Δροσουλίτες

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Δροσουλίτες

Οπτικό φαινόμενο που εμφανίζεται στο τέλος του Μαΐου και τις αρχές του Ιουνίου, στην παραλιακή πεδιάδα τού Φραγκοκάστελλου, ανατολικά της Χώρας Σφακίων στην Κρήτη.

sansimera.gr

https://www.sansimera.gr/articles/1106

Οπτικό φαινόμενο που εμφανίζεται στο τέλος του Μαΐου και τις αρχές του Ιουνίου, στην παραλιακή πεδιάδα τού Φραγκοκάστελλου, ανατολικά της Χώρας Σφακίων στην Κρήτη.
Πρόκειται για οπτασία, όπου μια μακριά σειρά από ανθρώπινες σκιές φαίνεται να ξεκινάει τις πρωινές ώρες, πριν από την ανατολή του ηλίου και σε ημέρες με νηνεμία, από την ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους και να προχωρά προς τη θάλασσα του Φραγκοκάστελλου. Οι ντόπιοι έδωσαν σ’ αυτές τις σκιές την ονομασία Δροσουλίτες, γιατί εμφανίζονται την ώρα της πρωινής δροσιάς.
Η λαϊκή φαντασία θεωρεί ότι οι σκιές ανήκουν στους άνδρες του στρατιωτικού σώματος με αρχηγό τον ηπειρώτη οπλαρχηγό Χατζημιχάλη Νταλιάνη, που σκοτώθηκαν γύρω από το ενετικό φρούριο του Φραγκοκάστελλου στις 18 Μαΐου 1828, πολεμώντας τους Τούρκους.
Οι επιστήμονες κατατάσσουν τους Δροσουλίτες στα φαινόμενα του «ανώτερου αντικατοπτρισμού» (fata morgana) και υποθέτουν ότι οι σκιές ανήκουν σε στρατιώτες που γυμνάζονται στις ακτές της Λιβύης, απέναντι από τα Σφακιά. Δεν αποκλείουν οι αιτίες της δημιουργίας τους να είναι καθαρά ψυχολογικές.

Οπτικό φαινόμενο που εμφανίζεται στο τέλος του Μαΐου και τις αρχές του Ιουνίου, στην παραλιακή πεδιάδα τού Φραγκοκάστελλου, ανατολικά της Χώρας Σφακίων στην Κρήτη.
Πρόκειται για οπτασία, όπου μια μακριά σειρά από ανθρώπινες σκιές φαίνεται να ξεκινάει τις πρωινές ώρες, πριν από την ανατολή του ηλίου και σε ημέρες με νηνεμία, από την ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους και να προχωρά προς τη θάλασσα του Φραγκοκάστελλου. Οι ντόπιοι έδωσαν σ’ αυτές τις σκιές την ονομασία Δροσουλίτες, γιατί εμφανίζονται την ώρα της πρωινής δροσιάς.
Η λαϊκή φαντασία θεωρεί ότι οι σκιές ανήκουν στους άνδρες του στρατιωτικού σώματος με αρχηγό τον ηπειρώτη οπλαρχηγό Χατζημιχάλη Νταλιάνη, που σκοτώθηκαν γύρω από το ενετικό φρούριο του Φραγκοκάστελλου στις 18 Μαΐου 1828, πολεμώντας τους Τούρκους.
Οι επιστήμονες κατατάσσουν τους Δροσουλίτες στα φαινόμενα του «ανώτερου αντικατοπτρισμού» (fata morgana) και υποθέτουν ότι οι σκιές ανήκουν σε στρατιώτες που γυμνάζονται στις ακτές της Λιβύης, απέναντι από τα Σφακιά. Δεν αποκλείουν οι αιτίες της δημιουργίας τους να είναι καθαρά ψυχολογικές.

Οπτικό φαινόμενο που εμφανίζεται στο τέλος του Μαΐου και τις αρχές του Ιουνίου, στην παραλιακή πεδιάδα τού Φραγκοκάστελλου, ανατολικά της Χώρας Σφακίων στην Κρήτη.
Πρόκειται για οπτασία, όπου μια μακριά σειρά από ανθρώπινες σκιές φαίνεται να ξεκινάει τις πρωινές ώρες, πριν από την ανατολή του ηλίου και σε ημέρες με νηνεμία, από την ερειπωμένη εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους και να προχωρά προς τη θάλασσα του Φραγκοκάστελλου. Οι ντόπιοι έδωσαν σ’ αυτές τις σκιές την ονομασία Δροσουλίτες, γιατί εμφανίζονται την ώρα της πρωινής δροσιάς.
Η λαϊκή φαντασία θεωρεί ότι οι σκιές ανήκουν στους άνδρες του στρατιωτικού σώματος με αρχηγό τον ηπειρώτη οπλαρχηγό Χατζημιχάλη Νταλιάνη, που σκοτώθηκαν γύρω από το ενετικό φρούριο του Φραγκοκάστελλου στις 18 Μαΐου 1828, πολεμώντας τους Τούρκους.
Οι επιστήμονες κατατάσσουν τους Δροσουλίτες στα φαινόμενα του «ανώτερου αντικατοπτρισμού» (fata morgana) και υποθέτουν ότι οι σκιές ανήκουν σε στρατιώτες που γυμνάζονται στις ακτές της Λιβύης, απέναντι από τα Σφακιά. Δεν αποκλείουν οι αιτίες της δημιουργίας τους να είναι καθαρά ψυχολογικές.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου: Οι πορείες θανάτου που εξόντωσαν χιλιάδες

