών τουριστών που φτάνουν στα Χανιά. Η κατάβασή του ξεκινάει από το οροπέδιο του Ομαλού στα Λευκά Όρη, έχει μήκος 18 χιλιόμετρα και διαρκεί από 4 έως 7 ώρες ανάλογα με την εμπειρία και τις αντοχές των πεζοπόρων. Καταλήγει στο παραθαλάσσιο χωριό Αγία Ρουμέλη στα νότια του νομού Χανίων. Στο Φαράγγι της Σαμαριάς ζουν τα αγριοκάτσικα της Κρήτης, τα Κρι - Κρι, αλλά και πολλά άλλα είδη ζώων που δεν συναντώνται πουθενά αλλού, όπως και περισσότερα από 450 είδη χλωρίδας, πολλά από τα οποία είναι επίσης μοναδικά στον κόσμο. Στη μέση περίπου του φαραγγιού βρίσκεται ο μικρός βυζαντινός ναός Οσία Μαρία, από τον οποίο προέκυψε το όνομα του φαραγγιού, αλλά και του ερειπωμένου πλέον οικισμού που συναντάμε εκεί. Το μεγαλύτερο πλάτος του φαραγγιού της Σαμαριάς φτάνει τα 150 μέτρα, ενώ το στενότερο σημείο του είναι οι «Πόρτες» - λίγο πριν την έξοδο - με πλάτος 3 μέτρα. Οι βράχοι εκεί φτάνουν σε ύψος στα 600 μέτρα και το τοπίο σου κόβει την ανάσα!



Το Φαράγγι της Σαμαριάς μένει ανοιχτό συνήθως από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο, ανάλογα πάντα με τις καιρικές συνθήκες. Αν επιλέξετε να το διασχίσετε την άνοιξη ή το φθινόπωρο θα αποφύγετε την πολυκοσμία. Συνήθως οι πεζοπόροι ξεκινούν γύρω στις 08:00 το πρωί, έτσι ώστε να φτάσουν στην παραλίας της Αγία Ρουμέλη το μεσημέρι, να βουτήξουν στην καταγάλανη θάλασσά της και να πάρουν το πλοίο για να φύγουν προς τα Σφακιά ή την Παλαιόχωρα. Αν προτιμάτε μια πιο ήρεμη κατάβαση, ξεκινήστε το μεσημεράκι και περάστε τη νύχτα σας στα ενοικιαζόμενα δωμάτια της Αγίας Ρουμέλης.




2. Μεσσηνία: Μπίλιοβο
Το Μπίλιοβο είναι ένα πέτρινο καλντερίμι μήκους τριών χιλιομέτρων στον Ταΰγετο στη Μεσσηνία, κατασκευασμένο το 1904 από κατοίκους της περιοχής για την επικοινωνία των χωριών του βουνού. Εχει 83 στροφές (από τις οποίες οι 78 είναι 180 μοιρών) ώστε να ανεβαίνει από τα Σωτηριάνικα (υψόμετρο 300 μέτρων) στα Αλτομιρά (υψόμετρο 800 μέτρων), δυο από τα χωριά της Δυτικής Μάνης. Σε ορισμένα τμήματα «αναρριχάται» πάνω στο βράχο και κατά το μεγαλύτερό του κομμάτι κινείται παράλληλα και μέσα σε ρέμα μεγάλης κλίσης. Η θέα προς το Μεσσηνιακό Κόλπο είναι ανεμπόδιστη και συναρπαστική. Η πεζοπορική ανάβαση στο Μπίλιοβο είναι από τις πιο δημοφιλείς διαδρομές στην Μεσσηνία. Διαρκεί περίπου δύο με δυόμισι ώρες και αν εξαιρέσει κανείς ότι είναι ανηφορικής πορείας, δεν παρουσιάζει ιδιαίτερη δυσκολία.



