Τρίτη 14 Μαρτίου 2017
Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017
Κική Δημουλά: «Υπέμεινα πράγματα ...
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Κική Δημουλά: «Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας»
newsone.gr
«Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο. Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα.
Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ’ ένα πολύ γόνιμο παράπονο…
Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ’ αναστάτωνα των άλλων τη ζωή.
Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα…».
Τα λόγια ανήκουν στην Κική Δημουλά. Την πιο καταξιωμένη και την πιο δημοφιλή ελληνίδα ποιήτρια της εποχής μας, από το «παράπονο» και την «ήττα» της οποίας αναβλύζουν στίχοι με τη δύναμη που έχουν οι χρησμοί.
Τι παραπάνω, άραγε, θα είχε να εξομολογηθεί για την τέχνη της, τον έρωτα, τον φόβο του θανάτου, απ’ όσα διοχετεύει στο έργο της εξήντα χρόνια κοντά;
«Οταν κάποιος με απορρίπτει, δεν ρίχνω το φταίξιμο σ’ αυτόν. Λέω πως είμαι προς απόρριψιν. Αυτό λέγεται ηττοπάθεια. Είναι πραγματικό; Ή είναι κάτι που το επιτρέπω να συμβαίνει γιατί μου δίνει αφορμές να ξεσηκώνομαι, να ψάχνομαι, ν’ αναστατώνομαι; Σαν όλη η ανθρωπότης να περιμένει να της δώσω τα συμπεράσματά μου περί του τι είμαι! Αλλά δεν περιμένει καμιά ανθρωπότης να της δώσω τα συμπεράσματά μου (…) Επομένως, είναι ένα νοσηρό σύμπτωμα που το πολύ, πολύ, στο κουτρουβάλιασμά του μέσα, να φέρει στην επιφάνεια το μισοπτώμα κάποιου στίχου που εγώ τραβάω έξω από την αμμουδιά και του δίνω το φιλί της ζωής (…)»
«Βλέπω ότι συνεχώς μετακινώ μια πέτρα… Ενώ έχω τόσο πολύ αίσθημα και τόσο πολύ σπαραγμό μέσα μου, δεν ξέρω γιατί το μεταφορικόν τους μέσον προς τα έξω είναι ένας μηδενισμός. Δεν έχω κανένα λόγο να είμαι απελπισμένη. Δεν είμαι απελπισμένη. Εχω όμως ένα συνεχώς δυσάρεστο προαίσθημα για την πορεία των πραγμάτων. Κι αυτό με κάνει να είμαι τόσο πικρόχολη και σαρκαστική -προ πάντων απέναντί μου».
«Ισως να μην ήταν πολύ ελεύθερη η ζωή μου ώστε να τη δω κάτω από ποικίλο φωτισμό. Επειτα, υπάρχει και μία κληρονομικότης που μπορεί να έχει βαρύνει πάνω στα ποιήματα. Στο πατρικό μου σπίτι δεν υπήρξε ποτέ μα ποτέ μία χαρούμενη ατμόσφαιρα. Χωρίς κανείς να διανοηθεί να την ανατρέψει. Είχα μία μητέρα η οποία θρηνούσε για τον τρόπο της ζωής της, δεν τον διατάραξε όμως ποτέ παρά μόνον με τη διαμαρτυρία της. Δεν διέφερα πολύ… Από την άλλη πλευρά όμως, πρέπει να πω ότι πάρα πολλά από αυτά που έζησα, ή μάλλον αισθάνθηκα, τα αισθάνθηκα για να τα χρησιμοποιήσω για την ποίηση. Συμβαίνει στους ποιητές που δεν έχουν φλέβα ποιητική, είναι οι λεγόμενοι βιωματικοί».
*Για τον έρωτα
«Οφείλει κανείς να ζει ένα πράγμα με την ένταση που του προκαλεί, κι ας βλάπτει το δεσμό αυτή η μονομερής ένταση. Κατά τη γνώμη μου, βλάπτεται ο δεσμός από το ότι το ένα μέρος παραπροσφέρει, παραπροσφέρεται, παρά είναι παράφορο. Αλλά είναι και τόσο απίθανο να συμπέσουν οι βαθμοί του αισθήματος ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, παρά ενδεχομένως για μία μόνο στιγμή. Από εκεί και πέρα έχουμε χάσματα κι αυτό βοηθάει στο να μεγαλώνει το αίσθημα του ενός, να μικραίνει του άλλου, και να γίνεται αυτό το συναρπαστικό είτε παιχνίδι, είτε κυνηγητό, είτε μαρτύριο, αλλά οπωσδήποτε συναρπαστικό!
