Aγία Αικατερίνη, -- τοιχογραφία – 1233-1234

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Bυζαντινών Ιστορικά.

Bυζαντινών Ιστορικά

25 Νοεμβρίου 2014 ·

Aγία Αικατερίνη, -- τοιχογραφία – 1233-1234
Παρεκκλήσιο Αγίου Νικολάου (βόρειο) Σπηλιά Πεντέλης, Αττική
Η Aγία Αικατερίνη εικονίζεται ολόσωμη, στραμμένη κατά τα τρία τέταρτα προς τα αριστερά, με τα χέρια απλωμένα σε δέηση. Φορεί αυτοκρατορική ενδυμασία, που παραπέμπει στην αριστοκρατική καταγωγή της.
Η τοιχογραφία προέρχεται από το κτιστό τέμπλο του βόρειου παρεκκλησίου της Σπηλιάς Πεντέλης Αττικής, που ήταν αφιερωμένο στον άγιο Νικόλαο. Χαρακτηριστικά στοιχεία είναι η περιορισμένη κίνηση και η συνεσταλμένη στάση, η σοβαρότητα, η ήρεμη έκφραση και η αδιόρατη μελαγχολία της ευγενικής φυσιογνωμίας της Αγίας.

Η Ελλάδα όπως ποτέ ...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Η Ελλάδα όπως ποτέ δεν την είδαν οι Έλληνες - eGriechen - Οι Έλληνες στο Δίκτυο

Τα ερείπια μάς κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πόσο εύθραυστος είναι ο πολιτισμός, μας υπενθυμίζουν ότι οι κατακτήσεις του είναι εφήμερες, ότι πρέπει να τις…

egriechen.info

Η Ελλάδα όπως ποτέ δεν την είδαν οι Έλληνες

01/08/2014

Φωτό: Στιγμιότυπο από το βίντεο

Κάποιες φορές, περπατώντας ανάμεσα στις ελιές και στα ερείπια αυτής της χώρας αναρωτήθηκα τι θα έμενε από τον πολιτισμό μας αν έσβηνε από αυτόν το ελληνικό στοιχείο, πώς θα ήμασταν αν στερούμασταν όχι μόνο αυτό το απέραντο κληροδότημα αλλά και τούτη τη γενναία ώθηση που κινεί ανέκαθεν το ενδιαφέρον προς τον άνθρωπο.

Και αντικρίζω τότε ένα απέραντο κενό.

Τα ερείπια μάς κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πόσο εύθραυστος είναι ο πολιτισμός, μας υπενθυμίζουν ότι οι κατακτήσεις του είναι εφήμερες, ότι πρέπει να τις υπερασπιζόμαστε κάθε μέρα που ξημερώνει και ότι ο μόνος εφικτός και άξιος του ονόματός του πολιτισμός είναι εκείνος που ενώνει τους ανθρώπους ενάντια στη βαρβαρότητα.

Όλα τα παραπάνω μας προτρέπουν κατά κάποιον τρόπο να συνειδητοποιήσουμε αυτά που θα χάναμε αν αποκηρύτταμε το ελληνικό στοιχείο που κουβαλάμε μέσα μας.

Και για όσους νομίζουν ότι δεν είναι κάτι το σπουδαίο επιδιώκοντας να μας ελαφρύνουν από αυτό το "νοσταλγικό φορτίο" τους ρωτώ:

Αν αποκηρύτταμε το ελληνικό στοιχείο τι θα κερδίζαμε;

Θα μπορούσε αυτή η απώλεια να δικαιολογηθεί και να αντισταθμιστεί από την προοπτική κάποιου ενδεχόμενου κέρδους;

Στο όνομα τίνος προτείνεις την ταφή του Ελληνισμού;

Ειλικρινά πιστεύω πως αυτό που κάνει έναν πολιτισμό μεγάλο είναι η ικανότητά του να εξελίσσεται και να εμπνέει κάτι το καινούργιο. Και αυτό ακριβώς μας έχει αφήσει η Ελλάδα.

