Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

Σταματήσετε να "Επιτίθεστε" στον Εαυτό σας:

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

Πως να Σταματήσετε να "Επιτίθεστε" στον Εαυτό σας: 9 Τρόποι να Θεραπεύσουμε τα Αυτοάνοσα Νοσήματα!

ΟΙ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ «ΚΑΥΤΟ» ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ.
Οι φλεγμονές συνδέονται με σχεδόν γνωστές χρόνιες παθήσεις – καρδιαγγειακές παθήσεις, κακοήθειες, διαβήτη, παχυσαρκία, αυτισμό, άνοια ακόμη και κατάθλιψη. Παράλληλα, φλεγμονώδεις ασθένειες όπως οι αλλεργίες, το άσθμα, η αρθρίτιδα και τα αυτοάνοσα νοσήματα αυξάνονται δραματικά. Οι γιατροί συνήθως συνταγογραφούν παυσίπονα, αναλγητικά, ασπιρίνες, αντιφλεγμονώδη, στεροειδή και άλλα ισχυρά φάρμακα που δυστυχώς επηρεάζουν αρνητικά το ανοσοποιητικό σύστημα. Η δυσκολία είναι ο εντοπισμός και η θεραπεία των υποκείμενων αιτιών που προκαλούν τις φλεγμονές και τις χρόνιες ασθένειες. Βασικές αιτίες των φλεγμονών είναι τα αλλεργιογόνα, οι λοιμώξεις, οι τοξίνες του περιβάλλοντος, η επιβαρυμένη διατροφή και το άγχος.
Περίπου 24 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ρευματοειδή αρθρίτιδα, λύκο, σκλήρυνση κατά πλάκας, ασθένεια του θυρεοειδούς, φλεγμονώδη νόσο των εντέρων κ.α. Αυτά συχνά αντιμετωπίζονται με ισχυρά φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα αλλά η αιτία δεν αντιμετωπίζεται.
Αναζητώντας την αιτία.
Η πλειονότητα των γιατρών έχουν ως σκοπό να  καταστείλουν τη φλεγμονή με φάρμακα, χωρίς να εντοπίσουν και να θεραπεύσουν την αιτία. Η λειτουργική ιατρική είναι ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης για τις ασθένειες και μας βοηθά να κατανοήσουμε και να θεραπεύσουμε τις πραγματικές αιτίες κάθε φλεγμονής. Η λειτουργική ιατρική, θεραπεύοντας τις υποκείμενες αιτίες της φλεγμονής βοηθά σημαντικά τους ασθενείς, ώστε να παραμένουν υγιείς και να απολαμβάνουν τη ζωή τους.
Ας δούμε λοιπόν τι είναι το αυτοάνοσο νόσημα, πώς επηρεάζουν οι φλεγμονώδεις καταστάσεις τον οργανισμό μας, τις αιτίες που προκαλούν τις φλεγμονές, ενώ παράλληλα θα αναφέρουμε  εννέα τρόπους με τους οποίους μπορούμε να καταπολεμήσουμε αυτά τα ύπουλα νοσήματα!.

Αυτοάνοσο: Τι είναι και ποιες αιτίες το προκαλούν!

