Η Γεωργία Βασιλειάδου (1897-1980)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευση.

80s ta kala paidia

Η Γεωργία Βασιλειάδου (1897-1980) γεννήθηκε στην Αθήνα. Το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου. Υποχρεώθηκε να αφήσει νωρίς το σχολείο για να εργαστεί σε κατάστημα και να βοηθήσει την πολυμελή οικογένειά της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της από πτώση αλόγου, ο οποίος ήταν αξιωματικός του ιππικού .
Την πρώτη της καλλιτεχνική εμφάνισή έκανε το 1918 μάλλον συμπτωματικά οπότε και ξεκίνησε τις σπουδές της στην Γεννάδειο Σχολή το 1923 και κατόπιν εμφανίστηκε σε διάφορες όπερες. Εργάστηκε σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής με τους Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρη Μυράτ, ερμηνεύοντας ποικίλους ρόλους.
Στα μέσα του 1930 αποφάσισε να σταματήσει, μετά από ένα γάμο της που υπήρξε όμως ατυχής. Στη συνέχεια γνώρισε την Σοφία Βεμπο η οποία και της υποσχέθηκε να τη βοηθήσει. Την εποχή εκείνη αντιλαμβανόμενος πρώτος ο Αλέκος Σακελλάριος το έμφυτο ταλέντο της στη μιμητική της προσέφερε ένα ρόλο το 1939 στα Κορίτσια της παντριάς που έγινε η αφορμή για το ξεκίνημα μιας δεύτερης, αλλά περισσότερο γνωστής καριέρας - αυτή τη φορά ως κοσμαγάπητης κωμικού, της "ομορφότερης άσχημης" του ελληνικού κινηματογράφου, όπως χαρακτηρίστηκε. Στην εταιρεία της Φίνος Φίλμ έγιναν οι μεγάλες της επιτυχίες όπως: « Η ωραία των Αθηνών», «Η θεία απ’ το Σικάγο», «Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός», και πολλές άλλες. Η Γεωργία Βασιλειάδου παραμένει ακόμα αξιαγάπητη χάρη στις ταινίες της.

Το ευμετάβλητο του ανθρώπου ..

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Μαίρη Σαλούπη.

 

Μαίρη Σαλούπη

6 Απριλίου στις 4:05 μ.μ. ·

" ΩΣΑΝΝΑ "
"ΣΤΑΥΡΩΣΟΝ ΑΥΤΟΝ "
Το ευμετάβλητο του ανθρώπου ..
Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό !! Πλήθος κόσμου προπορεύεται και ακολουθεί τον τόσο ταπεινό ,καθήμενον " επί πώλου όνου " ,Μεσσία Χριστό.
Μια ανθρωποθάλασσα γεμάτη ενθουσιασμό Τον υποδέχεται ζητοκραυγάζοντας :: " Ωσαννά ,ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου " ,βασιλεύς του Ισραήλ.
Μεγαλοπρεπής και επιβλητική η υποδοχή, η ένδοξη αυτή είσοδος στην Ιερουσαλήμ ,όπως αρμόζει σε Βασιλιά, τόσο,ώστε '' εσείσθη πάσα η πόλις" ~ Ματθ. Κα' 10~ Σχολιάζει μάλιστα ο ιερός Χρυσόστομος,πως τα βαϊα των φοινίκων που κρατούσαν οι άνθρωποι ,του έδειχναν πως τον θεωρούσαν ανώτερο προφήτη :: " Μείζονα ή προφήτου δόξαν είχον περί αυτού"
Όμως ο Χριστός γνωρίζει πόσο θολές είναι οι πηγές του ενθουσιασμού του όχλου ,πόσο επιφανειακά είναι τα αισθήματά του.
Τα γεγονότα που ακολούθησαν δείχνουν την τραγική, αλλοπρόσαλλη και εγωπαθή στάση του όχλου. Όταν είδαν πως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περίμεναν,ότι ο Ιησούς δεν ανακηρύχθηκε βασιλιάς, ο ενθουσιασμός μετατράπηκε σε αγνωμοσύνη και περιφρόνηση.
Οι περισσότεροι τον εγκατέλειψαν,αρκετοί ένωσαν τις φωνές τους με τους φανατικούς εχθρούς Του μπροστά στον Πιλάτο :: " Άρον ,άρον σταύρωσον αυτόν" Ιω. Ιθ' 15 .
Αυτή η ευμετάβλητη στάση δεν υπήρξε αποκλειστικότητα μόνο των Εβραίων. Χαρακτηρίζει και σήμερα ,λαούς και πρόσωπα.Τραγικές αλλαγές ταλαιπωρούν την ψυχή του ανθρώπου και σε πολλές φάσεις της θρησκευτικής ζωής.
Όταν από τη μια μεριά δοξάζουμε το Θεό κι έπειτα πάνω στη δουλειά μας, καταπατούμε τον νόμο Του ,άραγε δεν βαδίζουμε πάνω στα ίχνη του Ιουδαϊκού όχλου ;
Όταν από την μια υμνούμε την αγάπη Του και συγχρόνως αφήνουμε να μας κατευθύνουν οι εχθροί Του -το πείσμα ,το μίσος ,ο εγωισμός - άραγε δεν κάνουμε το ίδιο ;
Όταν σήμερα στρέφουμε το βλέμμα μας ικετευτικά στον Νυμφίο και αύριο εκτοξεύουμε ( λόγια καρφιά) ,λόγια γεμάτα φλόγες οργής εναντίον των αδελφών μας ,που είναι αδελφοί του Χριστού ,μέλη του μυστικού Σώματός Του, στην ουσία δεν κα
άνουμε κάτι παρόμοιο;;
Όταν από την μια το χέρι μας κρατάει πανηγυρίζοντας τα βάγια ,και την λαμπάδα της Ανατάσεως ,και από την άλλη στην καθημερινή μας ζωή παίρνει την πέννα της συκοφαντίας για να μουντζουρώσει την υπόληψη του άλλου δεν μιμούμαστε τη στάση του Εβραϊκού όχλου;;
Ακόμα κι αυτοί που πιστά ακολούθησαν το Χριστό οι μαθητές,οι Απόστολοι Του παρουσίασαν πτώσεις. Λύγισαν ο Πέτρος και ο Θωμάς προς στιγμήν, αλλά οι πτώσεις αυτές δεν ήταν μια μόνιμη πτώση .!Σε στιγμές κρίσιμες επεμβαίνει η άπειρη Αγάπη.και τους βοηθά να συναισθανθούν, να συνέλθουν ,..
Θα κάνει το ίδιο και με εμάς , όταν η αγάπη μας και η εμπιστοσύνη μας είναι σ Αυτόν και όχι στα όνειρα του συμφεροντολόγου εαυτού μας.
Πρότυπο μίμησης ο ευγνώμονας ληστής που πρώτος άνοιξε τον Παράδεισο , βάζοντας ως κλειδί του ,το ...
" Μνήσθη τι μου Κύριε .. '' και πήρε την βασιλική απάντηση :: '' Σήμερον μετ' εμού έση εν τω παραδείσω ''
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου , ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!
μ.σ μ, κ ...