Τώρα, αν με ρωτήσετε από πού έχω βγάλει αυτά τα συμπεράσματα, και από πόσα όρη και βουνά ερώτων πέρασα κι ανεβοκατέβηκα, θα σας πω ελάχιστα… Αλλά έχω μια εμμονή με το θέμα και την αξία του, και το γεγονός ότι δεν το εξήντλησα, δεν το έζησα όσο έπρεπε, όσο το ήθελα κι όσο ήμουν προορισμένη ίσως να το ζήσω, μ’ έχει κάνει να αισθάνομαι ολίγον μελετήτρια του πράγματος σαν να έχω μία πείρα (…) Το απεσταγμένο κέρδος αυτής της ιστορίας, είναι του ενός ο βασανισμός. Εκεί έχω καταλήξει κι έχω ευφρανθεί κάμποσο από ένα τέτοιο βάσανο…»
*Ιδανικές στιγμές
«Μ’ άρεσε τότε που ζούσε ο Αθως (σ.σ.: ο επί τριάντα χρόνια σύντροφός της, ποιητής Α. Δημουλάς) και πηγαίναμε διάφορες εκδρομές με το αυτοκίνητο. Ηταν από τις ιδανικές στιγμές. Το ότι υπάρχει ένας άλλος δίπλα σου, ότι ερήμην του σκέφτεσαι και δημιουργείς, είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Είχα πολλές φορές σκεφτεί ότι κλέβοντας από την προσοχή του άλλου, κλέβοντας από την άγνοιά του, δημιουργείς. Το ένιωθα με τον Αθω. Τον ευχαριστούσε να το κάνω, βέβαια. Δεν τον ενημέρωνα αλλά δεν με διέκοψε και ποτέ μαντεύοντας! Ναι, μου είναι αλησμόνητη η σιωπή μέσα στο αυτοκίνητο, ο καθρέφτης δεξιά απ’ όπου περνούσαν αποκεφαλισμένα τα τοπία, έχω πολλές εικόνες ακόμα. Αλλά δεν είμαι πια, εδώ και πολλά χρόνια, τρυφερή. Και φοβάμαι ότι αυτό, μάλλον το έκανε ο θάνατος του Αθου. Πολύ το φοβάμαι…»
*Η άλυτη απορία του θανάτου
«Το τίποτα είναι ένα όνειρο. Αμα τελειώνουμε, να τελειώνουμε. Τελεία και παύλα, όχι αποσιωπητικά. Φαντάσου να είναι ένα τίποτα που σε σημαδεύει κιόλας! Να έχει συνείδηση αυτό το τίποτα! Εκτός κι αν δεν υφίσταται ποτέ ψυχή κι έχουμε ένα σώμα που προσποιείται ότι έχει ψυχή. Εγώ θεωρώ παρά πολύ πονηρό το σώμα, και περιεκτικότατο και εφευρετικότατο. (…) Η ιδέα της ταφής και της εκταφής με τρελαίνει (…) Δεν πιστεύω καθόλου ότι πρέπει να επιστρέψουμε στο χώμα, διότι δεν μου απέδειξε κανείς μέχρι τώρα ότι είναι ένα χώμα. Πρέπει να μου το αποδείξει. Και τότε θα υποταγώ, θα το δεχτώ (…) Δεν λέω ότι δεν είναι ωραία η ζωή. Λέω ότι είναι πάρα πολύ ωραία επειδή πρόκειται να τη χάσουμε. Μόνο γι’ αυτό. Κι ο έρωτας γι’ αυτό είναι ωραίος, επειδή τελειώνει. Ομως η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Κάποτε σταματάει ο ποιητής, αλλά έχει διάδοχο. Κι η ιστορία συνεχίζεται…»
«Δεν μου ήταν ποτέ εύκολο να συνεννοηθώ με άνθρωπο. Ούτε μπορούσα να καταλάβω γιατί οι άνθρωποι ήταν τόσο διαφορετικοί από εμένα.
Αυτό βέβαια ήταν πολύ αφελές από τη μεριά μου, αλλά και πολύ χρήσιμο. Γιατί με είχε σε μια μόνιμη ταραχή, σε μια διαρκή διαμαρτυρία και σ’ ένα πολύ γόνιμο παράπονο…
Από την άλλη, είχα μια ευγένεια η οποία με κατέστρεψε απολύτως! Εμπόδισε δηλαδή τη ζωή μου να πάρει το δρόμο της. Υπέμεινα πράγματα τα οποία δεν έπρεπε να υπομείνω, με το αιτιολογικό μιας ευγένειας ότι θα πίκραινα, ότι θα πείραζα, ότι θ’ αναστάτωνα των άλλων τη ζωή.
Αυτό ήταν μία ήττα. Καθαρή ήττα…».
Τα λόγια ανήκουν στην Κική Δημουλά. Την πιο καταξιωμένη και την πιο δημοφιλή ελληνίδα ποιήτρια της εποχής μας, από το «παράπονο» και την «ήττα» της οποίας αναβλύζουν στίχοι με τη δύναμη που έχουν οι χρησμοί.
