Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2016

Έθιμα της Πρωτοχρονιάς στην Ελλάδα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
Το Σπάσιμο του Ροδιού Το σπάσιμο του ροδιού (που αποτερλεί σύμβολο της τύχης και της ευημερίας) το πρωί της Πρωτοχρονιάς, μετά την εκκλησιαστική λειτουργία του Αγίου Βασιλείου, είναι μια παράδοση που τη συναντάμε σε πολλές περιοχές…
enallaxnews.gr
Το Σπάσιμο του Ροδιού
Το σπάσιμο του ροδιού (που αποτερλεί σύμβολο της τύχης και της ευημερίας) το πρωί της Πρωτοχρονιάς, μετά την εκκλησιαστική λειτουργία του Αγίου Βασιλείου, είναι μια παράδοση που τη συναντάμε σε πολλές περιοχές της Ελλάδας.
Ο νοικοκύρης κάθε σπιτιού φέρει στον εκκλησιασμό μαζί του ένα ρόδι. Όταν η οικογένεια επιστρέφει στο σπίτι, ο νοικοκύρης δεν μπαίνει μέσα μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας και να του ανοίξουν, καθώς δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει το κλειδί του. Μπαίνοντας ως καλεσμένος, με το δεξί πόδι, θα είναι αυτός που θα ‘κάνει το καλό ποδαρικό’, κρατώντας το ρόδι στο χέρι.
Στη συνέχεια, ρίχνει κάτω το ρόδι με δύναμη, ώστε να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες-σπόροι του παντού, ενώ ταυτόχρονα λέει: “με υγεία , ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά».
Οι κολώνιες
Στην Κεφαλονιά, καθώς και στα υπόλοιπα Επτάνησα, το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι του νησιού γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του νέου χρόνου, κατεβαίνουν στους δρόμους κρατώντας μπουκάλια με κολόνιες και ραίνουν ο ένας τον άλλον τραγουδώντας: “Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε χρόνους πολλούς» και ευλογώντας έτσι τον ερχομό του νέου έτους, ευχόμενοι μακροζωία και ευρωστία.
Η ευχή που ανταλλάσσουν για τον χρόνο που φεύγει είναι: “Καλή Αποκοπή», δηλαδή «με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό χρόνο».
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς η μπάντα του δήμου περνάει από όλα τα σπίτια και τραγουδάει καντάδες και κάλαντα: “Πάλιν ακούσατε άρχοντες πάλι να σας ειπούμε, ότι και αύριον εστί ανάγκη να χαρούμε και να πανηγυρίζουμε Περιτομήν Κυρίου, την εορτή του Μάκαρος Μεγάλου Βασιλείου».
 DSC00996
Τα Μπουμπουσάρια ή ραγκουτσάρια
Μπουμπουσάρια ή ραγκουτσάρια ονομάζονται στη Δυτική Μακεδονία τα τοπικά καρναβάλια της Πρωτοχρονιάς και των Θεοφανίων. Μπουμπουσάρια τα λένε κυρίως στη Σιάτιστα και τα γύρω χωριά, καθώς και στα Βλαχοχώρια των Γρεβενών. Ως ραγκουτσάρια είναι γνωστά σ’ ολόκληρο τον υπόλοιπο νομό Κοζάνης και στην Καστοριά. Μάλιστα εκεί ως ραγκουτσάρια αναφέρονται τα καρναβάλια της 7ης και 8ης Ιανουαρίου, την ημέρα του Αη-Γιάννη και την επομένη.
Στη Σιάτιστα τα μπαμπουσάρια γίνονται – εκτός από την Πρωτοχρονιά – κυρίως τα Θεοφάνια, ενώ σ’ όλα τα άλλα χωριά του Βοϊου μόνο την Πρωτοχρονιά, με εξαίρεση την Εράτυρα. Εκεί το ωραίο αυτό έθιμο το συναντούμε την επομένη της Πρωτοχρονιάς.
