πλεκτά και πάλι

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα άλμπουμ.

22 Απριλίου 2016 ·

+1.100

 

Η Clarice Gil πρόσθεσε 1.104 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ: BLUSAS DE VERÃO COM GRÁFICOS 01.Ακολουθήστε

27 Νοεμβρίου 2015 ·

PESQUISAS DA NET

Αναζητήσεις στο διαδίκτυο

Η κακία δεν είναι έμφυτη

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

22 Μαΐου στις 10:45 μ.μ. ·

Η κακία δεν είναι έμφυτη αλλά παράγεται & διδάσκεται στην παιδική ηλικία. Άλις Μίλερ - healingeffect.gr
 

Όταν κάποτε η άγνοια που προέκυψε από την απώθηση της παιδικής ηλικίας εξαλειφθεί και η ανθρωπότητα ξυπνήσει από το λήθαργό της, θα μπορέσει να…

healingeffect.gr

https://www.healingeffect.gr/2016/08/kakia-den-ine-emfyti-alla-paragete-didaskete-stin-pediki-ilikia-alis-miler.html

Όταν κάποτε η άγνοια που προέκυψε από την απώθηση της παιδικής ηλικίας εξαλειφθεί και η ανθρωπότητα ξυπνήσει από το λήθαργό της, θα μπορέσει να αναστείλει αυτή την παραγωγή του κακού».

Advertisement 

Μια προσπάθεια γνωριμίας με το έργο της διάσημης «αυτοαφορισμένης» από την ψυχαναλυτική εταιρεία Άλις Μίλερ (1923-2010) μέσα από αποσπάσματα βιβλίων της, τα οποία έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στην Ελλάδα από τις Εκδόσεις Ροές.

