ιαπωνικό αγιόκλημα

https://www.valentine.gr/linkOfTheMonth_gr-june2005.php

Γνωρίζετε ότι το ιαπωνικό αγιόκλημα με τα χαριτωμένα ευωδιαστά λουλούδια, έχει γίνει ένα σοβαρό ζιζάνιο σε πολλές περιοχές της Βόρειας Αμερικής;

Αγιόκλημα (Αιγόκλημα) -  Lonicera spp.

Αγιόκλημα (Αιγόκλημα) -  Lonicera spp.

Η ομάδα των φυτών Lonicera (οικογένεια Caprifoliaceae) αποτελείται από 180 περίπου, αειθαλείς και φυλλοβόλους, αναρριχητικούς ξυλώδεις θάμνους, συνήθως γνωστούς με το όνομα αγιόκλημα (ή αιγόκλημα). Εκτιμούνται για τα όμορφα λουλούδια τους, με το ευωδιαστό άρωμα, και τους διακοσμητικούς καρπούς, τούς οποίους τα πουλιά βρίσκουν απολαυστικούς. Το αναρριχητικό αγιοκλήματα είναι κατάλληλο για να αναπτυχθεί επάνω σε καφασωτά, αψίδες ή πέργκολες, ενώ το θαμνώδες είναι ιδανικό για μπορντούρες, βραχόκηπους και φράκτες. Τα λουλούδια του έχουν σχήμα σάλπιγγας, εμφανίζονται από το τέλος του χειμώνα μέχρι την αρχή της άνοιξης ή από την αρχή της άνοιξης μέχρι το τέλος του καλοκαιριού και το χρώμα τους ξεκινάει από κρεμ και ανοιχτό κίτρινο μέχρι έντονο κόκκινο, μαβή και τριανταφυλλί. Συνοδεύονται από όμορφους καρπούς που το χρώμα τους μπορεί να είναι άσπρο, κίτρινο, πορτοκαλί, κόκκινο, μπλε ή και μαύρο.

Το ιαπωνικό αγιόκλημα (Lonicera japonica) είναι το πιο γνωστό είδος του γένους Lonicera  Αυτό το, εισαγόμενο από την Ιαπωνία φυτό, είναι ένα επιθετικό κλήμα με ικανότητες αναρρίχησης και εδαφοκάλυψης. Οι επεκτατικές του δυνατότητες μπορούν να συντρίψουν και να πνίξουν όχι μόνο μικρά φυτά αλλά και μεγάλα δέντρα. Ωστόσο είναι αγαπητό σε ανθρώπους και πουλιά για τα αρωματικά λουλούδια του.

Το ιαπωνικό αγιόκλημα (Lonicera japonica) είναι ενδημικό φυτό της ανατολικής Ασίας, της Κίνας, της Ιαπωνίας και της Κορέας. Τώρα έχει εγκλιματιστεί σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και της Αμερικής. Τα λευκά άνθη του είναι σπουδαία τροφή για τα ελάφια και τα ζαρκάδια και έχει την ιδιότητα να εξαπλώνεται εύκολα.

Προτιμά τη μερική σκιά από τον πλήρη ήλιο και υγρό χώμα. Το χειμώνα κάνουμε βαθύ κλάδεμα για να αποτρέψουμε την ξυλώδη ανάπτυξή του και του προσφέρουμε τη στήριξη μιας πέργκολας. Αυτός ο αναρριχητικός θάμνος διαθέτει πυκνό ριζικό σύστημα, που έχει τη δυνατότητα να επεκτείνεται πλευρικά σε απόσταση 7 με 10 πόδια, και βάθος 3 έως 4 ποδιών. Τα φύλλα του είναι απλά, αντικριστά, έχουν οβάλ, στενόμακρο σχήμα που μοιάζει με φτερό ή ψαροκόκαλο, είναι ημι-αειθαλή, μπορούν να παραμείνουν στο θάμνο για όλη τη διάρκεια του χρόνου και φθάνουν τις 3 ίντσες μήκος. Τα εξαιρετικά αρωματικά, διπλόχειλα άνθη του σχηματίζονται σε ζευγάρια, στις μασχάλες των νεαρών κλαδιών και παράγονται σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού. Έχουν μήκος 1 με 2 ίντσες και χρώμα άσπρο με μια ρόδινη απόχρωση όταν είναι νεαρά και κιτρινίζουν καθώς μεγαλώνουν σε ηλικία. Είναι εδώδιμα. Παράγουν ένα σφαιρικό μαύρο καρπό, σα δρύπα, που περιέχουν έναν με τρεις σπόρους.

Αυτά τα φυτά έχουν γίνει ένα σοβαρό ζιζάνιο σε πολλές περιοχές της Βόρειας Αμερικής. Ο γνωστός Αμερικανός βοτανολόγος Steven Foster, αποκάλεσε - και όχι αναίτια - το αγιόκλημα "από τα πιο μισητά είδη εισαγόμενων ζιζανίων". Η πρώτη καταγραφή τα αναφέρει σαν δραπέτες κήπων το 1890 και μέχρι το 1919 θεωρούνταν ένας υπέρμετρα πυκνός και οργιαστικός εισβολέας. Τώρα αναγνωρίζεται σαν ένα από τα πιο σκληρά ζιζάνια, ειδικά το νοτιοανατολικό τμήμα των ΗΠΑ. Στα γραπτά του, ο Foster δίνει μια καλή περιγραφή για το πώς εισήχθη το αγιόκλημα. Το 1806, ο William Kerr, συλλέγοντας διάφορα είδη φυτών στην Κίνα για να τα χρησιμοποιήσει τους κήπους Kew στην Αγγλία, εισήγαγε το φυτό στη Μεγάλη Βρετανία με το σκάφος "ship Hope" του Captain James Pendergrass. Το αγιόκλημα έφθασε στις Ηνωμένες Πολιτείες τον ίδιο χρόνο σα διακοσμητικό φυτό. Δυστυχώς, το 1862, ο George Hall εισήγαγε μια πιο ανθεκτική ποικιλία, τη Lonicera japonica "Halliana," που είναι το υπερζιζάνιο που ξέρουμε εμείς σήμερα.

