Εκμέκ νηστίσιμο

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Μιχάλης Θωμάς.

Εκμέκ νηστίσιμο

ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΕΚΜΕΚ 

Υλικά: 1/2 κιλό καταϊφι 1 βιτάμ 1 κουτί κρέμα άνθος αραβοσίτου βανίλλια 7 κουταλιές γάλα…

vimaorthodoxias.gr

https://www.vimaorthodoxias.gr/syntages/ekmek-nistisimo/

ΠΕΝΤΑΝΟΣΤΙΜΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΕΚΜΕΚ

Υλικά:
1/2 κιλό καταϊφι
1 βιτάμ
1 κουτί κρέμα άνθος αραβοσίτου βανίλλια

7 κουταλιές γάλα νηστίσιμο (γάλα αμυγδάλου, φουντουκιού, σόγιας, καρύδας… ότι προτιμάται)
10 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
3-4 κουταλιές της σούπας ζάχαρη άχνη
1 κουτί φυτική κρέμα
Αμύγδαλα καβουρδισμένα και χονδροκομμένα
Σιρόπι: 5 ποτήρια νερό, 5 ποτήρια ζάχαρη
Εκτέλεση:
Ξαίνουμε καλά το καταϊφι και το απλώνουμε σε βουτυρωμένο ταψί. Στη συνέχεια περιχύνουμε το καταϊφι με το λυωμένο βιτάμ και το ψήνουμε στους 150 βαθμούς μέχρι να γίνει τραγανιστό. Το αφήνουμε να κρυώσει και το περιχύνουμε με καυτό σιρόπι και το πασπαλίζουμε με αμύγδαλο.
1η ΚΡΕΜΑ
Σε 7 κούπες ζεστό νερό διαλύουμε 10 κουταλιές της σούπας ζάχαρη και 7 κουταλιές γάλα νηστήσιμο. Όταν διαλυθούν προσθέτουμε όλο το σακουλάκι άνθος αραβοσίτου. Ανακατεύουμε ώσπου να πήξει. Προσθέτουμε 2 κουταλιές βιτάμ και την αφήνουμε να κρυώσει. Όταν κρυώσει την απλώνουμε με τη σπάτουλα πάνω στο καταϊφι.
2η ΚΡΕΜΑ
Χτυπάμε στο κουτί την φυτική κρέμα με 3-4 κουταλιές ζάχαρη άχνη μέχρι να σταθεί. Την στρώνουμε πάνω στην άλλη κρέμα.

Το χωριό του Αι Νικόλα

 Το χωριό του Αι Νικόλα

Για μεγέθυνση πατήστε ροδάκι 

να ανοίξει νέα καρτέλα με φακό

Ήθη και έθιμα της Πρωτοχρονιάς

https://oikohouse.wordpress.com

Εικόνα από:agiostherapon.blogspot.com

Πρωτοχρονιά

Η Πρωτοχρονιά γιορτάζεται σ’ όλο τον κόσμο με μεγαλοπρέπεια, λαμπρότητα και με διάφορες εκδηλώσεις.

Κατά την ημέρα αυτή γίνεται ανταλλαγή επισκέψεων και δώρων και επικρατούν διάφορα έθιμα, όπως της βασιλόπιτας κ.ά., τα οποία μας κληροδότησαν οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας, γιατί, σύμφωνα με τις πληροφορίες των αρχαίων συγγραφέων, ούτε οι Έλληνες ούτε οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την πρώτη μέρα του χρόνου.

Οι δύο αυτοί λαοί που εκπροσωπούν τον αρχαίο κόσμο, συνήθιζαν να γιορτάζουν την πρώτη ημέρα κάθε μηνός. Οι περισσότερες μάλιστα ελληνικές πόλεις δε συμφωνούσαν ούτε ως προς την αρχή του χρόνου. Το ίδιο συνέβαινε και ανάμεσα στους ανατολικούς λαούς.

