Σάββατο 18 Αυγούστου 2018

Ελληνική χλωρίδα

 

https://ellas2.wordpress.com/2013/10/04/%CF%8C%CE%BB%CE%B7-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE

Όλη η ελληνική χλωρίδα σε ένα βιβλίο!


κατάλογος 

«Συνέλεξαν» ένα – ένα τα φυτά της Ελλάδας και δημιούργησαν τον πρώτο ολοκληρωμένο κατάλογο για τη χλωρίδα της χώρας μας που περιλαμβάνει 6600 φυτά!
 

«Πρόκειται για μια ιστορική έκδοση, αν αναλογισθούμε ότι η τελευταία πλήρης, ‘Χλωρίδα της Ελλάδας’, χρονολογείται περισσότερο από έναν αιώνα πριν. Ήταν ο Eugen von Halacsy, ένας Ούγγρος φυσικός στη Βιέννη, που συνόψισε στο έργο του Conspectus Florae Graecae (Halacsy 1900–1904, με συμπληρώματα το 1908 και το 1912), μια προσεκτική και ακριβή εργασία για τη χλωρίδα της Ελλάδας. Η χλωρίδα, όμως, του Halacsy κάλυπτε την Ελλάδα, με τα εθνικά της σύνορα που τότε έφταναν μέχρι τη Θεσσαλία και δεν περιλάμβαναν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου” εξηγεί στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο συντονιστής της επιτροπής έκδοσης, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών Παναγιώτης Δημόπουλος.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, η Ελλάδα διαθέτει υψηλή βιοποικιλότητα ειδών φυτών και ζώων, αλλά και οικοτόπων -τοπίων, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κέντρα βιοποικιλότητας στην Ευρώπη και το σημαντικότερο κέντρο ενδημισμού στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο.
«Αναλογικά με την έκτασή της», διευκρινίζει, «διαθέτει μια βιοποικιλότητα από τις υψηλότερες ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
«Εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσης και της συνύπαρξης χλωριδικών περιοχών όπως είναι η μεσογειακή, η ευρωπαϊκή και η ιρανοκασπική, η χλωρίδα της Ελλάδας είναι από τις πλουσιότερες της Ευρώπης, με περισσότερα από 6000 είδη και υποείδη ανώτερων φυτών».
Πλούσια η χλωρίδα της Ελλάδας σε σχέση με το μέγεθός της
Όπως επισημαίνει ο κ. Δημόπουλος, η Ελλάδα κατέχει το 6% της έκτασης της Μεσογείου, αλλά το 26% της μεσογειακής χλωρίδας. Η ελληνική χλωρίδα, λαμβάνοντας υπόψη τον πλούτο της σε είδη σε σχέση με την έκτασή της (ως μέτρο της βιοποικιλότητας), είναι μεταξύ των πλουσιότερων χλωρίδων των ευρωπαϊκών και των μεσογειακών ή των μεσογειακού κλιματικού τύπου περιοχών.
«Η Ελλάδα, με βάση την έκτασή της, θα αναμενόταν να έχει περίπου 4000 είδη. Όμως, καταγράψαμε 6600 είδη, επομένως χαρακτηρίζεται περίπου από 50% μεγαλύτερο πλούτο σε είδη φυτών σε σύγκριση με τα στατιστικώς αναμενόμενα» λέει ο καθηγητής.
Ωστόσο, στο ερώτημα ποιος είναι, σήμερα, ο ακριβής αριθμός φυτών που συνθέτουν τη χλωρίδα της Ελλάδας, οι απαντήσεις πριν από την έκδοση του καταλόγου ήταν προσεγγιστικές, με τους επιστήμονες να υπολογίζουν σε περίπου 6300 τον αριθμό των φυτών.
Αντιλαμβανόμενη την ολοένα μεγαλύτερη αναγκαιότητα για την πλήρη γνώση και την έκδοση του πρώτου Καταλόγου Φυτών της Ελληνικής Χλωρίδας, η Ελληνική Βοτανική Εταιρεία αποφάσισε το 2010 τη συγκρότηση μιας ομάδας Ελλήνων και ξένων επιστημόνων για την κατάρτιση και έκδοση του πρώτου Καταλόγου Φυτών της Ελληνικής Χλωρίδας (Checklist of the Vascular Plants of Greece).
Στην Επιτροπή Συντονισμού της έκδοσης συμμετείχαν – εκτός από τον κ. Δημόπουλο – οι καθηγητές Γρηγόρης Ιατρού, Στέλλα Κοκκίνη, Θεοφάνης Κωνσταντινίδης και Δημήτριος Τζανουδάκης, καθώς και οι ξένοι επιστήμονες Αrne Strid (Orb?k, Denmark), Erwin Bergmeier (University of Gottingen, Germany) και Thomas Raus (BGBM- Frei University Berlin, Germany).
Το βιβλίο ολοκληρώθηκε τρία χρόνια μετά, αποτελείται από 370 σελίδες και είναι κοινή έκδοση της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρείας και του Βοτανικού Μουσείου – Βοτανικού Κήπου του Βερολίνου, το οποίο χρηματοδότησε και την εκτύπωσή του.
«Οι επιστήμονες εργαστήκαμε όλοι εθελοντικά για την έκδοσή του και τα έσοδα από τις πωλήσεις του (τιμή πώλησης έκαστου 40 ευρώ) θα διατεθούν στο Βοτανικό Μουσείο για την κάλυψη των εξόδων, αλλά και στην Ελληνική Βοτανική Εταιρία» ξεκαθαρίζει ο κ. Δημόπουλος.
Εκτίμησή του είναι, ότι η έκδοση αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη καταγραφή της ελληνικής χλωρίδας, με τη μορφή επεξεργασμένου, σχολιασμένου και πλήρως επιστημονικά τεκμηριωμένου καταλόγου και θα έχει εξαιρετική συμβολή στην προστασία και την αειφορική διαχείριση της βιοποικιλότητας της χώρας μας, αλλά και στην ισορροπία ανάμεσα στην ανάπτυξη και την προστασία της φύσης.
Η έκδοση θα παρουσιασθεί, αύριο το απόγευμα, στην έναρξη του 13ου συνεδρίου της Ελληνικής Βοτανικής Εταιρίας, που διοργανώνεται σε αμφιθέατρο του Κέντρου Διάδοσης Ερευνητικών Αποτελεσμάτων του ΑΠΘ, με τίτλο «Το πράσινο της ελπίδας: Η βοτανική σήμερα, θεωρία και πράξη».  [kerdos.gr]

