οι ορθόδοξοι «Βαλεντίνοι»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

14 Φεβρουαρίου · 

 

 

Ακύλας και Πρίσκιλα…οι ορθόδοξοι «Βαλεντίνοι»

Η μνήμη τους μνημονεύεται στο Ορθόδοξο εορτολόγιο, όχι μόνο για το αποστολικό τους έργο, αλλά και για την συζυγική τους σχέση και την αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλον...

protothema.gr

Η μνήμη τους μνημονεύεται στο Ορθόδοξο εορτολόγιο, όχι μόνο για το αποστολικό τους έργο, αλλά και για την συζυγική τους σχέση και την αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλον...

Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου που ξεκίνησε να γιορτάζεται ως η μέρα των ερωτευμένων ήδη από τα Μεσαιωνικά χρόνια στην Ευρώπη, έχει καθιερωθεί στις συνειδήσεις των περισσότερων ως η επίσημη μέρα του έρωτα. Αν και δεν υφίστανται στοιχεία για το πρόσωπο του αγίου Βαλεντίνου και ακόμα αν και η Καθολική Εκκλησία δεν συμπεριλαμβάνει την γιορτή στο επίσημο ημερολόγιό της, η συμβολικότατα της 14ης Φεβρουαρίου για ερωτευμένους διεθνώς, είναι αναμφισβήτητη. Τόση, που έχει υποσκελίσει την παραδοσιακή ορθόδοξη μέρα των ερωτευμένων, που γιορτάζεται στις 13 Φεβρουαρίου. Η ημέρα των Αγίων Ακύλα και Πρίσκιλα. Των ορθόδοξων «Βαλεντίνων», που μαρτύρησαν για την πίστη τους. 

Ο Ακύλας ήταν ένας Εβραίος που είχε γεννηθεί στον Πόντο. Σε νεαρή ηλικία πρέπει να εγκαταστάθηκε στην Ρώμη, όπου και πιθανώς γνώρισε την Πρίσκιλα, την «μικρή Πρίσκα», Ρωμαία, που ίσως ανήκε στην ανώτερη τάξη, με την οποία και παντρεύτηκε. Ως απάντηση στις αναταραχές που είχαν προκληθεί από τους Ορθόδοξους Εβραίους και τους Χριστιανούς Εβραίους της Ρώμης, σχετικά με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού,  ο τέταρτος Αυτοκράτορας Κλαύδιος διέταξε την εκκένωση της αιώνιας πόλης από όλους τους Εβραίους κατοίκους.  

Ο Ακύλας και η Πρίσκιλα έφθασαν στην Κόρινθο, γύρω στο έτος 50 μ. Χ., όπου και συναντήθηκαν με τον Απόστολο Παύλο, ο οποίος είχε μόλις ολοκληρώσει την διδασκαλία του στην Αθήνα. Ο Παύλος που εξασκούσε το επάγγελμα του κατασκευαστή σκηνών, αρνούμενος να χρηματοδοτεί το αποστολικό του έργο από τις εκκλησίες της εποχής, θα γνωρίσει το νεαρό ζευγάρι που ασκούσε το ίδιο επάγγελμα και θα αναπτύξει μαζί τους στενή φιλική σχέση. Ο Ακύλας και η Πρίσκιλα θα μυηθούν στον Χριστιανισμό και θα βαπτισθούν από τον ίδιο τον Παύλο. 

Η αφοσίωσή τους στο πρόσωπό του ήταν τόση που θα τον ακολουθήσουν στο ταξίδι του στην Μικρά Ασία, όπου και θα παραμείνουν για το μεγαλύτερο μέρος της σύντομης ζωής τους, επιδεικνύοντας πλούσιο και σημαντικό αποστολικό έργο. Από την Συρία, θα καταλήξουν στην Έφεσο, όπου θα αναλάβουν πρωτεύοντα ρόλο στην μικρή χριστιανική κοινότητα της εποχής. Στην Καινή Διαθήκη οι αναφορές στο όνομά τους έχουν αποτελέσει θέμα έρευνας για τους θεολόγους, καθώς όσες φορές αναφέρεται πρώτο το όνομα του Ακύλα, άλλες τόσες αναφέρεται και της Πρίσκιλα, γεγονός που οδήγησε αρκετούς θεολόγους να ισχυριστούν πως παρ’ όλο που η θέση της γυναίκας ήταν τότε υποδεέστερη, το αποστολικό τους έργο εθεωρείτο ισάξιο.

 

 Η επιτυχία τους στη διάδοση του Χριστιανισμού τους ανέδειξε σε εξέχοντα μέλη της πρώτο – χριστιανικής εκκλησίας, αλλά τους έκανε και μισητούς στα μάτια φανατικών παγανιστών, καθώς εκείνη την εποχή η Έφεσος, που αποτελούσε κέντρο της παγανιστής λατρείας με τον Ναό της Άρτεμης, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου να αποτελεί το ορόσημο της πόλης, συγκέντρωνε μεγάλο πλήθος παγανιστών. Από χέρια παγανιστών θα βρουν τον μαρτυρικό θάνατο ο Ακύλας και η Πρίσκιλα, σύμφωνα με τις γραφές και η μνήμη τους θα μνημονεύεται στο Ορθόδοξο εορτολόγιο, όχι μόνο για το αποστολικό τους έργο, αλλά και για την συζυγική τους σχέση και την αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλον, καθώς ο συγγραφέας των πράξεων των Αποστόλων, Λουκάς, περιγράφει τον Ακύλα και την Πρίσκιλα, ως το ιδανικό χριστιανικό ζευγάρι.

ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

 

Conspiracy Feeds: ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

conspiracyfeeds.blogspot.com

ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Τα εντυπωσιακά μνημεία που θεωρούνται τα αρχαιότερα της Ευρώπης και αναφέρονται στα έργα του Παυσανία. Γιατί τις έχτιζαν και που βρίσκεται η μεγαλύτερη πυραμίδα στην Ελλάδα.

Οι πυραμίδες είναι το σήμα κατατεθέν της Αιγυπτιακής αρχιτεκτονικής. Ωστόσο, στον Ευρωπαϊκό χώρο οι αρχαιότερες πυραμίδες ή πυραμιδοειδή κτίσματα όπως είναι η ακριβής περιγραφή τους, βρίσκονται στην Ελλάδα.

Οι ιστορικές αναφορές στις ελληνικές πυραμίδες είναι ελάχιστες αλλά συνολικά ξεπερνούν τις 26. Σε αντίθεση με τις Αιγυπτιακές, οι ελληνικές πυραμίδες έχουν μικρότερο μέγεθος και είναι κατασκευασμένες με λίθους.

Ο σκοπός κατασκευής τους παραμένει αδιευκρίνιστος αλλά αποτελούν μοναδικά ιστορικά μνημεία. Η πυραμίδα του Λυγουριού, των Χανίων, των Βιγκλαφίων είναι μερικές από τις πιο γνωστές στην Ελλάδα με τις περισσότερες να μην διασώζονται σε καλή κατάσταση, εξαιτίας της φθοράς του χρόνου και του ανθρώπινου παράγοντα.

συνέχεια

http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/2016/01/blog-post_79.html?spref=fb

φυσικό αντιβιοτικό με μόλις 2 υλικά

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Τo ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ φυσικό αντιβιοτικό με μόλις 2 υλικά, που ΤΡΕΜΟΥΝ οι φαρμακευτικές να μην διαδοθεί!

Τo ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ φυσικό αντιβιοτικό με μόλις 2 υλικά, που ΤΡΕΜΟΥΝ οι φαρμακευτικές να μην διαδοθεί! Κάνε Like στο:Like Φόρτωση...

Όλα στη φόρα

Αυτό το φυσικό αντιβιοτικό με την ισχυρή αντι-φλεγμονώδη δράση σκ0τώνει όλα τα βακτήρια και τους παράγοντες που προκαλούν τις ασθένειες.

Το πλεονέκτημα είναι ότι σε αντίθεση με τα συνθετικά αντιβιοτικά, αυτό δεν προκαλεί δυσμενείς επιπτώσεις στο πεπτικό σύστημα, το οποίο σημαίνει ότι είναι απολύτως αξιόπιστο.

Χρησιμοποιώντας το συνδυασμό του μελιού και της κιτρινόριζας, θα βελτιώσετε την πέψη αυξάνοντας παράλληλα τον αριθμό των καλών βακτηρίων στο έντερο.

Αυτό το φυσικό αντιβιοτικό με την ισχυρή αντι-φλεγμονώδη δράση σκ0τώνει όλα τα βακτήρια και τους παράγοντες που προκαλούν τις ασθένειες.

Το πλεονέκτημα είναι ότι σε αντίθεση με τα συνθετικά αντιβιοτικά, αυτό δεν προκαλεί δυσμενείς επιπτώσεις στο πεπτικό σύστημα, το οποίο σημαίνει ότι είναι απολύτως αξιόπιστο.

Χρησιμοποιώντας το συνδυασμό του μελιού και της κιτρινόριζας, θα βελτιώσετε την πέψη αυξάνοντας παράλληλα τον αριθμό των καλών βακτηρίων στο έντερο.

 

 

Συστατικά παραγωγής:

• 100 γραμμάρια μέλι
• 1 κουταλιά της σούπας κιτρινόριζα (κουρκουμάς)

Ανακατέψτε καλά μέχρι να έχετε ένα ομοιογενές μίγμα και τοποθετήστε το σ” ένα γυάλινο βάζο. Εάν «τσιμπήσετε» κάποιο κρυολόγημα τότε:

• Ημέρα 1η: Καταναλώστε μισό κουταλάκι του γλυκού κάθε μία ώρα
• Ημέρα 2η: Καταναλώστε μισό κουταλάκι του γλυκού κάθε δύο ώρες
• Ημέρα 3η: Καταναλώστε μισό κουταλάκι του γλυκού 3 φορές μέσα στην ημέρα

Συστήνετε να μην το καταπιείτε αλλά να λιώσει στο στόμα σας, ενώ αν δεν σας αρέσει η γεύση του μπορείτε να προσθέσετε λίγο ζεστό γάλα ή τσάι στο μίγμα.

