Λέντας Ηρακλείου

 

 

 

 

 

Λέντας Ηρακλείου

Ο Λέντας είναι οικισμός στο δήμο Γόρτυνας του νομού Ηρακλείου. Εκεί βρίσκεται η αρχαία Λεβήν, λιμάνι στα παράλια της επαρχίας Καινούργιου προς το Λιβυκό Πέλαγος. Συνδέεται με το Ηράκλειο με αμαξιτό δρόμο περίπου 70 χιλιομέτρων. Βικιπαίδεια

Ο Λέντας (119 κάτοικοι το 2001) είναι οικισμός στο δήμο Γόρτυνας του νομού Ηρακλείου. Εκεί βρίσκεται η αρχαία Λεβήν, λιμάνι στα παράλια της επαρχίας Καινούργιου προς το Λιβυκό Πέλαγος. Συνδέεται με το Ηράκλειο με αμαξιτό δρόμο περίπου 70 χιλιομέτρων.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Ιστορικά στοιχεία
  • 1.1 Ονομασία
  • 1.2 Αρχαιολογική σημασία
  • 1.3 Λοιπά ιστορικά στοιχεία
• 2 Βιβλιογραφία
• 3 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ιστορικά στοιχεία

Ονομασία

Το όνομα είναι προελληνικό και ετυμολογείται από το φοινικικό Λάβι= λιοντάρι ή από την αρχαία προελληνική λέξη Λέβυνθος. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ένα από τα λιοντάρια που έσυρε την άμαξα της Ρέας έγινε πέτρα από τη θέση αυτή και γι’ αυτό ονομάστηκε Λεβήν. Αλλά το πιθανότερο είναι ότι το όνομα οφείλεται στο παρακείμενο ακρωτήριο το οποίο μοιάζει με λιοντάρι από τη συγκεκριμένη θέση στην οποία βρίσκεται.

Αρχαιολογική σημασία

Κατά τις τελευταίες ανασκαφές του Στυλιανού Αλεξίου ανακαλύφθηκε πρωτομινωικός οικισμός που χρονολογείται από το 2.500- 1.900 π. Χ., ο οποίος είχε εμπορικές σχέσεις με την Αίγυπτο. Σε θολωτούς τάφους πρωτομινωικού τύπου βρέθηκαν πολλά λίθινα και πήλινα αγγεία με πρωτοφανή σχήματα (σκαραβαίοι κλπ.). Ανασκάφηκε κυκλικός θολωτός τάφος με χώρο για τη νεκρική λατρεία όπου έκαιγαν αρώματα με σκοπό να μη μυρίζει άσχημα από τους νεκρούς.
Η Λεβήν ήκμασε στα ελληνορωμαϊκά χρόνια, ως λιμάνι της Γόρτυνας αλλά και ως ιερή πόλη, όπου λατρευόταν ο Ασκληπιός και η Υγιεία Σώτειρα, Το Ασκληπιείο ήταν στην ακμή του κατά τα αυτοκρατορικά χρόνια της Ρώμης.
Το αρχαιότερο μνημείο της Λεβήνος είναι ο Θησαυρός, τετράγωνο πηγάδι βάθους 1.090 μ. που χρονολογείται από το 2ο ή τον 1ο αιώνα π. Χ. Στο βάθος του ναού του Ασκληπιού σώζεται βωμός (εξέδρα), όπου ήταν τοποθετημένα τα αγάλματα του Ασκληπιού και της Υγιείας, τα οποία έσπασαν οι χωρικοί τα τελευταία χρόνια ζητώντας χρυσό μέσα σε αυτά.

Λοιπά ιστορικά στοιχεία

Ανατολικότερα στο βάθος 3,30μ. βρέθηκε η πηγή του νερού με θεραπευτικές ιδιότητες. Υπήρχαν επίσης κολυμπήθρες , οι οποίες επικοινωνούσαν μέσα στις οποίες λούζονταν οι ασθενείς.
Η Λεβήν εγκαταλείφθηκε κατά τον 7ο ή 8ο αιώνα, όπως και πολλές άλλες παράλιες πόλεις εξαιτίας της πειρατείας.

Βιβλιογραφία

• Το Ηράκλειον και ο Νομός του, Έκδοση Νομαρχίας Ηρακλείου.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα του Λέντα

Κατηγορίες:

• Χωριά του νομού Ηρακλείου
• Δήμος Γόρτυνας

 

---------------------------------------------------

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Λέντας: Το λιοντάρι της Μεσαράς…

Ένας από τους ομορφότερους τόπους της Μεσαράς, είναι σίγουρα ο Λέντας του Δήμου Γόρτυνας!
Παραθαλάσσιος τόπος με περίσσια ομορφιά, αλλά και πλούσια ιστορία, και μυθολογία.
Το τοπωνύμιο είναι προελληνικό και σχετίζεται με το φοινικικό Λάβι που σημαίνει Λέων. Κατά τη μυθολογία εδώ απολιθώθηκε ένα από τα λιοντάρια που τραβούσαν την άμαξα της θεάς Ρέας.
Το λιοντάρι όμως σχετίζεται και με τη βασίλισσα της Αιγύπτου την Κλεοπάτρα, που σύμφωνα με την παράδοση το ξέχασε στην περιοχή και αυτό έμεινε να κοιτά την Αφρική, περιμένοντας την να επιστρέψει να το πάρει...
Θυμηθήκαμε απόψε τη μυθολογία, βλέποντας στο f/b τη φωτογραφία (δεν θυμάμαι τη σελίδα και ζητώ συγγνώμη) που πραγματικά μας θυμίζει το Λέντα, το λιοντάρι και όσα ακούγαμε στον τόπο μας παιδιά γι΄ αυτό...

