Μωσαϊκό

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018

Ο ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΜΑΤΑΚΙΑΣ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

31 Οκτωβρίου στις 9:44 π.μ.

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1891990897564350?__tn__=-R

896.949 προβολές

Stathis Psaltis / Στάθης Ψάλτης

7 Μαρτίου

ΣΤΑΘΗΣ ΨΑΛΤΗΣ - Ο ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ
ΜΑΤΑΚΙΑΣ(ΑΤΑΚΑ & ΜΑΤΙ)

κοκκινιστές φακές

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

31 Οκτωβρίου στις 9:43 π.μ.

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1891990520897721?__tn__=-R

Paxxi

14 Ιανουαρίου

Το κλασικό μας όσπριο, οι κοκκινιστές φακές σούπα αποτελούν το πιο αγαπητό στην κατηγορία του φαγητό. Μας ζεσταίνει και μας χορταίνει τον χειμώνα ενώ παράλληλα έχει υψηλή διατροφική αξία. Η συνταγή αναλυτικά http://bit.ly/2B0hyT6

ένα υπέροχο πανεύκολο γλυκό

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

31 Οκτωβρίου στις 9:43 π.μ.

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1891989907564449?__tn__=-R

Live kitchen

3 Σεπτεμβρίου

Σε αυτό το βίντεο φτιάξαμε ένα υπέροχο πανεύκολο γλυκό που μπορείτε να το φτιάξετε για κάθε είδους περίσταση!!!Ένα γλυκό που θα λατρέψουν μικροί και μεγάλοι!!!
Μπορείτε να βάλετε ότι χυμό φρούτο θέλετε!!! Αν μας βρήκατε τώρα μπορείτε να κάνετε και εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube Live Kitchen για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεό μας Panagiotis Papadakis

...κάνει τη διαφορά

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

31 Οκτωβρίου στις 3:31 π.μ.

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1891684107595029?__tn__=-R

Ωρες, ώρες το περιεχόμενο κάνει τη διαφορά.