------------------------------------------------------------------------------------------------------
https://www.politeianet.gr/books/baumann-helmut-elliniki-etairia-prostasias-tis-fuseos-i-elliniki-chlorida-171337


Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΛΩΡΙΔΑ // ΣΤΟ ΜΥΘΟ, ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ, ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΛΩΡΙΔΑ

ΣΤΟ ΜΥΘΟ, ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ, ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

BAUMANN HELMUT

- Εξαντλημένο στον εκδότη, δεν υπάρχει δυνατότητα παραγγελίας.
- Διευκρινίσεις σχετικά με τους χρόνους αποστολής και παράδοσης.

Παρουσίαση

(...) Η εκλογή των θεμάτων στο βιβλίο αυτό δεν μπορεί παρά να υποδηλώνει την σπουδαιότητα που είχαν τα φυτά και γενικά ο φυσικός κόσμος στον αρχαίο βίο. Παραγνωρίζοντας τους κανόνες της συστηματικής βοτανικής, αναφέρω μόνον όσα φυτά μας έχουν διαβιβασθεί με τον μύθο, την φαρμακολογία, την τέχνη καί την καθημερινή ζωή των Αρχαίων. Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από τα σωζόμενα έργα των Αρχαίων συγγραφέων και από τα αποκαλυφθέντα με την αρχαιολογική σκαπάνη μνημεία περασμένων χρόνων. Στην ορολογία των φυτών μας βοήθησαν τα έργα του Θεόφραστου και του Διοσκορίδη, τα δε σύγχρονα ονόματα των φυτών είναι οι δημώδεις ονομασίες όπως συνηθίζονται. Οι λατινικές επιστημονικές ονομασίες βασίζονται στη "Flora Europaea" καί όσες δεν αναφέρονται εκεί, πάρθηκαν από το έργο "Flora Aegea" του Rechinger. Στο λεπτομερές ευρετήριο των επιστημονικών ονομάτων των φυτών, αναφέρονται και τα κυριότερα συνώνυμα. Το ευρετήριο αυτό διευκολύνει την ανεύρεση αναζητουμένων φυτών στο κείμενο, ενώ οι φωτογραφίες είναι αρκετά λεπτομερείς ώστε να μπορεί ο αναγνώστης ν' αναγνωρίζει το κάθε φυτό καί να προσδιορίζει το είδος του. Τέλος, οι αναφερόμενοι στο περιθώριο του κειμένου αριθμοί παραπέμπουν στις αντίστοιχες απεικονίσεις. (...) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η ΒΟΤΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ
ΟΜΗΡΙΚΑ ΤΟΠΙΑ
ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΙΑ
ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΓΙΚΑ ΒΟΤΑΝΑ
ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ
ΚΡΙΝΟΙ ΚΑΙ ΑΚΑΝΘΟΙ
ΤΑ ΠΕΡΙΒΟΛΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
ΤΟ ΣΑΤΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΟΡΧΕΟΕΙΔΗ
ΤΑ ΞΕΝΙΚΑ ΦΥΤΑ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
ΧΑΡΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟΥ 1733
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΙΚΟΝΕΣ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΑ
Λεπτομέρειες
ΕκδότηςΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ
Χρονολογία ΈκδοσηςΔεκέμβριος 1999
Αριθμός σελίδων254
Διαστάσεις22x13
ΜετάφρασηΜΠΡΟΥΣΑΛΗΣ ΠΕΤΡΟΣ
Συγγραφέας/Δημιουργός (Ελληνικά)ΜΠΑΟΥΜΑΝ ΧΕΛΜΟΥΤ
Κωδικός Πολιτείας1462-0000
Θέμα

