Εδώ θα βρείτε ένα μωσαϊκό θεμάτων . Κλείσαμε 10ετία και γι αυτό κάποιες αναρτήσεις έχουν αλλοιωθεί.
Οι σελίδες που αναφέρω είναι τα νέα μου ιστολόγια που αλληλοστηρίζονται με αυτό εδώ το παλιό ... Σας ευχαριστώ!
Ο Όσιος Στυλιανός ήταν γιος πλουσίων γονέων (που μάλλον
γεννήθηκε στην Παφλαγονία, χωρίς αυτό να είναι σίγουρο, διότι εκεί
φυλασσόταν και ιερό λείψανο του), διδάχτηκε νωρίς απ’ αυτούς να είναι
εγκρατής και να θεωρεί το χρήμα μέσο για την ανακούφιση και περίθαλψη
των φτωχών και των αρρώστων. Αφού έτσι ανατράφηκε, και οι γονείς του πέθαναν, διαμοίρασε όλη την
κληρονομιά του και πήγε σαν ασκητής στην έρημο. Εκεί γνωρίστηκε με
άλλους ασκητές, που ζούσε μαζί τους με αδελφική αγάπη, χριστιανική
συγκατάβαση και επιείκεια. Δεν λύπησε ποτέ κανένα, μεγάλη του χαρά
μάλιστα, ήταν να επαναφέρει τη γαλήνη στις ταραγμένες ψυχές. Η φήμη της θαυμαστής ασκητικής του ζωής έφθασε μέχρι τις πόλεις, και
πολλοί έτρεχαν να τον βρουν για να ζητήσουν απ’ αυτόν τις πνευματικές
του οδηγίες. Ο όσιος Στυλιανός, παρά την ερημική ζωή του, έτρεφε στοργή και
συμπάθεια προς τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε και ο Κύριος. Αν, έλεγε, η
ταπεινοφροσύνη αποτελεί θεμέλιο των αρετών, η παιδική ηλικία από τη φύση
της είναι περισσότερο ενάρετη, απ’ ότι οι μεγαλύτεροι των φιλοσόφων. Πολλές φορές οι γονείς έφεραν προς αυτόν τα παιδιά τους, και τότε η
αγαλλίαση του οσίου ήταν πολύ μεγάλη. Ο Θεός βραβεύοντας το Ιερό αυτό
αίσθημα του, προίκισε τον όσιο με το χάρισμα να θεραπεύει τα άρρωστα
παιδιά και να καθίστα εύτεκνους άτεκνες γυναίκες. Ο Όσιος Στυλιανός κοιμήθηκε πλήρης ήμερων αλλά και αρετών.
Άγιος Στυλιανός 26 Νοεμβρίου O άγιος της αγκαλιάς που χαρίζει και “στεργιώνει” τα παιδιά. Ο άγιος προστάτης των βρεφών και των παιδιών, αλλά και των εγκύων και άτεκνων γυναικών.