18 Σεπτεμβρίου

Ἅγιοι Ἀκεψιμᾶς, Ἰωσὴφ καὶ Ἀειθαλᾶς

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

Ἁγιολόγιον - Νοέμβριος 3
Οἱ Ἅγιοι Ἀκεψιμᾶς, Ἰωσὴφ καὶ Ἀειθαλᾶς
Ἀνακομιδὴ τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου
Ὁ Ὅσιος Ἀκεψιμᾶς
Ὁ Ἅγιος Ἀχαιμενίδης ὁ Ὁμολογητής
Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Ὁμολογητὴς ἐπίσκοπος Ἀγκύρας
Οἱ Ἅγιοι Δάσιος, Σεβῆρος, Ἀνδρωνᾶς, Θεόδοτος καὶ Θεοδότη
Ὁ Ὅσιος Ἠλίας
Οἱ Ἅγιοι Ἐννέα Μάρτυρες
Οἱ Ἅγιοι 28 Μάρτυρες
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ νέος Ἱερομάρτυρας, ὁ Νεαπολίτης
Οἱ Ὅσιοι Εὐθύμιος καὶ Νεόφυτος κτήτορες Μονῆς Δοχειαρίου
Ἀνακομιδὴ Ἱ. Κάρας τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀποστόλου τοῦ νέου ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὸν Ἅγιο Λαυρέντιο Πηλίου τὸ 1796
Οἱ Ἅγιοι Ἀκεψιμᾶς, Ἰωσὴφ καὶ Ἀειθαλᾶς
Ὁ Ἀκεψιμᾶς ἦταν ἐπίσκοπος, ὁ Ἰωσὴφ πρεσβύτερος καὶ ὁ Ἀειθαλᾶς διάκονος. Καὶ οἱ τρεῖς μαρτύρησαν γιὰ τὸ Χριστό, ὅταν βασιλιὰς τῆς Περσίας ἦταν ὁ Σαπὼρ ὁ Β´. Ὁ Ἀκεψιμᾶς ἄφησε τὴν τελευταία του πνοή, ἀφοῦ χτυπήθηκε σκληρὰ μὲ ἀκανθωτὰ ῥαβδιὰ ἀπὸ ῥοδιά. Ὁ Ἰωσὴφ - ἀφοῦ διέσχισαν τὶς σάρκες του- ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο διὰ λιθοβολισμοῦ. Ὁ Ἀειθαλᾶς μαστιγώθηκε σκληρὰ καὶ ἔπειτα τὸν κρέμασαν μὲ τὸ κεφάλι πρὸς τὰ κάτω, μέχρι ποὺ παρέδωσε καὶ αὐτὸς τὴν μακάρια ψυχή του (330 μ.Χ.). Τὸ αἷμα, ὅμως, ἀπὸ τὶς θυσίες τῶν Ἁγίων ποὺ προκάλεσαν οἱ ἀσεβεῖς, ὑπενθυμίζει τὰ φοβερὰ λόγια της Ἀποκάλυψης: « Ὅτι αἷμα ἁγίων καὶ προφητῶν ἐξέχεαν, καὶ αἷμα αὐτοῖς ἔδωκας πιεῖν ἄξιοι εἴσι». Δηλαδή, ἐπειδὴ οἱ ἀσεβεῖς αὐτοὶ ἔχυσαν τὸ αἷμα τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Προφητῶν, τοὺς ἔδωσες καὶ Σὺ (Χριστέ μου) νὰ πίνουν ἀντὶ νεροῦ αἷμα. Καὶ πράγματι, εἶναι ἄξιοι τῆς τιμωρίας αὐτῆς. Ἂς γνωρίζουν, λοιπόν, οἱ ἀσεβεῖς, ποὺ ἐγκληματοῦν ἐναντίον τῶν ἀνθρώπων τῆς πίστης, ὅτι τοὺς περιμένει ἀνελέητη καὶ βαρεῖα τιμωρία.
Ἀνακομιδὴ τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Μεγαλομάρτυρα καὶ Τροπαιοφόρου καὶ ἐγκαίνια Ναοῦ του στὴ Λύδδα τῆς Ἰόππης
Μετὰ τὴν κατάπαυση τῶν διωγμῶν καὶ τὴν ἐπικράτηση τοῦ χριστιανισμοῦ σ᾿ ὅλο τὸ Ῥωμαϊκὸ κράτος, ἐπὶ Μεγάλου Κωνσταντίνου, οἱ χριστιανοὶ ἀνήγειραν μεγαλοπρεπῆ Ναὸ στὴ Λύδδα τῆς Ἰόππης, ὅπου μετακόμισαν τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, γιὰ νὰ τὸ προσκυνοῦν πλέον ἄφοβα.Ἔγιναν δὲ μετὰ τὴν κατάθεση τοῦ ἱεροῦ λειψάνου καὶ τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ στὶς 3 Νοεμβρίου καὶ ἀπὸ τότε κάθε χρόνο ἡ Ἐκκλησία μας τελεῖ κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ τὴν ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ μεγαλομάρτυρα, πρὸς δόξαν Θεοῦ.
Ὁ Ὅσιος Ἀκεψιμᾶς
Ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Μεγάλου Θεοδοσίου (382). Κλείστηκε μέσα σ᾿ ἕνα σκαμμένο τόπο καὶ πέρασε ἐκεῖ 60 ὁλόκληρα χρόνια μὲ αὐστηρὴ νηστεία καὶ προσευχή. Ἀφοῦ ἀξιώθηκε καὶ τοῦ ἀξιώματος τοῦ Ἱερέα καὶ ἔκανε ἀρκετὰ θαύματα, ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ὁ Ἅγιος Ἀχαιμενίδης ὁ Ὁμολογητής