Τι παραπάνω, άραγε, θα είχε να εξομολογηθεί για την τέχνη της, τον έρωτα, τον φόβο του θανάτου, απ’ όσα διοχετεύει στο έργο της εξήντα χρόνια κοντά;
«Οταν κάποιος με απορρίπτει, δεν ρίχνω το φταίξιμο σ’ αυτόν. Λέω πως είμαι προς απόρριψιν. Αυτό λέγεται ηττοπάθεια. Είναι πραγματικό; Ή είναι κάτι που το επιτρέπω να συμβαίνει γιατί μου δίνει αφορμές να ξεσηκώνομαι, να ψάχνομαι, ν’ αναστατώνομαι; Σαν όλη η ανθρωπότης να περιμένει να της δώσω τα συμπεράσματά μου περί του τι είμαι! Αλλά δεν περιμένει καμιά ανθρωπότης να της δώσω τα συμπεράσματά μου (…) Επομένως, είναι ένα νοσηρό σύμπτωμα που το πολύ, πολύ, στο κουτρουβάλιασμά του μέσα, να φέρει στην επιφάνεια το μισοπτώμα κάποιου στίχου που εγώ τραβάω έξω από την αμμουδιά και του δίνω το φιλί της ζωής (…)»
«Βλέπω ότι συνεχώς μετακινώ μια πέτρα… Ενώ έχω τόσο πολύ αίσθημα και τόσο πολύ σπαραγμό μέσα μου, δεν ξέρω γιατί το μεταφορικόν τους μέσον προς τα έξω είναι ένας μηδενισμός. Δεν έχω κανένα λόγο να είμαι απελπισμένη. Δεν είμαι απελπισμένη. Εχω όμως ένα συνεχώς δυσάρεστο προαίσθημα για την πορεία των πραγμάτων. Κι αυτό με κάνει να είμαι τόσο πικρόχολη και σαρκαστική -προ πάντων απέναντί μου».
«Ισως να μην ήταν πολύ ελεύθερη η ζωή μου ώστε να τη δω κάτω από ποικίλο φωτισμό. Επειτα, υπάρχει και μία κληρονομικότης που μπορεί να έχει βαρύνει πάνω στα ποιήματα. Στο πατρικό μου σπίτι δεν υπήρξε ποτέ μα ποτέ μία χαρούμενη ατμόσφαιρα. Χωρίς κανείς να διανοηθεί να την ανατρέψει. Είχα μία μητέρα η οποία θρηνούσε για τον τρόπο της ζωής της, δεν τον διατάραξε όμως ποτέ παρά μόνον με τη διαμαρτυρία της. Δεν διέφερα πολύ… Από την άλλη πλευρά όμως, πρέπει να πω ότι πάρα πολλά από αυτά που έζησα, ή μάλλον αισθάνθηκα, τα αισθάνθηκα για να τα χρησιμοποιήσω για την ποίηση. Συμβαίνει στους ποιητές που δεν έχουν φλέβα ποιητική, είναι οι λεγόμενοι βιωματικοί».
*Για τον έρωτα
«Οφείλει κανείς να ζει ένα πράγμα με την ένταση που του προκαλεί, κι ας βλάπτει το δεσμό αυτή η μονομερής ένταση. Κατά τη γνώμη μου, βλάπτεται ο δεσμός από το ότι το ένα μέρος παραπροσφέρει, παραπροσφέρεται, παρά είναι παράφορο. Αλλά είναι και τόσο απίθανο να συμπέσουν οι βαθμοί του αισθήματος ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, παρά ενδεχομένως για μία μόνο στιγμή. Από εκεί και πέρα έχουμε χάσματα κι αυτό βοηθάει στο να μεγαλώνει το αίσθημα του ενός, να μικραίνει του άλλου, και να γίνεται αυτό το συναρπαστικό είτε παιχνίδι, είτε κυνηγητό, είτε μαρτύριο, αλλά οπωσδήποτε συναρπαστικό!