Κουρκουμάς ή κιτρινόριζα ως αντιφλεγμονώδες, αντικαρκινικό, για τον διαβήτη, την χοληστερινη, το Αλτσχάιμερ, την ακμή, τις πανάδες συνέχεια http://olastifora.gr/archives/21783

ΠΕΡΙ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

ΠΕΡΙ  ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΔΙΑΡΚΟΥΣΑΝ ΕΝΝΕΑ ΗΜΕΡΕΣ , ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ

www.hellinon.net

 Ένα από τα μεγαλύτερα και ευρέως γνωστά μυστήρια της ελληνικής θρησκείας είναι αυτά που οι έλληνες καθιέρωσαν προς τιμήν της Θεάς της μαύρης γης και της γονιμότητας της, Δήμητρας. Τα μυστήρια πήραν το όνομα τους από την περιοχή της Ελευσίνας και περιείχαν δυο βασικά στοιχεία. Από το ένα μέρος ήταν το αγροτικό στοιχείο, το οποίο αποτελεί και την βασικότερη δικαιοδοσία της Θεάς, ως Θεάς της γεωργίας και δότειρας όλων των αγαθών που βγαίνουν για τους ανθρώπους από τα σπλάχνα της μητέρας Γης. Από το άλλο μέρος, βρισκόταν το εσχατολογικό στοιχείο, με την ίδια την Δήμητρα να εγγυάται στους μύστες μια ευτυχισμένη μεταθανάτιο ζωή. Το δεύτερο αυτό στοιχείο θεωρείται νεώτερο και από μια δεδομένη χρονική περίοδο είχε καταλάβει σημαντική θέση στις πνευματικές αναζητήσεις των Ελλήνων.

Ο ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΜΕ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΜΥΘΟΣ

Όπως γινόταν σε όλες τις εορτές της ελληνικής θρησκείας, ο μύθος έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο, περισσότερο ως το μέσο για την διαμόρφωση των εκάστοτε ιεροτελεστιών. Τα μυστήρια της Ελευσίνας βασίζονταν στον μύθο της αναζήτησης της Περσεφόνης από την μητέρα της Δήμητρα μετά την αρπαγή της από τον άρχοντα του κάτω κόσμου Πλούτωνα. Ο μύθος διηγείται πως ο Ζευς έδωσε την συγκατάθεση του στον αδελφό του Πλούτωνα να νυμφευθεί την κόρη της Δήμητρας κάνοντας την βασίλισσα των νεκρών. Στην συνέχεια αναφέρεται στην αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα, την ώρα που η Κόρη έπαιζε με τις φίλες της Ωκεανίδες, μαζεύοντας λουλούδια στους κάμπους της Ελευσίνας.. Ο Πλούτων έκανε να φυτρώσει από την Γη θαυμάσιο άνθος που τράβηξε την προσοχή της Κόρης .Στην προσπάθεια της όμως να το κόψει, η Γη άνοιξε και ο άρχοντας των νεκρών φάνηκε με το άρμα του, σκορπώντας τον τρόμο στις νεαρές Θεές, αρπάζοντας κατόπιν την Περσεφόνη και μεταφέροντας την στο Βασίλειο του κάτω από την Γη. Οι φωνές της Κόρης κατά την αρπαγή της οδήγησαν στην αναζήτηση της από την μητέρα της Δήμητρα.. 

 Γεμάτη πόνο για τον χαμό του παιδιού της, η Θεά περιπλανήθηκε εννέα ημέρες αναζητώντας παντού την κόρη της. Πολύτιμη στάθηκε η βοήθεια της Θεάς Εκάτης και του Ηλίου, την δέκατη ημέρα, ο οποίος την πληροφόρησε για το τι είχε συμβεί. Η λύπη και η οργή της Θεάς μετά από αυτό έγιναν ακόμη μεγαλύτερες. Η Θεά μεταμορφώθηκε σε φτωχή και ηλικιωμένη ζητιάνα και αποσύρθηκε στην Ελευσίνα, όπου και έτυχε καλής υποδοχής από τον βασιλιά του τόπου Κελεό και την σύζυγο του Μετάνειρα. Κατά την διάρκεια της παραμονής της στο ανάκτορο του Κελεού, η Θεά ανέλαβε την ανατροφή του μικρού του γιου Δημοφώντα, με σκοπό να τον κάνει αθάνατο. Για να το επιτύχει η Θεά, έτρεφε το παιδί με αμβροσία, δυναμώνοντας το με την αθάνατη πνοή της, ενώ τις νύχτες το τοποθετούσε κρυφά σε φλόγες για να κάνει το σώμα του άφθαρτο. Δυστυχώς, η περιέργεια της Μετάνειρας, που άρχισε να φωνάζει τρομαγμένη μόλις αντίκρισε την τροφό να τυλίγει το σώμα του παιδιού της στις φλόγες, οδήγησε στο να ματαιώσει η Θεά τα σχέδια που είχε για τον μικρό Δημοφώντα. Ακολούθως η Δήμητρα αποκαλύπτει την πραγματική της υπόσταση στην οικογένεια του Κελεού, τονίζοντας στην Μετάνειρα ότι, πλέον δεν θα μπορέσει να χαρίσει την αθανασία στον μικρό της γιο, αλλά αντί για αυτό, προβλέπει πως τον περιμένουν μεγάλες δόξες και τιμές. Δίνει επίσης εντολή στον Κελεό να χτίστη προς τιμήν της περίλαμπρο ναό και βωμό στον τόπο της Ελευσίνας.. Η εντολή πραγματοποιήθηκε με μεγάλη προθυμία από τον λαό της Ελευσίνας. Η Θεά επέλεξε τον ναό την για διαμονή της. Βαθιά λυπημένη για την κόρη της, έφερε μια φοβερή και σκληρή χρονιά για τους ανθρώπους, κάνοντας την Γη άγονη και μαστίζοντας τον πληθυσμό από την πείνα. Η στάση αυτή της Δήμητρας οδήγησε τον Δια σε μια προσπάθεια συμβιβασμού των πραγμάτων. Οι Θεοί, ένας ένας, ζητούσαν από την Δήμητρα να κοπάσει την οργή της, προσφέροντας της πλούσια δώρα, ωστόσο η ίδια παρέμενε ανένδοτη. Τελικά η λύση δόθηκε με την αποστολή του Ερμή στον Άδη, με σκοπό να πείσει τον Πλούτωνα να επιστρέψει την Περσεφόνη στην μητέρα της .Ο Πλούτωνας δέχτηκε, αλλά φοβούμενος μήπως η Περσεφόνη τον εγκαταλείψει, όταν επιστρέψει στην συντροφιά των υπόλοιπων Ολύμπιων Θεών, της προσέφερε μερικούς σπόρους ροδιάς, που θα την εμπόδιζαν από το να τον ξεχάσει .Το αποτέλεσμα ήταν να μένει το 1/3 του έτους με τον νόμιμο σύζυγο της (συμβολικά η περίοδος αυτή σημαίνει τον μαρασμό της φύσης κατά τους ψυχρούς χειμερινούς μήνες) και τα 2/3 με την μητέρα της και τους υπόλοιπους Ολύμπιους Θεούς (περίοδος που σημαίνει την αναγέννηση της φύσης, με την ανάπτυξη του νεαρού άνθους από τον σπόρο που κοιμάται τον χειμώνα μέσα στο χώμα).