Η 1^η Ιανουαρίου σαν αρχή του χρόνου επικράτησε να γιορτάζεται στη Ρώμη από το 48 π.Χ., την εποχή δηλαδή του Καίσαρα, και πήρε πολλά στοιχεία από τη ρωμαϊκή γιορτή Σατουρνάλια. Από τότε την 1^η Ιανουαρίου δέχτηκαν σαν Πρωτοχρονιά όλοι οι λατινογενείς λαοί, καθώς και όλοι οι ρωμαιοκρατούμενοι λαοί.

Η Ορθόδοξη όμως Εκκλησία, της εποχής κυρίως του Μεγάλου Κωνσταντίνου, επειδή ήθελε να χωρίσει τους Χριστιανούς από τους ειδωλολάτρες, απαγόρευε στους χριστιανούς να γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά όπως εκείνοι. Τα αποτελέσματα όμως της απαγόρευσης αυτής ήταν πολύ μικρά. Απαλείφτηκαν μόνο τα στοιχεία εκείνα που έρχονταν σε τέλεια αντίθεση προς τη χριστιανική ηθική.

Η Πρωτοχρονιά λοιπόν, όπως αυτή διαμορφώθηκε κάτω από την επίδραση της Εκκλησίας και τη σύνδεσή της με τη γιορτή του Αγίου Βασιλείου, διαιωνίστηκε μέχρι σήμερα σαν λαϊκή γιορτή. Τα σημαντικότερα έθιμα αυτής είναι τα ακόλουθα:

• Η διανομή στα παιδιά δώρων, τα οποία οι νοικοκυρές παρασκευάζουν στα σπίτια. Αυτά κυρίως είναι γλυκίσματα, όπως κουραμπιέδες, μελομακάρονα κ.ά.
• Συντροφιές μικρών παιδιών από την παραμονή ψάλλουν τα κάλαντα στα σπίτια και στα μαγαζιά και μαζεύουν φιλοδωρήματα.
• Τα μεσάνυχτα της παραμονής, λίγα δευτερόλεπτα πριν από τις 12, σβήνουν τα φώτα και οι οικογένειες γύρω από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι ψάλλουν ύμνους, ανταλλάσσουν φιλιά και κόβουν την πατροπαράδοτη βασιλόπιτα. Εκείνος μάλιστα που βρίσκει στο κομμάτι του το νόμισμα, που είναι κρυμμένο μέσα σ’ αυτήν, θεωρείται ο τυχερός της χρονιάς.
• Πολλοί καλούν έναν που να έχει «καλό ποδαρικό» το πρωί της Πρωτοχρονιάς.
• Επίσης δε δίνουν τίποτα έξω από το σπίτι, δε ρίχνουν νερό έξω από αυτό και δεν αναφέρουν ονόματα επιβλαβών ζώων, εντόμων κ.λπ.

(Από την εγκυκλοπαίδεια 2002)

.

Εικόνα από:www.tovima.gr

 Ο Αι Βασίλης

Την ημέρα του αγίου Βασιλείου (πρωτοχρονιά) έχουμε την προσμονή ενός ταπεινού και καλού Έλληνα αγίου με τα μαύρα γένια και το σκούρο φτωχό ράσο, που έρχεται από την Καισάρεια της Καππαδοκίας (Μικρά Ασία) να ευλογήσει τα σπιτικά μας και να πάρει το δικό του κομμάτι από τη βασιλόπιτα (βγάζομε ένα του Χριστού, ένα της Παναγίας, ένα του αγίου Βασιλείου, ένα του φτωχού, ένα του σπιτιού, και μετά τα δικά μας –αν πέσει το φλουρί του Χριστού, της Παναγίας ή του αγίου Βασιλείου, το δίνουμε στην εκκλησία).

Αυτός είναι ο άγιος Βασίλειος, ο φιλάνθρωπος επίσκοπος του 4^ου αιώνα μ.Χ., ο άνθρωπος των γραμμάτων ο ταπεινός και θαυματουργός (ένας από τους Τρεις Ιεράρχες), και όχι ο πονηρούλης Santa Claus που εισήχθη από την Αμερική για να διαφημίσει αναψυκτικά και την πραμάτεια των εμπόρων.

