Οι συνταγές μεταφέρθηκαν από γενιά σε γενιά επειδή, ακόμη κι αν είναι
απλές, είναι επίσης πολύ αποτελεσματικές. Εδώ είναι μερικά από αυτές.
Αμυγδαλές
Στο παρελθόν οι άνθρωποι ούτε καν πήγαιναν στο γιατρό όταν
αντιμετώπιζαν προβλήματα με τις αμυγδαλές επειδή τα λαϊκά φάρμακα
φαινόταν να λειτουργούν άριστα. Απολυμάνετε το δείκτη σας, βάλτε λίγο
αλκοόλ και ζάχαρη σε αυτό και τοποθετήστε το βαθιά στη στοματική
κοιλότητα του παιδιού. Πιέστε τις πληγείσες αμυγδαλές προκειμένου να
σφίξετε τις πληγές. Αυτό ήταν. Τέλος η φλεγμονή. Ο μόνος κίνδυνος που θα
συναντήσετε είναι αν το παιδί σας δαγκώνει.
Ωστόσο, αυτό πρέπει να γίνει από ένα άτομο με εμπειρία.
Πόνος στην πλάτη
Ο πόνος στην πλάτη, ακόμα και η ψύξη, θεραπεύονταν με ποτήρια
(βεντούζες). Τοποθετήστε τον ασθενή με την πλάτη προς τα πάνω. Πάρτε
μικρά ποτήρια και κάψτε λίγο βαμβάκι το οποίο θα πρέπει να τοποθετήσετε
γρήγορα στο ποτήρι και πιέστε το άνοιγμα του ποτηριού στο πίσω μέρος. Το
βαμβάκι δεν θα κάψει το δέρμα. Με αυτό τον τρόπο οι πόνοι θα πρέπει να
φύγουν μετά από μία θεραπεία.
Η μέθοδος αυτή θα πρέπει επίσης να γίνεται από κάποιον με προηγούμενη εμπειρία, αν θέλετε να αποφύγετε τον κίνδυνο να καείτε.
Τσίμπημα εντόμου
Χρησιμοποιείστε τέφρα ή χώμα. Εφαρμόστε τέφρα ή χώμα πάνω από την
πληγείσα περιοχή και τρίψτε την μέχρι να βγει το κεντρί. Μπορείτε
επίσης, κάποιες φορές, να χρησιμοποιήσετε βασιλικό.
Πόνο στις αμυγδαλές
Αν υποφέρετε από πόνο στις αμυγδαλές θα πρέπει να κάνετε μασάζ στην
περιοχή μεταξύ του αντίχειρα και του δείκτη σας. Θα πρέπει να υπάρχει
ένας μικρός βόλος στον οποίο θα πρέπει να επικεντρωθείτε. Εάν υπάρχει
μόλυνση, θα αισθανθείτε πόνο όταν θα ασκήσετε πίεση στην περιοχή αυτή.
Αν δεν υπάρχει πόνος και βόλος, αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να φοβάστε
μια πιθανή μόλυνση.
Βουλωμένη μύτη
Βάλτε ψιλοκομμένο σκόρδο και κρεμμύδι κοντά στην περιοχή ύπνου σας.
Αυξημένη θερμοκρασία σώματος
Φορέστε κάλτσες εμποτισμένες με ξίδι από κρασί, επειδή αυτό το
τέχνασμα θα σας βοηθήσει να μειώσετε την αύξηση της θερμοκρασίας του
σώματος σας.
Πόνος στο λαιμό
Δέστε ένα μαντήλι εμποτισμένο με ένα μείγμα από ψημένο λίπος, μαύρο πιπέρι, σκόρδο και ζεστό σναπς.
Κατά του οιδήματος
Τα φύλλα του λάχανου μειώνουν τα πρηξίματα. Αν θέλετε να απαλλαγείτε
από ένα πρήξιμο, μασουλίστε σε κάποιο ψωμί και τοποθετήστε το πάνω στο
χτύπημα. Μπορείτε επίσης να τοποθετήσετε ένα κέρμα πάνω στο χτύπημα.
Κατά των μυρμηγκιών
Διαλέξτε ένα φύλλο συκής. Μόλις το φύλλο αρχίζει να εκκρίνει λευκό
υγρό, εφαρμόστε το υγρό πάνω στην μυρμηγκιά που θέλετε να ξεφορτωθείτε.
Κατά της τριχόπτωσης
Τρίψτε λίγο σκόρδο πάνω στο μέρος όπου τα μαλλιά σας αρχίζουν να
πέφτουν. Θα παρατηρήσετε τα αποτελέσματα μετά από μια εβδομάδα, αν
ασκείτε αυτή τη διαδικασία σε καθημερινή βάση.
Κατά του βήχα
Βασιλικός ή τσάι κυμίνου.
Ενάντια στον πονοκέφαλο
Δέστε ένα κομμάτι φρέσκιας πατάτας στο κεφάλι σας.
Ενάντια στον πονόδοντο
Πουρές σκόρδου σε συνδυασμό με αλάτι.
Κατά της διάρροιας
Καθαρίστε και ψιλοκόψτε ένα μήλο. Μαγειρέψτε το μήλο σε ατμό μέχρι να μαλακώσει. Καταναλώνετε ένα μήλο την ημέρα.
Ζάλη
Φάτε ένα πιάτο ρύζι.
Ραγισμένη φωνή
Γαργάρες με αλατόνερο ή με χαμομήλι ή με τσάι από μαϊντανό.
Καταναλώνοντας ένα ωμό αυγό θα σας βοηθήσει να ξεπεράσετε αυτήν την
κατάσταση υγείας.
Άσχημη αναπνοή
Μασήστε λίγο φρέσκο μαϊντανό.
Έναντι των οξέων του στομάχου
Καταπιείτε σπόρους ελιάς ή μερικούς κόκκους ρυζιού.
Εδώ θα βρείτε ένα μωσαϊκό θεμάτων . Κλείσαμε 10ετία και γι αυτό κάποιες αναρτήσεις έχουν αλλοιωθεί. Οι σελίδες που αναφέρω είναι τα νέα μου ιστολόγια που αλληλοστηρίζονται με αυτό εδώ το παλιό ... Σας ευχαριστώ!
Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016
Έλληνας επιστήμονας
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Ο Δρ Αθαν Κουλιόπουλος εί&nu...
piraeuspress.gr
Ο Δρ Αθαν Κουλιόπουλος είναι επικεφαλής της έρευνας του Πανεπιστημίου Tufts στη Βοστόνη
Μια νέα αντι-αιμοπεταλιακή δραστική ουσία που προλαμβάνει τον σχηματισμό θρόμβων, χωρίς να αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας, δοκιμάστηκε με επιτυχία σε ασθενείς που κάνουν αγγειοπλαστική και άλλες παρόμοιες καρδιολογικές επεμβάσεις.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου Arteriosclerosis, Thrombosis and Vascular Biology, επιστημονική ομάδα του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστόνης, με επικεφαλής τον Δρ Αθαν Κουλιόπουλο, χορήγησε την ΡΖ-128 σε 31 ασθενείς, ηλικίας 43 έως 74 ετών, σε διάφορες δοσολογίες.
Ορισμένοι έπασχαν από στεφανιαία νόσο, ενώ οι υπόλοιποι είχαν αυξημένους παράγοντες κινδύνου για σχηματισμό αρτηριακής πλάκας (υψηλή χοληστερόλη, υψηλή αρτηριακή πίεση, διαβήτη, κάπνισμα κ.α.). Πολλοί ασθενείς έπαιρναν ήδη αντιπηκτικά φάρμακα. Όπως διαπιστώθηκε, όσο μεγαλυτερη ποσότητα της ΡΖ-128 έπαιρνε ένας ασθενής, τόσο μειωνόταν ο σχηματισμός των αιμοπεταλίων, που μπορεί να οδηγήσουν στη δημιουργία θρόμβου. Στις μεγαλύτερες δόσεις η δραστική ουσία μπλόκαρε το 80% έως 100% της συγκόλλησης των αιμοπεταλίων.