Η Ελλάδα είχε τον πιο εμπνευστή πολιτισμό, τον περισσότερο και καλύτερα κωδικοποιημένο πολιτισμό.

Έδωσε μορφή πολιτισμού σε φυσικές αλήθειες, μας άφησε τον μύθο διδάσκοντάς μας μια στάση ταπεινή και ανεκτική απέναντι στο μυστήριο. Μας άφησε τη δημοκρατία και τα ιδανικά της ελευθερίας και της ισότητας. Μας άφησε την κοινωνία των πολιτών, την πολιτική, την ηθική, την ιστορία και τη λογοτεχνία. Μας άφησε το αλφάβητο και τη βασική δομή της σκέψης μας.

Μας εκπαίδευσε στην ομορφιά.

Μας άφησε την επιστημονική στάση, την ανθρωπιστική στάση, την πνευματική πατρίδα. Σμίλεψε την ψυχή του δίκαιου και ελεύθερου ανθρώπου και μας έδειξε σωστά αυτόν τον δρόμο.

Η Ελλάδα, ως κληρονομιά, ως πρόκληση και ως θέληση, ανέκαθεν μας ωθούσε στο να γίνουμε καλύτεροι.

Και ξεχνώντας την, αφαιρώντας από τις επερχόμενες γενιές την ευκαιρία να γνωρίσουν το κληροδότημά της και τη στάση της θα ελαχιστοποιήσουμε την πιθανότητα να οικοδομηθεί μελλοντικά ένας κόσμος διαφορετικός, κάτι που να μην είναι απλώς το διεστραμμένο προϊόν της καταπίεσης και του ψεύδους.

Γι' αυτό, η Ελλάδα.

Για όλα αυτά τα αγαθά, η Ελλάδα.

Και γιατί κάθε βήμα που έκανε ο άνθρωπος προς τον πολιτισμό τον κατέστησε οφειλέτη της Ελλάδας.

H επίσημη ιστοσελίδα του Πέδρο Ολάγια.

- See more at: http://www.egriechen.info/2014/08/i-ellada-opos-pote-den-tin-eidan-oi-ellines.html#sthash.foAoWuE6.rbzDkbEu.dpuf

Dynamo

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Bizim Yol.

15 Δεκεμβρίου 2014 · 

 

 

1:50/4:13

12.436.118 προβολές

Bizim Yol

19 Οκτωβρίου 2014 ·

Dünyanın ən güclü sehirbazlarından biri - Dynamo

Παρατηρείστε τις λεπτομέρειες

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!! Παρατηρείστε τις λεπτομέρειες σε αυτή την εικόνα…

ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ: 1ον Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΦΟΡΑΕΙ ΓΡΑΒΑΤΑ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ (ΤΟ ΣΕΒΕΤΑΙ), ...

diaforetiko.gr

Πώς να σταματήσετε άμεσα την αιμορραγία

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Υγεία - Πώς να σταματήσετε άμεσα την αιμορραγία

Υγεία - Δεν είναι σπάνιο στις καθημερινές μας δραστηριότητες να πάθουμε κάποιομικρό ατύχημα και να έχουμε αιμορραγία από κάποιο κόψιμο στα χέρια ή σε κάποιο άλλο σ

biologikaorganikaproionta.com

«Τα Κίτρινα Γάντια»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Finos Film Official.

Finos Film Official

12 Δεκεμβρίου 2014 ·

12 Δεκεμβρίου 1960 – Πρεμιέρα για την σπαρταριστή κωμωδία «Τα Κίτρινα Γάντια» του Αλέκου Σακελλάριου. Ρεσιτάλ ερμηνειών από τους Γιάννη Γκιωνάκη και Νίκο Σταυρίδη, με αμίμητες ατάκες που αναπαράγονται μέχρι σήμερα. Έξοχο σενάριο από τους Σακελλάριο-Γιαννακόπουλο σε μια από τις εκλεκτότερες στιγμές της ελληνικής κωμωδίας. Περισσότερα για την ταινία εδώ: http://finosfilm.com/movies/view/43

Διεθνές αρχαίο ηλιακό ρολόι

http://pyli-apokalypseis.com/politismos/item/1801-diethnes-arxaio-iliako-roloi-vrethike-sto-polyxrono-xalkidikis#

Διεθνές αρχαίο ηλιακό ρολόι βρέθηκε στο Πολύχρονο Χαλκιδικής

Είναι ένα από τα λιγοστά παγκοσμίως και δείχνει σωστή ώρα Ρώμης, Γαλλίας και Κίνας.

