Ευγένιος Γκλάντστοουν Ο'Νηλ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

Homo universalis

Χθες στις 11:00 π.μ. ·

Ο Ευγένιος Γκλάντστοουν Ο'Νηλ (Eugene Gladstone O'Neill, Νέα Υόρκη, 16 Οκτωβρίου 1888 - Βοστώνη, 27 Νοεμβρίου 1953) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Τέσσερα από τα θεατρικά του έργα τιμήθηκαν με Βραβείο Πούλιτζερ, ενώ ο ίδιος τιμήθηκε με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1936.

homouniversalisgr.blogspot.com

https://homouniversalisgr.blogspot.com/2017/10/eugene-oneill- 

Ευγένιος Ο'Νηλ , Eugene O'Neill ( 16 Οκτωβρίου 1888 - 27 Νοεμβρίου 1953 )

Ο Ευγένιος Γκλάντστοουν Ο'Νηλ (Eugene Gladstone O'Neill, Νέα Υόρκη, 16 Οκτωβρίου 1888 - Βοστώνη, 27 Νοεμβρίου 1953) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς του εικοστού αιώνα. Τέσσερα από τα θεατρικά του έργα τιμήθηκαν με Βραβείο Πούλιτζερ, ενώ ο ίδιος τιμήθηκε με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1936. Ήταν ο πρώτος αμερικανός δραματουργός που υιοθέτησε στο έργο του τις τεχνικές ρεαλισμού που είχαν χρησιμοποιήσει πριν από αυτόν ευρωπαίοι συγγραφείς όπως ο Άντον Τσέχωφ, ο Ερρίκος Ίψεν και ο Άουγκουστ Στρίντμπεργκ. Τα θεατρικά του ήταν από τα πρώτα που γράφτηκαν στην αμερικάνικη ιδιωματική διάλεκτο και πραγματεύονταν περιθωριοποιημένους χαρακτήρες που ενώ είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά, πασχίζουν να διατηρήσουν όνειρα και φιλοδοξίες, φτάνοντας εν τέλει σε απόγνωση. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από τραγωδία και απαισιοδοξία, ενώ η μοναδική κωμωδία που έγραψε ήταν το Ω, ερημιά! (Ah, Wilderness).

Ο Ο'Νηλ γεννήθηκε σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στην πλατεία Τάιμς, στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης. Ήταν γιος του ιρλανδικής καταγωγής ηθοποιού Τζέφρι Ο'Νηλ και της Μαίρη Έλεν Κουίνλαν. Λόγω του επαγγέλματος του πατέρα του στάλθηκε σε μικρή ηλικία σε οικοτροφείο, όπου βρήκε παρηγοριά στα βιβλία, ενώ περνούσε ξέγνοιαστος τα καλοκαίρια του στο Νέο Λονδίνο του Κονέκτικατ. Κάποιο από εκείνα τα καλοκαίρια εργάστηκε στην εφημερίδα New London Telegraph, γράφοντας ποιήματα σε κάποια της στήλη. Όταν τελείωσε το σχολείο γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, από όπου και τον απέβαλλαν, αναγκάζοντάς τον να στραφεί στη θάλασσα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στα καράβια ο Ο'Νηλ έπεσε σε βαριά κατάθλιψη και έπνιγε τον πόνο του στο αλκοόλ. Οι περιπλανήσεις του στη θάλασσα έληξαν το 1913 όταν νοσηλεύτηκε σε σανατόριο, καθώς είχε προσβληθεί από φυματίωση. Ενώ βρισκόταν στο σανατόριο αποφάσισε να ασχοληθεί με τη συγγραφή θεατρικών έργων.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 10, ο Ο'Νηλ συσχετίστηκε με πολλά μέλη της λόγιας σκηνής του Γκρίνουιτς Βίλατζ στο Μανχάταν και ιδιαίτερα με τον ιδρυτή του κομμουνιστικού εργατικού κόμματος της Αμερικής, Τζον Ριντ. Ο Ο'Νηλ είχε επίσης σύντομη ερωτική σχέση με τη σύζυγο του Ριντ, τη συγγραφέα Λουίζ Μπράιαντ. Αυτή την περίοδο της ζωής του Ο'Νηλ πραγματεύεται η ταινία του Γουόρεν Μπίτι, Οι Κόκκινοι (Reds, 1981), βασισμένη στη ζωή του Ριντ. Στη συγκεκριμένη ταινία στο ρόλο του Ο'Νηλ εμφανίζεται ο Τζακ Νίκολσον.

Στα μέσα του 1916, ο Ο'Νηλ πήγε στο Πρόβινσταουν της Μασαχουσέτης με ένα φορτηγό γεμάτο θεατρικά έργα. Η πρεμιέρα του μονόπρακτου έργου του Πλέοντας ανατολικά για το Κάρντιφ (Bound East for Cardiff) από τον τοπικό θίασο (Provincetown Players) έγινε, σύμφωνα με μαρτυρία της συγγραφέως Σούζαν Γκάσπελ, σε μια καλύβα ιδιοκτησίας του συζύγου της που βρισκόταν στην άκρη μιας προβλήτας. Η Γκάσπελ είπε επίσης:

Έτσι ο Γιουτζίν έβγαλε το Πλέοντας ανατολικά για το Κάρντιφ από το φορτηγό και περίμενε στο σαλόνι, όσο ο Φρέντι Μπερτ μας έκανε την πρώτη ανάγνωση του έργου. Μετά το τέλος της ανάγνωσης σπεύσαμε όλοι προς το σαλόνι.

Το θέατρο στο οποίο έγινε η πρώτη ανάγνωση του Πλέοντας ανατολικά για το Κάρντιφ.

Οι ηθοποιοί του Πρόβινσταουν ερμήνευσαν πολλά από τα πρώιμα έργα του Ο'Νηλ σε συνοικιακά θέατρα του Πρόβινστάουν και του Γκρίνουιτς Βίλατζ του Μανχάταν. Έτσι ερασιτέχνες ηθοποιοί υποδύθηκαν πρώτοι τους χαρακτήρες των έργων του Ο'Νηλ, προτού ανακαλυφθούν από θεατρικούς παραγωγούς του Μπρόντγουέι. Για μερικά από τα πιο πετυχημένα του δράματα ο Ο'Νηλ άντλησε την έμπνευσή του από προσωπικά βιώματα. Σε ένα από τα πρώτα του θεατρικά, τον Αυτοκράτορα Τζόουνς (The Emperor Jones, 1920)πλησίασε τις αρχές του εξπρεσιονισμού φλερτάροντας με το υπερφυσικό στοιχείο. Το 1920 τιμήθηκε με το πρώτο του βραβείο Πούλιτζερ για το έργο του Πέρα από τον ορίζοντα(Beyond the Horizon, 1918), ενώ την ίδια περίοδο απεβίωσαν οι γονείς του, ο ένας μετά τον άλλο, καθώς και ο αδελφός του Τζέιμι, που πέθανε από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

Το 1920 έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ το Πέρα από τον ορίζοντα (Beyond the Horizon, 1918), που ήταν το πρώτο του έργο που δημοσιεύτηκε από εκδοτικό οίκο. Παρά το γεγονός ότι κέρδισε βραβείο Πούλιτζερ για το Πέρα από τον ορίζοντα, η πρώτη του επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ ήταν το Αυτοκράτορας Τζόουνς, με το οποίο σχολίασε εμμέσως την κατάληψη της Αϊτής από το τάγμα πεζοναυτών των ΗΠΑ. Ακολούθησαν τα έργα του: Άννα Κρίστι (Anna Christie, 1922) με το οποίο τιμήθηκε με δεύτερο βραβείο Πούλιτζερ, Πόθοι κάτω από τις λεύκες (Desire Under the Elms, 1924), Παράξενο Ιντερμέτζο (Strange Interlude, 1928), για το οποίο έλαβε το τρίτο του Πούλιτζερ και η τριλογία Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα (Mourning Becomes Electra, 1931), με επιρροές από την αρχαία ελληνική τραγωδία Ηλέκτρα. Οι επιρροές του από την αρχαία ελληνική τραγωδία είναι εμφανείς στα έργα Ο Λάζαρος γέλασε (Lazarus Laughed, 1925–26) και Ο μέγας θείος Μπράουν (The Great God Brown, 1926) στο οποίο οι ηθοποιοί εμφανίζονται με μάσκες. Το 1933 έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ η μοναδική του κωμωδία Ω, Ερημιά! (Ah, Wilderness!), στην οποία περιέγραφε μια εξιδανικευμένη παιδική ηλικία. Το 1936 τιμήθηκε με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και έκανε μια παύση 10 χρόνων για να επανέλθει με το Ο παγοπώλης έρχεται (The Iceman Cometh, 1946). Την επόμενη χρονιά έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ το Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους (A Moon for the Misbegotten), το οποίο θεωρήθηκε αποτυχημένο. Το Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους έλαβε την αναγνώριση που του αξίζει δεκαετίες αργότερα

Ο Ο'Νηλ με τη δεύτερη του σύζυγο και την κόρη του.

