Η μάχη της Κρήτης

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/05/h-maxh-ths-krhths.html

Η μάχη της Κρήτης

Λιβάδι σπαρμένο άγουρες μαργαρίτες, λίγο πριν ανοίξουν, σκορπώντας το θάνατο, έμοιαζε ο ουρανός των Χανίων, την αυγή της 20ης Μαΐου του 1941. Χιλιάδες εχθρικά αλεξίπτωτα κατέκλυσαν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, κουβαλώντας στις αποσκευές τους το σχέδιο "Ερμής", το οποίο είχε εμπνευστεί λίγες ημέρες νωρίτερα ο στρατηγός KurtStudend.
Ο διοικητής της 7ης μεραρχίας αλεξιπτωτιστών, μάλιστα, είχε εξασφαλίσει την συγκατάθεση του Αδόλφου Χίτλερ, διαβεβαιώνοντάς τον ότι "η κατάληψη της Κρήτης αποτελεί εύκολη και λαμπρή επιχείρηση που σταθεροποιεί τη γερμανική αεροπορική κυριαρχία στη Μεσόγειο και εξασφαλίζει άλλες στρατιωτικές ωφέλειες".
Άγνοια είχε από κρητική ψυχή...
Λίγες ώρες αργότερα, οι δυνάμεις των εισβολέων σφυροκοπούσαν από αέρος το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο.
40.000 Ελλήνων, Βρετανών και Νεοζηλανδών στρατιωτών, υπό την ηγεσία του στρατηγού Μπέρναρντ Φράιμπεργκ, έχοντας στη διάθεσή τους λιγοστό απαρχαιωμένο οπλισμό, προσπαθούσαν να υπερασπιστούν την τιμή των Κρητών και όλων των Ελλήνων.

Και τα κατάφεραν...
12 ολόκληρες ημέρες οι αγωνιστές της Κρήτης, τιμώντας την καταγωγή τους, αντιμετώπιζαν με ανδρεία τη λύσσα Γερμανών και Ιταλών που ολοένα και μεγάλωνε.
Η αντίσταση των πολεμιστών της Μεγαλονήσου προκάλεσε πονοκέφαλο στις δυνάμεις του Άξονα.
Οι απώλειες των κατακτητών απρόσμενες και δυσβάσταχτες.

- Πως γίνεται μια χούφτα ανθρώπων με μοναδικά τους όπλα τα μαχαίρια, τα σκουριασμένα όπλα της Κρητικής Επανάστασης, τα χέρια και τη λεβεντιά τους να καταφέρνουν να γελοιοποιούν μια υπερδίναμη; φαίνεται να τριγύριζε στο μυαλό των γερμανών.
Δώδεκα μέρες βάστηξαν οι υπερασπιστές της Κρήτης. Δώδεκα μέρες ήταν αρκετές για να δοξάσουν την Κρήτη...

Έπειτα οι Σύμμαχοι έφυγαν. Τα πόδια λύγισαν. Η ελπίδα έσβησε και Μάχη τελείωσε. Για λίγο μονάχα. Τα βουνά της Κρήτης αμέσως έγιναν ορμητήρια της αντίστασης και άνοιξαν το δρόμο για την απελευθέρωση.
Η Μάχη της Κρήτης μέρα προς μέρα...
20 Μαΐου 1941
Τις πρώτες πρωινές ώρες αρχίζει η Γερμανική επίθεση. Το αεροδρόμιο του Μάλεμε δέχεται βομβαρδισμό από το επίλεκτο σώμα των γερμανικών αλεξιπτωτιστών. Το απόγευμα της ίδιας μέρας αρχίζει η επίθεση στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Οι Σύμμαχοι των Ελλήνων, προετοιμασμένοι καθώς ήταν -εφόσον γνώριζαν ήδη το σχέδιο των Γερμανών- αντιμετωπίζουν με επιτυχία τις εχθρικές επιθέσεις.

21 Μαΐου 1941
Κανένα από τα αεροδρόμια δεν είχε πέσει στα χέρια των δυνάμεων του Άξονα. Οι αλεξιπτωτιστές, το ισχυρό όπλο των Γερμανών, μοιάζουν έρμαιο στις διαθέσεις των Συμμάχων, ενώ πολυάριθμα γερμανικά αεροπλάνα καταλήγουν στο έδαφος, χτυπημένα από τα ελληνικά πυρά.
Ο επικεφαλής των Γερμανών, εβρισκόμενος σε απόγνωση σκέφτεται το ενδεχόμενο της αυτοκτονίας. Την ίδια ώρα, στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο οι εισβολείς αποτυγχάνουν.
Οι προσπάθειές τους να αποβιβάσουν στρατεύματα από τη θάλασσα πέφτουν στο κενό. Το απόγευμα της ίδιας μέρας, αλεξιπτωτιστές του 1ου συντάγματος καταφέρνουν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το αεροδρόμιο του Μάλεμε.

22 Μαΐου 1941
Η γερμανική αεροπορία εξαπολύει σφοδρή επίθεση κατά του αγγλικού ναυτικού, βυθίζοντας πολλά πλοία. Γίνεται προσπάθεια ανακατλάληψης του αεροδρομίου του Μάλεμε από ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις χωρίς αποτέλεσμα. Η 5η ορεινή μεραρχία αντεπιτίθεται και διεξάγονται μερικές από τις πιο αιματηρές μάχες όλης της επιχείρησης. Οι Έλληνες και οι σύμμαχοι πολεμούν υποχωρώντας, όμως υποκύπτουν στην τέλεια οργάνωση και τον εξοπλισμό του εχθρού.
23 Μαΐου 1941
Ο Τσόρτσιλ στέλνει μήνυμα στο στρατηγείο και τονίζει «Η μάχη της Κρήτης πρέπει να κερδιθεί».
24 Μαΐου 1941
Οι βομβαρδισμοί των πόλεων της Κρήτης συνεχίζονται. Στα Χανιά, οι Γερμανοί παίρνουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Οι υπερασπιστές του Ρεθύμνου και του Ηρακλείου δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν τη μάχη «μέχρις εσχάτων».

25 Μαΐου 1941
Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Κάντανο
26 Μαΐου 1941
Καταλαμβάνεται ο Γαλατάς. Οι Συμμαχικές δυνάμεις μάχονται για να προστατέψουν τα Χανιά. Ο στρατηγός Φρόϊμπεργκ με δήλωσή του επισημαίνει τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι συμμαχικές δυνάμεις.
27 Μαΐου 1941
Ο αρχιστράτηγος της Μέσης Ανατολής Ουέιβελ στέλνει μήνυμα να αποχωρήσουν οι συμμαχικές δυνάμεις από την Κρήτη. Για τη μεταφορά και διάσωσή τους στέλνονται πλοία του βρετανικού στόλου.Αυτή τη μέρα καταλαμβάνονται τα Χανιά και το λιμάνι της Σούδας.
28 Μαΐου 1941
Αρχίζει η αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων προς τα Σφακιά. Οι Βρετανοί χωρίς να ενημερώσουν τις Ελληνικές δυνάμεις τη νύχτα εκκενώνουν την πόλη του Ηρακλείου και επιβιβάζονται στα πλοία που για το σκοπό αυτό καταφθάνουν στο λιμάνι.Εν τω μεταξύ Ιταλικά στρατεύματα που προέρχονται από τα Δωδεκάνησα, αποβιβάζονται στην Σητεία και καταλαμβάνουν το νομό Λασιθίου.
29-30 Μαΐου 1941
Το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο πέφτουν στα χέρια των Γερμανών.
30 Μαΐου 1941
Ο στρατηγός Φράϊμπεργκ αποχωρεί από την Κρήτη.
1η Ιουνίου 1941
Ολοκληρώνεται η αποχώρηση των Βρετανικών δυνάμεων, που είχαν συγκεντρωθεί στα νότια παράλια της Κρήτης. Με πλοία του συμμαχικού στόλου μεταφέρονται στην Αίγυπτο. Μαζί τους αποχωρούν και ο βασιλιάς και η Ελληνική κυβέρνηση.
Οι δυνάμεις που δεν κατορθώνουν να επιβιβαστούν στα πλοία, 5.500 περίπου άτομα, παραδίδονται, συλλαμβάνονται ή καταφεύγουν στα βουνά, για να συνεχίσουν τον αγώνα κατά των κατακτητών. Η Γερμανική κατοχή απλώνεται σε όλο το νησί. Η σημαία του Τρίτου Ράιχ κυματίζει, δίνοντας το έναυσμα για την έναρξη της αντίστασης του κρητικού λαού 