Επιπλέον, η δράση του φαρμάκου είναι άμεσα αναστρέψιμη, καθώς εξαφανίζεται από το αίμα των ασθενών σε λίγες μέρες απο την χορήγησή του. Αυτό μειώνει την πιθανότητα πρόκλησης επικίνδυνης -και πιθανώς θανατηφόρας- αιμορραγίας στον ασθενή. Τα υπάρχοντα αιμοπεταλιακά φάρμακα, σε συνδυασμό με ασπιρίνη, αυξάνουν τον κίνδυνο αιμορραγίας.
Σύμφωνα με τον Δρ Κουλιόπουλο, «το ΡΖ-128 είναι μοναδικό, επειδή μπορεί να δράσει άμεσα, σε περιπτώσεις επείγουσας ανάγκης, χωρίς να αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας. Μετά τις αρχικές κλινικές δοκιμές για την αξιολόγηση της ασφάλειας του φαρμάκου, θα ακολουθήσουν νέες δοκιμές σε 600 ασθενείς».
Δημοσίευση:
Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015, 11:11
Μια νέα αντι-αιμοπεταλιακή δραστική ουσία που προλαμβάνει τον σχηματισμό θρόμβων, χωρίς να αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας, δοκιμάστηκε με επιτυχία σε ασθενείς που κάνουν αγγειοπλαστική και άλλες παρόμοιες καρδιολογικές επεμβάσεις.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου Arteriosclerosis, Thrombosis and Vascular Biology, επιστημονική ομάδα του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστόνης, με επικεφαλής τον Δρ Αθαν Κουλιόπουλο, χορήγησε την ΡΖ-128 σε 31 ασθενείς, ηλικίας 43 έως 74 ετών, σε διάφορες δοσολογίες.
Ορισμένοι έπασχαν από στεφανιαία νόσο, ενώ οι υπόλοιποι είχαν αυξημένους παράγοντες κινδύνου για σχηματισμό αρτηριακής πλάκας (υψηλή χοληστερόλη, υψηλή αρτηριακή πίεση, διαβήτη, κάπνισμα κ.α.). Πολλοί ασθενείς έπαιρναν ήδη αντιπηκτικά φάρμακα. Όπως διαπιστώθηκε, όσο μεγαλυτερη ποσότητα της ΡΖ-128 έπαιρνε ένας ασθενής, τόσο μειωνόταν ο σχηματισμός των αιμοπεταλίων, που μπορεί να οδηγήσουν στη δημιουργία θρόμβου. Στις μεγαλύτερες δόσεις η δραστική ουσία μπλόκαρε το 80% έως 100% της συγκόλλησης των αιμοπεταλίων.
Επιπλέον, η δράση του φαρμάκου είναι άμεσα αναστρέψιμη, καθώς εξαφανίζεται από το αίμα των ασθενών σε λίγες μέρες απο την χορήγησή του. Αυτό μειώνει την πιθανότητα πρόκλησης επικίνδυνης -και πιθανώς θανατηφόρας- αιμορραγίας στον ασθενή. Τα υπάρχοντα αιμοπεταλιακά φάρμακα, σε συνδυασμό με ασπιρίνη, αυξάνουν τον κίνδυνο αιμορραγίας.
Σύμφωνα με τον Δρ Κουλιόπουλο, «το ΡΖ-128 είναι μοναδικό, επειδή μπορεί να δράσει άμεσα, σε περιπτώσεις επείγουσας ανάγκης, χωρίς να αυξάνει τον κίνδυνο αιμορραγίας. Μετά τις αρχικές κλινικές δοκιμές για την αξιολόγηση της ασφάλειας του φαρμάκου, θα ακολουθήσουν νέες δοκιμές σε 600 ασθενείς».
Oι γιαγιάδες μας...
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Από
παιδί θυμάμαι προσπαθώ να κλέψω το γλυκό μέσα απ ‘το βάζο κι εσύ όλο
νόημα και ένα πονηρό χαμόγελο να με κοιτάς, γνέφοντας μου σαν μια μικρή…
tilestwra.comΑπό παιδί θυμάμαι προσπαθώ να κλέψω το γλυκό μέσα απ ‘το βάζο κι εσύ
όλο νόημα και ένα πονηρό χαμόγελο να με κοιτάς, γνέφοντας μου σαν μια
μικρή υπόσχεση πως θα μου βάλεις όσο θέλω, αλλά και λίγο παραπάνω, αρκεί
να μην κάνω καμία ζαβολιά.
Φυλάω τσίλιες μη μας δει η μαμά κι εσύ γεμίζεις το κρυστάλλινο
πιατάκι με μπόλικο γλυκό βύσσινο απ ‘τα χεράκια σου. Είναι που τόσο μου
άρεσε και μ’ αρέσει ακόμα κι ας μη μπορείς να μου το φτιάξεις πια η
ίδια.
Η αίσθηση, η μυρωδιά, η γεύση, όλα έχουν μείνει. Αναμνήσεις απ’ το σπίτι να μοσχοβολάει κάθε φορά κι εγώ γυρνώντας απ’ το σχολείο σαν σίφουνας να μπαίνω μέσα και να βροντοφωνάζω «Θα φάμε γλυκό μετά το μεσημεριανό! Γιούπι! Σ ‘αγαπάω γιαγιά!».
Γιαγιάδες παντός τύπου, αξία ανεκτίμητη. Σε πιάνουν απ’ το μικροσκοπικό σου χεράκι και σε ταξιδεύουν σε αυλές να σου δείξουν τις κοτούλες και τ’ άλλα ζωάκια της φάρμας κάτι καλοκαίρια στο χωριό. Σου λένε παραμύθια και σε νανουρίζουν κι εσύ πάντοτε ζητάς κι άλλο γιατί ποτέ δεν κοιμάσαι και περιμένεις μιαν ακόμα ιστορία.
Σε μπουκώνουν στο φαί γιατί «Αν δε φας όλο σου το φαγητό, μετά παγωτό δεν έχει!» και σου πλέκουν ζιπουνάκια με λουλούδια χρωματιστά, μην πουντιάσεις κι αρρωστήσεις. Αλλά ακόμα κι όταν συμβαίνει αυτό, γιατί είσαι παιδί, η ζεστή σουπίτσα απ’ τα ροζιασμένα της χέρια σε περιμένει στο τραπέζι, σωστό γιατρικό και βάλσαμο.
Και τα χρόνια περνούν κι εσύ μεγαλώνεις και μεγαλώνει κι εκείνη κι ο κύκλος της ζωής πάντοτε σου υπενθυμίζει σκληρά πως ο χρόνος δεν είναι με το μέρος κανενός. Τη βλέπεις να γερνάει μέρα με τη μέρα, πολλές φορές απότομα και κάπως άδικα.
Όμως είναι εκεί πάντα και για τα πάντα. Μπορεί να μην είναι τόσο «ενεργή», ωστόσο θα σου κόψει ένα μήλο που είναι το αγαπημένο σου και θα στο φέρει η ίδια στο δωμάτιο κι ας πονάνε τα πόδια και η μέση της.
Θα σε ρωτήσει όλο στοργή κι ενδιαφέρον πώς ήταν η μέρα σου, το βράδυ που γυρνάς αργά στο σπίτι –εννοείται δε θα έχει κλείσει μάτι μέχρι τότε– και θα περιμένει όλο ανυπομονησία να της την περιγράψεις κι ας μην ακούει τόσο καλά πια. Μόνο όταν συμβεί αυτό θα κοιμηθεί ήρεμη.
Ακόμα και τώρα θα σε συμβουλέψει «Να προσέχεις στο δρόμο, υπάρχουν επικίνδυνοι. Τα βλέπω εγώ στις ειδήσεις τι γίνεται! Να βρεις ένα καλό παιδί να σε φροντίζει και να σ’ αγαπάει. Να ‘ναι μορφωμένος και σοβαρός και να μην έχει πολλά μούσια, να ‘χει πρόσωπο καθαρό!» Γελάς εσύ κάθε φορά με όλα αυτά και λες τα δικά σου, όμως η γιαγιά ξέρει. Και ξέρεις ότι ξέρει, γιατί κι εσύ κατά βάθος αυτό θες. Συν τα μούσια!