Λαζαρίνες και «λαζαράκια»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη IScreta.gr.

«Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…»

Σάββατο του Λαζάρου: Έθιμα, Κάλαντα, Λαζαρίνες και «λαζαράκια»

Το Σάββατο του Λαζάρου, το έχει περιβάλει ο λαός μας με όμορφα έθιμα. Εξ αυτών τα κάλαντα τραγουδούν μόνο κορίτσια, οι λεγόμενες «Λαζαρίνες». Από την…

iscreta.gr

http://iscreta.gr/2017/04/%CF%83%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%B8%CE%B9%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%BB%CE%B1%CE%B6/

Το Σάββατο του Λαζάρου, το έχει περιβάλει ο λαός μας με όμορφα έθιμα. Εξ αυτών τα κάλαντα τραγουδούν μόνο κορίτσια, οι λεγόμενες «Λαζαρίνες». Από την προηγούμενη ημέρα έχουν συλλέξει άνθη και με αυτά έχουν στολίσει καλαθάκια με τα οποία γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν.

Το Σάββατο του Λαζάρου θεωρείται μέρα του θανάτου και της ζωής. Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες δεν μαζεύουν τη σοδιά τους γιατί φοβούνται ότι οι καρποί της γης φέρουν τον θάνατο μέσα τους.
O Λάζαρος είναι μια μορφή που εμπνέει σεβασμό στον ελληνικό λαό.
Παλιότερα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον.
Για παράδειγμα τα κάλαντα για το Σάββατο του Λαζάρου τραγουδιούνται σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες.
Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν αποκλειστικά σχεδόν γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν «Λαζαρίνες».
Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή.
Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.
Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.
Τα έθιμα του Λαζάρου στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν κοινωνική σκοπιμότητα.
Στις γυναίκες και ιδίως στα νέα κορίτσια που δεν έβγαιναν συχνά έξω από το σπίτι επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν, δίνονταν κάποιες ελευθερίες: γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοδιαλέγματα και σε λίγο καιρό ακολουθούσαν τα προξενιά, τα αρραβωνιάσματα και οι γάμοι.