www.e-mesara.gr|Από Super User

------------------------------------------------------
Λέντας

Ένα γραφικό ψαράδικο χωριό, συχνός προορισμός των τουριστών με φυσική ομορφιά, παραδοσιακές ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια, γνωστός και ως τόπος θεραπείας με ιαματικά νερά. Η παραλία του Λέντα έχει πεντακάθαρα νερά και άφθονη σκιά. Ενδείκνυται για βόλτες με τα πόδια, καθώς περπατώντας θα ανακαλύψετε και άλλες μικρές παραλίες της περιοχής, εξίσου όμορφες και προσβάσιμες όπως η παραλία Δισκός. http://www.cretanbeaches.com/paralies/irakleiο/lentas/

 

----------------------------------------------------

Παραλίες περιοχής Λέντα

Δυσκός

Ο Δυσκός, ένας μικρός οικισμός με μια όμορφη και μεγάλη σε έκταση παραλία, βρίσκεται πολύ κοντά στο Λέντα, και απέχει 74 χλμ. περίπου από το Ηράκλειο. Ονομάζεται και Δυτικό. Μπροστά στον οικισμό βρίσκεται η ομώνυμη παραλία που έχει άμμο, ψιλό βότσαλο και πεντακάθαρα, πράσινα νερά που βαθαίνουν απότομα.
Το δυτικότερο και πιο απομακρυσμένο από τον οικισμό τμήμα της παραλίας, προτιμάται και από τους γυμνιστές.
Η παραλία είναι ιδανική επιλογή για camping, λόγω των δέντρων που φυτρώνουν κατά μήκος της παραλίας και προσφέρουν τη σκιά τους στους κατασκηνωτές. Η παραλία είναι ελάχιστα οργανωμένη, ενώ τριγύρω θα βρείτε αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια και γραφικά ταβερνάκια πάνω στο κύμα.

Λέντας

Ο Λέντας είναι ένας οικισμός στα νότια παράλια του νομού Ηρακλείου, ο οποίος απέχει περίπου 74 χλμ. από το Ηράκλειο, χτισμένος στη θέση της αρχαίας πόλης Λεβήν. Η ονομασία Λέντας, που σημαίνει λιοντάρι (λέοντας), οφείλεται στο ακρωτήριο Λιοντάρι που βρίσκεται στα δυτικά του οικισμού.

Αν βρεθείτε στο Λέντα μπορείτε να δείτε τα ερείπια του ναού του Ασκληπιού, ο οποίος χρονολογείται στον 3ο π.Χ. αιώνα. Τον ναό και τις ιαματικές πηγές του επισκέπτονταν προσκυνητές από όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Από τον αρχαίο ναό σώζονται δύο μαρμάρινες σπασμένες κολώνες, οι μεγάλες ορθογώνιες πλάκες ενός αρχαίου βωμού και τμήματα ενός μωσαϊκού της ρωμαϊκής εποχής.

Δίπλα στο ναό υπήρχε παλαιοχριστιανική βασιλική, στη θέση που σήμερα έχει βρίσκεται γραφικό ξωκλήσι. Γύρω του θα δείτε διάσπαρτα τα αρχιτεκτονικά μέλη του Ασκληπιείου που χρησιμοποιήθηκαν ως οικοδομικά υλικά για την ανέγερσή τους.

Η παραλία μπροστά από τον οικισμό είναι οργανωμένη, έχει ψιλό βοτσαλάκι και πεντακάθαρα νερά. Τριγύρω θα βρείτε παραδοσιακές ταβέρνες που σερβίρουν φρέσκο ψάρι και αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Στην άκρη ενός μικρού φαραγγιού με στροφές,δίπλα στον Λέντα, βρίσκεται και μια όμορφη παραλία με άμμο και βότσαλο, το Λιμανάκι. Γενικότερα, ανατολικά και δυτικά του Λέντα υπάρχουν αρκετές απομονωμένες παραλίες με άμμο και βότσαλο, κάποιες από τις οποίες προτιμούν και γυμνιστές.
Για να φτάσετε στο Λέντα μπορείτε να πάτε, είτε από το δρόμο που περνάει από τα χωριά Μιαμού και Κρότο, είτε από τον παραθαλάσσιο χωματόδρομο που ενώνει τους Καλούς Λιμένες με το Λέντα.