Οι αναγνώστες του βιβλίου έγραψαν

Δεν υπάρχουν κριτικές γι' αυτόν τον τίτλο.
Παρακαλούμε συνδεθείτε για να γράψετε μία κριτική.

Άλλα βιβλία που μπορεί να σας ενδιαφέρουν








ΠΕΡΜΑΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

ΠΕΡΜΑΚΟΥΛΤΟΥΡΑ


HERVE-GRUYER PERRINE

€24.50 €18.38 (-25%)




Αφρικανική δαμασκηνιά - Dacryodes edulis


Γνωρίζετε ότι το φυτό Dacryodes edulis έχει από καιρό χρησιμοποιηθεί όχι μόνο σαν φαγητό αλλά και στην παραδοσιακή ιατρική μερικών αφρικανικών χωρών;

Αφρικανική δαμασκηνιά ( Dacryodes edulis).




Αφρικανική δαμασκηνιά - Dacryodes edulis
Το Dacryodes edulis ή σάφού είναι ένα οπωροφόρο δέντρο που προέρχεται από την Αφρική. ’λλες ονομασίες του είναι Atanga (Γκαμπόν), Ube (Νιγηρία), Αφρικανικό αχλάδι ή αφρικανικό δαμάσκηνο,  Nsafu, θαμνώδες βουτυτόδεντρο. Το όνομα του γένους Dacryodes προέρχεται από την ελληνική λέξη για το δάκρυ, dakruon. Αυτή είναι μια αναφορά στα σταγονίδια ρητίνης  που υπάρχουν στην επιφάνεια του φλοιού των ειδών του γένους. Το όνομα edulis σημαίνει βρώσιμο.

Το Dacryodes edulis είναι αειθαλές δέντρο με ύψος 18-40 μ. στο δάσος αλλά που δεν υπερβαίνει τα 12 μ. στις φυτείες. Έχει σχετικά κοντό κορμό και βαθιά, πυκνή κορυφή.  Ο ευθύγραμμος, κυλινδρικός κορμός έχει συχνά αβαθείς πτυχώσεις και είναι διακλαδιζόμενος από χαμηλά. Η διάμετρός του μπορεί να φτάσει τα 90 εκατοστά. Ο φλοιός είναι σε ανοιχτό γκρι χρώμα, τραχύς και με σταγονίδια ρητίνης. Τα φύλλα είναι μια ένωση από 5-8 ζεύγη φυλλαρίων. Η επάνω επιφάνεια των φύλλων είναι γυαλιστερή. Τα λουλούδια είναι κίτρινα, με διάμετρο γύρω στα 5 χιλιοστά και διατεταγμένα ώστε να σχηματίζουν μεγάλες ταξιανθίες. Ο καρπός είναι μια ελλειψοειδής δρύπη που ποικίλει σε μήκος από 4-12 εκατοστά. Η φλούδα του καρπού έχει σκούρο μπλε ή ιώδες χρώμα, ενώ η σάρκα απαλό μέχρι έντονο πράσινο. Το δέντρο ανθίζει στην αρχή της εποχής των βροχών και φέρει καρπούς για 2 έως 5 μήνες μετά την ανθοφορία. Υπάρχουν δύο παραλλαγές του Dacryodes edulis: D. e. var. edulis και D. e. var. parvicarpa. Ο καρπός του D. e. var.  edulis είναι μεγαλύτερος και το δέντρο έχει έντονα, ανερχόμενα κλαδιά. Το D. e. var. parvicarpa έχει μικρότερα φρούτα και λεπτά, διακλαδιζόμενα κλαδιά.

