Γ. ΣΟΥΡΗΣ -ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Γ. ΣΟΥΡΗΣ -ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

.Το σπήλαιο, Χριστέ, κοιτώ
και γονατίζω και ρωτώ:
Γιατί και πριν στη φάτνη σου
να γεννηθείς ακόμα,
κι ανθρώπου λάβεις σώμα,
όσοι φανήκαν άνθρωποι
γεννήθηκαν σ’ αχούρια -
και σε παλάτια λαμπερά
τα ξέστρωτα γαϊδούρια;
.
Γιατί να κρύβεται, Χριστέ,
στου κόσμου τα φιλιά
φαρμακωμένος πόλεμος
και κιτρινιάρης φθόνος;
Γιατί και του προδρόμου σου
Σωκράτη τη σπηλιά
οι σήμερον σωκρατικοί
εκόπρισαν αφθόνως;
.

Γιατί, Χριστέ, στον κόσμο σου,
και πάντοτε και τώρα,
ίσα να μη μοιράζονται
των αγαθών τα δώρα,
κι άλλοι να τρώνε κάπονες
πεντέμισυ λιτρών,
κι άλλοι να βλέπουν χάσκοντες
εκείνους που τους τρων;
.
Κι άλλα πολλά ρωτήματα
ποθώ, Χριστέ, να κάνω,
μα κι εκ της γης καμιά φωνή,
αλλ’ ούτε κι από πάνω.
Και τραγουδώ μ’ ελιάς κλαδί,
στο βογγητό του πόνου:
Χριστούγεννα, πρωτούγεννα,
πρώτη γιορτή του χρόνου!
.
Εις των αλόγων άλλοτε την φάτνην εγεννήθη
Μεσσίας λογικότατος,
τυφλά φωτίσας πλήθη,
στη φάτνη δε των λογικών,
που λέγεται Βουλή,
Μεσσίαι δίχως λογικά
γεννήθηκαν πολλοί...

Γιορτές: Μέρες ξεκούρασης ή παράγοντας στρες;

 Γιορτές: Μέρες ξεκούρασης ή παράγοντας στρες;

 
Αναμφίβολα, η περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς χρωματίζεται από ένα κλίμα αγάπης, ευτυχίας και χαράς. Τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Δυστυχώς, όμως, για πολλούς ανθρώπους οι γιορτές των Χριστουγέννων χαρακτηρίζονται από ένα αίσθημα κατάθλιψης και στρες.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν την ομορφιά, γοητεία και το πνεύμα των εορτών. Ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, βιώνει αυξημένη ένταση, καταθλιπτικό συναίσθημα, καθώς και αναστάτωση επειδή δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε όλα όσα επιθυμεί ή μέσα στα χρονικά πλαίσια που του ορίζονται.

Εκτός από το συναισθηματικό στρες και τη νοητική ένταση που είναι δυνατόν να βλάψουν την υγεία μας κατά τη διάρκεια των εορτών, μεγάλο κακό προκαλούν και οι τροφές πλούσιες σε ζάχαρη, αλάτι και λιπαρά που τείνουμε να καταναλώνουμε τις χαρμόσυνες αυτές μέρες. Ας το παραδεχτούμε πως αποτελούν πειρασμό ακόμα και για τους πιο πειθαρχημένους στα θέματα διατροφής!

Οι λόγοι οι οποίοι καθιστούν τα Χριστούγεννα και την περίοδο των εορτών γενικότερα περίοδο στρες και κατάθλιψης για μερικά άτομα είναι ποικίλοι, όπως παραδείγματος χάριν οικονομικοί, σωματικοί, συναισθηματικοί, ενώ σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν και οι παράγοντες της προσωπικότητας. Πιο συγκεκριμένα, αίτια αρνητικής διάθεσης μπορεί να είναι τα παρακάτω:

1. Απουσία ή απώλεια αγαπημένου προσώπου. Όταν ένα αγαπημένο μας πρόσωπο δεν είναι μαζί μας τις μέρες των εορτών, ενισχύεται το αίσθημα της μοναξιάς. Επιπρόσθετα, η θέα των γύρω μας οι οποίοι περνούν καλά, φαίνεται να δυσχεραίνει την κατάσταση

2. Παρεξηγήσεις μέσα στην οικογένεια. Είναι αρκετά σύνηθες αυτή την περίοδο του χρόνου να αναδύονται ποικίλες συγκρούσεις, διαμάχες και εντάσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας. Υπάρχει, λοιπόν, η τάση οι συγγενείς να περνούν μαζί τις ημέρες των Χριστουγέννων. Ωστόσο, συγκρούσεις είναι δυνατόν να προκύψουν καθώς κάποιοι επιθυμούν να περάσουν τις μέρες αυτές με διαφορετικό τρόπο ή ακόμα νιώθουν ότι αναγκάζονται να συναντήσουν πρόσωπα τα οποία δεν επιθυμούν, απλά γιατί «πρέπει». Επιπρόσθετα, δεν είναι λίγες οι φορές που τα σχόλια όσων σε ξέρουν χρόνια μπορεί να αποβούν ενοχλητικά, καθώς αναπαράγουν λανθασμένες «ταμπέλες» όπως «ο μικρός», «ο σπασίκλας», «ο κατεργάρης». Σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν και οι επικρίσεις και το άγχος σχετικά με την επιλογή του κατάλληλου δώρου έτσι ώστε «να μην μας κακολογήσουν»

3. Οικονομικές δυσκολίες. Ειδικά στις μέρες μας που η οικονομία παρουσιάζει ύφεση, πολλές οικογένειες είναι πιεσμένες οικονομικά. Οι γιορτές, όμως, προσθέτουν ένα επιπλέον βάρος στον προϋπολογισμό του νοικοκυριού. Όταν δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για παραπάνω έξοδα όπως ρούχα, δώρα, τρόφιμα για εορταστικό τραπέζι, νιώθουμε αφενός άγχος για το πώς θα τα βγάλουμε πέρα, αλλά και μειονεξία έναντι των άλλων. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που δεν αποδεχόμαστε κάποια πρόσκληση σε πάρτι ή συγκέντρωση επειδή ακριβώς νιώθουμε ότι δεν θα είμαστε εξοπλισμένοι με την κατάλληλη ένδυση, με αποτέλεσμα να σχολιαστούμε αρνητικά, ή επειδή δεν έχουμε την άνεση για την αγορά ενός ακριβού δώρου. Οι επιπτώσεις μιας τέτοιας κατάστασης συνεχίζονται και μετά το πέρας των εορτών, με αποτέλεσμα την επίταση του καταθλιπτικού συναισθήματος

4. Σωματική κόπωση. Ένας από τους βασικούς λόγους που οι γιορτές προκαλούν ένταση είναι ότι ξαφνικά και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ανακύπτει ένα πλήθος υποχρεώσεων. Ακόμα και όταν οι δραστηριότητες είναι κατά βάση ευχάριστες, δεν παύουν να αποτελούν μια αλλαγή από την καθημερινή ρουτίνα του ατόμου. Τα ψώνια, η επιλογή του κατάλληλου δώρου, η προετοιμασία του γιορτινού τραπεζιού και των γλυκών αυξάνουν το στρες και τα επίπεδα κόπωσης. Ας μην αναφέρουμε την απογοήτευση που έρχεται να προστεθεί από τη διαπίστωση της αύξησης του βάρους λόγω των λαχταριστών εδεσμάτων, τη στιγμή ακριβώς που επιδιώκουμε να αδυνατίσουμε!

5. Μοναξιά. Η μοναξιά αποτελεί για πολλούς ανθρώπους και ειδικότερα για τους ηλικιωμένους πραγματικό πρόβλημα κατά την περίοδο των εορτών. Όταν δεν έχεις κάποιον προκειμένου να μοιραστείς το εορταστικό τραπέζι ή ακόμα και για να ανταλλάξεις δυο κουβέντες, η καταθλιπτική διάθεση δεν αργεί να σου χτυπήσει την πόρτα

6. Εποχιακή συναισθηματική διαταραχή. Πρόκειται για ένα είδος διαταραχής που δύσκολα γίνεται αντιληπτό. Προκύπτει όταν το φθινόπωρο δίνει τη θέση του στον χειμώνα. Καθώς η μέρα μικραίνει και το άτομο περνάει περισσότερο χρόνο μέσα στο σπίτι, επηρεάζεται από μια ήπια μορφή κατάθλιψης που συνήθως είναι ενοχλητική, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί πηγή άγχους και ανησυχίας καθώς η γενική πεποίθηση για τη δεδομένη περίοδο του χρόνου είναι ότι όλοι θα πρέπει να νιώθουμε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να εντοπίζουμε τους παράγοντες που μπορεί να μας προκαλούν στρες ή καταθλιπτικό συναίσθημα κατά τη διάρκεια των εορτών, καθώς έτσι θα οπλιστούμε με τα πιο αποτελεσματικά μέσα για την αντιμετώπισή τους.