Νεαρός, ἀπὸ ἐπίσημη Περσικὴ οἰκογένεια, εἶχε πολὺ πλοῦτο καὶ κατεῖχε λαμπρὰ ἀξιώματα. Ἔζησε ἐπὶ Θεοδοσίου τοῦ μικροῦ (410) βασιλιᾶ τοῦ Βυζαντίου καὶ Ἰσδιγέρδη, βασιλιὰ τῶν Περσῶν. Δὲν ἄργησε νὰ προσέλθει στὴ χριστιανικὴ πίστη, μόλις ἄκουσε τὴν διδασκαλία της, καὶ χρησιμοποίησε τὸν πλοῦτο του γιὰ τὴν μικρὴ χριστιανικὴ ποίμνη τῆς Περσίας. Καταγγέλθηκε στὸ βασιλιά, ἀλλὰ δὲν ἄκουσε τὶς συμβουλές του, οὔτε πτοήθηκε στὶς ἀπειλές του. Ὑποβλήθηκε λοιπὸν σὲ βασανιστήρια, τὰ ὁποῖα ὑπέστη καρτερικά. Κατόπιν τὸν ἄφησαν ἐλεύθερο, μὲ τὸν ὅρο νὰ φύγει ἔξω ἀπὸ τὰ Περσικὰ ὅρια, φτωχὸς πλέον μετὰ τὴν δήμευση τῆς περιουσίας του (τὸ 412 μ.Χ.). Ὁ Ἀχαιμενίδης ἔφυγε ἀπὸ τὴν γῆ τῶν πατέρων του, ποὺ ἦταν μέσα στὴν τυραννία καὶ τὴν πλάνη, εὐχαριστημένος ὅμως, διότι ἔμεινε πιστὸς στὸν οὐράνιο Πατέρα καὶ διότι τοῦ ἅρπαξαν μὲν ὅλα τὰ χρήματα, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τοῦ ἁρπάξουν τοὺς θησαυρούς, ποὺ ὁ Χριστὸς δίνει στοὺς πιστοὺς στρατιῶτες του.
Ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Ὁμολογητής, ἐπίσκοπος Ἀγκύρας
Μᾶλλον ὑπῆρξε ὑπέρμαχος τῶν ἁγίων εἰκόνων καὶ ἴσως ἔδωσε καὶ τὸ αἷμα του γιὰ τὴν σωστὴ θέση τους στὴν Ὀρθοδοξία.
Οἱ Ἅγιοι Δάσιος, Σεβῆρος, Ἀνδρωνᾶς, Θεόδοτος καὶ Θεοδότη
Ὅλοι μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
Ὁ Ὅσιος Ἠλίας
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Οἱ Ἅγιοι Ἐννέα Μάρτυρες
Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
Οἱ Ἅγιοι 28 Μάρτυρες
Μαρτύρησαν διὰ πυρός.
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ νέος Ἱερομάρτυρας, ὁ Νεαπολίτης
Ἦταν ἱερέας καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Νεάπολη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ποὺ τούρκικα λέγεται «Νὲβ Σεχήρ». Διέπρεπε σὰν ἐφημέριος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου στὴ Νεάπολη «ἐν ἀληθείᾳ καὶ ὁσιότητι καὶ δικαιοσύνῃ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταῖς ἐντολαῖς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος». Κατὰ τὸ 1797 προσκλήθηκε ἀπὸ τοὺς χριστιανοὺς τοῦ χωρίου Μαλακωτὴ νὰ ἱερουργήσει, ἀναπληρώνοντας τὸν ἐφημέριό τους, ποὺ τὸν καταδίωκαν οἱ Τοῦρκοι. Ὁ ἱερέας Γεώργιος εὐχαρίστως δέχτηκε καὶ ἀναχώρησε γιὰ τὸ χωριό. Ξαφνικὰ ὅμως, κοντὰ στὴ θέση «Κόμπια-Ντερέ», συνελήφθη ἀπὸ ἐξαγριωμένους βοσκοὺς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι τὸν λήστεψαν, τὸν βασάνισαν καὶ τελικὰ τὸν ἀποκεφάλισαν. Ἀργότερα τὸ 1924, τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου μεταφέρθηκε στὸν Ναὸ τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου στὴ Νέα Νεάπολη κοντὰ στὴ Νέα Ἰωνία στὴν Ἀθήνα.
Οἱ Ὅσιοι Εὐθύμιος καὶ Νεόφυτος κτήτορες Μονῆς Δοχειαρίου
Βλέπε βιογραφία τους τὴν 9η Νοεμβρίου.
Ἀνακομιδὴ Ἱ. Κάρας τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀποστόλου τοῦ νέου ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη στὸν Ἅγιο Λαυρέντιο Πηλίου τὸ 1796
(Βιογραφία τοῦ Ἁγίου βλέπε στὴν κυρίως μνήμη του τὴν 16η Αὐγούστου).

