Σήμερα... 26/3

 

Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Ρουμπίνη Ρόκκου Γεωργαλά.

Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου (γαλλ. La Grèce sur les ruines de Missolonghi) είναι πίνακας του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά εμπνευσμένο από την μάχη των Ελλήνων στην τρίτη πολιορκία του Μεσολογγίου.
Εικονίζει την προσωποποίηση... της ηρωικής Ελλάδας. Φοράει ελληνική παραδοσιακή φορεσιά, ξεκούμπωτη στο στήθος. Είναι στραμμένη προς τον θεατή με τα χέρια σε στάση απόγνωσης, και το πρόσωπο σε τρία τέταρτα στραμμένο προς τα αριστερά.Στέκει όρθια επάνω στα ερείπια του Μεσολογγίου, που έχουν καταπλακώσει έναν αγωνιστή. Στο βάθος ένας μαύρος άνδρας με κίτρινο τουρμπάνι που συμβολίζει τον εχθρό καρφώνει μια σημαία στο έδαφοςΔείτε περισσότερα

— με τους Travelling Greece και Demetrios Georgalas στην πόλη Néa Smírni.

TI HTAN TO EIΚΟΣΙΕΝΑ;

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Jk Koutbest.

Giannis Koutris

24 Μαρτίου 2014 ·

25 ΜΑΡΤΙΟΥ(ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ).ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ.!!!!!!!!!
TI HTAN TO EIΚΟΣΙΕΝΑ;
ΚΑΙ ΠΩΣ;
ΝΑ ΤΟ ΞΕΧΑΣΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ!
ΠΩΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ!
Ο ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΕΙ ΠΩΣ!
ΚΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ 21 ΟΥ ΑΙΩΝΑ
ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΝΤΕΝΑ ΝΑ ΤΟ ΠΙΑΣΕΙ;
ΣΕ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ!....
❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀
ΕΙΚΟΣΤΗ ΠΕΜΠΤΗ ΜΑΡΤΙΟΥ(ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ) ΑΡ.ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ
ΜΕ ΜΙΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ,ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΕΡΙΑΖΟΥΝ,
ΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΕΜΕΙΝΑΝΕ ΒΟΥΒΟΙ,ΠΑΡΑΛΥΤΟΙ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ,
ΜΙΑ ΦΛΟΓ ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ…ΑΚΟΥΟΝΤΑΙ ΨΑΛΜΟΙ ΚΑΙ ΜΕΛΩΔΙΑ..
ΠΕΤΑΕΙ ΕΝ ΑΣΤΡΟ..ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΜΠΡΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ.
ΧΑΙΡΕ ,ΤΗΣ ΛΕΕΙ,ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΕ,ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ,ΧΑΙΡΕ!
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΣΕ.ΧΑΙΡΕ,ΜΑΡΙΑ ΧΑΙΡΕ!
ΕΠΕΡΑΣΑΝ ΧΡΟΝΟΙ ΠΟΛΛΟΙ..ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΣΑΝ ΕΚΕΙΝΗ
ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ ΠΑΛΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ..ΣΤΗΝ ΕΡΜΗ ΤΗΣ ΤΗΝ ΚΛΙΝΗ
ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ,ΟΛΑΡΦΑΝΗ,ΧΛΩΜΗ ΚΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ,
ΜΙΑ ΚΟΡΗ ΠΑΝΤΑ ΤΗΚΕΤΑΙ ,ΣΤΕΝΑΖΕΙ ΑΛΥΣΩΜΕΝΗ,
ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΤΑΡΑΓΑ,ΣΚΟΤΑΔΙ ΟΛΟΓΥΡΑ ΤΗΣ.
Η ΚΑΤΑΦΡΟΝΙΑ,Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΕΠΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΤΗΣ.
ΤΡΕΜΕΙ ΜΕ ΜΙΑΣ Η ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΠΛΑΤΗ Η ΘΥΡΙΔΑ
ΦΕΓΓΕΙ ΚΙ ΑΦΗΝΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑ ΕΝ ΑΣΤΡΟ,ΜΙΑΝ ΑΧΤΙΔ
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΣΤΑΘΗΚΕ,ΔΙΠΛΩΝΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ….
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΣΕ,ΕΛΛΑΣ ΑΝΑΣΤΑ,ΧΑΙΡΕ!!

Oι παρελάσεις της 25ης Μαρτίου

http://mikros-romios.gr/3678/25martioy/

Oι παρελάσεις της 25ης Μαρτίου

Αεροφωτογραφία από τον εορτασμό της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου 1935. Στο κέντρο η Μητρόπολη των Αθηνών.

