Γουίλμπουρ Σκόβιλ (1865 – 1942)

Maria Dimitriou από Σαν Σήμερα .gr

 

Γουίλμπουρ Σκόβιλ (1865 – 1942)

Αμερικανός φαρμακοποιός, που δημιούργησε το 1912 τη λεγόμενη «κλίμακα Σκόβιλ», που μετρά την «καυστικότητα» των ποικίλλων ειδών της πιπεριάς. Γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου του 1865...

sansimera.gr

Αμερικανός φαρμακοποιός, ο οποίος δημιούργησε τη λεγόμενη «κλίμακα Σκόβιλ» (1912) που μετρά την «καυστικότητα» των ποικίλλων ειδών της πιπεριάς.
Ο Γουίλμπουρ Λίνκολν Σκόβιλ (Wilbur Lincoln Scoville) γεννήθηκε στο Μπρίτζπορτ του Κονέκτικατ στις 22 Ιανουαρίου 1865. Σπούδασε Φαρμακευτική στο Κολέγιο Επιστημών Φαρμακευτικής και Υγείας της Μασαχουσέτης, στο οποίο αργότερα διατέλεσε καθηγητής.
Το 1895 έγραψε το βιβλίο «The Art of Compounding» («Η Τέχνη της Χημικής Ένωσης»), που αποτέλεσε βιβλίο αναφοράς για τη φαρμακολογία έως τη δεκαετία του '60. Έγραψε, επίσης, το βιβλίο «Extract and Perfumes» («Εκχύλισμα και Αρώματα»), που περιέχει εκατοντάδες συνταγές παρασκευής αρωμάτων.
Το 1912 κι ενώ εργαζόταν στην φαρμακευτική εταιρεία Parke-Davis, δημιούργησε την «κλίμακα Σκόβιλ», γνωστή και ως «Οργανοληπτική Δοκιμασία Σκόβιλ» («Scoville Organoleptic Test»), η οποία μετρά την «καυστικότητα» των ποικίλλων ειδών της πιπεριάς.
Ο Γουίλμπουρ Σκόβιλ πέθανε στο Γκέινσβιλ της Φλώριδας στις 10 Μαρτίου 1942. Ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.

Περί Πηγών...

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/1544#ixzz42v6pDYCj

ΣΤΑ ΣΦΑΚΙΑ ΤΟ 1867

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

ΤΑ ΠΕΙΡΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΗΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ ΤΟΥ ΟΜΕΡ ΣΤΑ ΣΦΑΚΙΑ ΤΟ 1867 |...

ellinoistorin.gr

Δώρα Στράτου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.

 

Ἑλληνοϊστορεῖν

20 Ιανουαρίου 2015 

Σαν σήμερα, το 1988, πεθαίνει η χορογράφος και λάτρης της λαϊκής μας παράδοσης Δώρα Στράτου.
Το 1967 πήρε το Παγκόσμιο Βραβείο Θεάτρου, τη σημαντικότερη διεθνή διάκριση και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Έγραψε τρία βιβλία: "Μια παράδοση, μια περιπέτεια", "Ελληνικοί χοροί, ένας ζωντανός δεσμός με το παρελθόν" και "Ελληνικοί παραδοσιακοί χοροί". Επίσης, εξέδωσε μία από τις μεγαλύτερες στον κόσμο σειρές δημοτικής μουσικής: 45 δίσκους.
[Οπτικοακουστικό: ΔΩΡΑ ΣΤΡΑΤΟΥ - ΚΑΡΠΑΘΟΣ, Αγαπάς μωρ' αγαπάς & Πάνω χορός http://www.youtube.com/watch?v=GIGL988IhLw]
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://ellinoistorin.gr/]

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΜΝΑΛΗΣ (ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΗΣ)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΜΝΑΛΗΣ (ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΗΣ) | Ἑλληνοϊστορεῖν

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ,ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΙ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΜΝΑΛΗΣ (ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΗΣ) 19 Ιανουαρίου 2015 ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ Σχολιάστε , B Καπετάν Γιάννης Ράμναλης , Ο ΗΡΩΪΚΟΣ ΜΑΚΕΔΟΝΟΜΑΧΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΜΝΑΛΗΣ (…) Η ανατολική Μακεδονία είχε το μειονέκτημα ότι βρισκόταν κοντά στα βουλγαρικά σύνορα, όπου…

ellinoistorin.gr

έξι πέτρινα γεφύρια της Ηπείρου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Μνημεία χαρακτηρίστηκαν έξι πέτρινα γεφύρια της Ηπείρου | Ιστορικοί Περίπατοι