– Oι δικτάτορες είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία και σε ψυχαναγκαστική επανάληψη. Και πάντα νέα θύματα θα πληρώνουν το τίμημα. Και ο Χίτλερ με τη συμπεριφορά του αποκάλυψε σε όλον τον κόσμο πώς ήταν ο πατέρας του: καταστροφικός, ανελέητος, επιδειξιμανής, αδιάκριτος, αλαζονικός, διεστραμμένος, εγωκεντρικός, κοντόφθαλμος και ανόητος. Με την ασυνείδητη μίμησή του τού έμεινε πιστός. Για τον ίδιο λόγο παρόμοια συμπεριφορά επέδειξαν επίσης δικτάτορες όπως ο Στάλιν, ο Μουσολίνι, ο Τσαουσέσκου, ο Ιντί Αμίν, ο Σαντάμ Χουσείν και τόσοι άλλοι. Η βιογραφία του Χουσείν αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ακραίας ταπείνωσης παιδιού, την οποία αργότερα πλήρωσαν με τη ζωή τους χιλιάδες θύματα της εκδικητικότητάς του.
– Η άρνηση να μάθουμε από αυτά τα γεγονότα φαντάζει παράδοξη, ωστόσο δεν είναι δύσκολο να εξηγηθεί. Ο αδίστακτος τύραννος κινητοποιεί τους συγκαλυμμένους φόβους των ανθρώπων που κακοποιούνται όταν ήταν παιδιά, ανθρώπων που δεν μπόρεσαν -και εξακολουθούν να μην μπορούν- να κατηγορήσουν τον πατέρα τους και οι οποίοι παραμένουν πιστοί σε αυτόν, παρά τα βασανιστήρια που έχουν υποστεί. Ο τύραννος συμβολίζει αυτόν τον πατέρα από τον οποίο τα άτομα κρέμονται με κάθε τους κλωστή, με την ελπίδα ότι κάποτε, επιστρατεύοντας την τυφλότητά τους, θα τον μετατρέψουν σε στοργικό άνθρωπο. 
Advertisement – 
Κατά τη γνώμη μου, αν δεν έχουμε συνείδηση τι μας συνέβη κατά τα πρώτα στάδια της ζωής μας, όλη η υπόθεση του πολιτισμού δεν ειναι παρά μια φάρσα. Οι συγγραφείς θέλουν να γράφουν καλή λογοτεχνία, αλλά ΔΕΝ αναζητούν την ασυνείδητη πηγή της δημιουργικότητάς τους, την έντονη επιθυμία τους για έκφραση και επικοινωνία. Οι περισσότεροι φοβούνται μήπως χάσουν την ικανότητά τους. Παρόμοιο φόβο διακρίνω και σε πολλούς ζωγράφους, ακόμα και σε αυτούς που (κατά τη γνώμη μου) στους πίνακές τους εκφράζουν σαφώς τους ασυνείδητους φόβους τους, όπως παραδείγματος χάρη στον Φράνσις Μπέικον, στον Ιερώνυμο Μπος, στον Σαλβαδόρ Νταλί και σε πολλούς ακόμα σουρεαλιστές. Με το έργο τους επιζητούν βέβαια την επικοινωνία, αλλά σε ένα επίπεδο που να υπηρετεί ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΩΝ ΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ – και αυτήν την κατάσταση την ονομαζουν τέχνη.
(Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ, εκδ. ροές – 2009)
– Εάν ερχόταν κάποιος και μου διηγιόταν την ιστορία των παιδικών μου χρόνων, με κάθε λεπτομέρεια, μiα ιστορία που πρόσφατα ανακάλυψα, δεν θα είχε καμιά επίδραση πάνω μου. Θα πίστευα ή δεν θα πίστευα τη διήγησή του, αλλά ακόμη και στην πρώτη περίπτωση δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά η ιστορία ενός ξένου ανθρώπου – επειδή ακριβώς δεν την είχα βιώσει (την είχα απωθήσει άρα ήταν σαν να μη με αφορά, σαν να μην την είχα ζήσει).
– Η μοναδική πρόσβαση, αυτή που πραγματικά μπορούσε να με βοηθήσει να εγκαταλείψω τις διανοητικές αντιστάσεις μου, ανοίχτηκε μπροστά μου χάρη στα συναισθήματα του πολύ μικρού παιδιού μέσα μου, αυτού που ήταν ο μοναδικός μάρτυρας των κακοποιήσεων της μητέρας μου. Πώς κατάφερα, παρ’ όλα αυτά, να απαλλαγώ από την απώθηση; Τα κατάφερα, επειδή ήθελα με κάθε τίμημα να μάθω την αλήθεια και, τελικά βρήκα ένα πρόσωπο-αρωγό που με βοήθησε να την αναζητήσω.
– Ερχόμενη αντιμέτωπη με την παιδική μου ηλικία, ξέρω ότι οι καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές τάσεις δεν μπορούν να εξαλειφθούν ούτε με την βοήθεια της ανατροφής ούτε με τη βοήθεια της παραδοσιακής ψυχοθεραπείας. Για κάποιο διάστημα ίσως φαίνεται ότι επιτυγχάνεται, ειδικά εάν τα θύματα του εμπλεκόμενου σιωπούν. Εάν είναι ο ίδιος θύμα, τότε η ψυχιατρική, συχνά μέσω περιττών επεμβάσεων (φάρμακα κλπ), θα τον εμποδίσει να συνειδητοποιήσει το κακό που κάνει στον εαυτό του. Αργά ή γρήγορα όμως θα αποδειχθεί ότι η καταστροφή της ζωής, εφόσον δεν συνειδητοποιείται, μπορεί να οδηγήσει μόνο σε νέες καταστροφές.
– Η ανελέητη σκληρότητα των γονέων μεταφέρεται στα παιδιά τους και τα εξωθεί να φερθούν το ίδιο ανελέητα στον εαυτό τους και σε άλλους, όσο αποφεύγουν την αλήθεια.