Ανατολικός Τσίγκουνας

Ο Ανατολικός Τσίγκουνας απέχει 75 χλμ. περίπου από την πόλη του Ηρακλείου. Συναντάται και με τις ονομασίες Πετράκης και Όστρια, από τα ονόματα των ξενοδοχείων που υπάρχουν εκεί. Μπροστά στην παραλία βρίσκεται ένας μικρός οικισμός.
Πρόκειται για μια ερημική, μεγάλη παραλία με βότσαλο και βαθιά, καθαρά νερά, μη οργανωμένη, ωστόσο κοντά θα βρείτε κάποιες ταβέρνες και ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Στον Ανατολικό Τσίγκουνα μπορείτε να πάτε με αυτοκίνητο από το Λέντα, αν ακολουθήσετε το δρόμο που οδηγεί στο λιμάνι της περιοχής. Η παραλία αποτελεί ιδανικό προορισμό για τους φίλους του camping, καθώς τα αρμυρίκια που φύονται κατά μήκος της παραλίας επιτρέπουν στους κατασκηνωτές να στήσουν τη σκηνή τους στον ίσκιο τους.
Συνεχίζοντας την πορεία ανατολικά, η επόμενη παραλία που συναντάει κανείς, είναι η παραλία Λουτρά.

Αναδύεται από τη λίμνη ...

Αναδύεται από τη λίμνη ο Ναός του Αγίου Πέτρου στη Νίκαια (ΦΩΤΟ)

 

Έκπληκτοι οι Τούρκοι ερευνητές και οι κάτοικοι της ιστορικής βυζαντινής πόλης της Νίκαιας, αντίκρισαν ένα πρωί να εμφανίζεται στην λίμνη της περιοχής και κάτω από την επιφάνεια του νερού, ο σκελετός μιας μεγαλοπρεπής βυζαντινής ελληνορθόδοξης εκκλησίας.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του τοπικού τύπου αλλά και των εφημερίδων, Milliyet και Zaman, οι πρώτοι που αντιλήφτηκαν την ύπαρξη των θεμελίων αυτή της ιστορικής βυζαντινής εκκλησίας ήταν οι πιλότοι κάποιου αεροπλάνου που πραγματοποιούσε πτήση πάνω από την λίμνη. Οι πρώτες αναφορές των ίδιων των Τούρκων κάνουν λόγο για την ιστορική μεγάλη εκκλησία που ήταν αφιερωμένη στον άγιο Πέτρο και η οποία κτίστηκε τον τέταρτο αιώνα, ήταν δηλαδή από τους πρώτους μεγάλους ναούς που κόσμησαν στην συνέχεια όλη την ελληνορθόδοξη χριστιανική Μικρά Ασία.
Οι πληροφορίες για το ιστορικό αυτό κτίσμα που έμεινε κάτω από την επιφάνεια της λίμνης, είναι ότι βρίσκεται 20 περίπου μέτρα από την ακτή και σε βάθος δυο μέτρων από την επιφάνεια της λίμνης. Όπως ανέφερε σχετικά ο πρόεδρος του Αρχαιολογικού Τμήματος του πανεπιστημίου Uludağ της Προύσας, Mustafa Şahin, στο μέρος αυτό όπου βρέθηκαν τα ερείπια της εκκλησίας έπρεπε να βρίσκονταν επίσης το κτίριο της τοπικής βουλής επί ρωμαϊκής εποχής. Δίπλα ακριβώς από αυτό το κτίριο είχε κτιστεί αυτή η μεγαλοπρεπή εκκλησία που όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες πρέπει να δέσποζε σε όλη την περιοχή.
Τα ιστορικά στοιχεία που προβάλουν οι Τούρκοι είναι ότι η ανέγερση αυτού του ναού έγινε αμέσως μετά την επικράτηση το 313 από τον Μέγα Κωνσταντίνο του χριστιανισμού. Το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός σηματοδότησε την ανέγερση και άλλων περικαλλών ναών σε όλο το μήκος και το πλάτος της Μικράς Ασίας όπου κατοικούσε εκείνη την περίοδο ο πυκνότερος χριστιανικός πληθυσμός από όλες τις ρωμαϊκές επαρχίες.