Βίντεο ντοκιμαντερ
 
http://youtu.be/9o8e1XCCjFg

Του Μανώλη Φουσκολαγουδάκη

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ

Φρέντυ Γερμανός

 
Φρέντυ Γερμανός

Ο Φρέντυ Γερμανός (5 Σεπτεμβρίου 1934 - 21 Μαΐου 1999), του Ανδρέα, ήταν δημοσιογράφος και συγγραφέας, γνωστός για τις τηλεοπτικές παραγωγές του και τα ευθυμογραφήματά του.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 5 Σεπτεμβρίου 1934 με καταγωγή από την Μυτιλήνη, όπου σε ηλικία οκτώ ετών έβγαλε την πρώτη του εφημερίδα στην οποία η μητέρα του έγραφε το ερωτικό διήγημα. Μεγάλωσε στα Εξάρχεια και στην Κυψέλη. Έβγαλε το Βαρβάκειο ως ο χειρότερος μαθητής της τελευταίας πεντηκονταετίας στα θετικά μαθήματα. Έγινε πλασιέ υφασμάτων και υπάλληλος λογιστηρίου. Στράφηκε στην δημοσιογραφία, κρατώντας όλα τα κείμενα και διηγήματα που έγραψε σε ηλικία 17 με 26 ετών στο συρτάρι, μέχρι το 1998, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στην τότε Πάντειο Ανωτάτη Σχολή και στη Σχολή Δημοσιογραφίας Όλσον. Μιλούσε αγγλικά και γαλλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Αθηνών.

Από το 1953 ως ελεύθερος ρεπόρτερ ανέλαβε πολλές δημοσιογραφικές αποστολές σε διάφορες χώρες, (Αμερική, Καναδά, Ρωσία, Αφρική και Περσία), για λογαριασμό εφημερίδων και περιοδικών. Συνάντησε δεκάδες διάσημα πρόσωπα, πολιτικούς αρχηγούς, λογοτέχνες, ηθοποιούς, και τους πήρε συνέντευξη. Είχε επισκεφτεί το ακρωτήριο Κανάβεραλ (σήμερα Κένεντι) το 1969 ως απεσταλμένος της "Απογευματινής" για να παρακολουθήσει το άλμα του ανθρώπου στο φεγγάρι και μετά από δέκα περίπου χρόνια βγήκε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων το πρώτο του μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας (Ο Εχθρικός Πλανήτης) και είχε μεγάλη επιτυχία. Έγινε γνωστότατος ως ευθυμογράφος με πηγαίο χιούμορ, παρατηρητικότητα και πρωτότυπο ύφος. Οι σχολιασμοί του στις διάφορες συνεντεύξεις που παρουσιάστηκε ήσαν τόσο οξυδερκείς, ώστε ορισμένοι νόμιζαν πως του ήσαν γνωστές από πριν οι ερωτήσεις και είχε προετοιμάσει τις απαντήσεις.
Έγραψε συνολικά 25 βιβλία, πολλά από τα οποία σημείωσαν μεγάλη επιτυχία κάνοντας τον Φρέντυ Γερμανό έναν από τους πιο πολυδιαβασμένους Έλληνες συγγραφείς του καιρού μας (έρευνα του περιοδικού «Διαβάζω»). Υπήρξε σχεδόν ο κατ' αποκλειστικότητα ρεπόρτερ που κάλυψε τον πριγκιπικό γάμο της Σοφίας και του Χουάν Κάρλος και στη συνέχεια τον βασιλικό γάμο του Κωνσταντίνου και της Άννας Μαρίας στο περιοδικό "Εικόνες". Ήταν μέλος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Ήταν άνθρωπος των media, αλλά δεν ανήκε σε μια παράταξη, σε μια εφημερίδα, σε ένα κανάλι. Εργάστηκε στις εφημερίδες "Ελευθερία" 1954 - 1960, "Μεσημβρινή" 1960 - 1967, "Απογευματινή" 1968 - 1973, και "Ελευθεροτυπία" 1975 - 1990.
Ο Φρέντυ Γερμανός κατέληξε στα 65 του χρόνια, την Παρασκευή 21 Μαΐου 1999, νικημένος σε μικρό χρονικό διάστημα από γενικευμένη κακοήθη νεοπλασία. Είχε στο πλευρό του μέχρι την τελευταία στιγμή την σύζυγό του, ηθοποιό και χορεύτρια Μαρία Ιωαννίδου και την κόρη του (από την πρώτη του σύζυγο, Εριέττα Μαυρουδή), στιχουργό και δημοσιογράφο, Ναταλία Γερμανού.
Μάιος 1953: Στα δεκαεννιά του χρόνια, πήρε την μεγαλύτερη χαρά της ζωής του κερδίζοντας το δεύτερο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος Νέων της εφημερίδας "Βραδυνή" που οργάνωνε ο Μπάμπης Κλάρας.
Νοέμβριος 1968: Πήρε το πρώτο βραβείο της "Απογευματινής" για τις συνεντεύξεις του, κυρίως για την περίφημη συνέντευξη με τον Σταμάτη Κόκοτα με τίτλο Γράψ' το όπως το λέω, που έγινε νούμερο στην επιθεώρηση, παρ' ολίγον αφορμή μονομαχίας και τίτλος βιβλίου που κυκλοφόρησε ο Φρέντυ Γερμανός τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους.
Δεκέμβριος 1964: Με Συγχωρήτε, λάθος!, το πρώτο βιβλίο του ήταν μια επιλογή από χρονογραφήματα δημοσιευμένα σε εφημερίδες και περιοδικά, και ήταν διακοσμημένο με σκίτσα του ΚΥΡ (Γιάννη Κυριακόπουλου).
Ιανουάριος 1967: Το Δις Εξαμαρτείν, μια επιλογή από πενήντα χρονογραφήματα, πάλι με την συνεργασία του ΚΥΡ, η οποία συνεχίστηκε και σε πολλές από τις επόμενες δραστηριότητες του Φρέντυ Γερμανού, συγγραφικές ή τηλεοπτικές.
Δεκέμβριος 1968: Γράψ' το όπως το λέω, συνεντεύξεις, ευθυμογράφημα. 1970: Σκέψου πριν το αγοράσεις, ευθυμογράφημα. 1972: Ούτε Αλάτι, ούτε πιπέρι, ευθυμογράφημα. 1975: Φαπ, ευθυμογράφημα. 1978: Τζίμμυ, πάρε ένα φυστίκι, ευθυμογράφημα. 1978: Ο Εχθρικός Πλανήτης, επιστημονικής φαντασίας. Ο ίδιος ο Φρέντυ Γερμανός παραδέχτηκε ότι άρχισε να γράφει λογοτεχνία όταν έγραψε αυτό το μυθιστόρημα. 1980: Ευρω-λεξικό, ευθυμογράφημα. 1981: Πρώτη Σελίδα, ευθυμογράφημα. 1983: Περισσότερο σεξ... σε λίγο, ευθυμογράφημα. 1984: Τρελλαθήκαμε εντελώς;, ευθυμογράφημα. 1985: Σαμ, με σκίτσα του Κώστα Μητρόπουλου, επιστημονικής φαντασίας. 1985: Ακριβή μου Σοφία..., μυθιστορία, με τα ερωτικά γράμματα του Γεωργίου Παπανδρέου. Η αγάπη του για τους ανθρώπους και η αποδοχή που βρήκε αυτό το βιβλίο από το αναγνωστικό κοινό, τον έστρεψαν να υπηρετήσει ένα λογοτεχνικό είδος που παρουσίαζε τα ιστορικά και διάσημα πρόσωπα από την ευαίσθητη ανθρώπινη πλευρά τους. Έτσι η Έλλη Λαμπέτη, ο Ίων Δραγούμης, η συναρπαστική Τερέζα χωρίς επώνυμο, απέκτησαν με την χαρισματική γραφή του Φρέντυ Γερμανού ευρύτερες, μυθιστορηματικές διαστάσεις και συγκινημένους φίλους ανάμεσα στους αναγνώστες. 1986: Η Εκτέλεση, ιστορικό μυθιστόρημα. 1990: Τα Ερωτικά της Κορσικής, μυθιστορία. 1990: Ελλάς υπό το μηδέν, ευθυμογράφημα. 1994: Γυναίκα από Βελούδο, ιστορικό μυθιστόρημα γύρω από τη ζωή της Σοφίας Τρικούπη, αδελφής του διάσημου πολιτικού, που φωτίζει τη ζωή και τη σταδιοδρομία του Χαρίλαου Τρικούπη καθώς και του πολιτικού του αντιπάλου Θεόδωρου Δηλιγιάννη. 1996: Έλλη Λαμπέτη, βιογραφία. 1997: Τερέζα, ιστορικό μυθιστόρημα. 1998: Υγρές Νύχτες, τα νεανικά διηγήματα. 2000: Το αντικείμενο: Νίκος Ζαχαριάδης, ιστορικό μυθιστόρημα για τον Νίκο Ζαχαριάδη.
Το 1966 άρχισε να ασχολείται με την τηλεόραση. Με δημοσιογραφική επιμέλεια συνέλεγε υλικό όταν ένα θέμα το έβρισκε συναρπαστικό, ταξιδεύοντας σε διάφορες χώρες και παίρνοντας συνεντεύξεις από αυτόπτες μάρτυρες. Οι τηλεοπτικές του δημιουργίες Αλάτι και Πιπέρι και Η Πρώτη Σελίδα είχαν γίνει παράδειγμα σωστής τηλεοπτικής εκπομπής και είχαν αγαπηθεί πολύ από τους τηλεθεατές. Δημιούργησε τις εκπομπές :
Καλειδοσκόπιο Αλάτι και Πιπέρι Πορτραίτο της Πέμπτης Φλας Μπακ Πρώτη Σελίδα
Δυό από τα τρία θεατρικά του έργα τιμήθηκαν με κρατικές διακρίσεις:
1976: Για μια χούντα δολλάρια, θεατρική επιθεώρηση. 1978: Ένα Γελαστό Απόγεμα, κρατική διάκριση. 1980: Σορπράιζ Πάρτι, κρατική διάκριση.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%85_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82