Παρόλο που πλέον εκείνη έχει ανάγκη την απόλυτη προσοχή σου –μην
πέσει, μη χτυπήσει, μην ξεχάσει να πάρει τα χάπια της– οι ρόλοι δεν
έχουν αντιστραφεί κι αυτό δε θα γίνει ποτέ, γιατί πάντα θα είσαι το
μικρό της, το μπιμπελό της, η ζωή της.
«Του παιδιού μου το παιδί, είναι δυο φορές παιδί». Εμ, τι νομίζετε τζάμπα βγαίνουν οι λαϊκές ρήσεις; Σε είδε να κάνεις τα πρώτα σου βήματα, ήταν εκεί σε κάθε στιγμή, στο πρώτο σου δόντι, τα κλάματα, τα χτυπήματα, τα γενέθλια και τις χαρές σου όλες και κάθε Χριστούγεννα πάντοτε σου έπαιρνε τα καλύτερα δώρα και σου έφτιαχνε το αγαπημένο σου φαγητό.
Ύστερα σε είδε να περνάς στο Πανεπιστήμιο κι όλο υπερηφάνεια και καμάρι έλεγε στις φίλες της «Ναι ναι, πέρασε το παιδί! Θα γίνει δημοσιογράφος!». Βέβαια στην αποφοίτηση σου δεν κατάφερε να έρθει. Απόλαυσε τις φωτογραφίες πολύ όμως και το φόρεμα στο έραψε η ίδια. Πόσο θα ήθελε να είναι εκεί…
Γιαγιάδες ενωμένες, ποτέ νικημένες. Σου στέκονται σα μάνες και δε φεύγουν στιγμή, κι ας ξέρεις πως θα φύγουν γρήγορα ή αργά, γιατί έτσι επιβάλλουν οι νόμοι της φύσης, γιατί έτσι είναι η ζωή.
Πάντα έχουν μια καλή ιστορία να μοιραστούν, μια συμβουλή να δώσουν κι ένα φιλί στο μέτωπο όλο αγάπη να σου χαρίσουν, αφού σκύψεις αρκετά πια για να τις φτάσεις. Αγαπούν δίχως όρια, το εκφράζουν με κάθε τρόπο. Πολλές απ’ αυτές δυσκολεύονται να μιλήσουν ξέρετε, όμως κατάκοιτες έστω στο κρεβάτι θα σου σφίξουν το χέρι και θα σε κοιτάξουν βαθιά με τα ρυτιδιασμένα, όμως πάντοτε καθάρια μάτια τους και θα στο φωνάξουν «Είμαι εδώ. Για σένα. Δε σ ‘άφησα ποτέ. Μη μ’ αφήσεις!»
Επίσης, πολλές από αυτές δεν είναι πια εδώ και ταυτόχρονα ποτέ δε σταμάτησαν να είναι. Τις βλέπεις ακόμα στην κουζίνα να σου μαγειρεύουν, να σε νταντεύουν και γλυκά να σε κοιτούν κι εκείνες σε χαζεύουν από ψηλά και σε καμαρώνουν.
Να τις αγαπάτε τις γιαγιάδες σας παιδιά και να τις προσέχετε όσο τις έχετε. Αν η μάνα, είναι μάνα μια φορά, η γιαγιά είναι όντως δύο. Και αν πια δεν είναι, το γλυκό βύσσινο υπάρχει ακόμα εκεί να τη θυμίζει και να σας κάνει να τη ζείτε ξανά. Για πάντα.
Η αίσθηση, η μυρωδιά, η γεύση, όλα έχουν μείνει. Αναμνήσεις απ’ το σπίτι να μοσχοβολάει κάθε φορά κι εγώ γυρνώντας απ’ το σχολείο σαν σίφουνας να μπαίνω μέσα και να βροντοφωνάζω «Θα φάμε γλυκό μετά το μεσημεριανό! Γιούπι! Σ ‘αγαπάω γιαγιά!».
Γιαγιάδες παντός τύπου, αξία ανεκτίμητη. Σε πιάνουν απ’ το μικροσκοπικό σου χεράκι και σε ταξιδεύουν σε αυλές να σου δείξουν τις κοτούλες και τ’ άλλα ζωάκια της φάρμας κάτι καλοκαίρια στο χωριό. Σου λένε παραμύθια και σε νανουρίζουν κι εσύ πάντοτε ζητάς κι άλλο γιατί ποτέ δεν κοιμάσαι και περιμένεις μιαν ακόμα ιστορία.
Σε μπουκώνουν στο φαί γιατί «Αν δε φας όλο σου το φαγητό, μετά παγωτό δεν έχει!» και σου πλέκουν ζιπουνάκια με λουλούδια χρωματιστά, μην πουντιάσεις κι αρρωστήσεις. Αλλά ακόμα κι όταν συμβαίνει αυτό, γιατί είσαι παιδί, η ζεστή σουπίτσα απ’ τα ροζιασμένα της χέρια σε περιμένει στο τραπέζι, σωστό γιατρικό και βάλσαμο.
Και τα χρόνια περνούν κι εσύ μεγαλώνεις και μεγαλώνει κι εκείνη κι ο κύκλος της ζωής πάντοτε σου υπενθυμίζει σκληρά πως ο χρόνος δεν είναι με το μέρος κανενός. Τη βλέπεις να γερνάει μέρα με τη μέρα, πολλές φορές απότομα και κάπως άδικα.
Όμως είναι εκεί πάντα και για τα πάντα. Μπορεί να μην είναι τόσο «ενεργή», ωστόσο θα σου κόψει ένα μήλο που είναι το αγαπημένο σου και θα στο φέρει η ίδια στο δωμάτιο κι ας πονάνε τα πόδια και η μέση της.
Θα σε ρωτήσει όλο στοργή κι ενδιαφέρον πώς ήταν η μέρα σου, το βράδυ που γυρνάς αργά στο σπίτι –εννοείται δε θα έχει κλείσει μάτι μέχρι τότε– και θα περιμένει όλο ανυπομονησία να της την περιγράψεις κι ας μην ακούει τόσο καλά πια. Μόνο όταν συμβεί αυτό θα κοιμηθεί ήρεμη.
Ακόμα και τώρα θα σε συμβουλέψει «Να προσέχεις στο δρόμο, υπάρχουν επικίνδυνοι. Τα βλέπω εγώ στις ειδήσεις τι γίνεται! Να βρεις ένα καλό παιδί να σε φροντίζει και να σ’ αγαπάει. Να ‘ναι μορφωμένος και σοβαρός και να μην έχει πολλά μούσια, να ‘χει πρόσωπο καθαρό!» Γελάς εσύ κάθε φορά με όλα αυτά και λες τα δικά σου, όμως η γιαγιά ξέρει. Και ξέρεις ότι ξέρει, γιατί κι εσύ κατά βάθος αυτό θες. Συν τα μούσια!
«Του παιδιού μου το παιδί, είναι δυο φορές παιδί». Εμ, τι νομίζετε τζάμπα βγαίνουν οι λαϊκές ρήσεις; Σε είδε να κάνεις τα πρώτα σου βήματα, ήταν εκεί σε κάθε στιγμή, στο πρώτο σου δόντι, τα κλάματα, τα χτυπήματα, τα γενέθλια και τις χαρές σου όλες και κάθε Χριστούγεννα πάντοτε σου έπαιρνε τα καλύτερα δώρα και σου έφτιαχνε το αγαπημένο σου φαγητό.
Ύστερα σε είδε να περνάς στο Πανεπιστήμιο κι όλο υπερηφάνεια και καμάρι έλεγε στις φίλες της «Ναι ναι, πέρασε το παιδί! Θα γίνει δημοσιογράφος!». Βέβαια στην αποφοίτηση σου δεν κατάφερε να έρθει. Απόλαυσε τις φωτογραφίες πολύ όμως και το φόρεμα στο έραψε η ίδια. Πόσο θα ήθελε να είναι εκεί…
Γιαγιάδες ενωμένες, ποτέ νικημένες. Σου στέκονται σα μάνες και δε φεύγουν στιγμή, κι ας ξέρεις πως θα φύγουν γρήγορα ή αργά, γιατί έτσι επιβάλλουν οι νόμοι της φύσης, γιατί έτσι είναι η ζωή.