Καλός είναι κι αυτός (με την άσπρη γενειάδα και το βαθύ γέλιο και την ταλαιπωρία του –λόγω κοιλίτσας– να χωρέσει από τις καμινάδες) αλλά ο δικός μας, ο ρωμιός άγιος, είναι πιο άγιος, πιο βαθύς (σε νόημα), λιγότερο διαφημιστικός αλλά όχι λιγότερο αξιαγάπητος.

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι ο Santa Claus, ο ευρωπαϊκός «Πατέρας των Χριστουγέννων», αντιστοιχεί στον άγιο Νικόλαο και για όλες τις χώρες (εκτός από την Ελλάδα) επισκέπτεται τα σπίτια τα Χριστούγεννα.

Εμείς τον δεχόμαστε την πρωτοχρονιά, γιατί είναι η μέρα της εορτής του αγίου Βασιλείου, που είναι ο δικός μας «Πατέρας των Χριστουγέννων».

Η μορφή του Santa Claus που ξέρουμε πλέον όλοι διαμορφώθηκε από τον αμερικανό σκιτσογράφο Τόμας Ναστ το 1862, με βάση παλαιότερες ευρωπαϊκές παραδόσεις, ενώ το κόκκινο χρώμα της στολής του το πήρε εξαιτίας του κόκκινου χρώματος γνωστού αμερικάνικου αναψυκτικού που χρησιμοποίησε τη μορφή του σε διαφημίσεις. Αρχικά ήταν ντυμένος στα χρώματα του ουράνιου τόξου.

(Από το περιοδικό του Ρεθύμνου «Πολιτεία»)

.

Εικόνα από:users.sch.gr

Η βασιλόπιτα

Η πίτα, που φτιάχνουμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και που κόβεται σε πανηγυρική συγκέντρωση των μελών της οικογένειας ή και άλλων συγγενών και φίλων, έχει τις ρίζες της στα αρχαία ελληνορωμαϊκά έθιμα.

Στα Κρόνια (εορτή του θεού Κ(Χ)ρόνου, που λατρεύονταν στην Ελλάδα) και στα Σατουρνάλια (saturnalia) της Ρώμης, έφτιαχναν γλυκά και πίτες, μέσα στα οποία έβαζαν νομίσματα και σε όποιον τύχαινε το κομμάτι, ήταν ο τυχερός της παρέας…

Η ορθόδοξη παράδοση συνέδεσε το έθιμο με τη Βασιλόπιτα. Και η ιστορία της έχει ως εξής. Ο Μ. Βασίλειος, για να προστατεύσει την περιφέρειά του, την Καισάρεια της Καππαδοκίας, από επιδρομή αλλοφύλων, έκανε έρανο και μάζεψε χρυσά νομίσματα και άλλα τιμαλφή, για να τα δώσει στους εχθρούς, ώστε να τους δελεάσει, για να μην λεηλατήσουν την περιοχή του.

Ο εχθρός, όμως, τελικά, δεν κατόρθωσε να εισβάλει στην Καισάρεια και τα τιμαλφή έμειναν. Τότε, ο Μ. Βασίλειος είπε να φτιάξουν μικρές πίττες – ψωμάκια, μέσα στις οποίες έβαζαν και ένα χρυσό νόμισμα, ή κάτι άλλο από όλα τα πολύτιμα πράγματα που είχαν μαζευτεί. Οι πίτες αυτές μοιράστηκαν σε όλους και ο καθένας κράταγε ό,τι του τύχαινε. Πάρα πολλά έτυχαν και στα παιδιά…

(Από το βιβλίο «Ήθη, έθιμα και… άλλα» του Τιμόθεου Κ. Κιλίφη)

.

Εικόνα από:www.mothersblog.gr

Το σπάσιμο του ροδιού, έθιμο της Πελοποννήσου

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς, η οικογένεια πηγαίνει στην εκκλησία και ο νοικοκύρης κρατάει στην τσέπη του ένα ρόδι, για να το λειτουργήσει.

