Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

8 Ways to Hack an Ice Cube Tray

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Tastemade.


https://www.facebook.com/tastemade/videos/1384977111589452/?hc_ref=ARTPCqLxp1s-njvQPx0kVeQSpJmTu5fCP7HNK7iRKY8K5osShugR1U31ug_x_EMZ5n4https:
Tastemade
8 Ways to Hack an Ice Cube Tray


\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\




χρήσιμες λύσεις

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Blossom.





https://www.facebook.com/FirstMediaBlossom/videos/10155300816204586/
Blossom
Rise to the occasion with these 8 smart baking hacks!

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



Ο ΚΡΑΧΤΗΣ - ΚΩΣΤΑ ΑΝΔΡΙΤΣΟΥ - 1964

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Ταινίες Ελληνικού Κινηματογράφου.


Ταινίες Ελληνικού Κινηματογράφου.
Ο ΚΡΑΧΤΗΣ - ΚΩΣΤΑ ΑΝΔΡΙΤΣΟΥ - 1964.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



"Η ωραία των Αθηνών"

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Aξέχαστες Ατάκες Ελληνικού Κινηματογράφου.




https://www.facebook.com/481817498526195/videos/1542524752455459/
Aξέχαστες Ατάκες Ελληνικού Κινηματογράφου
Από την ταινία "Η ωραία των Αθηνών"
Μοναδικοι ............
ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ


\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



Kimolos | Sail in Greek Water

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Greece High Definition.



Greece High Definition
Kimolos | Sail in Greek Water.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



Πουτιγκα μπανανα τσιζκεικ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Katerina Vasileiou.


Πουτιγκα μπανανα τσιζκεικ ...για οσους δεν το εχουν δει ..


https://www.facebook.com/delish/videos/10155367558672437/
This Banana Pudding Cheesecake will make you feel things you've never felt before.
Full recipe: http://dlsh.it/BG1OCRI

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



garden from kitchen scraps

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Nifty.




Nifty
Holy guacamole! Did you know you can grow your own guacamole garden from kitchen scraps?
Here's how! https://www.facebook.com/buzzfeednifty/videos/1874735519447838



\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



Κυριακή 11 Μαρτίου 2018

τραγανό παγωτό

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη delicias.tv.






Atrévete a preparar esta deliciosa torta helada crocante
*Receta en los comentarios*

Τόλμα να ετοιμάσεις αυτό το νόστιμο τραγανό παγωτό.

* συνταγή στα σχόλια *


\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\


·

Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.


«Να βάλω σκουλαρίκια για τη φωτογράφιση;» Η Ελένη Αρβελέρ τα αναζήτησε στην τσάντα της, αλλά δεν τα βρήκε. «Δεν πειράζει. Ξεκινάμε».
Στο γραφείο της, στο Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, στην Πλάκα, ήταν το ραντεβού μας. Η Γαλλία και ο Μακρόν, η αριστερά και η Ελλάδα, η γυναίκα σήμερα και η σχέση της με τον εαυτό της, τους άνδρες και την κοινωνία, η μονογαμία, αλλά και ο χρόνος, ο χρόνος που περνά, έρχονταν και ξανάρχονταν στην κουβέντα μας. Δεν μιλήσαμε για το Βυζάντιο -έτσι κι αλλιώς το φέρει μέσα της. Μιλήσαμε όμως για τη δύναμη του μυαλού, της ψυχής και της καρδιάς. Για την λαμπρή πορεία μιας γυναίκας που έριξε πολλά κάστρα στο διάβα της....  
«Μεγάλωσα με την ιδέα της Κωνσταντινούπολης. Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι από τη μάνα μου είναι όταν πηγαίναμε για την Κονστάντσα, που σταμάτησε το πλοίο στην Πόλη και είδε η μάνα μου την Αγιά Σοφιά και δάκρυσε. Τη θυμάμαι να κλαίει. 
Εχω γράψει γύρω στα 70-80 ποιήματα για την Πόλη. Θα εκδοθούν το φθινόπωρο από το Ερμή. Στην εισαγωγή, έγραψα εναντίον του Ερντογάν, χωρίς να αναφέρω καν το όνομά του. Ποίηση έγραφα πάντα. Οπως και πάντα έγραφα στα γαλλικά. Τα βιβλία για το Βυζάντιο, οι μελέτες μου, όλα. Τώρα έχω αρχίσει να γράφω ελληνικά.