Το D. edulis προτιμά σκιερό μέρος, στο υγρό τροπικό δάσος. Ωστόσο, προσαρμόζεται καλά στις μεταβολές του εδάφους, της υγρασίας, της θερμοκρασίας και της διάρκειας της ημέρας. Ο φυσικός του οικότοπος εκτείνεται από την Αγκόλα στα νότια, προς τη Νιγηρία και τη Σιέρα Λεόνε στα δυτικά μέχρι την Ουγκάντα στα ανατολικά. Στην Αφρική υπάρχει μεγάλη παραγωγή καρπών, όπου το δέντρο χρησιμοποιείται ευρέως ως τοπική πηγή τροφής, φαρμάκων και άλλων βασικών προϊόντων. Συλλέγεται και από τη φύση, και συχνά καλλιεργείται. Καλλιεργείται επίσης στη Μαλαισία και την Ονδούρα.
Η κύρια χρήση του D. edulis είναι ο καρπός του, ο οποίος μπορεί να καταναλωθεί φρέσκος, μαγειρεμένος σε θαλασσινό νερό ή ψημένος. Έχει ευχάριστη, υπόξινη γεύση. Η μαγειρεμένη σάρκα του καρπού έχει υφή παρόμοια με του βουτύρου. Ο πολτός περιέχει 48% έλαιο και μια φυτεία μπορεί να παράγει 7-8 τόνους ελαίου ανά εκτάριο. Το έλαιο των καρπών του D. edulis είναι πηγή πλούσια σε λιπαρά οξέα και τριγλυκερίδια. Η περιεκτικότητα σε λιπαρά αυτού του καρπού είναι πολύ μεγαλύτερη σε σύγκριση με καρπούς όπως το μήλο, η γκουάβα και το pawpaw. Επίσης, είναι πλούσιος σε βιταμίνες. Ο πυρήνας μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ζωοτροφή για αιγο πρόβατα. Τα λουλούδια είναι χρήσιμα στη μελισσοκομία. 
Το ξύλο του D. edulis είναι ελαστικό, γκριζο-λευκό έως ρόδινο. Έχει γενική χρήση για λαβές εργαλείων, είναι κατάλληλο για ξυλουργικές εργασίες και περιστασιακά για κονιάματα. Το ξύλο χρησιμοποιείται κυρίως για καύσιμο. 
Ο σπόρος του Dacryodes edulis είναι πλούσιος σε διαφορετική αναλογία υδατανθράκων, πρωτεϊνών, ακατέργαστων ινών, σημαντικών ποσοτήτων καλίου, ασβεστίου, μαγνησίου και φωσφόρου. Είναι επίσης πλούσιος σε απαραίτητα αμινοξέα όπως λυσίνη, φαινυλαλανίνη, λευκίνη, ισολευκίνη. Περιέχει σημαντική ποσότητα λιπαρών οξέων όπως παλμιτικό οξύ, ελαϊκό οξύ και λινολεϊκά οξέα. Η φυσικοχημική ανάλυση έδειξε ότι οι σπόροι έχουν πολύτιμα λειτουργικά χαρακτηριστικά βιομηχανικού ενδιαφέροντος. Το σημαντικό φυσικό προϊόν, το γαλατικό οξύ, βρίσκεται σε σημαντική ποσότητα στους σπόρους του Dacryodes edulis. Ο πυρήνας των σπόρων είναι επίσης πλούσιος σε έλαιο των ίδιων λιπαρών οξέων και περίπου σε παρόμοιες ποσότητες.
Ο φλοιός είναι αρωματικός και αν χαραχθεί παράγει ρητίνη. Αυτό χρησιμοποιείται με διάφορους τρόπους - στην αρωματοποιία, ως κόλλα για την επιδιόρθωση σπασμένων πήλινων υλικών, για στεγανοποίηση εσωτερικής επιφάνειας σε κολοκύθες, μπορεί επίσης να χρησιμοποηιθεί ως υποκατάστατο φωτιστικού λαδιού  σε λάμπες λαδιού ή να καεί ως κερί.
Το δέντρο είναι πηγή πολλών φυτικών φαρμάκων. Από καιρό χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ιατρική ορισμένων αφρικανικών χωρών για τη θεραπεία διαφόρων ασθενειών όπως τραύμα, δερματικές παθήσεις, δυσεντερία και πυρετό. Τα εκχυλίσματα και οι δευτερογενείς μεταβολίτες του έχει βρεθεί ότι παρουσιάζουν βιολογικές δραστικότητες όπως αντιμικροβιακή, αντιοξειδωτική [και αντι-δρεπανοκυτταρική δράση]. Ένα ευρύ φάσμα χημικών συστατικών όπως τερπένια, φλαβονοειδή, ταννίνες, αλκαλοειδή και σαπωνίνες, που έχουν απομονωθεί από το φυτό.
Το δέντρο χρησιμοποιείται ως διακοσμητικό φυτό και είναι γνωστό ότι βελτιώνει την ποιότητα του εδάφους παρέχοντας μεγάλες ποσότητες βιομάζας.