Το ιαπωνικό αγιόκλημα, Japanese honeysuckle, είναι εδώδιμο και ιαματικό. Έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε ασβέστιο, μαγνήσιο, και κάλιο. Τα φύλλα του μπορούν να ζεματιστούν και να φαγωθούν σα λαχανικό. Τα μπουμπούκια και τα λουλούδια του μπορούν να γίνουν σιρόπι ή να χρησιμοποιηθούν στις πουτίγκες. Ολόκληρο το φυτό έχει χρησιμοποιηθεί σαν εναλλακτική ιατρική για χιλιάδες χρόνια στην Ασία. Είναι αντιβακτηριακό, αντιφλεγμονώδες, αντισπασμωδικό, καθαριστικό, διουρητικό, αντιπυρετικό, και χρησιμοποιείται επίσης για τη μείωση της πίεσης του αίματος. Οι μίσχοι χρησιμοποιούνται εσωτερικά για τη θεραπεία οξείας μορφής ρευματοειδής αρθρίτιδας, παρωτίτιδας και ηπατίτιδας. Οι μίσχοι συλλέγονται το φθινόπωρο και το χειμώνας, και αποξηραίνονται για μετέπειτα ιαματική χρήση.

Εξωτερικά, τα λουλούδια χρησιμοποιούνται για πλύσεις σε φλεγμονές τους δέρματος, μολυσματικές αναφυλαξίες και πληγές. Τα λουλούδια μαζεύονται νωρίς το πρωί, πριν ανοίξουν και ξηραίνονται για να χρησιμοποιηθούν αργότερα σα βότανο. Είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα τόσο επικίνδυνο ζιζάνιο, το japonica Lonicera, ότι θα μπορούσε επίσης να είναι ένα χρήσιμο στην ιατρική φυτό.

Το ιαπωνικό αγιόκλημα είναι τοξικότερο για μερικούς οργανισμούς, όπως τα ψάρια, και οι φυλές κυνηγών τοποθετούσαν παραδοσιακά μεγάλες ποσότητες αυτού του φυτού σε ρεύματα, λίμνες κ.λπ. προκειμένου να ζαλίζουν ή να σκοτώνουν τα ψάρια.

Στα παιδιά αρέσει πολύ να μαζεύουν τα λεπτά άσπρα και κίτρινα λουλούδια, γοητευμένα από το έντονο γλυκό άρωμά τους, και αφού αφαιρέσουν το επάνω μέρος του άνθους, να ρουφούν το γλυκό νέκταρ και να απολαμβάνουν αυτή τη χρυσή σταγόνα. Στην Κίνα, το L. japonica είναι ένα πολύτιμο φαρμακευτικό βότανο, που περιέχει πολυσακχαρίτες και πολυφενολικές ενώσεις που εμποδίζουν την ενεργοποίηση των ανθρώπινων αιμοπεταλίων. Ένα μίγμα από μπουμπούκια του αγιοκλήματος μαζί με τμήματα από άλλα φυτά, γνωστό σαν μίγμα "Aden I", αναφέρεται για τις αντιβιοτικές και αντιμολυσματικές ιδιότητές του. Κάποιοι γιατροί που ειδικεύονται στα βότανα, χρησιμοποιούν άνθη και φύλλα του φυτού για να αντιμετωπίσουν τη φλυκταινώδη νόσο των κοτόπουλων. Και μερικοί παραγωγοί πουλερικών στην Κορέα το χρησιμοποιούν για να αυξήσουν την παραγωγικότητα στα κοτόπουλα ορνιθοτροφείου. Πάντως είτε το αγαπάμε είτε το απεχθάνεστε, αυτό το γλυκο-μυρωδάτο ζιζάνιο πρόκειται να μείνει εδώ.

Πηγή:
http://www.botany.com/lonicera.html
http://www.naturesherbal.com/Honeysuckle.htm
http://ca.msnusers.com/Tintagel/honeysuckle.msnw
http://www.olympusmicro.com/ micd/galleries/reflected/honeysuckle.html

Η σοκολάτα, διώχνει το εγκεφαλικό

Η σοκολάτα, διώχνει το εγκεφαλικό

 
Εάν είστε άνδρας και καταναλώνετε τακτικά, σοκολάτα, τότε έχετε λιγότερες πιθανότητες να πάθετε εγκεφαλικό, σε σχέση με κάποιον που έχει εκτός διατροφής τη σοκολάτα. Αυτό υποστηρίζουν Σουηδοί επιστήμονες που μελέτησαν για 10 χρόνια, 37.000 άνδρες. Οι ερευνητές που δημοσίευσαν τα συμπεράσματα της μελέτης τους στην επιθεώρηση "Neurology διαπίστωσαν ότι από τους 37.000 άνδρες των οποίων η υγεία παρακολουθήθηκε επί μια δεκαετία, εκείνοι που κατανάλωναν τις μεγαλύτερες ποσότητες σοκολάτας διέτρεχαν κατά 17% μικρότερο κίνδυνο να υποστούν εγκεφαλικό σε σχέση με εκείνους που δεν ενέδιδαν στο γλύκισμα.