Στίς 26 τοῦ μηνός Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τόν ἅγιο Στυλιανό,ὁ
ὁποῖος εἶναι ἰδιαίτερα ἀγαπητός στόν λαό καί θεωρεῖται προστάτης τῶν
βρεφῶν καί νηπίων. Πολύ χαρακτηριστική ἀλλά καί συγκινητική εἶναι ἡ
εἰκόνα του· ὁ ἅγιος κρατώντας ἕνα σπαργανωμένο παιδί στήν ἀγκαλιά του
παρουσιάζεται ὡς φιλόστοργη μητέρα καί συγχρόνως ὡς χειροδύναμος
πατέρας, πού προσφέρει στό παιδί τήν στοργή καί τήν δύναμη πού αὐτό
χρειάζεται. Οἱ γυναῖκες πού δέν γεννοῦν παιδιά ἐπικαλοῦνται τήν πρεσβεία
του καί οἱ μητέρες, ὅταν ἀρρωσταίνουν τά μικρά τους, προστρέχουν στήν
βοήθειά του. Αγαπά πολύ τα παιδιά και τα θεραπεύει θαυματουργικά
Γνώριζε ο Άγιος Στυλιανός, ότι για να κερδίσει κανείς την Βασιλεία των
Ουρανών πρέπει να έχει τη ψυχή του, σαν τη ψυχή των μικρών παιδιών που
είναι αθώα. Ήξερε, ότι τα παιδιά έχουν αγγελικές ψυχές. Γι´ αυτό ήθελε
να τα βοηθάει, να τα προστατεύει τα παιδιά. Ο Θεός βράβευσε το
ιερό του αίσθημα και του έδωσε την θαυματουργική δύναμη να θεραπεύει τα
ασθενικά παιδιά. Μητέρες από κοντινά και μακρινά μέρη, με φορτωμένα
στους ώμους ανάπηρα και άρρωστα παιδιά έτρεχαν , με πόνο και πίστη,
κοντά στον Άγιο για να ζητήσουν την θεραπεία των παιδιών τους. Μέρες
ολόκληρες βάδιζαν μέσα σ’ έρημα μέρη για να βρουν την δοξασμένη από τον
Θεό ασκητική σπηλιά του Αγίου Στυλιανού. Και όταν έφθασαν εκεί, με
δάκρυα στα μάτια έπεφταν στα πόδια του Γέροντα ασκητή, δόξαζαν τον Θεό,
που τον συνάντησαν και τον παρακαλούσαν να γιατρέψει τα παιδιά τους.
Ο Άγιος Στυλιανός γεμάτος καλωσύνη και συμπόνοια έπαιρνε τ’ άρρωστα
νήπια στα χέρια του και με μάτια δακρυσμένα παρακαλούσε το Θεό να τα
γιατρέψει. Ο Δεσπότης των Ουρανών άκουγε την ολόψυχη προσευχή του και ο
Άγιος θαυματουργούσε. Παιδιά άρρωστα εύρισκαν την υγειά τους.
Μανάδες έκλαιγαν από χαρά έξω από το ασκητήριο του. Και άλλες
καταφιλούσαν με σεβασμό και ευγνωμοσύνη το χέρι του Αγίου γέροντα,
δοξάζοντας τον Θεόν. Τα θαύματα όμως αυτά γινόταν γνωστά σ’ όλα τα μέρη
και κόσμος πολύς έτρεχε στον Άγιο Στυλιανό για να τον παρακαλέσει να
γιατρέψει από κάποια ασθένεια τα παιδιά του. Χαρίζει παιδιά στους ατέκνους
Αλλά δεν ήταν μόνο τα θαύματα της θεραπείας των παιδιών που δόξαζαν το
όνομα του ταπεινού Αγίου Στυλιανού. Ο Άγιος απέκτησε φήμη ως
θαυματουργού, διότι έκανε τους άτεκνους εύτεκνους, με την προσευχή του.
Με την προσευχή του Αγίου Στυλιανού πολλές στείρες τεκνοποιούσαν. Πολλοί
πιστοί Χριστιανοί με την ευλογία του, αν και ήταν άτεκνοι πρωτύτερα ,
απέκτησαν ωραία και γεμάτα υγεία παιδιά. Πολλοί μάλιστα καλοί
Χριστιανοί και μετά την κοίμηση του, επικαλούμενοι το όνομα του Αγίου
και ζωγραφίζοντας σαν τάμα την εικόνα του , απέκτησαν παιδιά, αν και
είχαν χάσει την ελπίδα πια να τεκνοποιήσουν. Τον σέβεται και τον
τιμά όλη η Ορθόδοξη Χριστιανωσύνη. Τον επικαλούνται στις ανάγκες τους
και προπάντος για τα άρρωστα παιδιά τους. Κτίζουν στο όνομα του
μεγαλοπρεπείς Ναούς. Τα θαύματα του Αγίου συνεχίζονται και μετά την
κοίμησή του. Και σήμερα ο Άγιος Στυλιανός εξακολουθεί να είναι προστάτης
των παιδιών. Λένε μάλιστα, ότι από την λέξη «στυλώνει» που σημαίνει
«στηρίζει τη υγεία των παιδιών».
