Παραλία Θόλος (Καβούσι)

 http://www.cretanbeaches.com/paralies/lasithi/paralia-tholos-kavousi/

Παραλία Θόλος (Καβούσι)

 

Το Θόλος βρίσκεται 26km ανατολικά του Αγίου Νικολάου και 4km βόρεια του χωριού Καβούσι. Θα ακούσετε πολλούς να αναφέρονται στο Θόλος κι ως παραλία Καβουσίου. Σχηματίζεται στην έξοδο μιας εύφορης κοιλάδας, κατάφυτης από τεράστιους ελαιώνες, η οποία ξεκινάει κοντά στο Καβούσι. Η περιοχή έχει αναπτυχθεί τουριστικά, αλλά σε πολύ ήπιο βαθμό, κάνοντας την ιδανική για ήρεμες διακοπές.

 

Στο Θόλος υπάρχει μια όμορφη παραλία με βοτσαλάκι και στη δυτική μεριά της με άμμο. Υπάρχουν αρκετά αλμυρίκια δίπλα στην παραλία, όπου μπορείτε να βρείτε σκιά. Θα βρείτε αρκετά δωμάτια, ξενοδοχεία και ταβερνούλες τριγύρω, όπως και στο Καβούσι. Η θάλασσα είναι συνήθως λίγο ταραγμένη, αν και η ένταση του κύματος μετριάζεται κάπως από τη νήσο Ψείρα που βρίσκεται στα ανοιχτά του κόλπου. Όταν η θάλασσα είναι ανακατεμένη, δηλαδή αρκετά συχνά, τα νερά αποκτούν ένα χαρακτηριστικό ανοικτό γαλάζιο χρώμα.

Πηγές ΜαλαύραςΗ παραλία της Μαλαύρας

2km ανατολικότερα ξεκινάει η απομονωμένη ακτή της Μαλαύρας, περιτριγυρισμένη από κάθετους βράχους που προκαλούν δέος.Η πρόσβαση στην παραλία γίνεται με βάρκα και συχνά έχει κύμα (όταν φυσάει βόρειος άνεμος). Επίσης, μπορείτε να περπατήσετε από το εργοστάσιο αξιοποίησης των πηγών της Μαλαύρας, που βρίσκεται δίπλα, ως την παραλία. Για να φτάσετε στο εργοστάσιο θα πρέπει να οδηγήσετε έναν χωματόδρομο ανατολικά του Θόλου. Η θέα στους γκρεμούς και στο νησί της Ψείρας είναι απίστευτη.

Αξιοθέατα

Η ελιά στον ΑζοριάΤο Θόλος βρίσκεται σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες, αλλά και άγνωστες, περιοχές της Κρήτης. Αν έρθετε στο Θόλος πρέπει οπωσδήποτε να εξερευνήσετε την τριγύρω περιοχή, η οποία είναι γεμάτη ιστορικούς χώρους, φυσικές καλλονές και παραδοσιακούς οικισμούς.

 

Αρχίζοντας από την παραλία στο Θόλος, θα εντυπωσιαστείτε από τις γιγάντιες ενετικές αποθήκες που χρησιμοποιούσαν οι Ενετοί για μεταφόρτωση εμπορευμάτων. Οι αποθήκες καταστράφηκαν από τους Γερμανούς την Κατοχή για να μην χρησιμοποιηθούν από τους Συμμάχους. Η περιοχή είναι διάσπαρτη και με πολλά γερμανικά καταφύγια. Δίπλα στην παραλία υπάρχει ο παλιός ναός της Παναγιάς με πολλές παλιές επιγραφές επισκεπτών, που εορτάζει της Αναλήψεως, ενώ παραπέρα έχει βρεθεί ρωμαϊκός οικισμός. Αν κουραστείτε, μπορείτε να δροσιστείτε στην πηγή με το φρέσκο νερό που έχει δημιουργήσει μια όαση δροσιάς με πλατάνια.

Το νησί Ψείρα, απέναντι από το Θόλος, αποτέλεσε σημαντικότατο μινωϊκό λιμάνι. Στη Ψείρα, την οποία μπορείτε να επισκεφτείτε με καραβάκι από το διπλανό Μόχλος, έχει βρεθεί μεγάλος μινωϊκός οικισμός, σημαντικότερο εύρημα του οποίου είναι οι ανάγλυφες τοιχογραφίες που βρέθηκαν σε τοίχο κτιρίου. Οι τοιχογραφίες έχουν μεταφερθεί στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.

Δυτικά του Θόλους αξίζει να επισκεφτείτε το παλιό τοιχογραφημένο ξωκλήσι του Αγίου Αντωνίου. Στη συνέχεια μπορείτε να κάνετε μια βόλτα ως το Καβούσι και να περπατήσετε στο παραδοσιακό χωριό, που είναι κτισμένο κοντά στην έξοδο του όμορφου φαραγγιού του Άβγου. Στη κεντρική πλατεία θα δείτε την ενετική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, με βυζαντινή αρχιτεκτονική, ενώ παραπέρα θα συναντήσετε το ναό των Δώδεκα Αποστόλων.

 

Στον Αζοριά, 2km ανατολικά του Καβουσίου, υπάρχει ένα από τα εντυπωσιακότερα μνημεία της φύσης, ένας ζωντανός μάρτυρας όλων των ιστορικών χρόνων της Κρήτης. Το μνημείο αυτό δεν είναι άλλο παρά μια ελιά 3500+ ετών, μια από τις αρχαιότερες στο κόσμο. Το δέντρο έχει χαρακτηριστεί προστατευόμενο μνημείο και θα σας εντυπωσιάσει η τεράστια περίμετρος της. Μάλιστα από το δέντρο αυτό κόπηκε κότινος (στεφάνι) για το στεφάνωμα της πρώτης νικήτριας στον Μαραθώνιο Γυναικών των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004». 2km νότια από την μνημειακή ελιά, θα βρείτε το φαράγγι του Μέσωνα και του Χαυγά, ένα από τα πιο επιβλητικά (και δύσβατα) φαράγγια της Κρήτης.

Εκτός από τα παραπάνω, αξίζει να επισκεφτείτε τους μινωικούς οικισμούς στις θέσεις «Βρόντος» και «Κάστρο», τα αρχαία ορυχεία χαλκού της Μινωικής εποχής στη θέση «Χρυσοκάμινο» (στις ακτές ανατολικά της Αγριόμαντρας), και την γειτονική σπηλιά (Θεριόσπηλο) με τους πολύ ενδιαφέροντες σταλαγμίτες. Ανατολικότερα από το Θεριόσπηλιο, θα βρείτε τον υστερομινωϊκό οικισμό Χυλόπιτες, όπου βρέθηκε ένα χάλκινο εγχειρίδιο και ένα λίθινο δοχείο.

Αν απομακρυνθείτε περισσότερο μπορείτε να επισκεφτείτε το καταπράσινο οροπέδιο της Θρυπτής, καταμεσής του άγριου και γνήσιου κρητικού τοπίου. Επίσης, μπορείτε να πεταχτείτε ως την έξοδο του δύσβατου φαραγγιού του Χα και το μινωϊκό οικισμό της Βασιλικής, στο δρόμο για Ιεράπετρα.

Κρίταμο

http://to-perivoli-tis-kritis.gr/content/%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%BF

Κρίταμο

Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Το βοτανικό του όνομα είναι crithmum maritimum, φυτρώνει στις χρυσαφένιες ακρογιαλιές, πάνω στα βράχια όπου υπάρχει λίγη άμμος, αντέχοντας τη δύναμη του ανέμου που το χτυπά με μανία, ποτιζόμενο με την αλμύρα της θάλασσας. Από τους επιστήμονες, έχει χαρακτηριστεί σαν η τροφή του μέλλοντος καθώς είναι πλούσιο σε βιταμίνη C, είναι διουρητικό και αντιμικροβιακό. Ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος είχαν σε μεγάλη εκτίμηση τον Κρίταμο καθώς περιέχει αιθέρια έλαια, μεταλλικά άλατα, ιώδιο και βιταμίνες. Στην αρχαία Ελληνική κουζίνα, το χρησιμοποιούσαν ευρέως στις σαλάτες και το διατηρούσαν στην άλμη. Για εμάς τους μάγειρους είναι ένας θησαυρός γεύσης καθώς είναι πλούσιο σε αρώματα και παρουσιάζει μια γευστική πολυπλοκότητα όταν σκάει στον ουρανίσκο, προκαλώντας μια ανεπανάληπτη γαστρονομική διέγερση, ειδικά όταν είναι φρέσκος τους μήνες Ιούνιος, Ιούλιος, Αύγουστος και αρχές Σεπτεμβρίου. Τους υπόλοιπους μήνες, η γεύση του διαφοροποιείται λίγο. Εάν τον μαζέψουμε αυτή την περίοδο, μπορούμε να τον διατηρήσουμε στην άλμη και να τον έχουμε κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν συνοδευτικό του ούζου, της τσικουδιάς, μπορεί να δώσει μια νότα νοστιμιάς στη ντοματοσαλάτα, στην πατατοσαλάτα. Μπορούμε επίσης να φτιάξαμε διάφορα εδέσματα έχοντας σαν βάση τον Κρίταμο ή χρησιμοποιώντας το σαν αρωματικό για την παρασκευή διαφόρων εδεσμάτων. Σε μερικά νησιά μας το χρησιμοποιούν σε διάφορες παρασκευές. Ο γαστρονομικός επισκέπτης ψάχνοντας τις διαφορές που θα του αφήσουν ανεξίτηλες γευστικές μνήμες, μήπως θα πρέπει να επισκεφτεί την Αγγλία που το αποκαλούν Rock Saphire, τη Γαλλία herbe de Saint – Pierre, την Ιταλία Seafennel, την Τουρκία που το βράζουν και το σερβίρουν με ψιλοκομμένη ντομάτα και λαδολέμονο? Στις αυλές των παραθαλάσσιων ξενοδοχείων και των εστιατορίων υπάρχει αρκετό. Ας το δοκιμάσουν μιας και είναι και βιολογικό!

Εύκολα και γρήγορα καστανό ρύζι

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

Το καστανό ρύζι που το βράζαμε με τις ώρες, περιμένοντας υπομονετικά πότε θα μαλακώσει στο όνομα μιας υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής, ξεχάστε το. Ανήκει στο παρελθόν :)

icookgreek.com

Εύκολα και γρήγορα καστανό ρύζι; Κι όμως, ναι! - iCookGreek

Εύκολα και γρήγορα καστανό ρύζι; Κι όμως, ναι!

 

Μήπως ανήκετε σ’ εκείνους που ακόμη πιστεύουν ότι το καστανό ρύζι «θέλει μια ώρα βράσιμο», είναι «μπελάς» και εντέλει «τσάμπα η φασαρία»; Η νέα γενιά των καστανών ρυζιών, θα σας κάνει να ξεχάσετε όσα ξέρατε γι' αυτά και να ανακαλύψετε πως η απόλαυση, η υγιεινή διατροφή και η πρακτικότητα συνδυάζονται περίφημα!

Το καστανό ρύζι που το βράζαμε με τις ώρες, περιμένοντας υπομονετικά πότε θα μαλακώσει στο όνομα μιας υγιεινής και ισορροπημένης διατροφής, ξεχάστε το. Ανήκει στο παρελθόν. Σήμερα στην αγορά διατίθεται πλέον ελληνικό καστανό ρύζι για τέλειο σπυρωτό πιλάφι, καστανό ρύζι για γεμιστά και ριζότο, αλλά και καστανό ρύζι σε σακουλάκια –η πλέον πρακτική εκδοχή– που είναι έτοιμα σε μόλις 10’. Ο λόγος για τη σειρά Brown Family της Agrino, η οποία περιλαμβάνει ακόμη ένα καινοτόμο προϊόν, που αλλάζει τα δεδομένα στην κουζίνα μας: καστανό ρύζι Basmati για υγιεινές γεύσεις που μας ταξιδεύουν.

Το καστανό ρύζι της σειράς Agrino Brown Family, σε όποια απ’ τις 4 ποικιλίες του κι αν το επιλέξει κανείς, συναγωνίζεται σε γεύση και πρακτικότητα τις αρετές του λευκού ρυζιού, διατηρώντας άθικτα τα σημεία που το καθιστούν αγαπημένο συστατικό διαιτολόγων και διατροφολόγων. Καθώς το περίβλημα του καρπού του (περικάρπιο) δεν αφαιρείται, αφού από τον πρωτογενή κόκκο ρυζιού απομακρύνεται μόνον ο εξωτερικός φλοιός, το καστανό ρύζι παραμένει μια πρώτης τάξεως φυσική πηγή εδώδιμων (φυτικών) ινών, που όλοι γνωρίζουμε πλέον πόσο καλό κάνουν στον οργανισμό αλλά και πόσο αισθητή είναι η απουσία τους από μια «δυτικού τύπου» διατροφή. Επιπλέον είναι πλούσιο σε φώσφορο και μαγγάνιο, που συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του μεταβολισμού. Αποτελεί άριστη πηγή σύνθετων υδατανθράκων (αργής καύσης), έχει χαμηλότερο γλυκαιμικό δείκτη και είναι πηγή σεληνίου και ψευδαργύρου που συμβάλλουν στην καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού και έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, καθώς και θειαμίνης.

Γρήγορα, εύκολα κι απλά, χωρίς να μας πιέζει ο χρόνος μαγειρέματος και χωρίς περιορισμούς στη φαντασία μας, απολαμβάνουμε πλέον υγιεινά και πεντανόστιμα πιάτα παρέχοντας στον οργανισμό μας ένα super φυσικό προϊόν με αμέτρητες δυνατότητες γευστικών συνδυασμών ή πειραματισμών: από σπυρωτό πιλάφι σε πιάτα της ελληνικής παραδοσιακής κουζίνας και λαχταριστές ρυζοσαλάτες μέχρι αγαπημένα γεμιστά, λαχταριστά ριζότο, πλούσιες σούπες, γλυκά και εξωτικές συνταγές της ινδικής ή απωανατολίτικης γαστρονομίας.

Οι Έλληνες του Κονγκό

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

‎

(νέο) Οι Έλληνες του Κονγκό, με 2 βίντεο εδώ:

eduportal.gr

ΣΕΙΡΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ: Οι Έλληνες του Κονγκό

 

ΣΕΙΡΑ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ: Οι Έλληνες του Κονγκό

του Δρ Δημητρίου Κουτάντου – Εκπαιδευτικού, Διδάκτορα Ειδικής Αγωγής
«Το Κονγκό, αυτή η χώρα των πολλών αντιθέσεων, που την έχουμε γνωρίσει και την έχουμε ζήσει, δεν μας αφήνει πια. Αυτοί που έχουν γεννηθεί ή έχουν ζήσει κάποια χρόνια στην Αφρική, έχουν και θα έχουν για πάντα μια νοσταλγία, παρά τις δοκιμασίες που τους έχουν σημαδέψει» (Αντύπας, Γ., 2008, Οι Έλληνες του Βελγικού Κονγκό, σελ. 5)

«Οι Έλληνες του Βελγικού Κονγκό» 

«ΟιΈλληνεςτουΒελγικούΚονγκό»/«Pionniers Méconnus du Congo Belge» (2008) αποτελεί τη μονογραφία της εξάχρονης έρευνας του ερευνητή και συγγραφέα κ. ΓεωργίουΑντύπα σε αρχεία της Αφρικής και της Ευρώπης (Κονγκό, Ελλάδα, Βέλγιο κ.α.) για τους Έλληνες του Κονγκό. Ο κ. Αντύπας γεννήθηκε στο Kolwezi του Κονγκό το 1956. Όμως το πρώτο μέλος της οικογένειάς του, ο αδερφός της γιαγιάς του Νικόλαος Τσελέντης, έφτασε στην Αφρική το 1895. Εδώ στο Κονγκό, όπου εργάζομαι, συνάντησα τον κ. Αντύπα, αυτός απλόχερα μου χάρισε το αξιόλογο και συγκινητικό βιβλίο του των 356 σελίδων με το σπάνιο αρχειακό και φωτογραφικό υλικό. Οι σελίδες αυτές είναι γεμάτες από τον πόνο, την ομορφιά και την αγωνία των Ελλήνων, οι οποίοι στα τέλη του 19^ου αιώνα άρχισαν να καταφτάνουν σ’ αυτή την όμορφη και «γεμάτη αδρεναλίνη γη». Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μια βιβλιοπαρουσίαση αυτής της μελέτης, και μέσα απ’ αυτή της παρουσίας των Ελλήνων του Κονγκό έως το 1960. Επιπλέον στο πρώτο βίντεο η συζήτησή μας με το συγγραφέα εμπλουτίζει τη βιβλιοπαρουσίαση, ενώ μας αποκαλύπτει και το δεύτερο υπό έρευνα βιβλίο του για τους Έλληνες του Κονγκό από το 1960 έως σήμερα.

(«Οι Έλληνες της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό» – «Les Hellenes du Congo», Βίντεο διάρκειας 44’ λεπτών): Συνέντευξη με τον κ. Γέωργιο Αντύπα, ερευνητή και συγγραφέα του βιβλίου «Οι Έλληνες του Βελγικού Κονγκό»/«Pionniers méconnus du Congo Belge» (2008).

Το όνομα της σημερινής «Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό» έχει αλλάξει αρκετές φορές ακολουθώντας τις διαδοχικές φάσεις της ιστορία της. Ήταν οι Πορτογάλοι εξερευνητές που πρώτοι έφτασαν εδώ τον 15^ο αιώνα και όταν ρώτησαν τις φυλές πως ονομάζεται το ποτάμι, αυτές απάντησαν «nzadi» που σημαίνει απλά «ποτάμι» στα kikongo. Οι Πορτογάλοι εξέλαβαν τη λέξη ως «Ζαΐρ» και έτσι ονόμασαν την εκβολή του ποταμού Κόνγκο. Πολύ αργότερα ο Μομπούτου ονόμασε «Ζαΐρ» ολόκληρη τη χώρα (βλ. την προηγούμενη δημοσίευση «Ταξίδι στο Κονγκό»). Την περίοδο 1877-1908 το Κονγκό περνά στα χέρια του Βέλγου βασιλιά Λεοπόλδου ΙΙ, και ακολουθεί ο αποικισμός των Βέλγων (1908-1960), εξού και η ονομασία «Βελγικό Κονγκό» για να διακρίνεται από τη «Δημοκρατία του Κονγκό»/«Γαλλικό Κονγκό» που βρίσκεται στην απέναντι όχθη του ποταμού Κόνγκο και έχει πρωτεύουσα το Μπραζαβίλ. Επίσης στο δεύτερο βίντεο καταγράφουμε μερικές από τις δράσεις των Ελλήνων του Κονγκό, θρησκευτικές, εκπαιδευτικές, ανθρωπιστικές. Ευχαριστούμε θερμά την Ιερά Μητρόπολη Κεντρώας Αφρικής και την Ελληνική Κοινότητα της Κινσάσας για τη φιλοξενία και την άριστη συνεργασία μας.

(«Ιερά Μητρόπολις Κεντρώας Αφρικής», Βίντεο διάρκειας 28’ λεπτών): Επίσκεψη στην εκκλησία και στο σχολείο της Μητρόπολις στην Nkanka (Κονγκό)

Τα πρώτα κύματα των Ελλήνων στο Κονγκό, 1895-1930
Ο πρώτος Έλληνας που πάτησε το κονγκολέζικο έδαφος το 1872 ήταν ο γιατρός-ερευνητής Παναγιώτης Ποταγός. Γεννημένος στη Βυτίνα της Πελοποννήσου το 1839, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην ιατρική στο Παρίσι, την περίοδο 1867-1882 ξεκινά αυτοχρηματοδοτούμενος να ταξιδεύει, «μόνος αυτός τόλμησε χωρίς καμία προστασία, να διασχίσει τόσες άγνωστες χώρες με πολλαπλούς κινδύνους…». Αίγυπτος, Συρία, Μεσοποταμία, Ιράν, Αφγανιστάν, Ιμαλάια, έρημος Γκόμπι, Μογγολία, Ανατολική Σιβηρία, Αραβία, Ινδία, Κονγκό. Ο Ποταγός τιμήθηκε για το έργο του στο Βέλγιο και στη Γαλλία. Η μετριοφροσύνη του και η μεγάλη αγάπη του για την Ελλάδα εκφράστηκε όταν του ζήτησαν τιμής ένεκεν να υπογράψει το Χρυσό Βιβλίο των εξερευνητών, αυτός αρκέστηκε να χαράξει μόνο δύο λέξεις: «ΕΙΣ ΕΛΛΗΝ». Σήμερα παραμένει άγνωστος στην Ελλάδα αλλά πολλές συλλογές του πλουτίζουν τα ελληνικά μουσεία.
Μετά τους Πορτογάλους το 15^ο αιώνα, αργότερα στο Κονγκό φτάνουν οι Ολλανδοί, οι Άγγλοι, οι Έλληνες, οι Ιταλοί κ.ά. Το 1900 μεταξύ άλλων φτάνουν οι Νικόλαος Νικολέτος, Μελιδιόνης Μανιατόπουλος, Περικάκης, Παρίσης, επίσης οι υπάλληλοι του Άγγελου Καπάτου φτάνουν στο Κονγκό από το Σουδάν. Την ίδια χρονιά ένα άλλο κύμα οι Απόστολος Καψόπουλος, Νικόλαος Σκλάβος, Γαλανός, Ζάκας και Μωραΐτης φτάνουν από το Νότο. Τις πιο πολλές φορές οι νεοαφιχθέντες μετανάστες εγκαταστάθηκαν σε μια αχυροκαλύβα. Το 1910 στο Κονγκό είχαν εγκατασταθεί 40 Έλληνες και το 1912 φτάνουν τους 79.
Ίσως οι μαρτυρίες του γιατρού-εξερευνητή Παναγιώτη Ποταγού ενέπνευσαν κάποιους από αυτούς τους πρώτους μετανάστες. Το 1895 ο Νικόλαος Τσελέντης ανεβαίνει με καραβάνι στην περιοχή Katanga του Κονγκό, και άλλοι φτάνουν από τη Νότια Αφρική και τη Ροδεσία/Ζιμπάμπουε. Άλλοι κατεβαίνουν από το βορρά μέσω Αιγύπτου και Σουδάν. Ο Νικόλαος Γιαννάκης φτάνει από τη Σάμο το 1913 και περιγράφει την άφιξη των Ελλήνων στην Αφρική: «Γύρω στο τέλος του τελευταίου τρίτου του δέκατου ογδόου αιώνα, οι πρώτοι Έλληνες πατάνε στο έδαφος της Ενωμένης Νότιας Αφρικής. Οι περισσότεροι ήταν ναυτικοί, οι οποίοι έκαναν εκεί στάση. Αποβιβάζονται, εγκαθίστανται και ανοίγουν μικρά καφέ, ποτοποιία, ξενοδοχεία. Με τον καιρό προσκαλούσαν, και μέλη της οικογένειάς τους να πάνε να μείνουν εκεί».
Εκτός από τους πρώτους ανεξάρτητους Έλληνες, άλλοι ήρθαν με συμβόλαια εταιρειών για την κατασκευή των σιδηροδρόμων, για τις δυνάμεις προστασίας Force publique ή με το ναυτικό. Αν και τα συμβόλαια συνήθως είχαν ισχύ για τρία έτη, λόγω των δύσκολων κλιματικών συνθήκων, της ελλιπούς υγιεινής και των τροπικών ασθενειών πολλοί Έλληνες συμβαλλόμενοι δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την εργασία τους. Φεύγουν μέσα σε λίγους μήνες, ενώ το ποσοστό της θνησιμότητας έφτασε το 30%.
Ωστόσο η ροή της μετανάστευσης συνεχίστηκε. Σε αυτό συνέβαλε η αλλαγή του πολιτειακού καθεστώτος με το πέρασμά της εξουσίας από το Λεοπόλδο ΙΙ στο Βέλγικο κράτος. Οι Βέλγοι απελευθέρωσαν το εμπόριο, και αυτό ενθάρρυνε ένα αριθμό μικρών εμπόρων διαφορετικών εθνικοτήτων, μεταξύ των οποίων και των Ελλήνων, να έρθουν στο Κονγκό. Σιγά σιγά αυτοί οι μικροεπιχειρηματίες θα γίνουν φοβεροί ανταγωνιστές των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων.
Στην αρχή του Α’ Παγκοσμίου πολέμου καταγράφονται περισσότεροι από 400 Έλληνες στο Κονγκό που φτάνουν κυρίως από τα νησιά όπως η Σύμη και η Ρόδος. Η συνεχιζόμενη μετανάστευση και η σχετική ευρωστία οδηγεί αρχικά στη συγκρότηση των «Ελληνικών Παροικιών» και μετά των «Ελληνικών Κοινοτήτων» (βλ. βίντεο με τον κ. Αντύπα). Έτσι το 1923 στην πόλη Elisabethville-το σημερινό Λουμπουμπάσι, ιδρύεται η πρώτη «Ένωση Ελλήνων του Βελγικού Κονγκό», ενώ αλλού οι Βέλγοι αποκαλούν την πόλη Likasi-«Νέα Αθήνα», μια και οι Έλληνες και οι Κύπριοι έχουν αποκτήσει τα τρία τέταρτα της πόλης.
Η εγκατάσταση, οι εργασίες των πρώτων Ελλήνων στο Κονγκό και ο γηγενής πληθυσμός 
Το τροπικό κλίμα, οι ασθένειες, η ζούγκλα και η έλλειψη υποδομής ωθούν τους μετανάστες στην ευρεσιτεχνία. Η μοναξιά βάραινε τη διάθεση των απομονωμένων Ευρωπαίων «για τους οποίους το σύμπαν τελείωνε στις παρυφές του δάσους ή στις ράχες των λόφων που πλαισίωναν τη σαβάνα. Έπρεπε μόνο να επιβιώσουν. Υπήρχε τίποτα να φάνε; Γίνονταν καλλιεργητές, κυνηγούσαν ή ψάρευαν. Δεν υπήρχαν ρούχα; Κατασκεύαζαν παπούτσια και καλύμματα. Τα έπιπλα ήταν κάτι άγνωστο. Τα κατασκεύαζαν, μια ζωή σαν του Ροβισσώνα Κρούσου. Οι ασθένειες θέριζαν τους πρωτοπόρους, ακόμη και τους πιο εύρωστους» (σελ. 56). Αντί για ρεύμα είχαν λάμπες πετρελαίου και το νερό από το ποτάμι φιλτράρονταν με τη βοήθεια ενός λευκού υφάσματος που το έλεγαν americani. Για τους Έλληνες, Πορτογάλους, Ιταλούς, Εβραίους τα πράγματα ήταν ακόμη πιο δύσκολα μια και δεν είχαν την υποστήριξη του Βέλγικου αποικιακού καθεστώτος, οι Βέλγοι στηρίζονταν ως στρατιωτικοί ή διοικητικοί υπάλληλοι.
Η πλειοψηφία των Ελλήνων ήταν επιχειρηματίες, έμποροι, μικροί βιοτέχνες, γαιοκτήμονες, καλλιεργητές, ψαράδες, ξενοδόχοι, εργαζόμενοι στο σιδηρόδρομο και σε άλλες υπηρεσίες. Ανεξάρτητοι από το Βελγικό αποικιακό καθεστώς, οι Έλληνες ανέπτυξαν εξαιρετικές σχέσεις με τους άλλους Ευρωπαίους αλλά τιμούσαν και τους Κονγκολέζους με τους οποίους ερχόταν σε άμεση επικοινωνία στις κτηνοτροφικές φάρμες, στις φυτείες και με το εμπόριο. Έμαθαν τις τοπικές γλώσσες lingala, tshiluba, σουαχίλι για να μιλήσουν με τους Αφρικανούς, και δεν ήξεραν καλά γαλλικά (μόνο η δεύτερη γενιά θα μάθει γαλλικά). Αυτά τα χαρακτηριστικά τους διαφοροποίησαν από το Βέλγο «αποικιοκράτη». Εκμεταλλευόμενοι την απελευθέρωση του εμπορίου λειτούργησαν ως «μεσολαβητές» ανάμεσα στις μεγάλες βελγικές και άλλες εταιρείες και το γηγενή πληθυσμό. Οι συνθήκες τους ευνόησαν και το επέτρεψαν. Αρκεί αυτοί να ακολουθούσαν την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής, τα ποτάμια ή τους άλλους μεταφορικούς κόμβους ή ακόμη, να απομακρύνονταν στο άγνωστο εσωτερικό της χώρας.
Όμως ο συγγραφέας δεν παραλείπει να αναφέρει μια σειρά από δοκιμασίες που υπέφερε ο γηγενής πληθυσμός με την άφιξη των Ευρωπαίων σύμφωνα με το «νόμο του ισχυρού». Τέτοιες δοκιμασίες ήταν η τραγωδία των σκλάβων, ο προσηλυτισμός, η κακοπληρωμένη εργασία, ο βασανισμός με το μαστίγιο chicote, οι εκτελέσεις, η αιχμαλωσία για την καταναγκαστική εργασία και η συμφορά του ελεφαντόδοντου και του καουτσούκ (περισσότερα στην προηγούμενη δημοσίευση «Ταξίδι στο Κονγκό», https://www.eduportal.gr/sira-to-taxidi-145-taxidi-sto-kongko/ Ο ερευνητής ξεμπροστιάζει την ιδεολογία της αποικιακής πράξης με το υποτιθέμενο «δικαίωμα της ανώτερης λευκής φυλής» έναντι των άλλων φυλών, παραθέτοντας ένα απόσπασμα από την ομιλία του Ζωρζ Μπενζαμάν Κλεμανσώ (Georges Benjamin Clemenceau) στη Γαλλική Βουλή το 1885 – αργότερα πρωθυπουργός της Γαλλίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: «Φυλές ανώτερες, φυλές κατώτερες!… Ας μην προσπαθούμε να επιβληθούμε με τη βία χάρη στο υποκριτικό όνομα του πολιτισμού. Η κατάκτηση που εκθειάζετε, είναι καθαρή και απλή κατάχρηση της δύναμης που δίνει ο επιστημονικής πολιτισμός στους στοιχειώδεις πολιτισμούς για να οικειοποιηθούν τον άνθρωπο, για να τον βασανίσουν, να του αφαιρέσουν όλη τη δύναμη που του ανήκει έχοντας ως πρόσχημα το εκπολιτιστικό όφελος» (σελ. 46).

Στα τοπικά ήθη, στο ιθαγενές χωριό, κυριαρχεί η πατριαρχική εξουσία του φύλαρχου/άρχοντα τον οποίο έχουν υποδείξει οι παλιότεροι. Η γη ανήκε σε όλα τα μέλη της φατρίας, δεν υπήρχε ατομική ιδιοκτησία, εκτός από την καλύβα που είχε χτίσει και το δέντρο που είχε φυτέψει. «Ο Μαύρος αγαπάει τη μητρική του γη και το χωριό του. Είναι φιλόξενος, ξέρει τον οίκτο, τη συμπόνια, τον πόνο και την απελπισία. Είναι πολύ παρατηρητικός και έχει πνεύμα σαρκαστικό. Είναι αρκετές φορές καλός ομιλητής, και σε δημόσιες αγορεύσεις, είδαμε πολλές φορές προύχοντες να υπερασπίζονται αρκετούς κατηγορουμένους, με μια μαεστρία που παραπέμπει στον πιο εύγλωττο από τους δικούς μας δικηγόρους. Περιγελά εύκολα τους όμοιους του, όταν ανήκουν σε άλλα χωριά ή φυλές, ακόμα και τον λευκό του οποίου έχει γρήγορα ανακαλύψει τα ελαττώματα και τις αρετές… η εθιμική Κονγκολέζικη κοινωνία ταράχτηκε ουσιαστικά από την αποικιοκρατία. Το πολιτιστικό σοκ ήταν τεράστιο και όλος ο κόσμος δεν ήταν ικανός να αφομοιώσει μια τέτοια καινοτομία» (σελ. 119). Στην αφρικανική κοινωνία οι γυναίκες είχαν και έχουν αναλάβει τις γεωργικές εργασίες, οι άντρες έκανα το εκχέρσωμα αλλά μετά η καλλιέργεια φροντιζόταν από τις γυναίκες.
Οι Έλληνες του Κονγκό την περίοδο 1930-1960
Το 1930 ο πληθυσμός του Κονγκό ήταν 8.419.181 κάτοικοι, ξένοι 23.276, Έλληνες 1.000. Σιγά σιγά οι Έλληνες συναντιούνται στα μεγάλα κέντρα, στα «καφέ» το βράδυ, για ένα παραδοσιακό ούζο, λίγους μεζέδες με μουσική, κάτι που τους ξυπνάει την μνήμη της πατρίδας. Έτσι αρχίζουν να ιδρύουν «Ελληνικές Κοινότητες» σε διάφορες πόλεις, στην Κινσάσα το 1951, στο Λουμπουμπάσι το 1959, η πρώην Ορθόδοξη Ελληνική Ένωση παίρνει την ονομασία «Ελληνική Κοινότητα», στο Kolwezi λειτουργεί η «Ελληνική Ένωση» από το 1940 που το 1959 παίρνει την ονομασία «Ελληνική Κοινότητα». Σε κάθε ελληνική κοινότητα χτίζονται εκκλησίες, σχολεία, εστιατόρια, χώροι συναντήσεων και επεκτείνονται οι δραστηριότητές τους. Κάποιοι Έλληνες μεταπολεμικά θα ασχοληθούν και με τη δισκογραφία όπως ο Νίκος Γερονημίδης και ο Βασίλης Παπαδημητρίου.
Στην ιστορία των Ελλήνων του Κονγκό πριν από το 1960, ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο αποτελεί η οδύσσεια περίπου 2.800 Ελλήνων προσφύγων που έφτασαν στο Κονγκό το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Όταν το 1941 οι Γερμανοί και Ιταλοί εισέβαλαν στην Ελλάδα, πολλοί Έλληνες από τα ελληνικά νησιά, περίπου 30.000, διέφυγαν στην Αίγυπτο. Από αυτούς περίπου τρεις χιλιάδες μέσω Σουδάν φτάσουν στο Κονγκό. Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους σε στρατόπεδα καταγράφονται 156 γεννήσεις, 100 γάμοι εκ των οποίων 89 με Έλληνες κάτοικους και 60 θάνατοι. Με τη βοήθεια των Ελλήνων του Κονγκό ανοίγουν ακόμη και σχολεία. Με το τέλος του πολέμου κάποιοι παρέμειναν και άλλοι επέστρεψαν πίσω (βλ. φωτογραφικό υλικό στο πρώτο βίντεο).
Ο συγγραφέας συνοψίζει τα δεινά αλλά και την ομορφιά που έζησαν οι Έλληνες στην Αφρική/Κονγκό, προσθέτοντας και τις δικές του μνήμες. Τόσο οι Έλληνες όσο και οι Πορτογάλοι, Ιταλοί, Ινδοί, Εβραίοι έζησαν σεμνά από το εμπόριο με τους Αφρικανούς. Διέθεταν μικρά μαγαζιά όπου πουλούσαν υφάσματα τα οποία έκαναν εισαγωγή σε πακέτα (μπογαλάκια) που τα αποκαλούσαν «δεύτερο χέρι». «Από το νησί ή από το χωριό τους, με μια μικρή βαλίτσα έπρεπε να ξεκινήσουν τον αγώνα της επιβίωσης, συχνά διαμένοντας σε μια καλύβα. Η Ελλάδα λόγω των βαλκανικών πολέμων, δεν μπορούσε να προσφέρει στους πολίτες της ούτε σταθερή δουλειά ούτε ευημερία. Φεύγοντας, εγκατέλειπαν την πατρίδα τους για να ξεφύγουν από τις στερήσεις και να αναζητήσουν μια νέα ζωή. Προερχόμενοι από μεσαίες τάξεις οι περισσότεροι δεν είχαν κάνει σπουδές. Στην καρδιά της μαύρης ηπείρου είχαν να αντιμετωπίσουν αρρώστιες άγνωστες και θανατηφόρες: οι δυσεντερίες, η μαλάρια, ο κίτρινος πυρετός, η ασθένεια του ύπνου και αρκετές άλλες ακόμα. Δεν έβρισκαν να πιούν παρά μολυσμένα νερά και τις πιο πολλές φορές τίποτα να φάνε. Έπρεπε να τα βάλουν με τα κουνούπια, με τα glossines, τα τσιμπούρια, με άγρια ζώα και ορισμένες φορές και με ανθρώπους. Άντεχαν να επιβιώνουν μέσα στη μοναξιά ενός κόσμου, τις περισσότερες φορές εχθρικού. Αυτοί οι πρωτοπόροι:

• Διέσχιζαν σε καραβάνια, με τα πόδια ή ενίοτε με ποδήλατο, χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα στη σαβάνα, κατά μήκος των ποταμών και των ελών που ήταν μολυσμένα από ερπετά, βδέλλες και δηλητηριώδη έντομα.
• Εισχωρούσαν στα δάση του ισημερινού, με το τσεκούρι στο χέρι για να ανοίξουν ένα μονοπάτι.
• Έμεναν κάτω από τέντες μέσα στην υγρασία όπου τους περίμεναν σύννεφα κουνουπιών και όπου τους τύχαινε να ξυπνάνε από το βρυχηθμό ενός λιονταριού.
• Υφίστανται τη ζέστη και τον ήλιο, τον άνεμο, τη βροχή, την υγρασία, αλλά και από την άλλη το παγερό κρύο της νύχτας.
• Αντεπεξερχόταν σε μακρηγορίες χωρίς τέλος για λεπτομέρειες απεχθείς, αλλά και για ερωτήσεις ζωτικής σημασίας.

Αλλά γνώρισαν και τα τραγούδια των κωπηλατών, αυτά των παιδιών της νύχτας που τραγουδάνε γύρω από μια φωτιά, όταν τα σκυλιά «Basenji» σκάβουν τη γη για να βρουν λίγη υγρασία. Οι έναστροι ουρανοί όταν λάμπει ο Σταυρός του Νότου. Οι μύθοι ότι οι παλιοί ανακοίνωναν το εθιμικό «alishi ndjo» στο ακροατήριο και αυτό με τη σειρά του χορωδιακά έλεγε: «ndjio alishi» πάντα στην ενθουσιώδη αναμονή των μύθων Kabundji του σκίουρου του δάσους. Ποιος ήταν αυτός που δε γνώρισε και δε λησμόνησε τη μυρωδιά του καμένου στις σαβάνες την κρύα εποχή, τον τόσο γαλανό ουρανό χωρίς σύννεφα και τα εκπληκτικά ηλιοβασιλέματα της Katanga. Ποιος δεν εκτίμησε τα χώματα της βλάστησης όταν περιμέναμε τη βροχή το μήνα του Οκτώβρη. Όταν ο ουρανός καλυπτόταν από μεγάλα σύννεφα, σηκώνονταν ο άνεμος και ξεσπούσε καταιγίδα. Όταν η βροχή έπεφτε με χοντρές ψιχάλες που σφυρηλατούν το έδαφος και κάνουν να τραγουδούν οι στέγες των κυματοειδών λαμαρινών. Η βροχή που δεν πέφτει παρά χτυπάει, «mvula ana pika» ή «mbula a beti» και ξανάνιωσέ τη φύση. Ο ήλιος που έβγαινε μετά το τέλος της καταιγίδας, τα φυτά που ανέπνεαν, που πετάνε για να διαιωνίσουν τη ζωή. Υπάρχει μέρος πιο ήρεμο, στιγμή πιο ήσυχη από μια βραδιά στην άκρη της λίμνης, όταν το τρίξιμο των μικρών κλαδιών σου επιτρέπει να ακούσεις αυτήν την ησυχία; Που μπορούμε καλύτερα εκτός από την Αφρική, τη νύχτα, στην εξοχή, μακριά από τα φώτα της πόλης να θαυμάσουμε τον ουρανό με τα αστέρια του; Γιατί το φεγγάρι είναι μεγαλύτερο από οπουδήποτε αλλού…; Πολλοί Έλληνες, τα παιδιά τους κυρίως, έπειτα από μια παρουσία κοντά ενός αιώνα στο Κονγκό, επέστρεψαν για να κατασκευάσουν ένα σπίτι ή ένα ξενοδοχείο στη χώρα των προγόνων τους. Ορισμένοι από αυτούς δεν τα κατάφεραν να κάνουν «περιουσία» ή των οποίων τα αγαθά χάθηκαν μετά την ανεξαρτησία [1960] δεν ήρθαν ξανά εκεί. Ας μην ξεχνάμε και αυτούς που έχασαν εκεί τη ζωή τους, νικημένοι από την ασθένεια ή από τις σφαγές των κλεφτών» (σελ. 125).
Το βιβλίο «Οι Έλληνες του Βελγικού Κονγκό» ολοκληρώνεται με τις «βιογραφίες των παλιών», πολλοί από αυτούς γεννημένοι στο τέλος του 19^ου αιώνα, μέσα από ένα σύντομο βιογραφικό για τον καθένα και ένα σπάνιο φωτογραφικό υλικό με τις δραστηριότητές τους. Στο τέλος παρατίθεται ένα φωτογραφικό ένθετο με τις πολιτιστικές και αθλητικές, προσκοπικές, επετειακές συναντήσεις των Ελλήνων του Κονγκό, ακόμη και την άφιξη της ομάδας βόλεϊ του Ολυμπιακού! Ολοκληρώνοντας τα εννέα κεφάλαια του βιβλίου του ο συγγραφέας σημειώνει: «Ομολογώ ότι τελειώνοντας αυτό το βιβλίο, η πλευρά του «εξερευνητή» θα μου λείψει, επειδή εξετίμησα ιδιαίτερα τις συναντήσεις μου με τους παλιούς του Κονγκό, οι οποίοι, με πολύ ευγένεια και νοσταλγία, μου βγάζανε τις παλιές κιτρινισμένες φωτογραφίες. Χάρη στις δικές τους μαρτυρίες μπόρεσα να γράψω αυτό το βιβλίο. Πέρασα στιγμές μεγάλης απελπισίας αλλά μπόρεσα να το ολοκληρώσω. Ένα δεύτερο βιβλίο θα ακολουθήσει. Θα περιγράφει τη ζωή των Ελλήνων μετά την Ανεξαρτησία και μέχρι τις μέρες μας. Θα βάλω και βιογραφίες πριν το 1960, ορισμένων που δεν είναι στο παρόν βιβλίο [βλ. το υπό έκδοση βιβλίο του κ. Αντύπα στο πρώτο βίντεο]. Η ευχή μου είναι, μετά από πενήντα ή εξήντα χρόνια ένας από τους αναγνώστες μου να έχει τον ίδιο «ιό» με εμένα και να γράψει ένα βιβλίο σχετικά με τους Έλληνες του Κονγκό, αν θα συνεχίσουν να είναι παρόντες στο ίδιο Κονγκολέζικο έδαφος. Ποιος ξέρει;» (σελ. 6).
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνία με τον ερευνητή/συγγραφέα κ. Γ. Αντύπα στο email: antippasgeorges@gmail.com

Γιατί τα κέρματα είναι στρογγυλά;

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Πολύ μπροστά οι αρχαίοι: Γιατί τα κέρματα είναι στρογγυλά; | Όλυμπος Εφημερίδα

olympospress.blogspot.gr

Πολύ μπροστά οι αρχαίοι: Γιατί τα κέρματα είναι στρογγυλά;

 

 Γιατί άραγε τα περισσότερα νομίσματα είναι στρογγυλά; Θα μου πείτε υπάρχουν τριγωνικά, οβάλ, πολυγωνικά ή ακόμη και τετράγωνου σχήματος κέρματα, αλλά τα πιο πολλά έχουν αναμφισβήτητα στρογγυλό σχήμα.

Αυτό το χαρακτηριστικό έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα…Από τα πρώτα νομίσματα που φτιάχτηκαν στη Μ. ΑσίαΤα πρώτα νομίσματα της ιστορίας που κατασκευάστηκαν στη Λυδία της Μικράς Ασίας, και στην Αίγινα της Αρχαίας Ελλάδας ήταν στρογγυλά.

Σίγουρα δεν ήταν και ο τέλειος κύκλος, αλλά ήταν εμφανώς στρογγυλά.

Ο λόγος εντοπίζεται στη διαδικασία κατασκευής. Πιο συγκεκριμένα, για να κατασκευαστεί το νόμισμα έπαιρναν ισοβαρή μπαλάκια ζεστού μετάλλου (π.χ. χαλκό ή ασήμι) και τα πίεζαν για να γίνουν επίπεδα.

Σκεφτείτε σαν να παίρνουμε ένα μπαλάκι ζύμης και να το πιέζουμε για να γίνει στρογγυλό.
Όπως είναι λογικό, όσο βελτιώνονταν οι διαδικασίες κατεργασίας μετάλλων, τόσο πιο επίπεδα και στρογγυλά έβγαιναν τα νομίσματα.

Στις μέρες μας, τα νομίσματα εξακολουθούν να βγαίνουν κυρίως στρογγυλά, γιατί το σχήμα αυτό ευνοεί την μαζική παραγωγή τους.
Μαζική παραγωγή κερμάτων

Συν τοις άλλοις, τα στρογγυλά κέρματα φθείρονται λιγότερο και εμφανίζουν λιγότερες χαρακιές κατά τη χρήση.
Ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα που έχει το κυκλικό σχήμα έναντι των άλλων, είναι ότι ευνοεί την κύλιση των νομισμάτων.
Το γεγονός αυτό βοηθάει στην αναγνώριση και στην καταμέτρησή τους από τα αυτόματα μηχανήματα!
Πολύ μπροστά οι αρχαίοι…
 

ΠΗΓΗ

Oι ασθένειες που προκαλεί ο χαρακτήρας μας

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο

Oι ασθένειες που προκαλεί ο χαρακτήρας μας

Oι ασθένειες που προκαλεί ο χαρακτήρας μας Οι αρχαίες επιστήμες της υγείας Ayurvedic δεν αποδεικνύουν μόνο την ύπαρξη των ψυχοσωματικών ασθενειών, αλλά

awakengr.com
http://www.rizopoulospost.com/idoy-oi-astheneies-pou-prokalei-o-xarakthras/#ixzz2eDoeUt9t

Ιδού οι ασθένειες που προκαλεί ο χαρακτήρας μας

Διαβάστε επίσης

• DW: Τα social media κάνουν τα κορίτσια δυστυχισμένα
• Έρευνα: Ο διαβήτης είναι πέντε και όχι δύο διαφορετικές ασθένειες
• Έρευνα: Αυξάνεται ο κίνδυνος για σοβαρή κατάθλιψη μετά την εμφάνιση ακμής
• Η μεγάλη δύναμη της αυτοπεποίθησης
• Τι είναι το τεχνοστρές και πώς επηρεάζει την υγεία των εργαζομένων

Οι αρχαίες επιστήμες της υγείας Ayurvedic δεν αποδεικνύουν μόνο την ύπαρξη των ψυχοσωματικών ασθενειών, αλλά και παρουσιάζουν έναν κατάλογο ειδικών ασθενειών που προκαλούνται από συγκεκριμένα γνωρίσματα του χαρακτήρα κάθε ανθρώπου. Σύμφωνα με την επιστήμη της Αγιουβέρδα, τα παρακάτω χαρακτηριστικά αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες ασθένειες:
Ζήλια – προκαλεί ογκολογικές παθήσεις, αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Εκδικητικότητα – προκαλεί αϋπνία και ασθένειες του λαιμού .
Η αδυναμία να βρεθεί μια λύση σε μια κατάσταση – προκαλεί ασθένειες των πνευμόνων.
Η έλλειψη ηθικών αρχών – προκαλεί χρόνιες παθήσεις, λοιμώξεις και ασθένειες του δέρματος.
Όντας πολύ κατηγορηματικοί ή ακλόνητοι στις πεποιθήσεις – αιτίες για διαβήτη, ημικρανίες, και φλεγμονές.
Καθιστική ζωή – προκαλεί τον αλκοολισμό, μυκητιασικές λοιμώξεις, και αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Επιθετικότητα – προκαλεί γαστρικό έλκος, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, και κονδυλώματα.
Επιφυλακτικότητα – προκαλεί σχιζοφρένεια και ασθένειες των νεφρών.
Σκληρότητα – προκαλεί την επιληψία, το άσθμα, και την αναιμία.
Ανακινώντας συγκρούσεις – προκαλεί τη διεύρυνση του θυρεοειδούς.
Απάθεια – προκαλεί τον διαβήτη.
Ασυνέπεια ή να είναι άστατος – αιτίες υπογονιμότητας.
Το να είσαι αγενής ή προσβλητικός – προκαλεί τον διαβήτη και καρδιακές παθήσεις.
Άγχος – προκαλεί διαταραχές του πεπτικού συστήματος, της καρδιάς, και ασθένειες του δέρματος.
Απληστία – προκαλεί ογκολογικές παθήσεις, παχυσαρκία και καρδιοπάθειες.
Συνεπώς, αν θεραπεύσει κάποιος  τον χαρακτήρα του, οι σχετικές ασθένειες θα εξαφανισθούν μόνιμα . Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό να γνωρίζουμε για εκείνους που υποφέρουν από ασθένειες όπως ο διαβήτης και ο καρκίνος, για τις οποίες η σύγχρονη ιατρική δεν έχει θεραπεία. Οι τρεις τρόποι της Αγιουβέρδα  για να ζήσει κανείς υγιεινά περιλαμβάνει εργασία με τον εαυτό μας, όμως, η επένδυση αυτή θα αποδώσει σημαντικά σε μακροπρόθεσμη βάση:
Ξεκινήστε την παρακολούθηση των σκέψεων σας . Αφιερώστε πέντε λεπτά κάθε βράδυ γράφοντας πώς αισθανθήκατε εκείνη την ημέρα. Θυμηθείτε τις καταστάσεις που αντιμετωπίσατε και τα συναισθήματα που νιώσατε. Ποια αρνητικά χαρακτηριστικά του χαρακτήρα αποκαλύψατε; Τι σκοπεύετε να κάνετε αύριο ώστε να αρχίσετε να βελτιώνετε τον εαυτό σας και να αλλάξετε τα συγκεκριμένα γνωρίσματα του χαρακτήρα; Είναι πολύ σημαντικό να γράψετε τα πάντα. Προσπαθήστε να σκέφτεστε περισσότερο πράγματα που σας κάνουν ευτυχισμένο. Αυτό είναι το θαύμα της θετικής σκέψης. Όταν επικεντρωθεί σε πράγματα που σας αρέσουν, είναι σαν να προχωρείτε σε μια διαφορετική συχνότητα δονήσεων, και το σώμα αρχίζει να θεραπεύει τον εαυτό του. Ακόμα καλύτερα, θα υπάρξει ένας μεγαλύτερος αριθμός καλών πραγμάτων στη ζωή σας, γιατί ό, τι σκέφτεστε γίνεται πραγματικότητα, καθώς και τα προβλήματα που σας ενοχλούν. Επικεντρωθείτε σε πράγματα που μπορείτε να απολαύσετε και παρακολουθήστε πώς όλα αρχίζουν να αλλάζουν.
Δοκιμάστε το διαλογισμό. Κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, το σώμα και το μυαλό ηρεμεί και θεραπεύει τον εαυτό του. Η ασθένεια είναι απλά ένα σήμα του σώματός μας για έναν λανθασμένο (ή, μάλλον, μη ευεργετικό) τρόπο ζωής. Πρώτον, εκδηλώνεται ως άγχος, φόβος, και αρνητικές σκέψεις. Μόνο τότε, εφόσον δεν γίνεται καμία προσπάθεια να εργαστεί για τον εαυτό του, το σώμα στέλνει ένα πιο ισχυρό σήμα για να κινήσει την προσοχή σας και να σας κάνει να σκεφτείτε τι κάνετε λάθος, με τη μορφή των φυσικών συμπτωμάτων. Αφήστε μόνο τα χρήσιμα και σημαντικά πράγματα στη ζωή σας. Γιατί ό, τι είναι χρήσιμο για σας είναι πάντα χρήσιμο και για τους άλλους.

Συκαλάκι

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.