Στον Ομηρικό Ύμνο προς την Δήμητρα, τα πρώτα λόγια της Θεάς όταν ξανασυνάντησε την κόρη της είναι τα εξής: “Παιδί μου, δεν έφαγες τίποτε, ε; …μίλα… Τώρα πια που γύρισες, θα μείνεις μαζί μου και με τον πατέρα σου, τον άρχοντα των σύννεφων και όλοι οι Αθάνατοι θα σε τιμούν. Μα αν έφαγες, θα ξαναγυρίσεις στα έγκατα της Γης, τέσσερις μήνες κάθε χρόνο θα μένεις εκεί και τους άλλους οκτώ μαζί με εμένα και τους άλλους Θεούς. Όταν η Γη θα σκεπάζετε από τα μυρωμένα λουλούδια της άνοιξης, θα βγαίνεις πάλι από τα βαθιά ερέβη, θαύμα μεγάλο για τους Αθάνατους Θεούς και τους θνητούς ανθρώπους… ”Ακολουθεί η αποστολή της Ρέας στην Δήμητρα, η οποία ζήτησε από την Θεά να δεχθεί τον συμβιβασμό. Η Δήμητρα δέχθηκε και ως αποτέλεσμα της παύσεως της οργής της η Γη γέμισε λουλούδια και καρπούς..

Πριν η Θεά αναχωρήσει για τον φωτεινό Όλυμπο, δίδαξε στους άρχοντες της Ελευσίνας Τριπτόλεμο ,Διοκλή, Εύμολπο και Κελεό , τα Ελευσίνια μυστήρια, σε ανάμνηση της αναζήτησης και της ανάκτησης της κόρης της Περσεφόνης. Η Θεά δίδαξε επίσης στον Τριπτόλεμο την καλλιέργεια του σίτου, αναθέτοντας του την αποστολή να την διαδώσει σε όλους τους ανθρώπους της Γης.

 

 

ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ , ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες περί προελεύσεως των Ελευσίνιων μυστήριων. Σύμφωνα με μια από αυτές, τα μυστήρια έχουν τις ρίζες τους στον χθόνιο χαρακτήρα της Πελασγικής λατρείας. Η λατρεία των Πελασγών θεωρείτε ότι, περιστρεφόταν γύρω από την Γη, τις χθόνιες θεότητες της, αλλά και το μυστήριο της ζωής και του θανάτου. Η μετακίνηση προς νότο των Αχαιών και των Ιώνων οδήγησε σε μια ένωση της λατρείας ουράνιων και χθόνιων Θεοτήτων, ενώ με το πέρασμα του χρόνου, η λατρεία των τελευταίων απέκτησε μυστηριακό χαρακτήρα. Βάση θεωρείων που αναπτύχθηκαν από διάφορους μελετητές, οι οποίοι διεξήγαγαν μακροχρόνιες έρευνες επάνω σε αυτές τις τελετουργίες και στις αρχές της γέννησης τους, τα Ελευσίνια μυστήρια θεωρείται  ότι, αντλούν την καταγωγή τους από την Αίγυπτο. Ένας από τους πιο γνωστούς μελετητές που υποστήριξε αυτή την άποψη είναι ο Paul Foucart.