Πηγή:
https://en.wikipedia.org/wiki/Dacryodes_edulis
http://tropical.theferns.info/viewtropical.php?id=Dacryodes+edulis


 

Λυγαριά - Vitex agnus-castus

https://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-july2012.php


Γνωρίζετε ότι η Λυγαριά (Vitex agnus-castus) είχε χρησιμοποιηθεί σαν φάρμακο κατά της λίμπιντο από τους μοναχούς, για να βοηθήσει τις προσπάθειές τους να παραμείνουν αγνοί;

Λυγαριά (Vitex agnus-castus)

Λυγαριά - Vitex agnus-castus
Το φυτό Vitex agnus-castus, που ονομάζεται επίσης Λυγαριά, Chasteberry (αγνό μούρο), βάλσαμο του Αβραάμ ή πιπέρι του μοναχού, είναι ενδημικό φυτό της περιοχής της Μεσογείου. Ανήκει στην οικογένεια των Verbenaceae. Είναι ένα από τα λίγα είδη του γένους Vitex της εύκρατης ζώνης, που στο σύνολό του είναι γένος τροπικών και υποτροπικών ανθοφόρων φυτών. Ο Θεόφραστος αναφέρεται σε αυτόν το θάμνο αρκετές φορές, με το όνομα αγνός (agnos) στην Έρευνά του για τα φυτά. Το όνομα Vitex δόθηκε από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και προέρχεται από το λατινικό vieo, που σημαίνει υφαίνω ή δένω, μια αναφορά στη χρήση του Vitex agnus-castus στην καλαθοπλεκτική. Στο συγκεκριμένο μακροσκελές όνομά του επαναλαμβάνεται η λέξη "αγνός" στα ελληνικά και στα λατινικά.
Το φυτό,  είναι στην πραγματικά ένας πολύ διακλαδισμένος ευλύγιστος, φυλλοβόλος θάμνος, που χάνει τα φύλλα του, όταν ωριμάσουν οι καρποί του. Αναπτύσσεται έως και 3 μέτρα ύψος, και είναι διάσπαρτο στη γύρω περιοχή από τη λεκάνη της Μεσογείου, απ' όπου κατάγεται. Το φυτό προτιμά χαμηλό υψόμετρο και συχνά συναντάται στις όχθες των λιμνών, στη θάλασσα και κατά μήκος στις κοίτες των ποταμών. Τα φύλλα του είναι παλαμοειδή, διαθέτουν μίσχο, αποτελούνται από 5 έως 7 στενά μυτερά ολόκληρα φυλλάρια, έχουν σκούρο πράσινο χρώμα από πάνω και είναι άτριχα (λεία), και από κάτω είναι γκρίζα και χνουδωτά.
Οι ταξιανθίες αποτελούν το τελικό άκρο του φυτού και είναι χοντρές διακλαδώσεις που αποτελούνται από 10, 20 ή περισσότερα ζεύγη σε πυκνό σύμπλεγμα, επάνω σε έναν κοινό άξονα. Τα λουλούδια που εμφανίζονται από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο είναι μικρά, έχουν γλυκό άρωμα και είναι τοποθετημένα σε βοτρυοειδές σχήμα με μακριά μυτερή απόληξη. Το χρώμα τους ποικίλλει από λευκό σε ροζ-λιλά μέχρι βαθύ μπλε. Όταν η λυγαριά βρίσκεται σε ανθοφορία, διατηρεί πλούσιο το φύλλωμά της. Όταν οι μικροί καρποί αρχίζουν να ωριμάζουν, το φυτό ρίχνει σταδιακά τα φύλλα του. Όταν οι καρποί έχουν ωριμάσει πλήρως, τα περισσότερα φύλλα έχουν ξεραθεί. Οι καρποί είναι μικροί, σε μέγεθος μικρών κόκκων πιπεριού, σκληροί, σε μωβ-μαύρο χρώμα, και  ωριμάζουν από τα τέλη Σεπτεμβρίου μέχρι τέλη Νοεμβρίου.
Η λυγαριά  καλλιεργείται ευρύτατα σε ζεστές εύκρατες και υποτροπικές περιοχές για το ντελικάτο και αρωματικό φύλλωμά του, ενώ στα ψυχρότερα κλίματα οι πεταλούδες προσελκύονται από τις ανθικές ταξιανθίες του, με άρωμα λεβάντας, προς το τέλος του καλοκαιριού. Απαιτεί πλήρη ηλιοφάνεια ή μερική σκίαση και καλά αποστραγγιζόμενο χώμα. Είναι είδος πολύ ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες, όπως και στις πολύ χαμηλές (είναι ανθεκτικό ακόμη και στους -10 °C).
