Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.
Ἑλληνοϊστορεῖν
Σαν σήμερα, το 842, πεθαίνει ο Αυτοκράτορας (829-842) Θεόφιλος.
Καταγόταν από την πόλη Αμόριο, την ανατολικότερη της Φρυγίας, εκεί οπού γεννήθηκε ο πατέρας του, αυτοκράτορας Μιχαήλ Β΄. Νεότατος διακρίθηκε κατά της στάσης του στρατηγού Θωμά και ο πατέρας του τον έκανε συμβασιλιά το 823.
Τότε, οι Σαρακηνοί κατέλαβαν την Κρήτη. Αλλά ο Θεόφιλος, που έμεινε μόνος αυτοκράτωρ τον Οκτώβριο του 829, όταν πέθανε ο πατέρας του, πραγματοποίησε τρομερές επιχειρήσεις κατά των Αράβων, στα ανατολικά. Τον Ιούλιο του 833 πέθανε ο καλίφης Αλ Μαμούν και ο Θεόφιλος για τρία χρόνια ασχολήθηκε με ειρηνικά έργα, πολύ σπουδαία. Ο νέος, όμως, χαλίφης Αλ Μοτασσίμ άρχισε τις εχθροπραξίες και ο μαχητικός Θεόφιλος οδήγησε το στρατό του μέχρι τον Ευφράτη. Κατέλαβε τα Σαμόσατα και εκυρίευσε την πατρίδα του καλίφη Σωζόπετρα, την οποία και κατέσκαψε το 836. Στην Κωνσταντινούπολη ετέλεσε θρίαμβο. Αλλά ο καλίφης συγκέντρωσε τεράστιο στρατό και ανέβηκε μέχρι το Αμόριο για να κάνει τα ίδια στο Θεόφιλο. Το σπουδαιότατο φρούριο, που ήταν και μεγάλο κέντρο εμπορίου, με ιουδαίους και τσιγγάνους, είχε δεχτεί τις περισσότερες πολιορκίες από κάθε άλλο. Αρχές Σεπτεμβρίου του 838 χτύπησαν τα στίφη την πόλη που υπέκυψε από προδοσία στις 24 του μήνα και καταστράφηκε (άλλοι μιλούν για Αύγουστο μήνα). Ο Θεόφιλος, που δεν ήταν πια για το λαό ο «άθεος» εικονομάχος, αλλά ο μέγιστος και δραστήριος αυτοκράτωρ, δε μπόρεσε να τη σώσει. Η σφαγή ήταν μεγάλη και οι αιχμάλωτοι χιλιάδες, που κόσμησαν το θρίαμβο του καλίφη στη Βαγδάτη. Εκεί με τρομερά μαρτύρια, προπαντός οι στρατηγοί, δεν αλλαξοπίστησαν και γι’ αυτό τους αποκεφάλισαν. Η Εκκλησία τους τιμά ως αγίους στις 6 Μαρτίου.
Υπάρχει και δημώδες άσμα, σχετικό με το φημισμένο κάστρο του Αμορίου. Ο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι το 840, που έγινε ειρήνη και γύρισαν οι εναπομείναντες αιχμάλωτοι, με τα χάλια τους. Ο ίδιος ο Θεόφιλος είχε ταλαιπωρηθεί πολύ και σιγά-σιγά «έπεφτε» και πέθανε 20 Ιανουαρίου του 842.
Στα εσωτερικά του κράτους δεν άφησε οικονομικά προβλήματα, ενώ επί της βασιλείας του χτίστηκαν πολυτελή οικοδομήματα, παλάτια, νοσοκομεία κλπ. Η δικαιοσύνη και οι ευεργεσίες ήταν από τα βασικά του χαρακτηριστικά. Κυκλοφορούσε στις αγορές «ινκόγνιτο» και μάθαινε για τις τιμές τροφίμων, καυσίμων, ρούχων κλπ. Για την αμεροληψία του αναφέρουν ένα γεγονός που εντυπωσιάζει. Κάποιος, λέει, στρατηγός πήρε το θαυμάσιο άλογο ενός ιππέα και το χάρισε στον Θεόφιλο σαν να ήτανε δικό του. Ο στρατιώτης, που ως τότε σωζότανε με το άλογό του, σκοτώθηκε στη μάχη. Η χήρα του, που δεν είχε πια να θρέψει τα παιδιά της, πήγε και σταμάτησε με θάρρος, σε βασιλική πομπή προς τις Βλαχέρνες, μπροστά στον αυτοκράτορα, ζητώντας του να την ακούσει, αρπάζοντας το χαλινάρι από το άλογο που την ήξερε. Ο Θεόφιλος την άκουσε και φώναξε τον έκπληκτο στρατηγό σε απολογία. Αυτός παραδέχτηκε την ενοχή του και ζήτησε χάρη. Ο Θεόφιλος, όμως, τον έστειλε στην εξορία και όρισε τη χήρα και τα παιδιά της κληρονόμους του ενόχου. Αυτά τα αναφέρει ο Σκυλίτζης, ο Ψευδο-Κωδινός κ. ά.
Απ’ όσα λένε, φαίνεται πως ο Θεόφιλος έπαιρνε θέση πάντα υπέρ των φτωχών. Χαρακτηρίστηκε ως ευπαίδευτος, δίκαιος, φιλόπονος, γενναίος, φιλόκαλος, αλλά και φιλύποπτος, εύπιστος και πολλές φορές αυστηρός και βίαιος, όπως συνέβη στην περίπτωση της Εικονομαχίας.