– Το δόγμα της «σκιάς» του Γιουνγκ, και η αντίληψη ότι το κακό είναι η άλλη όψη του νομίσματος του καλού εξυπηρετούν την άρνηση της πραγματικότητας του κακού. Όμως το κακό είναι μια πραγματικότητα. Δεν είνα έμφυτο, είναι επίκτητο, και ποτέ δεν είναι η άλλη όψη του νομίσματος του καλού, αλλά ο καταστροφέας του. Ο Σαίξπηρ το είχε αντιληφθεί. Έβλεπε και κατέδειξε τις ρίζες του κακού, αλλά δεν προσπάθησε ποτέ να μετριάσει το κακό μέσω ψυχολογικών αιτιολογήσεων, όπως για παράδειγμα κάνει η ψυχανάλυση.
– Ο Ριχάρδος Γ’, ο Μάκβερθ και άλλοι είναι κακοί επειδή καταστρέφουν, ακόμη κι αν γνωρίζουμε για ποιο λόγο έγιναν τέτοιοι. Η γνώση μας δεν μπορεί να τους αλλάξει. Εάν οι ίδιοι δεν αντιλαμβάνονταν μόνο διανοητικά, αλλά μπορούσαν να νιώσουν με το συναίσθημά τους πώς εξελίχθηκαν σε κακούς ανθρώπους, τότε θα μπορούσαν να αλλάξουν.
– Τότε μόνο θα μπορούσαν να άρουν τους φραγμούς τους και βιώνοντας τους απωθημένους πόνους τους να απελευθερώσουν το κακοποιημένο παιδί που είχαν υπάρξει, που δεν ήθελε να βλάψει κανέναν, όταν ήρθε στον κόσμο, το παιδί που ήθελε να αγαπήσει, αλλά δεν έβρισκε κανέναν που να του το επιτρέπει. Το μόνο που έβρισκε ήταν συρματοπλέγματα και τείχη και πίστεψε ότι αυτός είναι ο κόσμος.
– Όταν μεγάλωσε, έχτισε γιγαντιαίους κόσμους γεμάτους τείχη και συρματοπλέγματα, ή περίπλοκα φιλοσοφικά και ψυχολογικά συστήματα, ελπίζοντας και προσμένοντας ακόμη ότι θα ανταμειφθεί για αυτά με αγάπη. Την αγάπη που ποτέ δεν έλαβε από τους γονείς όταν ακόμα η ζωή του ήταν «ανάξια».
– Το κακοποιημένο, υποτιθέμενα «κακό» παιδί θα γίνει ένας κακός ενήλικος και θα δημιουργήσει αργότερα έναν κακό κόσμο, εάν δεν τον βοηθήσει ένα πρόσωπο-αρωγός. Το παιδί που έχει λάβει φροντίδα και προσοχή θα φτιάξει έναν κόσμο διαφορετικό γιατί η βιολογική μας αποστολή είναι να προστατεύουμε την ανθρώπινη ζωή και όχι να την καταστρέφουμε.
– Δεν είναι αλήθεια ότι το κακό, το καταστροφικό και το διεστραμμένο στοιχείο ανήκουν απαραίτητα στην ανθρώπινη φύση, παρ’ όλο που το ακούμε συνέχεια. Εκείνο που αληθεύει, αντίθετα, είναι ότι το κακό αναπαράγεται διαρκώς φέρνοντας αμέτρητο πόνο και δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους, κάτι που επίσης μπορεί να αποφευχθεί.
– Όταν κάποτε η άγνοια που προέκυψε από την απώθηση της παιδικής ηλικίας εξαλειφθεί και η ανθρωπότητα ξυπνήσει από το λήθαργό της, θα μπορέσει να αναστείλει αυτή την παραγωγή του κακού.
(Η απαγορευμένη γνώση, Ροές – 2011)
– Σ’ αυτό το βιβλίο ταυτίζομαι με την Εύα. Όχι την Εύα – παιδί της παράδοσης, που σαν την κοκκινοσκουφίτσα του παραμυθιού, ανυποψίαστη, εξαπατήθηκε από ένα ζώο, αλλά μια Εύα που διέκρινε την αδικία της κατάστασής της, απέρριψε την εντολή «σου απαγορεύω τη γνώση», θέλησε να καταλάβει σε βάθος τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και το κακό και αποφάσισε να αναλάβει την πλήρη ευθύνη της πράξης της.
– Η εικόνα του Θεού που μας δόθηκε φτιάχτηκε από ανθρώπους που ανατράφηκαν με τις αρχές της μαύρης παιδαγωγικής (με τις οποίες η βίβλος είναι γεμάτη), για τους οποίους ο σαδισμός, η αποπλάνηση, η τιμωρία, η κατάχρηση της εξουσίας ανήκαν στην καθημερινότητα της παιδικής τους ηλικίας. Η βίβλος γράφτηκε από άντρες. Θα πρέπει να θεωρήσουμε πως αυτοί οι άντρες δεν είχαν καλές εμπειρίες από τους πατεράδες τους. Προφανώς κανένας από αυτούς δεν είχε πατέρα κάποιον που να χαιρόταν με τη δίψα του παιδιού του για μάθηση, που να μην απαιτούσε από αυτό τίποτα το ακατόρθωτο και να μην το τιμωρούσε. Γι αυτό το λόγο έφτιαξαν μια θεϊκή εικόνα που τα σαδιστικά χαρακτηριστικά της δεν τους προξενούσαν εντύπωση.
– Ποτέ δεν πόθησα έναν παράδεισο για τον οποίον προϋπόθεση της ευτυχίας θα ήταν η υπακοή και η άγνοια. Πιστεύω στη δύναμη της αγάπης, κάτι που δεν σημαίνει να είναι κανείς καλός και υπάκουος. Για μένα η αγάπη έχει να κάνει με το να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας, την ιστορία μας τα συναισθήματα και τις ανάγκες μας. Μέσα σε αυτά περικλείεται και η λαχτάρα για γνώση. Προφανώς ο Θεός ήθελε να «κλέψει» από τον Αδάμ και την Εύα αυτή την πίστη στον εαυτό τους.