Γυρνώντας σπίτι, πρέπει να χτυπήσει το κουδούνι της εξώπορτας – δεν κάνει να ανοίξει ο ίδιος με το κλειδί του – και έτσι να είναι ο πρώτος που θα μπει στο σπίτι, για να κάνει το καλό ποδαρικό, με το ρόδι στο χέρι.

Μπαίνοντας μέσα, με το δεξί, σπάει το ρόδι πίσω από την εξώπορτα, το ρίχνει δηλαδή κάτω με δύναμη, για να σπάσει και να πεταχτούν οι ρώγες του παντού και ταυτόχρονα λέει: «με υγεία, ευτυχία και χαρά το νέο έτος κι όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόσες λίρες να έχει η τσέπη μας όλη τη χρονιά».

Τα παιδιά μαζεμένα γύρω-γύρω κοιτάζουν οι ρώγες, αν είναι τραγανές και κατακόκκινες. Όσο γερές κι όμορφες είναι οι ρώγες, τόσο χαρούμενες κι ευλογημένες θα είναι οι μέρες που φέρνει μαζί του ο νέος χρόνος.

(Από το ηλεκτρονικό περιοδικό «Παπάκι»)

Οι κολόνιες, έθιμο της Κεφαλονιάς

Στην Κεφαλονιά, αλλά και στα άλλα νησιά των Επτανήσων, το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του νέου χρόνου, κατεβαίνουν στους δρόμους κρατώντας μπουκάλια με κολόνιες και ραίνουν ο ένας τον άλλον τραγουδώντας:

«Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε χρόνους πολλούς».

Η τελευταία ευχή του χρόνου που ανταλλάσσουν είναι: «Καλή Αποκοπή», δηλαδή με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό χρόνο.

Το πρωί της Πρωτοχρονιάς η μπάντα του δήμου περνάει από όλα τα σπίτια και τραγουδάει καντάδες και κάλαντα:

«Πάλιν ακούσατε άρχοντες πάλι να σας ειπούμε,

ότι και αύριον εστί ανάγκη να χαρούμε

και να πανηγυρίζουμε Περιτομήν Κυρίου,

την εορτή του Μάκαρος Μεγάλου Βασιλείου».

(Από το ηλεκτρονικό περιοδικό «Παπάκι»)

.

Πηγή:Δημοτικό σχολείο Ριζού Πέλλας

Σουφλέ από την γαλοπούλα των γιορτών

 Σουφλέ από την γαλοπούλα των γιορτών

Μερικά αυγά, λίγο γάλα και αλεύρι και ξαφνικά κρύφτηκε το κρέας της γαλοπούλας που απέμεινε από τα Χριστούγεννα. Υπέροχος τρόπος να ανακυκλώσεις το φαγητό που έμεινε και να μην το πετάξεις. Μια ακόμη υπέροχη ιδέα της Μάρθας Συριανάκη

• Για κάθε 1 φλιτζάνι κοτόπουλο βρασμένο στήθος χωρίς πέτσες ψιλοκομμένο

• 4 αβγά
• 5 κ.σ. βούτυρο
• 7 κ.σ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 & 1/3 φλιτζάνια γάλα καυτό
• Ελάχιστο μοσχοκάρυδο
• Αλάτι / Λευκό πιπέρι
Λιώσε το βούτυρο και πρόσθεσε το αλεύρι να γίνει ένα

Ρίξε σιγά, σιγά και το καυτό γάλα και ανακάτεψε να πήξει και να γίνει μια μπεσαμέλ

Κατέβασε από τη φωτιά και πρόσθεσε τα κομμάτια γαλοπούλας, τους κρόκους των αυγών καλά χτυπημένους, το αλάτι, το πιπέρι και το μοσχοκάρυδο

Μόλις το μείγμα κρυώσει τελείως, συμπλήρωσε τα ασπράδια χτυπημένα σε μαρέγκα

Ανακάτευσε ελαφρά και άδειασε σε βουτυρωμένο πυρέξ ή φόρμα

Ψήσε στους 180οC για 30 λεπτά

Σέρβιρε αμέσως
tlife.gr

...και λάμψε στο ρεβεγιόν

Φτιάξε το δικό σου γκλίτερ και λάμψε στο ρεβεγιόν

Κράτα το

Λάμψε με το δικό σου γκλίτερ!