Ο ναός λέγεται ότι από τον μεγάλο σεισμό του 740 που έπληξε την ευρύτερη περιοχή είχε πάθει μεγάλες ζημιές και στη συνέχεια ανακαινίστηκε στην νεότερη του μορφή. Προφανώς οι διάφοροι σεισμοί που έγιναν στο παρελθόν στην περιοχή της Νίκαιας, όπως ο μεγάλος σεισμός του 1999, βύθισαν την εκκλησία κάτω από την επιφάνεια της λίμνης. Σήμερα και κάτω από άγνωστες μέχρι στιγμής συνθήκες, ο ναός επανήλθε στην επιφάνεια σε μια αεροφωτογράφιση από ένα τουρκικό αεροπλάνο που πετούσε πάνω απ την λίμνη.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πληροφορίες η Νίκαια ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χριστιανικά κέντρα από την πρώτη περίοδο της βυζαντινής αυτοκρατορίας και όπως είναι γνωστό εκεί έγινε η πρώτη μεγάλη οικουμενική σύνοδος των χριστιανών.
Το κτίριο της τοπικής γερουσίας, (Senato Saray), όπως αναφέρουν και οι ίδιοι οι Τούρκοι, κτίστηκε το 325. Πολύ κοντά κτίστηκε ο μεγάλος ναός της αγίας Σοφίας που σώζεται μέχρι σήμερα αλλά οι Τούρκοι πριν από δυο χρόνια τον μετέτρεψαν σε τζαμί.
Οι διάφορες μαρτυρίες των κατοίκων της περιοχής, όπως ανέφερε ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Προύσας, Bedri Yalman, έλεγαν ότι οι ψαράδες εδώ και καιρό έβλεπαν κάποια περίεργα ερείπια να βρίσκονται στον βυθό της λίμνης χωρίς όμως να δώσουν σημασία για την ιστορική και αρχαιολογική τους αξία.
Η ιστορική ανάδυση του ναού κάτω από τα νερά της λίμνης της Νίκαιας έγινε ξαφνικά από μια τυχαία πτήση ενός τουρκικού ερευνητικού αεροπλάνου που χαρτογραφούσε την περιοχή και ανακάλυψε τον ιστορικό αυτό ελληνορθόδοξο χριστιανικό ναό.
Οι πρώτες φωτογραφίες που βγήκαν στην δημοσιότητα δείχνουν το μεγάλο μέγεθος αυτού του ναού βασιλικού ρυθμού. Όπως διαπιστώνουν και οι Τούρκοι ερευνητές, πρέπει να είναι μεγαλύτερος και από την αγία Σοφία, γεγονός που δείχνει την μεγάλη ιστορική αλλά και θρησκευτική αξία του.
Ο ναός αυτός θεωρείται ότι ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χριστιανικά κέντρα όλης της Μικράς Ασίας και για τον λόγο αυτό θα προσήλκυε πολλούς προσκυνητές από πολλές περιοχές. Άγνωστο είναι το πότε ακριβώς βυθίστηκε κάτω από την επιφάνεια της λίμνης, αλλά το σημαντικότερο είναι πως εντελώς απροσδόκητα εμφανίστηκε ξανά για να δείξει για άλλη μια φορά πως η ελληνορθόδοξη χριστιανική ταυτότητα της Μικράς Ασίας ποτέ δεν χάθηκε και ακόμα και σήμερα με διάφορα «σημάδια» εκπλήσσει ακόμα και τους ίδιους τους σημερινούς κατοίκους της.
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Μαγικά πλεκτά

 είναι μαγικά τα σχέδια που έχουν  αυτά τα περιοδικά

·

 
 










 

1964, Κρήτη | Crete

1964, Κρήτη | Crete

 

Η Κρήτη είναι τόπος ευλογημένος . 

Υπήρξαν εποχές που ήταν στην κυριολεξία ένας επίγειος παράδεισσος. Με πίστη στην παράδοση, με σκληρή δουλειά και με σεβασμό στη φύση , οι Κρητικοί αξιοποιούσαν στο έπακρο τις θεϊκές δυνατότητες του τόπου . 

Αυτό φαίνεται στο παρακάτω βίντεο. Ας ελπίσουμε να ξαναέρθουν μέρες ευημερίας .

  

 

πηγή   :   https://www.facebook.com/ILoveCrete/

Πατάτες φούρνου τραγανές και νόστιμες σαν τηγανιτές

Πατάτες φούρνου τραγανές και νόστιμες σαν τηγανιτές

Αν θέλετε να απολαμβάνετε την γεύση της τηγανιτής πατάτας και συγχρόνως να τρώτε υγειινά κάντε αυτό το μικρό κολπάκι.
Όταν απλώσετε τις πατάτες στο ταψί αλατισμένες και αφού τις λαδώσετε απο κάθε πλευρά , πασπαλίστε τις με τριμμένη φρυγανιά. 
Το αποτέλεσμα θα σας εκπλήξει.

Ο Όσιος Στυλιανός ο Παφλαγών (26 Νοεμβρίου)

Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας, μεταξύ του 400 – 500 μ.Χ. Ήταν γιος πλούσιας οικογένειας. Ευλογημένος από την κοιλιά της μάνας του, μεγαλώνοντας η ψυχή του με την Χάριν του Θεού γινόταν κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.

Από την παιδική του ηλικία, έδειξε τον μεγάλο του ζήλο για μια ζωή αγιασμένη και απαλλαγμένη από τις γήινες επιθυμίες, που μόλυναν το πνεύμα και την ψυχή του. Ήταν αγνός και καθαρός από κάθε πονηριά και ατιμία. Δεν επέτρεψε στα πλούτη να κυριαρχήσουν την ψυχή του υποτάσσοντάς την στην φθορά και στην απώλεια.

Φιλοσόφησε την αληθινή έννοια και σημασία της ζωής, ανακαλύπτοντας ότι όλα αυτά είναι πρόσκαιρα και τιποτένια. Η ψυχή του ποθούσε τον δύσκολο και δύσβατο δρόμο την αιώνιας ζωής και της παντοτινής ευτυχίας.

Καταρχήν πούλησε την περιουσία του και την μοίρασε στους φτωχούς. Δεν του είχε απομείνει τίποτε από την πατρική κληρονομιά, έτσι νιώθοντας ανακούφιση και χαρά ένιωθε σαν να πέταξε μια βαριά άγκυρα από πάνω του, που τον κρατούσε δεμένο κοντά στις επιθυμίες του φθαρτού σώματος.