Πάντα έχουν μια καλή ιστορία να μοιραστούν, μια συμβουλή να δώσουν κι ένα φιλί στο μέτωπο όλο αγάπη να σου χαρίσουν, αφού σκύψεις αρκετά πια για να τις φτάσεις. Αγαπούν δίχως όρια, το εκφράζουν με κάθε τρόπο. Πολλές απ’ αυτές δυσκολεύονται να μιλήσουν ξέρετε, όμως κατάκοιτες έστω στο κρεβάτι θα σου σφίξουν το χέρι και θα σε κοιτάξουν βαθιά με τα ρυτιδιασμένα, όμως πάντοτε καθάρια μάτια τους και θα στο φωνάξουν «Είμαι εδώ. Για σένα. Δε σ ‘άφησα ποτέ. Μη μ’ αφήσεις!»
Επίσης, πολλές από αυτές δεν είναι πια εδώ και ταυτόχρονα ποτέ δε σταμάτησαν να είναι. Τις βλέπεις ακόμα στην κουζίνα να σου μαγειρεύουν, να σε νταντεύουν και γλυκά να σε κοιτούν κι εκείνες σε χαζεύουν από ψηλά και σε καμαρώνουν.
Να τις αγαπάτε τις γιαγιάδες σας παιδιά και να τις προσέχετε όσο τις έχετε. Αν η μάνα, είναι μάνα μια φορά, η γιαγιά είναι όντως δύο. Και αν πια δεν είναι, το γλυκό βύσσινο υπάρχει ακόμα εκεί να τη θυμίζει και να σας κάνει να τη ζείτε ξανά. Για πάντα.
via
Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΕ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.·
Posted by Xoris Oria TON NOEMBΡIO TOY 2007…
maiandros-lykaon.gr
20 σημάδια
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη AthensMagazine.gr.
ΤΕΣΤ: 20 σημάδια για να διαπιστώσετε αν γεράσατε!
Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή όλων, που λέγεται ενηλικίωση. Μέχρι εκεί όλα καλά.
athensmagazine.gr
Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή όλων, που
λέγεται ενηλικίωση. Μέχρι εκεί όλα καλά. Κι όμως, αυτή τη στιγμή την
υπερβαίνει μία πολύ πιο δύσκολη στιγμή, εκείνη κατά την οποία
καταλαβαίνεις οτι πλέον παραείσαι μεγάλος/μεγάλη για να μένεις
ξύπνιος/ξύπνια μετά τα μεσάνυχτα!
Ας δούμε παρακάτω 20 σημάδια που το αποδεικνύουν:
1. Υπολογίζεις με ακρίβεια μέχρι και το δευτερόλεπτο στις δουλειές κάθε μέρας.
2. Παθαίνεις τον "πυρετό του δευτεριάτικου ποτού"!
3. Δεν σου ζητάει κανείς ταυτότητα εδώ και δέκα χρόνια περίπου...
4. Δεν αράζεις σε κλαμπ, εκτός κι αν έχεις θέση να κάτσεις.
5. Είσαι εκείνος που "τρώγεται" συνεχώς στην παρέα σου να φύγετε.
6. Χρειάζεσαι σε όποιο μαγαζί πας να έχει μια καλή λίστα με κρασιά στο μενού.
7. Έχεις τρία διαφορετικά τηλέφωνα για ταξί στο κινητό σου!
8. Έχεις φέρει τα ακουστικά σου για να ακούσεις Pink Floyd γυρίζοντας σπίτι.
9. Φτάνοντας σπίτι "πλακώνεσαι" στα γάλατα ή στα ρέντμπουλ.
10. Πάντα βγάζεις το μέικ-απ από το πρόσωπό σου.
11. Δεν κάνεις ποτέ δύο νύχτες εξόδου στη σειρά...
12. Τα χανγκόβερ σε εξοντώνουν...
13. Αρχίζεις να λες γεροντίστικα πράγματα όπως: "Δεν αξίζει η επόμενη μέρα από μεθύσι" ή "τίποτα δεν είναι καλύτερο από ένα καλό βιβλίο"...
14. Οι σειρές της τηλεόρασης είναι ο καλύτερός σου φίλος.
15. Αρχίζεις να διαβάζεις άρθρα για το πόσο βλαβερή είναι η απώλεια ύπνου.
16. Επενδύεις χρήματα σε ένα καλό στρώμα.
17. Στραβώνεις με όποιον περιγράφει τον εαυτό του ως "νυχτοπούλι"
18. Δεν σηκώνεις τηλέφωνο μετά τις 10.00 το βράδυ.
19. Παίρνεις την αστυνομία να παραπονεθείς για το πάρτυ των παιδιών στον από πάνω όροφο...
20. Αγαπάς παράφορα το κρεβάτι σου...
1. Υπολογίζεις με ακρίβεια μέχρι και το δευτερόλεπτο στις δουλειές κάθε μέρας.
2. Παθαίνεις τον "πυρετό του δευτεριάτικου ποτού"!
3. Δεν σου ζητάει κανείς ταυτότητα εδώ και δέκα χρόνια περίπου...
4. Δεν αράζεις σε κλαμπ, εκτός κι αν έχεις θέση να κάτσεις.
5. Είσαι εκείνος που "τρώγεται" συνεχώς στην παρέα σου να φύγετε.
6. Χρειάζεσαι σε όποιο μαγαζί πας να έχει μια καλή λίστα με κρασιά στο μενού.
7. Έχεις τρία διαφορετικά τηλέφωνα για ταξί στο κινητό σου!
8. Έχεις φέρει τα ακουστικά σου για να ακούσεις Pink Floyd γυρίζοντας σπίτι.
9. Φτάνοντας σπίτι "πλακώνεσαι" στα γάλατα ή στα ρέντμπουλ.
10. Πάντα βγάζεις το μέικ-απ από το πρόσωπό σου.
11. Δεν κάνεις ποτέ δύο νύχτες εξόδου στη σειρά...
12. Τα χανγκόβερ σε εξοντώνουν...
13. Αρχίζεις να λες γεροντίστικα πράγματα όπως: "Δεν αξίζει η επόμενη μέρα από μεθύσι" ή "τίποτα δεν είναι καλύτερο από ένα καλό βιβλίο"...
14. Οι σειρές της τηλεόρασης είναι ο καλύτερός σου φίλος.
15. Αρχίζεις να διαβάζεις άρθρα για το πόσο βλαβερή είναι η απώλεια ύπνου.
16. Επενδύεις χρήματα σε ένα καλό στρώμα.
17. Στραβώνεις με όποιον περιγράφει τον εαυτό του ως "νυχτοπούλι"
18. Δεν σηκώνεις τηλέφωνο μετά τις 10.00 το βράδυ.
19. Παίρνεις την αστυνομία να παραπονεθείς για το πάρτυ των παιδιών στον από πάνω όροφο...
20. Αγαπάς παράφορα το κρεβάτι σου...
Τα γιατροσόφια της γιαγιάς
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Οι παραδοσιακές θεραπείες της γιαγιάς που κάνουν την επιστήμη να σηκώσει τα χέρια ψηλά… Σε αυτό το άρθρο θα σας παρουσιάσουμε παραδοσιακές…
enallaxnews.gr
Τα γιατροσόφια της γιαγιάς που δεν μπορούν να εξηγήσουν οι γιατροί!
Οι παραδοσιακές θεραπείες της γιαγιάς που κάνουν την επιστήμη να σηκώσει τα χέρια ψηλά…
Σε αυτό το άρθρο θα σας παρουσιάσουμε παραδοσιακές θεραπείες που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν για τις οποίες η ιατρική δεν έχει ακριβή εξήγηση ούτε υποκατάστατο.
ΠΗΓΗ : olastiforaΣε αυτό το άρθρο θα σας παρουσιάσουμε παραδοσιακές θεραπείες που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν για τις οποίες η ιατρική δεν έχει ακριβή εξήγηση ούτε υποκατάστατο.
Κωνσταντινούπολη του 1870!
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Φωτογραφιες Μνημες Παραδοση.