Στα Βλαχοχώρια την παραμονή των Θεοφανίων οι διάφορες παρέες των μεταμφιεσμένων νέων αποτελούσαν συγκροτημένες παρέες, σχεδόν στερεότυπες πάντα: η νύφη, ο γιατρός, ο γκέκας, ο αρματολός και ο σαλός (τρελός), που κατά κανόνα ήταν φορτωμένος με τα κουδούνια. Σε πολλά μέρη τα ραγκουτσάρια έκαναν επισκέψεις και στα διπλανά χωριά και μάλιστα, όταν δύο παρέες συναντιόνταν στους δρόμους, πιάνονταν από τα μπράτσα και χτυπώντας τα κουδούνια με δύναμη, η κάθε παρέα προσπαθούσε να αναγκάσει τους αντιπάλους σε υποχώρηση.
Στη Σιάτιστα και στα γύρω χωριά, οι μικροί μεταμφιεσμένοι γυρίζουν στα σπίτια ή σταματούν τους μεγάλους στο δρόμο και τραγουδώντας «Και βάλε το χεράκι σου στην αργυρή σου τσέπη…», προσπαθούν να τους αποσπάσουν χρήματα.
Οι ρόδες στη Δεσκάτη
Ενα έθιμο που συνηθίζεται από τους νεαρούς κατοίκους της περιοχής είναι η συλλογή παλιών λάστιχων αυτοκινήτων για να τα κάψουνε την παραμονή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Τα λάστιχα συλλέγονται όλο το χρόνο με ιδιαίτερο ζήλο και ενθουσιασμό. Μεγάλος αριθμός λάστιχων μαζεύεται και οι φωτιές κρατάνε ως το πρωί και γίνονται πολύ μεγάλες σε μέγεθος. Τα παιδιά παίζουνε διάφορα παιχνίδια γύρω από τη φωτιά όπως το πατροπαράδοτο σάλτο πάνω από τη φωτιά.
Το κουτσούκι στην Επανομή
Στην Επανομή την παραμονή της Πρωτοχρονιάς έπαιζαν το «κουτσούκι»: τοποθετούσαν πεντάρες ή δεκάρες τη μια πάνω στην άλλη, με την ίδια όψη προς τα πάνω (κορώνα ή γράμματα). Στη συνέχεια με ένα μολυβένιο βαρίδι ο παίχτης χτυπούσε τα κέρματα προσπαθώντας να τα γυρίσει ανάποδα. ανάλογα με το πόσα τελικά γύριζε – το οποία έπαιρνε επίσης – καθοριζόταν και η τύχη του για όλη τη χρονιά.
Συμβολισμοί και Τυχερά παιχνίδια στη Χαλκιδική
Τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς, στα χωριά της Χαλκιδικής, η βρύση του χωριού έπρεπε να είναι ανοιχτή, έτσι ώστε να τρέχει η τύχη όλη τη χρονιά, σαν το νερό.
Το χιόνι θεωρούνταν καλό σημάδι, καθώς συμβόλιζε την ευτυχία και ήταν προμήνυμα μιας καλής χρονιάς, εξού και η φράση «άσπρη μέρα, άσπρος χρόνος».
Ο καθαρός ουρανός το πρωί της Πρωτοχρονιάς σήμαινε καθαρή χρονιά, δηλαδή χρονιά χωρίς αρρώστιες.
Στις Κυκλάδες θεωρούν καλό οιωνό να φυσάει βοριάς την πρωτοχρονιά. Επίσης θεωρούν καλό σημάδι αν έρθει στην αυλή τους περιστέρι τη μέρα αυτή. Αν όμως πετάξει πάνω από το σπιτικό τους κοράκι τους βάζει σε σκέψεις μελαγχολικές ότι τάχα τους περιμένουν συμφορές.
Σε μερικά χωριά όταν πλένονται το πρωί της Πρωτοχρονιάς αγγίζουν το πρόσωπό τους μ’ ένα κομμάτι σίδερο, για να είναι όλο το χρόνο… “σιδερένιοι». Με την Πρωτοχρονιά είναι συνδεδεμένες και πολλές προλήψεις. Τη μέρα αυτή αποφεύγουν να πληρώνουν χρέος, να δανείσουν λεφτά, να δουλέψουν ή να δώσουν φωτιά. ‘Oλα αυτά ξεκινούν από την προληπτική σκέψη: ό,τι κάνει και πάθει κανείς αυτή τη μέρα θα εξακολουθεί να συμβαίνει όλο το χρόνο.
vasilopita-kentriki
Τα γλυκά της Πρωτοχρονιάς στη Χαλκιδική
Οι γυναίκες στη Χαλκιδική, εκτός από τη βασιλόπιτα, πρέπει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς να φτιάξουν «κλίκια» και «φταζμίτ’κα», όπως και άλλα γλυκά για τους καλαντιστές, τους επισκέπτες και τα μέλη της οικογένειας. Συνήθως τα γλυκά αυτά είναι: σαραγλί, σουσαμόπιτα, μπακλαβάς, κανταΐφι κ.α.
Ειδικότερα στην Ορμύλια έκαναν κι ένα ειδικό κουλούρι, σε σχήμα «οχτώ», για τον Άγιο Βασίλειο. Το κουλούρι αυτό το έβαζαν στο εικονοστάσι, για το καλό του χρόνου.
 