Έζησε πολλά χρόνια σκληρής ζωής, παλεύοντας στην έρημο δεκαετίες ολόκληρες με τον διάβολο και τον εαυτό του. Πάλεψε για να ξεριζώσει τελείως από πάνω του τα πάθη του, να αποκτήσει τις αρετές και να φθάσει στην αγιότητα.

Μετά από σκληρούς αγώνες, στολίστηκε με αρετές, ήταν σαν φωτεινός λύχνος της ερήμου, που φώτιζε με το φως το ιλαρό το λαό, δείχνοντάς τον το δρόμο της αγιοσύνης και την δόξα του Θεού.
Η φήμη του Αγίου διαδόθηκε παντού. Πλήθος κόσμου από διάφορα μέρη συνέρρεαν με ευλάβεια προς τον Άγιο για να θαυμάσουν την αγιότητά του και να αποκομίσουν ψυχικά και σωματικά αγαθά. Τα σοφά του λόγια και οι προτροπές του, άλλαξαν τη ζωή πολλών ανθρώπων. Γαλήνεψε ταραγμένες ψυχές. Γνώριζε ότι για να κερδίσει κάποιος την Βασιλεία των ουρανών, η ψυχή του έπρεπε να είναι σαν ψυχή μικρού παιδιού που είναι αθώα, χωρίς κακίες και αμαρτίες.

Ο Όσιος Στυλιανός έτρεφε μεγάλη στοργή στα παιδιά, όπως και ο ίδιος ο Κύριος. Θεωρούσε την ταπεινοφροσύνη θεμέλιο των αρετών και την παιδική ηλικία από τη φύση της να είναι περισσότερο ενάρετη. Ο Θεός βραβεύοντας το ιερό αυτό αίσθημα του Αγίου, προίκισε τον Άγιο δίνοντάς του το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα παιδιά και να καθιστά άτεκνες μητέρες εύτεκνες. Με την προσευχή του Αγίου Στυλιανού πολλές στείρες τεκνοποιούσαν. Μέρες ολόκληρες βάδιζαν γονείς, για να βρούν το ασκητήριο του Αγίου, καταφτάνοντας με δάκρυα στα μάτια, παρακαλώντας τον Όσιο να θεραπεύσει τα παιδιά τους.

Η προσωπικότητά του, ήταν γεμάτη ταπεινοφροσύνη, διέθετε αγγελική γαλήνη και πραότητα. Πολλοί τον έβλεπαν σαν πρότυπο ασκητικής ζωής. Αναδείχθηκε λαμπρό αστέρι της ασκητικής ζωής, πολεμώντας σκληρά τους τρεις εχθρούς του ανθρώπου που είναι η σάρκα, ο κόσμος και το διάβολο.
Έζησε και δόξασε το όνομα του ουράνιου Πατέρα, και δοξάσθηκε και αυτός από τον Θεό. Όταν έφθασε σε βαθειά γεράματα, ο Θεός έστειλε τους Αγγέλους Του να πάρουν την Άγιά Του ψυχή, για να αναπαυθεί από τους κόπους και τις πολλές στερήσεις.

Το πού είναι θαμμένος παραμένει άγνωστο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον τιμά και πολλοί Χριστιανοί επικαλούνται το όνομά του για να τους βοηθήσει σε διάφορα προβλήματα και ασθένειες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους. Εικονογραφείται με ένα νήπιο στην αγκαλιά του, συμβολίζοντας έτσι ότι είναι προστάτης των νηπίων.

Η μνήμη του γιορτάζεται στις 26 Νοεμβρίου.