Η λευκή γενοκτονία με τις πορείες θανάτου διήρκεσε περίπου τρία χρόνια και εξόντωσε τα δύο τρίτα των εκτοπισμένων

protothema.gr

Η λευκή γενοκτονία με τις πορείες θανάτου διήρκεσε περίπου τρία χρόνια και εξόντωσε τα δύο τρίτα των εκτοπισμένων

* Της Παναγιώτας Ιωακειμίδου

Ο Λίμαν φον Σάδερς (Γερμανός στρατηγός, που είχε αναλάβει στρατιωτικός σύμβουλος και ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του στρατού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο) συνέλαβε την ιδέα της λευκής γενοκτονίας και οι Τούρκοι την εφάρμοσαν με μεγάλο ζήλο. Αυτός ο πρώην Πρώσος αξιωματικός το σχεδίασε  και οι Τούρκοι το εφάρμοσαν άψογα. Η λευκή γενοκτονία με τις πορείες θανάτου διήρκεσε περίπου τρία χρόνια και εξόντωσε τα δύο τρίτα των εκτοπισμένων.
Η εξόντωσή τους με τις πορείες θανάτου ήταν ο πιο επώδυνος θάνατος. Οι εκτοπισμοί ξεκινούσαν πάντα, όταν επικρατούσαν ακραίες καιρικές συνθήκες, δηλαδή πολύ κρύο ή πολύ ζέστη. Οι εξαντλητικές πορείες μέσα στον χειμώνα οδηγούσαν σε βέβαιο θάνατο από υπερβολικό ψύχος πολλούς από αυτούς και κυρίως τα παιδιά,τους αδύναμους και τους γέρους. Το καλοκαίρι επίσης με τους μεγάλους καύσωνες η πείνα,η δίψα και η υπερβολική ζέστη είχαν το ίδιο οδυνηρό αποτέλεσμα. Ο θάνατος ήταν βασανιστικός, γιατί ήταν αργός, αλλά σταθερός.
Τους κατοίκους των παραλίων τους εκτόπιζαν χειμώνα. Τους οδηγούσαν στα ορεινά μέρη του Πόντου, όπου οι χειμώνες ήταν βαρείς και αυτοί ήταν αμάθητοι σε ακραία καιρικά φαινόμενα. Τους συγκέντρωναν στην Σεβάστεια, η οποία βρίσκεται σε οροπέδιο,μια περιοχή όπου φυσούσαν δριμείς άνεμοι και το χιόνι έπεφτε νωρίς. Οι θαλασσινοί άμαθοι από το δριμύ ψύχος, χωρίς καμιά προστασία, χωρίς φαγητό, πέθαιναν πολύ γρήγορα.
Την αντίθετη πορεία ακολουθούσαν οι κάτοικοι από τα ορεινά του Πόντου. Καθώς κατέβαιναν κατά χιλιάδες και κατευθύνονταν προς τα παράλια, στην πραγματικότητα όμως άγνωστο για πού,  συλλάμβαναν τα  παιδιά τα έβαζαν σε βάρκες δήθεν να τα πάνε στην Αμισό, αλλά στη συνέχεια οι λεμβούχοι τα χτυπούσαν πάνω στα βράχια και τα πετούσαν στην θάλασσα.
Τους μεγάλους τους περιόριζαν μέσα σε άθλια οικήματα, με σκοπό να εξαθλιωθούν σωματικά και ηθικά. Αυτό συνέβαινε πολύ σύντομα. Πεινασμένοι,ταλαιπωρημένοι,άυπνοι οδηγημένοι από το ένστικτο της επιβίωσης τρώγανε τα φορέματα τους, τα παπούτσια τους και ό,τι έβρισκαν για να κορέσουν την πείνα τους. Θυμάμαι την γιαγιά μου, η οποία πείνασε στην πορεία προς την Συρία, να μου λέει: «πούλιμ,η πείνα σκύλ΄ υιός έν».Όσοι επιβίωναν τους έστελναν εξορία ,στους δρόμους του πουθενά,ανα 200 άτομα. Μέσα σε αυτές τις άθλιες αποθήκες στοίβαζαν και άλλους, πάνω στα σηπόμενα πτώματα. Όσοι  κατόρθωναν να ξεγελάσουν τον θάνατο,έπαιρναν τον άγνωστο δρόμο στις «πορείες θανάτου».

