15 σούπερ ψυχολογικά κόλπα!

http://kalikantzaros.net/?p=1341

Γλιτώστε από δύσκολες καταστάσεις με 15 σούπερ ψυχολογικά κόλπα!

Γλιτώστε από δύσκολες καταστάσεις με αυτά τα 15 σούπερ ψυχολογικά κόλπα!

Το 80% της ανθρώπινης συμπεριφοράς ερμηνεύεται από το ασυνείδητο και μόλις το 20% από το συνειδητό κομμάτι της ψυχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η γλώσσα του σώματος, στην οποία δεν μπορούμε να ασκήσουμε πλήρη έλεγχο και έτσι μπορεί αρκετές φορές να προδώσει αυτό που πραγματικά θέλουμε και δεν λέμε.

Δείτε παρακάτω 15 έξυπνα ψυχολογικά κόλπα που θα κάνουν την ζωή σας ευκολότερη και θα σας γλιτώσουν από δύσκολες καταστάσεις.

1. Όταν μια ομάδα ανθρώπων γελάει, οι άνθρωποι συνήθως στρέφουν το βλέμμα τους σε αυτούς που αισθάνονται πιο κοντά τους.

2. Αν μασάς τσίχλα ή τρως, όταν κάνεις κάτι που σε αγχώνει, αυτό μειώνει το άγχος. Ξεγελάει ένα κομμάτι του εγκεφάλου, ώστε να νομίζει, ότι αφού τρως δεν κινδυνεύεις.

3. Αν κάποιος είναι νευριασμένος μαζί σας και σας φωνάζει, παραμείνετε ψύχραιμοι. Το πιθανότερο είναι να εκνευρισθεί ακόμα περισσότερο, αλλά αργότερα θα ντρέπεται για την συμπεριφορά του.

4. Αν κάνετε μια ερώτηση σε κάποιον και δεν σας απαντήσει επαρκώς, διατηρήστε οπτική επαφή μαζί του και παραμείνετε σιωπηλοί. Ο άνθρωπος που απαντάει θα υποθέσει, ότι η αρχική του απάντηση δεν ήταν καλή και θα συνεχίσει να μιλάει.

5. Με τις εκφράσεις του προσώπου μπορείτε να προκαλέσετε το συναίσθημα που επιθυμείτε. Αν θέλετε να νιώσετε χαρούμενοι, χαμογελάστε όσο περισσότερο γίνεται.

6. Μην λέτε “Πιστεύω” ή “Νομίζω”. Αυτό υπονοείται έτσι και αλλιώς, και φαίνεται ότι έχετε έλλειψη αυτοπεποίθησης.

7. Όταν έχετε συνέντευξη για δουλειά φανταστείτε, ότι αυτός που σας κάνει την συνέντευξη είναι κάποιος παλιός φίλος. Έτσι, θα νιώσετε περισσότερο άνετα και θα βγάλετε τον πραγματικό εαυτό σας.

8. Αν δείχνετε χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι, όταν συναντάτε κάποιους ανθρώπους την επόμενη φορά που θα τους ξαναδείτε θα δείχνουν και αυτοί χαρούμενοι και ενθουσιασμένοι, που ξαναβρεθήκατε. Πάρτε παράδειγμα τα σκυλιά, που εφαρμόζουν συνέχεια αυτό το κόλπο.

9. Οι άνθρωποι είναι πιθανότερο να σας κάνουν μια μικρή χάρη, αν πρώτα σας έχουν αρνηθεί μια μεγάλη.

10. Πολλές φυσικές συνέπειες του στρες είναι ίδιες με εκείνες της πολύ μεγάλης ευφορίας, όπως βαριά αναπνοή και επιτάχυνση της καρδιάς. Αν επανασχεδιάσετε την στρεσογόνο κατάσταση ως πρόκληση, τότε το άγχος θα μετατραπεί σε χαρά.

11. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ευφυΐα από την αυτοπεποίθηση. Αν δείχνεις, ότι είσαι πολύ καλός γνώστης του αντικειμένου σου, τότε οι άνθρωποι έχουν την συνήθεια να μαζεύονται γύρω σου.

12. Αν εργάζεστε στην εξυπηρέτηση πελατών, τοποθετήστε ένα καθρέπτη πίσω σας. Οι πελάτες θα σας συμπεριφέρονται πιο ευγενικά, γιατί κανένας δεν θέλει να βλέπει την κακή εκδοχή του εαυτού του.

13. Αν είστε σε ένα meeting και νομίζετε, ότι κάποιος θέλει να σας επιτεθεί, καθίστε ακριβώς δίπλα του. Με αυτόν τον τρόπο θα τον κάνετε να νιώσει ανασφαλής και να μην σας επιτεθεί. Ή τουλάχιστον να μετριάσει την κακία του.

14. Όταν βγαίνετε πρώτο ραντεβού με κάποιον, επιλέξτε ένα πρωτότυπο και συναρπαστικό μέρος. Με αυτόν τον τρόπο ο άλλος θα συνδυάσει αυτό το συναρπαστικό συναίσθημα μαζί σας.

15. Παρατηρήστε το χρώμα των ματιών κάποιου, όταν τον συναντάτε για πρώτη φορά. Οι άνθρωποι με το ίδιο χρώμα ματιών επιζητούν περισσότερο την οπτική επαφή.

Via

Αφιερωμένο

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Αφιερωμένο στη παρέα....