Ο κόσμος αντιμετωπίζει επιδημία αλλεργικών, ασθματικών και αυτοάνοσων διαταραχών. Οι αυτοάνοσες ασθένειες περιλαμβάνουν τη ρευματοειδή αρθρίτιδα, τον λύκο, τη σκλήρυνση κατά πλάκας, την ψωρίαση, την κοιλιοκάκη, την ασθένεια του θυρεοειδούς και πολλά άλλα σύνδρομα που είναι δύσκολο να ταξινομηθούν στον 21ο αιώνα. Αυτές είναι όλες οι αυτοάνοσες καταστάσεις και στη ρίζα τους συνδέονται με μία κεντρική βιοχημική διαδικασία: μια ανοσοαπόκριση, γνωστή και ως συστηματική φλεγμονή, που οδηγεί τον οργανισμό μας να επιτίθεται στους ιστούς του. Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι η άμυνα ενάντια στους εισβολείς. Είναι ο εσωτερικός στρατός και πρέπει να διακρίνει σαφώς τον φίλο από τον εχθρό.
Η αυτοανοσία εκδηλώνεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα παθαίνει σύγχυση και οι ιστοί βάλλονται από φιλική πυρά. Το σώμα καταπολεμά μια νοσηρή κατάσταση – μια λοίμωξη, μια τοξίνη, ένα αλλεργιογόνο, μια τροφή, ή το στρες – και με κάποιο τρόπο ανακατευθύνει την εχθρική επίθεση στις αρθρώσεις, τον εγκέφαλο, τον θυρεοειδή, το έντερο, το δέρμα, ακόμη και ολόκληρο το σώμα.
Αυτή η ανοσολογική σύγχυση προκύπτει από αυτό που αναφέρεται ως μοριακή μιμητορία. Οι συμβατικές προσεγγίσεις δεν διαθέτουν εκείνη τη μεθοδολογία που θα εντοπίσει την προσβολή που δημιουργεί το πρόβλημα. Η λειτουργική ιατρική χαρτογραφεί όλα εκείνα τα σημεία που μας πληροφορούν ποιο μόριο μιμούνται τα κύτταρα. Αυτό που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι οι αυτοάνοσες διαταραχές εμφανίζονται σχεδόν αποκλειστικά στις ανεπτυγμένες χώρες. Οι κάτοικοι τριτοκοσμικών περιοχών, χωρίς σύγχρονες ανέσεις, όπως τρεχούμενο νερό, νιπτήρες, πλυντήρια ρούχων και αποστειρωμένες αυλές δεν υποφέρουν από αυτές τις ασθένειες. Το παιχνίδι των παιδιών στην ύπαιθρο, η επαφή με το περιβάλλον και η έκθεση σε μολύνσεις εκπαιδεύει το ανοσοποιητικό σύστημα για να αναγνωρίσει τι είναι ξένο και τι είναι εμείς.
Τα αυτοάνοσα αποτελούν τεράστια επιβάρυνση για την υγεία καθώς συνιστούν την όγδοη κύρια αιτία θανάτου των γυναικών, μειώνοντας τη διάρκεια ζωής του ασθενούς κατά οκτώ χρόνια, ενώ το κόστος είναι τεράστιο.
Δυστυχώς, πολλές από τις συμβατικές διαθέσιμες θεραπείες ενδεχομένως να επιδεινώσουν την κατάστασή μας. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα όπως το Advil, ή στεροειδή, ανοσοκατασταλτικά όπως η μεθοτρεξάτη και οι νέοι αναστολείς TNF-άλφα όπως το Enbrel ή το Remicade ενδεχομένως να οδηγήσουν σε εντερική αιμορραγία, νεφρική ανεπάρκεια, κατάθλιψη, ψύχωση, οστεοπόρωση, απώλεια μυϊκού ιστού και διαβήτη, λοίμωξη και καρκίνο· (1)
Όταν αυτά τα φάρμακα χρησιμοποιούνται επιλεκτικά ενδεχομένως να βοηθήσουν κάπως τον πάσχοντα, ωστόσο δεν είναι μια μακροπρόθεσμη λύση. Κι όμως, υπάρχει ένας άλλος τρόπος αντιμετώπισης των αυτοάνοσων καταστάσεων.
Ανάρρωση από αυτοάνοσο νόσημα: Αντιμετώπιση της αιτίας της φλεγμονής!
O Dr Hyman μας διηγείται την ιστορία ενός ασθενή. Ο Σαμ, ένας ασθενής μου ήρθε να με δει, αφού είχε επισκεφτεί πολλούς συμβατικούς γιατρούς και η κατάστασή του παρέμενε στάσιμη. Κάποια στιγμή εκδήλωσε μια σειρά φλεγμονών, όπως χρόνιων λοιμώξεων στα ιγμόρεια και τον προστάτη. Οι γιατροί του συνταγογράφησαν αντιβιώσεις, ενώ αργότερα, λόγω ενός σοβαρού πόνου στο στήθος επισκέφτηκε το νοσοκομείο, όπου οι γιατροί λόγω πρησμένων λεμφαδένων διέγνωσαν αρχικά λέμφωμα, μια μορφή καρκίνου.
Για τρεις εβδομάδες ζούσε μέσα στην απόγνωση μέχρι να λάβει τα αποτελέσματα της βιοψίας. Κι όμως, δεν έπασχε από καρκίνο, αλλά από μια αυτοάνοση ασθένεια, την οποία οι γιατροί δυσκολεύονταν να ταυτοποιήσουν. Είχε πολλά παθολογικά ευρήματα – όπως χαμηλά επίπεδα λευκών αιμοσφαιρίων και αιμοπεταλίων, υψηλά επίπεδα αυτοαντισωμάτων όλων των τύπων (αντισώματα που προσβάλλουν τους ιστούς μας), υψηλές ανοσοσφαιρίνες (οι στρατιώτες του ανοσοποιητικού συστήματος) και αυτοάνοση ασθένεια του θυρεοειδούς. Ωστόσο, οι γιατροί δεν μπορούσαν να δώσουν μια τελική διάγνωση.
Εν τω μεταξύ, ο Σαμ εκδήλωσε μεταβολικό σύνδρομο με αποτέλεσμα να πάρει βάρος (προ-διαβήτης) λόγω φλεγμονής από την οποία έπασχε.
Εκείνη την περίοδο αποφάσισε να με επισκεφθεί. Εξέτασα τον Sam χρησιμοποιώντας μια προσέγγιση λειτουργικής ιατρικής, σχετικά με τις υποκείμενες αιτίες και τις διαταραχές της χρόνιας ασθένειας. Στη συνέχεια άρχισα να αναζητώ τοξίνες, αλλεργιογόνα και λοιμώξεις – όλες τις συνήθεις αιτίες της φλεγμονής – και εντόπισα τις πραγματικές αιτίες των συμπτωμάτων.
Είχε πάρει τόσα πολλά αντιβιοτικά που είχε αλλοιωθεί η χλωρίδα ή τα βακτήρια του εντέρου και προκάλεσαν υπερβολική αύξηση ζύμωσης. Άρχισε να αναπτύσσει μυκητιάσεις σε μεγάλο μέρος του σώματός του και βρέθηκε ότι έπασχε από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού στο έντερο και λόγω του συνδρόμου διαρρέοντος εντέρου αντιδρούσε σε πολλά τρόφιμα, συμπεριλαμβανομένων των γαλακτοκομικών προϊόντων και της γλουτένης. Παράλληλα, είχε εκτεθεί σε τοξίνες και είχε υψηλά επίπεδα υδραργύρου, ενώ υπέφερε από χρόνιες λοιμώξεις των ιγμορείων.
Έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε γενική καθαριότητα του οργανισμού! Έλαβε θεραπευτική αγωγή με αντιμυκητικά, αντιβίωση για το ελικοβακτηρίδιο και ανακουφίστηκε από τις τροφικές αλλεργίες. Παράλληλα, τού χορηγήθηκε θεραπευτική αγωγή για το έντερο, αποτοξίνωση από τα μεταλλικά στοιχεία και καθαρισμός των ιγμορείων.
Oι εξετάσεις του έδειξαν ότι αυτή η εφαρμογή της λειτουργικής ιατρικής, ως νέου τρόπου σκέψης, βοηθά, τελικά, να φτάσει κανείς στο αίτιο και να το καταπολεμήσει, χωρίς να καταστείλει τα συμπτώματα μόνο με φάρμακα.
Ας δούμε μαζί τι μπορείτε να κάνετε εάν πάσχετε από κάποιο αυτοάνοσο νόσημα.

Εννέα βήματα για τη θεραπεία ενός αυτοάνοσου νοσήματος.

    1. Κάντε ιατρικές εξετάσεις για κρυφές μολύνσεις – ιούς, βακτήρια, κ.λπ. – και προσπαθήστε να τα θεραπεύσετε με τη βοήθεια ενός γιατρού.
  
  1. Κάντε ιατρικές εξετάσεις για κρυμμένα αλλεργιογόνα ή δοκιμάστε τη διατροφή δίαιτα UltraSimple, η οποία έχει σχεδιαστεί για να εξαλείψει τα περισσότερα αλλεργιογόνα τροφίμων.
  2. Κάντε εξετάσεις για κοιλιοκάκη, μια εξέταση αίματος που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε γιατρός.
  3. Κάντε εξετάσεις για τοξικότητα των βαρέων μετάλλων. Ο υδράργυρος και άλλα μεταλλικά στοιχεία ενδεχομένως να προκαλέσουν αυτοανοσία.
  4. Ρυθμίστε το έντερο και ενημερωθείτε για το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου.
  5. Εντάξτε στη διατροφή σας θρεπτικά συστατικά όπως ιχθυέλαιο, βιταμίνη C, βιταμίνη D και προβιοτικά για να ενισχύσετε το ανοσοποιητικό σας με φυσικό τρόπο.
  1. Γυμναστείτε τακτικά – είναι ένα φυσικό αντιφλεγμονώδες.
  2. Χαλαρώστε, ξεκινήστε γιόγκα, πάρτε βαθιές αναπνοές, κάντε βιοανάδραση ή μασάζ, γιατί το άγχος επιδεινώνει την ανοσολογική αντίδραση.
  3. Ενημερώστε το γιατρό σας σχετικά με λειτουργικές διαταραχές και ενημερωθείτε για τη θεραπευτική αγωγή που παρέχει η λειτουργική ιατρική.
Δοκιμάστε αυτές τις απλές συμβουλές και παρατηρήστε τα αποτελέσματα – θα διαπιστώσετε ότι θα αισθανθείτε καλύτερα, πιο υγιής. Ο καλύτερος τρόπος επίλυσης ενός ζητήματος είναι να αντιμετωπίζει κανείς την αιτία και όχι να απομακρύνει απλώς τα συμπτώματα μίας νόσου! Αξίζει τον κόπο να θεραπεύσουμε μόνοι μας τον εαυτό μας, άλλωστε θα ζήσουμε μαζί του για πάντα!
Κείμενο – Απόδοση, Λ.Τ.
Για περισσότερα νέα σχετικά με Εναλλακτικές Θεραπείες & Φαρμακείο Της Φύσης κάντε like στην σελίδα στο facebook
*Οι πληροφορίες που περιέχονται στο naturalsoul.gr έχουν πληροφοριακό χαρακτήρα. Συμβουλεύεστε πάντα κάποιον ειδικό πριν εφαρμόσετε οποιαδήποτε πληροφορία. Η χρήση όσων αναφέρονται είναι αποκλειστικά και μόνον δική σας ευθύνη.