Μνημεία χαρακτηρίστηκαν έξι πέτρινα γεφύρια της Ηπείρου 19/01/2015 Ειδησεογραφίαistorikos Έξι γεφύρια, που χρονολογούνται από τον 18ο…

istorikoiperipatoi.gr

Έξι γεφύρια, που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα έως τις αρχές του 20ού, και διατηρούνται ως αριστοτεχνήματα της παραδοσιακής μηχανικής και γεφυροποιίας της Ηπείρου, αλλά και ως τεκμήρια της ιστορικής κοινωνικότητας του τόπου αυτού στο διάβα δύο αιώνων, χαρακτηρίζονται μνημεία με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Κώστα Τασούλα.

Τα γεφύρια βρίσκονται στη Δόλιανη, την Καλντερούσια, τους Κήπους, στη θέση Σλίβα της Λεπτοκαρυάς, στα Ριζιανά των Νεγάδων του δήμου Ζαγορίου και στο φαράγγι Κουβαρά στο Δολό του δήμου Πωγωνίου Ιωαννίνων και αποτελούν πολύτιμη μαρτυρία της ζωής της τοπικής κοινωνίας και του τρόπου οργάνωσης και κατασκευής τεχνικών έργων.

Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση, τα πέτρινα γεφύρια αποτελούν αναπόσπαστο και σημαντικό μέρος ενός οδικού δικτύου που υπήρξε ζωτικό για την οικιστική ανάπτυξη του συμπλέγματος των Ζαγοροχωρίων.

Η απόφαση του κ. Τασούλα ελήφθη έπειτα από ομόφωνη γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων, της οποίας προηγήθηκε εισήγηση της Διεύθυνσης Προστασίας και Αναστήλωσης Νεωτέρων και Συγχρόνων Μνημείων. Ο δε χαρακτηρισμός των γεφυριών ως μνημείων, έχει σκοπό τη θεσμική εξασφάλιση της διάσωσης, συντήρησης και προβολής της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ηπείρου.

Οι κατασκευές αυτές, που ήταν απαραίτητες για τη μετακίνηση ανθρώπων και εμπορευμάτων στις παραδοσιακές κοινωνίες της Ηπείρου των δύο προηγούμενων αιώνων, δημιουργήθηκαν κάτω από ιδιαίτερες, συχνά επώδυνες ιστορικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Αποτελούν, λοιπόν, πολύ χαρακτηριστικά και αξιόλογα δείγματα της τοπικής αρχιτεκτονικής. Επιπλέον, όμως, αποτελούν αδιάψευστα τεκμήρια των αγώνων των Ηπειρωτών για την προκοπή του τόπου τους και της συμβολής τους στην εξέλιξη της χώρας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η Δόλιανη, που απέχει 43 χλμ. από τα Ιωάννινα, το 1943 πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς. Τότε καταστράφηκαν 93 πετρόκτιστα σπίτια. Όμως, το χωριό διατηρεί ακόμα λιθόστρωτα καλντερίμια, πέτρινες βρύσες, γεφύρια. Το κατάστρωμα του τοπικού γεφυριού, που τώρα χαρακτηρίστηκε μνημείο, είναι λιθόστρωτο, ενώ σε ένα σημείο του έχει προβλεφθεί κόγχη για εικόνισμα ή επιγραφή.

Τα ίχνη της εργασίας των τοπικών μαστόρων φαίνονται και σε άλλα γεφύρια. Σε αυτό της Καλντερούσιας σώζονται οι δοκοθήκες, οι λεγόμενες «σκαλότρυπες» για τη στήριξη των σκαλωσιών. Το γεφύρι Γερομνιού, στους Κήπους Ζαγορίου, καταδεικνύει την επιδεξιότητα των Ηπειρωτών μαστόρων να γεφυρώνουν οποιοδήποτε ρέμα, παραπόταμο ή ποταμό, προκειμένου να συνδεθούν με τα άλλα χωριά, να αποκτήσουν πρόσβαση στα χωράφια, τα βοσκοτόπια ή να εμπορευθούν.

Επισημάνεται ότι το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού θα προχωρήσει και σε άλλες ανάλογες ενέργειες, συνεχίζοντας την προσπάθεια θεσμικής κατοχύρωσης και σύγχρονης ανάδειξης των επιτευγμάτων του παραδοσιακού πολιτισμού μας. Ήδη, η Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Ηπείρου προχωρά σταδιακά στην τεκμηρίωση και καταγραφή των λίθινων γεφυριών της Ηπείρου, με σκοπό την κάλυψη του συνόλου και της προστασίας των αξιόλογων εξ αυτών.

