Πατατοκροκέτες

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

25 Φεβρουαρίου ·

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1591509234279186

Twisted

17 Φεβρουαρίου ·

Cheesy Mashed Potato Dippers

Τροφές που μας γεμίζουν ενέργεια....

Χορηγά Σωτηρία.

Τροφές που μας γεμίζουν ενέργεια....Πολλές φορές οι περισσότεροι από εμάς αισθανόμαστε κουρασμένοι και χωρίς ενέργεια. Η έλλειψη ύπνου, η στεναχώρια, το άγχος, οι ασθένειες και φυσικά η κακή διατροφή είναι οι σημαντικότερες αιτίες που προκαλούν κόπωση.

Μάλιστα, ακόμα και οι ελαφριές μορφές εξασθένησης είναι εξίσου αρνητικές τόσο για την ψυχολογική όσο και για τη σωματική μας υγεία και γι αυτόν ακριβώς τον λόγο, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοούνται. Έτσι και εμείς, σας αποκαλύπτουμε τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να τονώσουμε τον οργανισμό μας εύκολα και το σημαντικότερο, φυσικά!

Σύμφωνα με αμέτρητες επιστημονικές έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί στην Αμερική, ένας στους 5 ανθρώπους αισθάνεται κουρασμένος κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ημέρας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να υλοποιήσει όλες του τις δραστηριότητες.

Μάλιστα, κάποια άτομα αισθάνονται κουρασμένα, όχι μόνο κατά περιόδους, αλλά συνεχώς.
Ευτυχώς όμως, το σώμα μας είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό, που σημαίνει, ότι αν αρχίσουμε να προσέχουμε τη διατροφή μας μετά από περιόδους κόπωσης, σίγουρα θα έχουμε θετικά αποτελέσματα.

Ο καλύτερος λοιπόν τρόπος για να καταπολεμήσουμε φυσικά την κόπωση, είναι να καταναλώνουμε τροφές, οι οποίες έχουν την ιδιότητα να εφοδιάζουν τον οργανισμό μας με ενέργεια.

Γρήγορη τόνωση

Εάν θέλουμε να αποκτήσουμε γρήγορα ενέργεια, η ιδανικότερη πηγή είναι οι υδατάνθρακες, οι οποίοι συσσωρεύονται στους μυς και στο συκώτι μας και τους βρίσκουμε στις παρακάτω τροφές:

Λαχανικά
Δημητριακά ολικής αλέσεως
100% φρέσκοι χυμοί
Αποξηραμένα φρούτα
Φρέσκα φρούτα
Όταν είμαστε λοιπόν πραγματικά κουρασμένοι και θέλουμε κάτι να μας τονώσει, καλό είναι να επιλέξουμε ένα φρέσκο φρούτο, αντί ένα ζαχαρούχο αφέψημα, γιατί με αυτόν τον τρόπο, ο οργανισμός μας θα λάβει, όχι μόνο τους απαραίτητους υδατάνθρακες, αλλά πολύτιμες ίνες, βιταμίνες, καθώς και πολλά θρεπτικά στοιχεία.

Τόνωση με διάρκεια

Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να φροντίζουμε να υπάρχει ισορροπία στις τροφές που λαμβάνουμε, γιατί διαφορετικά το σώμα μας απορροφά τους υδατάνθρακες, τις πρωτεΐνες και τα λιπαρά. Με λίγα λόγια, μπορούμε να τρώμε τροφές με τα παραπάνω συστατικά, ταυτόχρονα, αλλά το σώμα μας να τα επεξεργάζεται με διαφορετικό τρόπο.

Συγκεκριμένα, η πέψη των υδατανθράκων αρχίζει μόλις τους βάλουμε στο στόμα μας, των πρωτεϊνών μόλις φτάσουν στο στομάχι μας, ενώ των λιπαρών όταν φτάσουν στο έντερο.

Γι αυτό λοιπόν, ο συνδυασμός ποικίλων θρεπτικών στοιχείων, συντελεί ώστε η τόνωση του οργανισμού μας να έχει διάρκεια. Μερικοί ιδανικοί συνδυασμοί είναι οι εξής:

Ξηροί καρποί
Zυμαρικά ολικής άλεσης
Γαλοπούλα ή φυστικοβούτυρο πάνω σε μαύρο ψωμί
Για παράδειγμα, εάν το πρωί καταναλώσουμε ένα σάντουιτς με υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και λίγα λιπαρά, το πιο πιθανό είναι να φτάσουμε μέχρι το μεσημεριανό χωρίς να πεινάσουμε καθόλου. Αντίθετα, αν δεν υπάρχει αυτός ο συνδυασμός των συστατικών το πρωί, δηλαδή αν φάμε μόνο υδατάνθρακες, είναι σίγουρο ότι θα πεινάσουμε μέσα σε λίγες μόνο ώρες.

Υγρά = αναζωογόνηση

Νερό

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι το νερό. Αν ο οργανισμός μας δεν ενυδατώνεται καλά και σωστά, τότε πολλές λειτουργίες του υπολειτουργούν. Μπορεί δηλαδή, το σώμα μας ενώ απλά διψάει, να μας δίνει την εντολή ότι πεινάει. Με λίγα λόγια, η σωματική μας ενέργεια εξαρτάται από όλες τις λειτουργίες του μεταβολισμού και αυτές για να λειτουργούν σωστά, χρειάζονται άφθονο νερό.

Καφές

Η καφεΐνη είναι ένα φυσικό συστατικό, το οποίο μας τονώνει, μας αναζωογονεί και μας κρατά πνευματικά σε εγρήγορση. Όμως, καλό είναι να μην την αναμειγνύουμε με ζάχαρη, κρέμα γάλακτος ή σαντιγί και φυσικά, να την καταναλώνουμε με μέτρο.

Ξέρετε ότι

Η κόπωση είναι ένας από τους κυριότερους λόγους, που ωθεί τον άνθρωπο να επισκεφτεί τον γιατρό του;

Φώτης Κόντογλου - Οἱ πέτρες

Φώτης Κόντογλου - Οἱ πέτρες

Πρώτη σύσταση, στερνὸ ἀπομεινάρι τῆς γῆς

Πέτρες! Τί εἶναι οἱ πέτρες; Πέτρες! Δηλαδή, τίποτα! Ποιὸς δίνει σημασία σ᾿ αὐτές; Ποιὸς χάνει τὸν καιρό του μὲ τὶς πέτρες; Δὲν ἀξίζει τὸν κόπο μηδὲ νὰ μιλήσει κανένας γι᾿ αὐτές. Εἶναι τὰ πιὸ καταφρονεμένα πράγματα τῆς πλάσης.