Ενα από τα λιγοστά παγκοσμίως ηλιακά ρολόγια των ελληνορωμαϊκών χρόνων που έχουν εντοπιστεί άθικτα ανασύρθηκε από την αρχαιολογική σκαπάνη στο Πολύχρονο Χαλκιδικής.
Το εύρημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, καθώς τα ηλιακά ρολόγια κατασκευάζονταν για συγκεκριμένο γεωγραφικό πλάτος, δηλαδή ήταν ακριβή μόνο για τον τόπο στον οποίο συνήθως κατασκευάζονταν.
Το ρολόι του Πολύχρονου έχει κατασκευαστεί έτσι που μπορεί να δείχνει τη σωστή ώρα της κάθε μέρας τόσο στη Χαλκιδική όσο και στη Ρώμη, τη Γαλλία ή την Κίνα.
Η αρχαιολόγος της 16ης Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Μπετίνα Τσιγαρίδα, η οποία έχει αφιερώσει την πολύχρονη επαγγελματική της δραστηριότητα στην περιοχή της Χαλκιδικής και ειδικότερα της αρχαίας Κασσάνδρειας, ανταμείφθηκε με το συγκεκριμένο εύρημα αλλά και με μοναδικά στοιχεία για την αμπελουργία και τη μελισσοκομία στη Χερσόνησο της Χαλκιδικής κατά τους αρχαίους χρόνους.



Το ρολόι εντοπίστηκε σε κτίριο της ύστερης αρχαιότητας στο Πολύχρονο και τα στοιχεία που δίνει είναι εντυπωσιακής σαφήνειας.
«Το ρολόι αποτελείται από ημισφαιρική επιφάνεια, στην οποία υπάρχουν χαραγμένες έντεκα γραμμές που τη χωρίζουν σε δώδεκα τμήματα, τα οποία αντιστοιχούν στις ώρες της ημέρας. Κάθετες σε αυτές είναι τρεις άλλες εγχάρακτες γραμμές που αντιστοιχούν στο χειμερινό ηλιοστάσιο, την ισημερία και το θερινό ηλιοστάσιο.
Στη μέση της ημισφαιρικής επιφάνειας είναι στερεωμένος ένας χάλκινος γνώμονας, ο οποίος ρίχνει τη σκιά του στο ημισφαίριο και ανάλογα με τη θέση της στα δώδεκα τμήματα φανερώνει την ώρα της ημέρας. Η σκιά του ρολογιού έχει ίδιο μήκος όλες τις ώρες της ημέρας, αλλάζει όμως μήκος ανάλογα με την εποχή του χρόνου.
Το μικρότερο μήκος παρατηρείται όταν είναι στο χειμερινό ηλιοστάσιο και σταδιακά αυξάνεται μέχρι το ανώτατό του κατά το θερινό ηλιοστάσιο.
Ετσι οι ιδιοκτήτες του ρολογιού είχαν τη δυνατότητα να υπολογίζουν όχι μόνο τις ώρες της ημέρας, αλλά και την ημερομηνία», δήλωσε η κ. Τσιγαρίδα στο «Εθνος».
Για τον Δία
Σύμφωνα με την αρχαιολόγο, «στη Χαλκιδική θα πρέπει να έφτασε ως ανάθημα σε κάποια ιερό, ίσως του Αμμωνα Δία».

Απόστολος Λυκεσάς
Πηγή: ethnos.gr

Ελευθερία και δουλεία στον Αριστοτέλη

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του Κωνσταντίνος Ζήτρος.