Έθιμα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας

0 λαός γιορτάζει την πρώτη Λαμπρή, την «Έγερση» του φίλου του Χριστού, του «αγέλαστου» Λάζαρου.
Ο φόβος και ο τρόμος για όσα γνώρισε στον άλλο κόσμο άφησαν τόσο βαθιά σημάδια στην ψυχή του Λάζαρου που, λέει η παράδοση, μετά την Ανάσταση του δε γέλασε παρά μόνο μια φορά.
Είδε κάποιον χωρικό στο παζάρι να κλέβει μια στάμνα και να φεύγει κρυφά.
«Βρε τον ταλαίπωρο, είπε. Για ιδές τον πώς φεύγει με το κλεμμένο σταμνί.
Ξεχνάει ότι κι αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως και το σταμνί. Το ‘να χώμα κλέβει τ’ άλλο. Μα δεν είναι να γελούν οι πικραμένοι;» και χαμογέλασε.
Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο, αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου. Την παραμονή της γιορτής ή, σε πολλά μέρη, ανήμερα την «πρώτη Λαμπρή», τα παιδιά, κρατώντας το «Λάζαρο», έκαναν τους αγερμούς τους. Γύριζαν στα σπίτια και τραγουδούσαν τα «λαζαρικά», για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένου φίλου του Χριστού και να πουν παινέματα στους νοικοκυραίους. Στην Ήπειρο μάλιστα, στις κτηνοτροφικές περιοχές, χτύπαγαν ταυτόχρονα και μεγαλοκούδουνα.
Σήμερον έρχεται ο Χριστός
ο επουράνιος θεός.
Εν τη πόλει Βηθανία
Μάρθα κλάει και Μαρία.
Λάζαρο τον αδελφό της
τον γλυκύ και καρδιακόν της.
Τον μοιρολογούν και λένε
τον μοιρολογούν και κλαίνε.
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν
και τον εμοιρολογούσαν
Και τη μέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για να ‘ρθει.
Τότε εβγήκε η Μαρία
έξω από τη Βηθανία
και εμπρός του γονατίζει
και τα πόδια του φιλεί.
-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου
δεν θα πέθαιν’ ο αδελφός μου.
Μα και πάλιν εγώ πιστεύω
και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασαι αν θελήσεις
και νεκρούς να αναστήσεις.
Τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει.!
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου
φίλε και αγαπητέ μου.
Παρευθύς επελυτρώθη
ανεστήθη κι εσηκώθη
Τότε τον Θεόν δοξάζουν
και τον Λάζαρο εξετάζουν.
Πες μας, Λάζαρε, τι είδες
εις τον Άδην απού πήγες;
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους,
Δώστε μου νερό λιγάκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων
και μην μ’ ερωτάτε πλέον.
Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό
και να τα ξεπεράσει.
Αυτό είναι τα κάλαντα-τραγούδι του Λάζαρου, που θα θυμούνται σίγουρα οι πιο μεγάλοι και οι πιο νέοι δεν θα έχουν ξανακούσει ποτέ….ξεχασμένο και αυτό με πολλά άλλα δυστυχώς…
Τα «λαζαρικά» από τόπο σε τόπο έχουν πολλές παραλλαγές.
Στη Στερεά Ελλάδα, τη Μακεδονία και τη Θράκη στο έθιμο έπαιρναν μέρος μόνο κορίτσια, οι «Λαζαρίνες» ή «Λαζαρίτσες», έτσι έβρισκαν την ευκαιρία να γίνουν γνωστές και σαν υποψήφιες νύφες.
Για «Λάζαρο» βαστούσαν έναν ξύλινο κόπανο για τα ρούχα, τυλιγμένο με παρδαλά κομμάτια από πανιά, ίδιο μωρό. Σε άλλα μέρη πάλι έντυναν με χτυπητά πολύχρωμα υφάσματα μια ρόκα, μια κούκλα, έναν καλαμένιο σταυρό και τα στόλιζαν με κορδέλες και λουλούδια. Στη Σκύρο έπαιρναν την τρυπητή κουτάλα, «τη σιδεροχουλιάρα». Έβαζαν σε κάθε τρύπα και από ένα άσπροπούλι -άσπρη μαργαρίτα- ένα κόκκινο γαρίφαλο για στόμα και σχημάτιζαν το πρόσωπο. Έδεναν σταυρωτά πάνω στην κουτάλα ένα ξύλο, για να κάνουν τα χέρια, της φορούσαν και ένα πουκαμισάκι ή ένα μωρουδίστικο ρούχο και ο «Λάζαρος» ήταν έτοιμος.
Γύριζαν τα παιδιά από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας και οι νοικοκυρές τους έδιναν αυγά, λεφτά ή ό,τι άλλο είχαν. Πάντα όλοι κάτι έβρισκαν να δώσουν. Κι όταν θέλαν για κάποιον να πούνε πως ήταν τσιγκούνης έλεγαν: «Ποτέ του αυγό δεν έδωσε, ούτε τ’ αγίου Λαζάρου!» Στα Τρίκαλα τα αυγά που συγκέντρωναν οι Λαζαρίνες, οι μητέρες τους τα έβαφαν κόκκινα και τα κρατούσαν σε ξεχωριστό μέρος. Όταν ήθελαν να περιποιηθούν έναν επισκέπτη από αυτά τα αυγά του έδιναν, του Λαζάρου.
Σε μερικά μέρη τη θέση του «Λάζαρου» έπαιρνε ένα καλάθι στολισμένο με λουλούδια και με πολύχρωμες κορδέλες. Στην Κρήτη έκαναν έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με ορμαθούς από λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίτσες.
Στην Κύπρο συναντάμε το έθιμο της αναπαράστασης, στην αρχαιότερη μορφή του. Ο θεός πεθαίνει στην ακμή της νιότης του και αμέσως ανασταίνεται, όπως ο Άδωνης στους αρχαίους Έλληνες. Έντυναν ένα παιδί με κίτρινα λουλούδια, έτσι ώστε ούτε το πρόσωπο του δε φαινόταν. Σε κάθε σπίτι που πήγαιναν, όταν άρχιζαν τα άλλα παιδιά να τραγουδούν, ξάπλωνε και υποκρινόταν το νεκρό, όταν όμως έλεγαν το «Λάζαρε δεύρο έξω» σηκωνόταν.
Το ίδιο έθιμο συναντάμε και στην Κω. Το παιδί που αναπαριστούσε το Λάζαρο, τυλιγμένο σε ένα σεντόνι, ήταν και αυτό στολισμένο με κίτρινα λουλούδια. Αμοιβή της παρέας για την αναπαράσταση τα αυγά για το δάσκαλο. Τα πιο μεγάλα παιδιά, οι «πρωτόσχολοι», έπαιρναν την εικόνα του Λάζαρου, την έβαζαν πάνω σε μια ειδική κατασκευή που στόλιζαν με δεντρολίβανο -ήταν, λέει, η Βηθανία, η πατρίδα του- και γύριζαν στις στάνες. Οι βοσκοί τους φίλευαν αυγά, τυριά και μυζήθρες για τις λαμπρόπιτες.
Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους «λαζάρηδες», τα «λαζαρούδια» ή και «λαζαράκια». «Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις» έλεγαν, μια και ο αναστημένος φίλος του Χριστού πίστευαν πως είχε παραγγείλει: «Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…»