Τα φύλλα και οι τρυφεροί βλαστοί που μεγαλώνουν πάνω από 10 εκ. (4 ίντσες), μαζί με τα λουλούδια και τους ώριμους σπόρους, συγκομίζονται για ιατρικούς σκοπούς. Ο καρπός συλλέγεται αφού πέσει από το μίσχο και τριφτεί απαλά. Τα φύλλα, τα λουλούδια, και / ή τα μούρα μπορούν να καταναλωθούν ως αφέψημα, παραδοσιακό βάμμα, βάμμα ξυνομηλίτη, σιρόπι, ελιξίριο, ή απλά να φαγωθούν κατευθείαν από το φυτό σαν θεραπευτική τροφή. Ένας δημοφιλής τρόπος λήψης του Vitex είναι να λαμβάνεται απλά ως υγρό εκχύλισμα μετά το ξύπνημα και με αναλογία 1:1, καθώς λέγεται ότι αλληλεπιδρά πιο αποτελεσματικά με τους ορμονικούς εικοσιτετράωρους ρυθμούς. Ο καρπός θεωρείται τονωτικό βότανο τόσο για το ανδρικό όσο και το γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα. Τα φύλλα του πιστεύεται ότι έχουν το ίδιο αποτέλεσμα, αλλά σε μικρότερο βαθμό.
Το Vitex agnus castus είναι ένα τυπικό φαρμακευτικό φυτό με μακρά ιστορία στη λαϊκή ιατρική. Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ήταν ένα αφροδισιακό, εξ ου και το όνομα chaste tree (αγνό/άγαμο/παρθένο). Η Ήρα, σύζυγος του Δία και προστάτιδα του γάμου στην ελληνική μυθολογία, λέγεται ότι γεννήθηκε κάτω από μια λυγαριά, που στη συνέχεια έγινε σύμβολο αγνότητας, και μονογαμίας μεταξύ των συζύγων.
Ήδη από το 400 π.Χ., ο Ιπποκράτης συνιστά το φάρμακο για φλεγμονές, τραυματισμούς, και προβλήματα σχετικά με το μέγεθος της σπλήνας. Ο Θεόφραστος (372 - 287 π.Χ), στο έργο του "Ιστορία των φυτών" περιγράφει τους στρατιώτες που χρησιμοποιούσαν λυγαριά σε πλέγμα για ασπίδες, «γιατί δεν ήταν δυνατόν να προμηθευτούν όπλα σε μια ακατοίκητη χώρα" και ο Όμηρος μας λέει στην Ιλιάδα (11.05), ότι ο Αχιλλέας έδεσε με βέργες λυγαριάς τους γιους του Πριάμου και στην Οδύσσεια (9.427),  ότι ο Οδυσσέας χρησιμοποιούσε τα κλαδιά του σαν φράχτη στο εσωτερικό της βάρκας του, για να αμυνθεί ενάντια στα κύματα, και να δέσει τους άντρες του κάτω από τις κοιλιές των κριαριών για να αποδράσουν από τον Κύκλωπα.
Ο Παυσανίας πάλι αναφέρει, ότι ο Ασκληπιός στη Σπάρτη είχε το προσωνύμιο «Αγνήτας» διότι το ξόανό του ήταν φτιαγμένο από ξύλο λυγαριάς. Το λατρευτικό άγαλμα, το ξόανο της Θεάς Αρτέμιδας (Παυσανίας «Λακωνικά» 16,7), δεν ονομαζόταν μόνον Ορθία αλλά και Λυγοδέσμια, γιατί βρέθηκε μέσα σε θάμνο λυγαριάς, η οποία τύλιξε το άγαλμα και το έφερε σε όρθια στάση.

Ο Διοσκουρίδης στο "De Materia Medica" του, το 79 μ.Χ., ασχολείται εκτενώς με το πορτρέτο του Vitex agnus castus (της λυγαριάς). Μετά από μια λεπτομερή λίστα με τα ονόματα που έχουν δοθεί σε αυτό το φυτό από όλον τον μέχρι τότε γνωστό κόσμο, επιστρέφει στο ελληνικό "Αγνός", που σημαίνει καθαρότητα. Λέει, "ονομάζεται έτσι, διότι οι γυναίκες που συμμετείχαν στη γιορτή των Θεσμοφορίων το χρησιμοποιούσαν για να "στρώνουν τα κρεβάτια τους" ή γιατί "όταν πίνεται ως εκχύλισμα, όπως λένε, απαλλάσσει τους άνδρες από την επιθυμία για σεξ".

