Υγεία
- Χρησιμοποιώντας αυτό το απλό κόλπο δεν θα ξανά αγοράσετε άλλο Swiffer
ανταλλακτικό! Καλό! Αν έχετε παιδιά ή κατοικίδια ζώα, μπορεί να είστε
εξοικειωμένοι μ
earthshareme.com
Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015
"DIANA ROSAS".
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το άλμπουμ του χρήστη Manualidades Maravillosas.
Ο χρήστης Manualidades Maravillosas πρόσθεσε 31 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ "DIANA ROSAS".
HOLA AMIGOS!!!
COMPARTO REVISTAS COMPLETAS BAJADAS DE LA WEB.
APROVECHA, TEJE Y COMPARTE!!!
τάρτα μήλου
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Είναι
το αγαπημένο μου γλυκό, γλιτώνει το πολύ αλεύρι και βούτυρο. Είναι τόσο
εύκολο και τόσο νόστιμο που σίγουρα θα δοκιμάσετε τα επόμενα clafoutis
με άλλα φρούτα: μύρτιλλα, φραμπουάζ, δαμάσκηνα, αχλάδια, βερύκοκα, ό,τι
έχουν οι εποχές.
tilestwra.comΔεν είναι κέηκ, δεν είναι πραγματική τάρτα αφού δεν έχει ζύμη. Στη
γαλλική κουζίνα το αποκαλούν κλαφουτί (clafoutis), ένα όνομα που δίνουν
σε όλες τις παρόμοιες συνταγές με φρούτα, χωρίς ζύμη.
Είναι το αγαπημένο μου γλυκό, γλιτώνει το πολύ αλεύρι και βούτυρο.
Είναι τόσο εύκολο και τόσο νόστιμο που σίγουρα θα δοκιμάσετε τα επόμενα
clafoutis με άλλα φρούτα: μύρτιλλα, φραμπουάζ, δαμάσκηνα, αχλάδια,
βερύκοκα, ό,τι έχουν οι εποχές.
Υλικά για τάρτα 6 ετόμων
Υλικά για τάρτα 6 ετόμων
- 3 μήλα βιολογικά, να μοσχοβολούν
- 3 αυγά
- 1 φλυτζάνι αλεύρι
- 1 φλυτζάνι ζάχαρη
- 1 φλυτζάνι γάλα
- 1 πακετάκι βανίλια
- 1 κουταλιά σούπας ελαιόλαδο
- 1/2 κουταλάκι γλυκού κανέλα
- Προθερμάνετε το φούρνο στους 180 βαθμούς
- Βουτυρώστε ένα ταψάκι
- Καθαρίστε τα μήλα και κόψτε τα σε τέταρτα ή σε χοντρές ροδέλες
- Βάλτε τα μήλα στο βάθος του ταψιού
- Σε ένα μπολ χτυπήστε τα αυγά και τη ζάχαρη με αυγοδάρτη
- Χτυπήστε ώσπου να ασπρίσει το μείγμα και να ανεβάσει όγκο
- Προσθέστε το αλεύρι, τη βανίλια, το γάλα και το ελαιόλαδο
- Ανακατέψτε απαλά, τώρα, το μείγμα
- Ρίξτε το μείγμα στο ταψάκι, πάνω από τα μήλα
- Ψήστε στο φούρνο για 30 λεπτά
- Οταν βγει από το φούρνο, αφήστε το λίγο να κρυώσει, αναποδογυρίστε το και ρίξτε από πάνω την κανέλα
...το σπήλαιο των Πετραλώνων
Η
έρευνα γύρω από το θέμα της καταγωγής των Ελλήνων αποτελεί κόκκινο πανί
για την επιστημονική κοινότητα τόσο στην Ελλάδα όσο και εκτός. Στα
σχολικά βιβλία…
egriechen.info
στη Θεσσαλονίκη των 80s
Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015
19 Νοεμβρίου
Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1917.
Καληνύχτα με μια σκέψη της...
(Δείτε περισσότερες σκέψεις εδώ: http://www.pinterest.com/athensvoicegr/food-for-thought )
Καληνύχτα με μια σκέψη της...
(Δείτε περισσότερες σκέψεις εδώ: http://www.pinterest.com/athensvoicegr/food-for-thought )
Μετέωρα
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα.
Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα
Μετέωρα: πόλος έλξης για εκατομμύρια τουρίστες ενώ χαρακτηρίστηκε από την UNESCO ως διατηρητέο μνημείο της ανθρωπότητας.
Ο ιστότοπος Touropia κάνει ειδικό αφιέρωμα στα 6 Μοναστήρια και το βίντεο του Νίκου Αρβανιτίδη μας ταξιδεύει να θαυμάσουμε από ψηλά το μοναδικό τοπίο.
http://www.touropia.com/meteora-monasteries/
Ο ιστότοπος Touropia κάνει ειδικό αφιέρωμα στα 6 Μοναστήρια και το βίντεο του Νίκου Αρβανιτίδη μας ταξιδεύει να θαυμάσουμε από ψηλά το μοναδικό τοπίο.
http://www.touropia.com/meteora-monasteries/
Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015
Μούσες
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία της Αικατερίνη Θ. Κουμλίδου.
Αικατερίνη Θ. Κουμλίδου
· Τροποποιήθηκε ·
1.
Η Μούσα Κλειώ, η οποία ανακάλυψε την Ιστορία (και την κιθάρα). Η
ιστορία ονομαζόταν Κλειώ, επειδή αναφέρεται στο Κλέος (που ανήκει στους
ήρωες του παρελθόντος), που μας διηγούνται οι συγγραφείς μέσα από τα
βιβλία. Σύμφωνα με την παράδοση, η Κλειώ κατηγόρησε την Αφροδίτη επειδή
ερωτεύθηκε τον “Aδωνη. Η Αφροδίτη ανταπέδωσε: Την οδήγησε στο σπίτι του
Πίερου και την έκανε να τον ερωτευθεί. Η Κλειώ με τον Πίερο γέννησε τον
Υάκινθο. Με το Μάγνητα (πατέρα του Πίερου) γέννησε τον Ιάλεμο, τον
Υμέναιο και το Λίνο. Ζωγράφιζαν την Κλειώ δαφνοστεφανωμένη και με
πορφυρό ένδυμα. Στο δεξί της χέρι κρατούσε μία σάλπιγγα και στο αριστερό
ένα βιβλίο, που έγραφε Κλειώ Ιστορία. Στα πόδια της υπήρχε το Κιβώτιο
της Ιστορίας.
2. Η Μούσα Ευτέρπη, η οποία ανακάλυψε διάφορα μουσικά όργανα, τα μαθήματα, και τη διαλεκτική. Τα μαθήματα τέρπουν τους ανθρώπους, αλλά και..«είναι εύτερπεϊς οί λόγοι των πεπαιδευμένων». Η Ευτέρπη με το Στρυμόνα γέννησε το Ρήσσο. Τη ζωγράφιζαν δαφνοστεφανωμένη να παίζει αυλό ή να τον κρατά. Δίπλα της βρισκόταν όργανα μουσικά και κείμενα, ο Έρωτας και δένδρα με τον τραγουδιστή Τέττιγα (τζιτζίκι).
3. Η Μούσα Θάλεια ήταν Έφορος της Κωμωδίας. Ανακάλυψε την κωμωδία, τη γεωμετρία, την αρχιτεκτονική και τη γεωργία. Ήταν προστάτισσα και των Συμποσίων. Το όνομα Θάλεια = θάλλειν τα φυτά, ή από του Θάλεια στα (συμπόσια) ή… επειδή θάλλουσιν εις πολλούς αιώνας οί έπαινούμενοι δια των ποιημάτων… Έλεγαν πως ο Παλαίφατος ήταν γιος της. Τη ζωγράφιζαν στεφανωμένη με κισσό, νέα και χαμογελαστή, να κρατά κωμική μάσκα. Άλλες φορές δαφνοστεφανωμένη με πράσινο πανωφόρι και την επιγραφή Θάλεια Κωμωδίαν.
4. Η Μούσα Μελπομένη ήταν προστάτιδα της Τραγωδίας, επειδή αυτή την επινόησε, της ρητορικής και της μουσικής μελωδίας (μολττήν). Ονομάστηκε Μελπομένη από την λέξη μολττήν … επειδή δι αυτής μέλπουσιν οι άνθρωποι όλοι τους αγαθούς. Η Μελπομένη με τον Αχελώο, κατά μία παράδόση, γέννησε τις Σειρήνες. Τη ζωγράφιζαν να φορεί μάσκα τραγωδίας, θυμωμένη, δαφνοστεφανωμένη με σκήπτρο, ρόπαλο στα χέρια και την επιγραφή Μελπομένη Τραγωδίαν.
5. Η Μούσα Τερψιχόρη επινόησε το χορό, την άρπα και την παιδεία. Ονομάστηκε Τερψιχόρη, επειδή ετέρπετο, ευχαριστιόταν με το χορό. Ίσως και από τη μάθηση (που τέρπει τους ακροατές). Στην παράδοση αναφέρεται πως γέννησε με το Στρυμόνο το Ρήσο και με τον Άρη το Βίστωνα ή ακόμη με τον Αχελώο τις Σειρήνες. Την Τερψιχόρη ζωγράφιζαν δαφνοστεφανωμένη και με προμετωπίδιο να κρατά άρπα και να χορεύει χαρούμενη, ενώ τα πόδια της μόλις να ακουμπούν τη γη και με την επιγραφή Τερψιχόρη λύραν.