Στη Μακεδονία

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη DiscoverGreece.com.
 
DiscoverGreece.com
Στη Μακεδονία υπάρχουν τόσα μέρη να εξερευνήσεις! Εσύ θα περιμένεις κι άλλο; ‪#‎DiscoverGreece‬

η προέλευση των Ελλήνων

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
Όπως γνωρίζουμε ενδεχομένως από τα σχολικά μας χρόνια, ο Έλλην ιστορικός Θουκυδίδης έζησε μεταξύ 460 – 398 π.Χ.. και έγινε παγκοσμίως γνωστός για τη…
enallaxnews.gr

Όπως γνωρίζουμε ενδεχομένως από τα σχολικά μας χρόνια, ο Έλλην ιστορικός Θουκυδίδης έζησε μεταξύ 460 – 398 π.Χ.. και έγινε παγκοσμίως γνωστός για τη συγγραφή της κλασικής Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στο έργο της ζωής του αφηγείται γεγονότα που συνέβησαν κατά τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης· ο Πελοποννησιακός Πόλεμος κράτησε από το 431 έως το 404 π.Χ., με ένα επτάχρονο διάλειμμα “ύποπτης ανακωχής”. Στο προοίμιο του έργου διαβάζουμε:

1. Θουκυδίδης, ο Αθηναίος, έγραψε την ιστορίαν του πολέμου μεταξύ των Πελοποννησίων και των Αθηναίων. Την συγγραφήν αυτού ήρχισεν ευθύς εξ αρχής της εκρήξεώς του, διότι προείδεν ότι θ’ απέβαινε μεγάλος και περισσότερον αξιομνημόνευτος από κάθε προηγούμενον πόλεμον, και εσυμπέραινε τούτο από το γεγονός ότι αμφότερα τα Κράτη κατήρχοντο εις αυτόν, ενώ ευρίσκοντο εις την ακμήν της παντός είδους στρατιωτικής δυνάμεώς των, και ότι έβλεπε τους λοιπούς Έλληνας είτε τασσόμενους αμέσως, είτε διανοουμένους τουλάχιστον να ταχθούν προς το εν ή το άλλο μέρος. [1] Προοίμιον (1-23)
Η κίνησις αυτή ετάραξε τωόντι βαθύτατα την Ελλάδα, και μέρος υπό τους βαρβάρους και σχεδόν τον κόσμον όλον. Τα προγενέστερα γεγονότα και τα έτι παλαιότερα δεν δύνανται να εξακριβωθούν σαφώς, ένεκα της παρόδου πολλού χρόνου. Αλλά από τεκμήρια, τα οποία, ωθών την έρευνάν μου μέχρι του απωτάτου παρελθόντος, κρίνω αξιόπιστα, άγομαι να πιστεύσω ότι δεν υπήρξαν μεγάλα, ούτε υπό πολεμικήν, ούτε υπό άλλην έποψιν.
Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ανάμεσα στη Αθηναϊκή και την Πελοποννησιακή Συμμαχία, υπό την ηγεμονία της Σπάρτης, διήρκεσε, με μερικές ανακωχές, από το 431 π.Χ. έως το 404 π.Χ. και έληξε με την ολοκληρωτική ήττα των Αθηναίων, δίνοντας τέλος στον πολιτισμικό «χρυσό αιώνα».
Ως προς την καταγωγή του, ο ίδιος αναφέρει ότι ήταν Θραξ, καθώς πατέρας του ήταν ο Όλορος, όνομα το οποίο επίσης ανήκε σε πολλούς βασιλείς της Θράκης. Ο Όλορος ήταν ιδιοκτήτης χρυσωρυχείων στην παράκτια περιοχή απέναντι από τη Θάσο και συνεπώς ευκατάστατος. Ο Θουκυδίδης γεννήθηκε στον Άλιμο και είχε συγγενικούς δεσμούς με τον Αθηναίο πολιτικό και στρατηγό Μιλτιάδη και έναν από τους γιούς του, τον Κίμωνα. Κατά την διάρκεια μιας εκστρατείας στην χερσόνησο της Κριμαίας, ο Μιλτιάδης παντρεύτηκε την Ηγησιπύλη, κόρη του Ολόρου, βασιλιά της Θράκης. Ο μέγας ιστορικός έλαβε κλασική μόρφωση και επηρεάσηκε από την σπουδαία φιλοσοφική παράδοση των Σοφιστών, αν και ήταν μάλλον αριστοκρατικής πολιτικής καταγωγής. Η συγγένεια και η συναναστροφή με τους κύκλους της αριστοκρατίας τον έφερε σε επαφή με ανθρώπους που διαμόρφωσαν την ιστορία της περιόδου για την οποία έγραψε. Ο χαρακτήρας του λέγεται ότι ήταν ψυχρός, μελαγχολικός και απαισιόδοξος. Ως προς την καταγωγή του, ο ίδιος αναφέρει ότι ήταν Θραξ, καθώς πατέρας του ήταν ο Όλορος, όνομα το οποίο επίσης ανήκε σε πολλούς βασιλείς της Θράκης. Ο Όλορος ήταν ιδιοκτήτης χρυσωρυχείων στην παράκτια περιοχή απέναντι από τη Θάσο και συνεπώς ευκατάστατος. Ο Θουκυδίδης γεννήθηκε στον Άλιμο και είχε συγγενικούς δεσμούς με τον Αθηναίο πολιτικό και στρατηγό Μιλτιάδη και έναν από τους γιούς του, τον Κίμωνα. Κατά την διάρκεια μιας εκστρατείας στην χερσόνησο της Κριμαίας, ο Μιλτιάδης παντρεύτηκε την Ηγησιπύλη, κόρη του Ολόρου, βασιλιά της Θράκης. Ο μέγας ιστορικός έλαβε κλασική μόρφωση και επηρεάσηκε από την σπουδαία φιλοσοφική παράδοση των Σοφιστών, αν και ήταν μάλλον αριστοκρατικής πολιτικής καταγωγής. Η συγγένεια και η συναναστροφή με τους κύκλους της αριστοκρατίας τον έφερε σε επαφή με ανθρώπους που διαμόρφωσαν την ιστορία της περιόδου για την οποία έγραψε. Ο χαρακτήρας του λέγεται ότι ήταν ψυχρός, μελαγχολικός και απαισιόδοξος.
Ο Θουκυδίδης ήταν περίπου 25-30 ετών όταν ξεκίνησε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος (431 π.Χ.). Αρρώστησε ο ίδιος κατά τον λοιμό που έπληξε την Αθήνα μεταξύ 430 και 427 π.Χ. και εξόντωσε το ένα τέταρτο του πληθυσμού της, μεταξύ αυτών και τον ίδιο τον Περικλή. Το 424 π.Χ. εξελέγη στρατηγός και ανέλαβε τη διοίκηση 7 πλοίων που αγκυροβολούσαν στη Θάσο, πιθανότατα επειδή είχε παλαιότερες διασυνδέσεις στην περιοχή. Κατά το χειμώνα του 424/3 π.Χ. ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας χτύπησε την Αμφίπολη, μια παραλιακή πόλη της Μακεδονίας στα δυτικά της Θάσου, η οποία είχε στρατηγική σημασία για την Αθηναϊκή Συμμαχία, λόγω της ναυπηγήσιμης ξυλείας που πρόσφερε η περιοχή και επειδή βρισκόταν κοντά στα χρυσωρυχεία του Παγγαίου. Ο Αθηναίος διοικητής της μακεδονικής πόλης ζήτησε βοήθεια από τον στρατηγό Θουκυδίδη.
