Γιάννης Σκαρίμπας

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

46 λεπτά ·

Homo universalis

28 Σεπτεμβρίου στις 8:15 μ.μ. ·

Ο Γιάννης Σκαρίμπας (Αγία Ευθυμία Παρνασσίδος, 28 Σεπτεμβρίου 1893 – Χαλκίδα, 21 Ιανουαρίου 1984) ήταν Έλληνας λογοτέχνης, κριτικός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και πεζογράφος. Το έργο του, εντυπωσιακό σε έκταση και ποικιλία, σημαδεύτηκε από την έντονη αντιδικία του με τις καθιερωμένες αξίες της ζωής και του αστικού πολιτισμού. Εισήγαγε επίσης υπερρεαλιστικά στοιχεία στην ελληνική πεζογραφία. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής λογοτεχνίας

homouniversalisgr.blogspot.com

https://homouniversalisgr.blogspot.com/2014/01/blog-post_21.html

ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ -ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ο Γιάννης Σκαρίμπας (Αγία Ευθυμία Παρνασσίδος,…

Αποθήκευση

  Ο Γιάννης Σκαρίμπας (Αγία Ευθυμία Παρνασσίδος, 28 Σεπτεμβρίου 1893 – Χαλκίδα, 21 Ιανουαρίου 1984) ήταν Έλληνας λογοτέχνης, κριτικός, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και πεζογράφος. Το έργο του, εντυπωσιακό σε έκταση και ποικιλία, σημαδεύτηκε από την έντονη αντιδικία του με τις καθιερωμένες αξίες της ζωής και του αστικού πολιτισμού. Εισήγαγε επίσης υπερρεαλιστικά στοιχεία στην ελληνική πεζογραφία. Θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους της ελληνικής λογοτεχνίας

Ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν γόνος ιστορικής οικογένειας από την Αγία Ευθυμία της Φωκίδας, αφού ο πατέρας του, Ευθύμιος Σκαρίμπας, ήταν απόγονος αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Ξεκίνησε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Αίγιο και τις ολοκλήρωσε στην Πάτρα. Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό ως ανθυπασπιστής στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων. Διορίστηκε τελωνοσταθμάρχης στην Ερέτρια (πρώην Νέα Ψαρά) και το 1915 εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα, για να εργαστεί εκεί ως εκτελωνιστής.

Στα γράμματα εμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 1910 με ποιήματα και πεζά που δημοσίευσε σε διάφορα περιοδικά της Αθήνας και στις εφημερίδες Εύριπος και Εύβοια της Χαλκίδας, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Κάλλις Εσπερινός. Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση με το πραγματικό του όνομα έγινε το 1929, όταν έλαβε το Α΄ βραβείο διηγήματος για το πεζό Ο καπετάν Σουμερλής ο Στουραΐτης, το οποίο δημοσίευσε στο περιοδικό Ελληνικά Γράμματα.

Ο μπαρμπα-Γιάννης Σκαρίμπας, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του, έζησε όλη του τη ζωή στη Χαλκίδα και ταξίδεψε ελάχιστα. Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1984 και τάφηκε στο κάστρο του Καράμπαμπα.

 (ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ)

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

Στάδιον δόξης 

(συλλογή Εαυτούληδες 1950)

Ως ανύποπτος καθόμαν, ήρθαν όλα μι' αντάρα 

οι ήρωές-μου κι οι στίχοι-μου φιόρα-μου όλα πλατύφυλλα , 

κάθε μια της ζωής-μου ήταν κει στραβομάρα, 

κάθε γκάφα-μου ή τύφ-λα...

Κι ως αρπώντας με μ' έβγαλαν σηκωτόν απ' την πόλη 

(με καμπούρες κι αλλήθωροι με στραβή άλλα αρίδα). 

όλα εκεί με τριγύρισαν και με δείξαν χαχόλοι 

κει βαθιά, τη Χαλκίδα:

... Βλέπεις μαιτρ μου φωνάξανε τη Χαλκίδα την είδες 

όπου συ μες στα φάλτσα-σου μόνον, ήξερες ν' άρχεις; 

Νά τα έργα-σου, οι πόθοι-σου όλοι εμείς φασουλήδες, 

νά και συ θιασάρχης!...

Τι ντεκόρ ανισόρροπο που με μύτη γελοία 

μαιτρ μπεκρής το σκεδίαζε στό 'να πόδι να στέκει. 

ήταν κει, λες και χτίστηκε με γλαρή κιμωλία, 

όρθιο η πόλη λελέκι...

Κι ω Θεέ-μου, τι θίασος, τι λερή συνοδεία 

εαυτούληδων (τούτοι-μου), να μοιράσουν σαν λύκοι 

μεταξύ-τους για ρόλους-των κάθε μια-μου αηδία, 

κάθε τι ρεζιλίκι..

