2 Ιουνίου 1941

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Σαν σήμερα 2 Ιουνίου 1941 η ομαδική σφαγή του κρητικού χωριού Κοντομαρί Χανίων | Κρήτη πόλεις και χωριά

Cress arugula peanut tigernut wattle seed kombu…

kritipoliskaihoria.gr

Σαν σήμερα 2 Ιουνίου 1941 η ομαδική σφαγή του κρητικού χωριού Κοντομαρί Χανίων

ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ 11:01:00 π.μ. ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

Την επόμενη μέρα μετά την τελική επικράτηση των δυνάμεων του Άξονα στη Μάχη της Κρήτης, οι στρατιώτες της ναζιστικής Γερμανίας προχωρούν, για αντίποινα στην πρωτοφανή αντίσταση που αντιμετώπισαν από τις δυνάμεις Ελλήνων και Συμμάχων, στην εκτέλεση όλων των ανδρών του χωριού Κοντομαρί Χανίων. Η Μάχη της Κρήτης υπήρξε ανελέητη και καταστροφική για τους Γερμανούς, οι οποίοι είχαν βαριές απώλειες, με σημαντικότερη συνέπεια την αχρήστευση ενός σημαντικού όπλου της ναζιστικής πολεμικής μηχανής: τους αλεξιπτωτιστές, οι οποίοι αν και είχαν παίξει καθοριστικό ρόλο στην ναζιστική επιτυχία στην ευρωπαϊκή ήπειρο, στη μάχη της Κρήτης είχαν τέτοιες απώλειες που πλέον δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Οι Γερμανοί αποφάσισαν σκληρά αντίποινα στον τοπικό πληθυσμό και από την επομένη της λήξης της μάχης, επιδόθηκαν στην φρικιαστική εκδίκησή τους. Την επομένη της ήττας των Ελλήνων και Συμμάχων, μια μονάδα αλεξιπτωτιστών υπό τον υπολοχαγό Horst Trebes, ως αντίποινα κατά του λαού που προέβαλλε λυσσαλέα αντίσταση με αποτέλεσμα οι Γερμανοί, αν και νικητές να έχουν περισσότερες απώλειες από τους ηττημένους, εισέβαλλαν στο χωριό Κοντομαρί. Μετά το τέλος του Πολέμου ειπώθηκε πως την εντολή για τη σφαγή έδωσε ο στρατηγός Kurt Student ο οποίος αποκάλυψε στη δίκη της Νυρεμβέργης ότι διατάχθηκε από τον ίδιο τον Hermann Göring, τον επικεφαλής της γερμανικής αεροπορίας. Οι ναζιστικές δυνάμεις συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους, συνέλαβαν 25 άνδρες, ηλικίας από 18 έως 50 ετών και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ, αφήνοντας να ζήσουν μονάχα οι ηλικιωμένοι. Την επόμενη μέρα, οι ναζιστικές δυνάμεις προχώρησαν σε ακόμα ένα έγκλημα πολέμου: το Ολοκαύτωμα της Καντάνου. Οι Γερμανοί εκτέλεσαν τους περίπου 180 κατοίκους του χωριού, έσφαξαν ακόμα και τα ζώα τους ενώ πυρπόλησαν όλα τα σπίτια. 

Το έγκλημα πολέμου στο Κοντομάρι κατέγραψε με το φωτογραφικό φακό του ο Γερμανός υπολοχαγός Franz-Peter Weixler, ο οποίος υπηρετούσε ως ανταποκριτής προπαγάνδας για τη Wehrmacht – αργότερα το ίδιο έτος απομακρύνθηκε από τη θέση του για «πολιτικούς λόγους» και μάλιστα κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία, λόγω διαρροής των συγκεκριμένων φωτογραφιών. 

Ο επικεφαλής της μονάδας των εκτελεστών – αλεξιπτωτιστών Horst Trebes τιμήθηκε με τον Σταυρό του Ιππότη του ναζιστικού καθεστώτος για την επιχείρηση στην Κρήτη. Σκοτώθηκε το 1944 σε πολεμική επιχείρηση στη Νορμανδία. Η Ελλάδα, μετά το τέλος του πολέμου ζήτησε από τη Βρετανία την έκδοση του στρατηγού Kurt Student, αλλά εισέπραξε άρνηση. Ο Student δικάστηκε από τους Βρετανούς για κακομεταχείριση κρατουμένων και δολοφονία αιχμαλώτων στην Κρήτη και κρίθηκε ένοχος για 3 από τις 8 κατηγορίες. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5 ετών αλλά απελευθερώθηκε το 1948 για «ιατρικούς λόγους». Δεν δικάστηκε ποτέ για εγκλήματα κατά αμάχων.   

Πηγή: www.lifo.gr

Λάδωνας

http://arxaiaellinika.wordpress.com/2013/05/27/%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82/

Λάδωνας

Αναρτήθηκε από τον/την Ecleipshs

Λάδωνας (μυθολογία)
Στην ελληνική μυθολογία, ο Λάδωνας (Λάδων) ήταν ο δράκος που φύλαγε τα χρυσά «Μήλα των Εσπερίδων» στο δένδρο της ζωής, μαζί με τις Εσπερίδες. Αναφέρεται συνήθως ως δράκοντας ή όφις, χωρίς το ιδιαίτερο όνομά του. Το όνομα «Λάδων» προέρχεται όπως φαίνεται από το όνομα του ομώνυμου ποταμού).
Ο Λάδων αναφέρεται ως γιος της Γαίας. Ο Ησίοδος τον θεωρούσε «χθόνιον όφιν» (του εσωτερικού της γης) και στη Θεογονία του γράφει ότι ο Λάδων ήταν παιδί του Φόρκυος και της Κητού. Σύμφωνα πάλι με άλλη παράδοση ήταν γιος του Τυφώνα και της Εχίδνης.
Σε αυτή την εκδοχή είναι αδελφός του Λέοντα της Νεμέας, του Κερβέρου, της Ύδρας και άλλων τεράτων. Κατά την αρχαιότερη παράδοση, ο Λάδωνας ορίσθηκε από τη θεά Ήρα ως φύλακας των μήλων για να πολεμήσει αναγκαστικά με τον Ηρακλή, ή επειδή οι κόρες του Άτλαντα έκλεβαν τα μήλα.
Πιθανώς όμως να ορίσθηκε στη θέση αυτή και από τον Άτλαντα.
Οι αρχαίοι συγγραφείς φαντάζονταν τον Λάδωνα «υπερμεγέθη», με εκατό κεφάλια, και πίστευαν ότι είχε την ικανότητα να παραμένει συνεχώς άυπνος. Αναφέρεται και το επίθετο «πολυκάρηνος» = «πολυκέφαλος». Αλλού απαντάται ως «δράκων αθάνατος», κι όμως σκοτώθηκε από τον Ηρακλή όταν αυτός πραγματοποιούσε τον άθλο του να φέρει τα Μήλα των Εσπερίδων και μεταμορφώθηκε σε αστερισμό από τον Δία. Αυτός κατά τον Υγίνο είναι ο αστερισμός Δράκων.
Ο Λάδων απεικονίζεται σε πολλές παραστάσεις που σχετίζονται με τον μύθο των Εσπερίδων. Συνήθως είναι ένα φίδι τυλιγμένο γύρω από δέντρο ή στη ρίζα του, ενώ κοντά στέκεται ο Ηρακλής με το ρόπαλό του, έτοιμος να το χτυπήσει. Παραστάσεις του Λάδωνα σώζονται σε αγγεία, τοιχογραφίες, νομίσματα (τετράδραχμα της Κυρήνης του 5ου αιώνα π.Χ.) και δακτυλιολίθους.
Το φίδι απεικονίζεται συνήθως με μία κεφαλή και σπανιότερα με δύο ή με τρεις. Το αρχαιότερο από γνωστά έργα τέχνης ήταν ένα ξυλόγλυπτο ειδώλιο που απεικόνιζε ένα δέντρο με δράκοντα, έργο που είχε κατασκευάσει ο Θεοκλής ο Ηγύλου μαζί με τον γιο του και το περιγράφει ο Παυσανίας που το είδε στην Ολυμπία.

ΠΗΓΗ

Θανάσης Βέγγος

Ο Θανάσης Βέγγος ήταν Έλληνας κωμικός ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Είχε παίξει σε 126 ταινίες, σε 52 από τις οποίες ως πρωταγωνιστής και είχε σκηνοθετήσει (πρωταγωνιστώντας ταυτόχρονα) ακόμη επτά ταινίες. Θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ μέχρι πρόσφατα συνέχιζε να εμφανίζεται σε ταινίες, στην τηλεόραση και το θέατρο.

Γεννήθηκε στον Πειραιά, στο Νέο Φάληρο, στις 29 Μαΐου του 1927 από τον Βασίλη και την Ευδοκία Βέγγου, των οποίων ήταν και το μοναδικό παιδί. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος, συγκεκριμένα εργαζόταν στην Εταιρεία Ηλεκτρισμού, και ήρωας της αντίστασης. Μετά τον πόλεμο, εκδιώχθηκε από τη δουλειά του εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων. Η απόλυση του πατέρα του προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια του Θανάση, κάτι που τον ανάγκασε να ριχτεί στον αγώνα για το μεροκάματο. Κυριότερη μεταξύ των επαγγελμάτων με τα οποία ασχολήθηκε ήταν η απασχόλησή του σε επεξεργασίες δερμάτων. Παράλληλα έκανε διάφορα μικροθελήματα στη γειτονιά.

Τα χρόνια 1948-1950 υπηρέτησε τη θητεία του ως "ανεπιθύμητος" στρατιώτης στη Μακρόνησο, όπου γνωρίστηκε με τον μετέπειτα γνωστό σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο. Αυτή η γνωριμία οδήγησε στην πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο, το 1954, στην ταινία Μαγική Πόλη του Κούνδουρου. Για τα επόμενα πέντε χρόνια έπαιξε μικρούς ρόλους, εργαζόμενος παράλληλα και ως φροντιστής στα κινηματογραφικά πλατό. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε σε μερικές από τις πιο ιστορικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως Ο δράκος, Διακοπές στην Αίγινα, Μανταλένα, Ο Ηλίας του 16ου, Ποτέ την Κυριακή. Ο πρώτος του μεγάλος ρόλος είναι μαζί με τον Νίκο Σταυρίδη στην ταινία Οι δοσατζήδες του 1960. Τον ίδιο καιρό, το 1959, πήρε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος ηθοποιού, όχι από Σχολή αλλά ως εξαιρετικό ταλέντο με εξετάσεις σε ειδική επιτροπή. Η πρώτη του θεατρική παράσταση ήταν στην επιθεώρηση «Ομόνοια πλατς-πλουτς», δίπλα στους Νίκο Ρίζο και Γιάννη Γκιωνάκη, επίσης το 1959.

Τα επόμενα χρόνια, συνεργαζόμενος κυρίως με τον σκηνοθέτη Πάνο Γλυκοφρύδη, αναπτύσσει τον τύπο του νευρικού, αεικίνητου τύπου, που τον καθιέρωσε και αρχίζει να γίνεται δημοφιλής. Με ταινίες όπως Ψηλά τα χέρια, Χίτλερ, Μην είδατε τον Παναή, Ζήτω η τρέλλα!, Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης, καθιερώνεται στη συνείδηση του κοινού. Το 1964, σε αναζήτηση καλλιτεχνικής ελευθερίας, ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής ΘΒ-Ταινίες Γέλιου. Την περίοδο 1965-1969, συνεργαζόμενος με τον Πάνο Γλυκοφρύδη και τον Ερρίκο Θαλασσινό αλλά και σκηνοθετώντας ο ίδιος κάποιες φορές, γύρισε τις καλύτερες κατά γενική ομολογία ταινίες του, όπως τις Φανερός πράκτωρ 000, Τρελός, παλαβός και Βέγγος, Ποιος Θανάσης;, που τις χαρακτηρίζουν το σουρεαλιστικό χιούμορ, ο αυτοσχεδιασμός και η πηγαία ερμηνεία. Παρά την εμπορική και καλλιτεχνική τους επιτυχία, οι ταινίες αυτές οδηγούν την εταιρία του Βέγγου σε κλείσιμο και τον ίδιο σε οικονομική καταστροφή, από την οποία θα συνέλθει μόνο μετά από πολλά χρόνια.

Η καριέρα του συνεχίζεται με τον σκηνοθέτη Ντίνο Κατσουρίδη, ενώ η δημοτικότητά του παραμένει σταθερή κι οδηγεί στην αποθέωση του από τον κόσμο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης του 1971, όπου η ταινία Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση; αποσπά τα βραβεία κριτικών και κοινού. Άλλη σημαντική ταινία αυτής της περιόδου είναι Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας του 1976. Η θεματολογία των ταινιών του μετατοπίζεται προς την κοινωνική κριτική, ενώ το 1983 σταματά για λίγα χρόνια να κάνει κινηματογράφο. Τη δεκαετία του '80 ασχολείται με το γύρισμα έξι βιντεοταινιών και της τηλεοπτικής σειράς Βεγγαλικά που, μετά από προσπάθειες πολλών ετών, προβλήθηκε τελικά στην τηλεόραση το 1988. Το 1990 εμφανίστηκε στη σειρά του ΑΝΤ1 Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης.

Η επιστροφή του στον κινηματογράφο γίνεται με την ταινία Ήσυχες μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη. Η ερμηνεία του έχει πια διαφοροποιηθεί, είναι χαμηλών τόνων αλλά μεγάλης εκφραστικότητας, με κορυφαία στιγμή το ρόλο του στην ταινία Όλα είναι δρόμος του 1998. Την περίοδο αυτή εμφανίστηκε επίσης στην Επίδαυρο, το 1997, στο ρόλο του Δικαιόπολι στους Αχαρνής και το 2001 στην Ειρήνη του Αριστοφάνη με μεγάλη επιτυχία. Το 2002, σχεδόν πενήντα χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση, ο Θανάσης Βέγγος κράτησε έναν από τους βασικούς ρόλους στην τηλεοπτική σειρά Περί ανέμων και υδάτων. Συνεχίζει μέχρι σήμερα να είναι από τους πιο αγαπημένους και δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου. Η τελευταία κινηματογραφική συμμετοχή του ήταν στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη "Ψυχή βαθιά", το 2009.

Ο Θανάσης Βέγγος ήταν μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και του Σωματείου Παραγωγών. Ήταν μόνιμος κάτοικος της Αθήνας. Την εποχή που γυριζόταν Ο δράκος παντρεύτηκε την Ασημίνα Βέγγου, με την οποία ήταν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του, και είχαν δύο γιους.

Ο Θανάσης Βέγγος νοσηλευόταν από τις 19 Δεκεμβρίου 2010 στην εντατική μονάδα του νοσοκομείου "Ερυθρός Σταυρός" λόγω εγκεφαλικού επεισοδίου - εκεί απεβίωσε στις 3 Μαΐου 2011, λίγο πριν συμπληρώσει τα 84 χρόνια του.[1] Τάφηκε στην Αμοργό, τόπο καταγωγής της μητέρας του και της γιαγιάς του.[2]

Υπήρξε φειδωλός σε δηλώσεις και συνεντεύξεις, ωστόσο στο παρελθόν ο ίδιος είχε δηλώσει: "Δουλεύω με το ένστικτο, δεν έχω κανένα ταλέντο, μόνο αυτή τη φάτσα. Εδώ είναι αποτυπωμένη όλη η μιζέρια, όλη η δυστυχία, όλος ο πόνος του ασήμαντου Έλληνα".
http://el.wikipedia.org/wiki/Θανάσης_Βέγγος

Οι σημερινοί Έλληνες είμαστε απόγονοι των Αρχαίων

http://arxaiaellinika.wordpress.com

Οι σημερινοί Έλληνες είμαστε απόγονοι των Αρχαίων

Αναρτήθηκε από τον/την Ecleipshs

«Η πόλη μας ομολογείται (αναγνωρίζεται) ως η αρχαιότατη, ….Γιατί εμείς κατοικούμε σ’αυτήν την πόλη, χωρίς να διώξουμε από εδώ άλλους, ούτε την βρήκαμε έρημη, ούτε έχουμε συγκεντρωθή μιγάδες από πολλά έθνη, αλλά η καταγωγή μας είναι τόσο καλή και γνήσια, ώστε την γή από την οποία γεννηθήκαμε, την ίδια κατέχουμε χωρίς καμία διακοπή(όλον το χρόνο),επειδή είμαστε αυτόχθονες και μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη με τα ίδια ονόματα που δίνει κάποιος στους πλησιέστερους συγγενείς του». Ισοκράτους Πανηγυρικός, 23-24 (380 π.Χ) Τα τελευταία χρόνια αμφισβητείται απο πολλούς «διανοούμενους» και πολιτικούς, Έλληνες και μη, η καταγωγή των σημερινών Ελλήνων από τους αρχαίους Ελληνες. Υπάρχουν θεωρίες, ατεκμηρίωτες πάντοτε, που υποστηρίζουν οτι οι σημερινοί Έλληνες κατάγονται από Ινδοευρωπαίους, απο την Αφρική (θεωρία της μαύρης Αθηνάς,η οποία, παρά το ότι δεν στέκεται επιστημονικά, διδάσκεται σε αρκετά Αμερικάνικα πανεπιστήμια), από Σημιτοφοίνικες και άλλα τέτοια φαιδρά. Και λέμε φαιδρά γιατί κάθε έρευνα, που αποδεικνύει τόσο την αυτοχθονία των αρχαίων προγόνων μας, όσο και το αδιάσπαστο του λαού μας απο τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, αποσιωπάται και δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Τις έρευνες αυτές θα παραθέσουμε παρακάτω. Πρώτα απ’όλα δεν λαμβάνονται υπ’όψην οι αναφορές των ίδιων των αρχαίων συγγραφέων που στηρίζουν την αυτοχθονία των αρχαίων Ελλήνων. Αυτό συμβαίνει είτε απο άγνοια των κειμένων αυτών απο τους εκπαιδευτικούς ή από κάποιου είδους εμπάθεια πρός την αρχαία Ελλάδα, πράγμα που οφείλεται στο ότι δέχονται χωρίς έρευνα όσα τους λένε κάποιοι «φωτισμένοι» καθηγητές πανεπιστημίων στα οποία σπούδασαν. Ταυτόχρονα πολλοί Έλληνες εκπαιδευτικοί γίνονται θιασώτες ξένων θεωριών, όπως αυτή του Ιακώβ Φαλμεράϋερ, (θεωρία που έχει αποδειχθεί εσφαλμένη εδώ και έναν αιώνα) και υποστηρίζουν ότι δεν έχουμε καμιά σχέση με τους αρχαίους Έλληνες αλλά είμαστε Σλάβοι, Αλβανοί, Αφρικανοί, Τούρκοι και οτιδήποτε άλλο εκτός απο Έλληνες. Παρ’ ότι ο Φαλμεράυερ έχει αποδειχθεί εμπαθής και αντιεπιστημονικός συνεχίζει να στηρίζεται από αρκετούς εκπαιδευτικούς και οι έρευνες των Ελλήνων καθηγητών που αποδεικνύουν τα ψεύδη του, αποσιωπούνται πλήρως και δεν διδάσκονται στα παιδιά. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε οτι τα τελευταία 100 χρόνια πολλοί λαοί χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τους αρχαίους Έλληνες και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό σαν δικό τους και τους εαυτούς τους σαν απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στις ημέρες μας, οι Σλάβοι Σκοπιανοί. Πιστεύουν και προπαγανδίζουν σε όλο το κόσμο οτι είναι γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Βέβαια δεν τους ήρθε ξαφνικά στο μυαλό ότι είναι γνήσιοι Μακεδόνες. Άνθρωποι όπως ο Τζόρτζ Σόρος έχουν χαρίσει πολλά εκατομμύρια δολλάρια στα Σκόπια φτιάχνοντας Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και Πανεπιστήμια στα οποία οι Σκοπιανοί μαθαίνουν οτι πρόγονοί τους ήταν ο Φίλιππος, ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης. Χωρίς την συνεχή και τεράστια οικονομική ενίσχυση από ιδρύματα και οργανώσεις όπως του κ. Σόρος, τα Σκόπια ίσως να μην υπήρχαν σαν κράτος σήμερα. Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν με την ανοχή των ελληνικών κυβερνήσεων. Είναι κοινό μυστικό οτι τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους, υπακούουν και λένε σε όλα «YES SIR», με αντάλλαγμα την επανεκλογή τους. (Οι αναγνώστες μπορούν να ψάξουν στο διαδίκτυο και θα βρουν σωρεία δηλώσεων Ελλήνων βουλευτών πάνω στο θέμα…) Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ Παρ’ όλα αυτά οι επιστήμες προοδεύουν. Σήμερα οι έρευνες πάνω στην ιστορία των λαών δεν περιορίζονται μόνο στα ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα. Πολλές επιστήμες επιστρατεύονται για την εξαγωγή ακριβέστερων και πιο αντικειμενικών συμπερασμάτων πάνω στην ανθρώπινη ιστορία. Μια απο αυτές τις επιστήμες είναι και η γενετική, η οποία είναι και η ακριβεστέρα όλων. Όλοι γνωρίζουμε ότι η μελέτη του DNA, αποκαλύπτει την καταγωγή και χρησιμοποιείται από την παλαιοντολογία μέχρι την αστυνομία. Εχουν γίνει τέτοιου είδους έρευνες που να αποδεικνύουν οτι είμαστε πάντα Έλληνες; Βεβαίως έχουν γίνει και μάλιστα επίσημες πανεπιστημιακές αλλά δεν έχουν προβληθεί παρά ελάχιστα. ΟΙ ΕΡΕΥΝΕΣ Τα ελληνικά ΜΜΕ στη χώρα μας πρόβαλλαν τη Σκοπιανή έρευνα, η οποία «αποδεικνύει» ότι οι Έλληνες καταγόμαστε από την Αφρική. Για μέρες ακούγαμε την Σκοπιανή έρευνα… Την απάντηση όμως του Έλληνα καθηγητή Γενετικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, την παρουσίασαν μόνο τα μικρά κανάλια. Δείτε γιατί. Ο κ. Τριανταφυλλίδης κατηγόρησε τους Σκοπιανούς καθηγητές σαν κοινούς απατεώνες. Η έρευνά τους ήταν μισθωμένη και είχε πολιτική σκοπιμότητα. Το ανθρώπινο DNA αποτελείται από τμήματα που επιμολύνονται όταν πάθει ο άνθρωπος μια ίωση ή όταν τσιμπηθεί από ένα κουνούπι. Τότε το DNA του ιού μεταφέρεται(τμήμα του) στο ανθρώπινο DNA. Έτσι άλλωστε οι επιστήμονες καταλαβαίνουν τι αρρώστιες έχει περάσει ένας λαός. Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Τριανταφυλλίδη μελέτησαν οι Σκοπιανοί αυτό το μέρος του DNA. Αν το κουνούπι που σε τσίμπησε προέρχεται από την Αφρική, σου μεταφέρει γονότυπο από την Αφρική. Είπε ακόμη ότι σε διεθνές επίπεδο, για έρευνες ανακάλυψης της καταγωγής λαών, όλα τα πανεπιστήμια ερευνούν το μιτοχονδριακό DNA, το οποίο μεταβιβάζεται από την μητέρα στο παιδί και δεν «επιμολύνεται» με ξένα DNA. Επι πολλά έτη λοιπόν γενετιστές απο ευρωπαϊκά πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα μελέτησαν το μιτοχονδριακό DNA των σημερινών πληθυσμών της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής και ανακάλυψαν τις σχέσεις που τους συνέδεαν πρίν απο 75.000 χρόνια. Συγκεκριμένα: Εικοσι οκτώ(28) πανεπιστήμια της Ευρώπης ξεκίνησαν το 1990, υπο την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Συμμετείχαν οι χώρες: Αγγλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Δανία, Ιρλανδία, Ρουμανία, Τσεχία, Ισραήλ, Εσθονία, Ιράκ, Συρία. Εκαναν έρευνες DNA για τους κατοίκους της Ευρώπης. Απο πλευράς Ελλάδας συμμετείχει το Τμήμα Γενετικής και Μοριακής Βιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υπο τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη. Η έρευνα αυτή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, διότι απέδειξε οτι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι σε ποσοστό 70% οι σημερινοί Έλληνες έχουν το ίδιο DNA, με τους αυτόχθονες κατοίκους της Ελλάδας της προϊστορικής εποχής. Το υπόλοιπο 30% από περιοχές της Εγγύς Ανατολής και προσδιορίζονται χρονικά στα νεολιθικά χρόνια, οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι κατοικούνταν ελληνικά φύλα. Όπως καταλαβαίνετε η έρευνα λέει με απλά λόγια, ότι οι πρόγονοι του Περικλή, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και εμείς, έχουμε το ίδιο DNA. Σε ποσοστό που αγγίζει το 99,5%. Γιατί η έρευνα αυτή δεν προβλήθηκε από τα ΜΜΕ; Γιατί δεν πέρασε στην εκπαιδευτική ύλη; Ποιος ρυθμίζει τι διδάσκεται και τι αποσιωπάται; Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» και επίσης στον «Ταχυδρόμο». Αλλη μια έρευνα έγινε απο το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή της Κυριακής» της 6ης Νοεμβρίου 2005. Το δημοσίευμα είχε τίτλο «Καθαρο το DNA των Ελλήνων». Το δημοσίευμα απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράϋερ(υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τη θεωρία του Φαλμεράϋερ οι Έλληνες του 19ου αιώνα, άρα και οι σημερινοί ήταν Σλάβοι και Αλβανοί και ότι δεν είχαν καμία φυλετική σχέση με τους αρχαίους Έλληνες). Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν και ο κ. Τριανταφυλλίδης με την ερευνητική του ομάδα, απο το ΑΠΘ. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η έρευνα απέδειξε ότι η θεωρία του Φαλμεράϋερ είναι λανθασμένη. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι οι Έλληνες παρ΄’ όλα τα 400 χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους, δεν αλλοιώθηκαν γενετικά. Όποιοι θέλουν να δούν περισσότερα στοιχεία, πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο του κ. Τριανταφυλλίδη «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» από τις εκδόσεις «Γαληνός». Υπάρχει όμως ένα ακόμη βιβλίο, πιο εκλαϊκευμένο, το «ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΕΙ ΕΣΜΕΝ» των εκδόσεων «Κάδμος». Υ.Γ: Γράψαμε αυτό το άρθρο, από καθαρή αντίδραση προς το Υπουργείο Παιδείας και προς όλους αυτούς, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είμαστε Έλληνες. Άρης Ηλίας – Γιάννης Κουτσούρης – Δημ. Παπαδόπουλος – Τάσος Σαλβάνος exoorama.blogspot

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΝΤΖΑΣ

Νεφέλη Ωκεανίς

Ακολουθήστε 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΝΤΖΑΣ *************************** (Πηγή: Μ. Θερμού, Το Βήμα) Εικόνα: Η Μέδουσα Γοργώ του δυτικού αετώματος του αρχαϊκού ναού της Κέρκυρας (585 π.Χ.). Αποτροπαϊκό σύμβολο, αφού η ασχήμια του μπορεί να τρομάξει και να διώξει όποιον το αντικρίζει (Αρχαιολογικό Μουσείο Κέρκυρας)
Η οργισμένη κίνηση της ανοιχτής παλάμης που εισπράττει ο επικίνδυνος οδηγός στη λεωφόρο Κηφισιάς μπορεί να θεωρείται σήμερα μια απολίτιστη έκφραση θυμού, στην πραγματικότητα όμως μιλάει για τις καταβολές μας. και μάλιστα τις αρχαιοελληνικές. Τόσο μακριά πηγαίνει η ιστορία της... μούντζας. Και αν η γηραιά θεία αρχίσει να φτύνει τα μικρανίψια της μέρες που είναι στο γιορτινό τραπέζι, παρακαλώ ας μην υποστεί την κατακραυγή. Πράττει ό,τι ακριβώς και οι αρχαίοι πρόγονοι, που έφτυναν ακόμη και τον εαυτό τους για να μη τον αβασκάνουν. Γιατί το πιο αυθόρμητο και άμεσο μέτρο αντιμετώπισης του κακού, ήδη από την αρχαιότητα, ήταν το σφάκελο και ο εμπτυσμός, ενέργειες στις οποίες είχαν αποδοθεί μαγικές δυνάμεις.
Ο βάσκανος οφθαλμός θεωρήθηκε ανά τους αιώνες η αιτία κάθε ξαφνικού και ανεξήγητου κακού και η έννοια της βασκανίας- συνώνυμη με την κακολογία, τον φθόνο, τη συκοφαντία και την πρόκληση βλάβης - μπορεί να γεννήθηκε στην Ανατολή, από νωρίς όμως βρήκε πρόσφορο έδαφος στις δοξασίες όλων των λαών της Μεσογείου.
«Το θέμα είναι διαχρονικό. Ακόμη και σήμερα οι μανάδες λένε στα παιδιά τους “μακριά από τ΄ άδικο και το κακό το μάτι”» λέει ο αρχαιολόγος κ. Δημήτρης Καζιάνης, επίτιμος προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοπωλείων και Ιδωτικών Συλλογών, που διοργάνωσε μια έρευνα για τον κόσμο των προλήψεων στην αρχαιότητα, για τη βασκανία, τα φυλαχτά και τα αποτροπαϊκά σύμβολα, έχοντας ως βάση το περιεχόμενο των ιδιωτικών συλλογών- αλλά όχι μόνο- και ως αφορμή τον εορτασμό των Ευρωπαϊκών Ημερών Πολιτιστικής Κληρονομιάς.
«Από όλες τις πτυχές της μαγείας εμείς εστιάσαμε στη βασκανία, και ακόμη ειδικότερα στον βάσκανο οφθαλμό, γιατί είναι μια μυστηριακή και γοητευτική δύναμη που έχει απασχολήσει τον άνθρωπο με διαφορετικούς τρόπους πολλές διαφορετικές χρονικές στιγμές» αναφέρει η υπεύθυνη για τον συντονισμό του έργου κυρία Χριστίνα Μερκούρη. Ζωγραφισμένος σε αγγεία, σκαλισμένος σε οστέινα περίαπτα ή ένθετος σε κατασκευές, ο «βάσκανος οφθαλμός» μπορούσε όμως να χρησιμοποιηθεί και ως αντίδοτο, δηλαδή ως φυλαχτό ενάντια στο κακό μάτι.
Μεσαίο δάχτυλο... όπως Ελλάδα
«Οι αντιβασκάνιες χειρονομίες ήταν και είναι οι πιο γνωστές.Ολες κατέληγαν σε οξύ σχήμα επειδή έτσι μιμούνταν τα κέρατα των ζώων και εικόνιζαν συμβολικά την άμυνα κατά του βάσκανου οφθαλμού.Από τις πλέον διαδεδομένες σε όλη την Ευρώπη είναι αυτή που αναπαριστά την ένωση των γενετήσιων οργάνων των δύο φύλων, όπου ο αντίχειρας παρεμβάλλεται προεξέχονταςμεταξύ του δείκτη και του μέσου» λέει η κυρία Μερκούρη. Αλλη χειρονομία την οποία οι αρχαίοι Ελληνες ανέφεραν σε ασελγείς περιπτώσεις ήταν η πρόταξη του μεσαίου δαχτύλου.
Στην αρχαία Ελλάδα εξάλλου, με τη μούντζα (το φάσκελο ή σφάκελο) έστελναν στον απέναντι το κακό μάτι. Και η πίστη στη δύναμη των χειρονομιών εναντίον του βάσκανου οφθαλμού ήταν τέτοια ώστε συχνά οι άνθρωποι τις απεικόνιζαν στους τοίχους των σπιτιών, σε περίαπτα-φυλακτά, σε γλυπτές παραστάσεις και αλλού.
Φτύσε στον κόρφο σου
«Πρωί πρωί έβλεπα τον εαυτό μου στη γαλήνια θάλασσα και τα γένια μου φαίνονταν όμορφα, όπως και το μοναδικό μου μάτι, τουλάχιστον κατά την δική μου κρίση, ενώ στο νερό καθρεφτίζονταντα δόντια μου που έλαμπαν λευκότερα από το παριανό μάρμαρο.Και για να μη βασκαθώ, έφτυσα τον κόρφο μου τρεις φορές, ακριβώς όπως μου έμαθε να κάνω η γριά Κοτυτταρίδα» αναφέρει ο Θεόκριτος για κάποιον που θαύμαζε τον εαυτό του.
Το φτύσιμο, διαχρονικό και παγκόσμιο σύμβολο αποτρεπτικό της βασκανίας, πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στις αντισηπτικές ιδιότητες του σάλιου. Ετσι, όπως λέει η κυρία Μερκούρη, « οι μητέρες ή τροφοί, όταν φοβούνταν για την υγεία του παιδιού, έβρεχαν το μέτωπο και τα χείλη του με σάλιο χρησιμοποιώντας το μεσαίο δάχτυλο. Και όσοι θεωρούσαν ότι επισύρουν τον φθόνο των άλλων- ανθρώπων ή θεών- λόγω της ευτυχίας τους “εις κόλπον έπτυον”. Ολα τα παραπάνω μάλιστα μπορούσαν να συνοδεύονται και από μαγικά λόγια όπως “Σοι εις κεφαλήν” ή “Ερρε”, ενώ ως πλέον αποδοτική θεωρούνταν η δήλωση “Προσκυνώ Αδράστειαν”, η οποία ήταν μια θεότητα του φθόνου και της Νέμεσης».
Εν τέλει στον Μεσαίωνα οι δοξασίες για τις βασκανίες όχι μόνο διατηρήθηκαν, αλλά και εμπλουτίστηκαν, φθάνοντας ως σήμερα: Φτύσε τον κόρφο σου, φτύνω τρεις φορές για να μη σε ματιάσω, σκόρδα στα μάτια σου και χτύπα ξύλο- από το «άπτεσθαι ξύλου» των αρχαίων.
«Απέναντι στα διάφορα μαγικά φυλαχτά της εποχής η Εκκλησία απάντησε δυναμικά με το σύμβολο του σταυρού» λέει η αρχαιολόγος κυρία Νατάσα Ψαρολογάκη. «Σταυροί τοποθετούνταν σε τοίχους,πόρτες,παράθυρα ιδιωτικών και δημόσιων κτιρίωνπροκειμένουνα τα καταστήσουν απρόσβλητα από τους δαίμονες.Το ίδιο και οι άνθρωποι,που έκαναν το σημείο του σταυρού με το χέρι, κρεμούσαν σταυρούς στο στήθος ή τους χρησιμοποιούσαν ως κοσμήματα» προσθέτει η ίδια. Ιδιαίτερη κατηγορία φυλαχτών, τέλος, είναι αυτά στα οποία εικονίζονται ο Μέγας Κωνσταντίνος και η μητέρα του Αγία Ελένη εκατέρωθεν σταυρού, μια σκηνή που αναπαριστά την τελετή των γενεθλίων της νέας πρωτεύουσας και έφθασε ως και τον 20ό αιώνα.

Μετέωρα: Ένας τόπος ενέργειας

http://www.apocalypsejohn.com/2013/05/metewra-enas-topos-energeias.html

 

Μετέωρα: Ένας τόπος ενέργειας

Μετέωρα. Ένα μαγευτικό βραχόδασος στην καρδιά των Βαλκανίων, που προσελκύει έντονα την προσοχή κάθε επισκέπτη. Οι παράδοξοι και μοναδικοί στον κόσμο σχηματισμοί μοιάζουν να λαξεύτηκαν από ανθρώπινο χέρι. Κι όμως, η διάταξή τους και η θέση τους αποτελούν φυσική γεωλογική εξέλιξη.
Η φυσική τους χωροθεσία αποτελεί έναν μοναδικό τόπο δύναμης που τις τελευταίες δεκαετίες ανοίγει τις πύλες του και αρχίζει να λειτουργεί ξανά καθώς επιτυγχάνεται μία φυσιολογική διέγερση συγκεκριμένων εκπομπών και δονήσεων που τυχαία ή συμπτωματικά συμβάλλουν στην «καθαριότητα» και την «ενεργοποίηση» του τόπου μας.
ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΜΕΤΕΩΡΑ
Στους πρόποδες των Καμβουνίων ορέων (Χάσια) και την κωμόπολη της Καλαμπάκας, στην έξοδο του Πηνειού ποταμού προς τη Θεσσαλία, εκτείνεται ομάδα βράχων εξαιρετικά απότομων με παράδοξα σχήματα μέσου ύψους 300 μ. από την πεδιάδα. Οι βράχοι αυτοί καταλαμβάνουν έκταση 3 χλμ. από Νότο προς Βορά και 2 χλμ. από Δυτικά προς Ανατολικά.
Ψάχνοντας σε εγκυκλοπαίδειες και λεξικά, σε αρχαία συγγράμματα και παραδόσεις, τα Μετέωρα ως ονομασία δεν τα βρίσκουμε πουθενά. Είναι, λοιπόν, πολύ λογικό να υποθέσουμε πως κάποτε είχαν ένα διαφορετικό όνομα ή και πολλά άλλα που άλλαζαν με την εποχή.
Η έκπληξη, όμως, παραμένει καθώς ούτε στον περίεργο και παράδοξο σχηματισμό των βράχων, στους οποίους ο επισκέπτης μένει εκστατικός, δεν αναφέρονται οι αρχαίοι συγγραφείς και ιστορικοί. Ούτε από τον Στράβωνα, παρότι αναφέρεται στην περιοχή του Αιγινίου, την αρχαία πόλη που λέγεται πως είναι η σημερινή Καλαμπάκα. Δεν τους αναφέρει ούτε ο Παυσανίας, ούτε ο Ηρόδοτος, που όλοι τους φαίνεται να είχαν ταξιδέψει στην περιοχή.
Ικανοποιητικές δεν είναι ούτε οι περιγραφές του Τίτου Λίβιου ο οποίος αναφέρεται στους πολέμους μεταξύ Ρωμαίων και Μακεδόνων, ο οποίος επίσης μνημονεύει το Αιγίνιον σαν τόπο ασφαλή και απόρθητο, εξαιτίας της οχυρής τοποθεσίας όπου ήταν χτισμένη.
Τα Μετέωρα, σαν όνομα και περιοχή, άρχισαν να γίνονται γνωστά περίπου από τον 10ο αιώνα , αφότου ευσεβείς μοναχοί ανήγειραν σε αυτά μονές που τις ονόμασαν Μετέωρα, δηλαδή μοναστήρια που υψώνονται πάνω από την γη και κρέμονται από τον αέρα, είναι δηλαδή μετέωρα.
Τα Μετέωρα, δεν αναφέρονται ούτε καν στο Λεξικό του Σούδα του 10ου μ.Χ αιώνα, μα ούτε βρίσκουμε κάτι σχετικό για το Αιγίνιον.
Πιο πριν, όμως, γιατί δεν αναφέρονται; Τι έγινε, λοιπόν; «Φύτρωσαν» ξαφνικά; Μήπως τα τοποθέτησαν εξωγήινοι; Μάλλον γινόμαστε υπερβολικοί.
Το μόνο λογικοφανές συμπέρασμα που προκύπτει για το μέρος, είναι πως υπάρχουν κεκαλυμμένες πληροφορίες ή πως ο τόπος διατηρούνταν στην αφάνεια διότι ενδεχομένως οι βράχοι συγκάλυπταν ένα μυστικό. Ένα μυστικό που ήταν μόνο για μυημένους. Αναζητώντας αυτό το μυστικό θα ξεκινήσουμε από την μυθολογία παράλληλα με την σύγχρονη γεωλογική επιστήμη.
ΠΩΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΤΗΚΑΝ
Η φυσική γεωγραφία της Θεσσαλίας έχει πολλά να μας διηγηθεί αν έχουμε την υπομονή να την ερευνήσουμε σε συνδυασμό με την μυθολογία μας. Κάποτε η μεγάλη αυτή πεδιάδα που περιβάλλεται από μεγάλα βουνά πρέπει να ήταν μία τεράστια λίμνη. Διάφορες γεωλογικές μεταβολές και αναστατώσεις, υποστάσεις και άλλα φυσικά φαινόμενα, φαίνεται πως συνέβαλαν για να διανοιχτεί κάποια οδός που έκανε τα νερά να ορμήσουν από την φυσική λεκάνη τους και να ξεχυθούν στο Αιγαίο.
Οι μύθοι μας λένε πως ο θεός Ποσειδώνας κατασκεύασε μία διώρυγα προκειμένου να φύγουν τα νερά. Γιατί να το έκανε αυτό, ο μύθος δεν μας λεει –και ίσως εκεί βρίσκεται όλο το μυστικό. Το έκανε πάντως στα Τέμπη, που παίρνουν το όνομά τους από το ρήμα τέμνω. Κι εδώ έρχεται η επιστήμη να μας επιβεβαιώσει την μεγάλη γεωλογική τομή της περιοχής. Ίσως πάλι ο μύθος, πολύ απλά, να μας περιγράφει αυτό το γεωλογικό γεγονός ενώ τα νερά που πλημμύρισαν τις γύρω περιοχές, μέχρι να καταλήξουν στο Αιγαίο, να καταγράφτηκαν ως κατακλυσμός, αν λάβουμε υπόψη πως ο Δευκαλίωνας βασίλευε στη Θεσσαλική Φθιώτιδα.
Κάπως έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκε η σημερινή πεδιάδα που στην ουσία είναι ο αποξηραμένος πάτος μίας αρχαίας λίμνης, απομεινάρια της οποίας είναι οι λίμνες Βοιβηίς (κατοπινή Κάρλα που έχει αποξηρανθεί) και Νεσωνίς.
Ίσως, λοιπόν, οι κορυφές των Μετεώρων να αποτελούσαν μικρές βραχονησίδες ή και υφάλους που έφταναν ως την επιφάνεια της λίμνης. Ούτε, όμως, και στην μυθολογία βρίσκουμε κάποια στοιχεία που να φωτογραφίζουν το φαινόμενο Μετέωρα.
Παρά τη μοναδικότητα του φαινομένου ελάχιστοι ερευνητές ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με την ερμηνεία της γέννησης και της εξέλιξης του βραχόδασους των Μετεώρων, μας λεει ο γεωλόγος Ζαμάνης.
Το σημερινό ανάγλυφο είναι κυρίως το αποτέλεσμα διαδοχικών κύκλων διαβρώσεων και αποθέσεων που δημιουργήθηκαν και εξελίχθηκαν στην πορεία των τελευταίων 10 εκ. χρόνων.
Γεωλογικοί όροι όπως, «ψαμμιτοκροκαλοπαγή στον ευρύτερο χώρο των Μετεώρων που επικάθονται εν συμφωνία επί της σειράς του Επταχωρίου η οποία έχει αποτεθεί ασυμφώνος επί του εκ μαρμάρου, φλύσχου, σχιστολίθου κλπ υποβάθρου της λεκάνης», δεν θα μας απασχολήσουν.
Αυτό που μας ενδιαφέρει -και που θα εξετάσουμε στην συνέχεια- είναι πως η βάση (ο κατώτερος ορίζοντας) των Μετεώρων αποτελείται από κροκάλες (βότσαλα) μικρού σχετικά μεγέθους, ισχυρά συγκολλημένες με συμπαγές ψαμμιτικό υλικό, που η σύνθεσή τους διακρίνεται σε κροκάλες μαρμάρου, σχιστολίθου, ασβεστολίθου, γνευσίου κλπ.
Πάνω τους επικάθεται ο ανώτερος ορίζοντας των κροκαλοπαγών ο οποίος χαρακτηρίζεται από κροκάλες κυρίως γνευσιακές, μεγάλου μεγέθους που συχνά έχουν διαστάσεις ογκολίθων, εν αντιθέσει προς τον κατώτερο ορίζοντα που η σύνδεσή τους είναι πολύ χαλαρή και η απόσπασή τους εύκολη.
Οι παράξενοι βράχοι των Μετεώρων είναι ένα γεωλογικό φαινόμενο που επάνω του επέδρασε και η ατμοσφαιρική διάβρωση. Είναι μοναδικό στον κόσμο, με εξαίρεση, ίσως, το ανάλογο αλλά όχι αντίστοιχο φαινόμενο στην κοιλάδα Γκορέμα της Καππαδοκίας.
ΜΙΑ ΓΝΩΣΤΗ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ
Είναι απαραίτητο να θυμηθούμε πως η ύπαρξη του αιθέρα των αρχαίων (ή τσι, ή πράνα, ή οργόνη κλπ) έχει αποδειχτεί και γίνει αποδεκτή, τουλάχιστον από ένα μέρος της σημερινής επιστημονικής κοινότητας.
Η σύγχρονη επιστήμη έχει ακόμα αποδείξει, γενικότερα, ότι ο άνθρωπος παράγει ηλεκτρισμό, ότι στα άτομα και στα κύτταρα που μας αποτελούν, υπάρχει ελεύθερη μετακίνηση ηλεκτρονίων από άτομο σε άτομο. Παράγουμε, δηλαδή, έναν «ζωικό» ηλεκτρισμό. Αποτελεί, πλέον, γεγονός ότι η ζωή βασίζεται σε αυτή την παραγωγή ηλεκτρισμού (με ανάλογη παραγωγή ρεύματος θεράπευαν τα αρχαία Ασκληπιεία, ορισμένες ασθένειες, καθώς ήταν χτισμένα σε συγκεκριμένους τόπους και με συγκεκριμένο τρόπο).
Αν τα παραπάνω αποτελούν το πρακτικό μέρος, πάνω στα οποία θα βασιστούμε για να υποστηρίξουμε ότι τα Μετέωρα είναι ένας πολύ ιδιαίτερα ευεργετικός τόπος δύναμης για τον άνθρωπο, τότε και για τον ίδιο λόγο, θα πρέπει να αναφερθούμε εισαγωγικά και σε ένα θεωρητικό, τουλάχιστον, για την επιστήμη θέμα, γνωστό πάραυτα στους αρχαίους Έλληνες.
Στην Ζωή και το Σύμπαν υπάρχουν δύο πρωταρχικές δυνάμεις που το διευθετούν. Αυτές είναι το «ποιούν» και το «πάσχον», όπως θα μας έλεγαν οι Στωικοί που αντιστοιχούν στο κινέζικο γιν και γιανγκ, ή όπως θα ήταν ποιο σωστό για τα σημερινά δεδομένα να ονομάσουμε τις δυνάμεις αυτές: Δημιουργική και Γενεσιουργό. Καμία δεν είναι αρνητική ή μη ωφέλιμη για τον άνθρωπο όταν βρίσκονται σε ισορροπία. Η υπερβολή, όμως, της μιας ή η καχεκτικότητα της άλλης μπορεί να βλάψει.
Θα μπορούσαμε να συμβολίσουμε την Γενεσιουργό δύναμη με (-) επειδή «πηγάζει» από την Γη που έχει ανάλογο σύμβολο φορτίου και την Δημιουργό με (+) επειδή κατέρχεται από τον Ουρανό που έχει ανάλογο σύμβολο φορτίου.
Η Γη, ως γνωστό, λειτουργεί σαν ένας τεράστιο μαγνητικό δίπολο. Το ίδιο και ο άνθρωπος, τα ζώα, τα πουλιά, τα δέντρα κλπ.
Ο άνθρωπος περιέχεται σε ένα Σύμπαν (μακρόκοσμος) και ταυτόχρονα ο ίδιος περιέχει μέσα του αυτό το Σύμπαν αφού είναι κατασκευασμένος από τα ίδια αστρικά υλικά, ενώ παράλληλα περιέχει και ένα άλλο ανάλογο σύμπαν, τον μικρόκοσμο.
Ο οργανισμός μας, το σώμα μας, βρίσκεται διαρκώς και ασταμάτητα σε συνεχείς αλληλεπιδράσεις με το Σύμπαν: δέχεται και εκπέμπει δονήσεις και ενέργειες ενώ παράλληλα παίζει το ρόλο αυτορυθμιζόμενου μετασχηματιστή προκειμένου να προσαρμόσει αρμονικά τον εαυτό του στο περιβάλλον του.
Ο άνθρωπος συντονίζεται με το περιβάλλον του και τις ενέργειες της Γης. Ο εγκέφαλός μας λειτουργεί στην ίδια συχνότητα με αυτήν της Γης.
ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ ΓΗΣ
Ας θυμηθούμε, πριν απ όλα, πως σημερινοί επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι ο πλανήτης Γη έχει ιδιότητες κρυστάλλου και γι αυτό παρουσιάζονται ροές ενέργειας. Οι κύριες γραμμές των ροών αυτών «τυλίγουν» την επιφάνειά της σαν δίχτυ σχηματίζοντας δώδεκα νοερά πεντάγωνα το ένα δίπλα στο άλλο.
Όπως και το ανθρώπινο σώμα, παρόμοια και η Γη έχει ενεργειακές γραμμές, μεσημβρινούς κλπ που η ωφέλιμη δράση τους μπορεί να μπλοκαριστεί και να έχουμε έναν γεωπαθογόνο κόμβο.
Η Δημιουργική ενέργεια κατέρχεται από τον ουρανό και η Γενεσιουργός ξεπηδάει από την Γη. Η δεύτερη προσπαθεί να αποδράσει στον ουρανό ενώ η πρώτη επιχειρεί να την δαμάσει κι έτσι υπάρχει μία ισορροπία. Για την σωστή ανάπτυξη και εξέλιξη του ανθρώπου χρειάζονται και οι δύο.
Ο Βελονισμός Γης, όπως και ο βελονισμός στον άνθρωπο, στηρίζεται στην εφαρμογή βελονών που στην προκειμένη περίπτωση είναι κάποιοι ογκόλιθοι σε συγκεκριμένα κομβικά σημεία, δηλαδή στις συμβολές καναλιών ενέργειας ή πιο απλά στα σημεία εκείνα που συναντούνται δύο και περισσότερες ενέργειες. Όταν σε ένα μέρος συναντιούνται δύο και πλέον ποταμοί ενέργειας, συνήθως υπάρχει μία διαταραχή στην ανθρώπινη υγεία και γι αυτό συμβαίνουν συχνά πολλές αρρώστιες ή αρκετά ατυχήματα. Οι κόμβοι αυτοί είναι γεωπαθητικοί.
Όταν σε έναν γεωπαθητικό κόμβο υπάρχει έλλειψη ισορροπίας των δύο πρωταρχικών δυνάμεων, συνήθως περισσεύει επικίνδυνα η Γενεσιουργός. Τότε τοποθετούμε μία μεγάλη και μακρόστενη πέτρα (μενίρ), κάθετη στην οριζόντια επιφάνεια της γης, αρκετού ύψους, η οποία λειτουργεί σαν κεραία ή αλεξικέραυνο και έλκει την Δημιουργό δύναμη από τον ουρανό (ή τα θετικά ιόντα) η οποία θα τιθασεύσει την Γενεσιουργό και θα επαναφέρει την επιθυμητή ισορροπία.
Η πέτρα αυτή θα πρέπει να έχει ακριβή περιβαλλοντική προσαρμογή και προσανατολισμό, να τοποθετηθεί στο ακριβές και ειδικό σημείο βελονισμού της γης προκειμένου να αποδώσει την σωστή εναλλαγή ενεργειών και πολικότητας. Άπαξ και βρεθεί το σωστό σημείο τοποθέτησης της πέτρας, αυτή συντονίζει τις δύο δυνάμεις που παρέχουν πλέον στο γύρω περιβάλλον αρμονικές και προικισμένες δονήσεις, ωφέλιμες για τον άνθρωπο.
Η χημική σύνθεση και σύσταση της πέτρας, η προέλευσή της, και το βάρος δεν είναι τόσο σημαντικά κριτήρια για την επιλογή της. Σημασία έχει μόνο η σωστή τοποθέτηση. Το βάρος, όμως, μπορεί να ποικίλει από 20 έως 250 κιλά, αλλά και περισσότερο
ΟΙ ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΩΝ
Τα Μετέωρα δεν αποτελούν τεχνητή τοποθέτηση από κάποια ανθρώπινη ή εξωγήινη νοημοσύνη. Σχηματίστηκαν τυχαία από την Φύση, στη συγκεκριμένη τοποθεσία, γι αυτό και δεν έχει σημασία να εξετάσουμε (στα πλαίσια ενός μόνο άρθρου) αν βρίσκονται σε ισχυρό ή ασθενή γεωπαθητικό κόμβο, σε ασθενές ή ανώμαλο μαγνητικό πεδίο της Γης κλπ.
Εκείνο που μας ενδιαφέρει να συγκρατήσουμε, είναι πως διαχέουν σε μία μεγάλη ακτίνα την ισορροπία της Δημιουργικής και Γενεσιουργού δύναμης. Αυτό συμβαίνει διότι οι λίθοι βρίσκονται περίπου σε κυκλική διάταξη και είναι κυρτοί.
Θα λέγαμε ότι λειτουργούν σαν είδος αλεξικέραυνου που ουδετεροποιεί την περιοχή από τα θετικά ιόντα τα οποία κατέρχονται από τον ουρανό και τα αρνητικά που ανέρχονται από την Γη. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι ποτέ, κανένας κεραυνός δεν έπεσε στα Μετέωρα.
Όμως, για την εκροή της «καλής» ενέργειας, υπεύθυνη είναι και η χημική σύσταση των βράχων και του εδάφους όπου «πατούν».
Κροκάλες μαρμάρου και γνευσίου είναι οι λέξεις κλειδιά, στην προκειμένη περίπτωση. Μην γνωρίζοντας, όμως, την ποιότητα του μαρμάρου (καθότι π.χ. διαφορετική της Πεντέλης από της Πάρου) αλλά ότι λόγω της κρυσταλλικής του δομής μπορεί να μεταδώσει ηλεκτρικό ρεύμα αν πολωθεί, θα σταθούμε στο άγνωστο γνεύσιο.
Ο γνεύσιος είναι κρυσταλλοσχιστώδες πέτρωμα που παρουσιάζει την ίδια ορυκτολογική σύσταση με τον γρανίτη. Αυτό το πέτρωμα είναι ικανό για κάποιες αντιδράσεις με το περιβάλλον, υπό ορισμένες συνθήκες, καθώς πολλοί γρανιτένιοι βράχοι και βασαλτικά πετρώματα συμπεριφέρονται σαν ηλεκτρικές μπαταρίες ή κυψέλες.
Όπως οι μπαταρίες εκλύουν ενέργεια όταν κάποιος τις βάλει σε λειτουργία, στην προκειμένη περίπτωση το πέτρωμα εκπέμπει ενέργεια που είναι υψίστης δονητικής αξίας και επιπλέον «καθαρή», λόγω του φυσικού γεωβελονισμού, οπότε καταλήγει να είναι «ιαματική» και ιδιαίτερα ωφέλιμη για τον ανθρώπινο οργανισμό, ο οποίος την «τραβάει» σαν «σφουγγάρι», ακριβώς διότι και ο ίδιος παράγει έναν «ηλεκτρισμό» και έχει ανάγκη αρκετές φορές μέσα σε ορισμένο διάστημα για «επαναφόρτιση».
Η ενέργεια αυτή πάλλεται, δηλαδή μειώνεται ή αυξάνεται ανάλογα με τους ηλιακούς αστρικούς κύκλους, ή καθώς συντονίζεται με την κίνηση πολύ κοντινών ουρανίων σωμάτων, όπως η Σελήνη. Διαδίδεται, επίσης, μέσω του αιθέρα.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όλα αυτά, ίσως, ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους. Η ιδιαίτερη αξία του μέρους, ίσως, να ήταν και ο λόγος που δεν το αναφέρουν στα συγγράμματά τους και το προσπερνούν, κρατώντας το έτσι κρυφό από τους αμύητους. Ενδεχομένως και να υπάρχει κάπου κάποια ικανή εξήγηση η οποία όμως ακόμα δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Όσο κι αν ακουστεί περίεργο η κατοίκηση των Μετεώρων από μοναχούς στάθηκε βλαπτική, μπροστά στην άγνοιά τους για το μέρος. Όχι ως προς τους κατοίκους τους, αλλά ούτε και προς το γύρω περιβάλλον και την ακτίνα δράσης που προσφέρουν οι τεράστιοι λίθοι. Οι μοναχοί που ανέβηκαν στις κορυφές τους, μόχθησαν για να χτίσουν και αργότερα κατοίκησαν και έζησαν εκεί, απόλαυσαν όλη την ωφέλιμη ενέργεια του τόπου, διότι όντας στην κορυφή των «βελονών» καθώς και οι ίδιοι αποτελούν μαγνητικά δίπολα αντλούσαν, άθελά τους, σαν παράσιτα την ενέργεια της περιοχής οπότε και δεν την άφηναν να εξαπλωθεί, ή απλά την διασκορπούσαν ατελώς και πάλι εν αγνοία τους, με έναν συγκεκριμένο τρόπο:
Σε αυτό συνέβαλαν η τελετουργίες τους που αμέσως αλλάζουν τον ιονισμό της ατμόσφαιρας, οι ψαλμωδίες που κατευθύνουν ή διαχέουν ακανόνιστα (αντίθετα προς τη φυσική της ροή) την ενέργεια, το χτύπημα της καμπάνας που καθαρίζει ναι μεν την ατμόσφαιρα, μα αλλάζει αμέσως την δονητικότητα του χώρου.
Έτσι η φυσική πηγή ενέργειας από τον 10ο αιώνα και μετά, άρχισε σιγά-σιγά να φθίνει. Τις τελευταίες δεκαετίες, που οι περισσότερες μονές έχουν ερημωθεί και εγκαταλειφθεί, οι ισορροπημένες Δημιουργικές και Γενεσιουργές δυνάμεις μας αγκαλιάζουν χαρίζοντάς μας αγνή και δυναμική ενέργεια. Το ενεργειακό πεδίο των Μετεώρων, λειτουργεί ξανά.
Τα Μετέωρα πρέπει να συνδέονται γεωδυναμικά με τον Άθωνα. Αν, όμως, προχωρήσουμε σε αλματώδεις σκέψεις, συνδυάζοντας τον εκεί μοναχισμό του Αγίου Όρους, του αρχαίου ιερού της Αρτέμιδος και τα μυστικά των δύο τόπων, θα καταλήξουμε σε πολλά συμπεράσματα που, όμως, δεν ανήκουν στο παρόν άρθρο.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Annales Geologiques des Pays Helleniques, A. Zamani – Dept. of General Geography, Συμβολή εις την ερμηνεία της δημιουργίας και της εξελίξεως των γεωμορφών των Μετεώρων, ΙΓΜΕ, 1980 Μυστική Ελλάδα (συλλογικό), Αρχέτυπο, 1999
Σπύρου Μακρή, Οικοδύναμη: το αρχαιοελληνικό Φενγκ Σούι, Αρχέτυπο, 2003
Γλωσσάριο Γεωλογικών Εννοιών, Μ. Δ. Δερμιτζάκη & Γ. Ε. Θεοδώρου, 1994
Εγκυκλοπαίδειες: Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάνικα
Ήλιος
Περιοδικά: Άβατον