Ο Βρασίδας, γνωρίζοντας ότι οι δυνάμεις των Αθηναίων βρισκόταν στη Θάσο και επειδή φοβήθηκε ότι θα φτάσουν ενισχύσεις από τη θάλασσα, έσπευσε να προσφέρει ευνοϊκούς όρους παράδοσης στους κατοίκους της Αμφίπολης και οι τελευταίοι τούς δέχτηκαν. Έτσι, όταν ο Θουκυδίδης έφτασε, η πόλη βρισκόταν ήδη υπό τον έλεγχο των Σπαρτιατών. Όπως ήταν επόμενο, η είδηση για την απώλεια της Αμφίπολης προκάλεσε μεγάλη πολιτική αναστάτωση στην Αθήνα. Για την αποτυχία του να σώσει την πόλη, ο Θουκυδίδης αναφέρει:
“Ήταν επίσης γραμμένο να εξοριστώ από την πατρίδα μου για είκοσι χρόνια μετά τα γεγονότα της Αμφίπολης και, όντας παρών και με τις δύο πλευρές της διαμάχης και κυρίως με τους Πελοποννήσιους λόγω της εξορίας μου, είχα το χρόνο να παρακολουθώ τις καταστάσεις κάπως αμερόληπτα.”
Με την ιδιότητα του εξόριστου και με βαθιά γνώση των τοπικών συνθηκών, όπως μαρτυρείται στο έργο του, ο οξυδερκής ιστορικός ταξιδεύει σχεδόν ελεύθερα στα θέατρα του πολέμου και έχει την ευκαιρία να δει τις διενέξεις από διαφορετικές πλευρές. Πιθανόν να ταξίδεψε και στη Σικελία κατά τη διάρκεια της Σικελικής Εκστρατείας. Σύμφωνα με τον Παυσανία, κάποιος Οινόβιος κατάφερε να περάσει ένα νόμο που επέτρεπε στο Θουκυδίδη να επιστρέψει από την εξορία, πιθανόν λίγο μετά την παράδοση της Αθήνας και το τέλος του πολέμου το 404 π.Χ. Ο Παυσανίας αναφέρει ακόμη ότι δολοφονήθηκε κατά την επιστροφή του στην Αθήνα. Πολλοί αμφισβητούν αυτή την εκδοχή, θεωρώντας πως υπάρχουν ενδείξεις ότι έζησε μέχρι και το 397 π.Χ. Όπως και να έγινε, βέβαιο είναι ότι παρόλο που έζησε μετά το τέλος του πολέμου και την οριστική συντριβή της Αθήνας, δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την Ιστορία του. Η διήγησή του διακόπτεται κάπως απότομα στο μέσο του έτους 411 π.Χ., υποδηλώνοντας ίσως ότι πέθανε κατά τη διάρκεια της συγγραφής του έργου. Σύμφωνα με κάποια παράδοση, το κείμενό του βρέθηκε να τελειώνει με μία ανολοκλήρωτη πρόταση. Τα λείψανά του επιστράφηκαν στην πόλη της Παλλάδας και ενταφιάστηκαν στον οικογενειακό τάφο του Κίμωνα.
Οι μεταναστεύσεις
Ο Θουκυδίδης δεν έδωσε τίτλο στο έργο του, ούτε το χώρισε σε βιβλία. Η διαίρεσή σε 8 βιβλία και ο τίτλος Θουκυδίδου Ιστορίαι ή Συγγραφή οφείλονται στους αρχαίους γραμματικούς. Στο Α’ βιβλίο – μετά το προοίμιο – ακολουθεί η λεγόμενη αρχαιολογία, η οποία αποτελεί σύγκριση μεταξύ του Πελοποννησιακού πολέμου και προηγουμένων σημαντικών γεγονότων της ελληνικής ιστορίας:
“Η κίνησις αυτή ετάραξε τωόντι βαθύτατα την Ελλάδα, και μέρος υπό τους βαρβάρους και σχεδόν τον κόσμον όλον. Τα προγενέστερα γεγονότα και τα έτι παλαιότερα δεν δύνανται να εξακριβωθούν σαφώς, ένεκα της παρόδου πολλού χρόνου. Αλλά από τεκμήρια, τα οποία, ωθών την έρευνάν μου μέχρι του απωτάτου παρελθόντος, κρίνω αξιόπιστα, άγομαι να πιστεύσω ότι δεν υπήρξαν μεγάλα, ούτε υπό πολεμικήν, ούτε υπό άλλην έποψιν.” Σύμφωνα με το ίδιο, η Αττική – λόγω του ότι το έδαφός της είναι ισχνόν και πτωχόν – υπήρξεν ανέκαθεν απαλλαγμένη από στάσεις και για το λόγο αυτό διατήρησε πάντοτε τους ίδιους κατοίκους. Αντιθέτως, τα ευφορώτερα προ πάντων διαμερίσματα υπέκειντο εις διηνεκείς μεταβολάς των κατοίκων. Ως τέτοιες περιοχές αναφέρει τη Θεσσαλία, την Βοιωτία, το μεγαλύτερον μέρος της Πελοποννήσου, εκτός από την Αρκαδία και από την υπόλοιπη Ελλάδα τα καλύτερα μέρη:
“Διότι είναι προφανές ότι η χώρα που καλείται σήμερον Ελλάς δεν ήτο μονίμως κατοικημένη εξ αρχής, αλλ’ εγίνοντο εις το παρελθόν συχναί μεταναστεύσεις και οι κάτοικοι χωρίς πολλάς δυσκολίας εγκατέλειπαν τας εστίας των, εξαναγκαζόμενοι εις τούτο από νέους πολυαριθμοτέρους εκάστοτε εποίκους. Καθόσον ούτε το εμπόριον, όπως σήμερον διεξάγεται, υπήρχε τότε, ούτε ασφαλής διά ξηράς ή διά θαλάσσης συγκοινωνία, και καθένας εξεμεταλλεύετο το έδαφος, το οποιον είχε υπό την κατοχήν του, τόσον μόνον όσον ήρκει διά την συντήρησίν του. Ούτε πλούτον εσώρευαν, ούτε την γην εφύτευαν, τόσον μάλλον καθόσον αι εγκαταστάσεις των δεν ήσαν ωχυρωμέναι και ως εκ τούτου εφοβούντο μήπως από στιγμής εις στιγμήν άλλοι επιδρομείς επέλθουν και τους αφαιρέσουν κάθε τι που έχουν. Επειδή, εξ άλλου, επίστευαν ότι οπουδήποτε ημπορούν να εξασφαλίσουν την αναγκαίαν καθημερινήν τροφήν, εμετανάστευαν όχι απροθύμως και δι’ αυτό δεν ήσαν ισχυροί ούτε κατά το μέγεθος των πόλεων, ούτε κατά την πολεμικήν γενικώς παρασκευήν. Αλλά τα ευφορώτερα προ πάντων διαμερίσματα υπέκειντο εις διηνεκείς μεταβολάς των κατοίκων – όπως, λόγου χάριν, αι επαρχίαι, αι οποίαι σήμερον ονομάζονται Θεσσαλία και Βοιωτία, και το μεγαλύτερον μέρος της Πελοποννήσου, εκτός της Αρκαδίας, και από την άλλην Ελλάδα τα καλύτερα μέρη.”