6. Η Μούσα Ερατώ είναι η ευρέτρια των ερωτικών ποιημάτων, του γάμου, (και της ποιήσεως, της μουσικής και της διαλεκτικής). Το όνομα Ερατώ από το έρεσθαι και από τη λέξη έρως και εραστής. Τη ζωγράφιζαν καθιστή, να φορά ροδοστέφανο (στεφάνι από τριαντάφυλλα), με τη λύρα και το τόξο του έρωτος στα χέρια και την επιγραφή » Ερατώ Ψάλτριαν». Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος ξεκινά το τρίτο κεφάλαιο του τέταρτου μέρους στα Αργοναυτικά με: …«Και τώρα Μούσα Ερατώ, έλα κοντά μας και πες μας πώς ο Ιάσονας … έφερε το χρυσόμαλλο Δέρας… από τον ερωτά του στη Μήδεια … γιατί έχεις τις χάρες της Κύπριδας Αφροδίτης… και φέρνεις τη μαγεία στα ανύπαντρα κορίτσια…».
7. Η Μούσα Πολυμνία (ή Πολυάμνια). Το όνομα Πολυμνία από το πολύς και ύμνος, επειδή υμνεί πολλούς ανθρώπους ή από το πολλών και μνήμη, επειδή μνημονεύει πολλούς στην ιστορία. Ήταν προστάτισσα των θεϊκών ύμνων αλλά και της υποκριτικής μίμησης, της γεωμετρίας, της ιστορίας, της γραμματικής κ.ά. Την ζωγράφιζαν να κοιτά προς τον Ουρανό με στεφάνι από δάφνη και μαργαριτάρια στο κεφάλι, λευκό φόρεμα, με τη λύρα στα χέρια της και την επιγραφή Πολυμνία Μύθους.
8. Η Μούσα Ουρανία ήταν προστάτισσα των Ουρανίων Σωμάτων και γενικά της ατρονομίας που ανακάλυψε. Σύμφωνα με την παράδοση με το Διόνυσο γέννησε τον Υμέναιο και με τον Απόλλωνα το Λίνο. Ζωγράφιζαν την Ουρανία στεφανωμένη με αστέρια και προμετωπίδιο, μπλε φόρεμα, μπροστά της τρίποδα που επάνω είχε την ουράνια σφαίρα και διαβήτη.
9. Η Μούσα Καλλιόπη ήταν η ανώτερη και επισημότερη από τις άλλες αδελφές της Μούσες. Συνόδευε τους βασιλείς και τους ανώτατους άρχοντες για να επιβάλλει με τα λόγια της υποταγή και δικαιοσύνη. Η Καλλιόπη ήταν προστάτιδα των ηρωικών ποιημάτων και της ρητορικής. Ονομάστηκε Καλλιόπη, επειδή είχε καλή ωραία όψη, πρόσωπο. Την ονόμαζαν και Καλλιέπειαν, επειδή ήταν ευρέτρια της ποίησης. Σύμφωνα με την παράδοση η Καλλιόπη γέννησε τον Ορφέα, τις Σειρήνες, τον Κυμόθεο κ.ά. Ζωγράφιζαν την Καλλιόπη νέα και ωραία, με άνθη στο κεφάλι ή κισσό, στο δεξιό χέρι να κρατά δάφνες και στο αριστερό δύο βιβλία, πολλές φορές την Ιλιάδα και την Οδύσσεια.
2. Η Μούσα Ευτέρπη, η οποία ανακάλυψε διάφορα μουσικά όργανα, τα μαθήματα, και τη διαλεκτική. Τα μαθήματα τέρπουν τους ανθρώπους, αλλά και..«είναι εύτερπεϊς οί λόγοι των πεπαιδευμένων». Η Ευτέρπη με το Στρυμόνα γέννησε το Ρήσσο. Τη ζωγράφιζαν δαφνοστεφανωμένη να παίζει αυλό ή να τον κρατά. Δίπλα της βρισκόταν όργανα μουσικά και κείμενα, ο Έρωτας και δένδρα με τον τραγουδιστή Τέττιγα (τζιτζίκι).
3. Η Μούσα Θάλεια ήταν Έφορος της Κωμωδίας. Ανακάλυψε την κωμωδία, τη γεωμετρία, την αρχιτεκτονική και τη γεωργία. Ήταν προστάτισσα και των Συμποσίων. Το όνομα Θάλεια = θάλλειν τα φυτά, ή από του Θάλεια στα (συμπόσια) ή… επειδή θάλλουσιν εις πολλούς αιώνας οί έπαινούμενοι δια των ποιημάτων… Έλεγαν πως ο Παλαίφατος ήταν γιος της. Τη ζωγράφιζαν στεφανωμένη με κισσό, νέα και χαμογελαστή, να κρατά κωμική μάσκα. Άλλες φορές δαφνοστεφανωμένη με πράσινο πανωφόρι και την επιγραφή Θάλεια Κωμωδίαν.
4. Η Μούσα Μελπομένη ήταν προστάτιδα της Τραγωδίας, επειδή αυτή την επινόησε, της ρητορικής και της μουσικής μελωδίας (μολττήν). Ονομάστηκε Μελπομένη από την λέξη μολττήν … επειδή δι αυτής μέλπουσιν οι άνθρωποι όλοι τους αγαθούς. Η Μελπομένη με τον Αχελώο, κατά μία παράδόση, γέννησε τις Σειρήνες. Τη ζωγράφιζαν να φορεί μάσκα τραγωδίας, θυμωμένη, δαφνοστεφανωμένη με σκήπτρο, ρόπαλο στα χέρια και την επιγραφή Μελπομένη Τραγωδίαν.
5. Η Μούσα Τερψιχόρη επινόησε το χορό, την άρπα και την παιδεία. Ονομάστηκε Τερψιχόρη, επειδή ετέρπετο, ευχαριστιόταν με το χορό. Ίσως και από τη μάθηση (που τέρπει τους ακροατές). Στην παράδοση αναφέρεται πως γέννησε με το Στρυμόνο το Ρήσο και με τον Άρη το Βίστωνα ή ακόμη με τον Αχελώο τις Σειρήνες. Την Τερψιχόρη ζωγράφιζαν δαφνοστεφανωμένη και με προμετωπίδιο να κρατά άρπα και να χορεύει χαρούμενη, ενώ τα πόδια της μόλις να ακουμπούν τη γη και με την επιγραφή Τερψιχόρη λύραν.
6. Η Μούσα Ερατώ είναι η ευρέτρια των ερωτικών ποιημάτων, του γάμου, (και της ποιήσεως, της μουσικής και της διαλεκτικής). Το όνομα Ερατώ από το έρεσθαι και από τη λέξη έρως και εραστής. Τη ζωγράφιζαν καθιστή, να φορά ροδοστέφανο (στεφάνι από τριαντάφυλλα), με τη λύρα και το τόξο του έρωτος στα χέρια και την επιγραφή » Ερατώ Ψάλτριαν». Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος ξεκινά το τρίτο κεφάλαιο του τέταρτου μέρους στα Αργοναυτικά με: …«Και τώρα Μούσα Ερατώ, έλα κοντά μας και πες μας πώς ο Ιάσονας … έφερε το χρυσόμαλλο Δέρας… από τον ερωτά του στη Μήδεια … γιατί έχεις τις χάρες της Κύπριδας Αφροδίτης… και φέρνεις τη μαγεία στα ανύπαντρα κορίτσια…».
7. Η Μούσα Πολυμνία (ή Πολυάμνια). Το όνομα Πολυμνία από το πολύς και ύμνος, επειδή υμνεί πολλούς ανθρώπους ή από το πολλών και μνήμη, επειδή μνημονεύει πολλούς στην ιστορία. Ήταν προστάτισσα των θεϊκών ύμνων αλλά και της υποκριτικής μίμησης, της γεωμετρίας, της ιστορίας, της γραμματικής κ.ά. Την ζωγράφιζαν να κοιτά προς τον Ουρανό με στεφάνι από δάφνη και μαργαριτάρια στο κεφάλι, λευκό φόρεμα, με τη λύρα στα χέρια της και την επιγραφή Πολυμνία Μύθους.
8. Η Μούσα Ουρανία ήταν προστάτισσα των Ουρανίων Σωμάτων και γενικά της ατρονομίας που ανακάλυψε. Σύμφωνα με την παράδοση με το Διόνυσο γέννησε τον Υμέναιο και με τον Απόλλωνα το Λίνο. Ζωγράφιζαν την Ουρανία στεφανωμένη με αστέρια και προμετωπίδιο, μπλε φόρεμα, μπροστά της τρίποδα που επάνω είχε την ουράνια σφαίρα και διαβήτη.
9. Η Μούσα Καλλιόπη ήταν η ανώτερη και επισημότερη από τις άλλες αδελφές της Μούσες. Συνόδευε τους βασιλείς και τους ανώτατους άρχοντες για να επιβάλλει με τα λόγια της υποταγή και δικαιοσύνη. Η Καλλιόπη ήταν προστάτιδα των ηρωικών ποιημάτων και της ρητορικής. Ονομάστηκε Καλλιόπη, επειδή είχε καλή ωραία όψη, πρόσωπο. Την ονόμαζαν και Καλλιέπειαν, επειδή ήταν ευρέτρια της ποίησης. Σύμφωνα με την παράδοση η Καλλιόπη γέννησε τον Ορφέα, τις Σειρήνες, τον Κυμόθεο κ.ά. Ζωγράφιζαν την Καλλιόπη νέα και ωραία, με άνθη στο κεφάλι ή κισσό, στο δεξιό χέρι να κρατά δάφνες και στο αριστερό δύο βιβλία, πολλές φορές την Ιλιάδα και την Οδύσσεια.