3. Δελφοί - Κωρύκειον Άντρο
Η διαδρομή Δελφοί - Κωρύκειον Άντρο, στη Φωκίδα είναι αρκετά εύκολη και βατή για όλους. Καλύπτει μια απόσταση περίπου 9 χιλιομέτρων και διαρκεί γύρω στις 3,5 ώρες. Σε όλο το μήκος της «πατά» πάνω στα αρχαία βήματα που ένωναν το Μαντείο των Δελφών με το Κωρύκειον Άντρο, σπήλαιο με πολύ σπουδαία αξία στην αρχαιότητα. Το σήμα του μονοπατιού είναι ένα κόκκινο τρίγωνο. Η διαδρομή ξεκινά από τον πλάτανο των Δελφών με το μικρό καφενείο, περνά από το πλάι του αρχαιολογικού χώρου, μετά το αρχαίο Στάδιο και η ανάβαση συνεχίζει από την «Σκάλα», το αρχαίο λαξευτό μονοπάτι. Οδηγεί στο «Κρόκι», τον κατασκηνωτικό οικισμό των Δελφών και συνεχίζει ανηφορικά, ενώ λίγο πριν την είσοδο του σπηλαίου, η πορεία εξομαλύνεται. Η θέα προς τις κορυφές του Παρνασσού από το τέλος της διαδρομής είναι εκπληκτική.



4. Κέρκυρα: Μονοπάτι Ερημίτη
Ακολουθώντας τις ακτογραμμές μια περιοχής εντελώς παρθένας και ανέγγιχτης από τον τουρισμό, το Μονοπάτι Ερημίτη στην Κέρκυρα ξεκινά από τον Άγιο Στέφανο Σινιών και καταλήγει στην παραλία Αυλάκι, στο βορειοανατολικό τμήμα του νησιού. Στην διαδρομή αυτή θα περπατήσετε μέσα σε πυκνή βλάστηση, θα συναντήσετε εντελώς απομονωμένες παραλίες της Κέρκυρας, όπως και τρεις λίμνες, σημαντικούς υγρότοπους και καταφύγια σπάνιων πουλιών. Η συνολική διάρκεια του μονοπατιού δεν ξεπερνά τη μιάμιση ώρα.




5. Μεσσηνία: Μονοπάτι της Φύσης
Το Μονοπάτι της Φύσης δημιουργήθηκε στη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, στη Μεσσηνία από την Ορνιθολογική Εταιρία. Αποτελεί μια διαδρομή ενός χιλιομέτρου και διασχίζει τα οκτώ σημαντικά οικοσυστήματα που συναντώνται σε έναν από τους σπουδαιότερους υδροβιότοπους της Ελλάδας. Η αρχή του βρίσκεται στο παλιό Αντλιοστάσιο της λιμνοθάλασσας, ενώ για κάθε οικοσύστημα κατά μήκος της διαδρομής υπάρχει πινακίδα που ενημερώνει πλήρως τον επισκέπτη. Η συνολική διαδρομή διαρκεί 45 λεπτά και θεωρείται μια εύκολη, εκπαιδευτική διαδρομή για όλες τις ηλικίες.



6. Έβρος: Πεζοπορία στην Δαδιά
Τα μονοπάτια στον Έβρο που διασχίζουν το Δάσος της Δαδιάς είναι αμέτρητα. Η πιο δημοφιλής είναι εκείνη που ξεκινά από το Κέντρο Ενημέρωσης Δάσους Δαδιάς και καταλήγει στο Παρατηρητήριο Αρπακτικών Πουλιών. Διαρκεί περίπου μία ώρα και γίνεται πάνω στους καρόδρομους που διασχίζουν το δάσος. Για την επιστροφή μπορεί κανείς να επιλέξει διαφορετικό μονοπάτι και να περιηγηθεί στο πανέμορφο οικοσύστημα που δημιουργείται σε ένα από τα σπουδαιότερα δάση της χώρας.
Εναλλακτικά, ξεκινώντας και πάλι από το Κέντρο Ενημέρωσης, μπορεί κανείς να κατευθυνθεί προς στην κορυφή της Γκίμπρενας, σε υψόμετρο 520 μέτρα περίπου. Η πεζοπορία διαρκεί 2,5 ώρες, ενώ στο τέλος, η απέραντη θέα ολόκληρου του Εθνικού Δρυμού είναι η επιβράβευση! Στην Γκίμπρενα υπάρχουν ερείπια βυζαντινού οχυρού και λίγο νοτιότερα οι βράχοι του «Ικί Καγιά» με μεγάλες ταΐστρες για σπάνια είδη αρπακτικών, αετογερακίνες, πετρίτες, χρυσογέρακες που έρχονται εδώ για αναπαραγωγή και ξεκούραση.