Η μελέτη δεν είναι η πρώτη που συνδέει την κατανάλωση σοκολάτας με τα οφέλη για το καρδιοαγγειακό σύστημα καθώς αρκετές έρευνες στο παρελθόν έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι λάτρεις της σοκολάτας κινδυνεύουν λιγότερο από καρδιακή νόσο και εγκεφαλικό.
"Η ευεργετική επίδραση (στον οργανισμό) από την κατανάλωση σοκολάτας αναφορικά με το εγκεφαλικό μπορεί να συνδέεται με τα φλαβονοειδή που περιέχει", γράφει η επικεφαλής της μελέτης Σουζάνα Λάρσον του Karolinska Institute της Στοκχόλμης.

Μια άλλη μελέτη που πραγματοποίησε η ίδια τον περασμένο χρόνο κατέληξε σε παρεμφερή συμπεράσματα για τις γυναίκες.
Τα φλαβονοειδή--μια κατηγορία αντιοξειδωτικών ουσιών που περιέχεται σε φρούτα, λαχανικά, στη μαύρη σοκολάτα και στο κόκκινο κρασί--μπορεί να έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στην αρτηριακή πίεση, τα επίπεδα της χοληστερόλης και την αγγειακή λειτουργία, σύμφωνα με μελέτες.

Για τις ανάγκες της έρευνας, 37.000 Σουηδοί ηλικίας 49 με 75 κατέγραψαν τη συχνότητα με την οποία καταναλώνουν σοκολάτα και άλλα τρόφιμα. Μέσα στην επόμενη δεκαετία, 1.995 από αυτούς υπέστησαν για πρώτη φορά εγκεφαλικό.

Ανάμεσα στο 25% εκείνων που ανέφεραν την περισσότερη κατανάλωση σοκολάτας, το ποσοστό των εγκεφαλικών επεισοδίων που σημειώθηκαν ήταν 73% ανά 100.000 άνδρες τον χρόνο--σε σύγκριση με ποσοστό 85% ανά 100.000 που ισχύει για τους άνδρες που κατανάλωναν την μικρότερη ποσότητα σοκολάτας.

Η ομάδα της Λάρσον έλαβε υπ' όψιν τις πληροφορίες που αφορούν άλλους παράγοντες, όπως το βάρος των ανδρών και άλλες διατροφικές τους συνήθειες, το αν ήταν καπνιστές και αν είχαν υπέρταση. Ακόμη και λαμβανομένων υπ΄όψιν αυτών των παραγόντων, οι άνδρες που κατανάλωναν την περισσότερη σοκολάτα διέτρεχαν 17% μικρότερο κίνδυνο για εγκεφαλικό.

Ωστόσο, άλλοι ερευνητές επισημαίνουν ότι καμία μελέτη μέχρι σήμερα δεν έχει αποδείξει ότι η σοκολάτα είναι η αιτία για τον μειωμένο κίνδυνο για εγκεφαλικό. Όπως υποστηρίζει ο Ρίτσαρντ Λίμπμαν, αντιπρόεδρος του τμήματος Νευρολογίας στο Cushing Neuroscience Institute στο Μανχάσετ της Νέας Υόρκης, η θεωρία ότι τα φλαβονοειδή μπορεί να έχουν θετικό αντίκτυπο παραμένει απλά μια θεωρία, ενώ μια ευρεία κατηγορία πολύ πιο υγιεινών τροφίμων επίσης περιλαμβάνουν φλαβονοειδή--όπως τα μήλα, τα λάχανα, τα μπρόκολα, η σόγια και τα καρύδια.

"Δεν μπορεί να αρχίσουμε να συμβουλεύουμε τον κόσμο να καταναλώνει σοκολάτα με βάση αυτό. Αναλογιστείτε τις αρνητικές επιπτώσεις που μπορεί να προκύψουν, όπως η παχυσαρκία και ο διαβήτης τύπου 2", σημειώνει ο ίδιος.