Αιθέριο Έλαια Λεμόνι (Lemon) Το αποτοξινωτικό!
€3.00
Αιθέριο Έλαιο Λεμόνι
Αιθέριο Έλαια Λεμόνι (Lemon) Το αιθέριο έλαιο λεμονιού προέρχεται από την ακατέργαστη φλούδα του φρούτου και φυσικά έχει το υπέροχο άρωμα του φρεσκοκομμένου λεμονιού.
Το αιθέριο έλαιο λεμονιού είναι πολύ ευεργετικό στο κυκλοφορικό μας σύστημα ρυθμίζοντας την κυκλοφορία του αίματος, μειώνοντας την πίεση και τις αιμορραγίες της μύτης. Βοηθά στη μείωση του πυρετού, αντιμετωπίζει μολύνσεις του αναπνευστικού και της βρογχίτιδας. Επίσης, αντιμετωπίζει άσθμα και γρίπη. Παράλληλα, ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και βελτιώνει τη λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Χρησιμοποιείται και για την περιποίηση του δέρματος. Συγκεκριμένα έχει αντιγηραντική και συσφικτική δράση στο λιπαρό δέρμα. Χαρίζει επιπλέον όγκο και λάμψη στα αδύναμα και άτονα μαλλιά ,ενώ καταπολεμά την πιτυρίδα. Έχει πολλαπλές και ανεκτίμητες χρήσεις. Καθώς τονώνει ευεργετικά το καταπονημένο σώμα και του δίνει μια αίσθηση φρεσκάδας και ανανέωσης. Παράλληλα, καταφέρνει και διώχνει τους πονοκεφάλους που προέρχονται από την κούραση. Αποτοξινώνει τον οργανισμό και βελτιώνει τη μικροκυκλοφορία
Λειτουργεί «ως σκούπα» για τον νου, αφού τον «καθαρίζει» από ενοχλητικές και φορτικές σκέψεις. Ταυτόχρονα αυξάνει τη συγκέντρωση και την ικανότητα απομνημόνευσης . Πολύ χρήσιμο όταν έχουμε να πάρουμε αποφάσεις και ευθύνες που μας κουράζουν και μας διχάζουν.
Κι όσο για την μαγειρική σας, ταιριάζει ιδανικά σε κέικ λεμονιού. Βάζετε 4 σταγόνες σε μίγμα 500 γραμμαρίων.
Διστίθεται σε συσκευασία 10 ml
Αιθέριο Έλαια Λεμόνι (Lemon) Το αποτοξινωτικό!
€3.00
Αιθέριο Έλαιο Λεμόνι
Αιθέριο Έλαια Λεμόνι (Lemon) Το αιθέριο έλαιο λεμονιού προέρχεται από την ακατέργαστη φλούδα του φρούτου και φυσικά έχει το υπέροχο άρωμα του φρεσκοκομμένου λεμονιού.
Το αιθέριο έλαιο λεμονιού είναι πολύ ευεργετικό στο κυκλοφορικό μας σύστημα ρυθμίζοντας την κυκλοφορία του αίματος, μειώνοντας την πίεση και τις αιμορραγίες της μύτης. Βοηθά στη μείωση του πυρετού, αντιμετωπίζει μολύνσεις του αναπνευστικού και της βρογχίτιδας. Επίσης, αντιμετωπίζει άσθμα και γρίπη. Παράλληλα, ενισχύει το ανοσοποιητικό μας σύστημα και βελτιώνει τη λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Χρησιμοποιείται και για την περιποίηση του δέρματος. Συγκεκριμένα έχει αντιγηραντική και συσφικτική δράση στο λιπαρό δέρμα. Χαρίζει επιπλέον όγκο και λάμψη στα αδύναμα και άτονα μαλλιά ,ενώ καταπολεμά την πιτυρίδα. Έχει πολλαπλές και ανεκτίμητες χρήσεις. Καθώς τονώνει ευεργετικά το καταπονημένο σώμα και του δίνει μια αίσθηση φρεσκάδας και ανανέωσης. Παράλληλα, καταφέρνει και διώχνει τους πονοκεφάλους που προέρχονται από την κούραση. Αποτοξινώνει τον οργανισμό και βελτιώνει τη μικροκυκλοφορία
Λειτουργεί «ως σκούπα» για τον νου, αφού τον «καθαρίζει» από ενοχλητικές και φορτικές σκέψεις. Ταυτόχρονα αυξάνει τη συγκέντρωση και την ικανότητα απομνημόνευσης . Πολύ χρήσιμο όταν έχουμε να πάρουμε αποφάσεις και ευθύνες που μας κουράζουν και μας διχάζουν.
Κι όσο για την μαγειρική σας, ταιριάζει ιδανικά σε κέικ λεμονιού. Βάζετε 4 σταγόνες σε μίγμα 500 γραμμαρίων.
Διστίθεται σε συσκευασία 10 ml
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ - Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΓΟΤΘΟΥΣ
Στις αρχές του 535 η φιλοβυζαντινή βασίλισσα των Οστρογότθων Αμαλασούνθα, συνελήφθη, φυλακίστηκε και τον Απρίλιο του ιδίου έτους δολοφονήθηκε με την ανοχή του νέου συζύγου της, Θευδάτου. Η αλλαγή της πολιτικής κατάστασης στην Ιταλία έδωσε στον Ιουστινιανό το πρόσχημα που ζητούσε για να κινηθεί εναντίον των Οστρογότθων. Η ταχεία και απροσδόκητα εύκολη κατάλυση του βανδαλικού βασιλείου συνέβαλε προς την απόφαση του Ιουστινιανού να επιδιώξει με στρατιωτικά μέσα την προσάρτηση της Ιταλίας. Την υλοποίηση των σχεδίων του αυτοκράτορα ανέλαβαν οι στρατηγοί Βελισάριος, που κινήθηκε με στόλο εναντίον της Σικελίας με 12.000 άνδρες, και ο Μούνδος, που προέλασε προς τη γοτθική Δαλματία με 4.000 άνδρες. Η Σικελία ήταν σχεδόν αφύλαχτη από γοτθικές φρουρές, με συνέπεια μέσα σε επτά μήνες να αποτελεί τμήμα της ανατολικής αυτοκρατορίας. Μόνον η Πάνορμος (σημ. Παλέρμο) πρόβαλε αντίσταση, χωρίς αποτέλεσμα. Η απώλεια ενός τόσο μεγάλου τμήματος της επικράτειάς του, πανικόβαλε τον Θευδάτο. Ήλθε σε διαπραγματεύσεις με τον Ιουστινιανό, αλλά πολύ σύντομα άλλαξε γνώμη. Αιτία ήταν η εσπευσμένη αναχώρηση του Βελισάριου για την Αφρική, όπου είχε εκδηλωθεί μεγάλη στάση μεταξύ των απλήρωτων στρατιωτών, και ο θάνατος του στρατηγού Μούνδου στη Δαλματία.