Χάρτης του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στον χάρτη απεικονίζονται οι συμμαχίες και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του πολέμου (ιταλικά).
Η αύξηση του πλούτου επέφερε συγκρούσεις και πολλοί κατέφευγαν στην ασφαλέστερη Αθήνα, η οποία με την πάροδο του χρόνου έγινε πολυάνθρωπος και δεν μπορούσε να θρέψει τους κατοίκους της. Αρχικά, ο αποικισμός της Ιωνίας έδωσε μια λύση στο πρόβλημα:
“Διότι η ευφορία της γης έφερεν αύξησιν της δυνάμεως ωρισμένων προσώπων, η οποία επροκάλει εμφυλίους σπαραγμούς, από τους οποίους τα διαμερίσματα αυτά εφθείροντο τόσον μάλλον, καθόσον ήσαν περισσότερον εκτεθειμένα εις εξωτερικάς επιδρομάς. Η Αττική, εν πάση περιπτώσει, λόγω του ότι το έδαφός της είναι ισχνόν και πτωχόν, υπήρξεν ανέκαθεν απηλλαγμένη από στάσεις και διά τον λόγον αυτόν διετήρησε πάντοτε τους ιδίους κατοίκους. Και έχομεν εδώ απόδειξιν του ισχυρισμού μου ότι, λόγω της μεταναστεύσεως, τα άλλα μέρη της Ελλάδος δεν ηυξήθησαν εις πληθυσμόν όπως η Αττική. Διότι οι δυνατώτεροι από εκείνους, όσοι, ένεκα εξωτερικών πολέμων ή εσωτερικών στάσεων εξεδιώκοντο από την άλλην Ελλάδα, κατέφευγαν εις τας Αθήνας ως εις τόπον ασφαλή, και, πολιτογραφούμενοι, κατέστησαν την πόλιν, ευθύς από τους παλαιότατους χρόνους, ακόμη πλέον πολυάνθρωπον, εις τρόπον ώστε επειδή η Αττική απέβη ανεπαρκής διά τον πληθυσμόν της πόλεως οι Αθηναίοι απέστειλαν αποικίας εις την Ιωνίαν.
Το όνομα Ελλάς
Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Έλλην ήταν γιος του Δευκαλίωνος και της Πύρρας και απέκτησε τρεις γιους, τον Αίολο, τον Δώρο και τον Ξάνθο. Ο Αίολος και ο Δώρος μαζί με τους γιους του Ξάνθου, τον Αχαιό και τον Ίωνα, αποτέλεσαν τους γενάρχες των τεσσάρων κυριότερων ελληνικών φυλών που ήταν οι Αχαιοί, οι Δωριείς, οι Αιολείς και οι Ίωνες. Το όνομα Έλληνες στα ομηρικά χρόνια δεν αντιστοιχούσε παρά μόνο σ’ ένα ελληνικό φύλο, που κατοικούσε στην περιοχή γύρω από τον Σπερχειό ποταμό στη σημερινή Φθιώτιδα (αρχ. Φθία), το οποίο είχε ως ηγέτη του τον μυθικό ήρωα Αχιλλέα, επικεφαλής των περίφημων Μυρμιδόνων:
«οι τ’ είχον Φθίην ήδ’ Ελλάδα καλλιγύναικα. > / Μυρμιδόνες δε καλεύντο και Έλληνες και Αχαιοί» (Ιλιάδα Β’ 683-4)
Οι Έλληνες στο έργο του Ομήρου αναφέρονται επίσης ως Αχαιοί, Παναχαιοί, Δαναοί, Αργείοι και Πανέλληνες:
«εγχείη δ’ εκέκαστο /ο Αίας ο ηγεμόνας των Λοκρών /Πανέλληνας και Αχαιούς» (Ιλιάδα Β’ 530).
Κατά τον Αριστοτέλη, αρχικά Ελλάς ήταν όνομα περιοχής κοντά στη Δωδώνη. Η ετυμολογία της λέξεως Έλλην έχει προκαλέσει διάφορες συζητήσεις. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι ότι η λέξη προέρχεται από τους Σελλούς (< θ. σελ- = φωτίζω), ένα ελληνικό φύλο της Ηπείρου στο οποίο ανήκαν οι ιερείς της Δωδώνης. Ένα μέρος των Σελλών φέρεται να μετανάστευσε στη Φθία. Μέχρι τον Τρωικό Πόλεμο, η Ελλάς δεν επιχείρησε τίποτα από κοινού: “Την αδυναμίαν, άλλωστε, των παλαιών καιρών μου φαίνεται ότι αποδεικνύει και το γεγονός προ πάντων ότι πριν από τα Τρωικά τίποτε δεν επεχείρησεν από κοινού η Ελλάς. Νομίζω μάλιστα ότι το όνομα αυτό ούτε είχε δοθή ακόμη εις όλην την χώραν, ούτε καν υπήρχε προ του Έλληνος, υιού του Δευκαλίωνος, αλλά τα διάφορα φύλα, και εις μεγαλυτέραν έκτασιν το Πελασγικόν, έδιδαν το όνομά των εις τα υπ’ αυτών κατοικούμενα διαμερίσματα. Αλλ’ από την εποχήν που ο Έλλην και οι υιοί του απέβησαν ισχυροί εις την Φθιώτιδα, και την βοήθειάν των επεκαλούντο οι κάτοικοι των άλλων πόλεων, τα διάφορα φύλα, συνεπεία της επικοινωνίας αυτής, ωνομάζοντο ήδη επί μάλλον και μάλλον Έλληνες, μολονότι πολύς επέρασε καιρός πριν το όνομα τούτο ημπορέση να επικράτηση γενικώς. Την καλυτέραν απόδειξιν παρέχει ο Όμηρος. Διότι, μολονότι έζησε πολύ ύστερον και από τα Τρωικά, πουθενά δεν ωνόμασε με το όνομα αυτό όλους, ούτε άλλους εκτός εκείνων που ηκολούθησαν τον Αχιλλέα από την Φθιώτιδα, οι οποίοι ήσαν και οι πρώτοι Έλληνες, αλλ’ αποκαλεί αυτούς εις τα ποιήματά του γενικώς Δαναούς και Αργείους και Αχαιούς.” Ο Όμηρος δεν κάνει επίσης διάκριση ανάμεσα σε Έλληνες και βαρβάρους: “Ούτε βαρβάρους, άλλωστε, μνημονεύει διά τον λόγον, ως νομίζω, ότι ούτε οι Έλληνες είχαν ακόμη διακριθή διά κοινού αντιθέτου ονόματος. Οπωσδήποτε τα διάφορα ελληνικά φύλα, επί των οποίων το όνομα των Ελλήνων, λόγω κοινότητος της γλώσσης, εξηπλώνετο διαδοχικώς από μίαν περιφέρειαν εις άλλην, έως ότου επεξετάθη ακολούθως επί του συνόλου των, δεν έκαμαν καμμίαν κοινήν επιχείρησιν πριν από τα Τρωικά, ένεκα αδυναμίας και ελλείψεως αμοιβαίας επικοινωνίας. Άλλωστε, και την εκστρατείαν ακόμη κατά της Τροίας τότε μόνον επεχείρησαν από κοινού, όταν είχαν ήδη αποκτήσει αξιόλογον εμπειρίαν της θαλάσσης.