iatropedia.gr

Σμέουρο: Καλλιέργεια με μέλλον

Σμέουρο: Καλλιέργεια με μέλλον

Σμέουρο: Καλλιέργεια με μέλλον
Μπορεί σε μέγεθος να είναι ένας μικρός καρπός, ωστόσο η εμπορική επιτυχία που γνωρίζει στη διεθνή αγορά λόγω της ζήτησης γι' αυτό είναι πολύ μεγάλη.
Ο λόγος για το σμέουρο ή άλλως φραμπουάζ, έναν πολύ νόστιμο και πολύτιμο διατροφικά καρπό, που καλλιεργείται ευρέως στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Επίσης χώρες που έχει μεγάλη ανάπτυξη η καλλιέργεια του σμέουρου είναι η Ολλανδία, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Δανία, η Γαλλία και χώρες από τη Νότιο Αμερική.
Στη χώρα μας, το σμέουρο -όπως και το βατόμουρο- είχε καλλιεργηθεί πριν από 20 χρόνια, αλλά λόγω κακής οργάνωσης της παραγωγής αλλά και της αγοράς σχεδόν εξαφανίσθηκαν.
Σήμερα όμως, όπως επισημαίνουν γνώστες των αγορών αυτών, θα μπορούσε να αναπτυχθεί αυτή η καλλιέργεια στη χώρα μας, ως καλλιέργεια υπαίθρου αλλά και ως καλλιέργεια θερμοκηπίου και να δώσει ικανοποιητικό εισόδημα, εφόσον βέβαια καλλιεργηθεί σωστά και οργανωθεί σε σωστές βάσεις η εμπορία της.
Το σμέουρο κυρίως καταναλώνεται σαν νωπός καρπός, αλλά και σαν κατεψυγμένος. Επίσης χρησιμοποιείται στη βιομηχανία για την παρασκευή μαρμελάδας, ζελέδων, χυμών, παγωτών, λικέρ, ως προσθετικά γιαουρτιών, κρασιών και στη ζαχαροπλαστική. Γενικά ένα κεσεδάκι των 125 γραμμαρίων από κόκκινα σμέουρα καλύπτει το 50% της ημερησίας δόσης του ανθρώπινου οργανισμού σε βιταμίνη C, το 10% του αναγκαίου σιδήρου και ταυτόχρονα παρέχει σημαντικές ποσότητες σε βιταμίνες, πηκτίνες, ανόργανα άλατα, ενώ έχει μόνο περίπου 70 θερμίδες και η περιεκτικότητα σε νάτριο είναι χαμηλή.
Η παγκόσμια παραγωγή σμέουρων ανέρχεται στους 414.000 τόνους, από τους οποίους οι 342.000 τόνοι παράγονται από χώρες της Ευρώπης. Η Ρωσία είναι η πρώτη παραγωγός χώρα με 100.000 τόνους, ενώ για την πρώην Γιουγκοσλαβία αναφέρονται 94.000 τόνοι. Από τις χώρες της ΕΕ η Πολωνία προηγείται με 45.000 τόνους και ακολουθεί η Γερμανία με 29.000 τόνους.
Οι χώρες της Ευρώπης εισάγουν αρκετές ποσότητες νωπών φρούτων εκτός εποχής παρά τη δυνατότητα κατανάλωσης φθηνότερων κατεψυγμένων φρούτων. Eτσι έχουν αρχίσει να ερευνούν το ενδεχόμενο της εκτός εποχής παραγωγής σμέουρων και επιπλέον σε περιοχές με ήπιο χειμώνα όπως οι χώρες της Μεσογείου.
Στη Γαλλία, το σμέουρο καταναλώνεται με τρεις τρόπους. Το 80-90% της παραγωγής χρησιμοποιείται από την μεταποιητική βιομηχανία για την παραγωγή μαρμελάδων, γλυκών, αλκοολούχων ποτών και αρωματικών προϊόντων. Ο δεύτερος τομέας κατανάλωσης αντιπροσωπεύει το 4-5%, προέρχεται από την κατανάλωση σε εστιατόρια και ζαχαροπλαστεία και ο τρίτος τομέας είναι η κατανάλωση ως νωπός καρπός που αποτελεί το 7-8% της παραγωγής.
Πέρα από τους καρπούς συγκομίζονται και τα φύλλα του σμέουρου που αποξηραίνονται και χρησιμοποιούνται ως αφέψημα. Οι καρποί που είναι καλής ποιότητας είναι οι καρποί που έχουν καλό χρωματισμό, είναι αρωματικοί και έχουν σφιχτή σάρκα. Τα σμέουρα διατηρούνται μία έως δύο ημέρες σε ψυγείο. Οι καρποί του σμέουρου από το δέσιμό τους μέχρι την ωρίμανση χρειάζονται 30-45 ημέρες ανάλογα με την ποικιλία και τις εδαφοκλιματικές συνθήκες που θα επικρατήσουν.
Το χρώμα του καρπού, καθώς ωριμάζει, από λευκό γίνεται λευκό-ρόδινο, ρόδινο, κόκκινο, βυσσινί. Τα εμπορικά χαρακτηριστικά του καρπού που ενδιαφέρουν τους καταναλωτές είναι το μέγεθος, το χρώμα, η σκληρότητα του καρπού, τα διαλυτά στερεά, η οξύτητα, ο αριθμός των σπερμάτων και το μέγεθός τους.
ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Δύο ποικιλίες με διαφορετικό τρόπο καρποφορίας
Τα σμέουρα ταξινομούνται σε δύο ομάδες ανάλογα με τον τρόπο που καρποφορούν: Τα συμβατικά ή μονόφορα σμέουρα και τα δίφορα ή φθινοπωρινά σμέουρα. Στα μονόφορα σμέουρα ο βιολογικός κύκλος του εναέριου και παραγωγικού τμήματος του φυτού είναι διετής. Οι καρποί ωριμάζουν από τις αρχές Ιουλίου μέχρι τα μέσα Αυγούστου. Στη συνέχεια οι βλαστοί αυτοί αποξηραίνονται και στη συνέχεια ακολουθεί μία νέα σειρά από βλαστάρια που αναπτύσσονται από το ριζικό σύστημα την επόμενη άνοιξη.