Όμως ο Βελισάριος κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να επαναφέρει την πειθαρχεία στις ρωμαϊκές δυνάμεις της Αφρικής και να επιστρέψει στην Ιταλία. Αποβιβάστηκε στο νότιο άκρο της Καλαβρίας (αρχές καλοκαιριού του 536) και προέλασε ταχύτατα προς Βορρά. Οι ελληνόφωνοι κατά κύριο λόγο πληθυσμοί υποδέχονταν τους Βυζαντινούς σαν ελευθερωτές. Ακόμη και οι γοτθικές δυνάμεις της περιοχής, υπό την ηγεσία του γαμβρού τού Θευδάτου, παραδόθηκαν στον Βελισάριο χωρίς καν να προβάλουν αντίσταση. Η προέλαση διακόπηκε κάτω από τα τείχη της Νεάπολης. Η πόλη αυτή διέθετε ισχυρή γοτθική φρουρά, ίση με τη δύναμη του Βελισάριου. Επίσης η οχυρή θέση της ενθάρρυνε τους κατοίκους της να αντισταθούν στον Βυζαντινούς. Πράγματι, η πόλη αντιστάθηκε επιτυχώς για έναν μήνα περίπου, σε σημείο που ο Βελισάριος ετοιμάστηκε να άρει την πολιορκία για να μην χρονοτριβήσει περαιτέρω. Τότε όμως, κάποιοι στρατιώτες του βρήκαν τυχαία μία δίοδο προς το εσωτερικό των τειχών μέσα από το υδραγωγείο της πόλης. Ένα απόσπασμα 400 επίλεκτων ανδρών εισήλθε στην πόλη και άνοιξε τις πύλες για τον υπόλοιπο στρατό. Η πτώση της Νεάπολης (536) συγκλόνισε τους Οστρογότθους. Υπεύθυνος θεωρήθηκε ο Θευδάτος που δεν είχε πράξει κάτι σημαντικό στον στρατιωτικό τομέα για την αναχαίτιση του Βελισάριου. Ο ηγεμόνας των Γότθων εκθρονίστηκε και λίγο αργότερα εκτελέστηκε, ενώ τη θέση του κατέλαβε ένας γηραιός στρατηγός τού Θευδέριχου, ο Ουίτιγις ή Βίτιγκις. Ο τελευταίος άφησε ισχυρή φρουρά στη Ρώμη και έφυγε για τη Ραβέννα, όπου ήταν συγκεντρωμένος ο κύριος όγκος των γοτθικών στρατευμάτων. Επιπλέον αντιμετώπιζε μια φραγκική εισβολή στη βόρειο Ιταλία, για την οποία, όπως και στην περίπτωση της επαναστατημένης εναντίον του Γελίμερου Σαρδηνίας, ευθυνόταν οι διπλωματικοί χειρισμοί του Ιουστινιανού. Ο Ουΐτιγης εξαγόρασε την αποχώρηση των Φράγκων από την Ιταλία με χρυσό και εδαφικές παραχωρήσεις και σύντομα ήταν έτοιμος να αντεπιτεθεί στους Βυζαντινούς. Ενόσω βρισκόταν στην Ραβέννα, παντρεύτηκε την κόρη της Αμαλασούνθας, Ματασούνθα για να νομιμοποιήσει την εξουσία του. Εν τω μεταξύ ο Βελισάριος είχε γίνει κύριος της Αιώνιας Πόλης αναίμακτα. Η παλαιά Ρώμη άνοιξε τις πύλες της στους στρατιώτες της Νέας Ρώμης μετά από σύντομες διαπραγματεύσεις, την ίδια ώρα που η γοτθική φρουρά εγκατέλειπε την πόλη (9 Δεκεμβρίου 536). Για τον Ιουστινιανό η ανάκτηση της Ιταλίας είχε επιτευχθεί το ίδιο εύκολα και γρήγορα όπως η βανδαλική Αφρική. Όμως ο Βελισάριος άρχισε να ετοιμάζεται πυρετωδώς για μακρά πολιορκία, καθώς γνώριζε ότι οι Γότθοι θα έκαναν το παν για να ανακτήσουν τη Ρώμη όπως και όλες τις απολεσθείσες περιοχές. Για την υπεράσπιση της Ρώμης δεν διατίθεντο περισσότεροι από 5.000 άνδρες, αφού οι υπόλοιποι επάνδρωναν φρουρές στη Σικελία και την νότιο Ιταλία. Οι Γότθοι έφθασαν κάτω από τα τείχη της Ρώμης τον Μάρτιο του 537 με στρατό 150.000 θωρακισμένων ιππέων, κατά κύριο λόγο, όπως μας πληροφορεί ο Προκόπιος. Οι Ρωμαίοι είχαν προλάβει να προετοιμαστούν αρκετά καλά, αλλά ο Βελισάριος, όπως συνήθιζε, δεν αρκέστηκε σε μια παθητική άμυνα. Κάθε τόσο καταπονούσε τους πολιορκητές του με γρήγορες και ξαφνικές εξόδους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν άφηνε ποτέ τους εχθρούς του να αναπαυτούν, καταφέρνοντας επιπλέον να διατηρήσει ανοικτές τις θαλάσσιες επικοινωνίες του για μεγάλο διάστημα. Από την άλλη πλευρά των τειχών, οι Γότθοι ταλαιπωρούνταν και από επιδημίες. Όσο και αν δυσκόλευαν τους Ρωμαίους, αυτοί βρίσκονταν πάντα σε χειρότερη θέση. Συνέχιζαν όμως να στενεύουν τον κλοιό, και όταν κατάφεραν να αποκλείσουν τη Ρώμη και από θαλάσσης, οι πολιορκημένοι βρέθηκαν σε απόγνωση. Η δυσφορία των κατοίκων εκφράστηκε κυρίως από τους συγκλητικούς και την αριστοκρατία, αρκετοί εκ των οποίων συνελήφθησαν από τον Βελισάριο. Μεταξύ αυτών ήταν και ο πάπας Σιλβέριος. Παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς του Βελισάριου λόγω του αξιώματος τού Σιλβέριου, καθαιρέθηκε και εξορίστηκε στην Ανατολή, επειδή θεωρήθηκε ύποπτος συνεργασίας με τους Γότθους. Οι πολυπόθητες ενισχύσεις, περί τις 5.000, έφτασαν τον Νοέμβριο του επόμενου έτους. Τώρα ο Βελισάριος είχε τη δυνατότητα να επιχειρήσει τολμηρότερες ενέργειες. Με όλο και αυξανόμενες επιδρομές στα μετόπισθεν των Γότθων, έπληττε τις γραμμές ανεφοδιασμού τους, καταλαμβάνοντας μάλιστα κάποιες πόλεις και οχυρά σε καίρια σημεία. Έτσι οι Γότθοι μετατράπηκαν από πολιορκητές σε πολιορκημένους και τον Μάρτιο του 538, μετά από ένα χρόνο και εννέα ημέρες, έλυσαν την πολιορκία. Κατευθύνθηκαν βόρεια με τους Βυζαντινούς στο κατόπι τους. Οι τελευταίοι, με ευκίνητες δυνάμεις ιππικού, ενεργούσαν σε μεγάλη ακτίνα, τόσο απασχολώντας τους εχθρούς τους όσο και καταλαμβάνοντας διάφορες πόλεις. Τον Ιούνιο του 538 αφίχθησαν στην Ιταλία νέες ενισχύσεις (7.000) υπό τον Ναρσή, οι οποίες όμως δεν είχαν τα αποτελέσματα που ανέμενε ο Ιουστινιανός. Ο Ναρσής δεν έδειχνε διάθεση να αναγνωρίσει την αρχιστρατηγία του Βελισάριου. Ο τελευταίος αξίωνε απ’ όλους απόλυτη υπακοή στις διαταγές του, αφού είχε διοριστεί από τον Ιουστινιανό αρχιστράτηγος του μετώπου στην Ιταλία. Από την άλλη ο Ναρσής, έχοντας την εύνοια της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, έβρισκε προσχήματα για να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του Βελισάριου. Αποτέλεσμα των διαφωνιών των δύο στρατηγών ήταν η πτώση της μεγάλης και εύρωστης πόλης των Μεδιολάνων (σημ. Μιλάνο, αρχές του 539) στους συνασπισμένους Γότθους και Βουργουνδίους. Η πόλη λεηλατήθηκε άγρια με αποτέλεσμα να καταστραφεί τελείως, ο ανδρικός πληθυσμός σφαγιάστηκε και τα γυναικόπαιδα πουλήθηκαν ως δούλοι στους Βουργουνδίους. Η καταστροφή των Μεδιολάνων, που από τις σύγχρονες πηγές περιγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα, προκάλεσε βαθιά εντύπωση, τόσο στην Ιταλία όσο και στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ιουστινιανός δεν επέρριψε ευθύνες σε κάποιον, ωστόσο ανακάλεσε τον Ναρσή, αφήνοντας τον Βελισάριο μοναδικό αρχηγό των δυνάμεων στην Ιταλία. Η κατάσταση στη χερσόνησο είχε γίνει ιδιαίτερα δύσκολη και πολύπλοκη. Επιπλέον οι Φράγκοι εισέβαλαν ξανά στη βόρειο Ιταλία καταστρέφοντας και λεηλατώντας. Μάλιστα λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης, Γότθοι και Βυζαντινοί σκέπτονταν σοβαρά το ενδεχόμενο σύμπραξης εναντίον των Φράγκων. Τελικά οι τελευταίοι, αφού ερήμωσαν μεγάλες εκτάσεις της βορειοϊταλικής υπαίθρου, υπέκυψαν στον λιμό που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει και αποσύρθηκαν πέρα από τις Άλπεις. Ως εκ τούτου, οι εχθροπραξίες μεταξύ Γότθων και Βυζαντινών ξανάρχισαν. Τώρα όμως οι Βυζαντινοί διέθεταν ενιαία ηγεσία και σύντομα περιόρισαν τον Ουΐτιγγη στη Ραβέννα. Αλλά και αυτός δεν έμεινε άπραγος. Ενώ είχε προετοιμαστεί όσο καλύτερα γινόταν για πολιορκία, απέστειλε πρέσβεις στην Περσία με την ελπίδα ότι μια αναζωπύρωση του ανατολικού μετώπου της αυτοκρατορίας, θα μείωνε την πίεση των Βυζαντινών εναντίον του. Όταν μαθεύτηκαν οι διπλωματικές κινήσεις των Γότθων, ο Ιουστινιανός ειδοποίησε τον Βελισάριο να εγκαταλείψει την Ιταλία και να σπεύσει στην Κωνσταντινούπολη, εν όψει ενός νέου πολέμου με τους Πέρσες. Αλλά ο Βελισάριος δεν ήθελε να αφήσει την πολύμηνη πολιορκία να πάει χαμένη. Αντ’ αυτού, επέσπευσε τις προσπάθειές του, με αποτέλεσμα η Ραβέννα να παραδοθεί κατόπιν τεχνάσματος (Μάιος του 540). Αρκετοί ευγενείς (Γότθοι και Ρωμαίοι) είχαν προτείνει στον Βελισάριο το στέμμα της Ιταλίας. Ακόμη και ο Ουίτιγις είχε έρθει σε μυστικές διαπραγματεύσεις με τον Βυζαντινό στρατηγό με ανάλογες προτάσεις. Ο Βελισάριος συμφώνησε με όλες τις πλευρές και όταν εισήλθε στη Ραβέννα, ανακοίνωσε ότι καταλαμβάνει την πόλη στο όνομα του Ιουστινιανού. Ακολούθως επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη με αιχμαλώτους τον Ουΐτιγγη, την Ματασούνθα και άλλους επιφανείς Γότθους, καθώς φυσικά και με πολλά λάφυρα, μεταξύ αυτών και τους βασιλικούς θησαυρούς. Στην Ιταλία, σχεδόν αμέσως μετά την αποχώρηση του Βελισάριου, η κατάσταση αναστράφηκε άρδην. Οι Γότθοι επέλεξαν ως βασιλιά τους τον ικανό φύλαρχο Τωτίλα, ο οποίος με εύστοχες στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές ενέργειες πέτυχε να περιορίσει τους Βυζαντινούς σε λίγες μεγάλες πόλεις. Όταν ο Βελισάριος επέστρεψε στην Ιταλία (καλοκαίρι 544), οι Βυζαντινοί κατείχαν μόνον τις πόλεις Φλωρεντία, Ραβέννα και Ρώμη. Ακόμη μια φορά ο Βελισάριος διέθετε ελάχιστες δυνάμεις, μερικές χιλιάδες νεοσύλλεκτους άνδρες που ο ίδιος περιέγραφε ως ένα μικρό αξιοθρήνητο και ανεκπαίδευτο συνονθύλευμα (Υπέρ των πολέμων λόγοι 7.12.4), έτσι δεν μπορούσε να κάνει και πολλά. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να εισέλθει κρυφά στη Ρώμη, όπου άρχισε να προετοιμάζεται για την επερχόμενη πολιορκία. Οι Γότθοι είχαν βαριές απώλειες στις προσπάθειές τους να παραβιάσουν τα τείχη. Μια ξαφνική αντεπίθεση των Βυζαντινών, τους έτρεψε σε άτακτη φυγή και υποχώρησαν στο Τίβολι.