Όλα για την ψωρίαση

http://www.newsitamea.gr

Όλα για την ψωρίαση: από τι προέρχεται, τι θεραπείες υπάρχουν, ποια βότανα βοηθούν;

Τι είναι η ψωρίαση;

Η ψωρίαση είναι μια χρόνια, μη μεταδοτική φλεγμονώδης ασθένεια του δέρματος που χαρακτηρίζεται από συχνά επεισόδια ερυθήματος, φαγούρας, και χαρακτηριστικά παχιά, λευκά, λέπια. Στις περισσότερες περιπτώσεις επηρεάζεται το δέρμα στους αγκώνες και στα γόνατα, όμως η ψωρίαση μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε στο σώμα. Είναι μια σχετικά συχνή ασθένεια και έχει υπολογισθεί ότι επηρεάζει 2% έως 2,5% του πληθυσμού. Μπορεί να εμφανιστεί είτε ξαφνικά είτε σταδιακά. Χαρακτηρίζεται από περιόδους έξαρσης και από περιόδους που η ασθένεια υποχωρεί. Επηρεάζει όλες τις ηλικίες αλλά είναι συχνότερη μεταξύ 15 και 35 ετών. Για την ψωρίαση υπάρχει γενετική προδιάθεση και κληρονομικότητα. Το στρες, οι μολύνσεις, η παχυσαρκία, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η απουσία ή η υπερβολική έκθεση στον ήλιο, επιδεινώνουν την κατάσταση των ασθενών με ψωρίαση. Επίσης η φτωχική γενική κατάσταση, η μείωση της άμυνας του οργανισμού που παρατηρείται στους ανοσοκατασταλμένους ασθενείς με καρκίνο ή AIDS και φάρμακα όπως η χημειοθεραπεία επιδεινώνουν την ψωρίαση.

Ποια είναι τα σημεία της ψωρίασης;

Η ψωρίαση χαρακτηρίζεται από τυπικές ερυθηματώδεις βλάβες με πλάκες που είναι πιο παχιές από το υπόλοιπο δέρμα και που καλύπτονται από λέπια χρώματος λευκού ή ασημί. Κάποτε οι βλάβες αυτές διασπώνται, προκαλούν πόνο και πιθανόν να αιμορραγούν. Οι κυριότεροι εντοπισμοί των δερματικών ανωμαλιών είναι οι αγκώνες, τα γόνατα, ο κορμός, το δέρμα του κρανίου, τα χέρια, τα νύχια, οι πτυχές του δέρματος. Μπορεί επίσης να επηρεάσει το δέρμα που καλύπτει διάφορες αρθρώσεις και στην ουσία είναι δυνατόν να εντοπισθεί σε οποιοδήποτε σημείο του δέρματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορούν να δημιουργηθούν φλύκταινες με πύο. Η φαγούρα συνοδεύει την πάθηση αυτή. Επίσης εκδηλώνεται κάποτε και αρθρίτιδα της ψωρίασης με πόνο στις αρθρώσεις. Η διάγνωση βασίζεται στην κλινική εικόνα του ασθενούς. Η βιοψία του δέρματος μπορεί να επιβεβαιώσει τη διάγνωση. Οι καλλιέργειες από τις βλάβες του δέρματος επιτρέπουν τον αποκλεισμό άλλων φλεγμονωδών παθήσεων του δέρματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά αντιγόνα του συστήματος HLA. Στις περιπτώσεις που υπάρχει πόνος στις αρθρώσεις, η ακτινογραφία της άρθρωσης μπορεί να βοηθήσει να φανεί εάν υπάρχει αρθρίτιδα της ψωρίασης.

Η θεραπεία της ψωρίασης

Ο σκοπός της θεραπείας στην ψωρίαση είναι ο έλεγχος των συμπτωμάτων και η πρόληψη των μολύνσεων που μπορούν να προκύψουν. Υπάρχουν διαφόρων ειδών θεραπείες και ο τρόπος αντιμετώπισης εξαρτάται από την ένταση και σοβαρότητα της ασθένειας. Οι ήπιες μορφές της ψωρίασης μπορούν να αντιμετωπισθούν με τοπικά φάρμακα όπως αλοιφές, κρέμες, σαμπουάν. Μπορούν να χορηγηθούν σαμπουάν του τύπου που χρησιμοποιούνται εναντίον της πιτυρίδας και σαμπουάν ή λοσιόν που περιέχουν παράγωγα της πίσσας του άνθρακα. Σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αναγκαίο να δοθούν κορτιζόνη ή άλλα ανάλογά της, αντι-μυκητισιακά φάρμακα, αντιβιοτικά, λιπαντικά, φαινόλη και άλλα φάρμακα. Σε σοβαρές περιπτώσεις μπορούν να χορηγηθούν είτε από το στόμα είτε ενδοφλέβια, ανοσοκατασταλτικά φάρμακα όπως κορτικοστεροειδή ή μεθοτρεξάτη. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί η κυκλοσπορίνη και τα ρετινοειδή φάρμακα. Οι θεραπείες με βιολογικά φάρμακα (etanercept, alefacept, efalizumab, infliximab) υπόσχονται πολλά χάρις στο νέο τρόπο δράσης τους που καταστέλλει τους αρχικούς μηχανισμούς γένεσης της νόσου (καταστολή δραστηριοποίησης λεμφοκυττάρων τύπου Τ και της ειδικής πρωτεΐνης TNF-alpha, tumor necrosis factor-alpha). Σε σοβαρές περιπτώσεις που αφορούν μεγάλες επιφάνειες του δέρματος ή ακόμη όταν η νόσος είναι ανθεκτική μπορεί να υπάρχει έντονος πόνος με κίνδυνο απώλειας μεγάλων ποσοτήτων υγρών και λοιμώξεων που μπορούν να γενικευθούν. Σε τέτοιες περιπτώσεις που υπάρχει κίνδυνος γενικευμένης λοίμωξης και σηψαιμίας είναι αναγκαίο ο ασθενής να εισαχθεί στο νοσοκομείο για να χορηγηθούν ενδοφλέβια υγρά, αντιβιοτικά, ηρεμιστικά φάρμακα και αναλγησικά. Υπάρχουν και άλλες θεραπευτικές μέθοδοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν όπως η μέτρια έκθεση στο φως του ήλιου ή σε φωτοθεραπεία. Το δέρμα του ασθενούς μπορεί να γίνει περισσότερο ευαίσθητο στη δράση των υπεριωδών ακτινών είτε με την εφαρμογή τοπικής αλοιφής με βάση πίσσα του άνθρακα ή με τη λήψη από το στόμα φαρμάκων όπως τα psoralens. Επίσης είναι σημαντικό να αποφεύγονται τα εγκαύματα από τον ήλιο. Η αντιμετώπιση της αρθρίτιδας της ψωρίασης μπορεί να γίνει με μη στεροειδή αναλγητικά φάρμακα όπως γίνεται και στις άλλες μορφές αρθρίτιδας. Οι ασθενείς που πάσχουν από ψωρίαση θα πρέπει να έχουν ένα υγιεινό τρόπο ζωής και να τρέφονται καλά. Πρέπει να ξεκουράζονται ικανοποιητικά, να αποφεύγουν το στρες, να έχουν μια καλή υγιεινή του δέρματος και να κάνουν καθημερινά μπάνιο ή ντους. Το έντονο τρίψιμο του δέρματος για σκοπούς πλυσίματος δεν πρέπει να γίνεται διότι μπορεί να ερεθίσει το δέρμα και να προκαλέσει νέα έξαρση της νόσου. Φαίνεται ότι η χρήση του αλευριού της βρώμης μέσα στο μπάνιο μπορεί να βοηθά στην ανακούφιση του ασθενούς και στη χαλάρωση των λεπιών.
συνέχεια στο σύνδεσμο πηγή