Είμαι 91 ετών. Τι σημαίνει χρόνος; Ποια είναι η αίσθηση του χρόνου; Εδώ είναι θέμα αριθμών, όχι ρυθμών. 
Και λέω: «Στα ενενήντα περπατώ, στα εκατό θα φτάσω και τότε μόνο θα σκεφτώ αν πρέπει να γεράσω». Μόνον τα πόδια μου με έχουν κάνει να καταλάβω ότι γέρασα. Βλέπω στον ύπνο μου ότι τρέχω, ότι ανεβαίνω σκαλιά, ότι τρέχω πίσω από λεωφορεία για να τα προλάβω και ξυπνώ και συνειδητοποιώ ότι δεν μπορώ. Το μόνον που μου μένει είναι το μυαλό.

Ο χρόνος είναι για μένα οι στιγμές. Δεν υπάρχει χρόνος. Δεν μπορείς να πεις τι θα κάνεις. Η ευτυχία είναι θέμα στιγμών, όχι διαρκείας. Ξέρω ότι τώρα δεν είμαι ερωτεύσιμη, αλλά είμαι ερωτευμένη.
Τι θα πει χρόνος; Υπάρχει; Δεν υπάρχει. Είναι ένας αριθμός. Τι είναι τα γηρατειά; Να κάνεις από καθήκον αυτό που πριν έκανες από ευχαρίστηση. Κάποτε από το καράβι πήδαγα από το ψηλό κατάρτι. Ημουν μεγάλη κολυμβήτρια. Ο Σεφέρης γράφει κάπου για τα μπαστούνια, τα μπαστούνια και τα κατάρτια. Τώρα έχω το μπαστούνι.
Υπάρχει μια διαφορά. Οταν λες εσύ μυαλό και ψυχή, λέω εγώ μυαλό και καρδιά. Γιατί; Γιατί με την καρδιά ενδιαφέρεσαι για τους άλλους ενώ με την ψυχή, για τον εαυτό σου. Οταν ο Πλάτων γράφει «επιμελείσθαι της ψυχής», δεν το έλεγε για τους άλλους, είναι για τον εαυτό σου. Ενώ με την καρδιά, πάμε για τους άλλους. Εκεί που έχω φτάσει λοιπόν, με ενδιαφέρουν οι άλλοι.