 

 
Μέχρι τον Νοέμβριο του 1921 είχαν συγκεντρωθεί στην Μαλάτεια 10 χιλιάδες ψυχές προερχόμενοι από Αμισό, Πάφρα, Αμάσεια, Μερζιφούντα ,Κιουμούς, Μαδενί,  Επές, Τοκάτ, τσιφλίκ κλπ. Πολλοί από αυτούς δεν πρόλαβαν να διεκδικήσουν την επιβίωσή τους ακολουθώντας τις πορείες θανάτου. Η εξορία θα ξεκινούσε όταν συμπληρωνόταν  200,αλλά ποτέ δεν γινόταν αυτό, καθώς πέθαιναν στοιβαγμένοι σε χώρους ανθυγιεινούς,μέσα στάβλους και αχυρώνες. Ο συνωστισμός, η πείνα, το δριμύ ψύχος, οι ψείρες,  οι ακαθαρσίες συνέβαλλαν στην εμφάνιση δυσεντεριών και εξανθηματικού τύφου. Καθημερινά πέθαιναν δεκάδες από αυτούς τους δυστυχείς. Μέσα σε τρεις μήνες πέθαναν περίπου 3,5 χιλιάδες άτομα. Παρακαλούσαν τους διοικούντες να τους αραιώσουν,αλλά κανείς δεν νοιαζόταν. Η ταφή των νεκρών ήταν δύσκολη κι  αυτή, γιατί η μεταφορά δεν διευκολυνόταν και οι ζωντανοί δεν είχαν σωματικές δυνάμεις να   κάνουν το καθήκον της ταφής. Μετά από 4 μήνες η κυβέρνηση ζητεί κατάλογο νεκρών κι ζωντανών. Οι νεκροί ήταν 5 χιλιάδες, το ίδιο και οι ζωντανοί.
Τον Μάιο του 1922 ξεκινάει η εφαρμογή του σχεδίου. Η Μαλάτεια περικυκλώνεται και μέσα σε 11 μέρες  4265 άντρες  και γυναικόπαιδα συλλαμβάνονται και  στέλνονται στο Βιτλίς,500 χιλιόμετρα απόσταση από την Μαλάτεια, μέσω Χαρπούτ και Διαρπεκίρ. Ενώ βρίσκονται στον δρόμο για την εξορία έρχεται νέα εντολή να παραμείνουν εκεί όπου  βρίσκονται.  Έτσι άλλοι παρέμειναν στο Χαρπούτ, άλλοι στα Άργανα, οι περισσότεροι στο Διαρπεκίρ. 
 

Περπατάνε μέρες χωρίς  να ξεκουραστούν, χωρίς φαγητό  και πεθαίνουν από πείνα.  Τα τούρκικα χώματα τους  κράτησαν για πάντα  στην αγκαλιά τους αδιάβαστους και άκλαυτους. Περνάνε μέσα από χωριά απολίστων τούρκων και φοβούνται μην «πειράξουν» τις γυναίκες και τα κορίτσια.  Λερώνονται  και αλείφονται με καπνιά, φοράνε κουρέλια για να μην προκαλούν.  Για κάθε ενδεχόμενο όμως είναι εξοπλισμένοι και με ρόπαλα και αποφασισμένοι για όλα.
Αυτό που βιώνουν είναι ο «ζωντανός θάνατος». Οι εξαντλητικές πορείες λυγίζουν τους αδύναμους. Κάθε πρωί πολλοί ήταν αυτοί που δεν  ξανάνοιγαν τα μάτια τους, είχαν βασιλέψει  για την παντοτινή νύχτα.Οι ψείρες τότε  έκαναν γιουρούσι σε όλο το κορμί,κατέκλυζαν ακόμα και τα τσίνορά τους.Στα γυάλινα μάτια τους  έλαμπε   το τελευταίο τους βλέμμα  που  απόμεινε   να κοιτάζει οργισμένο για την άδικη μοίρα τους.Αυτό το βλέμμα μπορούσε να σκιάξει ακόμα και τους εχθρούς .Τους παρατούσαν άταφους και άκλαυτους  στις άκρες του δρόμου .Άφηναν πίσω αγαπημένους νεκρούς  και συνέχιζαν την πορεία στο άγνωστο.
Θεριό  είναι ο άνθρωπος και αντέχει τα πάντα. Έσφιγγαν τα δόντια,και συνέχιζαν την πορεία. Η σκέψη πάγωνε και για ώρες περπατούσαν χωρίς να μιλάνε. Καραβάνια απελπισμένων,ζεμένα κάρα,πρόσωπα σκυθρωπά,μάτια κλαμένα.
 

