Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Αν
μου πει ένας - κάποιος, πως δεν έχει μείνει ούτε ένα βράδυ ξάγρυπνος
κατακλυζόμενος από αγχωτικές και αγωνιώδεις σκέψεις, θα δυσκολευτώ να
τον πιστέψω. Τα τελευταία χρόνια ζούμε, θαρρείς, ένα θρίλερ, μια
υπεραγωνιώδη ταινία…
greekpress.gr
Αν μου πει ένας – κάποιος, πως δεν έχει μείνει ούτε ένα βράδυ ξάγρυπνος κατακλυζόμενος από αγχωτικές και αγωνιώδεις σκέψεις, θα δυσκολευτώ να τον πιστέψω.
Τα τελευταία χρόνια ζούμε, θαρρείς, ένα θρίλερ, μια υπεραγωνιώδη ταινία που επιφυλάσσει για όλους μας δυσάρεστες εκπλήξεις.
Ωστόσο δεν μπορεί η ζωή μας να είναι γεμάτη στρες και αγωνίες κι οι νύχτες μας άγρυπνες, γεμάτες λογισμούς και φόβους. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ξαλαφρώσουμε την ψυχή μας.
Διάβασα κάπου και σας μεταφέρω μια διδακτική ιστοριούλα.
Εν παραβολαίς…
«Ένας Χριστιανός βασανιζόταν συχνά από την έγνοια μελλοντικών δύσκολων υποθέσεων.
Ανησυχούσε πολύ για το τι θα γίνει αύριο, τι θα γίνει μεθαύριο, τι τον περιμένει την επομένη εβδομάδα και τα λοιπά. Όλη αυτή η φροντίδα έπνιγε την ψυχή του. Ήταν πολύ δυστυχισμένος.
Ωστόσο με την αναιμική του πίστη παρακάλεσε τον Θεό να του δώσει μια πληροφορία παρηγοριάς.
Κι ο Θεός, ο σπλαχνικός Πατέρας όλων μας, του απάντησε μ’ ένα πολύ παραστατικό όνειρο.
«Περπατούσε αυτός ο άνθρωπος σ’ ένα μακρινό δρόμο φορτωμένος με ένα σακί στην πλάτη.
Το φορτίο του ήταν βαρύ, ασήκωτο. Το έσερνε με πολύ κόπο και κάπου στάθηκε να ξαποστάσει.
-Μα τι κουβαλάω κι είναι τόσο βαρύ; αναρωτήθηκε. Ανόητος που είμαι! Ας το ανοίξω να δω τι βάρος έχω φορτωθεί!
Ανοίγει και τι βλέπει! Μικρά-μικρά δέματα.
Το ένα έγραφε απ’ έξω: «Άσ’ το αυτό για αύριο».
Ένα άλλο έγραφε: «Άς το αυτό για μεθαύριο».
Το τρίτο έγραφε: «Αυτό είναι για του χρόνου».
Κι άλλα δεματάκια έγραφαν μελλοντικές ημερομηνίες.
Τέλος έπιασε στα χέρια του ένα πολύ ελαφρό που έγραφε: «Αυτό είναι για σήμερα. Σήμερα κουβάλα μόνο αυτό!»
Με πολλή χαρά πήρε στα χέρια του το ελαφρό δεματάκι του και συνέχισε χαρούμενος, πανάλαφρος, λυτρωμένος, το δρόμο του!!!!»
Αν κουβαλούσαμε μόνο της ημέρας το φορτίο δυσκολιών, πόσο πιο ξένοιαστη θα ήταν η ζωή μας!
Στο κάτω-κάτω ξέρουμε πόσες ημέρες ζωής μας ανήκουν, ώστε να φορτωθούμε τα βάρη που τις αντιστοιχούν!
«Μη ούν μεριμνήσητε εις την αύριον, η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής. Αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής».
Αυτά τα σοφά λόγια του Κυρίου ας ηχούν στ’ αυτιά μας την ώρα που πετάμε μακριά τα «δεματάκια» που δεν αφορούν τη σημερινή μας ημέρα.
