Σήμερα... 9/5

πλεκτά μαξιλαράκια

 Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα άλμπουμ.

+53

 
 
 
 
 




 Ο χρήστης ‎ابداعات يدوية‎ πρόσθεσε 56 νέες φωτογραφίες.

11 Μαΐου 2016

تحياتى Fatma Ahmed

Χαιρετισμούς φατμά ahmed

Εκφραστείτε!

Να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Να τολμάμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους  
Πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη να μην τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. 
Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει ... 
Το να τολμάμε τη σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.

Να συγχωρούμε, όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας. Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα. To παν είναι πως μεταφράζουμε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Η ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που πάει να πει, ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας. Τελικά αν κάπου «πέσαμε έξω» με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την άγνοιά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.

— με Babbis Kyriakidis, Δώρα Φιλιπποπούλου, ΔΩΡΑ και Anna Tzimourta

Ελαιόλαδο ή σπορέλαια;

Ελαιόλαδο ή σπορέλαια; 3 μύθοι για το ελαιόλαδο και τα σπορέλαια

Ο λόγος για «τη μάχη του τηγανιού» και τον ανταγωνισμό των δύο πιο «πολυσυζητημένων» ελαίων του πιάτου μας. Το ελαιόλαδο ως βασικό συστατικό της Μεσογειακής διατροφής προωθείται από τους επιστήμονες υγείας ως το ιδανικό και μοναδικό λίπος της διατροφής και τα σπορέλαια έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο γρήγορο φαγητό αλλά και στο πιάτο μας λόγω χαμηλού κόστους.

Ώρα, λοιπόν, να σπάσουμε 3 μύθους σύγκρισης των δύο ελαίων.
“Τα σπορέλαια έχουν λιγότερες θερμίδες από το «βαρύ» ελαιόλαδο”
Τα έντονα χαρακτηριστικά του ελαιόλαδου όπως η παχύρρευστη υφή παραπλανούν πολύ κόσμο, στις ημέρες μας, ο οποίος θεωρεί πως δίνει και περισσότερες θερμίδες συγκριτικά με έλαια όπως το καλαμποκέλαιο ή το ηλιέλαιο.

Η αλήθεια είναι πως όλα τα έλαια ανεξάρτητα από τα οργανοληπτικά τους χαρακτηριστικά αποδίδουν 9 θερμίδες ανά γραμμάριο. Αυτό σημαίνει πως μια κουταλιά της σούπας ηλιέλαιο έχει ακριβώς τις ίδιες θερμίδες με μία κουταλιά της σούπας ελαιόλαδο (135 θερμίδες).

“Το ελαιόλαδο είναι πιο δύσπεπτο συγκριτικά με τα σπορέλαια”
Οι φήμες για τα «ελαφριά» σπορέλαια και η πραγματικά έντονη γεύση του ελαιόλαδου συχνά μας παγιδεύουν στην ιδέα πως το στομάχι μας τα επεξεργάζεται με διαφορετικό τρόπο. Στην πραγματικότητα, το ελαιόλαδο φαίνεται το ίδιο φιλικό στην πέψη του ανθρώπινου σώματος εφόσον ο βαθμός αφομοίωσης του αγγίζει το 98%, απορροφώντας το μεγαλύτερο ποσοστό των θρεπτικών συστατικών. Με άλλα λόγια το ελαιόλαδο αν και «βαρύτερο» σε γεύση πέπτεται με τον ίδιο τρόπο όπως τα άλλα έλαια.

“Σπορέλαιο: ο φίλος του τηγανιού;”
Οι υψηλές θερμοκρασίες του τηγανίσματος αλλοιώνουν την ποιότητα οποιουδήποτε ελαίου μέσω της διαδικασίας της οξείδωσης, με αποτέλεσμα να παράγονται ενώσεις (υπεροξείδια και πολυμερή) που σχετίζονται με προβλήματα υγείας. Η αλλοίωση είναι ανάλογη της θερμοκρασίας τηγανίσματος και εξαρτάται από την ποιότητα του ελαίου.

Συγκεκριμένα, τα μονοακόρεστα «καλά» λιπαρά και τα αντιοξειδωτικά του ελαιόλαδου εκτός από την καρδιά μας, προστατεύουν και την αλλοίωση του συγκεκριμένου ελαίου στις υψηλές θερμοκρασίες κάνοντάς το πιο σταθερό συγκριτικά με τα σπορέλαια. Το ελαιόλαδο, λοιπόν, είναι πιο ανθεκτικό στην οξείδωση και για το λόγο αυτό θεωρείται καλύτερη επιλογή για το τηγάνισμα.

Καλλανιώτη Κωσταλένια, MSc
Κλινικός Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
nutrimed.gr

ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΑ του Νίκου Υγειονομάκη * .