(Πηγή κειμένου: http://www.patris.gr/articles/107507?PHPSESSID#.Ut1hkxBYnIU)
[Εικόνα: Ο Θεόφιλος σε μικρογραφία από το χρονικό του Ιωάννη Σκυλιτζη]
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://ellinoistorin.gr/]
Καταγόταν από την πόλη Αμόριο, την ανατολικότερη της Φρυγίας, εκεί οπού γεννήθηκε ο πατέρας του, αυτοκράτορας Μιχαήλ Β΄. Νεότατος διακρίθηκε κατά της στάσης του στρατηγού Θωμά και ο πατέρας του τον έκανε συμβασιλιά το 823.
Τότε, οι Σαρακηνοί κατέλαβαν την Κρήτη. Αλλά ο Θεόφιλος, που έμεινε μόνος αυτοκράτωρ τον Οκτώβριο του 829, όταν πέθανε ο πατέρας του, πραγματοποίησε τρομερές επιχειρήσεις κατά των Αράβων, στα ανατολικά. Τον Ιούλιο του 833 πέθανε ο καλίφης Αλ Μαμούν και ο Θεόφιλος για τρία χρόνια ασχολήθηκε με ειρηνικά έργα, πολύ σπουδαία. Ο νέος, όμως, χαλίφης Αλ Μοτασσίμ άρχισε τις εχθροπραξίες και ο μαχητικός Θεόφιλος οδήγησε το στρατό του μέχρι τον Ευφράτη. Κατέλαβε τα Σαμόσατα και εκυρίευσε την πατρίδα του καλίφη Σωζόπετρα, την οποία και κατέσκαψε το 836. Στην Κωνσταντινούπολη ετέλεσε θρίαμβο. Αλλά ο καλίφης συγκέντρωσε τεράστιο στρατό και ανέβηκε μέχρι το Αμόριο για να κάνει τα ίδια στο Θεόφιλο. Το σπουδαιότατο φρούριο, που ήταν και μεγάλο κέντρο εμπορίου, με ιουδαίους και τσιγγάνους, είχε δεχτεί τις περισσότερες πολιορκίες από κάθε άλλο. Αρχές Σεπτεμβρίου του 838 χτύπησαν τα στίφη την πόλη που υπέκυψε από προδοσία στις 24 του μήνα και καταστράφηκε (άλλοι μιλούν για Αύγουστο μήνα). Ο Θεόφιλος, που δεν ήταν πια για το λαό ο «άθεος» εικονομάχος, αλλά ο μέγιστος και δραστήριος αυτοκράτωρ, δε μπόρεσε να τη σώσει. Η σφαγή ήταν μεγάλη και οι αιχμάλωτοι χιλιάδες, που κόσμησαν το θρίαμβο του καλίφη στη Βαγδάτη. Εκεί με τρομερά μαρτύρια, προπαντός οι στρατηγοί, δεν αλλαξοπίστησαν και γι’ αυτό τους αποκεφάλισαν. Η Εκκλησία τους τιμά ως αγίους στις 6 Μαρτίου.
Υπάρχει και δημώδες άσμα, σχετικό με το φημισμένο κάστρο του Αμορίου. Ο πόλεμος συνεχίστηκε μέχρι το 840, που έγινε ειρήνη και γύρισαν οι εναπομείναντες αιχμάλωτοι, με τα χάλια τους. Ο ίδιος ο Θεόφιλος είχε ταλαιπωρηθεί πολύ και σιγά-σιγά «έπεφτε» και πέθανε 20 Ιανουαρίου του 842.
Στα εσωτερικά του κράτους δεν άφησε οικονομικά προβλήματα, ενώ επί της βασιλείας του χτίστηκαν πολυτελή οικοδομήματα, παλάτια, νοσοκομεία κλπ. Η δικαιοσύνη και οι ευεργεσίες ήταν από τα βασικά του χαρακτηριστικά. Κυκλοφορούσε στις αγορές «ινκόγνιτο» και μάθαινε για τις τιμές τροφίμων, καυσίμων, ρούχων κλπ. Για την αμεροληψία του αναφέρουν ένα γεγονός που εντυπωσιάζει. Κάποιος, λέει, στρατηγός πήρε το θαυμάσιο άλογο ενός ιππέα και το χάρισε στον Θεόφιλο σαν να ήτανε δικό του. Ο στρατιώτης, που ως τότε σωζότανε με το άλογό του, σκοτώθηκε στη μάχη. Η χήρα του, που δεν είχε πια να θρέψει τα παιδιά της, πήγε και σταμάτησε με θάρρος, σε βασιλική πομπή προς τις Βλαχέρνες, μπροστά στον αυτοκράτορα, ζητώντας του να την ακούσει, αρπάζοντας το χαλινάρι από το άλογο που την ήξερε. Ο Θεόφιλος την άκουσε και φώναξε τον έκπληκτο στρατηγό σε απολογία. Αυτός παραδέχτηκε την ενοχή του και ζήτησε χάρη. Ο Θεόφιλος, όμως, τον έστειλε στην εξορία και όρισε τη χήρα και τα παιδιά της κληρονόμους του ενόχου. Αυτά τα αναφέρει ο Σκυλίτζης, ο Ψευδο-Κωδινός κ. ά.
Απ’ όσα λένε, φαίνεται πως ο Θεόφιλος έπαιρνε θέση πάντα υπέρ των φτωχών. Χαρακτηρίστηκε ως ευπαίδευτος, δίκαιος, φιλόπονος, γενναίος, φιλόκαλος, αλλά και φιλύποπτος, εύπιστος και πολλές φορές αυστηρός και βίαιος, όπως συνέβη στην περίπτωση της Εικονομαχίας.
(Πηγή κειμένου: http://www.patris.gr/articles/107507?PHPSESSID#.Ut1hkxBYnIU)
[Εικόνα: Ο Θεόφιλος σε μικρογραφία από το χρονικό του Ιωάννη Σκυλιτζη]
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://ellinoistorin.gr/]
