Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2017

Ερπετοειδή. Μύθος ή φαντασία; Ή μήπως πραγματικότητα;

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Alkiss Keraynios.

Γράφει ο Σπύρος Μακρής Ερπετοειδή. Μύθος ή φαντασία; Ή μήπως πραγματικότητα; Η θεωρία της ύπαρξης ερπετοειδών εξωγήινων που ήρθαν στον π...

http://conspiracyfeeds.blogspot.gr/2016/11/blog-post_64.html?spref=fb

conspiracyfeeds.blogspot.com

Στρατηγός που μιλάει για ερπετοειδείς εξωγήινους

Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Ερπετοειδή. Μύθος ή φαντασία; Ή μήπως πραγματικότητα; Η θεωρία της ύπαρξης ερπετοειδών εξωγήινων που ήρθαν στον πλανήτη μας ή διαμένουν στο εσωτερικό του, ή ακόμα ότι κυκλοφορούν ανάμεσά μας με ανθρώπινη μορφή, μοιάζει φανταστική… Τι γίνεται, όμως, όταν ανώτατοι αξιωματούχοι του στρατού έχουν γίνει μάρτυρες και αποφασίζουν να μιλήσουν γι’ αυτά;…
 
Είναι γεγονός, ότι άνθρωποι σε σημαντικές θέσεις,
με κύρος και αξιοπιστία, διστάζουν να μιλήσουν για θέματα που θεωρούνται απίθανα. Διστάζουν γιατί απλά κινδυνεύει η καριέρια τους από ανωτέρους τους που είτε θεωρούν όλα αυτά ανοησίες, είτε γιατί θέλουν να αποσιωπήσουν.

 
Ο Ρουμάνος συνταξιούχος στρατηγός Emil Străinu είναι ειδικός στον ραδιοεντοπισμό (τεχνολογία ραντάρ) και διδάκτωρ στο γεωφυσικό πόλεμο.

Επίσης, έχει αναλάβει θέσεις ως Σύμβουλος του Ρουμανικού Κοινοβουλίου σχετικά με αντισυμβατικά θέματα και ασύμμετρες απειλές. Διευθυντής στο Ειδικών Καταστάσεων Ερευνητικό Κέντρο UFO και Ψυχοτρονικής. Ιδρυτής της Εταιρείας για τη Μελέτη των Αγνώστων Αεροδιαστημικών Φαινομένων.

Επίσης, είναι συγγραφέας δεκάδων βιβλίων εσωτερισμού.

Πάντα ισχυριζόταν ότι υπάρχουν ερπετοειδείς εξωγήινοι και ότι διατηρούν τεράστιες υπόγειες βάσεις-πόλεις, αλλά πάντα κατέληγε να λέει πως :«Δεν πάω περαιτέρω σε αυτό το θέμα!»

Όταν διάβασε τα βιβλία της Aryan Hava «Inuaki, το ερπετοειδές μέσα μου» (1 και 2), ο Στρατηγός ήρθε σε επικοινωνία μαζί της και με την άδειά της έγραψε τον πρόλογο για το τρίτο βιβλίο της με τίτλο «Ανουνάκι vs Ανουνάκι».

Οι Ανουνάκι, σύμφωνα με τις 14 πίνακες του Ένκι, όπως τις μετέφρασε ο Ζαχαρίας Σίτσιν, είναι εξωγήινοι που ήρθαν από τον πλανήτη Νιμπίρου και δημιούργησαν τον πρώτο άνθρωπο. Πολλοί λένε ότι ισχυρίζονται ότι είναι ενώ άλλοι ότι δεν είναι ερπετοειδή (ή τουλάχιστον όχι επικίνδυνα και μισάνθρωπα).

Στην εισαγωγή του βιβλίου, ο Στρατηγός αναφέρεται σε έναν καλό του φίλο ο οποίος είχε δει δύο ερπετοειδή όντα στα βουνά Retezat (μια ομάδα των Ορέων στα Καρπάθια).

Ο φίλος του είναι μια εξέχουσα στρατιωτική προσωπικότητα, αξιωματούχος πολύ υψηλού βαθμού με την ειδικότητα του κομάντο πολέμου. Υπηρέτησε στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Αφρική, τη Νότια Αμερική, τη Μέση Ανατολή.

Ο Στρατηγός Străinu δήλωσε ότι ο φίλος του δεν είναι οπαδός της επιστημονικής φαντασίας αλλά ούτε και των UFO. Του έχει τεράστια εμπιστοσύνη και, μάλιστα, πέρα από κάθε αμφιβολία.

Καθώς, όταν έκανε αυτές της δηλώσεις, ο φίλος του ήταν ακόμα ενεργός αξιωματικός, τήρησε την ταυτότητά του μυστική – ας τον αποκαλέσουμε, λοιπόν, «Συνταγματάρχη Χ».

Το περιστατικό που είδε ο φίλος του έχει ως εξής:

Ο Συνταγματάρχη Χ, επέστρεφε από ένα σύντομο ταξίδι στρατοπέδευσης, που έκανε μόνος του στα βουνά. Πλησίαζε το Βουκουρέστι, όταν οι ενδείξεις στο αυτοκίνητό του τον προειδοποίησαν πως τελείωνε το φυσικό αέριο (που χρησιμοποιούσε αντί για βενζίνη). Κατευθύνθηκε, λοιπόν, προς ένα μικρό αγροτικό βενζινάδικο.

Ήταν γύρω 5:00-5.10 π.μ., έτσι κανείς δεν ήταν τριγύρω. Ο Συνταγματάρχης Χ παρατήρησε ένα χακί Hummer με μαύρα παράθυρα, σταθμευμένο έξω από το βενζινάδικο με την μηχανή αναμμένη, αλλά κανείς δεν βρισκόταν κοντά σε αυτό.

Αφού ο Συνταγματάρχης Χ γέμισε το ντεπόζιτο και πλήρωσε τον υπάλληλο του βενζινάδικου, κατευθύνθηκε πίσω στο SUV του. Στη συνέχεια, όμως παρατήρησε ότι η πόρτα του οδηγού του Hummer άνοιξε και στο εσωτερικό του καθόταν ένα ερπετοειδές ον. Το ερπετοειδές δεν φορούσε ρούχα παρά μόνο στρατιωτικές μπότες, ενώ (αυτό ή αυτή -ό,τι κι αν ήταν) ήταν καλυμμένο εξ ολοκλήρου με πράσινα λέπια-φολίδες , όπως ακριβώς και ένας κροκόδειλος, Επίσης, είχε και ένα λοφίο σαύρας στο κεφάλι του…

Το ερπετοειδές είδε τον Συνταγματάρχη Χ και, σα να μην συνέβαινε τίποτα, βγήκε από το αμάξι, χωρίς όμως να τον χάσει ούτε στιγμή από τα μάτια του. Ακούστηκαν κάτι περίεργοι οξείς ήχοι σα να μιλούσε σε κάποιον που βρισκόταν μέσα στο αμάξι (ή σα να του μιλούσαν από αυτό). Αυτή τη φορά φάνηκε σαν κάτι να το ενοχλούσε ή να το εκνεύριζε. Στη συνέχεια, το ερπετοειδές μπήκε στ’ αμάξι, ξεκίνησε και έφυγε. Το αυτοκίνητο δεν είχε πινακίδες κυκλοφορίας, ούτε στο μπροστινό ούτε στο πίσω μέρος.