Μια μέρα, οι δημοσιογράφοι ρώτησαν τους υπαλλήλους του Πανεπιστημίου: «Τα βγάζει πέρα η πρύτανις;». Κι εκείνοι τους απάντησαν: «Η πρύτανις είναι άνδρας». Κι έρχεται μια μέρα η Σιμόν Βέιλ και ξέρετε τι μου λέει; Οτι πρόκειται να με ανακηρύξουν «άνδρα της χρονιάς»....
Εγώ δεν είμαι υπέρ των γυναικών, είμαι υπέρ του ζευγαριού. Οταν οι δύο είναι μαζί καταφέρνουν να κάνουν κάτι που μπορεί να σε πάει πιο μπροστά. Είτε ένας άνδρας και μια γυναίκα, είτε ομοφυλόφιλοι. Σήμερα η γυναίκα έχει καταφέρει να μπορεί να κερδίσει τη ζωή της. Κι αυτό την έχει κάνει να έχει οικονομική ανεξαρτησία, την έχει κάνει «αυτοδέσποτη», ανεξάρτητη, αυτόνομη, να λέει εσύ κι εγώ, εγώ κι εσύ. Πριν ήταν μόνο εσύ, για τον άνδρα της. Αυτά ως προς τα εφόδιά της. Τώρα τι έχει κάνει με αυτά τα εφόδια, εκείνη ξέρει. Η κάθε μία ξεχωριστά. Δεν μου αρέσουν οι γενικότητες.
Παρά την παιδεία, την κατάρτιση, τα οικονομικά οφέλη, εξακολουθεί να υπάρχει ακόμα μεγάλη διαφορά, τεράστια διαφορά, στη Γαλλία τουλάχιστον που ξέρω, ανάμεσα στις γυναίκες και τους άνδρες. Στα ανώτατα συμβούλια των επιχειρήσεων υπάρχει σήμερα ένας παρά πολύ μικρός αριθμός γυναικών. Στο Πανεπιστήμιο, όταν έγινα εγώ πρύτανης ήταν 3% οι γυναίκες καθηγητές και σε ποσοστό 40% οι βοηθοί. Αρχιζαν λοιπόν να λένε ότι δεν μπορείς να είσαι και γυναίκα, και μάνα, και επαγγελματίας, κάτι δεν θα κάνεις καλά.
Ενώ έχουν τα πόδια στη γη, οι γυναίκες, δεν έχουν όλες τα μάτια στον ουρανό. Εγώ τα είχα. 

Οταν αποφασίσεις να κάνεις μια δουλειά, οι άνδρες αναλαμβάνουν τη δουλειά για να πάνε πιο πάνω. Οι γυναίκες, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, παίρνουν τη δουλειά για να την κάνουν καλά. Εχει μεγάλη διαφορά.
Είδατε, κάναμε γυναίκα πρύτανη, είπε μια μέρα ο Μιτεράν, ενώ με σύστηνε. Του είπα ότι οι γυναίκες δεν έχουν το δικαίωμα να αποτύχουν. Γιατί αν αποτύχουν θα πάρουν και τις επόμενες στο λαιμό τους.

Ακόμα και σήμερα, δεν βλέπετε τι λένε για τις ισχυρές γυναίκες; Θατσερισμός, Μερκελισμός... Τις παρουσιάζουν αντρογυναίκες. Αυτά δεν έχουν αλλάξει, είτε γιατί οι άντρες φοβούνται είτε γιατί έχουν την αλαζονεία ως πρώτη αρετή. Υπάρχουν ίσως κι εκείνες οι γυναίκες που τους το επιτρέπουν. Να σας πως κάτι; Κάποια στιγμή μάλωσα με πολλές κυρίες, εν Αθήναις, γιατί τους είπα ότι δεν μιλάω με μονογαμικές... Κι άρχισαν όλες να λένε «ο άντρας μου, ο άντρας μου»...


