A Noob's Trip To Global Elite #1

SWEDISH TEAMMATES AND ANOMALY'S BROTHER #2

"Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι":

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

"Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι": Το υπέροχο παραμύθι του Τριβιζά που θα σας φέρει πιο κοντά στη μαγεία των Χριστουγέννων

dinfo.gr|Από dinfo

 

 

Πάστα φλώρα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Paxxi.

Paxxi

22 Νοεμβρίου 2016 ·

Πάστα φλώρα το γλυκό με αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία. Η τάρτα με τη βουτυράτη, τραγανή ζύμη και γέμιση από σπιτική μαρμελάδα βερίκοκο. Αναλυτικά η συνταγή http://bit.ly/2gDdN10

ΥΛΙΚΑ
420 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κγ μπέικιν πάουντερ
40 γρ ζάχαρη
210 γρ βούτυρο, κρύο, σε κυβάκια
½ λεμονιού ξύσμα
1 αυγό
30 ml κονιάκ
600 γρ μαρμελάδα βερίκοκο
1 ασπράδι αυγού, χτυπημένο ελαφρά
λίγα αμύγδαλα, για γαρνίρισμα (κομμένα στα 4), προαιρετικά

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

1. Σε ένα μεγάλο μπολ αναμιγνύω το αλεύρι, το μπέικιν πάουντερ και τη ζάχαρη.
2. Προσθέτω το βούτυρο σε κυβάκια και το τρίβω με τα δάχτυλα να σχηματιστούν τρίμματα.
3. Ρίχνω το ξύσμα του λεμονιού, το αυγό και τέλος το κονιάκ ζυμώνοντας τα όλα μαζί να ενωθούν δημιουργώντας μια βουτυρένια ζύμη.
4. Σκεπάζω με μεμβράνη και τη βάζω στο ψυγείο για 1 ώρα.
5. Κόβω το ¼ της ζύμης και το βάζω πάλι στο ψυγείο.
6. Την υπόλοιπη την ανοίγω σε στρογγυλό σχήμα ανάμεσα σε αλευρωμένες λαδόκολλες, ώστε να καλύπτει ένα ταψί διαμέτρου 24 εκ και λίγο από τα τοιχία του.
7. Όταν την ανοίξω, αφαιρώ την πάνω λαδόκολλα και με τη βοήθεια της δεύτερης μεταφέρω τη ζύμη στο ταψί και την αναποδογυρίζω ώστε να καλύψει την διάμετρο του ταψιού. Βγάζω και τη δεύτερη λαδόκολλα και με τα δάχτυλα απλώνω τη ζύμη να καλύψει καλά το ταψί και τα τοιχία του.
8. Την τρυπάω με ένα πιρούνι και απλώνω σε όλη την επιφάνεια της την μαρμελάδα.
9. Με τη ζύμη που έχω φυλάξει την ανοίγω και κόβω κορδόνια πλάτους 1 εκ περίπου και με αυτά σχηματίζω τετράγωνα διακοσμώντας την τάρτα. (Αν θέλω μπορώ να πλέξω πλεξούδα και να διακοσμήσω την περίμετρο της).
10. Σε ένα μπολάκι χτυπάω ελαφρά το ασπράδι ενός αυγού και με τη βοήθεια ενός πινέλου το αλείφω πάνω στη ζύμη.
11. Κόβω τα αμύγδαλα στα 4 και με αυτά διακοσμώ κάθε τετραγωνάκι ανάμεσα στα κορδόνια της ζύμης.
12. Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 180* C για 1 ώρα, κλείνω το φούρνο και αφήνω την τάρτα μέσα για άλλη μισή ώρα.
13. Βγάζω από το φούρνο και αφήνω για 1 ώρα να κρυώσει τελείως πριν την κόψω.

Απλά μαθηματικά

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Aξέχαστες Ατάκες Ελληνικού Κινηματογράφου.

Aξέχαστες Ατάκες Ελληνικού Κινηματογράφου

21 Δεκεμβρίου 2015 ·

Απλά μαθηματικά
χαχαχαχαχα!!!!!!!!! Δεν υπάρχει !!!!!! Θανάσης Βέγγος Ηθοποιός με όλη τη σημασία της λέξης!!!