Τώρα, αν με ρωτήσετε από πού έχω βγάλει αυτά τα συμπεράσματα, και από πόσα όρη και βουνά ερώτων πέρασα κι ανεβοκατέβηκα, θα σας πω ελάχιστα… Αλλά έχω μια εμμονή με το θέμα και την αξία του, και το γεγονός ότι δεν το εξήντλησα, δεν το έζησα όσο έπρεπε, όσο το ήθελα κι όσο ήμουν προορισμένη ίσως να το ζήσω, μ’ έχει κάνει να αισθάνομαι ολίγον μελετήτρια του πράγματος σαν να έχω μία πείρα (…) Το απεσταγμένο κέρδος αυτής της ιστορίας, είναι του ενός ο βασανισμός. Εκεί έχω καταλήξει κι έχω ευφρανθεί κάμποσο από ένα τέτοιο βάσανο…»
*Ιδανικές στιγμές
«Μ’ άρεσε τότε που ζούσε ο Αθως (σ.σ.: ο επί τριάντα χρόνια σύντροφός της, ποιητής Α. Δημουλάς) και πηγαίναμε διάφορες εκδρομές με το αυτοκίνητο. Ηταν από τις ιδανικές στιγμές. Το ότι υπάρχει ένας άλλος δίπλα σου, ότι ερήμην του σκέφτεσαι και δημιουργείς, είναι πάρα πολύ σπουδαίο. Είχα πολλές φορές σκεφτεί ότι κλέβοντας από την προσοχή του άλλου, κλέβοντας από την άγνοιά του, δημιουργείς. Το ένιωθα με τον Αθω. Τον ευχαριστούσε να το κάνω, βέβαια. Δεν τον ενημέρωνα αλλά δεν με διέκοψε και ποτέ μαντεύοντας! Ναι, μου είναι αλησμόνητη η σιωπή μέσα στο αυτοκίνητο, ο καθρέφτης δεξιά απ’ όπου περνούσαν αποκεφαλισμένα τα τοπία, έχω πολλές εικόνες ακόμα. Αλλά δεν είμαι πια, εδώ και πολλά χρόνια, τρυφερή. Και φοβάμαι ότι αυτό, μάλλον το έκανε ο θάνατος του Αθου. Πολύ το φοβάμαι…»
*Η άλυτη απορία του θανάτου
«Το τίποτα είναι ένα όνειρο. Αμα τελειώνουμε, να τελειώνουμε. Τελεία και παύλα, όχι αποσιωπητικά. Φαντάσου να είναι ένα τίποτα που σε σημαδεύει κιόλας! Να έχει συνείδηση αυτό το τίποτα! Εκτός κι αν δεν υφίσταται ποτέ ψυχή κι έχουμε ένα σώμα που προσποιείται ότι έχει ψυχή. Εγώ θεωρώ παρά πολύ πονηρό το σώμα, και περιεκτικότατο και εφευρετικότατο. (…) Η ιδέα της ταφής και της εκταφής με τρελαίνει (…) Δεν πιστεύω καθόλου ότι πρέπει να επιστρέψουμε στο χώμα, διότι δεν μου απέδειξε κανείς μέχρι τώρα ότι είναι ένα χώμα. Πρέπει να μου το αποδείξει. Και τότε θα υποταγώ, θα το δεχτώ (…) Δεν λέω ότι δεν είναι ωραία η ζωή. Λέω ότι είναι πάρα πολύ ωραία επειδή πρόκειται να τη χάσουμε. Μόνο γι’ αυτό. Κι ο έρωτας γι’ αυτό είναι ωραίος, επειδή τελειώνει. Ομως η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Κάποτε σταματάει ο ποιητής, αλλά έχει διάδοχο. Κι η ιστορία συνεχίζεται…»
τα 5 νοστιμότατα φαγητά που λάτρευαν οι παλιοί κρητικοί
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
daynight.com.gr
1- Το καλαμάρι κουτιού, τηγανισμένο και σβησμένο με κρασί η ξύδι, με κρεμμυδάκι και ενίοτε και πατάτες μέσα!
2- Η κατά την κρητική ονομασία «φρίσσα», κατ’ άλλους ρέγκα!
Η φρίσσα είχε πολλά γερόντια φανατικούς οπαδούς, που ακόμα και στο καφενείο πολλές φορές την παράγγελναν να πιούνε με τη παρέα δυο τρία κρασιά!
Η εντολή ήταν να ανάψει ο καφετζής ένα θύμο (θυμάρι), κάπου έξω στη τσιμεντένια αυλή του καφενείου, και να τη ψήσει απάνω, να τσουρουφλιστεί το δέρμα και να σερβιριστεί ζεστή στη παρέα!
Ήταν η εποχή που δεν είχε βγει ακόμα στη μόδα, το …πιεσόμετρο!
3- Άλλο έδεσμα ήταν οι χοχλοί οι «μπουμπουριστοί»!
Εκείνοι οι χοχλοί τηγανισμένοι μπρούμητα στο τηγάνι, έκαναν καλή παρέα ώστε να ρίξουν κάτω την κανάτα με το κοκκινέλι και να …θυμηθούν οι γέροι τα νιάτα τους!
4- Άλλο φαγητό ήταν τα βραστά κουκιά με λαδάκι και λεμόνι!
Τα έβαζαν μπροστά συνήθως τη πρώτη μεγάλη παγωνιά του χειμώνα.