Τα Θεσμοφόρια στην αρχαία Ελλάδα ήταν γιορτή που γινόταν μόνο από γυναίκες προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και τελετές για την αύξηση της γονιμότητας. Οι γυναίκες προετοιμάζονται για τις τελετές με αποχή από τη σεξουαλική επαφή και με τελετουργικό λούσιμο. Αυτές τις τρεις εορταστικές ημέρες του Οκτωβρίου, οι γυναίκες ζούσαν όλες μαζί, έξω από τις πόλεις, σε πρόχειρα καταλύματα, ενώ οι Αθηναίες γυναίκες στα Θεσμοφόρια έμεναν στους λόφους κοντά στην Αθήνα. Οι ίδιες οι γυναίκες στολίζονταν με λουλούδια λυγαριάς και άπλωναν τα φύλλα της στα κρεβάτια τους.

Επίσης, αναφέρει ότι «ο σπόρος, όπως αυτός του πιπεριού, προσφέρει θερμότητα, βοηθά εκείνους που έχουν δαγκωθεί από ζώα, βοηθά στη συγκράτηση των εκκρίσεων και σε όσες πάσχουν από χρόνια προβλήματα περιόδου και φλεγμονές της μήτρας". Φέρνει γάλα όταν μεθάτε με κρασί, το τσάι του καθαρίζει τα έντερα, καταπραΰνει τις αιμορροΐδες και τους πονοκεφάλους. Επιπλέον αναφέρει τη χρησιμότητά του ως φάρμακο στη θεραπεία του λήθαργου καθώς και της τρέλας.

Σύμφωνα με τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο (23 - 79 μ.Χ.) το V. agnus castus ήταν ιδιαίτερα σεβαστό ως ένα από τα πιο χρήσιμα φάρμακα της εποχής. Ισχυρίζεται ότι ελέγχει τη βίαιη σεξουαλική επιθυμία στους άνδρες, απομακρύνει και την πιο σοβαρή μορφή κεφαλαλγίας, καθαρίζει τη μήτρα και τα έντερα. Λόγω της φλογώδης φύσης τους, οι σπόροι έχουν ληφθεί για να διαλύσουν τα αέρια του στομάχου και το φούσκωμα, να προωθήσουν τα ούρα, να συμβάλλουν θετικά στη διάρροια και να βοηθήσουν σε μεγάλο βαθμό στην επιληψία και στη νόσο του σπλήνα.
Είναι αξιοσημείωτο, ότι οι ενδείξεις του Vitex agnus castus έχουν αλλάξει πολύ λίγο στο πέρασμα των αιώνων από αυτές τις πρώτες καταγραφές.