Πρέπει να εξομολογηθώ μια αλήθεια... Του Κώστα Ακρίβου

 

Πρέπει να εξομολογηθώ μια αλήθεια... Του Κώστα Ακρίβου

"Αν ψάξω να βρω ποια είναι η αφορμή που με ώθησε να γράψω το βιβλίο, πρέπει να εξομολογηθώ μια αλήθεια: η πρώτη σκηνή από το μυθιστόρημα είναι…

tvxs.gr

"Αν ψάξω να βρω ποια είναι η αφορμή που με ώθησε να γράψω το βιβλίο, πρέπει να εξομολογηθώ μια αλήθεια: η πρώτη σκηνή από το μυθιστόρημα είναι απολύτως αληθινή ΄ ένας έλληνας συγγραφέας δέχεται (ή έτσι νομίζει) μια προσβολή από έναν Τούρκο για τη χώρα του και απο κεί κι έπειτα αποφασίζει να αποδείξει πως η Ελλάδα, παρά τα όσα άσχημα βιώνει σήμερα, θα καταφέρει να επιβιώσει..." ο συγγραφέας και φιλόλογος Κώστας Ακρίβος, αφηγείται στην Κρυσταλία Πατούλη τη δημιουργική εμπειρία της συγγραφής -από την ιδέα μέχρι το τυπογραφείο- του τελευταίου του βιβλίου Αλλάζει πουκάμισο το φίδι, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

...Ήταν ένα επεισόδιο που το έζησα όταν πήγα για μια ομιλία στο πανεπιστήμιο της Αδριανούπολης (Edirne) πριν από μερικά χρόνια΄ ένας μικροπωλητής με ειρωνεύτηκε (ή έτσι νόμισα), πως δηλαδή η Ελλάδα πηγαίνει φούντο για χρεοκοπία και θα κάνει πολλά χρόνια να σηκώσει κεφάλι, ίσως να εξαφανιστεί σαν χώρα.
Στεναχωρήθηκα είναι η αλήθεια, μπορεί και να θύμωσα. Στη συνέχεια κατάλαβα πως αυτό το επεισόδιο θα μπορούσε να γίνει η αρχή μιας μυθιστορηματικής αναζήτησης γύρω από τα ερωτήματα που με βασάνιζαν εκείνον τον καιρό σχετικά με την κρίση. Όπως και έγινε.

                Θέμα του βιβλίου είναι η αγωνία ενός Έλληνα να αυτοπροσδιοριστεί μες στο σημερινό ιστορικό πλαίσιο. Από την αρχή ως το τέλος ο αφηγητής, το alter ego του συγγραφέα, δεν κάνει άλλο από το να ψάχνει την ταυτότητά του. Όχι όμως την εθνική, όσο την πολιτισμική του ταυτότητα. Εννοώ τα στοιχεία εκείνα (γλώσσα, παράδοση, άνθρωποι με αξίες κ.ά.), χάρη στα οποία ο ελληνισμός καταφέρνει κάθε φορά, ιδίως στις δύσκολες περιστάσεις, να επιβιώνει και να κάνει μια επανεκκίνηση της ιστορίας του. Ανακαλύπτει λοιπόν πως δεν είναι το νταηλίκι και η σωματική δύναμη που γεννάει τη γενναιότητά μας, αλλά η αγάπη και ο σεβασμός σε βασικές έννοιες, όπως ο άνθρωπος, η ελευθερία, η αξιοπρέπεια.

                Βέβαια, κάποιος θα έλεγε ότι είναι παρακινδυνευμένο για τη λογοτεχνία να ασχολείται με ένα τόσο επίκαιρο θέμα, όπως είναι η τρέχουσα κρίση. Από τη μεριά μου θα πω πως σε κάθε γενιά αναλογεί και ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός : εμφύλιοι ή παγκόσμιοι πόλεμοι, δολοφονίες αρχηγών και βασιλιάδων, βίαιες ανατροπές καθεστώτων, εξεγέρσεις, δικτατορίες... Στην Ελλάδα οι συγγραφικές γενιές που ανδρώθηκαν λογοτεχνικά τον προηγούμενο αιώνα είχαν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν για τα μεγάλα τραύματα που τους έτυχαν, καθώς από το χυμένο αίμα άντλησαν το καλύτερο μελάνι τους.
Για τη δική μου γενιά, που από τα γεγονότα του 20ου αιώνα έχουμε βιώσει μόνο τον απόηχό τους, ούτε καν το Πολυτεχνείο δεν προλάβαμε να ζήσουμε από πρώτο χέρι, η κρίση είναι το λαχείο που μας κλήρωσε. Είναι το δικό μας 1922, τα Δεκεμβριανά μας, ο “παρθενώνας” της Μακρονήσου, ο Πέτρουλας, το 1967, ο “Αττίλας”. Είμαι της γνώμης ότι η λογοτεχνία δεν μπορεί να μένει αδιάφορη με ό,τι συμβαίνει γύρω μας, οι οικονομικές δυσκολίες και μαζί η μπόχα από τη σήψη κάθε είδους διαφθορά είναι καθημερινό μαρτύριο.