3 Νοεμβριου Η Ανακομιδη των λειψανων του Αγιου Γεωργιου .

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

23 ώρες

Stelios Stelios

Χθες στις 5:51 μ.μ.

3 Νοεμβριου Η Ανακομιδη των λειψανων του Αγιου Γεωργιου .

Έφυγε από τη ζωή η θρυλική μορφή της Αντίστασης

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

29 Οκτωβρίου στις 10:43 μ.μ.

stereanews.gr

Έφυγε από τη ζωή η θρυλική μορφή της Αντίστασης - STEREA NEWS

Τα γεγονότα περνούν στην ιστορία, όταν δεν ζει κάποιος από αυτήν την περίοδο να μας τα διηγηθεί. Έτσι γίνεται και με την περίοδο της κατοχής. Έφυγε από τη ζωή η εμβλη....

Έφυγε από τη ζωή η θρυλική μορφή της Αντίστασης
0

Από Κάτια Καραχάλιου στις 29 Οκτωβρίου 2018 ΕΥΒΟΙΑ
Τα γεγονότα περνούν στην ιστορία, όταν δεν ζει κάποιος από αυτήν την περίοδο να μας τα διηγηθεί. Έτσι γίνεται και με την περίοδο της κατοχής. Έφυγε από τη ζωή η εμβληματική προσωπικότητα, Σαρίκα Γεοσούα, αφήνοντας πίσω της μία ιστορία Αντιστασιακής, μια ιστορία τιμής στην Ελευθερία. Κηδεύτηκε στα 91 της χρόνια, την Τετάρτη 24 Οκτωβρίου στο νεκροταφείο Yarkon στο Πέταχ Τίκβα στο Ισραήλ. Τέσσερις μέρες πριν από τη επέτειο του «ΟΧΙ». Η Σαρίκα γεννήθηκε στη Χαλκίδα το 1927 και συμμετείχε στην Αντίσταση, υπερασπιζόμενη τον τόπο όπου γεννήθηκε και ταυτόχρονα τους Εβραίους της

Χαλκίδας. Το Stereanews είχε ξεκινήσει να φτιάχνει το πορτραίτο της, ενώ περιμέναμε να επικοινωνήσουμε μαζί της για συνέντευξη, μαθαίνοντας την κρισιμότητα της κατάστασης της. Όμως δεν προλάβαμε να συνομιλήσουμε, με αυτήν την θρυλική μορφή. Για τον λόγο αυτό, μεταφράσαμε συνέντευξή της που είχε δώσει σε τηλεοπτικό κανάλι στο Ισραήλ, ώστε να μάθουμε πως ένιωθε και τι έκανε στην Αντίσταση.
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ
Γεννημένη στην Χαλκίδα το 1927, η Σάρα (ή Σαρίκα) Γεοσούα ανήκει στις εμβληματικές φυσιογνωμίες της Αντίστασης. Ο πόλεμος τη βρήκε μαθήτρια στη Δημόσια Εμπορική Σχολή Χαλκίδας. Μετά τον πρόωρο θάνατο του πατέρα της (1927), ζούσε με την μητέρα της Ζαφείρα και τη μεγαλύτερη αδελφή της Γιάφφα στην οδό Κώτσου, κεντρικού δρόμου της εβραϊκής γειτονιάς. Η μητέρα της ήταν αδελφή του συνταγματάρχη Μαρδοχαίου Φριζή, γεγονός που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση της πατριωτικής της συνείδησης. Πριν κλείσει τα 14, η Σάρα περιέθαλπε τραυματίες στο στρατιωτικό νοσοκομείο της πόλης, ως εθελόντρια νοσοκόμα. Η δραστήρια εβραιοπούλα προμηθεύτηκε για την ίδια και την μητέρα της ψεύτικες ταυτότητες. Με την έναρξη της γερμανικής κατοχής (Οκτώβριος 1943), η Σάρα συνεννοήθηκε με το ΕΑΜ, πήρε τη μητέρα της και εγκατέλειψαν την Χαλκίδα για τη Στενή, όπου ζούσε η αδελφή της με τον άντρα της.