Πρώτη σύζυγος του Ο'Νηλ ήταν η Καθλίν Τζένκινς, με την οποία υπήρξε παντρεμένος από το 1909 μέχρι και το 1912 και με την οποία απέκτησε τον πρώτο του γιο τον Ευγένιο (Γιουτζίν) το νεότερο. Το 1917 γνώρισε τη συγγραφέα Άγκνες Μπούλτον, με την οποία παντρεύτηκε ένα χρόνο αργότερα. Οι δυο τους απέκτησαν δυο παιδιά τον Σέιν και την Όονα. Το 1929 οι δυο τους χώρισαν όμως, αφότου ο Ο'Νηλ τους εγκατέλειψε για την ηθοποιό Καρλότα Μόντερεϊ. Ο Ο'Νηλ παντρεύτηκε τη Μόντερεϊ αμέσως μετά την έκδοση του διαζυγίου του από την Μπούλτον κι οι δυο τους πήγανε να ζήσουν στη Γαλλία. Τα πρώτα χρόνια η Μόντερεϊ είχε οργανώσει τη ζωή τους με τέτοιο τρόπο ώστε να διευκολύνει τον Ο'Νηλ στη συγγραφή, αργότερα όμως εθίστηκε στο βρωμιούχο κάλιο προκαλώντας δυσκολίες στον έγγαμο βίο. Οι δυο τους βρέθηκαν σε διάσταση πολλές φορές χωρίς να χωρίσουν ποτέ, καθώς είχαν μεγάλη ανάγκη ο ένας τον άλλο. Επέστρεψαν στην Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του 30 κι από το 1937 έως το 1944, έζησαν στο Ντάνβιλ της Καλιφόρνια. Το σπίτι του Ο'Νηλ στην Καλιφόρνια, το Tao House, λειτουργεί σήμερα ως μουσείο.

Το 1943 αποκλήρωσε την κόρη του Όονα που παντρεύτηκε σε ηλικία 18 χρονών τον 36 χρόνια μεγαλύτερό της Τσάρλι Τσάπλιν. Οι δυο τους δεν ξαναειδώθηκαν ποτέ. Δεν είχε επίσης καλές σχέσεις με κανέναν από τους δυο γιους του. Ο Γιουτζίν ο νεώτερος, που ήταν εθισμένος στο αλκοόλ αυτοκτόνησε το 1950, ενώ ο δευτερότοκός του, ο Σέιν, έκανε χρήση ηρωίνης και αυτοκτόνησε το 1977.

Ύστερα από χρόνια πάλη με τον αλκοολισμό και την κατάθλιψη, ο Ο'Νηλ βρέθηκε αντιμέτωπος με συμπτώματα παρόμοια με εκείνα της νόσου του Πάρκινσον. Τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του, του ήταν αδύνατο να γράψει και προσπάθησε να υπαγορεύει σε άλλους, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Είχε ως όνειρο να γράψει μια σειρά θεατρικών που να παρουσίαζαν την αμερικανική οικογένεια από τις αρχές του 1800 μέχρι και τα μέσα του 1900. Από τα 11 θεατρικά που είχε προγραμματίσει να γράψει κατάφερε να ολοκληρώσει μόνο δυο: Το σημάδι του ποιητή (A Touch of the Poet, 1942) και More Stately Mansions. Ενώ η υγεία του χειροτέρευε ο Ο'Νηλ έχανε σιγά σιγά κάθε ενδιαφέρον για το εγχείρημα κι αποφάσισε να ολοκληρώσει τα αυτοβιογραφικά: Ο παγοπώλης έρχεται (The Iceman Cometh, 1946), Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους (A Moon for the Misbegotten, 1943) και Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα (Long Day's Journey Into Night). Το τελευταίο, το οποίο έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ 4 χρόνια μετά το θάνατό του, θεωρείται και το καλύτερό του έργο και βραβεύτηκε με βραβείο Πούλιτζερ. Λίγο πριν αφήσει το Tao House της Καλιφόρνια κατάφερε επίσης να ολοκληρώσει το Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους που παρουσιάστηκε στο Μπρόντγουεϊ το 1946. Τα υπόλοιπα ημιτελή του έργα καταστράφηκαν από τη σύζυγό του έπειτα από παράκλησή του.

Το 1953, ο Ο'Νηλ απεβίωσε στο δωμάτιο 401 του ξενοδοχείου Σέρατον στη Βοστώνη. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν:

Το ήξερα! Το ήξερα! Γεννήθηκα σε δωμάτιο ξενοδοχείου και ανάθεμά με, πεθαίνω σε δωμάτιο ξενοδοχείου.

Η αυτοψία που έγινε μετά το θάνατό του έδειξε ότι ο Ο'Νηλ δεν έπασχε από τη νόσο του Πάρκινσον, αλλά από εγκεφαλική ατροφία.

Ο Ο'Νηλ με την τρίτη του σύζυγο Καρλότα Μόντερεϊ.

Κινηματογραφικές μεταφορές των έργων του

Πολλά από τα δράματα του Ο'Νηλ μεταφέρθηκαν τόσο στη μικρή, όσο και στη μεγάλη οθόνη. Οι σημαντικότερες κινηματογραφικές μεταφορές είναι: 

Η Άννα Κρίστι το 1930 με τη Γκρέτα Γκάρμπο και τον Τσαρλς Μπίκφορντ, 

το Παράξενο ιντερμέτζο το 1932 με τον Κλαρκ Γκέιμπλ και τη Νορμα Σίρερ, 

Το μακρύ ταξίδι του γυρισμού το 1940 με τον Τζον Γουέιν, που προβλήθηκε στην Ελλάδα ως Περιπέτεια στον ωκεανό, 

Ο μαλλιαρός πίθηκος το 1944 με την Σούζαν Χέιγουορντ και τον Γουίλιαμ Μπέντιξ, 

Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα το 1947 με τη Ρόζαλιντ Ράσελ και την Κατίνα Παξινού, Πόθοι κάτω από τις λεύκες το 1958 με τη Σοφία Λόρεν και τον Άντονι Πέρκινς, 

Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα το 1962 με την Κάθριν Χέπμπορν και τον Τζέισον Ρόμπαρτς, που προβλήθηκε στην Ελλάδα με τίτλο Μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα

και Ο παγοπώλης έρχεται το 1976 με το Λι Μάρβιν και τον Τζεφ Μπρίτζες.

https://el.wikipedia.org/

Πόθοι κάτω από τις λεύκες 

Το θεατρικό έργο Πόθοι κάτω από τις λεύκες ( Desire under the Elms) εκδόθηκε το 1924 από τον Ευγένιο Ο'Νηλ. Το έργο θεωρείται ως μία σύγχρονη αγγλική διασκευή του μύθου της Φαίδρας του Ευριπίδη τοποθετημένο στον αμερικάνικο νότο του 1850. Το 1958 το θεατρικό ανέβηκε και στη μεγάλη οθόνη.

Ο ηλικιωμένος ,αλλά θαλερός, Εφραίμ Κάμποτ ζει με τους τρεις γιους του στο αγροτόσπιτο μιας μικρής επαρχιακής πόλης του αμερικάνικου νότου. Η οικογενειακή σχέση είναι αρκετά τεταμένη. Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι που για χρόνια πότισαν με τον ιδρώτα τους τη γη του πατέρα τους παρουσιάζουν μία έντονη αποστροφή προς αυτόν. Ο Ήμπεν, ο τρίτος γιος του Εφραίμ ένας νέος με λεπτούς τρόπους μοιράζεται κι αυτός αντίστοιχα συναισθήματα με τα ετεροθαλή αδέρφια του για τον αυταρχικό πατέρα τους. Ο Ήμπεν θεωρεί τόσο το σπίτι όσο και την γη του πατέρα του δική του. Η μητέρα του που πέθανε πριν από κάμποσα χρόνια ήταν η πραγματική ιδιοκτήτρια της περιουσίας που πέρασε στον Εφραίμ. Στόχος και όνειρο του Ήμπεν είναι να ξανακερδίσει τη γη που του ανήκει. Γι' αυτό το λόγο κλέβει χρήματα από τον πατέρα του και μ'αυτά εξαγοράζει τα δικαιώματα από τα δύο ετεροθαλή αδέρφια του που εγκαταλείπουν το σπίτι τους για να αναζητήσουν την τύχη τους στην California, τη γη του χρυσού. Ο Εφραίμ που είχε λείψει για ένα μικρό διάστημα επιστρέφει στο σπίτι με τη νέα πανέμορφη γυναίκα του την 35χρονη Άμπη. Η Άμπη μία γυναίκα που στη ζωή της στερήθηκε την ευτυχία έρχεται στο σπίτι ως νικήτρια, ως η πραγματική ιδιοκτήτρια του σπιτιού. Η Άμπη είναι μία γυναίκα που επιθυμεί να διεκδικήσει από τη ζωή της αυτό που της αξίζει. Η πρώτη συνάντηση με τον Ήμπεν φανερώνει την φλόγα του έρωτα που θα ξεσπάσει σύντομα ανάμεσά τους. Οι αντιστάσεις τους δεν θα αργήσουν να καμφθούν και ένα πάθος μοιραίο θα καθορίσει τη ζωή τους.Διατηρώντας για καιρό κρυφό δεσμό, η Άμπη γέννησε το παιδί του Ήμπεν που όμως ο Εφραίμ θεωρούσε δικό του. Πάνω σε έναν καυγά ανάμεσα στον Ήμπεν και τον πατέρα του, ο Εφραίμ αποκάλυψε στον Ήμπεν πως το κτήμα και το σπίτι ανήκει ολοκληρωτικά στην Άμπη μιας κι αυτή του χάρισε έναν γιο. Ο Ήμπεν βγάζει το συμπέρασμα ότι η Άμπη τον εξαπάτησε, τον χρησιμοποίησε προκειμένου να τεκνοποιήσει και να καρπωθεί την ιδιοκτησία του. Φρενιασμένος ο Ήμπεν κατηγορεί την Άμπη και επιρρίπτει στην ύπαρξη αυτού του παιδιού τη λήξη της σχέσης τους καθώς αυτό το παιδί αποτελεί την απόδειξη των σχεδίων της. Απογοητευμένη η Άμπη και έχοντας παραφρονήσει από το ενδεχόμενο να στερηθεί την πραγματική της αγάπη , τη μοναδική ελπίδα για ευτυχία σε τούτο τον κόσμο, πνίγει το βρέφος με ένα μαξιλάρι. Η Άμπη αποκαλύπτει στον Ήμπεν την πράξη της , στο άκουσμα της πράξης της ο Ήμπεν χάνει πάλι την ψυχραιμία του, αδυνατεί να εννοήσει το έγκλημα που δίεπραξε και σπεύδει να την καταγγείλει στην αστυνομία. Πριν φτάσουν οι αστυνομικοί να τη συλλάβουν επιστρέφει στο σπίτι μετανιωμένος για την άδικη συμπεριφορά του απέναντι στη γυναίκα που αγαπούσε. Εν τω μεταξύ ο Εφραίμ έχει ήδη μάθει την αλήθεια, την δέχεται ως άλλη μία δυσκολία του θεού και με δύναμη και θάρρος ξανα σχεδιάζει τη ζωή του, το μέλλον του, χωρίς τους δύο ενόχους που τους καταριέται. Η αστυνομία έρχεται και συλλαμβάνει το ζευγάρι που τραβάν το δρόμο για τη φυλακή ξέροντας όμως πως ο ένας ανήκει στον άλλον, άλλωστε η ιδιοκτησία ήταν το ζητούμενο και των δύο, κι αυτό ήταν τελικά που κέρδισαν, το να ξέρουν ότι ο ένας ανήκει στον άλλον.https://el.wikipedia.org/