Με τον καιρό μαθαίνει κανείς

Με τον καιρό μαθαίνει κανείς τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στο να κρατά ένα χέρι και να αλυσοδένει μια ψυχή.
Μαθαίνει πως αγαπώ δε σημαίνει: στηρίζομαι και ότι συντροφικότητα δε σημαίνει: ασφάλεια..κι έτσι κανείς αρχίζει να μαθαίνει….
Πως τα φιλιά δεν είναι συμβόλαια και ότι τα δώρα δεν είναι υποσχέσεις. Και αρχίζει να δέχεται τις ήττες του με το κεφάλι ψηλά και τα μάτια ορθάνοιχτα.
Και μαθαίνει να χτίζει όλες τις διαδρομές του στο σήμερα γιατί το έδαφος του αύριο είναι υπερβολικά αβέβαιο για να κάνεις σχέδια… και κάθε μέλλον μπορεί να μείνει στη μέση.
Μετά από κάποιο καιρό μαθαίνει κανείς πως αν είναι υπερβολική, ακόμα και η ζέστη του ήλιου μπορεί να τον κάψει. Έτσι φυτεύει τον δικό του κήπο και διακοσμεί την δική του ψυχή αντί να περιμένει κάποιον άλλο να του φέρει λουλούδια.
Μαθαίνει κανείς ότι μπορεί πραγματικά ν’ αντέξει, πως είναι πραγματικά δυνατός, πως πραγματικά αξίζει
και μαθαίνει και μαθαίνει…
με κάθε του μέρα μαθαίνει.
Με τον καιρό μαθαίνεις ότι το να είσαι με κάποιον επειδή σου προσφέρει ένα καλό μέλλον σημαίνει
πως αργά ή γρήγορα θα θελήσεις να γυρίσεις στο παρελθόν σου.
Με τον καιρό καταλαβαίνεις πως μόνο αυτός που είναι ικανός να σε αγαπάει με όλα σου τα ελαττώματα, δίχως να προσπαθεί να σε αλλάξει, μπορεί να σου προσφέρει όλη την ευτυχία που επιθυμείς.
Με τον καιρό αντιλαμβάνεσαι πως αν βρίσκεσαι στο πλευρό κάποιου μόνο και μόνο για να συντροφεύεις την μοναξιά σου, στο τέλος θα φτάσεις να μη θέλεις ούτε να τον βλέπεις.
Με τον καιρό συνειδητοποιείς ότι οι πραγματικοί φίλοι είναι μετρημένοι και ότι, εκείνος που δεν αγωνίζεται γι’αυτούς, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί πλαισιωμένος μόνο από ψεύτικες φιλίες.
Με τον καιρό μαθαίνεις πως τα λόγια που λέχθηκαν σε μια στιγμή θυμού μπορούν να συνεχίσουν να πληγώνουν αυτόν στον οποίο τα απεύθυνες για μια ολόκληρη ζωή.
Με τον καιρό μαθαίνεις να συγχωρείς αυτόν που το έπραξε, αλλά η συγχώρεση αφορά μόνο μεγάλες ψυχές.
Με τον καιρό αντιλαμβάνεσαι πως αν πλήγωσες σκληρά ένα φίλο, το πιθανότερο είναι ότι η φιλία ποτέ πια δε θα ξαναγίνει όπως πριν.
Με τον καιρό συνειδητοποιείς ότι, ακόμα κι αν είσαι ευτυχισμένος με τους φίλους σου, κάποια μέρα θα κλάψεις για εκείνους που άφησες να φύγουν.
Με τον καιρό θα καταλάβεις ότι κάθε εμπειρία που βίωσες με κάθε άνθρωπο είναι ανεπανάληπτη.
«Κανείς μαθαίνει, μαθαίνει και μαθαίνει, κάθε μέρα που περνάει, μαθαίνει».
Ελπίζω πως όπως και σε μένα, αυτά τα λόγια να μπορέσουν να μαλακώσουν λίγο το δρόμο σου.
Τίποτα δε φεύγει μέχρι να μας διδάξει αυτό που χρειάζεται να μάθουμε.
Χόρχε Λουις Μπόρχες

Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοσκαλίτισσας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη mykriti.gr.

20 Μαρτίου ·

mykriti.gr

19 Μαρτίου ·

Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοσκαλίτισσας

 

Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοσκαλίτισσας

Ένα από τα δημοφιλέστερα μοναστήρια της Κρήτης λόγω της αρχιτεκτονικής του είναι η Ιερά Μονή της Παναγίας Χρυσοσκαλίτισσας.

checkincreta.com

Ένα από τα δημοφιλέστερα μοναστήρια της Κρήτης λόγω της αρχιτεκτονικής του είναι η Ιερά Μονή της Παναγίας Χρυσοσκαλίτισσας.
Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό, κατάλευκο μοναστήρι, χτισμένο πάνω σε ένα μεγάλο βράχο 35 μέτρων με θέα στο Λιβυκό πέλαγος, το οποίο βρίσκεται 72 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Χανίων, πολύ κοντά στο Ελαφονήσι. Η παράδοση αναφέρει ότι η ιερότητα του χώρου αρχίζει με την εύρεση από ένα γεωργό της εικόνας της Κοίμησης της Θεοτόκου σε κόγχη του βράχου. Η εικόνα αυτή κρύφτηκε εδώ πιθανότατα την εποχή της εικονομαχίας 726-842 μ.Χ. Το μακρύ όνομα «Χρυσοσκαλίτισσα» ουσιαστικά σημαίνει την Παναγία του χρυσού σκαλοπατιού. Σύμφωνα πάλι με την παράδοση, όταν οι Οθωμανοί κατέκτησαν την Κρήτη, οι μοναχές έκρυψαν τα χρυσά αριστουργήματα του μοναστηριού κάτω από ένα σκαλοπάτι της μεγάλης σκάλας, για να τα προστατέψουν από τη λεηλασία. Το τελευταίο από τα 98 σκαλοπάτια της μονής, το «χρυσό σκαλοπάτι», όπως ονομάστηκε, έδωσε το όνομα στο μοναστήρι και πουλήθηκε επί Τουρκοκρατίας. Ωστόσο, ο θρύλος λέει ότι το χρυσό σκαλοπάτι το βλέπουν ακόμα μόνο όσοι είναι αληθινοί πιστοί. Όταν οι Τούρκοι έσφαξαν 850 άτομα, στην πλειοψηφία τους γυναικόπαιδα, την ημέρα του Πάσχα το 1824, κατέστρεψαν και δεκάδες εκκλησίες που βρίσκονταν στην περιοχή. Όταν επιχείρησαν να λεηλατήσουν τη Μονή Χρυσοσκαλίτισσας, τους εμπόδισε ένα σμήνος μελισσών, που είχε για κυψέλη την κόγχη που βρίσκεται το εικονοστάσι το οποίο συναντάμε όταν ανεβαίνουμε στη Μονή. Το 1907, οι μοναχοί της μονής βοήθησαν στη διάσωση των 102 από τους 140 επιβάτες του πλοίου Ιμπερατρίς, που ναυάγησε στο Ελαφονήσι. Το 1940 η μονή μετατράπηκε σε γυναικείο μοναστήρι, ενώ κατά την περίοδο της Κατοχής (1941-1944), οι μοναχές εκδιώχθηκαν και στη μονή εγκαταστάθηκε γερμανικό φυλάκιο. Από το 1944 μέχρι σήμερα κατοικείται από φιλόξενους και δραστήριους μοναχούς. Το Καθολικό της μονής είναι αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα και στην Κοίμηση της Θεοτόκου και γιορτάζει στις 15 Αυγούστου.
 