Με ανεπαρκείς δυνάμεις, ο Βελισάριος δεν μπορούσε να αναλάβει σοβαρές επιθετικές πρωτοβουλίες. Έτσι επί επτά χρόνια αναλώθηκε σε μικρές επιχειρήσεις από το ένα φρούριο στο άλλο και από τη μια πόλη στην άλλη, προσπαθώντας να ενισχύσει όποιο μέρος πιεζόταν περισσότερο. Η Ρώμη άλλαξε πολλές φορές χέρια και γενικότερα η Ιταλική χερσόνησος είχε περιέλθει σε διαρκή αστάθεια και αναταραχή. Απογοητευμένος από τη συνεχή άρνηση του αυτοκράτορα να στείλει σημαντικές ενισχύσεις στην Ιταλία, ο Βελισάριος ζήτησε την ανάκλησή του και επέστρεψε στη Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 549. Στην πρωτεύουσα ο μεσόκοπος στρατηγός έτυχε τιμητικής υποδοχής, αλλά το άστρο του έδυσε προσωρινά. Κουρασμένος και πικραμένος από τις δολοπλοκίες και τις διαβολές των αντιπάλων του, αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο και για μερικά χρόνια ιδιώτευσε. Όμως σε ανύποπτο χρόνο ο Ιουστινιανός χρειάστηκε εκ νέου τις υπηρεσίες του έμπειρου στρατηλάτη και ο Βελισάριος ανταποκρίθηκε με το πλέον εντυπωσιακό και αποτελεσματικό τρόπο. Η μάχη των Βουσταγαλλώρων (Λατινικά: Busta Gallorum) ή μάχη των Ταγινών πραγματοποιήθηκε την 1η Ιουλίου του 552 ανάμεσα στους Βυζαντινούς υπό τον στρατηγό Ναρσή και τους Οστρογότθους υπό τον βασιλιά Τωτίλα, κοντά στο χωριό Ταγίνες (Λατινικά: Taginae ή Tadinae), κατά τους πολέμους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού στη Δύση. Νικητής αυτής της αποφασιστικής μάχης ήταν ο Ναρσής. Μετά τη μάχη οι Γότθοι μετρούσαν νεκρούς της τάξης των 6.000 με 7.000 ανδρών και ο Τωτίλας είχε τραυματιστεί. Λίγο αργότερα πέθανε και οι Γότθοι εξέλεξαν καινούριο αρχηγό τους τον στρατηγό του Τωτίλα, τον Τεΐα. Ο τελευταίος ηττήθηκε στη μάχη του όρους Λακτάριους και οι Γότθοι εξαφανίστηκαν για πάντα ως πολιτική δύναμη στην Ιταλία. Στη συνέχεια, ο Ναρσής στράφηκε κατά των Φράγκων και των Αλαμανών που είχαν επιδράμει στην Ιταλία, και τους έδιωξε πέρα από τις Άλπεις, στη μάχη της Κάπουας στην κοιλάδα του ποταμού Κασιλίνου (σημ. Σάρνο). https://el.m.wikipedia.org/wiki/Βελισάριος https://el.m.wikipedia.org/wiki/Μάχη_των_Βουσταγαλλώρων
Στις αρχές του 535 η φιλοβυζαντινή βασίλισσα των Οστρογότθων Αμαλασούνθα, συνελήφθη, φυλακίστηκε και τον Απρίλιο του ιδίου έτους δολοφονήθηκε με την ανοχή του νέου συζύγου της, Θευδάτου. Η αλλαγή της πολιτικής κατάστασης στην Ιταλία έδωσε στον Ιουστινιανό το πρόσχημα που ζητούσε για να κινηθεί εναντίον των Οστρογότθων. Η ταχεία και απροσδόκητα εύκολη κατάλυση του βανδαλικού βασιλείου συνέβαλε προς την απόφαση του Ιουστινιανού να επιδιώξει με στρατιωτικά μέσα την προσάρτηση της Ιταλίας. Την υλοποίηση των σχεδίων του αυτοκράτορα ανέλαβαν οι στρατηγοί Βελισάριος, που κινήθηκε με στόλο εναντίον της Σικελίας με 12.000 άνδρες, και ο Μούνδος, που προέλασε προς τη γοτθική Δαλματία με 4.000 άνδρες. Η Σικελία ήταν σχεδόν αφύλαχτη από γοτθικές φρουρές, με συνέπεια μέσα σε επτά μήνες να αποτελεί τμήμα της ανατολικής αυτοκρατορίας. Μόνον η Πάνορμος (σημ. Παλέρμο) πρόβαλε αντίσταση, χωρίς αποτέλεσμα. Η απώλεια ενός τόσο μεγάλου τμήματος της επικράτειάς του, πανικόβαλε τον Θευδάτο. Ήλθε σε διαπραγματεύσεις με τον Ιουστινιανό, αλλά πολύ σύντομα άλλαξε γνώμη. Αιτία ήταν η εσπευσμένη αναχώρηση του Βελισάριου για την Αφρική, όπου είχε εκδηλωθεί μεγάλη στάση μεταξύ των απλήρωτων στρατιωτών, και ο θάνατος του στρατηγού Μούνδου στη Δαλματία.