Να θυμάστε ότι:

Η ύπαρξη πραγματικών φίλων κάνει τις ημέρες των εορτών πιο όμορφες και δημιουργικές παρ’ όλες τις οικονομικές δυσκολίες.

Η πραγματική ευτυχία και διασκέδαση δεν βρίσκονται απαραίτητα στα ακριβά πράγματα. Μια βραδιά με επιτραπέζια στο σπίτι και καλή παρέα, μπορεί να είναι αρκετή.

Πολλές φορές χρειάζεται να λέμε ΟΧΙ και να κάνουμε πράγματα που πραγματικά επιθυμούμε.

Όταν νιώθουμε κουρασμένοι, καλό είναι να αναθέτουμε αρμοδιότητες και σε άλλους ώστε να μοιραζόμαστε τις ευθύνες και να ασχολούμαστε με ότι είναι πιο κοντά σε εμάς.

Η ζωή, τις περισσότερες φορές, δεν είναι τόσο τέλεια και όμορφη όπως στις ταινίες. Συχνά είναι απρόβλεπτη και γι’ αυτό καλό είναι να επικεντρωνόμαστε σε πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους.

Προσπαθήστε να σκέφτεστε θετικά για το μέλλον γιατί ο τρόπος με τον οποίο σκεφτόμαστε επηρεάζει και το πώς νιώθουμε.

Συμπερασματικά, το στρες μπορεί να εκδηλωθεί ακόμα και σε στιγμές που δεν το περιμένουμε. Προετοιμαστείτε προκαταβολικά γι’ αυτό κάνοντας λίστες που θα σας βοηθήσουν να οργανώσετε καλύτερα τις υποχρεώσεις σας, αλλά και που θα σας θυμίσουν τα ‘ΘΕΛΩ’ σας… ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!

iatronet.gr

Το αγγελάκι της φουντωτής γιρλάντας. Χριστουγεννιάτικη ιστορία

Το αγγελάκι της φουντωτής γιρλάντας. Χριστουγεννιάτικη ιστορία

                                               
- Έρχονται τα Χριστούγεννα! φώναξε χαρούμενα ένα χειμωνιάτικο πρωινό ο μικρός άγγελος. Η Χριστουγεννιάτικη φουντωτή γιρλάντα με τους εφτά αγγέλους που κρέμονταν από πάνω της, τινάχτηκε ολόκληρη.
- Μας ξύπνησες! διαμαρτυρήθηκαν οι άγγελοι με μια φωνή. Τι σε έπιασε και φωνάζεις ξαφνικά;

- Έρχονται! Έρχονται τα Χριστούγεννα! φώναξε και πάλι ο μικρός άγγελος. Οι άλλοι άγγελοι χασμουρήθηκαν. Ίσιωσαν τα χάρτινα φτερά τους που ήταν σκεπασμένα με λείο και μαλακό ύφασμα και ρώτησαν το μικρό τους αδερφό.
- Και εσύ που το ξέρεις; Μέσα σε αυτό το κουτί που είμαστε κλεισμένοι, δεν έχουμε ούτε ημερολόγια, ούτε ρολόγια. Πως μπορούμε να ξέρουμε τι εποχή είναι, αν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα; Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε τη στιγμή που κάποιος θα ανοίξει το καπάκι από το κουτί και θα μας τοποθετήσει με τα άλλα στολίδια πάνω στο δέντρο.
- Κι όμως εγώ ξέρω πως έρχονται τα Χριστούγεννα! Τα μυρίζω! Οι άγγελοι της φουντωτής γιρλάντας έξυσαν συγχρονισμένοι σαν χορευτές μπαλέτου, το φτιαγμένο από γουνίτσα φωτοστέφανο στο κεφάλι τους.

- Τα μυρίζεις; απόρησαν! Α, εσύ είσαι τελείως χαζούλης!
- Μα ναι! επέμενε ο μικρός άγγελος. Τα μυρίζω στον αέρα που έχει γίνει υγρός και βαρύς. Στη μυρωδιά από τα ξύλα που καίγονται στο τζάκι. Στα γλυκά με κανέλα και μέλι που φτιάχνουν στην κουζίνα του σπιτιού. Έρχονται Χριστούγεννα σας λέω!
- Εμείς το μόνο που μυρίζουμε εδώ μέσα είναι κλεισούρα και σκόνη. Κοιμήσου μικρέ. Έχουμε καιρό ακόμα μέχρι τα Χριστούγεννα του είπαν οι άγγελοι και ξάπλωσαν πάνω στο βαμβάκι που είχαν για στρώμα για να μη τσαλακωθούν και σκιστούν.

Όμως ο μικρός άγγελος, ο τελευταίος στη φουντωτή γιρλάντα με τους αγγέλους, δεν μπορούσε να κοιμηθεί από την χαρά και την προσμονή. Έφταναν τα Χριστούγεννα και επιτέλους θα βρισκότανε και πάλι πάνω στο στολισμένο δέντρο. Εκεί μπορούσε να βλέπει όλο το σπίτι, στολισμένο με γκι και κορδέλες. Να λιγουρεύεται το γιορτινό τραπέζι με τα γλυκά και τα φαγητά που μοσχοβολούσαν. Να λικνίζεται στο ρυθμό των όμορφων τραγουδιών που ηχούσαν παντού και να χαίρεται με τα γέλια, τα παιχνίδια και τις κλεφτές ανυπόμονες ματιές των παιδιών στα κουτιά με τα δώρα κάτω από τα κλαδιά του έλατου. Και να που πραγματικά είχε δίκιο.
Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν με γοργούς ρυθμούς και κάποια μαγική στιγμή, το καπάκι του κουτιού που κρατούσε κλειστή την φουντωτή χριστουγεννιάτικη γιρλάντα με τους εφτά αγγέλους άνοιξε. Το φως ξεχύθηκε λαμπρό και ζεστό μέσα στο κουτί και ξύπνησε τα αγγελάκια που χαρούμενα φώναξαν όλα μαζί πια:
- Ήρθαν τα Χριστούγεννα! Ήρθαν τα Χριστούγεννα!

Μαζί με αυτό, άνοιξαν και άλλα κουτιά. Το μεγάλο κουτί με τις γυάλινες μπάλες που τσούλησαν γρήγορα στο χαλί. Το κουτί με τους βελούδινους φιόγκους που τεντώθηκαν νυσταγμένοι. Το κουτί με τις καμπάνες που με μιας άρχισαν να χτυπάνε. Τον ξύλινο καρυοθραύστη που ακόνισε την μασέλα του. Τα Άγιο-βασιλάκια που κρατούσαν κιθάρες και βιολιά στα χέρια τους. Και στη γλώσσα των παιχνιδιών που κανείς δεν γνωρίζει και δεν ακούει, άρχισαν όλα τα στολίδια να πανηγυρίζουν, να γελάνε και να τραγουδάνε χαρούμενα που μετά από μεγάλη αναμονή οι γιορτές έφτασαν και το φως της μέρας ανέδειξε τα όμορφα χρώματα τους.

Μα πιο πολύ χαρούμενος ήταν ο μικρός άγγελος της φουντωτής γιρλάντας. Γιατί αυτός ήξερε πιο μπροστά από τα άλλα στολίδια πως τα Χριστούγεννα είχαν φτάσει. Το μύριζε και το ένιωθε μέσα στην καρδιά του και δεν έβλεπε την ώρα να σταθεί πάνω στο δέντρο και πάλι. Και η στιγμή αυτή είχε φτάσει.