Ὡστόσο, μοῦ φαίνεται, πὼς αὐτὲς οἱ τιποτένιες πέτρες θ᾿ ἀπομείνουνε μονάχα, ὅποτε χαλάσει ὁ κόσμος καὶ λείψει κάθε ζωὴ ἀπάνω στὴ γῆ. Αὐτὲς εἶναι ἡ πρώτη σύσταση τοῦ κόσμου, κι αὐτὲς θά ῾ναι τὸ τελευταῖο ἀπομεινάρι του. Δὲν κουνιοῦνται ἀπὸ τὸν τόπο τους, δὲν μιλᾶνε. Μὰ θαρρῶ πὼς ἀκοῦνε καὶ πὼς βλέπουνε. Μᾶς βλέπουνε ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους κι ὅσα κάνουμε, ἀκοῦνε ὅσα λέμε ἐμεῖς οἱ λιγόζωοι, οἱ ψευτο-κανωμένοι, καὶ μᾶς ἐλεεινολογᾶνε γιὰ τὴν ἀνοησία μας, πὼς τάχα θὰ κυριέψουμε τὸν κόσμο! Οἱ πέτρες ποὺ πατοῦσε ἀπάνω τους ὁ Ἀχιλλέας κι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος θὰ κρυφογελούσανε μὲ τὴ ματαιοδοξία τους, γιατὶ ξέρανε πὼς θὰ σβήσουνε πολὺ γρήγορα, σὰν καπνός, κι αὐτοί, κι οἱ αὐτοκρατορίες τους, κ᾿ οἱ δόξες τους, σὲ καιρὸ ποὺ αὐτὲς θὰ στεκόντανε ἀκατάλυτες, ὅπως καὶ θὰ βρίσκουνται ὡς τὰ σήμερα σὲ κάποια μεριά. Ἀπὸ τότε τὶς πατήσανε χιλιάδες ἄνθρωποι, δίχως νὰ τὶς δώσουνε καμμιὰ προσοχή, κι ὅλοι τους γινήκανε κουρνιαχτός, σὰν νὰ μὴν ᾔρθανε ποτὲς στὸν κόσμο.

Πολλὲς φορὲς κάθουμαι καὶ κοιτάζω τὶς πέτρες ποὺ τυχαίνει νὰ βρίσκουνται μπροστά μου, καὶ μοῦ φαίνεται πὼς μὲ κοιτάζουνε καὶ κεῖνες μὲ κάποια μυστηριώδη μάτια ποὺ δὲν φαίνονται, καὶ πὼς κρυφοκουβεντιάζουνε μεταξύ τους καὶ πὼς κρυφογελοῦνε γιὰ τὴν κουταμάρα μας νὰ φανταζόμαστε μεγάλα καὶ τρανὰ πράγματα, νὰ βγάζουμε ὁ ἕνας τ᾿ ἀλλουνοῦ τὰ μάτια καὶ νὰ τὶς στοιβιάζουμε, αὐτὲς τὶς πέτρες ποὺ μᾶς περιγελᾶνε, τὴ μιὰ ἀπάνω στὴν ἄλλη, ἢ νὰ τὶς πελεκᾶμε γιὰ νὰ κάνουμε ἀγάλματα καὶ ταφόπετρες, γιὰ νὰ τὶς βάλουμε ἀπάνω στὴν κοιλιά μας ἅμα πεθάνουμε! Ἀνατριχιάζω ὧρες-ὧρες, γιατὶ νοιώθω καθαρὰ τὰ γέλια ποὺ κάνουνε κρυφὰ οἱ πέτρες γιὰ τὴν κουταμάρα μας.

πίνακας: Γ. Μανουσάκης

Φυτα σε Αρχαια Νομισματα Της Ελλαδας

http://theseus-aegean.blogspot.gr/2013/02/blog-post_1469.html?spref=fb

Φυτα Σε Αρχαια Νομισματα Της Ελλαδας

Η εικονογραφία των νομισμάτων αποτελεί ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Οι εικονογραφικοί τύποι που σφραγίζουν τις δύο όψεις του νομίσματος παραπέμπουν στην εκδότρια αρχή και γίνονται μία σημαντική πηγή άντλησης πληροφοριών ποικίλου είδους.

Πολλές οι πηγές έμπνευσης των αρχαίων χαρακτών και ανάμεσα σε αυτές η θρησκεία, η μυθολογική παράδοση, ιστορικά γεγονότα, ακόμα και το φυσικό περιβάλλον της εκάστοτε περιοχής. Η απεικόνιση της χλωρίδας εντάσσεται σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα της εικονογραφίας των αρχαίων νομισμάτων. Φυτά που απεικονίζονται άλλοτε ως κύριοι εικονογραφικοί τύποι, άλλοτε ως σύμβολα χαραγμένα στο πεδίο της παράστασης ακόμα και στεφάνια που φέρουν στην κεφαλή τους διάφορες θεότητες, επιβεβαιώνουν την φαντασία του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, ικανού να προσδώσει ομορφιά ακόμα και σε αντικείμενα καθημερινής χρήσης, στα νομίσματα.

Μία κατηγορία φυτών, που απαντούν ως εικονογραφικοί τύποι στα αρχαία νομίσματα είναι τα γεωργικά προϊόντα. Πρόκειται κυρίως για εγχώρια προϊόντα, που αποτελούσαν σημαντική πηγή πλούτου και ευημερίας για την πόλη. Από τις νομισματικές εκδόσεις του Μεταποντίου στην περιοχή της Λευκανίας στην Κάτω Ιταλία, μαρτυρείται η μεγάλη παραγωγή δημητριακών, αφού η πόλη επέλεξε για τα νομίσματά της ένα στάχυ.
                                        
                      Μεταπόντιο, Λευκανία. Αργυρός στατήρ, 520 π.Χ.

Στην Θεσσαλία, τον σιτοβολώνα της Ελλάδος, η Σκοτούσσα απεικονίζει στα νομίσματά της ένα κόκκο κριθαριού, θέμα ανάλογο του χαρακτήρα της περιοχής.
                                        
                    Σκοτούσσα, Θεσσαλία. Αργυρή δραχμή, 480-400.

Σε περιοχές γνωστές από την αρχαιότητα για τη μεγάλη παραγωγή οίνου απεικονίζονται επί των νομισμάτων κληματίδες και βότρεις, όπως στην Μαρώνεια της Θράκης, η οποία φημιζόταν για τον εξαιρετικό οίνο της (το γνωστό και σήμερα Μαρωνίτικο κρασί).
                                         
                    Μαρώνεια, Θράκη. Αργυρό δίδραχμο, 400-350 π.Χ.

Φύλλο συκιάς κοσμεί τα νομίσματα της Καμείρου, της σημαντικότερης πριν την ίδρυση της Ρόδου πόλης του νησιού. Οι ροδίτικες συκιές ήταν φημισμένες στην αρχαιότητα και πολλοί μάλιστα διατύπωναν ότι τα σύκα τους ήταν εφάμιλλα των περίφημων αττικών.
                                    
                  Κάμειρος Ρόδου, Καρία. Αργυρός στατήρ, 500-480 π.Χ.

Ένα άλλο φυτό που απαντά στην εικονογραφία των αρχαίων νομισμάτων είναι η ελιά, που συνδέεται με την καλλιέργεια του δέντρου στην ευρύτερη περιοχή της εκδότριας αρχής, όπως για παράδειγμα στη Λέσβο, γνωστή ακόμη και σήμερα για την μεγάλη παραγωγή ελαιολάδου. Σε έναν αρχαϊκό λεσβιακό στατήρα, ανάμεσα στις δύο αντωπές κεφαλές βοοειδών, διακρίνουμε ένα κλαδί ελιάς.
                                       
                    Λέσβος, Αιολίς. Αργυρός στατήρ, περ. 500 π.Χ.

Το ίδιο εικονογραφικό στοιχείο υπάρχει και σε νόμισμα από τη Σάμο.
                                       
                    Σάμος, Ιωνία. Αργυρό τετράδραχμο, 400-365 π.Χ.