Ο Συνταγματάρχης Χ εκτίμησε ότι το ερπετοειδές θα πρέπει να ήταν ψηλό ως 2 μ, ενώ παρατήρησε πως είχε κίτρινα μάτια και κάθετες κόρες όπως οι γάτες.

Ο Συνταγματάρχης Χ κοίταξε γύρω του για μάρτυρες που ενδεχομένως θα είχαν δει το συμβάν, αλλά δεν υπήρχε κανείς. Τότε πρόσεξε την κάμερα του βανζινάδικου. Δυστυχώς, όμως, ο πωλητής του είπε πως η κάμερα ήταν διακοσμητική και δεν είχε καμία άλλη πρακτική χρήση, εκτός από το να αποθαρρύνει επίδοξους ληστές. Ο Συνταγματάρχης Χ, θεώρησε πως όλο αυτό ήταν μία πολύ καλοστημένη απάτη. Πήρε το αυτοκίνητό του και συνέχισε το ταξίδι του.

Αρκετά χιλιόμετρα πιο κάτω, κι ενώ προβληματιζόταν ακόμα για το συμβάν, είδε το ίδιο Hummer σταθμευμένο. Και οι τέσσερις πόρτες ήταν ανοιχτές, τέντα. Λίγο πιο πέρα, έξω από το δρόμο είδε δύο σκούρα πράσινα ερπετοειδή που του φάνηκε να μάλωναν για κάτι..

Το δεύτερο ερπετοειδές ήταν περίπου 15-20 εκ ψηλότερο από εκείνο που είχε δει στο βενζινάδικο. Δεν φορούσε ρούχα ή μπότες. Είχε πόδια σαύρας και ουρά -ενώ το άλλο δεν είχε.

Ο Συνταγματάρχης Χ, αρκετά ψύχραιμος, πρόσεξε στο δρόμο, τα φορτηγά που περνούσαν και προς τις δύο κατευθύνσεις και ότι οι οδηγοί τους έδειχναν τα πλάσματα, αλλά κανείς σταμάτησε. Στη συνέχεια, πήρε το κινητό του τηλέφωνο και τράβηξε πολλές φωτογραφίες από τα ερπετά που δεν φαίνεται να τον πρόσεξαν ότι έκανε αυτή την κίνηση -ή απλά αδιαφόρησαν.


Μετά από λίγα λεπτά, τα δύο ερπετά μπήκαν στο αυτοκίνητό τους και οδήγησαν πίσω προς την κατεύθυνση απ΄ όπου ήρθαν, με υψηλή ταχύτητα. Ο Συνταγματάρχης εξέτασε και πάλι τις φωτογραφίες που τράβηξε στο κινητό του τηλέφωνο, σύνολο έντεκα, και έσπευσε στο Βουκουρέστι, προκειμένου να έρθει σε επαφή με τον Στρατηγό Strainu οπότε στη συνέχεια μαζί να αποφασίσουν τι θα έκαναν με αυτές τις εκπληκτικές φωτογραφίες.

Πίσω στο Βουκουρέστι, όταν κοίταξαν τις φωτογραφίες, όλες ήταν εντελώς πράσινες. Μαζί με τον Στρατηγό, πήγαν σε μια εταιρεία τηλεφωνίας που θα μπορούσε να τους βοηθήσει στην ανάκτηση των εικόνων, αλλά διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Ήταν σαν ο Συνταγματάρχης να φωτογράφησε ένα λαμπερό πράσινο φως και τίποτε άλλο.

Επί δύο εβδομάδες ανέλυαν ξανά και ξανά, την ιστορία με κάθε δυνατή λεπτομέρεια. Έψαξαν για μάρτυρες, αλλά όλες οι προσπάθειες κατέληξαν σε αποτυχία.

Ο Στρατηγός Emil Strainu κατέληξε στο εξής συμπέρασμα:

«Μόνο ένα πράγμα είναι σίγουρο: ότι ζούμε σε έναν κόσμο που μόνο ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ότι ξέρουμε, έχοντας την λανθασμένη εντύπωση ότι είμαστε κυρίαρχοι σε αυτόν. Στην πραγματικότητα είμαστε μόνο υπενοικιαστές σε διαμετακόμιση, σε έναν πλανήτη που ποτέ δεν ανήκε σε μας και που δεν έχουμε ιδέα. ποιος είναι πραγματικά ο σκοπός μας…»


Ο Στρατηγός Emil Strainu φέρεται να ήταν παρόν και στην ανακάλυψη μίας εκπληκτικής αρχαίας εξωγήινης βάσης σε βουνό της Ρουμανίας.

Πηγή

Οι άγνωστοι Ζάππας και Ζάππειο

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Εφυγε από την Ελλάδα πάπτωχος και πολυτραυματίας ως αγωνιστής του '21 και κατάφερε να δημιουργήσει ένα δίκτυο Ζαππείων που προήγαγαν τον πολιτισμό σε…
dinfo.gr
Εφυγε από την Ελλάδα πάπτωχος και πολυτραυματίας ως αγωνιστής του '21 και κατάφερε να δημιουργήσει ένα δίκτυο Ζαππείων που προήγαγαν τον πολιτισμό σε μεγάλες πόλεις του κόσμου. Δεν επέστρεψε ποτέ στην πατρίδα του. Τα κληροδοτήματά του, όμως, παραμένουν θυμίζοντας ότι επειδή ακριβώς γνώριζε την παθογένεια της ελληνικής γραφειοκρατίας, φρόντισε να δεσμεύσει με τέτοιο τρόπο τις ελληνικές κυβερνήσεις ώστε να σώζεται μέχρι σήμερα το έργο του.  Ποιος στ' αλήθεια είναι ο Ευάγγελος Ζάππας το όνομα του οποίου είναι συνδεδεμένο με το Μέγαρο που χρησιμοποιήθηκε αρχικά για τους αγώνες ξιφασκίας της πρώτης Ολυμπιάδας του 1896 κι αργότερα με εμπορικές κι άλλες εκθέσεις αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά στολίδια της Αθήνας; 



Οι άγνωστοι Ζάππας και Ζάππειο

  «Ελάχιστοι γνωρίζουν την περίπτωση του Ζάππα αλλά και ποιο είναι πραγματικά το Ζάππειο », μας λέει ο ραδιοφωνικός παραγωγός, Μάκης Προβατάς, που συντόνισε την πρόσφατη εκδήλωση της Επιτροπής Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων και του Συλλόγου Φίλων Ζαππείου (161 χρόνια μετά το θάνατο του Ευαγγέλη Ζάππα) στο Περιστύλιο του Ζαππείου. Για τον ίδιο - που μαζί με τους οικοδεσπότες καλωσόρισαν πάνω από 400 άτομα σε μια βραδιά τιμής στην εθνική ευεργεσία  - η ευεργεσία  δεν έχει να κάνει μόνο με την κατάθεση χρημάτων αλλά και με τη διεκπεραίωσή της. «Η ευεργεσία δεν τελειώνει όταν κάποιος δίνει τα λεφτά», μας λέει. «Για την ακρίβεια, εκεί ακριβώς αρχίζει...»
  Η βραδιά απέτισε τιμή και σε σημαντικούς σύγχρονους ΄Ελληνες. Τιμήθηκαν ο ακαδημαϊκός, Δημήτρης Νανόπουλος, η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα και ο ποιητής, Τίτος Πατρίκιος.