Για να προφυλάξει από τις επιδρομές των Γερμανών τους τρομοκρατημένους Εβραίους που είχαν καταφύγει στα βουνά, η Αντίσταση τους σκόρπισε σε διάφορα χωριά (Πάλιουρας, Θεολόγος, Στρόπωνες, Βασιλικό) και αργότερα οργάνωσε δίκτυο διαφυγής με καΐκια για την Τουρκία, από την παραλία των Τσακαίων. Η νεαρή Σάρα έγινε δασκάλα στο απομονωμένο χωριό Κουρκουλοί δουλεύοντας δραστήρια στην ΕΠΟΝ.
Μια μέρα κάποιος από το χωριό που ήταν δωσίλογος κατέδωσε την “δασκάλα του χωριού” θέλοντας να καταδώσει την Σαρίκα. Οι Γερμανοί είχαν μαζί τους συνεργάτες των ταγμάτων ασφαλείας με επικεφαλής τους Έλληνες αξιωματικούς Γενεράλη και Λέρτα. Η Γερμανική δύναμη είχε το Γερμανό ταγματάρχη Μπέρνερ ή Μπάγερ. Ο Γερμανός ταγματάρχης αντί για την Σαρίκα βρήκε την Μέντη Μόσκοβιτς που ήταν 18 χρονών και επίσης δασκάλα, την υπέβαλε σε αφάνταστα μαρτύρια και βασανισμούς ολόκληρη την νύχτα. Ύστερα από άγριο ξυλοδαρμό, την γύμνωσε, την βίασε και της έμπηξε ένα ξύλο στα γεννητικά της όργανα και από τον εξώστη του σπιτιού την πέταξε γυμνή στην πλατεία πεθαμένη πλέον.
Όταν η Σαρίκα έμαθε τα συμβάντα της τραγωδίας ζήτησε από τον διοικητή της την άδεια να πάρει εκδίκηση. Οι αντάρτες έμαθαν την ταυτότητα του καταδότη και η Σαρίκα πήγε στο χωριό. Στον δρόμο συνάντησε τον καταδότη και τον ρώτησε για την ξαδέλφη της. Εκείνος απάντησε, «επιτέλους την ξεφορτωθήκαμε την Εβραία δασκάλα». Η Σαρίκα έβγαλε το πιστόλι της και τον σκότωσε. Αυτή η πράξη ενίσχυσε ακόμη περισσότερο τον θρύλο γύρω από το πρόσωπό της.

Μετά τη δολοφονία της Μέντη, προσκολλήθηκε στα αντάρτικα τμήματα. Αμέσως καθιερώθηκε ως ομιλήτρια που κήρυττε με πάθος τον ένοπλο αγώνα, ιδιαίτερα στις νεαρές γυναίκες. Σύντομα σχημάτισε ανεξάρτητη γυναικεία ομάδα που πολεμούσε, μάζευε πληροφορίες και οργάνωνε θεατρικές παραστάσεις στα χωριά. Ένας Αμερικανός δημοσιογράφος, που βρέθηκε στην κατεχόμενη Εύβοια, της αφιέρωσε ξεχωριστό απόσπασμα στην ανταπόκρισή του για τους Έλληνες αντάρτες: «Είναι ένα κοντό, δεμένο κορίτσι με μαύρα μαλλιά και γαλάζια μάτια. Τρέχει σαν άντρας και μπορεί να χτυπήσει ένα καρύδι από απόσταση 200 γυάρδες. Είτε φωνάζει παραγγέλματα, είτε δίνει σήμα με τα χέρια της στο Λόχο, είτε τραγουδάει στα ορεινά μονοπάτια, το κάνει με πάθος και περηφάνεια».
Κάποτε ήρθε η πληροφορία ότι οι Γερμανοί σχεδίαζαν μπλόκο στα περίχωρα της Χαλκίδας. Η Σαρίκα στάλθηκε να προειδοποιήσει τους κατοίκους. Σκαρφάλωσε σε μια στέγη και με ένα μεγάφωνο κάλεσε τους χωρικούς να διαφύγουν προς τους αντάρτες. Η νεανική της φωνή βρήκε απήχηση και οι νεαροί μπήκαν στην Αντίσταση.
Όταν οι Γερμανοί αποχώρησαν από την Ελλάδα, η Σαρίκα γύρισε στη Χαλκίδα όπου συνέχισε να δουλεύει με τους νέους. Καθώς οι πρώην αντάρτες δεν έχαιραν της εκτίμησης των νέων ηγετών της Ελλάδας, η Σάρα σύντομα συνελήφθη, αλλά την έσωσε η φήμη της. Ο ανακριτής την συμβούλευσε να σπεύσει στον τοπικό Ραββίνο και να του ζητήσει να την στείλει στην Αθήνα, απ’ όπου μπόρεσε να εγκαταλείψει την Ελλάδα.