Σήμερα... 21/5

Ρόφημα τσουκνίδας για απώλεια βάρους

http://www.proionta-tis-fisis.info/2013/05/blog-post_6906.html

Ρόφημα τουκνίδας για απώλεια βάρους και καταπολέμηση της κυτταρίτιδας!

Η τσουκνίδα είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά και ευεργετικά βότανα για την υγεία μας. Περιέχει βιταμίνες C, E, Α, B, K, Β2, β-καροτένιο, ιχνοστοιχεία, μέταλλα που είναι σημαντικά στην ενίσχυση και προαγωγή της υγείας των μυών, των οστών και νεύρων όπως το κάλιο, το πυρίτιο, σίδηρο, μαγνήσιο, ασβέστιο, φωσφορικά άλατα και ένα μεγάλο αριθμό αμινοξέων. Το ευεργετικό ρόφημα τσουκνίδας είναι τονωτικό και αντιφλεγμονώδες και χάρη στις διουρητικές ιδιότητες της τσουκνίδας βοηθάει στην απώλεια βάρους και την καταπολέμηση της κυτταρίτιδας. Η τσουκνίδα επίσης είναι αποτελεσματική στην αποβολή των τοξίνων από τον οργανισμό και η περιεκτικότητα της σε σεροτονίνη και ακετυλοχολίνη δύο φυσικά κατασταλτικά της όρεξης που βοηθάνε στην απώλεια βάρους. Με την καθημερινή κατανάλωση του ροφήματος τσουκνίδας σε συνδυασμό με υγιεινή διατροφή και άσκηση θα δείτε μεγάλη διαφορά στο σωματικό σας βάρος και σημαντική βελτίωση καθώς και διατήρηση της καλής υγείας του οργανισμού σας. 
Ρόφημα τσουκνίδας για απώλεια βάρους και καταπολέμηση της κυτταρίτιδας

Υλικά 

• 2 κουταλιές φύλλα τσουκνίδας φρέσκα ή 1 κουταλάκι τσουκνίδα αποξηραμένη 
• 1 κούπα βραστό νερό 
• Χυμό από φρέσκο λεμόνι 

Εκτέλεση  Βράζουμε το νερό και προσθέτουμε την τσουκνίδα. Το σκεπάζουμε και το αφήνουμε για 15 λεπτά. Προσθέτουμε φρέσκο χυμό λεμονιού. Καταναλώνουμε το ρόφημα ζεστό ή κρύο. 
Στην ενότητά μας "αδυνάτισμα", θα βρείτε και άλλα θέματα και λύσεις για όμορφη σιλουέτα! Και στην ενότητά μας "χυμοί", θα βρείτε πληροφορίες και ιδιότητες άλλων χυμών και αρκετές συνταγές που προασπίζουν την υγιεία μας!
Το είδα; www.enter2life.gr

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

http://www.visaltis.net/2013/05/blog-post_17.html?spref=fb

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ,ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΦΕΝΕ ΣΤΗΝ ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ

Οι θαμώνες του παραλιακού καφενείου του Σουκρή αγά, χαμένοι μέσα στους καπνούς των τσιγάρων και των ναργιλέδων, άκουγαν με προσοχή το γραμμόφωνο που σκορπούσε τους ήχους ενός μελαγχολικού αμανέ στο μισοσκόταδο. Καθισμένοι παρέες – παρέες γύρω στα ξύλινα τραπέζια, ρουφούσαν την υγρή νικοτίνη και βούλιαζαν σε μια ναρκωτική και απόκοσμη ρέμβη. Κάπου – κάπου άλλαζαν καμμιά κουβέντα συναμεταξύ τους, ή έσκυβαν ο ένας στο αυτί του άλλου , για να πουν κανένα χοντρό αστείο και να ξεσπάσουν μετά σε πνιχτά γέλια, που έμοιαζαν με φωνές κρωκτικών πουλιών σ’ έρημο δάσος.