Τα λεπτά χέρια μιας όμορφης γυναίκας με μακριά μπουκλωτά μαλλιά μπήκαν μέσα στο κουτί και έπιασαν την γιρλάντα με τους αγγέλους. Η καρδιά του μικρού αγγέλου πήγε να σπάσει.
- Τώρα θα πετάξω ψηλά στο έλατο, σκέφτηκε. Θα δω το στολισμένο σπίτι, τα παιδάκια που τρέχουν γύρω από τα σκορπισμένα στο σαλόνι στολίδια και δώρα, τα χαμόγελα στα πρόσωπα όλων να ζεσταίνουν το κρύο που ένιωθα τόσο καιρό μέσα στο κουτί.

Μα καθώς σκεφτόταν όλα αυτά χρατς! Το χάρτινο φτερό του πιάστηκε στο καπάκι από το κουτί που δεν είχε καλά ανοίξει και κόπηκε στη μέση.
- Αχ τι κρίμα! Έσκισα το φτερό του τελευταίου στη σειρά αγγέλου. Δεν πειράζει.

Τώρα η γιρλάντα θα έχει μόνο έξι αγγέλους, είπε η γυναίκα με τα μπουκλωτά μαλλιά και παίρνοντας στα χέρια της ένα ψαλίδι έκοψε το σκοινί που συγκρατούσε τον άγγελο στην φουντωτή γιρλάντα και τον έβαλε και πάλι μέσα στο κουτί. Όλα τότε ησύχασαν. ..

Τα στολίδια έπαψαν να γελάνε και να φωνάζουνε στη γλώσσα των παιχνιδιών. Το φως που έλουζε τα κουτιά χλόμιασε και το κρύο σκέπασε τον μικρό άγγελο με το σκισμένο φτερό, που έμεινε ξαπλωμένος στον πάτο του κουτιού.

- Δεν θα γνωρίσω τα φετινά Χριστούγεννα. Δεν θα μυρίσω τα φρεσκοψημένα γλυκά στο φούρνο. Δε θα τραγουδήσω μαζί με τα παιδιά, που θα στέκονται στην πόρτα χτυπώντας τριγωνάκια τα κάλαντα για τον Χριστούλη, είπε πολύ λυπημένος ο μικρός άγγελος και χάρτινα δάκρυα άρχισαν να πέφτουν από τα ζωγραφισμένα μάτια του.

Μα πριν προλάβει να κρυώσει η καρδούλα του, άλλο ένα χέρι μπήκε μέσα στο κουτί. Ήταν μικρό και στρουμπουλό και άρχισε να ψαχουλεύει το κουτί ανακατεύοντας το μπαμπάκι του πάτου τόσο, που ο άγγελος έκανε τούμπες. Ύστερα, έπιασε τον μικρό άγγελο που έστεκε, χωρίς την γιρλάντα, μόνος με το σκισμένο φτερό του. Κι όταν το χέρι τον σήκωσε, ο άγγελος, έστω και με ένα φτερό, πέταξε ψηλά κι αντίκρισε ένα μικρό παιδάκι, που ίσα ίσα στεκόταν στα ποδαράκια του και περπατούσε άτσαλα. Το μικρό παιδάκι με τον άγγελο στο τεντωμένο του χέρι έφτασε στραβοπατώντας τη γυναίκα με τα μπουκλωτά μαλλιά και της έδωσε τον άγγελο.
- Θέλεις να τον βάλουμε κι αυτόν στο δέντρο; ρώτησε η γυναίκα.

Το παιδάκι γέλασε τότε τόσο τρανταχτά και γλυκά, που ο μικρός άγγελος έπαψε πια να κρυώνει και μια μαγική θαλπωρή τον τύλιξε.

Η γυναίκα πήρε τον μικρό άγγελο από το χεράκι του παιδιού, του τίναξε από πάνω του τα ανακατεμένα μπαμπάκια και με προσοχή κόλλησε το μισό φτερό που του έλειπε. Ύστερα, ανεβαίνοντας σε μια μεγάλη σκάλα τον έβαλε πιο ψηλά από τα άλλα στολίδια, πιο ψηλά ακόμα και από την γιρλάντα των έξι αγγέλων.
Στην κορυφή του δέντρου! Και καθώς το μικρό παιδάκι είδε τον άγγελο τόσο λαμπερό και όμορφο άρχισε να χτυπάει παλαμάκια και για μια στιγμή φάνηκε σε όλους πως ο μικρός άγγελος ζωντάνεψε κι έγινε ένας αληθινός άγγελος που είχε κατέβει από τον ουρανό για να αναγγείλει τη γέννηση του Χριστού.

Κι εκεί απάνω ο μικρός άγγελος έζησε τα πιο όμορφα Χριστούγεννα που είχε ζήσει ποτέ του. Με μυρωδιές, με τραγούδια, με γέλια και παιχνίδια, μα και με κάτι ακόμα που έκανε τις γιορτινές μέρες  πιο πλούσιες και πιο ζεστές.
Με αγάπη!
                                                                                             Λέττα Βασιλείου 

http://1myblog.pblogs.gr/2010/12/to-aggelaki-ths-foyntwths-girlantas-hristoygenniatikh-istoria.html

Πώς να τo στολίσετε ανάποδα

Απο την Βαλεντίνη Πολίτη

 Μια εκκεντρική μόδα έχει κάνει αισθητή την παρουσία της στο χώρο της χριστουγεννιάτικης διακόσμησης.
Τα ανάποδα χριστουγεννιάτικα δέντρα. Είτε κρεμασμένα από την οροφή, είτε στηριζόμενα σε βάση, είναι οπωσδήποτε ιδιαίτερα.
Αν λοιπόν αποφασίσετε να στολίσετε ένα τέτοιο δέντρο στο χώρο σας, σίγουρα μερικές συμβουλές θα σας φανούν χρήσιμες.

Ιστορία

Αν και το ανάποδο χριστουγεννιάτικο δέντρο δείχνει exterme και μοντέρνο, η ιστορία του είναι πιο παλιά απ' ότι νομίζετε.
Τον 7ο αιώνα ο Άγιος Βονιφάτιος της δυτικής εκκλησίας , όντας μοναχός ταξίδεψε από την Αγγλία στην παγωμένη Γερμανία ώστε να διδάξει στους παγανιστές κατοίκους της περιοχής το λόγου του Θεού.
Θέλοντας να αποδώσει συμβολικά την Αγία Τριάδα, όρισε το έλατο σαν "δέντρο του Θεού", που είχε τριγωνικό (τριαδικό σχήμα).
Οι παγανιστές υιοθέτησαν αυτές τις απόψεις και μέχρι τον 12ο αιώνα στόλιζαν τα σπίτια τους με έλατα που τα κρεμούσαν ανάποδα σαν σύμβολο χριστιανισμού.
Αργότερα και μέχρι σήμερα παρόλο που ο στολισμός του έλατου παρέμεινε σαν έθιμο, κυριάρχησε η τάση που το ήθελε να στέκεται όρθιο με την κορφή του προς τον ουρανό δηλαδή προς τον Θεό.

Πλεονεκτήματα

Ανάποδα φυσικά χριστουγεννιάτικα δέντρα δεν μπορείτε να βρείτε στην αγορά (τουλάχιστο όχι ακόμα), ενώ τεχνητό ανάποδο δέντρο υπάρχει σε δύο τύπους, κρεμαστό και με βάση.

Τα πλεονεκτήματα του ανάποδου χριστουγεννιάτικου δέντρου πέρα από την πρωτοτυπία, είναι η εξοικονόμηση χώρου, για να τοποθετήσετε περισσότερα πράγματα κάτω από το δέντρο αν πρόκειται για δέντρο με βάση και ή ασφάλεια αν πρόκειται για κρεμαστό, αφού δεν θα είναι εύκολα προσεγγίσιμο από μικρά παιδιά και ζώα που μπορεί να κυκλοφορούν στο σπίτι σας, ειδικά αν διαθέτετε ψιλοτάβανο χώρο.