Σε ερώτηση σχετικά με τις εμπειρίες της από την Αντίσταση, η Σαρίκα είχε απαντήσει:
«Υπήρχε μια ομάδα 13 κοριτσιών όπου ήταν στο χέρι μου να τις διδάξω. Οι Παρτιζάνοι μου έλεγαν τι χρειάζονται και εγώ θα το μάθαινα στα κορίτσια. Αρχικά η δουλειά μας ήταν να τις εκπαιδεύσουμε. Στη συνέχεια ήταν να μάθουν πώς να είναι κορίτσια δίπλα στους άνδρες. Ήταν δύσκολο να τους διδάσκεις πως να συμπεριφέρονται ισότιμα μεταξύ τους.
Χωρίς τους Παρτιζάνους πολλοί Εβραίοι θα είχαν πεθάνει ή είχαν την ίδια τύχη των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο Άουσβιτς. Και δεν ήταν οι μόνοι, πολλοί εθνικοί και πολλοί Έλληνες. Πήραν τους Έλληνες μαζί με τους Εβραίους, εκείνους που βοήθησαν τους Εβραίους, εκείνους που αντιστάθηκαν, ήταν ένα πολύ σοβαρό θέμα.
Οι παρτιζάνοι στην Εύβοια ήταν πολύ καλά οργανωμένοι. Οι άνθρωποι δεν το έκαναν μόνο όπως τους άρεσε. Κάθε Παρτιζάνος λογοδοτούσε στον διοικητή του και ο διοικητής λογοδοτούσε στον διοικητή της Αθήνας. Δεν ήταν κατάσταση αναρχίας. Όλα ήταν τόσο καλά οργανωμένα που ήταν αδύνατον να φανταστούμε μονάδες όπως αυτές κατά την διάρκεια ενός του πολέμου. Όλοι ήταν τόσο εξυπηρετικοί. Ήταν ένας για όλους και όλοι για έναν. Ήταν υπέροχα. Η Εύβοια ήταν πολύ πρωτότυπη στην κατοχή διμοιρίας κοριτσιών. Δεν μπορούσε κανείς να καταλάβει πώς τα κορίτσια που προέρχονται από τέτοια απομακρυσμένα χωριά θα μπορούσαν να είναι Παρτιζάνες. Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν.

