του Ωμεγάλφα
Για
το Χωριό μας ο λόγος! Γιά το κάθε Ελληνικό Χωριό. Του παραχωρούμε (;)
λίγο χρόνο καί χώρο (;) για να μεταφέρουμε έστω και επιγραμματικά, τη
δραματική του κραυγή της εγκατάλειψης. Μακριά οι λυρικοί οίστροι. Χρόνια
τώρα το υμνήσαμε εμμέτρως, καιρός να το θρηνήσουμε με σεβασμό και αγάπη
υπερμέτρως. Ιστός των κυττάρων του Κράτους, είναι το Χωριό.
Από
το Χωριό, και με όλα τα Χωριά ζει και υπάρχει ούτως ή άλλως η κάθε
Πόλις (Άστυ) η Πρωτεύουσα και η συμπρωτεύουσα! (παγκόσμια Ελλαδική
πρωτοτυπία!). Εδώ το Χωριό γενικά της Ελληνικής γης εξετάζουμε. Με λίγες
λέξεις προβάλουμε την εικόνα του, χωρίς υπερβολές, προκαταλήψεις,
ακρότητες. Ξεχασμένοι και περιφρονημένοι συνέλληνες το κατοικούν. Τόσοι,
όσοι για να μην σβήσει ο χάρτης την ήδη και ξεθωριασμένη, καί θολή
latinogrameni με graffiti’s και σπρέϊ μουντζουρωμένη, με το ρυπαρό
σύνθημα PAOK, G 13, φεύγω αγάπη μου, και άλλα εμετικά, νταμπέλα στην
είσοδό του, που μαρτυρά την ύπαρξη του!!! πρός το παρόν.
Τα
τελευταία χρόνια τα Χωριά μας έχουν έρθει σε τραγική κατάσταση. Φυγή,
και μάλιστα άτακτη των νέων, στα «ξένα», ή για αλλού. Μάλιστα, και με
την ευλογημένη Πατρική κατάρα «φευγάτε από τα χωράφια ..νά γλιτώσετε». Στα Πατρικά έχουν μείνει οι Σεβάσμιοι. Σε λίγα χρόνια κι αυτοί, θα φύγουν λησμονημένοι για το αγύριστο
ταξίδι…κρίμα.
Ουδείς αρμόδιος αιρετός ή διορισμένος νεόπλουτος μικροαστός, κι αυτός
με το δίκιο του – μέχρι σήμερα, άκουσε τις φωνές του χωριού και μελέτησε
με προσοχή τα σοβαρά ζητήματά του, στην πραγματική τους βάση. Κι ας
κόπτονται όλοι τους για το αντίθετο!. Μας έφαγε ο στίχος, η νοσταλγία
και η φιλολογία για τη ζωή του χωριού. Με χορούς, πανηγύρια ΓΙΑ ΤΟ
ΘΕΑΘΗΝΑΙ με νέο-αστούς και νεογενιτσαρισμούς, και πολιτιστικούς
συλλόγους, οι περισσότεροι σφραγίδες, -εκείνες οι γιορτές κερασιού,
καλαμποκιού, μελιτζάνας, ρυζιού, και άλλες γραφικότητες – φαίνεται
κανέναν δεν προβληματίζουν επί της ουσίας- προσπαθούμε να το κρατήσουμε
στη ζωή. Εκείνες οι αναβιώσεις, λέει, εθίμων γιατί να μην είναι Βιώσεις,
η ίδια κατά Φύση Ζωή;;;
Οι
«πολιτικοί» ή μάλλον οι πολιτικάντηδες το επισκέπτονται μόνο τις
παραμονές των εκλογών! Λαγοί με πετραχήλια, και μπόλικα θα, θα, θα…
Κούφια
λόγια, σχέδια προτάσεις, μουλωχτές διαβουλεύσεις, απόλυτο κενό,
κάλπικες υποσχέσεις καί ταξίματα..μόνο! Ούτε ένας ασφαλής αγροτικός
δρόμος, ούτε ένας μοριοποιημένος, έστω, γιατρός στα πολύ ορεινά χωριά,