Δεν ζω στην Ελλάδα. Ζω στη Γαλλία, στο Παρίσι, όπως και η κόρη μου. Εδώ έρχομαι μόνον για το Κέντρο Δελφών, του οποίου είμαι πρόεδρος.
Αν δεν υπήρχε ο Μακρόν θα είχε διαλυθεί η Ευρώπη. Κι αυτό το λέω σοβαρά. Γιατί αν στον δεύτερο γύρο έβγαιναν ο Μελανσόν και η Λεπέν, δεν θα υπήρχε Ευρώπη. Οντως ήμουν υπέρ του Brexit, γιατί οι Βρετανοί κάθε φορά σε κάθε τι, έβαζαν και μια υποσημείωση για τους εαυτούς τους. Ενώ οι Γάλλοι με τους Γερμανούς ήταν αυτοί που έκαναν την Ευρώπη. 
Ο Μακρόν είναι ένας άνθρωπος που έχει κάνει τέλειες σπουδές, ξέρει τα οικονομικά. Κι αυτή τη στιγμή τον κόσμο, στη Δύση τουλάχιστον, τον διοικούν εκείνοι που ξέρουν οικονομικά, και όχι στρατιωτικά ή πολιτικά. Είναι ο άνθρωπος που κατάφερε να πείσει τους Γάλλους ότι δεν είναι ούτε δεξιός ούτε αριστερός, άρα μοντέρνος.
Πιστεύω ότι οι μόνοι πολιτικοί που μπορούν να κάνουν κάτι καινούργιο είναι εκείνοι που έχουν φύγει από τις παλιές ταυτότητες και βρίσκουν μια άλλη ταυτότητα. Εμείς βρήκαμε τη μνημονιακή και την αντιμνημονιακή. Ο Μακρόν είναι υπέρ της Ευρώπης και της Γαλλίας.
Ως προς τα προσωπικά του, θα σας πω το εξής: Πήγε λέει ο Μακρόν στον Τραμπ και τον ρώτησε ο αμερικανός πρόεδρος, «τι διαφορά ηλικίας έχετε με τη γυναίκα σας»; Και του απάντησε ο γάλλος, «ακριβώς την ίδια που έχετε κι εσείς». Μέχρι τώρα δεν μας νοιάζει όταν ένας εξηντάρης παντρεύεται μια εικοσάρα, γιατί λοιπόν να μας νοιάξει το αντίθετο; Οι δυο τους δείχνουν τέλειο ζευγάρι. 

Κάθε πρόεδρος στη Γαλλία, κι ένα πρότυπο. Ο Ντε Γκολ ήταν ένα πρότυπο ευρωπαϊκό. Ο Μιτεράν ήταν πρότυπο σε άλλο πεδίο. Ηταν ο πιο μορφωμένος, ο πλέον που κρατούσε τις αποστάσεις χωρίς να χάνει την οικειότητα. Αλλά δεν  μπορούσες να χτυπήσεις τον Μιτεράν στην πλάτη. Αντιθέτως, μπορούσες να το κάνεις με τον Σαρκοζί, να του χτυπήσεις την πλάτη. Κι αυτό τον έφαγε. Οπως και ότι έφυγε η γυναίκα του. Ηταν πλήγμα, μεγάλο πλήγμα, να τον εγκαταλείψει αφού βγήκε πρόεδρος. Γι΄αυτό και αναζήτησαν την Κάρλα, εσπευσμένως.
Αριστερός είναι αυτός που κάνει αριστερά πράγματα και όχι αυτός που λέει ότι είναι. Τι αριστερό έχει κάνει σήμερα η κυβέρνηση; Μόνον το σύμφωνο συμβίωσης έχει κάνει, αλλά όχι τον γάμο. Ούτε τζαμί, ούτε αποτεφρωτήριο. 
Ξέρετε μια δημοκρατία πρέπει να έχει και κυβέρνηση και αντιπολίτευση και κόμματα δημοκρατικά. Να ενδιαφέρονται για τον τόπο και όχι για την καρέκλα.
Γνωρίζω τον Κυριάκο Μητσοτάκη από παιδί. Τότε, στην εσωκομματική αντιπαράθεση στη Νέα Δημοκρατία είχα επέμβει και είχα μιλήσει υπέρ του. Του έχω εμπιστοσύνη. Αλλά δεν έγινα δεξιά. Είμαι πάντα αριστερή. 
Ξέρετε κάτι, αν διευθύνουν οι ανίκανοι, φταίνε οι ικανοί. Κι αν διευθύνουν οι ανάξιοι, τότε φταίει η γενική απαξίωση».