Ευάγγελος (Ευαγγέλης) Ζάππας
Ευάγγελος (Ευαγγέλης) Ζάππας

Ζάππας: Μια υποτιμημένη φυσιογνωμία

Με την ευκαιρία, δοκιμάσαμε να ιχνηλατήσουμε τον Ευαγγέλη Ζάππα μέσα από την έρευνα που έχει διενεργήσει ο διευθυντής της εφημερίδας Εστία αλλά και ιδιοκτήτης του Μικρού Ρωμιού, Ελευθέριος Σκιαδάς και οι συνεργάτες του. 
  «Ο Ζάππας είναι μια υποτιμημένη φυσιογνωμία», μας λέει ο κ. Σκιαδάς, συγγραφέας του σχετικού βιβλίου «Ολύμπια» που έχει εκδοθεί αλλά και των «Ζάππαι» και «Ζάππειον» που είναι υπό έκδοση σε μια πρωτοβουλία του Συλλόγου Φίλων Ζαππείου. 
  «΄Ηταν συνταγματάρχης του ελληνικού στρατού και προωθημένο πνεύμα. ' Εφυγε από την Ελλάδα διότι έπεσε η διχόνοια - Καποδιστριακοί ενάντια Αντικαποδιστριακών. Κι εκείνος αρνούμενος να συμμετάσχει πήγε να βρει την τύχη του πικραμένος για την κατάσταση που επικρατούσε. Εφυγε πάμπτωχος, πήγε στη Ρουμανία, έκανε τον πρακτικό γιατρό, κι από εκεί κατάφερε και δικτυώθηκε μέσω εκκλησιαστικών παραγόντων και έκανε περιουσία. Δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα. Με την επιμέλειά του κι επειδή γνώριζε την παθογένεια της ελληνικής γραφειοκρατίας, φρόντισε να δεσμεύσει με τέτοιο τρόπο τις ελληνικές κυβερνήσεις ώστε να σώζεται μέχρι σήμερα το έργο του. Υπήρξε διορατικός διότι γνώριζε την ελληνική παθογένεια», μας λέει ο κ. Σκιαδάς. 

Ζάππεο: 1891
Ζάππεο: 1891

Ανατροπή των όσων γνωρίζαμε μέχρι τώρα

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, στα υπό έκδοση βιβλία «ανατρέπεται ότι γνωρίζαμε μέχρι τώρα και για το Ζάππειο και για το Ζάππα. Είναι πολύ πιο ουσιαστική και η παρουσία και η συνεισφορά του. Δεν αναγνωρίζεται ο Ζάππας μόνο στη δημιουργία ενός Μεγάρου για Ολυμπιακούς Αγώνες - είναι πολύ ευρύτερη η συνεισφορά του. Ο Ζάππας δημιουργεί ιδεολογία κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Η Ελλάδα είναι πάλι πιεσμένη οικονομικά, προσπαθεί να ανοιχτεί στις αγορές και προσπαθεί να βρει διέξοδο προσαρμόζοντας την Ελλάδα στις απαιτήσεις της εποχής που είναι η δημιουργία εμπορικών εκθέσεων, τις οποίες όμως αυτός επέκτεινε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της παραγωγής: χειροποίητη, σωματική, πνευματική». 
Σήμερα σε τι κατάσταση βρίσκονται τα κληροδοτήματά του; «Δυστυχώς έχουν ξεπέσει λόγω της κακής διαχείρισης εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου. Το Ζάππειο Παρθεναγωγείο στην Κωνσταντινούπολη εκπροσωπεί ένα διεθνές δίκτυο από Ζάππεια τα οποία παρήγαγαν πολιτισμό καταρχάς για τις ελληνίδες και κατά δεύτερον για τους τόπους που είχαν ιδρυθεί. Το δίκτυο αυτό έχει καταρρεύσει και παραμένει εμβληματικό μόνο το Παρθεναγωγείο της Κωνσταντινούπολης». 
  Στα νέα βιβλία, όπως μας λέει ο κ. Σκιαδάς - που συντόνισε ερευνητική ομάδα η οποία χωρίς κανένα οικονομικό αντίκρυσμα ταξίδεψε σε 11 χώρες και συγκέντρωσε το υλικό των Ζαππαίων - θα αποκαλυφθούν τα σχέδια του Ζαππείου, το κόστος του κτηρίου, τι προβλεπόταν να γίνει και τι έγινε, ποια η σχέση του Ζαππείου με το Παναθηναϊκό Στάδιο και γιατί τοποθετήθηκε σ' εκείνο το σημείο. Γιατί, άραγε;
«Το Καλλιμάρμαρο είναι ιδιοκτησία του Ζαππείου. Και τοποθετήθηκε εκεί για να υπάρχει ο αθλητισμός με την εμπορική και βιομηχανική έκθεση σε αρμονία». 



«Δηλαδή το Ζάππειο τι ήταν; Το σπίτι του Ζάππα;», 

Το ότι πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε για το Ζάππα και το Ζάππειο συνυπογράφει η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Ζαππείου, Φαίνη Χατζηαθανασιάδου. «Οι άνθρωπο ακόμα μας ρωτούν: Δηλαδή το Ζάππειο τι ήταν; Το σπίτι του Ζάππα; Κάποιος πρέπει να το "διορθώσει" αυτό...»


Φωτογραφία από την πρόσφατη εκδήλωση. (Από αριστερά) η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Ζαππείου, Φ. Χατζηαθανασιάδου, οι τιμηθέντες, Δ. Νανόπουλος, Μ. Λαμπράκη Πλάκα, Τ. Πατρικιος, κι ο συντονιστής της εκδήλωσης, Μάκης Προβατάς.
Φωτογραφία από την πρόσφατη εκδήλωση. (Από αριστερά) η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Ζαππείου, Φ. Χατζηαθανασιάδου, οι τιμηθέντες, Δ. Νανόπουλος, Μ. Λαμπράκη Πλάκα, Τ. Πατρικιος, κι ο συντονιστής της εκδήλωσης, Μάκης Προβατάς.

Κρύβουν Αυτόν τον Σπόρο ...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

amfipolinews.blogspot.com
Ο καρκίνος είναι από τις πιο θανατηφόρες ασθένειες της εποχής μας! Εκατομμύρια ξοδεύονται κάθε χρόνο σε ιατρικές έρευνες, σε μια προσπάθεια να βρεθεί η θεραπεία σ’αυτήν την τρομερή ασθένεια.
Αλλά δυστυχώς, ακόμη δεν υπάρχει θεραπεία.
Για να λέμε και την αλήθεια, όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει θεραπεία για τον καρκίνο, αλλά οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες αποφάσισαν να το κρατήσουν μυστικό.
Κερδίζουν εκατομμύρια, ενώ εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο πεθαίνουν κάθε χρόνο.
Οι μεγάλες εταιρίες δεν θα έχουν κανένα κέρδος αν ξαφνικά «βρουν» την θεραπεία…έτσι είναι καλύτερα για εκείνους να την κρατήσουν κρυφή από το κοινό.