Στο βάθος της αίθουσας ξεχώριζε μια παρέα κάπως επίσημη. Τα μέλη της φορούσαν φράγγικα κοστούμια και καινούριες στολές αξιωματικών με σειρήτια και καλογυαλισμένα χρυσά κουμπιά. Στο περισπούδαστο ύφος τους, καθώς κουβέντιαζαν, διακρινόταν μια αλαζονική αυτοπεποίθηση. Μόνο ο πιο ηλικιωμένος της παρέας, ένας καλοκάγαθος άντρας που φορούσε πράσινο σαρίκι τυλιγμένο γύρω στο βυσσινί φέσι του, έδειχνε μετριοπαθής και γεμάτος αμφιβολίες για τα λεγόμενα των άλλων. Φαινόταν καθαρά πως διαφωνούσε ριζικά με τους συνομιλητές του, γιατί στο πρόσωπό του άναβε συχνά ένας συγκρατημένος θυμός. Τα μεγάλα γλαρά μάτια του έλαμπαν ανήσυχα και το παχύ πάνω χείλι του ανεβοκατέβαζα νευρικά το χοντρό καλοστριμμένο μουστάκι του. Ωστόσο οι σύντρoφοί του, μόλο που δεν συμφωνούσαν κι αυτοί μαζί του, τον πρόσεχαν και τον άκουγαν με σεβασμό.

-Μην είστε αχάριστοι, είπε δυνατά σε μια στιγμή. Οι χριστιανοί είναι σήμερα το στήριγμα του κράτους μας. Είναι εργατικοί άνθρωποι, έξυπνοι και δραστήριοι. Το Δοβλέτι μας κερδίζει πολλά από τους φόρους που πληρώνουν, και οι συμπατριώτες μας εξυπηρετούνται από τις δουλειές, που ανοίγουν κάθε τόσο.

-Καλύτερα να λείψουν από τη γη μας, Μουράτ αγά, κι ας είναι για ζημία μας, είπε ο δικηγόρος Εμίν, ένας γεροδεμένος και μελαψός άντρας με εξογκωμένα μογγολικά μάγουλα και μικρά ευκίνητα μάτια.

-Είναι βδέλλες οι χριστιανοί και ρουφούν το αίμα μας, πρόστεσε βιαστικά κι ο Μουσταφά ζαδέ, ο πιο νέος άντρας της παρέας με ισχνό πρόσωπο και μαύρα, χωμένα στις κόχες τους μάτια.

-Αν δεν λείψουν αυτοί, δε θα δει χαΐρι το μιλέτι μας, κι όλο πίσω – πίσω θα πηγαίνει, συμπλήρωσε σα να ήταν συννενοημένος κι ο Χατζή Χουσείν, ένας μεσήλικας με κόκκινο πρόσωπο και άσπρα μαλλιά στους κροτάφους του.
Ο γερό Μουράτ έστρεψε το πρόσωπό του προς τον αστυνομικό Διευθυντή Αλή – Ριζά , σα να του ζητούσε ενίσχυση στον άνισο αγώνα που έκανε, μα ο κουμαντάν της αστυνομίας χαμογελούσε ειρωνικά και σώπαινε. Ο γέρος κυριεύτηκε από αμηχανία και ταραχή. Τέτοια αλλαγή στα αισθήματα και τη σκέψη των φίλων του δεν την περίμενε. Ωστόσο δεν τα έβαλε κάτω. Κοίταξε στα μάτια τον πιο φανατικό Νεότουρκο, τον Χατζή Χουσείν και του είπε.

-Όπως και να κάνετε, όσα και να λέτε, ένα είναι η αλήθεια. Οι Ρωμιοί μας άνοιξαν τα μάτια. Τι θα ήταν η Σαμψούντα χωρίς αυτούς; Ένα χωρίο ένα μαραζιάρικο λιμανάκι βουτηγμένο στα μπατάκια και τις καλαμιές.
Ο Χουσείν έσμιξε τα φρύδια του στη ρίζα της μύτης του, μισόκλεισε τα μάτια του και σφίγγοντας τα φτενά χείλη του είπε:

-Μουράτ αγά, εσύ τα βλέπεις τα πράματα απ’ έξω. Είσαι χτηματίας, έχεις τα ζώα σου, παίρνεις τα νοίκια σου από τα καπνοχώραφα, που νοικιάζεις σε Ρωμιούς αγρότες, και έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, σαν όλους τους όμοιούς σου. Μα ρώτα και μας; Ρώτα τους μικροκαπνέμπορους και τους επαγγελματίες που δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι; Έλα μαζί μας στα καπνοχώραφα, στα καπνοχώρια, κατέβα στην αγορά, στην πιάτσα, στο λιμάνι, μπες στις τράπεζες, ρίξε μια ματιά στα μαγαζιά και στα εργαστήρια και θα δεις ποιοι είναι εκείνοι που τρώνε το ψωμί μας. Ποιοι είναι οι αφέντες μέσα στην Σαμψούντα, μα και σ’ όλα τα αστικά κέντρα του Πόντου. Μας πατάνε σα σκουλήκια, Μουράτ αγά. Βήμα δε μπορούμε να κάνουμε. Όλος ο παράς είναι στα χέρια τους και μας εκτοπίζουν απ’ όλα τα πόστα, απ’ όλες τις δουλειές. Πρέπει να μπει ένας φραγμός, ένα ντουβάρι, για να σπάσουν τα μούτρα τους, έτσι που τρέχουν πίσω από το χρήμα! Η Τουρκία πρέπει να μείνει μόνο για τους Τούρκους! Αυτό πρέπει να γίνει! …
Ο Μουράτ αγάς τρόμαξε με τα λόγια του συνομιλητή του. Του φάνηκε πως κάποιος κακός δαίμονας γύρισε ξαφνικά τα μυαλά των συμπατριωτών του, που ήθελαν, από καθαρό φθόνο και αντιζηλεία, ν’ αναστατώσουν την ήρεμη ζωή του τόπου. Το μέλλον της Τουρκίας με τούτους τους Νεότουρκους διαφαινόταν πια μαύρο και ματωμένο.

-Ένα πράμα να ξέρεις Χατζή Χουσείν, εσύ και οι ομοϊδεάτες σου, είπε ο Μουράτ αγάς, ότι πολύ προχωράτε! Πολύ επιπόλαια παίρνετε στο λαιμό σας τον κόσμο γεμίζοντάς τον φούμαρα και άδικο μίσος. Τι σας έφταιξαν οι καημένοι οι χριστιανοί και τους βάλατε στο μάτι; Δε σκέφτεστε, τουλάχιστον, πως αν τύχει και τους χάσουμε, θα μας έρθουν ξένοι στο σβέρκο, που θα μας γδύσουν, θα μας ξεζουμίσουν, και τα χρήματά μας θα τα κουβαλήσουν στο εξωτερικό; Οι ξένοι είναι ο κίνδυνος! Όχι οι χριστιανοί, που είναι δικοί μας, κατοικούν μαζί μας, ξέρουν τη γλώσσα και τα ατέτια μας, έχουν αδελφικές φιλίες μαζί μας, σα να είμαστε ένα μιλέτι.
Τα λόγια του Μουράτ αγά, ειπωμένα με πάθος και πόνο, έβαλαν σε βαθιά συλλογή την παρέα. Μα ο δικηγόρος Εμίν εφέντης, μπήκε στη μέση για να βγάλει τους φίλους του από τις αμφιβολίες τους.