Τα δίφορα σμέουρα είναι εξίσου διετή, αλλά η κυριότερη διαφορά τους με τα μονόφορα είναι ότι παράγουν καρπούς από το πρώτο έτος της ανάπτυξής τους.
Μονόφορες ποικιλίες:
Boyne: Αμερικανική ποικιλία, πρώιμη με καρπούς μέτριου ή μικρού μεγέθους. Παραγωγική ποικιλία με καλή γεύση, ανθεκτική στη σκωρίαση και τον καρκίνο του λαιμού. Ευαίσθητη ποικιλία στο βακτηριακό κάψιμο.
Gatineau: Είναι πρώιμη ποικιλία με μέτριου ή μικρού μεγέθους καρπούς. Δίνει καρπούς με καλή γεύση.
Festival: Είναι ημιπρώιμη ποικιλία με καρπούς μέτριου μεγέθους. Παραγωγική ποικιλία με καλής ποιότητας καρπούς και βλαστούς με λίγα αγκάθια.
Titan: Αμερικανική ποικιλία, ημιπρώιμη. Δίνει καρπούς μεγάλους. Δίνει φυτά εύρωστα. Πολύ ευαίσθητη ποικιλία στη φυτόφθορα.
Υπάρχουν πολλές καλλιεργούμενες ποικιλίες του δίφορου σμέουρου σε ολόκληρο τον κόσμο. Μερικές από αυτές είναι οι εξής:
Pathfinder: Είναι πρώιμη ποικιλία, ωριμάζει τον Ιούλιο. Είναι πολύ παραγωγική ποικιλία, με μέγεθος καρπών μέτριο. Εχει καλή γεύση και συνεκτική υφή ο καρπός της. Οι βλαστοί της είναι βραχείς και δείχνει μία ευαισθησία στον τετράνυχο και τη σκωρίαση.
Autumn Bliss: Είναι ποικιλία που προέρχεται από τη Μ. Βρετανία. Ωριμάζει τον Αύγουστο και διακρίνεται για την υψηλή της παραγωγή. Οι καρποί της έχουν μεγάλο μέγεθος και είναι πολύ γευστικοί. Οι καρποί της έχουν το μειονέκτημα ότι δεν έχουν σφιχτή υφή. Η ποικιλία αυτή είναι ευαίσθητη στον ιό του νανισμού.
Autumn Britten: Προέρχεται από τη Μ. Βρετανία, ωριμάζει τον Αύγουστο οι δε καρποί της είναι μεγάλου μεγέθους και μέτριας ποιότητας. Διακρίνεται από μία μέση προς υψηλή παραγωγικότητα. Παρουσιάζει δυσκολία κατά τη συγκομιδή των καρπών.
Polana: Η ποικιλία αυτή προέρχεται από την Πολωνία. Ωριμάζει τον Αύγουστο. Εχει μέτρια έως υψηλή παραγωγικότητα. Οι καρποί της έχουν μέτριο μέγεθος και η γεύση τους είναι καλή. Η συγκομιδή των καρπών της παρουσιάζει δυσκολίες.
Caroline: Προέρχεται από τις ΗΠΑ και ωριμάζει τον Σεπτέμβριο. Χαρακτηρίζεται από μέτρια παραγωγικότητα καρπών, που όμως είναι μεγάλου μεγέθους και η γεύση των καρπών της είναι εξαιρετική.
Heritage: Προέρχεται από τις ΗΠΑ και ωριμάζει τον Σεπτέμβριο. Η παραγωγικότητά της είναι χαμηλή. Οι καρποί της έχουν μέτριο μέγεθος αλλά η ποιότητα των καρπών της είναι πολύ καλή
Η καλλιέργεια του σμέουρου είναι πολυετής και διαρκεί τουλάχιστον 10 χρόνια. Η πρώτη συγκομιδή ξεκινά τον δεύτερο με τρίτο χρόνο μετά το φύτεμα των φυτών. Η απόδοση μίας φυτείας σμέουρου μπορεί να φτάσει τα 1.000 κιλά ανά στρέμμα.
Σε χώρες όπως η Γαλλία η μέση τιμή πώλησης του σμέουρου έχει από 5,5-8 ευρώ το κιλό. Λαμβάνοντας υπόψη μία μέση παραγωγή 800 κιλά το στρέμμα, η καλλιέργεια αυτή μπορεί υπό συνθήκες να δώσει  ενα καλο εισόδημα
Τα εδάφη που είναι κατάλληλα για την καλλιέργεια του σμέουρου είναι τα ελαφρά εδάφη που έχουν καλή στράγγιση, έχουν την απαραίτητη υγρασία, είναι πλούσια σε οργανικές ουσίες και είναι ελαφρώς όξινα. Σε βαριά εδάφη θα πρέπει το έδαφος να διαμορφώνεται σε «σαμάρια» και η καλλιέργεια του σμέουρου να γίνεται επάνω στα «σαμάρια». Θα πρέπει να αποφεύγονται τα πολύ υγρά εδάφη που δεν στραγγίζουν καλά. Επίσης θα πρέπει να αποφεύγονται οι περιοχές που είναι παγετόπληκτες.
Πρέπει να αποφεύγεται η εγκατάσταση του σμέουρου σε χωράφια που είχαν καλλιεργηθεί προηγουμένως με μηλιές, σταφύλια, φράουλες ή σμέουρα, επειδή οι καλλιέργειες αυτές προσβάλλονται από μία κοινή ασθένεια σε όλες, τον «καρκίνο του λαιμού».
Ο αγρός στον οποίο θα εγκατασταθεί η φυτεία του σμέουρου θα πρέπει να έχει καλό αερισμό, ώστε να προστατεύεται από την προσβολή διαφόρων ασθενειών. Επίσης οι γραμμές φυτεύσεως πρέπει να έχουν την κατεύθυνση των επικρατούντων ανέμων της περιοχής, ώστε να στεγνώνουν γρήγορα τα φύλλα των φυτών μετά τη βροχή.