Μια πρόσφατη μελέτη επιστημόνων του Πανεπιστημίου του Κεντάκι, επιβεβαιώνει ότι κατέληξαν, μετά από εκτεταμένες προσπάθειες εύρεσης θεραπείας του καρκίνου, σε μερικά πολύ ελπιδοφόρα αποτελέσματα.

Οι ειδικοί γιατροί ανακάλυψαν ότι οι σπόροι σταφυλιών μπορούν να σκοτώσουν περίπου το 80% των καρκινικών κυττάρων.
Αυτή η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό American Association for Cancer Research (Αμερικανική Ένωση για την Έρευνα του Καρκίνου), και είναι διαθέσιμη σε όλους τους ανθρώπους.

Με λίγα λόγια η έρευνα εξηγεί – όταν ο καρκίνος είναι προχωρημένος, το εκχύλισμα του σπόρου σταφυλιού είναι αρκετά πιο αποτελεσματικό από την κοινή χημειοθεραπεία στην καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.

Ο σπόρος του σταφυλιού στοχεύει στα καρκινικά κύτταρα, τα οποία είναι πολύ ανθεκτικά στην κοινή χημειοθεραπεία.
Και το καλύτερο με τους σπόρους σταφυλιού είναι ότι δεν καταστρέφει τα υγιή ανθρώπινα κύτταρα.
Οι ειδικοί γιατροί λένε ότι το εκχύλισμα σπόρων σταφυλιού προκαλεί οξειδωτικό στρες, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, επίσης γνωστό ως απόπτωση.

Επιμέλεια/Μετάφραση: taz.gr
Πηγή: healthylifetricks.com

Γλυκές και νηστίσιμες καριόκες


Φτιάξε και εσύ τις πιο νόστιμες και εύκολες καριόκες για να γλείφεις τα δάχτυλα σου.
eisaimonadiki.gr
Οι καριόκες είναι από τα πιο νόστιμα και τα πιο γρήγορα γλυκά που υπάρχουν. Θυμάμαι από παλιά που τις αγοράζαμε από το ζαχαροπλαστείο και πέφταμε με τα μούτρα και τις εξαφανίζαμε. Το πιο ωραίο γλυκό των παιδικών μας χρόνων που όταν μεγαλώσαμε, μάθαμε πως να το φτιάχνουμε και μόνες μας.
Συνέχισε να διαβάζεις και μάθε εσύ πως μπορείς να φτιάξεις αυτό το λατρεμένο γλυκό για εσένα και την οικογένεια σου.


Τι θα χρειαστείς για τις νηστίσιμες καριόκες:
  • 1 πακέτο μπισκότα της επιλογής σου ή 2 πακέτα φρυγανιά τριμμένη
  • 3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη άχνη
  • 2 κουταλιές της σούπας κακάο σε σκόνη
  • 200 γραμμάρια καρυδόψιχα
  • 1 βανίλια
  • λίγο λικέρ
  • 2 ποτήρια νερό
  • 2 κούπες ζάχαρη

Τι θα χρειαστείς για την επικάλυψη σοκολάτας:
  • 1 σοκολάτα μαύρη
  • 200 γραμμάρια κρέμα γάλακτος (αν θέλετε να γίνουν νηστίσιμες, μην βάλετε κρέμα γάλακτος)

Διαδικασία

nistisimes-kariokes-glika-diatrofi-sintagi-eisaimonadikigr

Για αρχή παίρνουμε το νερό και το βάζουμε μαζί με τη κανονική ζάχαρη σε ένα κατσαρολάκι. Τα αφήνουμε να βράσουν για 10-15 λεπτά μέχρι να πάρει χρώμα και αποσύρουμε το σιρόπι στην άκρη για να κρυώσει μιας και το θέλουμε σχετικά παγωμένο.

Στη συνέχεια σπάμε στο μπλέντερ μας, τα μπισκότα και τα καρύδια αν δεν έχουμε κανονική καρυδόψιχα. Τα βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ και προσθέτουμε μέσα, τη ζάχαρη άχνη, το κακάο και τη βανίλια. Ανακατεύουμε όλα μαζί τα στερεά υλικά και αφού έχει κρυώσει το σιρόπι μας το ρίχνουμε σιγά σιγά μέσα στο μείγμα ανακατεύοντας ταυτόχρονα μέχρι να γίνει μία μαλακή ζύμη που θα μπορούμε να πλάσουμε. Μπορεί να μην χρειαστεί και όλο το σιρόπι μας. Αν θέλετε να γίνει πιο σφιχτή, απλά προσθέστε και άλλο τριμμένο μπισκότο. Τέλος, ρίχνουμε και το λικέρ και η ζύμη μας είναι έτοιμη.

Έπειτα, άπλωσε ένα κομμάτι λαδόκολλα σε ένα ταψί και βάλε μέσα τη ζύμη δουλεύοντας τη μέχρι να πάρει ένα σχήμα κορμού σοκολάτας. Τύλιξε τη σφιχτά με τη λαδόκολλα και άφησε τη στο ψυγείο να παγώσει για μία ώρα.

Μέχρι να παγώσει ο κορμός, λιώσε τη μαύρη σοκολάτα σε μπέν μαρί και πρόσθεσε και τη κρέμα γάλακτος ανακατεύοντας συνεχόμενα. Αν θέλεις να γίνουν νηστίσιμα, μην προσθέσεις τη κρέμα γάλακτος.

kariokes-kormos-diadikasia-glika-sintages-nistisima-eisaimonadikigr

Μόλις βγει ο κορμός από το ψυγείο, κόψε τον σε φέτες, πέρασε τη καθεμία από τη σοκολάτα και βάλε τα σε λαδόκολλα σε ένα ταψί και άσε τα να κρυώσουν για 3-4 ώρες στο ψυγείο. Οι καριόκες μας είναι έτοιμες να τις απολαύσουμε.


«Η Μέθοδος 15/33»



Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications
Νέο ψυχολογικό θρίλερ: «Η Μέθοδος 15/33». https://www.dioptra.gr/Vivlio/695/711/I-methodos-15-33/
Η απαγωγή μιας 16χρονης εγκύου, η τελευταία από μια αποτρόπαιη σειρά απαγωγών, αποβαίνει μοιραία, όχι όμως για το θύμα. Αυτό το αιχμηρό και διεισδυτικό σαν ξυράφι θρίλερ πρέπει να το διαβάσουν οι λάτρεις του είδους, ιδίως όσοι νομίζουν ότι τα έχουν δει όλα.
Περισσότερα για το βιβλίο: https://www.dioptra.gr/Vivlio/695/711/I-methodos-15-33/

Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Ευτυχία Ψαλιδακη.
 
 

Φωτογραφία της Ευτυχία Ψαλιδακη.Φωτογραφία της Ευτυχία Ψαλιδακη. 









Φωτογραφία της Ευτυχία Ψαλιδακη.


14 Σεπτεμβρίου 2Ο17
Ή Εκκλησία Εορτάζει Σήμερα Και όλοι οι ορθόδοξοι Χριστιανοί ανά τήν οίκουμένη τήν
Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
++++++++++++++++++++++++
Σταυρός, ό Φύλαξ πάσης τής οικουμένης.
Σταυρός, ή ώραιότης τής Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων τό κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών τό στήριγμα.
Σταυρός, άγγέλων ή δόξα, καί τών δαιμόνων τό τραύμα..
Σταυρέ τού Χριστού σώσον ήμάς.
Σταυρέ τού Χριστού ή δύναμη σού.