Απόσπασμα:

Πρώτη πράξη

Σκηνή 2

Σελ. 17, 18, 19

ΗΜΠΕΝ

(Αποφασιστικά) Α, μπα! Δεν θα φύγετε ποτέ από δω. Γιατί περιμένετε το μερίδιό σας από το χτήμα, όταν τα τινάξει ο γέρος.

ΣΙΜΕΟΝ

(Μετά από παύση) Το δικαιούμαστε.

ΠΗΤΕΡ

Τα δύο τρίτα είναι δικά μας.

ΗΜΠΕΝ

(Πετάγεται όρθιος) Κανένα δικαίωμα δεν έχετε. Δεν ήτανε δικιά σας μάνα! Και το χτήμα ήτανε δικό της! Εκείνος της το πήρε, της το ‘κλεψε. Τώρα που πέθανε η μάνα μου, το χτήμα είναι δικό μου.

ΣΙΜΕΟΝ

(Ειρωνικά) Αυτό να το πεις στο γέρο – όταν μας έρθει πίσω. Βάζω στοίχημα ότι θα γελάσει – πρώτη φορά στη ζωή του. Χα!

(Γελάει σαν να γαβγίζει)

ΠΗΤΕΡ

(Εξίσου ειρωνικός με τον αδερφό του) Χα!

ΣΙΜΕΟΝ

(Μετά από παύση) Τι έχεις μαζί μας, Ήμπεν; Όσο περνάει ο καιρός τα μάτια σου σκοτεινιάζουνε – σαν κάτι να σε τρώει.

ΠΗΤΕΡ

Ναι, ναι.

ΗΜΠΕΝ

Να σας πω τι έχω! (Απότομο ξέσπασμα) Γιατί δεν μπήκατε στη μέση, ανάμεσα σ’ εκείνον και στη μάνα μου, όταν τη βασάνιζε, κλειδωμένη εδώ μέσα, μέχρι που την έστειλε στον τάφο – γιατί δεν τη βοηθήσατε, έτσι, για να της ξεπληρώσετε όλες τις καλοσύνες που σας είχε κάνει;

(Μεγάλη παύση. Οι δύο τον κοιτάζουνε κατάπληκτοι)

ΣΙΜΕΟΝ

Είχαμε… να ποτίζουμε τα ζώα.

ΠΗΤΕΡ

… Να κόβουμε ξύλα.

ΣΙΜΕΟΝ

… Να οργώνουμε.

ΠΗΤΕΡ

… Να θερίζουμε.

ΣΙΜΕΟΝ

Να ρίχνουμε κοπριά.

ΠΗΤΕΡ

… Να ξεβοτανίζουμε.

ΣΙΜΕΟΝ

… Είχαμε να κλαδεύουμε.

ΠΗΤΕΡ

… Ν’ αρμέγουμε.

ΗΜΠΕΝ

(Τους διακόπτει) Και να χτενίζετε τοίχους – τη μία πέτρα πάνω στην άλλη – να χτίζετε τοίχους, ώσπου οι καρδιές σας πετρώσανε – γίνανε μαντρότοιχοι που αποκλείσανε κάθε σας συναίσθημα.

ΣΙΜΕΟΝ

(Ειλικρινά) Δεν μας έμενε ούτε στιγμή ν’ ασχοληθούμε με…

ΠΗΤΕΡ

(Στον Ήμπεν) Κι εσύ τι έκανες; Όταν πέθανε η μάνα σου ήσουνα δεκαπέντε χρόνων, ολόκληρος άντρας. Έκανες τίποτα;

ΗΜΠΕΝ

(Άγρια) Τόσες δουλειές έκανα από μικρός, ξέχασες; (Παύση. Πιο αργά.) Μόνον όταν εκείνη πέθανε το κατάλαβα. Όταν ανέλαβα και τις δικές της δουλειές – το μαγείρεμα και όλα τ’ άλλα. Τότε κατάλαβα τι τραβούσε – τρέχα στο χωράφι να βοηθήσεις – γύρνα πίσω στο σπίτι να βράσεις πατάτες – τηγάνισε μπέηκον – ψήσε κουλουράκια – μην ξεχάσεις να ρίξεις ξύλα στη φωτιά – η χόβολη μαζεύτηκε, άδειασέ τη – και τα μάτια της να κλαίνε απ’ την κάπνα και τις στάχτες. Έρχεται ακόμα τα βράδια – στέκεται εκεί, στη στόφα – δεν μπορεί να ξεκουραστεί, ν’ «αναπαυθεί εν ειρήνη». Δεν μπορεί να συνηθίσει την ελευθερία της, ούτ’ εκεί μέσα, στον τάφο της.

ΣΙΜΕΟΝ

Κουβέντα δεν έβγαζε, πάντως. Ούτ’ ένα παράπονο.

ΗΜΠΕΝ

Είχε κουραστεί πάρα πολύ. Και είχε συνηθίσει την κούρασή της. Κι εκείνος έφταιγε για όλα. (Φουντώνει) Εγώ, αργά ή γρήγορα, θα τον ξεμπροστιάσω. Θα του ρίξω κατάμουτρα όσα δεν τόλμησα τότε! Θα τα φωνάξω μέχρι να σκάσουν τα πλεμόνια μου. Μήπως έτσι βρει γαλήνη η μάνα μου στον τάφο. 

(Κάθεται πάλι στην καρέκλα του και βυθίζεται στη σιωπή. Οι άλλοι δύο τον κοιτάζουν κάπως αδιάφοροι.)

http://www.kedros.gr/

Το Πένθος Ταιριάζει στην Ηλέκτρα

Ο Ευγένιος Ο΄Νηλ παρουσιάζει το 1928 την τριλογία του «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα», που βασίζεται στην «Ορέστεια» του Αισχύλου. Το έργο αποτελείται από τρία μέρη, αντίστοιχα των τριών του Αισχύλου: «Ο γυρισμός» - «Αγαμέμνων», «Οι κυνηγημένοι» - «Χοηφόροι», «Οι στοιχειωμένοι» - «Ευμενίδες».

Ο Αμερικανός δραματουργός τοποθετεί χρονικά το έργο του στον εμφύλιο πόλεμο που συντάραξε την Αμερική (1861-1865) βρίσκοντας αντιστοιχίες ανάμεσα στην οικογένεια Μάννον και στον οίκο των Ατρειδών.

Έντονα αυτοβιογραφικός, ο Ο΄Νηλ σκιαγραφεί μέσα στην τριλογία του όχι μόνο τον εμφύλιο σπαραγμό της Αμερικής, αλλά και τη δραματική ιστορία της δική του οικογένειας.

Αμέσως μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου στις ΗΠΑ, ο στρατηγός Έζρα Μάννον επιστρέφει στο σπίτι του, στη Νέα Αγγλία. Όμως στην οικία των Μάννον, με το σκοτεινό παρελθόν και την νοσηρή σχέση με τη ζωή, υπάρχουν πολλές ανοιχτές πληγές. Η παθολογική αγάπη της γυναίκας του Έζρα, Κριστίν Μάννον, για τον γιο της Όριν, η προβληματική της συμβίωση με την κόρη της Λαβίνια, και η παρεμβολή ενός τρίτου προσώπου στη ζωή τους διευρύνουν τον κύκλο μίσους, εκδίκησης και καταστροφικού έρωτα, που ήδη εμποτίζει το παρελθόν της οικογένειας και θα ολοκληρωθεί μόνο με την τιμωρία όσων εμπλέκονται σε αυτόν. 

Ο Γιουτζήν Ο’Νηλ, επεξεργάζεται τον μύθο της Ορέστειας και τον μεταγράφει σε μια σύγχρονη τριλογία, αποκαλύπτοντας τη διαβρωμένη εικόνα της αστικής τάξης που κρύβεται πίσω από ένα άψογο προσωπείο. Το οικοδόμημα που συντηρείται από τον πουριτανισμό και μια άκαμπτη ηθική στάση ζωής κλονίζεται σταδιακά και συμπαρασύρει όσους παγιδεύονται μέσα σ' αυτό. Οι ήρωες νευρωτικοί, απελπισμένοι και εν τέλει αδικαίωτοι, καταδικάζονται στη λήθη και τη σιωπή.