Η πιο λαμπρή μέρα -ή μάλλον νύχτα- της χρονιάς είναι η τελευταία. Τη φετινή παραμονή λάμψε με γκλίτερ σώματος που θα φτιάξεις με τα χεράκια σου.

Θα χρειαστείς:
5 ml/1 κουτ. γλυκού βαζελίνη ,20ml/4 κουτ. γλυκού αλόη βέρα σε μορφή τζελ ( η αλόη βέρα είναι ιδανική για να θεραα πεύσει και εγκαύματα), γκλίτερ σε μορφή σκόνης, ένα μικρό βαζάκι, ένα μικρό μπολ, ένα κουτάλι
Εκτέλεση:

·    Βάλε την τζελ αλόη βέρα στο μπολ και πρόσθεσε τη βαζελίνη. Ανακάτεψε καλά το μίγμα.
·    Ρίξε λίγο γκλίτερ στο μίγμα (πάρε με τα δάχτυλα σου μια μικρή ποσότητα). Ανακάτεψε καλά.
·    Βάλε λίγο από το μίγμα στο χέρι σου να δεις αν σου αρέσει το αποτέλεσμα. Αν το παράκανες με το γκλίτερ πρόσθεσε λίγο περισσότερο αλόη βέρα για να αραιώσεις το μίγμα.
·    Βάλε το μίγμα στο βαζάκι σου και έτοιμο το γκλίτερ για το σώμα! Το μόνο που σου μένει είναι να το απλώσεις παντού! Καλή Πρωτοχρονιά με σίγουρα επιτυχημένη εμφάνιση!

http://www.womenonly.gr/soma/arthro/ftiakse_to_diko_sou_gkliter_kai_lampse_sto_rebegion-129250798/

Βάσω Κατράκη (Αιτωλικό, 5 Ιουλίου 1914 - 27 Δεκεμβρίου 1988

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CF%83%CF%89_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7 

Βάσω Κατράκη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Βάσω Κατράκη
Γέννηση	5  Ιουλίου 1914 Αιτωλικό Αιτωλοακαρνανίας[1]
Θάνατος	27  Δεκεμβρίου 1988 Αθήνα
Υπηκοότητα	Ελλάδα
Σπουδές	Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
Ιδιότητα	ζωγράφος και χαράκτης
δεδομένα ( π • σ • ε )

Η Βάσω Κατράκη (Αιτωλικό, 5 Ιουλίου 1914 - 27 Δεκεμβρίου 1988^[2]) ήταν Ελληνίδα ζωγράφος και διακεκριμένη χαράκτρια.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Βιογραφία
• 2 Τεχνοτροπία
• 3 Μουσείο «Βάσω Κατράκη» στο Αιτωλικό
• 4 Διακρίσεις
• 5 Παραπομπές
• 6 Βιβλιογραφία
• 7 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 5 Ιουλίου του 1914 στο Αιτωλικό, ήταν κόρη του κτηματία^[3] Γεωργίου Λεονάρδου και της Θεοδώρας Σαρλή και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια ( δύο αγόρια και δύο κορίτσια ).^[2]
Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών έχοντας ως καθηγητές τον Κωνσταντίνο Παρθένη στη ζωγραφική και τον Γιάννη Κεφαλληνό στη χαρακτική.^[2] Αποφοίτησε το 1940 και τον επόμενο χρόνο παντρεύτηκε τον Γιώργο Κατράκη με τον οποίο απέκτησε το 1958 δύο παιδιά.^[2]
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, τόσο η ίδια όσο και ο σύζυγός της εντάχθηκαν στο ΕΑΜ.^[2] Μάλιστα, το 1945, ξυλογραφίες της συμπεριλήφθηκαν στο λεύκωμα «Θυσιαστήριο της λευτεριάς».^[4] Το 1955 πραγματοποίησε την πρώτη της ατομική έκθεση ενώ το 1958 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο χαρακτικής στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας καθώς και με το βραβείο premium στην Μπιενάλε του Λουγκάνο. Το 1966 έλαβε το διεθνές βραβείο λιθογραφίας Tamarint στο πλαίσιο της Μπιενάλε της Βενετίας.^[2]
Με την επιβολή της Δικτατορίας, συνελήφθη και εξορίστηκε στη Γυάρο, όμως το επόμενο έτος, απελευθερώθηκε μετά από διεθνείς πιέσεις.^[2] Το 1976 τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο της Intergrafik σε διεθνή έκθεση γραφικών τεχνών στην Ανατολική Γερμανία.^[2] Διετέλεσε μέλος του ΕΕΤΕ^[5] και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Χαρακτών ^[6] Απεβίωσε στις 27 Δεκεμβρίου του 1988.