Η ελιά είναι παράλληλα το σύμβολο της Αθηνάς, αφού το ιερό δέντρο ήταν το δώρο της θεάς προς την πόλη των Αθηνών, στην οποία έδωσε και το όνομά της.
                    
                      Αθήναι. Αργυρό τετράδραχμο, 479-454 π.Χ.

Στις περίφημες «γλαύκες», όπως έμειναν γνωστά τα αθηναϊκά τετράδραχμα, στην οπίσθια όψη διακρίνουμε ένα κλαδί ελιάς, ενώ μετά το 479 π.Χ. και το τέλος των Περσικών, η ελιά προστίθεται και στο κράνος της θεάς, για να θυμίζει τη μεγάλη νίκη κατά των Περσών. Στα αθηναϊκά τετράδραχμα νέας τεχνοτροπίας που κυκλοφορούν κατά τον 2ο και 1ο αιώνα π.Χ. στην οπίσθια όψη η παράσταση περιβάλλεται από ένα στεφάνι ελιάς, εικονογραφικό στοιχείο που έδωσε στα συγκεκριμένα νομίσματα και την ονομασία «στεφανηφόρα».
                    
                        Αθήναι. Αργυρό τετράδραχμο, 195/194 π.Χ.

Μία άλλη κατηγορία είναι τα ιερά φυτά που σχετίζονται με κάποια θεότητα. Τα φυτά αυτά, σύμβολα των συγκεκριμένων θεοτήτων, μας βοηθούν να ταυτίσουμε τις κεφαλές που απεικονίζονται επί των νομισμάτων. Ο Δωδωναίος Δίας φέρει στεφάνι βελανιδιάς, ο Απόλλων στεφάνι δάφνης, ενώ ο Διόνυσος ένα στεφάνι κισσού.
                                       
            Πύρρος, Ήπειρος. Αργυρό τετράδραχμο, περ.280-278 π.Χ.
                                   
                               Χαλκιδική Ομοσπονδία, Μακεδονία.
                               Αργυρό τετράδραχμο, 379-348 π.Χ.
                                       
                      Νάξος Σικελία. Αργυρό τετράδραχμο, 460 π.Χ.

Πολλές φορές, η ύπαρξη ενός μόνο στεφανιού, που συνήθως περιβάλλει την παράσταση του οπισθοτύπου παραπέμπει στην συγκεκριμένη θεότητα που λατρευόταν στην περιοχή της εκδότριας αρχής. Το στεφάνι βελανιδιάς που απεικονίζεται στα τετράδραχμα του βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα, αναμφισβήτητα σχετίζεται με τη λατρεία του Διός, πατέρα των θεών και προστάτη ολόκληρου του Μακεδονικού Βασιλείου.
                             
              Περσεύς, Μακεδονία. Αργυρό τετράδραχμο, 178-168 π.Χ.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα φυτά, που απεικονίζονται επί των νομισμάτων και λειτουργούν, ως «λαλούντα σύμβολα». Πρόκειται για εικονογραφικούς τύπους το όνομά των οποίων κάνει λογοπαίγνιο με το όνομα της πόλης που έκοψε το νόμισμα: η Ρόδος απεικόνισε το ρόδο και ο Σελινούς το σέλινο.
                                        
              Ρόδος, Καρία. Αργυρό τετράδραχμο, περ. 230-205 π.Χ.
                                   
                  Σελινούς, Σικελία. Αργυρό δίδραχμο, περ. 530 π.Χ.

Μεταξύ των παραστάσεων των αρχαίων νομισμάτων, βρίσκουμε ακόμη και τον εντυπωσιακό, χάρη στο μεγάλο ύψος του, φοίνικα. Ο φοίνικας που χαράσσεται στα νομίσματα της Πριανσού, στη νότιο-ανατολική Κρήτη, συνδέεται προφανώς με την ύπαρξη του δέντρου αυτού στην ευρύτερη περιοχή, ενώ στα νομίσματα της Καρχηδόνος, πόλη στα βόρεια παράλια της Αφρικής κοντά στη σημερινή Τύνιδα, πιθανόν να λειτουργεί ως λαλούν σύμβολο, αφού η πόλη ήταν αποικία των Φοινίκων.
                                         
                  Πριανσός, Κρήτη. Αργυρή δραχμή, 330-270 π.Χ.
                                            
                                       Καρχηδών, Ζευγιτανία.
                       Αργυρό τετράδραχμο, περ. 350-320/315 π.Χ.

Τα νομίσματα γίνονται μάρτυρες ακόμη και για εξαφανισμένα είδη φυτών. Πρόκειται για τις εκδόσεις της Κυρήνης, στη σημερινή βορειοανατολική Λιβύη, όπου απεικονίζεται το σίλφιο, φυτό γνωστό για τις θεραπευτικές του ιδιότητες, το οποίο ευδοκιμούσε αποκλειστικά στην περιοχή αυτή.                                    
                                   Κυρήνη, Κυρηναϊκή.
                      Αργυρό τετράδραχμο, περ. 500 π.Χ.

Posted by Theseus Aegean



 

Καλλιέργεια και χρήσεις του βασιλικού

http://www.back-to-nature.gr/2013/04/blog-post_3006.html

Καλλιέργεια και χρήσεις του βασιλικού

 

Η λέξη βασιλικός προέρχεται από την ελληνική βασιλεύς. 

Οι χριστιανοί τον θεωρούν ευλογημένο φυτό, καθώς η Ιερά Παράδοση αναφέρει ότι η Aγ. Ελένη ανακάλυψε τον Τίμιο Σταυρό από το άρωμα του βασιλικού που φύτρωσε στο μέρος που ήταν θαμμένος, γι’ αυτό ονομάζεται και σταυρολούλουδο.

Ο βασιλικός είναι πραγματικά ένα απίστευτο βότανο. Το απολαμβάνουμε για την πλούσια και πικάντικη, ελαφρώς πιπεράτη γεύση του με ένα ίχνος της μέντας και γαρίφαλου. Ο βασιλικός είναι ένα ετήσιο βότανο που ανήκει στην οικογένεια της μέντας, Lamiaceae (Labiatae) και όπως και άλλα σε αυτή την οικογένεια, ο βασιλικός μπορεί να προσδιοριστεί από τους πλατιούς, τριχωτούς μίσχους. Υπάρχουν πάνω από 40 γνωστές ποικιλίες του βασιλικού εκ των οποίων Ocimum basilicum ή Sweet Basil είναι η πιο γνωστές οι οποίες και καλλιεργούνται. Το άρωμα του απελευθερώνετε με το απαλό τρίψιμο των φύλλον του. Υπάρχουν ποικιλίες που μπορεί να φτάσουν 2 1/2 πόδια ύψος . Οι αποχρώσεις στο φύλλωμα κυμαίνονται από ανοιχτό έως βαθύ πράσινο, μοβ και έντονο μοβ ακόμη και κίτρινο φύλλωμα. Η υφή ποικίλλει από μεταξένια και λαμπερή μέχρι θαμπή και τσαλακωμένη. Τα λουλούδια είναι διαταγμένα σε χαλαρούς σπονδύλους και σχηματίζουν μασχαλιαίους στάχεις, χρώματος άσπρου, κόκκινου ή ιώδους, ανάλογα με την ποικιλία, είναι αρωματικά, πλούσια σε νέκταρ και προσελκύουν τις μέλισσες. Ο βασιλικός κατάγεται από τις τροπικές περιοχές της Ασίας και έχουν καλλιεργηθεί εκεί για περισσότερα από 5.000 χρόνια.