Στο Μεσαίωνα το chastetree (δέντρο της αγνότητας) ονομάστηκε monk's pepper (πιπέρι του μοναχού) με τη σκέψη ότι είχε χρησιμοποιηθεί σαν φάρμακο κατά της λίμπιντο από τους μοναχούς, για να βοηθήσει τις προσπάθειές τους να παραμείνουν αγνοί.  Ο θάμνος φυτεύτηκε σε κάθε μοναστηριακό βοτανόκηπο και οι πικάντικοι σπόροι του ήταν ένα ωφέλιμο καρύκευμα στην μοναστηριακή κουζίνα. Ο Mattioli το συνιστά για να «απομακρύνει την επιθυμία για τις Αφροδίτης-δουλειές", οι μοναχές έπλεναν τα "απόκρυφά» τους με ένα έγχυμα των φύλλων, ενώ άνδρες και γυναίκες φορούσαν φυλαχτά από το ξύλο του, όπως έχει αναφερθεί. Αλλά σύμφωνα με άλλους, έγινε επίσης ένα σύμβολο του κρυφού μέρους της μοναστικής ζωής ...
Ο Arnaud de Villeneuve, ένας σημαντικός αλχημιστής, θεολόγος και αστρολόγος του 13ου αιώνα, αναφέρει το «πλύσιμο στα κρυφά μέρη του σώματος με ένα αφέψημα του Agnus castus, ως μέρος της προετοιμασίας για απόλαυση και ηδονή». Έτσι, φαίνεται ότι η σεξουαλική επιθυμία για ορισμένους καταστέλλεται, ενώ για άλλους φάνηκε να επιτυγχάνεται το αντίθετο αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, η λυγαριά θεωρήθηκε φυτό τόσο της γονιμότητας και της επιθυμίας όσο και της αγνότητας και καθαρότητας.
Από το 1600 και μετά, χρησιμοποιήθηκε ευρέως ως μια κοινή λαϊκή θεραπεία για τις γυναικείες ορμονικές ανισορροπίες και για να τονώσει τη ροή του γάλακτος στις θηλάζουσες μητέρες. Στην Αναγέννηση, οι ενδείξεις αυτές επέζησαν, για ένα από τα παλαιότερα γνωστά βότανα, και περιελάμβαναν την διατήρηση της αγνότητας, αλλά και τη χρησιμότητα στα φουσκώματα του στομάχου, τις διαταραχές της εμμήνου ρύσεως, την ανακούφιση από πονοκεφάλους, για τον πόνο από δαγκώματα, φλεγμονές, καθώς και τη χρησιμότητά του στη θεραπεία της τρέλας, της επιληψίας και του λήθαργου.
Το κλαδί της λυγαριάς ονομάζεται βίτσα ίσως από το vitex και από αυτό έφτιαχναν οι δάσκαλοι τις βέργες τους. Οι βέργες της, λόγω της ευλυγισίας, είναι κατάλληλες για καλαθοπλεκτική και το ξύλο της, λόγω των ιδιοτήτων του (σκληρό, βαρύ, καστανόχρωμο) χρησιμοποιήθηκε στην τορνευτική. Από τα εύκαμπτα κλαδιά της κατασκευάζονται καλάθια. Επίσης οι σπόροι χρησιμοποιήθηκαν κατά των κρυολογημάτων και κατά των δαγκωμάτων των φιδιών. Η καύση των φύλλων και τα στρώματα από εύοσμα φύλλα λυγαριάς θεωρούνταν ότι εξεδίωκαν τα θηρία.

Οι σπόροι της λυγαριάς θεραπευτικά, έχουν την ικανότητα να εξομαλύνουν την ορμονική λειτουργία των αναπαραγωγικών οργάνων. Δεν επιδρούν απ’ ευθείας στα αναπαραγωγικά όργανα, αλλά στον υποθάλαμο και την υπόφυση, που είναι τα κέντρα ελέγχου των ορμονών αυτών. Οι καρποί αναστέλλουν την ορμόνη προλακτίνη και βελτιώνουν την ισορροπία μεταξύ προγεστερόνης και οιστρογόνων, σε περιπτώσεις όπου τα επίπεδα προγεστερόνης είναι χαμηλά. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι ο καρπός είναι ωφέλιμος σε περιπτώσεις ανδρικής σεξουαλικής ανικανότητας, που οφείλεται σε υψηλά επίπεδα προλακτίνης.

Κλινικές μελέτες έχουν αποδείξει αποτελεσματικότητα των τυποποιημένων και ελεγχόμενων φαρμάκων που παράγονται από εκχύλισμα του φυτού για τη διαχείριση του στρες στο προεμμηνορροϊκό σύνδρομο (PMS), και τον πόνο στο στήθος στη διάρκεια του κύκλου (μασταλγία). Το φάρμακο αυτό συνιστάται κυρίως στη Γερμανία.

Πηγή:
http://en.wikipedia.org/wiki/Vitex_agnus-castus
http://quickbooker.org/kunden/wildherbsofcrete_com/
pages/portraits-of-our-essential-oils-from-wild-herbs-of-crete/
vitex-agnus-castus.php




Παρασκευή 17 Αυγούστου 2018

Γυθειο

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.





https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1691492810947494

αξεχαστος !!

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.





https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1686615118101930
Το καφενείο της Βουλης - ΚΑΤΟΧΗ.gr
Διάλειμμα με παλιό Ελληνικό κινηματογράφο !!
Χατζηχρήστος .. αξεχαστος !!

πλεκτά καλύματα

...σε μια σπηλιά

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.



Η Κάθι και ο σύζυγός της Ράντι αγόρασαν ένα μικρό κομμάτι Γη στην Αριζόνα. Το μοναδικό τους πρόβλημα; Δεν υπήρχε καθόλου χώρος για να χτίσουν το σπίτι τους…

Corfu the Garden of Gods

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.



https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/989981961098586
Greece High Definition
Corfu the Garden of Gods. by Βαγγέλης Κουλούρης (https://www.facebook.com/evankoul)
10 most popular attractions in Corfu:goo.gl/KzjWiz


Δημοφιλείς αναρτήσεις