ούτε μία βιοτεχνία, ούτε ένα εργοστάσιο, ούτε.. ούτε.. τής προκοπής. Τα
ήδη υπάρχοντα υπολειτουργούν ή κλείνουν και φεύγουν γι’ αλλού. Πώς να
ζήσουν οι Χωρικοί μας; Ουδείς νοσταλγεί τη ξενιτιά. Παίρνουν τα μάτια
τους τα νιάτα και το σφρίγος του Χωριού, διότι ουδείς τους έριξε μια
Πατρική – Εθνική ματιά. Απεναντίας μάλιστα. Αντικίνητρα, και
εξευτελιστικές τιμές των παραγομένων προϊόντων τής πολύπαθης και
πολυθρεύτρας γής μας. Πού είναι οι τιμές κρατικής παρέμβασης; Βρίσκονται
μάλλον στον Καιάδα της ελεύθερης αγοράς!!! και στα συρτάρια του
χρονοπρογράμματος για ωρίμανση και επιδοτήσεις. Πού, ευτυχώς, τελειώνουν
τό 2016, λένε…
Λύσεις
δεν προτείνονται, για τα αυτονόητα. ΟΛΟΙ μας συνυπεύθυνοι. Με αδρές
λέξεις, το Χωριό που αργοπεθαίνει και μαραζώνει εκ των προτέρων
θρηνούμε. Οι αρμόδιοι, εάν έχουν φωνή και θάρρος, να φωνάξουν στο
Κοινοβούλιο για τα χάλια του. Σύνθημα μας: Να σωθεί το Χωριό. Όχι με
Νόμους μόνο με λόγια απατηλά και ψεύτικες Αναπτυξιακές Μελέτες που
μένουν στα χαρτιά, ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΕΣ και ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΔΕΣ στις καλένδες. Έργα κι
αγάπη ζητά το ξεχασμένο χωριό. Ζητά, γιατί όχι, τη Μαμή του, την
προξενήτρα, τον Πρόεδρο, τον Γραμματέα του, τον Κλητήρα του, τον Ιερέα
του, τον Δάσκαλό του, τους ΔΙΚΟΥΣ του ανθρώπους. Θέλει τα οικόσιτα και
συναθρωπευόμενα ζώα του μέσα στο χωριό, τους επαγγελματοβιοτέχνες του!
Θέλει τα τραγούδια του, τα εθιμά του τις συνήθειές του.
Θέλει
τούς δικούς του ήχους, τις δικές του μυρουδιές. Θέλει τις Καλημέρες του
τα πρωϊνά. Θέλει τους κοινωνικούς του ιστούς!. Όχι μόνον τούς
μισθοσυντήρητους μοριοποιημένους άγνωστους ξένους – μέσα σε ξένους –
προς αυτό, υπαλλήλους του οκταώρου και του πενθημέρου. Λες και η ζωή
είναι οκτάωρο τυποποιημένο! Τους θέλει να μένουν μαζί του, υποχρεωτικά
να το ζούν το χωριό! Τόσα απλά.
Στην
άκρη τα ποιητικά λόγια και η αδιαφορία. Μελέτη της υπαίθρου χρειάζεται
και με τους ίδιους τους Χωρικούς συμμέτοχους, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ. Αφουγκρασμός
και μέτρα άμεσα για το ετοιμοθάνατο Χωριό. Ο Αγρότης και ο
Επαγγελματίας, ο Χωριάτης, ο υπερήφανος αυτός ροζιασμένος και
ηλιοκαμένος Χωρικός βρίσκονται σε απόγνωση. Με ποιούς τέλος πάντων, θα
ζήσει η Ελλάδα; Απαιτείται πάθος και έμπρακτα κρατικά μέτρα, για τον
ετοιμοθάνατο ασθενή της Ελληνικής υπαίθρου!!!