Η Αγία Αικατερίνη καταγόταν από οικογένεια ευγενών της
Αλεξάνδρειας, «θυγάτηρ βασιλίσκου τινός ονομαζομένου Kώνστου», και
μαρτύρησε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. (304 μ.Χ.) Ήταν ευφυέστατη και φιλομαθής. Ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε
τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και
φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, του λατίνου ποιητή
Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του
Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των
φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της
Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της
χριστιανικής πίστης. Όταν επί Μαξεντίου (υιός του Mαξιμιανού) διεξαγόταν διωγμός εναντίον
των χριστιανών, η Αικατερίνη δε φοβήθηκε, αλλά με παρρησία διέδιδε πώς ο
Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος Αληθινός Θεός. Για το λόγο αυτό συνελήφθη
από τον έπαρχο της περιοχής, ο οποίος προσπάθησε με συζητήσεις να την
πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο έπαρχος διαπίστωσε την ανωτερότητά των λόγων της Αικατερίνης,
συγκάλεσε δημόσια συζήτηση με τους πιο άξιους ρήτορες της Αλεξάνδρειας,
τους οποίους όμως η Αικατερίνη αποστόμωσε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά
κάποιοι από τους συνομιλητές της Αικατερίνης πείσθηκαν για τους λόγους
της και ασπάστηκαν την Χριστιανική Πίστη. Μπροστά σε αυτή την κατάληξη, ο έπαρχος διέταξε να τη βασανίσουν
σκληρά με την ελπίδα πώς η αγία θα λύγιζε και θα αρνιόταν τον Χριστό.
Όμως η Αικατερίνη έμεινε ακλόνητη στην πίστη της. Τελικά αποκεφαλίσθηκε,
ύστερα από διαταγή του έπαρχου. Ένα σύγχρονο θαυμαστό γεγονός Οι Βεδουίνοι που έσωσαν το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης από φανατικούς ισλαμιστές. Οι Bεδουίνοι, συνυπάρχουν με τους μοναχούς της Αγίας Αικατερίνης, «εν
ειρήνη και ομονοία», από την εποχή του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, οπότε
και χτίστηκε η μονή και όταν χρειάστηκε, όπως τις ημέρες της εξέγερσης
στην Αίγυπτο, πήραν τα όπλα για να την υπερασπιστούν από φανατικούς
ισλαμιστές. «Μόλις η κατάσταση αγρίεψε, οι Βεδουίνοι περικύκλωσαν το μοναστήρι.
