Σήμερα... 22/2

 



-----------------------------------------------------------------------------------------------


ακολουθεί διαφήμιση

Πώς φτιάχνεται το Προζύμι

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Πώς φτιάχνεται το Προζύμι -

Το προζύμι (ή ξινή ζύμη) ως διογκωτικό της ζύμης έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Η παρασκευή του…

idiva.gr

https://nostimakaixrisima.blogspot.gr/2017/03/prozimi.html

Το προζύμι (ή ξινή ζύμη) ως διογκωτικό της ζύμης έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Η παρασκευή του προζυμιού χρειάζεται κάποιες μέρες για να ολοκληρωθεί, όμως προσδίδει μια ιδιαίτερη γεύση στο ψωμί, ενώ κρατά περισσότερο καιρό φρέσκο.

Εκτός των άλλων, είναι μια διαδικασία που αποτυπώνει στο ψωμί το μεράκι και την φροντίδα μας.

Η διόγκωση οφείλεται στη ζύμωση, την οποία προκαλούν οι ζυμομύκητες καθώς καταναλώνουν το άμυλο. Γι' αυτό χρειάζεται να τροφοδοτούμε σε τακτά διαστήματα με αλεύρι ώστε να δίνουμε νέα τροφή για τη διαδικασία της ζύμωσης.


Πώς ξεκινάμε; Πρώτα θα παρασκευάσουμε την βάση του προζυμιού μας, ως εξής:

Χρειαζόμαστε ένα καθαρό γυάλινο βαζάκι, αλεύρι και χλιαρό νερό.

Ημέρα 1η

• Βάζουμε 1 κουταλιά αλεύρι μέσα στο βαζάκι και προσθέτουμε 2 κουταλιές χλιαρό νερό.
• Κλείνουμε το καπάκι και το αφήνουμε σε θερμοκρασία δωματίου (αν κάνει παγωνιά, ειδικά τη νύχτα, μπορούμε να το τυλίξουμε με μια κάλτσα)

Ημέρα 2η

• Ανοίγουμε το βαζάκι. Αν έχει αρχίσει να ενεργοποιείται η ζύμωση, θα πρέπει να έχουν εμφανιστεί φουσκάλες στην επιφάνεια. 

Αν δεν έχει καθόλου φυσαλίδες και δείχνει νερουλό, προσθέστε λίγο αλεύρι (μισή κουταλιά περίπου) και αφήστε το λίγες ώρες κάπου πιο ζεστά.

• Όταν εμφανιστούν τα σημάδια της ζύμωσης συνεχίζουμε.
• Προσθέτουμε 2 κουταλιές αλεύρι και 3-4 κουταλιές χλιαρό νερό. 

Θέλουμε να είναι παχύρευστο κι όχι νερουλό, δηλαδή να έχουν τροφή οι ζυμομύκητες, αλλιώς απενεργοποιούνται.

• Το ξανασκεπάζουμε και το αφήνουμε όπως την προηγούμενη ημέρα.

Ημέρα 3η

• Εξακολουθούμε την ίδια διαδικασία, προσθέτοντας 3 κουταλιές αλεύρι και 5 περίπου κουταλιές νερό. Ισχύουν τα παραπάνω.
• Κλείνουμε για να το αφήσουμε ακόμα μια μέρα.

Ημέρα 4η

• Η μορφή του πρέπει να είναι σπογγώδης με φυσαλίδες.

Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό είναι πως η τροφή, -το αλεύρι- αυξάνει τους ζυμομύκητες και την διαδικασία της ζύμωσης.

Το πρωί της 4ης ημέρας θα φτιάξουμε λοιπόν το προζύμι που θα χρησιμοποιήσουμε στο ψωμί μας, κι από το οποίο θα φυλάξουμε μια ποσότητα για την επόμενη φορά.

• Σε μια λεκάνη, βάζουμε τη βάση που ετοιμάσαμε.
• Προσθέτουμε 1 φλιτζάνι αλεύρι και 1 φλιτζάνι (λίγο λιγότερο) χλιαρό νερό. Θέλουμε να φτιάχουμε έναν παχύρευστο χυλό.
• Το προζύμι θα ενεργοποιηθεί και με αυτά τα υλικά μόνο, αλλά αν θέλουμε να βοηθήσουμε περισσότερο τη ζύμωση, προσθέτουμε 1 κουταλάκι κοφτό ζάχαρη.
• Σκεπάζουμε τη λεκάνη με μια μεμβράνη και αφήνουμε σε θερμοκρασία δωματίου, μακριά από ρεύματα, έως το απόγευμα-βράδυ.
• Κατόπιν, προσθέτουμε 2 φλιτζάνια αλεύρι και 1,5 περίπου φλιτζάνι χλιαρό νερό, και ανακατεύουμε ξανά. Αυτή τη φορά θέλουμε τον χυλό πιο παχύ, γι' αυτό παίζουμε ανάλογα με το νερό και το αλεύρι.
• Θα σκεπάσουμε με μια χαρτοπετσέτα ή ένα λεπτό πανί αυτή τη φορά τη λεκάνη, και θα την αφήσουμε όλη τη νύχτα, κάπου ζεστά αν είναι δυνατόν.