Τα
Χωριά αρχίζουν να ερημώνονται. Οι κάτοικοι των Χωριών μας, δεν
επιθυμούν γλυκιά ζωή μόνο. Ζωή ανθρώπινη, και Ελληνική αξιοπρέπεια
λαχταρούν. Ποιός θα τους την προσφέρει; Ιδού το καυτό ερώτημα που
απάντηση, χρόνια τώρα, δεν βρίσκει. Η γνήσια Ελληνική ύπαιθρος, που
άλλοτε έσφυζε από ζωή, ψυχορραγεί!.
Ζητά
Κράτος, δηλαδή Πολιτεία με Πολίτες κι ανθρώπους να σκέπτονται αγνά
Ελληνικά, χωρίς πολιτικά πάθη – επιτέλους – και ατομικές μικρότητες και
σκοπιμότητες. Έλληνες με καθαρά μυαλά προόδου και προκοπής. Πολλά ζητάνε
;;! Ένα μόνο πρέπει να τονιστεί: Όλες οι χώρες έχουν τις πληγές τους
και η Ελλάς τους Έλληνες! Γρηγορείτε, συνέλληνες γιατί το Ελληνικό
Χωριό, αργοπεθαίνει από κακή εθνική, διάγνωση. Σήμερα το Χωριό κατάντησε
(;) χορταριασμένο αραχνοτόπι, και έγινε χώρος ιστορικών και λαογραφικών
μελετών, για κάτι περίεργους γραφικούς και μόνο.
Αρκετά
όμως φλυαρήσαμε!!! Οι τεχνοκράτες καταγραφείς στατιστικολόγοι επαΐοντες
ειδικοί αναλυτές, αφού επεξεργαστούν στη βάση των δεδομένων «τους» τα
απογραφέντα και καταγραφέντα στοιχεία της πρόσφατης απογραφής για το
ΟΛΟΝ, (άνθρωποι, αστοί-χωρικοί, μορφωτικό – βιοτικό επίπεδο, ακίνητα,
υπαίθριοι, υμιυπαίθριοι και άλλα) θα προβούν σε αναλύσεις .. τού τύπου,
για την μετακίνηση πληθυσμού στα άστεα, φταίει η αστυφιλία!!!: θα κάνουν
βαρύγδουπες και στομφώδεις δηλώσεις, θα βγάλουν συμπεράσματα, θα λάβουν
αμοιβές. Τό Ελληνικό Χωριό, όμως, θα εξακολουθεί να φθίνει, να νοσεί
βαριά, η Ελληνική ύπαιθρος να «αργοπεθαίνει», το νεκροταφείο να
«εμπλουτίζεται!» .
Αρκετά
όμως με τις διαπιστώσεις. Αρκετούς Πακτωλούς στερέψαμε! Πολλά πακέτα
ντελόρ ξεκοκαλίσαμε, και με τις επιδοτήσεις τετραωρόφων
μονοκαλλιεργειών, πεντάδυμων κοπαδιών, άτοκων (;) δανείων. Κάμποσους
άπληστους Κροίσους, πλουτίσαμε. Πάμπολους υβριστές κηφήνες τοκογλύφους,
τους μετατρέψαμε σε αρχολίπαρους και αρχομανείς. Αρκετά
στρουθοκαμηλίσαμε και μιθριδατιστήκαμε!!!. Αρκετό δηλητήριο και φαρμάκι,
ποτίσαμε την Μάνα Γή μας. Της οφείλουμε, έστω, μία έμπρακτη συγνώμη.
Φτάνει πια το λαγοκάρδισμα και το γλείψιμο των πληγών του Λαζάρου.
Νισάφι!.