Σπάνιο φωτογραφικό υλικό από την Κωνσταντινούπολη του 1870!
Πρόκειται
για ένα φωτογραφικό οδοιπορικό του Σουηδού φωτογράφου Guillaume
Berggren, ο οποίος καταφέρνει να αποτυπώσει την Πόλη σε υπέροχα
στιγμιότυπα…
tilestwra.com
Ο Σουηδός φωτογράφος Guillaume Gustave Berggren (1835-1920) ξεκίνησε σαν μαθητευόμενος ξυλουργός στα 1850, έφυγε από τη Σουηδία στα 1855, σπούδασε φωτογραφία στο Βερολίνο και εργάστηκε στην Τουρκία από το 1866. Έστησε, στις αρχές της δεκαετίας του 1870 περίπου, φωτογραφικό εργαστήρι στη μεγάλη οδό του Πέρα.
Ο Σουηδός φωτογράφιζε περαστικούς και αξιωματούχους, σκηνές στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, τοπία, ερείπια, όλες τις σημαντικές τοποθεσίες στα πέριξ του Βοσπόρου, αλλά και αναπτυξιακά έργα (τον σιδηρόδρομο προς την ενδοχώρα), όπως και επίκαιρα γεγονότα (τα εγκαίνια, στα 1883, του Orient Express).
Τη δεκαετία του 1890 έκανε μία σειρά από εξαιρετικά πορτραίτα ανθρώπινων τύπων και επαγγελμάτων της Κωνσταντινούπολης: αρτοποιοί, πωλητές του δρόμου, λιμενεργάτες, πόρνες.
Στο επίκεντρο ο Βόσπορος και τα Βυζαντινά τείχη της πόλης, τα εντυπωσιακά κτίρια της Οθωμανικής δυναστείας, οι μαχαλάδες, οι γειτονιές, τα ελληνικά και τα εβραϊκά σπίτια, τα καταστήματα και οι άνθρωποι στα καφενεία.
συνέχεια http://www.tilestwra.com/spanio-fotografiko-iliko-apo-tin-konstantinoupoli-tou-1870/
ΓΑΜΗΛΙΑ ΕΥΧΗ ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του Nikos Psilakis.
Nikos Psilakis
Η ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΓΑΜΗΛΙΑ ΕΥΧΗ ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ
Είναι φορές που αρκεί μια και μόνη λέξη για να μας ταξιδέψει σ' έναν κόσμο γεμάτο νοήματα. Μια τέτοια λέξη με οδήγησε πρόσφατα σε μια μικρή έρευνα. Είχα καιρό να ακούσω τη γαμήλια ευχή των Κρητικών του παλιού καιρού. Πόσα νοήματα πόσοι συμβολισμοί αναδύονται διαρκώς μέσα από τον φαινομενικά απλοϊκό λόγο των ανθρώπων!
Το σχετικό κείμενο δημοσιεύτηκε σήμερα στο περιοδικό ΥΠΕΡ Χ. Το αναρτώ μαζί με δυο ένθετα: Ένα ποίημα του Κωστή Φραγκούλη κι ένα απόσπασμα από το "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" του Νίκου Καζαντζάκη. Και οι δυο αείμνηστοι λογοτέχνες αναφέρονται στην εκπληκτική γαμήλια ευχή:
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Είναι μια από τις πιο συνηθισμένες γαμήλιες ευχές που ακούγονταν παλιότερα στην Κρήτη:
- Να σογεράσετε!
Όποιος δεν έζησε στο Νησί κι όποιος δεν γνωρίζει τις συνήθειες και τις νοοτροπίες των ανθρώπων, ίσως να μην μπορέσει να την καταλάβει, ίσως και να της αποδώσει άλλο νόημα, να προσδώσει επίταση στο ρήμα γερνώ: Ν' απογεράσετε, να γίνετε ακόμη πιο γέροι (απ’ όσο είστε!) Όποιος όμως γνωρίζει τις λεπτές αποχρώσεις της γλώσσας καταλαβαίνει πως τούτη η ευχή είναι ό,τι καλύτερο μπορεί ν’ ακούσει ένα καινούργιο ζευγάρι, δυο άνθρωποι που αποφασίζουν να ενώσουν τις ζωές και τις τύχες τους.
Σύμφωνα με τον παλιό, καλό λεξικογράφο (και πολυμαθή λόγιο)’ τον Μανώλη Πιτυκάκη, η λέξη σογερνώ έχει διπλό νόημα:
Σογερνώ: Γηράσκω εντελώς, φτάνω εις έσχατο γήρας. Κι όπως κάνει πολύ συχνά στα λήμματά του, παραθέτει μια σχετική φράση σαν παράδειγμα για την καλύτερη κατανόηση της ερμηνείας: «Μέσα σε δυο χρόνους απού ’χω να τονέ δω εσογέρασεν ο κακομοίρης» (έκφρ.).
Θα ήταν, όμως, τουλάχιστον απρεπές να εύχεται κανείς σ’ ένα νιόπαντρο ζευγάρι να... απολέσει γρήγορα τα νιάτα του και να γεράσει εντελώς.
Η δεύτερη (και πιο συνηθισμένη) ερμηνεία αποδίδει την ευγένεια της λαϊκής ψυχής, αλλά και τους εσώτατους πόθους του ανθρώπου. Τη μεταφέρω και πάλι από τον Πιτυκάκη:
Γηράσκω ταυτόχρονα με κάποιον άλλον.
Για να αποδώσει καλύτερα το νόημα παραθέτει μια παλιά μαντινάδα:
«Και σα μου πάρουν το πουλί, άλλη φωλιά δα σάσω
και με καλύτερο πουλί μέσα δα σογεράσω...»
Ο ίδιος (Πιτυκάκης), την ετυμολογεί από τις λέξεις ίσιος και γερνώ. Δηλαδή ισογερνώ με κάποιον.
Λέξεις - θησαυροί!
- Να σογεράσετε!
Δεν ξέρω κι εγώ με πόσες άλλες λέξεις θα μπορούσε ν’ αποδοθεί αυτή η μονολεκτική (και σχεδόν στερεοτυπική) ευχή, η πιο συνηθισμένη παλιότερα σε αρραβώνες και γάμους: Να γεράσετε μαζί. Που πα να πει: Να ζήσετε μαζί πολλά - πολλά χρόνια κι όταν έρθει η ώρα των γηρατειών να συνεχίσετε να έχετε ο ένας τον άλλον, να μην προκάμει ο Χάρος να σας ξεχωρίσει!
Δεν ξέρω αν υπάρχει καλύτερη ευχή, δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη λέξη που ν’ αποδίδει τόσο καθαρά προσδοκίες και πόθους, επιδιώξεις κι ελπίδες που γεννούνται σε κάθε καινούργιο ξεκίνημα.
Όσο σκύβει κανείς στη γάργαρη πηγή της λαϊκής μας παράδοσης, τόσο ανακαλύπτει κρυμμένους θησαυρούς. Για τους παλιότερους Κρητικούς η ευχή «να σογεράσετε» ήταν αυτονόητη, όπως και η σύνθετη λέξη, το ρήμα «σογερνώ». Ανασκαλεύοντας τη μνήμη σταματούμε σε μερικές παρόμοιες λέξεις - διαμάντια:
Σόχρονος και σογκαιρίτης (συνομήλικος)
Σοπατίζω (ύστερ’ από ανηφοριά φθάνω σ’ ένα ίσιο μέρος - Πιτυκάκης). Υπάρχει και το σόπατο και ο σοπατερός τόπος.
Σοθέτω (ρήμα) και σοθετά (επίρρημα): «Κατά καλό, ίσιο τρόπο τακτοποιημένος: Να στοιβιάσεις τα ξύλα σοθετά για να χωρέσουνε στην αποθήκη» (Πιτυκάκης). Σομπετάρω (κάθομαι ίσια με κάποιον άλλον, μπέτη με μπέτη). Χαρακτηριστική είναι η μαντινάδα που παραθέτει ο Μαρίνος Ιδομενέως στο Λεξικό του:
Άνθρωπο δεν φοβήθηκα ποτέ να σομπετάρω
κι ετσά λοής δα ποδεχτώ ακόμη και το Χάρο.