Ημερομηνία εορτής: 14/09/2017 Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 14 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Υψωση Του Τιμιου Και Ζωοποιου Σταυρου

Τὰς ἐν λάρυγγι Σῶτερ ὑψώσεις φέρει,
Ὑψούμενον βλέπουσα τὸν Σταυρὸν κτίσις.
Ὑψώθη δεκάτῃ, Σταυροῦ ξύλον, ἠδὲ τετάρτῃ.

Βιογραφία
Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.

Επάνω στο Γολγοθά υπήρχε ειδωλολατρικός ναός της θεάς Αφροδίτης, τον οποίο γκρέμισε και άρχισε τις ανασκαφές. Σε κάποιο σημείο, βρέθηκαν τρεις σταυροί. Η συγκίνηση υπήρξε μεγάλη, αλλά ποιος από τους τρεις ήταν του Κυρίου; Τότε ο επίσκοπος Ιεροσολύμων Μακάριος με αρκετούς Ιερείς, αφού έκανε δέηση, άγγιξε στους σταυρούς το σώμα μιας ευσεβέστατης κυρίας που είχε πεθάνει. Όταν ήλθε η σειρά και άγγιξε τον τρίτο σταυρό, που ήταν πραγματικά του Κυρίου, η γυναίκα αμέσως αναστήθηκε.
Η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλα τα μέρη της Ιερουσαλήμ. Πλήθη πιστών άρχισαν να συρρέουν για να αγγίξουν το τίμιο ξύλο. Επειδή, όμως, συνέβησαν πολλά δυστυχήματα από το συνωστισμό, ύψωσαν τον Τίμιο Σταυρό μέσα στο ναό σε μέρος υψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.
Αυτή, λοιπόν, την ύψωση καθιέρωσαν οι άγιοι Πατέρες, να γιορτάζουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, για να μπορέσουμε κι εμείς να υψώσουμε μέσα στις ψυχές μας το Σταυρό του Κυρίου μας, που αποτελείτο κατ' εξοχήν "όπλον κατά του διαβόλου".
Ορισμένοι Συναξαριστές, αυτή την ημέρα, αναφέρουν και την ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Κωνσταντινούπολη το 628 μ.Χ. από τον βασιλιά Ηράκλειο, πού είχε νικήσει και ξαναπήρε τον Τίμιο Σταυρό από τους Αβάρους, οι οποίοι τον είχαν αρπάξει από τους Αγίους Τόπους.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος α’.
Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Αὐτόμελον.
Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως, τῇ ἐπωνύμῳ σου καινὴ πολιτεία, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός, Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου, τοὺς πιστοὺς Βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς, κατὰ τῶν πολεμίων, τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν, ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.

Κάθισμα
Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τοῦ Σταυροῦ σου τὸ ξύλον προσκυνοῦμεν Φιλάνθρωπε, ὅτι ἐν αὐτῷ προσηλώθης ἡ ζωὴ τῶν ἁπάντων· Παράδεισον ἠνέῳξας Σωτήρ, τῷ πίστει προσελθόντι σοι Ληστῇ· καὶ τρυφῆς κατηξιώθη, ὁμολογῶν σοι, Μνήσθητί μου Κύριε. Δέξαι ὥσπερ ἐκεῖνον καὶ ἡμᾶς, κραυγάζοντας· Ἡμάρτομεν, πάντες τῇ εὐσπλαγχνίᾳ σου, μὴ ὑπερίδῃς ἡμᾶς. (Δίς)

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. β’.
Μόνον ἐπάγη τὸ ξύλον Χριστὲ τοῦ Σταυροῦ σου, τὰ θεμέλια ἐσαλεύθη τοῦ θανάτου Κύριε· ὃν γὰρ κατέπιε πόθῳ ᾍδης, ἀπήμεσε τρόμῳ· ἔδειξας ἡμῖν τὸ σωτήριόν σου Ἅγιε, καὶ δοξολογοῦμέν σε, Υἱὲ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς. (Δίς)

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν.
Προδιετύπου μυστικῶς πάλαι τῷ χρόνῳ, ὁ Ἰησοῦς ὁ τοῦ Ναυῆ, Σταυροῦ τὸν τύπον, ὡς τὰς χεῖρας ἐξέτεινε σταυροφανῶς Σωτήρ μου· καὶ ἔστη ὁ ἥλιος ἕως ἐχθρούς, ἀνεῖλεν, ἀνθισταμένους σοι τῷ Θεῷ· νῦν δὲ οὗτος ἐσκότισται, ἐπὶ Σταυροῦ σε ὁρῶν, θανάτου κράτος λύοντα, καὶ τὸν ᾍδην σκυλεύοντα.

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ’. Τὸ προσταχθὲν.
Ἐν Παραδείσῳ με τὸ πρίν, ξύλον ἐγύμνωσεν, οὗπερ τῇ γεύσει, ὁ ἐχθρὸς εἰσφέρει νέκρωσιν, τοῦ Σταυροῦ δὲ τὸ ξύλον, τῆς ζωῆς τὸ ἔνδυμα, ἀνθρώποις φέρον, ἐπάγη ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ κόσμος ὅλος ἐπλήσθη πάσης χαρᾶς· ὃν ὁρῶντες ὑψούμενον, Θεῷ ἐν πίστει λαοί, συμφώνως ἀνακράξωμεν· Πλήρης δόξης ὁ οἶκός σου. (Δίς)

Ὁ Οἶκος
Ὁ μετὰ τρίτον οὐρανὸν ἀρθεὶς ἐν Παραδείσῳ, καὶ ῥήματα τὰ ἄρρητα καὶ θεῖα, ἃ οὐκ ἐξὸν γλώσσαις λαλεῖν, τὶ τοῖς Γαλάταις γράφει, ὡς ἐρασταὶ τῶν Γραφῶν, ἀνέγνωτε καὶ ἔγνωτε. Ἐμοί, φησί, καυχᾶσθαι μὴ γένοιτο, πλὴν εἰ μὴ ἐν μόνῳ τῷ Σταυρῷ τῷ τοῦ Κυρίου, ἐν ᾧ παθών, ἔκτεινε τὰ πάθη. Αὐτὸν οὖν καὶ ἡμεῖς βεβαίως κρατῶμεν τοῦ Κυρίου τὸν Σταυρὸν καύχημα πάντες· ἔστι γὰρ σωτήριον ἡμῖν τοῦτο τὸ ξύλον, ὅπλον εἰρήνης ἀήττητον τρόπαιον.

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

 

ΚΎΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ.
ΣΤΑΥΡΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ Ή ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΟΥ
ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΙΟ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟ ΣΤΑΥΡΟ

Είναι μεγάλη συντροφιά φύλακας στο παιδί σου
δώστου στο χέρι ένα Σταυρό μαζί και την ευχή σου.

Αυτά θα τα φυλάξουνε να μην παραστρατήση
και στη ζωή θανάσιμα ποτέ δεν θα αμαρτήση.