Στολισμός

Μπορείτε να στολίσετε το ανάποδο χριστουγεννιάτικο δέντρο σας με πολλούς τρόπους. Μπορείτε να διακοσμήσετε το δέντρο σε ένα απλό, αλλά κομψό στυλ. Τα περισσότερα ανάποδα χριστουγεννιάτικα δέντρα διαθέτουν ενσωματωμένα λαμπάκια.
Αν έχετε τέτοιο δέντρο οπωσδήποτε θα γλυτώσετε από μια δύσκολη διαδικασία. Αν όχι, τότε πρέπει να στερεώσετε καλά τα καλώδια ώστε τα λαμπάκια σας να μην πέφτουν ή να μην γέρνουν. Αγορά καρούλια με περίτεχνες χριστουγεννιάτικες κορδέλες. Σχηματίστε τόξα με τις κορδέλες που θα τα απλώσετε περιμετρικά στο δέντρο σας. Αυτό είναι απλό, καλαίσθητο, και κομψό στολίδι.
Μην αφήνετε τη βαρύτητα να σας ξεγελάσει. Ακόμη και αν το δέντρο είναι ανάποδα, τα στολίδια σας θα πρέπει να είναι κρεμασμένα με την σωστή πλευρά προς τα πάνω. Μπορείτε να στολίσετε το ανάποδο δέντρο σας όπως κάνατε συνήθως με τα κανονικά δέντρα. Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να ξεκινήσετε το στολισμό από την κορυφή του δέντρου (που τώρα θα κοιτάζει προς τα κάτω) και να συνεχίσετε προς τα πάνω.  έτσι ώστε να φαίνεται σαν να στολίσατε ένα κανονικό δέντρο ανάποδα!
Αυτό το είδος του χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι ιδιαίτερα καλό για ένα πρόσωπο το οποίο έχει μια μεγάλη συλλογή από στολίδια. Τα στολίδια που είναι κρεμασμένα σε ένα ανάποδο χριστουγεννιάτικο δέντρο ξεχωρίζουν και δεν χάνονται ανάμεσα στα κλαδιά. Τα πιο λεπτομερή στολίδια θα δείχνουν ακόμα πιο όμορφα σε αυτό το είδος χριστουγεννιάτικου δέντρου. Αν επιλέξετε ένα κρεμαστό δέντρο στολίστε το σαν να είναι πολυέλαιος. Χρησιμοποιήστε κρυστάλλινα στολίδια, και μπάλες από γυαλί. Σκορπίστε λίγη χρυσόσκονη ανάμεσα στα κλαδιά για να προσθέσετε λίγη μαγεία.
Στολίστε το δέντρο σας με μεταξωτά λουλούδια ποϊνσέττιας (αλεξανδρινά). Τα περισσότερα καταστήματα χριστουγεννιάτικων ειδών διαθέτουν ωραιότατες τεχνητές ποϊνσέττιες σε κλαδιά ή σε μπουκέτα Αφαιρέστε τα λουλούδια της ποϊνσέττιας από τα μπουκέτα και τοποθετήστε τα πάνω στο χριστουγεννιάτικο δέντρο σας. Τοποθετήστε χρυσές και ασημένιες μπάλες γύρω γύρω από τα λουλούδια της  ποϊνσέττιας. Οι τεχνητές ποϊνσέττιες διατίθενται σε ποικιλία χρωμάτων. Σας προτείνουμε να συνδυάσετε κόκκινες ποϊνσέττιες με χρυσές μπάλες και μπλε ποϊνσέττιες με ασημένιες μπάλες. Έτσι θα δώσετε μια κομψή και χαριτωμένη όψη στο ανάποδο χριστουγεννιάτικο δέντρο σας.

Αφήστε το δέντρο να γίνει το επίκεντρο του δωματίου. Αν προσπαθήσετε να κάνετε εκκεντρική χριστουγεννιάτικη διακόσμηση σε όλο τον υπόλοιπο χώρο το αποτέλεσμα θα δείχνει υπερβολικό και δεν θα αρέσει. Δοκιμάστε οτιδήποτε απλό και κομψό, πετυχαίνοντας έτσι το εκπληκτικό σας δέντρο να αποσπά όλη την προσοχή.

Πηγή  noikokyra.gr

Ο Ταξιδιώτης των Κόσμων και η Χώρα των Ξωτικών

Ο Ταξιδιώτης των Κόσμων και η Χώρα των Ξωτικών

 

«Υπάρχουν κι άλλα πράγματα, Οράτιε, στον ουρανό και στη γη, που δεν τα ονειρεύτηκε η φιλοσοφία μας» Γουίλιαμ Σαίξπηρ

Οι παλιές ιστορίες λένε πως κάποτε ο κόσμος των ξωτικών και ο κόσμος των ανθρώπων ήταν ένας κι αδιαίρετος μα κάτι συνέβη, χωρίστηκε στα δύο κι από τότε ο καθένας τους ζει στο δικό του κομμάτι του κόσμου. Οι παλιές ιστορίες μας λένε ακόμα, πως οι δύο αυτοί κόσμοι είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, όσο διαφορετική είναι η μέρα από τη νύχτα, ο αέρας από το χώμα ή το όνειρο από την πραγματικότητα.
Κι αν δεν υπήρχαν εκείνα τα λιγοστά μαγικά μονοπάτια που συνδέουν τους δύο αυτούς κόσμους είναι πολύ πιθανό να μην είχαμε τώρα, ούτε τις μαγευτικές ιστορίες των ξωτικών, μα ούτε και τα ίδια τα ξωτικά. Αν δεν υπήρχαν εκείνες οι ελάχιστες σχισμές από όπου ο ένας κόσμος εισχωρεί μέσα στον άλλον και μετά αποσύρεται και πάλι αφήνοντας πίσω του τα λιγοστά του ίχνη, σίγουρα θα είχαμε χάσει το πιο γοητευτικό κομμάτι των ονείρων μας.
Πολλές φορές ακούμε ή διαβάζουμε για ανθρώπους, που ξαφνικά εξαφανίζονται και κανείς δεν μαθαίνει ποτέ τίποτε γι’ αυτούς. Το μόνο που μένει πίσω τους είναι ερωτηματικά και υποθέσεις που αμβλύνουν την έμφυτη ανθρώπινη περιέργεια, τόσο πολύ που αποφασίζουν να διαιωνίσουν εκείνη τη φευγαλέα μεθυστική συνάντησή τους με το «παράξενο» και το «μαγικό», μέσα από τις ιστορίες που διηγούνται.
Κι είναι τότε που κι οι δικοί μας εσωτερικοί μηχανισμοί του θαυμαστού αρχίζουν να λειτουργούν κι ο κόσμος γύρω μας γίνεται μια θάλασσα που μας ταξιδεύει στις πιο μακρινές ακτές. Και δεν είναι καθόλου παράξενο αν κάποτε, στη διάρκεια αυτού του υπέροχου ταξιδιού μας, αρχίσουμε να αισθανόμαστε κάποια αδιόρατα νήματα να συνδέουν μ’ έναν περίεργο ακατανόητο τρόπο όλες αυτές τις ιστορίες και να νιώθουμε πως, κάπως, με κάποιο παράξενο υπέροχο τρόπο, όλες αυτές οι ιστορίες του κόσμου δεν είναι παρά μια και μοναδική ιστορία: η ιστορία του Ταξιδιώτη των Κόσμων.
Ο Robert Kirk, έβδομος γιος του James Kirk, ενός κληρικού από τη Σκωτία, σπούδασε Θεολογία και ακολούθησε κι ο ίδιος το δρόμο του πατέρα του φορώντας τελικά το σχήμα. Στα 1685 κατάφερε να διοριστεί στο Aberfoyle, στην παλιά ενορία του πατέρα του στην περιοχή των Highlands, όπου αφθονούσαν οι παλιές παραδόσεις των ξωτικών και των νεράιδων. Αν και θα περίμενε κανείς από τον Kirk να καταδικάσει αυτήν την παραδοσιακή πίστη του ποιμνίου του, στα 1691, ένα μόνο χρόνο πριν το «φαινομενικό» θάνατό του, τελειώνει μια συμπαθή προς τις παραδόσεις εκείνες εργασία, με θέμα: The commonwealth of Elves, Fauns and Fairies (A’ έκδοση, 1815)
Στην εργασία του, αναφέρει για τα ξωτικά πως:
1) είναι ένα είδος που βρίσκεται μεταξύ των ανθρώπων και των αγγέλων,
2) τα σώματά τους είναι φωτεινά και ρευστά και μπορούν να εμφανίζονται ή να εξαφανίζονται κατά βούληση,
3) είναι έξυπνα και περίεργα,
4) μπορούν και κλέβουν οτιδήποτε τους αρέσει,
5) ζουν σε σπηλιές και μπορούν να φτάσουν οποιεσδήποτε ρωγμές του εδάφους απ’ όπου περνάει αέρας,
6) κάποτε είχαν τη δική τους κοινωνία και γεωργία,
7) δεν μπορούν να μείνουν σε μία περιοχή, αλλά ταξιδεύουν συνέχεια,
8) από τη φύση τους είναι σχεδόν άυλα,
9) ανήκουν σε φυλές, παντρεύονται, κάνουν παιδιά, πεθαίνουν,
10) έχουν σπίτια αόρατα για τα μάτια των ανθρώπων,
11) μιλούν με έναν σφυριχτό ήχο,
12) έχουν ρούχα και γλώσσα που για τους ανθρώπους φαντάζουν ανθρώπινα,
13) λένε πως τίποτα δεν πεθαίνει, πως όλα εξελίσσονται και επαναλαμβάνονται για πάντα,
14) έχουν αρχηγούς, όχι όμως οργανωμένη θρησκεία,
15) έχουν φιλοσοφικά βιβλία, καθώς και βιβλία για να διασκεδάζουν και
16) ίσως μπορείς να τα διατάξεις να εμφανιστούν μπροστά σου ανάλογα με τη θέλησή σου…
Ο Kirk είχε πίστη στις προσωπικές ψυχικές του δυνάμεις ως έβδομος γιος της οικογένειας, σε «μία μυστική δύναμη που πήγαζε από τη μήτρα του γονιού του, και η οποία αυξανόταν μέχρι τη γέννηση του έβδομου γιου για να διοχετευθεί σε εκείνον».Έτσι η μοίρα του Kirk, όπως πίστευε ο ίδιος, ήταν συνυφασμένη με την απόκρυφη γνώση του Βασιλείου των Ξωτικών. Κάποια μέρα στα 1692, εκεί που περπατούσε σ’ έναν νεραϊδόλοφο (dun-shee), «βυθίστηκε σ’ έναν τόσο απόλυτο λήθαργο που όλοι πίστεψαν πως είχε πεθάνει».
«Μετά τη λειτουργία της φαινομενικής κηδείας,» γράφει ο Sir Walter Scott στο βιβλίο του Demonology and Witchcraft (1830), ο διάδοχος του Kirk, αιδεσιμότατος Grahame, αναφέρει πως …η μορφή του αιδεσιμότατου Robert Kirk εμφανίστηκε σ’ έναν συγγενή του και τον πρόσταξε να πάει στον Grahame του Duchray και να του πει:

«Πες στον Duchray, που είναι κοινός μας εξάδελφος, πως δεν είμαι νεκρός, αλλά φυλακισμένος στη Χώρα των Ξωτικών και πως μόνο μια ελπίδα υπάρχει για να ξεφύγω. Όταν το αγέννητο παιδί μου, που ήταν ακόμα στην κοιλιά της μάνας του όταν εγώ εξαφανίστηκα, βαπτισθεί, θα εμφανισθώ στο δωμάτιο. Αν εκείνη ακριβώς τη στιγμή ο Duchray πετάξει πάνω από το κεφάλι μου ένα μαχαίρι ή ένα dirk (είδος σκοτσέζικου στιλέτου) που πρέπει να κρατάει στο χέρι του, ίσως επανέλθω στον κόσμο σας, αν δεν το κάνει τότε είμαι χαμένος για πάντα…».

«Συνεπής στο ραντεβού τους» συνεχίζει ο Scott, «ο κύριος Kirk εμφανίστηκε την ώρα του βαπτίσματος και “έγινε ορατός” αλλά, στον κόσμο μας ο κύριος Kirk δεν επανήλθε ποτέ». Όταν ο τάφος του Kirk, στην ανατολική πλευρά της αυλής στην εκκλησία του Aberfoyle, ανοίχτηκε κατά την εποχή του Scott δεν βρέθηκε κανένα πτώμα.
Αργότερα το μυστήριο πήρε νέα τροπή από το R. J. Stewart, συγγραφέα μιας κριτικής πάνω στο έργο του Kirk. Σ’ ένα κατοπινό του βιβλίο γύρω από την απόκρυφη γνώση των ξωτικών ο Stewart περιγράφει πως στα 1982, διαλογιζόμενος πάνω σ’ έναν λόφο στο Aberfoyle, βρέθηκε ξαφνικά να επικοινωνεί με … έναν κοντόχοντρο άνθρωπο, που όπως ισχυριζόταν ήταν ο Robert Kirk, ζωντανός ακόμα στο Βασίλειο των Ξωτικών!
Ο Stewart γράφει πως ο Kirk του μίλησε για μία ομάδα ανθρώπων που τους αποκαλούσε «Οι Δικαιωμένοι Ανθρωποι» («The Justified Men»), που προέρχονταν από διαφορετικές εποχές και τόπους, οι οποίοι – όπως κι ο ίδιος – είχαν εισχωρήσει στο Βασίλειο των Ξωτικών με το φυσικό τους σώμα. Ο Kirk τον προσκάλεσε σ’ αυτή την ομάδα κι ο Stewart αισθάνθηκε μια πόρτα να ανοίγει από τον έναν κόσμο στον άλλο, μέσα από την οποία μπορούσε κι ο ίδιος να περάσει με το φυσικό του σώμα. Εκείνη τη στιγμή όμως ακούστηκε ο ήχος μιας μακρινής κόρνας αυτοκινήτου και τον επανέφερε στην καθημερινή πραγματικότητα.
Τι συνέβη τελικά στον αιδεσιμότατο Robert Kirk τη μακρινή εκείνη μέρα του 1692;
Κι ακόμα, τι συνέβη στο R. J. Stewart στον καταπράσινο λόφο του Aberfoyle στα 1982;
Κανείς δεν ξέρει.
Η παράδοση των ξωτικών δεν αποτελεί άλλο ένα είδος θρησκείας, αλλά είναι περισσότερο ένας πνευματικός δρόμος με τον οποίο μπορεί κανείς να συντονίσει μια επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και άλλων μορφών ζωής. Τα ίδια τα ξωτικά είναι ζωντανά πλάσματα που βρίσκονται μόλις ένα βήμα δίπλα στην ανθρωπότητα. Το μόνο που απαιτείται από μας είναι μια ελάχιστη διαφοροποίηση στον τρόπο που κατανοούμε τον κόσμο γύρω μας. Πρόκειται για μια μορφή άχρονου παρόντος, μέσα στο οποίο μπαίνουμε ξαφνικά μετά από κάποιο σημείο.
Υπάρχουν πολλές παραδόσεις σε ολόκληρο τον κόσμο, και όλες τους λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, αρκεί να μην απομακρυνθεί κάποιος απ’ αυτές. Μία παράδοση προσφέρει στον άνθρωπο ένα είδος νοητικής κατασκευής, μια μηχανή συντονισμού για τη συνείδησή του, μα και για τις ενέργειες που τον περιτριγυρίζουν. Ειδικότερα μάλιστα, σε κάποιες πανίσχυρες μαγικές παραδόσεις, όπου οι «αλλαγές» συμβαίνουν με την επέμβαση πλασμάτων από Αλλους Κόσμους.
Το σημαντικότερο είναι να βρίσκεσαι πάντοτε μέσα στα όρια κάποιας παράδοσης. Αν για οποιοδήποτε λόγο αποκλίνεις πάρα πολύ απ’ αυτήν ή αποφασίσεις να συνδυάσεις διαφορετικές παραδόσεις, τότε μπαίνεις σε πολύ ιδιόμορφα και επικίνδυνα μονοπάτια. Στο βιβλίο του The Power Within the Land, o R. J. Stewart υποστηρίζει πως οι Ιεροί Βασιλιάδες και οι Ιέρειες Βασίλισσες, συγχωνεύονται σε τέτοιο σημείο, που καταλήγουν να αντιπροσωπεύουν την ίδια τη Γη.
Κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι, τόσο σήμερα όσο και παλαιότερα, επέλεγαν για τον εαυτό τους μια εθελοντική θυσία. Αυτό ενέχει μέσα του την ιδέα του θανάτου και της αναγέννησης. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που επιλέγουν να φτάσουν σε ένα επίπεδο όπου η συνείδησή τους απορροφάται από τη γη. Οι αρχαίοι ιεροί βασιλιάδες το έκαναν αυτό χρησιμοποιώντας μια χώρα ή μια φυλή ή έναν τόπο. Πήγαιναν στη γη και επικοινωνούσαν με κάποιες ενέργειες ή κάποιες δυνάμεις, που δεν προέρχονταν από το χώρο των πνευμάτων, αλλά από την ίδια τη γη.
Η Διαμάχη του Oberon και της Titania από τον Noel Paton 1821-1901