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Παρελάσεις μαθητών, φοιτητών, στρατιωτικών αγημάτων και λαμπαδηφορίες σημειώνονται ήδη από τον 19ο αιώνα με αφορμή εθνικά, θρησκευτικά, κοινωνικά, αθλητικά κ.ά. γεγονότα. Από τα χρόνια του Όθωνα ακόμη, κυρίως σε περιόδους εθνι-κών εξάρσεων, μαθητές της Σχολής Ευελπίδων, λόχοι ευζώνων και πυροβολητών, ίλες ιππικού, ορειβατικές και πεδινές πυροβολαρχίες περιδιαβαίνουν κεντρικά σημεία των Αθηνών, όπως η Μητρόπολη, το Σύνταγμα, η πλατεία μπροστά από το Πανεπι-στήμιο ή το Ζάππειο και το Πεδίον του Άρεως και αργότερα το Παναθηναϊκό Στάδιο. Οι διάφορες στρατιωτικές μουσικές χρησιμοποιούνται για κοινωνικούς σκοπούς προς τέρψιν του κοινού ή συνοδεύουν τις παρελάσεις.
Ωστόσο, παρά τους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς και τις ατεκμηρίωτες φη-μολογίες, οι παρελάσεις στην Αθήνα, με αφορμή την 25η Μαρτίου και με τη μορφή που τις γνωρίζουμε μέχρι τις ημέρες μας, δεν υπήρξαν προϊόν κάποιου ολοκληρωτι-κού καθεστώτος. Καθιερώθηκαν το 1924 ως «Γιορτή της Δημοκρατίας», στα πρότυπα των παρελάσεων που ήδη διεξάγονταν σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες – κυρίως του Παρισιού. Με αφορμή την Εθνική Γιορτή της 25ης Μαρτίου συνδέθηκαν με την ανακήρυξη της Α’ Ελληνικής Δημοκρατίας και την ανάληψη της πρώτης Πρωθυ-πουργίας από τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου (1876-1936), τον αποκαλούμενο και «Πατέρα της Δημοκρατίας»!

Η Κυβέρνηση Παπαναστασίου μπροστά από τα Παλαιά Ανάκτορα κατά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1924, που συνέπεσε με την Ανακήρυξη της Δημοκρατίας. Εικονίζονται από αριστερά προς τα δεξιά οι Γ. Κονδύλης, Α. Παπαναστασίου, Α. Χατζηκυριάκος, Π. Αραβαντινός, Κ. Σταμούλης, Γ. Ησαΐας, Α Μπακάλμπασης, Σπ. Μελάς (διευθυντής της εφημερίδας «Δημοκρατία»). Στη δεύτερη σειρά διακρίνονται οι Ι. Λυμπερόπουλος, Α. Μητσοτάκης, Δ. Πάζης.

Η απαρχή
Ως γνωστόν ο πρώτος εορτασμός της 25ης Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στη σημερινή πλατεία Κλαυθμώνος, μπροστά από το πρώτο Παλάτι του Όθωνος, το 1838, δεκαεπτά χρόνια μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης. Ο διττός, εθνικός και θρησκευτικός, χαρακτήρας του εορτασμού αποτυπώνεται στο επίσημο κείμενο που υπέγραψε ο βασιλιάς: «Θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25ης Μαρτίου, λαμπρά καθ’ εαυτήν εις πάντα Έλληνα διά την εν αυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος διά την κατ’ αυτήν την ημέραν έναρξιν του υπέρ της ανεξαρτησίας αγώνος του Ελληνικού Εθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ».
Το ακριβέστατο πρόγραμμα του εορτασμού περιλάβανε κανονιοβολισμούς, στρατιωτική μουσική, δοξολογία στη Μητρόπολη –που ήταν ακόμη η Αγία Ειρήνη της οδού Αιόλου- ενώ τιμητικά δόθηκε στην πλατεία η ονομασία «25ης Μαρτίου», η οποία αργότερα σκεπάστηκε από το «Κλαυθμώνος» για τους γνωστούς λόγους. Πά-ντως, από τότε, με διαφορετικούς τρόπους, σε διαφορετικούς τόπους, με πρωτόκολλο και τη συμμετοχή –κυρίως– του Στρατού, μαθητών, φοιτητών και ενίοτε συντεχνιών πραγματοποιούνταν τελετές διατηρώντας τον διττό εθνικό και θρησκευτικό χαρακτή-ρα. Οι παντός είδους παρελάσεις διεξάγονταν ενώπιον του βασιλιά.

Εορτασμός της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου 1932. Κατά την τελετή των Αποκαλυπτηρίων του Αγνώστου Στρατιώτη.

Το πολιτικό σκηνικό
Τομή λοιπόν θεωρείται για τον θεσμό των παρελάσεων το έτος 1924, αφού εκείνη τη χρονιά η παρέλαση συνδέθηκε με τις πολιτικές και πολιτειακές εξελίξεις. Από τα μέσα 1923 είχε υπογραφεί η Συνθήκη της Λωζάννης, η οποία αν και σταμά-τησε τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, έθεσε τέρμα και στο όνειρο της Μεγάλης Ελλάδος βάζοντας τη χώρα σε σειρά περιπετειών. Οι Τούρκοι παίρνουν την Ανατολική Θρά-κη, την Ίμβρο και την Τένεδο, επικρατεί ένταση με την Ιταλία, απομακρύνεται ο Βα-σιλιάς Γεώργιος Β’ και αναλαμβάνει Αντιβασιλιάς ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώ-της.
Τον αρχηγό της Επαναστατικής Κυβέρνησης Νικόλαο Πλαστήρα διαδέχεται ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος αναλαμβάνει Πρόεδρος της Συντακτικής Συνέλευ-σης. Αδυνατεί να ελέγξει το πολυδιασπασμένο βουλευτικό σώμα και παραδίδει στον Γεώργιο Καφαντάρη, ο οποίος παραιτείται για να παραδώσει στον Αλέξανδρο Παπα-ναστασίου. Ο τελευταίος επιλέγει την 25η Μαρτίου, την ημέρα της εθνικής γιορτής, για να αποσπάσει Ψήφισμα της Εθνοσυνέλευσης που κήρυσσε έκπτωτη τη δυναστεία και ανακήρυσσε επισήμως τη Δημοκρατία.