Σταυρός την κάθε συμφορά την παραμερίζει
σε κάθε χριστιανό πιστό που νιώθει τι αξίζει.

Μεγάλη η χάρη του Σταυρού και η δύναμη που έχει
εις των πιστών τις συμφορές και τους κινδύνους τρέχει.

Τρέχει ταχέως ο Σταυρός τα πάντα προλαμβάνει
σε κείνους που πιστεύουνε τα θαύματα που κάνει9 αμαρτία.

Ο Σταυρός για μας ποτίστηκε με του Χριστού το αίμα
από τις αμαρτίες μας να σώσει τον καθένα.

Σταυρός ο ευεργέτης μας, ψυχών η σωτηρία
μ’ άνθρωπος πορώθηκε και ζη μες τη σκοτία.

Βρίζει Σταυρό και το Χριστό που επάνω εκρεμάσθει
μονάχα για χατήρι μας να τον εξαγοράσει.

Καμία χάρη στο Σταυρό καμία ευεργεσία
οι άνθρωποι αντίθετα βρίζουν με κακία.

Δεν την αναγνωρίζουνε την τόση αξία
δεν ξέρουνε προς χάρη του θα εύρουν σωτηρία.

Είναι φρικτό αμάρτημα Σταυρό να βλασφημίσεις
σε περιμένει ο θάνατος αν δεν μετανοήσεις.

Στον άλλο κόσμο θα το δεις το μέγα σου το σφάλμα
μα τότε πια θα είναι αργά να έρθει η μετάνοια

νηστίσιμα τσουρέκια

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Το τσουρέκι ως σημαντικό στοιχείο της ελληνικής παράδοσης, συνδέεται με τοπικά ήθη και έθιμα και αποκτά μια μοναδική σημασία για όλους τους Έλληνες ιδίως την…
expresstime.grΤο τσουρέκι ως σημαντικό στοιχείο της ελληνικής παράδοσης, συνδέεται με τοπικά ήθη και έθιμα και αποκτά μια μοναδική σημασία για όλους τους Έλληνες ιδίως την περίοδο του Πάσχα. Συγκεκριμένα, το τσουρέκι συμβολίζει την ανάσταση του Χριστού, καθώς το αλεύρι ζωντανεύει και μεταμορφώνεται σε ψωμί, ενώ το ζύμωμα σε σχήμα πλεξούδας συμβολίζει την απομάκρυνση των κακών πνευμάτων.
Στις μέρες μας το τσουρέκι καταναλώνεται όλο το χρόνο, ενώ οι διάφορες εκδοχές στις οποίες είναι διαθέσιμο –σκέτο ή με διάφορες γεμίσεις- το «μεταμορφώνουν»  στην απόλαυση που μπορείς να γευτείς σε κάθε στιγμή της ημέρας! Ας δούμε όμως μια νηστίσιμη συνταγή του του Πάτερ Αθανάσιου από το Άγιο Όρος.
για το προζύμι: 5 κουτ. γλυκού ξερή μαγιά ή 3 φακελάκια. 1 κουτ. σούπας ζάχαρη 1 φλ. τσαγιού χλιαρό νερό 4 κουτ. σούπας αλεύρι Για τη ζύμη: 1/2 λίτρο φρεσκοστυμμένος χυμός πορτοκαλιού ξύσμα από 2 πορτοκάλια 2 φλ. τσαγιού ζάχαρη 1 φλ. τσαγιού ηλιέλαιο 1/2 κουτ. γλυκού σκόνη μαστίχας 3 κουτ. γλυκού μαχλέπι 1 βανίλια 1 πρέζα αλάτι περίπου 1.250 γραμ. αλεύρι για τσουρέκι
Εκτέλεση: -Πρώτη μας δουλειά το στύψιμο των πορτοκαλιών για να πάρουμε χυμό, ο οποίος δεν πρέπει να είναι παγωμένος, αλλά σε θερμοκρασία δωματίου. -Σε δοχείο με καπάκι διαλύουμε τη μαγιά στο χλιαρό νερό. Προσθέτουμε τη ζάχαρη και το αλεύρι και ανακατεύουμε καλά να γίνει χυλός. Σκεπάζουμε το δοχείο και περιμέ-νουμε για 30΄ να φουσκώσει το προζύμι.
-Βάζουμε σε λεκάνη τον φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκαλιού και την ζάχαρη και ανα-κατεύουμε καλά να διαλυθεί. -Ρίχνουμε στη συνέχεια το προζύμι και ανακατεύουμε καλά. Έπειτα όλα τα υπόλοιπα υλικά για τη ζύμη, εκτός από το αλεύρι και ανακατεύουμε. -Προσθέτουμε κατόπιν λίγο-λίγο το αλεύρι και ζυμώνουμε ώσπου η ζύμη μας να μη κολλάει στα χέρια.
-Βάζουμε τη ζύμη σε δοχείο με καπάκι. Σκεπάζουμε και αφήνουμε να διπλασιαστεί σε όγκο, περίπου 1 ½ ώρα (εγώ βάζω το δοχείο με την ζύμη στο φούρνο μικροκυμάτων και κλείνω την πόρτα του, εννοείται χωρίς να τον βάλω σε λειτουργία).
-Έπειτα πλάθουμε τα τσουρέκια σε σχήμα που μας αρέσει και τα βάζουμε σε ταψιά με λαδόκολλα.
-Τα αφήνουμε στα ταψιά να φουσκώσουν τουλάχιστον για 30΄ και τα ψήνουμε σε προ-θερμασμένο φούρνο τους 160ο C για 30΄ ανάλογα με τον φούρνο.
Από την σελίδα Αγαπημενες Συνταγες Της Αργυρως Πορπατονελη.


πηγη tilestwra.com

Σπύρος Φλώρος : Ένας Πλατωνιστής ποιητής

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευση.


3.3.2016 της Σοφίας Μπασκάκη Γεννημένος το 1974, μόλις στα 42 του χρόνια, έχει ήδη καταφέρει να ξεχωρίσει στο χώρο των Γραμμάτων και του Πνεύματος.…
apopsi-tora.gr