dogma.gr

Η Ναυμαχία της Άνδρου 7 Απριλίου του 1790

http://www.stoxos.gr/2013/04/1790-5-9.html

ΑΝ Σ' ΑΡΕΣΕΙ ΜΠΑΡΜΠΑ ΛΑΜΠΡΟ ΞΑΝΑΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΔΡΟ... ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1790 ΣΤΗΝ ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΥ Ο ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΤΣΩΝΗΣ ΧΑΝΕΙ 5 ΑΠΟ ΤΑ 9 ΠΛΟΙΑ ΤΟΥ...

Writen by ΣΤΟΧΟΣ 4 years ago - 0 Comments 

 

Η Ναυμαχία της Άνδρου σημειώθηκε επί τουρκοκρατίας στις 7 Απριλίου του 1790 στον πορθμό του Καφηρέα, (Εύβοιας - Άνδρου) παρά τους ακραίους ΒΔ. όρμους της Άνδρου, εξ ου και η ονομασία της.

Σ΄ αυτήν την ναυμαχία ενεπλάκησαν τα 9 πλοία του Λάμπρου Κατσώνη με τουρκική μοίρα 15 πλοίων στην οποία προσέτρεξε προς βοήθειά της και μια αλγερινή αποτελούμενη επίσης από 15 πλοία. Παρά τον άνισο σε αριθμό εχθρικών πλοίων ο Κατσώνης δεν δείλιασε να ναυμαχήσει. Κατά τη ναυμαχία αυτή που συνεχίστηκε και την επόμενη ημέρα ο Κατσώνης έχασε 5 πλοία (2 που καταλήφθηκαν από Αλγερινούς και 3 που αυτοπυρπολήθηκαν από τους κυβερνήτες τους για να μη γίνουν λάφυρα του εχθρού) καθώς και 650 άνδρες αξιωματικούς και ναύτες, εκτός των τραυματιών. Από τους Τούρκους και Αλγερινούς βεβαιώνονταν ότι φονεύθηκαν περί τους 3.000.

Στη συνέχεια ο Κατσώνης ανασυγκροτώντας το υπόλοιπο του στόλου του κατέφυγε στο Πόρτο Κάγιο στο Ακρωτήριο Ταίναρο.