– Σήμερα στην ιατρική δεν αρνουνται πλέον πως το σώμα μας έχει αποθηκεύσει όλες τις πληροφορίες που σχετίζονται με τα βιώματα της ζωής μας. Ωστόσο η ιατρική πολύ συχνά δεν γνωρίζει πώς να τα αποκρυπτογραφήσει. Και όμως διαπιστώνουμε ότι πολλά σοβαρά συμπτώματα ασθενειών μπορούν να εξαφανιστούν αν επιτευχθεί η αποκρυπτογράφηση αυτή.
– Κάποτε θα γνωρίζει όλος ο κόσμος, ότι η ανθρώπινη βαναυσότητα δεν είναι έμφυτη αλλά παράγεται και διδάσκεται στην παιδική ηλικία. Η πρώτη εντολή θα έπρεπε να ορίζει: Τίμα τα παιδιά σου ώστε να μη χρειάζεται να κτίσουν μέσα τους τοίχους προστασίας απέναντι στον παιδικό πόνο και να αμύνονται αργότερα απέναντι σε φανταστικούς εχθρούς με φρικτά όπλα που μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο. Οι νέοι που επιτίθενται σε συμμαθητές τους με σωματική βία ή φθάνουν ακόμα και στο φόνο δεν το κάνουν γιατί κάποτε τους κακόμαθαν από υπερβολική αγάπη αλλά γιατί μεγάλωσαν σε συνθήκες εγκατάλειψης και κακοποιήθηκαν χωρίς να τους επιτραπεί να αντιδράσουν.
– Το γέλιο είναι υγεία, αναμφισβήτητα, ωστόσο μόνον εκεί όπου υπάρχει και λόγος για γέλια. Όμως το να γελάμε με τον ίδιο μας τον πόνο ειναι μια μορφή απώθησης της οδύνης που μας προκάλεσε και μας επιτρέπει να προσπερνάμε τυφλά τις αιτίες της προέλευσής του.
– Στις περισσότερες αυτοβιογραφίες που γνωρίζω, οι συγγραφείς κρατούν μια συναισθηματική απόσταση από τον πόνο του παιδιού. Μικρή δόση ενσυναίσθησης και μια εντυπωσιακή έλλειψη εξανάστασης αποτελούν συνήθως τον κανόνα. Η αδικία, η συναισθηματική αμνησία και η συνακόλουθη βιαιότητα των ενηλίκων δεν βρίσκονται στο επίκεντρο της ανάλυσης, απλώς περιγράφονται.
(Το ξύπνημα της Εύας, εκδ ροές – 2007)
αυτά που με οδήγησαν στη συνειδητοποίηση νέων πραγμάτων, αλλά εκείνα ενάντια στα οποία είχα παλέψει πιο έντονα: εκείνα δηλαδή που μ’ έκαναν να αισθάνομαι πρόστυχος, μικροπρεπής, τσιγκούνης, ανίκανος, ταπεινωμένος, απαιτητικός, πικρόχολος, μπερδεμένος και πάνω απ’ όλα, λυπημένος και μόνος μου. Μέσα από αυτές ακριβώς τις εμπειρίες, τις οποίες είχα αποφύγει τόσο καιρό, σιγουρεύτηκα πως τώρα πια καταλαβαίνω κάτι για τη ζωή μου που προέρχεται από τον πυρήνα της ύπαρξής μου, κάτι που δεν θα μπορούσα να μάθω από κανένα βιβλίο!”
(Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας ή Το δράμα του προικισμένου παιδιού, εκδ. Ροές – 2003)
«Το κύριο θέμα όλων των βιβλίων μου είναι η άρνηση των δεινών που έχουμε υποστεί στην παιδική μας ηλικία. Καθένα από τα βιβλία πραγματεύεται κάποια πτυχή αυτού του φαινομένου και επικεντρώνεται σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα»
H Άλις Μίλερ (1923-2010) σπούδασε στη Βασιλεία (Ελβετία) φιλοσοφία, ψυχολογία και κοινωνιολογία. Μετά τη διδακτορική διατριβή της εκπαιδεύτηκε στη Ζυρίχη ως ψυχαναλύτρια και, για 20 χρόνια, εξάσκησε αυτό το επάγγελμα ενώ παράλληλα δίδασκε. Το 1980 αποφάσισε να σταματήσει την ψυχαναλυτική και διδακτική πρακτική και να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων. Από τότε έχει δημοσιεύσει 13 βιβλία, με τα οποία γνωστοποίησε στο ευρύ κοινό τα αποτελέσματα των ερευνών της όσον αφορά τις αιτίες και τις συνέπειες των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας.
Πιο συγκεκριμένα η Άλις Μίλερ ασχολήθηκε με τους κρυφούς χειρισμούς των γονέων κατά τη διάρκεια της ανατροφής των παιδιών τους, με τις διάφορες στρατηγικές προφύλαξης ενάντια στα τραύματα της παιδικής ηλικίας, με τις συνέπειες απώθησης αυτών των τραυμάτων σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο και τέλος, με τις σύγχρονες δυνανατότητες ανάλυσης των συνεπειών των παιδικών τραυμάτων. Γι’ αυτές τις έρευνές της η συγγραφέας έχει κερδίσει τη διεθνή αναγνώριση.
Από την αρχική δημοσίευση του «Δράματος του Προικισμένου Παιδιού» (1979) ως την πρόσφατη αναθεώρησή του (1995) πέρασαν σχεδόν είκοσι χρόνια.
Σε αυτό το διάστημα, οι προσωπικές εμπειρίες της συγγραφέως, οι νέες θεραπευτικές μέθοδοι, τα ιστορικά των αναγνωστών και αναγνωστριών που επικοινώνησαν γραπτώς μαζί της, και που ο αριθμός τους υπολογίζεται σε πολλές χιλιάδες, καθώς και η συνεχιζόμενη έρευνά της γύρω από την παιδική ηλικία, την οδήγησαν σε περαιτέρω διευκρινήσεις και αναθεωρήσεις των προηγούμενων απόψεών της, τις οποίες κατέγραψε και ανέλυσε στα βιβλία της.