Ο παραδοσιακος Μουσακάς του Τσελεμεντέ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Σήμερα ο εγγονός του Ν.Τσελεμεντέ , #Γιώργος #Τσελεμεντές μας παρουσιάζει στο #greekaffair την αυθεντική παραδοσιακή συνταγή του #Μουσακά που είναι και από τα πιο δημοφιλή πιάτα της Ελληνικής κουζίνας, σε διεθνές επίπεδο.

Σήμερα ο εγγονός του Ν.Τσελεμεντέ , Γιώργος Τσελεμεντές μας…

Σήμερα ο εγγονός του Ν.Τσελεμεντέ , Γιώργος Τσελεμεντές μας παρουσιάζει την αυθεντική παραδοσιακή συνταγή του Μουσακά που είναι και από τα πιο δημοφιλή πιάτα της Ελληνικής κουζίνας, σε διεθνές επίπεδο


Παρόλο που θεωρείται ένα παραδοσιακό Ελληνικό πιάτο, η ιστορία του είναι σχετικά πρόσφατη, καθώς “πατέρας” της συνταγής με τη μορφή που την ξέρουμε σήμερα είναι ο Νίκος Τσελεμεντές, ο οποίος πάντρεψε τα υλικά του μουσακά σε ένα πιάτο μαζί με τη μπεσαμέλ σαν επικάλυψη περίπου στα 1920.

Δυστυχώς στις περισσότερες τουριστικές περιοχές, ο μουσακάς που είναι ο κυριότερος πρεσβευτής της Ελληνικής κουζίνας, σερβίρεται -ας μας επιτραπεί η έκφραση- κακοποιημένος, με κακής ποιότητας υλικά και πρόχειρα μαγειρεμένος. Ελπίζουμε αυτό κάποια στιγμή να αλλάξει και να αντιληφθούμε όσοι ασχολούμαστε με τη γαστρονομία πόσο σημαντικό είναι για τη χώρα μας να αξιοποιήσει σωστά τη δύναμη της κουζίνας της. Τους νοστιμότερους πάντως μουσακάδες, τους έχουμε γευτεί σε σπίτια φίλων ή στο πατρικό μας.


Που περιέχει μόνο στρώσεις από πολύ ψιλοκομμένο κρέας (σήμερα πια κιμά) και φέτες μελιτζάνας, ψημένες 


ΥΛΙΚΑ
4 ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ ΦΛΑΣΚΕΣ ΜΕΤΡΙΕΣ
5 ΠΑΤΑΤΕΣ 500 ΓΡΑΜΜ. ΚΙΜΑΣ ΜΑΓΕΙΡΕΜΕΝΟΣ ΟΠΩΣ ΓΙΑ ΜΠΟΛΟΝΙΕΖ (συνταγή ακολουθεί)
ΑΛΑΤΙ – ΠΙΠΕΡΙ
ΖΑΧΑΡΗ
ΗΛΙΕΛΑΙΟ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Καθαρίζουμε τις πατάτες και τις κόβουμε σε φέτες πάχους περίπου 1 εκατοστού. Αφαιρούμε από τις μελιτζάνες το κοτσάνι, κόβουμε και αφαιρούμε 4 κάθετες λωρίδες από την φλούδα τους και τις κόβουμε και αυτές σε φέτες περίπου 1 εκατοστού. Σε ένα τηγάνι βάζουμε ηλιέλαιο και τηγανίζουμε τις πατάτες σε μέτρια φωτιά, να είναι μαλακές και να έχουν πάρει χρώμα. Κατόπιν σε λίγο πιο δυνατή φωτιά τηγανίζουμε τις μελιτζάνες. Τα βάζουμε σε ένα σουρωτήρι και τα αφήνουμε να στραγγίξουν για 15 λεπτά.Στρώνουμε τις πατάτες σε μια λαμαρίνα την μια δίπλα στην άλλη φροντίζοντας να μην αφήσουμε κανένα κενό, αλατιπιπερώνουμε ελαφρά, απλώνουμε από επάνω το μισό κιμά και μετά στρώνουμε τις μελιτζάνες , πάλι χωρίς να αφήσουμε κενό, αλατοπιπερώνουμε ελαφρά και ρίχνουμε και λίγη ζάχαρη. Συνεχίζουμε απλώνοντας τον υπόλοιπο κιμά και τελειώνουμε με μια ακόμη στρώση μελιτζάνας στις οποίες ρίχνουμε ξανά αλάτι πιπέρι και λίγη ζάχαρη.
ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΠΕΣΑΜΕΛ
125 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ ΗΛΙΕΛΑΙΟ
125 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ ΑΛΕΥΡΙ
625 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ ΓΑΛΑ
ΛΙΓΗ ΚΕΦΑΛΟΓΡΑΒΙΕΡΑ ΤΡΙΜΜΕΝΗ
ΜΟΣΧΟΚΑΡΥΔΟ ΤΡΙΜΜΕΝΟ
ΑΛΑΤΙ – ΠΙΠΕΡΙ
2 ΑΥΓΑ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σε μια κατσαρόλα ρίχνουμε το λάδι το αλεύρι και τα δουλεύουμε μαζί με ένα σύρμα σε δυνατή φωτιά.Μόλις το μείγμα πάρει λίγο χρώμα, προσθέτουμε το γάλα και ανακατεύουμε συνεχώς για να μην μας σβωλιάσει και κολλήσει.Όταν αρχίσει και κάνει τις πρώτες φουσκάλες, αποσύρουμε την κατσαρόλα  από την φωτιά και προσθέτουμε λίγο αλατοπίπερο λίγο μοσχοκάρυδο και την κεφαλογραβιέρα ανακατεύοντας συνεχώς. Μόλις κρυώσει λίγο προσθέτουμε τα αυγά ανακατεύοντας καλά.Ρίχνουμε την μπεσαμέλ πάνω από τις μελιτζάνες και την απλώνουμε ομοιόμορφα. Αν θέλουμε μπορούμε να προσθέσουμε μερικά κομματάκια βούτυρο και κεφαλογραβιέρα τριμμένη. Ψήνουμε στους 170 – 180 βαθμούς μέχρι να πάρει χρώμα και να ψηθεί η μπεσαμέλ.
ΚΙΜΑΣ ΜΠΟΛΟΝΙΕΖ
ΥΛΙΚΑ
500 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ ΜΟΣΧΑΡΙΣΙΟΣ ΚΙΜΑΣ
1 ΚΡΕΜΜΥΔΙ ΨΙΛΟΚΟΜΜΕΝΟ
ΤΟΜΑΤΟΠΕΛΤΕΣ (1 ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥΠΑΣ)
1 ΠΟΤΗΡΙ ΤΟΥ ΚΡΑΣΙΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ
ΗΛΙΕΛΑΙΟ
ΑΛΑΤΙ – ΠΙΠΕΡΙ
ΖΑΧΑΡΗ (1/2 ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ)
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Σοτάρουμε το κρεμμύδι σε μια κατσαρόλα με λίγο ηλιέλαιο. Μόλις πάρει χρώμα, προσθέτουμε τον κιμά και τον αφήνουμε να βγάλει τα υγρά του ανακατεύοντας συχνά. Προσθέτουμε το κρασί και μετά αλάτι, πιπέρι και τη ζάχαρη. Αραιώνουμε τον τοματοπελτέ μας σε κρύο νερό, τον ρίχνουμε στην κατσαρόλα, συμπληρώνουμε με νερό και αφήνουμε να βράσει.
ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ
ΤΣΕΛΕΜΕΝΤΕΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