Ηταν οπλισμένοι. Στην αρχή τα όπλα τα είχαν κρυμμένα κάτω από τις
κελεμπίες, μετά τα κρατούσαν φανερά. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να τα
χρησιμοποιήσουν…». Ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης του Σινά, Δαμιανός,
αφηγείται άγνωστες πτυχές της «Αραβικής Άνοιξης», και το πώς νομαδικές
φυλές μουσουλμάνων της ερήμου έθεσαν υπό την προστασία τους, το
παλαιότερο μοναστήρι της Χριστιανοσύνης, στις παρυφές της Αγίας Κορυφής,
όπου σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ο Μωυσής παρέλαβε τις πλάκες με τις
Δέκα Εντολές. Μιλάει ακόμα για τα προβλήματα της μονής με ακραίους
ισλαμιστικούς κύκλους, τα δεινά των χριστιανών της Μέσης Ανατολής, αλλά
και τη μακραίωνη αρμονική συμβίωση του ορθόδοξου χριστιανικού μοναχισμού
με το μουσουλμανικό στοιχείο στην ταραγμένη περιοχή του Σινά. «Τις μέρες εκείνες της επανάστασης κατά του Μουμπάρακ είχαμε έναν
ξεσηκωμό και μια γενικευμένη αναρχία. Υπήρχαν φόβοι ότι κάποιες φυλές
από το βόρειο Σινά θα κατέβουν για λεηλασίες. Τότε οι Βεδουίνοι πήραν τα
όπλα και δημιούργησαν ένα κλοιό, μια ασπίδα προστασίας γύρω από το
μοναστήρι…». Δεινοί πολεμιστές οι Βεδουίνοι, συνυπάρχουν με τους
μοναχούς της Αγίας Αικατερίνης, «εν ειρήνη και ομονοία», από την εποχή
του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, οπότε και χτίστηκε η μονή και όταν
χρειάστηκε, όπως τις ημέρες της εξέγερσης στην Αίγυπτο, πήραν τα όπλα
για να την υπερασπιστούν. «Υπάρχει ιστορικά μια καλή σχέση με τους μουσουλμάνους, με εξαίρεση
κάποιες περιόδους. Λογικό είναι μέσα στους τόσους αιώνες να υπάρχουν και
κάποια μελανά σημεία. Αυτά όμως ήταν ελάχιστα». Ο σεβασμός προς τη διαφορετικότητα στην πίστη δεν υπήρξε, ωστόσο, το
μοναδικό κίνητρο που οι Βεδουίνοι ζώστηκαν τα άρματα και δημιούργησαν
κλοιό ασφαλείας για τους 27 μοναχούς και βεβαίως τα ανεκτίμητης αξίας
βιβλία, χειρόγραφα, βυζαντινά κειμήλια που φυλάσσονται, σε συνθήκες
υψηλής ασφάλειας, όπως τονίζει ο ηγούμενος Δαμιανός. Η μονή υπήρξε και εξακολουθεί να λειτουργεί ως αστείρευτη πηγή εσόδων
για τους Βεδουίνους, που έχτισαν γύρω από αυτήν μια ολόκληρη πόλη,
ομώνυμη, με περισσότερους από 4.000 κατοίκους που ζουν από τον τουρισμό.
«Μέχρι την αναταραχή της εξέγερσης έφταναν στο μοναστήρι περισσότεροι από 300.000 τουρίστες κάθε χρόνο»
, εξηγεί ο ηγούμενος : «Πέρα από την περιήγηση στη μονή αρκετοί προσκυνητές κατευθύνονται
προς την Αγία Κορυφή για θρησκευτικό προσκύνημα και φυσιολατρικούς
λόγους. Οι Βεδουίνοι άφησαν τις καμήλες, με τις οποίες μετέφεραν
τουρίστες, εγκατέλειψαν τις σκηνές, έφτιαξαν σπίτια, αγόρασαν αυτοκίνητα
άνοιξαν καταστήματα εστίασης και πώλησης σουβενίρ, ενώ 140 άτομα
απασχολούνται μόνιμα στη μονή με ένσημα, κανονικά». Θεωρίες συνωμοσίας Φάρος της χριστιανοσύνης η μονή, σε έναν ωκεανό μουσουλμάνων, δεν θα
μπορούσε, παρά ταύτα, να μην αποτελεί και «αγκάθι στα μάτια», κάποιων
ακραίων ισλαμιστών. Θεωρίες συνωμοσίας αναπτύσσονται από σαλαφιστικούς (φανατικούς
ισλαμιστές που αριθμούν γύρω στα 7 εκατ. στην Αίγυπτο) κύκλους,
τροφοδοτώντας ατμόσφαιρα καχυποψίας γύρω από την προαιώνια παρουσία του
ιστορικού μοναστηριού σε μια άκρως ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή όπως η
χερσόνησος του Σινά, με αφορμή κάποιες μάλλον ασήμαντες οικιστικές
επεκτάσεις στην αχανή και άνυδρη έρημο. «Η Μοσάντ με κρυφά παιχνίδια προσπαθεί να επανακτήσει το Σινά διά
μέσου Ελλήνων μοναχών», «Η Ε.Ε. έδωσε 18 εκατ. ευρώ για να υδροδοτήσει
το κράτος των μοναχών με νερά του Νείλου», είναι μερικοί από τους
τίτλους σαλαφιστικών εφημερίδων. «Πρόκειται για προπαγάνδα μεμονωμένων
ανεύθυνων ατόμων την οποία εκμεταλλεύονται κάποιοι ακραίοι κύκλοι. Η
επίσημη πολιτεία είναι υπέρ της μονής», λέει ο πατήρ Δαμιανός. Στο πλευρό των μοναχών και ο σεΐχης Ahmet Abou Rashed El-Gebali της
φυλής Gabalia, που ζει στην περιοχή της Αγίας Αικατερίνης, δήλωσε πως η
προστασία της μονής και των ιερών τόπων αποτελούν ευθύνη της φυλής του.