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

20 Μαρτίου ·

Η χαμένη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας

By Enallaxnews.gr on 19/03/2016 20:17 Πολιτισμος

Οι πρώτες βιβλιοθήκες πρέπει να εμφανίστηκαν στη Μεσοποταμία ήδη από το 3000 π.Χ. Ανασκαφές που έγιναν στη Νινευή το 1850 έφεραν στο φως χιλιάδες πήλινες πινακίδες με σφηνοειδή γραφή, μεθοδικά ταξινομημένες και καταλογογραφημένες, που αποτελούσαν το επίσημο αρχείο του βασιλιά Ασουρμπανιπάλ (668-626 π.Χ.).
Ο βασιλιάς της Αλεξάνδρειας Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος (283-247 π.Χ.) ίδρυσε την πλουσιότερη και λαμπρότερη βιβλιοθήκη του αρχαίου κόσμου, γνωστή ως «Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας», με 400.000, και κατ’ άλλους 700.000 τόμους και καταλόγους, οι οποίοι θεωρούνται ως οι πρώτες προσπάθειες για τη δημιουργία συστηματικής επιστημονικής βιβλιογραφίας. Η βιβλιοθήκη αυτή καταστράφηκε από πυρκαγιά κατά την άλωση της Αλεξάνδρειας από τον Ιούλιο Καίσαρα το 47 π.Χ.
Οι ρωμαϊκές βιβλιοθήκες ήταν συνήθως εγκατεστημένες σε συνεχόμενα παραρτήματα -βοηθητικά κτίσματα των ναών, κυρίως στο κέντρο των πόλεων. Αποτελούνταν από δύο τμήματα, της ελληνικής και της λατινικής γραμματείας, και αργότερα και από ένα τρίτο, χριστιανικό τμήμα, ενώ τα τετράγωνα βιβλία από περγαμηνή ήταν τοποθετημένα πλάγια. Κατά τη μεσαιωνική περίοδο βιβλιοθήκες δημιουργούνταν μόνο στους ναούς και τα μοναστήρια, ενώ η οργάνωση, η λειτουργία τους και η συστηματική αντιγραφή των χειρογράφων γίνονται από μορφωμένους καλλιτέχνες-μικρογράφους μοναχούς.
Στα σημαντικότερα κέντρα του Ισλάμ (Βαγδάτη, Κάιρο, Τρίπολη) δημιουργήθηκαν βιβλιοθήκες εμπλουτισμένες με ελληνικά χειρόγραφα μεταφρασμένα στην αραβική γλώσσα. Στην Αναγέννηση παρατηρήθηκε μια τάση ίδρυσης σημαντικών ιδιωτικών βιβλιοθηκών, ενώ στα κατοπινά χρόνια τέθηκαν οι βάσεις για τη δημιουργία των μεγάλων δημόσιων βιβλιοθηκών που υπάρχουν μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο.
Η περίφημη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η μεγαλύτερη κιβωτός γνώσης του αρχαίου κόσμου, που δυστυχώς κάηκε από τις επιδρομές των βαρβάρων, αποθησαύριζε ολόκληρη τη σοφία, τον πνευματικό θησαυρό της αρχαιότητας, τις κατακτήσεις των επιστημών, των γραμμάτων και των τεχνών και πολλά ακόμη έργα ανεκτίμητης αξίας.
Οι αναρίθμητοι πάπυροι με τα χειρόγραφα μεγάλων σοφών κατέγραφαν την πορεία του μεγαλειώδους ανθρώπινου πνεύματος. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι από την αρχαία ελληνική γνώση που φυλασσόταν στη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας σώθηκε, φτάνοντας έως εμάς σήμερα μόνο το 10%. Δηλαδή, από τις 160 τραγωδίες του Σοφοκλή, έχουμε σήμερα μόνο τις επτά, κι αυτό είναι ένα μονάχα απλό παράδειγμα. Μια τεράστια βιβλιοθήκη, που χάθηκε μέσα στις φλόγες και άφησε πίσω της ένα λαμπρό παρελθόν, για να θυμίζει ότι η γνώση μπορεί να υπάρξει για τον άνθρωπο ως δύναμη και ως ομορφιά ταυτόχρονα. Ό,τι απέμεινε από τη μεγάλη εκείνη καταστροφή διδάσκεται σήμερα σε όλα σχεδόν τα πανεπιστήμια του κόσμου.