Κι είμαι γω θιασάρχης-τους; Αλς κουρσούμ τώρα εξώλης

και προώλης-τους (τέλειος να μαθαίνω τους ρούμπες), 

νά μ' αυτούς τους παλιάτσους-μου θα κινήσω στις πόλεις 

με κραυγές και με τούμπες!...

Κι ως στα πάλκα η φάτσα-μου γελαστή θα προβαίνει 

(αχ, κι η πρόγκα τι δόξα-μου!.,. σ' ουρανούς θα με σύρει) 

η Χαλκίδα εκεί πισω-μου θα φαντάζει χτισμένη 

σαν από τεμπεσίρι...

Χορός συρτός

Κάλλιο χορευταράς νά' μουνα πέρι 

κόλλες που να κρατώ και μολυβάκια~ 

θά' σερνα συρτό χορό, χέρι με χέρι, 

μ' όλα μας του γιαλού τα καραβάκια.

Κι έν' αψηλό τραγούδι για σιρόκους 

θ' άρχιζα, γι' αφροπούλια και για ένα 

γλαρό καράβι με πανιά και κόντρα φλόκους, 

που θά' ρχονταν να μ' έπαιρνε και μένα.

Με χώρις Καρυωτάκη, Πολυδούρη, 

μόνο να τραγουδάν τριγύρω οι κάβοι, 

κι οι πένες μου πενιές σ' ένα σαντούρι, 

άσπρα πανιά σου οι κόλλες μου, καράβι!

Γιαλό-γιαλό να φεύγουμε και άντε! 

να λέμε όλο για μάτια, όλο για μάτια, 

κι εκεί -λες κομφετί μες στο λεβάντε- 

όλα μου τα γραφτά χίλια κομμάτια!

Και, σαν χτισμένη εκεί από κιμωλία, 

βαθιά να χάνεται η Χαλκίδα πέρα, 

μ' όλα μου ανοιγμένα τα βιβλία, 

καθώς μπουλούκι γλάροι στον αέρα...

Φαντασία 

Nάναι σα να μας σπρώχνει ένας αέρας μαζί 

προς έναν δρόμο φειδωτό που σβει στα χάη, 

και σένα του καπέλλου σου βαμμένη φανταιζί 

κάποια κορδέλλα του, τρελλά να χαιρετάει. 

Kαι νάν σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά 

γι άστρα τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων, 

κι αυτός ο άνεμος τρελλά, τρελλά να μας σκουντά 

όλο προς τη γραμμή των οριζόντων. 

Kι όλο να λες, να λες, στα θάμβη της νυκτός 

για ένα με γυάλινα πανιά πλοίο που πάει 

όλο βαθειά, όλο βαθειά, όσο που πέφτει εκτός : 

όξ απ τον κύκλο των νερών στα χάη. 

Kι όλο να πνέει, να μας ωθεί αυτός ο αέρας μαζί 

πέρ από τόπους και καιρούς έως ότου φως μου 

καθώς τρελλά θα χαιρετάει κείν η κορδέλλα η φανταιζί, 

βγούμε απ την τρικυμία αυτού του κόσμου 

https://www.youtube.com/watch?v=sUZMO5RixT4

ΧΑΛΚΙΔΑ 

(από τη συλλογή ΟΥΛΑΛΟΥΜ)

Νάν' σπασμένοι οι δρόμοι, νά φυσάει ο νότος 

κι εγώ καταμονάχος καί νά λέω: τί πόλη! 

νά μήν ξέρω άν είμαι μέσα στήν ασβόλη 

ένας λυπημένος πιερότος!

Φύσαε είπα ο νότος κι έλεγα: Η Χαλκίδα, 

ώ Χαλκίδα πόλη (έλεγα) καί φέτος 

ήμουν στ' όνειρό μου είδα Περικλέτος, 

πάλι Περικλέτος ήμουν είδα?

Έτσι έλεγα! Ήσαν μάταιοι μου οι κόποι 

πάν' σέ ξύλο κούφιο, πρόστυχο, ανάρια, 

Ως θερία, ως δέντρα αναγλυμένοι ως ψάρια 

τά όνειρά μου (μούμιες) κι οι ανθρώποι.

Τώρα; Πόλη, τρέμω τά γητέματά σου 

κι είμαι ακόμα ωραίος σάν τό Μάη μήνα, 

κρίμα, λέω, θλιμμένη νάσαι κολομπίνα 

καί νά κλαίω εγώ στά γόνατά σου. 

