Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι (Αναφέρεται μερικές φορές ως «Μόνα Λίζα του Βορρά» ή «Ολλανδή Μόνα Λίζα».)
homouniversalisgr.blogspot.com
ΓΙΟΧΑΝΕΣ ΒΕΡΜΕΕΡ (31 Οκτωβρίου 1632 - 15 Δεκεμβρίου 1675)
 |
| Το κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι (Αναφέρεται μερικές φορές ως «Μόνα Λίζα του Βορρά» ή «Ολλανδή Μόνα Λίζα».) |
Πολύ λίγες
πληροφορίες είναι γνωστές για τη ζωή του Βερμέερ και οι περισσότερες από
αυτές προέρχονται από επίσημα νομικά έγγραφα της εποχής. Σύμφωνα με μία
παράδοση, βαφτίστηκε στην πόλη Ντελφτ στις 31 Οκτωβρίου 1632, δεύτερο
παιδί του Ρεϊνιέρ Γιανζ (Reynier Jaynz) και της Ντίνια Μπάλτενς. Ο
πατέρας του εγκαταστάθηκε στο Ντελφτ περίπου το 1615 και εργάστηκε
αρχικά ως έμπορος μεταξιού. Ο ίδιος ύφαινε ένα είδος σατέν υφάσματος που
λεγόταν κάφα [caffa]. Από τα μητρώα της Νέας Εκκλησίας (Nieuwe kerk)
γνωρίζουμε ότι ήδη από το 1625 έφερε το όνομα Βερμέερ (Vermeer). Το 1641
έγινε ιδιοκτήτης ενός πανδοχείου με το όνομα «Mechelen», στους πελάτες
του οποίου συμπεριλαμβάνονταν μέλη της αστικής τάξης του Ντελφτ. Ο
Ρεϊνιέρ είχε κοινωνικές επαφές με καλλιτέχνες της εποχής και ενδεχομένως
το γεγονός αυτό να υπήρξε καθοριστικό στην ενασχόληση του γιου του με
τη ζωγραφική.
 |
| Η γαλατού |
Τίποτα δεν
είναι γνωστό σχετικά με την εκπαίδευση του Γιοχάνες Βερμέερ. Στις 29
Δεκεμβρίου του 1653 έγινε μέλος της συντεχνίας ζωγράφων του Αγίου Λουκά,
στην οποία ανήκαν επίσης υαλοκατασκευαστές, έμποροι έργων τέχνης καθώς
και κατασκευαστές ή πωλητές κεντημάτων και πορσελάνης. Προϋπόθεση για να
γίνει κάποιος δεκτός στη συντεχνία ήταν να έχει εκπαιδευτεί για
τουλάχιστον έξι χρόνια κοντά σε έναν αναγνωρισμένο από την ίδια τη
συντεχνία καλλιτέχνη. Διάφορες υποθέσεις έχουν γίνει σχετικά με το ποιος
ήταν ο δάσκαλος του και έχουν προταθεί οι ζωγράφοι Leonaert Bramer
(1594-1674) και Κάρελ Φαμπρίσιους (1622-1654). Ο τελευταίος υπήρξε
επίσης μέλος της συντεχνίας του Αγίου Λουκά από το 1672 αλλά και μαθητής
του Ρέμπραντ.
 |
| La dame au collier de perles |
Στις 20
Απριλίου 1653, ο Βερμέερ παντρεύτηκε την Catharina Bolnes, κόρη εύπορης
οικογένειας. Απέκτησαν συνολικά 14 παιδιά, από τα οποία τα 4 πέθαναν σε
πολύ νεαρή ηλικία. Έχει υποστηριχθεί πως προκειμένου να πραγματοποιηθεί ο
γάμος αυτός, ασπάστηκε το ρωμαιοκαθολικό δόγμα, αν και καλβινιστής ο
ίδιος, ωστόσο δεν υπάρχουν γραπτές αποδείξεις που να το υποστηρίζουν.
 |
| Το κονσέρτο |
Αρχικά έζησαν στο πανδοχείο «Mechelen» ενώ αργότερα μετακόμισαν στο Oude
Langedijk, γνωστό και ως «συνοικία των παπιστών». Εικάζεται πως ο
Βερμέερ συνέχισε να είναι ιδιοκτήτης του πανδοχείου ή πως παράλληλα με
τη ζωγραφική ασκούσε το επάγγελμα του εμπόρου έργων τέχνης. O ίδιος
ζωγράφιζε κατά μέσο όρο δύο πίνακες το χρόνο, πιθανότατα όχι τόσο για
λόγους εμπορικής εκμετάλλευσης αλλά κυρίως για ανθρώπους που εκτιμούσαν
τους πίνακές του. Εκτιμάται ότι αυτός είναι και ένας από τους λόγους για
τους οποίους ολοκλήρωσε συνολικά λίγα έργα. Ο Βερμέερ έχαιρε εκτίμησης
ως καλλιτέχνης αλλά και ως ειδήμων σε ζητήματα τέχνης. Ενδεικτικό είναι
το γεγονός πως το 1672 ταξίδεψε στη Χάγη, προκειμένου να πιστοποιήσει τη γνησιότητα μίας συλλογής έργων του Φρειδερίκου Γουλιέλμου, εκλέκτορα του Βραδεμβούργου.