Σημειώνεται ότι την εποχή εκείνη ο στόλος του Λάμπρου Κατσώνη είχε χαρακτηριστεί από τις ναυτικές Μεγάλες Δυνάμεις ως πειρατικός πλην όμως είχε την κάλυψη και την υποστήριξη της Αυτοκράτειρας της Ρωσίας Αικατερίνης της Μεγάλης. Από αυτή τη ναυμαχία βγήκε η παροιμία: "Αν σ' αρέσει Μπάρμπα-Λάμπρο ξαναπέρνα από την Άνδρο".

Βάτραχοι (1998)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευση.

ΒΑΤΡΑΧΟΙ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ,1998, ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Ὀρέστης Πυλαρινός

Βάτραχοι (1998) Εθνικό Θέατρο: Κεντρική Σκηνή Θεατρικό έργο Τίτλος: Βάτραχοι Είδος: Αρχαίο…

youtube.com

Βάτραχοι (1998)
Εθνικό Θέατρο: Κεντρική Σκηνή

Θεατρικό έργο
Τίτλος: Βάτραχοι
Είδος: Αρχαίο Δράμα | Αττική Κωμωδία
Έτος: -405
Συγγραφέας: Αριστοφάνης
Μετάφραση: Κώστας Τσιάνος

για την Σητεία!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Εκπληκτικό βίντεο - διαφήμιση για την Σητεία! Δες γιατί πρέπει να πας στην Κρήτη!

Ένα εκπληκτικό βίντεο με τίτλο «Sitia: Discover the authentic Crete» με τις ομορφιές της Σητείας έφτιαξε ο δήμος στο πλαίσιο διαφημιστικής καμπάνιας για την…

newsit.gr

Εκπληκτικό βίντεο - διαφήμιση για την Σητεία! Δες γιατί πρέπει να πας στην Κρήτη!

Διαδώστε αυτό το άρθρο

Τελευταία ενημέρωση: 13.08.2015 | 16:22

Πρώτη δημοσίευση: 13.08.2015 | 16:16

 

Ένα εκπληκτικό βίντεο με τίτλο «Sitia: Discover the authentic Crete» με τις ομορφιές της Σητείας έφτιαξε ο δήμος στο πλαίσιο διαφημιστικής καμπάνιας για την προβολή της περιοχής.  

 Στο βίντεο, διάρκειας τριών λεπτών παρουσιάζονται, μεταξύ άλλων, οι καταγάλανες παραλίες, οι αρχαιολογικοί χώροι και τα σπήλαια της Σητείας αναδεικνύοντας, έτσι, τις μαγικές τοποθεσίες της Κρήτης, ως ένα κάλεσμα προς τους όλους εκείνους που θέλουν να επισκεφθούν και να γνωρίσουν από κοντά το νησί.Το βίντεο είναι παραγωγή του Οργανισμού Ανάπτυξης Σητείας Α.Α.Ε. ΟΤΑ σε συνεργασία με την εταιρεία IINDIGO VIEW PRODUCTIONS Ε.Π.Ε. και την καλλιτεχνική εποπτεία του σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη.Δείτε το βίντεο: 

30-40.000 ετών είναι η Ελληνική Γλώσσα!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

30-40.000 ετών είναι η Ελληνική Γλώσσα! Όπως αναφέρει ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός !!!

Ακριβώς πριν από 21 χρόνια, τον Ιούνιο του 1992, δημοσιεύθηκε σε ένα έγκριτο περιοδικό, στον ‘Δαυλό’, συνέντευξη του Ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού. Ο διαπρεπής και αναγνωρισμένος για το επιστημονικό του έργο σε παγκόσμια κλίμακα, αναφέρθηκε στον ...

elikoncc.info

30-40.000 ετών είναι η Ελληνική Γλώσσα! Όπως αναφέρει ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός !!!