7. Γκιώνα: Η ανάβαση του Φαραγγιού της Ρεκκάς
Σε ένα από τα πιο «άγρια» ελληνικά βουνά, στη Γκιώνα σχηματίζεται ένα από τα εντυπωσιακότερα ελληνικά φαράγγια. Η ανάβαση του φαραγγιού της Ρεκκάς ξεκινά από την Βίνιανη, στο Προσήλιο και διαρκεί 13 χιλιόμετρα (περίπου 10 ώρες) μέσα στο βουνό ως την Πυραμίδα, την κορυφή της Γκιώνας, στα 2.510 μέτρα υψόμετρο. Απότομες ορθοπλαγιές, πλούσια βλάστηση, ζώα που διαβιούν στην περιοχή - είναι χαρακτηρισμένο καταφύγιο άγριας ζωής άλλωστε - αλλά και σχετικά σπάνια για την Γκιώνα, τρεχούμενα νερά συνθέτουν το βουνίσιο τοπίο. Η πρώτη στάση των πεζοπόρων γίνεται στους «Μύλους», με τα ερείπια των παλιών νερόμυλων αλλά και στις πηγές με το ορμητικό τρεχούμενο νερό, στον Πλατύλιθο. Η δεύτερη είναι αναμφίβολα στο καταφύγιο του Πεζοπορικού Ομίλου Αθηνών, στην θέση Λάκα Καβούνη. Από το καταφύγιο ως την Πυραμίδα η πεζοπορία διαρκεί περίπου 2 ακόμα ώρες.



8. Άμφισσα: Χάρμαινα - Κάστρο
Η διαδρομή Χάρμαινα - Κάστρο εκτυλίσσεται στην πόλη της Άμφισσας και συνδέει την παλιά συνοικία των Ταμπάκηδων με το Κάστρο της Άμφισσας, που είναι γνωστό και ως Κάστρο των Σαλώνων ή Κάστρο της Ωριάς. Ενδιάμεσα περνάει από τον Ναό του Σωτήρα, που είναι βυζαντινό μνημείο και χρονολογείται του 11ου αιώνα. Το μονοπάτι είναι εύκολο για τους πεζοπόρους, είναι πρόσφατα κατασκευασμένο από τους τοπικούς φορείς και έχει συνολικό μήκος 2.200 μέτρα. Οι πληροφοριακές πινακίδες για την διαδρομή φέρουν την ένδειξη Α1, που είναι το όνομα του μονοπατιού ενώ στην αρχή και το τέλος του αναλυτικοί πίνακες εξιστορούν την ιστορία των μνημείων.



9. Κεφαλονιά: Καταρράκτες Γραδού
Ένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά της φύσης στην Κεφαλονιά είναι οι Καταρράκτες της Γραδού, στο νοτιοανατολικό τμήμα του νησιού. Πρόκειται για ένα πανέμορφο φυσικό τοπίο, όπου τα νερά του χειμάρρου πέφτουν από αρκετά μεγάλο ύψος και σχηματίζουν στη βάση τους μια μικρή λιμνούλα. Για να φτάσει κανείς ως εκεί ξεκινά από τον κεντρικό δρόμο που συνδέει τον Πόρο, το λιμάνι στα νοτιοανατολικά του νησιού, με τη Σκάλα, ένα από τα πιο τουριστικά χωριά της Κεφαλονιάς. Η απόσταση δεν είναι μεγάλη, ενώ η ταμπέλα με την επιγραφή «Προς Βιολογικό Καθαρισμό» που θα συναντήσετε θα σας βεβαιώσει πως ακολουθείτε τη σωστή κατεύθυνση.