Τι κρίμα που τόσο εκφραστικές λέξεις ξεχνιούνται στις μέρες μας!
Ξεφυλλίζω πάλι το συναξάρι της κρητικής ψυχής, το υπέροχο ποιητικό έργο του Κωστή Φραγκούλη, τα Δίφορά του, και σταματώ στη Μικρανυφαντού (σελ. 76-77). Το θέμα του είναι πολύ συνηθισμένο στη λογοτεχνία: ο παράταιρος έρωτας κάποιου ηλικιωμένου με γυναίκα κατά πολύ νεότερη του. Ο Φραγκούλης, όμως, πλουμίζει με τρόπο μοναδικό το έργο του. Προσφέρει στον αναγνώστη εικόνες, ιχνηλατεί την κρητική ψυχή. Κι απ’ αυτήν την ιχνηλασία δε θα μπορούσε να λείψει η λέξη - ευχή: Σογερνώ:
Κοπελοπούλα διάζεται τση προύκας τα χιράμια.
Βάνει στιμόνι πράσινο και φάδι ριζαρένιο
και κίτρινο βελεσερό βάφει τα κούμαρά ντως.
Τη νύχτα το περαματεί, τη μέρα το ξυφαίνει
και πρίχου ο γκάρδιος κρεμαστεί, καινούργιο βάνει απάνω.
Η μάνα τζη λιγοψυχά, βάζει τη να 'ποφάνει
να τήνε δώσει του άρχοντα που τη συχνογυρεύγει.
Μ’ άρχοντας είναι γεροντής και παρακαιρισμένος
κι η κόρη αλλού ’χει την καρδιά και τη φιλιά δοσμένη•
και βρίσκει χίλιες αφορμές τση μάνας τση, και λέει,
όι, στσι πήχες ήσφαλε, στο μέτρημα γελάστη,
τ’ όργο δεν ήτονε σωστό και λείφτηκε ντουράδες,
δε μασουρίζει ο άρδαχτος και το θρομύλι εράη,
ο κλέφτης δεν περαματεί, τ’ αντί κακογυρίζει,
κι οι νιοι συχνοδιαβαίνουνε κι αλικοντίζουνέ ντη.
-Κι ίντα κοντό μου ζήλεψε ο άρχος και με θέλει,
που ’μαι άπραγη κι ακάτεχη και τάξη δε νογούμαι
κι άγγουρη σαν το πωρικό, σαν το στιφό κυδώνι;
Να πάρει μιαν αρχόντισσσα στο σόι να του μοιάζει,
στα έχη να ’ναι ταιργιαχτοί, στα χρόνια σογκαιρίτες,
να σογεράσουνε κι οι δυο, στερνά καλά να δούνε.
Πάλι κι αν είν’ του ριζικού γυναίκα να με πάρει
και να με κάμει αρχόντισσα, δαμάκι ας ανημένει
πρώτα να φάνω τα προυκιά, να τα μορφοπλουμίσω,
ντουζίνες τα πετσετικά, τσι μπόλιες με την πήχυ
τσι πατητές ασήκωτες, κασέλες τα χιράμια
και τα παπλοσκεπάσματα στίβα τσι δωδεκάδες.
Να βάλω και την υστεργιά του πάστου τα σεντόνια
με μαντινάδες να διαστώ, με λύρες να τα φάνω,
και με τσ’ αγάπης το σκοπό να τα γοργοκεντήσω.
Να κάμω ξόμπλι πέρδικα που τη βαστά γεράκι
να γράψω κι αποκατωθιό κόκκινο τ’ όνομά μου,
να μοιάζουν τα ψηφία ντου με τση καρδιάς το αίμα.
Να ποπεράσει κι ο καιρός να πιάσω τα δεκάξε,
να μεγαλώσουν τα κουρλιά κι ο κόρφος να γεμίσει
να κάμω λυγερό κορμί, να σύρω μπόι ακόμη
για να ταιργιάζω τ’ άρχοντα, γιατί κοντή του πέφτω.
Η ΕΥΧΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ:
«...Να σογεράσετε, να κάμετε παιδιά,
να πιάσετε αγγόνια· να πληθύνει το σόι του ανθρώπου...»
Ψάχνοντας για τη χρήση της γαμήλιας ευχής των Κρητικών στη λογοτεχνία, σταματάμε στον πιο γνωστό και πιο χαρακτηριστικό εκπρόσωπο των κρητικών γραμμάτων στα νεότερα χρόνια. Στον Καζαντζάκη. Στο έργο του Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται περιγράφει τον γάμο του Λενιού, της παραδουλεύτρας του Πατριαρχέα. Κι ανάμεσα στις ευχές που διάλεξε ο συγγραφέας για το καινούργιο ζευγάρι, ήταν και τούτη: Να σογεράσετε!
Μεταφέρομε ένα εκτενέστερο απόσπασμα. Ο Καζαντζάκης ξέρει να χτίζει στέρεα τις λέξεις στον λόγο του. Και παράλληλα να μεταφέρει εικόνες και συναισθήματα:
Άστραφταν νύφη και γαμπρός, καλοπλυμένοι, λαμπροστολισμένοι, αλαφριά ιδρωμένοι και μύριζαν σαν άλογα που βγαίνουν από τη θάλασσα. Ένιωθες τούτα τα δυο κορμιά να 'μεναν μονάχα στον κόσμο, θα ξεναγέμιζε ο κόσμος ανθρώπους. Ο γέρο άρχοντας πήγε και στάθηκε πλάι τους· αυτός θα'μαπινε κουμπάρος, θ' άλλαζε τα στέφανα. Ο παπά Γρηγόρης είχε αρχίσει κιόλα να ψέλνει, ο καντηλανάφτης κουνούσε ρυθμικά το ασημένιο θυμιατήρι, οι καλεσμένοι στέκουνταν γύρα και καμαρώναν, δυο κοπελούδες περίμεναν με δυο δίσκους γεμάτους κουφέτα.
Βιάζουνταν ο παπα-Γρηγόρης, δεν είχε κέφι, ο λογισμός του ήταν στην κόρη του, που την είδαν σήμερα το πρωί οι γιατροί και κούνησαν το κεφάλι τους. Έψελνε γρήγορα, έτρωε τα μισά γράμματα, βιάζουνταν, βιάζουνταν κι η νύφη κι ο γαμπρός ν' απομείνουν μόνοι, δεν καταλάβαιναν τι χρειάζουνται όλα αυτά στη δουλειά τους• βιάζουνταν κι ο γερο-Πατριαρχέας, γιατί ένιωθε τα γόνατα του να λυγίζουν, μα έσφιγγε τα δόντια, στέκουνταν ντούρος, γιατί ντρέπουνταν.
- Παιδιά, είπε, άμα τέλειωσε το μυστήριο, έχουν τις χαρές τους απόψε το Λενιό κι ο Νικολιός. καλώς ορίσατε στο αρχοντικό μου! Φάτε και πιέτε, γλεντήστε, έχουμε σφάξει μπόλικα αρνιά, δόξα σοι ο Θεός, έχουμε μπόλικο κρασί, άρχισε κιόλα ο τρύγος, θα ξαναγεμίσουν τίγκα τα βαρέλια, πίνετε όσο χωράει η κοιλιά σας!
Στράφηκε στο καινούριο ζευγάρι.
- Να ζήσετε, μωρέ παιδιά μου, τους φώναξε, να σογεράσετε, να κάμετε παιδιά, να πιάσετε αγγόνια· να πληθύνει το σόι του ανθρώπου, να μη σβήσει το τζάκι! Να μη μας πάρει τον αέρα ο χάρος· θερίζει αυτός, σπέρνουμε εμείς, να δούμε ποιανού θα περάσει. Ακούς, μωρέ Νικολιό; Τα μάτια σου τέσσερα· σπέρνε όσο μπορείς!