Καιρός
για προτάσεις, για άμεσες υλοποιήσιμες προτάσεις. Επιστροφή στις ρίζες
στα Πάτρια και στα Μήτρια. Στις Ανατολές του Ζωοδότη Ήλιου, στα
Ηλιοβασιλέματα. Στα χορταριασμένα σπιτικά των Γονιών μας. Στην αυτάρκη
οικιακή Χωριάτικη οικονομία. Επιστροφή στην ΚΟΙΝΗ ΜΟΙΡΑ.
Επιστροφή
τώρα, σήμερα!!! Στον βασιλικό και στον ασβέστη.. στά βελάσματα, στα
γαυγίσματα, στα χλιμιντρίσματα, στα καλημερίσματα των γειτόνων, στις
μυρουδιές, στα χρώματα, στα Άγια Χώματα, στη Γενέθλια Γή, στα
καμπανίσματα του εσπερινού και των Κυριακάτικων πρωϊνών. Επιστροφή στην
κατά Φύση Ζωή. Στά περιβόλια, στα αμπέλια καί μποστάνια!!!. Στό ζυμωτό
ψωμί, στον αναμμένο φούρνο, στα κακαρίσματα. Στίς νερομάνες βρύσες, και
στους ίσκιους των πλατανιών, στις δροσιές των ελάτων, στα βοσκοτόπια,
στις ρεματιές.
Μακριά
από τις κονσέρβες των εμφιαλωμένων νερών. Μακριά από τους καρκίνους,
των σκουπιδουπόλεων, των σολάριουμ, των κομμωτηρίων, των μπότοξ, των
γυμναστηρίων, των τεχνιτών και αφύσικων αναγκών. Καιρός, οι Χωρικοί να
αποδείξουμε πώς δεν είμαστε χάσκακες καί μπουνταλάδες σαν τους
πτυχιούχους άπληστους τεχνοκράτες νεόπτωχους αστούς -πού δεν προλάβαμε
να γίνουμε σαν κι αυτούς- πού κατέστρεψαν τα πάντα, και δεν έχουμε καμία
σχέση με τον τοτινό Μήτσιου ή Θύμιου, τρελό του Χωριού του ασπρόμαυρου
ελληνικού σινεμά, και της έγχρωμης τωρινής ρεκλάμας της απληστίας, της
απάτης, της τροφονοθείας. Μακριά από μιζανθρώπους και μισανθρώπους και
πανούργους κουστουμάτους. Τα μωρμολύκια (κουρκουλούκια) είναι για τα
αμπέλια και τις ερημιές.
Καιρός
να ανασυγκροτηθεί το Χωριό, αφού διαθέτει μεταξύ των άλλων και
περισπούδαστους μορφωμένους, τόσο της Φυτικής, όσο και Ζωικής παραγωγής.
Καιρός να πούμε όχι στους μεταλλαγμένους υβριδικούς σπόρους στα χημικά
λιπάσματα, στα επικίνδυνα ζιζανιοκτόνα, στα κλωνοποιημένα υβριδικά ζώα.
Επιστροφή στους σπόρους, των Παππούδων μας, των Γιαγιάδων μας, στις
δικές μας Πατροπαράδοτες ράτσες ζώων. Μακριά από τις επιδοτούμενες (;)
υβριδικές μονοκαλλιέργειες. Επιστροφή στις δικές μας Παραδοσιακές, πού
χάθηκαν ή λησμονήθηκαν!. Εκείνες οι απαγορεύσεις περί τρελλών αγελάδων,
γρίπες των πτηνών, νέες γρίπες των χοίρων, μάλλον έχουν ύποπτη
προέλευση!!! ή είναι προφάσεις εν αμαρτίαις
Καιρός,
οι εναπομείναντες Χωρικοί του κάθε Χωριού, να αναλάβουμε οι ίδιοι τις
τύχες της Ζωής του ΧΩΡΙΟΥ μας στα χέρια μας με ΚΛΗΡΩΤΗ πραγματική αιρετή
Δημοκρατική αυτό-διοίκηση. Πόσο επίκαιρο είναι το: Πάντων αιρετώτατον
του Ομήρου!!! Μακριά από δόγματα, κόμματα και άλλα αποτυχημένα απάνθρωπα
συστήματα, μπαγιάτικες συνταγές των αστών και ανόητων νεοαστών, πού δεν
πάτησαν ποτέ τους ΧΩΜΑ. Πώς μπορούν οι βέβηλοι να αποφασίζουν για το
ΟΛΟΝ; αφού υπάρχουν και οι Χωρικοί; Καιρός να ανασυσταθούν οι γεωργικοί
συνεταιρισμοί, και να φύγουν μακριά οι απάνθρωποι δυνάστες μεσάζοντες,
μεταπράτες.