Την ίδια όμως στιγμή, όσο κι αν αυτό ακούγεται κυνικό ή αντιουμανιστικό, η κατάσταση αυτή είναι μια πρώτης τάξεως δεξαμενή για θέματα και ιδέες προς λογοτεχνική επεξεργασία. Έχει τόσα προσωπεία και τόσες εκδοχές η κρίση, που αποκλείεται να αφήσει αδιάφορο όποιον θελήσει να ασχοληθεί συγγραφικά μαζί της. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να ανατραπεί ένα ταμπού χρόνων : εκείνο που θέλει τον συγγραφέα να κρατάει απόσταση από τα γεγονότα.

Αυτό ίσχυε για συμβάντα που για τη λογοτεχνική τους ανάπλαση χρειαζόταν η απομάκρυνση από κάθε είδους φανατισμό ή ιδεολογική μονομέρεια και ταυτόχρονα η αναδίφηση σε ντοκουμέντα και ιστορικές πηγές. Η σημερινή κρίση επιβάλλει την καταγραφή των συμβάντων τώρα που είναι ακόμη νωπά. Αυτό όχι για να αποκτήσει η λογοτεχνία τον ρόλο του κοινωνικού μέντορα, όσο για να αναζητήσει τους λόγους που μας οδήγησαν εδώ και, το δυσκολότερο, για να ψάξει να βρει πρόσωπα και αξίες από τις οποίες θα πιαστούμε ώστε να φτιαχτεί ένα καλύτερο αύριο.
                Ο αφηγητής του βιβλίου προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του πραγματοποιεί επτά ταξίδια σε όλη την Ελλάδα.  Σ΄ αυτά τα ταξίδια ανακαλύπτει πράγματα που άλλα τον κάνουν να νιώθει υπερήφανος που είναι Έλληνας και άλλα όχι. Η εντύπωση πως είμαστε ο ομφαλός της γης, άρα όλοι πρέπει να σκύβουν το κεφάλι μπροστά μας και να μας προσκυνούν, είναι κάτι που τον ενοχλεί αφάνταστα. Αντίθετα, όταν συναντάει ανθρώπους που είναι έτοιμοι να μοιραστούν μαζί του την μπουκιά τους, αυτό τον κάνει ευτυχισμένο. 
                Για να αποδώσω αυτά τα ταξίδια χρησιμοποίησα τη μυθοπλασία, επιστράτευσα όμως και αποσπάσματα από βιογραφίες, αναφορές σε άλλα βιβλία, σελίδες ημερολογίου και χρονικών. Ενεργό ρόλο παίζουν και οι φωτογραφίες που υπάρχουν στο βιβλίο, καθώς έρχονται να συνοδεύσουν τα πρόσωπα ή τη δράση τους. Αυτό γίνεται για να τονιστεί η συγκεκριμένη αφηγηματική σκηνή, έτσι ώστε να αποκτήσει περισσότερο “χρώμα” στη φαντασία του αναγνώστη. Αυτό είναι το ένα. Το έκανα όμως και για έναν άλλο λόγο. Πολλές απ΄ αυτές τις φωτογραφίες τις είχα καιρό στο συρτάρι μου και, επειδή μου “μιλάνε” με έναν διαφορετικό τρόπο, θέλησα με βάση αυτές τις φωτογραφίες να στήσω κάποιες μικροϊστορίες που στη συνέχεια τις ενέταξα στο μυθιστόρημα.
                Από τα πρόσωπα που υπάρχουν στο βιβλίο, είτε σημερινά είτε από παλαιότερες εποχές, άλλα είναι υπαρκτά και άλλα φανταστικά. Έτσι ο αναγνώστης θα διαβάσει για πρόσωπα από την Ιστορία, που όμως έχουν μείνει στην αφάνεια, όπως είναι λόγου χάρη η περίπτωση του Χρήστου Μηλιόνη και του Ποταγού, ή για καθημερινούς ανθρώπους που ο αφηγητής τούς συναντάει στα ταξίδια του. Από την άλλη ωστόσο υπάρχουν επινοημένα πρόσωπα, γιατί έτσι το επέβαλαν οι κανόνες της μυθοπλασίας.