Μέχρι σήμερα έχουν χαρακτηριστεί ως μνημεία περί τα 55 λίθινα γεφύρια της Ηπείρου.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ (Μ. Τζώρα)

 

ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΗΛΙΟΥ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

 

Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ

19 Ιανουαρίου 2015 ·

ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΗΛΙΟΥ
Με αφορμή την προσωπική του μάχη με την κατάθλιψη, ο γνωστός δημοσιογράφος Σταμάτης Μαλέλης συνθέτει ένα μυθιστόρημα με βιωματικά στοιχεία.
Διαβάστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου από εδώ >> http://goo.gl/6uOXlL
Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο θα βρείτε εδώ >> http://ow.ly/FMetV ‪#‎diavazo‬ ‪#‎katathlipsi‬ ‪#‎kontasou‬

Ευαγγέλης και Κωνσταντίνος Ζάππας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Ευαγγέλης και Κωνσταντίνος Ζάππας

Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν…

vlahofonoi.blogspot.com

 

Ευαγγέλης και Κωνσταντίνος Ζάππας

Ευάγγελος Ζάππας

Ο Ευαγγέλης Ζάππας (1800 – 1865) ήταν βλαχόφωνος Έλληνας επιχειρηματίας, φιλάνθρωπος και εθνικός ευεργέτης. Πρωτοστάτησε και έπαιξε κύριο ρόλο στην αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων. 

Γεννήθηκε στο χωριό Λάμποβο της Βορείου Ηπείρου (σημερινή Αλβανία) το 1800. Ήταν ο νεότερος γιος του Βασίλη Ζάππα, έμπορος από τους σημαντικούς της περιοχής και της Σωτηρίας, το γένος Μέξη. Το χωριό ανήκε στην επαρχία Τεπελενίου, γενέτειρα του Αλή Πασά. Ο Ευαγγέλης, σε ηλικία 13 ετών, στρατολογήθηκε απ' τον Αλή Πασά και στάλθηκε φρουρός σε ένα φρούριο κοντά στα Γιάννενα. Με τη συμμαχία των Σουλιωτών με τον Αλή, ο Ζάππας βρέθηκε στο στρατόπεδο του Αγώνα και μεταπήδησε στην εξουσία του Μάρκου Μπότσαρη. Έγινε, μάλιστα, υπασπιστής και τον ακολούθησε. Μετά το θάνατο του Μάρκου Μπότσαρη, ο Ευαγγέλης Ζάππας πολέμησε με τον Κωνσταντίνο Μπότσαρη, αδερφό του ήρωα, και στη συνέχεια με τον στρατηγό Νικόλαο Ζέρβα, τον Λάμπρο Βέικο, τον Γκούρα, με συναγωνιστή τον Μακρυγιάννη, τον Νοταρά και τον Πανουργιά. Το 1824, έγινε ταξίαρχος και διοίκησε τα Βλαχοχώρια των Σαλώνων. Σύμφωνα με άλλες πηγές, πολέμησε με τον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη και τον Οδυσσέα Ανδρούτσο. Στο τέλος της επανάστασης αρνείται την χρηματική αποζημίωση για τους ήρωες της Επανάστασης και μεταναστεύει στο Βουκουρέστιτο 1831. 

Ζάππειο Μέγαρο

Η περιοχή αυτή των Παραδουνάβιων Ηγεμονιών είχε την περίοδο εκείνη μεγάλη ελληνική παράδοση, από την εποχή που η Υψηλή Πύλη διόριζε Φαναριώτες στις διοικητικές θέσεις. Ο Ζάππας εγκαταστάθηκε στη Βλαχία. Η κοινωνικοοικονομική δομή της περιοχής χαρακτηριζόταν από την ισχνότητα αστικών κέντρων και τα μεγάλα κτήματα. Ο Ζάππας εντάχθηκε στην τοπική κοινωνία χρησιμοποιώντας ένα εκλεπτυσμένο σύστημα δημοσίων σχέσεων. Φρόντισε να εξοικειωθεί με τους άρχοντες και τους ηγούμενους των ελληνικών μοναστηριών οι οποίοι διαχειρίζονταν τα μοναστηριακά κτήματα. Ο Ζάππας ακολούθησε την τακτική και άλλων Ελλήνων, νοίκιασε και εκμεταλλεύτηκε μοναστηριακά κτήματα στην περιοχή της Γιαλόμιτζας, κοντά στο Βουκουρέστι. Σε τρεις περίπου δεκαετίες απέκτησε τεράστια περιουσία και αντίστοιχα εισοδήματα. Η μακροχρόνια απουσία του Ευαγγέλου απ' την Ελλάδα και το ρίζωμα του στη Βλαχία, του δημιούργησε  την διάθεση να ευεργετήσει και τις δύο χώρες. 