Πώς
εξηγείται το γεγονός για να αγοράσει κανείς, και στο Χωριό!!! ένα Ψωμί
του κιλού, να χρειάζεται ένα σακί σιτάρι!!!. Καιρός για αυτογνωσία και
αυτοκριτική και μακριά από τά ξενόφερτα εισαγόμενα τρόφιμα, με τις
επώνυμες φίρμες μέ τις φανταχτερές ετικέτες. Υπάρχουν τα δικά μας, πού
είναι Χίλιες φορές καλύτερα. Μακριά, πολύ μακριά από πράγματα άγνωστης
προέλευσης, και τις πρόχειρες πλαστικές τροφές των φαστφουντάδικων.
Μακριά από τις πλανεύτρες Σειρήνες και τις Κίρκες της και δολερής
ελεύθερης αγοράς, πού έρχεται από την μαγδαληνή Ευρώπη και στυλώνεται
στην ιερόδουλη εσπερία.
Η
τραγουδομάνα Ελλάδα του Μέτρου, της Αρμονίας, της Φιλοσοφίας, των
Επιστημών, των Τεχνών, των Ποιητών, των Ηρώων, του καθαρού Αέρα, του
Φωτοδότη Ήλιου, της Σιτοφόρας Γης, του γαλανού Ουρανού και της γαλάζιας
Θάλασσας, της Δημοκρατίας, έθρεψε και γαλούχησε γενεές – γενεών Ελλήνων.
Μπορεί να εξακολουθήσει να το κάνει και τώρα, σε πείσμα των καιρών, σαν
άλλος Ανταίος, παρά τις όποιες κακοτοπιές, παρά τα ανελέητα
γονθροκοπήματα του ροπαλοφόρου Ηρακλή. Διότι: ή γη ευ πάσχουσα, ευ ποιεί
( αν η γη ευεργετείται με την καλλιέργειά της, ευεργετεί τον άνθρωπο!)…
«καλώς δε κακείνος είπεν ος έφη την γεωργίαν Μητέρα και τροφόν των
άλλων τεχνών είναι, και αι άλλαι πάσαι τέχναι και κατά γήν και κατά
θάλατταν, όπου δ΄ αν αγκασθή ή γη χερσεύειν, αποσβέννυνται και αι άλλαι
τέχναι». Ελεύθερη απόδοση: (καλά μίλησε και εκείνος πού είπε ότι: η
γεωργία είναι μητέρα και τροφοδότρια των άλλων επαγγελμάτων διότι , όταν
η γεωργία πηγαίνει καλά, δυναμώνουν και όλα τα άλλα επαγγέλματα και σε
στεριά και σε θάλασσα, ενώ όπου αναγκαστικά η γη μείνει χέρσα,
μαραζώνουν και τα άλλα επαγγέλματα). Ξενοφώντος, απόσπασμα –
Οικονομικός.
Καιρός να ξαναθυμηθούμε: «Ω!
Φύση Πολυμήχανη, Μητέρα, Περίπλοκη, Μέγιστη, Φιλική, Πάνσοφη Κόρη, Γης
και Θαλάσσης, Βασιλεύουσα. Πάντων μεν συ και Πατήρ και Μήτηρ, Κραταιή,
Αθάνατη, Αιωνίας ζωής πρόνοια, Πάντων εσύ Βασιλεύουσα». (Ορφικά: Ορφεύς προς Μουσαίον, το φύσεως θυμίαμα – αρώματα). Καιρός να ξαναθυμηθούμε επίσης πώς: ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ.–
Υ.Γ.1ον
– Η Πόλις-εως: από το πολέω ( = κατοικώ), ακρόπολις (άκρη), πολιάοχος
(έχω), πολιούχος πολισμός, πολίτης, συμπολίτης, συμπολιτεία,
συμπολίτευσις, πολίτις, πολιτεύω, πολιτεία, πολίτευμα, πολιτευτής,
πολιτικός, πολιτισμός, πολιτίζω, εκπολιτίζω, πολίχνη, πτόλις (χάριν του
μέτρου), πτολίεθρον, πτόλισμα, (πέρθω), πτολίπορθος, πολεοδομία,
πολεοδομική, πολεοδόμος, πολιορκέω (έρκος), πολιορκία, πολιορκητής, κ.α.
Υ.Γ.2ον-Τό Άστυ, του Άστεος, εκ του στένω = είμαι πλήρης (βλέπε καί στείνω), το α, επιτατ.. Αλλά: «οι
παλαιοί φασι πόλιν μεν την πολιτείαν, άστυ δε το τείχος» Ευστ., «ότι
ικόμεσθα ποτέ πόλιν αιπύ τε τείχος, περί άστυ κατά ρωπήϊα κείμεθα»
Όμηρ. (ξ 473). Εάν έτσι έχει το πράγμα τότε μάλλον εκ του ίστημι (ρίζα
στα-, α>υ, α>ε), δηλαδή, ότι ισχυρώς (α, επιτατ.) ίσταται στους
κινδύνους, έδρα ανθρώπων, πόλη.
Υ.Γ.3ον-
Η Ύβρις- εως: Πάσα αυθάδης βία πού πηγάζει από την υπερβολική δύναμη ή
πάθος, ή αυθάδεια, ή αυθάδη αλαζονεία, ή προπέτεια. Η λέξις συναντάται
στον Όμηρο:(Ο-329). Η ύβρις ακολουθείται από τη βία, που και οι δύο
«κατοικούν» στον σιδερένιο Ουρανό, δηλαδή, στον σκοτεινό και σκληρό
τόπο, όπου οι υβριστές φαίνονται να έχουν πάνω και μέσα στα κεφάλια
τους. Η ύβρις ακόμη αντιπαλεύεται την ευνομία. Ανθρώπινες πράξεις οι
οποίες προσβάλλουν την «δίκην» και τό «νέμειν», δηλαδή, το κοινόν
συμφέρον καί την διανομήν κατ’ αξίαν των αγαθών, επειδή δι’ αυτών των
ανθρωπίνων υβριστικών πράξεων, κλονίζεται η αρμονική ανάπτυξη στο
κοινωνικό γίγνεσθαι, και αυτές ακόμη οι πράξεις ονομάζονται «ύβρις»
(Ησίοδ. έργα και ημέραι στίχ. 252 – 255). ’Επομένως υβριστής είναι ο
άνθρωπος ο βίαιος, ο θρασύς, ο αυθάδης, ο αλαζονικός, ο αχαλίνωτος, ο
άρπαγας, ο άπληστος, ο ακόλαστος.
Υ.Γ.4ον.-
Αφού πρώτα ξεκρεμάσετε κυρίες και κύριοι των «πολιτιστικών» συλλόγων
(εδώ κλαυσίγελως με άφθονο δάκρυ!!!) τά μετεωριζόμενα και ξεσκισμένα με
τα γλοιώδη μηνύματα και συνθήματα πανό σας από κολώνες της ΔΕΗ, στύλους
των έρημων πλέον πλατειών, από επιλεγμένες διασταυρώσεις δρόμων κλπ, που
αναφέρονται στις πολιτιστικές – πάλι κλαυσίγελος – εκδηλώσεις σας
παρελθόντων Μηνών – ημερών.