10. Σίφνος: Κάστρο-Αποκοφτό
Μια από τις οκτώ διαδρομές φυσικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος της Σίφνου είναι το Κάστρο-Αποκοφτό. Το γραφικό μονοπάτι ξεκινά από τον οικισμό του Κάστρου και συγκεκριμένα από την παραλία του χωριού, Σεράλια και χρειάζεται κανείς περί τις 2,5 ώρες για να το διασχίσει. Περπατώντας ανάμεσα στη «σιφνιώτικη» φύση, έχει κανείς τη δυνατότητα να απολαύσει στο έπακρον κάθε στιγμή, αγναντεύοντας το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου, περνώντας ανάμεσα από πολλές ξερολιθιές και πεζούλες. Η διαδρομή περνάει από το Καλαμάκι και τον Άγιο Ιωάννη Σιδερού, ενώ θα συναντήσετε στο δρόμο σας και την παραλία του Φάρου, που είναι βέβαιο πως θα σας δελεάσει για μια δροσερή βουτιά! Το τέρμα της διαδρομής βρίσκεται στην παραλία του Αποκοφτού, από πού μπορεί κανείς να απολαύσει πέρα από το μπάνιο του, την εξαιρετική θέα προς την Παναγία την Χρυσοπηγή.



11. Λήμνος: Μονοπάτι για την Παναγία Κακκαβιώτισσα
Η Παναγία η Κακκαβιώτισσα είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά ξωκλήσια της Λήμνου. Για να προσεγγίσει κανείς το ολόλευκο εκκλησάκι που έχει χτιστεί στην καρδιά των βράχων στο βουνό Κάκκαβο, θα πρέπει να διασχίσει το μονοπάτι για την Παναγία την Κακκαβιώτισσα που ξεκινά λίγο έξω από το χωριό Θάνος. Πανοραμική θέα σε όλη την περιοχή, ακόμα και στον κόλπο του Μούδρου, άγρια βράχια σε όλες τις αποχρώσεις της γης, αλλά κα ένα πηγάδι που το νερό του θα μας ξεδιψάσει στον ανήφορο, συναντούν οι πεζοπόροι στη διαδρομή. Το μονοπάτι είναι ανηφορικό και θεωρείται σχετικά κουραστικό, αν και σύντομο - έχει μήκος λίγο παραπάνω από ένα χιλιόμετρο. Η θέα του κάτασπρου ξωκλησιού μετά από 30 λεπτά ανάβασης μας εντυπωσιάζει και δίνει κουράγιο στους κουρασμένους για τη συνέχεια. Λίγα σκαλοπάτια στο τέλος μας οδηγούν μπροστά στο ξωκλήσι, που δεν έχει στέγη παρά μόνο την εσοχή του βράχου, στα σπλάχνα του οποίου είναι χτισμένο από το 1300...



12. Σαμοθράκη: Φονιάς - Κλείδωση
Αν και το όνομά του προδιαθέτει αρνητικά, ο ποταμός Φονιάς στη Σαμοθράκη κρύβει μερικά από τα πιο όμορφα φυσικά τοπία στις όχθες και τους καταρράκτες του. Η Κλείδωση είναι ο μεγαλύτερος καταρράκτης του Φονιά, με ύψος περίπου 35 μέτρων. Η διαδρομή Φονιάς - Κλείδωση γίνεται στους πρόποδες του βουνού της Σαμοθράκης, του Σάου, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη, διαρκεί περίπου δύο ώρες και μπορεί να την διασχίσει κάποιος με μέτρια φυσική κατάσταση. Το μονοπάτι ξεκινά από την Γέφυρα του Φονιά, κοντά στα Θέρμα και συνεχίζει μέσα στα πλατάνια κατά μήκος της όχθης του ποταμού, που ειδικά το καλοκαίρι είναι ένας γάργαρος χείμαρρος. Παρολαυτά, η πορεία μέσα από την κοίτη του ποταμού θεωρείται επικίνδυνη και θα πρέπει να αποφεύγεται. Μετά από είκοσι λεπτά εύκολης πορείας στη φύση, συναντούμε την πρώτη βάθρα, ενώ στη συνέχεια της πεζοπορίας, το τοπίο διαφέρει: το μονοπάτι αποκτά μεγάλη κλίση, περνάει μέσα από ρίζες παλιών δέντρων και βράχια, για να οδηγήσει στη δεύτερη κι εντυπωσιακότερη βάθρα του Φονιά. Τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο όσο το μονοπάτι ανεβαίνει ψηλότερα το όρος Σάος, η στιγμή που οι πεζοπόροι αντικρίζουν την Κλείδωση όμως αξίζει την όποια ταλαιπωρία. Ο εντυπωσιακός καταρράκτης του Φονιά πέφτει με ορμή από ύψος 35 μέτρων και σχηματίζει μια πανέμορφη βάθρα, όπου όλοι ρίχνουν τις βουτιές τους και απολαμβάνουν το κολύμπι στον καταρράκτη - μια πραγματικά εξωτική εμπειρία!