Τα κουκιά βραζόταν με τα φλούδια και ήταν πάντα βραστερά, όπως και τα φασόλια, γιατί απλούστατα τα έσπερναν στο περιβόλι τους με μπόλικη κοπριά, χωρίς χημικά σκευάσματα και ψεκάσματα με δηλητήρια.
5- Θεωρώ πως τα βρουβάσταχα βραστά ήταν από τα ιδιαίτερα αγαπημένα φαγητά των Κρητικών, γιατί αυτά ειδικά αρέσουν και στους νεότερους!
Πηγή: e-mesara.gr
Κείμενο: Γεώργιος Χουστουλάκης
Δείτε τα 5 νοστιμότατα φαγητά που λάτρευαν οι παλιοί κρητικοί | ΦΩΤΟ
Δύσκολο ποιό φαγητό να βάλεις πρώτο και ποιό δεύτερο, αλλά το σίγουρο είναι πως στις γαστρονομικές προτιμήσεις των παλιών Κρητικών ήταν:1- Το καλαμάρι κουτιού, τηγανισμένο και σβησμένο με κρασί η ξύδι, με κρεμμυδάκι και ενίοτε και πατάτες μέσα!
2- Η κατά την κρητική ονομασία «φρίσσα», κατ’ άλλους ρέγκα!
Η φρίσσα είχε πολλά γερόντια φανατικούς οπαδούς, που ακόμα και στο καφενείο πολλές φορές την παράγγελναν να πιούνε με τη παρέα δυο τρία κρασιά!
Η εντολή ήταν να ανάψει ο καφετζής ένα θύμο (θυμάρι), κάπου έξω στη τσιμεντένια αυλή του καφενείου, και να τη ψήσει απάνω, να τσουρουφλιστεί το δέρμα και να σερβιριστεί ζεστή στη παρέα!
Ήταν η εποχή που δεν είχε βγει ακόμα στη μόδα, το …πιεσόμετρο!
3- Άλλο έδεσμα ήταν οι χοχλοί οι «μπουμπουριστοί»!
Εκείνοι οι χοχλοί τηγανισμένοι μπρούμητα στο τηγάνι, έκαναν καλή παρέα ώστε να ρίξουν κάτω την κανάτα με το κοκκινέλι και να …θυμηθούν οι γέροι τα νιάτα τους!
4- Άλλο φαγητό ήταν τα βραστά κουκιά με λαδάκι και λεμόνι!
Τα έβαζαν μπροστά συνήθως τη πρώτη μεγάλη παγωνιά του χειμώνα.
Τα κουκιά βραζόταν με τα φλούδια και ήταν πάντα βραστερά, όπως και τα φασόλια, γιατί απλούστατα τα έσπερναν στο περιβόλι τους με μπόλικη κοπριά, χωρίς χημικά σκευάσματα και ψεκάσματα με δηλητήρια.
5- Θεωρώ πως τα βρουβάσταχα βραστά ήταν από τα ιδιαίτερα αγαπημένα φαγητά των Κρητικών, γιατί αυτά ειδικά αρέσουν και στους νεότερους!
Πηγή: e-mesara.gr
Κείμενο: Γεώργιος Χουστουλάκης
'νταπα ντουπ νταπα νταπα ντουπ''
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Aξέχαστες Ατάκες Ελληνικού Κινηματογράφου.
Aξέχαστες Ατάκες Ελληνικού Κινηματογράφου
'νταπα ντουπ νταπα νταπα ντουπ''
το παιδί μας έπεσε κάτω από την βεσπα και έσπασε η άσφαλτος κοινωνία ψεφτρα χα χα χα
Αγαπημένη ελληνική ταινία (Το θύμα) του 1969 Με τον Κώστα Βουτσά την Ζωζώ Σαπουντζάκη τον Σπύρο Καλογήρου
το παιδί μας έπεσε κάτω από την βεσπα και έσπασε η άσφαλτος κοινωνία ψεφτρα χα χα χα
Αγαπημένη ελληνική ταινία (Το θύμα) του 1969 Με τον Κώστα Βουτσά την Ζωζώ Σαπουντζάκη τον Σπύρο Καλογήρου
Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017
Η χαρτοπαίχτρα - Η γουρλού Σαπφώ Νοταρά
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Aξέχαστες Ατάκες Ελληνικού Κινηματογράφου.
Aξέχαστες Ατάκες Ελληνικού Κινηματογράφου
Η χαρτοπαίχτρα - Η γουρλού Σαπφώ Νοταρά
Να πάρει η ευχή. Άντε χάσου από 'δω. Γιατί χασμουρήθηκες;
Όχι, να μη χασμουρηθείς γιατί μου έφερες γρουσουζιά.
Αη μωρή, φύγε από 'δω πέρα. xa xa xa
Να πάρει η ευχή. Άντε χάσου από 'δω. Γιατί χασμουρήθηκες;
Όχι, να μη χασμουρηθείς γιατί μου έφερες γρουσουζιά.