THEY WANT MY CROPS TOO? - Bill hill vs Aliens


πλεκτα έργα τέχνης

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα άλμπουμ.


Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.
Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.
Η εικόνα ίσως περιέχει: κείμενο 




























Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.


Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.

Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.

 Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.


 Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.

 Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.

 Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.

Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.

Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.

 Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.


Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.


Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.


Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο. 

 Η εικόνα ίσως περιέχει: εσωτερικός χώρος
Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.

Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.

Δεν διατίθεται αυτόματο εναλλακτικό κείμενο.




Ο χρήστης ‎إبرتي الشقية moshera elhnawey‎ πρόσθεσε 468 νέες φωτογραφίες στο άλμπουμ: ‎الباترونات‎.

Ἁγία Εὐφημία



Photo

Ἁγία Εὐφημία

Στὴν ἀσιατικὴ παραλία τοῦ Βοσπόρου, ἡ ἀρχαιότατη Χαλκηδὼν τῶν Μεγαρέων, προέκταση τῆς βυζαντινῆς Κωνσταντινουπόλεως, εἶναι σήμερα ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ πολυάνθρωπα προάστια τῆς Πόλης καὶ ἕδρα τῆς ὁμώνυμης Μητροπόλεως.
Ὁ ναὸς τῆς Ἁγίας Εὐφημίας δὲν ἔχει καμιὰ σχέση μὲ τὸν περίλαμπρο ναὸ ποὺ εἶχε χτίσει, πάνω στὸν τάφο τῆς Ἁγίας, ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, καὶ κατὰ τὸν Σκαρλᾶτο Βυζάντιο, δὲν εἶναι κὰν χτισμένος στὸ ἴδιο σημεῖο.
Ὁ ἀρχαῖος ναὸς πρέπει νὰ ἐξαφανίστηκε γύρω στὰ 1555 καί ὅσοι ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς δὲν ἐγκατέλειψαν τότε τὴν περιοχή, συγκεντρώθηκαν γύρω ἀπὸ τὴν ἀρχαία Μονὴ τῆς Ἁγίας Βάσσης. Ἡ μονὴ μετονομάσθηκε σὲ Μονὴ Ἁγίας Εὐφημίας καὶ τὸ 1694 οἰκοδομήθηκε ὁ ναὸς ὁ ὁποῖος καὶ ἐπανιδρύθηκε τὸ 1832.
Στὴν ἐξωτερικὴ πλευρὰ τῆς μάνδρας ποὺ περικλείει τὸ ἐκκλησιαστικὸ συγκρότημα εἶναι ἐνσωματωμένη μιὰ θαυμάσια ὀθωμανικὴ κρήνη. Μπαίνοντας στὸν αὐλόγυρο ἀντικρίζουμε ἀπέναντι δεξιά, τὸ κτήριο τῶν γραφείων καὶ τάφους τῆς οἰκογενείας Ζαχάρωφ.
Ἡ ἐκκλησία ἔχει περίεργο σχῆμα. Ἀπὸ τὸν νάρθηκα μπαίνει κανεὶς σὲ ἄλλον νάρθηκα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸν κυρίως ναό. Σύμφωνα μὲ μία λαϊκὴ παράδοση, τὸν ναὸ ἔχτισε τὴν περίοδο τῶν διωγμῶν, ἡ ἴδια ἡ Ἁγία, ἰσχυριζόμενη ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ κτήριο λουτρῶν κι ἔτσι ἐξηγοῦν τὸ παράδοξο τοῦ ἀρχιτεκτονήματος.
Στὸν πρῶτο νάρθηκα δεξιὰ ὑπάρχει τὸ ἁγίασμα τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς κι᾽ ἔχει μεταφερθεῖ ἐκεῖ ἀπὸ ἕναν διπλανὸ δρόμο, ἐπειδὴ ὁ Τοῦρκος ἰδιοκτήτης του τὸ κρατοῦσε σφραγισμένο. Ὑπάρχει ἐπίσης μιὰ μεγάλη εἰκόνα τῆς Δ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
Τὸ τέμπλο τοῦ ναοῦ εἶναι ὡραιότατο καὶ οἱ Δεσποτικὲς εἰκόνες εἶναι καλυμμένες μὲ ἀσήμι. Ὑπάρχουν ἐπίσης κειμήλια ποὺ διασώθηκαν καὶ μεταφέρθηκαν ἐδῶ ἀπὸ τὸν παλαιότερο ναό. Ἕνας Ἐπιτάφιος κεντημένος κρέμεται ἀριστερὰ καὶ φέρει τὴν χρονολογία 1741.
Ἡ ἐκκλησία, ποὺ βρίσκεται σήμερα στὸ κέντρο τῆς παλιᾶς γραφικῆς ἀγορᾶς τῆς Χαλκηδόνας, ἀνακαινίσθηκε πρόσφατα μὲ δαπάνη τοῦ Σωκράτη Κόκκαλη.
Ἰσμήνη Καπάνταη
Ἐκκλησίες στὴν Κωνσταντινούπολη
Νικόλαος Γκίνης – Κωνσταντῖνος Στράτος

Photo 

 