Αν σκοπεύουμε να φτιάξουμε πολλά κιλά ψωμί, αυξάνουμε τις αναλογίες σε αλεύρι και νερό σ' αυτή τη φάση. Μια μέση αναλογία προζύμι/αλεύρι είναι περίπου 100γρ./1000γρ.

Το επόμενο πρωί, το προζύμι μας είναι έτοιμο να το χρησιμοποιήσουμε στο ψωμί μας. Το χρησιμοποιούμε σκέτο, ή σε συνδυασμό με μαγιά ή ξυνόγαλο.

Πριν το χρησιμοποιήσουμε ωστόσο, θα φυλάξουμε μια ποσότητα (αντίστοιχη με την αρχική ή και περισσότερο) στο γυάλινο βαζάκι.
Σκεπάζουμε με μια στρώση αλεύρι (περίπου 1 δάχτυλο) και καλύπτουμε το βαζάκι με ένα πανάκι ή χαρτοπετσέτα, το οποίο στερεώνουμε με ένα λαστιχάκι.
Βάζουμε το βαζάκι στο ψυγείο. (αν το έχετε γεμίσει αρκετά, μην το αφήσετε έκτός ψυγείου πολύ ώρα γιατί μπορεί να ξεχειλίσει από το φούσκωμα)

Έτσι θα έχουμε έτοιμη τη βάση μας για το επόμενο προζύμι μας.

Όταν είναι να ξαναφτιάξουμε ψωμί, μια ημέρα πριν, θα το βγάλουμε από το ψυγείο και μόλις πάρει θερμοκρασία δωματίου, θα φτιάξουμε το νέο μας προζύμι όπως την προηγούμενη φορά. Μετά πάλι θα φυλάξουμε κ.ο.κ.

Αυτή είναι συνοπτικά η διαδικασία, στην αρχή φτιάχνουμε τη βάση του προζυμιού μας, τις τέσσερις πρώτες μέρες και μετά παρασκευάζουμε το τελικό προζύμι. Απ' αυτό κρατάμε για βάση, και ξαναφτιάχνουμε προζύμι την επόμενη φορά.

Για όσους δεν έχουν ξαναφτιάξει προζύμι, μην σας προβληματίσει η ξινίλα στην μυρωδιά και νομίσετε πως χάλασε. Αυτή πρέπει να είναι η μυρωδιά του προζυμιού.

Τέλος, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί γιατί ξεκινάμε με αυτή τη μικρή ποσότητα στο βαζάκι και όχι κατευθείαν στη λεκάνη με μεγαλύτερες ποσότητες; Για διαφόρους λόγους, όπως:
Αν για κάποιο λόγο δεν μπορέσουμε να φτιάξουμε το ψωμί μας την ημέρα που θα είναι έτοιμο το προζύμι, το βαζάκι μπορούμε να το φυλάξουμε στο ψυγείο (με αλευράκι από πάνω κτλ) και να το χρησιμοποιήσουμε όποτε θέλουμε.
Έχουμε μια μικρή ποσότητα σαν βάση, την οποία μπορούμε να μεγαλώσουμε ανάλογα με το πόσο ψωμί θα θελήσουμε να φτιάξουμε, χωρίς να μας μείνει μεγάλο περίσσευμα.
Είναι πιο πρακτικό να φυλάμε ένα βαζάκι τις μέρες της προετοιμασίας, παρά ολόκληρη λεκάνη.
Αν οτιδήποτε πάει στραβά, π.χ. λόγω μεγάλης ζέστης, δεν θα χαραμιστεί μεγάλη ποσότητα, κ.α.

Καλή επιτυχία!

Παρακάτω, παραθέτω αποσπάσματα* σχετικά με την παράδοση του προζυμιού:
"Στην ελληνική παράδοση το προζύμι είναι η "μαγιά", η βάση του ψωμιού. Γι' αυτό και συνδέθηκε με παρατηρήματα και προλήψεις, πολλές από τις οποίες διατηρούνται ακόμα και σήμερα στις; ελάχιστες εκείνες μικρές πατρίδες που οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζυμώνουν. Ως προϊόν θεϊκής συνέργειας έπρεπε να παρασκευαστεί μόνον σε κάποια μεγάλη στιγμή, σε κάποια ξεχωριστή μέρα, που οι συγκυρίες θα ήταν ευνοϊκές. Οι πιο μεγάλες γιορτές της Ορθόδοξης εκκλησίας έχουν συνδεθεί με το προζύμι. Η διαδικασία της παρασκευής του έπρεπε να περιβληθεί με ιερότητα, να συνδεθεί με τη θαυματουργή δύναμη των μυστικών δυνάμεων που κάνουν το σκληρό ζυμάρι να μεγαλώνει. Η θαυματουργή δύναμη ανήκει στον ίδιο το Θεό..."