Όμως ο Βελισάριος κατάφερε σε ελάχιστο χρόνο να επαναφέρει την πειθαρχεία στις ρωμαϊκές δυνάμεις της Αφρικής και να επιστρέψει στην Ιταλία. Αποβιβάστηκε στο νότιο άκρο της Καλαβρίας (αρχές καλοκαιριού του 536) και προέλασε ταχύτατα προς Βορρά. Οι ελληνόφωνοι κατά κύριο λόγο πληθυσμοί υποδέχονταν τους Βυζαντινούς σαν ελευθερωτές. Ακόμη και οι γοτθικές δυνάμεις της περιοχής, υπό την ηγεσία του γαμβρού τού Θευδάτου, παραδόθηκαν στον Βελισάριο χωρίς καν να προβάλουν αντίσταση. Η προέλαση διακόπηκε κάτω από τα τείχη της Νεάπολης. Η πόλη αυτή διέθετε ισχυρή γοτθική φρουρά, ίση με τη δύναμη του Βελισάριου. Επίσης η οχυρή θέση της ενθάρρυνε τους κατοίκους της να αντισταθούν στον Βυζαντινούς. Πράγματι, η πόλη αντιστάθηκε επιτυχώς για έναν μήνα περίπου, σε σημείο που ο Βελισάριος ετοιμάστηκε να άρει την πολιορκία για να μην χρονοτριβήσει περαιτέρω. Τότε όμως, κάποιοι στρατιώτες του βρήκαν τυχαία μία δίοδο προς το εσωτερικό των τειχών μέσα από το υδραγωγείο της πόλης. Ένα απόσπασμα 400 επίλεκτων ανδρών εισήλθε στην πόλη και άνοιξε τις πύλες για τον υπόλοιπο στρατό. Η πτώση της Νεάπολης (536) συγκλόνισε τους Οστρογότθους. Υπεύθυνος θεωρήθηκε ο Θευδάτος που δεν είχε πράξει κάτι σημαντικό στον στρατιωτικό τομέα για την αναχαίτιση του Βελισάριου. Ο ηγεμόνας των Γότθων εκθρονίστηκε και λίγο αργότερα εκτελέστηκε, ενώ τη θέση του κατέλαβε ένας γηραιός στρατηγός τού Θευδέριχου, ο Ουίτιγις ή Βίτιγκις. Ο τελευταίος άφησε ισχυρή φρουρά στη Ρώμη και έφυγε για τη Ραβέννα, όπου ήταν συγκεντρωμένος ο κύριος όγκος των γοτθικών στρατευμάτων. Επιπλέον αντιμετώπιζε μια φραγκική εισβολή στη βόρειο Ιταλία, για την οποία, όπως και στην περίπτωση της επαναστατημένης εναντίον του Γελίμερου Σαρδηνίας, ευθυνόταν οι διπλωματικοί χειρισμοί του Ιουστινιανού. Ο Ουΐτιγης εξαγόρασε την αποχώρηση των Φράγκων από την Ιταλία με χρυσό και εδαφικές παραχωρήσεις και σύντομα ήταν έτοιμος να αντεπιτεθεί στους Βυζαντινούς. Ενόσω βρισκόταν στην Ραβέννα, παντρεύτηκε την κόρη της Αμαλασούνθας, Ματασούνθα για να νομιμοποιήσει την εξουσία του. Εν τω μεταξύ ο Βελισάριος είχε γίνει κύριος της Αιώνιας Πόλης αναίμακτα. Η παλαιά Ρώμη άνοιξε τις πύλες της στους στρατιώτες της Νέας Ρώμης μετά από σύντομες διαπραγματεύσεις, την ίδια ώρα που η γοτθική φρουρά εγκατέλειπε την πόλη (9 Δεκεμβρίου 536). Για τον Ιουστινιανό η ανάκτηση της Ιταλίας είχε επιτευχθεί το ίδιο εύκολα και γρήγορα όπως η βανδαλική Αφρική. Όμως ο Βελισάριος άρχισε να ετοιμάζεται πυρετωδώς για μακρά πολιορκία, καθώς γνώριζε ότι οι Γότθοι θα έκαναν το παν για να ανακτήσουν τη Ρώμη όπως και όλες τις απολεσθείσες περιοχές. Για την υπεράσπιση της Ρώμης δεν διατίθεντο περισσότεροι από 5.000 άνδρες, αφού οι υπόλοιποι επάνδρωναν φρουρές στη Σικελία και την νότιο Ιταλία. Οι Γότθοι έφθασαν κάτω από τα τείχη της Ρώμης τον Μάρτιο του 537 με στρατό 150.000 θωρακισμένων ιππέων, κατά κύριο λόγο, όπως μας πληροφορεί ο Προκόπιος. Οι Ρωμαίοι είχαν προλάβει να προετοιμαστούν αρκετά καλά, αλλά ο Βελισάριος, όπως συνήθιζε, δεν αρκέστηκε σε μια παθητική άμυνα. Κάθε τόσο καταπονούσε τους πολιορκητές του με γρήγορες και ξαφνικές εξόδους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν άφηνε ποτέ τους εχθρούς του να αναπαυτούν, καταφέρνοντας επιπλέον να διατηρήσει ανοικτές τις θαλάσσιες επικοινωνίες του για μεγάλο διάστημα. Από την άλλη πλευρά των τειχών, οι Γότθοι ταλαιπωρούνταν και από επιδημίες. Όσο και αν δυσκόλευαν τους Ρωμαίους, αυτοί βρίσκονταν πάντα σε χειρότερη θέση. Συνέχιζαν όμως να στενεύουν τον κλοιό, και όταν κατάφεραν να αποκλείσουν τη Ρώμη και από θαλάσσης, οι πολιορκημένοι βρέθηκαν σε απόγνωση. Η δυσφορία των κατοίκων εκφράστηκε κυρίως από τους συγκλητικούς και την αριστοκρατία, αρκετοί εκ των οποίων συνελήφθησαν από τον Βελισάριο. Μεταξύ αυτών ήταν και ο πάπας Σιλβέριος. Παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς του Βελισάριου λόγω του αξιώματος τού Σιλβέριου, καθαιρέθηκε και εξορίστηκε στην Ανατολή, επειδή θεωρήθηκε ύποπτος συνεργασίας με τους Γότθους. Οι πολυπόθητες ενισχύσεις, περί τις 5.000, έφτασαν τον Νοέμβριο του επόμενου έτους. Τώρα ο Βελισάριος είχε τη δυνατότητα να επιχειρήσει τολμηρότερες ενέργειες. Με όλο και αυξανόμενες επιδρομές στα μετόπισθεν των Γότθων, έπληττε τις γραμμές ανεφοδιασμού τους, καταλαμβάνοντας μάλιστα κάποιες πόλεις και οχυρά σε καίρια σημεία. Έτσι οι Γότθοι μετατράπηκαν από πολιορκητές σε πολιορκημένους και τον Μάρτιο του 538, μετά από ένα χρόνο και εννέα ημέρες, έλυσαν την πολιορκία. Κατευθύνθηκαν βόρεια με τους Βυζαντινούς στο κατόπι τους. Οι τελευταίοι, με ευκίνητες δυνάμεις ιππικού, ενεργούσαν σε μεγάλη ακτίνα, τόσο απασχολώντας τους εχθρούς τους όσο και καταλαμβάνοντας διάφορες πόλεις. Τον Ιούνιο του 538 αφίχθησαν στην Ιταλία νέες ενισχύσεις (7.000) υπό τον Ναρσή, οι οποίες όμως δεν είχαν τα αποτελέσματα που ανέμενε ο Ιουστινιανός. Ο Ναρσής δεν έδειχνε διάθεση να αναγνωρίσει την αρχιστρατηγία του Βελισάριου. Ο τελευταίος αξίωνε απ’ όλους απόλυτη υπακοή στις διαταγές του, αφού είχε διοριστεί από τον Ιουστινιανό αρχιστράτηγος του μετώπου στην Ιταλία. Από την άλλη ο Ναρσής, έχοντας την εύνοια της αυτοκράτειρας Θεοδώρας, έβρισκε προσχήματα για να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του Βελισάριου. Αποτέλεσμα των διαφωνιών των δύο στρατηγών ήταν η πτώση της μεγάλης και εύρωστης πόλης των Μεδιολάνων (σημ. Μιλάνο, αρχές του 539) στους συνασπισμένους Γότθους και Βουργουνδίους. Η πόλη λεηλατήθηκε άγρια με αποτέλεσμα να καταστραφεί τελείως, ο ανδρικός πληθυσμός σφαγιάστηκε και τα γυναικόπαιδα πουλήθηκαν ως δούλοι στους Βουργουνδίους. Η καταστροφή των Μεδιολάνων, που από τις σύγχρονες πηγές περιγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα, προκάλεσε βαθιά εντύπωση, τόσο στην Ιταλία όσο και στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ιουστινιανός δεν επέρριψε ευθύνες σε κάποιον, ωστόσο ανακάλεσε τον Ναρσή, αφήνοντας τον Βελισάριο μοναδικό αρχηγό των δυνάμεων στην Ιταλία. Η κατάσταση στη χερσόνησο είχε γίνει ιδιαίτερα δύσκολη και πολύπλοκη. Επιπλέον οι Φράγκοι εισέβαλαν ξανά στη βόρειο Ιταλία καταστρέφοντας και λεηλατώντας. Μάλιστα λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης, Γότθοι και Βυζαντινοί σκέπτονταν σοβαρά το ενδεχόμενο σύμπραξης εναντίον των Φράγκων. Τελικά οι τελευταίοι, αφού ερήμωσαν μεγάλες εκτάσεις της βορειοϊταλικής υπαίθρου, υπέκυψαν στον λιμό που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει και αποσύρθηκαν πέρα από τις Άλπεις. Ως εκ τούτου, οι εχθροπραξίες μεταξύ Γότθων και Βυζαντινών ξανάρχισαν. Τώρα όμως οι Βυζαντινοί διέθεταν ενιαία ηγεσία και σύντομα περιόρισαν τον Ουΐτιγγη στη Ραβέννα. Αλλά και αυτός δεν έμεινε άπραγος. Ενώ είχε προετοιμαστεί όσο καλύτερα γινόταν για πολιορκία, απέστειλε πρέσβεις στην Περσία με την ελπίδα ότι μια αναζωπύρωση του ανατολικού μετώπου της αυτοκρατορίας, θα μείωνε την πίεση των Βυζαντινών εναντίον του. Όταν μαθεύτηκαν οι διπλωματικές κινήσεις των Γότθων, ο Ιουστινιανός ειδοποίησε τον Βελισάριο να εγκαταλείψει την Ιταλία και να σπεύσει στην Κωνσταντινούπολη, εν όψει ενός νέου πολέμου με τους Πέρσες. Αλλά ο Βελισάριος δεν ήθελε να αφήσει την πολύμηνη πολιορκία να πάει χαμένη. Αντ’ αυτού, επέσπευσε τις προσπάθειές του, με αποτέλεσμα η Ραβέννα να παραδοθεί κατόπιν τεχνάσματος (Μάιος του 540). Αρκετοί ευγενείς (Γότθοι και Ρωμαίοι) είχαν προτείνει στον Βελισάριο το στέμμα της Ιταλίας. Ακόμη και ο Ουίτιγις είχε έρθει σε μυστικές διαπραγματεύσεις με τον Βυζαντινό στρατηγό με ανάλογες προτάσεις. Ο Βελισάριος συμφώνησε με όλες τις πλευρές και όταν εισήλθε στη Ραβέννα, ανακοίνωσε ότι καταλαμβάνει την πόλη στο όνομα του Ιουστινιανού. Ακολούθως επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη με αιχμαλώτους τον Ουΐτιγγη, την Ματασούνθα και άλλους επιφανείς Γότθους, καθώς φυσικά και με πολλά λάφυρα, μεταξύ αυτών και τους βασιλικούς θησαυρούς. Στην Ιταλία, σχεδόν αμέσως μετά την αποχώρηση του Βελισάριου, η κατάσταση αναστράφηκε άρδην. Οι Γότθοι επέλεξαν ως βασιλιά τους τον ικανό φύλαρχο Τωτίλα, ο οποίος με εύστοχες στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές ενέργειες πέτυχε να περιορίσει τους Βυζαντινούς σε λίγες μεγάλες πόλεις. Όταν ο Βελισάριος επέστρεψε στην Ιταλία (καλοκαίρι 544), οι Βυζαντινοί κατείχαν μόνον τις πόλεις Φλωρεντία, Ραβέννα και Ρώμη. Ακόμη μια φορά ο Βελισάριος διέθετε ελάχιστες δυνάμεις, μερικές χιλιάδες νεοσύλλεκτους άνδρες που ο ίδιος περιέγραφε ως ένα μικρό αξιοθρήνητο και ανεκπαίδευτο συνονθύλευμα (Υπέρ των πολέμων λόγοι 7.12.4), έτσι δεν μπορούσε να κάνει και πολλά. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να εισέλθει κρυφά στη Ρώμη, όπου άρχισε να προετοιμάζεται για την επερχόμενη πολιορκία. Οι Γότθοι είχαν βαριές απώλειες στις προσπάθειές τους να παραβιάσουν τα τείχη. Μια ξαφνική αντεπίθεση των Βυζαντινών, τους έτρεψε σε άτακτη φυγή και υποχώρησαν στο Τίβολι.