12. Ιθάκη: Παλαιοχώρα - Σπήλαιο Νυμφών - Βαθύ
Από το Περαχώρι και από την Παλαιά Παναγιά της Ιθάκης ξεκινά το μονοπάτι που θα σας οδηγήσει από τη μεσαιωνική «Χώρα», την Παλαιόχωρα, στη σπηλιά των Νυμφών, όπου - κατά τον Όμηρο - έκρυψε ο Οδυσσέας τα δώρα των Φαιάκων όταν έφτασε επιτέλους στην πατρίδα του. Το μονοπάτι έχει καθαριστεί και είναι ιδιαίτερα εύκολο, προσφέρει, δε, καταπληκτική θέα του κόλπου της Ιθάκης και φυσικά του Ιονίου, ως τις ακτές της Κεντρικής Ελλάδας. Περνάει μέσα από τα κτίσματα του σημαντικότερου μεσαιωνικού οικισμού του νησιού, όπου μάλιστα σώζεται και διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση η κεντρική εκκλησία με το επιβλητικό καμπαναριό. Σε λιγότερο από μία ώρα ευχάριστης διαδρομής θα βρεθείτε στο Σπήλαιο και από εκεί πολύ σύντομα πια στο Βαθύ.



*Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο terrabook.com

Πως φτιάχνω ελιές: Τέσσερις συνταγές

Πως φτιάχνω ελιές: Τέσσερις συνταγές

ΕΛΙΕΣ ΞΥΔΑΤΕΣ 
Υλικά:
5 κιλά ελιές Καλαμών
Για την άλμη:
5 λίτρα νερό
1/2 κιλό αλάτι χοντρό
100 γρ. ξύδ
2 κουταλιές χυμό λεμονιού
Εκτέλεση:
Τοποθετούμε τις ελιές σε μεγάλη λεκάνη. Τις ξεπλένουμε καλά και χύνουμε το νερό τους. Στη συνέχεια, τις ρίχνουμε ξανα στη λεκάνη και προσθέτουμε καθαρό νερό αρκετό για να τις σκεπάζει. Αλλάζουμε νερό στις ελιές ανά 2-3 μέρες και για διάστημα 20 ημερών. Στη συνέχεια αφού ξεπικρίσουν, τις διαλύουμε σε 5 λίτρα νερό και 1/2 κιλό χοντρό αλάτι. 

Για την άλμη: Για να δοκιμάζουμε αν η άλμη είναι σε σωστό επίπεδο, ρίχνουμε μέσα ένα αυγό ωμό. Αν το αυγό ανέβει στην επιφάνεια του νερού και ένα μικρός μέρος του εξέχει από το νερό, σημαίνει ότι η άλμη είναι στο επιθυμητό επίπεδο. 

Αφαιρούμε το αυγό, προσέτουμε στην άλμη το λεμόνι και το ξύδι και ανακατεύουμε καλά μέχρι να διαλυθούν. Ρίχνουμε τις ελιές και τις συντηρούμε στην άλμη μέχρι να τις καταναλώσουμε. Μπορούμε ένα μέρος από τις ελιές που χρειάζόμαστε για άμεση κατανάλωση, να τις τοποθετούμε λίγες ημέρες πριν σε ένα δοχείο με ελαιόλαδο και αρωματικά της αρεσκείας μας, για καλύτερο γευστικό αποτέλεσμα.