" Ποτέ δεν πρέπει να δανειστεί ή να χαριστεί όλο το προζύμι. Κι αν παραστεί ανάγκη να δανειστεί, πρέπει να μείνει έστω ένα κομμάτι στο σπίτι. Απ' αυτό το μικρό κομμάτι μπορεί να γίνει κι άλλο, να "αναπιαστεί" και σε λίγες μέρες να γίνει τόσο που ήταν πριν τον δανεισμό. Ποτέ δεν έπρεπε να το δει βάσκανος οφθαλμός. Ποτέ δεν έπρεπε να δοθεί δανεικό μετά τη δύση του ηλίου..."

Γιορτές που ξεκινούσαν την παρασκευή του προζυμιού:
Ύψωση Τιμίου Σταυρού (14/9)
Παραμονή Χριστουγέννων
Χριστούγεννα ανήμερα
Παραμονή Πρωτοχρονιάς
Ημέρα της Βάπτισης (6/1)
Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως 
Μεγάλη Τετάρτη
Μεγάλη Πέμπτη
Μεγάλη Παρασκευή
Μεγάλο Σάββατο
Κυριακή του Πάσχα

*Απόσπασμα από το "Το Ψωμί και τα Γλυκίσματα των Ελλήνων" - Νίκου & Μαρίας Ψιλάκη

----------------------------------------------

ακολουθεί διαφήμιση 

 

Κεικ σοκολατα με μπανανα !

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Katerina Vasileiou.

Κεικ σοκολατα με μπανανα !

FoodMakers

4 Μαΐου 2017 ·

Bolo de Chocolate com Banana 😱 ❤️
Tão gostoso, que você nem imagina que é funcional! 😃
Receita da Nathália do Cozinha FIT&FAT: http://bit.ly/bol-choc

Κέικ σοκολάτας με μπανάνα 😱 ❤️
Τόσο νόστιμο, που δεν μπορείς καν να φανταστείς ότι είναι λειτουργικό! 😃

Συνταγή από την da Cozinha Fit&Fat: http://bit.ly/bol-choc

----------------------------------------------

ακολουθεί διαφήμιση 

 

για όμορφα καθίσματα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το άλμπουμ του χρήστη Crafts & Croche.

+58

 

                                                                          

 

Ο χρήστης Crafts & Croche πρόσθεσε 61 νέες φωτογραφίες.

3 Απριλίου 2015 · 

----------------------------------------------------------------------------------------------

ακολουθεί διαφήμιση 

Σήμερα... 21/2

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Το Παντζάρι

► Το Παντζάρι
Δημήτρης Τζιράρκας Διαιτολόγος Διατροφολόγος
Το παντζάρι (Beta vulgaris) ή αλλιώς κοκκινογούλι, ανήκει στην ίδια οικογένεια με το σπανάκι και είναι βολβοειδές λαχανικό που αναπτύσσεται μέσα στο χώμα. Είναι φυτό της οικογένειας Αμαρανθοειδή, η οποία παλιότερα ήταν γνωστή ως Χηνοποδιοειδή. Είναι μονοετές ή διετές φυτό του οποίου η ρίζα είναι εδώδιμη. Υπάρχουν πολλές καλλιεργήσιμες ποικιλίες, όπως το σέσκουλο, μια φυλλώδης ποικιλία παντζαριού, και το ζαχαρότευτλο, της οποίας η ρίζα έχει υψηλή συγκέντρωση σε ζάχαρα.

Όλες οι καλλιεργήσιμες ποικιλίες παντζαριού προέρχονται από το υποείδος B. v. vulgaris. Άλλα υποείδη του παντζαριού είναι τα B. v. maritima, το οποίο βρίσκεται στη Μεσόγειο, στις Ευρωπαϊκές ακτές του Ατλαντικού, από τη Μέση Ανατολή μέχρι την Ινδία, και το B. v. adanensis, το οποίο βρίσκεται στη βόρεια ανατολική Μεσόγειο. Η εξημέρωση του φυτού θεωρείται ότι έλαβε χώρα την 2η χιλιετία π.Χ. στην περιοχή της Μεσογείου.

Το φυτό φτάνει σε ύψος το 1,5 μέτρο. Έχει μικρά ερμαφρόδιτα άνθη και η επικονίασή του γίνεται από τον αέρα. Το φυτό προτιμά καλά στραγγιζόμενα εδάφη. Τα φύλλα του έχουν σχήμα καρδιάς και έχουν μήκος 5 με 20 εκατοστά.

Σύνθεση ανά 100 γρ. ωμού παντζαριού :

Θερμίδες 43 kcal
Λιπαρά 0,1 γρ.
Πρωτεΐνες 1,6 γρ.
Υδατάνθρακες 9,9 γρ.
Νάτριο 87,3 mg
Σίδηρος 0,7 mg
Ασβέστιο 16 mg
Φώσφορο 33 mg
Κάλιο 60 mg
Νερό 335 γρ.