«Δεν θα επιτραπεί σε κανέναν να βλάψει το μοναστήρι», διεμήνυσε… Στο βόρειο Σινά, φανατικοί ισλαμιστές προσπαθούσαν ανέκαθεν να
φτιάξουν το δικό τους «κράτος εν κράτει» και να το προσαρτήσουν στη
συνέχεια στη Λωρίδα της Γάζας και τα παλαιστινιακά εδάφη. Μολονότι δεν
το έχουν πετύχει, η ένταση, με κατά καιρούς αιματηρές συγκρούσεις,
αιγυπτιακού στρατού και ένοπλων φανατικών που συρρέουν από πολλές
αραβικές χώρες, παραμένει. Στην υπόλοιπη Μέση Ανατολή, ο χριστιανισμός δοκιμάζεται. «Φοβάστε ότι
θα αναγκαστούν να φύγουν όλοι οι χριστιανοί από τον τόπο όπου γεννήθηκε
ο χριστιανισμός;», ρωτώ τον 80χρονο ηγούμενο, που εγκαταβιώνει στο
Σινά, από τις αρχές της δεκαετίας του ’60. «Τι να συζητάμε τώρα, ο κόσμος φοβάται και όποιος έχει λεφτά φεύγει,
έστω προσωρινά. Η μοίρα του χριστιανισμού ήταν ανέκαθεν να διώκεται.
Νομίζω όμως ότι δεν θα αδειάσει εντελώς η Μέση Ανατολή, θα μείνουν
κάποιοι χριστιανοί, έστω σαν αλατάκι… Ας γίνει μια παρέμβαση από τους
ισχυρούς ώστε να μπορέσουν να γυρίσουν αργότερα που οι πόλεμοι θα
σταματήσουν, να βρουν τις περιουσίες τους. Εμείς εδώ μαθαίνουμε τα νέα
και προσευχόμαστε». – Σας τρόμαξε η πτώση Μουμπάρακ και η άνοδος, έστω προσωρινά, στην εξουσία των ισλαμιστών; – Εντάξει, είχαμε και έχουμε έναν φυσικό φόβο. Πιστεύουμε όμως ότι
μας προστατεύει η Αγία Αικατερίνη. Μην ξεχνάτε ότι με την πτώση του
Μουμπάρακ, διαλύθηκαν τα πάντα, κατέρρευσε η εξουσία, κινδύνεψε να
διαλυθεί ο στρατός. Απειλές δεν είχαμε από κανέναν και είναι σημαντικό
αυτό. Η συμβίωση ήταν ανέκαθεν αρμονική, ξέρετε εμείς δεν κάναμε ποτέ
προπαγάνδα. Ο καθένας ας πιστεύει εκεί που θέλει…
Δημοτικό Σχολείο Διαφανίου Καρπάθου, το πιο όμορφο σχολείο της πατρίδας μας, του Μανώλη Δημελλά
Κι
όμως υπάρχει ένα σχολειό ξεχωριστό, φτάνει να σταθείς στην ξωπορτιά του
και να το κοιτάξεις και μαθαίνεις γράμματα! Κι αυτό δεν είναι άλλο από
το Δημοτικό σχολείο Διαφανίου στην Κάρπαθο, μα αυτό το σχολείο στα
σίγουρα έχει ψυχή!