Καλλιέργεια

Ευδοκιμεί σε χωράφια μέσης σύστασης, πλούσια, σε ότι αφορά το κάλιο ποτιστικά με καλή αποστράγγιση. Ο βασιλικός είναι φυτό με μεγάλη βλαστητική ανάπτυξη γι αυτό έχει συνέχεια ανάγκη από λιπαντικά (κομπόστα) στοιχεία και υγρασία στο έδαφος. Ο βασιλικός θέλει πολύ ήλιο, για να αποκτήσει το γνωστό, χαρακτηριστικό του άρωμα (όσο περισσότερος ήλιος, τόσο πιο έντονο είναι το άρωμα). Συλλέγεται λίγο πριν την ανθοφορία ή ξεραίνεται ολόκληρο σε μέρος δροσερό και αεριζόμενο. 

Αν θα χρησιμοποιηθούν τα φύλλα τους σαν καρύκευμα, θα πρέπει να κόβονται λίγα φύλλα κάθε φορά, τα φυτά να κορυφολογούνται ώστε να αναπτύσσονται νέοι πλευρικοί βλαστοί και οι ανθοταξίες να κόβονται μόλις σχηματίζονται, για να παραταθεί η ζωή του φυτού. Με τον τρόπο αυτό τα φυτά μπορούν να αντέξουν μέχρι τα πρώτα κρύα του χειμώνα. Η καλλιέργεια βασιλικού είναι σχετικά εύκολη. 

Ο πολλαπλασιασμός του βασιλικού γίνεται με σπόρους, από τον Φεβρουάριο- Μάρτιο μέχρι την αρχή του καλοκαιριού, ανάλογα με το κλίμα της περιοχής όπου σπέρνεται. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να είναι χαμηλότερη από τους 10-12 °C. Επίσης ο πολλαπλασιασμός μπορεί να γίνει και με παραφυάδες (τμήματα βλαστών 10 εκατοστών περίπου). Τα νεαρά φυτά φυτεύονται σε γραμμές που απέχουν 30 cm και έχουν απόσταση επί των γραμμών 25-30 cm. Όταν καλλιεργείται για το αιθέριο έλαιο τότε συγκομίζεται σε πλήρη άνθιση. Η συγκομιδή αυτή γίνεται με δύο τρόπους: Tα φυτά είτε κόβονται ολόκληρα σε ύψος 10-15 εκ. περίπου, ή συλλέγονται μόνον οι ταξιανθίες. Ο βασιλικός έχει μεγάλη και γρήγορη αναβλαστική ικανότητα. Στον πρώτο τρόπο, όπου συγκομίζονται ολόκληρα τα φυτά, γίνονται μέχρι 3 συγκομιδές, ενώ στο δεύτερο, που συλλέγονται μόνο ταξιανθίες, μέχρι 6. Στο δεύτερο τρόπο επιτυγχάνεται περισσότερη ποσότητα αιθέριου ελαίου, απαιτούνται όμως και περισσότερα ημερομίσθια συλλογής. To αιθέριο έλαιο του βασιλικού εξάγεται από ολόκληρο το φυτό, είναι σχεδόν διαφανές και έχει μυρωδιά που είναι γλυκιά και πικάντικη. 

Επηρεάζει σχεδόν όλα τα συστήματα του οργανισμού μας. Τονώνει το νευρικό σύστημα, καταπολεμά το στρες, το άγχος, την πνευματική κόπωση και βοηθά στην συγκέντρωση. Επιπλέον ανακουφίζει από τον βήχα, τη γρίπη και το κρύωμα, την κατάθλιψη και την ατονία και καταπραΰνει τα τσιμπήματα από τα έντομα και τα φίδια.

Χρήσεις

• Είναι ένα από τα παλαιότερα βότανα στον κόσμο

• Χρησιμοποιείται στο μαγείρεμα

• Έχει χρησιμοποιηθεί στην ιατρική

• Απωθεί τα κουνούπια (δηλαδή είναι δηλητηριώδη για τα κουνούπια)

• Χρησιμοποιείται σε θρησκευτικές τελετές.

Η ποικιλία του πλατύφυλλου βασιλικού (sweet basil) αναφέρεται μαζί με άλλα αρωματικά φυτά, μαϊντανό, άνηθο κ.ά., ως λαχανικό λόγω της ευρείας χρήσης του σε όλες τις κουζίνες του κόσμου και ιδίως την Ιταλική (σάλτσα pesto), ως αρτυματικό-λαχανικό φυτό, σε μορφή χλωρής ή ξηρής δρόγης. Το αιθέριο έλαιο των διαφόρων ποικιλιών βασιλικού χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, αρωματοθεραπεία και ως απωθητικό εντόμων. Βρίσκει επίσης πολλές χρήσεις ως φαρμακευτικό φυτό στην παραδοσιακή ιατρική (πονοκεφάλους, διάρροιες, βήχα, δυσλειτουργία νεφρών κ.λπ.), ενώ αναφέρεται ότι έχει και καρδιοτονωτική δράση. Πολλές ποικιλίες, ιδίως ο λεπτόφυλλος (Greek basil), χρησιμοποιούνται ως καλλωπιστικά φυτά.

Ιδιότητες: Αεραγωγό, Ανακουφιστικό, Αντιεμετικό, Αντικαταθλιπτικό, Αντιπυρετικό, Αντισηπτικό, Αντισπασμωδικό, Αποχρεμπτικό, Αφροδισιακό, Γαλακταγωγό, Διουρητικό, Εμμηναγωγό, Εντομοαπωθητικό, Θερμαντικό, Καταπραϋντικό, Νευροτονωτικό, Σπασμολυτικό, Στομαχικό, Τονωτικό, Χωνευτικό.

Προφυλάξεις: Να μην χρησιμοποιείται το αιθέριο έλαιο κατά την εγκυμοσύνη.

Η Βιολογική Καλλιέργεια είναι μια μέθοδος καλλιέργειας η οποία ελαχιστοποιεί ή αποφεύγει πλήρως τη χρήση συνθετικών λιπασμάτων και ζιζανιοκτόνων, ρυθμιστών ανάπτυξης των φυτών, ορμονών καθώς και πρόσθετων ουσιών στις ζωοτροφές

Πιπεριές με ανθότυρο!

Πιπεριές με ανθότυρο!

http://bettyscuisine.blogspot.gr/2010/06/blog-post_29.html

Πιπεριές με ανθότυρο

Ένα θαυμάσιο ορεκτικό, ελαφρύ και εύγευστο!