 |
| Το κορίτσι με την κιθάρα |
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του περιήλθε σε δεινή οικονομική κατάσταση,
εξαιτίας του πολέμου που ξέσπασε μεταξύ Ολλανδίας και Γαλλίας το 1672.
Καθώς δεν μπορούσε να συντηρήσει την πολυμελή οικογένειά του έπεσε σε
κατάθλιψη και η σωματική του υγεία επιδεινώθηκε. Πέθανε το 1675 και
γνωρίζουμε πως ετάφη στις 15 Δεκεμβρίου, στον οικογενειακό τάφο της
Παλαιάς Εκκλησίας του Ντελφτ.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
Ο Βερμέερ διακρίνεται κυρίως ως ζωγράφος ρωπογραφιών * καθημερινών
ρεαλιστικών σκηνών και ηθογραφιών. Κατά το μεγαλύτερο ποσοστό οι πίνακες
του προσαρμόζονται στην κυρίαρχη τάση της ολλανδικής ηθογραφικής
ζωγραφικής, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να καταδικάζονται η αμαρτία και
τα ανθρώπινα πάθη, με απώτερο στόχο τη διαπαιδαγώγηση και την ανάδειξη
της «ενάρετης» ζωής.
 |
| Αντρας και γυναίκα που πίνουν κρασί |
Στην πλειονότητά τους, τα ηθογραφικά έργα του επιδιώκουν να
διακωμωδήσουν τις αποκλίνουσες συμπεριφορές, ενώ ελάχιστα από αυτά
παρουσιάζουν ένα πρότυπο προς μίμηση, όπως ο πίνακας Η Γαλατού (περ.
1658), ένας από τους διασημότερους πίνακες του, ο οποίος απεικονίζει μία
υπηρέτρια να εκτελεί επιμελώς τα καθήκοντά της. Κατά κύριο λόγο επέλεγε
να ζωγραφίσει νεαρές γυναίκες, συνήθως ως μέρος μίας ευρείας σύνθεσης
αλλά και σε προσωπογραφίες. Οι πίνακες του διακρίνονται για την αυστηρή
σύνθεση τους, τις έντονες χρωματικές αντιθέσεις και τη χρήση του φωτός,
για την οποία έχει υποστηριχθεί πως ο Βερμέερ χρησιμοποίησε σκοτεινό
θάλαμο (camera obscura) για τη δημιουργία των περισσότερων πινάκων του.
 |
| The Allegory of Painting |
Για τα
δεδομένα της εποχής του ολοκλήρωσε πολύ μικρό αριθμό έργων, περίπου
πενήντα από τα οποία τριάντα πέντε έχουν διασωθεί. Αν και το έργο του
επαινέθηκε στη διάρκεια της ζωής του και κατά τον 18ο αιώνα, στη
συνέχεια περιέπεσε στη λήθη. Η επανεκτίμηση του έργου του σχετίζεται με
την εμφάνιση του κινήματος του ιμπρεσιονισμού. Το 1866 οΓάλλος πολιτικός
και κριτικός Theophile Bürger-Thoré (1806-1869), ο οποίος ενδιαφερόταν
έντονα για την ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα, παρουσίασε ένα
δοκίμιο στο οποίο συνδύασε τη θεωρία των ιμπρεσιονιστών για το χρώμα ως
συνάρτηση του φωτός με την αρμονία των χρωμάτων στους πίνακες του
Βερμέερ, προσφέροντας με αυτό τον τρόπο ένα ευρύτερο πεδίο πρόσληψης και
εκτίμησης του έργου του. ΠΗΓΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
*ΡΩΠΟΓΡΑΦΙΑ είναι είδος ζωγραφικής
που αντλεί τη θεματολογία από σκηνές της καθημερινής ζωής (σκηνές του
σπιτιού, της εργασίας, της αναψυχής κ.ο.κ.), οι οποίες αποδίδονται
ρεαλιστικά.
The Astronomer.
 |
| The Girl with the Wineglass |
 |
| the-lacemake |
 |
| Young Woman with a Water Pitcher |
Girl-Interrupted-at-Her-Music. |
| Η μαστροπός |
 |
| Christ in the House of
Martha and Mary
|
 |
| Self portrait. |