Ευάγγελος Ζάππας

Ο κύριος αποδέκτης των ευεργεσιών του ήταν η Ελλάδα. Η πιο εντυπωσιακή εκδήλωση της προσφοράς του Ευαγγέλου προς την Ελλάδα ήταν το εγχείρημα αναβίωσης των Ολυμπιακών αγώνων. Ο Ευαγγέλης Ζάππας, μαζί με τον εξάδελφό του Κωνσταντίνο Ζάππα τιμούνται ως εθνικοί ευεργέτες από το 1859, όταν ιδρύθηκαν τα "Νέα Ολύμπια", έκθεση γεωργική, τεχνική και βιομηχανική που ορίστηκε να πραγματοποιούνται ανά τετραετία (στο "Ζάππειο"). Το 1863 ο Ευαγγέλης προσβλήθηκε από ψυχική νόσο. Πέθανε στις 19 Ιουνίου του 1865 στο Μπροστένι, και ο ξάδερφος του Κωνσταντίνος στις 20 Ιανουαρίου του 1892 στο Μάντον της Γαλλίας. Ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας τους το διέθεσαν για κοινωφελείς και εθνικούς σκοπούς στην ιδιαιτέρα πατρίδα τους. Συγκεκριμένα, ίδρυσαν εκπαιδευτήρια στο Λάμποβο, την Πρεμετή, τη Νίβανη, το Δέλβινο και τη Δρόβιανη. 

Παναθηναϊκό Στάδιο

Οι Ζάππειοι αγώνες

Το 1856 έγραψε στο βασιλιά Όθωνα προσφέροντας 400 μερίσματα της Εθνικής Ατμοπλοΐας ώστε τα κέρδη να χρησιμοποιηθούν για την ίδρυση των Ολυμπιακών αγώνων, την Ολυμπιάδα και για τα βραβεία των νικητών των αγώνων. Το 1859 κατάφερε να αναβιώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες σε μια πλατεία της Αθήνας. Το 1865 πέθανε αφήνοντας ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, που χρηματοδότησαν τους αγώνες του 1870 και 1875 που πραγματοποιήθηκαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο που επίσης αναστύλωσε [The Modern Olympics - A Struggle for Revival. The Johns Hopkins University Press. 1996]. Οι Ζάππειοι αγώνες του 1859, 1870 και 1875 ήταν επίσης διεθνείς αφού συμμετείχαν αθλητές από την Ελλάδα και από την Οθωμανική αυτοκρατορία [εδώ]. 

Ο Ζάππας αναβιώνοντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες για πρώτη φορά από την Αρχαιότητα, έθεσε τη βάση για τους μεγάλους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. από το βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν και τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή που ιδρύθηκε το 1894. Ο Ζάππας επίσης χρηματοδότησε τη δημιουργία του Ζαππείου μεγάρου που χρησιμοποιήθηκε για τους αγώνες ξιφασκίας στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 και ως κέντρο τύπου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. 

Κωνσταντίνος Ζάππας
(1814-1892)

Ο Κωνσταντίνος Ζάππας (1814–1892) υπήρξε βλαχόφωνος Έλληνας επιχειρηματίας, φιλάνθρωπος και εθνικός ευεργέτης. Έπαιξε κύριο ρόλο μαζί με τον εξάδελφό του Ευαγγέλη Ζάππα στην αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων.

Γεννήθηκε το 1814 στο υπό οθωμανική διοίκηση Λάμποβο Τεπελενίου (Βόρεια Ήπειρος). Μετά τον θάνατο το Ευαγγέλη Ζάππα, διαχειρίστηκε την περιουσία του εξαδέλφου του, που ορίστηκε και επικαρπωτής της «Επιτροπής των Ολυμπίων», της επιτροπής δηλαδή που είχε σκοπό την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Το 1881 αγόρασε μεγάλα τσιφλίκια στη Θεσσαλία, μερίμνησε για την ανέγερση (1874-1888) του καλλιμάρμαρου Ζαππείου Μεγάρου στην Αθήνα. Με επιδοτήσεις από την προσωπική περιουσία του κτίστηκαν τα πρότυπα Ζάππεια παρθεναγωγεία στην Κωνσταντινούπολη καθώς και πολλά άλλα εκπαιδευτήρια σε πολλές πόλεις και κομωπόλεις της Ηπείρου και της Θράκης και συστήθηκαν υποτροφίες για τη μετεκπαίδευση σπουδαστών στις γεωργικές σχολές της Δυτικής Ευρώπης.