Παρέλαση για την 25η Μαρτίου στην Πανεπιστημίου μπροστά στην Ακαδημία Αθηνών το 1933.

Η πρώτη στρατιωτική παρέλαση μπροστά από τα Παλαιά Ανάκτορα
Τον Μάρτιο 1924 «Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΩΡΤΑΣΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΙΝ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», όπως αναφέρει ο Τύπος της εποχής. Τότε καθιερώνονται και οι παρελάσεις μπροστά από την «πλατεία Ανακτόρων», όπως ονομαζόταν ο ευρύς χώρος όπου αργότερα ανε-γέρθηκε το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Στις 25 Μαρτίου 1924 το Υπουργικό Συμβούλιο συμμετείχε πανηγυρικά και συμβολικά στη συνεδρίαση της Εθνοσυνέ-λευσης η οποία επικύρωσε και τυπικά την ανακήρυξη της Αβασίλευτης Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Το γεγονός ανακοινώθηκε στις εφημερίδες, οι οποίες κάλεσαν τον α-θηναϊκό λαό να συμμετάσχει στη μεγάλη «Γιορτή της Δημοκρατίας», ενώ ο Υπουρ-γός Στρατιωτικών με διαταγή που εξέδωσε προς τα στρατιωτικά σώματα κανόνισε τον μεγαλοπρεπή πανηγυρισμό «του μεγαλειώδους γεγονότος της ανακηρύξεως της Δημοκρατίας»!
Ο κόσμος συγκεντρωμένος στην πλατεία Συντάγματος στράφηκε προς την οδό Αμαλίας, απ’ όπου θα περνούσε η παρέλαση. Το μεσημέρι ολόκληρο το Υπουρ-γικό Συμβούλιο κατευθύνθηκε στην πλατεία των Παλαιών Ανακτόρων. Έτσι, γύρω στις δύο το μεσημέρι ο Υπουργός των Στρατιωτικών έδωσε το σύνθημα και άρχισε η παρέλαση του Στρατού υπό τους ήχους της Μουσικής της Φρουράς που παιάνιζε ε-θνικά εμβατήρια. Επικεφαλής της παρέλασης τέθηκαν ο Διοικητής του Α’ Σώματος Στρατού και ο Διοικητής της ΙΙ Μεραρχίας με τα επιτελεία τους. Ακολουθούσαν κατά τετράδες οι ανάπηροι πολέμου, οι μαθητές της Σχολής Ευελπίδων, οι ναυτικοί δόκι-μοι και αμέσως μετά οργανωμένες στρατιωτικές μονάδες.

 

Η καθιέρωση
Παρά τους περί αντιθέτου ισχυρισμούς, οι οποίοι συχνά πυκνά βλέπουν το φως της δημοσιότητας, η πρώτη παρέλαση –με τη μορφή που αναφέρθηκε ήδη- συν-δέθηκε με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Συνδυάσθηκε βεβαίως με τον εορτασμό της εθνικής εορτής, αλλά και με την αφαίρεση των στεμμάτων από τα πηλήκια των αξιωματικών και των οπλιτών του Ελληνικού Στρατού. Ο εορτασμός ήταν τριήμερος και προέβλεπε –για πρώτη φορά– να ριχτούν 21 κανονιοβολισμοί κα-τά την ανατολή του ήλιου, στη μία το μεσημέρι και κατά τη δύση του ήλιου. Τα στρατιωτικά καταστήματα φωταγωγήθηκαν, οι στρατιωτικές μουσικές βγήκαν στους δρόμους και σειρά ακόμη εορταστικών μέτρων εφαρμόσθηκε.
Από τότε οι παρελάσεις πραγματοποιούνταν με αυστηρό πρωτόκολλο κάθε χρόνο και με τροποποιήσεις και μικρές αλλαγές. Παραδείγματος χάριν το 1926 η ε-θνική επέτειος γιορτάστηκε μεγαλοπρεπώς στο Παναθηναϊκό Στάδιο, αλλά η στρατι-ωτική παρέλαση συνδυάστηκε με τα εγκαίνια της Ακαδημίας των Αθηνών, το από-γευμα της ίδιας μέρας, στην οδό Πανεπιστημίου. Αλλά και το 1929 τα στρατεύματα παρέλασαν μπροστά από την Ακαδημία Αθηνών, προφανώς γιατί είχε καθιερωθεί να γίνεται ετησίως την 25η Μαρτίου η πανηγυρική συνεδρίασή της.

 

Από το 1932 μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη
Από την 25η Μαρτίου του 1932, όμως, οπότε και έγιναν τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη μπροστά από τα ανάκτορα, δηλαδή τη ση-μερινή Βουλή των Ελλήνων, πλέον η έναρξη της παρελάσεως της επετείου της Εθνι-κής Παλιγγενεσίας γινόταν από αυτό το σημείο, γεγονός που συνεχίζεται μέχρι και τη σημερινή εποχή.
Βεβαίως, στις περιόδους των απολυταρχικών καθεστώτων, όπως συνέβη γι’ αυτού του είδους τα καθεστώτα σε όλη τη Γη, αλλά και στη χώρα μας τα παντός εί-δους δημοφιλή γεγονότα και οι εκδηλώσεις δημόσιας ζωής έδιναν αφορμή για προ-παγάνδα και διαμόρφωση συλλογικής εικόνας σύμφωνα με τις επιθυμίες των καθε-στώτων.