Ναύπλιο, του Βαγγέλη Μπουγιώτη
Mε κάθε λαμπρότητα εορτάζει η Αργολίδα την Μεγαλομάρτυρα Αγία Ευφημία στο ομώνυμο εκκλησάκι στην περιοχή Νέας Τίρυνθας Αργολίδας. Πρόκειται για ένα πανέμορφο εκκλησάκι που την φροντίδα του έχουν οι φύλακες των αγροτικών και δικαστικών φυλακών της Τίρυνθας και βρίσκεται μόλις δύο χιλιόμετρα από το Ναύπλιο .Κάθε χρόνο την παραμονή της εορτής τελείται πανηγυρικός εσπερινός και κατόπιν γίνεται η λιτάνευση της ιερής εικόνας της Αγίας Ευφημίας πέριξ του Ιερού ναού παρουσία πλήθος κόσμου μιας και είναι ο μοναδικός ναός στην Αργολίδα που είναι αφιερωμένος στην Αγία Ευφημία. Φέτος τον πανηγυρικό εσπερινό τέλεσαν οι Ιερείς πατέρας Γεώργιος και πατέρας Ιωάννης Μυτροσίλης

Διεθνής Ημέρα για τη Διατήρηση της Στιβάδας του Όζοντος


πηγήhttp://www.zougla.gr/perivallon/article/die8nis-imera-gia-ti-diatirisi-tis-stivadas-tou-ozontos

Διεθνής Ημέρα για τη Διατήρηση της Στιβάδας του Όζοντος

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 16 Σεπτεμβρίου 2012, 00:33
Κάθε χρόνο στις 16 Σεπτεμβρίου γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα για τη Διατήρηση του Στρώματος του Οζοντος, σε ανάμνηση της 16ης Σεπτεμβρίου του 1987, όταν αντιπρόσωποι από 24 χώρες υπέγραφαν το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, δεσμευόμενοι να περιορίσουν εκείνες τις χημικές ουσίες που καταστρέφουν το ζωτικό για τον άνθρωπο στρώμα του όζοντος..Σήμερα, οι χώρες που έχουν υπογράψει τη συνθήκη ανέρχονται σε 198.

Το στρώμα του όζοντος ενεργεί σαν μια γιγαντιαία ομπρέλα πάνω από τη Γη και προστατεύει τον άνθρωπο από τις βλαβερές συνέπειες της υπεριώδους ακτινοβολίας του ήλιου, που προκαλεί εγκαύματα, καρκίνο του δέρματος και καταράκτη. Όταν το στρώμα του όζοντος αδυνατίζει, όπως η λεγόμενη «Τρύπα του όζοντος» πάνω από την Ανταρκτική, οι υπεριώδεις ακτίνες φθάνουν στην επιφάνεια της Γης, απειλώντας τον άνθρωπο και το περιβάλλον - τα ζώα και τα φυτά. Μείωση κατά 1% της στοιβάδας του όζοντος οδηγεί σε αύξηση κατά 2% των καρκίνων του δέρματος και του καταρράκτη.

Η αρμόδια υπηρεσία του ΟΗΕ επισημαίνει τις προόδους που έχει επιτελέσει η διεθνής κοινότητα στον περιορισμό των χημικών ουσιών που καταστρέφουν το στρώμα του όζοντος, κυρίως των χλωροφθοροανθράκων, οι οποίοι από το 1950 κατέκτησαν την αγορά ως προωθητικά αέρια, διογκωτικά, για διάφορα πλαστικά, σε συστήματα ψύξης και κλιματισμού (Freon) και ως διαλύτες.

Τα τελευταία 20 χρόνια έχουν διατεθεί, μέσω των προγραμμάτων του ΟΗΕ, κοντά στα 2 δισεκατομμύρια δολάρια σε 130 αναπτυσσόμενες χώρες για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους που απορρέουν από το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ. Το αποτέλεσμα είναι ότι η μείωση των επιβλαβών χλωροφθοροανθράκων ξεπερνά τα 2 εκατομμύρια τόνους όλα αυτά τα χρόνια.

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου
Τελευταία ενημέρωση: Κυριακή, 16 Σεπτεμβρίου 2012, 00:40

Σήμερα...


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ! 

στους


Ευφημία, Εύφη, Εύφημη, Εύφημος, Ευφημούλα, Ευφούλα, Φούλα
Λουντμίλλα, Λουντμίλα
Μελίνα, Μελιτίνη, Μελιτίνος, Μελιτίνα, Μελίτη, Μελίτα



Αγία Ευφημία
Ημερομηνία εορτής: 16/09/2012Αγία Ευφημία
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 16 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους
.
 Βιογραφία
Η Αγία Ευφημία έζησε και μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού.
Γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα από οικογένεια θεοσεβή και ευγενική. Οι γονείς της Ψιλόφρων και Θεοδωριανή φρόντισαν ώστε η Θυγατέρα τους να αναπτύξει κάθε χριστιανική αρετή. Η Ευφημία εξελίχθηκε σε άνθρωπο με σπάνια χαρίσματα και δυνατό χριστιανικό φρόνημα, το οποίο επέδειξε όταν ο ειδωλολάτρης ανθύπατος της Μικράς Ασίας Πρίσκος διέταξε να παρευρεθούν όλοι οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας σε γιορτή, την οποία οργάνωνε προς τιμή του θεού των ειδωλολατρών Άρη. Τότε η Ευφημία αποφάσισε μαζί με άλλους χριστιανούς να απέχει από τη γιορτή των ειδωλολατρών και για το λόγο αυτό συνελήφθη και φυλακίσθηκε.

Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της οι εχθροί του Χριστού προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να πείσουν την Αγία να αρνηθεί την πίστη της και να ασπασθεί τα είδωλα. Όταν συνειδητοποίησαν πως η ευφημία δεν επρόκειτο να αλλάξει την πίστη της με τους λόγους, τη βασάνισαν φριχτά. Όμως με τη θεία χάρη, η Αγία δεν έπαθε τίποτα από τα βασανιστήρια. Τελικά οι δήμιοι, την έριξαν σε άγρια θηρία και η Ευφημία βρήκε το θάνατο από μία αρκούδα.