της Σοφίας Μπασκάκη
Γεννημένος το 1974, μόλις στα 42 του χρόνια, έχει ήδη καταφέρει να ξεχωρίσει στο χώρο των Γραμμάτων και του Πνεύματος. Ένας ταξιδευτής στον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα, που ήρθε να μας χαρίσει «…Και λίγο φως…» μέσα από την πρώτη ποιητική συλλογή του.
Ο διακεκριμένος φιλόλογος Σπύρος Φλώρος, γνωστός εδώ και πολλά χρόνια για την προσφορά του στο χώρο της Εκπαίδευσης, μέσα από τα 20, σχεδόν, βιβλία-βοηθήματα που έχει συγγράψει για την Ελληνοεκδοτική και τα δύο φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης που διατηρεί στον Αγ. Στέφανο και τη Δροσιά, έρχεται να μας δείξει και μια ακόμη πλευρά της βαθυστόχαστης προσωπικότητας του μέσα από την ποίηση.
Ο Σπύρος Φλώρος, μοιράζεται μαζί μας τις φιλοσοφημένες σκέψεις του, τους προβληματισμούς αλλά και τα χρώματα της ψυχής του, σε μια συνέντευξη -που περισσότερο θυμίζει φιλική κουβέντα- η οποία εντυπωσιάζει με τις απόψεις και τη στάση που ο ίδιος επέλεξε να υμνεί τη ζωή: μέσα από την αλήθεια της φιλοσοφίας και τον ρομαντισμό της ίδιας της ζωής…
Του ζήτησα να μου μιλήσει για την Ποίηση περιμένοντας αφελώς να μου περιγράψει τα συναισθήματα που ξυπνούν οι στίχοι, τη μελωδία των λέξεων «Αυτοί που ρωτούν και περιμένουν το εγκώμιο της Ποίησης, δεν θα το κάνω εγώ. Αυτοί, εμείς, νιώθουμε μέσα μας σαν οξυγόνο, σαν φως, μα και σαν έρεβος, -άξιο και αυτό κι άξιο για περιπλάνηση εντός του-, σαν μέθη, σαν τον παλμό το δυνατό της ψυχής μας, σαν τη ζωή την ίδια, σαν πόνο και σαν λύτρωση, σαν καθαρμό, σαν εξαγνισμό, και σαν  μιαν ομορφιά μέσα στην τόση ασχήμια, σαν Έρωτα άλλοτε την ποίηση και έτσι μπορούμε να διαφυλάττουμε αλώβητη, άτρωτη, ακέραιη την ύπαρξη μας, την Ανθρώπινη» είναι η απάντηση που κλείνει μέσα της όλα όσα νιώθει και αποτυπώνει έντεχνα στα ποιήματα του.
«Και να το πάλι το ερώτημα, το συνηθισμένο, το προβοκατόρικο» συνεχίζει, καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τη συνηθισμένη ερώτηση «τι χρειάζεται η Ποίηση σε τούτους τους καιρούς; Σε αυτόν τον κόσμο, της μηχανής, της μηχανιστικής ζωής, της ταχύτητας, τι έχει να δώσει η Ποίηση;» και απαντά:
«Λοιπόν σε όσους θέτουν αυτό το ερώτημα και πραγματικά το έχουν, αληθινά απορούν αν έχει χρησιμότητα η ποίηση, θα απαντήσω ευθέως: όχι, για εσάς, δεν έχει! Κύριοι, η Ποίηση είναι άχρηστη. Η Ποίηση, η Λογοτεχνία, η μουσική (η αληθινή βέβαια), η Τέχνη εν γένει, δεν χρειάζονται… για τον απλό λόγο: όλα δεν είναι για όλους! Αφοριστικό; Ρατσιστικό; Πείτε το όπως θέλετε! Όμως αυτός που δεν την ένιωσε τη δίψα, την ανάγκη της Τέχνης, της μαγείας του λόγου, της Ποίησης, δεν θα τη συλλάβει ούτε σε θεωρητικό επίπεδο».
Πως είναι όμως για έναν «αθεράπευτο» Πλατωνιστή ποιητή να βιώνει όσα συμβαίνουν γύρω μας; Με σεβασμό απέναντι σε όσους έχουν πληγεί πραγματικά από την κρίση και παλεύουν να επιβιώσουν, ο Σπύρος Φλώρος «στέκεται» στους υπόλοιπους λέγοντας χαρακτηριστικά «Μα οι υπόλοιποι; Εμείς; Η πλειονότητα του κόσμου; Μάλλον μια κρίση πανικού μπροστά στο «δράμα» ενός απολεσθέντος παραδείσου, που μόνο τέτοιος δεν ήταν. Επειδή αυτό το «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», όσο κι αν έχει μια απολυτότητα στην αποφθεγματικότητά του, κρύβει μεγάλη αλήθεια μέσα του, νομίζω ότι η κρίση αγγίζει πολύ ή λίγο τον καθένα αναλόγως το τι έχει, τι κουβαλά μέσα του…».
Η ζωή όμως μπορεί να είναι όμορφη μέσα από την ανασφάλεια που γεννιέται από αυτή την κατάσταση; «Η ζωή μπορεί να είναι γεμάτη, πλούσια, δυνατή, πλήρης μεγάλων, συνταρακτικών συγκινήσεων, μεγάλων και δυνατών λυτρωτικών στιγμών, όταν αυτές μπορεί να στις χαρίζουν οι ώρες και ώρες στοχασμού, φιλοσοφικών κι ανθρώπινων αναζητήσεων με δυο-τρεις (ή έναν ακόμα καλύτερα) ανθρώπους, να στις χαρίζει η ανάγνωση, η μαγική διαδικασία της ανάγνωσης ενός βιβλίου, οι όμορφες στιγμές φυγής, σιωπής εύρεσης με τον εαυτό σου» θα μας πει με μια ζωντάνια στο βλέμμα που μαρτυρά την αταραξία της ψυχής του. Ο κ. Φλώρος συνεχίζει τονίζοντας «Νομίζω ό άνθρωπος έχασε πια τη δυνατότητα να απολαμβάνει, να γεύεται την μαγεία, την ηδονή θα έλεγα των απλών, μα τόσο μεγάλων πραγμάτων κι έτσι η «κρίση» έγινε τρομερή, εφιαλτική, για έναν τέτοιο άνθρωπο».
«Χάθηκε ο έρωτας μέσα στην κρίση» θα πει, «ο πλατωνικός έρωτας που σε κάνει να ταξιδεύεις με τις αισθήσεις, μέσα από μια αέναη διαδρομή. Ο έρωτας με το θαύμα της φύσης, με την μαγεία της ίδιας της ζωής. Ικανός να σε ανυψώσει στο υπέρτατο ιδεώδες αντικρίζοντας την μοναδική κι αδιαπραγμάτευτη αλήθεια… την ίδια την ανθρώπινη υπόσταση μέσα από την πνευματικότητα που προσδίδει το νόημα της ύπαρξης… Ο έρωτας που σε κάνει να ριγείς από θαυμασμό για το θρόισμα των φύλλων, για το λίκνισμα που κάνουν τα σύννεφα ξεγελώντας το βλέμμα, για όλα όσα αρμονικά συμβιώνουν μαζί σου, αλλά τα προσπερνάς βιαστικά τρέχοντας στο μετά και χάνοντας τη στιγμή στο παρόν. Δυστυχώς ο πλατωνικός έρωτας αποτελεί μια ουτοπία πλέον, έναν άγνωστο χώρο στο πλήθος των ανθρώπων, μα έλα που κάποιοι κάποτε τη βίωσαν την ουτοπία τους…».