\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



Ζ. Λιβανελί: Πώς να γίνει τζαμί η Αγια-Σοφιά ;

Ζ. Λιβανελί: Πώς να γίνει τζαμί η Αγια-Σοφιά αφού χτίστηκε 100 χρόνια πριν εμφανιστεί το Ισλάμ;


«Ταξιδεύω στην Ελλάδα 40 χρόνια. Χθες, όμως, είχα τόση ένταση όταν ανέβηκα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα. Ένιωσα πως προσγειώθηκα στον παράδεισο.…

Ζ. Λιβανελί: Πώς να γίνει τζαμί η Αγια-Σοφιά αφού χτίστηκε 100 χρόνια πριν εμφανιστεί το Ισλάμ;

«Ταξιδεύω στην Ελλάδα 40 χρόνια. Χθες, όμως, είχα τόση ένταση όταν ανέβηκα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα. Ένιωσα πως προσγειώθηκα στον παράδεισο. Πρέπει να αναγνωρίζετε την αξία της ηρεμίας στην οποία ζείτε».
Ο Τούρκος Ζουλφί Λιβανελί, πρώτης γραμμής ποιητής, πεζογράφος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μουσικοσυνθέτης (το «Λέι λιμ λέι» του, έχει πλέον τη φήμη και το κύρος ενός παλλαϊκού τουρκικού και μεσογειακού ύμνου που έχει ακουστεί σε όλο τον πλανήτη) απέφυγε να απαντήσει στην τελευταία ερώτηση του πολυπληθέστατου ακροατηρίου του, στη 14η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης: Φοβάστε για το επερχόμενο στην Τουρκία;
«Υπάρχουν τελευταία έντονες εθνικιστικές αντιθέσεις στην Τουρκία. Στα 1924, με την ίδρυση του τουρκικού κράτους είπαν ότι όσοι ζουν σ’ αυτόν τον τόπο, είναι Τούρκοι. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, όμως, ήρθαν στην περιοχή πολλοί άνθρωποι από παντού. Έφεραν τη δική τους κουλτούρα, τις θρησκείες, τις συνήθειες τους και πρέπει να το πούμε: αυτοί είναι Τούρκοι, αυτοί Κούρδοι, αυτοί Λαζοί. Οι λαοί της Ανατολής είναι κατά κύριο λόγο αγρότες και στρατιώτες. Η κύρια δύναμη είναι τα Βαλκάνια» είπε μόνον και συνέχισε να μιλά μειλίχια, ανατολίτικα, με παραβολές και παραμυθίες.
«Τους καιρούς της εξέγερσης στο Ταξίμ, ξενυχτούσα κι εγώ με τα παιδιά στο πάρκο Γκεζί. Τραγουδούσαμε όλοι μαζί τα τραγούδια μου, κάποια και στα ελληνικά. Ένιωθα πως κάναμε ξανά τη “στάση του Νίκα”» είπε ο Λιβανελί και ανέσυρε ένα ακόμη βιβλίο του, για παιδιά αυτή τη φορά -κυκλοφορεί κι αυτό σε ελληνική μετάφραση απ’ τις εκδόσεις «Πατάκη» με τον τίτλο «Τα παιδιά του τελευταίου νησιού».
«Το βιβλίο μιλά για έναν δικτάτορα -μια φορά κι έναν καιρό- που έκοψε όλα τα δέντρα σ’ ένα νησί που έμοιαζε με παράδεισο και η γαλήνη της μικρής κοινωνίας του νησιού, που βασιζόταν στην απλότητα του τρόπου ζωής και στον σεβασμό των ορίων μεταξύ ανθρώπου και οικοσυστήματος ανατράπηκε. Κι όλα αυτά απ΄ τον δικτάτορα που εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες των ίδιων των κατοίκων του νησιού. Αλλά βέβαια, αυτό είναι ένα παραμύθι» είπε αντί να απαντήσει στην ερώτηση που του τέθηκε από το ακροατήριο αν το βιβλίο του είναι ένα προσωπικό μανιφέστο για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Τουρκία κι αν κοινός παρονομαστής όλων είναι η αμάθεια των λαών.