 

Κωνσταντίνος Ζήτρος

4 Δεκεμβρίου 2014 ·

Ελευθερία και δουλεία στον Αριστοτέλη
Αύγουστος-Κωνσταντίνος Μπαγιόνας
Εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ (2310 264050 και 210 3626350)
Το βιβλίο πραγματεύεται την πολυσυζητημένη θεωρία των Πολιτικών για τους φύσει δούλους. Τίθεται το ερώτημα αν η θεωρία αυτή οφείλεται στη διαπίστωση του Αριστοτέλη για την έλλειψη τεχνολογίας του 4ου π.Χ. αιώνα. Σύμφωνα με τα πολιτικά του Αριστοτέλη η ελευθερία είναι η ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη που υπακούει στους νόμους που εκφράζουν τη θέλησή του. Η ελευθερία προϋποθέτει ότι ο πολίτης αποφασίζει εκούσια χωρίς να αγνοεί τις συνέπειες των αποφάσεών του και χωρίς να τελεί υπό εξαναγκασμό. Ο ελεύθερος πολίτης αναδεικνύεται στη μετριοπαθή δημοκρατία που λίγο απέχει της ορθής πολιτείας. Από τα Πολιτικά του Αριστοτέλη προκύπτει ότι ιστορικά η ηθική γεννιέται από την πολιτική, λογικά όμως η πολιτική προϋποθέτει την ηθική εφόσον η ηθική υπαγορεύει το σκοπό της.

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΥΡΤΩΣ ΤΑΣΙΟΥ

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΥΡΤΩΣ ΤΑΣΙΟΥ

Η Κατερίνα Γώγου με τα μάτια της κόρης της

Αυτοαναφορική, σπαρακτικά ειλικρινής, διπλά παρούσα αν και απούσα (μένει στο Λέτσε πια) η κόρη της Κατερίνας Γώγου και του Παύλου Τάσιου, όπως επιμένουν να την αποκαλούν, η Μυρτώ Τάσιου, όπως διεκδίκησε ποιητικά και εικαστικά για να σταθεί, δίνει το στίγμα της, όπως συνηθίζει, άμεσα, πρωτοπρόσωπα στην πρώτη της ποιητική συλλογή:

«Γεννήθηκα στις 10 Οκτωβρίου 1967. Μητέρα μου είναι η Κατερίνα Γώγου, ηθοποιός και ποιήτρια.
Πατέρας μου είναι ο Παύλος Τάσιος, σκηνοθέτης. Και οι δυο πέθαναν νέοι. Οταν ήμουν μικρή, πήγα στη Σχολή Μοντεσόρι και μετά έβγαλα μια καλών τεχνών, γιατί είχα πάθος με τη ζωγραφική. Μετά ειδικεύτηκα στη βυζαντινή τέχνη. Αρχισα να δουλεύω με τον Μιχάλη Αγγελιδάκη.
Στο μεταξύ έκανε μπαμ η επιτυχία της Κατερίνας. Δυστυχώς, έφερε αντίθετα αποτελέσματα. Αρχισε να πίνει και να αυτοκαταστρέφεται με όλους τους τρόπους. Ενιωθα ενοχές που δεν μπορούσα να τη βοηθήσω και μπλέχτηκα κι εγώ μέσα. Ο πατέρας μου με παρακολουθούσε διακριτικά. Μου έκανε την πρόταση να πάω στην κοινότητα Saman στο Πελέρμο κι εγώ δέχτηκα.
Εναν χρόνο μετά τον θάνατο της Κατερίνας άρχισα να παίρνω τα πάνω μου. Ξανάρχισα να ζωγραφίζω και να γράφω. Εβλεπα το μέλλον μου με διαφορετικό τρόπο. Ολες οι αναμνήσεις έγιναν πεταλούδες, πέρασαν. Είκοσι χρόνια πέταξαν. Το μόνο που ζητάω είναι να ζήσω ελεύθερη χρωματιστά».