Στα επικλινή εδάφη καλό είναι να αποφεύγονται τα χαμηλότερα σημεία, όπως και τα υψηλότερα σημεία, δηλαδή οι κορυφές των λόφων, για να μη υπάρχουν ζημιές των φυτών από τους ανέμους του χειμώνα.
Λίπανση

Η κατάλληλη λίπανση του σμέουρου είναι αυτή που έχει ως βάση την ανάλυση του εδάφους. Η λίπανση πρέπει να γίνεται πριν από το όργωμα του εδάφους. Είναι προτιμότερο να γίνεται οργανική λίπανση, επειδή η οργανική λίπανση ενδείκνυται στην καλλιέργεια του σμέουρου. Σε πολύ όξινα εδάφη θα πρέπει να γίνεται προσθήκη ασβεστίου. Το ρΗ που αρμόζει καλύτερα στο σμέουρο είναι το 6,5.

Η οργανική ουσία βελτιώνει τη δομή του εδάφους, όπως και την ικανότητά του να συγκρατεί το νερό και να εμποδίζει την απορροή των ανόργανων στοιχείων. Η οργανική ουσία μπορεί να είναι άχυρα σε ανάμειξη με κοπριά, χλωρή λίπανση ή κομπόστ. Μία ποσότητα 3-5 τόνων το στρέμμα είναι μία καλή οργανική λίπανση. Για να υπάρξει καλή αποδόμηση της οργανικής ουσίας από τους μικροοργανισμούς, συστήνεται η προσθήκη μίας ποσότητας 6kg αζώτου ανά τόνο οργανικής ουσίας. Σε περίπτωση που η κόπρος προέρχεται από πουλερικά, πρέπει να εφαρμόζεται στο έδαφος σε μία ποσότητα 0,5-1 τόνο ανά στρέμμα. Η κοπριά θα πρέπει να ενσωματώνεται στο έδαφος σε ένα βάθος 10-15cm πριν από το φύτεμα των δενδρυλλίων. Σε γενικές γραμμές η καλλιέργεια του σμέουρου απαιτεί 4,5 κιλά/στρέμμα άζωτο, 3-4 κιλά φωσφόρο, 4-5 κιλά κάλιο.
Προετοιμασία εδάφους

Πρέπει να γίνεται καλή κατεργασία του εδάφους, με άροση και γύρισμα του χώματος σε βάθος τουλάχιστον 30cm. Εάν το έδαφος δεν έχει μεγάλη περατότητα, τότε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένας υπεδαφοκαλλιεργητής, ο οποίος διασπά τα αδιαπέραστα μέρη του εδάφους και αυξάνει την περατότητά του. Η εργασία αυτή καλό είναι να γίνεται δύο φορές σε κάθετη διεύθυνση.

Το έδαφος πρέπει να είναι απαλλαγμένο από ζιζάνια, πριν από το φύτεμα των φυτών, επειδή η καταστροφή τους μετά την εγκατάσταση των φυτών είναι επικίνδυνη καθώς μπορεί να προκληθούν ζημιές στα φυτά του σμέουρου που προέρχονται από τα διασυστηματικά ζιζανιοκτόνα. Οι αποστάσεις φυτεύσεως είναι 2,5 έως 3,5 μέτρα μεταξύ των γραμμών και 0,3 έως 0,8 μέτρα μεταξύ των φυτών επάνω σε κάθε γραμμή φύτευσης.
Η ιστορία του φυτού

Το σμέουρο είναι ένα φυτό των εύκρατων περιοχών που μπορεί όμως να καλλιεργηθεί και σε πιο βόρειες περιοχές. Η επιστημονική του ονομασία είναι Rubus idaeus και του δόθηκε από τον μεγάλο βοτανολόγο Carl von Linne, τον 18ο αιώνα σε ανάμνηση του Πλίνιου του Αρχαίου. Σύμφωνα με την παράδοση, όπως αναφέρει ο Πλίνιος, το σμέουρο στην αρχή είχε λευκό χρώμα. Η νύμφη Ιδη που ήταν κόρη του βασιλιά της Κρήτης και τροφός του θεού Δία, θέλησε μία ημέρα να μαζέψει σμέουρα και να τα δώσει στον πεινασμένο Δία, αλλά πλήγωσε το στήθος της με ένα αγκάθι του φυτού, με αποτέλεσμα ο καρπός του να αλλάξει χρώμα και να γίνει κόκκινος. Ο Πλίνιος στη φυσική του ιστορία αναφέρει ότι ο θάμνος αυτός φύεται μόνο στο όρος Ιδη της Κρήτης και για τον λόγο αυτό το ονόμασε Rubus idaeus.

Πληροφορίες:info@agrocapital                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

Κεφίρ, το ελιξίριο της μακροζωίας

Κεφίρ, το ελιξίριο της μακροζωίας

Το κεφίρ (kefir) είναι ένα πολυσύνθετο μείγμα ωφέλιμων για τον άνθρωπο μικροοργανισμών που οι γηγενής λαοί του Καύκασου και της Μέσης Ανατολής, γνωρίζουν και καταναλώνουν αιώνες τώρα. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι Καυκάσιοι υπέρβαιναν τα 100 χρόνια ζωής.