1 Απριλίου 2014

By admin

Follow

Ακριβώς πριν από 21 χρόνια, τον Ιούνιο του 1992, δημοσιεύθηκε σε ένα έγκριτο περιοδικό, στον ‘Δαυλό’, συνέντευξη του Ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού.
Ο διαπρεπής και αναγνωρισμένος για το επιστημονικό του έργο σε παγκόσμια κλίμακα, αναφέρθηκε στον πλασματικό Ινδοευρωπαϊσμό και στην Ελληνική Γλώσσα, την οποία αναγάγει στην Άνω Παλαιολιθική εποχή, δηλαδή πριν από 30 έως 40.000 χρόνια.
Στην ερώτηση του «Δαυλού»:
θα μπορούσατε να μας δώσετε μια γενική εικόνα της Ανθρωπολογίας των λαών των Βαλκανίων, με την οποίαν, ως γνωστόν, ασχολείσθε τα τελευταία 35 χρόνια, ο Άρης Πουλιανός θα απαντήσει:
«Ευχαρίστως για τον «Δαυλό» να σας πω λίγα συμπεράσματα, που στηρίζονται σε μεγάλο πλήθος στατιστικών παρατηρήσεων- άνω των 20.000 ανθρωπομετρήσεων και ανθρωποσκοπήσεων στον ευρωπαϊκό χώρο, ιδιαίτερα στα Βαλκάνια.
Τα συμπεράσματα αποτελούν σύνθεση διαφορετικών συνόλων προηγούμενων εργασιών, που πρώτη φορά δίδονται στην δημοσιότητα.
1. Στο χώρο αυτό, ιδιαίτερα στην Ήπειρο, Μακεδονία και Θράκη, η παρουσία του ανθρώπου είναι συνεχής, τουλάχιστον πριν από τρία εκατομμύρια χρόνια. Ειδικώς η Μακεδονία είναι και χώρος, όπου εξελίχθη ο ίδιος ο άνθρωπος και από την δική μας χερσόνησο απλώθηκε προς βορρά και δυσμάς, τουλάχιστον στην Ευρώπη.
2. Στην Μακεδονία αναπτύχθηκε ο Πετραλώνειος πολιτισμός, ο αρχαιότερος επί του ευρωπαϊκού εδάφους, και οι Αρχάνθρωποι της Χαλκιδικής πρέπει να θεωρούνται οι ιδρυτές αυτού του πολιτισμού, καθώς και τα ίχνη φωτιάς που βρέθηκαν στο σπήλαιο Πετραλώνων είναι τα αρχαιότερα που βρέθηκαν μέχρι σήμερα στη γη μας.
3.Οι σύγχρονοι άνθρωποι (Homo Sapiens) είναι οι συνεχιστές αυτών των πρωτανθρώπων της Μακεδονίας, όπου μίλησαν και πρωτακούστηκε ανθρώπινη λαλιά σ’ αυτόν τον τόπο, τουλάχιστον πριν 700.000 χρόνια.
4. Στη συγκριτική αυτή μελέτη η θεωρητική βάση της μεθοδολογίας μας στηρίζεται στο γεγονός ότι τα στοιχεία της Αρχαιολογίας, Γλωσσολογίας και γενικά της Ιστορίας είναι πολύ ελλειπή και δεν καλύπτουν διάστημα μεγαλύτερο των 6.000 περίπου χρόνων. Αντίθετα τα στοιχεία της Ανθρωπολογίας, δηλαδή, οι μορφολογικές ιδιότητες ή διαφορές μιας ομάδας πληθυσμού, αποτελούν την κύρια πηγή της Ιστορίας.
5. Εξ ίσου βασική θεωρητική αρχή της μελέτης μας είναι το αξίωμα, ότι η οποιαδήποτε διάδοση ανθρωπολογικών τύπων πάντοτε συνοδεύεται με την διάδοση κάποιας γλώσσας ή πολιτισμού. Αντίθετα η γλώσσα και ο πολιτισμός είναι ανεξάρτητα από την διάδοση των ανθρωπολογικών τύπων, δηλ. μπορούν να διαδοθούν και χωρίς αυτόν.
6. Με τις προϋποθέσεις αυτές διαπιστώσαμε στο χώρο που περιγράφουμε δύο βασικούς ανθρωπολογικούς τύπους ή ποικιλίες: α) την Αιγαιακή, και β) την Ηπειρωτική (Continental). Σαν επίστρωμα πάνω σ’ αυτές τις δύο βασικές συναντάται μια τρίτη πιο ανοιχτόχρωμη στα βουνά της Ροδόπης και σ’ ορισμένα άλλα σημεία, προφανώς προελεύσεως βορειότερα του Δουνάβεως.