Σύνθεση ανά 100 γρ. βρασμένο παντζάρι :

Θερμίδες 32 kcal
Λιπαρά 0,1 γρ.
Πρωτεΐνες 1,1 γρ.
Υδατάνθρακες 7,2 γρ.
Νερό 208 γρ.
Νάτριο 90,9 mg
Κάλιο 43 mg
Σίδηρος 0,5 mg
Ασβέστιο 14 mg
Φώσφορο 23 mg

Τα παντζάρια είναι πλούσια σε υδατάνθρακες, νιτρικά άλατα, μαγνήσιο, σίδηρο, κάλιο, νάτριο, φώσφορο, βιταμίνη C, βιταμίνη Β1, Β2, Β6, Β5 (παντοθενικό οξύ), φυτικές ίνες και φυτοθρεπτικά συστατικά όπως το β- καροτένιο. Το κόκκινο χρώμα του βολβού του παντζαριού οφείλεται σε χρωστικές που ονομάζονται βηταλαΐνες και παρουσιάζουν έντονη αντιοξειδωτική δράση.

Οι βηταλαΐνες είναι υδατοδιαλυτές φυτικές χρωστικές και διακρίνονται σε δύο τύπους : τις βήτα – κυανίνες και τις βήτα – ξανθίνες. Οι βήτα – κυανίνες είναι κόκκινες – βιολετί στο χρώμα. Η βητανίνη είναι η καλύτερα μελετημένη από τις βήτα – κυανίνες. Οι βήτα – ξανθίνες είναι κίτρινες. Μια καλά μελετημένη βήτα – ξανθίνη είναι η βουλγαξανθίνη. Τόσο η βητανίνη όσο και η βουλγαξανθίνη περιέχονται στα παντζάρια και παρουσιάζουν αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις και καρδιοπροστατευτικές ιδιότητες. Ειδικότερα οι βήτα – κυανίνες βοηθούν στην αντιμετώπιση γνωστικών ασθενειών όπως το Αλτσχάιμερ και η γεροντική άνοια. Τα συγκεκριμένα αντιοξειδωτικά αποτρέπουν την περαιτέρω ζημιά στα εγκεφαλικά κύτταρα. Ως εκ τούτου, τα παντζάρια μπορούν να θωρακίσουν τον οργανισμό απέναντι σε αρκετές ασθένειες και συμβάλλουν στην αποφυγή φαρμακευτικής αγωγής.

Έρευνα του πανεπιστήμιου του Έξετερ έδειξε ότι, ο χυμός από παντζάρια μπορεί να βελτιώσει την αντοχή μας έτσι ώστε να γυμναζόμαστε κατά 16% περισσότερο. Η υψηλή περιεκτικότητα των παντζαριών σε νιτρικά ιόντα μειώνει τις απαιτήσεις του οργανισμού για οξυγόνο, καθιστώντας την γυμναστική πιο εύκολη. Αν και δεν έχει αποδειχθεί ο ακριβής μηχανισμός, οι ερευνητές υποθέτουν ότι υπεύθυνη για την βελτίωση των αντοχών κατά αυτόν τον τρόπο, είναι η μετατροπή των νιτρικών ιόντων σε μονοξείδιο του αζώτου.

Επίσης ο χυμός τους βοηθάει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ποσότητα νιτρικού άλατος είναι αυτή που έχει τις ευεργετικές – για την υψηλή πίεση – ιδιότητες. Αυτό οφείλεται στην μετατροπή του νιτρικού άλατος (με το σάλιο) σε νιτρώδες άλας.

Έρευνα που έγινε σε πειραματόζωα, έδειξε ότι το φολικό οξύ που βρίσκεται στις φυτικές ίνες των παντζαριών, μπορεί να μειώσει τόσο τη χοληστερίνη, όσο και τα τριγλυκερίδια.

Τα παντζάρια περιέχουν μια ουσία, τη βεταΐνη, η οποία μειώνει τα επίπεδα ομοκυστεΐνης και θωρακίζει απέναντι σε διάφορες καρδιαγγειακές παθήσεις. Μεγάλες ποσότητες ομοκυστεΐνης στον οργανισμό μπορεί να ευθύνονται για φλεγμονές στα αιμοφόρα αγγεία. Η βεταΐνη είναι μια χολίνη η οποία συντελεί αποτελεσματικά στην μείωση της ομοκυστεΐνης και έτσι θωρακίζει την καρδιά μας. Έρευνες σχετικά με τις ιδιότητες της βεταΐνης, έχουν δείξει ότι μπορεί να βοηθάει και στην αντιμετώπιση ηπατικών παθήσεων. Πιο συγκεκριμένα, αποτρέπει τη συσσώρευση λίπους στο συκώτι, η οποία μπορεί να προκληθεί από την αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, την παχυσαρκία, την ανεπάρκεια πρωτεϊνών, το διαβήτη.

Το μαγνήσιο είναι απαραίτητο στον οργανισμό μας για τη σωστή απορρόφηση του ασβεστίου και τη συντήρηση των οστών. Τα κόκκινα παντζάρια έχουν αρκετές ποσότητες μαγνησίου και έτσι βοηθούν στην καλύτερη αξιοποίηση του ασβεστίου. Προσοχή όμως, τα πράσινα παντζάρια περιέχουν οξαλικό οξύ, το οποίο δυσχεραίνει την απορρόφηση του ασβεστίου.

