Το Φαράγγι της Σαμαριάς βρίσκεται στο νομό Χανίων στην οροσειρά Λευκά Όρη και είναι το μακρύτερο και ίσως το επιβλητικότερο φαράγγι της Ευρώπης.
Έχει μήκος 18 χιλιόμετρα και το πλάτος του κυμαίνεται από τα 150 έως τα 3 μέτρα στο στενότερο σημείο του, τις διάσημες «Σιδερόπορτες». Το 1962 χαρακτηρίστηκε Εθνικός Δρυμός Ελλάδας, ενώ το Συμβούλιο της Ευρώπης το έχει ανακηρύξει μνημείο φυσικής ομορφιάς και είναι τόπος διαμονής πολλών ενδημικών πουλιών και διαφόρων ειδών ζώων. Το πιο γνωστό από τα ζώα που βρίσκουν καταφύγιο στο φαράγγι Σαμαριάς είναι ο κρητικός αίγαγρος (κρι κρι). Επιπλέον, σε αυτό φυτρώνουν σπάνια βότανα και φυτά, όπως το άγριο δίκταμο και τα αγριολούλουδα. Το φαράγγι πήρε το όνομά του από το χωριό Σαμαριά, το οποίο οφείλει την ονομασία του στην βυζαντινή εκκλησία Οσία Μαρία του 14ου αιώνα, που βρίσκεται εκεί και σώζεται έως σήμερα με πολλές εικόνες και τοιχογραφίες. Το χωριό αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν οι λιγοστοί κάτοικοι όταν το φαράγγι χαρακτηρίστηκε Εθνικός Δρυμός. Επί Τουρκοκρατίας, το χωριό Σαμαριά χρησιμοποιούνταν ως κρησφύγετο. Τα εγκαταλελειμμένα σπίτια του χωριού βρίσκονται λίγο πριν τη μέση του φαραγγιού και σήμερα χρησιμοποιούνται από τους φύλακες του δρυμού. Το μικρό αυτό χωριό έχει πηγή και χώρους για να καθίσει κανείς, δηλαδή προσφέρεται για στάση, νερό και πρόχειρο γεύμα σε όσους επισκέπτονται το φαράγγι. Όλο το μονοπάτι έχει πολύ καλή σήμανση και είναι το πιο περπατημένο μονοπάτι στην Ελλάδα. Η κατάβαση ξεκινάει από τη θέση Ξυλόσκαλο του Ομαλού σε υψόμετρο 1.200 μέτρων, συνήθως αρκετά νωρίς το πρωί καθώς η διάρκεια της διαδρομής είναι κατά μέσο όρο 6 ώρες, κάτι που σαφώς εξαρτάται από τους ρυθμούς του κάθε επισκέπτη. Η διάσχιση του φαραγγιού της Σαμαριάς αποκαλύπτει ένα συνεχώς εναλλασσόμενο τοπίο, με πηγές, μικρές λιμνούλες, τις τεράστιες πέτρες που αποκαλύπτει η κοίτη του χειμάρρου, και πολλά δέντρα, πλατάνια, πεύκα, κυπαρίσσια. Το τέλος της διαδρομής είναι πανέμορφο και ο επισκέπτης αντικρίζει το Λιβυκό πέλαγος και την υπέροχη παραλία της Αγίας Ρούμελης, όπου μπορεί να διανυκτερεύσει ή να πάρει το καραβάκι για το Λουτρό, τη Χώρα Σφακίων, τη Σούγια ή την Παλαιόχωρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το χειμώνα το φαράγγι είναι κλειστό, διότι είναι πολύ δύσκολο να το διαβεί κανείς. Ανοίγει γύρω στα μέσα Απριλίου και κλείνει τέλος Οκτωβρίου. Για την πεζοπορία στο φαράγγι Σαμαριάς χρειάζεται κατάλληλη ενδυμασία με ελαφριά ανοιχτόχρωμα ρούχα και σκληρά παπούτσια, καθώς και να υπάρχει επαρκής εφοδιασμός σε φαγητό, ενώ νερό δε χρειάζεται να πάρει ο επισκέπτης μαζί του, αφού  σε όλο το μήκος του φαραγγιού υπάρχουν πηγές με καθαρό, πόσιμο νερό.