 


Η πείνα γονατίζει τα μικρά παιδιά,κλαίνε κάτω από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες,τον βαρύ χειμώνα της Ανατολής και τον καύσωνα. Τα μάτια τους έχουν στεγνώσει από τα δάκρυα ,πεθαίνουν αβοήθητα. Κάθε πρωί που ξημερώνει μαζεύουν τα πτώματα και τα αφήνουν στον δρόμο,το καραβάνι συνεχίζει την πορεία του χωρίς να θάψει τους νεκρούς του. Τα  μισόγυμνα νεκρά παιδιά θα γίνουν βορά στα όρνεα  και τα άγρια θηρία  που παραμονεύουν.  Άταφοι, άκλαυτοι ,αλειτούργητοι,θύματα της λευκής γενοκτονίας,θύματα ενός  θανάτου  που είναι πιο σκληρός από την σφαγή και τον απαγχονισμό. Ο θάνατος  αυτός είναι πολύμηνος και τον βιώνουν καθημερινά, ξέρουν το τέλος τους, το περιμένουν και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα να το αποτρέψουν.  
Περπάτησαν μήνες,ταλαιπωρήθηκαν χρόνια διανύοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα από το Επες και την Σεβάστεια μέχρι το νοτιότερο άκρο της Τουρκίας το Ντιαρπεκίρ.Πέρασαν σε εδάφη Συριακά και Λιβανέζικα. Έζησαν για μήνες ανάμεσα σε  άγριους και βάρβαρους κούρδους κάτω από απάνθρωπες συνθήκες.Επέζησαν μόνον οι σκληραγωγημένοι και οι δυνατοί οργανισμοί. Αντιμετώπισαν κάθε είδους δυσκολίες και εμπόδια.Από την περιοχή του παππού μου,το ηρωικό Επές,ξεκίνησαν για τις πορείες θανάτου 12,5 χιλιάδες,έφτασαν στην Ελλάδα μόνον 2,5 χιλιάδες.Οι υπόλοιποι υπήρξαν θύματα της λευκής γενοκτονίας.
Όχι, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε όσα έγιναν, οι νεκροί μας έχουν «δικαίωμα στην μνήμη».
* Η Παναγιώτα Ιωακειμίδου είναι φιλόλογος και δασκάλα  ποντιακής διαλέκτου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Ντοκιμαντέρ για τη γενοκτονία των Ποντίων

https://www.youtube.com/watch?v=BLbGinkbsdM 

Οδοιπορικό στο παραδοσιακό Χουδέτσι

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Οδοιπορικό στο παραδοσιακό Χουδέτσι (φωτογραφίες)

Το Χουδέτσι ανήκει στο Δήμο Αρχανών - Αστερουσιών. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 440 μέτρων και απέχει από το Ηράκλειο 23 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 863 κατοίκους , το δεύτερο σε πληθυσμό χωριό του Δήμου . Η…

ekriti.gr

http://www.ekriti.gr/%CE%BA%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%B7%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF/%CE%BF%CE%B4%CE%BF

Οδοιπορικό στο παραδοσιακό Χουδέτσι (φωτογραφίες)

28.08.2015 - 13:49

Το Χουδέτσι ανήκει στο Δήμο Αρχανών - Αστερουσιών.
Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 440 μέτρων και απέχει από το Ηράκλειο 23 χιλιόμετρα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 863 κατοίκους , το δεύτερο σε πληθυσμό χωριό του Δήμου .
Η παλαιότερη μνεία του οικισμού αναφέρεται σε έγγραφο του συμβολαιογράφου του Χάνδακα Leon. Marcello, το 1279, ως Casale Tudeti, κακή γραφή μάλλον της λέξηςChudeci, συνηθέστατο φαινόμενο της εποχής εκείνης.
Το 1379 αναφέρεται σε έγγραφο του Δουκικού αρχείου του Χάνδακα ως Chudeci. Σε άλλο έγγραφο του ίδιου αρχείου το 1395 αναφέρεται ως Cudeci "feudum" de Christo τωνfranciscus et Donatus Cornaro, που ζητούν την έξωση του Andrea Micael Cornaro από το μύλο τους στο χωριό Cudeci.