»Εγώ, παιδιά, να με συμπαθάτε, θ' ανέβω να ξαπλώσω· δεν είμαι καλά. Μα εσείς, τη δουλειά σας! Τρώτε και πίνετε, γάμο τον είπανε, γλεντήστε όσο να ξημερώσει:
»Και σε σας, απήδηχτες κοπέλες, και σε σας, αμούστακα παλικαράκια, γρήγορα και στις χαρές τις δικές σας, και να ’μαι στο γάμο σας κι εγώ, και να ’χω, λέει, γίνει κι εγώ αμούστακο παλικαράκι και να σας κουβαλώ το κρασί με το μπουγαδοκόφινο!
ΝΙΚΟΣ ΨΙΛΑΚΗΣ
Είναι φορές που αρκεί μια και μόνη λέξη για να μας ταξιδέψει σ' έναν κόσμο γεμάτο νοήματα. Μια τέτοια λέξη με οδήγησε πρόσφατα σε μια μικρή έρευνα. Είχα καιρό να ακούσω τη γαμήλια ευχή των Κρητικών του παλιού καιρού. Πόσα νοήματα πόσοι συμβολισμοί αναδύονται διαρκώς μέσα από τον φαινομενικά απλοϊκό λόγο των ανθρώπων!
Το σχετικό κείμενο δημοσιεύτηκε σήμερα στο περιοδικό ΥΠΕΡ Χ. Το αναρτώ μαζί με δυο ένθετα: Ένα ποίημα του Κωστή Φραγκούλη κι ένα απόσπασμα από το "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται" του Νίκου Καζαντζάκη. Και οι δυο αείμνηστοι λογοτέχνες αναφέρονται στην εκπληκτική γαμήλια ευχή:
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
Είναι μια από τις πιο συνηθισμένες γαμήλιες ευχές που ακούγονταν παλιότερα στην Κρήτη:
- Να σογεράσετε!
Όποιος δεν έζησε στο Νησί κι όποιος δεν γνωρίζει τις συνήθειες και τις νοοτροπίες των ανθρώπων, ίσως να μην μπορέσει να την καταλάβει, ίσως και να της αποδώσει άλλο νόημα, να προσδώσει επίταση στο ρήμα γερνώ: Ν' απογεράσετε, να γίνετε ακόμη πιο γέροι (απ’ όσο είστε!) Όποιος όμως γνωρίζει τις λεπτές αποχρώσεις της γλώσσας καταλαβαίνει πως τούτη η ευχή είναι ό,τι καλύτερο μπορεί ν’ ακούσει ένα καινούργιο ζευγάρι, δυο άνθρωποι που αποφασίζουν να ενώσουν τις ζωές και τις τύχες τους.
Σύμφωνα με τον παλιό, καλό λεξικογράφο (και πολυμαθή λόγιο)’ τον Μανώλη Πιτυκάκη, η λέξη σογερνώ έχει διπλό νόημα:
Σογερνώ: Γηράσκω εντελώς, φτάνω εις έσχατο γήρας. Κι όπως κάνει πολύ συχνά στα λήμματά του, παραθέτει μια σχετική φράση σαν παράδειγμα για την καλύτερη κατανόηση της ερμηνείας: «Μέσα σε δυο χρόνους απού ’χω να τονέ δω εσογέρασεν ο κακομοίρης» (έκφρ.).
Θα ήταν, όμως, τουλάχιστον απρεπές να εύχεται κανείς σ’ ένα νιόπαντρο ζευγάρι να... απολέσει γρήγορα τα νιάτα του και να γεράσει εντελώς.
Η δεύτερη (και πιο συνηθισμένη) ερμηνεία αποδίδει την ευγένεια της λαϊκής ψυχής, αλλά και τους εσώτατους πόθους του ανθρώπου. Τη μεταφέρω και πάλι από τον Πιτυκάκη:
Γηράσκω ταυτόχρονα με κάποιον άλλον.
Για να αποδώσει καλύτερα το νόημα παραθέτει μια παλιά μαντινάδα:
«Και σα μου πάρουν το πουλί, άλλη φωλιά δα σάσω
και με καλύτερο πουλί μέσα δα σογεράσω...»
Ο ίδιος (Πιτυκάκης), την ετυμολογεί από τις λέξεις ίσιος και γερνώ. Δηλαδή ισογερνώ με κάποιον.
Λέξεις - θησαυροί!
- Να σογεράσετε!
Δεν ξέρω κι εγώ με πόσες άλλες λέξεις θα μπορούσε ν’ αποδοθεί αυτή η μονολεκτική (και σχεδόν στερεοτυπική) ευχή, η πιο συνηθισμένη παλιότερα σε αρραβώνες και γάμους: Να γεράσετε μαζί. Που πα να πει: Να ζήσετε μαζί πολλά - πολλά χρόνια κι όταν έρθει η ώρα των γηρατειών να συνεχίσετε να έχετε ο ένας τον άλλον, να μην προκάμει ο Χάρος να σας ξεχωρίσει!
Δεν ξέρω αν υπάρχει καλύτερη ευχή, δεν ξέρω αν υπάρχει άλλη λέξη που ν’ αποδίδει τόσο καθαρά προσδοκίες και πόθους, επιδιώξεις κι ελπίδες που γεννούνται σε κάθε καινούργιο ξεκίνημα.
Όσο σκύβει κανείς στη γάργαρη πηγή της λαϊκής μας παράδοσης, τόσο ανακαλύπτει κρυμμένους θησαυρούς. Για τους παλιότερους Κρητικούς η ευχή «να σογεράσετε» ήταν αυτονόητη, όπως και η σύνθετη λέξη, το ρήμα «σογερνώ». Ανασκαλεύοντας τη μνήμη σταματούμε σε μερικές παρόμοιες λέξεις - διαμάντια:
Σόχρονος και σογκαιρίτης (συνομήλικος)
Σοπατίζω (ύστερ’ από ανηφοριά φθάνω σ’ ένα ίσιο μέρος - Πιτυκάκης). Υπάρχει και το σόπατο και ο σοπατερός τόπος.
Σοθέτω (ρήμα) και σοθετά (επίρρημα): «Κατά καλό, ίσιο τρόπο τακτοποιημένος: Να στοιβιάσεις τα ξύλα σοθετά για να χωρέσουνε στην αποθήκη» (Πιτυκάκης). Σομπετάρω (κάθομαι ίσια με κάποιον άλλον, μπέτη με μπέτη). Χαρακτηριστική είναι η μαντινάδα που παραθέτει ο Μαρίνος Ιδομενέως στο Λεξικό του:
Άνθρωπο δεν φοβήθηκα ποτέ να σομπετάρω
κι ετσά λοής δα ποδεχτώ ακόμη και το Χάρο.
Τι κρίμα που τόσο εκφραστικές λέξεις ξεχνιούνται στις μέρες μας!
Ξεφυλλίζω πάλι το συναξάρι της κρητικής ψυχής, το υπέροχο ποιητικό έργο του Κωστή Φραγκούλη, τα Δίφορά του, και σταματώ στη Μικρανυφαντού (σελ. 76-77). Το θέμα του είναι πολύ συνηθισμένο στη λογοτεχνία: ο παράταιρος έρωτας κάποιου ηλικιωμένου με γυναίκα κατά πολύ νεότερη του. Ο Φραγκούλης, όμως, πλουμίζει με τρόπο μοναδικό το έργο του. Προσφέρει στον αναγνώστη εικόνες, ιχνηλατεί την κρητική ψυχή. Κι απ’ αυτήν την ιχνηλασία δε θα μπορούσε να λείψει η λέξη - ευχή: Σογερνώ:
Κοπελοπούλα διάζεται τση προύκας τα χιράμια.
Βάνει στιμόνι πράσινο και φάδι ριζαρένιο
και κίτρινο βελεσερό βάφει τα κούμαρά ντως.
Τη νύχτα το περαματεί, τη μέρα το ξυφαίνει
και πρίχου ο γκάρδιος κρεμαστεί, καινούργιο βάνει απάνω.
Η μάνα τζη λιγοψυχά, βάζει τη να 'ποφάνει
να τήνε δώσει του άρχοντα που τη συχνογυρεύγει.