Το άδοξο τέλος των ηρώων του 1821

http://www.apocalypsejohn.com/2013/03/to-adokso-telos-twn-hrwwn-tou-1821.html

Το άδοξο τέλος των ηρώων του 1821 (Η μηχανή του χρόνου)

Εναλλακτικός τίτλος: Η Πατρίς αγνωμονούσα
O Χρίστος Βασιλόπουλος και η «Μηχανή του Χρόνου» θα μας μεταφέρουν την ιστορία των «ξεχασμένων» αγωνιστών του ʼ21, που έδωσαν ό,τι είχαν για την επανάσταση, αλλά πολύ γρήγορα αγνοήθηκαν από την ελεύθερη Ελλάδα…
Ο Νικηταράς, ο μεγάλος και ανιδιοτελής αγωνιστής, γνωστός ως «Τουρκοφάγος», που πρωτοστάτησε στη μάχη στα Δερβενάκια, όπου και έσπασε 3 σπαθιά με την ορμητικότητά του, τα χρόνια του Όθωνα κατηγορήθηκε για συνωμοσία κατά του βασιλιά, φυλακίστηκε και εξορίστηκε στην Αίγινα. Στη φυλακή βασανίστηκε άγρια και έχασε το φως του. Όταν αφέθηκε πια ελεύθερος, η υγεία του είχε κλονιστεί σοβαρά. Πέθανε πάμπτωχος και λησμονημένος, έχοντας αναγκαστεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του να ζητιανεύει για να βγάλει τα προς το ζην.
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο γενναίος πολεμιστής που λόγω της έντονης προσωπικότητάς του ήρθε σε σύγκρουση με σημαντικούς πολιτικούς της εποχής, γεγονός που οδήγησε σε συνεχείς προσπάθειες για την εξόντωσή του. Κατηγορήθηκε για συνεργασία με τον εχθρό, φυλακίστηκε και τελικώς δολοφονήθηκε με βάναυσο τρόπο. Οι δολοφόνοι του πέταξαν το σώμα του από την Ακρόπολη και εμφάνισαν την υπόθεση ως απόπειρα δραπέτευσης.
Η Μπουμπουλίνα, η μεγάλη καπετάνισσα, έδωσε την περιουσία της για τον αγώνα, και θρήνησε ένα γιο στην επανάσταση. Θύμα και αυτή του εμφυλίου πολέμου αποσύρθηκε στις Σπέτσες, όπου έπεσε θύμα δολοφονίας από την οικογένεια της γυναίκας που ερωτεύτηκε ο γιός της. Η ελληνική πολιτεία έκλεισε την υπόθεση και δεν αναζήτησε τους δράστες.
Τέλος, η ιστορία της Μαντώς Μαυρογένους, της ευγενικής και ρομαντικής ηρωίδας του αγώνα, που έδωσε τα πάντα για την επανάσταση και βίωσε ένα θυελλώδη έρωτα με τον Δημήτριο Υψηλάντη στα πεδία των μαχών, ο οποίος όμως έληξε άδοξα βυθίζοντας την ίδια στην κατάθλιψη. Η μεγάλη ηρωίδα αναγκάστηκε να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής της πάμπτωχη, ξεχασμένη και παραγκωνισμένη από την ίδια της την οικογένεια.

Η συνέχεια στην πηγή

Α. ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ "Η Προσευχή του Διάκου"