7. Η Ελληνική Γλώσσα, σύμφωνα με τα γλωσσικά δεδομένα, ομιλείται στην Ήπειρο-Μακεδονία – Θράκη, τουλάχιστον πριν από 5.000 χρόνια, και με τα ανθρωπολογικά- πολύ παλαιότερα.
[Κατά τη διάρκεια των ανθρωπολογικών μας ερευνών στο Μαυροβούνιο, βορείως των Σκοπίων, περιοχή Ζάμπλιακ-Σέτινε, διαπιστώσαμε ότι οι κάτοικοι της περιοχής δεν ξέχασαν ακόμη τα ελληνικά, δηλ. η διαδικασία του εκσλαβισμού δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Επίσης όταν ανέφερα στην Βουλγαρική Ακαδημία Επιστημών τα πορίσματα των ανθρωπολογικών μου ερευνών στην Βουλγαρία, ο τ. πρόεδρος της Ακαδημίας αυτής μεγάλος γλωσσολόγος Βλαντίμιρ Γκεοργκίεφ μου δήλωσε: «Ναι, είμαστε οι παρά πέντε λεπτών Έλληνες». (στην «Αλεξιάδα» της, η Άννα Κομνηνή (Α’ τόμος, σελ. 186)περιγράφει, πως οι Χριστιανοί της Μ.Ασίας έχασαν την ελληνική τους γλώσσα). Αναφέρω ακόμη, ότι στον Καύκασο οι πιο «φανατικοί Έλληνες» που συνάντησα ποτέ είναι οι τουρκόφωνοι Έλληνες- περιοχή Τσάλκας, 42 χωριά κλπ.]
8. Μετακινήσεις λαών κατά τον Μεσαίωνα στην ΝΑ Ευρώπη, και η διάδοση ιδιαίτερα των σλαβικών γλωσσών που συνδέεται μ’ αυτές, δεν επέφεραν παρά ελάχιστες αλλαγές τα μορφολογικά γνωρίσματα των λαών της περιοχής και σε ορισμένα μόνο σημεία.
9.Οι Τούρκοι της Μ.Ασίας στην πλειοψηφία τους είναι αυτόχθονες. Από ανθρωπολογική σκοπιά ο πρώτος εμφύλιος που αναφέρεται στην Ιστορία είναι ο Τρωϊκός Πόλεμος.
10. Αν οι λαοί της Νοτιοανατολικής Ευρώπης μελετήσουν την προϊστορία τους και εμβαθύνουν στις ρίζες τους, θα διαπιστώσουν τη μεγάλη συγγένεια αίματος που έχουν μεταξύ τους και θα θλίβονται πολύ για την γλώσσα των Θεών του Ολύμπου, και γλώσσα του Ομήρου, που έχασαν.
Στην ερώτηση του «Δαυλού» για τον πληθυσμό των Σκοπίων ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός θα πει:
«Οι Σλαβόφωνοι των Σκοπίων και του Πιρίν της Βουλγαρίας είναι εκσλαβισθέντες Έλληνες. Το φαινόμενο της γλώσσας είναι κοινωνικό, (και όπως τονίσαμε παραπάνω) δεν ανταποκρίνεται πάντα στο φυλετικό τύπο ενός λαού. Συγκεκριμένα η ελληνική γλώσσα υπεχώρησε τον Μεσαίωνα απ’ αυτά τα εδάφη, χωρίς να αλλάξει η σύνθεση του πληθυσμού, παρά μ’ ένα μικρό ποσοστό σλαβόφωνων, κ’αυτών όχι αμιγώς Σλάβων, διότι οι κυρίως Σλάβοι πρωτοπαρουσιάζονται στην ΝΑ Πολωνία και Δυτική Ουκρανία. Από εκεί αρχίζει η εξάπλωση της γλώσσας τους και σιγά-σιγά «κατεβαίνει» στα Βαλκάνια.
Ερώτηση Δαυλού: Από πότε υπάρχει η ελληνική γλώσσα;
Άρης Πουλιανός: Τουλάχιστον από την Άνω Παλαιολιθική, δηλ. πριν από 30-40.000 χρόνια. Αποτελεί τη ρίζα της λεγόμενης «Ινδοευρωπαϊκής» οικογένειας γλωσσών, διότι «Ινδοευρωπαϊκή φυλή», όπως την εννοούν μερικοί αρχαιολόγοι και φιλόλογοι, δεν υπάρχει. Από την Σουηδία μέχρι τις Ινδίες, όπου μιλιέται η λεγόμενη «Ινδοευρωπαϊκή», ο χώρος κατοικείται από διάφορους λαούς, διαφόρου φυλετικής προελεύσεως.
–
Η συνέντευξη υπάρχει και στην διαδικτυακή έκδοση (αρχειακή) του Δαυλού, στο τεύχος 126- του Ιουνίου του 1992, στην ηλεκτρονική διεύθυνση:http://www.davlos.gr/webfiles/pdf/126.pdf
awakengr.com