Αη μωρή, φύγε από 'δω πέρα. xa xa xa
ΔΙΟΝ (Ολύμπου
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Greece-world.
Greece-world
ΔΙΟΝ (Ολύμπου) Η ιερή πόλη τών αρχαίων Μακεδόνων!( Ενα like στή σελίδα μας ειναι πάντα αρεστό )
Το Κρύβουν Αιώνες!!
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ.
Το Κρύβουν Αιώνες!! Ελάχιστοι το Γνώριζαν, Αλλά δεν Μίλαγαν!!
Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ, ΑΣ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ. ΘΑ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!
ellaniapili.blogspot.com|Από Ελεύθερος Πολιορκημένος
Το Κρύβουν Αιώνες!! Ελάχιστοι το Γνώριζαν, Αλλά δεν Μίλαγαν!!
ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΚΡΥΒΟΥΝ ΑΙΩΝΕΣ, ΙΔΟΥ Η ΓΥΜΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ: ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ…ΚΑΥΚΑΣΟ!!!
(ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑΝ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΙΛΑΓΑΝ! ΙΔΟΥ Ο ΧΑΡΤΗΣ! ΤΑ
ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΚΗΣ ΜΑΦΙΑΣ ΤΕΛΟΣ!!!) Δεν τα λέμε εμείς, οι ΔΗΘΕΝ
«ακραίοι», αλλά τα γράφει λίαν προσφάτως, η σκοπιανή εφημερίδα
‘Ρεπούμπλικα’, επικαλουμένη πληροφορίες από τα Τίρανα, που μιλούν για
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ τοποθετήσεις δύο Αυστριακών Ακαδημαϊκών!
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΓΥΜΝΗ & ΣΤΕΓΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ! ΤΕΛΕΙΑ & ΠΑΥΛΑ! ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ!!!
(Όπως βλέπετε ανωτέρω, σε άλλο παλαιότερο χάρτη, τοποθετούνται ΔΙΠΛΑ
ΣΤΗΝ ΚΑΣΠΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ!
Οπότε μπορούν πλέον να …ΒΓΑΛΛΟΥΝ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ οι
αλβανοί!)
Πραγματικά οι Αλβανοί «πάγωσαν» με την είδηση από την Βιέννη, που όπως υπογραμμίζει η σκοπιανή εφημερίδα, ήταν κυριολεκτικώς ένα …’κρύο ντούς’ για τους σωβινιστές και παθιασμένους αλβανο-φασίστες!
[Η ΑΠΟΡΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΕΙΝΑΙ, Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ(;) ΤΥΠΟΣ, πότε ΑΡΑ ΓΕ ΘΑ …»ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ» ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ;
ΠΩΣ ΤΑΧΑ ΤΟΥ «ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ» ΑΥΤΑ;
ΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΜΕ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΜΜΙΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑΡΑΣ ΤΡΙΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ, ΘΑ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΙ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ… ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΓΗ ΟΙ ΠΑΛΙΟΦΥΛΛΑΔΕΣ! Οι εξαιρέσεις μετρώνται
ΔΕΙΤΕ ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΑΛΛΟΝ ΧΑΡΤΗ, ΠΕΡΙΠΟΥ 4 ΑΙΩΝΩΝ !!!
Πραγματικά οι Αλβανοί «πάγωσαν» με την είδηση από την Βιέννη, που όπως υπογραμμίζει η σκοπιανή εφημερίδα, ήταν κυριολεκτικώς ένα …’κρύο ντούς’ για τους σωβινιστές και παθιασμένους αλβανο-φασίστες!
[Η ΑΠΟΡΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΕΙΝΑΙ, Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ(;) ΤΥΠΟΣ, πότε ΑΡΑ ΓΕ ΘΑ …»ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙ» ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ;
ΠΩΣ ΤΑΧΑ ΤΟΥ «ΞΕΦΕΥΓΟΥΝ» ΑΥΤΑ;
ΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΜΕ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΚΑΜΜΙΑΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑΡΑΣ ΤΡΙΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ, ΘΑ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΕΙ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ… ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΓΗ ΟΙ ΠΑΛΙΟΦΥΛΛΑΔΕΣ! Οι εξαιρέσεις μετρώνται
ΔΕΙΤΕ ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΑΛΛΟΝ ΧΑΡΤΗ, ΠΕΡΙΠΟΥ 4 ΑΙΩΝΩΝ !!!