Ένα ιδιαίτερα εύπεπτο γαλακτοκομικό προϊόν που δρα ευεργετικά στη λειτουργία του πεπτικού συστήματος και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Παράγεται από οποιοδήποτε φρέσκο γάλα όπως κατσίκας και αγελάδας, στο οποίο έχει προστεθεί για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, καλλιέργεια από νωπούς σπόρους κεφίρ, προκαλώντας ζύμωση. Οι σπόροι του κεφίρ που οπτικά δίνουν την εντύπωση σφουγγαριού, αποτελούνται από μια μάζα οξυγαλακτικών βακτηρίων φιλικών για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Το θρεπτικό αυτό ρόφημα, περιέχει χρήσιμα βακτήρια, ζύμες, μέταλλα και πολλά απαραίτητα αμινοξέα που συμβάλλουν στην ικανότητα αυτοΐαση  του ανθρώπινου οργανισμού. Έχει αντιμικροβιακές ιδιότητες  και μεγάλη γκάμα καλών βακτηρίων, όπως ο γαλακτοβάκιλλος L. Casei. Το βακτήριο αυτό του κεφίρ  έχει εκπληκτική αντοχή στις γαστρικές εκκρίσεις, καταφέρνοντας έτσι  να φθάσει σχεδόν ανεπηρέαστο σε μεγάλες συγκεντρώσεις στο έντερο, όπου και συμβάλλει στην αποίκηση και στην διατήρηση της μικροχλωρίδας.

Η θρεπτική αξία του είναι υψηλή και αφομοιώνεται εύκολα από τον οργανισμό. Είναι πλούσιο σε πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής αξίας, ασβέστιο, μαγνήσιο και φώσφορο, καθώς και βιταμίνες όπως η πυριδοξίνη, η βιοτίνη, το φυλλικό οξύ.

Το κεφίρ είναι χαμηλό σε λιπαρά και έχει λίγες θερμίδες. Τα 100 ml κεφίρ δίνουν περίπου 70-80 kcal. Είναι εξαιρετική τροφή για τις έγκυες γυναίκες και αυτές που θηλάζουν, για όσους ασχολούνται με την  άθληση, τα σπορ, για τα άτομα τρίτης ηλικίας και για όσους έχουν προβλήματα με το ανοσοποιητικό τους σύστημα. Έχει διουρητικές ιδιότητες και βοηθάει στις ασθένειες νεφρών, συκωτιού και βελτιώνει καταστάσεις όπως η αναιμία. Επίσης το κεφίρ δίνει άφθονη ενέργεια και βοηθάει στο αίσθημα ευεξίας.

Η ιδιαιτερότητα του κεφίρ είναι ότι αφομοιώνεται ευκολότερα στον οργανισμό από ότι το γιαούρτι. Μπορείτε να το προμηθευτείτε είτε έτοιμο φτιαγμένο σε καταστήματα υγιεινής διατροφής ή/και super markets, είτε προμηθευτείτε τους σπόρους για να το φτιάξετε μόνοι σας στο σπίτι.

Φτιάξτε μόνοι σας κεφίρ στο σπίτι

Βάζετε 2-3 κ. εκατοστά σπόρους κεφίρ ή αν το βρείτε σε αποξηραμένους κόκκους 2 κουτ. σούπας  σε καθαρό γυάλινο δοχείο χωρητικότητας 1½ lt.

Προσθέτετε περίπου 1 lt φρέσκο γάλα (παστεριωμένο και όχι άβραστο ή εβαπορέ) και κλείνετε το καπάκι σφιχτά. Το γάλα πρέπει να καλύπτει πλήρως τους κόκκους κεφίρ  αλλά δεν πρέπει να γεμίζει το δοχείο έως πάνω.

Αφήνετε το μίγμα σε θερμοκρασία δωματίου  για 12 ώρες.

Ανοίγετε το δοχείο και σουρώνετε. Αυτό που θα περάσει από το σουρωτήρι είναι το πόσιμο κεφίρ και ότι μείνει είναι οι δραστικοί σπόροι που θα καλλιεργήσετε και θα χρησιμοποιήσετε ξανά .

Βάζετε το πόσιμο κεφίρ σε καθαρό γυάλινο μπουκάλι και κλείνετε αεροστεγώς. Αποθηκεύεται στο ψυγείο το πολύ για 48 ώρες.

Μπάστα Παναγιώτα
Διαιτολόγος - Διατροφολόγος
e-mail: giotabasta@gmail.com  

Βαλσαμόχορτο: Η απάντηση για πολλές θεραπείες

Βαλσαμόχορτο: Η απάντηση για πολλές θεραπείες

Το βαλσαμόχορτο (St. John’s Wort, βότανο του Αγίου Ιωάννη ή υπερικόν το διάτρητον , Hypericum perforatum) είναι ένα θαμνώδες φυτό με έντονα κίτρινα άνθη. Το φυτό προέρχεται από διάφορα μέρη του κόσμου συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης και των ΗΠΑ και χρησιμοποιείται παραδοσιακά για τη φροντίδα των πληγών.

ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΟΤΑΝΟΥ

Έχει αποδειχθεί ότι το St. John’s Wort έχει ηρεμιστικές και αιμοστατικές ιδιότητες (καταπραΰνει και ανακουφίζει). Χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις ευερεθιστικότητας, νευραλγίας, συνδετικίτιδας (μυϊκός ρευματισμός), ισχιαλγίας (άλγος στο ισχιακό νεύρο που εντοπίζεται στο γλουτό, στο οπίσθιο μέρος του μηρού, τη γάμπα και το πόδι), καθώς και για τη φροντίδα των πληγών (αντιβακτηριδιακό).