Τεχνοτροπία

Η Βάσω Κατράκη ως χαράκτρια δημιούργησε σε μεγάλο βαθμό χρησιμοποιώντας ως υλικό τον ψαμμίτη, ένα υλικό που λίγοι χαράκτες έχουν δουλέψει, γεγονός που της προσέδωσε διεθνή φήμη.^[7] Η χαρακτική της συνδυάζει την προσήλωσή της στην πραγματικότητα και την έμφαση στα εξπρεσσιονιστικά στοιχεία.^[8]

Μουσείο «Βάσω Κατράκη» στο Αιτωλικό

Άποψη του Μουσείου Χαρακτικής Τέχνης "Βάσω Κατράκη"

Στις 25 Ιουνίου 2006, εγκαινιάστηκε στο Νησάκι του Αιτωλικού το "Κέντρο Χαρακτικών Τεχνών - Μουσείο Βάσως Κατράκη". Η χαράκτρια κληροδότησε στην γενέτειρά της όλα της τα έργα, τα οποία φιλοξενούνται μόνιμα στην μια αίθουσα του μουσείου.^[2][7] Η δεύτερη μεγάλη αίθουσα του μουσείου μπορεί κατά περίπτωση να φιλοξενεί έργα μεγάλων εικαστικών δημιουργών. Το υπόγειο του μουσείου έχει διαμορφωθεί για να λειτουργήσει αργότερα ως Σχολή Χαρακτικής Τέχνης. Ο ιστορικός της Τέχνης Κώστας Σταυρόπουλος επιμελήθηκε την έκθεση της χαράκτριας.

Διακρίσεις

Αυτό το πλούσιο έργο με τις χαρακτηριστικές λιγνές μορφές που παραπέμπουν στα κυκλαδικά ειδώλια τής χάρισε σημαντικές διεθνείς διακρίσεις.

1958	Πρώτο βραβείο χαρακτικής	Μεσογειακή Μπιενάλε	Αλεξάνδρεια
1958	Πρέμιουμ	Διεθνής Μπιενάλε χαρακτικής	Λουγκάνο
1965	Επίτιμο μέλος	L’ Academia Florentina delle Arti del Disegno	Φλωρεντία
1966	Διεθνές βραβείο Λιθογραφίας “Ταμαρίντ”	Μπιενάλε	Βενετία
1976	Πρώτο βραβείο "Intergrafik"	Διεθνής έκθεση χαρακτικής	Ανατολικό Βερολίνο

Παραπομπές

www.nationalgallery.gr/library/el/exantilimenoi_katalogoi/el_baso_katraki.html. Ανακτήθηκε στις 2  Δεκεμβρίου 2015.

Βάσω Κατράκη: Βιογραφικά Στοιχεία.

Βάσω Κατράκη: Αυτοβιογραφία.

Διαχρονική, οικουμενική παρακαταθήκη.

Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος: Μέλη.

Βασίλης Χάρος, Μια βιογραφία ( 1938 - 2000 ), εκδοτικός οίκος Αγγελάκη, Αθήνα 2013, σελ. 209.

Εφημερίδα του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, Μάρτιος - Οκτώβριος 2013, τ. 181, σελ. 10.