Οι δύο Αυστριακοί ακαδημαϊκοί Στέφεν Σουμάκερ και Γιόακιμ Μάτσιγκερ,
βάσει αρχαίων Ιλλυρικών κειμένων που εντόπισαν στα Βαλκάνια, προσπάθησαν
να ανακαλύψουν την αληθινή προέλευση και την γλώσσα των Αλβανών…
Ναι μέν οι Ιλλυριοί ήταν ένας λαός που έζησε στο δυτικό μέρος της
Χερσονήσου του Αίμου, ΑΛΛΑ ο απειροελάχιστος αριθμός κοινών λέξεων, κατά
πλειονότητα ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ προελεύσεως με τους σημερινούς Αλβανούς,
ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΙ τις χονδροειδέστατες ανοησίες των σωβινιστών των Τιράνων,
ότι είχαν ΤΑΧΑ την παραμικρή σχέση με τους αρχαίους Ιλλυριούς!
Άρα, συμπεραίνουν άπαντες πώς οι μεγαλοπρεπείς …σ α χ λ α μ ά ρ ε ς
που γράφονται στα αλβανικά σχολικά εγχειρίδια και στον Τύπο των Τιράνων
εδώ και αρκετά χρόνια, ευρίσκονται ΜΟΝΟ στην ΧΟΝΤΡΟΚΟΜΜΕΝΗ …φαντασία
των εθνικιστικών τους κύκλων και ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ…
ΑΣ ΨΑΞΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ…
Πηγή: hellasforce.com
ΑΣ ΨΑΞΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΥΚΑΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥΣ…
Πηγή: hellasforce.com
Naxos Island & Small Cyclades
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Naxos Island & Small Cyclades.
Naxos Island & Small Cyclades
Διονυσιακό Καρναβάλι Νάξου!
Έρχεται...
Dionysus Carnival of Naxos!
Loading...
Περισσότερα - Read more:
www.naxos.gr
www.naxos.gr/en/naxos/naxos-carnival/
www.naxos.gr/gr/naxos/apokries-karnavali/
#Naxos #SmallCyclades #Aegean #Greece #Dionysus_Carnival #Apokries #Διονυσιακό_Καρναβάλι_Νάξου
Έρχεται...
Dionysus Carnival of Naxos!
Loading...
Περισσότερα - Read more:
www.naxos.gr
www.naxos.gr/en/naxos/naxos-carnival/
www.naxos.gr/gr/naxos/apokries-karnavali/
#Naxos #SmallCyclades #Aegean #Greece #Dionysus_Carnival #Apokries #Διονυσιακό_Καρναβάλι_Νάξου
The Evzones !! !! !!
Βόιλα Σητείας: Ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Το
φρούριο της Βόιλας βρίσκεται 800m από το χωριό του Χανδρά, 25Km νότια
της Σητείας. Η Βόιλα ήταν ένα μικρό μεσαιωνικό χωριό. Στην περιοχή τώρα
υπάρχουν…
iscreta.gr
Το φρούριο της Βόιλας βρίσκεται 800m από το χωριό του Χανδρά, 25Km νότια της Σητείας.
Η Βόιλα ήταν ένα μικρό μεσαιωνικό χωριό. Στην περιοχή τώρα υπάρχουν κυρίως ερείπια.
Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει ο ψηλός πύργος των Genna ο οποίος βρίσκεται σε σχετικά καλή κατάσταση, η μικρή ερειπωμένη εκκλησία του Τζιναλή, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που κτίστηκε τον 15ο αιώνα και έχει το οικόσημο και τον οικογενειακό τάφο των Σολομών και τέλος η βρύση της Βόιλα.
Οροπέδιο Αρμένοι – Χανδρά,
photo: Klaus Botig
photo: Klaus Botig
Η Βόιλα ήταν ένα μικρό μεσαιωνικό χωριό. Στην περιοχή τώρα υπάρχουν κυρίως ερείπια.
Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζει ο ψηλός πύργος των Genna ο οποίος βρίσκεται σε σχετικά καλή κατάσταση, η μικρή ερειπωμένη εκκλησία του Τζιναλή, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που κτίστηκε τον 15ο αιώνα και έχει το οικόσημο και τον οικογενειακό τάφο των Σολομών και τέλος η βρύση της Βόιλα.
Ο εγκαταλελειμμένος οικισμός της Βόιλας καταλαμβάνει τη βόρεια και
τη δυτική πλευρά του απόκρημνου λόφου στην ανατολική πλευρά του
οροπεδίου των Αρμενοχαντράδων. Προς τα νοτιοανατολικά η απότομη πλαγιά
δημιουργεί φυσική οχύρωση, ενώ στη βόρεια και δυτική πλευρά, που βλέπει
προς την κοιλάδα, οι κλειστές όψεις των κατοικιών έχουν φρουριακή μορφή.
Χαμηλό τείχος που σώζεται τμηματικά, οχυρώνει την υπόλοιπη περίμετρο
προς την κοιλάδα.