Αυτή μας χαρίστηκε απ’ τον Θεό για να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε ξεκολλώντας από τις ατέλειωτες φροντίδες του αιώνος τούτου του απατεώνος!!
agioritikovima
Αν μου πει ένας – κάποιος, πως δεν έχει μείνει ούτε ένα βράδυ ξάγρυπνος κατακλυζόμενος από αγχωτικές και αγωνιώδεις σκέψεις, θα δυσκολευτώ να τον πιστέψω.
Τα τελευταία χρόνια ζούμε, θαρρείς, ένα θρίλερ, μια υπεραγωνιώδη ταινία που επιφυλάσσει για όλους μας δυσάρεστες εκπλήξεις.
Ωστόσο δεν μπορεί η ζωή μας να είναι γεμάτη στρες και αγωνίες κι οι νύχτες μας άγρυπνες, γεμάτες λογισμούς και φόβους. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να ξαλαφρώσουμε την ψυχή μας.
Διάβασα κάπου και σας μεταφέρω μια διδακτική ιστοριούλα.
«Ένας Χριστιανός βασανιζόταν συχνά από την έγνοια μελλοντικών δύσκολων υποθέσεων.
Ανησυχούσε πολύ για το τι θα γίνει αύριο, τι θα γίνει μεθαύριο, τι τον περιμένει την επομένη εβδομάδα και τα λοιπά. Όλη αυτή η φροντίδα έπνιγε την ψυχή του. Ήταν πολύ δυστυχισμένος.
Ωστόσο με την αναιμική του πίστη παρακάλεσε τον Θεό να του δώσει μια πληροφορία παρηγοριάς.
Κι ο Θεός, ο σπλαχνικός Πατέρας όλων μας, του απάντησε μ’ ένα πολύ παραστατικό όνειρο.
«Περπατούσε αυτός ο άνθρωπος σ’ ένα μακρινό δρόμο φορτωμένος με ένα σακί στην πλάτη.
Το φορτίο του ήταν βαρύ, ασήκωτο. Το έσερνε με πολύ κόπο και κάπου στάθηκε να ξαποστάσει.
-Μα τι κουβαλάω κι είναι τόσο βαρύ; αναρωτήθηκε. Ανόητος που είμαι! Ας το ανοίξω να δω τι βάρος έχω φορτωθεί!
Ανοίγει και τι βλέπει! Μικρά-μικρά δέματα.
Το ένα έγραφε απ’ έξω: «Άσ’ το αυτό για αύριο».
Ένα άλλο έγραφε: «Άς το αυτό για μεθαύριο».
Το τρίτο έγραφε: «Αυτό είναι για του χρόνου».
Κι άλλα δεματάκια έγραφαν μελλοντικές ημερομηνίες.
Τέλος έπιασε στα χέρια του ένα πολύ ελαφρό που έγραφε: «Αυτό είναι για σήμερα. Σήμερα κουβάλα μόνο αυτό!»
Με πολλή χαρά πήρε στα χέρια του το ελαφρό δεματάκι του και συνέχισε χαρούμενος, πανάλαφρος, λυτρωμένος, το δρόμο του!!!!»
Αν κουβαλούσαμε μόνο της ημέρας το φορτίο δυσκολιών, πόσο πιο ξένοιαστη θα ήταν η ζωή μας!
Στο κάτω-κάτω ξέρουμε πόσες ημέρες ζωής μας ανήκουν, ώστε να φορτωθούμε τα βάρη που τις αντιστοιχούν!
«Μη ούν μεριμνήσητε εις την αύριον, η γαρ αύριον μεριμνήσει τα εαυτής. Αρκετόν τη ημέρα η κακία αυτής».
Αυτά τα σοφά λόγια του Κυρίου ας ηχούν στ’ αυτιά μας την ώρα που πετάμε μακριά τα «δεματάκια» που δεν αφορούν τη σημερινή μας ημέρα.
Αυτή μας χαρίστηκε απ’ τον Θεό για να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε ξεκολλώντας από τις ατέλειωτες φροντίδες του αιώνος τούτου του απατεώνος!!
agioritikovima