O Foucart, θεωρούσε ότι, η ίδια η λατρεία της Δήμητρας είχε την καταγωγή της στην Αίγυπτο, ενώ της ίδιας άποψης φαίνετε πως ήταν ο Ηρόδοτος, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης και ο Πλούταρχος. Άλλοι μελετητές όμως, όπως ο Brillant, φαίνονται πιο επιφυλακτικοί, λέγοντας πως η υπόθεση της αιγυπτιακής προέλευσης των μυστηρίων δεν είναι απαραιτήτως και απορριπτέα ,ωστόσο όμως στερείται  επαρκών αποδείξεων, ενώ από την άλλη πλευρά μπορούμε να βρούμε εντός των ορίων του ελληνικού εδάφους όλα τα απαραίτητα στοιχεία βάση των οποίων γίνεται δυνατόν να εξηγήσουμε την καταγωγή των μυστηρίων.
Τα Ελευσίνια μυστήρια θεωρείται ότι, διεξάγονταν στον τόπο της Ελευσίνας πολύ πριν την ανάληψη τους από τους Αθηναίους. Γύρω στον 7ο αιώνα παχχ λέγεται  ότι, ξέσπασε μακροχρόνιος πόλεμος ανάμεσα στην Αθήνα και την Ελευσίνα. 

συνέχεια

http://www.hellinon.net/NeesSelides/Mystiria.htm

πεντανόστιμη Λαγάνα

 

http://perivolipanagias.blogspot.gr/20…/…/blog-post_591.html

Η λαγάνα, ο παραδοσιακός άρτος κατά τα ήθη και έθιμα άζυμος είναι το ψωμί της Καθαράς Δευτέρας και όπως λέγεται είναι γνωστό ψωμί από την εποχή του Αριστοφάνη.

Φέτος δοκιμάστε την δική σας, σπιτική λαγάνα, φτιάχνεται πανεύκολα και δεν έχετε καμία δικαιολογία να μην το επιχειρήσετε!

Υλικά:

• 550 gr. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 350 ml. νερό (περίπου)
• 10 gr. μαγιά στιγμής
• 1 κουταλιά της σούπας ζάχαρη
• 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
• 1 κουταλιά της σούπας ταχίνι (προαιρετικά)
• 1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
• Σουσάμι

Εκτέλεση:
Σε ένα μπώλ ανακατεύουμε την μαγιά με την ζάχαρη και προσθέτουμε 50 ml. νερό.

Αφήνουμε σε ζεστό σημείο για 10 λεπτά.

Κοσκινίζουμε το αλεύρι με το αλάτι 2-3 φορές.

Σε ένα μεγάλο μπολ ενώνουμε το αλεύρι με το μείγμα της μαγιάς, προσθέτουμε το ελαιόλαδο, το ταχίνι και το νερό σταδιακά.

Ζυμώνουμε μέχρι να πάρουμε μια απαλή ζύμη που δεν θα κολλάει στα χέρια.

Αν χρειαστεί προσθέτουμε επιπλέον νερό ή αλεύρι.

Μεταφέρουμε το ζυμάρι σε καλά λαδωμένο, καθαρό μπωλ και τυλίγουμε με μεμβράνη.

Αφήνουμε σε ζεστό σημείο για 1 ώρα.

Χωρίζουμε την ζύμη στα δύο, λαδώνουμε καλά τα χέρια μας και πλάθουμε το ένα κομμάτι της ζύμης ένα μακρόστενο, οβάλ και λεπτό καρβέλι.

Με τα δάχτυλά μας πιέζουμε και κάνουμε «λακκούβες» σε όλη την επιφάνεια.

Ραντίζουμε με νερό και πασπαλίζουμε με άφθονο σουσάμι.

Τοποθετούμε σε ζεστό σημείο αφήνουμε περίπου 20 λεπτά σε ζεστό μέρος.

Έχουμε προθερμάνει τον φούρνο, στους 200° C Κελσίου.

Ψήνουμε την λαγάνα για 30 λεπτά ή λίγο περισσότερο αν μας αρέσει ξεροψημένη! Ακουμπάμε την λαγάνα σε σχάρα να κρυώσει.

Αυτή είναι η κλασική συνταγή για λαγάνα, αν θέλετε μπορείτε να προσθέσετε τα αγαπημένα σας μυρωδικά!

huffingtonpost.gr

Λάμπρος Κωνσταντάρας (1913 – 1985)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

13 Μαρτίου · 

 

 

Λάμπρος Κωνσταντάρας (1913 – 1985)

Ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1913 και σπούδασε στο Παρίσι...

sansimera.gr

Ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, που διέπρεψε στο απαιτητικό είδος της κωμωδίας.
Αθηναίος βέρος, Κολωνακιώτης, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου του 1913 στην οδό Πλουτάρχου 13, όπως τόνιζε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας τη σχέση του με τον αριθμό 13. Γιος χρυσοχόου, δούλεψε κοντά στον πατέρα του και αφού πέρασε δύο χρόνια στη Σχολή Υπαξιωματικών του Ναυτικού στην Κέρκυρα και ασχολήθηκε παθιασμένα με το ποδόσφαιρο, το 1931 βρέθηκε στο Παρίσι για να σπουδάσει την τέχνη του χρυσοχόου.

Όλως τυχαία βρέθηκε να παίζει ως κομπάρσος σε μια ταινία και στη συνέχεια σε μια θεατρική παράσταση, που σκηνοθετούσε ο σπουδαίος γάλλος θεατράνθρωπος Λουί Ζουβέ. Μαγεμένος από τα φώτα της ράμπας, αποφάσισε να κάνει στροφή στη ζωή του και να ασχοληθεί με την υποκριτική.