Προβληματισμένη φαίνεται η ματιά του απέναντι στους νέους του σήμερα, καθώς αντικρίζει μια «θλιβερή εικόνα» όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος. «Είναι μια θλιβερή εικόνα αυτή που βγάζει -σε μεγάλο, όχι απόλυτο βαθμό-  ο νέος σήμερα. Είναι φορές που λες ότι οι νέοι δεν ζουν πραγματικά. Φοβούμαι ότι νομίζουν πως ζουν, μα αγνοούν μάλλον ό,τι υπάρχει ως αληθινή ζωή. Μοιάζει σαν εικονική η ζωή…. Καθηλωμένοι σε μια οθόνη ώρες επί ωρών… μια νάρκωση, μια νέκρωση, μια απουσία ζωής… Αφιέρωσαν κάποιες στιγμές να περπατήσουν, στη θάλασσα θες; Στο βουνό θες; Να σκεφτούν, να στοχαστούν, να ρουφήξουν την ομορφιά δίπλα τους, να μυρίσουν τη γη, τη θάλασσα; Εδώ κι όταν στην θάλασσα βρεθούν, κάθονται μπροστά σε μια οθόνη… πόσο μελαγχολική, πόσο ταπεινωτική θα έλεγες -για το ανθρώπινο είδος- μοιάζει  η εικόνα αυτή…».
Με πολλή αγάπη προς τα νέα παιδιά, που επί χρόνια υπηρετεί ως φιλόλογος το δικαίωμα τους στη γνώση, επισημαίνει ότι «Οι φίλοι μετριούνται στο facebook, ακόμα και η ομορφιά εκχυδαΐζεται όταν γίνεται μια αυτάρεσκη αυτοπροβολή της με φωτογραφίες, που αποσκοπούν στο να αλαλάξει το πλήθος των ηδονοβλεψιών ενθουσιώδες και να χαρεί και να καμαρώνει η «εκδιδόμενη στην κοινή θέα» εικόνα…» και τα παροτρύνει να ζήσουν πραγματικά λέγοντας «Κι όμως έχει μια τόση ομορφιά και γαλήνη και αληθινή ευτυχία εκεί έξω ο κόσμος…».
Συνεχίζοντας την «περιπατητική» κουβέντα μας, σκέφτομαι να τον ρωτήσω τις απόψεις του σχετικά με την Πολιτική, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στις μέρες μας. «Πολιτική; Γιατί τώρα το κάνετε αυτό; Δεν είναι τόσο όμορφα όσα λέμε; Γιατί να στάξουν πινελιές αταίριαστες, στα χρώματα μας; Φυσικά και η πολιτική είναι μια πράξη αμιγώς ανθρώπινη, είναι μια ύψιστη ανθρώπινη κατάκτηση, μα είναι που μιαν άλλη θα ήταν η πολιτική που θα δικαίωνε το ρόλο της, το ύψος και τη σημασία της. Εγώ -θες λίγο Πλατωνιστής; –  θα ήθελα άλλον τον πολιτικό, αλλιώς τον ποθούσα: έναν άνθρωπο πνευματώδη, ποιοτικό, ευπρεπή, έναν άνθρωπο που θα όριζε ως στόχο την πνευματική, ποιοτική ανύψωση των ανθρώπων, έναν άνθρωπο ολιγαρκή, στοχαστή».
Τα χαρακτηριστικά που θεωρεί ο Σπύρος Φλώρος ότι πρέπει να έχει ένας πολιτικός αλλά και όλοι όσοι του δίνουν το χρίσμα, ανάγονται στη σφαίρα του ιδεατού, μιας αλλοτινής Πολιτείας που απέχει μακράν από την Ελλάδα του σήμερα «Θα ήθελα να τον φαντάζομαι ότι γυρνά στο σπίτι του, να κάθεται και να μελετά τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, να μπορεί να κάνει όμορφες ποιοτικές συζητήσεις και να διαπνέεται από ευγένεια, να  μην είναι σαν αυτές τις καρικατούρες που βλέπουμε, τις απαίδευτες, αστοιχείωτες, ακαλλιέργητες, έμπλεες εμπάθειας, φανατισμού, μικρότητας και μικροπρέπειας, χυδαιότητας και που δεν μπορούν καν να μιλήσουν σωστά, να διαχειριστούν το λόγο και το Λόγο. Κάποτε βλέποντας τους, (όχι πια, χρόνια  τώρα  -όσο λάθος, όσο κατακριτέο κι αν είναι- απέχω, ιδιωτεύω) απορώ.  Όχι με αυτούς. Με τον κόσμο τον περιλάλητο «σοφό λαό» και την ποιότητα του, το επίπεδο του, αφού ακολουθεί αυτούς τους τόσο μικρούς και λίγους και αλαλάζει –όχλος αμαθής- κάτω από μπαλκόνια».
Φτάνοντας η κουβέντα προς το τέλος της, εκφράζω ότι μου δημιούργησε την εντύπωση πως διακατέχεται από μια αδιόρατη απογοήτευση, με όσα από ψυχής κατέθεσε. «Απογοήτευση; Δεν θα το έλεγα!» απαντά και συνεχίζει «Αν μιλήσουμε ως φιλόλογοι (έχουμε αυτή την «άτιμη» αλλά υπέροχη, υπέροχη ιδιότητα), για να από-γοητευτείς από κάποιον, πρέπει πρώτα να έχεις γοητευτεί. Λοιπόν, ο άνθρωπος σήμερα δύσκολα γοητεύει, δύσκολα μπορώ (μιλώντας προσωπικά πάντα) να θυμηθώ ανθρώπους που εξέπεμπαν κάτι μεγάλο, ξεχωριστό, δύσκολα με γοήτευσαν εκπρόσωποι του είδους τούτου… κι όταν αυτό συνέβη, ααα όχι! Για να είμαι ειλικρινής αυτοί οι λίγοι δεν με απογοήτευσαν…». Χαμογελά για λίγο, σκεπτόμενος πάντα και συνεχίζει «Μα πώς να αισθανθείς το θαυμασμό, τη γοητεία, το δέος για τον άνθρωπο; Φοβούμαι ότι ο άνθρωπος είναι –όχι απολύτως, αλίμονο- αλλά πολλοί, οι πολλοί είναι άνθρωποι «στεγνοί», ρηχοί, απαίδευτοι, αφιλοσόφητοι, -ναι, αυτό που πρώτα από όλα θα έπρεπε να είναι: σκεπτόμενοι, αληθινά φιλοσοφούντες, στοχαζόμενοι, και και να δικαιώνεται ο μέγας τίτλος του Ανθρώπου, αυτού του πνευματώδους όντος- και δυστυχώς αγενείς, ανάγωγοι. Λείπει το πνεύμα, λείπει ο στοχασμός, λείπει η καλαισθησία, λείπει η ποιότητα… στα πάντα… Δείτε ποια είναι η κουλτούρα της διασκέδασης, ακούστε ποια είναι η «τέχνη» με την οποία τρέφεται -και ατροφεί- η νεολαία μας… Λοιπόν σιωπώ… δε συνεχίζω…».
Αποφεύγω να σβήσει το χαμόγελο του μέσα στην μελαγχολία της σιωπής του. Προτιμώ να τον αποχαιρετίσω και να τον ευχαριστήσω για τον χρόνο που μου αφιέρωσε αλλά πάνω από όλα για τις σκέψεις που μοιράστηκε μαζί μου. Με μια εγκάρδια χειραψία αποχαιρετώ τον Σπύρο Φλώρο που ετοιμάζεται να επιστρέψει σπίτι του, στο καταφύγιο της ψυχής του. Εκεί, παρέα με τη σύζυγο, λαχταρώντας να δώσει ένα χάδι στα τρία υπέροχα παιδιά του, παίζοντας στον κήπο με τον Κάιζερ, το Αγίου Βερνάρδου που τον περιμένει καλόκαρδα να επιστρέψει. Μέσα στην αγκαλιά των χαρτιών, των βιβλίων και των λέξεων, όπου βρίσκει τη γαλήνη και την αταραξία της ανήσυχης ψυχής του.

Δημοφιλείς αναρτήσεις