Απόσπασμα:

Τρίτη πράξη

Σελ. 134

ΟΡΙΝ

(Συνεχίζει με το ίδιο ύφος) Προτού γυρίσω στις γραμμές μας, χρειάστηκε να σκοτώσω κι άλλον, με τον ίδιο τρόπο. Μου φάνηκε σαν να ξέκανα τον ίδιο άνθρωπο δεύτερη φορά! Είχα μια αλλόκοτη αίσθηση, ότι πόλεμος σημαίνει να σκοτώνεις τον ίδιο άνθρωπο πολλές φορές και στο τέλος ν’ ανακαλύπτεις πως αυτός είναι ο εαυτός σου! Τα πρόσωπα όλων εκείνων έρχονται στα όνειρά μου και παίρνουν τη μορφή του πατέρα ή τη δικιά μου. Τι να σημαίνει αυτό, Βίννι;

ΛΑΒΙΝΙΑ

Δεν ξέρω. Εγώ πρέπει να σου μιλήσω! Έλεος, ξέχνα πια τον πόλεμο – τελείωσε!

ΟΡΙΝ

Μέσα στην ψυχή ολωνών που έχουμε σκοτώσει, δεν τελείωσε. (Μετά, γρήγορα, σε πικρό, ειρωνικό τόνο) Όλα τ’ άλλα είναι αστεία πράγματα!... Το επόμενο πρωί βρέθηκα πίσω από τα δικά μας χαρακώματα. Στο Πήτερσμπουργκ. Δεν είχα κοιμηθεί καθόλου. Το κεφάλι μου χάλια. Σκεφτόμουνα τι παιχνίδι θα μπορούσαμε να παίξουμε σ’ όλους αυτούς τους ηλίθιους στρατηγούς σαν τον πατέρα, εάν εμείς, οι στρατιώτες, βλέπαμε τον πόλεμο σαν ένα κακόγουστο αστείο που εκείνοι προκαλούσανε και γελούσαμε και δίναμε τα χέρια! Αυτό κι έκανα: άρχισα να γελάω και προχώρησα μέσα στις γραμμές τους με το χέρι μου τεντωμένο. Φυσικά, το αστείο γύρισε εναντίον μου, γιατί μου φυτέψανε μια σφαίρα στο κεφάλι. Κι εγώ τρελάθηκα, ήθελα να σκοτώσω κι έτρεχα ουρλιάζοντας. Και τότε, πολλοί ηλίθιοι δικοί μας τρελάθηκαν και μ’ ακολούθησαν κι έτσι κερδίσαμε πολύ έδαφος μέσα στις γραμμές τους – κάτι που ούτε τολμούσαμε να διανοηθούμε πριν. Εγώ είχα προχωρήσει χωρίς εντολές, φυσικά… Όμως ο πατέρας θεώρησε σκόπιμο να το παραβλέψει και μου επέτρεψε να γίνω ήρωας! Γι’ αυτό, μην απορείς που γελάω!

http://www.kedros.gr

Ο Μαλλιαρός πίθηκος

Ο Μαλλιαρός πίθηκος (1921) είναι γραμμένος την εποχή της μεγάλης οικονομικής καταστροφής της Αμερικής, του περίφημου κραχ, όπου ο λαός πέρασε δύσκολα χρόνια και πήρε μεγάλη έκταση το θέμα των ταξικών διαφορών. Τα χαμηλά στρώματα ζούσαν υπό άθλιες συνθήκες, ενώ οι επιχειρηματίες και οι βιομήχανοι κρατούσαν, όταν ήταν εφικτό, τις περιουσίες τους στα ύψη.

Στο συγκεκριμένο έργο, ο σημαντικός Αμερικανός δραματουργός πραγματεύεται έντονα, και με καθαρά κυριαρχούσα διάθεση, το στοιχείο της απέραντης ταξικής διαφοράς που υπάρχει ανάμεσα στους καρβουνιάρηδες, τους θεριστές των αμπαριών στα καράβια, στο λεβητοστάσιο (αυτούς δηλαδή που ολημερίς φτυαρίζουν και ρίχνουν το κάρβουνο στους τεράστιους φούρνους για να προχωρά το πλοίο) και στους άλλους, τους ιδιοκτήτες του «Τραστ του ατσαλιού», στον κ. Ντάγκλας, στην κόρη του Μίλντρετ και στη θεία του που τυχαίνει να είναι επιβαίνουσες του συγκεκριμένου καραβιού, ιδιοκτησίας του Ντάγκλας, διασχίζοντας τον ατελείωτο Ατλαντικό Ωκεανό. Το σκηνικό του έργου είναι εφιαλτικό, τα πάντα περιτριγυρίζονται απο ατσάλι, δείγμα της δύναμης του «μεγάλου αφεντικού»: οι υποτιθέμενες κουκέτες του πληρώματος, οι πάγκοι, τα έπιπλα, όλα ατσάλινα.

Η εικόνα που διαφαίνεται είναι αυτή ενός ασφυκτικού κλουβιού, όπου μέσα εκεί ζουν, περνούν μάλλον όλη τους τη ζωή, σαν τα άγρια θηρία, οι θερμαστές. Ο τρόπος που ο Ευγένιος Ο' Νηλ σκιαγραφεί τους κεντρικούς του χαρακτήρες και χειρίζεται τα θέματα του, αυτή η απόλυτη αίσθηση του ρεαλισμού που τον διακρίνει, είναι σίγουρο πως τον κατατάσσουν στους κορυφαίους συγγραφείς του παγκόσμιου θεάτρου στον 20ό αιώνα και αναμφισβήτητα, στους μέγιστους δραματουργούς του Αμερικανικού Θεάτρου, δίπλα στον Τέννεσση Ουίλλιαμς, τον Κλίφορντ Οντές, τον Θόρτον Ουάιλντερ, τον Άρθουρ Μίλλερ, τον Έντουαρντ Άλμπη.

Απόσπασμα:

ΜΙΛΝΤΡΕΝΤ

(με απάθεια σχεδόν) Σε σιχαίνομαι, θεία. (Κοιτώντας την κριτικά) Ξέρεις, τελικά, τι μου θυμίζεις; Μια παγωμένη πουτίγκα χοιρινού, με φόντο ένα λινό τραπεζομάντιλο στην κουζίνα ενός – καλά, οι δυνατότητες παρομοιώσεων καταντούν τόσο βαρετές τελικά! (Κλείνει τα μάτια)

ΘΕΙΑ

(με πικρό γέλιο) Χρυσή μου, merci για την ευθύτητά σου! Αλλά, μια και ΕΙΜΑΙ και ΠΡΕΠΕΙ να παριστάνω τον κηδεμόνα σου – τουλάχιστον κατ’ όψιν – ας συνάψουμε ένα είδος εκεχειρίας. Από μέρους μου, είσαι ελεύθερη να υιοθετείς οποιαδήποτε πόζα εκκεντρικότητας σου αρμόζει – αρκεί να παρατηρείς και τις χαρές της ζωής – 

ΜΙΛΝΤΡΕΝΤ

(μακρόσυρτα, βαρετά) Τις… βλακείες της ζωής, είπες;

ΘΕΙΑ

(συνεχίζει σαν να μην άκουσε) Αφού εξάντλησες όλη σου την αιμοβόρα συγκινησιακή φόρτιση στη διάρκεια της Κοινωνικής Εργασίας που προσέφερες στις Ανατολικές περιοχές της Νέας Υόρκης – Χριστέ μου, πόσο θα πρέπει να σε μίσησαν οι φτωχοί εκείνοι άνθρωποι, τους οποίους έκανες ακόμα φτωχότερους! – τώρα, έχεις βάλει σκοπό της ζωής σου να περιηγηθείς σε όλες τις φτωχογειτονιές, διεθνώς. Πραγματικά, εύχομαι το White Chapel να σου παράσχει το απαραίτητο τονωτικό φάρμακο για τα νεύρα! Μόνο πρόσεχε καλά: ΜΗ μου ζητήσεις να τρέχω από πίσω σου ΚΑΙ σ’ εκείνα τα μέρη.

Είπα ήδη στον πατέρα σου πως αυτό ΔΕΝ το κάνω! Μισώ τη διαστροφή! Θα προσλάβουμε ένα στρατό, αν θέλεις, από ιδιωτικούς ντεντέκτιβ και θα μπορείς να κάνεις έρευνες ελεύθερα – θα σου επιτρέπουν εκείνοι να δεις ό,τι θες!

ΜΙΛΝΤΡΕΝΤ

(διαμαρτύρεται μ’ ένα είδος ειλικρινούς σοβαρότητας) Σε παρακαλώ πολύ, να μη γελοιοποιείς τις προσπάθειες που κάνω να ανακαλύψω πώς ζει ο άλλος μισός πληθυσμός! Τουλάχιστον, αναγνώρισέ μου, έστω και λίγο, σ’ αυτόν τον τομέα, ένα ανεπαίσθητο ίχνος ειλικρίνειας. Θα ήθελα πραγματικά να τους βοηθήσω. Θέλω να φανώ σε κάτι χρήσιμη σ’ αυτόν τον κόσμο. Εγώ φταίω που δεν ξέρω το πώς; Θα μου άρεσε να είμαι ειλικρινής, να αγγίξω κάπου τη ζωή.