Το 1577 αναφέρεται από τον Fr.Barozzi ως Chudheci, από τον Καστροφύλακα το 1583 ως Cudeci με 233 κατοίκους, από το Βασιλικάτα ως Chudheci το 1630.
Στην τούρκικη απογραφή του 1671 αναφέρεται ως Hodec με 27 χαράτσα, στην αιγυπτιακή απογραφή του 1834 ως Kudhetsi με 20 χριστιανικές και 5 τούρκικες οικογένειες.
Ο Χουρμούζης αναφέρει ότι το 1842 είχε 26 χριστιανικές και 5 τούρκικες οικογένειες και 6 εκκλησίες. Μια  από αυτές ήταν η παλαιά ιστορημένη εκκλησία του Αγίου Νικολάου στα περίχωρα.
Το 1881 αναφέρεται ως Χουδέτσι στο Δήμο Αγιών Παρασκιών με 339 Χριστιανούς και 12 Τούρκους κατοίκους. Το 1900 είναι στον ίδιο Δήμο με 362 κατοίκους, ενώ το 1920 είναι έδρα αγροτικού Δήμου με 492 κατοίκους.
Το !928 είναι έδρα ομώνυμης κοινότητας με 612 κατοίκους και το 1940 αναφέρεται ωςΧουδέτσιον με 633 κατοίκους.

Ο Paul Faure ετυμολογεί το όνομα του χωριού από την αραβική λέξη guds, που σημαίνει άγιος.
Αξιόλογο αρχαιολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η κρήνη του χωριού, που χρονολογείται στα 1671 και ονομάζεται Χατζινές.
Στη θέση Φλαμπουριάρης, βρέθηκε το 1952 μικρή πήλινη κεφαλή της θεάς Αθηνάς με κράνος. Στην ίδια  θέση σώζονται λείψανα εγκατάστασης και αγωγοί υδραγωγείου ελληνιστικής εποχής. Το 1961 στη θέση Κορφή βρέθηκαν τμήματα ειδωλίων και ζωδίων, τύπου Μεσομινωικής εποχής.
Από το Χουδέτσι καταγόταν ο Νικολής Μαρκάκης, ριμαδόρος, γιος του σοφού «Δασκάλου» λεγόμενου  Γιάννη Μαρκάκη. Γεννήθηκε το 1860 στο Χουδέτσι και σκοτώθηκε τριάντα εφτά χρονών, μόλις αρραβωνιασμένος, το 1897. Έγραψε τη ριμάδα για τη θρόνιαση του Αγίου Μηνά στο Ηράκλειο, το 1895.Όπως αναφέρει και  ο ίδιος.:
...Γιατ΄είμαι ένας χωρικός, τα γράμματά μου λίγα
εις το Χουδέτσι κάθομαι, κρατώ και τη σκαλίδα...
Αν ερωτούν ποιος το ΄βγαλε τούτο το τραγουδάκι,
Εις το Χουδέτσι κάθεται, Νικόλαος Μαρκάκης...
Το Χουδέτσι, την πρώτη πεντηκονταετία του 20ου αιώνα ήταν το θέρετρο αναψυχής των ευκατάστατων Ηρακλειωτών( δεν υπήρχε τότε η μανία με τις παραλίες).Τα περιβόλια στους Σκυλούς και τον Αη- Βασίλη, τα τρεχούμενα νερά στο Χουδέτσι, οι κήποι με τα τριαντάφυλλα στις Μελέσες, τα δροσερά περιβόλια στις Αγιές Παρασκιές, ήταν προπολεμικά αγαπημένοι προορισμοί για τους Καστρινούς.
Δυο τέτοιοι καστρινοί ο Λευτέρης Αλεξίου και ο Νίκος Καζαντζάκης πέρασαν μερικές μέρες στα χωριά της Πεδιάδας( Αύγουστος 1921).
Πολιούχος του χωριού είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος που θεμελιώθηκε το 1874. Μέσα έχει πολλές , ασβεστωμένες δυστυχώς τοιχογραφίες. Εδώ ανακαλύφτηκε και η πέτρινη εικόνα του Αγίου Γεωργίου.
Άλλες εκκλησίες είναι η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Νικόλαος, ο Άγιος Αντώνιος, ο Τίμιος Σταυρός, ο Άγιος Παντελεήμονας ο Άγιος Παϊσιος, ο Μιχαήλ Αρχάγγελος η Παναγία Ζωοδόχος Πηγή και άλλες.

 

Κατά τη Μάχη της Κρήτης το χωριό πολέμησε ηρωικά κατά των Γερμανών εισβολέων.
Η έφεση στην Κρητική ρίμα και η αγάπη για τη μουσική και τα μουσικά όργανα (αριστοτέχνης ήταν ο ντόπιος μακαρίτης οργανοποιός Λευτέρης Βλασάκης), είναι τα «σήματα κατατεθέντα» των Χουδετσανών.