ΠΑΤΕ ΕΛΙΑΣ
Τοποθετείτε σε ένα μπολ 250 γρ. μαύρες ελιές χωρίς το κουκούτσι, 80 γρ. αντσούγιες πλυμένες και ψιλοκομμένες 50 γρ. κάπαρη και τα πολτοποιείτε. Προσθέτετε το χυμό ενός λεμονιού, μια κουταλιά σούπας μπράντι, 200 γρ. ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι και ανακατεύετε καλά. Διατηρείτε το πατέ σε κλειστό βάζο στο ψυγείο και το καταναλώνετε πάνω σε ψωμί κατά προτίμηση ελαφρά φρυγανισμένο.  

ΕΛΙΕΣ ΘΡΟΥΜΠΕΣ  Οδηγίες: Βάλτε σε απλωτό καλάθι 1-2 κιλά μαύρες ελιές, λίγες- λίγες, πασπαλίζοντας κάθε στρώση με μπόλικο χοντρό αλάτι. Βάλτε μια λεκάνη κάτω από το καλάθι, τοποθετήστε το σε δροσερό μέρος, και κουνάτε τις ελιές 1-2 φορές τη μέρα. Τη δεύτερη ή τρίτη μέρα θα αρχίσουν να βγάζουν σκούρο ζουμί. Συνεχίστε να τις κουνάτε, έτσι που να έρχονται οι πάνω κάτω. Μετά απο 8-10 μέρες, οι ελιές θα έχουν ζαρώσει. Χαράξτε μια-δυό ελιές, και αν η σάρκα τους έχει σκουρήνει μέχρι το κουκούτσι, και δεν είναι πια λευκή, είναι έτοιμες. Αλλιώς συνεχίστε να τις κουνάτε μερικές μέρες ακόμη. Όταν γίνουν, στραγγίστε τις, απλώστε τις σε χάρτινη πετσέτα και αφήστε τις να στεγνώσουν τελείως, μια νύχτα. Την επομένη βάλτε λίγες-λίγες σε γαβάθα, περιχύστε με μερικές κουταλιές ελαιόλαδο και πασπαλίστε με θρούμπι, ρίγανη ή ξερό δεντρολίβανο. Ανακατώστε, αφήστε τις ελιές να μείνουν 1-2 μέρες σε θερμοκρασία δωματίου, και κατόπιν κλείστε τις σε πλαστικές σακκούλες, και διατηρήστε τις στην κατάψυξη. Αν τις κρατήσετε στο ψυγείο θα πρέπει να τις αλατίσετε πολύ, αλλιώς μουχλιάζουν γρήγορα. Βγάλτε κάθε φορά από την κατάψυξη όσες ελιές θέλετε να καταναλώσετε, και αφήστε τις να ξεπαγώσουν μισή ώρα περίπου.

ΕΛΙΕΣ ΤΣΑΚΙΣΤΕΣ

Περίπου τον μήνα Οκτώβριο μαζεύτετε ή αγοράζετε ελιές άγουρες (πράσινες). Με τη βοήθεια μιας πέτρας τις τσακίζετε, σπάτε δηλαδή την σάρκα τους και τις βάζετε σε δοχείο μέσα σε νερό.
Τις αφήνετε 4 - 5 μέρες αλλάζωντας το νερό τους καθημερινά, ίσως και δυο φορές την ημέρα για να "ξεπικρίσουν".
Στη συνέχεια ρίχνετε στο δοχείο "άρμη" (νερό με μπόλικο αλάτι) και σε δυο τρεις μέρες είναι έτοιμες για φάγωμα.
Μικρά μυστικά

• Για να ελένξετε την ποσότητα αλατιού ρίξτε στο δοχείο που έχει τις ελιές με την άρμη ένα αυγό. Αν αυτό επιπλέει και η επιφάνεια του που ξεχωρίζει έξω από το νερό είναι περίπου ίση με την επιφάνεια ενός τάληρου τότε τα έχετε καταφέρει τέλεια.

• Ομως επειδή οι τσακιστές ελιές έτσι και αλλιώς δεν μπορούν να διατηρηθούν για πολύ και αλμυρίζουν γρήγορα, χρειάζονται "άρμη" με πολύ λιγότερη περιεκτικότητα σε αλάτι απ' αυτή που προαναφέρθηκε. Ετσι αραιώστε το προηγούμενο διάλυμα.


ΠΗΓΗ

 

http://neosagroths.blogspot.gr/2014/11/blog-post_6.html