Ο οικισμός εκτεινόταν και κάτω από το σημερινό δρόμο, ο οποίος,
όταν τον διέσχισε, κατέστρεψε αρκετά κτίρια του. Θολωτά κτίρια αποθηκών ή
στάβλων διατηρούνται στην χαμηλή εξωτερική ζώνη, ενώ οι κατοικίες
διατάσσονται στην πλαγιά.
Κατά την βενετοκρατία ανήκε στο φέουδο της ευγενούς οικογένειας των
Salomon, οι οποίοι έκαναν την επέκταση της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου
που περιέχει και τον οικογενειακό τους τάφο.
 |
| Οικόσημο των Salomon |
Κατά την Τουρκοκρατία κατοικήθηκε κυρίως από τους Οθωμανούς και
ήταν έδρα τάγματος γενιτσάρων. Ο γνωστότερος από τους διοικητές των
γενιτσάρων ήταν ο Τζεν Αλής, που έδωσε το όνομα του στον πύργο του
οικισμού.
 |
| Ο Πύργος του Τζεν Αλή |
  |
| Κρήνες από την εποχή της τουρκοκρατίας |
Από τα τέλη του 19ου αιώνα ο οικισμός παρήκμασε σταδιακά και
εγκαταλείφθηκε. Σήμερα βρίσκεται σε ερειπώδη κατάσταση. Η πλειοψηφία των
σωζόμενων κτισμάτων ανήκει στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Ωστόσο τα
ερείπια των σωζόμενων ενετικών κατοικιών αποτελούν δείγματα αξιόλογης
αρχιτεκτονικής ποιότητας και φανερώνουν την ευμάρεια και την ανάπτυξή
του οικισμού κατά την περίοδο αυτή.
Το επιβλητικότερο κτίριο του οικισμού είναι ο πύργος γνωστός ως
«πύργος του Τζεν Αλή». Κατασκευάστηκε πιθανώς κατά την βενετοκρατία και
επισκευάστηκε κατά την τουρκοκρατία, εποχή στην οποία ανάγεται και η
προσθήκη του πλούσιου θυρώματος. Η μικρή δίκλιτη εκκλησία του Αγίου
Παντελεήμονα παραπλεύρως του πύργου χρονολογείται περί τον 16ο αιώνα.
 |
| Τάφος της οικογένειας των Σάλομον. Από εδώ έλκει την καταγωγή ο εθνικός ποιητής μας Διονύσιος Σολωμός. |
Τα ερείπια ενός ακόμη ναΐσκου σώζονται σε ψηλότερο σημείο της
πλαγιάς. Δύο κομψές και επιμελημένες κρήνες, που χρονολογούνται στην
περίοδο της Τουρκοκρατίας, εξασφάλιζαν την ύδρευση του οικισμού. Οι δύο
κρήνες της Βόιλα κομψές καλοδουλεμένες κατασκευές με λεπτά διακοσμητικά
σχέδια στις προσόψεις τους, χρονολογούνται στην εποχή της Τουρκοκρατίας.
Μέχρι σήμερα προσφέρουν δροσιά και ανάπαυση στους περαστικούς.
Σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση ερείπωσης. Η πλειοψηφία των σωζόμενων
κτισμάτων ανήκει στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Ωστόσο τα ερείπια των
σωζόμενων ενετικών κατοικιών αποτελούν δείγματα αξιόλογης αρχιτεκτονικής ποιότητας και φανερώνουν την ευμάρεια και την ανάπτυξη του οικισμού κατά την περίοδο αυτή.
πηγές
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Maria Dimitriou 1 Απριλίου στις 3:51 μ.μ. · exypnes-idees.gr 7 Μοναδικά φυτά εσωτερικού χώρου που δεν χρε...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση . 17 Ιουλίου 2017 · Η Anna Nikolaidou κοινοποίησε ένα βίντεο σ...
-
Ο Σταφυλίνακας Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%...
-
http://share24.gr/9-tropi-gia-na-antidrasis-otan-kapios-se-pligosi/ 9 Τρόποι για να Αντιδράσεις Όταν Κάποιος σε Πληγώσει - share24.gr...
-
Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση του George Styl Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου τα έβαζε στο καντήλι για φυτίλι !!! Ξε...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . 4 σημάδια-καμπανάκια ότι ο μεταβολισμός σας είναι στα κόκκινα και κιν...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Bossnews.gr . · Πως να απαλλαγείτε από το νύχι που μπαίνει μέσα στο δέρμ...
-
Maria Dimitriou 22 Αυγούστου στις 12:22 π.μ. · olympospress.blogspot.com Γιατί οι Δελφοί έστειλαν τους Σ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Dimitra Nikolaou . Η αρμπαρόριζα η θαυματουργή για τα νεύρα ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Διατροφη Υγεια . Αγιόκλημα: Ένα θαυματουργό φαρμακευτικό φυτό που πρέπει να...