Για 6 άτομα:

6 χοντρές πιπεριές κέρατο
250 γρ ανθότυρο περίπου
1 αυγό
2-3 κουταλιές μαϊντανός ψιλοκομμένος
1-2 κουταλιές γλυκάνισο
2 κουταλιές ελαιόλαδο και
4-5 κουταλιές ελαιόλαδο για το ψήσιμο
Αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Πλένουμε καλά τις πιπεριές, κόβουμε το κοτσάνι και το φυλάμε και αδειάζουμε το εσωτερικό τους από τα σπόρια. Τις ξεπλένουμε και τις αφήνουμε να στραγγίσουν.
Σε μπολ λιώνουμε το ανθότυρο με ένα πηρούνι και προσθέτουμε το αυγό, τον μαϊντανό, τις 2 κουταλιές ελαιόλαδο, αλατοπίπερο και το γλυκάνισο. Ανακατεύουμε καλά.
Γεμίζουμε προσεκτικά τις πιπεριές με ένα κουταλάκι, τις κλείνουμε το καπάκι τους και τις αραδιάζουμε σε ταψάκι. Τις περιχύνουμε με 4-5 κουταλιές ελαιόλαδο. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180ο για 20 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσουν.Πολύ νόστιμες ζεστές και κρύες!



 

Εμμανουήλ (Μάνος) Χατζιδάκις

Ο Εμμανουήλ (Μάνος) Χατζιδάκις (Ξάνθη 23 Οκτωβρίου 1925 – Αθήνα 15 Ιουνίου 1994) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες. Το έργο του θεωρείται πως συνέδεσε τη λόγια με τη λαϊκή μουσική και περιλαμβάνει δεκάδες ηχογραφήσεις πολλές από τις οποίες αναγνωρίζονται σήμερα ως κλασικές.
Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στην Ξάνθη, γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκι, από τον Μύρθιο Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου[εκκρεμεί παραπομπή] και της Αλίκης Αρβανιτίδου. Σύμφωνα με τον ίδιο κληρονόμησε από τη μητέρα του «όλους τους γρίφους που από παιδί μ' απασχολούν και μέχρι σήμερα κάνω προσπάθειες να τους λύσω. Χωρίς τους γρίφους της δεν θα 'μουν ποιητής...». Η μουσική του εκπαίδευση ξεκινά σε ηλικία τεσσάρων ετών και περιλαμβάνει μαθήματα πιάνου από την αρμενικής καταγωγής πιανίστρια Αλτουνιάν. Παράλληλα, εξασκείται στο βιολί και το ακορντεόν.

Ο Χατζιδάκις εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα, με τη μητέρα του, το 1932 έπειτα από το χωρισμό των γονέων του. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1938, ο πατέρας του πεθαίνει σε αεροπορικό δυστύχημα, γεγονός που σε συνδυασμό με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου επιφέρει μεγάλες οικονομικές δυσχέρειες στην οικογένεια και αναγκάζει τον Χατζιδάκι να εργαστεί από αρκετά νεαρή ηλικία.

Συγχρόνως επεκτείνει τις μουσικές του γνώσεις παρακολουθώντας ανώτερα θεωρητικά μαθήματα με τον Μενέλαο Παλλάντιο, την περίοδο 1940 - 1943, ενώ ξεκινά και σπουδές Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες όμως δεν θα ολοκληρώσει. Την ίδια περίοδο συνδέεται με άλλους καλλιτέχνες και διανοούμενους, μεταξύ των οποίων ο Νίκος Γκάτσος, οι ποιητές Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Άγγελος Σικελιανός και ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης.

Κατά την τελευταία περίοδο της Κατοχής, συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ με το ψευδώνυμο Πέτρος Γρανίτης [εκκρεμεί παραπομπή]. Ο Μάνος Χατζιδάκις έγραφε και κείμενα, παιδικά ποιήματα και τραγούδια, που δημοσιεύονταν στο περιοδικό Νέα Γενιά και σε άλλα έντυπα της ΕΠΟΝ. Μετά την Απελευθέρωση, μάλιστα έγραψε και τον ύμνο "ΕΠΟΝ, ΕΠΟΝ, είσαι ο εχθρός των φασιστών, καμάρι του λαού ΕΠΟΝ"[1][2].
Περίοδος 1945 - 1966

Η πρώτη εμφάνιση του Χατζιδάκι ως συνθέτη πραγματοποιείται το 1944 με τη συμμετοχή του στο έργο Τελευταίος Ασπροκόρακας του Αλέξη Σολομού, στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης, ο Χατζιδάκις θα παρακολουθήσει και μαθήματα υποκριτικής, αν και τελικά ο ίδιος ο Κουν θα τον αποτρέψει. Η συνεργασία του με το Θέατρο Τέχνης θα διαρκέσει περίπου δεκαπέντε χρόνια και αποφέρει μουσική για σημαντικό αριθμό έργων του σύγχρονου θεάτρου..

Το 1946 καταγράφεται και η πρώτη του εργασία για τον κινηματογράφο, στην ταινία Αδούλωτοι Σκλάβοι και στα επόμενα χρόνια συνθέτει μουσική για πολλές ελληνικές ή ξένες ταινίες. Ειδικά για τη μουσική της ταινίας Το ποτάμι (1959) θα κερδίσει το μουσικό βραβείο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Το 1950 θα αποτελέσει ιδρυτικό στέλεχος και καλλιτεχνικό διευθυντή του Ελληνικού Χοροδράματος της Ραλλούς Μάνου, όπου παρουσιάζει τα τέσσερα μπαλέτα του, Μαρσύας (1950), Έξι Λαϊκές Ζωγραφιές (1951), Το Καταραμένο Φίδι (1951) και Ερημιά (1958).

Παράλληλα με το Ελληνικό Χορόδραμα, η τραγωδός Μαρίκα Κοτοπούλη αναθέτει στον Χατζιδάκι τη σύνθεση της μουσικής για τις Χοηφόρους (1950) από την Ορέστεια του Αισχύλου. Το γεγονός αυτό αποτελεί την αρχή της ενασχόλησης του Χατζιδάκι με πολλές αρχαίες τραγωδίες και κωμωδίες, μεταξύ των οποίων η Μήδεια (1956), ο Κύκλωπας (1959), οι Βάκχες (1962), οι Εκκλησιάζουσες (1956), η Λυσιστράτη (1957) και οι Όρνιθες (1959). Την ίδια εποχή (1950), ο Χατζιδάκις συνεργάζεται και με τον Άγγελο Σικελιανό προκειμένου να συνθέσει τη μουσική για την τελευταία του τραγωδία Ο Θάνατος του Διγενή.

Το 1961 του απονέμεται το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι Τα παιδιά του Πειραιά, από την ταινία του Ζυλ Ντασέν Ποτέ την Κυριακή, το οποίο συμπεριλαμβάνεται και στα δέκα εμπορικότερα τραγούδια του 20ού αιώνα. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις, θεωρεί πως η ελαφρά μουσική του για τον κινηματογράφο, του προσδίδει μια «ανεπιθύμητη λαϊκότητα», την οποία δεν αποδέχεται και φθάνει στο σημείο να αποκηρύξει μεγάλο μέρος της.

Σημαντικός σταθμός στο έργο του Χατζιδάκι για το θέατρο αποτελεί ακόμα η παράσταση Οδός Ονείρων (1962) σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού και πρωταγωνιστή το Δημήτρη Χορν.