Το κτήριο δεν είναι καινούριο, θεμελιώθηκε τον Ιούλιο του 1959 και
εκτός από τα χρήματα της Νομαρχίας (150.000 δρχ) μεγάλος δωρητής του
είναι ο ευεργέτης Μιχαήλ Αβδελλής, εκείνος έδωσε 45.000 δραχμές για την
κατασκευή του.
Οι εξωτερικές καλλιτεχνικές προσθήκες στο διθέσιο δημοτικό σχολείο
Διαφανίου έγιναν από τα αδέλφια Αντώνη, Μανώλη και Γιάννη Χατζηβασίλη με
την επίβλεψη του πατέρα τους, του σπουδαίου λαϊκού ζωγράφου Βασίλη και
από την πρώτη φάση δημιουργίας έδωσαν έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα
στο κτήριο που έχει πρόσοψη 23,7 μέτρα.
Τα σχέδια και οι δημιουργίες μεταξύ άλλων έχουν να κάνουν με τον Μέγα
Αλέξανδρο, τον Αρχιμήδη αλλά και τον Χριστό! Οι καλλιτέχνες πάντρεψαν
με μοναδική τελειότητα τον αρχαίο κόσμο και την πίστη στο Θεό.
Οι εργασίες πραγαμτοποιήθηκαν το 1994 (το κάτω μέρος) ύστερα από
πρόταση του τότε αντιπρόεδρου της κοινότητος Ολύμπου κ.Νίκου Ορφανού επί
προεδρίας Μιχάλη Πρωτόπαπα.
Το 2008 συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε με πρόεδρο της σχολικής
επιτροπής κ. Ντίνο Πρωτόπαπα επί προεδρίας κ. Κώστα Τσαμπανάκη. Όταν
δεχτήκαν την πρόταση να καλοπιστεί με Μικι Μαους ή ζωγραφική απστράκτ,
όπως σε αλλά σχολεία της πατρίδος μας,
Ο Βασίλης Χατζηβασίλης είχε διαφορετική άποψη: “Δεν είναι δυνατόν σε Ελληνικό σχολείο να μπουν τέτοιου είδους
δημιουργήματα. Έχουμε Ιστορία έχουμε Πολιτισμό από κει να αντλήσουμε να
φτιάξαμε το Ωραίο και να εκπέμπει Ελληνισμό. Ο καλλιτέχνης πρέπει να
δημιουργεί από αυτό που τρέφετε και βλέπει ,και να εμπνέει τις επόμενες
γενιές !”