«Εναν χρόνο μετά τον θάνατο της Κατερίνας άρχισα να παίρνω τα πάνω μου. Ξανάρχισα να ζωγραφίζω και να γράφω. Εβλεπα το μέλλον μου με διαφορετικό τρόπο. Ολες οι αναμνήσεις έγιναν πεταλούδες, πέρασαν. Είκοσι χρόνια πέταξαν. Το μόνο που ζητάω είναι να ζήσω ελεύθερη χρωματιστά», λέει η Μυρτώ.

Αυτοσυστήνεται στο βιβλίο της που υπογράφει με τη ζωή της. Τη Μυρτώ την ξέρω από παιδί. Ηταν εκεί έναν χρόνο πριν «φύγει» η Κατερίνα, σε μια συνέντευξη με αφορμή τις εμφανίσεις της στο «Ρόδον» που θα άλλαζε σε όλους μας τη ζωή. Η Κατερίνα, όπως προείπε, «έναν χρόνο μετά» δεν θα ζούσε. Η Μυρτώ έφυγε για την καινούργια της ζωή. Τώρα, την έψαξα. Ευτυχισμένη και δημιουργική στο Λέτσε, ο άντρας της ψαρεύει και τρώνε ψαράκια, «να τώρα, βλέπω τη θάλασσα, αυτήν την ώρα που σου μιλώ» και ζωγραφίζουν μαζί αγγέλους κι αγίους. Εικονογραφούν εκκλησίες.
Λατρεύει ποίηση και ζωγραφική

«Η Αλίκη δε μένει πια εδώ» είναι η πρώτη ποιητική προσπάθεια της Μυρτώς Τάσιου στα βήματα της μητέρας της.

«Αλλες φορές μου έρχεται και γράφω, άλλες φορές ζωγραφίζω, αγαπώ και τα δύο», θα πει η Μυρτώ. Αναγνωρίζοντας, όμως, ότι «η ποίηση είναι πιο κοντά στον πυρήνα των πραγμάτων». «Αλλά ζωγράφιζα κι έγραφα από παιδί. Είχα γράψει ένα ποίημα για τα παιδιά του Πολυτεχνείου, θυμάσαι; Γιατί οι γονείς μου ήταν αριστεροί. Ημουν τότε έξι χρονών. Και με πήρε η μητέρα μου, το 1974 ήταν, και πήγαμε στο Πολυτεχνείο, μου είχε δώσει κι ένα λουλούδι κόκκινο κι ένα χαρτάκι που έλεγε ?θα κάνω το παιδί μου να σας μοιάζει?, γιατί γεννήθηκε στη χούντα, είμαι χουντόπαιδο εγώ», γυρίζει τον χρόνο πίσω. «Από την Ελλάδα έφυγα το 1992, έναν χρόνο μετά που πέθανε η μαμά. Ηρθα σε ένα κέντρο αποτοξίνωσης στην Ιταλία, σε μια κοινότητα και δεν ξαναγύρισα ποτέ. Μόνο για μικρά διαστήματα. Δεν ήθελα να γυρίσω, αν και πότε πότε με έπιανε η νοσταλγία, ήταν πολύ δύσκολα χρόνια, φτώχεια, μιζέρια, πείνα, ναρκωτικά».

«Μαζί με τον σύζυγό μου δουλεύουμε σε εκκλησίες, συντηρούμε εικόνες και φτιάχνω και εικόνες δικές μου, με τον δικό μου τρόπο», λέει η Μυρτώ Τάσιου (κάποια έργα της).