«Δημιουργό σπανιότατο, αναγεννησιακό εξ Ανατολών ουμανιστή, διεθνιστή και υποδειγματικού τύπου homo universalis του καιρού μας» τον χαρακτήρισε νωρίτερα στην αναλυτική εισήγηση του ο συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης προλογίζοντας το νέο του βιβλίο με τον προκλητικό για τους Τούρκους εθνικιστές τίτλο «Οτέλ Κονσταντίνιγε» που εκδόθηκε στην Τουρκία το 2015 και φέτος κυκλοφορεί η ελληνική του μετάφραση από τις εκδόσεις «Πατάκη». Με αυτή την αφορμή βρέθηκε ο Ζουλφί Λιβανελί στην 14η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης. Βιβλίο «μουσκεμένο από το ιστορικό παρελθόν της Κωνσταντινούπολης, χωρίς προκαταλήψεις αλλά με τη διάθεση να συμφιλιώσει τρόπον τινά την ιστορική διάσταση ή την πολλαπλά φορτισμένη αντίθεση ανάμεσα στο αυτοκρατορικό Βυζάντιο και το χαλιφάτο της οθωμανικής περιόδου και να κατευθύνει τον προσανατολισμό του αναγνώστη, του σύγχρονου Τούρκου ή Έλληνα, σ’ ένα πεδίο ουδέτερο, ένα πεδίο συμφιλίωσης. 
Το «μυθιστόρημα Πόλης» 
(της Κωνσταντινούπολης, της Constqntinople της Κονσταντίνιγε, της Ιστανμπούλ), 
το πολυδαίδαλο και πολυπρόσωπο μακροσκελές αφήγημα επιχειρεί με την «ειρηνοποιητική» διάθεση του συγγραφέα 
να άρει προκαταλήψεις και να επαναπροσδιορίσει τη συναισθηματική και την ιστορική ματιά, από την εδώ ή την εκεί μεριά» έλεγε ο Θωμάς Κοροβίνης που τον προσφώνησε «αδελφέ μου» κι ο Λιβανελί σχολίασε πως «ο Θωμάς με ξέρει καλύτερα από μένα».
«Η πόλη που ζω είναι Βυζαντινή κι εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί της» συνέχισε ο Λιβανελί. «Παρ’ όλο που δεν πιστεύω σ’ αυτό που λένε μετενσάρκωση,  πιστεύω πολύ στην πολιτιστική μετενσάρκωση. 
Νιώθω να φέρω το Βυζάντιο μέσα μου. Στο “Οτέλ Κονσταντίνιγε” τα εξηγώ όλα αυτά. Ήθελα να προβληματιστούν με τις αναφορές αλλά κάποιοι γκρίνιαξαν με τον τίτλο. Μα στα οθωμανικά βιβλία ο Μωάμεθ αποκαλεί την Πόλη Κωνσταντίνια. Το Ινσταμπούλ που θέλουν να επιβάλουν ως πιο τούρκικο, είναι ακόμα πιο ελληνικό- Εις την πόλιν. Είναι οι ίδιοι που θέλουν να γίνει η Αγια – Σοφιά τζαμί. Μα πώς να γίνει τζαμί αφού χτίστηκε 100 χρόνια προτού εμφανισθεί το Ισλάμ;
Η ενέργεια της Πόλης -όπως και να την πούμε- δεν αλλάζει. Στην Κωνσταντινούπολη μέχρι το 2010 εκδίδονταν εφημερίδες σε 26 γλώσσες. Τώρα πια όχι. Τι κρίμα! Χάσαμε τον κοσμοπολιτισμό μας. 
Στην Κωνσταντινούπολη έζησαν 26 διαφορετικοί λαοί, γλώσσες, κουλτούρες, κουζίνες. Έχουν αναμιχθεί όλα αυτά στους αιώνες. Δεν αλλάζουν με πρόσκαιρους εθνικισμούς.
Οι μουσουλμάνες γυναίκες προσεύχονται στο τζαμί αλλά και στις εκκλησιές και στις συναγωγές, κι όπως μού ΄λεγε η πεθερά μου «αν δεν την ακούσει την προσευχή μου ο Μωάμεθ, θα την ακούσει η Παναγιά».
ΑΠΕ

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



Δημοφιλείς αναρτήσεις