Έλλην και Ελλάς
Στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη, αναφέρεται και ο τύπος Έλλοπες, ο οποίος προσδιόριζε κατοίκους της Δωδώνης και της βόρειας Εύβοιας. Ο Αριστοτέλης ορίζει τη Δωδώνη ως αρχική πατρίδα των Ελλήνων. Από μορφολογικής απόψεως θεωρείται ότι οι λέξεις Έλλην και Ελλάς αποτελούν παράγωγα του ουσ. Ελλοί – Έλλοι – Σελλοί, καθώς οι τύποι αυτοί απαντώνται στον ‘Ομηρο και τον Πίνδαρο. Ο Χριστιανός Ησύχιος ερμηνεύει ως εξής: Έλλοί· Έλληνες οι εν Δωδώνη και οι ιερείς». Όλοι αυτοί οι γλωσσικοί τύποι είναι αγνώστου ετύμου και σημασίας κατά τον κ. Μπαμπινιώτη. [3]
Όπως αναφέρθηκε ήδη, στον Όμηρο η λέξη περιορίζεται τοπικά στους Θεσσαλούς της Φθίας, ενώ η χρήση της αργότερα στο αρχ. επίθ. Ελλανοδίκαι αύξησε το κύρος της λόγω της σημασίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Θουκυδίδης εξηγεί τη γεωγραφική επέκταση του όρου Έλληνες από τον μυθολογικό ήρωα Έλληνα, που ταξίδευε και δρούσε συχνά σε άλλες πόλεις. Ο αρχαίος ιστορικός Ηρόδοτος πιστεύει ότι ο όρος “Ελληνες χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει την κοινή προέλευση των διαφόρων φυλών του ελληνικού χώρου. [3]
Ο αποκλεισμός του μυθώδους από την ιστορίαν μου ίσως την καταστήση ολιγώτερον τερπνήν ως ακρόαμα, θα μου είναι όμως αρκετόν, εάν το έργον μου κρίνουν ωφέλιμον όσοι θελήσουν να έχουν ακριβή αντίληψιν των γεγονότων, όσα έχουν ήδη λάβει χώραν, και εκείνων τα οποία κατά την ανθρωπίνην φύσιν μέλλουν να συμβούν περίπου όμοια. Θουκυδίδης [2]
Το «Γένος των Γραικών»
Στην προεπαναστατική Ελλάδα αναβιώνει μια πανάρχαια ονομασία των Ελλήνων, οι ονομασία Γραικοί, που χρησιμοποιήθηκε πριν ακόμη καθιερωθεί η λέξη Έλληνες. Σε επιγραφή τού 4ου π.Χ. αι. διαβάζουμε: «”Ελληνες ωνομάσθησαν, το πρότερον Γραικοί καλούμενοι». Ο Αριστοτέλης (Μετεωρολογικά 1,352α) γράφει: “ώκουνν [ενν. στην περιοχή της Δωδώνης στην Ήπειρο] οι Σελλoί (πρόκειται για τους Ελλούς] και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νυν δε Έλληνες». Η πληροφορία του Αριστοτέλη και η γενικότερη παράδοση της αρχαιότητας συγκλίνουν στο ότι τόσο οι ονομασίες Γραικοί και Έλληνες όσο και η περιοχή της αρχικής εγκατάστασης των Ελλήνων τοποθετούνται στην περιοχή της Ηπείρου, γύρω από τη Δωδώνη και τα σημερινά Ιωάννινα.
Στους αλεξανδρινούς χρόνους, η ονομασία Γραικοί συναντάται λιγότερο αλλά παραλλήλως προς το Έλληνες. Στο Βυζάντιο παράλληλα με το Ρωμαίοι χρησιμοποιείται, σε περιορισμένη έκταση, και το Γραικοί, προσλαμβάνοντας την ειδικότερη σημασία «ελληνορθόδοξοι» κατ’ αντιδιαστολή προς το Έλληνες (= ειδωλολάτρες, πολυθεϊστές) και το Λατίνοι (= χριστιανοί της Δύσης / ρωμαιοκαθολικοί). Τον 15ο αιώνα, (στη Σύνοδο της Φλωρεντίας) αναφέρονται «συνελθόντες Λατίνοι τε και Γραικοί». Ο δεινός αρχαιογνώστης Αδαμάντιος Κοραής και άλλοι προεπαναστατικοί συγγραφείς και αγωνιστές (Ρήγας, Χριστόπουλος κ.ά.) μιλούν για το «Γένος των Γραικών» και ο ανασκολοπισθείς Αθανάσιος Διάκος – αρνούμενος να ενταχθεί στον οθωμανικό στρατό… – απαντά περήφανα στους Τούρκους: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω». Με την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, το όνομα Γραικοί αντικαθίσταται από το Έλληνες. Οι Γραικοί, είτε ως κάτοικοι (αργότερα) της Γραίας στην Εύβοια και της ευβοϊκής αποικίας Κύμης στην Κάτω Ιταλία είτε απευθείας (παλαιότερα) από την περιοχή της Ηπείρου, έγιναν γνωστοί στους Ιταλούς, που τους ονόμασαν Graeci, από όπου και οι ξενικές ονομασίες των Ελλήνων ως Greek (αγγλ.), Grec (γαλλ.), Grieche (γερμ.). Ωστόσο, οι ξένοι χρησιμοποιούν για το Ελλάς το Hellas, ως επίσημη ονομασία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παράλληλα προς τα ονόματα Greece (αγγλ.), Grece (γαλλ.) και Griechenland στα γερμανικά.
Με το έργο του αθάνατου Θουκυδίδη θα ασχοληθούμε και σε επόμενα σημειώματα. Για την ώρα, θα καταλήξουμε με ένα μικρό και επίκαιρο απόσπασμα από τον περίφημο διάλογο των Αθηναίων με τους Μηλίους:
ΜΗΛΕΙΟΙ: Πώς είναι δυνατόν να έχουμε εμείς το ίδιο συμφέρον να γίνουμε δούλοι σας όσο εσείς έχετε συμφέρον να μας υποτάξετε;
ΑΘΗΝΑΙΟΙ: Επειδή εσείς, αν υποταχθείτε, θ’ αποφύγετε την έσχατη καταστροφή και εμείς θα έχουμε κέρδος αν δεν σας καταστρέψουμε.