Με ανεπαρκείς δυνάμεις, ο Βελισάριος δεν μπορούσε να αναλάβει σοβαρές επιθετικές πρωτοβουλίες. Έτσι επί επτά χρόνια αναλώθηκε σε μικρές επιχειρήσεις από το ένα φρούριο στο άλλο και από τη μια πόλη στην άλλη, προσπαθώντας να ενισχύσει όποιο μέρος πιεζόταν περισσότερο. Η Ρώμη άλλαξε πολλές φορές χέρια και γενικότερα η Ιταλική χερσόνησος είχε περιέλθει σε διαρκή αστάθεια και αναταραχή. Απογοητευμένος από τη συνεχή άρνηση του αυτοκράτορα να στείλει σημαντικές ενισχύσεις στην Ιταλία, ο Βελισάριος ζήτησε την ανάκλησή του και επέστρεψε στη Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 549. Στην πρωτεύουσα ο μεσόκοπος στρατηγός έτυχε τιμητικής υποδοχής, αλλά το άστρο του έδυσε προσωρινά. Κουρασμένος και πικραμένος από τις δολοπλοκίες και τις διαβολές των αντιπάλων του, αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο και για μερικά χρόνια ιδιώτευσε. Όμως σε ανύποπτο χρόνο ο Ιουστινιανός χρειάστηκε εκ νέου τις υπηρεσίες του έμπειρου στρατηλάτη και ο Βελισάριος ανταποκρίθηκε με το πλέον εντυπωσιακό και αποτελεσματικό τρόπο. Η μάχη των Βουσταγαλλώρων (Λατινικά: Busta Gallorum) ή μάχη των Ταγινών πραγματοποιήθηκε την 1η Ιουλίου του 552 ανάμεσα στους Βυζαντινούς υπό τον στρατηγό Ναρσή και τους Οστρογότθους υπό τον βασιλιά Τωτίλα, κοντά στο χωριό Ταγίνες (Λατινικά: Taginae ή Tadinae), κατά τους πολέμους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού στη Δύση. Νικητής αυτής της αποφασιστικής μάχης ήταν ο Ναρσής. Μετά τη μάχη οι Γότθοι μετρούσαν νεκρούς της τάξης των 6.000 με 7.000 ανδρών και ο Τωτίλας είχε τραυματιστεί. Λίγο αργότερα πέθανε και οι Γότθοι εξέλεξαν καινούριο αρχηγό τους τον στρατηγό του Τωτίλα, τον Τεΐα. Ο τελευταίος ηττήθηκε στη μάχη του όρους Λακτάριους και οι Γότθοι εξαφανίστηκαν για πάντα ως πολιτική δύναμη στην Ιταλία. Στη συνέχεια, ο Ναρσής στράφηκε κατά των Φράγκων και των Αλαμανών που είχαν επιδράμει στην Ιταλία, και τους έδιωξε πέρα από τις Άλπεις, στη μάχη της Κάπουας στην κοιλάδα του ποταμού Κασιλίνου (σημ. Σάρνο). https://el.m.wikipedia.org/wiki/Βελισάριος https://el.m.wikipedia.org/wiki/Μάχη_των_Βουσταγαλλώρων
τι είναι το μανιτάρι;
http://www.icookgreek.com/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/item/%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B9
Μα τι είναι το μανιτάρι;
Εκεί, στις παρυφές της Πίνδου… …στα μονοπάτια της Βάλια
- Κάλντα, αλλά και στα πυκνά δάση του νομού Γρεβενών και ειδικά στα
σύνορα με την επαρχία Βοΐου Κοζάνης, φυτρώνουν όπως λένε οι ειδικοί πάνω
από χίλια είδη άγριων μανιταριών, τα περισσότερα από τα οποία αποτελούν
βασικό στοιχείο διατροφής και λαογραφίας για τους κατοίκους της
περιοχής.
ΠΗΓΗ: I COOK GREEK τ. 27 • του Ηλία Φουντούλη
Ειδικά την περίοδο της Κατοχής, οι κάτοικοι των Γρεβενών, παλεύοντας για την επιβίωση, βρήκαν μεγάλο συμπαραστάτη το γευστικό αυτό μύκητα, με την πλούσια σάρκα, που θύμιζε κρέας και το ιδιαίτερο γήινο άρωμά του. Σταδιακά η ενασχόληση των ντόπιων με το κυνήγι του μανιταριού, τις νέες συνταγές τους τρόπους συντήρησης έγινε τρόπος ζωής ενώ οι σύλλογοι φίλων ξεπηδούσαν ο ένας μετά τον άλλον… σαν μανιτάρια.
Μα τι είναι το μανιτάρι;
Πρόκειται για ετερότροφους οργανισμούς που ζουν σαπροφυτικά ή παρασιτικά. Σε αντίθεση με τα πράσινα φυτά, τα μανιτάρια δεν έχουν χλωροφύλλη και συνεπώς δεν μπορούν να φωτοσυνθέσουν, έχουν όμως την ιδιότητα να αναπτύσσονται αποσυνθέτοντας οργανική ύλη και συμβάλλοντας στη διαδικασία της ανακύκλωσης. Η ρίζα τους, που ονομάζεται μυκήλιο, έχει τη μορφή τριχοειδούς ιστού, ενώ το ορατό πάνω μέρος, το σώμα τους, είναι αυτό που χαρακτηρίζουμε μανιτάρι. Διατροφικά συνιστούν πολύ καλή τροφή, με χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη και νάτριο, μικρή θερμιδική αξία και πλούσια πηγή βιταμινών C και D, σιδήρου, ψευδαργύρου, φωσφόρου, καλίου, χαλκού και σεληνίου. Περιέχουν ακόμη βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ριβοφλαβίνη, νιασίνη και παντοθενικό οξύ, και να μην πούμε για τη γεύση…
ΠΗΓΗ: I COOK GREEK τ. 27 • του Ηλία Φουντούλη
Ειδικά την περίοδο της Κατοχής, οι κάτοικοι των Γρεβενών, παλεύοντας για την επιβίωση, βρήκαν μεγάλο συμπαραστάτη το γευστικό αυτό μύκητα, με την πλούσια σάρκα, που θύμιζε κρέας και το ιδιαίτερο γήινο άρωμά του. Σταδιακά η ενασχόληση των ντόπιων με το κυνήγι του μανιταριού, τις νέες συνταγές τους τρόπους συντήρησης έγινε τρόπος ζωής ενώ οι σύλλογοι φίλων ξεπηδούσαν ο ένας μετά τον άλλον… σαν μανιτάρια.
Μα τι είναι το μανιτάρι;
Πρόκειται για ετερότροφους οργανισμούς που ζουν σαπροφυτικά ή παρασιτικά. Σε αντίθεση με τα πράσινα φυτά, τα μανιτάρια δεν έχουν χλωροφύλλη και συνεπώς δεν μπορούν να φωτοσυνθέσουν, έχουν όμως την ιδιότητα να αναπτύσσονται αποσυνθέτοντας οργανική ύλη και συμβάλλοντας στη διαδικασία της ανακύκλωσης. Η ρίζα τους, που ονομάζεται μυκήλιο, έχει τη μορφή τριχοειδούς ιστού, ενώ το ορατό πάνω μέρος, το σώμα τους, είναι αυτό που χαρακτηρίζουμε μανιτάρι. Διατροφικά συνιστούν πολύ καλή τροφή, με χαμηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λίπη και νάτριο, μικρή θερμιδική αξία και πλούσια πηγή βιταμινών C και D, σιδήρου, ψευδαργύρου, φωσφόρου, καλίου, χαλκού και σεληνίου. Περιέχουν ακόμη βιταμίνες του συμπλέγματος Β, ριβοφλαβίνη, νιασίνη και παντοθενικό οξύ, και να μην πούμε για τη γεύση…
Να συστηθούμε;
Όταν οι ποικιλίες μανιταριών των Γρεβενών αγγίζουν τις 1.000, είναι δύσκολο να μιλήσεις για τις περισσότερες από αυτές. Ας δούμε όμως τις σημαντικότερες:
Βασιλομανίταρο (Boletus edulis)
Με υφή που θυμίζει μετάξι, αφράτο και νόστιμο, έχει άρωμα ξηρών καρπών και κάστανου, ενώ η γεύση του θυμίζει πολύ κρέας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλά πιάτα μανιταριών πλημμυρίζοντας όλο το φαγητό με το πλούσιο άρωμά του.