Τέτοιου είδους οντότητες υπάρχουν παντού
Οι ανθρωπολόγοι τις αποκαλούν «προγονικά πνεύματα». Είναι δυνάμεις που κρύβει η ίδια η γη, ο ίδιος μας ο πλανήτης. Στην Ιρλανδία για παράδειγμα τα ονόμασαν ξωτικά. Υπάρχει μια αρχαία παράδοση που συνδέεται με το «Λούσιφερ», που είναι ο άγγελος του φωτός κι όχι μια σατανική παρουσία όπως την ξέρουμε. Ο Λούσιφερ έρχεται στη γη και μαζί του έρχονται και πάρα πολλά άλλα πλάσματα, που στη συνέχεια γίνονται τα ξωτικά της κέλτικης παράδοσης. Ο Λούσιφερ ήταν ένας προχριστιανικός μύθος για τον τρόπο που η συνείδηση και η δύναμη μπλέχτηκαν με τον πλανήτη σε μια εποχή που οι άνθρωποι δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα.
Πώς μπορούμε να ξυπνήσουμε τα κοιμώμενα πλάσματα της γης; Υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα «κοιμωμένων». Φαίνεται να έχουν σχέση με την εσωτερική μας αφύπνιση. Μπορούμε να τους βρούμε σε διάφορες περιοχές, σε μια κατάσταση αιώνιας ακινησίας. Με την εσωτερική μας όραση, τους αντικρίζουμε σαν πλάσματα που κοιμούνται πάνω στην πέτρα, σε κάποιο λόφο ή οπουδήποτε, ή σαν κάποιο γέροντα που κοιμάται σε μια σπηλιά ή σε ένα υπόγειο μέρος. Εξυπηρετούν διάφορες λειτουργίες. Κάποιες φορές είναι φύλακες και ξυπνούν μόνο όταν υπάρχει κίνδυνος ή μεγάλη ανάγκη. Επί χιλιάδες χρόνια η παράδοση αυτών των πλασμάτων ήταν διαδεδομένη. Κάποιος πήγαινε σε μια περιοχή και «κοιμόταν» για ένα διάστημα μέχρι να έρθει κάποιος άλλος να τον αντικαταστήσει. Τώρα κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Η αλυσίδα της παράδοσης έσπασε…
Ο θρύλος επαναλαμβάνεται και συνήθως αποκαλείται «Ο Βασιλιάς Κάτω από το Λόφο». Μιλά πάντα για κάποιον τοπικό ήρωα ο οποίος δεν πέθανε, αλλά κοιμάται σε ένα μυστικό μέρος, περιμένοντας το κάλεσμα των συμπατριωτών του όταν θα έχουν την ανάγκη του. Στο θρύλο αυτό συμμετέχουν οι μυθικές φιγούρες του Αρθούρου και του Μέρλιν στην κέλτικη παράδοση, ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς» στην ελληνική παράδοση, ο θιβετιανός ήρωας Γκεσάρ και ο Καρλομάγνος στην τευτονική παράδοση. Στα κελτικά ρομαντικά έπη, ο Πάρσιφαλ δίνει το Άγιο Δισκοπότηρο στον «Πάσχοντα Βασιλιά» Αρθούρο λέγοντας του: «Drink. You and the Land are One» («Πιες. Εσύ και η Χώρα ΕίσαστεΈνα»).
Ο τάφος του X. Φ. Λάβκραφτ στο Πρόβιντενς του Ρόντ Άιλαντ έχει την επιγραφή: «I Am Providence»(«Εγώ Είμαι το Πρόβιντενς»). Ο μάγος Μέρλιν εξαφανίζεται και κοιμάται σε ένα μυστικό υπόγειο μέρος, περιμένοντας να ξαναφτιαχτεί η Στρογγυλή Τράπεζα και να τον ξυπνήσει. Ο Γουίλιαμ Μπλέηκ είχε κάποτε ένα όραμα του γίγαντα Άλμπιον, ο οποίος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ονειρευτές και ο οποίος είχε πάρει πάνω του όλη τη χώρα της Αγγλίας. Στην αρχαία ελληνική παράδοση ο Τιτάνας Κρόνος κοιμόταν περιμένοντας κάποιες συγκεκριμένες πλανητικές κινήσεις, για να ξυπνήσει και να επαναφέρει τη Χρυσή εποχή.
Όμως ο «Ονειρευτής» μπορεί να είσαι κι εσύ ο ίδιος
Ο «Ονειρευτής» μπορεί να είναι τοπικός, εθνικός, φυλετικός, μυθικός, θρησκευτικός ή ακόμα και πλανητικός. Το ζήτημα των Ονειρευτών φαίνεται να συνδέεται με το πώς η συνείδηση και η ενέργεια μπαινοβγαίνουν μέσα στο σχετικό χρόνο, με το πώς εμπλεκόμαστε εμείς οι ίδιοι με τη διαδικασία αυτή και με το πώς αντιλαμβανόμαστε ή «θάβουμε» κάποια πράγματα.
Ο χριστιανικός κωδικός θρύλος των «Επτά Κοιμώμενων Νέων της Εφέσου», σχετίζεται επίσης με όλα αυτά. Το 250 μ.κ.ε. επτά νεαροί κρύφτηκαν σε μια σπηλιά κοντά στηνΈφεσο για να γλυτώσουν από τους διωγμούς. Αποκοιμήθηκαν στη σπηλιά και ανακαλύφθηκαν εκεί διακόσια χρόνια μετά, το ίδιο νέοι όσο ήταν όταν κοιμήθηκαν. Η μνήμη αυτών των «επτά αγίων» γιορτάζεται στις 27 Ιουλίου, ημέρα προσευχής για όλους εκείνους που υποφέρουν από αϋπνία! Ακόμη πιο αρχαία είναι η ιστορία του Επιμενίδη, ο οποίος περιπλανήθηκε σε μια «Νεραϊδοσπηλιά» (Νυμφαίο) της Κρήτης, τον 7° αιώνα π.κ.ε. άκουσε τα τραγούδια των νεράιδων, αποκοιμήθηκε και ξύπνησε εκατό χρόνια αργότερα.
Θυμηθείτε και τη Χιονάτη με τους «Επτά Νάνους», η οποία τρώει ένα μαγεμένο μήλο και πέφτει σε έναν βαθύ ύπνο από τον οποίο ξυπνά μόνο με το φιλί του αγαπημένου της. Το παραμύθι της «Ωραίας Κοιμωμένης» (The Sleeping Beauty), που τρυπιέται στο δάχτυλο από μια μαγεμένη βελόνα και πέφτει σε έναν εκατονταετή ύπνο, ταυτίζεται με μια αρχαιότερη ιστορία της Βόρειας Μυθολογίας, στην οποία ο Βόταν μαγεύει την Μπρουνχίλντα και την βάζει να κοιμηθεί αιώνια, περικυκλωμένη από μια μαγική άσβηστη φωτιά, από τις φλόγες της οποίας μόνο ο πιο γενναίος ήρωας μπορεί να περάσει και να ξυπνήσει την Μπρουνχίλντα μ’ ένα φιλί. Η ωραία κοιμωμένη ή ο κοιμώμενος ήρωας είναι ο βασιλιάς ή η βασίλισσα των Ξωτικών.
Κατά τους Χριστιανούς μυστικιστές του μεσαίωνα, δεν είναι παρά ο ίδιος ο Εωσφόρος που κοιμάται στο κέντρο της Γης (στην Κούφια Γη). Κατά τη νεότερη παράδοση του Φανταστικού (βλέπε τα έργα του Χ.Φ.Λάβκραφτ και της σχολής του) δεν είναι παρά ο «Κθούλου» που «στον οίκο του στη βυθισμένη Ρ’λυέ κοιμάται και ονειρεύεται» αλλά και εκείνος ο αινιγματικός στίχος από το θρυλικό Νεκρονομικόν: «δεν είναι νεκρό εκείνο που αιώνια μπορεί να περιμένει, κι έπειτα από το πέρασμα ανείπωτων αιώνων ακόμη κι ο θάνατος μπορεί να πεθάνει». Ή μήπως οι «Δικαιωμένοι Ανθρωποι» (The Justified Men) δεν είναι παρά οι Δικαιωμένοι Αρχαίοι της Μου-Μου» (The Justified Ancients of MuMu); Πρέπει να βρούμε τον αιδεσιμότατο Kirk για να μας το απαντήσει…

 

O θάνατος του Βασιλιά Αρθούρου. Ένα έργο του James Archer (1860) γεμάτο με κωδικούς συμβολισμούς.