Δεν είναι τυχαία η εγκατάσταση του πολυταξιδεμένου και άξιου μουσικού και δασκάλου Ross Daily στο Χουδέτσι, όπου ο Δήμος με τη συμβολή του σπουδαίου μουσικού δημιούργησε το μουσείο Παραδοσιακών μουσικών οργάνων και Μουσικό Εργαστήρι «Λαβύρινθος».
Τα οδωνύμια λοιπόν στο Χουδέτσι δόθηκαν βασισμένα στις θεματικές ενότητες:
Κρητική μουσική
Ζωγράφοι της κρητικής αναγέννησης
Μυθολογία της Μινωικής Κρήτης
Πρόσωπα  από τον αγώνα των αδελφών Κυπρίων ενάντια στην Αγγλική Κατοχή
Τοπωνύμια
Πρόσωπα με ιδιαίτερη προσφορά στον τόπο τους.
Επιμέλεια - Αντώνης Γενναράκης

Χουδέτσι

Δήμος Αρχανών Αστερουσίων

Σήμερα... 19/5

Μάχη της Κρήτης

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Η Κρήτη Είναι Μόνο Μία.

Δεν ξεχνω

76 χρόνια από την Μάχη της Κρήτης που «γράφτηκε» στην στρατιωτική ιστορία!

Ένα σύντομο αφιέρωμα για την 76η επέτειο από την συγκλονιστική Μάχη της Κρήτης, η εξέλιξη της οποίας άλλαξε την εξέλιξη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.

daynight.gr

https://www.daynight.gr/76-hronia-mahi-tis-kritis/

76 χρόνια από την Μάχη της Κρήτης που «γράφτηκε» στην στρατιωτική ιστορία!

19 Μαΐου 2017 / 1 σχόλιο

4.5K

1

Σήμερα συμπληρώνονται 76 χρόνια από την ιστορική Μάχη της Κρήτης που εξακολουθεί να αποτελεί «μνημείο» παλικαριάς, αυταπάρνησης και αυθεντικού πατριωτισμού! Το πρωί της 20ης Μαΐου 1941 οι κρητικοί στρατιώτες και άμαχοι, από κοινού με τους συμμάχους, υποδέχθηκαν σκληρά μαχόμενοι τις εκλεκτές μονάδες αλεξιπτωτιστών της Ναζιστικής Γερμανίας που εθεωρείτο πως θα είχαν εύκολο έργο προς την κατάκτηση του στρατηγικής σημασίας νησιού.

Γράφει για το daynight.gr ο Αντώνης Τσαλίκης



Παρά τις αρχικές αισιόδοξες εκτιμήσεις των στρατηγών, η ονομαζόμενη «επιχείρηση Ερμής» μετατράπηκε τελικά σε νεκροταφείο των ναζί αλεξιπτωτιστών όπως είχε δηλώσει ο ∆ιοικητής του ΧΙ Γερµανικού Σώµατος Αεροπορίας Αντιπτέραρχος Στούντεντ. Τα λανθασμένα στοιχεία που είχε μεταβιβάσει η γερμανική υπηρεσία πληροφοριών, η αστήρικτη υπεραισιοδοξία των διοικητών και κυρίως το πρωτόγνωρο πάθος με το οποίο πολέμησαν ιδιαίτερα οι άμαχοι κρητικοί, ήταν τα στοιχεία που μετέτρεψαν την άνετη επικράτηση των Γερμανών σε μία σθεναρή αντίσταση 9 ημερών που κόστισε τουλάχιστον 4.000 ζωές Γερμανών στρατιωτών.



Ήδη από τα πρώτα «κύματα» ρίψης αλεξιπτωτιστών το πρωί της 20ης Μαϊου στα Χανιά και στο αερόδρομιο του Μάλεμε, φάνηκε πως η αντίσταση θα είναι αρκετά πιο έντονη από ότι ανέμεναν οι Γερμανοί. Οι Έλληνες, οι Βρετανοί και οι Νεοζηλανδοί στρατιώτες, είχαν τοποθετηθεί στις κατάλληλες θέσεις και σε ορισμένες περιπτώσεις σκότωναν τους εκατοντάδες αλεξιπτωτιστές πριν καν πατήσουν το πόδι τους στο χώμα της Κρήτης. Άμεση ήταν και η αντίδραση αμάχων γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων που πολέμησαν θαρραλέα προς τεράστια έκπληξη του εχθρού που είδε να του επιτίθενται ακόμη και με πέτρες σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες!