                Ο τίτλος έχει μεταφορική σημασία και λειτουργεί σαν αντίστιξη στο μότο του βιβλίου, που είναι παρμένο από τη Σπηλιά του Πρόσπερου του Λόρενς Ντάρελ : “Σε άλλες χώρες μπορεί ν΄ ανακαλύψεις τοπία, παραδόσεις κι έθιμα΄ η Ελλάδα έχει κάτι σκληρότερο να σου προσφέρει – την ανακάλυψη του εαυτού σου”. Εν ολίγοις, τι πρέπει να κάνουμε όλοι μας, έτσι ώστε να διώξουμε τα πολλά κακώς κείμενα και να προχωρήσουμε προς το μέλλον με μια καινούρια νοοτροπία και συμπεριφορά. 

Προσωπικά νομίζω ότι πολλά πρέπει να γίνουν. Το κυριότερο όμως είναι πώς θα γίνει να μην μπει ο φασισμός στα σχολεία. Πώς να μην επιτρέψουμε να δηλητηριαστεί η συνείδηση των μαθητών από τις ρατσιστικές, ναζιστικές νοοτροπίες και συμπεριφορές. Αν το κατορθώσουμε αυτό, τότε θα μπορέσουμε να πούμε πως σαν λαός και σαν χώρα έχουμε ελπίδα για ένα πιο υγιές μέλλον.-

Κώστας Ακρίβος, Αλλάζει πουκάμισο το φίδι, Μεταίχμιο

WHY I DON'T VISIT MY NEIGHBORS!! - hello neighbor

MONEY BUYS DEATH? || Manual Samuel #1

Αρχαίες ελληνικές πόλεις στην ελληνιστική Συρία

Magna Grecia Commonwealth - Confederazione Μεγάλη Ελλάδα

·

Antiche città greche della Siria ellenistica
Αρχαίες ελληνικές πόλεις στην ελληνιστική Συρία
Ancient Greek cities in the Hellenistic Syria
amm. [M.D.]

 

Αρχαίες ελληνικές πόλεις στην ελληνιστική Συρία | Enallaxnews.gr

Στα ελληνιστικά χρόνια σημειώνεται ένας μεγάλος εποικισμός Επτανησίων στην Μέση Ανατολή. Αναφέρονται δυο πόλεις με το όνομα Λευκάς (δηλ. πόλη που…