Advertisement

Κρυσταλία Πατούλη – tvxs.gr, healingeffect.gr

Η Κολοκυθιά & το Καλαμπόκι Προστατεύουν τη Φασολιά

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

22 Μαΐου στις 10:46 μ.μ. ·

Η Κολοκυθιά & το Καλαμπόκι Προστατεύουν τη Φασολιά - Αυτά και Άλλα 6+ Φυτά που Φυτεύονται Μαζί με τη Φασολιά στον Κήπο - share24.gr

share24.gr

http://share24.gr/kolokythia-kalaboki-prostatevoun-ti-fasolia-afta-ke-alla-6-fyta-pou-fytevonte-mazi-ti-fasolia-ston-kipo/

Η συγκαλλιέργεια και η φύτευση διαφορετικών φυτών δίπλα-δίπλα στον κήπο δίνει το πλεονέκτημα στα φυτά μας να αμυνθούν ενάντια στους φυσικούς εχθρούς και στις ασθένειες. Κάτι τέτοιο ισχύει και για τη φασολιά που έχει αρκετά φυτά συντρόφους και άριστους γείτονες.

Τα φασολάκια είναι μια ιδανική καλλιέργεια για ένα μικρό κήπο μιας και, αν η εγκατάστασή τους σχεδιαστεί σωστά, δεν πιάνουν αρκετό χώρο. Επίσης, στην περίπτωση των αναρριχόμενων ποικιλιών, έχουμε τη δυνατότητα να μαζεύουμε αρκετές φορές όσο αναπτύσσονται και ανθίζουν. Επιπλέον, οι συμβιωτικές σχέσεις που αναπτύσσουν στις ρίζες τους με τα αζωτοδεσμευτικά βακτήρια εμπλουτίζουν το χώμα του κήπου με άζωτο βοηθώντας και τα διπλανά τους φυτά να ευδοκιμήσουν.