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Έτσι νάν' σπασμένοι, νά φυσά απ' τό νότο 

καί μέ πίλο κλόουν νά γελάς, Χαλκίδα: 

ʼχ, νεκρόν στό χώμα νά φωνάζεις είδα 

έναν μου ακόμη πιερότο! . . .

Σπασμένο καράβι

Σπασμένο καράβι να 'μαι πέρα βαθιά

έτσι να 'μαι

με δίχως κατάρτια με δίχως πανιά

να κοιμάμαι

Να 'ν' αφράτος ο τόπος κι η ακτή νεκρική

γύρω γύρω

με κουφάρι γειρτό και με πλώρη εκεί

που θα γείρω

Να 'ν' η θάλασσα άψυχη και τα ψάρια νεκρά

έτσι να 'ναι

και τα βράχια κατάπληκτα και τ' αστέρια μακριά

να κοιτάνε

Δίχως χτύπο οι ώρες και οι μέρες θλιβές

δίχως χάρη

κι έτσι κούφιο κι ακίνητο μες σε νύχτες βουβές

το φεγγάρι

Έτσι να 'μαι καράβι γκρεμισμένο νεκρό

έτσι να 'μαι

σ' αμμουδιά πεθαμένη και κούφιο νερό

να κοιμάμαι

https://www.youtube.com/watch?v=O6nLChp_lfI

Ο γλάρος 

Ώρα καλή στου απείρου την καρδία

γλάρε µου βραδινέ πού Φεύγεις- πλοίο,

µετά από σένα η νύχτα, η σιγαλιά, 

η κάμαρά µου, ένα Φωσάκι, ένα βιβλίο. 

Πηγαίνεις σύ ... Εγώ έκπεσµένο αλαργινό 

αδέλφι σου νοσταλγικό εδώ μένω

ένα βιβλίο, Ένα φωσάκι- και πονώ- 

µια καµαρούλα- αδέλφι µου υψωμένο. 

Κι όλο πετάς. Ώρα καλή κι έχω δουλειά 

στο χώμα δώ πού βρέθηκαν οι καημοί µου,

άσπρα να κάμω τα χρυσά µου τα µαλλιά

κι ύστερα να λυγίσω το κορμί µου. 

Κι από άκοντα (µην απορείς και µη ρωτάς)

σιγανά φύγω έχω δουλειά γλάρε µου - πλοίο

ένα βραδάκι που λευκός συ θα πετάς 

σαν να ‘σαι το ανοιγμένο µου βιβλίο ...

https://www.youtube.com/watch?v=vhG0K34dleI

ΟΥΛΑΛΟΥΜ . . .

Ήταν σα να σε πρόσμενα Κερά απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα, κι έλεγα: Θάρθει απόψε απ' τα νερά κι από τα δάσα. Θάρθει, αφού φλετράει μου η ψυχή, αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι και θα μυρίζει ήλιο και βροχή και νειό φεγγάρι . . . Και να, το κάθισμά σου σιγυρνώ, στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα, και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ χρυσή κουβέντα: . . . Πως – να, θα μείνει ο κόσμος με το "μπά" που μ' έλεγε τρελόν πως είχες γίνει καπνός και - τάχας - σύγνεφα θαμπά προς τη Σελήνη . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ· κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωιμένα - μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή κι εσύ με μένα. Τόσο πολύ σ' αγάπησα Κερά, που άκουγα διπλά τα βήματα μου! Πάταγα γω - στραβός - μεσ' τα νερά; κι εσύ κοντά μου . . . Η Κυρά μου η τρέλα... (Τα Νέα Ελληνικά 1 [Ιανουάριος 1952]) Πώς ήταν έτσι, πώς μου εφάνη ως είχεν έμβει κειο το βαπόρι μες στο λιμάνι με όκια τεφρά, όπως το τύλιξε στ' αχνά μετάξια της σιγά η ρέμβη ως το ρυμούλκησε μειλίχιο η νύστα μου εκεί αλαφρά. Ήρθε και στάθηκε μπερδικλωμένο σ' αχνή τολύπη κ' ήταν σαν κάτι, κάτι ανείπωτο νάχε να πει, κι ύστερα, παίρνοντας, σκυφτή επιβάτισσά του τη λύπη ως ήρθε θάφευγε, με κυβερνήτη του τη σιωπή. Κι η νύχτα έφτασε. Αχ, το βαπόρι μες στην ασβόλη, τι τρέλα θάκανε ανεπανόρθωτη και μαγική; Μη θα κεραύνωνε με μια του λέξη την έρμη πόλη μη θα ξεμπάρκαρε τη φρίκη αμίλητη οτο μώλο εκεί; Ή μη—βαρκάκια του—μ' άσπρες κορδέλες σταυροδεμένα φέρετρα θάστελνε όξω—σαν κύματα και σαν αφροί— όπου θα κείτονταν της γης τα νήπια μαχαιρωμένα ή όπου όλοι όσοι αγαπήθηκαν, θάσαν vεκροί; . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Τίποτα, τίποτα... Μα πώς έτσ' ήταν, πώς μου εφάνη αυτό το πλοίο; Στάθηκε αμίλητο μ' όψη φριχτή, κι έφυγε, ως τόφερε η Κυρά μου η τρέλα μες στο λιμάνι, αυτή που παίρνοντας με από το χέρι με περπατεί... Εαυτούληδες (από τη συλλογή Εαυτούληδες 1950) Ως ωραία ήταν μου απόψε η λύπη, ήρθαν όλα σιωπηλά χωρίς πάθη και με ήβραν —χωρίς κανέν' να μου λείπει— τα λάθη. Κι ως τα γνώρισα όλα-μου γύρω — μπραμ-πάφες όλα κράταγαν, τρουμπέτες και βιόλες —ΕΑΥΤΟΥΛΗΔΕΣ που με βλέπαν, oι γκάφες- μου όλες. A!... τι θίασος λίγον τι από αλήτες μουζικάντες μεθυσμένους και φάλτσους, έτσι ως έμοιαζαν — με πρισμένες τις μύτες— παλιάτσους. Και τι έμπνευση να μου δώσουν τη βέργα μπρος σε τρίποδα με κάντα μυστήρια, όπου γράφονταν τ' αποτυχημένα-μου έργα —εμβατήρια! Α... τι έμπνευση!... Μαιτρ του φάλτσου 'γώ πάντα, με τη βέργα-μου τώρα ψηλά —λέω— με τρόμους νά, με δαύτη-μου να παρελάσω τη μπάντα στούς δρόμους. Kι ως πισώκωλα θα παγαίνω πατώντας, μες σε κόρνα θα τα βροντούν και σαντούρια οι παλιάτσοί-μου — στον αέρα πηδώντας — τα θούρια... https://www.youtube.com/watch?v=O6GmgtFREs4 ΠΗΓΗ http://www.mikrosapoplous.gr/

1 Οκτωβρίου | Παγκόσμια Ημέρα Χορτοφαγίας

Αρθρογράφος: Tereza Litsa
Οκτωβρίου 1, 2012

  Κάνε εκπομπή τώρα!

Η 1η Οκτωβρίου είναι γνωστή ως η Παγκόσμια Ημέρα Χορτοφαγίας και μάλιστα έχει καθιερωθεί εδώ και πολλά χρόνια, δηλαδή από το 1977.

Πρόκειται για τη γιορτή όσων έχουν απαρνηθεί το κρέας ζώων, αλλά και τα υποπροϊόντα του, ενώ κάποιοι δεν τρώνε ούτε γαλακτοκομικά, αυγά, θαλασσινά ή μέλι. Το ποσοστό των χορτοφάγων φαίνεται να αυξάνεται, αφού πολλοί συνειδητοποιούν τους κινδύνους που κρύβει η συχνή κατανάλωση κόκκινου κρέατος, μεταξύ αυτών οι καρδιοαγγειακές παθήσεις, η αύξηση της χοληστερόλης και η μείωση του προσδόκιμου ζωής. Φυσικά, αρκεί να είσαι ενημερωμένος για το πώς να ακολουθήσεις σωστά τη χορτοφαγική διατροφή και να μη στερήσεις από κάτι τον οργανισμό σου.

Read more: http://www.neolaia.gr/2012/10/01/1-oktwvriou-pagkosmia-imera-xortofagias/#ixzz289ILRae7

Παγκόσμια Ημέρα Κατοικίας 1/10

πηγή http://www.zougla.gr/kosmos/article/pagosmia-imera-katikias

Παγκόσμια Ημέρα Κατοικίας

Η Παγκόσμια Ημέρα Κατοικίας καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του ΟΗΕ, για να υπενθυμίσει στη διεθνή κοινότητα ότι η διαβίωση σε μία αξιοπρεπή κατοικία είναι δικαίωμα όλων. Εορτάζεται την πρώτη Δευτέρα κάθε Οκτωβρίου.

Δεδομένα

• Η αστική συγκέντρωση παρέχει κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντολογικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τη διασπορά.
• Οι πόλεις μπορούν να ανταπεξέλθουν καλύτερα στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο.
• Οι πόλεις παρέχουν καλύτερες συνθήκες υγείας.
• Η αστικοποίηση μπορεί να εμποδίσει μορφές περιβαλλοντικής υποβάθμισης.
• Η αστικοποίηση βοηθά στην αύξηση των δεικτών γονιμότητας, παρέχοντας καλύτερες υπηρεσίας υγείας στις γυναίκες. Επιμέλεια:Μίτση Σκέντζου

Σήμερα...

Ο Ρωμανός και η Παρθένος, μικρογραφία από το Μηνολόγιο του Βασιλείου Β΄.   Ρωμανός ο Μελωδός http://el.wikipedia.org/

Ο Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός     

Το όραμα του Ρωμανού του Μελωδού (Codex Vaticanus graecus 1613)

Ο Άγιος Ρωμανός, γνωστός και ως Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός είναι από τους γνωστότερους ελληνικούς υμνογράφους , αποκαλούμενος και ως "Πίνδαρος

της Ρυθμικής Ποίησης». Άκμασε κατά τη διάρκεια του έκτου αιώνα, που θεωρείται ότι είναι η "Χρυσή Εποχή" της βυζαντινής υμνογραφίας. Ο Ρωμανός ο Μελωδός θεωρείται κορυφαίος ποιητής και υμνογράφος της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Γεννήθηκε στην Έμεσα της Συρίας πιθανώς τον 6ο αιώνα και σύμφωνα με ανώνυμο ύμνο ήταν εβραϊκής καταγωγής. Στη Βηρυτό έκανε τις σπουδές του και στα χρόνια τής βασιλείας του Αναστασίου του Α' ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και υπηρέτησε στο ναό της Αγίας Σοφίας. Μετά την παταγώδη αποτυχία του σαν ψάλτης στον εσπερινό των Χριστουγέννων αποσύρθηκε στη μονή τής Θεοτόκου των Κύρου.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Εκεί, σύμφωνα με το Μηνολόγιο του Βασιλείου η Θεοτόκος του έδωσε το χάρισμα της σύνθεσης ύμνων. Τότε έγραψε το κοντάκιο των Χριστουγέννων με το γνωστό προοίμιο: «Ἡ Παρθένος σήμερον / τὸν ὑπερούσιον τίκτει / καὶ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον / τῷ ἀπροσίτω προσάγει...».^{[εκκρεμεί παραπομπή]}

Σύμφωνα με το συναξαριστή ο Ρωμανός έγραψε χίλιες περίπου συνθέσεις από τις όποιες διασώθηκε μόνο το ένα δέκατο.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Πολυποίκιλα τα θέματά του. Ύμνησε όλους σχεδόν τους Αγίους και τις εορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας.^{[εκκρεμεί παραπομπή]} Ανεξάντλητος στις συλλήψεις και στον πλούτο ιδεών, γνωρίζοντας τον τρόπο να προσδίνει πρωτοτυπία ακόμη και στα πιο κοινά θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς θέματα. Τα πρόσωπα των Αγίων αλλά και της Παναγίας και του Χριστού παρουσιάζονται απόλυτα ζωντανά χωρίς τίποτα το νεκρικό ή απόκοσμο.

Η ποίηση του Ρωμανού του Μελωδού εκφράζει την ίδια την εποχή του, τους πόθους και τις ελπίδες εκείνων των ανθρώπων. Γι΄ αυτό και το έργο του δεν εξετάζεται μόνο από θρησκευτικής άποψης ή λογοτεχνικής αλλά και ιστορικής και λαογραφικής. Η γλώσσα του απλή, χωρίς στόμφους και όπου παρουσιάζεται ρητορική μακρολογία επειδή έτσι επιβαλλόταν από την ανάγκη των τότε λειτουργικών πλαισίων, αυτή γίνεται χωρίς να κουράζει. Γενικά οι φράσεις του περιέχουν μια πλαστικότητα, μεστή νοημάτων κατά μια άψογη τεχνική όπως παραδέχονται ειδικοί.

Ο Ρωμανός δε δίνει μέσα από το έργο του σαφείς πληροφορίες για τη ζωή του, για αυτό κατά καιρούς υποστηρίχτηκαν διάφορες απόψεις ότι ήταν πρεσβύτερος, εκκλησιέκδικος, κήρυκας. Το βεβαιότερο είναι ότι χειροτονήθηκε Διάκονος. Πέθανε γύρω στο 560 μ.Χ. Για τη μεγάλη του προσφορά στη χριστιανική υμνογραφία ονομάστηκε Πίνδαρος τής εκκλησιαστικής ποίησης. Ή Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη του την 1η Οκτωβρίου.

Ο Ρωμανός χρησιμοποίησε το ποιητικό εκείνο είδος πού λέγεται εκκλησιαστικός Ύμνος και του χάρισε την τελειότερη μορφή. Ο Ύμνος αποτελείται από το Κοντάκιον (προσόμοιον ή κουκούλιον), τους Οίκους και το Εφύμνιον και στηρίζεται πάνω στο νόμο της Ισοσυλλαβίας και ομοτονίας. Μαζί με το ποιητικό κείμενο συνέθετε ο ίδιος και τη μουσική ή έδενε το νέο ποίημα πάνω σε παλιότερη μουσική σύνθεση. Θεματικά τα έργα του αναφέρονται περισσότερο σε γεγονότα της ζωής του Χριστού και σε ιερά πρόσωπα της Γραφής, όπως και σε βίους άγιων.

Το είδος αυτό της ποίησης κυριαρχεί και σήμερα στην εκκλησιαστική ποίηση.

1η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων

http://www.pontos-news.gr/article/184877/imera-toy-pappoy-kai-tis-giagias-1i-oktovrioy-pagkosmia-imera-ton-ilikiomenon

Ημέρα του Παππού και της Γιαγιάς: 1η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων

• 
  (Φωτ.: pixabay.com / StockSnap)

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων γιορτάζεται κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου. Υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ το 1990 για να αποτίσει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους ηλικιωμένους, αλλά και να επισημάνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Η Google, λοιπόν, αφιερώνει το σημερινό Doodle στην «Ημέρα του Παππού και της Γιαγιάς»!

Με αφορμή τη σημερινή ημέρα, η Ελληνική Γεροντολογική και Γηριατρική Εταιρεία αναφέρει ότι τα στατιστικά στοιχεία και οι προοπτικές μελέτες για την εξέλιξη του πληθυσμού της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης είναι δυσοίωνα και αρκετά ανησυχητικά. Τα συστηματικά χαμηλά ποσοστά γεννήσεων και το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής μετασχηματίζουν τη σύνθεση της ηλικιακής πυραμίδας στην ΕΕ-28. Η σημαντικότερη αλλαγή θα είναι ίσως η μεγάλη μετάβαση προς έναν κατά πολύ γηραιότερο πληθυσμό, κάτι που είναι ήδη εμφανές σε αρκετά κράτη μέλη της ΕΕ.
Η υπογεννητικότητα είναι χρόνιο πρόβλημα για την πατρίδα μας. Ο μέσος όρος ολικής γονιμότητας, δηλαδή παιδιών ανά ζεύγος, είναι 1,26, σταθερός τα τελευταία χρόνια, όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 1,49. Επισημαίνεται ότι για να διατηρηθεί σταθερός ο πληθυσμός πρέπει ο δείκτης γονιμότητας να είναι πάνω από 2,1.

Η Ελλάδα και η Ιταλία καταγράφουν τον τρίτο χαμηλότερο δείκτη γεννήσεων (9‰) στην ΕΕ, μετά τη Γερμανία (8,4‰) και την Πορτογαλία (8,5‰). Σαν αποτέλεσμα της υπογεννητικότητας και της γήρανσης του πληθυσμού αλλά και του αρνητικού ισοζυγίου μετανάστευσης, υπολογίζεται ότι θα έχουμε μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας από τα 11 εκατομμύρια το 2013 στα 8,3 έως 10 εκατομμύρια το 2050.

Η ελάττωση του πληθυσμού θα κυμανθεί από 800 χιλιάδες μέχρι 2,5 εκατομμύρια άτομα.

Ο πληθυσμός της ΕΕ την 1η Ιανουαρίου 2016 εκτιμήθηκε σε 510,3 εκατ. Οι νέοι (0 έως 14 ετών) αντιστοιχούσαν στο 15,6% του πληθυσμού της ΕΕ, ενώ τα πρόσωπα που θεωρούνται ότι είναι σε ηλικία εργασίας (15 έως 64 ετών) αντιστοιχούσαν στο 65,3% του πληθυσμού. Οι ηλικιωμένοι (65 ετών και άνω) αποτελούσαν το 19,2% (αύξηση 0,3% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος και αύξηση 2,4% σε σύγκριση με 10 χρόνια πριν).
Σύμφωνα με τις καταγραφές της EuroStat, η Ιταλία (22,0%), η Ελλάδα (21,3%) και η Γερμανία (21,1%) είχαν τα υψηλότερα ποσοστά ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών, ενώ η Ιρλανδία είχε το χαμηλότερο ποσοστό (13,2%). Επιπλέον, μεταξύ του 2006 και του 2016 η διάμεση ηλικία αυξήθηκε σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, σημειώνοντας αύξηση κατά 4 ή περισσότερα έτη στην Πορτογαλία, την Ελλάδα, τη Λιθουανία, τη Ρουμανία και την Ισπανία.
Με βάση τις εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών για την προοπτική εξέλιξης του παγκόσμιου πληθυσμού από το 2010 μέχρι το 2050, προβλέπεται αύξηση 188% για τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών, 351% για τα άτομα ηλικίας άνω των 85 ετών και 1004% για τα άτομα που ξεπερνούν τα 100 χρόνια. Αυτές οι εντυπωσιακές αυξήσεις των ατόμων της τρίτης ηλικίας βρίσκονται σε αντιδιαστολή με μία αύξηση μόλις 22% του γενικού πληθυσμού ηλικίας από 0-64 ετών για το ίδιο χρονικό διάστημα.
Στις προβολές EUROPOP 2015, ο πληθυσμός της ΕΕ αναμένεται να κορυφωθεί στα 528,6 εκατ. περίπου το 2050 και στη συνέχεια να μειωθεί σταδιακά σε 518,8 εκατομμύρια έως το 2080!
Μια άλλη πτυχή της δημογραφικής γήρανσης είναι η σταδιακή γήρανση του ίδιου του πληθυσμού των ηλικιωμένων, καθώς η σχετική σημασία των πολύ ηλικιωμένων αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό απ’ ό,τι οποιαδήποτε άλλη ηλικιακή κατηγορία του πληθυσμού της ΕΕ. Το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 80 ετών και άνω στον πληθυσμό της ΕΕ-28 προβλέπεται να υπερδιπλασιαστεί μεταξύ του 2016 και του 2080, από 5,4% σε 12,7%.

Η Ελλάδα κατατάσσεται στις πρώτες θέσεις μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε γηράσκοντα πληθυσμό (ποσοστό αύξησης 21,4%) έναντι μέσου όρου της ΕΕ 17,2%.

Τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών αντιπροσωπεύουν σήμερα στη χώρα μας ποσοστό πάνω από το 21,3% του πληθυσμού και σύμφωνα με τις προβλέψεις το 2030 θα είναι περίπου το 30% του πληθυσμού ενώ το 2050 θα πλησιάσουν το 1/3 του πληθυσμού!

• Πηγή: Ελληνική Γεροντολογική και Γηριατρική Εταιρεία / Ιωάννης Γ. Καραϊτιανός, αμ. επικ. καθηγητής Χειρουργικής Πανεπιστημίου Αθηνών.

Τα μοναδικά Μάταλα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Τάσος Παντελής.

3 Ιουνίου στις 9:37 μ.μ. ·

Ο Τάσος Παντελής κοινοποίησε ένα σύνδεσμο στην ομάδα ✨ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΡΗΤΙΚΟΣ✨.

3 Ιουνίου στις 2:54 μ.μ. · 

Εναέρια βόλτα με drone πάνω από τα Μάταλα! ΒΙΝΤΕΟ - Daynight

Όσοι ταξιδιώτες αφιερώνουν αρκετές ημέρες διακοπών στην Κρήτη, συνήθως επισκέπτονται και το μικρό παραθαλάσσιο χωριό...

daynight.gr

https://www.daynight.gr/anaemia-volta-me-drone-pano-apo-ta-matala/

Όσοι ταξιδιώτες αφιερώνουν αρκετές ημέρες διακοπών στην Κρήτη, συνήθως επισκέπτονται και το μικρό παραθαλάσσιο χωριό στο νοτιοδυτικό άκρο του νομού Ηρακλείου, το οποίο έγινε διάσημο σε ολόκληρο τον κόσμο τις δεκαετίες του 1960 και 1970… Τα μοναδικά Μάταλα, όπου ο «χρόνος σταματά» και το τοπίο σε κερδίζει από την πρώτη στιγμή!
     
Ίσως η ρομαντική γοητεία εκείνης της περιόδου να έχει πια χαθεί, ωστόσο η ομορφιά της περιοχής και οι απολαύσεις που προσφέρει παραμένουν ζωντανές για όλους όσους «κατηφορίσουν» 71 χλμ νότια του Ηρακλείου! Η βαθιά καταγάλανη θάλασσα, οι ξακουστές σπηλιές στην άκρη της αμμουδιάς και τα ήρεμα δρομάκια εντός του χωριού, είναι κομμάτια μιας «απόδρασης» που χιλιάδες έχουν ζήσει και αγαπήσει μέχρι σήμερα…
Όλα τα παραπάνω καταγράφονται εξαιρετικά σε ένα drone βίντεο που μπορείτε να απολαύσετε παρακάτω πατώντας PLAY:

Όσοι βέβαια δεν έχετε επισκεφτεί τα Μάταλα και την ευρύτερη περιοχή στη νότια Κρήτη, πρέπει να δείτε αυτό και ακόμη μερικά βίντεο ώστε να αντιληφθείτε τι χάνετε μέχρι σήμερα και που «πρέπει» να περάσετε κάποιες από τις μελλοντικές σας καλοκαιρινές διακοπές!

Η εσωτερική σημασία της λέξης Γενέθλια

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

26 Μαΐου στις 11:19 μ.μ. ·

Η εσωτερική σημασία της λέξης Γενέθλια. Η μαγεία της Ελληνικής γλώσσας

Η πανίερη ελληνική γλώσσα μας αποκαλύπτει με την υψίστης θεολογικής-εσωτερικής σημασίας λέξη Γενέθλια

elhalflashbacks.blogspot.com

https://elhalflashbacks.blogspot.com/2017/05/i-esoteriki-simasia-tis-leksis-genethelia-i-mageia-tis-ellinikis-glossas.html

Η εσωτερική σημασία της λέξης Γενέθλια. Η μαγεία της Ελληνικής γλώσσας

Η πανίερη ελληνική γλώσσα μας αποκαλύπτει με την υψίστης θεολογικής-εσωτερικής σημασίας λέξη Γενέθλια τα εξής:
Γενέθλια : Γένεσις δηλαδή η αρχή η εκκίνηση το ξεκίνημα του Άθλου. Και γι αυτό το λόγο γράφεται με ένα ν. Δεν ετυμολογείται η λέξη Γενέθλια από την λέξη Γέννηση που γράφεται με δύο ν που όπως γνωρίζουμε νοηματοδοτεί την πράξη της γεννήσεως
Άρα η θεολογική σημαντική των Γενεθλίων εννοιοδοτεί την πραγματική εσωτερική λειτουργία που ενεργοπoιείται κατά την εκάστοτε γέννηση μας, το ότι δηλαδή, η ψυχική μας εξέλιξη απαιτεί να επιτελέσουμε σε κάθε ενσάρκωση μας με επιτυχία τους αντίστοιχους πνευματικούς άθλους για την τελική μας αναγωγή.

Και ποιοι είναι αυτοί οι άθλοι;

Είναι όλα αυτά τα ηρωικά επιτεύγματα των πανανθρώπινων ελληνικών ηρωικών προτύπων που η πάνσεπτη ελληνική μυθολογία μας παρέδωσε και που οι Έλληνες ακόμα και σήμερα οφείλουν να έχουν ως πνευματικά πρότυπα

Του Ηρακλή του Οδυσσέα του Θησέα του Ιάσονα και απειροπληθών άλλων Ηρώων της μυθολογίας μας. Όμως, κατά την μελέτη των άθλων αυτών φυσικά και χρειάζεται να αποπειραθούμε των αποσυμβολισμών τους και να μην τους αναγιγνώσκουμε ως απλές ευφάνταστες ιστορίες. Ευτυχώς όμως η επισταμένη μελέτη της Ελληνικής Θεολογίας δύναται να μας αποδώσει όλους τους εσωτερικούς συμβολισμούς τους και η προσπάθεια αυτή είναι και ένας από τους βασικότερους πυλώνες δημιουργίας του συγκεκριμένου ιστοχώρου.
Είθε να καταστούμε, κατά τους γήινους κύκλους μας, Ήρωες-Έρωες και με ερωτική ορμή σθένος και αυτοσυνείδηση να ξεκινήσουμε την επιτέλεση των άθλων μας.
Είθε να φανούμε αντάξιοι και να αντεπεξέλθουμε των δεινών μόχθων που αυτοί οι άθλοι απαιτούν
Είθε να περατωθούν οι εξελικτικοί μας ηρωικοί αγώνες από επιτυχία για να μπορέσουμε να αναγωγήσουμε την ψυχή μας.
ἥρωες δὲ ὡς ἔρωές τινες ὄντες καὶ ἤρωες οἷον ἐρωτικοὶ καὶ διαλεκτικοὶ ἐρασταὶ τοῦ θεοῦ
(Βλ Ιεροκλής «Υπόμνημα εις τα Πυθαγορικά Χρύσα Έπη» 3.6.3)
Ο γνήσιος εραστής της θεωρίας(γνώσεως) δεν απομακρύνεται από τον πόνο(κόπο), αλλά όσο δυσκολότερη είναι η αντιλήψις (της θεωρίας-γνώσεως) τόσο πιο πρόθυμα την κυνηγά χωρίς να δειλιάζει μπροστά στους άθλους.
(Πρόκλος «Εις Παρμενίδην» 681.21)

Παρμενίδης Ιω. Μπουσίου
Πολιτισμολόγος-Μελετητής Ελληνικής Θεολογίας


Πηγή