 

Rip Van Winkle. “The myth of the sleeping valley” Irving Washington. Ο θρυλικός ήρωας που κοιμήθηκε 100 χρόνια ονειρευόμενος τον κόσμο των ξωτικών.

“Ήτανε για καλή ή για κακή μου μοίρα που το πάθος μου για περιπλάνηση έχει ικανοποιηθεί. Περιπλανήθηκα μέσα σε διαφορετικές χώρες και είδα με τα μάτια μου πολλές από τις άστατες σκηνές της ζωής. Δεν μπορώ να πω ότι τις μελέτησα με το μάτι ενός φιλόσοφου, τις είδα μάλλον με το πλανόδιο βλέμμα που οι ταπεινοί εραστές του γραφικού αφήνουν να κυλήσει απ’ τη βιτρίνα ενός μαγαζιού έργων τέχνης σε μια άλλη και που πότε απορροφιέται από την απεικόνιση της ομορφιάς, πότε από τις παραμορφώσεις της γελοιογραφίας και πότε από τη χάρη του τοπίου.
Όπως όμως είναι η μόδα στους μοντέρνους τουρίστες να ταξιδεύουνε με το μολύβι στο χέρι και να φέρνουν πίσω το χαρτοφύλακά τους γεμάτο με ιχνογραφήματα, έτσι κι εγώ έχω τη διάθεση να φτιάξω μερικά για τη διασκέδαση των φίλων μου. Οπωσδήποτε όμως, όταν σκύβω και κοιτάζω τις σημειώσεις μου, που κράτησα γι’ αυτό το σκοπό, η καρδιά μου σχεδόν ραγίζει καθώς ανακαλύπτει πόσο το οκνό μου χιούμορ μ’ έφερε μακριά από τα μεγάλα πράγματα, που μελετιούνται από κάθε κανονικό ταξιδιώτη, που θα ‘θελε να εκδόσει ένα βιβλίο.
Φοβάμαι πως θα δώσω την ίδια απογοήτευση, που δίνει κι ένας άτυχος τοπιογράφος, που, ενώ ταξίδεψε στην Ευρώπη, ακολουθώντας όμως τη στροφή της αλήτικης κλίσης του, σκιτσάρισε κώχες, γωνιές και πλατείες. Συνακόλουθα το βιβλίο ιχνογραφίας του ήτανε γεμάτο από αγροτόσπιτα, τοπία και σκοτεινά ερείπια· αμέλησε να ζωγραφίσει τον Άγιο Πέτρο ή το Κολοσσαίο, τον καταρράχτη του Τέρνι ή τον κόλπο της Νάπολης· και σ’ ολόκληρη τη συλλογή του δεν είχε ούτε ένα παγόβουνο ή ένα ηφαίστειο”. Ουάσινγκτον Ίρβινγκ.

 

Την συναρπαστική ιστορία του Ακέφαλου Καβαλάρη αφηγείται ο Ουάσινγκτον Ίρβινγκ στον Μύθο της Κοιμισμένης Κοιλάδας

«Ολόκληρη η γειτονική περιοχή είναι γεμάτη με τοπικές ιστορίες, στοιχειωμένες μεριές και εσπερινές δεισιδαιμονίες· σε καμία άλλη μεριά της χώρας δε διασχίζουν τόσο συχνά τον ουρανό οι διάττοντες αστέρες και πουθενά αλλού δε λάμπουν οι μετεωρίτες έτσι όσο πάνω απ’ αυτή την κοιλάδα και φαίνεται πως ο απαίσιος εφιάλτης τούτο το μέρος έχει διαλέξει για να στήνει τα παιχνίδια του. Οπωσδήποτε όμως το κυρίαρχο πνεύμα, που συχνάζει σ’ αυτή τη στοιχειωμένη περιοχή και φαίνεται να είναι επικεφαλής όλων των δυνάμεων του αέρα, είναι η παρουσία ενός ακέφαλου σώματος πάνω σ’ άλογο. Μερικοί λένε πως είναι το φάντασμα κάποιου Γερμανού στρατιώτη, που το κεφάλι του κόπηκε από μια μπάλα κανονιού σε μια ανώνυμη μάχη στον Επαναστατικό Πόλεμο και που οι ντόπιοι τον βλέπουν κάθε τόσο να τρέχει ορμητικά μέσα στη σκοτείνια της νύχτας σαν να ήταν καβάλα στα φτερά του ανέμου.

Οι παρουσίες του δεν περιορίζονται στην κοιλάδα, φορές-φορές επεκτείνονται στους γειτονικούς δρόμους και μάλιστα στους γύρω χώρους μιας εκκλησίας, που δεν ήταν και πολύ μακριά.
Πραγματικά, μερικοί από τους πιο αυθεντικούς ιστορικούς αυτών των μερών, που με μεγάλη προσοχή έχουνε συλλέξει και έχουν αντιπαραβάλει όλα τα στοιχεία που υπάρχουν και που αφορούν αυτό το φάντασμα, υποστηρίζουν πως το σώμα του στρατιώτη έχει ενταφιαστεί στην αυλή της εκκλησίας και ότι το φάντασμα τρέχει με τ’ άλογο στο πεδίο της μάχης αναζητώντας νυχτιάτικα το κεφάλι του· και ότι το ορμητικό τρέξιμο, που μοιάζει με μεσονυχτιάτικο σίφουνα την ώρα που μερικές φορές διασχίζει την Κοιλάδα, χρωστιέται στην αργοπορία του και στη βιασύνη του να γυρίσει πίσω στην αυλή της εκκλησίας πριν να χαράξει η μέρα. Τέτοιο είναι το γενικό νόημα αυτής της μυθικής δεισιδαιμονίας, που προμήθεψε υλικά για πολλές άγριες ιστορίες σ’ αυτή την περιοχή των σκιάσεων και το φάντασμα είναι γνωστό, σ’ όλα τα χωριάτικα τζάκια, με το όνομα του Ακέφαλου Καβαλάρη της Κοιμισμένης Κοιλάδας».




https://doryforos.gr/%CE%BF-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%BE/

Βίος Αγίου Ελευθερίου και μητρός αυτού Ανθίας

http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?t=214

Βίος Αγίου Ελευθερίου και μητρός αυτού Ανθίας
Ο Άγιος Ελευθέριος καθώς και η μητέρα αυτού Ανθία εορτάζουν στις 15 Δεκεμβρίου

Στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους
O Άγιος Ελευθέριος έζησε το 150 περίπου μ.Χ. και γεννήθηκε στην Χριστιανομάχο Ρώμη. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι και από τους ευγενείς της Ρώμης. Κατείχαν σπουδαία θέση στην Ρωμαϊκή κοινωνία. Το σπουδαιότερο όμως ήταν, ότι ήταν πιστοί κι’ ευσεβείς Χριστιανοί. Βαδίζανε στη ζωή τους με το δρόμο του Θεού και εφαρμόζανε τις εντολές Του, παρ’ όλες τις δυσκολίες που υπήρχαν την εποχή εκείνη, για να ζεί κανείς χριστιανικά.
Η Μητέρα του, Άνθια ονομαζομένη, είχε διδαχθεί την πίστη του Χρίστου, από τους μαθητές του Αποστόλου Παύλου.
Η πιστή αυτή γυναίκα, όταν γέννησε το παιδί της, το ονόμασε Ελευθέριον. Σ’ αυτό έρριξε όλο το βάρος της φροντίδας της. τον ανέθρεψε «ἕν παδεία καί νουθεσία Κυρίου», όπως δίδαξε ο Απόστολος Παύλος. Τον διαπαιδαγώγησε στην ευσέβεια και στην αρετή.