Σε προηγούμενο άρθρο μας είχαμε αναφερθεί με λεπτομέρειες στην καλλιέργεια της φασολιάς και στα μυστικά μιας επιτυχημένης παραγωγής.

Οι τρεις σωματοφύλακες του κήπου

Η φασολιά έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το καλαμπόκι και τα κολοκυθάκια και μαζί αποτελούν ένα ακαταμάχητο τρίο. Πρώτοι ανακάλυψαν αυτό τον μοναδικό συνδυασμό οι Αζτέκοι, ιθαγενείς της κεντρικής Αμερικής, απ’ όπου προέρχονται εξάλλου αυτές οι καλλιέργειες.

Ξεκινάμε φυτεύοντας το καλαμπόκι, και αφού μεγαλώσει και είναι αρκετά ψηλό ώστε να προσφέρει στήριγμα, φυτεύουμε τα φασολάκια. Μια αναρριχώμενη φασολιά φυτεύεται στη βάση κάθε στελέχους καλαμποκιού. Η φασολιά προσφέρει άζωτο στο καλαμπόκι εμπλουτίζοντας με αυτό το έδαφος που μοιράζονται από κοινού και το καλαμπόκι προσφέρει στη φασολιά ένα φυσικό υποστύλωμα πάνω στο οποίο μπορεί να αναπτυχθεί.

Αργότερα, αφού ο καιρός αρχίσει να ζεστένει και έρχεται το καλοκαίρι, φυτεύουμε κοντά στο καλαμπόκι και τη φασολιά μια κολοκυθιά. Τα φύλλα της κολοκυθιάς έχουν μεγάλο μέγεθος και το έλασμά τους είναι αρκετά πλατύ και αποτελεσματικό στο να ρίχνει σκιά στο έδαφος και να το κρατάει δροσερό, επιβραδύνοντας την εξάτμιση των υδρατμών από αυτό, ενώ παράλληλα αποτρέπει τη φύτρωση αρκετών ζιζανίων. Είναι μια συνεργασία που όλοι κερδίζουν!

Η συγκαλλιέργεια στον κήπο εξοικονομεί τον χώρο που έχουμε διαθέσιμο, προσελκύει ωφέλιμα έντομα και επικονιαστές και απωθεί τα επιβλαβή έντομα μακριά από τα διπλανά φυτά. Μερικές φορές, ένα από τα δύο φυτά που μεγαλώνουν δίπλα-δίπλα επωφελείται περισσότερο από το άλλο, αλλά σπάνια κάποιο μειονέκτημα μπορεί να υπερτερήσει σε αυτές τις συνεργασίες. Η φύση έχει προνοήσει μερικά φυτά να προστατεύουν και να βοηθούν κάποια άλλα. Μπορούμε να επωφεληθούμε από αυτές τις σχέσεις καλλιεργώντας τα φυτά μας με βιολογικές μεθόδους.  

Τα καλύτερα φυτά που μπορούν να καλλιεργηθούν μαζί με τη φασολιά

1.Καλαμπόκι

Οι αναρριχώμενες και οι θαμνώδεις ποικιλίες της φασολιάς ανέχονται τη σκιά που ρίχνει το στέλεχος του καλαμποκιού και αναπτύσσονται κανονικά. Επίσης, δεδομένου ότι οι ρίζες της φασολιάς διακλαδίζονται σε διαφορετικό επίπεδο στο έδαφος από αυτό της ρίζας του καλαμποκιού, τα δύο φυτά δεν ανταγωνίζονται για το νερό και τα άλλα θρεπτικά συστατικά.

Ακόμα, όπως αναφέραμε πιο πριν το καλαμπόκι προσφέρει ένα φυσικό υποστήριγμα στις αναρριχώμενες ποικιλίες φασολιάς. Τα πλεονεκτήματα αυτής της συμβίωσης δεν σταματούν εδώ, η φασολιά προσελκύει ωφέλιμα σκαθάρια που τρέφονται με βλαβερά έντομα που παρασιτούν στο στέλεχος και το φύλλωμα της καλαμποκιάς, όπως είναι η σποντόπτερα και οι αφίδες.