enallaxnews.gr

Στα ελληνιστικά χρόνια σημειώνεται ένας μεγάλος εποικισμός Επτανησίων στην Μέση Ανατολή. Αναφέρονται δυο πόλεις με το όνομα Λευκάς (δηλ. πόλη που έκτισαν άποικοι εκ Λευκάδος) επί Σελευκιδών: Η μια στην Ν. και η άλλη στην Β. σημερινή Συρία. Κι έτσι δικαιολογείται αρχαία πόλη με το όνομα Ιθάκη «παρά τον Ευφράτην», που αναφέρεται πιθανότατα κι αυτή στην έκταση της (νυν) Συρίας,πόλη κτισμένη από Ιθακησίους αποίκους.
Σχετική με την Ιθάκη ήταν και η Δολίχη (= επιμήκης, μακρυά, μακρόστενη > σχετ. το τοπωνύμιο Μακρόνησος). Έτσι σχετική με την Ιθάκη Συρίας θα ήταν και η Δολίχη Συρίας, πόλη στην περιοχή της Κομμαγηνής, επί της Γερμανικίας οδού, κατά τον Ευφράτη ποταμό. Ιδρύθηκε κι αυτή επί εποχής διαδόχων του Μεγ. Αλεξάνδρου. Επί Ρωμαίων αυτοκρατόρων εξέδωσε νόμισμα. Σ’ αυτήν ελατρεύετο ο Δολιχηνός Ζευς. Σπουδαίος ναός του υπήρχε εκεί. Διέθετε επίσημα θερμά λουτρά. Στα χριστιανικά χρόνια υπήρξε έδρα επισκοπής.
Οι νέοι άποικοι συνηθίζουν να δίνουν το όνομα της πόλεως καταγωγής τους στην νέα πόλη που νεοκατοικούν ή ιδρύουν. Έτσι έκαμαν και στην Μεσοποταμία του 4ου αι. π.Χ. Έτσι βρίσκουμε εκεί πόλεις κτισμένες – εκτός από Επτανησίους, όπως προανέφερα – από Μακεδόνες (Μακεδονόπολις, Αμφίπολις, Έδεσσα, Ανθεμουσιάς, Ευρωπός, κ.ά.), Πελοποννησίους, Στερεοελλαδίτες, Θράκες, Θεσσαλούς, Ηπειρώτες, κ.ά. (Το ίδιο έκαμαν και οι σύγχρονοι πρόσφυγες, όταν ξερριζώνονταν βιαίως από την Σμύρνη και την Φώκαια, λ.χ. και ίδρυαν στην νέα πατρίδα τους την Νέα Σμύρνη και την Νέα Φώκαια, αντιστοίχως, κ.ο.κ.).
Προς ανακαιφαλαίωσιν, στην Συρία των ελληνιστικών χρόνων υπήρχαν οι εξής αρχαίες ελληνικές πόλεις:
Στην Σελευκίδα (στην βόρεια Συρία) : Αμφίπολις, Αντιγόνεια, Αντιόχεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Απάμεια, Απολλωνία, Αρέθουσα, Αστακός, Αχαΐα, Βέρροια (πρόκειται για την νυν πρωτεύουσα της Συρίας, που εξακολουθεί να λέγεται παραφρασμένα Βηρυτός), Βοττιαίος δήμος, Γέφυρα, Γίνδαρος, Δάφνη, Διόσπολις, Δολίχη, Επιφάνεια (υπήρχαν 3 πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Ευρωπός, Ζεύγμα, Ημαθία, Ηραία, Ηράκλεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Θρακών κώμη (;), Ιεράπολις, Ιθάκη, Καλλίπολις, Κύρρος, Λαοδίκεια, Λάρισσα, Λευκάς, Λυσιάς, Μαρώνεια, Μέγαρα, Μελεάγρου, Χάραξ, Νεάπολις, Νικατορίς, Πέρινθος, Σελεύκεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Σέρραι (;), Τεγέα, Χαλκίς, Χαονία και Ωρωπός.
Στην επαρχία Κομμαγηνής: Αντιόχεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Αρσάμεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Γερμανίκεια, Σαμόσατα, Σελεύκεια και Στρατονίκεια.
Στην Κοίλη (δηλ. την νότια) Συρία: Αίνος, Ανθηδών, Αντιόχεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Αντιόχου φάραγξ, Απολλωνία (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Αρέθουσα, Αρσινόη (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Βρόχοι, Γάδαρα, Γάζωρος (;), Γέρασα, Γέρρα, Δημητριάς, Δίον, Ελλάς, Ηλιούπολις, Ηράκλεια, Ίππος, Λαοδίκεια (υπήρχαν δυο πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Λευκάς, Λυσιάς, Ορθωσία, Πέλλα, Πιερία, Πτολεμαΐς, Σελεύκεια (υπήρχαν 3 πόλεις με αυτό το όνομα στην ίδια περιοχή), Σκυθόπολις, Στράτωνος Πύργος, Τριπαράδεισος, Τύρος, Φιλαδέλφεια, Φιλωτερία και Χαλκίς.

ΠΗΓΗ: H ΛΙΣΤΑ ΜΟΥ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Ποιο ήταν το γεγονός που οδήγησε την Παναγία στο Όρος του Άθωνος;

Σε παλαιό κώδικα της βιβλιοθήκης της Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας, αναφέρεται το περιστατικό περί της συνδέσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου με το αγιώνυμο Όρος του Άθωνος.

askitikon.eu|Από askitikon.gr

Ποιο ήταν το γεγονός που οδήγησε την Παναγία στο Όρος του Άθωνος;

~ Σε παλαιό κώδικα της βιβλιοθήκης της Ι.Μ. Μεγίστης Λαύρας, αναφέρεται το περιστατικό περί της συνδέσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου με το αγιώνυμο Όρος του Άθωνος.