Α. ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ "Η Προσευχή του Διάκου"
την παραμονή της μάχης της Αλαμάνας
ΠΙΝΑΚΑΣ Κ ΠΑΡΘΕΝΗΣ "Αποθέωση του Αθανασίου Διάκου" (1931). Ελαιογραφία
Ήτανε νύχτα. Τα βουνά, οι λαγκαδιές, τα δένδρα,
οι βρύσες, τ' αγριολούλουδα, ο ουρανός, τ' αγέρι,
στέκουν βουβά ν' ακούσουνε την προσευχή του Διάκου.
« Όταν η μαύρ' η μάνα μου, εμπρός σε μιαν εικόνα,
Πλάστη μου, μ' εγονάτιζε με σταυρωτά τα χέρια
καί μώλεγε να δεηθώ για κειούς, που το χειμώνα
σα λύκοι ετρέχαν στα βουνά με χιόνια, μ' αγριοκαίρια,
για να μη ζούνε στο ζυγό, ένιωθα τη φωνή μου
να ξεψυχάη στα χείλη μου, εσπάραζε η καρδιά μου,
μου ετρέμανε τα γόνατα, σα νά 'θελε η ψυχή μου
να φύγη με τη δέηση από τα σωθικά μου.
Ύστερα μούλεγε κρυφά να Σου ζητώ τη χάρη
και να μ'αξιώσης μια φορά ένα σπαθί να ζώσω
και να μην έρθη ο θάνατος να μ'εύρη να με πάρη,
πρίν πολεμήσω ελεύθερος, για Σέ πριν το ματώσω.
Πατέρα παντοδύναμε, άκουσες την ευχή μου•
μου φύτεψες μέσ' στην καρδιά αγάπη, πίστη, ελπίδα,
έδωκες μια αχτίδα Σου αθέρα στο σπαθί μου
και μού'πες: Τώρα πέθανε για Με, για την Πατρίδα.
Έτοιμος είμαι, Πλάστη μου! Λίγες στιγμές ακόμα
και σβηώνται τ' άστρα Σου για με. Για με θα σκοτειδιάση
τ' όμορφο γλυκοχάραμα. Θα μου κλειστή το στόμα,
που εκελαηδούσε στα βουνά, στη ρεματιά, στη βρύση•
θα μαραθούν τα πεύκα μου. Αραχνιασμέν' η λύρα,
που μου ήταν αδερφοποιητή κι όπου μ' εμέ στη φτέρη
αγκαλιασμένη επλάγιαζε, τώρα θα μείνη στείρα
καί στ' άψυχο κουφάρι της θα να βογγάη τ' αγέρι.
Όλα τ' αφήνω με χαρά, χωρίς ν' αναστενάξω.
Και τό'χω περηφάνεια μου, που εδιάλεξες εμένα
αυτήν την έρμη την ποριά με το κορμί να φράξω.
Ευχαριστώ Σε, Πλάστη μου! Δε θα χαθούν σπαρμένα
και δε θα μείνουν άκαρπα τ' άχαρα κόκκαλά μου.
Ευλόγησέ τηνε τη γη, οπού θα μ' αγκαλιάση
και στοίχειωσε κάθε σπειρί από τα χώματα μου,
να γένη αδιάβατο βουνό το μνήμα του Θανάση.
Θέ μου! ξημέρωσέ τηνε την αυριανή τη μέρα!
Θα μας θυμάτ' η Αρβανιτιά και θα την τρώ' η ζήλεια.
Θα χλιμιντράνε τ' άλογα, θα καίνε τον αγέρα
με τ' άγρια τα χνώτα τους γκέκικα καριοφίλια,
θα γίνουν πάλι τα Θερμιά λαίμαργη καταβόθρα.
Χιλιάδες ήρθαν θερισταί και Χάρος οργοτόμος,
μουγκρίζουν, φοβερίζουνε, πως δε θα μείνη λώθρα
σ' αυτήν τη δύστυχη τη γη, φωτιά, δρεπάνι, τρόμος.
Κι εμείς θα πάμε με χαρά σ' αυτόν τον καταρράχτη.
Επάνωθέ μας θά'σαι Σύ, και τα πατήματα μας
θα νά'χουνε για στήριγμα τη φοβερή τη στάχτη,
πώμεινε σπίθ'ακοίμητη βαθιά στα σωθικά μας.
Δυνάμωσέ μας, Πλάστη μου! Για ν' ακουστή στη Δύση,
πως δεν απονεκρώθηκε και πως θ' ανθοβολήση
τώρα με τα Μαγιάπριλα ή δουλωμένη χώρα.
Ευλογημέν' η ώρα!»
Έσκυψ' ο Διάκος ως τη γη, έσφιξε με τα χείλη
κι εφίλησε γλυκά γλυκά το πατρικό του χώμα.
Έβραζε μέσα του η καρδιά και στα ματόκλαδά του
καθάριο, φωτοστόλουστο, ξεφύτρωσ' ένα δάκρυ...
Χαρά στο χόρτο πώλαχε να πιη σε τέτοια βρύση.
Πλαγιάζει ο λεονταρόψυχος! Τα νιάτα, η θωριά του,
τ' αστέρια βλέπουν με χαρά και κάπου κάπου αφήνουν
κρυφά το θόλο τ' ουρανού για να διαβούν σιμά του.
Μοσχοβολάει τριγύρω του και τον σφιχταγκαλιάζει
στον κόρφο της η άνοιξη, σα νά'τανε παιδί της•
Χαρούμενα τα λούλουδα φιλούν το μέτωπο του.
χάνει με μιας την ασχημιά και την ταπεινοσύνη
ο έρμος ο αζώηρος, η ποταπή η λαψάνα,
γλυκαίνει το χαμαίδρυο, στου χαμαιλειού τη ρίζα
αποκοιμιέται ο θάνατος και το περιπλοκάδι,
που πάντα κρύβεται δειλό και τ' άπλερο κορμί του
αλλού στυλώνει το φτωχό, δυναμωμένο τώρα
τρελλό, περηφανεύεται και θέλει να κλαρώση
στ'ανδρειωμένο μέτωπο για ν' ακουστή πως ήταν
στη φοβερή παραμονή μια τρίχ' απ' τα μαλλιά του.

Πλαγιάζει ο λιονταρόψυχος! Του ύπνου του οι ώραις
όσο κι'αν φύγουν γρήγορα, μεσότοιχο θα γένουν
ν'αποστομώσουν το θολό, τ' αγριωμένο κύμα
του χρόνου που μας έπνιξε. Μ' εκείνην την ρανίδα
πώσταξ' από τα μάτια του θα ξεπλυθή η μαυράδα,
που ελέρωνε της μοίρας μας το νεκρικό δεφτέρι.
Ο Διάκος στο κρεββάτι του, ζωσμένος τη φλοκάτη,
σαν αητός μες στη φωλιά, ολάκερο ένα γένος
έκλωθ' εκείνην την βραδιά. Όταν προβάλ'η μέρα,
θα νάβγουν τ' αητόπουλα με τροχισμένα νύχια,
με θεριεμμένα τα φτερά, ν'αρχίσουν το κυνήγι...
Πλάστη μεγαλοδύναμε! Αξίωσέ μας όλους,
πριν μας σκεπάση η μαύρη γη, στα δουλωμένα πλάγια
να κοιμηθούμε μια νυχτιά τον ύπνο του Θανάση!