Η απίστευτη καλλιτεχνική εργασία μοιράστηκε σε οκτώ ιστορικές ενότητες και την όλη φιλοσοφία μας παρουσιάζει ο ζωγράφος και συνδημιουργός του έργου, ο Γιάννης Χατζηβασίλης: “Η πρώτη ενότητα ειναι απο ενα ρητό του Ιπποκράτη από την Κω ,
460 - 370 π.χ ΝΟΥΣ ΥΓΙΗΣ ΕΝ ΣΩΜΑΤΙ ΥΓΙΕΙ .. Δηλαδή ο νους είναι υγιής
μέσα σε ένα υγιές σώμα. Η δεύτερη ενότητα σε ανάγλυφο παριστάνει το δρόμο της Αρετής και της Κακίας και πιο πρέπει να διαλέξεις . Η τρίτη ενότητα είναι από την Συνάντηση του Σόλωνα με το Κροίσω «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε» Η τέταρτη ενότητα είναι για το κρυφά σχολεία . Η πέμπτη ενότητα είναι από το Χριστό , Η έκτη ενότητα ειναι απο τον Αρχιμήδη (περ. 287 π.Χ- περ. 212
π.Χ.) Μη μου τους κύκλους τάραττε …(μη μου χαλάς τους κύκλους,) μην με
ταράζεις ... Η εβδόμη ενότητα ειναι απο την συνάντηση του Αλεξανδρου με τον Διογένη: ‘Μη μου στερείς αυτό που δε μπορείς να μου δώσεις’! Η Ογδοη ενότητα απο το μύθο του Δαίδαλου και του γιού του Ίκαρου, “Γνώμη γερόντων ασφαλέστερα νέων”. Πάνω από την κεντρική είσοδο γράψαμε ΕΥ ΖΗΝ,
αυτές οι δύο συλλαβές λένε περισσότερα από πάρα πολλά βιβλία. Αυτό το ΕΥ
πόση δύναμη πολιτισμού έχει! Αν προσέξετε είναι η καρδιά του σχολείου
βρίσκεται στο κέντρο και πάνω από την είσοδο. Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε πει: “στον πατέρα μου οφείλω το ζην και στο δάσκαλό μου το ευ ζην”. Δίπλα στην είσοδο υπάρχουν δυο αρχαίες Ελληνίδες, που κρατάνε Υδρίες, η μια γράφει Ηθική και η άλλο Επιστήμη. Ο κάθε ένας που περνά το κατώφλι σε ένα εκπαιδευτικό κτίριο
(ειδικότερα στην Ελλάδα), πρέπει να γνωρίζει ότι ο σκοπός του δεν είναι
να μάθει γράμματα να σπουδάσει, να γίνει επιστήμονας, για να
εκμεταλλεύεται τους συνανθρώπους του και να ζει μόνο για το συμφέρον
του, αλλά να αποκτήσει την ηθική για να γίνει χρήσιμο το διάβα του στη
γη, πριν τον πάρει μέσα της.”
Το διθέσιο δημοτικό σχολείο Διαφανίου σήμερα λειτουργεί και ως
νηπιαγωγείο και έχει 2 δασκάλους, νηπιαγωγό και 9 μαθητές, πρόσφατα με
απόφαση και έξοδα του Δήμου Καρπάθου συντηρήθηκε με αγάπη και φροντίδα
από τον μάστορα Νικόλαο Λεντάκη, εδώ να σημειώσουμε ότι και τα δυο
παιδιά του είναι γραμμένα και παρακολουθούν μαθήματα σε αυτό το σχολείο! Το στολίδι του Διαφανίου θα συνεχίσει να λειτουργεί;
Ο Νίκος Λεντάκης καμαρώνει για το κτήριο όμως φοβάται, αμφιβάλει, και ταυτόχρονα τρομάζει στην ιδέα: “τα επόμενα χρόνια, αν οι κάτοικοι συνεχίσουν να φεύγουν, δεν θα
μείνει παιδί στο Διαφάνι κι έτσι αναγκαστικά δεν θα υπάρχει λόγος να
κρατάμε το πιο όμορφο σχολείο ανοιχτό”. Εμείς ας ελπίσουμε να
διαψευστούν τέτοιες σκέψεις κι ας απολαύσουμε το μοναδικό σχολείο που
μαθαίνεις γράμματα μόνο με μια ματιά!
Αλήθεια εσείς μπορείτε να φανταστείτε πιο σπουδαία μέθοδο για να διδαχτούμε την ιστορία μας;
"Η
Λίλλη Παπαγιάννη, ερωτευμένη με πάθος με το θέατρο κυρίως, κατάφερε με
τις λίγες κινηματογραφικές της εμφανίσεις όχι σε πρωταγωνιστικούς
ρόλους, να καρφωθεί σαν εικόνα στο μυαλό όλων μας. " Τάσος Θεοδωρόπουλος