-Μουράτ αγά, είπε, εγώ ένα πράμα ξέρω. Οι Ρωμιοί και οι Αρμένιοι κρατάνε σήμερα όλο το χρήμα στα χέρια τους. Αυτό βλέπω κι αυτό έχει σημασία προς το παρόν. Στη δική μας την τσέπη όμως τι μπαίνει; Τίποτε! Το δεύτερο που ξέρω είναι ότι ο τούρκικος λαός ζη ανάμεσα σε εχθρικές φυλές, ανάμεσα σε Ρωμιούς, σε Αρμένιους, σε Κούρδους, σε Τσερκέζους, σε Λαζούς, σε Κιζιλμπάσηδες και άλλους. Όλοι αυτοί έχουν γερή οργάνωση, συνοχή και οικονομική δύναμη που θα τους βοηθήσουν μια μέρα να κυριαρχήσουν. Πρέπει λοιπόν, να προλάβουμε να τους επιβληθούμε εμείς! Με κάθε μέσο…

-Έχεις δίκιο, Εμίν, είπε ο Χατζή Χουσείν αναθαρρημένος. Πολύ δίκιο. Είμαστε κυκλωμένοι. Από ανατολή μας απειλούν οι Κούρδοι και οι Αρμένιοι. Από τη δύση οι Γιουνάνηδες, τ’ αδέλφια των Ρωμιών, κι από βορρά είναι οι Ρώσοι, οι θείοι τους. Και μέσα στη χώρα μας τι γίνεται; Σας το είπε ο Εμίν. Για κοιτάξτε και στην περιφέρειά μας; Η πυκνότητα του Ρωμαίικου πληθυσμού είναι φοβερή. Είναι δυο αυτοί και ένας εμείς. Για κοιτάξτε και την οργάνωσή τους; Σχολεία, εκκλησίες, επιτροπές, αυτοδιοίκηση, γερά οικονομικά. Ο,τι συμβαίνει, δηλαδή και στις πόλεις.

-Βρισκόμαστε στο χείλος της αβύσσου, συνέχισε ο Εμίν ξαναμμένος. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί οι Σουλτάνοι μας έδειξαν μεγαλοψυχία. Άφησαν τους άπιστους γκιαούρηδες, αυτά τα φίδια, να μεγαλώνουν μέσα στον κόρφο της πατρίδας μας, και σήμερα μας απειλούν, αντί να τους είχαν εξοντώσει όλους ως τώρα!…

-Πολύ σωστά, διέκοψε ενθουσιασμένος ο Χατζή Χουσείν.

-Ο Γερμανός πρόξενος στη Θεσσαλονίκη, συνέχισε ο παθιασμένος δικηγόρος, στις παραμονές του κινήματος για το Χουριέτ, ξέρετε τι έλεγε; Ότι οι χριστιανοί Ρωμιοί και Αρμένιοι, απορροφούν σιγά σιγά όλες τις οικονομικές δυνάμεις της Τουρκίας και ετοιμάζουν μέσα στη χώρα μας την πολιτική κυριαρχία τους. Για αυτό σας λέω πως πρέπει να ξυπνήσει αυτό το κοιμισμένο έθνος μας, που μετά τις λαμπρές καταχτήσεις του στους περασμένους αιώνες, έπεσε σε λήθαργο, σε χειμερία νάρκη. Πρέπει να ξυπνήσει και να εξοντώσει το χριστιανικό στοιχείο. Όχι σε μιας. Τώρα πια είναι αργά για κεραυνοβόλες ενέργειες, γιατί ξεσηκώνονται αμέσως οι Ευρωπαίοι. Τώρα πρέπει να γίνει το ξεπάστρεμα κρυφά, σιγά σιγά, με μέθοδο , και με κάθε ευκαιρία που θα μας παρουσιάζεται.

-Εγώ δε συμφωνώ στο σιγά – σιγά, είπε αγριεμένος από τα ίδια τα λόγια του Εμίν ο Μουσταφά ζαδέ. Θα έβλεπα με πολλήν ευχαρίστηση μια κεραυνοβόλο ενέργεια. Το φίδι, αν δεν το χτυπήσεις ξαφνικά στο κεφάλι δε γλυτώνεις.
Εκείνη τη στιγμή άνοιξε η πόρτα του καφενείου και στο κατώφλι της πρόβαλλε ο Γιουσούφ. Με γοργές και εξεταστικές ματιές ανακάλυψε στη γωνιά το τραπέζι των φίλων του. Προχώρησε βιαστικά ως εκεί, έβγαλε το φέσι του, σα να τον βάραινε και σέρνοντας μια καρέκλα δίπλα στον φίλο του τον Αλή -Ριζά, κάθισε.

-Τι έγινε; ρώτησε ψιθυριστά και με αγωνία ο αστυνόμος.

-Τίποτε απάντησε ο Γιουσούφ. Έλειπε από το σπίτι η παλιογυναίκα.

-Και κείνος;
-Εκείνος ήταν πάλι εκεί. Σωστός Τσάκαλος. Θαρρείς και το ήξερε και την έκρυψε…
……………………
στη συνέχεια ο Γιουσούφ που ποθεί τη Ρωμιά γυναίκα του Τσάκαλου, της επιτίθεται να την βιάσει, αλλά τον σκοτώνει ο Τσάκαλος πριν προλάβει και βγαίνει στο κλαρί…
Ότι είπε ο Μουράτ έγινε…

Από το “Ακριτική Γενιά” του Χρήστου Σαμουηλίδη, για την αντιγραφή Antexoume

http://olympia.gr

Ο Τυφών και η μάχη του με τον Δία

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/05/o-tyfwn-kai-h-maxh-tou-me-ton-dia.html

Ο Τυφών και η μάχη του με τον Δία

 

 