(Βαριεστημένα και κάπως πικρόχολα) Όμως, φοβάμαι πως δεν έχω ούτε τη ζωτικότητα, ούτε το σθένος και την ακεραιότητα που χρειάζονται. Όλα αυτά είχαν χαθεί στο σόι μας, προτού να γεννηθώ εγώ. Οι υψικάμινοι του παππού, βγάζοντας φλόγες στον αέρα, λιώνοντας το ατσάλι, απέφεραν εκατομμύρια – μετά ήρθε ο πατέρας, που διατήρησε αυτές τις οικογενειακές επιχειρήσεις με τις φωτιές, κερδίζοντας περισσότερα εκατομμύρια – και στην άκρη αυτής της ουράς, εγώ, βρέφος. Δεν είμαι τίποτ’ άλλο, παρά ένα φθαρμένο προϊόν της διαδικασίας Μπέσσεμερ – όπως και τα εκατομμύρια. Ή, καλύτερα, κληρονομώ το ήδη αποκτημένο χαρακτηριστικό, της υπεραξίας, τον πλούτο, αλλά καθόλου την ενέργεια ή, ακόμα, και τη δύναμη του ατσαλιού που το έφτιαξε. Με γέννησε το χρυσάφι, αλλά αυτό το ίδιο με καταράστηκε κιόλας, όπως λένε στη γλώσσα του Ιπποδρόμου – μια κατάρα πολύπλευρη, τελικά. (Γελάει άκεφα)

ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ, Σελ. 24,25,26

http://www.kedros.gr

Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους

Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές

Τρίτη πράξη

Σελ. 104,105

ΤΖΙΜ

(Σαν να μη την άκουσε, κλείνει πάλι τα μάτια) Μετά απ’ αυτό, έπινα τόσο πολύ, που δύσκολα καταλάβαινα τι μου γινότανε. Αν και οι κινήσεις μου ήταν μετρημένες, και κανένας δεν κατάλαβε πόσο μεθυσμένος ήμουνα. (Παύση) Αλλά υπάρχουνε πράγματα που δεν μπορώ ποτέ μου να ξεχάσω: Οι νεκροθάφτες, κι εκείνη στο φέρετρο, ταχτοποιημένη μέσα στα λουλούδια. Δε μ’ αρέσει αυτό που γίνεται στην Αμερική, να μακιγιάρουνε τους νεκρούς. Εγώ με δυσκολία την αναγνώρισα. Ήταν ομορφότερη και νεότερη, σαν κάποια που θυμόμουνα χρόνια πριν. Δηλαδή, σαν ξένη. Που κι εγώ της ήμουνα ξένος. Αδιάφορος. Δεν ενδιαφερότανε πια για μένα. Κι ήτανε τελικά ελεύθερη. Ελεύθερη απ’ τα βάσανα. Απ’ τους πόνους. Από μένα. (Παύση) Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν αισθανόμουν απολύτως τίποτα. Ήξερα ότι, κανονικά, έπρεπε να τρελαινόμουν από τον πόνο, αλλά δεν ένιωθα τίποτα. Σαν να είχα πεθάνει κι εγώ. Ήξερα ότι έπρεπε να κλαίω. Καλύτερα ως και να ξέσπαγα σε λυγμούς, παρά να στέκομαι έτσι πετρωμένος. Αλλά, δεν μπορούσα να κλάψω. Έβριζα τον εαυτό μου, «Παλιοτόμαρο, η μάνα σου είναι. Τη λάτρευες και τώρα είναι νεκρή! Την έχασες για πάντα. Ποτέ, ποτέ δεν θα…» Αλλά, τίποτα, ούτε ένα δάκρυ. Προσπάθησα να δικαιολογηθώ μέσα μου, «Είναι πεθαμένη. Δεν τη νοιάζει αυτή αν εγώ κλαίω ή όχι, δεν τη νοιάζει πια τι κάνω. Όλα της είναι αδιάφορα τώρα. Είν’ ευτυχισμένη εκεί που βρίσκεται, γιατί δεν μπορώ να την πληγώσω πια. Κατάφερε και με ξεφορτώθηκε. Γιατί, λοιπόν δεν την αφήνω ούτε τώρα να ησυχάσει;» (Παύση) Αλλά, υπήρχανε μερικοί άνθρωποι γύρω μου, που περίμεναν από μένα κάποια αντίδραση. Και τι έκανα, λες, το γαϊδούρι; Έπεσα στα γόνατα, έκρυψα το πρόσωπο στις παλάμες μου, και φώναξα με λυγμούς: «Μάνα μου, γλυκιά μου μανούλα!» Αλλά από μέσα μου έλεγε, «Τι τομάρι μου είσαι! Τι υποκριτής!» (Ανοίγει τα μάτια του και, κοιτάζοντας αόριστα το φεγγάρι, αφήνει ένα βραχνό γέλιο)

http://www.kedros.gr/

Αναρτήθηκε από Γεωργία Κοτσόβολου  

 

τα πιο καρκινογόνα τρόφιμα

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

15 Οκτωβρίου στις 1:25 π.μ. ·

zarpanews.gr

https://www.zarpanews.gr/%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%ac-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1

Αυτά είναι τα πιο καρκινογόνα τρόφιμα | Zarpanews

Αυτά είναι τα πιο καρκινογόνα τρόφιμα 14 Οκτωβρίου 2018 Κοινοποίηση…

Δυστυχώς, δεκατέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο διαγιγνώσκονται κάθε χρόνο με καρκίνο. Πολλές φορές η συγκεκριμένη ασθένεια είναι κληρονομική, ενώ σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο, τις περισσότερες φορές οφείλεται στην κακή διατροφή και στις άκρως επεξεργασμένες τροφές που καταναλώνουμε. Το περίεργο είναι ότι οι περισσότερες από αυτές πωλούνται στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς σου και το πιο πιθανό είναι να βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην κουζίνα σου! Μάθε ποιες είναι και προσπάθησε να τις απομακρύνεις όσο μπορείς από τη διατροφή σου…

Επεξεργασμένα κρέατα
Τα «προϊόντα» κρέατος, όπως τα λουκάνικα και τα σαλαμάκια, είναι ίσως τα πιο καρκινογόνα τρόφιμα που μπορείς να καταναλώσεις λόγω των χημικών συντηρητικών που χρησιμοποιούν οι κατασκευαστές τους για να τα κάνουν να δείχνουν πιο φρέσκα, ζουμερά και ελκυστικά. Πιο συγκεκριμένα, το νιτρικό και το νιτρώδες νάτριο, που περιέχουν, αυξάνουν τον κίνδυνο για πολλές μορφές καρκίνου, όπως του παχέος εντέρου.
Αναψυκτικά
Όχι μόνο είναι ιδιαίτερα παχυντικά λόγω των μεγάλων ποσοτήτων ζάχαρης που περιέχουν, αλλά το καραμελόχρωμα, που δίνει το χαρακτηριστικό χρώμα πολλών γνωστών αναψυκτικών, και η 4-μεθυλιμιδαζόλη που περιέχουν έχει αποδειχθεί ότι μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο.
Ασπαρτάμη
Η ασπαρτάμη είναι από τις πιο γνωστές γλυκαντικές ουσίες, οι οποίες χρησιμοποιούνται στα ζεστά ροφήματα ως υποκατάστατο της ζάχαρης, αλλά και σε πολλά από τα προϊόντα διαίτης. Μπορεί να νομίζεις πως καταναλώνοντάς την «γλιτώνεις» τις θερμίδες της ζάχαρης και έτσι αδυνατίζεις, αλλά στην πραγματικότητα κάνεις περισσότερο κακό παρά καλό στην υγεία σου. Σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Αρχής για την Ασφάλεια των Τροφίμων, η ασπαρτάμη, αλλά και άλλες γλυκαντικές ουσίες όπως η σουκραλόζη και η σακχαρίνη, έχουν συνδεθεί με την εμφάνιση καρκίνου. Δεν ξέρουμε τι λες εσύ αλλά εμείς προτιμάμε να βάλουμε στον καφέ μας ένα κουταλάκι ζάχαρη με 20 θερμίδες, παρά ένα δισκίο σακχαρίνης με 0 θερμίδες και να το ρισκάρουμε.
Σολωμός ιχθυοτροφείου
Σύμφωνα με τον Dr. David Carpenter, διευθυντή του Ινστιτούτου Υγείας και Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο του Albany, ο συγκεκριμένος σολωμός παρουσιάζει έλλειψη βιταμίνης D, ενώ μολύνεται από καρκινογόνα χημικά, φυτοφάρμακα και αντιβιοτικά, με αποτέλεσμα να θεωρείται ιδιαίτερα καρκινογόνος.
Ποπκόρν στο φούρνο μικροκυμάτων
Σύμφωνα με έρευνες, οι συγκεκριμένες σακουλίτσες ποπκόρν είναι γεμάτες χημικά που προκαλούν όχι μόνο στειρότητα, αλλά και καρκίνο του ήπατος, των όρχεων και του παγκρέατος. Η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ μάλιστα αναγνωρίζει το υπερφθοροκτανοϊκό οξύ που περιέχεται στα ποπκορν μικροκυμάτων ως “πιθανώς” καρκινογόνο, ενώ άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι το χημικό αυτό προκαλεί την ανάπτυξη καρκινικών όγκων. Παράλληλα, το χημικό διακετύλιο, που περιέχουν, σχετίζεται με βλάβες και καρκίνο των πνευμόνων. Μπορεί το συγκεκριμένο είδος ποπκόρν να σου φαίνεται πολύ πιο «βολικό» και γρήγορο, αλλά πραγματικά θα σου πάρει ακριβώς την ίδια ώρα να αγοράσεις το καλαμπόκι για ποπκορν που βρίσκεται στον ίδιο διάδρομο(!) του σούπερ μάρκετ με το επεξεργασμένο, και να το κάνεις ποπκόρν στην κατσαρόλα. Σου υποσχόμαστε πως θα έχει την ίδια (ή ακόμη καλύτερη) γεύση…
Τρόφιμα σε κονσέρβες
Οι κονσέρβες περιέχουν ένα χημικό που ονομάζεται ΒΡΑ (δισφαινόλη Α), το οποίο, σύμφωνα με έρευνες, παίζει σημαντικό ρόλο στην υπογονιμότητα, την καρδιοπάθεια και σε αρκετές άλλες ασθένειες. Μάλιστα λόγω της οξύτητάς τους, οι κονσέρβες με ντομάτες θεωρούνται οι πλέον επικίνδυνες καθώς το κόκκινο αυτό φρούτο απορροφά το συγκεκριμένο χημικό ευκολότερα από άλλες τροφές.
Υδρογονωμένα έλαια (ή αλλιώς trans λιπαρά)
Τα συγκεκριμένα έλαια χρησιμοποιούνται για να συντηρούν επεξεργασμένα τρόφιμα και να παρατείνουν το χρόνο τους στο ράφι. Μπορεί να έχουν θετικά αποτελέσματα για την τσέπη των επιχειρηματιών της βιομηχανίας τροφίμων, ωστόσο αυτό δεν ισχύει και για την υγεία των καταναλωτών, αφού έχουν την ιδιότητα να αλλάζουν τη δομή και την ευλυγισία της κυτταρικής μεμβράνης σε όλα τα κύτταρα του σώματος, με αποτέλεσμα να εκδηλώνονται πολλές ασθένειες, όπως ο καρκίνος. Γι’ αυτό το λόγο πολλοί κατασκευαστές τροφίμων έχουν σταματήσει τη χρήση τους και τα έχουν αντικαταστήσει με φοινικέλαιο, το οποίο όμως είναι εξίσου ανθυγιεινό, ενώ η παραγωγή του είναι ιδιαίτερα βλαβερή για το περιβάλλον. Ωστόσο, ακόμα μπορεί κανείς να συναντήσει υδρογονωμένα έλαια στις λίστες με τα συστατικά πολλών τροφίμων.
Σιρόπι φρουκτόζης καλαμποκιού
Βάζουμε στοίχημα πως εάν ρίξεις μια ματιά στο κουτί των πρωινών σου δημητριακών θα δεις το συγκεκριμένο σιρόπι να παρελαύνει σε κάποια από τις πρώτες θέσεις στη λίστα με τα συστατικά. Μπορείς επίσης να το βρεις σε πολλά μπισκότα, τούρτες, κέικ, αναψυκτικά, χυμούς και σάλτσες. Μην σε ξεγελά ο όρος «καλαμπόκι» και νομίζεις πως είναι κάτι υγιεινό. Το συγκεκριμένο σιρόπι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο, καθώς αποτελεί ιδανική τροφή για τα καρκινικά κύτταρα και καλό θα ήταν να το αποφεύγεις όσο περισσότερο μπορείς.