Έρευνες πάνω στο καρκίνο του εντέρου, έχουν δείξει ότι οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες των παντζαριών ενισχύουν την ανάπτυξη κυττάρων, τα οποία εντοπίζουν και καταστρέφουν ανώμαλα κύτταρα. Επίσης, εργαστηριακές έρευνες έδειξαν ότι η βεταΐνη μειώνει την ανάπτυξη όγκων μέσω πολλαπλών μηχανισμών. Οι έρευνες δεν κατέστησαν το παντζάρι ως «αντικαρκινική» τροφή, αλλά τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά.

Τα παντζάρια αποτελούν ένα φυσικό καθαρτικό και βοηθούν σε προβλήματα όπως η δυσκοιλιότητα και οι αιμορροΐδες. Επίσης, ο χυμός πατζαριού θεωρείται καλός σε προβλήματα όπως ο ίκτερος, κατά την οποία το σώμα χρειάζεται υγρά και υδατάνθρακες.

Τα παντζάρια είναι πλούσια στο ένζυμο καταλάση, ένα από τα βασικότερα αντιοξειδωτικά ένζυμα το οποίο έχει την ιδιότητα να υπερασπίζεται τον οργανισμό μας από τις ελεύθερες ρίζες, η δε ανεπάρκειά της (της καταλάσης), έχει σχετιστεί με τα άσπρα μαλλιά, την αρθρίτιδα, την οστεοαρθρίτιδα και άλλες εκφυλιστικές νόσους του οργανισμού.

Η θαυματουργή τους ρίζα θεωρείται από αρχαιοτάτων χρόνων έξοχο αφροδισιακό. Λέγεται ότι η Θεά Αφροδίτη έτρωγε πολλά πατζάρια για να διατηρεί ανέπαφη την ομορφιά και την χάρη της.

Για την αιμοποιητική τους δράση (η οποία έχει αποδειχθεί), είχαν μιλήσει και ο Διοσκουρίδης και ο Γαληνός και ήταν ένας από τους λόγους που από πολύ παλιά, συνέστηναν σε όσους είχαν αναιμία (και δη στα παιδιά) να πίνουν χυμό παντζαριών και να τρώνε παντζάρια.

Για να διατηρήσετε τα παντζάρια μέχρι και δύο εβδομάδες, δεν έχετε παρά να κόψετε τα φύλλα 5 εκατοστά από το κοτσάνι και να βάλετε τους βολβούς στο ψυγείο μέσα σε πλαστική σακούλα. Όταν αγοράζετε παντζάρια, προσέχετε να είναι λεία, στρογγυλά, με βαθύ κόκκινο χρώμα. Κάλλιστα το παντζάρι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως λαχανικό του Φεβρουαρίου αφού η παραγωγή αυτό το διάστημα είναι στα καλύτερά της επίπεδα, δίνοντάς μας την ευκαιρία να το χρησιμοποιήσουμε σε σαλάτες, ντιπ, σούπες αλλά και ως συνοδευτικό κρεάτων.

Το παντζάρι τρώγεται τόσο ωμό, όσο και μαγειρεμένο, ολόκληρο. Η ρίζα του ωμή είναι σκληρή, ενώ μαγειρεμένη είναι πιο μαλακή. Χρησιμοποιείται στις σαλάτες. Η παντζαροσαλάτα είναι άρρηκτα δεμένη με το σκόρδο, ένας άκρως προστατευτικός συνδυασμός για την καρδιά και όχι μόνο. Αφαιρέστε προσεκτικά με ένα μαχαίρι τη σάρκα τους κι αφήστε να αποκαλυφθεί η κατακόκκινη ρίζα. Βράστε τα σε λίγο νερό και για λίγη ώρα, ώστε να μη χάσει τις πολύτιμες ουσίες του ή ακόμα καλύτερα βράστε τα στον ατμό. Όσο πιο φρέσκα είναι τα παντζάρια, τόσο πιο έντονο είναι το άρωμά τους και μαγειρεύονται πιο γρήγορα. Εξαιτίας της μεγάλης περιεκτικότητάς του σε ζάχαρα, περίπου 16 – 20%, χρησιμοποιείται ως πηγή ζαχάρου στις περιοχές με εύκρατο κλίμα. Επίσης και τα φύλλα του είναι εδώδιμα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντί το σπανακιού, όμως τα ωμά φύλλα μπορεί να αφήσουν πικρή γεύση στο στόμα. Δεν πετάμε ποτέ το ζουμί τους, το πίνουμε κατά προτίμηση το πρωί με την προσθήκη αν θέλουμε χυμό λεμονιού ή και χυμό καρότου.

Βέβαια το παντζάρι είναι ρίζα και όπως όλες οι ρίζες μεγαλώνει και αναπτύσσεται στο χώμα,έτσι απορροφά όλα του τα συστατικά, για αυτό μεγάλη προσοχή στα φυτοφάρμακα. Πρέπει να είμαστε απόλυτα σίγουροι από που προμηθευόμαστε τα παντζάρια μας γιατί υπάρχει ο κίνδυνος μαζί με τα παντζάρια να τρώμε και φυτοφάρμακα.