Κατά την Ελληνική μυθολογία ο Τυφών ή Τυφάων ή Τυφωεύς ήταν γιγαντιαίο τερατώδες ον που γέννησε η Γαία μετά την εξόντωση των γιγάντων.
Πατέρας του ήταν ο Τάρταρος*. Το μέγεθος και η δύναμή του ήταν πολύ μεγαλύτερη από τα άλλα παιδιά της Γαίας. Ήταν μεγαλύτερος από όλα τα βουνά και το κεφάλι του έφτανε τα αστέρια. Τα ανοικτά του χέρια έφταναν από την Ανατολή ως τη Δύση.
Στους ώμους του είχε εκατό κεφάλια δρακόντων. Το σώμα του μέχρι τη μέση έμοιαζε με άνθρωπο, αλλά απ' τη μέση και κάτω είχε σώματα κουλουριασμένων φιδιών. Από τα μάτια του έβγαινε φωτιά και από τα κεφάλια του παντοειδείς κραυγές και συριγμοί. Επίσης το σώμα του το κάλυπταν φτερά.
Μάχη του Τυφώνα με τον Δία
Ο Τυφών έριχνε βράχους κι ανάγκασε τους θεούς να καταφύγουν στην Αίγυπτο και να μεταμορφωθούν σε ζώα. Η Αθηνά του αντιστάθηκε και κατηγόρησε τον Δία για δειλία.
Ο Δίας προσπάθησε να φυλάξει τον Όλυμπο και χτυπούσε με κεραυνούς τον Τυφώνα, μα αρχικά ο Τυφών υπερίσχυσε σε πάλη εκ του συστάδην και άφησε τον Δία ανήμπορο κόβωντας τους τένοντές του (χεριών και ποδιών) και αναγκάζοντάς τον να καταφύγει στο Κωρύκιο Άντρο στη Κιλικία.
Τότε ο Τυφών έδωσε στην Δελφύνη, την αδερφή του, να φυλάει τους τένοντες του Δία, μα ο Ερμής με τον Πάνα τους έκλεψαν και απελευθέρωσαν τον Δία που ανέκτησε τη δύναμή του και κυνήγησε τον Τυφώνα κατακεραυνώνοντάς τον και ρίχνοντας εναντίον του τεράστιους όγκους βουνών τον έκλεισε στα έγκατα της γης απ΄ όπου συνεχίζει κατά καιρούς να εκβάλλει κραυγές και πύρινες γλώσσες.
Το βουνό Αίμος πήρε το όνομά του επειδή αιμορράγησε πάνω του ο Τυφώνας καθώς τον χτυπούσε με κεραυνούς ο Δίας. Τέλος, ο Τυφών κυνηγημένος απ' τον Δία επιχείρησε να του πετάξει το όρος Αίτνα, μα ο Δίας το κεραυνοβόλησε πολλές φορές και καταπλάκωσε τον Τυφώνα.
Κατά τον Όμηρο ο Τυφών βρίσκεται αλυσοδεμένος στη χώρα των Αρίμων δηλαδή στη Κιλικία και Φρυγία, ενώ κατά τον Πίνδαρο βρίσκεται θαμμένος στα έγκατα της Αίτνας στη Σικελία. Κατ΄ άλλους μύθους ο Τυφών ήταν γιος της Ήρας που γεννήθηκε σε κάποια στιγμή διχόνοιας του ουράνιου ζεύγους, εκφράζοντας έτσι τη διαταραχή της ατμόσφαιρας.
*Ο Τάρταρος σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία είναι δευτερεύουσα θεότητα του κάτω κόσμου, γιος του Πλούτωνα ή του Αιθέρα ή του Χάους και της Γαίας.

ΠΗΓΗ

20 Μαΐου 1825

...
Αντί δεσπότης, μπουρλοτιέρης του Μοριά...
- - -
Του Φλέσσα η μάνα κάθεται στης Πολιανής την ράχη,
τα Κοντοβούνια αγνάντευε και τα πουλιά ρωτάει:
- Πουλάκια μ’ κι αηδονάκια μου, που ‘ρχεσθε στον αέρα,
μην είδατε το στρατηγό, τον Φλέσσα αρχιμανδρίτη;
- Στα Κοντοβούνια πέρασε και στα Σουλιμοχώρια,
και παλικάρια μάζωνε όλους Κοντοβουνίσιους,
τα μάζωξε, τα σύναξε τα ‘καμε τρεις χιλιάδες.
Κάθονταν και τ’ αρμήνενε σαν μάνα, σαν πατέρας:

- Εμπρός, εμπρός, μωρέ παιδιά, στο Νιόκαστρο να πάμε,
να κάμομ’ έναν πόλεμο με τούς στραβαραπάδες
κι αν δεν σας ντύσω μάλαμα, Φλέσσα να μην με πούνε.
Και ο Κεφάλας τό ᾿λεγε, και ο Κεφάλας λέγει:
- Τού Μισιριού η Αραπιά στο Νιόκαστρο είν’ φερμένη.
- Σιώπα, Κεφάλα, μην το λες, και μην το κουβεντιάζης,
να μην τ’ ακούσ’ η Διοίκηση, λουφέδες δεν μας στείλη,
να μην τ’ ακούσουν τα ορδιά, μεντάτι δεν ελθούνε,
να μην τ’ ακούσουν τα παιδιά, και τα λιγοκαρδίσεις.

Ακόμη λόγος έστεκε και συτυχιά κρατιέται,
κι η Αραπιά τους έζωσε μια κoσαργιά χιλιάδες.
- Άϊντε, παιδιά, να πιάσομε στο Ερημομανιάκι.
Κι αρχίσανε τον πόλεμο απ’ την αυγή ως το βράδυ.
Μπραϊμης βάνει την φωνή, λέγει του παπά Φλέσσα.
- Εύγα, Φλέσσα, προσκύνησε με ούλο σου τ’ ασκέρι.
- Δεν σε φοβούμ’ Μπραήμ πασά, στο νουν μου δεν σε βάνω
κι εμέ μεντάτι μόρχονται οι Κολοκοτρωναίοι!

Και στα ταμπούρια πέσανε αυτοί οι Αραπάδες.
Ο Φλέσσας βάνει μια φωνή και λέγει των στρατιωτών του
- Τώρα παιδιά θα σας ειδώ αν είστε παλικάρια!
Και τα σπαθιά τραβήξανε και κάμνουν το γιουρούσι.
Μια μπαταριά του ρίξανε πικρή φαρμακωμένη.
- - -
Στις 20 Μαΐου 1825 δόθηκε η πολυθρύλητη μάχη του Μανιακίου στην οποία έπεσε ηρωικά ο Παπαφλέσσας και οι περισσότεροι από τους συντρόφους του, περίπου πεντακόσιοι.

Ήξεραν ότι θα πεθάνουν. Έφραξαν το δρόμο στη στρατιά του Ιμπραήμ για οκτώ ώρες και πέθαναν ως Έλληνες...

(To παρόν έχει αναδημοσιευτεί από το αξιόλογο μέλος της σελίδας μας Θανάση Διάκο.)

Αρχαία Ελληνική Μουσική

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/05/arxaia-ellhnikh-mousikh-mousikos-politismos-synodeyei-arxaia-ellhnikh-istoria.html

Αρχαία Ελληνική Μουσική - Ο μουσικός πολιτισμός που συνοδεύει την αρχαία Ελληνική ιστορία

Φρυγικός αυλός (έλυμος)