Η Αρχαία Αλεξάνδρεια υπήρξε Σταυροδρόμι πολιτισμών. Εκεί, γύρω στον 3ο π.Χ. αιώνα, ιδρύθηκε η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη του κόσμου, με προοπτική την κατάκτηση της γνώσης αλλά και τη συλλογή πληροφοριών από όλη την οικουμένη:ένα μεγαλόπνοο σχέδιο με διαχρονικές διαστάσεις, ώστε να ενώνει Ανατολή και Δύση. Ο Πτολεμαίος υπήρξε ένας από τους πολύτιμους αρχειοφύλακες της, δυστυχώς όμως η μεγάλη πυρκαγιά στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας κατέστρεψε αυτό το οικουμενικό όραμα.
Ο Μουσταφά Ελ Αμπαντή, στο έργο του «Η Αρχαία Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας (εκδόσεις Σμίλη), στη σελίδα 165 επισημαίνει χαρακτηριστικά ότι «η απώλεια των ανεκτίμητων συλλογών βιβλίων, που περιείχαν οι βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας, παραμένει ανεξιχνίαστη. Από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα, οι απόψεις των ιστορικών στο θέμα διίστανται. Κανείς δεν αμφισβητεί το γεγονός ότι οι βιβλιοθήκες καταστράφηκαν, αλλά ακόμα δεν έχει προσδιοριστεί ούτε ο τρόπος ούτε ο χρόνος της καταστροφής».
Αρκετοί μελετητές υπογραμμίζουν το γεγονός ότι η σημασία της βιβλιοθήκης, πέρα από τον πλούτο της γνώσης, υπήρξε η αναθεώρηση του κόσμου μέσα από αξιόπιστες έρευνες και μεγάλα επιστημονικά επιτεύγματα. Ο Μουσταφά Ελ Αμπαντή, στον πρόλογο του έργου του «Η Αρχαία Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας», θεωρεί ότι «η ιδιάζουσα σημασία της Αρχαίας Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης οφείλεται στο ότι υπήρξε το λίκνο ενός επιστημονικού εγχειρήματος τόσο αξιόλογου, ώστε να έχει παραμείνει ανυπέρβλητο μέχρι τους νεότερους χρόνους».
Ο Geoffrey Blainey, στην περίφημη «Συνοπτική Ιστορία του Κόσμου» (εκδόσεις Φυτράκης), στη σελίδα 120, οριοθετεί το μέγεθος και την αξία της βιβλιοθήκης: «Μια νέα πόλη στην Αίγυπτο, η Αλεξάνδρεια, έμελλε να γίνει ο κύριος κληρονόμος της αθηναϊκής παράδοσης. Η πόλη, που θεμελιώθηκε το 331 π.Χ., αναδείχθηκε σε πνευματικό τροφοδότη του δυτικού κόσμου. Εκεί, οικοδομήθηκαν μια θαυμαστή βιβλιοθήκη και ένα λαμπρό μουσείο. Πλήθος διακεκριμένων Ελλήνων πολυμαθών, όπως ο Ευκλείδης, εγκαταστάθηκαν σε αυτή για να επιδοθούν απερίσπαστοι στις διανοητικές αναζητήσεις τους. Εκεί σημειώθηκαν ουσιαστικές πρόοδοι στην ιατρική έρευνα από τον ανατόμο Ερώφιλο, ο οποίος πρώτος μελέτησε τον ανθρώπινο εγκέφαλο και οφθαλμό το 285 π.Χ.».
Όλη αυτή η απροσμέτρητη αρχαία σοφία που χάθηκε, εκείνη η γνώση, που και σήμερα στη σκέψη της γοητεύεται ο κάθε εραστής της, ελπίζουμε να αναφανεί, έστω σε αμελητέα ψήγματα, γιατί υπάρχουν, κατά πάσα πιθανότητα, ακόμα, αρχαίοι πάπυροι που σώθηκαν από την καταστροφή. Βέβαια, αγνοούμε πολλά χαμένα έργα όπως του Εμπεδοκλή, που βρέθηκε χειρόγραφό τους στα υπόγεια γερμανικής βιβλιοθήκης πριν από μερικά χρόνια. Το παρήγορο είναι ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση, σε συνεργασία με την Ουνέσκο, αναστήλωσαν ξανά τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, τη Νέα Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη με καινούρια προοπτική και νέο όραμα. Προσδοκούμε γεμάτοι δέος να βρεθούν στο μέλλον αρχαία κειμήλια, μελέτες και έργα, ώστε να επιστρέψουν στην αρχική γενέτειρά τους, επιτρέποντάς της να συνεχίσει εκείνο το πανάρχαιο όνειρο σοφίας και οικουμενικού πολιτισμού που κάποτε επιτελούσε.

ΠΗΓΗ: Η ΛΙΣΤΑ ΜΟΥ