Πηγή: http://pisoapothnkoyrtina.blogspot.com/2014/03/30-40000.html#ixzz2xdBpAzUQ

Η τηγανίτα του «φτωχού»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Piperatoi.gr: Η τηγανίτα του «φτωχού»

piperatoi.gr

http://www.piperatoi.gr/2016/04/blog-post_12.html

Η τηγανίτα του «φτωχού»

Περιγραφή
Μια πολύ εύκολη και φθηνή σε

υλικά συνταγή. Την ονόμασα του φτωχού γιατί θυμάμαι από τότε που πήγαινα δημοτικό η μαμά μου μας ανάφερε τη γιαγιά της που τις έφτιαχνε όταν ήταν πιτσιρίκια στα δύσκολα χρόνια της φτώχιας στο χωριό.

Τι χρειαζόμαστε:

2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 αυγά μικρά
λίγο αλάτι
νερό
ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

Πώς το κάνουμε:

Χτυπάμε τα 2 αυγά σε ένα μπολ. Βάζουμε το αλεύρι και ανακατεύουμε. Αραιώνουμε το μείγμα με νερό όσο πάρει μέχρις ότου γίνει μια ημίρρευστη ζύμη (λίγο πιο παχύρρευστη από κρέπας). Βάζουμε λίγο αλατάκι και ανακατεύουμε. Στο τηγάνι βάζουμε ελαιόλαδο ίσα να καλυφθεί η επιφάνειά του και λίγο παραπάνω, δεν χρειάζεται να κολυμπάνε, και όταν κάψει με μια μεγάλη κουτάλα (όχι για σούπες, την πιο μικρή) ρίχνουμε 4-5 κουταλιές όσες χωράει το τηγάνι. Όταν τις βγάλουμε από το τηγάνι τις βάζουμε σε απορροφητικό χαρτί για το εξτρά λάδι και ρίχνουμε από πάνω ζάχαρη ή μέλι με κανέλα.

Λίγα μυστικά ακόμα
Πολλές φορές η μάνα μου αντί για αυγά για να φουσκώσουν έβαζε ούζο, κάτι που έδινε και τελείως διαφορετική γεύση.

τέλεια λαχταριστά κοκάκια

Απίθανη συνταγή για τέλεια λαχταριστά κοκάκια από τα χεράκια σας!
Tα κοκάκια είναι από τα γλυκά τα οποία αρέσουν σε ποσοστό 95% στην Ελλάδα. Mπορούμε πολύ εύκολα να τα βρούμε σε ζαχαροπλαστεία αλλά όταν είναι να τα…
theworld.gr
Απίθανη συνταγή για τέλεια λαχταριστά κοκάκια από τα χεράκια σας!

Tα κοκάκια είναι από τα γλυκά τα οποία αρέσουν σε ποσοστό 95% στην Ελλάδα.
Mπορούμε πολύ εύκολα να τα βρούμε σε ζαχαροπλαστεία αλλά όταν είναι να τα φτιάξουμε μόνοι μας μπορούμε να τα πετύχουμε;
Υλικά
ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΤΕΣΠΑΝΙ
5 αυγά
1 1/2 ποτήρι αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 ποτήρι ζάχαρη
1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΕΜΑ
3 1/2 ποτήρια γάλα
6 κουταλιές της σούπας κορν φλάουρ ή καστερ πάουντερ
10 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
1 1/2 κουταλιά της σούπας βούτυρο
ΓΙΑ ΤΟ ΓΛΑΣΟ
1 πλάκα μαργαρίνη (250 γρ.)
6 κουταλιές της σούπας ζάχαρη άχνη
5 κουταλιές της σούπας κακάο σκόνη
2 κρόκους
Εκτέλεση
1. Για το παντεσπάνι: χτυπάτε τα ασπράδια σε μαρέγκα. Ανακατεύετε τη ζάχαρη με τους κρόκους για 5′, προσθέτετε το αλεύρι στο οποίο έχετε ρίξει το μπέικιν και τέλος τη μαρέγκα και συνεχίζετε να ανακατεύετε με απαλές κινήσεις. Στρώνετε σε ένα ταψί αντικολλητικό χαρί και με ένα κορνέ ετοιμάζετε τις ροζέτες για τη βάση και το καπάκι. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200° C για 8′-10′ μέχρι να ροδίσουν ελαφρά. Αφήνετε να κρυώσουν.
2. Για την κρέμα: σε μια κατσαρόλα βράζετε όλα τα υλικά εκτός από το βούτυρο και ανακατεύετε συνεχώς μέχρι να πήξει η κρέμα. Βγάζετε από τη φωτιά και όπως είναι το μείγμα ζεστό ρίχνετε το βούτυρο και ανακατεύετε μέχρι να λιώσει. Αφήνετε την κρέμα να κρυώσει.
3. Για το γλάσο: σε μια κατσαρόλα λιώνετε το βούτυρο, το αφαιρείτε από τη φωτιά, ρίχνετε το κακάο ανακατεύετε, συνεχίζετε με τη ζάχαρη άχνη. Αφού έχετε χτυπήσει τα αυγά τα ρίχνετε σιγά – σιγά στο μείγμα βουτύρου και ανακατεύετε ελαφρά.
4. Στρώνετε στις μισές ροζέτες μία κουταλιά της σούπας κρέμα. Βουτάτε τις άλλες μισές μέσα στο γλάσο και τις τοποθετείτε σαν καπάκι πάνω από την κρέμα. Βάζετε τα κοκ στο ψυγείο.
Πηγή: newsone

Κυριακή των Βαΐων

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

24 Απριλίου 2016 · 

 

 

Κυριακή των Βαΐων. Η εκπλήρωση των προφητειών (Ιωα 12:1-18)

Το γεγονός, που σύμφωνα με τη λειτουργική παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας σηματοδοτεί την έναρξη της Μεγάλης Εβδομάδας, η θριαμβευτική είσοδος του...

www.pemptousia.gr