Όταν οι Απόστολοι έβαλαν κλήρους, για να ορισθεί ο τόπος όπου θα πήγαινε ο καθένας να κηρύξει το Ευαγγέλιο, τότε ζήτησε και η Παναγία να κηρύξει και κείνη κάπου, για να μη μείνει αμέτοχη στο θείο έργο της εξαπλώσεως της χριστιανικής πίστεως. Της έπεσε ο κλήρος να πάει στην Ιβηρία, δηλαδή στη σημερινή Γεωργία, ανατολικά του Ευξείνου Πόντου.

Ετοιμαζόταν να ξεκινήσει, οπότε παρουσιάζεται ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και της λέει: «Θεοτόκε Παρθένε, ο Ιησούς Χριστός ο εκ σου γεννηθείς, σου γνωρίζει ότι ο τόπος που σου κληρώθηκε δεν είναι η Ιβηρία, αλλά η χερσόνησος της Μακεδονίας, που λέγεται Όρος Άθω, η οποία θα φωτιστεί από το πρόσωπό Σου».

Όταν η Θεοτόκος έφτασε στον Άθωνα, κραυγή, σύγχυση και μεγάλη βοή έγινε από όλα τα είδωλα του Άθωνα, και ακούονταν τα εξής: «Όλοι οι άνδρες του Απόλλωνος, πηγαίνετε στο λιμάνι του Κλήμεντος να προϋπαντήσετε την Μητέρα του Μεγάλου Θεού Μαρία».

Πήγαν λοιπόν οι ιερείς των ειδώλων στο λιμάνι, οπού σήμερα βρίσκεται η Μονή των Ιβήρων, και υποδέχτηκαν με σεβασμό την Θεοτόκο και τον Ευαγγελιστή Ιωάννη και τους άλλους συνοδούς και Την ερωτούσαν περί του Μεγάλου Μυστηρίου της ενσάρκου οικονομίας του Σωτήρος Υιού της και θαύμαζαν, πως ενώ ήταν Εβραία, εξήγησε τα πάντα σε άπταιστα ελληνικά.

Η Παναγία ευχαριστήθηκε από τον τόπο που της κληρώθηκε και έκαμε την εξής ευχή: «Υιέ και Θεέ μου, ευλόγησε αυτόν τον τόπο και κλήρο μου, σκέπασέ τον με το έλεος σου και φύλαξε τον αβλαβή μέχρι της συντελείας του αιώνος, καθώς και τους κατοικούντας σε αυτόν δια το άγιο όνομά σου, και το δικό μου, ώστε με λίγο κόπο και αγώνα της μετανοίας, να τους αφεθούν τα πολά τους αμαρτήματα.

Γέμισε τους με κάθε αγαθό και αναγκαίο στην πρόσκαιρη ζωή και αξίωσέ τους της μελλούσης αιωνίου ζωής, και δόξασε περισσότερο από κάθε άλλο τόπο αυτό το Όρος και κάμε το αξιοθαύμαστο με παντός είδους θαυμάσια.

Φέρε εδώ ανθρώπους από κάθε Έθνος της Οικουμένης που ονομάζονται με το όνομά σου, Χριστιανοί, και πλάτυνε τα σκηνώματά τους από τη μια άκρη ως την άλλη, απ’ το βορρά ως το νότο – απάλλαξέ τους από την αιώνια κόλαση και σώσε τους από κάθε πειρασμό ορατών και αοράτων εχθρών και από κάθε αίρεση, και ειρήνευσέ τους μέσα στην Ορθόδοξη πίστη».

Μόλις τελείωσε την ευχή της η Θεοτόκος, της απήντησε τα εξής μια φωνή από τον ουρανό:

«Όσα με παρεκάλεσες Μητέρα μου, θα σου γίνουν όλα, αν όμως και αυτοί φυλάξουν τις εντολές μου. Από τώρα και στο εξής ο τόπος αυτός θα είναι δικός σου κλήρος, περιβόλι σου και παράδεισος και λιμάνι σωτήριο αυτών που θέλουνε να σωθούνε, αλλά και προσφυγή και καταφύγιο και ατάραχο λιμάνι μετανοίας των φορτωμένων από πλήθος αμαρτιών».

Από το βιβλίο: «Η Μητέρα των Χριστιανών – Γιορτές και Θαύματά της στον Άθωνα» – Ιερομόναχος Μάξιμος, Άγιον Όρος) perivolipanagias