Πηγή: olivemagazine.gr

πηγή www.madata.g

Παγκόσμια Ημέρα Μυοσκελετικού Τραύματος σήμερα 17 Οκτωβρίου

17 Οκτωβρίου 2012, 07:29
 

Tweet

Η Παγκόσμια Ημέρα Τραύματος εορτάζεται στο πλαίσιο της «Εβδομάδας Δράσης για τα Οστά και τις Αρθρώσεις».

Η Εβδομάδας Δράσης για τα Οστά και τις Αρθρώσεις ξεκινά στις 12 Οκτωβρίου με την Παγκόσμια Ημέρα Αρθρίτιδας, συνεχίζεται με την Παγκόσμια Ημέρα Σπονδυλικής Στήλης στις 16 Οκτωβρίου, με την Παγκόσμια Ημέρα Τραύματος στις 17 Οκτωβρίου και ολοκληρώνεται στις 20 Οκτωβρίου με την Παγκόσμια Ημέρα Οστεοπόρωσης.

Στατιστικά Στοιχεία:

400.000.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν με χρόνιους πόνους ή αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα από αρθρίτιδα και μυοσκελετικές νόσους (οστεοπώρωση, διαταραχές της σπονδυλικής στήλης, τραυματισμούς).

Η αρθρίτιδα και οι μυοσκελετικοί νόσοι είναι από τις βασικές αιτίες για αναπηρίες, απουσίες από την εργασία και νοσοκομειακή περίθαλψη.

Κάθε τριάντα δευτερόλεπτα ένας άνθρωπος χάνει την ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και την ίδια στιγμή 3 άλλοι τραυματίζονται.

Τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα είναι ο κύριος παράγων για θανάτους και αναπηρίες ανθρώπων κάτω των 45 ετών.

Zougla.gr

                                                                                                                            

«Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας» 17 Οκτωβρίου

πηγή http://www.zougla.gr

«Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας»

Πρώτη καταχώρηση: Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου 2012, 06:07 

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ κήρυξε την 17η Οκτωβρίου «Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Φτώχειας» το 1993.

Ο ΟΗΕ και πολλές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις καλούν την παγκόσμια κοινότητα σε επαγρύπνηση για την εξάλειψη της φτώχειας και μας υπενθυμίζουν τις προσπάθειες για την επίτευξη ενός από τους «Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας», του φιλόδοξου προγράμματος του ΟΗΕ για τη μείωση της φτώχειας στο μισό ως το 2015.

Με βάση έκθεση του ΟΗΕ, ένα παιδί πεθαίνει κάθε τρία δευτερόλεπτα από τη φτώχεια, ενώ 1,2 δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα.

Στη χώρα μας, το 20% του πληθυσμού απειλείται σήμερα από τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, έναντι 15% που είναι ο μέσος κοινοτικός όρος. Η Κομισιόν κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι απειλούνται από τη φτώχεια κοινωνικές ομάδες, όπως οι άνεργοι, οι μονογονικές και πολύτεκνες οικογένειες και οι ηλικιωμένοι.

Σύμφωνα με υπολογισμούς της Ε.Ε, το όριο της φτώχειας ενός μονομελούς νοικοκυριού αντιστοιχεί σε ετήσιο εισόδημα 4.800 ευρώ, ενώ για ένα 4μελές νοικοκυριό ανέρχεται στα 10.800 ευρώ (τιμές 2002).

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου 
Τελευταία ενημέρωση: Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου 2012, 06:11

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ ΕΥΠΡΕΠΙΟΣ ΕΥΠΡΕΠΙΑ

πηγή http://www.saint.gr/2536/saint.aspx

Προφήτης Ωσηέ

Ημερομηνία εορτής:	17/10/2012
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 17 Οκτωβρίου εκάστου έτους.

Βιογραφία
Ο Προφήτης Ωσηέ ήταν γιος του Βεηρεί (ή Bενιή) από τη Γαλεμώθ (ή Bαλεθώμ) της φυλής Ισάχαρ και έζησε τον όγδοο αιώνα προ Χριστού, επί βασιλέων του Ιούδα, Οζίου, Ιωάθαμ, Άχαζ, Έζεκία και του Ισραήλ Ιεροβοάμ Β'. Στην Παλαιά Διαθήκη, είναι ο πρώτος από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες.

Ο Ωσηέ ήταν ψυχή γεμάτη από ζήλο για το θείο Νόμο, γι' αυτό και στο προφητικό του βιβλίο καταγγέλλει ευθέως το λαό του Ισραήλ, που είχε μολυνθεί από την ειδωλολατρία. Οι συμβολισμοί του θεωρούνται δυσεξήγητοι, αλλά σαφέστατα εκδηλώνει την πίστη του στο Σωτήρα Χριστό. Μάλιστα, ο ίδιος ο Κύριός μας χρησιμοποίησε μια σπουδαία φράση του Ωσηέ, προς τους Φαρισαίους (Ματθ. θ’ 3), η οποία λέει: «Ἔλεος θέλω καὶ οὐ θυσίαν καὶ ἐπίγνωσιν Θεοῦ ἢ ὁλοκαυτώματα» (Ωσηέ, στ' 6). Δηλαδή, λέει ο Θεός μέσω του Ωσηέ: «Προτιμώ την ειρηνική αγάπη σας προς εμένα και όχι τις τυπικές θυσίες, και θέλω να έχετε επίγνωση του θείου θελήματος περισσότερο, παρά τα χωρίς νόημα και ουσία ολοκαυτώματα πού προσφέρετε». Επίσης, φράσεις του Ωσηέ χρησιμοποίησαν και οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος στις επιστολές τους.

Ο Ωσηέ λέγεται ότι έζησε 75 χρόνια, και μετά παρέδωσε στο Θεό τη δίκαια ψυχή του.

 ----------------------------------------

πηγή http://www.saint.gr/2537/saint.aspx

Άγιος Ανδρέας ο Οσιομάρτυρας «Ὁ ἐν τὴ Κρίσει»

Ημερομηνία εορτής:	17/10/2012	Δεν βρέθηκε αγιογραφία. Παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας, αν έχετε να μας προτείνετε κάποια.
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 17 Οκτωβρίου εκάστου έτους.

Βιογραφία
Ο τολμηρός και ελεύθερος στο φρόνημα και το λόγο Οσιομάρτυρας Ανδρέας, καταγόταν από την Κρήτη και έζησε τον 8ο αιώνα μ.Χ. επί αυτοκράτορας Κωνσταντίνου Ε' του Κοπρώνυμου.