Ο πατέρας του ήτανε πλούσιος και κατείχε και σπουδαίο αξίωμα στη Ρώμη. Ήταν «ύπατος». Είχε δηλαδή αξίωμα .μεγάλο και ξακουστό για την εποχή εκείνη. Αυτός όμως έζησε πολύ λίγο, μετά την γέννηση του Ελευθερίου. Η μητέρα του τον έδωσε στον Αρχιεπίσκοπο Ρώμης, τον Ανίκητο, για να μορφωθεί κοντά του, να μάθει καλά τα της Πίστεως μας και να γίνει ένας καλός Χριστιανός και αφοσιωμένος εργάτης του Ευαγγελίου.
Ο Επίσκοπος τον κατέταξε στο τάγμα των Κληρικών νωρίς και τον έκανε αναγνώστη. Τόση μάλιστα ήταν η αγιότης του, ώστε αξιώθηκε να κάνει θαύματα από αυτήν ακόμη την
νεαρή του ηλικία.

Άγιος Ελευθέριος ο Ιερομάρτυρας

Ημερομηνία εορτής:	15/12/2012
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 15 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Ελευθεριος Ο Ιερομαρτυρας

Ἐλευθέριος, ὡς ἀδουλόνους φύσει, Σπάθας θεωρῶν, οὐκ ἐδουλοῦτο πλάνῃ. Δῖον Ἐλευθέριον δεκάτῃ πέφνε φάσγανα πέμπτῃ.

Βιογραφία Ο Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε τον 2o αιώνα μ. Χ. στην Ελλάδα (κατά άλλους στην Ρώμη) από πλούσιους γονείς. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίνος Σεβήρος. Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Ανθία (της Ευανθίας γόνος, στιχηρό Εσπερινού) (βλέπε ίδια ημέρα) η οποία έγινε χριστιανή ακούοντας το κήρυγμα από μαθητές του Απ. Παύλου. Διακαής πόθος της Ανθίας ήταν να επισκεφτεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφτεί με το αίμα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Κάποτε, λοιπόν, αποφάσισε και πήγε. Μαζί πήρε και το νεαρό γιό της Ελευθέριο. Ο επίσκοπος Ρώμης Ανίκητος (βλέπε 17 Απριλίου), όταν είδε τον Ελευθέριο εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασία του. Σε ηλικία 15 ετών χειροτονήθηκε από τον επίσκοπο Ρώμης Ανίκητο, διάκονος και έπειτα από τρία χρόνια χειροτονήθηκε ιερέας. Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου του, και σε έργα φιλανθρωπίας. Αργότερα και σε ηλικία είκοσι ετών, με κοινή ψήφο κλήρου και λαού έγινε επίσκοπος Ιλλυρικού, σημερινής Αλβανίας με έδρα την Αυλώνα. Μα χειροτονήθηκε τόσο μικρός; Στο ερώτημα δίνει απάντηση ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.... Γράφει σε υποσημείωση του Συναξαριστού του: «Ας μη θαυμάζει κανείς ότι αυτός ο άγιος χειροτονήθηκε σε ηλικία αντίθετη με τους ιερούς κανόνες της 6ης Οικ. Συνόδου και της τοπικής Συνόδου της Νεοκαισαρείας, οι οποίοι ορίζουν ότι ο διάκονος χειροτονείται στη ηλικία των 25 χρόνων, ο πρεσβύτερος στα 30 και ο επίσκοπος πάνω από 30. Αυτό έγινε γιατί ο άγιος Ελευθέριος έζησε πριν ακόμη γίνουν οι παραπάνω κανόνες, οι οποίοι έγιναν αργότερα». Η χειροτονία του αγίου Ελευθερίου, όπως γράφει κάποιος βιογράφος του, έγινε «κατ’ οικονομίαν» Θεού, λόγω των μεγάλων αρετών και της σοφίας του με την οποία προσείλκυε στον Χριστό τους ειδωλολάτρες. Η γλυκύτητα του λόγου του, που επιβεβαιωνόταν με τα πολλά θαύματα του, έκανε αυτούς που βρίσκονταν στην πλάνη να ασπαστούν την χριστιανική αλήθεια. Η φήμη της αρετής του Αγίου Ελευθερίου ήταν τόσο μεγάλη που έφτασε μέχρι τη Βρεττανία. Έτσι, ο βασιλιάς της, Λούκιος, έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν χριστιανοί. Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς τον Λούκιο με το λαό του. Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος πληροφορήθηκε την χριστιανική δράση του Ελευθερίου διέταξε την σύλληψή του. Έπειτα από πολλά βασανιστήρια ο Ελευθέριος οδηγήθηκε από τους ειδωλολάτρες στην αρένα της Ρώμης. Τα άγρια ζώα όμως δεν τον άγγιξαν, γι’ αυτό και αποκεφαλίσθηκε μαζί με την μητέρα του. Έτσι ο Άγιος Ελευθέριος πέρασε «εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (Προς Ρωμαίους, η' 21). Δηλαδή στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των παιδιών του Θεού. Η Σύναξή του τελείται στο μαρτύριο αυτού, πλησίον του Ξηρολόφου. Ο Άγιος Ελευθέριος θεωρείται βοηθός των εγκύων γυναικών. Τους δίνει «καλή λευτεριά». Πολλές γυναίκες επικαλούνται τη βοήθεια του και ακουμπούν το εικονισματάκι του αγίου πάνω τους. Η αντίληψη αυτή αναφέρεται και σ’ ένα προσόμοιο στιχηρό της εορτής. «Τῶν ἐπιτόκων γυναίων Πάτερ κηδόμενος, ἐλευθερίαν δίδως, τῷ Ναῷ σου φοιτώσαις....», δηλαδή, Φροντίζεις Πάτερ τις έγκυες γυναίκες που καταφεύγουν στο ναό σου δίνοντας του ελευθερία....

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον λόγον. Φερωνύμῳ σου κλήσει καλλωπιζόμενος, ἐλευθερίαν παρέχεις καὶ ἀπολύτρωσιν, τοῖς προσκάμνουσι δεινῶς, ποικίλας θλίψεσιν, Ἐλευθέριε σοφέ, ἱερῶν καλλονή, Μαρτύρων ἡ ὡραιότης· διὸ μὴ παύσῃ βραβεύων, ἀναψυχὴν τοῖς σὲ γαιρέρουσι.

"Το δώρο των μάγων"

Σύνοψη του βιβλίου "Το δώρο των μάγων"

Νέα Υόρκη, παραμονή Χριστουγέννων, αρχές του περασμένου αιώνα. Ένα φτωχικό διαμέρισμα, ένα νεαρό ζευγάρι, μια μεγάλη αγάπη, μια αναπάντεχη εξέλιξη. Με λεπτό χιούμορ, ειρωνεία και ανατρεπτική διάθεση, ο Ο. Χένρι στήνει μια αριστουργηματική "φάρσα", μεταφέροντας ένα μήνυμα που παραμένει διαχρονικό και επίκαιρο ως τις μέρες μας: "Απ' όσους χάρισαν δώρα εκείνα τα Χριστούγεννα, η Ντέλα κι ο Τζιμ ήταν οι πιο σοφοί... Είναι οι Μάγοι της εποχής μας". Κι ο Π. Τζ. Λιντς, με απαράμιλλη λεπτότητα, αποτυπώνει τη δύναμη και την αλήθεια αυτής της ιστορίας σε κάθε βλέμμα, σε κάθε χειρονομία.

---

Συγγραφέας/εις: Henry O.

Κατηγορία: μεταφρασμένη λογοτεχνία

ISBN: 9789608240223

Ημερ/νία έκδοσης: 11/2008

Εκδότης: Αίσωπος

Εξώφυλλο: Σκληρό εξώφυλλο

Σελίδες: 44

Γλώσσα βιβλίου: ελληνικά

Γλώσσα πρωτοτύπου: Αγγλικά

Τίτλος πρωτοτύπου: The Gift of the Magi

Συντελεστές: Αγγελίδου, Μαρία
Lynch, P. J.

Τόπος έκδοσης: Αθήνα

Βάρος βιβλίου: 313 gr

Διαστάσεις βιβλίου: 23x15 cm

ISBN 10: 9608240220