Σχετικός σύνδεσμος

πηγή: http://1myblog.pblogs.gr/tags/agia-eyfimia-gr.html 

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2018

ΤΑ ΧΤΑΠΟΔΑΚΙΑ (Απόσπασμα)

  Μ ΚΑΡΑΓΑΤΣΗΣ (23 Ιουνίου 1908- 14 Σεπτεμβρίου 1960)
                                          

ΤΑ ΧΤΑΠΟΔΑΚΙΑ (Απόσπασμα)
 

"Οι νοτιάδες φέρναν σύγνεφα εκείνο το χειμώνα, μα όχι τό'να πίσω από τ'άλλο. `Αφηναν και ώρες, την κάθε μέρα, που ξαστέρωνε λιγάκι ο ουρανός. Αυτό γινόταν περί το δειλινό. Κι όταν ο ήλιος, όσο δεν παίρνει χρυσαφής, κάτι σα μέλι φωτεινό, ξεχυνόταν στο μικρό λιμάνι, στ'αργοσάλευτα καΐκια του, στις μπαταρισμένες βάρκες, σ
τα δίχτυα των ψαράδων που στέγνωναν απλωμένα, στη θάλασσα που σιγανάσαινε, στους ανθρώπους που τριγυρνούσαν πέρα δώθε, άγνωστο γιατί. Περί τη νύχτα θα χάλαγε πάλι ο καιρός. Αυτό το καταλάβαινες από τους γλάρους που πετούσαν χαμηλά, έξυναν τη θάλασσα με τις φτερoύγες τους, κλαγγάζοντας κάποιαν ακατάληπτη ανησυχία. Και το όντις, σε λίγο έφταναν ξανά τα σύγνεφα, αβγατίζοντας πολύ το βραδινό σκοτάδι, έτσι που 'σφιγγε η ψυχή του ανθρώπου.

Έτσι λοιπόν, την ώρα που ο Αστέρας πάλευε με τα σύγνεφα, μπήκε ο λεγάμενος στο μαγαζάκι, μποτζάροντας δώθε κείθε, σαν τραμπάκουλο σε σοροκάδα. Κοντός ήταν και κακοσούσουμος, αρκούντως γηραλέος, όχι καλοντυμένος ούτε καθαρός, μ' ένα μαντίλι ματωμένο γύρω στο κεφάλι - σίγουρα φρεσκοσπασμένο ήταν. Η μύτη του μάλιστα είχε μεγάλα χάλια, γδαρμένη, πρησμένη, σκεπασμένη κομμάτια αίμα πηχτό. Ή κουτρουβάλα είχε πάρει ο ερίφης, ή ξύλο γερό είχε πέσει, μπερντάχι, με σύστημα, πάνω χέρι - κάτω χέρι, του αλατιού τον είχαν κανωμένο. Τώρα γινωμένος ήταν όταν τις έφαγε, ή τα κοπάνισε κατόπι, να πνίξει στο κρασί το μεράκι του καβγά; Αυτό δεν το ξέρουμε. Το βέβαιο είναι, λίαν σουρωμένος ήταν όταν μπήκε στο μαγαζί, κρατούσε μάλιστα στο χέρι κατιτίς τυλιγμένο σε χαρτί, φαγώσιμο πρέπει να ήταν. Προχώρησε, το λοιπόν, κατά τον μπεζαχτά, χαιρετώντας πολύ εγκάρδια τις δύο παρέες που βρίσκονταν την ώρα εκείνη στο μαγαζί. Μα δεν πήρε αντιχαιρέτισμα, ένεκα που οι μεν -δυο μαντράχαλοι- ήσαν πολύ απασχολημένοι με τις κοπέλες τους και δεν είχαν καιρό για κουβέντες άχρηστες. Όσο για τους δε, αυτοί πίναν το κρασί τους λίαν βαρύθυμοι και σέρτικοι, είχαν φαίνεται τις στεναχώριες τους. Τι να κάνει λοιπόν, κι αυτός; Παράγγειλε ούζο καραφάκι, κι έπιασε κουβέντα με το μαγαζάτορα, ένεκα που ο Θεός τον έκανε άνθρωπο κοινωνικό, πολύ συσχετικό, η μουγκαμάρα κι η περισυλλογή ποσώς δεν του επήγαιναν. Είπε μάλιστα τη γνώμη του δυνατά, να την ακούσει όλος ο κόσμος:

- Όποιος δε μιλάει, πεθαμένος είναι και θάβουν τον!

Ακούμπησε το στράτσο στον μπεζαχτά κι άρχισε ν'αδειάζει το καραφάκι σε δυο νεροπότηρα, προσέχοντας φοβερά στη μοιρασιά, μήπως τυχόν και στάξει κόμπος στο 'να πιότερο από τ' άλλο. Αφού τέλειωσε τη δίκαιη αυτή κατανομή, πήρε το πρώτο ποτήρι και το ήπιε, ήπιε και το δεύτερο, θαραπάηκαν τα σωθικά του κι άρχισε μεγάλο λακριντί με το μαγαζάτορα. Ένεκα όμως που η παρέα μας βρισκόταν κάμποσο μακριά, δεν έδωσε κανείς μας προσοχή, εξάλλου είχαμε δικές μας κουβέντες να πούμε, πολύ σοβαρές και διόλου ευτράπελες. Πες πως τον αλησμονήσαμε κι αυτόν, και τα σπασμένα μούτρα του, και το στράτσο και το μεθύσι του και το λακριντί του. Όταν, έξαφνα, κουβέντες σε ύφος έντονο τράβηξαν την προσοχή μας:

- Όχι, κύριος, δε θέλουμε το κέρασμά σου!

- Και γιατί, δηλαδής; Εγώ εκινήθην από την ευγενής πρόθεσις...

- Κόβε λόγια και στρι! Πολύ ψείρα μάς γίνηκες!

Η παρεξήγηση συνέβαινε με την άλλη παρέα που ο ερίφης θέλησε να την κεράσει, άγνωστο γιατί. Ίσως που το κρασί τον έκανε πολύ κοινωνικό, πρόθυμο να πιάσει σχέσεις εύκολες και γκαρδιακές με τον πάσα τυχών. Ίσως πάλι και να του γυάλισαν τα κορίτσια, ήθελε να κάνει το κομμάτι του. Οι μαντράχαλοι όμως πήραν αλλιώς το πράμα, εξ' ου κι ο καβγάς «περικαλώ, κύριος!» και «με το μπαρδόν, δεν είσαστε εν τάξει εν πάση περιπτώσει!».

Ο ένας μάλιστα από τους δυο -άνθρωπος ευερέθιστος- σηκώθηκε μια στιγμή, κι είπε λόγια βαριά που προδίκαζαν χειροδικία. Τσίριξαν τα κορίτσια: «Mανώλη! Για τ' όνομα της Παναγιάς!», μπήκε στη μέση κι ο άλλος, ο πλέον ψύχραιμος, και το επεισόδιο θεωρείται λήξαν. Ο ερίφης υποχώρησε κανονικά κατά τον μπεζαχτά, όπου τον τραβούσε από το μανίκι ο ταβερνιάρης αυταρχικότατα:

- Ήπιες το ούζο σου, Παναγιωτάκη; Πλέρωνε και στρίβε! Όχι ιστορίες στο μαγαζί μου!

Σαν ν' αποφάσισε να ησυχάσει ο Παναγιωτάκης, αλλά για να φύγει, ούτε λόγος! Ήθελε, σώνει και καλά, ν' ανοίξει την καρδιά του, να πει τον πόνο του, να μιλήσει με άνθρωπο. Κανείς να μην τον θέλει, κανείς να μην καταλαβαίνει, όλοι να τον διώχνουν - τι κακό πάλι αυτό! Σαν τους Χίτες, στον `Αη-Λευτέρη, που παρεξήγησαν τα λεγόμενά του και τον κάναν σώσπαστο στο ξύλο. Μα το ξύλο δεν τον ένοιαζε τόσο, όσο η παρεξήγηση.