Πορτομπέλο (Portobello)
Είναι εντυπωσιακά σε μέγεθος και εμφάνιση, ενώ στη γεύση και στο άρωμα θυμίζουν κρέας. Γι’ αυτό και μπορούν θαυμάσια να το αντικαταστήσουν σε σάντουιτς ή ορεκτικά ή να εμπλουτίσουν χορτοφαγικά πιάτα όπως το γιαχνί και τη μαγειρίτσα.
Αμανίτης καισαρικός (Αmanita caesarea)
Φθινοπωρινό και εξαιρετικά σπάνιο άγριο μανιτάρι, κυκλοφορεί μόνο φρέσκο και σε πολύ μικρή ποσότητα. Τρώγεται συνήθως ωμό σε σαλάτες λόγω της τραγανής υφής του ενώ η γεύση του έχει κάτι από την αλμύρα της θάλασσας.
Πλευρώτους (Pleurotus)
Εύσαρκα, με δαντελωτές αυλακώσεις, βελούδινη υφή και λεπτό άρωμα. Τα τελευταία χρόνια έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ελληνική κουζίνα και σερβίρονται κυρίως ψητά ή τηγανητά. Καλλιεργημένα πωλούνται σχεδόν παντού αλλά τα άγρια, έχουν πολύ ανώτερη γεύση.
Μορχέλα (Morchella)
Οι λάτρεις των μανιταριών τρελαίνονται για το συγκεκριμένο είδος. Με χρωματική ποικιλία από μπεζ ως σκούρο ανθρακί, είναι ένα από τα πιο ακριβά άγρια μανιτάρια, με άρωμα που παραπέμπει σε συκώτι και φουαγκρά
Κανθαρέλλα (Cantharellus cibarius)
Η χαριτωμένη κανθαρέλλα θυμίζει χρυσαφιά τρομπέτα και εντυπωσιάζει με το ανάλαφρο φρουτώδες άρωμά της, που θυμίζει αμυδρά εσπεριδοειδή. Επειδή η υφή των συγκεκριμένων μανιταριών είναι ελαφρώς ελαστική, χρειάζονται αρκετή ώρα μαγείρεμα σε σιγανή φωτιά αλλά η γεύση τους θα σας αποζημιώσει.
Κέρας της Αμάλθειας (Craterellus cornucopioides)
Η μαύρη «τρομπέτα του θανάτου» όπως λέγεται στα γαλλικά είναι ένα άγριο σκουρόχρωμο μανιτάρι με χαρακτηριστικά άσχημη εμφάνιση και υπέροχη γεύση.
Η πανάκριβη τρούφα (Tuber)
Η τρούφα είναι μανιτάρι που αναπτύσσεται κάτω από το έδαφος, κοντά σε δένδρα όπως βελανιδιές, φουντουκιές και πεύκα. Έχει μία σχέση αλληλεξάρτησης με το δένδρο γιατί, κολλημένη στις ρίζες, το βοηθάει να απορροφά θρεπτικά συστατικά από το έδαφος και σε αντάλλαγμα το δένδρο της παρέχει θρεπτικά συστατικά που δημιουργούνται με τη φωτοσύνθεση. Υπάρχουν διάφορα είδη τρούφας τα οποία βρίσκουμε σε χρώματα που ποικίλλουν από μαύρο, σκούρο καφέ, γκρι και λευκό και σε ασύμμετρα στρογγυλά σχήματα και μέγεθος από μικρού καρυδιού μέχρι πορτοκαλιού. Η γεύση και το άρωμά τους είναι έντονα μόνον όταν είναι ώριμες γι’ αυτό πρέπει να συλλέγονται πάντα στην κατάλληλη εποχή. Η αναζήτηση της τρούφας γίνεται με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά ή γουρούνια, που την ανακαλύπτουν από το άρωμά της. Σήμερα η γαστρονομική και θρεπτική της αξία την καθιστούν περιζήτητη από τους καλοφαγάδες όλου του κόσμου. Η αυξημένη ζήτηση σε συνδυασμό με τις μικρές ποσότητες που διατίθενται στην αγορά, διατηρούν τις τιμές της τρούφας σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα, πολύ συχνά πάνω από 1.000 ευρώ το κιλό.
Κυνηγοί της άγριας γεύσης
Ανάλογα λοιπόν με τον τόπο εύρεσης οι γνώστες του χώρου χωρίζουν τα μανιτάρια Γρεβενών σε Ορεινής, Ημιορεινής, Πεδινής και Παραποτάμιας ζώνης, και ανάλογα αποφασίζουν πού θα πάνε κάθε φορά για «κυνήγι». Να θυμάστε ότι το κυνήγι μανιταριού παραμένει ένα ασφαλές χόμπι, αρκεί βέβαια να έχετε πάντα μαζί σας κάποιον έμπειρο άνθρωπο και μην προσπαθήσετε να μαζέψετε και να φάτε μανιτάρια ακολουθώντας αποκλειστικά τις οδηγίες βιβλίων. Για τους λιγότερο τολμηρούς που θα πάνε στα Γρεβενά, προτείνουμε να δοκιμάσουν αποξηραμένα μανιτάρια διαφόρων ποικιλιών ή βαζάκια με πατέ μανιταριών, τουρσί και το διάσημο πλέον γλυκό του κουταλιού μανιτάρι! Αν φέρετε σπίτι φρέσκα, θυμηθείτε ότι εκτός από σκέτα, με λαδολέμονο και μαϊντανό, μπορείτε να τα απολαύσετε και με αυγά. Λατρεύουν επίσης τα πλούσια σε γεύση τυριά, αλλά και τις λογιών λογιών γεμίσεις (όσα από αυτά σηκώνουν γέμισμα –έχουν δηλαδή μεγάλο και πλατύ «καπέλο»).
Ανάλογα λοιπόν με τον τόπο εύρεσης οι γνώστες του χώρου χωρίζουν τα μανιτάρια Γρεβενών σε Ορεινής, Ημιορεινής, Πεδινής και Παραποτάμιας ζώνης, και ανάλογα αποφασίζουν πού θα πάνε κάθε φορά για «κυνήγι». Να θυμάστε ότι το κυνήγι μανιταριού παραμένει ένα ασφαλές χόμπι, αρκεί βέβαια να έχετε πάντα μαζί σας κάποιον έμπειρο άνθρωπο και μην προσπαθήσετε να μαζέψετε και να φάτε μανιτάρια ακολουθώντας αποκλειστικά τις οδηγίες βιβλίων. Για τους λιγότερο τολμηρούς που θα πάνε στα Γρεβενά, προτείνουμε να δοκιμάσουν αποξηραμένα μανιτάρια διαφόρων ποικιλιών ή βαζάκια με πατέ μανιταριών, τουρσί και το διάσημο πλέον γλυκό του κουταλιού μανιτάρι! Αν φέρετε σπίτι φρέσκα, θυμηθείτε ότι εκτός από σκέτα, με λαδολέμονο και μαϊντανό, μπορείτε να τα απολαύσετε και με αυγά. Λατρεύουν επίσης τα πλούσια σε γεύση τυριά, αλλά και τις λογιών λογιών γεμίσεις (όσα από αυτά σηκώνουν γέμισμα –έχουν δηλαδή μεγάλο και πλατύ «καπέλο»).
Κι αν ψάχνετε συνταγές με μανιτάρια ρίξτε μια ματιά εδώ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Maria Dimitriou 1 Απριλίου στις 3:51 μ.μ. · exypnes-idees.gr 7 Μοναδικά φυτά εσωτερικού χώρου που δεν χρε...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση . 17 Ιουλίου 2017 · Η Anna Nikolaidou κοινοποίησε ένα βίντεο σ...
-
Ο Σταφυλίνακας Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%...
-
http://share24.gr/9-tropi-gia-na-antidrasis-otan-kapios-se-pligosi/ 9 Τρόποι για να Αντιδράσεις Όταν Κάποιος σε Πληγώσει - share24.gr...
-
Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση του George Styl Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου τα έβαζε στο καντήλι για φυτίλι !!! Ξε...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . 4 σημάδια-καμπανάκια ότι ο μεταβολισμός σας είναι στα κόκκινα και κιν...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Bossnews.gr . · Πως να απαλλαγείτε από το νύχι που μπαίνει μέσα στο δέρμ...
-
Maria Dimitriou 22 Αυγούστου στις 12:22 π.μ. · olympospress.blogspot.com Γιατί οι Δελφοί έστειλαν τους Σ...
-
Βασιλόπιτα τσουρέκι ΥΛΙΚΑ: 35 γρμ. βούτυρο γάλακτος πρόβειο 35 γρμ. βούτυρο αγελάδος 100 γρμ. γάλα φρέσκο 160 γρμ. ζάχαρη άχνη...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . http://www.ethnikosmaxitis.gr/chamos-stous-epistimones-ellines-echoume-gonidio-...