Την περίοδο 1963-1966 διευθύνει την «Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών» – της οποίας είναι και ιδρυτής -- και στο σύντομο χρονικό διάστημα της λειτουργίας της δίνει 20 συναυλίες με πρώτες παρουσιάσεις δεκαπέντε έργων Ελλήνων συνθετών.
Περίοδος 1967 - 1971

Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις επισκέπτεται την Αμερική προκειμένου να ανεβάσει στο Broadway με τον Ζυλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη τη θεατρική διασκευή του Ποτέ την Κυριακή με τον τίτλο Illya Darling. Κατά την παραμονή του στην Αμερική έρχεται σε επαφή με την ποπ και ροκ αμερικανική μουσική σκηνή, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα την ηχογράφηση του κύκλου τραγουδιών Reflections σε συνεργασία με το συγκρότημα New York Rock and Roll Ensemble ενώ ηχογραφεί και Το Χαμόγελο της Τζοκόντας, ένα από τα περισσότερο γνωστά έργα του.
Περίοδος 1972 - 1989

Το 1972, επιστρέφει στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο ιδρύει το μουσικό καφεθέατρο «Πολύτροπο», το οποίο επιδιώκει, σύμφωνα με τον ίδιο, «μια τελετουργική παρουσίαση του τραγουδιού, μ' όλα τα μέσα που μας παρέχει η σύγχρονη θεατρική εμπειρία». Η περίοδος αυτή, μέχρι το τέλος της ζωής του, θεωρείται η περισσότερο ώριμη στη μουσική του σταδιοδρομία[εκκρεμεί παραπομπή] και σηματοδοτείται με την ηχογράφηση του Μεγάλου Ερωτικού.

Με το πέρας της στρατιωτικής δικτατορίας διορίζεται «Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής» της Λυρικής Σκηνής για το διάστημα 1975 - 1977 ενώ την περίοδο 1975 - 1982 αναλαμβάνει καθήκοντα Διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας καθώς και Διευθυντή του κρατικού ραδιοσταθμού Τρίτο Πρόγραμμα. Η παρουσία του στο Τρίτο Πρόγραμμα αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς και ίσως την ποιοτικότερη περίοδο του ραδιοσταθμού.

Το 1979 ο Χατζιδάκις καθιερώνει τις «Μουσικές Γιορτές» στα Ανώγεια της Κρήτης, που περιλαμβάνουν τοπικούς λαϊκούς χορούς και τραγούδια. Τον επόμενο χρόνο εγκαινιάζει και τον «Μουσικό Αύγουστο» στο Ηράκλειο, ένα καλλιτεχνικό Φεστιβάλ με κύριο στόχο την παρουσίαση νέων ρευμάτων τόσο στη μουσική όσο και στο χορό, τον κινηματογράφο, τη ζωγραφική και το θέατρο. Την περίοδο 1981 - 1982 διοργανώνει επίσης τους «Μουσικούς Αγώνες» στην Κέρκυρα, ένα μουσικό διαγωνισμό για νέους Έλληνες συνθέτες.

Αξιοσημείωτη είναι και η συμμετοχή του στην έκδοση του πολιτιστικού περιοδικού Το Τέταρτο (1985 - 1986), το οποίο καταγράφει τα καλλιτεχνικά και κοινωνικά δρώμενα μέσα από τις πολιτικές τους διαστάσεις. Παράλληλα, συστήνει το 1985, την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία «Σείριος», η οποία λειτουργεί μέχρι σήμερα. Από το 1976 συνεργάζεται με τη Μαρία Φαραντούρη σε τέσσερις δίσκους του: "Η εποχή της Μελισσάνθης" (1980), "Τα Παράλογα" ( 1976 ), "Σκοτεινή Μητέρα" (1986) και "Ρωμαϊκή Αγορά" (1986) καθώς και σε πάρα πολλές συναυλίες μέχρι το 1991 .
Περίοδος 1990 - 1994

Στα τέλη του 1989 ο Χατζιδάκις ιδρύει την «Ορχήστρα των Χρωμάτων» με σκοπό να παρουσιάσει έργα που συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις διηύθυνε την ορχήστρα μέχρι το τέλος της ζωής του δίνοντας συνολικά είκοσι συναυλίες και δώδεκα ρεσιτάλ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Το 1991, σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμάτας διοργανώνει επίσης τους «Πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας».

Πέθανε στις 15 Ιουνίου του 1994 από οξύ πνευμονικό οίδημα και ετάφη στην Παιανία.

Ο ίδιος ο Χατζιδάκις ιδίως προς το τέλος της ζωής του ξεχώριζε τα έργα του, σχεδόν αποκηρύσσοντας μερικά από τα πλέον δημοφιλή του, κινηματογραφικές επιτυχίες όπως τα Παιδιά του Πειραιά, λέγοντας ότι τα έγραψε γιατί έπρεπε να ζήσει, αλλά δεν ήταν αντιπροσωπευτικά της δημιουργικής του πνοής.Τα έργα που αγαπούσε τα έβγαλε κατ' ευθείαν σε δίσκους, και από αυτά πιο αυτοβιογραφικό θεωρούσε την Εποχή της Μελισσάνθης. Από αυτό το δίσκο, δέκα χρόνια μετά θάνατον, ο σκηνοθέτης της τελετής λήξεως των Ολυμπιακών αγώνων των Αθηνών, 2004, διάλεξε ν' ακουστεί το τραγούδι "Μητέρα κι αδελφή" κατά τη σβέση της ολυμπιακής φλόγας. Σε ελάχιστα έργα του ο Χατζιδάκις τραγουδά ο ίδιος. Ισως γιατί δεν είχε και καλή άρθρωση του ρώ. Στους ΄Ορνιθες έχει ένα σύντομο πέρασμα ("Πιο καλά, χίλιες φορές...").Επίσης μετά θάνατον κυκλοφόρησε ένα cd, όπου τραγουδά μόνος όλα τα τραγούδια. Στον δίσκο "Τα παράλογα", ο Μίκης θεοδωράκης τραγουδά την Ελλαδογραφία του Ν.Γκάτσου, με μουσική του Χατζιδάκι. Η Νάνα Μούσχουρη υπήρξε η αγαπημένη του ερμηνεύτρια, αλλά οι σχέσεις τους χάλασαν όταν η ΝΜ δεν ακολούθησε τη συμβουλή του, να μείνει στην Ελλάδα, και ξεκίνησε τη διεθνή της καρριέρα. Οι σχέσεις τους αποκαταστάθηκαν περίπου είκοσι χρόνια αργότερα, όταν έγραψε ξανά για τη δική της φωνή τους Μύθους μιας γυναίκας σε στίχους Νίκου Γκάτσου. Με την Μούσχουρη έκαναν μια λαμπρή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, στα στρατόπεδα, που αναμεταδιδόταν από την τηλεόραση. Πολλά τραγούδια του, τα καλύτερά της, τραγούδησε και η Αλίκη Βουγιουκλάκη, τα περισσότερα για τον κινηματογράφο, αλλά υπάρχει και ένα που της το έδωσε για ένα μικρό δισκάκι 45 στροφών: "Η περιπέτεια στη Νότιο Καρολίνα" με παράξενους, τραυματικούς στίχους. Η σχέση του Χ. με τον Μίκη Θεοδωράκη ήταν πάντα στενή και εγκάρδια, παρ' όλον ότι στη λαϊκή μυθολογία της εποχής φαίνονταν αντίπαλοι. Συνεργάστηκαν στην επιθεώρηση Μαγική Πόλη. Επίσης ο Χ. έκανε την πρώτη ενορχήστρωση του έργου του Μίκη Επιτάφιος, από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου που τραγούδησε η Νάνα Μούσχουρη. Ο Μ. Θεοδωράκης ήταν τότε στο Παρίσι, αλλά, όταν ακουσε το δίσκο του Επιταφίου του, τα άφησε όλα και γύρισε στην Ελλάδα για να ξαναγράψει σε δίσκο το έργο του, με δική του ενορχήστρωση, με μπουζούκι, και τραγουδιστή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, αποκαθιστώντας, όπως ήθελε, την "λαϊκότητα" του έργου.