- Δεν είμαι κουκουές, εγώ! Είμαι καθώς πρέπει! Πολύ πολύ καθώς πρέπει...

Οι μαντράχαλοι της άλλης παρέας, που το επεισόδιο λήξαν δεν ασχολούνταν πια μαζί του, τού'ριξαν σκοτεινές ματιές. Έκλιναν προς τ'αριστερά, ως φαίνεται, κι ο λόγος του λεγάμενου τους ξυνοφάνηκε. Γίνηκε πρόχειρο διαβούλιο -να τον δείρουν, να μην τον δείρουν- μα δεν πήραν απόφαση, ένεκα που μόλις ξυλοδαρμένος από τους Χίτες ήτανε, έστω και λόγω παρεξήγησης, δε στέκεται να τις φάει κι από τους κουκουέδες. Εξάλλου, ο άνθρωπος είχε πια τα πιο φιλειρηνικά αισθήματα. Ξεδίπλωσε το στράτσο, τράβηξε δυο χταποδάκια που ήταν μέσα, τα καμάρωσε κι εδήλωσε πως έχει κάθε δικαίωμα να τα μαγειρέψει και να τα φάει ποτίζοντάς τα με μπόλικον κράσο, ένεκα που το χταπόδι χωρίς ένα πρώτο κρασί δε μαγειρεύεται, και δίχως ένα δεύτερο δε χωνεύεται. `Αρχισε, λοιπόν, μεγάλες συνεννοήσεις με το μαγαζάτορα, να του ψήσει τα χταπόδια, να τα φάει εδώ που βρίσκεται, δηλαδή να τα φάνε παρέα, ένεκα που η μοναξιά κι αυτός δεν συνταιριάζουν, ανέκαθεν ντερμπεντέρης άνθρωπος ήταν. Ο μαγαζάτορας όμως είχε μεγάλες αντιρρήσεις. Των αδυνάτων αδύνατο! Η φουφoύ ήταν πιασμένη με τις γόπες, κατόπι θα τηγάνιζε πατάτες, ύστερα θα έρχονταν η πελατεία και θα παράγγελνε της ώρας πράματα, συκωτάκια, μπαρμπουνάκια, σαγανάκια.

- Ό,τι άλλο, Παναγιωτάκη μου, αυτό όμως μη μου το ζητάς!

- Δεν έχω, δηλαδής, το δικαίωμα να φάω κι εγώ ένα μεζέ σαν άνθρωπος -να, τα χταποδάκια μου- και να πιω το κρασί μου, σα φιλήσυχος πολίτης; Εμένα που με βλέπεις, άδικα μ'έδειραν οι Χίτες στον `Αη-Λευτέρη. Δεν είμαι κουκουές!

Είχε αρπάξει το μαγαζάτορα από το γιακά και του ξηγούσε το πως γίνηκε η παρεξήγηση με τους Χίτες. Κι επέμενε -ψείρα σωστή- πως δεν ήταν εντάξει, ο μαγαζάτορας, να μην του μαγειρεύει τα χταποδάκια, να φάει ένα μεζέ, να πιει ένα κρασί, και δως του επιχειρηματολογία, φλυαρία και λογοδιάρροια -για ψείρα, ναι, ήταν ψείρα και περίφημη!

- Δε γίνεται, Παναγιωτάκη μου! του είπε ο άλλος κoφτά. Να πας στην Ευταλία να στα μαγειρέψει. Κι άντε τσαμπούκ τσαμπούκ, άδειαζέ μου το μαγαζί κι έχω δουλειά! Πλακώνει πελατεία.

Ο ερίφης σώπασε, σα να είδε πως τίποτα δε γίνεται, πως έπρεπε να το πάρει απόφαση. Τύλιξε τα χταποδάκια στο στράτσο, τα έβαλε υπομάλης και τράβηξε κατά την πόρτα. Μα η αγανάχτηση τον έπνιξε. Γύρισε, το λοιπόν, κι άρχισε καινούρια δημηγορία:

- Στην Ευταλία... `Αιντε συ να πεις στην Ευταλία να στα μαγειρέψει! Συ, που δεν είσαι άντρας της... Εγώ, δηλαδή, δεν έχω δικαίωμα να φάω ένα μεζέ, να πιω ένα κρασί;

Αργά κατάλαβε πως μιλούσε στα κούφια, ένεκα που ο μαγαζάτορας είχε αποτραβηχτεί στην κουζίνα. Σήκωσε, το λοιπόν, τους ώμους και τράβηξε πάλι κατά την πόρτα. Φαίνεται όμως πως δε βολούσε η ψυχή του να ξεκολλήσει εύκολ' απ' το μαγαζί. Περνώντας μπροστά στην παρέα μας κοντοστάθηκε. Ήθελε κουβέντα.

- Έχει τσιγάρο;

Απόκριση καμιά. Είδαμε τι κολλιτσίδα ήταν, αν του μιλούσαμε ξεκολλημό δε θα 'χε. Αυτός όμως εκεί!

- Θέλω τσιγάρο.

- Δεν έχει! του λέει ο Αγλέουρας.

- Πώς δεν έχει, αφού καπνίζετε!

Ήταν κι αναιδής.

- `Αιντε στο καλό! του λέει ο υποπλοίαρχος, κι άσε μας ήσυχους. Ακούς;

Αυτό δεν του άρεσε του φίλου. Πήρε αμέσως ύφος κουτσαβάκικο, προκλητικό, μπεχλιβάνικο. Κι αμόλησε την πρόστυχη κουβέντα:

- Επειδή, δηλαδής, έχεις δυόμισι γαλόνια στο μανίκι, μας κάνεις και τον κάργα;

Φως φανάρι πως οι Χίτες του `Αη Λευτέρη δεν είχαν και τόσο άδικο. Μαρτυρήθηκε μοναχός του. Ο υποπλοίαρχος χαμογέλασε κάτω από τα μουστάκια του. Μα ο Αγλέουρας σηκώθηκε, άρπαξε τον Παναγιωτάκη από τις πλάτες και απλά, αυστηρά, θετικά τον έβγαλ' έξω από το μαγαζί. Τον έβγαλε, δεν τον πέταξε. Όλα γίνηκαν μ' ευγένεια και κατανόηση, ως αρμόζει να φέρεται κανείς σ' έναν μεθυσμένο, έναν ακαταλόγιστο. Κι αυτός δεν έφερε καμιάν αντίσταση, ψοφοδεής ήταν, μόνο λόγια και τίποτες άλλο. Ανθρωπάκος, που το κρασί τον εχτυπούσε παράξενα, τον έκανε να λέει μπούρδες δίχως να συλλογιστεί.