Τη ρωτώ τι γνωρίζει σήμερα για την κρίση. Απαντά «μα κι εδώ έχουμε κρίση. Κι εδώ γίνεται ένας χαμός. Μένω σε ένα χωριό κοντά στο Λέτσε. Στο Ουντζέντο, αν έχεις ακουστά. Είναι μέσα στη θάλασσα. Τώρα που σου μιλάω είμαι στη θάλασσα. Παιδιά δεν έχω κάνει. Εχω δύο ζωάκια, τη Νανί και τον Φουτούρο, ναι, δυο γάτες είναι. Αν θέλω να γυρίσω; Εξαρτάται για ποιον λόγο. Δεν έχω πια τη μανία. Τα πρώτα χρόνια την είχα, μου έλειπαν όλοι. Μετά πέθαναν όλοι. Πέθανε και ο σύντροφός μου εκείνη την εποχή. Εφυγε από την κοινότητα, το έσκασε και πήγε και έπεσε από μία πολυκατοικία».
Νοσταλγία
«Θυμάμαι με θλίψη όλα εκείνα που έχασα από την Ελλάδα»

Αναγνωρίζει πως ναι «η τέχνη είναι η διαχείριση της απώλειας». Περιγράφει με ενθουσιασμό τη ζωή της: «Ξέρεις, κάνω συντήρηση έργων τέχνης εδώ. Μαζί με τον σύζυγό μου δουλεύουμε σε εκκλησίες, συντηρούμε εικόνες και φτιάχνω και εικόνες δικές μου, με τον δικό μου τρόπο. Εχουμε ένα μικρό εργαστήρι εδώ στο χωριό. Μας φωνάζουν και φτιάχνουμε εκκλησίες. Τα ποιήματα βγαίνουν όταν στενοχωριέμαι, όποτε είμαι πιεσμένη, τότε γράφω».
Την πονά η Ελλάδα, αλλά «η νοσταλγία ναι, είναι ένα αίσθημα. Ομως, με θλίψη θυμάμαι. Με θλίψη όλα εκείνα που έχασα από την Ελλάδα. Εχασα τα καλύτερά μου χρόνια. Αργησα να σωθώ». Το ότι σώθηκε «ναι, υπήρξε δική της απόφαση. Αποκλειστικά».

Η Κατερίνα Γώγου στο εξώφυλλο του βιβλίου της «Τρία κλικ αριστερά».

Αγαπημένος ζωγράφος της είναι «ο Βαν Γκογκ», αγαπημένος ποιητής «ο Παζολίνι», αγαπημένο χρώμα της «είναι το κόκκινο»: «Ναι, το χρώμα μου είναι το κόκκινο, το χρώμα της χαράς. Ξέρεις, είμαι σε ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα, ο σύζυγός μου ψαρεύει, τρώμε φρέσκο ψαράκι συνέχεια, εδώ είναι οι γάτες, το εργαστήρι, ένας χαμός! Το Σάββατο θα ανέβουμε στο Ουντζέντο γιατί θέλουμε να κάνουμε εικόνες», επαναλαμβάνει και επιμένει «να έρθεις! Εδώ έχουμε σπίτι μεγάλο, θα το χαρούμε πολύ».
Θα τη ρωτήσω στο τέλος, θέλω δεν θέλω, αγιογραφίες κάνει, για το ποια θέση έχει στη ζωή της το θείο, ας το πει όπως θέλει, ο Θεός: «Είναι μία δύναμη που μου δίνει τροφή, έμπνευση. Ναι, έμπνευση. Και πιστεύω».
Σε λίγες μέρες θα στείλει τους δικούς της αγγέλους. Μπορεί «η Αλίκη να μην μένει πια εδώ», αλλά η Μυρτώ είναι δίπλα στη θάλασσα, γράφει και ζωγραφίζει και είναι πιο καλά από ποτέ!
ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ
 http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22808&subid=2&pubid=64115372

ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ
«Το παιδί μου. Βοήθεια. Έχασα το παιδί μου».
Η τραγική μάνα νιώθει τον κόσμο να χάνεται. Της το άρπαξε ένα ζευγάρι μέσα από τα χέρια της, ένα καλοκαίρι στο Νυδρί της Λευκάδας, για να καλύψουν το κενό που είχαν στη ζωή τους. Μαζί τους η Νεφέλη γνώρισε την αγάπη, ώσπου ήρθε στον κόσμο ο αδελφός της. Από τότε, όλα άλλαξαν...
Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, με κινηματογραφική δράση, αυτό το μυθιστόρημα θα μας μάθει την αξία της συγχώρεσης.
http://ow.ly/GiOY2