Αφιερωμένο στη παρέα.... - Ηλιάνα novavita - Google+

plus.google.com

Ο Γενάρης

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Ο Γενάρης είναι δύσκολος μήνας. Είναι ο μήνας μετά τις γιορτές με ό, τι και…

Ο Γενάρης είναι δύσκολος μήνας. Είναι ο μήνας μετά τις γιορτές με ό, τι και αν σημαίνει αυτό. Το κρύο…

plus.google.com

είναι ο νικητής

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

17χρονος από την Καβάλα, γιος αγρότη, είναι ο νικητής του πανευρωπαϊκού διαγωνισμού μετάφρασης!

tilestwra.com

Η ανάγκη για επικοινωνία με τη γιαγιά του και άλλα στενά συγγενικά του πρόσωπα, τον οδήγησαν στην εμπειρική εκμάθηση της μητρικής γλώσσας της μητέρας του.
Ήταν αυτή η ανάγκη, που μαζί με τη θέληση και την επιθυμία της συμμετοχής, τον ανέδειξαν ως τον Έλληνα νικητή του ετήσιου πανευρωπαϊκού διαγωνισμού μετάφρασης «Juvenes Translatores» (νεαροί μεταφραστές).
Ο 17χρονος μαθητής της Γ’ τάξης του Γενικού Λυκείου Νέας Περάμου του Δήμου Παγγαίου Καβάλας, Θανάσης Κυριακίδης διακρίθηκε μεταξύ 3.000 μαθητών από συνολικά 740 σχολεία από ολόκληρη την Ευρώπη, μεταφράζοντας ένα κείμενο από τα ελληνικά στα πολωνικά, χωρίς τη χρήση λεξικού.
Η συμμετοχή του στον διαγωνισμό ήταν, όπως λέει και ο ίδιος ο μαθητής, ένα «τεστάρισμα» του εαυτού του, αν μπορεί να γράψει άριστα σε μια γλώσσα που τυπικά δεν είναι η μητρική του, αλλά που ουσιαστικά τη μιλάει από μικρή ηλικία μέσα στο σπίτι.
Ταξίδεψε τρεις φορές στην Πολωνία για να γνωρίσει τους συγγενείς της μητέρας του και δεν μπορούσε να κρύψει την ικανοποίησή του, όταν κατάφερε να συνομιλήσει μαζί τους. Δεν θεωρεί τα πολωνικά ξένη γλώσσα, πιστεύει πως έχει δυσκολότερη προφορά από την ελληνική αλλά εκτιμάει πως η ελληνική έχει περισσότερες δυσκολίες.
Μέχρι την ημέρα που συμμετείχε το διαγωνισμό δεν είχε σκεφτεί σοβαρά την επαγγελματική του αποκατάσταση και το ενδεχόμενο συγκεκριμένων σπουδών. Η αρχιτεκτονική ήταν μια πρώτη επιθυμία για το αντικείμενο με το οποίο θα ήθελα να ασχοληθεί στο μέλλον. Σήμερα, μετά τη διάκριση που πέτυχε και την ευκαιρία που του δόθηκε να γευτεί μια ξεχωριστή εμπειρία, παραδέχεται πως θα ήθελε να ασχοληθεί πιο σοβαρά με την εκμάθηση των ξένων γλωσσών.
Μεταφράζοντας για την «ευρωπαϊκή ταυτότητα»
Από την Ελλάδα συμμετείχαν στον διαγωνισμό συνολικά 22 σχολεία, όσες και οι έδρες της χώρας μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ουσιαστικά αναδείχθηκε ένας νικητής από κάθε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Φέτος, οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό «Juvenes Translatores» μετέφρασαν κείμενα με θέμα την ευρωπαϊκή ταυτότητα. Τα κείμενα αυτά συντάχθηκαν ειδικά για τον διαγωνισμό από επαγγελματίες μεταφραστές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι οποίοι επίσης διόρθωσαν και βαθμολόγησαν τις μεταφράσεις. Ειδική ομάδα γλωσσομαθών μερίμνησε ώστε όλα τα κείμενα να έχουν ανάλογο επίπεδο δυσκολίας.
Οι συμμετέχοντες μαθητές είχαν τη δυνατότητα να επιλέξουν έναν από τους 552 πιθανούς συνδυασμούς, ανάμεσα στις 24 επίσημες γλώσσες της ΕΕ. Χρησιμοποίησαν δε, 148 γλωσσικούς συνδυασμούς, όπως από τσέχικα προς ισπανικά, από πολωνικά προς ελληνικά, από πολωνικά προς σουηδικά και από ισπανικά προς βουλγαρικά. Όλοι οι νικητές επέλεξαν να μεταφράσουν προς τη γλώσσα που κατείχαν καλύτερα, κάτι που συνήθως κάνουν και οι επαγγελματίες μεταφραστές όλων των οργάνων της ΕΕ.
Μαθητές και καθηγητές είδαν τη συμμετοχή του σχολείου στον διαγωνισμό σαν μια γιορτή και θεώρησαν τύχη το γεγονός ότι το λύκειο τους κληρώθηκε για να συμμετέχει, δεδομένου ότι υπέβαλαν συμμετοχή στο διαγωνισμό πολλά σχολεία -δημόσια και ιδιωτικά- από ολόκληρη την Ελλάδα.
Και μπορεί η συμμετοχή του Γενικού Λυκείου της Νέας Περάμου να ήταν καθαρά θέμα τύχης, τα όσα επακολούθησαν, όμως, ήταν η αναζήτηση μιας ευκαιρίας που επιδιώκουν τα παιδιά, όταν θέλουν να δείξουν τις δυνατότητές τους και τι μπορούν να πετύχουν.
Τα παιδιά της επαρχίας αναζητούν την «ευκαιρία»
Συζητώντας ο δημοσιογράφος του Αθηναϊκού Πρακτορείου με τον Θανάση Κυριακίδη και την καθηγήτριά του στην αγγλική γλώσσα Κατερίνα Αράπογλου -και στη συνέχεια με τα παιδιά της υπόλοιπης διαγωνιστικής ομάδας, την Αγγελική Χαραλαμπίδου, τον Κυριάκο Οφλίδη, τον Χαράλαμπο Γραντζίδη και τον Λεωνίδα Κλειτσιώτη- διαπίστωσε ότι κοινή συνισταμένη είναι η «ευκαιρία» που αναζητούν τα παιδιά της επαρχίας.
Ο Θανάσης Κυριακίδης με την καθηγήτρια αγγλικής φιλολογίας Κατερίνα Αράπογλου
Γι’ αυτή την «ευκαιρία» μίλησε και ο διευθυντής του σχολείου Χαράλαμπος Αυγερινάκης και δεν έκρυψε τη χαρά του για την επιτυχία του 17χρονου Θανάση, αλλά και τη διάκριση του ίδιου του σχολείου, που αποτελεί μια από τις καλύτερα οργανωμένες σχολικές μονάδες της χώρας.
Το Γενικό Λύκειο της Νέας Περάμου βρίσκεται στην άκρη του παραθαλάσσιου οικισμού, με πληθυσμό 2000 μόνιμους κατοίκους που τους καλοκαιρινούς μήνες σχεδόν δεκαπλασιάζονται. Καθώς ανεβαίνεις τα σκαλιά του σχολείου νιώθεις μια θετική αύρα να σε καταλαμβάνει, μια ζεστασιά. Φωτεινοί διάδρομοι, γλάστρες με λουλούδια, κάδρα και φωτογραφίες από τις δράσεις των μαθητών του σχολείου.