Μαθήτευσε κοντά στον Ζουβέ και το 1937 έκανε την πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση στο θέατρο με το «Σχολείο Γυναικών» του Μολιέρου. Τον επόμενο χρόνο αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα και εμφανίστηκε στην Αθήνα, στο έργο του Τζέιμς Μπάρι «Τα παράσημα της γριούλας» πλάι στην κυρία Κατερίνα. Ακολούθησαν ρόλοι στα έργα «Το στραβόξυλο» του Δημήτρη Ψαθά, «Ο μισάνθρωπος» του Μολιέρου, «Ο παίχτης» του Ντοστογιέφσκι, με θιάσους όπως των Μιράντας - Παππά και Μουσούρη - Αρώνη.

Το 1945 νυμφεύεται την ηθοποιό Ιουλία Γεωργοπούλου και το επόμενο χρόνο αποκτά το μοναδικό του παιδί, τον δημοσιογράφο και πολιτικό Δημήτρη Κωνσταντάρα. Το 1948 συγκροτεί για πρώτη φορά θίασο με τη Μιράντα Μυράτ και το 1958 τον πρώτο προσωπικό του θίασο και παρουσιάζει το έργο του Τζον Πρίσλεϋ «Ο ανακριτής έρχεται».

Στη μακρά θεατρική του διαδρομή θα συνεργασθεί με σπουδαίους ηθοποιούς, όπως τη Μαρίκα Κοτοπούλη, την Τζένη Καρέζη, τη Μάρω Κοντού, το Νίκο Ρίζο, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Έλλη Λαμπέτη. Τελευταία του εμφάνιση στο σανίδι στην κωμωδία του Κώστα Πρετεντέρη «Τρελλές επαφές ρωμέικου τύπου», που παρουσίασε μαζί με τη Μάρω Κοντού και τον Νίκο Ρίζο τη διετία 1977 - 1979.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής, κυρίως, μέσα από τη μεγάλη οθόνη. Υπήρξε πρωταγωνιστής από την πρώτη κιόλας ταινία του, «Το τραγούδι του χωρισμού» (1940) σε σκηνοθεσία Φ. Φίνου, ενώ κράτησε τους πρώτους ρόλους και σε περίπου 90 ακόμα ταινίες. Καθιερώθηκε ως ο κινηματογραφικός μπαμπάς της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Διακοπές στην Αίγινα», «Το ξύλο βγήκε από το παράδεισο», «Η Αλίκη στο Ναυτικό», «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», «Η Λίζα και η άλλη» κ.ά.).
Το 1969 κέρδισε το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία του στην ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Ο Μπλοφατζής». Η τελευταία του ταινία ήταν «Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ» (1981) του Κώστα Καραγιάννη. Στην τηλεόραση ξεχώρισε με το ρόλο του γυναικοκατακτητή Ζάχου Δόγκανου στο σήριαλ «Εκείνες και εγώ» , που προβλήθηκε τη διετία 1976 - 1977. Το 1971 νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο τη Φιλιώ Κεκάτου.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας πέθανε στις 28 Ιουνίου του 1985 στο «Ασκληπείο» της Βούλας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, εξαιτίας αλλεπάλληλων εγκεφαλικών επεισοδίων.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε σπουδαίος ηθοποιός. Το πηγαίο ταλέντο του διαφαίνεται μέσα από τη μεγάλη γκάμα των ρόλων που ερμήνευσε, τόσο στον κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο. Στα πρώτα του βήματα εμφανίστηκε σε δραματικούς ρόλους, ακόμη και ως ζεν-πρεμιέ, ενώ στη συνέχεια ειδικεύτηκε σε πιο κωμικούς, ως φίλος ή πατέρας -καλοσυνάτος, ανοιχτόκαρδος, ακόμη και αυστηρός πότε - πότε γυναικάς και χιουμορίστας.

 

Οι επιδιώξεις των βουργαρικών κομιτάτων

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.

13 Μαρτίου ·

Ἑλληνοϊστορεῖν

13 Μαρτίου ·

 

Σαν σήμερα, στα 1906, μακεδονομάχοι προσέβαλαν το χωριό Αγία Μαρίνα Βέροιας, με στόχο βουργαροκομιτατζήδες και προδότες.

(Εικόνα: Ένα από τα πολλά βουργαρικά εγκλήματα...)

[Κείμενο: Οι επιδιώξεις των βουργαρικών κομιτάτων και τα διαπραχθέντα εγκλήματα (http://ellinoistorin.gr/?p=3156)]

[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο - http://ellinoistorin.gr/]

ΑΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΩΝ ΚΟΜΙΤΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΠΡΑΧΘΕΝΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

῎ .Αι Επιδιώξεις των Βουλγαρικών Κομιτάτων και τα Διαπραχθέντα Εγκλήματα . Τα Βουλγαρικά Κομιτάτα καθ’ όλην την διάρκειαν τού έτους 1905 δεν ηδυνήθησαν να…

ellinoistorin.gr

"Ψωμί σε αναμονή"

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

12 Μαρτίου · 

 

 

"Ψωμί σε αναμονή" από τον φούρνο Ζαφειράκη - Αγοράζεις ψωμί για κάποιον που ...δεν έχει να το...