Η αρχική αυτή έκπληξη δεν μετριάστηκε εντός των επόμενων ημερών καθώς σε οποιοδήποτε σημείο της Κρήτης επιχειρούσαν οι Γερμανοί, οι μάχες ήταν σφοδρές και χωρίς το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Άξιο αναφοράς το γεγονός πως οι Ναζί διοικητές εκτιμούσαν πως θα είχαν υπό τον έλεγχό τους μέσα σε ένα 24ωρο, τα Χανιά, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο! Η πραγματικότητα ωστόσο τους έκαμψε το ηθικό και χρειάστηκαν ισχυρές επιπλέον δυνάμεις για να αλλάξει η ροή των στρατιωτικών γεγονότων.

– Την σημερινή ημέρα μνήμης αξίζει να παρακολουθείσετε την εκπομπή «Η Μηχανή του Χρόνου» που παρουσιάζει με εξαιρετικό τρόπο τα σημαντικότερα γεγονότα από τη Μάχη της Κρήτης –

Αν και η άμυνα των Συμμάχων προς το βράδυ της 2οης Μαϊου κρατούσε ακόμη, οι Γερμανοί κατάφεραν να καταλάβουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε και το κράτησαν υπό τον έλεγχό τους παρά τις επιθέσεις Ελλήνων και Βρετανών στρατιωτών, με κύρια επιδίωξη την ενίσχυση των δυνάμεων από αέρος καθώς η αρχική απόπειρα των Ναζί να στείλουν βοήθεια από θαλάσσης, συντρίφτηκε από τα Αγγλικά πολεμικά καράβια με φοβερές απώλειες για τους Γερμανούς.
Μετά από αυτή την αποτυχημένη προσπάθεια και με το αερόδρομιο του Μάλεμε δικό τους, την δεύτερη ημέρα οι ρίψεις Γερμανών αλεξιπτωτιστών συνεχίστηκαν με μεγαλύτερη πυκνότητα, αλλά και περισσότερες απώλειες για τους εισβολείς που συνεχίζαν να αντιμετωπίζουν παθιασμένη αντίσταση σε πολλά σημεία επιχειρήσεων.


Παρά τους εκατοντάδες νεκρούς, οι Γερμανοί με τις συνεχείς ενισχύσεις που έφταναν ακατάπαυστα κατόρθωσαν να δημιουργήσουν και άλλα προγεφυρώματα τα οποία συνδέονταν μεταξύ τους και ετοιμάζονταν για μία μεγάλης έκτασης γενική επίθεση. Η κατάσταση για τους αμυνόμενους Έλληνες και Συμμάχους ήταν πλέον πολύ δύσκολη και την εβδόμη μέρα αποφασίζεται η εκκένωση της Κρήτης από το συμμαχικό στρατό.


Τότε, οι κατακτητές του Χίτλερ στράφηκαν με τρομερό μίσος πάνω στον άμαχο πληθυσμό του νησιού, ως τιμωρία για την ηρωική του αντίσταση όλες τις προηγούμενες ημέρες. Λεηλατούν, δολοφονούν, καίνε, καταστρέφουν. Οι βαρβαρότητες εναντίον των κρητικών αμάχων, με συλλήψεις, ομαδικές εκτελέσεις, με στρατόπεδα συγκέντρωσης κ.τ.λ, άρχισαν αμέσως με την Γερμανική κατοχή της νήσου και συνεχίστηκαν για αρκετούς μήνες. Τα πρώτα θύματα του τυφλού μίσους ήταν η Κάνδανος (1 Ιουνίου 1941) και λίγες εβδομάδες αργότερα τα Ανώγεια, η Βιάννος και άλλα χωριά.


Το γεγονός ότι η Γερμανική «πολεμική μηχανή» βρέθηκε απρόσμενα αντιμέτωπη με ένα λαό σχεδόν άοπλο και συγκλονιστικά αδάμαστο, που με την ψυχή γεμάτη πατριωτισμό ορμούσε με τις παραδοσιακές φορεσιές, τις τσουγκράνες και τα δρεπάνια, πετσοκόβοντας τους πάνοπλους αλεξιπτωτιστές, ήταν μία εξέλιξη που γράφτηκε με κεφαλαία γράμματα στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία και έκανε ακόμη και τους ίδιους του Γερμανούς να παραμιλάνε!
Απόλυτα χαρακτηριστικό αποτέλεσμα όλων όσων εξελίχθηκαν κατά την διάρκεια των μαχών στη Κρήτη, είναι το γεγονός πως τα νέα που έφταναν όλες τις παραπάνων ημέρες στο αρχηγείο του Χίτλερ είχαν τέτοια βαρύτητα για τον στρατηγικό σχεδιασμό, που τον ανάγκασαν κυριολεκτικά να διατάξει τον τερματισμό κάθε αεραποβατικής επιχείρησης στο μέλλον του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου! Οι Σύμμαχοι από την πλευρά τους, εντυπωσιάστηκαν τόσο από τις σπουδαίες δυνατότητες των αλεξιπτωτιστών στη μάχη, ώστε δημιούργησαν τις δικές τους αεραποβατικές δυνάμεις με τις οποίες κατάφεραν σημαντικές νίκες στη συνέχεια των μαχών τα επόμενα χρόνια σε διάφορα σημεία της Ευρώπης.