Το σχολείο διαθέτει δανειστική βιβλιοθήκη, αίθουσα προβολής, εργαστήρια χημείας, τεχνολογίας και γυμναστήριο. Όσο για τις αίθουσες διδασκαλίας σε… ταξιδεύουν στη φύση και τον κόσμο. Κάθε αίθουσα αποτελεί και μια διαφορετική ενότητα: ζούγκλα, βυθός, διάστημα, κυβισμός. Όλες ζωγραφισμένες από τους μαθητές και τους καθηγητές τους!
Τόσο ο Θανάσης όσο και τα άλλα παιδιά της διαγωνιστικής ομάδας μιλούν για ένα άριστο σχολικό περιβάλλον, όπου η επικοινωνία μαθητών και καθηγητών είναι ζεστή και ουσιαστική και όλοι μαζί λειτουργούν σαν μια ομάδα.
«Η συμμετοχή των παιδιών στον διαγωνισμό ήταν πραγματικά μια γιορτή γιατί από την πρώτη στιγμή συμφωνήσαμε πως συμμετέχουμε όχι για να βγούμε πρώτοι αλλά για να βιώσουμε την εμπειρία της συμμετοχής» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η καθηγήτρια Κατερίνα Αράπογλου,
Ποιος πίστευε στη νίκη;
Στο ερώτημα αν πραγματικά πίστευαν ότι θα κερδίσουν, η απάντηση ήρθε πρώτα από το διευθυντή του σχολείου Χαράλαμπο Αυγερινάκη: «Δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις, όταν αντιλαμβάνεσαι ότι από την Ελλάδα συμμετέχουν μεγάλες σχολικές μονάδες, ορισμένες από τις οποίες έχουν και παράδοση στην εκμάθηση ξένων γλωσσών από τους μαθητές τους. Αλλά στη ζωή ποτέ δεν λες ποτέ!».
Η Κατερίνα Αράπογλου προσεγγίζει το θέμα με αρκετή δόση ρεαλισμού: «Νομίζω ότι βασική αρχή των σχολείων της επαρχίας πρέπει να είναι η καλλιέργεια πίστης και αυτοπεποίθησης προς τους μαθητές για τον λόγο ότι τα παιδιά των μικρών κοινωνιών δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους μαθητές των μεγάλων πόλεων ή αστικών κέντρων. Έτσι, λοιπόν, ορισμένες φόρες αυτοί οι μαθητές διακατέχονται από μια ηττοπάθεια.
Το σχολείο επιβάλλεται να διασκεδάσει αυτή την ηττοπάθεια, να ανεβάσει την αυτοπεποίθηση των παιδιών και μέσα από τις εκπαιδευτικές και κοινωνικές δράσεις που εφαρμόζει να ανατρέψει την κακή εννοούμενη επαρχιώτικη αντίληψη που υπάρχει».
Όσο για τον Θανάση πιστεύει ότι η προτροπή και η ενθάρρυνση της καθηγήτριάς του αλλά και των γονιών του ήταν αρκετά για να πιστέψει αρχικά ότι μπορεί να συμμετάσχει ισάξια μαζί με όλους τους άλλους μαθητές από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Εφόσον συμμετέχεις ισάξια, άρα σου δόθηκε η ευκαιρία που ζητούσες, οπότε τότε μπορείς να έχεις πίστη στον εαυτό σου ότι θα τα καταφέρεις, όσο δύσκολο και αν φάνταζε αυτό στο δικό μου μυαλό» τονίζει.
Η διαγωνιστική ομάδα του Γενικού Λυκείου Νέας Περάμου αποτελούμενη από τους: Θανάση Κυριακίδη, Αγγελική Χαραλαμπίδου, Κυριάκο Οφλίδη, Χαράλαμπο Γραντζίδη και Λεωνίδα Κλειτσιώτη
Η ζωή στη Φωλιά
Παιδί αγροτικής οικογένειας, ο Θανάσης Κυριακίδης από το κατάφυτο ορεινό χωριό Φωλιά του Δήμου Παγγαίου είναι το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά. Ο πατέρας του αγρότης από την Ελλάδα γνωρίστηκε με την μητέρα του, όταν αυτή ήρθε από την Πολωνία πριν από 20 χρόνια, μαζί με τη μητέρα της.
Ο Θανάσης χρειάζεται να διανύσει καθημερινά 30 χιλιόμετρα με το υπεραστικό λεωφορείο για να πάει στο σχολείο του και μάλιστα σε ένα οδικό δίκτυο που παρά τις βελτιωτικές παρεμβάσεις που έγιναν παρουσιάζει μορφολογικές δυσκολίες.
Κάθε πρωί ξυπνάει στις 06.30 για να είναι έγκαιρα στο σχολείο και δεν κρύβει ότι έξι χρόνια μετά, το πρωινό ξύπνημα αλλά και η επιστροφή στο σχολείο ύστερα από επτά ώρες μάθημα τον έχουν κάπως κουράσει.
Παρ’ όλα αυτά δεν νιώθει ότι στερείται κάτι, αντιθέτως δηλώνει ευχαριστημένος από τη ζωή στο χωριό, συντροφιά με τους φίλους και τις άριστες σχέσεις που έχει με τους συμμαθητές του. Προτιμάει το διάβασμα και την ενασχόληση με την πληροφορική.
Εξομολογείται ότι πριν από ενάμιση χρόνο, η καθηγήτρια της φιλολογίας στο σχολείο τους έδωσε την ευκαιρία να προσεγγίσουν με διαφορετική ματιά τη λογοτεχνία και την ποίηση. Έκτοτε, ξεκίνησε τη δική του αναζήτηση και μέχρι σήμερα έχει διαβάσει πολλά λογοτεχνικά βιβλία. Από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς ο Νίκος Καζαντζάκης.
Χαίρεται τις συναντήσεις με τους φίλους του στο καφενείο του χωριού και περιμένει τα Σαββατοκύριακα για να συναντηθεί μαζί τους στη Νέα Πέραμο, που αποτελεί το πιο κοντινό αστικό κέντρο.
Το Καλοκαίρι, η περιοχή είναι ένας μικρός παράδεισος, χάρη στις απέραντες ακρογιαλιές και τις πεντακάθαρες θάλασσες. Εξάλλου, τα γυαλοχώρια του Δήμου Παγγαίου φημίζονται για τη θάλασσα και τα αμπέλια τους.
Ο 17χρονος μαθητής της Γ΄ τάξης λυκείου Θανάσης Κυριακίδης
via
 

στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Τι λες τώρα;.

Τι λες τώρα;

1 Ιανουαρίου στις 9:30 π.μ. ·

Ήταν 6 Φεβρουαρίου του 1982…

 

Ήταν 6 Φεβρουαρίου του 1982… Όταν η σχολική ποδιά μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας!

…Ήταν ένα χειμωνιάτικο πρωινό που θα μπορούσε να έμοιαζε με όλα τα προηγούμενα. Αν και ψιλόβρεχε είχε μια άλλη αίσθηση .Η απόφαση της νέας τότε…

tilestwra.com

Ήταν 6 Φεβρουαρίου 1982…
Της Ελένης Μπετεινάκη
…Ήταν ένα χειμωνιάτικο πρωινό που θα μπορούσε να έμοιαζε με  όλα τα προηγούμενα. Αν και ψιλόβρεχε είχε μια άλλη αίσθηση .Η απόφαση της νέας τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του Υπουργού Παιδείας Λευτέρη Βερυβάκη, λιτή και σύντομη. Η σχολική ποδιά δεν ήταν πλέον υποχρεωτική.
6 Φεβρουαρίου 1982! Στις ειδήσεις των 9 το προηγούμενο βράδυ η αναγγελία ήταν  πολύ σημαντική. Κάτι σαν να λέμε μια μικρή φράση που ξεκινούσε μια μεγάλη επανάσταση :
«Από αύριο 6ην Φεβρουαρίου καταργείται η σχολική ποδιά για τις μαθήτριες  στα ελληνικά σχολεία». Θυμάμαι το βλέμμα της μητέρας μου και την έκπληξη  μαζί με απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της.
«Και τώρα τι θα κάνουμε, πως θα το καταντήσουνε έτσι το σκολειό !»…Εγώ πάλι δεν τόλμησα να μιλήσω, αλλά ήμουν πολύ, πολύ χαρούμενη. Επιτέλους θα έβαζα ό,τι ήθελα, θα ήμουν « ελεύθερη» να φοράω παντελόνι που τόσο μου άρεσε , θα έβαζα στο σχολείο κι εκείνα τα κυριακάτικα ρούχα που δεν μπορούσα να φορέσω όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Όμως  τη χαρά ακολούθησε η σκέψη πως δεν είχα και πολλές επιλογές… Ποιός νοιαζόταν όμως , κάτι θα έβρισκα!
Παράξενη μέρα είχε ξημερώσει, ένα γλυκό μούδιασμα παντού, ένα αμυδρό χαμόγελο που ήθελε να γίνει πλατύ και να σκάσει ίσαμε την αυλή του σχολείου. Ξύπνησα  πρώτη απ΄ όλους στο σπίτι, νύχτα σχεδόν και άρχισα να ψάχνω την ντουλάπα μου. Κοίταζα, ξανακοίταζα, δύσκολο ν΄ αποφασίσω. Η ώρα περνούσε κι είχα αρχίσει να αγχώνομαι.
Δεν ήξερα τι να βάλω στο σχολείο. Ύστερα από πολύ σκέψη κατέληξα στη στολή της παρέλασης. Ένα άσπρο πουκάμισο και μια μπλε φούστα λίγο κάτω από το γόνατο, αθλητικά παπούτσια πάντα  με άσπρα σοσόνια.
Χτένισα τα μαλλιά μου, όχι κοτσίδα σήμερα και κρύφτηκα πίσω από τις γρίλιες του παραθύρου. Το σχολείο ήταν πολύ κοντά στο σπίτι μου κι έτσι θα μπορούσα να τις δω όλες. Ήθελα να δω τι θα φορούσαν οι φίλες μου … κι ας ήταν μόλις 6 η ώρα …ξημερώματα. Είχα έναν φόβο …κάτι με κρατούσε …ήταν αλήθεια  άραγε, δεν θα ξανάβαζα ποτέ ποδιά, ποτέ;
Όσο περίμενα να περάσει ή ώρα σκεπτόμουν τα μούτρα των καθηγητών και του λυκειάρχη μας σαν κτυπούσε το κουδούνι και μαζευόμαστε το πρωί στην αυλή για προσευχή και τη γνωστή « κατήχηση». Σήμερα τι θα μας έλεγε , ποιαν θα κατσάδιαζε γιατί δεν φορούσε την  ποδιά της ;
Κι ή ώρα περνούσε …Και τότε άρχισαν να καταφθάνουν τα πρώτα παιδιά. Όσο και να φαίνεται παράξενο η καρδιά μου κτυπούσε πολύ δυνατά και το στομάχι μου είχε σφιχτεί όπως εκείνες τις μέρες που γράφαμε διαγωνίσματα και δεν ήμουν σωστά προετοιμασμένη.
Και να μια δυο μαθήτριες  είχαν έρθει με την ποδιά τους. Μάλλον δεν θα είχαν  τηλεόραση ή δεν θα ήξεραν ακόμα τα νέα.
Φοβήθηκα για μια στιγμή, λες, σκέφτηκα μήπως δεν άκουσα καλά, μήπως την πήραν πίσω την απόφαση ; Σε λίγο άρχισαν να καταφθάνουν οι «κολλητές  μου »… Ευτυχώς κι αυτές τη στολή της παρέλασης φορούσαν …ούτε να χαμε συνεννοηθεί ! Ίσιωσα το κορμί και βγήκα έξω από το δωμάτιο μου. Ο πατέρας μου με κοίταξε γεμάτος απορία…

-« Παρέλαση έχετε σήμερα ; Τι είναι αυτά που φόρεσες;»
-«Καταργήθηκε η ποδιά, μπαμπά, δεν θυμάσαι χθες βράδυ που το ΄παν στην τηλεόραση;»
-«Ρεζιλίκια, τι θα κάμουνε ακόμα… !» απάντησε κι έφυγε βιαστικός για το μαγαζί.
Άρχισα να ανηφορίζω προς το σχολειό, κυριολεκτικά τρέμοντας. Στην αυλή δεν άκουγες τίποτε άλλο παρά  αυτή τη συζήτηση. Και τότε εκείνο το πρωινό πάρθηκε η μεγάλη απόφαση. Την επόμενη μέρα όλες μαζί θα φορούσαμε στο σχολείο παντελόνι  κι έτσι δεν θα ξεχώριζε καμιά και δεν θα μπορούσε κανείς να μας βάλει τις φωνές. Έτσι κι έγινε μόνο που οι «συνέπειες» της εποχής ήταν αστείες και  απίστευτες.
Ο πιο αυστηρός καθηγητής δεν ήταν ο λυκειάρχης μας , ήταν εκείνος των μαθηματικών που με τη γνωστή του στάση να περπατά με τα χέρια δεμένα πίσω χαμηλά στην πλάτη του, μπήκε στην τάξη κι άρχισε να εξετάζει όλα τα κορίτσια μία, μία, όρθιες στον πίνακα , με το γνωστό ύφος και βλέμμα που σε έσκιζε στα δύο.
Τα αγόρια κοίταζαν απορημένα και αμίλητα. Δεν ακουγόταν παρά μόνο όποιος μιλούσε να πει κάτι σχετικό με την άσκηση.  Φυσικά όλες είχαμε  ένα θεματάκι με τα μαθηματικά και κείνος δεν άντεξε …
-«Αλίμονο, άρχισε να φωνάζει, που να βρεθεί χρόνος για διάβασμα στο σπίτι , να φορέσετε όμως παντελόνια και να κάνετε τις ωραίες , είχατε χρόνο, σα δε ντρέπεστε…!».
Πέταξε όσο πιο μακριά μπορούσε την κιμωλία που κρατούσε κι έφτασε ίσαμε τον απέναντι τοίχο. Ο θόρυβος που έκανε τούτο δω το τόσο μικρό πραγματάκι σαν έπεφτε στο πάτωμα ήταν σαν να έγραφε η ιστορία με μεγάλα γράμματα στον τοίχο της ψυχής μας δυο λέξεις : «Ελευθερία …επιτέλους!» Ήμουν εγώ εκείνη τη στιγμή δίπλα στον πίνακα, με κατεβασμένο και λίγο λοξά γυρισμένο το κεφάλι κλείνοντας το μάτι στις υπόλοιπες… σαν μια παλιά ελληνική ταινία !
Με αφορμή αυτήν την επέτειο έψαξα στην βαλίτσα του παρελθόντος μου κάτω στην αποθήκη και βρήκα σήμερα το πρωί την τελευταία σκούρα μπλε ποδιά μου μαζί με ένα  τεύχος της « Μανίνας» και  μια άσπρη κορδέλα.
Η ποδιά μου, «Τσεκλένης», ήταν με πιέτες και σκούρο μπλε χρώμα… Αμέσως ήρθαν στο νου μου όλα εκείνα τα χρόνια, η αυλή, το σχολείο, οι αγωνίες ,οι συμμαθητές και συμμαθήτριες, οι χαρές και οι λύπες μας.
Οι καθηγητές , μαζί κι εκείνος που μού ‘λεγε συχνά πως «… να αρχίσεις να κεντάς, να φτιάχνεις από τώρα την προίκα σου, οι εκθέσεις σου είναι σαν αυτοτελή επεισόδια τρόμου, ούτε απέξω δεν θα δεις την πόρτα του πανεπιστήμιου…».
Μα πάνω απ΄ όλα θυμήθηκα πως όσο κι αν πολεμήθηκε η ποδιά, όσο και αν είπαν πως καλύτερα ήταν που καταργήθηκε γιατί δήλωνε την καταπίεση, την ιδρυματοποίηση και χίλια δυο άλλα κι από την άλλη μεριά αυτοί  που στάθηκαν απέναντι και φώναζαν πως αυτό δεν έπρεπε να συμβεί, εγώ ένα έχω να πω.
Η σχολική ποδιά ήταν το σύμβολο μιας εποχής αλλιώτικης  που κουβαλούσε άλλες αξίες, άλλα πιστεύω κι άλλες φωνές. Σίγουρα όμως αυτό το μπλε χρώμα σκούρο ή ανοιχτό ήταν δεμένο με τα πιο όμορφα χρόνια της νιότης μας ..!
Έκλεισα τη βαλίτσα …και τις αναμνήσεις μου… άλλη φορά πάλι!
Πηγή
 

tip

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Tip Hero.

«Είμαι η φύση»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Τι λες τώρα;.

Τι λες τώρα;

1 Ιανουαρίου στις 10:30 π.μ. ·

Οι ζωές των ανθρώπων… ανάποδα.

 

«Είμαι η φύση»: Το συγκλονιστικό βίντεο που θα αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεσαι.

Με το βίντεο “Ι am nature” (Είμαι η φύση), η περιβαλλοντική οργάνωση WWF στέλνει ένα δυνατό συμβολικό μήνυμα, δείχνοντας τις ζωές των ανθρώπων… ανάποδα.

tilestwra.com

Πρωτοχρονιά για… τα μάτια της Κλεοπάτρας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

 

 

Πρωτοχρονιά για… τα μάτια της Κλεοπάτρας

Ο Ιανουάριος, πρώτος μήνας του χρόνου για τους Ρωμαίους, πήρε το όνομά του από τον Ιανό, τον θεό με...

maiandros.blogy.gr

Ο Ιανουάριος, πρώτος μήνας του χρόνου για τους Ρωμαίους, πήρε το όνομά του από τον Ιανό, τον θεό με τα δύο πρόσωπα
Πότε και πώς ξεκινήσαμε να γιορτάζουμε την αρχή του χρόνου μέσα στον χειμώνα; Μια φανταστική ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα
Μία από τις λίγες σταθερές στη ζωή μας είναι η πρώτη ημέρα του χρόνου. Λες «Πρωτοχρονιά» και η σκέψη σου πλημμυρίζει από γεύσεις βασιλόπιτας, άχνης και μελομακάρονου, ζέστη πυρωμένων κάρβουνων στο τζάκι και κουτιά δώρων κάτω από το δένδρο. Αλλά… από πότε γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά; Και ήταν ανέκαθεν καταμεσής του χειμώνα για… όλους;
Μπορώ να σας δώσω την απάντηση εν συντομία, στεγνά και με σαφήνεια, σαν να “μαι η Βικιπαίδεια. Καθώς όμως οι γιορτινές ημέρες είναι οι ημέρες των παραμυθιών, λέω να σας πω την ιστορία σαν διασκεδαστικό παραμύθι. Ακούστε:
46 π.Χ.
Η ζεστή ηλιαχτίδα που χόρεψε στο δεξί του μάτι τον έκανε να ανοίξει το αριστερό. Αντίκρυ του, σε απόσταση μισού μαξιλαριού, βρίσκονταν τα υπέροχα μάτια Εκείνης που τον παρατηρούσαν αλληθωρίζοντας ελαφρά. «Ξύπνησες» του είπε γλυκά. «Τι ονειρευόσουν;».
«Είδα κάτι πολύ περίεργο: ότι μπήκαμε στο ίδιο σπίτι από διαφορετικές πόρτες και κινηθήκαμε ο ένας προς τον άλλον… αλλά ανοίγαμε συνεχώς λάθος πόρτες και δεν συναντιόμασταν ποτέ!».
Η Κλεοπάτρα ανακάθησε ανήσυχη αφήνοντας τώρα τo υπέροχο σώμα της στη θέα και του δεξιού ματιού του Ιούλιου. Κούνησε το κεφάλι της και με έναν στεναγμό άφησε διαμαντένιο δάκρυ να κυλήσει στο αλαβάστρινο μάγουλό της.
«Τι είναι; Τι σημαίνει αυτό;» ρώτησε ανήσυχος ο Καίσαρας.
«Είναι οι εχθροί μας που θέλουν να μας χωρίσουν» είπε περίλυπη η Κλεοπάτρα. «Είναι αυτοί που δεν θέλουν με κανέναν τρόπο να μονοιάσουν οι Ρωμαίοι με τους Ελληνες. Σπέρνουν διχόνοια και μίση, με την ελπίδα να εξεγερθούν οι ανατολικές επαρχίες, αναγκάζοντάς σε να ξεχάσεις την κατάκτηση της Καληδονίας. Πιστεύουν ότι έτσι θα μαδήσουν τις δάφνες σου, θα σου στερήσουν τα πολύτιμα μεταλλεύματα του Βορρά και θα αποτρέψουν την αναγόρευσή σου από δικτάτορα σε αυτοκράτορα».
Ηταν η σειρά του Καίσαρα να ανακαθήσει τώρα σκεφτικός. Επειτα από ένα λεπτό σιγής σηκώθηκε και άρχισε να ντύνεται. Δένοντας και τον τελευταίο ιμάντα του θώρακά του έκλεισε τα μάτια και ρούφηξε μια τζούρα από την αύρα της καλοκαιριάτικης μέρας που υψωνόταν πάνω από το λιμάνι της Αλεξάνδρειας. «Δεν θα τους περάσει!» είπε στο τέλος άγρια.
«Τι εννοείς;» είπε εκείνη δίπλα του.
«Την Πρωτοχρονιά θα μπούμε θριαμβευτές στη Ρώμη οι δυο μας και θα στεφθείς πλάι μου αυτοκράτειρα» της απάντησε.
Τον κοίταξε ανοίγοντας τα γατίσια μάτια της ορθάνοιχτα. «Μα… είσαι ήδη παντρεμένος» ψέλλισε.
«Το διαζύγιο από την Καλπουρνία δεν είναι το πρόβλημα» είπε εκείνος αποφασιστικά. «Το πρόβλημα είναι ότι για να είναι νόμιμος ο γάμος μας πρέπει να είσαι Ρωμαία. Ε, λοιπόν, αυτή η Πρωτοχρονιά θα βρει όλους τους πολίτες των πρώην ελληνικών βασιλείων ρωμαίους πολίτες».
Όλοι ρωμαίοι πολίτες
Δύο ώρες μετά μια έκτακτη σύσκεψη συγκλήθηκε από τον Καίσαρα, με τους στρατηγούς, τους λόγιους και τους γραφιάδες να έρχονται αλαφιασμένοι στη σύναξη. Οταν όλοι ήταν στη θέση τους, ο Καίσαρας μπήκε και τους καλημέρισε σοβαρός.
«Όπως όλοι γνωρίζετε» ξεκίνησε «στα νότια και στα ανατολικά της Ρώμης έχουμε πλέον ειρήνη. Είμαστε λοιπόν ελεύθεροι να ξανανοίξουμε τους αρχαίους δρόμους του Βορρά, προς τα μεταλλεία της Ιέρνης και της Καληδονίας, που θα διασφαλίσουν την παντοτινή στρατιωτική και οικονομική ηγεμονία της Ρώμης.
Ωστόσο, για να αποδυθούμε απερίσπαστοι στους νέους στόχους, θα πρέπει να διασφαλίσουμε οριστικά τα νώτα μας με την ενοποίηση των λαών που διοικούμε, με την ομογενοποίηση του ρωμαϊκού και του ελληνικού πολιτισμού. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί όμως να προχωρήσει ενόσω οι υποτελείς μας των ελληνικών βασιλείων αισθάνονται πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Γι” αυτό σκοπεύω να τους αναγορεύσω ρωμαίους πολίτες».
Σταμάτησε και κοίταξε τα υποκριτικά ανέκφραστα πρόσωπα όλων τους. «Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια τόσο αιφνίδια αλλαγή» συνέχισε «κρίνω ότι είναι να συνδυαστεί η έλευση του Νέου Ετους με την έλευση μιας Νέας Εποχής για τη Μεσόγειο.
Εχω λοιπόν συντάξει μια επιστολή προς όλους τους επάρχους των πρώην βασιλείων των διαδόχων του Αλεξάνδρου, αντίγραφο της οποίας έχετε όλοι μπροστά σας. Σε αυτήν τους καλώ να αποστείλουν ως την Πρωτοχρονιά, στη Ρώμη, από μία κοόρτη και ένα σώμα βοηθητικών που θα συναπαρτίσουν όλες μαζί τη Μακεδονική Λεγεώνα. Ο ρόλος της θα είναι να υπερασπίζεται πρώτη αυτή τις ρωμαϊκές κτήσεις τόσο στην ελληνική χερσόνησο όσο και στα ελληνικά βασίλεια της Ασίας και της Αφρικής.
Επειτα από μια πομπή θριάμβου, τα μέλη της Μακεδονικής Λεγεώνας θα χρισθούν την Πρωτοχρονιά ρωμαίοι πολίτες και μαζί με αυτούς όλοι οι πολίτες των χωρών προέλευσής τους. Λοιπόν, διαβάστε την και πείτε μου αν διαφωνεί κανείς».
Ακολούθησε σιωπή. Κανείς δεν έδειχνε την παραμικρή διάθεση αμφισβήτησης της θέλησης του Καίσαρα εκτός… από ένα μικρό βηξιματάκι που ακούστηκε από τον μέγα αστρονόμο του Μουσείου της Αλεξάνδρειας, τον Σωσιγένη. «Ναι;» έκανε ο Ιούλιος.
«Εεε… εκλαμπρότατε Καίσαρ» έκανε ο γέρος «μόνο περιδεής και ευγνώμων μπορώ να δηλώσω για την ευμένεια και εμπιστοσύνη με την οποία περιβάλλετε τους έλληνες υπηκόους σας με τούτη την απόφαση».
«Αλλά;» έκανε ανυπόμονα ο Καίσαρας.
«Επί της ουσίας, επομένως, ουδέν θα είχα να προσθέσω. Αλλά… να, επί του τύπου, θα παρακαλούσα να μου επιτρέψετε κάποιες λεκτικές παρεμβάσεις που, χωρίς να αλλοιώνουν διόλου την ουσία, θα καθιστούσαν ίσως πιο καταληπτές τις προθέσεις σας».
«Α, όχι, Σωσιγένη. Αυτή τη φορά δεν θα δεχθώ καμία διπλωματική διακόσμηση. Η επιστολή αυτή θα σταλεί ως έχει. Και θα απαιτήσω την απάντηση όλων τους εντός μηνός. Καλημέρα σας».
Πρωτοχρονιάτικος κυκεώνας
Ο μήνας πέρασε, με τον Ιούλιο να καταστρώνει σχέδια για την εκστρατεία στις σημερινές Ιρλανδία και Σκωτία και την Κλεοπάτρα να διαλέγει τα προικιά που θα κουβαλούσε μαζί της στη Ρώμη – σκόπευε να τα απλώσει πάνω σε ελέφαντες για να μπουν στο μάτι και της πιο στραβής ρωμαίας αρχόντισσας. Τελικά μαζεύτηκαν όλοι οι μαντατοφόροι από τις ανατολικές επαρχίες και το συμβούλιο επανασυγκλήθηκε.
Πρώτος παρουσιάστηκε ο απεσταλμένος του κυβερνήτη της Γαλιλαίας Αντίπατρου. Ο Ιούλιος ζήτησε από τον Σωσιγένη να διαβάσει την απάντηση μεγαλοφώνως, αντιπαρερχόμενος τις κλασικές εισαγωγικές κολακείες.
«Με ευγνωμοσύνη λοιπόν ασμένως αποδέχομαι την πρόσκλησή σας, Καίσαρ, και σπεύδω για την ετοιμασία των στρατιωτικών αγημάτων που μου ζητήσατε.
Παρακαλώ, όμως, διευκρινίσατέ μου το εξής: τα στρατεύματα αυτά θα απαρτίζονται από Ιουδαίους, που παραδοσιακά υποδέχονται το νέο έτος κατά τη Ρος Χασανά, στην αρχή του φθινοπώρου. Δεδομένου όμως ότι η επιστολή σας αναφέρεται στον ελληνικό πολιτισμό, ενδεχομένως εννοείτε την αρχή του χρόνου σύμφωνα με το ημερολόγιο που επιβλήθηκε στην Ιουδαία από τη δυναστεία των Σελευκιδών. Σε μια τέτοια περίπτωση θα εννοείτε την άφιξή τους στη Ρώμη σε έξι μήνες από τώρα. Παρακαλώ ταπεινά για τη διασάφηση του θέματος».
Ο Ιούλιος κοίταξε ξαφνιασμένος τον Σωσιγένη και εκείνος… το πάτωμα. «Βρωμόγερε, αυτό λοιπόν εννοούσες τότε!» μουρμούρισε μέσα από τα δόντια του ο Καίσαρας. «Διάβασέ μας την επόμενη επιστολή» του φώναξε.
«Από την Αθήνα ο έπαρχος Φιλήμων λέει… δεδομένου ότι η έναρξη του νέου έτους είναι καθ” ημάς τον μήνα Ποσειδεώνα, αλλά κατά τους Ρωμαίους τον επόμενο μήνα, τον καθ” ημάς Γαμηλίωνα, πότε ακριβώς επιθυμείτε να βρίσκονται στη Ρώμη οι στρατιώτες μας;».
«Και η επόμενη;» βρυχήθηκε φουρκισμένος ο Ιούλιος.
«Από την Πέλλα ο έπαρχος Δημήτριος: …να βρίσκονται τα στρατεύματα στη Ρώμη τέλος του Αυδυναίου ή αρχές του Περίτιου;».
«Μα τον Κάστορα και τον Πολυδεύκη μαζί!» ανέκραξε τώρα απελπισμένος ο Καίσαρ. «Η επιστολή από τους Δελφούς τι λέει;».
«Το Μαντείο των Δελφών» συνέχισε ατάραχος ο Σωσιγένης «διαβεβαιοί τη μεγαλειότητά σας ότι θα στείλει τους Φωκαείς του όποτε επακριβώς του ζητήσετε, είτε στα τέλη του μηνός Δαιδοφορίου, που αλλάζει το έτος στα καθ” αυτών, ή στις αρχές του μηνός Αμαλίου, που αλλάζει στη Ρώμη».
Η γροθιά του Καίσαρα έπεσε με έναν γδούπο στο μακρύ μαρμάρινο τραπέζι των συσκέψεων κάνοντας τις μολυβένιες γαλέρες που είχαν συσσωρευτεί στις ακτές τις Καληδονίας να απογειωθούν από τον χάρτη. «Δεν κυβερνιέται μια αυτοκρατορία με έναν αχταρμά ημερολογίων» φώναξε. «Αναστέλλουμε όλες τις ετοιμασίες για πολιτική εξίσωση μέχρι να φτιάξουμε ένα ημερολόγιο κοινά αποδεκτό από όλους τους υπηκόους μας. Σωσιγένη, στρώσου στη δουλειά!» είπε και έφυγε από τη σύσκεψη.
Βγαίνοντας έπεσε πάνω στην Κλεοπάτρα που τα είχε ακούσει όλα.
«Λυπάμαι» πήγε να της πει, αλλά εκείνη τίναξε πεισματάρικα το πιγούνι της. «Μέχρι να βρεις το πότε πέφτει η Πρωτοχρονιά» του είπε «μην κάνεις τον κόπο να με ζητήσεις. Μπορείς να κοιμάσαι… με τον Βρούτο» του πέταξε και έφυγε λικνίζοντας υπέρμετρα τους γοφούς της.
Περιττό να προσθέσουμε ότι ο Σωσιγένης όρισε επακριβώς το πότε είναι η Πρωτοχρονιά, ο Ιούλιος την επέβαλε σε όλη την αυτοκρατορία και η χριστιανοσύνη μετέπειτα «εφηύρε» τον Αϊ-Βασίλη για να συμπλεύσει με τα δώρα που ανταλλάσσονταν κατά την παράδοση κάθε αρχή νέου έτους. Λέτε να οφείλουμε την ιδέα των δώρων στα… προικιά της Κλεοπάτρας;
 

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.

Ἑλληνοϊστορεῖν

1 Ιανουαρίου στις 9:45 π.μ. ·

«Η Ρωμανία κι αν επέρασε, ανθεί και φέρει κι άλλο».
Όσο υπάρχουν αρνητές γενοκτονιών και φιλοκεμαλικοί στην εξουσία της Ελλάδος, χρέος του απλού πολίτη είναι να αναδεικνύει την ιστορία και τον πολιτισμό των Αλύτρωτων Πατρίδων μας.

(Βλέπε επίσης και το χρησιμότατο: http://ellinoistorin.gr/?p=3587)

[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://ellinoistorin.gr/]

 

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΡΡΙΑΝΟΥ

. . ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΥΞΕΙΝΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΡΡΙΑΝΟΥ . Εις τον Αυτοκράτορα Καίσαρα Τραϊανό Αδριανό τον Σεβαστό ο Αρριανός εύχεται το χαίρε.…

ellinoistorin.gr

χιονοδρομικό Κέντρο Περτούλι Τρικάλων

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη trikalaola.blogspot.com - gr "ΤρίκαλαΟΛΑ".

 

trikalaola.blogspot.com - gr "ΤρίκαλαΟΛΑ"

31 Δεκεμβρίου 2015 στις 11:23 π.μ. · Pýli ·

LIVE ΤΏΡΑ η κάμερα του Trikalaola.gr στο χιονοδρομικό Κέντρο Περτούλι Τρικάλων. Περισσότερα σε λίγο στο Trikalaola.gr