Μ’ άρχοντας είναι γεροντής και παρακαιρισμένος
κι η κόρη αλλού ’χει την καρδιά και τη φιλιά δοσμένη•
και βρίσκει χίλιες αφορμές τση μάνας τση, και λέει,
όι, στσι πήχες ήσφαλε, στο μέτρημα γελάστη,
τ’ όργο δεν ήτονε σωστό και λείφτηκε ντουράδες,
δε μασουρίζει ο άρδαχτος και το θρομύλι εράη,
ο κλέφτης δεν περαματεί, τ’ αντί κακογυρίζει,
κι οι νιοι συχνοδιαβαίνουνε κι αλικοντίζουνέ ντη.
-Κι ίντα κοντό μου ζήλεψε ο άρχος και με θέλει,
που ’μαι άπραγη κι ακάτεχη και τάξη δε νογούμαι
κι άγγουρη σαν το πωρικό, σαν το στιφό κυδώνι;
Να πάρει μιαν αρχόντισσσα στο σόι να του μοιάζει,
στα έχη να ’ναι ταιργιαχτοί, στα χρόνια σογκαιρίτες,
να σογεράσουνε κι οι δυο, στερνά καλά να δούνε.
Πάλι κι αν είν’ του ριζικού γυναίκα να με πάρει
και να με κάμει αρχόντισσα, δαμάκι ας ανημένει
πρώτα να φάνω τα προυκιά, να τα μορφοπλουμίσω,
ντουζίνες τα πετσετικά, τσι μπόλιες με την πήχυ
τσι πατητές ασήκωτες, κασέλες τα χιράμια
και τα παπλοσκεπάσματα στίβα τσι δωδεκάδες.
Να βάλω και την υστεργιά του πάστου τα σεντόνια
με μαντινάδες να διαστώ, με λύρες να τα φάνω,
και με τσ’ αγάπης το σκοπό να τα γοργοκεντήσω.
Να κάμω ξόμπλι πέρδικα που τη βαστά γεράκι
να γράψω κι αποκατωθιό κόκκινο τ’ όνομά μου,
να μοιάζουν τα ψηφία ντου με τση καρδιάς το αίμα.
Να ποπεράσει κι ο καιρός να πιάσω τα δεκάξε,
να μεγαλώσουν τα κουρλιά κι ο κόρφος να γεμίσει
να κάμω λυγερό κορμί, να σύρω μπόι ακόμη
για να ταιργιάζω τ’ άρχοντα, γιατί κοντή του πέφτω.
Η ΕΥΧΗ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ:
«...Να σογεράσετε, να κάμετε παιδιά,
να πιάσετε αγγόνια· να πληθύνει το σόι του ανθρώπου...»
Ψάχνοντας για τη χρήση της γαμήλιας ευχής των Κρητικών στη λογοτεχνία, σταματάμε στον πιο γνωστό και πιο χαρακτηριστικό εκπρόσωπο των κρητικών γραμμάτων στα νεότερα χρόνια. Στον Καζαντζάκη. Στο έργο του Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται περιγράφει τον γάμο του Λενιού, της παραδουλεύτρας του Πατριαρχέα. Κι ανάμεσα στις ευχές που διάλεξε ο συγγραφέας για το καινούργιο ζευγάρι, ήταν και τούτη: Να σογεράσετε!
Μεταφέρομε ένα εκτενέστερο απόσπασμα. Ο Καζαντζάκης ξέρει να χτίζει στέρεα τις λέξεις στον λόγο του. Και παράλληλα να μεταφέρει εικόνες και συναισθήματα:
Άστραφταν νύφη και γαμπρός, καλοπλυμένοι, λαμπροστολισμένοι, αλαφριά ιδρωμένοι και μύριζαν σαν άλογα που βγαίνουν από τη θάλασσα. Ένιωθες τούτα τα δυο κορμιά να 'μεναν μονάχα στον κόσμο, θα ξεναγέμιζε ο κόσμος ανθρώπους. Ο γέρο άρχοντας πήγε και στάθηκε πλάι τους· αυτός θα'μαπινε κουμπάρος, θ' άλλαζε τα στέφανα. Ο παπά Γρηγόρης είχε αρχίσει κιόλα να ψέλνει, ο καντηλανάφτης κουνούσε ρυθμικά το ασημένιο θυμιατήρι, οι καλεσμένοι στέκουνταν γύρα και καμαρώναν, δυο κοπελούδες περίμεναν με δυο δίσκους γεμάτους κουφέτα.
Βιάζουνταν ο παπα-Γρηγόρης, δεν είχε κέφι, ο λογισμός του ήταν στην κόρη του, που την είδαν σήμερα το πρωί οι γιατροί και κούνησαν το κεφάλι τους. Έψελνε γρήγορα, έτρωε τα μισά γράμματα, βιάζουνταν, βιάζουνταν κι η νύφη κι ο γαμπρός ν' απομείνουν μόνοι, δεν καταλάβαιναν τι χρειάζουνται όλα αυτά στη δουλειά τους• βιάζουνταν κι ο γερο-Πατριαρχέας, γιατί ένιωθε τα γόνατα του να λυγίζουν, μα έσφιγγε τα δόντια, στέκουνταν ντούρος, γιατί ντρέπουνταν.
- Παιδιά, είπε, άμα τέλειωσε το μυστήριο, έχουν τις χαρές τους απόψε το Λενιό κι ο Νικολιός. καλώς ορίσατε στο αρχοντικό μου! Φάτε και πιέτε, γλεντήστε, έχουμε σφάξει μπόλικα αρνιά, δόξα σοι ο Θεός, έχουμε μπόλικο κρασί, άρχισε κιόλα ο τρύγος, θα ξαναγεμίσουν τίγκα τα βαρέλια, πίνετε όσο χωράει η κοιλιά σας!
Στράφηκε στο καινούριο ζευγάρι.
- Να ζήσετε, μωρέ παιδιά μου, τους φώναξε, να σογεράσετε, να κάμετε παιδιά, να πιάσετε αγγόνια· να πληθύνει το σόι του ανθρώπου, να μη σβήσει το τζάκι! Να μη μας πάρει τον αέρα ο χάρος· θερίζει αυτός, σπέρνουμε εμείς, να δούμε ποιανού θα περάσει. Ακούς, μωρέ Νικολιό; Τα μάτια σου τέσσερα· σπέρνε όσο μπορείς!
»Εγώ, παιδιά, να με συμπαθάτε, θ' ανέβω να ξαπλώσω· δεν είμαι καλά. Μα εσείς, τη δουλειά σας! Τρώτε και πίνετε, γάμο τον είπανε, γλεντήστε όσο να ξημερώσει:
»Και σε σας, απήδηχτες κοπέλες, και σε σας, αμούστακα παλικαράκια, γρήγορα και στις χαρές τις δικές σας, και να ’μαι στο γάμο σας κι εγώ, και να ’χω, λέει, γίνει κι εγώ αμούστακο παλικαράκι και να σας κουβαλώ το κρασί με το μπουγαδοκόφινο!
ΝΙΚΟΣ ΨΙΛΑΚΗΣ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Maria Dimitriou 1 Απριλίου στις 3:51 μ.μ. · exypnes-idees.gr 7 Μοναδικά φυτά εσωτερικού χώρου που δεν χρε...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση . 17 Ιουλίου 2017 · Η Anna Nikolaidou κοινοποίησε ένα βίντεο σ...
-
Ο Σταφυλίνακας Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%...
-
http://share24.gr/9-tropi-gia-na-antidrasis-otan-kapios-se-pligosi/ 9 Τρόποι για να Αντιδράσεις Όταν Κάποιος σε Πληγώσει - share24.gr...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . 4 σημάδια-καμπανάκια ότι ο μεταβολισμός σας είναι στα κόκκινα και κιν...
-
Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση του George Styl Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου τα έβαζε στο καντήλι για φυτίλι !!! Ξε...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Bossnews.gr . · Πως να απαλλαγείτε από το νύχι που μπαίνει μέσα στο δέρμ...
-
Maria Dimitriou 22 Αυγούστου στις 12:22 π.μ. · olympospress.blogspot.com Γιατί οι Δελφοί έστειλαν τους Σ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Dimitra Nikolaou . Η αρμπαρόριζα η θαυματουργή για τα νεύρα ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Διατροφη Υγεια . Αγιόκλημα: Ένα θαυματουργό φαρμακευτικό φυτό που πρέπει να...