Σε μια σπουδαία ανθρώπινη κίνηση, δείγμα της αλληλεγγύης που μπορεί καθένας μας να δείξει για να βοηθηθούν όσοι βρίσκονται σε ανάγκη, προχώρησε από σήμερα ο φούρνος Ζαφειράκη

hxonews.gr

 

11.03.2016 15:39

Σε μια σπουδαία ανθρώπινη κίνηση, δείγμα της αλληλεγγύης που μπορεί καθένας μας να δείξει για να βοηθηθούν όσοι βρίσκονται σε ανάγκη, προχώρησε από σήμερα ο φούρνος Ζαφειράκη

Μετά το φάρμακο σε αναμονή και  τον τοίχο της καλοσύνης,  ήρθε στην Ιεράπετρα και το ψωμί σε αναμονή  από τον φούρνο του κυρίου Ζαφειράκη.

Το πρατήριο άρτου  και καφέ  βρίσκεται στην οδό Α Παπάγου  απέναντι από το ανοιχτό γυμναστήριο της Ιεράπετρας τηλ για πληροφορίες     28420 20070  

Βασίλης Αυλωνίτης (1904 – 1970)

Από τους σημαντικότερους κωμικούς του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου. Γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιανουαρίου του 1904. Η σκηνή τον έλκυε από παιδί και το ταλέντο του ήταν πηγαίο. Ωστόσο, δεν σπούδασε υποκριτική και η πρώτη εμφάνισή του ως ηθοποιός ήταν μάλλον τυχαία.
Αφού τελείωσε το σχολείο και απολύθηκε από το στρατό, έπιασε δουλειά στο θέατρο «Έντεν» του Θησείου ως βοηθός στα σκηνικά. Τα βράδια, μετά την παράσταση, ακολουθούσε τους ηθοποιούς σ’ ένα γειτονικό ταβερνάκι και όταν ερχόταν στο κέφι διασκέδαζε με τα καμώματά του τους θεατρίνους και τους θαμώνες.
Ένα από εκείνα τα βράδια του 1924, τον σπρώξανε ξαφνικά για «πλάκα» και βγήκε στη σκηνή. Στην αρχή τα ’χασε, αμέσως όμως και με το πρώτο γέλιο της πλάκας συνήλθε κι άρχισε να χορεύει, κουνώντας τα χέρια και τα πόδια του κωμικά, κάνοντας διάφορες γκριμάτσες. Ο κόσμος τρελάθηκε στο γέλιο και το χειροκρότημα που για πρώτη φορά εισέπραξε ήταν ενθουσιώδες. Εκείνο το βράδυ, στο θέατρο «Έντεν» του Θησείου, γεννήθηκε ένας μεγάλος κωμικός.
Το επίσημο ντεμπούτο του έγινε λίγους μήνες αργότερα, με το θίασο της Ελένης Ζαφειρίου, στο έργο «Ερωτικές Γκάφες». Ακολούθησαν πολλές οπερέτες και κωμωδίες έως το 1928, οπότε συγκρότησε δικό του θίασο και ασχολήθηκε με την επιθεώρηση. Το καλοκαίρι του 1960 συνεργάστηκε με τους Νίκο Ρίζο, Γιάννη Γκιωνάκη, Τάκη Μηλιάδη και Ρένα Βλαχοπούλου, στο θέατρο «Μετροπόλιταν», στο έργο του Γ. Γιαννακόπουλου «Κάθε καρυδιάς καρύδι». Την επόμενη χρονιά δημιουργήθηκε η θιασαρχική τριάδα «Βασίλης Αυλωνίτης - Γεωργία Βασιλειάδου - Νίκος Ρίζος», που διατηρήθηκε, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία, έως το 1965, παρουσιάζοντας διάφορες κωμωδίες, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γερμανία για τους μετανάστες.
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1929, στην ταινία «Μαρία η Πενταγιώτισσα» του Αχιλλέα Μαδρά. Ακολούθησαν άλλες ογδόντα, από τις οποίες ξεχωρίζουν «Η ωραία των Αθηνών» (1954), «Λατέρνα Φτώχεια και Φιλότιμο» (1955), «Το Αμαξάκι» (1957), «Λατέρνα Φτώχεια και Γαρύφαλλο» (1957), «Ο Θησαυρός του Μακαρίτη» (1959), «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο Κοντός» (1960), «Η Χιονάτη και τα 7 Γεροντοπαλίκαρα» (1960), «Η Κυρία Δήμαρχος» (1960), «Τέρμα τα Δίφραγκα» (1962), «Οι Γαμπροί της Ευτυχίας» (1962), «Κορόιδο Γαμπρέ» (1962), «Ο Παράς κι ο Φουκαράς» (1964), «Η Σοφερίνα» (1964), «Ησαΐα χόρευε» (1966), «Ο Πεθερόπληκτος» (1968), «Κάθε Κατεργάρης στον Πάγκο του» (1969).
Για τελευταία φορά εμφανίστηκε στην ταινία «Η Αριστοκράτισσα και ο Αλήτης» το 1970. Λίγες μέρες αφότου ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα, στις 10 Μαρτίου, πέθανε από καρδιακή προσβολή.