ΠΗΓΗ: Η ΛΙΣΤΑ ΜΟΥ
 

το τέχνασμα...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
Το φερμουάρ είναι ίσως από τις καλύτερες εφευρέσεις του αιώνα. Για αυτό που είμαστε σίγουροι είναι ότι η εφεύρεσή αυτή..
linelife.gr
Το φερμουάρ είναι ίσως από τις καλύτερες εφευρέσεις του αιώνα. Για αυτό που είμαστε σίγουροι είναι ότι η εφεύρεσή αυτή έφερε την επανάσταση στη βιομηχανία και την αγορά της κλωστοϋφαντουργίας πίσω στη δεκαετία του ’20 και σήμερα, παραμένει ο πιο δημοφιλής τρόπος για να ανοίξουμε και να κλείσουμε κάθε είδους κλωστοϋφαντουργικών ειδών ένδυσης, σακίδια, βαλίτσες, τσάντες ή χαρτοφυλάκια.
Πολλοί από εμάς όταν μας χαλάει το φερμουάρ γνωρίζουμε ότι πρέπει να το αντικαταστήσουμε με κάτι νέο. Όχι πια! Με τον τρόπο αυτό που θα δούμε στο παρακάτω βίντεο θα φτιάχνουμε το χαλασμένο μας φερμουάρ σε λιγότερο από ένα λεπτό.
Δείτε το βίντεο:
Πηγή
Μέχρι τον Ιούνιο αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία έκδοσης νέων αστυνομικών ταυτοτήτων υψίστης ποιότητας και ασφάλειας.
Το σύνολο των Ελλήνων αναμένεται να κληθεί μέσα στους επόμενους μήνες να μεταβεί στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής του για να αποκτήσει τη νέα του ταυτότητας πληρώνοντας αντίτιμο ύψους περίπου 10 ευρώ.
Ήδη στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει συσταθεί επιτροπή, στην οποία μετέχουν και αστυνομικοί της Διεύθυνσης Διαβατηρίων της Αστυνομίας, οι οποίοι θα υποβάλλουν έως τα τέλη Γενάρη την πρότασή τους για τα τεχνικά χαρακτηριστικά των νέων ταυτοτήτων.
Η επιτροπή θα προτείνει εάν εκτός από το δακτυλικό αποτύπωμα θα υπάρχουν και άλλα βιομετρικά χαρακτηριστικά του κατόχου. Σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο τα νέα δελτία ταυτότητας να περιλαμβάνουν στοιχεία όπως το «αποτύπωμα» της ίριδας του κατόχου αλλά και μικροτσίπ με βιομετρικά χαρακτηριστικά.
Η διαδικασία που κινεί το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δρομολογήθηκε μετά από τις έντονες πιέσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ με αποκορύφωμα τα όσα διεμήνυσε στον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα ο υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής κ. Τζον Κέρι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Αθήνα.
Οι Αμερικανοί θεωρούν ότι οι σημερινές ταυτότητες μπορούν εύκολα να παραποιηθούν και στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για την έκδοση διαβατηρίων από κυκλώματα πλαστογράφων. Αντίθετα στα διαβατήρια που εκδίδονται από την Αστυνομία –σύμφωνα με τις πλέον σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας– δεν έχουν παρατηρηθεί μέχρι στιγμής κρούσματα πλαστογραφίας. Το ίδιο και στα νέα διπλώματα οδήγησης που από το 2009 εκδίδονται με τις ίδιες προδιαγραφές από το Εθνικό Κέντρο Έκδοσης Εγγράφων Ασφαλείας, που εδρεύει στη διεύθυνση διαβατηρίων της Αστυνομίας.
Αναφερόμενος στο θέμα ο κ. Νίκος Τόσκας είχε δηλώσει στην ΕΡΤ  ότι «πρέπει να έχουμε μία ταυτότητα σύγχρονη που να έχει αξιοπιστία ως έγγραφο που να μην μπορεί να πλαστογραφηθεί εύκολα, επομένως προχωράμε».
Πηγή: Thetoc
- See more at: http://www.redder.gr/redder-web/49573/telos-ta-psemata-deite-mexri-pote-tha-prepei-na-exete-ekdosei-ypoxreotika-ti-nea-sas-taftotita#sthash.9vNSCs5v.dpuf
Μέχρι τον Ιούνιο αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία έκδοσης νέων αστυνομικών ταυτοτήτων υψίστης ποιότητας και ασφάλειας.
Το σύνολο των Ελλήνων αναμένεται να κληθεί μέσα στους επόμενους μήνες να μεταβεί στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής του για να αποκτήσει τη νέα του ταυτότητας πληρώνοντας αντίτιμο ύψους περίπου 10 ευρώ.
Ήδη στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει συσταθεί επιτροπή, στην οποία μετέχουν και αστυνομικοί της Διεύθυνσης Διαβατηρίων της Αστυνομίας, οι οποίοι θα υποβάλλουν έως τα τέλη Γενάρη την πρότασή τους για τα τεχνικά χαρακτηριστικά των νέων ταυτοτήτων.
Η επιτροπή θα προτείνει εάν εκτός από το δακτυλικό αποτύπωμα θα υπάρχουν και άλλα βιομετρικά χαρακτηριστικά του κατόχου. Σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζεται σοβαρά το ενδεχόμενο τα νέα δελτία ταυτότητας να περιλαμβάνουν στοιχεία όπως το «αποτύπωμα» της ίριδας του κατόχου αλλά και μικροτσίπ με βιομετρικά χαρακτηριστικά.
Η διαδικασία που κινεί το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δρομολογήθηκε μετά από τις έντονες πιέσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ με αποκορύφωμα τα όσα διεμήνυσε στον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα ο υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής κ. Τζον Κέρι κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Αθήνα.
Οι Αμερικανοί θεωρούν ότι οι σημερινές ταυτότητες μπορούν εύκολα να παραποιηθούν και στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για την έκδοση διαβατηρίων από κυκλώματα πλαστογράφων. Αντίθετα στα διαβατήρια που εκδίδονται από την Αστυνομία –σύμφωνα με τις πλέον σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας– δεν έχουν παρατηρηθεί μέχρι στιγμής κρούσματα πλαστογραφίας. Το ίδιο και στα νέα διπλώματα οδήγησης που από το 2009 εκδίδονται με τις ίδιες προδιαγραφές από το Εθνικό Κέντρο Έκδοσης Εγγράφων Ασφαλείας, που εδρεύει στη διεύθυνση διαβατηρίων της Αστυνομίας.
Αναφερόμενος στο θέμα ο κ. Νίκος Τόσκας είχε δηλώσει στην ΕΡΤ  ότι «πρέπει να έχουμε μία ταυτότητα σύγχρονη που να έχει αξιοπιστία ως έγγραφο που να μην μπορεί να πλαστογραφηθεί εύκολα, επομένως προχωράμε».
Πηγή: Thetoc
- See more at: http://www.redder.gr/redder-web/49573/telos-ta-psemata-deite-mexri-pote-tha-prepei-na-exete-ekdosei-ypoxreotika-ti-nea-sas-taftotita#sthash.9vNSCs5v.dpuf

ΑΥΤΟ Το Σημείο

Βρείτε ΑΥΤΟ Το Σημείο και Πιέστε το για 2 Λεπτά. Δείτε ΤΙ θα συμβεί στο Σώμα σας!
 
Υγεία - Σε κάθε γωνιά του κόσμου οι άνθρωποι συνεχώς ψάχνουν για εναλλακτικούς και φυσικούς τρόπους για τη θεραπεία παθήσεων και διαταραχών στην υγεία. Δεν…
earthshareme.com

Ρίχνει ξύδι ...

Ρίχνει ξύδι σε μία φέτα του τοστ και αποκαλύπτει ένα κόλπο που όλοι θα πρέπει να γνωρίζουν!
 