Όταν αυτός ξεκίνησε διωγμό κατά των αγίων εικόνων, ο Ανδρέας πληροφορήθηκε τα έκτροπα που γίνονταν εναντίον εκείνων που τις προσκυνούσαν, γι' αυτό άφησε την Κρήτη και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Και όταν είδε από κοντά τη βία κατά των ορθοδόξων, αισθάνθηκε την ανάγκη από Ιερή αγανάκτηση να ελέγξει τον ίδιο τον αυτοκράτορα. Και η ευκαιρία του δόθηκε όταν ο Κωνσταντίνος ο Ε' βγήκε από το παλάτι, στην επιστροφή ο Ανδρέας παραφύλαξε και με θάρρος τον πλησίασε και τον ρώτησε: «ἄρα χριστιανὸς εἰ, βασιλεῦ;». Ο Κωνσταντίνος έμεινε εμβρόντητος στην αρχή. Αλλά έπειτα εξοργισμένος διέταξε να τον συλλάβουν. Η διαταγή εκτελέστηκε και μάλιστα ένας από τους υπασπιστές κτύπησε τον Ανδρέα και συγχρόνως τον ρώτησε: «οὕτως ἐδιδάχθης ἀτιμάζειν τὸν βασιλέα;». Και ο Ανδρέας του απάντησε με τον εξής αθάνατο λόγο: «οὐδεὶς ἁμαρτάνει βασιλέα ἐλέγχων παρανομοῦντα». Θυμωμένος τότε ακόμα περισσότερο ο βασιλιάς, διέταξε και μαστίγωσαν άγρια τον Ανδρέα. Έπειτα τον παρέδωσαν σε όχλο εικονομάχων, που τον έσυραν επάνω σε κοφτερές πέτρες. Κατόπιν κάποιος αγροίκος ψαράς με κοφτερό τσεκούρι, έκοψε το πόδι του αγίου και έτσι μετά από λίγο πέθανε.

Το λείψανό του το έριξαν σε ακάθαρτο τόπο, αλλά ορθόδοξα χέρια το πήραν νύκτα και το έθαψαν ευλαβικά σε τόπο ονομαζόμενο «τῆς Κρίσεως».

Η μνήμη του Αγίου Ανδρέα επαναλαμβάνεται και την 21η Οκτωβρίου, μετά των Άγιων Στεφάνου, Παύλου και Πέτρου.

Παγκόσμια Ημέρα Σπονδυλικής Στήλης 16 Οκτωβρίου

πηγή www.zougla.gr

Παγκόσμια Ημέρα Σπονδυλικής Στήλης

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 16 Οκτωβρίου 2012, 01:45 

Η Παγκόσμια Ημέρα Σπονδυλικής Στήλης εορτάζεται στο πλαίσιο της «Εβδομάδας Δράσης για τα Οστά και τις Αρθρώσεις».

Η Εβδομάδας Δράσης για τα Οστά και τις Αρθρώσεις ξεκινά στις 12 Οκτωβρίου με την Παγκόσμια Ημέρα Αρθρίτιδας, συνεχίζεται με την Παγκόσμια Ημέρα Σπονδυλικής Στήλης στις 16 Οκτωβρίου, με την Παγκόσμια Ημέρα Τραύματος στις 17 Οκτωβρίου και ολοκληρώνεται στις 20 Οκτωβρίου με την Παγκόσμια Ημέρα Οστεοπόρωσης.

Στατιστικά Στοιχεία:
• 400.000.000 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ζουν με χρόνιους πόνους ή αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα από αρθρίτιδα και μυοσκελετικές νόσους (οστεοπώρωση, διαταραχές της σπονδυλικής στήλης, τραυματισμούς).
• Η αρθρίτιδα και οι μυοσκελετικοί νόσοι είναι από τις βασικές αιτίες για αναπηρίες, απουσίες από την εργασία και νοσοκομειακή περίθαλψη.
• Το 80% των ανθρώπων θα υποφέρουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους από πόνο στην πλάτη.
• Οι πόνοι και τα προβλήματα στην πλάτη είναι ο δεύτερος λόγος απουσίας από την εργασία.


Επιμέλεια:Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 16 Οκτωβρίου 2012, 02:03

Παγκόσμια Ημέρα Άρτου 16 Οκτωβρίου

πηγή http://www.zougla.gr

Παγκόσμια Ημέρα Άρτου

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 16 Οκτωβρίου 2012, 02:58 

Η Παγκόσμια Ημέρα Άρτου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 16 Οκτωβρίου με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης Αρτοποιών και Ζαχαροπλαστών (UIB), με κεντρικό σύνθημα «Φτιάξτε ψωμί μόνοι σας ή αγοράστε το από τον φούρνο της γειτονιάς σας».

Το ψωμί είναι το κατ' εξοχήν παγκόσμιο προϊόν διατροφής. Διαχρονικό, διατοπικό και γεμάτο θρεπτικά συστατικά, το συναντάμε σε κάθε γωνιά της Γης, σε κάθε πολιτισμό, σε όλες τις περιόδους της ανθρώπινης διαδρομής.

Στη χώρα μας η κατανάλωση ψωμιού (όλων των ειδών και τύπων) ήταν 6,7 κιλά το μήνα το 1974 και μειώθηκε στα 4,2 κιλά το 2004-5 (μείωση 59,3%), παρότι το ψωμί αποτελεί βασικό συστατικό της μεσογειακής διατροφής.

Επιμέλεια: Μίτση Σκεντζου 
Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 16 Οκτωβρίου 2012, 03:03

Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής 16 Οκτωβρίου

πηγή http://www.zougla.gr

Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής 

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 16 Οκτωβρίου 2012, 00:51  

Η Παγκόσμια Ημέρα Διατροφής γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 16 Οκτωβρίου, μέρα που το 1945 ιδρύθηκε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ.

Η Π.Η.Δ. σε αριθμούς κατά την Greenpeace:
• Περισσότεροι από 850 εκ. άνθρωποι εξακολουθούν να πεινούν σε όλο τον κόσμο.
• 2 δισ. άνθρωποι υποφέρουν από χρόνια έλλειψη θρεπτικών ουσιών.
• 40 εκ. άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από πείνα, ενώ καθημερινά παράγονται 356 κιλά δημητριακών ανά άτομο.
• Μεταξύ 1967- 1997, η παγκόσμια παραγωγή δημητριακών αυξήθηκε κατά 84% και ο παγκόσμιος πληθυσμός αυξήθηκε κατά 67%, εξασφαλίζοντας ένα καθεστώς επισιτιστικής ασφάλειας σε παγκόσμιο επίπεδο.
• Την ίδια περίοδο, το κόστος παραγωγής των τροφίμων μειώθηκε εντυπωσιακά, παρασύροντας σε αντίστοιχη μείωση και τις τιμές τους.
• Η βιομηχανία τροφίμων σπαταλά 40 δις δολάρια σε διαφήμιση.
• Για κάθε δολάριο που ξοδεύει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας για την καταπολέμηση του υποσιτισμού στον κόσμο, η βιομηχανία τροφίμων ξοδεύει 500 δολάρια για την προώθηση των επεξεργασμένων τροφίμων.
• Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αυτή τη στιγμή 300 εκ. ενήλικες σε όλο τον κόσμο είναι παχύσαρκοι. 100 εκ. περισσότεροι από το 1995.
• Μέχρι το 2020, η παχυσαρκία και οι επιπλοκές που δημιουργεί (καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτης και ορισμένοι τύποι καρκίνου) θα ευθύνονται για το 72% των θανάτων παγκοσμίως. Το 1998, το αντίστοιχό ποσοστό ήταν της τάξεως του 60%.
• Από το 1979 μέχρι τα μέσα 1990, η ετήσια κατανάλωση κρέατος στο νότιο ημισφαίριο αυξήθηκε κατά 70 εκ. Τόνους, σε αντίθεση με μια αύξηση 26 εκ. τόνων που σημειώθηκε στο βόρειο ημισφαίριο.
• Οι Η.Π.Α., η Κίνα, η Ε.Ε και η Βραζιλία αποτελούν το 33% του παγκόσμιου πληθυσμού, το οποίο καταναλώνει το 60% της παγκόσμιας παραγωγής μοσχαριού, περισσότερο από το 70% της παγκόσμιας παραγωγής πουλερικών και περισσότερο από το 80% της παραγωγής χοιρινού.
• Στη Ρωσία και στη Βραζιλία, σύμφωνα με στοιχεία του 1996 και 1998, τα υπέρβαρα άτομα αντιπροσωπεύουν το 45,4% και 31,8% του ενήλικου πληθυσμού αντίστοιχα.
• Στις Η.Π.Α. περισσότερο από το 40% των παραγόμενων τροφίμων πετιέται στα σκουπίδια, με κόστος πάνω από 100 δισ. δολάρια για την αμερικάνική κοινωνία. Υπολογίσθηκε ότι το 14% των τροφίμων που καταλήγουν στα σκουπίδια ενός νοικοκυριού βρίσκεται πακεταρισμένο και δεν έχει λήξει.
• Αν κάθε αμερικάνος μειώσει την κατανάλωση κρέατος κατά 5%, αν δηλαδή τρώει ένα πιάτο λιγότερο την εβδομάδα, τότε θα παραχθεί ποσότητα δημητριακών ικανή να θρέψει 25 εκατομμύρια ανθρώπους.
• Αν οι 670 εκ. τόνοι από την παγκόσμια παραγωγή δημητριακών που προορίζεται για ζωοτροφές μειώνονταν κατά 10%, τα περίσσια δημητριακά θα έφταναν για να θρέψουν 225 εκατομμύρια ανθρώπους.
• Τα προϊόντα αδυνατίσματος αντιπροσωπεύουν σήμερα στην Ευρώπη μια αγορά 100 δις. δολαρίων, ποσό που ισοδυναμεί με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν του Μαρόκου.
• 5 πολυεθνικές ελέγχουν το 90% του παγκόσμιου εμπορίου δημητριακών.
• Μία πολυεθνική, η Μονσάντο ελέγχει το 91% των μεταλλαγμένων σπόρων στον κόσμο.
• 6 πολυεθνικές (BASF, Bayer, Dow, Dupont, Μonsanto και Syngenta) ελέγχουν το 75-80% της παγκόσμιας αγοράς φυτοφαρμάκων. Το 1994, ο αντίστοιχος αριθμός εταιριών ανερχόταν στις 12.
• Η παγκόσμια κατανάλωση κρέατος καταστρέφει δάση σε ραγδαίο ρυθμό. Στην κεντρική Αμερική, τα τελευταία 40 χρόνια, το 40% των τροπικών δασών έχει καταστραφεί ή καεί για να μετατραπεί σε βοσκοτόπια βοοειδών.
• 10.000 διαφορετικά είδη έχουν χρησιμοποιηθεί από ανθρώπους για την παραγωγή τροφής εδώ και 10.000 χρόνια. Σήμερα, μόνο 150 είδη τρέφουν την ανθρωπότητα και μόνο 12 είδη παρέχουν το 80% της θερμιδικής αξίας - το στάρι, το ρύζι, το καλαμπόκι και η πατάτα καλύπτουν το 60%.