25 Μαρτίου 1838, καθιερώνεται ο εορτασμός

25 Μαρτίου 1838, καθιερώνεται ο εορτασμός της ελληνικής επανάστασης και ορίστηκε σαν μέρα αργίας και εθνικής εορτής ...
Η Ελληνική Επανάσταση ή Επανάσταση του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με σκοπό την απελευθέρωση του έθνους από τον οθωμανικό ζυγό και τη δημιουργία ανεξάρτητου εθνικού κράτους.
Οι απαρχές του ελληνικού εθνικού κινήματος βρίσκονται στην ώριμη φάση του νεοελληνικού Διαφωτισμού, περί το 1800. Η επανάσταση οργανώθηκε από μία συνωμοτική οργάνωση που ιδρύθηκε το 1814, τη Φιλική Εταιρία. Την άνοιξη του 1821 οι Φιλικοί δημιούργησαν πολλές επαναστατικές εστίες από την Μολδοβλαχία μέχρι την Κρήτη. Οι περισσότερες από αυτές έσβησαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, όμως οι επαναστάτες κατάφεραν να υπερισχύσουν στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και σε πολλά νησιά του Αιγαίου και να κατανικήσουν τις στρατιές που έστειλε εναντίον τους ο Σουλτάνος τα δύο επόμενα χρόνια. Οι Έλληνες οργανώθηκαν πολιτικά και συνέστησαν προσωρινή κεντρική διοίκηση, η οποία επέβαλε την εξουσία της στους επαναστατημένους μετά από δύο εμφυλίους πολέμους. Οι οθωμανικές δυνάμεις με τη συνδρομή του Ιμπραήμ πασά κατάφεραν να περιορίσουν σημαντικά την επανάσταση, αλλά η πτώση του Μεσολογγίου το 1826 σε συνδυασμό με την ήττα του Ιμπραήμ στη Μάνη και το κίνημα του Φιλελληνισμού, συνέβαλαν στη μεταβολή της διπλωματικής στάσης των ευρωπαϊκών μεγάλων δυνάμεων, που είχαν αντιμετωπίσει με δυσαρέσκεια το ξέσπασμα της επανάστασης. Η διπλωματική ανάμιξη της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας και η ένοπλη παρέμβασή τους με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου και το ρωσοτουρκικό πόλεμο συνέβαλαν στην επιτυχή έκβαση του αγώνα των Ελλήνων, αναγκάζοντας την Πύλη να αποδεχθεί την ήττα της. Μετά από μια σειρά διεθνών συνθηκών από το 1827 και εξής, η ελληνική ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε το 1830 και τα σύνορα του νέου κράτους οριστικοποιήθηκαν το 1832.

Το σύνθημα της επανάστασης, "Ελευθερία ή Θάνατος", έγινε το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας και από το 1838 η 25η Μαρτίου, επέτειος εορτασμού της έναρξής της επανάστασης, καθιερώθηκε ως ημέρα εθνικής εορτής και αργίας.

http://el.wikipedia.org/wiki/Ελληνική_Επανάσταση_του_1821

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

«Είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο "εγώ".»

«Tούτη την Πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός "εγώ", ούτε ο αδύνατος.

Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς "εγώ"; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει "εγώ". Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε "εμείς". Είμαστε στο "εμείς" κι όχι στο "εγώ".»

(Στρατηγός Ι. Μακρυγιάννης)

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Ιστορικό πρωτοσέλιδο

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Ιστορικό πρωτοσέλιδο αμερικάνικης εφημερίδας του 1821. Εκθείαζε την Ελληνική Επανάσταση την ώρα...

Το Νοέμβριο του 1823, ο Άνταμς μετέπεισε τον Πρόεδρο Μονρό, που ήταν έτοιμος να στείλει βοήθεια.