Η παραπάνω αφηγήση των γεγονότων που έχει μεταφερθεί από γενιά σε γενιά κρητικών για την Μάχη της Κρήτης, είναι το σπουδαίο κληροδότημα των ανθρώπων που το 1941 πάλεψαν παλικαρίσια, με πίστη και πατριωτισμό σε συγκρούσεις που αν και άνισες δεν τους λύγισαν! Έδωσαν όση δύναμη είχαν μέσα τους ,για όλα όσα αγαπούσαν και έμειναν στην ιστορία ως Ήρωες…

Είμαστε αυτοί που επέζησαν...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Είμαστε αυτοί που επέζησαν... - Ταινία μικρούς μήκους για το δράμα των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής (Video)

epontos.blogspot.com

https://epontos.blogspot.gr/2017/05/video_71.html

Είμαστε αυτοί που επέζησαν... - Ταινία μικρούς μήκους για το δράμα των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής (Video)

Είμαστε αυτοί που επέζησαν... - Ταινία μικρούς μήκους για το δράμα των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής

Η ταινία μικρού μήκους "Είμαστε αυτοί που επέζησαν" είναι μία εικαστική παρουσίαση του δράματος, που βίωσαν τα θύματα και οι απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι μαρτυρίες των επιζησάντων είναι η αδιάψευστη απόδειξη της ιστορικής πραγματικότητας. Οι Έλληνες του Πόντου και της Ανατολής έχοντας για αιώνες ζήσει μεγαλουργώντας στις πατρογονικές τους εστίες Γενοκτονήθηκαν ή εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους, στα πλαίσια της πολιτικής του Παντουρκισμού του Μουσταφά Κεμάλ.

Η ταινία είναι μία παραγωγή της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων στα πλαίσια της δράσης της για τη Διεθνοποίηση του ζητήματος της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής.

https://www.youtube.com/watch?v=VZdvlkWCemw

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία: Φίλιππος Τσαουσέλης

Φιλική συμμετοχή: Ιεροκλής Μιχαηλίδης

Ηθοποιοί: Δημοσθένης Ξυλαρδιστός, Ελένη Κιλινκαρίδου, Φίλιππος Τσαουσέλης

Αφήγηση: Γιάννης Κοσμίδης

Επιλογή κειμένων: Φίλιππος Τσαουσέλης, Ελένη Μεντεσίδου

Αγγλική μετάφραση: Κέλλυ Πιλαλίδου

Μοντάζ: Θανάσης Σπυρόπουλος

Ήχος-μιξάζ: Φώτης Δάββος

Ευχαριστούμε τους Γιάννη Χατζηελευθερίου και Γιώργο Δαβιτίδη

Μουσική: Παραδοσιακή

Λύρα: Κώστας Πετρίδης

Τα κείμενα προέρχονται από το συλλογικό έργο του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών Η έξοδος.

Η έξοδος : Μαρτυρίες από τις επαρχίες του Μεσόγειου Πόντου, Π. Μ. Κιτρομηλίδης (επιμ.) Αθήνα, 2013. τ.3.

Η έξοδος : Μαρτυρίες από τον Ανατολικό Παράλιο Πόντο, Π. Μ. Κιτρομηλίδης (επιμ.) Αθήνα, 2015. τ.4.

«Ήμουν κι εγώ πρόσφυγας – Tα πέτρινα χρόνια της εγκατάστασης»

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Ποντος / Pontos.

Ο χρήστης Ποντος / Pontos είναι με τον Κωστας Πουταχιδης.

6 Ιουλίου 2016 ·

Ένα Απόσπασμα από την Μηχανή του Χρόνου .
«Ήμουν κι εγώ πρόσφυγας – Tα πέτρινα χρόνια της εγκατάστασης»
 
https://www.youtube.com/watch?v=9HKSlydGoF4

ΔΕN ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Αγαπώ την Ελλάδα - I love Hellas - Ich liebe Hellas.

Αγαπώ την Ελλάδα - I love Hellas - Ich liebe Hellas

5 Νοεμβρίου 2015 · 

ΔΕN ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ!