Λουί Αραγκόν (Louis Aragon, Παρίσι, 3 Οκτωβρίου 1897 - Παρίσι, 24 Δεκεμβρίου 1982)

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

4 ώρες ·

Homo universalis

Χθες στις 11:00 π.μ. ·

Ο Λουί Αραγκόν (Louis Aragon, Παρίσι, 3 Οκτωβρίου 1897 - Παρίσι, 24 Δεκεμβρίου 1982) ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογραφος και δημοσιογράφος και για πολλά χρόνια μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Πήρε μέρος στο κίνημα του ντανταϊσμού ενώ αργότερα αποτέλεσε μαζί με τον Αντρέ Μπρετόν πρωτεργάτη του υπερρεαλισμού. Διετέλεσε εκδότης και τακτικός συνεργάτης των υπερρεαλιστικών περιοδικών Litterature και La Revolution Surrealiste.

homouniversalisgr.blogspot.com

https://homouniversalisgr.blogspot.com/2018/10/3-1897-24-1982.html

Λουί Αραγκόν ( 3 Οκτωβρίου 1897 - 24 Δεκεμβρίου 1982)

Αποθήκευση

Ο Λουί Αραγκόν (Louis Aragon, Παρίσι, 3 Οκτωβρίου 1897 - Παρίσι, 24 Δεκεμβρίου 1982) ήταν Γάλλος ποιητής, μυθιστοριογραφος και δημοσιογράφος και για πολλά χρόνια μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Πήρε μέρος στο κίνημα του ντανταϊσμού ενώ αργότερα αποτέλεσε μαζί με τον Αντρέ Μπρετόν πρωτεργάτη του υπερρεαλισμού. Διετέλεσε εκδότης και τακτικός συνεργάτης των υπερρεαλιστικών περιοδικών Litterature και La Revolution Surrealiste.

Έργα

Εκδόσεις έργων του Αραγκόν στα ελληνικά

Μυθιστορήματα

Anicet ou le Panorama (Ανισέ ή το πανόραμα), 1921

Les Aventures de Télémaque (Οι Περιπέτειες του Τηλέμαχου), 1922

Le Paysan de Paris (Ο Παριζιάνος χωρικός), 1926

Les Cloches de Bâle (Οι καμπάνες της Βασιλείας), 1934 ― ελλην.μετάφρ. Γ.Παπακυριάκης, "ΟΔΥΣΣΕΑΣ"

Les Beaux Quartiers (Οι καλές συνοικίες), 1936 ― ελλην.μετάφρ. Μαν.Κορνήλιος, "ΟΔΥΣΣΕΑΣ"

Les Communistes (Οι Κομμουνιστές) (6 τόμοι), 1949-1951 & 1966-1967

Blanche ou l'oubli (Μπλάνς ή η Λησμονιά), 1967

Ποίηση

Les Yeux d'Elsa (Τα μάτια της Έλσας), 1942 ― ελλην.μετάφρ. Αλέξ. Μπάρας, "ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ"

Δοκίμια

Περί του ύφους, 1928

https://el.wikipedia.org/

André Breton et Louis Aragon

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

Ύπνος βαρύς σαν μόλυβδος

στον Philippe Soupault

Ο αγουροξυπνημένος κοιμώμενος ατενίζει τη ζωή με μάτια μικρού παιδιού
Κοιμώμενε πιο σύννεφο σκιάζει το γαλάζιο του μετώπου σου
Ο άνθρωπος κουνάει ένα κεφάλι πιο βαρύ κι από την καταιγίδα
Θα ήθελε να παίξει στις τέσσερις γωνιές μα δεν μπορεί Είν’ ολομόναχος
Η σφαίρα του ήλιου ματαίως του δίνεται
Ματαίως τα γείσα των γεφυρών
Ματαίως
Ο Ερρίκος ο Δ΄ τον προσκαλεί σ’ ένα παιχνίδι κυνηγητό
Ο κόσμος κυλά κατ’ απ’ τα πόδια του και δίπλα του οι περαστικοί έχουν πάντα το ίδιο πρόσωπο
Οι πιο βιαστικοί μοιάζουν πιο νέοι κι οι πιο ηλικιωμένοι βαριούνται τη ζωή τους(2)
Βλέποντας την δεν θα πιστεύαμε πως η πόλη δεν είναι από χαρτόνι ούτε πως τα βράδυα
Ψεύτικη σαν τις κόρες των ματιών των γυναικών και των επιστήθιων φίλων
Τι κινδύνους διατρέχω Ακίνητος στο παραπέτο του σύμπαντος
Αν ήταν να χαθώ σ’ αυτή τη δαγεροτυπία η όψη των σπιτιών στις οχτώ η ώρα θερινή
Ο ίλιγγος η διακόσμηση γίνονται το πρόσωπο της ζωής
Το πρόσωπο της κόρης εκείνης που τόσο αγάπησα
Για τις παλάμες της τα μάτια της και την ηλιθιότητα της
Πόσο ψευδόσουν υπέροχα τοπίο του έρωτα
Κι εκείνη η μικρή σπηλιά στο κούφωμα των ώμων σου
Και τ’ ανατριχιάσματα που κυλούσαν σαν τις σταγόνες στο πρόσωπο μου
Οργή οργή μα τραγουδούσες με χαμηλή φωνή σαν να ‘σουν η πιο αθώα στη γη
Και δεν έβρισκες παρά σύμφωνα κουφά
Ήχοι τραβηγμένοι από το αίμα για να ονοματίσουν τα χείλη τα χάδια
Ό,τι χόρευε ανάμεσα σε δυο σώματα η φλόγα της επιθυμίας κερί
Το βούισμα των μυγών στα φρούτα είμαι εγώ
Κι όταν αφηνόμουν ελεύθερος άφηνες με νόημα το μπράτσο σου να κρέμεται ώριμο
Μπορεί δίχως κόπο να νυστάζει
Δεν είναι νεκρό Κινείται σ’ έναν κόσμο πιο ελαστικό
Μη μου μιλάτε για το φως του ήλιου
Προσμένω την κόρη της ανάμνησης να ξαναγεννηθεί
Τρύπα φρικτή στη μνήμη
Μια λίμνη που μπορεί κανείς να δει ανθρώπους να πνίγονται να καταβυθίζονται να κρατούν από την ασφυξία το λαιμό τους αλλά να μην μπορούν να πιουν ούτε μια γουλιά νερό
Καμία μεταμέλεια δεν δύναται να σε ξυπνήσει
Κι αισθάνεσαι το κρεβάτι κάτω από τους νεφρούς σου
Ίσαμε και το έσχατο τούτο στήριγμα να κατακρημνιστεί και να κατρακυλήσεις στο κενό
Σε μια χώρα του ονείρου υπόγεια
Ξαναπέφτω λοιπόν κι εγώ στα παιδικά μου χρόνια
Τα βιβλία είναι ακόμα πορφυρά και επίχρυσα
Δεν υπάρχει παρά μονάχα μία γραμμή για το μέλλον
Εκεί ανάμεσα στ’ αναρριχητικά φυτά δασών οικείων
Ανάβαμε φωτιές με σπασμένα κλαδιά ξερά κι η πυξίδα έδειχνε ακόμα το Βορρά
Αρκεί οι βαστάζοι να μην εξεγείρονταν
Αρκεί οι κοιμώμενοι να μην ξυπνούσαν
Σώμα μου σε φωνάζω μ’ ένα όνομα που τα χείλη έχουνε λησμονήσει από την πρώτη μέρα της δημιουργίας
Το σώμα μου το σώμα μου είν’ ένας κόκκινος χορός είν’ ένα μαυσωλείο μια πιστολιά στα περιστέρια πίδακας πυρετός
Ποτέ ξανά δεν θα τραβήξω τον νέον αυτόν από την αγκαλιά του δάσους.
Από τη συλλογή "Η αέναη κίνηση(1)"
(1925)
Μετάφραση Ζ. Δ. Αϊναλής

https://www.vakxikon.gr/

Οι ποιητές

(Αποσπάσματα)

Λόγια σε πρώτο πρόσωπο

Δεν υπάρχει σπιθαμή

από τη σάρκα μου

ή την ψυχή μου

πού να μη φέρνει

το σημάδι μιας ουλής

τη θύμηση μιας πληγής˙

Η θάλασσα στα μάκρη της

έκανε δίχως οίκτο την καρδιά μου

ένα καρούλι.

Τρίζει μέσα μου αυτή η καρδιά

σαν πόρτα.

Το σώμα μου θυμάται στο πετσί του

όλες τις πληγές των χρόνων.

Κρατώ ό,τι πρέπει ατόφιο

ίσαμε να χαθώ

και με το να κρατάς σφιχτά τον κόσμο

δεν είσαι παρά μια πληγή

το ξεθωριασμένο παλιόδερμα

ενός βρωμοταμπούρλου.

Για να θριαμβεύσω πάνω στη δοκιμασία

βουτηγμένος ζωντανός σε καυτό λάδι

δεν μού χρειάστηκε να περιμένω

τα χρόνια του Διοκλητιανού.

Ρίχτηκα με φυσικότητα στα θηρία,

είναι ένα πανάρχαιο παιχνίδι,

κάτω απʼ τα νύχια τους

άνθρωποι πού τραγουδάνε.

Είμαι ο γέροντας της Πάτμου

την επαύριο των διωγμών

ο πού κουρνιάζει στο βάθος σπηλιάς

έχοντας ο ουρανός μια σχισμή

σαν γυναικείο αιδοίο

και η μέρα του ξεπροβάλει

από τούτη την χοάνη

ο αγέρας από δώ

φυσάει το πάθος του.

Για να ʼρθω δώ

πού βρίσκομαι

τα πόδια γδέρνονται

στις πέτρες του αναχώματος.

Αυτοί πούʼ ναι απέξω

δεν το αποκοτούν

έχουν αλλιώτικες έγνοιες

πάνε κάθε της νύχτας

να σηκώσουν τα δίχτυα τους

βλέπω να γλιστρούν από δω,

μακριά στα νερά

οι βάρκες και οι πυρσοί τους.

Είναι λοιπόν πρωί-πρωί

στις αμμουδιές

πού χτυπούν τα πουλιά

πού ακούω να πέφτουν

χτυπημένα τα φτερά

με το άγγιγμα του βέλους.

Άλλοι πού δε ζουν

με το κυνήγι ή το ψάρεμα

υφαίνουν μαλλί

και πλέκουν καλάμια.

Αθώο αρχιπέλαγος

πώς να ζήσεις και να πεθάνεις

στην ευκρίνεια των σημάτων.

Τοπίο στην λεπτομέρεια

κάτω από τις καρτερικές οπλές

περαστικών κοπαδιών

όπου τίποτα δεν μπορεί να περιμένει

παρά την ώχρα του ουρανού

και την αγρανάπαυση

ενός πελώριου ροδώνα

στα δυτικά.

Από το ανέκδοτο στην Ελλάδα ποιητικό έργο του Λουί Αραγκόν, διάλεξα να μεταφράσω αποσπάσματα από τους «Ποιητές» (Les poètes, 1960) όπως βρίσκεται στην ανθολόγηση με τίτλο ARAGON του Ζορζ Σαντούλ για την σειρά Poètes dʼ aujourdʼ hui των εκδόσεων Seghers (Paris, 1967).Στάθης Λειβαδάς

Πάτρα, Σεπτέμβρης 2014

μτφρ:Στάθης Λειβαδάς

http://www.poiein.gr/

ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ

Στου δάσους μέσα τα θαμνάκια χθόνιες
Πετάξαν υποψίες και υπόνοιες
Των αστεριών οι στίχοι στο σκοτάδι
Πιαστήκαν απ' το πάνστιλπνο μαγνάδι
Της μοσχοβολισμένης γύρω νύχτας
Στιχάκια ίδια
Πουλιά που κάθονται στα κεραμίδια

ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ

Η φωνή η στεντόρεια των ρευμάτων
Γλυκά με νανουρίζει με κοιμίζει
Τοπίο ονείρου η εξοχή
Να ζεις χωρίς ανακωχή
Και να ξυπνάς αυτό που μου θυμίζει
Λόγια των γονιών μου των φευγάτων
μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

https://diastixo.gr/

Louis Aragon - Elsa Triolet

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΛΣΑΣ
Τόσο βαθιά τα μάτια σου πόσκυψα να πιω πάνω
Κι είδα τους όλους ήλιους σ’ αυτά ν’ αντιφεγγούν
Και τους απελπισμένους να πέφτουν να πνιγούν
Τόσο βαθιά τα μάτια σου που εκεί τη μνήμη χάνω

Κάτω από σύννεφο πουλιών μουντός ωκεανός
Και φέξιμο ύστερα ουρανών στα μάτια σου ανεφέλων
Το θέρος κόβει σύννεφα στις ρόμπες των αγγέλων
Πάνω απ’ τα στάχυα ο ουρανός τόσο είναι γαλανός

Πασχίζει η αύρα του γλαυκού τα νέφη ν’ αλαφιάσει
Τα μάτια σου πιο διάφανα στο δάκρυ τους υγρά
Που κι ο ουρανός ο απόβροχος ζηλιάρης τα τηρά
Γαλάζιο τόσο το γυαλί στο μέρος πόχει σπάσει

Μάνα των εφτά βάσανων σελαγισμέ μου υγρέ
Εφτά ρομφαίες πέρασαν το πρίσμα των χρωμάτων
Οι ωραίες μέρες έχουνε πικρό το χάραμά των
Η μελανόστικτη ίριδα στα μαύρα είναι πιο μπλε

Τα πονεμένα μάτια σου ρήγμα διπλό ανοιγμένο
Απ’ όπου μεταγίνεται το θαύμα σαν μεμιάς
Οι Μάγοι οι τρεις αντίκρισαν με χτύπο της καρδιάς
Το φόρεμα της Παναγιάς στη φάτνη κρεμασμένο

Λόγια στου Μάη τη μουσική και στον πολύ καημό
Θα ’φτανε κι ένα μοναχό στόμα να δώσει πλέρια
Μονάχα ένα άπειρο στενό και θα ’πρεπαν στ’ αστέρια
Τα μάτια σου με των Διδύμων τον αστερισμό

Ούτε παιδί που εκστατικό θαυμάζει ωραίες εικόνες
Δε στήνει μάτια σαν κι εσέ μεγάλα φωτερά
Δεν ξέρω αν λες και ψέματα σα γίνονται γλαρά
Άγριες θαρρείς απ’ τη βροχή κι ανοίγονται ανεμώνες

Να κρύβονται άραγε αστραπές μες στη λεβάντα αυτή
Που εντόμων μέσα της σφοδρός ερωτισμός ανάφτει
Στων διαττόντων πιάστηκα το δίχτυ σαν το ναύτη
Μεσαύγουστο από κύματα πόχει άξαφνα αρπαχτεί

Τράβηξα αυτό το ράδιο από ουρανίτη ουσία
Τα δάχτυλά μου καίγοντας σ’ απρόσιτη φωτιά
Κοντά μου είσαι παράδεισε κι ωστόσο είσαι μακριά
Περού μου είναι τα μάτια σου Γολκόνδη μου κι Ινδία

Κι ήρθε ένα βράδυ που το σύμπαν έγινε κομμάτια
Σε βράχους που τους κόρωσαν οι ναυαγοί μα εγώ
Πάνω απ’ τη θάλασσα έβλεπα ζευγάρι λαμπερό
Τα μάτια της Έλσας τα μάτια της Έλσας τα μάτια
Μετάφραση: Αλέξανδρος Μπάρας
Από το βιβλίο: Χριστόφορος Λιοντάκης, «Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης
Από τον Μπωντλαίρ ως τις μέρες μας», Καστανιώτης 2000

http://ppirinas.blogspot.com/

Elsa Triolet et Louis Aragon , 1945 

Photo Henri Cartier-Bresson

πηγή 

Στην πρωτοπορία της τέχνης και της ζωής

Μικρό αφιέρωμα στον κορυφαίο Γάλλο κομμουνιστή ποιητή και πεζογράφο, με αφορμή τα 20 χρόνια από το θάνατό του

Εφημερίδα Ριζοσπάστης Κυριακή 26 Γενάρη 2003

Από τη σουρεαλιστική «έκρηξη»...

Ο Αραγκόν ήταν πρωτοπόρος, τόσο στην αισθητική, όσο και στην πολιτική του επιλογή. Ο ρόλος του στη διαμόρφωση της γαλλικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα δεν υπολείπεται σε σπουδαιότητα της επιρροής του στα ευρωπαϊκά γράμματα. Οπως και άλλοι, μετέπειτα διάσημοι, καλλιτέχνες και διανοούμενοι της γενιάς του, γνώρισε από κοντά το μακελειό του Α΄ παγκοσμίου πολέμου, υπηρετώντας στο μέτωπο σαν νοσοκόμος, αφού από το 1915 είχε γραφτεί στην ιατρική σχολή του Παρισιού. Το 1917 αρχίζει να γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Η λήξη του πολέμου θα σημάνει και τη λήξη των ψευδαισθήσεων για τους ευρωπαϊκούς λαούς, ενώ η Μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση θα δείξει την προοπτική. Η δυτική προοδευτική ευρωπαϊκή διανόηση, αηδιασμένη από τον πόλεμο θα εκφραστεί μέσα από ριζοσπαστικά καλλιτεχνικά κινήματα, των οποίων η διάρκεια θα είναι σύντομη μεν, καθοριστική ωστόσο ως προς τις επιρροές στη μελλοντική πνευματική παραγωγή. Το «Νταντά» θα είναι το πρώτο από τα κινήματα αυτά που θα συσπειρώσει αυτή τη διανόηση, μεταξύ αυτής και τον Αραγκόν. Το 1920 θα εκδώσει την ντανταϊστική ποιητική συλλογή «Πυροτεχνήματα» που θα είναι και το πνευματικό του «εισιτήριο» στη λογοτεχνία.

Τρεις σπουδαίοι:
Αραγκόν, Ρίτσος, Τσαρούχης
στην υποδοχή του πρώτου 

Ηδη, από το 1919, μαζί με τον Αντρέ Μπρετόν και τον Φιλίπ Σουπό εκδίδουν το μοντερνιστικό περιοδικό «Λογοτεχνία». Η ίδια ομάδα, ακόμη πιο προωθημένη ιδεολογικά και αισθητικά από το «νταντά» - το οποίο είχε ήδη κλείσει τον κύκλο του - θα αποχωρήσει από αυτό το 1922 και μαζί με τον επίσης μεγάλο Γάλλο κομμουνιστή, επίσης, ποιητή, Πολ Ελιάρ, θα πρωτοστατήσει στη δημιουργία του σουρεαλιστικού κινήματος. Ο Αραγκόν αναδεικνύεται μεταξύ των κυριότερων εκφραστών του σουρεαλισμού με έργα όπως η ποιητική συλλογή «Αέναη κίνηση», το μυθιστόρημα «Ο χωρικός του Παρισιού», η συλλογή δοκιμίων «Πραγματεία ύφους» κ.ά. Η φαντασία, η ευρηματικότητα της γραφής, η βιαιότητα της έκφρασης - συστατικά στοιχεία του σουρεαλισμού - βρίσκουν στον Αραγκόν τις καλύτερες στιγμές τους και δημιουργούν τομή στα ευρωπαϊκά γράμματα με βάθος που ούτε καν οι σουρεαλιστές μπορούσαν να προβλέψουν.

Από τη γέννησή του το σουρεαλιστικό κίνημα απέρριψε και πολέμησε με λύσσα, κάθε αστική έκφανση της αντιδραστικής αντίληψης «τέχνη για την τέχνη». Ηταν μοιραίο, οι σουρεαλιστικές συγκεντρώσεις να είναι ταυτόχρονα και ουσιαστικά, πολιτικές. Αλλωστε, πολλοί από τους μετέπειτα σουρεαλιστές είχαν στο παρελθόν έρθει σε επαφή με τους εξόριστους μπολσεβίκους, με επιφανέστερο από αυτούς τον ίδιο τον Λένιν. Πολλοί ντανταϊστές επίσης εντάχθηκαν στο κομμουνιστικό κίνημα και επιφανείς Γερμανοί ντανταϊστές πήραν μέρος στην επανάσταση του '19. Ηταν επόμενο λοιπόν να συνδεθεί ο βασικός πυρήνας των σουρεαλιστών με το κομμουνιστικό κίνημα. Γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα την ομαδική προσχώρηση της «ηγεσίας» του κινήματος (Αραγκόν, Μπρετόν, Ελιάρ, Περέ) στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα το 1927.

... στη ρήξη

Το 1930 ο Αραγκόν θα ταξιδέψει στην ΕΣΣΔ και συγκεκριμένα στο Χάρκοβο, για να συμμετάσχει, εκ μέρους των σουρεαλιστών, στο 2ο Διεθνές Συνέδριο Επαναστατών Συγγραφέων. Δυο χρόνια πριν είχε γνωρίσει τη γυναίκα της ζωής του, την Ελσα Τριολέ. Το ταξίδι αυτό θα είναι καθοριστικό, τόσο για την εμβάθυνσή του στον διαλεκτικό υλισμό, όσο και για τις αισθητικές του αναζητήσεις που θα τον φέρουν σε επαφή με τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Η επιστροφή του θα είναι καθοριστική και για το σουρεαλιστικό κίνημα, αφού θα σημάνει την πρώτη σοβαρή ιδεολογική αντιπαράθεση στους κόλπους του, η οποία θα οδηγηθεί στη γνωστή - και θορυβώδη, όπως ταίριαζε στους σουρεαλιστές - ρήξη του Αραγκόν με τους φίλους του, το 1932. Την επόμενη χρονιά θα διαγραφεί από το ΚΚΓ όλη η σουρεαλιστική ομάδα που εντάχθηκε το 1926, πλην του Αραγκόν, ο οποίος θα παραμείνει μέλος του Κόμματος μέχρι το τέλος της ζωής του. Εδώ βέβαια θα πρέπει να σημειωθεί, ότι από τους διαγραφέντες σουρεαλιστές, πολλοί εξακολούθησαν να έχουν στη συνέχεια επαφή με το προοδευτικό κίνημα, όπως ο Ελιάρ, ο οποίος, θυμίζουμε, συνάντησε τους αντάρτες του ΔΣΕ στα βουνά και «τραγούδησε» τον αγώνα του ελληνικού λαού για ανεξαρτησία και σοσιαλισμό.

Πάντως, ο Αραγκόν δεν είχε στο μυαλό του τη διάλυση του σουρεαλιστικού κινήματος. Το αντίθετο. Επιχείρησε να το εμπλουτίσει με τον μαρξισμό γιατί εκεί έβλεπε την προοπτική αυτού του κινήματος. Σε ένα άρθρο του μάλιστα μετά την επιστροφή του από την ΕΣΣΔ γράφει, μεταξύ άλλων: «Η αναγνώριση του διαλεκτικού υλισμού σαν μοναδικής επαναστατικής φιλοσοφίας, η κατανόηση και η ανεπιφύλακτη αποδοχή αυτού του υλισμού από τους ιδεαλιστές διανοούμενους, όσο συνεπείς κι αν είναι, για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων θεμάτων της επανάστασης - να ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της εξέλιξης των σουρεαλιστών...».

Μια ιστορική συνάντηση

Ο ποιητής θα στρατευτεί και στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, αυτή τη φορά σαν αντιστασιακός. Το 1942 άρχισε να εκδίδει και το παράνομο περιοδικό «Τα γαλλικά γράμματα». Μέσα στην καρδιά του πολέμου θα γράψει πολλά αντιστασιακά έργα, αλλά και το εξάτομο μυθιστόρημα «Οι Κομμουνιστές» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από τη «Σύγχρονη Εποχή»).

Ο Αραγκόν ωστόσο δε θα εγκαταλείψει τον σουρεαλισμό ως αισθητική έκφραση και μάλιστα δε θα τον δει σε αντιπαράθεση με τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό αλλά και την πολιτική στράτευση. Οσο και αν οι σουρεαλιστές, πρώην φίλοι του, τον κατηγόρησαν για τα έργα του μετά το '30, όπως το αφηγηματικό ποίημα «Κόκκινο μέτωπο» και την ποιητική συλλογή «Ζήτω τα Ουράλια», ο Αραγκόν απέφυγε να τους κατηγορήσει και απαντούσε μέσα από το έργο του, αλλά και από τα κριτικά του κείμενα. Πάνω σε αυτό, αλλά και σε άλλα σημαντικά θέματα, ο Αραγκόν μίλησε και μέσα από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη», στη συνέντευξη που παραχώρησε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Αθήνα το 1980.

Η συνάντησή του με την αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ που τον καλωσόρισε (η οποία αποτελούνταν από το μέλος του ΠΓ, Ρούλα Κουκούλου και το μέλος της ΚΕ, Γιώργη Μωραΐτη) ήταν κάθε άλλο παρά εθιμοτυπική και όχι μόνο λόγω των συντροφικών δεσμών. Ο Αραγκόν, όπως και πολλοί άλλοι ξένοι διανοούμενοι, συμπαραστάθηκε ενεργά στους Ελληνες πολιτικούς κρατούμενους στα μαύρα μετεμφυλιακά χρόνια. Γι' αυτό και τα πρώτα λόγια του στην αντιπροσωπεία του Κόμματος εξακολουθούν να συγκινούν: «Νιώθω μεγάλη συγκίνηση γιατί αυτή τη στιγμή είμαι μαζί σας. Οταν επισκέπτομαι τις διάφορες χώρες δέχομαι εθιμοτυπικές επισκέψεις. Η δική σας όμως δεν είναι τέτοια. Ημουν και θα είμαι πάντα στο πλευρό του ΚΚΕ». Και όταν η αντιπροσωπεία της ΚΕ τον ευχαρίστησε γι' αυτή τη συμπαράσταση στους εξόριστους αγωνιστές, ο Αραγκόν απάντησε: «Είστε οι σύντροφοί μου. Αυτό ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω απέναντί σας. Ηταν χρέος τιμής». Μεταξύ των αγωνιστών υπέρ των οποίων πρωτοστάτησε για την απελευθέρωσή τους ο Αραγκόν, ήταν και ο Γιάννης Ρίτσος. «Ο Ρίτσος είναι ο άνθρωπος με τον οποίο συνδεόμουν μέσα από τα ποιήματά του χωρίς ακόμα να τον έχω γνωρίσει προσωπικά, την εποχή που τον καταδίωκαν. Ο Ρίτσος είναι αναμφισβήτητα ένας μεγάλος Ελληνας». Οι δύο ποιητές συναντήθηκαν την ίδια μέρα που μίλησε ο Αραγκόν στο «Ρ».

Κριτική ματιά

Στο «Ρ» ο Αραγκόν ξεκαθάρισε βασικά πράγματα. «Οσο για μένα» είπε σε μια αποστροφή του λόγου του, «ήμουνα πάντα σουρεαλιστής δεν είναι έτσι; Δεν ξέρω αν αυτό είναι κακό. Θέλω να πω, ότι πάντα έπαιρνα από το σουρεαλισμό τα σημαντικά εκείνα στοιχεία που αυτή η τέχνη κλείνει μέσα της, πράγμα που θα εξακολουθήσω να κάνω. Ομως πρέπει και πάλι να το πούμε ότι οι εποχές και οι συνθήκες είναι διαφορετικές κι έτσι πρέπει να κρίνουμε τα πράγματα. Γι' αυτό κι εγώ σήμερα είμαι πάρα πολύ προσεκτικός σε όσους έχουν επιβιώσει από αυτό το κίνημα που μπορεί να μην είναι όλοι της γενιάς μου, αλλά μοιάζουν μ' εκείνους». Για τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό ο Αραγκόν έγραψε και είπε πολλά, κυρίως όταν βρέθηκε στην ανάγκη να υπερασπιστεί το έργο και την ιδεολογία του απέναντι στους επικριτές του: «Υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα στην ανάπτυξη του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και την ανάπτυξη των παλιότερων λογοτεχνικών σχολών. Εκείνες δεν μπορούσαν να ζήσουν παρά μόνο σε μιαν αποκλειστική πολεμική, καταδικάζοντας κάθε τι που δεν ήταν αυτές οι ίδιες. Η πάλη του σ.ρ. είναι άλλου είδους. Διεξάγεται αλλού. Και γι' αυτό το λόγο ο σ.ρ. μπορεί να επωφεληθεί απ' ό,τι γεννιέται έξω από αυτόν, μπορεί πάντοτε να ερμηνεύει, να προσανατολίζει προς τη δική του κατεύθυνση ακόμα και στοιχεία που είναι αντίθετα. Γιατί ο τελικός σκοπός του δεν είναι να οδηγήσει στο θρίαμβο ενός στιλ, αλλά στο θρίαμβο μιας αντίληψης για τον κόσμο. Το να θεωρούμε το σ.ρ. σαν μια συγκροτημένη τέχνη που αντιτίθεται σε άλλες που την ανταγωνίζονται, μου φαίνεται ελάχιστα σοβαρό. Εχω, από τη μεριά μου - για το σ.ρ. - μιαν αντίληψη ανοιχτή, που επιτρέπει στον καλλιτέχνη που την ασπάζεται να πλουτίζει ο ίδιος και η τέχνη του, όχι μόνο σε ένα κλειστό λιβάδι, αλλά παντού όπου θα βρει τη βοσκή του, διατηρώντας πάντα την κριτική επιφύλαξη των αντιλήψεών του. Ο σ.ρ. είναι η εμπροσθοφυλακή της πρωτοπόρας λογοτεχνίας. Αυτό όμως προϋποθέτει πως η λογοτεχνία υπάρχει πέρα απ' αυτή την εμπροσθοφυλακή».

Υπήρξαν όμως πάντα εκείνοι που είχαν σχεδόν «θριαμβολογήσει» για ορισμένα μεταπολεμικά του έργα και κριτικά κείμενα (το ιστορικό μυθιστόρημα «Η Μεγάλη Εβδομάδα», 1958, κ.ά.) τα οποία είχαν εκληφθεί ως «απομάκρυνση» από τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Απλώς δεν είχαν κατανοήσει το αισθητικό «σύμπαν» του ποιητή. Ο ίδιος είχε απαντήσει εκείνη την εποχή: «Λυπάμαι πολύ που τους απογοητεύω, αλλά πέφτουν ολότελα έξω. Η "Μεγάλη Εβδομάδα" δεν είναι εγκατάλειψη αλλά ανάπτυξη της μεθόδου του σοσιαλιστικού ρεαλισμού».

Οι φοβισμένοι...

Το ότι ο Αραγκόν ήταν συνεχώς στην πρώτη γραμμή της τέχνης και της ζωής δεν επιβεβαιώνεται μόνο από τα πολλά βραβεία (μεταξύ αυτών και το Βραβείο Λένιν το 1957) ούτε από τις θέσεις, όπως αυτή του διδάκτορα στα Πανεπιστήμια της Πράγας και της Μόσχας και του μέλους του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Ο Αραγκόν ενοχλούσε και φόβιζε στη ζωή και εξακολουθεί να ενοχλεί και να φοβίζει μετά το θάνατο, με το έργο του, όσους πραγματικά πρέπει να φοβούνται. Την ημέρα που ανακοινώθηκε ο θάνατός του, μια γαλλική νεοφασιστική οργάνωση έβγαλε την εξής ανακοίνωση: «Οι λέξεις μάς λείπουν σήμερα για να διαδηλώσουμε τη χαρά μας. Δεν είμαστε απ' εκείνους τους φιλελεύθερους, που θα χύσουν κροκοδείλια δάκρυα για τον θάνατο ενός αντιγάλλου. Μετά από τον θάνατο του Μέντες Φρανς και του Μπρέζνιεφ, προαναγγέλλεται πράγματι ένας ωραίος χειμώνας για τους εθνικόφρονες»! Το σίγουρο είναι και πως τα κόμματα της γαλλικής αστικής τάξης - και όχι μόνο της γαλλικής - έτρεφαν τα ίδια αισθήματα για τον ποιητή, έστω και αν το μέγεθος της προσφοράς του στη λογοτεχνία της πατρίδας του επέβαλλε το στοιχειώδη σεβασμό και την αναγνώριση. Μάλιστα, στον παραπάνω λίβελο απάντησε ο Φρανσουά Μιτεράν μέσω ενός γράμματός του στο ΚΚΓ! Ακόμη και δυο μήνες πριν το θάνατό του, όταν γιορταζόταν το ιωβηλαίο του, ο Πανίκος Παιονίδης γράφει ότι «εξαπολύθηκε μια τέτοια κακόβουλη επίθεση ενάντια στους οργανωτές των γιορτασμών, που ανάγκασε τον Ζαν Ριστάτ, γνωστό ποιητή και διευθυντή του λογοτεχνικού περιοδικού του ΚΚ Γαλλίας "Ντιγράφ" να πάρει τον λόγο στην "Ουμανιτέ" και να υπερασπίσει μια δόξα ολόκληρης της Γαλλίας, που εκείνες τις μέρες ήταν φανερό πια ότι έφευγε».

Ο κομμουνιστής Αραγκόν θα «βγάζει» τη σουρεαλιστική του «γλώσσα» στους εκμεταλλευτές, μέχρι την τελική νίκη...

Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

Βιβλιογραφία: 1) «Ριζοσπάστης» 17/10/19802) Αρθρο του Πανίκου Παιονίδη από τη «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ», Τεύχος 157, 19823) «Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια»4) Λήμμα του Τίτου Πατρίκιου στο «Βιογραφικό Λεξικό»

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ https://www.rizospastis.gr/

Αναρτήθηκε από Γεωργία Κοτσόβολου  

  

Τόσο νόστιμο

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

3 ώρες ·

-0:37

801.465 προβολές

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1856794934417280?__tn__=-R

Lovers tasty food

19 Ιουνίου ·

So yummy

Τόσο νόστιμο.

Στο δάσος της Tana French

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

3 ώρες ·

Εκδόσεις Μεταίχμιο - Ekdoseis Metaixmio

1 Οκτωβρίου στις 8:12 μ.μ. ·

Ο φόνος ξυπνά αναμνήσεις...
Είσαι δώδεκα. Παίζεις στο δάσος με τους δύο καλύτερούς σου φίλους. Συμβαίνει κάτι τρομερό. Και δεν τους ξαναβλέπεις ποτέ.
Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία.
Διαβάστε εδώ τις πρώτες σελίδες: http://bit.ly/2MSSvXZ
#metaixmio #diavazo #newreleases

metaixmio.gr

https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%AC%CF%83%CE%BF%CF%82-978-618-03-1535-6 

Στο δάσος της Tana French

Ο ΦΟΝΟΣ ΞΥΠΝΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ... Είσαι…

Μάθετε περισσότερα

Περιγραφή βιβλίου

Ο ΦΟΝΟΣ ΞΥΠΝΑ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ...
Είσαι δώδεκα. Παίζεις στο δάσος με τους δύο καλύτερούς σου φίλους. Συμβαίνει κάτι τρομερό. Και δεν τους ξαναβλέπεις ποτέ.
Είκοσι χρόνια μετά ο Ρομπ Ράιαν –το παιδί που γύρισε απ’ το δάσος– είναι ντετέκτιβ στην αστυνομία του Δουβλίνου. Έχει αλλάξει τ’ όνομά του. Κανείς δεν ξέρει για το παρελθόν του. Ούτε και ο ίδιος έχει την παραμικρή ανάμνηση απ’ όσα συνέβησαν εκείνη τη μέρα. Και τότε ανακαλύπτεται το πτώμα ενός μικρού κοριτσιού στο σημείο της παλιάς τραγωδίας, και ο Ρομπ μπλέκεται ξανά στο μυστήριο. Για τον ίδιο, αλλά και για τη συνεργάτιδά του την Κάσι, κάθε στοιχείο κρύβει δυσοίωνα μυστικά. Οι ιδιωτικές έρευνές του δοκιμάζουν την πνευματική του ισορροπία. Και τα ίχνη οδηγούν ανελέητα, το ένα μετά το άλλο, πίσω... στο δάσος.

ΤΟ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΣΕ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΤΟ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΑΝΤΙΤΥΠΑ
ΤΙΜΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
Anthony – Macavity – Barry – Edgar

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Σπαρακτικό, ευφυές, πλησιάζει την τελειότητα. Το καλύτερο θρίλερ που διάβασα εδώ και καιρό.
Sophie Hannah, συγγραφέας

Υποχρεωτικό ανάγνωσμα για όποιον εκτιμά την ιδιοφυή πλοκή και το αδάμαστο συγγραφικό ταλέντο.
New York Times

Η πιο ενδιαφέρουσα, η πιο σημαντική συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας των τελευταίων χρόνων.
Washington Post

Παρασυρμένοι από την ερεβώδη πλοκή της και τη λυρική βαναυσότητα της γραφής της, ακόμα και ευφυείς άνθρωποι με εμπειρία στο είδος θα καταφέρουν να χαθούν στο σκοτεινό δάσος της Tana French. New York Times Book Review

Εκπληκτικό ντεμπούτο. Οι διεισδυτικές ματιές στο μαρτύριο του βασανισμένου αστυνομικού συνδυάζονται αριστοτεχνικά με την απειλητική ατμόσφαιρα που περιβάλλει το θανάσιμο δάσος. Times

Πίσω από τις λυρικές περιγραφές καυτών καλοκαιρινών ημερών και χαρούμενων παιδικών αναμνήσεων σε μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας καραδοκεί ένα ανατριχιαστικό ψυχολογικό θρίλερ. Ένα καθηλωτικό ανάγνωσμα, γεμάτο ανατροπές και εκπλήξεις.
Choice

Eξαιρετική συγγραφέας. Αφήνει να πλανιέται γύρω από το δάσος μια υποβόσκουσα απειλή, ενώ ταυτόχρονα το καυστικό χιούμορ με το οποίο οπλίζει τον Ράιαν και τη συνεργάτιδά του την Κάσι δεν επιτρέπει στην ατμόσφαιρα να γίνει αποπνικτική.
London Paper

Πληροφορίες

• Συγγραφέας: Tana French
• Μεταφραστής: Ειρήνη Παϊδούση
• ISBN: 978-618-03-1535-6
• Σελίδες: 696
• Ημερομηνία Έκδοσης: 20/09/2018
• Διαστάσεις: 14 Χ 20,5
• Εξώφυλλο: Μαλακό 

Μάθετε τι θα Συμβεί ...

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

Χθες στις 12:45 π.μ. ·

Η Shirley Manson κοινοποίησε ένα σύνδεσμο στην ομάδα ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΙ Η ΧΡΗΣΗ ΤΟΥΣ.

2 Οκτωβρίου στις 10:43 π.μ.

naturalsoul.gr

https://naturalsoul.gr/mathete-ti-tha-symvi-sto-soma-sas-trote-kathimerina-tzintzer/

Μάθετε τι θα Συμβεί στο Σώμα σας αν Τρώτε καθημερινά Τζίντζερ!

Αποθήκευση

 

Αν είστε εξοικειωμένοι με την παραδοσιακή ιατρική, τότε θα γνωρίζετε την αξία του τζίντζερ ως φαρμακευτικό φυτό. Η καθημερινή κατανάλωση τζίντζερ μπορεί να προσφέρει τεράστια οφέλη στην καρδιά και το μυαλό σας.

Εδώ και χιλιάδες χρόνια, σε όλο τον κόσμο, το τζίντζερ έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία προβλημάτων του πεπτικού συστήματος και την καταπολέμηση του πόνου. Επιπλέον, σύγχρονες μελέτες συνεχίζουν να αποδεικνύουν τα οφέλη της του τζίντζερ στην υγεία του ανθρώπου.

Είτε πρόκειται να το καταναλώσετε αποξηραμένο, φρέσκο ή σε χυμό, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το τζίντζερ είναι ένα αναπόσπαστο μέρος μιας καθημερινής υγιεινής διατροφής. Εάν δεν έχετε συμπεριλάβει αυτή τη ρίζα στη διατροφή σας, εδώ είναι 8 λόγοι για καταναλώνετε τζίντζερ καθημερινά.

1.Το Τζίντζερ βοηθά στην Πέψη

Οι δραστικές ενώσεις που βρίσκονται στο τζίντζερ,η ζιγγερόλη και η σαγαόλη, διεγείρουν την πέψη, αυξάνοντας την παραγωγή σάλιου και χολής, ενώ παράλληλα ενισχύουν τη δραστηριότητα των ενζύμων όπως η θρυψίνη και η παγκρεατική λιπάση. Επίσης,αυξάνουν την απορρόφηση θρεπτικών συστατικών μειώνοντας τη φλεγμονή και τον ερεθισμό του γαστρεντερικού σωλήνα(1).
Επιπλέον, αυτή η ρίζα αποτρέπει τη δυσκοιλιότητα, τη δυσπεψία, το φούσκωμα και τις κράμπες αυξάνοντας τη γαστρική κινητικότητα (κένωση του στομάχου). Στην πραγματικότητα, η λήψη μόλις 1,2 γραμμάρια πιπερόριζας πριν από κάθε γεύμα μπορεί να μειώσει τη δυσπεψία έως και 50%(2).

2.Το Τζίντζερ Καταπολεμά τη Ναυτία

Η πιπερόριζα καταπολεμά τη ναυτία, βοηθώντας στη διάσπαση και την αποβολή των εντερικών αερίων, στην επιτάχυνση της γαστρικής κένωσης και στην τόνωση των συστολών του άντρου. Δόσεις ενός γραμμαρίου χρησιμοποιούνται συνήθως από ναυτικούς για τη θεραπεία της ναυτίας και από έγκυες γυναίκες για τη μείωση της πρωινής ναυτίας.
Στην πραγματικότητα, η πιπερόριζα έδειξε να δρα καλύτερα από τη δραμαμίνη κατά των συμπτωμάτων της ναυτίας. Μπορεί να λειτουργήσει ακόμη καλύτερα από τη βιταμίνη Β6 για την πρόληψη της ναυτίας και του εμετού σε ασθενείς που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία ή χειρουργική επέμβαση.

 

3. Το Τζίντζερ Ανακουφίζει από τον Πόνο

Το τζίντζερ είναι ένα παραδοσιακό γιατρικό για την αντιμετώπιση του πόνου που προκαλείται από πρωτοπαθή δυσμηνόρροια (έντονες κράμπες της περιόδου). Η ρίζα αυτή καταπολεμά επίσης τη φλεγμονή, το οίδημα και τον πόνο σε ασθενείς που πάσχουν από αρθρίτιδα καλύτερα από τα µη στεροειδή αντιφλεγµονώδη φάρµακα (ΜΣΑΦ) όπως το μεφεναμικό οξύ και ιβουπροφαίνη.

Επιπλέον, το τζίντζερ μπορεί να αντιμετωπίσει τον πόνο που προκαλείται από την άσκηση αυξάνοντας τη ροή  του αίματος και την παροχή οξυγόνου στους καταπονημένους μυς(3).Στην πραγματικότητα, είναι μια δημοφιλής μεταπροπονητική θεραπεία που χρησιμοποιούν διάσημοι αθλητές λόγω της ικανότητάς του να μειώνει το χρόνο αποκατάστασης των μυών μετά από άσκηση υψηλής έντασης.

4. Το Τζίντζερ είναι Αντιφλεγμονώδες

Όπως τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα, το τζίντζερ αναστέλλει την εκδήλωση της προφλεγμονώδης κυκλοοξυγενάσης-2 (COX-2) για να παρέχει ανακούφιση στον ασθενή που πάσχει από φλεγμονώδη νόσο, όπως η αρθρίτιδα. Στην πραγματικότητα, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Journal of Complementary Medicine διαπίστωσε ότι το τζίντζερ ήταν εξίσου αποτελεσματικό και πολύ ασφαλέστερο από ό, τι η δικλοφενάκη, ένα δημοφιλές μη στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία οστεοαρθρίτιδας(4).

Το τζίντζερ μπορεί επίσης να είναι ευεργετικό στην αντιμετώπιση του άσθματος και άλλων φλεγμονωδών παθήσεων.

 

5. Το Τζίντζερ Μειώνει τον Κίνδυνο Καρδιακών Παθήσεων

Το τζίντζερ ρυθμίζει τη δραστηριότητα των αιμοπεταλίων, των κυττάρων του αίματος που βοηθούν την πήξη του αίματος και αποτρέπουν την ανεξέλεγκτη αιμορραγία. Ωστόσο, η φυσιολογική απόκριση των αιμοπεταλίων μπορεί να μεταβληθεί με το κάπνισμα και την υπέρταση, γεγονός που μπορεί να μπορεί να οδηγήσει σε στεφανιαία καρδιακή νόσο(5).

Η ρίζα αυτή ρυθμίζει επίσης την αρτηριακή πίεση και τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα για τη βελτιστοποίηση της καρδιαγγειακής υγείας. Στην πραγματικότητα,  η ημερήσια πρόσληψη 2 γραμμαρίων τζίντζερ για 12 εβδομάδες μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση των υπερτασικών διαβητικών κατά 10%(6).

6. Το τζίντζερ Μειώνει τη Χοληστερόλη

Το τζίντζερ βοηθά στη βελτίωση του μεταβολισμού των λιπών καθώς ενώ μειώνει και τα επίπεδα των λιπιδίων στο αίμα. Μια μελέτη σε ασθενείς με υπερλιπιδαιμία διαπίστωσε ότι η λήψη 3g πιπερόριζας ημερησίως για 45 ημέρες μείωσε σημαντικά τα τριγλυκερίδια, τη χοληστερόλη, τη λιποπρωτεΐνη χαμηλής πυκνότητας (LDL) και τα επίπεδα λιποπρωτεϊνών πολύ χαμηλής πυκνότητας (VLDL), σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο(7).

Αυτός είναι ακόμα ένας τρόπος με τον οποίο το τζίντζερ βοηθά στην πρόληψη των καρδιακών παθήσεων.

7. Το Τζίντζερ Καταπολεμά τον Καρκίνο

Η 6-Ζιγγίβερη, μια ένωση που βρίσκεται στο τζίντζερ έχει αποκτήσει αυξημένο ενδιαφέρον στην επιστημονική κοινότητα ως ένας πιθανός αντικαρκινικός παράγοντας. Έρευνες που έχουν γίνει έχουν δείξει ότι παρεμποδίζει τον πολλαπλασιασμό και την εισβολή των καρκινικών κυττάρων, αποτρέποντας την αγγειογένεση σε όγκους.

Η πιπερόριζα επιφέρει την απόπτωση των καρκινικών κυττάρων για την κατά μέτωπο καταπολέμηση της νόσου. 2 γραμμάρια την ημέρα είναι αρκετά για να μειώσουν τα  προφλεγμονώδη μόρια που εμπλέκονται στην ανάπτυξη των όγκων στου παχέος εντέρου(8).

Μέχρι στιγμής, η πιπερόριζα έχει δείξει πολλές δυνατότητες στη θεραπεία καρκίνου του παχέος εντέρου και συνεχίζει να εξετάζεται ως πιθανή θεραπεία για το λέμφωμα , το ηπάτωμα, τον καρκίνο μαστού, τον καρκίνο του δέρματος,τον καρκίνο του ήπατος, και τον καρκίνο της ουροδόχου κύστης.

8. Το Τζίντζερ Βελτιώνει την Εγκεφαλική Λειτουργία

Το τζίντζερ υποστηρίζει τη γνωστική λειτουργία με την καταπολέμηση του οξειδωτικού στρες και της φλεγμονής στον εγκέφαλο. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να κρατούν το κλειδί για την πρόληψη και την καταπολέμηση του Αλτσχάιμερ και άλλες νευροεκφυλιστικές ασθένειες(9).

Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Evidence Based Complementary Alternative Medicine διαπίστωσε ότι η πρόσληψη 800mg πιπερόριζας καθημερινά για δύο μήνες ήταν αρκετή για να αυξήσει τη δύναμη και την ακρίβεια της προσοχής καθώς και την ταχύτητα και την ποιότητα της μνήμης σε γυναίκες μέσης ηλικίας(10).

Πώς να Χρησιμοποιήσετε το Τζίντζερ

    

Προκειμένου να αξιοποιήσετε στο έπακρο αυτά τα οφέλη και να επαναφέρεται την υγεία του σώματος σας, ενσωματώστε την πιπερόριζα στα καθημερινά σας γεύματα, χρησιμοποιώντας το στα κυρίως γεύματα, στα λαχανικά σας, σαν γευστικό dressing στις σαλάτες και στις σάλτσες σας ή ακόμα και στα επιδόρπιά σας.

Ο ευκολότερος τρόπος όμως, είναι να φτιάξετε τσάι τζιντζερ και το πίνετε κάθε πρωί με άδειο στομάχι. Για να κάνετε το τσάι, προσθέστε 4-6 λεπτές φέτες πιπερόριζας σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό και αφήστε το να σιγοβράσει για 10-15 λεπτά. Έπειτα αφαιρέστε τις φέτες, προσθέστε λίγο  μέλι και είναι έτοιμο για σερβίρισμα.

Διαβάστε επίσης: Μάθετε τι θα Συμβεί στο Σώμα σας αν τρώτε Κινόα

Για περισσότερα νέα σχετικά με Εναλλακτικές Θεραπείες & Φαρμακείο Της Φύσης κάντε like στην σελίδα στο facebook

*Οι πληροφορίες που περιέχονται στο naturalsoul.gr έχουν πληροφοριακό χαρακτήρα. Συμβουλεύεστε πάντα κάποιον ειδικό πριν εφαρμόσετε οποιαδήποτε πληροφορία. Η χρήση όσων αναφέρονται είναι αποκλειστικά και μόνον δική σας ευθύνη.

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΙΕΡΟΘΕΟΣ

πηγή http://www.saint.gr/2587/saint.aspx

Βιογραφία
Ο Άγιος Ιερόθεος ήταν πλατωνικός φιλόσοφος και ένας από τα εννέα μέλη του Συμβουλίου της Γερουσίας του Αρείου Πάγου. Αφού δέχθηκε και διδάχθηκε την πίστη του Χριστού από τον Απόστολο Παύλο, χειροτονήθηκε πρώτος επίσκοπος Αθηνών. Μαθητής του υπήρξε ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης (βλέπε 3 Οκτωβρίου), ο οποίος στα συγγράμματά του πλέκει εγκώμια για τον δάσκαλό του.

Εκοιμήθη εν ειρήνη σε βαθιά γεράματα, μετά από πολύχρονη ποιμαντική και συγγραφική δραστηριότητα. Η τίμια κάρα του φυλάσσεται στο ομώνυμο μοναστήρι στα Μέγαρα Αττικής. Επίσης λείψανά του σώζονται στο Άγιον Όρος (Ι. Μ. Αγ. Παύλου) καθώς και στο παρεκκλήσιο του Αγίου Ανδρέα (Αρχιεπισκοπή Αθηνών).

Ο Μ. Γαλανός στο Συναξαριστή του αναφέρει ότι, είναι αδύνατο να διδάχτηκε από τον Απόστολο Παύλο ο Ιερόθεος πρώτος τη χριστιανική πίστη, διότι οι Πράξεις βεβαιώνουν ρητά ότι πρώτος πίστεψε με τη διδασκαλία του Απόστόλου Παύλου ο Διονύσιος. Αλλά και αν ακόμη ήταν Αρεοπαγίτης ή ακόμα σπουδαιότερο, πρώτος επίσκοπος της εκκλησίας Αθηνών, ήταν δυνατόν να παραλειφθεί μια τέτοια μεγάλη φυσιογνωμία για να συμπεριληφθεί απλά στη γενική έκφραση «ότι επίστευσαν και έτεροι»; Γι' αυτό λοιπόν λογικότερο είναι - συνεχίζει ο Μ. Γαλανός - να δεχτούμε, ότι μάλλον ο Ιερόθεος πίστεψε κατόπιν του Διονυσίου και απ' αυτόν διδάχτηκε, αφού έφυγε από την Αθήνα ο Παύλος. Αλλά όπως και αν έχουν τα πράγματα, βέβαιο είναι ότι ο Ιερόθεος ήταν άνδρας μεγάλης κοινωνικής παιδείας, έκανε πρώτος επίσκοπος Αθηνών και εργάστηκε για το ποίμνιο του με πίστη και πολύ ζήλο. Σύμφωνα μάλιστα με κάποια παράδοση, ο Ιερόθεος ήταν παρών και κατά την κοίμηση της Παναγίας στην Ιερουσαλήμ (15 Αυγούστου).