mixanitouxronou.gr

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Providence Patriot» που κυκλοφόρησε στη Νέα Υόρκη στις 15 Αυγούστου του 1821, φιλοξενούσε ένα άρθρο έκπληξη για την ελληνική επανάσταση. Το όνομα του συγγραφέα δεν αναφερόταν, αλλά πηγή του άρθρου ήταν η εφημερίδα «Charleston Courier». Ο αρθρογράφος έγραφε με έντονο λυρισμό για τον δίκαιο αγώνα των επαναστατημένων κατά του «τουρκικού δεσποτισμού». Το άρθρο στην εφημερίδα "Providence Patriot" Το άρθρο στην εφημερίδα «Providence Patriot» «Ο ελληνικός πόλεμος έχει όλους τους καρπούς της εξέλιξης και της ωριμότητας. Δεν είναι σαν το αδύναμο μίσχο της νεαπολιτάνικης ελευθερίας, που δεν έχει ούτε ρίζες ούτε δύναμη, ούτε καν την ελάχιστη ελπίδα για άνθος ή καρπό. Είναι ριζωμένος βαθιά στα αιματοβαμμένα έγκατα του τούρκικου δεσποτισμού». Ο αμερικανός αρθρογράφος συνδέει τον ξεσηκωμό του λαού με τις ιστορικές ρίζες του που προέρχονται απευθείας από την αρχαία ελλάδα : «Ξεκινά απ’ το χώμα μία καλλιέργεια πολέμου, όπως αυτή του Κάδμου, ενώ οι δάφνες της Ίδας και του Ολύμπου λυγίζουν το πανύψηλο κορμί τους, για να τιμήσουν τους σωτήρες της αρχαίας ελευθερίας». Ο συντάκτης του φλογερού κειμένου επισημαίνει την χριστιανική ταυτότητα των εξεγερμένων ως ένα στοιχείο που επηρεάζει την Ευρώπη των ισχυρών. «Η θρησκεία χωρίζει τους αντιπάλους και ξεπερνά τη δύναμη της επανένωσης. Ο Τούρκος, τυφλωμένος από την οργή του, ενισχύει τη φλόγα που μέλλει να τον κατασπαράξει. Και με τις θηριωδίες του εναντίον της χριστιανικής εκκλησίας, αυξάνει την όρεξη της Αυστρίας και του Τσάρου». Ο αρθρογράφος αναφέρεται στην «νεαπολιτάνικη ελευθερία», δηλαδή την αποτυχημένη επανάσταση του 1820 στην Ιταλία. Οι Ναπολιτάνοι ξεσηκώθηκαν εναντίον του Βασιλιά, αλλά η επανάσταση καταπνίγηκε από τις δυνάμεις της Ιερής Συμμαχίας, που αποτελούνταν από την αυτοκρατορία της Αυστρίας, της Ρωσίας και το Βασίλειο της Πρωσίας. Ούτε 40 μέρες δεν πέρασαν από τη δημοσίευση του άρθρου, όταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης κατέλαβε την Τριπολιτσά στις 23 Σεπτεμβρίου του 1821. Ήταν η πιο σημαντική στρατιωτική επιτυχία των Ελλήνων. Οι Αμερικάνοι φιλέλληνες Τζον Κουίνσι Άνταμς Τζον Κουίνσι Άνταμς Οι Αμερικάνοι αντιμετώπιζαν με μεγάλη συμπάθεια οποιοδήποτε έθνος προσπαθούσε να αποκτήσει την ανεξαρτησία του. Άλλωστε δεν είχαν περάσει ούτε 50 χρόνια απ’ τη δική τους επιτυχημένη επανάσταση, του 1776. Τα νέα της ελληνικής επανάστασης έγιναν αποδεκτά με ενθουσιασμό από τον αμερικάνικο λαό, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πόλεμο ανεξαρτησίας. Η Ελλάδα έφερνε μαζί της τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, που γοήτευε τους ξένους και ιδιαίτερα τις ανώτερες τάξεις. Οι Έλληνες είχαν αντιληφθεί τη συμπάθεια των Αμερικανών και δεν την άφησαν ανεκμετάλλευτη. Στις 25 Μαρτίου του 1821, ο Πέτρος Μαυρομιχάλης έστειλε επιστολή στον Γραμματέα της Κυβέρνησης και μετέπειτα Πρόεδρο, Τζον Κουίνσι Άνταμς, με την οποία ζητούσε τη βοήθεια της Αμερικής: «Οι αρετές σας, Αμερικάνοι, είναι πολύ κοντά στις δικές μας, αν και μας χωρίζει μεγάλη θάλασσα. Σας νιώθουμε πιο κοντά από τις γειτονικές μας χώρες και σας θεωρούμε φίλους, συμπατριώτες και αδελφούς, γιατί είστε δίκαιοι, φιλάνθρωποι και γενναίοι. Μην αρνηθείτε να μας βοηθήσετε!» Ο Μαυρομιχάλης δεν ήταν ο μοναδικός Έλληνας που επικοινώνησε με Αμερικανούς. Ο Αδαμάντιος Κοραής αλληλογραφούσε με τον Τόμας Τζέφερσον από την εποχή που ο τελευταίος ήταν πρέσβης στη Γαλλία, το 1785. Επιστολή του Κοραή από τον Ιούλιο του 1823, έγραφε: «Βοηθήστε μας, τυχεροί Αμερικάνοι. Δεν ζητάμε ελεημοσύνη, αλλά σας δίνουμε την ευκαιρία να αυξήσετε τη δική σας καλοτυχία». Το πολιτικό παρασκήνιο. Ο φόβος της Ρωσίας Η αμερικάνικη κυβέρνηση είχε διχαστεί, καθώς εκτός από τους υποστηρικτές της ελληνικής επανάστασης, υπήρχαν και εκείνοι που δεν Πρόεδρος Μονρό Πρόεδρος Μονρό ήθελαν να αναμιχθούν στην Ευρώπη. Θεωρούσαν ότι πρώτα έπρεπε να βοηθήσουν οι κοντινότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίες μάλιστα δεν φαίνονταν πολύ πρόθυμες. Οι Αμερικάνοι φοβόντουσαν τη Ρωσία, γιατί πίστευαν ότι υπήρχε μεγάλος