2. Κολοκυθιά

Όπως είδαμε και πιο πάνω, η κολοκυθιά όταν φυτεύεται κοντά στη φασολιά προσφέρει μια φυσική εδαφοκάλυψη στη βάση της και με τα πλατιά φύλλα της δεν αφήνει το έδαφος να στεγνώσει γρήγορα μετά το πότισμα και μπορεί να αποτρέψει την βλάστηση αρκετών ζιζανιών.

3. Κατιφές

Ο κατιφές είναι γνωστό πως έχει εντομοαπωθητικές ιδιότητες και μπορεί να αποτρέπει αρκετά έντομα και ακάρεα εχθρούς της φασολιάς από το να παρασιτήσουν σε αυτή, όπως είναι οι αφίδες, οι θρίπες και ο τετράνυχος. Επίσης, ο κατιφές εκκρίνει μια χημική ένωση που καταστέλλει τη δραστηριότητα των νηματωδών, των μικροσκοπικών σκωληκόμορφων παρασίτων που προσβάλλουν τις ρίζες των φυτών και τα εξασθενούν.

4. Πατάτα

Η πατάτα έχει την ιδιότητα να απωθεί μερικά σκαθάρια που αποτελούν σοβαρούς εχθρούς της φασολιάς.

5. Μαγιοβότανο ή καλαμίνθη

Απωθεί μικρά σκαθάρια που ανοίγουν τρύπες στα φύλλα της φασολιάς καθώς τρέφονται με αυτά. Επίσης, είναι ένα φαρμακευτικό βότανο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αντιμετώπιση στομαχικών διαταραχών, για την αντιμετώπιση της αϋπνίας και για την γρίπη. Επίσης, γρήγορα θα αντιληφθείτε πως η γάτα σας θα το λατρέψει.

6. Θρούμπι

Κι αυτό το βότανο έχει την ικανότητα να απωθεί κάποιους από τους εχθρούς της φασολιάς, ενώ παράλληλα μπορεί και βελτιώνει τη γεύση και τη βλαστική ανάπτυξή της. Φυτέψτε το κοντά στη βάση του φυτού, αλλά όχι τόσο κοντά, ώστε να σκιάζεται από αυτό.

7. Δεντρολίβανο

Επίσης έχει αντομοαπωθητικές ιδιότητες.

8.Μελιτζάνα, ραπανάκι και αγγουριά

Τα φυτά αυτά μπορούν να τονώσουν και να ενθαρρύνουν την θαλερή ανάπτυξη της φασολιάς.

Ακόμα μερικά φυτά που είναι καλοί σύντροφοι για την φασόλια στον κήπο είναι το μπρόκολο, το λάχανο, τα καρότα, το κουνουπίδι, το σέλινο, τα μπιζέλια, οι φράουλες και οι ντομάτες.

Ποια φυτά πρέπει να αποφεύγουμε να φυτεύουμε κοντά στη φασολιά

Αποφύγετε να φυτεύετε κοντά στη φασολιά φυτά που είναι μέλη της οικογένειας των κρεμμυδιών, όπως είναι τα σκόρδα, τα πράσα και το σχοινόπρασο. Τα μέλη αυτής της οικογένειας αναστέλλουν την ανάπτυξη της φασολιάς, επειδή απελευθερώνουν χημικές ενώσεις με αντιβακτηριδιακή δράση που καταστρέφουν τα αζωτοδεσμευτικά βακτήρια στις ρίζες της φασολιάς. Από τη στιγμή που καταστραφούν αυτά τα βακτήρια, το φυτό δυσκολεύεται να λάβει την ποσότητα αζώτου που του είναι απαραίτητη για τις βιολογικές του διεργασίες. Επίσης, θα πρέπει να κρατάμε σε απόσταση τον βασιλικό και τον μάραθο.

Η φασολιά δεν συνεργάζεται ομαλά με τον ηλίανθο και δεν ταιριάζει η συγκαλλιέργειά τους. Οι αναρριχώμενες ποικιλίες δεν προτιμούν την συνύπαρξη με τα παντζάρια και τα ραπανάκια, ενώ οι θαμνώδεις ποικιλίες δεν δείχνουν να επηρεάζονται.