Όλα τα παραπάνω, καθιστούν τα παντζάρια ως ένα από τα πολυτιμότερα δώρα της φύσης, με έντονη προστατευτική αλλά και φυσική φαρμακευτική δράση.

diatrofi.gr

------------------------------------------------------ 

ακολουθεί διαφήμιση

Μιχαήλ Άγγελος

Ο Μιχαήλ Άγγελος γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου του 1475, στο Καπρέζε της Ιταλίας, μια κωμόπολη 60 χλμ μακριά από τη Φλωρεντία και που σήμερα, προς τιμή του λέγεται, Καπρέζε Μικελάντζελο. Υπήρξε γιος του Λουντοβίκο ντι Μπουοναρότι ντι Σιμόνι και της Φραντσέσκα ντι Νέρι ντελ Μινιάτο ντι Σιένα. Η οικογένεια Μπουοναρότι είχε καταγωγή από παλαιά φλορεντική οικογένεια και μέλη της είχαν στο παρελθόν καταλάβει σημαντικά αξιώματα. Η οικονομική ευημερία της φαίνεται πως ανατράπηκε στα μέσα του 15ου αιώνα. Το 1474, ο πατέρας του διορίστηκε ως τοποτηρητής (podestà) στην πόλη Κιούζι και αργότερα στο Καπρέζε. Ο Μιχαήλ Άγγελος είχε άλλα τέσσερα αδέρφια ενώ κατά την γέννα του τελευταίου, το 1481, η μητέρα του πέθανε. Αργότερα, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην πόλη Σετινιάνο, κοντά στη Φλωρεντία, όπου ο Λουντοβίκο εμπιστεύτηκε την ανατροφή του Μιχαήλ σε μία παραμάνα.

Παρά την εμφανή κλίση του στη ζωγραφική και κατόπιν επιθυμίας του πατέρα του, σπούδασε αρχικά υπό την καθοδήγηση του ουμανιστή Φραντσέσκο ντ' Ουρμπίνο, αλλά το 1487 ξεκίνησε ως μαθητευόμενος στο εργαστήριο ζωγραφικής του Ντομένικο Γκιρλαντάγιο. Εκεί ήρθε σε επαφή με την τεχνική της νωπογραφίας και εξασκήθηκε στο σχέδιο. Θεωρείται πιθανό πως ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στο εργαστήριο του Γκιρλαντάγιο στην διάρκεια τριών ετών μαθητείας, σύμφωνα με σχετική σύμβαση που είχε υπογράψει ο πατέρας του το 1488, ωστόσο υπήρξε σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος. Επισκεπτόμενος τον Κήπο των Μεδίκων, όπου διατηρείτο σημαντική συλλογή από αρχαία γλυπτά υπό την εποπτεία του γλύπτη Μπρετόλντο ντι Τζοβάνι, διδάχθηκε την τέχνη της γλυπτικής ενώ παράλληλα γνώρισε τον Λορέντσο των Μεδίκων, επιφανή άρχοντα της Φλωρεντίας, ο οποίος τον εισήγαγε στην αυλή του. Εκπαιδεύτηκε δίπλα στους γιους του Λορέντσο, ενώ συνδέθηκε με τον Μαρσίλο Φιτσίνο και τον ποιητή Άντζελο Πολιτσιάνο καθώς και τις ιδέες του νεοπλατωνισμού. Σε αυτή την περίοδο, ο Μιχαήλ Άγγελος ολοκλήρωσε δύο μαρμάρινα ανάγλυφα, την Παναγία της Σκάλας (1490-1492) και την Μάχη των Κενταύρων (1491-1492), έργο κατά παραγγελία του Λορέντσο και βασισμένο σε ένα θέμα που πρότεινε ο Πολιτσιάνο.

Μετά το θάνατο του Λορέντσο, στις 8 Απριλίου του 1492, και αφού επέστρεψε για ένα διάστημα στο πατρικό του σπίτι, στη συνέχεια φιλοξενήθηκε στο μοναστήρι του Σάντο Σπίριτο (Santo Spirito), όπου του δόθηκε η δυνατότητα να αποκτήσει γνώσεις ανατομίας, μελετώντας τα πτώματα του γειτονικού νοσοκομείου. Σε ανταπόδοση της φιλοξενίας, ο Μιχαήλ Άγγελος φιλοτέχνησε έναν ξυλόγλυπτο Εσταυρωμένο (1493), έργο το οποίο δώρισε στο μοναστήρι. Στην ίδια χρονική περίοδο ανήκει και το πρώτο ίσως πολύ σημαντικό γλυπτό του, ο Ηρακλής, έργο που αρχικά τοποθετήθηκε στο Παλάτσο Στρότσι αλλά αργότερα μεταφέρθηκε στη Γαλλία όπου πιθανά καταστράφηκε τον 18ο αιώνα.

Ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στην υπηρεσία των Μεδίκων, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον γιο του Λορέντσο, τον Πιέρο των Μεδίκων, ωστόσο το καθεστώς του επρόκειτο να καταρεύσει μετά από την άνοδο του μοναχού Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα και της απήχησης των κηρυγμάτων του. Υπό τον φόβο αντιποίνων, ως ευνοούμενος των Μεδίκων, ο Μιχαήλ Άγγελος εγκατέλειψε την Φλωρεντία και αφού έμεινε για ένα διάστημα στη Βενετία, εγκαταστάθηκε αργότερα στη Μπολόνια. Εκεί εξασφάλισε μία σημαντική παραγγελία για την ολοκλήρωση τριών ημιτελών γλυπτών, για την εκκλησία του Σαν Ντομένικο. Παρέμεινε στη Μπολόνια για περισσότερο από ένα χρόνο και επέστρεψε στη Φλωρεντία το Νοέμβριο του 1495. Ο Μιχαήλ Άγγελος, σε αντίθεση με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι που θεωρούσε τον Σαβοναρόλα φανατικό, επηρεάστηκε από τα κηρύγματά του, τα οποία ενδεχομένως να συνέβαλαν στην θρησκευτική του συγκρότηση.
Ρώμη

Στις 26 Ιουνίου του 1496, επισκέφτηκε τη Ρώμη. Νωρίτερα, είχε φιλοτεχνήσει έναν μαρμάρινο ερωτιδέα, του οποίου όμως η θεματολογία έκανε αδύνατη την πώλησή του, στο καθεστώς της Φλωρεντίας του Σαβοναρόλα. Για το λόγο αυτό, ο Λορέντσο Ποπολάνο, συγγενής των Μεδίκων, πρότεινε να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του έργου ώστε να φαίνεται ως αρχαία δημιουργία. Με αυτό τον τρόπο πωλήθηκε στον καρδινάλιο Ραφαέλε Ριάριο, ο οποίος - όταν αργότερα αποκαλύφθηκε η αλήθεια - προσκάλεσε τον Μιχαήλ Άγγελο στη Ρώμη προκειμένου να γνωρίσει τον ταλαντούχο καλλιτέχνη. Στη Ρώμη, ο Μικελάντζελο φιλοτέχνησε ένα Βάκχο μετά από παραγγελία του Ριάριο, ενώ αργότερα ανέλαβε την δημιουργία της πιετά (αποκαθήλωση) του Βατικανού, στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου, έργο που απεικονίζει την Παναγία να κρατά στα χέρια της το σώμα του Χριστού μετά τη σταύρωση. H πιετά συνέβαλε καθοριστικά στην καταξίωσή του, ενώ αποτελεί και το μοναδικό έργο που φέρει την υπογραφή του Μικελάντζελο, ο οποίος φρόντισε να χαράξει τις λέξεις MICHEL ANGELUS BONAROTUS FLORENT FACIBAT.
Δαβίδ, Galleria dell'Accademia

Ο Μιχαήλ Άγγελος έμεινε στην πόλη της Ρώμης για περίπου πέντε χρόνια και στη συνέχεια επέστρεψε στην Φλωρεντία, η οποία προερχόταν από μία περίοδο πολιτικής αστάθειας μετά την καταδίκη του Σαβοναρόλα. Χάρη στη φήμη που είχε αποκτήσει στη Ρώμη, ανέλαβε αρκετές παραγγελίες έργων. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει η ανάθεση του Δαβίδ, για τον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας, ενός μαρμάρινου γλυπτού μεγάλων διαστάσεων. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1504 προσδίδοντας μεγάλο κύρος στο Μικελάντζελο. Αποτέλεσε παράλληλα σύμβολο της νέας Φλωρεντιανής δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να τοποθετηθεί τελικά στην Πιάτσα ντελα Σινιορία (Plazza della Signoria) μπροστά από το Παλάτσο Βέκιο (Palazzo Vecchio).
Cappella Sistina

Το 1505, ο Μιχαήλ Άγγελος επέστρεψε στη Ρώμη μετά από πρόσκληση του νέου Πάπα Ιουλίου Β΄, ο οποίος του ανέθεσε τη δημιουργία ενός επιβλητικού μαυσωλείου. Το έργο αυτό τελικά έμεινε ημιτελές, ωστόσο κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του, ο Μικελάντζελο αναλάμβανε παράλληλα και άλλες παραγγελίες. Μία από αυτές αφορούσε στην διακόσμηση του θόλου του Παπικού Παρεκκλησίου (Καπέλα Σιξτίνα), με νωπογραφίες των δώδεκα Αποστόλων. Ο Μιχαήλ Άγγελος αντιπρότεινε ένα περισσότερο σύνθετο και φιλόδοξο εγχείρημα, δημιουργώντας τελικά, σε διάστημα τεσσάρων ετών (1508-1512), περισσότερες από 300 βιβλικές φιγούρες και άλλες θρησκευτικές παραστάσεις, όπως σκηνές από την Γένεση, την ιστορία του Νώε ή τη Δευτέρα Παρουσία. Τα τέσσερα αυτά χρόνια, λέγεται, ότι ο Μικελάντζελο δεν βγήκε από την Καπέλα Σιξτίνα παρά ελάχιστα και δεν επέτρεψε σε κανέναν να δει το έργο του, δημιουργώντας έτσι μια αναστάτωση, μια φήμη και πλήθος κόσμου σύρρεε έξω από το Παρεκκλήσι. Σημαντική καινοτομία υπήρξε επίσης η απεικόνιση θεμάτων που προέρχονταν από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή παράδοση, χωρίς άμεση σχέση με την χριστιανική θρησκεία, όπως οι Σίβυλλες. Ο θόλος ήταν τόσο ψηλά που επινόησε μία τεχνοτροπία. Ζωγράφισε παραμορφωμένες τις φιγούρες, έτσι ώστε ο θεατής, που βρίσκεται αρκετα μέτρα πιο κάτω, να τις βλέπει κανονικές.
Δευτέρα Παρουσία, νωπογραφία, 13,7μ. x 13,2μ., Βατικανό, Καπέλα Σιξτίνα.