Οι αρχαίοι Έλληνες με τον εμφάνταστο στοχασμό τους έδιναν θεϊκή προέλευση στα πάντα και φυσικά και στη Μουσική.
Από την αρχαία γραμματεία μαθαίνουμε ότι στην Αρχαία Ελλάδα η μουσική εξυψώνεται στο επίπεδο μιας ελεύθερης τέχνης ανεξάρτητης από την ποίηση, αν και τις περισσότερες φορές συνυπάρχει με αυτή και βασικά στοιχεία της (π.χ. ο ρυθμός) υπαγορεύονται από την ποίηση και τέλος η μουσική αποτελεί αναγκαία εμπειρία στη διαπαιδαγώγηση των νέων.
Ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης και άλλοι φιλόσοφοι εμβαθύνουν στην αισθητική και [ψυχολογίά της μουσικής και διαμορφώνουν τη θεωρία του ήθους ή ηθική θεωρία της μουσικής, που διαπραγματεύεται την επίδραση της μουσικής στη συναισθηματική και ψυχική σφαίρα του άνθρωπου.
Σύμφωνα με τη θεωρία του ήθους ή αλλιώς ηθική θεωρία της μουσικής, σε κάθε ρυθμική και μελωδική κίνηση υπάρχει μια ανάλογη συναισθηματική αντίδραση, με την έννοια ότι η μουσική μπορεί να επιδράσει στον άνθρωπο είτε θετικά παροτρύνοντάς τον σε μια ενέργεια της βούλησής του είτε αρνητικά αποτρέποντάς τον από μια ενέργεια της βούλησής του είτε τέλος απονεκρώνοντας τη βούλησή του.
Βέβαια η θεωρία του ήθους δεν εξαντλείται μονάχα σε γενικές διαπιστώσεις, αλλά εμβαθύνει στην αισθητική διερεύνηση των δομικών παραμέτρων της μουσικής εξετάζοντας το ήθος της μελωδίας, των αρμονιών (τροπικών κατατάξεων), των γενών και των ρυθμών.
Όσες φορές και να ψάχνω λόγια, δεν μπορώ να εκφράσω τα συναισθήματα που μου γεννά η Ελληνική μουσική των προγόνων μας

Περισσότερα στο σύνδεσμο πηγή

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ!!!!!!!!!!!!

Το Δίκαιο στην αρχαϊκή Ελλάδα

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/05/to-dikaio-sthn-arxaikh-ellada.html

Το Δίκαιο στην αρχαϊκή Ελλάδα

Η συνείδηση από όλους τους Έλληνες της κοινής καταγωγής, εθίμων και γλώσσας ενισχύθηκε στην Αρχαϊκή περίοδο. Παράλληλα, ωστόσο, καλλιεργήθηκε και ένα αίσθημα ιδιαίτερης "τοπικής" υπερηφάνειας, που σχετιζόταν με την ανάπτυξη των πόλεων-κρατών.
Στην Αθήνα οι κοινωνικές δομές προσδιορίζονται σαφέστερα μεταξύ του 8ου και του 6ου αιώνα π.X. Ο δήμος, μια μορφή κοινωνικής συγκρότησης γνωστή από παλαιότερες εποχές, είναι ο τελευταίος που αποκτά θεσμοθετημένη υπόσταση στα τέλη του 6ου αιώνα π.X. Στη διάρκεια του ίδιου αιώνα γίνεται σαφής διαχωρισμός των τάξεων, ενώ παράλληλα αυξάνει -σε σχέση με το παρελθόν -η κοινωνική κινητικότητα.
Η κωδικοποίηση του δικαίου κατά την Αρχαϊκή περίοδο οφείλεται από τη μια στη χρήση της γραφής και από την άλλη στο όλο και πιεστικότερο αίτημα για ισονομία. Οι παραδόσεις για τους πρώτους νομοθέτες χάνονται στα όρια του θρύλου. Η αθηναϊκή νομοθεσία, ακόμη και μετά την Αρχαϊκή περίοδο, φέρει τη σφραγίδα του Δράκοντα και του Σόλωνα.
Στον τελευταίο οφείλεται η συγκρότηση ενός νέου δικαστικού σώματος και ο καταμερισμός αρμοδιοτήτων ανάμεσα στα διάφορα δικαστήρια. Πολλές από τις ρυθμίσεις του, που αφορούσαν τόσο το δημόσιο όσο και το ιδιωτικό δίκαιο, συνέχισαν να ισχύουν και κατά την Κλασική περίοδο.
Παραδόσεις και Νομοθέτες
Σήμερα είναι γενικά αποδεκτό ότι στο α' μισό του 7ου αιώνα π.X. διατυπώθηκε στις Ελληνικές πόλεις η ανάγκη για γραπτούς νόμους. Το έργο αυτό πραγματοποιούσε συνήθως κάποιος άρχοντας της πόλης περιβεβλημένος με ιδιαίτερες εξουσίες. Στην Αθήνα της πρώιμης Αρχαϊκής περιόδου, σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, το δίκαιο απένειμαν οι άρχοντες κατά τη βούλησή τους.
Ο παλαιότερος θεσμός του βασιλιά είχε πια μετατραπεί σε άρχοντα βασιλέα. Ο τελευταίος από τις αρχικές νομοθετικές και δικαστικές του εξουσίες πλέον ασκούσε μόνον όσες σχετίζονταν με την προάσπιση και την εφαρμογή του ιερού δικαίου. Εξαιτίας αυτού μεριμνούσε και για τα εγκλήματα ασέβειας ή ανθρωποκτονίας, δεδομένου ότι ο φόνος θεωρούνταν πάντα ανοσιούργημα, επέσυρε την οργή των θεών και έφερε άγος στην πόλη.
Ένας από τους αρχαιότερους νομοθέτες, για τον οποίο όμως δεν είμαστε βέβαιοι αν υπήρξε πραγματικά ή πρόκειται για μυθικό πρόσωπο, ήταν ο Λυκούργος της Σπάρτης. Η ιδιαιτερότητα της μορφής του συνδέεται με το γεγονός ότι ο ίδιος απαγόρευσε να καταγραφούν οι νόμοι που θέσπισε, αλλά ταυτόχρονα πρόβλεψε και αυστηρή τιμωρία σε όποιον επιχειρούσε να τους αλλάξει. Πράγματι η Σπάρτη δε διέθετε γραπτό δίκαιο, τουλάχιστον ως την Κλασική περίοδο. άλλωστε και η λέξη ρήτρα, όπως αποκαλούνταν ο νόμος στη Σπάρτη, υποδηλώνει τον προφορικό του χαρακτήρα.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι οι παλαιότεροι γραπτοί νόμοι ήταν του Ζάλευκου για τους Επιζεφύριους Λοκρούς και τους χρονολογούσαν συμβατικά γύρω στο 662 π.X. O ίδιος ο Ζάλευκος μάλιστα ισχυριζόταν ότι τους είχε παραλάβει από την Αθηνά. H απόδοση των νόμων σε θεία έμπνευση αποτελούσε κοινό φαινόμενο στους πρώιμους νομοθέτες, δίχως άλλο για να περιβάλουν το έργο τους με τον αναγκαίο σεβασμό και να εξασφαλίσουν την πιστή τήρησή του.
Ο Λυκούργος, επίσης, ισχυριζόταν ότι οι νόμοι του προέρχονταν από το μαντείο των Δελφών. Μία ανάλογη παράδοση ήταν διαδεδομένη και στην Κρήτη, όπου η νομοθεσία και η απονομή της δικαιοσύνης σχετίζονταν με τις μυθικές μορφές του Μίνωα και του Ραδάμανθη.
Oι νόμοι του Ζάλευκου, όπως και εκείνοι του Δράκοντα στην Αθήνα, θεωρούνταν πολύ σκληροί. Ορισμένοι μάλιστα όπως ο λεγόμενος lex talionis, αναλογούσαν στο γνωστό "οφθαλμόν αντί οφθαλμού". Ωστόσο, οι πηγές διίστανται ως προς την απόδοσή του στο Ζάλευκο.
Σύμφωνα με τον Διόδωρο, ο παραπάνω νόμος οφείλεται σε έναν άλλο νομοθέτη του 7ου αιώνα π.X., που επίσης καταγόταν από ελληνική αποικία της Δύσης. Πρόκειται για το Χαρώνδα, νομοθέτη της Κατάνης. Σε αυτόν αποδίδονται νόμοι σχετικά με τις εμπορικές συναλλαγές, την υποχρεωτική συμμετοχή των πολιτών στα δικαστικά όργανα, καθώς και για πρώτη φορά η πρόβλεψη ποινικής δίωξης σε περίπτωση ψευδομαρτυρίας. Η διαδικασία αυτή ονομαζόταν επίσκεψις.
Οι περιπτώσεις του Ζάλευκου και του Χαρώνδα αφορούν νομοθεσίες που σχετίζονται με την ίδρυση μίας νέας πόλης. Άλλες παλαιότερες πόλεις ζητούσαν τη βοήθεια ενός νομοθέτη κυρίως όταν αντιμετώπιζαν κοινωνικές εντάσεις. Έτσι ο Πιττακός, γνωστότερος από κατοπινές πηγές ως ένας από τους επτά σοφούς, ορίστηκε αισυμνήτης στη Μυτιλήνη, αξίωμα για το οποίο δεν ξέρουμε πολλά.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως φαίνεται πως αντιστοιχούσε σε εξουσία τυράννου με διάρκεια δέκα χρόνων. Συχνά ο νομοθέτης έπρεπε να παίξει το ρόλο του μεσολαβητή ανάμεσα σε συγκρουόμενες κοινωνικές τάξεις και αποκαλούνταν καταρτιστήρ ή διαλλάκτης, όπως για παράδειγμα ο Δημώναξ στην Κυρήνη, ο Αρίσταρχος στην Έφεσο και ο Σόλων στην Αθήνα (Ηρόδοτος, Ιστορίαι 4. 161).
Δεν ήταν ωστόσο σπάνιο το φαινόμενο να προτιμάται για νομοθέτης κάποιος ξένος προς την πόλη, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η αμεροληψία. Ο Δημώναξ, για παράδειγμα, καταγόταν από τη Μαντίνεια και ο Αρίσταρχος από την Αθήνα. Αντίστοιχα, κάποιος Ανδρομάδας από το Ρήγιο έγραψε νόμους για μία άγνωστη πόλη της Χαλκιδικής και ο Φιλόλαος από την Κόρινθο νομοθέτησε στη Θήβα. Για το έργο άλλων νομοθετών είναι γνωστά μόνον αποσπασματικά στοιχεία: ο Αριστείδης από την Κέα νομοθέτησε σχετικά με την ευκοσμία των γυναικών, ενώ ο Φείδων από την Κόρινθο και ο Φαλέας από τη Χαλκηδόνα σχετικά με τον αριθμό και την έκταση των κτημάτων.
Δημόσιο Δίκαιο
Στο δημόσιο δίκαιο υπάγονται κυρίως όλες οι ρυθμίσεις σχετικά με τους πολιτειακούς θεσμούς, την κατανομή και την άσκηση της εξουσίας. Οι αρμοδιότητες της Εκκλησίας, η λειτουργία της Βουλής, οι εξουσίες των πρυτάνεων, ο έλεγχος των αρχόντων και των στρατηγών, η σύσταση και η λειτουργία των δικαστηρίων είναι οι σπουδαιότερες από αυτές τις ρυθμίσεις.
Ιδιαίτερη σημασία είχαν οι θεσμοί που έλεγχαν τη νομοθετική δραστηριότητα, τα μέτρα προστασίας του νομοθετικού συστήματος και γενικότερα οι δικονομικές ρυθμίσεις. Στην ίδια κατηγορία ανήκαν και θεσμοί όπως ο οστρακισμός και η δοκιμασία.
Οι κατηγορίες που με σύγχρονους όρους θα ονομάζαμε εμπράγματο και ενοχικό δίκαιο εξετάζονται σε συνάφεια με το δημόσιο δίκαιο, από το οποίο εν μέρει εξαρτιόνταν. άλλωστε οι παρεμβάσεις της πόλης ήταν συχνές και δυναμικές.
Το ενοχικό δίκαιο περιλαμβάνει εκούσιες και ακούσιες σχέσεις. Τέλος, το λεγόμενο σήμερα ποινικό δίκαιο πέρασε στη διάρκεια της Αρχαϊκής περιόδου από την έννοια της προσωπικής ή οικογενειακής αντεκδίκησης στον έλεγχο της πόλης, η οποία καθόρισε κυρώσεις και ποινές καθώς και τον τρόπο επιβολής του.
Ιδιωτικό Δίκαιο
Το αττικό ιδιωτικό δίκαιο στηριζόταν εξ ολοκλήρου στην έννοια του οίκου, ο οποίος αναφέρεται σε έναν απλό και συνάμα εύστοχο ορισμό του ως "ένα σύνολο προσώπων, πραγμάτων και θρησκευτικών συνηθειών". Ο οίκος υπόκειται σε ένα δίκαιο εντελώς ξεχωριστό από εκείνο της πόλης. Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο ήταν ο πολίτης, ο οποίος εκτός από ενεργό μέλος των θεσμών της πόλης ήταν και η κεφαλή του οίκου στον οποίο ανήκε.
Η πόλη, ωστόσο, δεν ήταν αδιάφορη για όσα συνέβαιναν στον οίκο. Αντιμετώπιζε τον επικεφαλής της οικογένειας ως κύριο και διαχειριστή της περιουσίας της, η οποία όμως αποτελούσε ταυτόχρονα και το αντικείμενο συγκυριότητας με τα υπόλοιπα μέλη. Γι' αυτό άλλωστε η πόλη διατηρούσε το δικαίωμα να επεμβαίνει σε περιπτώσεις που το ιδιοκτησιακό καθεστώς διαταρασσόταν, να καθορίζει τις κληρονομικές ρυθμίσεις και να διατηρεί κάποιον έλεγχο στο γάμο και στο διαζύγιο.
Στενότερος ήταν ο έλεγχος για την είσοδο με υιοθεσία κάποιου νέου μέλους στον οίκο, αλλά και για τη μεταβίβαση της περιουσίας μέσω διαθήκης ή εξ αδιαθέτου.
Ειδικές διατάξεις προέβλεπαν την περίπτωση που ο πολίτης δεν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του προς τα μέλη του οίκου του. Το μέσο με το οποίο εξασφαλιζόταν η δυνατότητα παρέμβασης ήταν η γραφή κακώσεως, μία μήνυση δηλαδή που μπορούσε να καταθέσει οποιοσδήποτε τρίτος εναντίον του οικογενειάρχη για παραβίαση των δικαιωμάτων των οικείων του. Επιπλέον, η γραφή ασεβείας επέτρεπε να μηνυθεί όποιος δε μεριμνούσε για την τιμωρία φόνου που είχε συμβεί στην οικογένειά του.
Καθοριστικής σημασίας για την κατανόηση των ρυθμίσεων του οικογενειακού δικαίου ήταν ο όρος αγχιστεία. Η αγχιστεία περιελάμβανε όλες τις σχέσεις που δημιουργούνταν στα όρια της νόμιμης οικογένειας και προσδιόριζε τη συγγένεια και τους βαθμούς της, πράγμα εξαιρετικά σημαντικό σε πολλές περιπτώσεις όπως είναι η κληρονομιά, η διεκδίκηση επικλήρου και η δίκη φόνου. Περιελάμβανε μέχρι και τα παιδιά των πρώτων εξαδέλφων, δηλαδή και τους συγγενείς πέμπτου βαθμού.
Σχετικό Θέμα: Θέμις - Προστάτιδα του δικαίου

ΠΗΓΗ