Επιλεγμένη δισκογραφία

(οι χρονολογίες αφορούν στην έκδοση του δίσκου κι όχι στη γραφή του εκάστοτε έργου)

Έξι λαϊκές ζωγραφιές/Για μια μικρή, λευκή αχιβάδα (1954)
Το καταραμένο φίδι (1990)
Ο κύκλος με την κιμωλία (1959)
Ερημιά (1959)
Ο κύκλος του C.N.S (1959)
Έξι λαϊκές ζωγραφιές (1959)
Ραντεβού στην Κέρκυρα (1960)
Το κλωτσοσκούφι (1960)
Ποτέ την Κυριακή (1960)
Όρνιθες (1960)
La voleuse de Londres (Η κλέφτρα του Λονδίνου) (1961)
Ελλάς, η χώρα των ονείρων (1961)
Για μια μικρή λευκή αχιβάδα (1961)
Χαμένα όνειρα (1961)
Η Αλίκη στο ναυτικό (1961)
Απόψε αυτοσχεδιάζουμε (1961)
Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γη (1962)
Οδός Ονείρων (1962)
Καίσαρ και Κλεοπάτρα (1962)
Αμέρικα Αμέρικα (1963)
Συνέβη στην Αθήνα (1964)
Topkapi (1964)
Ματωμένος Γάμος/Παραμύθι χωρίς όνομα (1965)
Το χαμόγελο της Τζοκόντας (1965)
Μυθολογία (1966)
Ilya Darling (1967)
Blue (1968)
Reflections (1970)
Της γης το χρυσάφι (1971)
Ο Μεγάλος Ερωτικός (1972)
Ο Οδοιπόρος, το μεθυσμένο κορίτσι και ο Αλκιβιάδης (1974)
Τα πέριξ (1974)

Sweet Movie (1974)
Ο σκληρός Απρίλης του '45 (1974)
Αθανασία (1976)
Τα παράλογα (1976)
Οι γειτονιές του φεγγαριού/Χωρίον ο πόθος (1977)
Για την Ελένη (1978)
Η εποχή της Μελισσάνθης (1980)
Πορνογραφία (1982)
Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς (1983)
Memed My Hawk (1983)
Σκοτεινή μητέρα (1986) Μαρία Φαραντούρη
Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή Αγορά (1986)
Η λαϊκή αγορά (1987)
Το ρεσιτάλ (1989)
Τα τραγούδια της αμαρτίας (1996)
2000 Μ.Χ. (1999)
Μουσική για το Θέατρο Τέχνης (2003)
Μουσική για το Ελληνικό Χορόδραμα (2003)

Γραπτά

Μυθολογία (1966)
Μυθολογία Δεύτερη (1982)
Ο καθρέφτης και το μαχαίρι (1988)
Τα σχόλια του Τρίτου (1980)
http://el.wikipedia.org/wiki/Μάνος_Χατζιδάκις

Άγγελος Σικελιανός (15 Μαρτίου 1884 – 19 Ιουνίου 1951)

 

Ο Άγγελος Σικελιανός ( ήταν ένας από τους μείζονες Έλληνες ποιητές. Το έργο του διακρίνεται από έντονο λυρισμό και ιδιαίτερο γλωσσικό πλούτο.Γεννήθηκε στη Λευκάδα, όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο το 1900 και τον επόμενο χρόνο γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας, χωρίς ωστόσο να ολοκληρώσει ποτέ τις νομικές του σπουδές. Τα ενδιαφέροντά του ήταν καθαρά λογοτεχνικά και από νωρίς μελέτησε Όμηρο, Πίνδαρο, Ορφικούς και Πυθαγόρειους, λυρικούς ποιητές, προσωκρατικούς φιλοσόφους, Πλάτωνα, Αισχύλο αλλά και την Αγία Γραφή και ξένους λογοτέχνες όπως τον Ντ' Αννούντσιο. Τα επόμενα χρόνια πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια και στράφηκε στην ποίηση και το θέατρο. Σημαντικό σταθμό στη ζωή του Σικελιανού αποτέλεσε ο γάμος του, το 1907, με την Αμερικανίδα Eva Palmer, η οποία σπούδαζε στο Παρίσι ελληνική αρχαιολογία και χορογραφία. Ο γάμος τους τελέστηκε στην Αμερική, ενώ εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα το 1908. Εκείνη την περίοδο ο Σικελιανός ήρθε σε επαφή με αρκετούς πνευματικούς ανθρώπους και τελικά το 1909 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή Αλαφροΐσκιωτος, η οποία προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στους φιλολογικούς κύκλους, αναγνωριζόμενη ως έργο σταθμός στην ιστορία των νεοελληνικών γραμμάτων. Ακολούθησε μια περίοδος έντονης αναζήτησης. που καταλήγει στην έκδοση των τεσσάρων τόμων της ποιητικής συλλογής Πρόλογος στη Ζωή, Η Συνείδηση της Γης μου (1915), Η Συνείδηση της Φυλής μου (1915), Η Συνείδηση της Γυναίκας (1916) και Η Συνείδηση της Πίστης (1917). Ο Πρόλογος στη Ζωή ολοκληρώθηκε αργότερα με τη Συνείδηση της Προσωπικής Δημιουργίας. Ακολουθούν ακόμα τα χαρακτηριστικά ποιήματα Το Πάσχα των Ελλήνων και Μήτηρ Θεού, της περιόδου 1917 - 1920, καθώς και διάφορες συνεργασίες του με λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής.
Η αρχαιοελληνική πνευματική ατμόσφαιρα απασχόλησε βαθιά το Σικελιανό και συνέλαβε την ιδέα να δημιουργηθεί στους Δελφούς ένας παγκόσμιος πνευματικός πυρήνας ικανός να συνθέσει τις αντιθέσεις των λαών («Δελφική Ιδέα»). Για το σκοπό αυτό ο Σικελιανός, με τη συμπαράσταση και την οικονομική αρωγή της γυναίκας του, δίνει πλήθος διαλέξεων και δημοσιεύει μελέτες και άρθρα. Παράλληλα, οργανώνει τις «Δελφικές Εορτές» στους Δελφούς με τις παραστάσεις του Προμηθέα Δεσμώτη (1927) και των Ικέτιδων (1930) του Αισχύλου να ανεβαίνουν στο αρχαίο θέατρο. Η «Δελφική Ιδέα» εκτός από τις αρχαίες παραστάσεις περιελάμβανε και την «Δελφική Ένωση», μια παγκόσμια ένωση για τη συναδέλφωση των λαών και το «Δελφικό Πανεπιστήμιο», στόχος του οποίου θα ήταν να συνθέσει σε έναν ενιαίο μύθο τις παραδόσεις όλων των λαών. Για τις πρωτοβουλίες αυτές, το 1929, η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε αργυρό μετάλλιο για τη γενναία προσπάθεια αναβίωσης των δελφικών αγώνων. Από το φιλόδοξο αυτό σχέδιο το μόνο που πραγματοποιήθηκε τελικά ήταν οι Δελφικές Εορτές, αλλά και αυτές οδήγησαν σε οικονομική καταστροφή και χωρισμό του ζεύγους, αφού η Εύα Πάλμερ εγκαταστάθηκε από τότε στην Αμερική και επέστρεψε μόνο μετά το θάνατο του ποιητή.
Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ο Άγγελος Σικελιανός μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την Έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους Διανοούμενους ολόκληρου του Κόσμου με την οποία αφενός μεν καυτηριάζονταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ο Σικελιανός διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πνευματική αντίσταση του λαού, με κορυφαία εκδήλωση το ποίημα και το λόγο που εκφώνησε στην κηδεία του Παλαμά το 1943.
Tο 1946 εξελέγη πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Υπήρξε 5 φορές υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας:
Το 1946, προτεινόμενος από το μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας Anders Österling [1]
Το 1947, προτεινόμενος από τον Νίκο Βέη[2], που την ίδια χρονιά είχε προτείνει και τον Νίκο Καζαντζάκη με την σκέψη πως θα έπρεπε να βραβευτούν από κοινού[3]
Το 1948, προτεινόμενος από μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Γραμμάτων, Ιστορίας και Αρχαιοτήτων της Σουηδίας Axel W Persson[4] και το μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας συγγραφέα και δημοσιογράφο Elin Wägner[5] Την χρονιά εκείνη, ο Anders Österling, ο οποίος είχε προτείνει τον Σικελιανό το 1946, πρότεινε να μοιραστεί το βραβείο μαζί με τον νικητή εκείνης της χρονιάς Τ.Σ. Έλιοτ, αλλά η πρότασή του απορρίφθηκε.[6]
Το 1949, προτεινόμενος από το μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας, συγγραφέα Sigfrid Siwertz[7]
Το 1950, προτεινόμενος με δύο προτάσεις. Μια, με μοναδικό υποψήφιο τον ίδιο, από την Ελληνική Εταιρεία Λογοτεχνών[8] και μια, σε συνδυασμό ξανά με τον Καζαντζάκη, από το μέλος της Σουηδικής Ακαδημίας συγγραφέα Hjalmar Gullberg[9].
Ο Άγγελος Σικελιανός πέθανε στην Αθήνα το 1951 και τάφηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.http://el.wikipedia.org/wiki/Άγγελος_Σικελιανός