Πέθανε το 1892 στην πόλη Μαντ (Mantes-la-Jolie) της Γαλλίας.

Αδριάντες του Κωνσταντίνου και Ευαγγέλη Ζάππα έχουν ανεγερθεί μπροστά από το Ζάππειο Μέγαρο. (πηγή: εδώ και εδώ) περισσότερα  στο σύνδεσμο

http://vlahofonoi.blogspot.gr/2012/03/blog-post_03.html

 

υποθαλάσσιο μουσείο

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Το μεγαλύτερο υποθαλάσσιο μουσείο του κόσμου! Βρίσκεται στο Μεξικό και...

Το μεγαλύτερο υποθαλάσσιο μουσείο του κόσμου, βρίσκεται στο εξωτικό Κανκούν, στο Μεξικό.Πρόκειται για μία συ...

www.diaforetiko.gr

Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ ((1912; - 22 Ιανουαρίου 1977)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

 

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

22 Ιανουαρίου 2015 ·

Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ ((1912; - 22 Ιανουαρίου 1977)
Το 1956 κι αφού ήδη έχει περάσει 8 χρόνια στην εξορία, μεταφέρεται στην Αθήνα για να δικαστεί -με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας- για το βιβλίο του «Βουρκωμένες μέρες» και συγκεκριμένα για το διήγημα «Οι λύκοι ανεβαίνουν στον ουρανό».
Αφού διαβάστηκε το κατηγορητήριο ερωτώμενος από τον πρόεδρο περί της ενοχής του απαντά:
«Ναι, είμαι ένοχος. Όχι όμως γι’ αυτά που έγραψα, αλλά γι’ αυτά που δεν έγραψα και ακριβώς γιατί δεν τα έγραψα. Κατηγορούμαι ότι έγραψα για τους απλούς ανθρώπους, για τους ανθρώπους του μόχθου, για τους φτωχούς. Μα για ποιους έπρεπε να γράψω; Εγώ αυτούς γνώρισα, αυτούς αγάπησα, μαζί τους μοιράστηκα και τις χαρές και τις πίκρες μου. Δίπλα τους γεύτηκα κι εγώ την πίκρα της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής αδικίας και ήταν οι μόνοι που μου συμπαραστάθηκαν. Γι’ αυτό και αισθάνομαι φταίχτης που δεν έγραψα όσα έπρεπε να γράψω γι’ αυτούς».
Στη συνέχεια καταθέτουν μάρτυρες κατηγορίας και υπεράσπισης. Ανάμεσά τους ο Κώστας Βάρναλης την κατάθεση του οποίου αξίζει να διαβάσει κανείς (στο βιβλίο «Η δίκη του Μενέλαου Λουντέμη», εκδόσεις ΟΛΥΜΠΙΑ - Στρουμπούκης που φοβάμαι όμως ότι είναι εξαντλημένο).
Τέλος ο Λουντέμης καλείται να απολογηθεί και κάνει μια αναδρομή στη ζωή του και περιγράφει μαζί με το δράμα το δικό του το δράμα ενός ολόκληρου λαού. Όταν φτάνει να περιγράψει το δράμα του παιδιού του όταν ο ίδιος βρισκόταν στη Μακρόνησο ο πρόεδρος παρατηρεί: «Απορώ ... πώς δεν υπογράψατε μια δήλωση για να σώσετε από τη δοκιμασία εσάς και το παιδί σας...».
Και ο Λουντέμης απαντά: «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάμω πάλι τέσσερα εγώ!» http://orgilaou.blogspot.gr/

1878 ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1878 ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ – 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ | Ἑλληνοϊστορεῖν

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ - ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ,ΗΠΕΙΡΟΣ,ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1878 ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ – 20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 19 Ιανουαρίου 2011 Karipis Σχολιάστε ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ (1878-1912) Τα πριν την επανάσταση γεγονότα Στις 24 Απριλίου του 1877 η Ρωσία κήρυξε τον πόλεμο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με αφο…

ellinoistorin.gr