Ήμουν η “Καπετάνισσα Σαρίκα”. Αν κάποιος χρειαζόταν κάτι, έλεγε “ Πείτε το στην Καπετάνισσα Σαρίκα και θα το φροντίσει”. Πες μου και θα το κάνω. Αν ξεχνούσαν το όνομα μου έλεγαν … εδώ η Καπετάνισσα των Συντρόφων. Τα υπόλοιπα κορίτσια τα φώναζαν με τα ονόματα τους.
Λάβαμε εντολή μια φορά να κάψουμε ένα σπίτι. Ήταν το μοναδικό σπίτι στο χωριό. Ήμασταν υπεύθυνες για να το κάψουμε. Μας έδωσαν οδηγίες και πήγαμε ντυμένες όχι σαν Παρτιζάνες αλλά σαν κάτοικοι του χωριού. Ένα κορίτσι πήρε την αριστερή πλευρά και ένα τη δεξιά. Ρίξαμε ότι χρειαζόταν για να καεί το σπίτι και τους έδωσα την τοποθεσία που θα συναντιόμασταν μετά. Κανείς δεν φανταζόταν ότι τα κορίτσια είναι υπεύθυνα για αυτό. Την επόμενη μέρα κατηγορήθηκαν οι Σύντροφοι και σε συνομιλίες έλεγαν “ Οι παρτιζάνοι ήρθαν εδώ τη νύχτα και έκαψαν το σπίτι, ευτυχώς ο Φασίστας δεν ήταν μέσα” Ήμουν πολύ ικανοποιημένη και τα κορίτσια επίσης που μπορούσαμε να βοηθήσουμε, να είμαστε ανάμεσα στους Αντάρτες. Είμαι πολύ περήφανη».
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΟΡΔΟΧΑΙΟΣ ΦΡΙΖΗΣ
Σχετικά με τον θείο της, αδελφό της μητέρας της και ήρωα δύο πολέμων, που σκοτώθηκε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, Μορδοχαίο Φριζή, που καταγόταν από τη Χαλκίδα, πρέπει ν’ αναφέρουμε ότι γεννήθηκε το 1893 στη Χαλκίδα. Ο Φριζής πολέμησε στο Μακεδονικό Μέτωπο κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και διακρίθηκε στα πεδία των μαχών, με αποτέλεσμα να μονιμοποιηθεί με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού.

Τον Ιανουάριο του 1919 συμμετείχε στο εκστρατευτικό σώμα που πολέμησε τους Μπολσεβίκους στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου. Διοικητής της μονάδας του ήταν ο συνταγματάρχης Νικόλαος Πλαστήρας. Τον Αύγουστο του 1919 η μονάδα του μεταφέρθηκε στη Σμύρνη και έλαβε ενεργό μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Ο Φριζής προήχθη σε υπολοχαγό, προτού συλληφθεί αιχμάλωτος από τους Τούρκους τον Αύγουστο του 1922. Άλλοι Εβραίοι πληροφορήθηκαν το γεγονός, και συγκέντρωσαν χρήματα για να τον απελευθερώσουν, εκείνος όμως αρνήθηκε λέγοντας «Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει για όλους». Ένα χρόνο αργότερα αφέθηκε ελεύθερος μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες αξιωματικούς.
Με την επάνοδό του στην Ελλάδα προήχθη σε λοχαγό και εστάλη στο Παρίσι, όπου παρακολούθησε τη Σχολή Πολέμου της Γαλλίας. Στα τέλη της δεκαετίας του ’30 προήχθη στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη και την άνοιξη του 1940 τοποθετήθηκε στο επιτελείο της VIII Μεραρχίας στα Γιάννινα. Μόλις ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος τις πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940 υπηρετούσε ως διοικητής αποσπάσματος στον τομέα Καλαμά – Νεγράδων και στη συνέχεια ως διοικητής του αποσπάσματος Αώου της VIII Μεραρχίας. Στις 11:20 το πρωί της 5ης Δεκεμβρίου μία βόμβα εχθρικού αεροπλάνου τον χτύπησε στο στομάχι κι ενώ ήταν έφιππος, προσπαθώντας να εμψυχώσει και να καθοδηγήσει τους στρατιώτες του, καθώς ανέμεναν ιταλική αντεπίθεση. Λίγη ώρα αργότερα, οι άνδρες του τον βρήκαν να κείτεται νεκρός. Ο Μαρδοχαίος Φριζής διαβάστηκε από ορθόδοξο ιερέα, ελλείψει ραβίνου, και τάφηκε στην Πρεμετή.
Με το άγγελμα του θανάτου, ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς έστειλε στη χήρα και τα τρία παιδιά του συλλυπητήριο τηλεγράφημα και ανακήρυξε τον Φριζή «Ήρωα της Ελλάδας». Ο Φριζής προήχθη σε συνταγματάρχη επ’ ανδραγαθία στις 15 Απριλίου 1941, αναδρομικά από την ημέρα του θανάτου του.