κίνδυνος να προσαρτήσει την Ελλάδα, αφού τη βοηθούσε να ανεξαρτητοποιηθεί από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δεν ήθελαν να θυσιάσουν χρήμα και ανθρώπινες ζωές για να ενισχύσουν την αντίπαλη δύναμη. Ο Τζον Κουίνσι Άνταμς, που δέχτηκε την επιστολή του Πέτρου Μαυρομιχάλη, ήταν και ο άνθρωπος που σταμάτησε κάθε προσπάθεια της αμερικάνικης κυβέρνησης να στείλει βοήθεια στην Ελλάδα. Δεν ήθελε να διαταράξει τις σχέσεις με την Τουρκία και θεωρούσε ότι η υποστήριξη του ελληνικού αγώνα ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου εναντίον της Τουρκίας. Τον Νοέμβριο του 1823, ο Άνταμς μετέπεισε τον Πρόεδρο Μονρό, που ήταν έτοιμος να στείλει βοήθεια. Ένα μήνα αργότερα, το Δεκέμβριο του 1823, ψηφίστηκε το «Δόγμα Μονρό», με το οποίο η Αμερική υποσχόταν να μην αναμιχθεί στα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα και αναγνώριζε τις κυβερνήσεις ως είχαν. Οποιαδήποτε βοήθεια επρόκειτο να στείλει η Αμερική στη Ελλάδα θα ήταν αποτέλεσμα ιδιωτικών κινητοποιήσεων και όχι κυβερνητικής εντολής. Αμερικανοί εθελοντές στο πλευρό της Ελλάδας Σάμουελ Χάου Σάμιουελ Χάου Το άρθρο της 15ης Αυγούστου στην εφημερίδα «Providence Patriot» αποδεικνύει την φιλελληνική στάση της αμερικανικής κοινής γνώμης. Όπως βέβαια το αποδεικνύουν και οι Αμερικάνοι εθελοντές που πολέμησαν στην Ελλάδα για την απελευθέρωση. Ο πρώτος εθελοντής ήταν ο Τζορτζ Τζάρβις που ταξίδεψε στην Ελλάδα το 1822 και πολέμησε μέχρι και το θάνατό του, τον Αύγουστο του 1828. Ο Τζάρβις έγινε γνωστός ως Καπετάν Γιώργης Ζέρβας και ενέπνευσε πλήθος Αμερικάνων να ακολουθήσουν το παράδειγμά του. Το 1824 έφτασε στην Ελλάδα ο Τζόναθαν Μίλερ που συμμετείχε στην Έξοδο του Μεσολογγίου και εκθείασε το θάρρος των αγωνιστών σε κείμενά του. Ο Μίλερ υιοθέτησε ένα Ελληνόπουλο, τον Λουκά, ο οποίος σπούδασε στην Αμερική και έγινε ο πρώτος γερουσιαστής ελληνικής καταγωγής. Ίσως ο πιο γνωστός Αμερικάνος φιλέλληνας ήταν ο γιατρός Σάμιουελ Χάου, που ίδρυσε νοσοκομείο στην Αίγινα και σχολείο για τυφλούς στην Κόρινθο. Ένας μακρινός συγγενής του Προέδρου Τζορτζ Ουάσινγκτον, ο Γουίλιαμ Ουάσινγκτον, πολέμησε και πέθανε στο Παλαμήδι. Η επιστολή του Κολοκοτρώνη Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης Η υποστήριξη των Αμερικάνων εξασθένησε με το πέρασμα των χρόνων, καθώς παρακολουθούσαν τις εσωτερικές διαμάχες των Ελλήνων. Στις 5 Ιουλίου του 1826, ο Κολοκοτρώνης συνέθεσε επιστολή που δημοσιεύτηκε στις αμερικάνικες εφημερίδες: «Η Ελλάδα είναι ευγνώμων για τη φιλανθρωπία των χριστιανών αδελφών μας, που μοιράζονται τον αγώνα μας και υποστηρίζουν με τα χρήματά τους τον πόλεμο για την ανεξαρτησία. Οι Έλληνες είναι αποφασισμένοι να ζήσουν ή να πεθάνουν ελεύθεροι και δεν φοβούνται να χύσουν το αίμα τους ή το θάνατο των παιδιών και των γυναικών τους. Είναι έτοιμοι να δεχτούν τον θάνατο αντί τη σκλαβιά και τώρα, πιο πολύ από ποτέ, είναι ενωμένοι εναντίον των Τούρκων. Μην σταματήσετε να συνεισφέρετε. Βοηθάτε την ανθρωπότητα και κάνετε το θέλημα του Θεού». Το άρθρο του «Providence Patriot» προέρχεται από την ιδιωτική συλλογή του Β.Ηλιόπουλου. Τον ευχαριστούμε για την ευγενική παραχώρηση του υλικού....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/istoriko-protoselido-amerikanikis-efimeridas-tou-1821-ekthiaze-tin-elliniki-epanastasi-tin-ora-pou-kolokotronis-poliorkouse-tin-tripolitsa-i-kivernisi-tous-omos-emine-sta-logia/

ο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Providence Patriot» που κυκλοφόρησε στη Νέα Υόρκη στις 15 Αυγούστου του 1821, φιλοξενούσε ένα άρθρο έκπληξη για την ελληνική επανάσταση. Το όνομα του συγγραφέα δεν αναφερόταν, αλλά πηγή του άρθρου ήταν η εφημερίδα «Charleston Courier». Ο αρθρογράφος έγραφε με έντονο λυρισμό για τον δίκαιο αγώνα των επαναστατημένων κατά του «τουρκικού δεσποτισμού»....

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/istoriko-protoselido-amerikanikis-efimeridas-tou-1821-ekthiaze-tin-elliniki-epanastasi-tin-ora-pou-kolokotronis-poliorkouse-tin-tripolitsa-i-kivernisi-tous-omos-emine-sta-logia/

Σήμερα ... 25/3

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