πηγή: http://www.onestory.gr/post/30715990416

ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΑ

του Νίκου Υγειονομάκη *

.

Ξύπνησε με το ζόρι. Φωνές, άγριες φωνές, του σταμάτησαν το όνειρο. Πετάχτηκε πάνω γρήγορα και έτρεξε στην τουαλέτα. Προσπέρασε τα κρεβάτια και σαν τρελός άνοιξε την πόρτα. Μια απίστευτη δυσοσμία του βομβάρδισε τη μύτη. Έσκυψε και ξέρασε. Δεν άδειασε όμως μόνο το στομάχι του, άδειασε ολόκληρος.

Γύρισε και άρχισε να ντύνεται. Τα ρούχα του, στοιβαγμένα δίπλα απ’ το προσκέφαλό του, μύριζαν άσχημα από την απλυσιά και από τις μυρωδιές των φαγητών. Έξω είχε κρύο, χθες είχε χιονίσει, το κασκόλ και τα γάντια ήταν απαραίτητα. Φόρεσε το κράνος, τα άρβυλα και έψαξε τα κλειδιά του.

Στην τσέπη του είχε μόνο τα κλειδιά και το κινητό του. Έτσι ξέπεσε η ζωή του. Κλειδιά για το όπλο του, για τον μοναχικό του φίλο, για το τρίτο του χέρι. Κινητό για την προηγούμενη και για την επόμενη ζωή του. Σύνδεσμος φανερός για τον άλλο του εαυτό. Τον εαυτό, που είχε προσωπικότητα, που ήξερε ποιος είναι, που έκανε όνειρα, που δεν μέτραγε μέρες…

Άνοιξε τον οπλοβαστό, το κλουβί με τα όπλα, το μνημείο της παράνοιας, την κατοικία του θανάτου. Πήρε το όπλο του, κλείδωσε και πλησίασε τον θαλαμοφύλακα. Υπέγραψε μηχανικά και βγήκε έξω στο κρύο.

Κανείς δεν τον πήγε στη σκοπιά. Ο δεκανέας αλλαγής ήταν ένας παλιός καραβανάς που βαριότανε να πάει τους σκοπούς στην υπηρεσία τους. Προχώρησε μόνος το καταραμένο χιλιόμετρο και πλησίασε στο ετοιμόρροπο χτίσμα. Ο σκοπός κοιμότανε. Προχώρησε αργά, δεν ήθελε να τον ξυπνήσει απότομα. Έφτασε δίπλα του και του χάιδεψε το μάγουλο…

Ένιωσε τον πόνο στο στομάχι του και διπλώθηκε στα δύο.

- Γιατί δεν είπες τα συνθηματικά ρε κωλόψαρο; Γιατί δεν με ξύπνησες; Θες να σε σπάσω στο ξύλο;

Σηκώθηκε δύσκολα κρατώντας το σκουριασμένο κάγκελο της σκάλας. Είδε τον φαντάρο που του είχε δώσει τη γροθιά να κατεβαίνει και να απομακρύνεται βρίζοντας. Η «σειρά» του, το παιδάκι από το χωριουδάκι της Ευρυτανίας, το βλαχαδερό, τον φιλοδώρησε με μια μελανιά. Ο «φίλος» του στην αρχή, τώρα «πάλιωσε».

Ένιωθε τρομερή μοναξιά. Παρέες είχε, αλλά ήταν μόνος. Τώρα ήταν ολομόναχος. Αυτός και το τίποτα. Αυτός και τα πάντα. Αυτός και το στρατόπεδο.

Κάθισε στο σκαλοπάτι και έλυσε τα άρβυλα του. Έβγαλε τα γάντια του και πέταξε το κασκόλ. Πήρε το κράνος από το κεφάλι του και το ακούμπησε προσεκτικά, ανάποδα στο τσιμέντο. Η ξιφολόγχη ήταν ακόμα στην ζώνη του. Το κρύο τον τρυπούσε. Άνοιξε το τζάκετ και το κρέμασε στο κάγκελο.

Σκέφτηκε ότι δεν έφταιγε αυτός. Δεν ήταν επιλογή του. Δεν άντεχε άλλο. Ήταν μορφωμένος, καλλιεργημένος, είχε μια καλή δουλειά, ήταν από καλή οικογένεια… Τίποτα δεν μετρούσε όμως. Όλα τα σκίαζε αυτό. Δεν άντεχε άλλο τις προσβολές. Κάθε μέρα αγγαρεία στα μαγειρεία, στις τουαλέτες, στα σκουπίδια… Έκανε τα πάντα. Δεν είχε δύναμη ούτε για να κοιμηθεί. Τα άθλια στρατιωτάκια – πιτσιρίκια που αποκτούσαν μια κενή εξουσία πάνω του – τον μισούσαν. Δεν υπήρχε σεβασμός, δεν υπήρχε τίποτα. Αγγέλα τον φωνάζανε…

Ο επόμενος σκοπός είδε ένα αδύνατο, κοκαλιάρικο, γυμνό κορμί, καθισμένο στα σκαλοπάτια, με κλειστά μάτια, χαμόγελο στο πρόσωπο και κομμένες φλέβες. Το αίμα ήταν ζεστό ακόμα, άχνιζε μέσα στο κρύο. Η «Αγγέλα» τους την είχε φέρει…

.