Υγεία - Σίγουρα θα έχετε ακούσει για πολλές χρήσεις του ξυδιού, καθώς είναι ένα από τα πιο πολύπλευρα συστατικά που μπορείτε να βρείτε σε ένα σπίτι.…
earthshareme.com

«Ελλάδα» του μετρό στη… Χιλή

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
Έναν πρωτότυπο φόρο τιμής αποδίδει η Χιλή στην Αρχαία Ελλάδα, καθώς, από τις 7 Μαρτίου ο σταθμός με το όνομα Grecia (Ελλάδα) στην πρωτεύουσα Σαντιάγο κοσμείται από μια έκθεση αντιγράφων του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Στον…
maiandros-lykaon.gr
Έναν πρωτότυπο φόρο τιμής αποδίδει η Χιλή στην Αρχαία Ελλάδα, καθώς, από τις 7 Μαρτίου ο σταθμός με το όνομα Grecia (Ελλάδα) στην πρωτεύουσα Σαντιάγο κοσμείται από μια έκθεση αντιγράφων του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.
Στον σταθμό, από τον οποίο υπολογίζεται ότι περνούν καθημερινά 22.000 επιβάτες, παρουσιάζονται 23 προσεκτικά επεξεργασμένα αντίγραφα από γύψο, χαλκό και ασήμι, τα οποία απεικονίζουν εμβληματικά για τον δυτικό πολιτισμό θέματα.
Ανάμεσά τους η δημοκρατία, η δικαιοσύνη και οι τέχνες, ενώ από τα εκθέματα ξεχωρίζουν ένα αντίγραφο κεφαλής του Ομήρου, πορτραίτα αθλητών, ένα αγαλματίδιο πυγμάχου και θεατρικές μάσκες.
Το στήσιμο της έκθεσης αυτής, που αποτελεί μια από τις πρώτες προσπάθειες λειτουργίας ενός «αρχαίου μουσείου» στη Χιλή, θυμίζει έντονα την αντίστοιχη έκθεση που συναντούν οι επιβάτες στη στάση «Ακρόπολη» του αθηναϊκού μετρό.
Η δωρεά έγινε από το Ελληνικό υπουργείο Πολιτισμού με πρωτοβουλία της πρεσβείας Χιλής στην Ελλάδα, της Ελληνικής Πρεσβείας στη Χιλή και με τη στήριξη της Διεύθυνσης Πολιτιστικών Σχέσεων του χιλιανού Υπουργείου Εξωτερικών και του Ιδρύματος Γαβριήλ και Μαρία Μουστάκης.


athensmagazine.gr

Απίθανο κόλπο...

Απίθανο κόλπο για να μην μυρίζουν τα πόδια σας!
 
Υγεία - Απίθανο τρικ για την κακοσμία των ποδιών που σίγουρα δεν γνωρίζετε… Δοκιμάστε να βάλετε οινόπνευμα σε ένα πανάκι και να τρίψετε καλά τις περιοχές…
earthshareme.com

Gente para tudoo!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο της Naty Tinha Vilella.
 

Gente para tudoo!!! Olha que super dica para nossas festinhas! emoticon heart amei
curtam
https://m.facebook.com/natytinhavilella/
e fiquem por dentro das novidades


Ο υπέρβαρος Αι-Βασίλης

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Η Ελλάδα Ξυπνάει.
Ο υπέρβαρος Αι-Βασίλης....παιδί της coca cola δεν έχει καμία σχέση με τον Μέγα Βασίλειο.
Ο υπέρβαρος Αϊ-Βασίλης με τα ροδοκόκκινα μάγουλα, τη λευκή γενειάδα και κόκκινο-άσπρο κοστούμι δεν είναι τίποτα άλλο από το διαφημιστικό... παιδί της Coca Cola. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της εταιρείας, ο Άγιος Βασίλης γιορτάζει φέτος τα 79α γενέθλιά του: ο σχεδιαστής του, Χέιντον Σάντμπλομ, τον δημιούργησε το 1931.
Ο σχεδιαστής του Αϊ-Βασίλη, Χέιντον Σάντμπλομ, τον δημιούργησε το 1931 κατά παραγγελία της Coca Cola.
Η διαφημιστική καμπάνια ήταν τόσο επιτυχημένη, που η μοντέρνα εικόνα του αγίου των Χριστουγέννων έκανε τον γύρο του κόσμου και καθιερώθηκε!
Δεν πρόκειται ωστόσο για τη μοναδική περίπτωση: όπως τονίζουν οι ειδικοί, πολλά από τα χριστουγεννιάτικα σύμβολα λειτουργούν ως εμπορικά σήματα, ανεβάζοντας τον τζίρο των καταστημάτων κατά τον πιο καταναλωτικό μήνα του έτους. Άλλωστε, ο Santa Claus δεν είναι καν ελληνικό... προϊόν.
«
Τόσο για τους Έλληνες όσο και τους λοιπούς ορθόδοξους λαούς, ο Αϊ-Βασίλης είναι ο Μέγας Βασίλειος, που έζησε στην Καππαδοκία και αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στους συνανθρώπους του. Και η εικόνα του Μεγάλου Βασιλείου ουδεμία σχέση έχει με αυτή που κυριαρχεί σήμερα: ήταν ψηλόλιγνος, με μαύρα μάτια, μελαψός και με γένια», τονίζει στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Μηνάς Αλεξιάδης. Εκτός ελληνικών εθίμων είναι και η ανταλλαγή δώρων τα Χριστούγεννα.
Τα Ελληνόπουλα συνήθιζαν να ανοίγουν τα δώρα τους την 1η Ιανουαρίου, την ημέρα δηλαδή της γιορτής του Μεγάλου Βασίλειου. Πάντως, την περίοδο των γιορτών, οι αγορές παιχνιδιών στη χώρα μας φτάνουν στο 50% του συνόλου των ετήσιων αγορών, όταν τους υπόλοιπους μήνες το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνά το 5% και το Πάσχα το 10%!

Εμπορικό τρικ με δέλεαρ τα... αυθεντικά Χριστούγεννα είναι και το Ροβανιέμι ή αλλιώς το χωριό του Αϊ-Βασίλη, όπως τουλάχιστον υποστηρίζει ο φινλανδικός τουριστικός οργανισμός. Μάλιστα, οι Φινλανδοί έχουν «βουτήξει» για τα καλά στο μάρκετινγκ με αποτέλεσμα να βάζουν τον Άγιο Βασίλη να κάνει υπερωρίες μοιράζοντας δώρα εις διπλούν: στις 25 Δεκεμβρίου αλλά και την 1η Ιανουαρίου, ώστε να κρατά περισσότερες ημέρες η τουριστική περίοδος.

Δημοφιλείς αναρτήσεις