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 16 Οκτωβρίου 2012, 01:08

Σήμερα...

ΤΑΣΣΟΣ( Αναστάσιος Αλεβίζος) 1914 – 13 Οκτωβρίου 1985

ΤΑΣΣΟΣ( Αναστάσιος Αλεβίζος) 1914 – 13 Οκτωβρίου 1985
 

" Μεσημέρι"

Ο Τάσσος ήταν διακεκριμένος έλληνας χαράκτης.
Μικρός παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Γιώργο Κωτσάκη. Το 1930, σε ηλικία δεκαέξι ετών, έγινε δεκτός στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Εκεί παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής και ζωγραφικής στα εργαστήρια του Θ. Θωμόπουλου, του Ουμβ. Αργυρού και του Κ. Παρθένη.

Από το 1933 και μέχρι την αποφοίτησή του από την Σχολή το 1939, παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής στο εργαστήριο του Γ. Κεφαλληνού. Πιθανολογείται ότι καθοριστικό ρόλο στην αφοσίωσή του στην χαρακτική έπαιξε και η γνωριμία του με τον Δ. Γαλάνη, τον άλλο μεγάλο έλληνα χαράκτη της εποχής του Μεσοπολέμου, μέσω του οποίου γνώρισε και την γαλλική χαρακτική. Λέγεται επίσης ότι πραγματοποίησε σπουδές στο Παρίσι, την Ρώμη και την Φλωρεντία. Πάντως, το ταλέντο του στην χαρακτική αναγνωρίστηκε πολύ γρήγορα· στην Πανελλήνια Έκθεση του 1938 έλαβε το Βραβείο Χαρακτικής και δύο χρόνια αργότερα (1940) τιμήθηκε με το Κρατικό Μετάλλιο Χαρακτικής.
Από το 1930 είχε ενταχθεί στο ΚΚΕ, αρχικά στην νεολαία του κόμματος (ΟΚΝΕ) και αργότερα ως πλήρες μέλος. Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου το 1940, ο Τάσσος και πολλοί άλλοι μαθητές του Γ. Κεφαλληνού φιλοτέχνησαν προπαγανδιστικές αφίσες για την εμψύχωση του ελληνικού λαού. Στα χρόνια της Κατοχής, εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και στο ΕΑΜ Καλλιτεχνών, για να συνεχίσει την (παράνομη πλέον) δημιουργία προπαγανδιστικού υλικού κατά των κατακτητών.
Μετά την απελευθέρωση, ο Τάσσος άρχισε να ασχολείται και με άλλα θέματα πέρα από τα επικά του πολέμου, όπως γυμνά, νεκρές φύσεις και πορτρέτα, ενώ ταυτοχρόνως άρχισε να χρησιμοποιεί και χρώμα στις ξυλογραφίες του.
Ο Τάσσος είχε επίσης μια ιδιαίτερη αγάπη για το βιβλίο και τις γραφικές τέχνες. Ήδη από το 1939, με την αποφοίτησή του, έφτιαχνε εξώφυλλα και κοσμήματα για το λογοτεχνικό περιοδικό Νέα Εστία. Αμέσως μετά την απελευθέρωση, ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση στον εκδοτικό οίκο «Τα Νέα Βιβλία» που ίδρυσε το Κομμουνιστικό Κόμμα το 1945 και που έκλεισε το 1948. Το 1948 άρχισε να συνεργάζεται με τον Οργανισμό Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων (ΟΕΣΒ, μετέπειτα Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων ή ΟΕΔΒ). Καρπός της συνεργασίας του με τον ΟΕΣΒ/ΟΕΔΒ, υπήρξε η εικονογράφηση πολλών βιβλίων για το Δημοτικό και το Γυμνάσιο, με πρώτο το Αναγνωστικόν Έκτης Δημοτικού που κυκλοφόρησε το 1949.
Το 1948 έγινε καλλιτεχνικός σύμβουλος του λιθογραφείου «Ασπιώτη–Έλκα», και από το 1954 έως το 1967 φιλοτέχνησε γραμματόσημα για λογαριασμό των Ελληνικών Ταχυδρομείων, αρχικά με την τεχνική της έγχρωμης ξυλογραφίας και κατόπιν με τη μέθοδο offset. Επίσης, από το 1962 έως τον θάνατό του, σχεδίαζε και τα γραμματόσημα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το 1959 ανέλαβε την διεύθυνση του Τμήματος Γραφικών Τεχνών στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο, όπου δίδαξε μέχρι το 1967. Τάσσος (Αλεβίζος), εξώφυλλο του Αναγνωστικού Δ΄ Δημοτικού. Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων, Αθήνα 1973.
Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της καλλιτεχνικής ομάδας «Στάθμη», η οποία τον τίμησε με αναδρομική έκθεση των έργων του στα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια. Την ίδια εποχή παρουσίασε έργα του στην Μπιενάλε της Βενετίας (1952) και του Λουγκάνο (1953).
Κατά την δεκαετία του 1960 η θεματογραφία του άρχισε να επικεντρώνεται στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής. Εγκατέλειψε σταδιακά το χρώμα, χάραζε όλο και μεγαλύτερες πλάκες ξύλου και άρχισε να δημιουργεί θεματικές ενότητες σε τρίπτυχα ή τετράπτυχα. Ταυτοχρόνως ασχολήθηκε με την αγιογραφία, ενώ συνέχισε να φιλοτεχνεί βιβλία.
Κατά την περίοδο της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών, έζησε αυτοεξόριστος εκτός Ελλάδας και φιλοτέχνησε έργα κοινωνικής διαμαρτυρίας καταγράφοντας γεγονότα που τον συγκλόνισαν. Μετά την κατάρρευση της Χούντας, εξέθεσε έργα του στην Εθνική Πινακοθήκη (1975) και λίγο καιρό αργότερα έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ίδιου ιδρύματος. Το 1977, ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης.
Συνέχισε να εργάζεται σκληρά μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του. Πέθανε το Οκτώβριο του 1985 αφήνοντας ημιτελή μία σειρά οκτώ συνθέσεων στο Δημαρχείο του Βόλου. Το 1987, η Εθνική Πινακοθήκη τον τίμησε με μία δεύτερη μεγάλη αναδρομική έκθεση έργων του.
Έναν χρόνο μετά τον θάνατό του, δημιουργήθηκε η Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών «Α. Τάσσος», με σκοπό την διάδοση του έργου του και την υποστήριξη της ελληνικής χαρακτικής. Από το 1991 και κάθε τρία χρόνια, η Εταιρεία αυτή πραγματοποιεί συλλογικές εκθέσεις νέων ελλήνων χαρακτών σε διαφορετικές πόλλεις της Ελλάδας. Η Εταιρεία επίσης διατηρεί ανοιχτό ως μουσείο το σπίτι όπου έζησε και δημιούργησε ο Τάσσος και η σύζυγός του, η ζωγράφος και χαράκτρια Λουκία Μαγγιώρου (γεν. 1914), επί της Αρδηττού 34, στην συνοικία Μετς της Αθήνας.
Τα έργα του χαρακτηρίζονται από την τεχνική αρτιότητά τους και την συγκινησιακή — τρυφερή αλλά και δωρική — απόδοση της μορφής των απλών ανθρώπων του μόχθου και του πόνου. Ωστόσο ένα σύγχρονο μάτι δεν μπορεί να μην διακρίνει μέσα στις ξυλογραφίες του Τάσσου και την επική μεγαλοπρέπεια της στρατευμένης τέχνης. Άλλωστε, ο ίδιος ο χαράκτης «παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του στρατευμένος στην υπόθεση της πάλης για μια νέα κοινωνία, δίκαιη, δημοκρατική και σοσιαλιστική» (Η. Μόρτογλου, Ριζοσπάστης, 23 Οκτωβρίου 1995).ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