Δημήτριος Βερναρδάκης

Ο Δημήτριος Βερναρδάκης (Μυτιλήνη 1833-1907) υπήρξε πολυπράγμων λόγιος συγγραφέας και καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

«Εραστάς μανιώδεις της εξουσίας και του κε­ντρικού ταμείου»
«Η Eλλάς, κατά δυστυχίαν μας, φίλε μου, είναι τόπος τόσον μικρός, τα δε πάθη και συμφέροντα των Ελ­λήνων, όσων αμέσως ή εμμέσως πολιτεύονται, συναποτελούσι δίκτυον πυκνότατον και ισχυρότατον, το οποίον περιβάλλει τοιουτοτρόπως τους πάντας, ώστε είναι αδύνατον να διαρρήξη τις αυτό και απλώς ζων εν Ελλάδι, πολύ δε μάλλον και όταν έχει πίθον τινά ίδιον, μικρόν ή μεγάλον, τον οποίον οφείλει ή είναι ηναγκασμένος να κινή… Ποίας ιστορικάς ή πολιτικάς αξιώσεις είναι δυνατόν να έχω εγώ, εν μέσω έθνους κολυμβώντος εις πέλαγος εφημερίδων και εις ωκεανόν πολιτικών και πολιτευομένων;»
...έθνος φύσει και θέσει εξημμένον, ευφάνταστον, ευαπάτητον, ανατραφέν δε και παιδιόθεν μέχρι σήμερον αγυρτικώς και τοιουτοτρόπως, ως να μη δύναται να ζήση άνευ κολακείας, άνευ θυμι­άματος, άνευ οιήσεως, άνευ τύφου. Όλοι έχουν «σώσει» το έθνος. Και μόνο τους διαδοχικούς επιταφίους αν λογαριάσει κανείς, το νεκροταφείο των Αθηνών κινδυνεύει να αποβεί Πάνθεον. Ολετήρες της πατρίδας δεν υπήρχαν, μόνο σωτήρες!
........η βαρύνουσα λεπτομέ­ρεια ήταν ότι εν μιά νυκτί ολόκληρος ο ευρωπαϊκός βίος εισέρρευσε -δαψιλής και άφθονος- στα καθ’ ημάς.

«Απαρνήθημεν λοιπόν τα πάτρια και εδανείσθημεν ολόκληρον σχεδόν τον βίον ημών εκ της Δύσεως»

Όπερ σημαίνει: το πάτριον θρήσκευμα, τον εθνικόν στρατό, την πάτριον δίαιτα και ενδυμασία, την εθνική μας ποίηση και φιλολογία, για να στραφούμε προς τα γαλλικά μυθιστορήματα.
Όσο για τον νεοέλληνα, είναι αστα­θής,ομιλητικός, κοινωνικός, αδολέσχης, ακρόχολος, θορυβώδης, ταραχο­ποιός, επιδεικτικός, ευερέθιστος, εύκαμπτος, φιλοψευδής, εύπιστος, ευφάνταστος, θεωρητικός, αεροβάτης, οξύθυμος, εμπαθής, φθονερός.
«πανδαιμόνιον διχονοίας και κομματικών παθών, των οποίων αρχή και τέλος είναι η αχαλίνωτος και ανερυθρίαστος ιδιοτέλεια. Η ελληνι­κή αυτή ψευδαριστοκρατία είναι οι υπάλληλοι του ελληνικού βασιλείου, από του πρωθυπουργού μέχρι του κλητήρος».

Ο Δημήτριος Βερναρδάκης (Μυτιλήνη 1833-1907) υπήρξε πολυπράγμων λόγιος συγγραφέας και καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ξυλογραφία του Δημήτριου Μπερναρδάκη από το Εθνικόν Ημερολόγιον Βρετού του 1863

Καλοκαιρινή γιαουρτόπιτα

Καλοκαιρινή γιαουρτόπιτα που θα λατρέψετε! Μια συνταγή από την φίλη μας την Άσπα! Συνεχίστε να στέλνετε τις συνταγές σας στο email: recipes@goldenfoods.gr

Υλικά
1kg γιαούρτι (στραγγιστό)
500γρ. φυτική σαντιγύ
1 φλ. τσαγιού ζάχαρη άχνη
2 πακέτα πτι μπερ
Μαρμελάδα της αρεσκείας σας

Εκτέλεση:
Χτυπάμε την σαντιγύ με την άχνη και μόλις γίνει αφράτο το μείγμα ρίχνουμε το γιαούρτι και ανακατεύουμε πολύ καλά, στη συνέχεια
βάζουμε μια στρώση μπισκότων σε ένα ταψί και από πάνω ρίχνουμε την μισή κρέμα, έπειτα πάλι μπισκότα και πάλι κρέμα! Στο τέλος ρίχνουμε την μαρμελάδα της αρεσκείας μας! Καλή επιτυχία!!!