Στις αρχές του 1513 σημειώθηκε ο θάνατος του Ιουλίου Β΄ και ο διάδοχος του, Λέων Ι΄ του ανέθεσε την ανακατασκευή της πρόσοψης της εκκλησίας του Σαν Λορέντσο, στη Φλωρεντία. Εργάστηκε για το σκοπό αυτό για τρία χρόνια, ωστόσο ο πάπας τελικά απέρριψε το σχέδιο. Στη συνέχεια ανέλαβε την ανέγερση ενός νέου σκευοφυλακίου για την ίδια εκκλησία, με σκοπό να περιέχει τους τάφους του Λορέντσο του Μεγαλοπρεπή, του αδελφού του Τζουλιάνο καθώς και των ομώνυμων πρόωρα χαμένων δουκών. Ο θάνατος του πάπα, το 1521 και η άνοδος του Αδριανού ΣΤ΄ αναστέλουν προσωρινά τις εργασίες, οι οποίες συνεχίστηκαν όταν στον παπικό θρόνο ανέβηκε ο Κλήμης Ζ΄. Αν και το έργο έμεινε ημιτελές, αποτελεί σημαντικό δείγμα της συνύπαρξης της αρχιτεκτονικής με τη γλυπτική, σύμφωνα με το καλλιτεχνικό όραμα του Μιχαήλ Άγγελου. Το 1528, του ανατέθηκε σημαντικός ρόλος για την υπεράσπιση της πόλης, απέναντι στα στρατεύματα του Καρόλου Ε΄ και ανέλαβε επόπτης των έργων οχύρωσής της. Πριν την πολιορκία της πόλης, κατέφυγε στη Γαλλία, προσκεκλημένος του Φραγκίσκου Α΄, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί λιποτάκτης, ωστόσο πολύ σύντομα υπέβαλε αίτηση επιστροφής, η οποία έγινε δεκτή. Στις 12 Αυγούστου του 1530, η Φλωρεντία υπέγραψε συνθηκολόγηση, ενώ μετά την επιστροφή των Μεδίκων, ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στην πόλη, συνεχίζοντας το έργο του πάνω στο σκευοφυλάκιο καθώς και στην Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη.
Ο επιβλητικός Μωυσής του Μιχαήλ Άγγελου. Το άγαλμα λαξεύτηκε το 1513 για τον τάφο του πάπα Ιουλίου Β΄ και είναι τοποθετημένο στο μαυσωλείο του Σαν Πιέτρο ιν Βίνκολι στη Ρώμη.
Τελευταία χρόνια

Στις αρχές της δεκαετίας του 1530, επισκέφτηκε εκ νέου τη Ρώμη πραγματοποιώντας προσπάθεια να ολοκληρώσει τον Τάφο του Ιούλιου Β'. Οι εργασίες διακόπηκαν την περίοδο 1534-1541, όταν ανέλαβε να ζωγραφίσει την Δευτέρα Παρουσία στην Καπέλα Σιξτίνα. Στα τελευταία χρόνια της εξουσίας του πάπα Παύλου Γ', ανέλαβε επίσης μία σειρά από αρχιτεκτονικά έργα, με σημαντικότερα ίσως αυτά που αφορούσαν την αναμόρφωση της πλατείας του Καπιτωλίου και το Παλάτσο Φαρνέζε. Το 1546, διορίστηκε υπεύθυνος αρχιτέκτονας για την ολοκλήρωση της κατασκευής της βασιλικής του Αγίου Πέτρου. Τα σχέδια που ακολουθήθηκαν ανήκαν στον Ντονάτο Μπραμάντε, ωστόσο ο Μιχαήλ Άγγελος σχεδίασε το θόλο της, η κατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε πριν το θάνατό του, αν και η τοποθέτησή του έλαβε χώρα μεταγενέστερα.

Πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου του 1564. Σύμφωνα με τον Βαζάρι, διατύπωσε τη διαθήκη του λέγοντας πως αφήνει "την ψυχή του στο Θεό, το σώμα του στη γη και τα υλικά αγαθά στους πιο κοντινούς συγγενείς". Η σορός του εναποτέθηκε σε μία σαρκοφάγο στην Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στη Ρώμη, αλλά μετά από λίγες ημέρες, ο ανηψιός του, Λιονάρντο Μπουανόρι, οργάνωσε την κλοπή της, μεταφέροντας το λείψανο στην Βασιλική της Santa Croce της Φλωρεντίας, εκπληρώνοντας σχετική επιθυμία του ίδιου του Μιχαήλ Άγγελου.
http://el.wikipedia.org/wiki/Μιχαήλ_Άγγελος

-----------------------------------------------------

ακολουθεί διαφήμιση