Η καλλιέργεια της φασολιάς βελτιώνει τις ιδιότητες του εδάφους

Από τη στιγμή που η φασολιά εμπλουτίζει το έδαφος με άζωτο, είναι ένα από τα φυτά που θέλουμε στον κήπο μας, για να κρατήσουμε το έδαφος γόνιμο. Η φασολιά είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά φυτά στις περιπτώσεις που θέλουμε να κάνουμε αμειψισπορά και πολλές άλλες καλλιέργειες μπορούν να καλλιεργηθούν στη θέση που είχαμε φυτέψει φασολιές την προηγούμενη καλλιεργητική περίοδο.

Του Θανάση Αργυρόπουλου (Γεωπόνος ΑΠΘ)

Για περισσότερα νέα σχετικά με Καλλιεργητικές Πρακτικές κάντε like στην σελίδα στο facebook —> Καλλιεργητικές Πρακτικές

Κάθε αναδημοσίευση ολική η μερική σε άλλο ιστότοπο θα πρέπει να γίνεται υποχρεωτικά με αναφορά πηγής στο site μας και σύνδεσμο (link) στο άρθρο, καθώς και στη σελίδα Καλλιεργητικές Πρακτικές στο facebook επίσης με ενεργό σύνδεσμο. Σε κάθε άλλη περίπτωση η αναδημοσίευση απαγορεύεται. Κάθε αναδημοσίευση σε έντυπο μέσο απαγορεύεται.

Σήμερα...

    

 

 

Βιογραφία
Ο Άγιος Αυτόνομος ήταν επίσκοπος στην Ιταλία και είχε στην επισκοπή του πλούσια χριστιανική δράση. Όταν άρχισε ο διωγμός του Διοκλητιανού εγκατέλειψε τη θέση του, και πήγε στους Σώρεους της Μικράς Ασίας. Εκεί εγκαταστάθηκε στο σπίτι ενός χριστιανού, του Κορνήλιου και συνέχιζε να διδάσκει το Ευαγγέλιο. Στη συνέχεια μετέβη στην Λυκαονία και στην Ισαυρία για να συνεχίσει το έργο του. Πριν ξεκινήσει το ταξίδι του χειροτόνησε διάκονο τον Κορνήλιο. Ύστερα από καιρό όταν επέστρεψε στους Σωρεούς, και είδε το πολύ καλό έργο πού είχε κάνει να ασπαστούν τον χριστιανισμό πολλοί άνθρωποι, τον χειροτόνησε ιερέα. Αφού επισκέπτεται πολλές περιοχές στον Εύξεινο Πόντο επιστρέφει πάλι κοντά στον Κορνήλιο και τον χειροτονεί επίσκοπο. Το θεάρεστο έργο που έχει κάνει ο άγιος Αυτόνομος ενοχλεί τούς ειδωλολάτρες και τον σκοτώνουν με λιθοβολισμό την ώρα πού λειτουργούσε μέσα στο ναό το 313 μ.Χ.

πηγή: http://www.saint.gr/2409/saint.aspx

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ πρεσβύτερος Αγκύρας από τη Γαλατία.
  Καταγόταν από το χωριό Κριντεούς, που ήταν κοντά στην Άγκυρα της Γαλατίας και ήταν Ιερέας άξιος μεγάλου σεβασμού. Όταν ο Λικίνιος κήρυξε διωγμό κατά των Χριστιανών (307-323), ο Ιουλιανός μαζί με άλλους 42 χριστιανούς συμπολίτες του, κατέφυγε στα βουνά και κρυβόταν. Κάποτε όμως, κατέβηκε από τα βουνά να φέρει νερό, με αποτέλεσμα να τον δουν οι ειδωλολάτρες που πρόσφεραν θυσία στον εκεί ναό της Εκάτης. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στον άρχοντα της Αγκύρας. Αυτός τον ρώτησε πού κρυβόταν οι υπόλοιποι χριστιανοί συμπολίτες του, όμως αυτός αρνήθηκε να τους καταδώσει και βασανίστηκε φρικτά. Αφού του έβαλαν πυρακτωμένη καλύπτρα στο κεφάλι, στο τέλος τον αποκεφάλισαν προσευχόμενο. (Άλλοι Συναξαριστές έχουν κάπως διαφοροποιημένη τη βιογραφία του).

πηγή: http://www.pigizois.net/sinaxaristis/09/12_09.htm

PES 2015 Review/Gameplay : Olympiakos Vs Barcelona