Μανόλης Αναγνωστάκης (1925 – 2005)

Maria Dimitriou από Σαν Σήμερα .gr

https://www.sansimera.gr/biographies/174

Μανόλης Αναγνωστάκης (1925 – 2005)

Ένας από τους κορυφαίους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1925...

sansimera.gr

Ένας από τους κορυφαίους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Ποιητής με πολιτική συνείδηση, φυλακίστηκε και καταδικάσθηκε σε θάνατο για τις ιδέες του και χαρακτηρίστηκε ως ο «ποιητής της ήττας», καθώς με τους στίχους του εξέφρασε τη διάψευση των οραμάτων της Αριστεράς. Το ποιητικό του έργο καθόρισε την ομάδα των στρατευμένων ποιητών της μεταπολεμικής ποίησης.
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 9 Μαρτίου του 1925. Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύτηκε ως ακτινολόγος στη Βιέννη (1955-1956). Άσκησε το επάγγελμα του ακτινολόγου στη Θεσσαλονίκη και το 1978 μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Πήρε μέρος στην Αντίσταση ως στέλεχος της ΕΠΟΝ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Για την πολιτική του δράση στο φοιτητικό κίνημα φυλακίστηκε στο διάστημα 1948-1951, ενώ το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο.
Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1942 από το περιοδικό «Πειραϊκά Γράμματα». Εκτελώντας χρέη και αρχισυντάκτη, το 1944 συνεργάστηκε με το φοιτητικό περιοδικό «Ξεκίνημα» (1944), πόλο συσπείρωσης των προοδευτικών νέων λογοτεχνών της πόλης, και το 1945 εξέδωσε με δικά του έξοδα την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Εποχές». Αν και προχώρησε στην έκδοση μιας σειράς ποιητικών συλλογών τις επόμενες δεκαετίες, θα έπρεπε να περιμένει ως το 1979, σχεδόν 35 χρόνια μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου του, ώστε να δει να τυπώνεται η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του χωρίς δικά του έξοδα.
Δημοσίευσε ποιήματα και κριτικά σημειώματα σε πολλά περιοδικά, ενώ είχε και πυκνή παρουσία στην εφημερίδα «Αυγή», με κείμενα για θέματα λογοτεχνικά και πολιτικά. Εξέδωσε το περιοδικό «Κριτική» (Θεσσαλονίκη, 1959-1961), υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας των «Δεκαοκτώ κειμένων» (1970), των «Νέων Κειμένων» και του περιοδικού «Η Συνέχεια» (1973).
Τα ποιήματα που ο Μανόλης Αναγνωστάκης άφησε πίσω του δημοσιευμένα είναι 88 και γράφτηκαν από το 1941 έως το 1971. Από το 1979 που κυκλοφόρησε ο συγκεντρωτικός τόμος των ποιημάτων του, και από το 1983 που κυκλοφόρησε ιδιωτικά το αυτοβιογραφικό σχόλιο «Y.Γ.» δεν υπήρξε καμία δημόσια παρέμβασή του.
«Στο αλλοιωμένο τοπίο της εποχής μας δεν θα ξαναγράψω», είχε ξεκαθαρίσει, γιατί «το έργο μου το ολοκλήρωσα. Επιλέγω τη σιωπή». Ίσως επειδή, όπως είχε πει σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, «η ποίηση είναι έργο της νεότητας. Χρειάζεται ενθουσιασμό, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις. Αυτά τα έχουν οι νέοι. Όσο μεγαλώνεις, κατέχεις καλύτερα τα μέσα σου. Γίνεσαι τεχνίτης, αλλά ένα ποίημα δεν χρειάζεται να είναι τέλειο για να είναι καλό».
Ο Αναγνωστάκης είχε προαναγγείλει τη σιωπή του με τους στίχους:

Το θέμα είναι τώρα τι λες.
Καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ.
Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας.
Το θέμα είναι τώρα τι λες. (Στόχος, 1970)

Ποιήματά του μεταφράστηκαν στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ενώ μελοποιήθηκαν από συνθέτες, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μιχάλης Γρηγορίου, ο Γιάννης Μαρκόπουλος και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1986) και το Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας (2002), ενώ αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Το πιο γνωστό του ποίημα ήταν το Μιλώ, που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.
Η ποίηση του Μανόλη Αναγνωστάκη δεν είναι απαισιόδοξη. Όσο κι αν οι στίχοι του φτάνουν κάποτε στην απελπισία, στο βάθος του ορίζοντα διακρίνεται ένα φως που μοιάζει περισσότερο με την αναλαμπή της αυγής και λιγότερο με το λυκόφως. Η δύναμη του ποιητικού του έργου, υπερβαίνοντα τις κομματικές ταμπέλες, κατάφερε να εκφράσει την αβεβαιότητα, την αποξένωση, αλλά και τις ελπίδες μιας ολόκληρης εποχής.
Έφυγε από τη ζωή τα ξημερώματα της 23ης Ιουνίου 2005, καταβεβλημένος από χρόνια αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα.

Διαβάστε

• «Ποιήματα 1941-1971» (Εκδόσεις Νεφέλη)
• Αλέξανδρου Αργυρίου: «Μανόλης Αναγνωστάκης: Νοούμενα και υπονοούμενα της ποίησής του» (Εκδόσεις Γαβριηλίδης)

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ

• Άγιαξ, για πάντα Άγιαξ
• Άρχισε μια σιγανή βροχή…
• Επιτύμβιον
• Θεσσαλονίκη, μέρες του 1969 μ.Χ.
• Μιλώ
• Νέοι της Σιδώνος, 1970
• Προσχέδιο δοκιμίου πολιτικής αγωγής*
• Φοβάμαι
• Χάρης 1944

Μοιραστείτε το!