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΟΣΟΛΟΓΙΕΣ
Μέρος του φυτού που χρησιμοποιείται: ΒΟΤΑΝΟ ΜΕ ΑΝΘΗ.

Σκόνη βοτάνου: 2-4g τρεις φορές ημερησίως.

ΩΦΕΛΕΙΑ ΛΗΨΗΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ST. JOHN’S WORT

Το St. John’s Wort χρησιμοποιείται από άτομα με έντονη ευερεθιστικότητα, για άλγη νευρικής φύσεως, για μυϊκό ρευματισμό, ισχιαλγία, νευρικότητα και/ή κατάθλιψη κατά την έμμηνο ρύση. Το St. John’s Wort έχει αντιβακτηριδιακές ιδιότητες ενάντια στην Bordetella pertussis (προκαλεί κοκίτη), το Staphylococcus aureus (χρυσίζων σταφυλόκοκκος, προκαλεί δερματικές λοιμώξεις και καλόγερους-δοθιήνες), τη shigellae και την E.coli (εντεροβακτηρίδιο, προκαλεί ουρολοιμώξεις) (1,2). Τα εκχυλίσματα έχουν αντιικές ιδιότητες κατά της γρίπης (3).

Κατάθλιψη και σχετιζόμενα προβλήματαΈχει αναφερθεί ότι το εκχύλισμα του St. John’s Wort βελτιώνει συμπτώματα όπως η νευρικότητα, η αϋπνία και η κατάθλιψη (4). Μια διπλή τυφλή μελέτη με 100 ασθενείς έδειξε ότι το βότανο αυτό είναι πιο αποτελεσματικό από το diazepam (5). Επίσης, πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι το St. John’s Wort μπορεί να μετριάσει τα συμπτώματα της κατάθλιψης εμποδίζοντας την επαναπρόσληψη των νευροδιαβιβαστών σεροτονίνη, νορεπινεφρίνη και ντοπαμίνη (6), με αποτέλεσμα αυτοί οι νευροδιαβιβαστές να γίνονται πιο διαθέσιμοι για τον εγκέφαλο. Η hyperforin, ένα συστατικό του βοτάνου St. John’s Wort, ευθύνεται πιθανά για την ιδιότητα αυτή (7). Το St. John’s Wort μπορεί επίσης να ανακουφίσει από εποχιακές συναισθηματικές διαταραχές (σύνδρομο SAD).

Αναλγητικό / Παυσίπονο

Μελέτες έδειξαν ότι τα φλαβονοειδή του βοτάνου St. John’s Wort έχουν αναλγητικές ιδιότητες (8).
Αντιμετώπιση Ελκών

Το κλάσμα «amento-flavone» του εκχυλίσματος του βοτάνου St. John’s Wort είναι αντιφλεγμονώδες και δρα κατά των ελκών (9). Μια μελέτη έδειξε μείωση κατά 90% του άλγους που οφείλεται σε δωδεκαδακτυλίτιδα (φλεγμονή του άνω τμήματος του εντέρου) με τη χρήση αυτού του βοτάνου.
Καταπράυνση

Το St. John’s Wort είναι ηρεμιστικό και καταπραϋντικό, ιδιότητες που αποδίδονται στα κλάσματα biflavonoid (φλαβονοειδή). Η υπερισίνη (hypericin) μπορεί επίσης να δράσει ως ηρεμιστικό για το νευρικό σύστημα (10).
ΛεύκηΤο St. John’s Wort είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία ορισμένων δερματικών διαταραχών, όπως της λεύκης (10).

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ

Έχει παρατηρηθεί σε μερικά άτομα φωτοευαισθησία του δέρματος έπειτα από λήψη αφεψήματος από τα φύλλα του St. John’s Wort. Το πτητικό έλαιο του βοτάνου αυτού έχει ερεθιστικές ιδιότητες. Δεν συνιστάται η χρήση του σε παιδιά.

ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ

Το St. John’s Wort δεν θα πρέπει να λαμβάνεται σε συνδυασμό με φαρμακευτική αγωγή για κατάθλιψη. Υπερβολικές δόσεις μπορεί να αυξήσουν τη δραστικότητα της εκάστοτε θεραπείας (όπως τα φάρμακα με αναστολείς της MAO: φάρμακα με αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης) και μπορεί να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις σε ευαίσθητα άτομα. Το St. John’s Wort μπορεί επίσης να αλληλεπιδράσει με τα φάρμακα που περιέχουν αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI), π.χ. Prozac.

Έχει αποδειχθεί ότι το St. John’s Wort αυξάνει τη δραστηριότητα μιας ομάδας ηπατικών ενζύμων που εμπλέκονται στο μεταβολισμό ενός σημαντικού αριθμού συνταγογραφούμενων φαρμάκων. Τα εν λόγω φάρμακα είναι η theophylline (θεοφυλλίνη, βρογχοδιασταλτικό), η cyclosporine (κυκλοσπορίνη, ανοσοκαταστολέας), η indinavir (αντιιική θεραπεία ενάντια στον HIV), η warfarin (βαρφαρίνη), η digoxin και τα αντισυλληπτικά χάπια. Τα άτομα που λαμβάνουν τέτοιου είδους φάρμακα θα πρέπει να συμβουλευτούν το γιατρό τους ή ένα φαρμακοποιό πριν χρησιμοποιήσουν προϊόντα με St. John’s Wort, καθώς το βότανο μπορεί να μειώσει την αποτελεσματικότητά τους.