Ο Νίκος Υγειονομάκης ζει μια συνηθισμένη ζωή στη Θεσσαλονίκη. Διδάσκει Πληροφορική σε διάφορα σχολεία. Λατρεύει τη μουσική και τα βιβλία. Όταν βρίσκει χρόνο, ονειρεύεται.

[ facebook ] [ twitter ] [ e-mail ]

Γεωτρόπιο 7 - Η αρχαία Λίνδος Άγονη γραμμή Ο μοναχικός Βιγλάτορας Το κροκοδειλάκι των Κυκλαδων Η μυζήθρα των Λειψών

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Η αρχαία Λίνδος
Άγονη γραμμή
Ο μοναχικός Βιγλάτορας
Το κροκοδειλάκι των Κυκλαδων
Η μυζήθρα των Λειψών

 τεύχος 77

Γεωτρόπιο 6 -

Αετομάχοι

 τεύχος 74

 Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Διαίσθηση

Ανοίξου στη διαισθητική καθοδήγηση

Η διαίσθηση είναι η βασική αρχή της δημιουργικότητας. Σ' αυτό το σημείο είναι που οι συνειδητές σου προσπάθειες θα σμίξουν μ' εκείνες του σύμπαντος. Εάν έχεις ήδη ανοίξει αρκετά το δρόμο προς την επιθυμία της καρδιάς σου, μπορείς τώρα να διευρύνεις τη συνειδητότητά σου και να δεχτείς την καθοδήγηση της διαίσθησής σου.
Η διαίσθηση είναι ένας εσωτερικός δάσκαλος και η αυτή η αρχή αφορά στη δημιουργία μιας επικοινωνίας ανάμεσα σε σένα και σ' αυτόν. Αυτή η επικοινωνία δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε συμπτωματική. Είναι το λογικό επόμενο βήμα στη δημιουργική διαδικασία της υλοποίησης του ονείρου σου. Είναι το φυσικό επακόλουθο της συνεργασίας της συνειδητής σου εστίασης, του υποσυνείδητου νου σου, της φαντασίας σου και της αυτοδέσμευσης σου.

Είναι η φυσική συνέπεια της ευθυγράμμισης της συνειδητής σου ενέργειας με την πρόθεσή σου.
Σ' αυτό το στάδιο της διαδικασίας της υλοποίησης του ονείρου σου η πνευματική καθοδήγηση αρχίζει να παίζει ένα σημαντικό ρόλο στο δρόμο για την επιτυχία. Όταν εσύ έχεις κάνει το μέρος που σου αναλογεί για να φτάσεις στην επιθυμία της καρδιάς σου, τότε το σύμπαν θα σε συναντήσει στα μισά του δρόμου.
Καθώς αρχίζουμε να ελέγχουμε το νου μας και να πιστεύουμε στον εαυτό μας αφυπνιζόμαστε και ξαναθυμόμαστε την αλήθεια ότι είμαστε πνευματικά όντα και ότι, γι' αυτό ακριβώς, η θεϊκή συνειδητότητα αναζητεί συνεχώς τρόπους για να εκφραστεί μέσα από μας.
Προετοιμάζοντας συνειδητά τον εαυτό μας γι' αυτή την πνευματική αφύπνιση γινόμαστε δεκτικοί στην πνευματική καθοδήγηση. Αυτή την καθοδήγηση την παίρνουμε μέσα από την έκτη μας αίσθηση, τη μεταφυσική μας αίσθηση, που μας συνδέει με τον ανώτερο εαυτό μας. Αυτή η αφύπνιση μετατρέπει τις προσπάθειές μας σε μια απολαυστική ακολουθία συγχρονισμών, ψυχικών ενοράσεων, αυθόρμητων στιγμών αποκάλυψης, συμπτώσεων και εμπνευσμένων λύσεων. Μου αρέσει να σκέφτομαι αυτή την αρχή σαν τη στιγμή όπου το ιππικό φτάνει για να μας σώσει!
Η Διαίσθηση είναι το Αιθερικό σου Σώμα!

Σήμερα... 8/5

Σπιτικά cookies