8. Χρύσανθος Χρήστου, Ελληνική Τέχνη-Νεοελληνική χαρακτική, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1994, σελ.24

Βιβλιογραφία

• Χρύσανθος Χρήστου, Ελληνική Τέχνη-Νεοελληνική χαρακτική, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1994, σελ.24

Ο Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος

Αγ. Στέφανος

Βίος και απολυτίκιο του Αγίου Στεφάνου του Πρωτομάρτυρα και Αρχιδιακόνου, του οποίου η Εκκλησίας μας τιμά την μνήμη στις 27 Δεκεμβρίου.

Ο Άγιος Στέφανος ο Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος

Ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, που εξέλεξαν οι πρώτοι χριστιανοί για να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη και τους χειροτόνησαν οι Άγιοι Απόστολοι.

Αν και κουραστική η ευθύνη του επιστάτη για τόσους αδερφούς παρ’ όλα αυτά ο Στέφανος έβρισκε καιρό και δύναμη για να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Και όπως αναφέρει η Αγία Γραφή: «Στέφανος πλήρης πίστεως και δυνάμεως εποίει τέρατα και σημεία μεγάλα εν τω λαώ».(Πραξ.Αποστόλων, στ΄8-15, ζ΄1-60). Δηλαδή ο Στέφανος, που ήταν γεμάτος πίστη και χάρισμα ευγλωττίας δυνατό, έκανε μεταξύ του λαού μεγάλα θαύματα, που προκαλούσαν κατάπληξη και αποδείκνυαν την αλήθεια του χριστιανικού κηρύγματος.

Ο Στέφανος είχε αφιερώσει τη ζωή του στο κήρυγμα του ευαγγελικού λόγου και στη φιλανθρωπική δράση. Για τη προσφορά και τις αρετές του τιμήθηκε με το χάρισμα της θαυματουργίας. Με το χάρισμα αυτό θεράπευε ασθενείς και αποδείκνυε τη δύναμη του Χριστού. Με τη βαθιά θεολογική του κατάρτιση ανέτρεπε εύκολα τις κακοδοξίες των ιουδαίων για το έργο του Χριστού, προκαλώντας την οργή και το φθόνο τους.

Οι Ιουδαίοι, όμως, καθώς ήταν προκατειλημμένοι, εξαπέλυσαν συκοφάντες ανάμεσα στο λαό, που διέδιδαν ότι άκουσαν το Στέφανο να βλαστημεί το Μωϋσή και το Θεό.

Με αφορμή, λοιπόν, αυτές τις συκοφαντίες, που οι ίδιοι είχαν ενσπείρει, άρπαξαν με μίσος το Στέφανο και τον οδήγησαν μπροστά στο Συνέδριο, τάχα για να απολογηθεί.

Η απολογία του Στεφάνου υπήρξε πρότυπο τόλμης και θάρρους. Χωρίς να φοβηθεί καθόλου, εξαπέλυσε λόγια- κεραυνούς εναντίον των Ιουδαίων. Και από υπόδικος, ορθώθηκε θυελλώδης ελεγκτής και κατήγορος.

Τότε ακράτητοι από το μίσος οι Ιουδαίοι, τον έσυραν έξω από την πόλη, όπου τον θανάτωσαν με λιθοβολισμό. Εκεί φάνηκε και η μεγάλη συγχωρητικότητα του Στεφάνου προς τους εχθρούς του με τη φράση του, «Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην». Κύριε μη λογαριάσεις σ’ αυτούς την αμαρτία αυτή.

Απολυτίκιο
« Βασίλειον διάδημα, ἐστέφθη σή κορυφή, ἐξ ἄθλων ὧν ὑπέμεινας, ὑπέρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, Μαρτύρων Πρωτοάθλε Στέφανε σύ γάρ τήν Ἰουδαίων, ἀπελέγξας μανίαν, εἶδες σου τόν Σωτήρα, τοῦ Πατρός δεξιόθεν. Αὐτόν οὔν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν».

http://www.xristianiki.gr/ag-stephanos.html