Ο Αγλέουρας εγύρισε και ξανακάθισε στη θέση του. Κέφι δεν είχαμ' εξαρχής, τώρα το λίγο που είχε απομείνει ξανεμίστηκε κι αυτό. Δεν ήταν να 'ρθει κι αυτό τ' αυτοκίνητο, να πάμε στις δουλειές μας! Η νύχτα είχε πέσει πια, ήρθαν πάλι τα σύγνεφα, μαύρισε ο ουρανός διπλό σκοτάδι, το ίδιο κι η θάλασσα. Μόλις έβλεπες τα κατάρτια των καϊκιών ν' αργοσαλεύουν πέρα δώθε πάνω στο μουντό στερέωμα, σα μετρονόμια που κράταγαν στον άνεμο το ρυθμό των νερών. Πρέπει και να ψιλόβρεχε, εμείς δεν το βλέπαμε, έτσι στο βάθος που καθόμαστε. Μα έρχονταν από το πέλαγο οσμή υγρού νοτιά, μύριζε και το χώμα, μουλιασμένο ως ήταν.

Και να, δεν πέρασαν ούτε τρία λεφτά, και ξαναπαρουσιάστηκε στην πόρτα. Έκανε να μπει πάλι στο μαγαζί, ένεκα που είχε μεθύσι πεισματάρικο, επίμονο, τίποτα δεν τον έκανε ν' αλλάξει το κέφι του. Μεμιάς όμως όλοι σηκωθήκαμε, η παρέα μας, η άλλη παρέα, ο μαγαζάτορας:

- Πάλι εδώ είσαι; Έξω! Έξω! Φεύγ' από δω! Πήγαινε στο σπίτι σου! Μπεκρούλιακα! Προστυχόμουτρο! Κολλιτσίδα! Ψείρα! Ψείρα!

Αυτό γίνηκε τίμια κι αυθόρμητα, μας είχε φέρει ως εδώ, ο αλιτήριος! Όσο εμείς ξαφνιαστήκαμε από το φέρσιμό μας, άλλο τόσο κι αυτός. Η κατακραυγή χίμηξε απάνω του, τόνε βάρεσε στο στήθος, τον σταμάτησε, τον πισωπλάτισε. Απόμεινε ασάλευτος, κρατώντας τα τυλιγμένα χταπόδια στο χέρι το ζερβί, κι έριξε ματιά γεμάτη δέος ολοτρόγυρα. Πρέπει τα μούτρα μας να ήσαν τόσο άγρια, που φοβήθηκε.

- Καλά... μουρμούρισε... Καλά! Θα φύγω... Αφού δε με θέλετε... Μα πού να πάω; Πού; Στην Ευταλία; Ένας λόγος είναι αυτός. Ούτε κι αυτή με θέλει, όπως κι εσείς. Κανείς! Κανείς...

Τον έπιασε κάτι σαν παράπονο, κι άπλωσε το χέρι όπου κρατούσε τα χταπόδια:

- Να! Αυτά τα χταπόδια. Στη χόβολη... Όλοι μαζί θα τα τρώγαμε. Ένα μεζέ κι ένα κρασί. Σαν άνθρωπος κι εγώ. Σαν άνθρωπος...

Μας κοίταγε και πρόσμενε κατανόηση, σαν άνθρωπος από τους ανθρώπους. Μα μόνο φάτσες παγωμένες αντίκρισε, μάτια γεμάτα σκληράδα και κακία. Κακία ανθρώπινη.

Τότε, κατάλαβε. Κάτι σαν αποκαρδίωση τον έπιασε, όλα έσπασαν εντός του. Έπεσε αδύναμο το χέρι που κρατούσε τα δυο χταπόδια στο στράτσο το χαρτί, μάταιη προσφορά στην κατανόηση των ανθρώπων. Πήρε αργή στροφή, βγήκε πάλι από το μαγαζί, έπεσε βαρύς στο σκαλοπάτι κι απόμεινε ασάλευτος, με το τσακισμένο του κεφάλι μες στις δυο παλάμες. Δεν εμίλησε πια, τίποτα δεν είπε, μα έσμιξε την ψυχή του με τη νύχτα του νοτιά, τη σκέπασε με σύγνεφα, την τύλιξε με πνοές όστριας χειμωνιάτικης. Όσο για μας, ξανασκύψαμε στα ποτήρια, στις εφημερίδες, στις κουβέντες μας, μην καταλαβαίνοντας, μη θέλοντας να καταλάβουμε. Πέρασε έτσι ώρα αρκετή, ίσως και δέκα λεφτά, ίσως και τέταρτο ολόκληρο. Κι όταν ανασήκωσα τα μάτια και κοίταξα την πόρτα, εκεί που είχε καθίσει δεν τον είδα πια. Είχε φύγει, τράβηξε μέσα στη νύχτα, ποιος ξέρει για πού, να μαγειρέψει τα χταπόδια του, να πιει ένα κρασί, σαν άνθρωπος. Σαν άνθρωπος, ακριβώς...

[...]

- Ρε παιδιά! είπα, ο ερίφης παράτησε τα χταποδάκια του...

Όλοι απομείναμε σιωπηλοί, κάποιος στοχασμός ανάδευε εντός μας, ήταν φανερό αυτό.

-Μήπως και τον προφτάξουμε... μουρμούρισε ο υποπλοίαρχος.

Κοιτάξαμε πέρα δώθε, ψάξαμε τη νύχτα, με τους προβολείς της φορντ. Τίποτα. Η ακρογιαλιά ξαπλωνόταν ως πέρα σκοτεινή κι ερημική, μόνο κάποιος γάτος τριγυρνούσε κάτω από τη βροχή, ένεκα που κόντευε Γενάρης. Και πάλι απομείναμε δίβουλοι, συλλογισμένοι.

- Τί θα γίνει με τα χταπόδια; ρώτησα

Ο Αγλέουρας σήκωσε τους ώμους.

-Θα τα πάρω να τα φάω εγώ! είπε. Κρίμα να παν χαμένα...

Χαμένα... Με τι προσοχή τα κουβαλούσε ο κακόμοιρος, με τι λαχτάρα πρόσμενε να τα μαγερέψει να τα φάει, να τα ποτίσει με καναδυό ποτήρια! Ναι, να τα γλεντήσει "σαν άνθρωπος", παρέα με τους συνανθρώπους, που θα νιώθαν τον καημό της ψυχής του... Μα οι άνθρωποι -τα θεριά- δεν ένιωσαν, ούτε ήταν βολετό να νιώσουν. `Αχρηστα τα χταποδάκια πια, άχθος και βάρος για την απελπισία του. Τα παράτησε στο κατώφλι κι έφυγε και τράβηξε, και πήγε...

[...] "

Δημοφιλείς αναρτήσεις