ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ (Απρίλιος 1792 – 3 Νοεμβρίου 1869)

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

Χθες στις 1:44 μ.μ. ·

Homo universalis

3 Νοεμβρίου στις 8:30 π.μ. ·

Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι
βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται,
ζυγὸν δουλείας, ἂς ἔχωσι·
θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην
ἡ ἐλευθερία.

homouniversalisgr.blogspot.com

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ (Απρίλιος 1792 – 3 Νοεμβρίου 1869)

Ο Ανδρέας Κάλβος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο, πρωτότοκος γιος του…

Ο Ανδρέας Κάλβος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο, πρωτότοκος γιος του κερκυραίου γιατρού Ιωάννη Κάλβου και της ζακύνθιας αριστοκράτισσας Αδριανής Ρουκάνη. Μετά τη διάλυση του γάμου των γονιών του ο πατέρας του έφυγε για την Ιταλία, και ο ποιητής αναχώρησε το 1802 με το μικρότερο αδερφό του Νικόλαο, για να ζήσουν μαζί του. Το 1805 η μητέρα του χώρισε και επίσημα από τον πατέρα του και παντρεύτηκε στη Ζάκυνθο τον Κωνσταντίνο Καλέκα. Ο Κάλβος έμαθε τα πρώτα γράμματα στη Ζάκυνθο (σύμφωνα με ανεξακρίβωτη πληροφορία το 1800 ήταν μαθητής του Αντωνίου Μαρτελάου) και συνέχισε τις σπουδές του στην ελληνική παροικία στο Λιβόρνο και στη Φλωρεντία, όπου συνδέθηκε φιλικά με τον Ανδρέα Λουριώτη (1808). Εκεί έγραψε στα ιταλικά το (αποκηρυγμένο αργότερα και χαμένο εκτός του προλόγου) Άσμα στο Ναπολέοντα (1811). Το 1812 γνωρίστηκε στη Φλωρεντία με τον Ugo Foscolo, ο οποίος τον προσέλαβε αντιγραφέα του και δάσκαλο του προστατευομένου του Στέφανου Βούλτσου. Ακολούθησε συγκατοίκησή του με το Foscolo και βραχύ διάστημα παραμονής των δυο φίλων στην Ελβετία. Την περίοδο εκείνη έγραψε τρεις τραγωδίες στα ιταλικά: τον Θηραμένη (1812-13), μια αγνώστου τίτλου (1812-13) και τις Δαναϊδες (1815). Το 1816 φιλοξενήθηκε από τον Foscolo στην Αγγλία και πήρε μέρος στην προσπάθεια του τελευταίου για έκδοση έργων κλασικών συγγραφέων και μετέφρασε στα νέα ελληνικά το Βιβλίο κοινών προσευχών της Αγγλικανικής Εκκλησίας και ποιήματα (1819-1820). Ακολούθησε ρήξη στις σχέσεις του με το Foscolo και το 1819 γάμος του με την αγγλίδα Maria Teresa Josephine Thomas, η οποία πέθανε τον ίδιο χρόνο. Την περίοδο αυτή (1818-1819) ο Κάλβος έδωσε διαλέξεις στο πνευματικό κέντρο Argyll Rooms του Λονδίνου με θέμα την ελληνική γλώσσα. Μετά το θάνατο της γυναίκας του συνδέθηκε με την παλιά του συμμαθήτρια Susan F.Ridout, σχέση που δεν ευδοκίμησε. Την περίοδο εκείνη είχε επανασυνδεθεί μέσω των μεταφράσεων και κάποιων διαλέξεων με την ελληνική γλώσσα, είχε ωστόσο ιταλική συνείδηση και είχε ως πρότυπο τον Alfieri. Το φθινόπωρο του 1820 μετά από σύντομη παραμονή στο Παρίσι επέστρεψε στη Φλωρεντία και εντάχθηκε στο κίνημα των Καρμπονάρων. Ως την άνοιξη του 1821 συνέχισε να γράφει στα ιταλικά και συνέθεσε δύο τραγωδίες ακόμα. Την ίδια χρονιά συνελήφθη από την αστυνομία και απελάθηκε στη Γενεύη. Πληροφορίες αναφέρουν πως την περίοδο εκείνη έγραφε ένα ποίημα για την ελληνική εξέγερση στη Μολδαβία. Στη Γενεύη έμεινε από το 1821 ως το 1824 και έγραψε τις δέκα πρώτες Ωδές, τις οποίες τύπωσε το 1824 με τον τίτλο Λύρα. Το 1825 ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου πήρε μπήκε στους φιλελληνικούς κύκλους και συνδέθηκε με έλληνες λογίους. Εκεί πραγματοποιήθηκε η έκδοση της νέας σειράς των Ωδών το 1826, με γαλλική μετάφραση του φίλοι του ποιητή και φιλέλληνα Panthier de Censay μαζί με τα Λυρικά του Αθανάσιου Χριστόπουλου. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1826, έμεινε για λίγο στο Ναύπλιο και κατόπιν πήγε στην Κέρκυρα, όπου ανέλαβε την καθηγεσία στην Ιόνιο Ακαδημία και ανακηρύχτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας. Παραιτήθηκε τον ίδιο χρόνο λόγω αντιδράσεων των πανεπιστημιακών κύκλων και ασχολήθηκε με ιδιαίτερα μαθήματα, συγγραφή φιλοσοφικών συγγραμμάτων και μεταφράσεις, κυρίως φιλοσοφικών πραγματειών. Στην Ακαδημία επαναδιορίστηκε το 1836 ως καθηγητής της Ιδεολογίας. Η διδασκαλία του στα ελληνικά προκάλεσε αντιδράσεις και εχθρικό κλίμα. Την περίοδο 1840-1841 επανήλθε στη διδασκαλία της Φιλοσοφίας και το Γενάρη του 1841 έγινε διευθυντής στο Κερκυραϊκό Λύκειο, θέση από την οποία παραιτήθηκε το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου. Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Μετάξης Κερκύρας (1845) και της Αναγνωστικής Εταιρείας Κερκύρας (1848). Με την ποίηση δεν ασχολήθηκε ξανά ως το θάνατό του. Το 1852 εγκατέλειψε την Κέρκυρα για την Αγγλία με τη μέλλουσα δεύτερη γυναίκα του Charlotte Augusta Wadams (την οποία γνώρισε κατά τη διάρκεια επίσκεψής της στην Κέρκυρα και παντρεύτηκε το 1853 στο Λονδίνο). Στην Αγγλία η Chrlotte εργάστηκε σε σχολεία του Essex και του Λονδίνου και το 1865 ανέλαβε τη διεύθυνση οικοτροφείου θηλέων στο Louth, όπου δίδαξε και ο Κάλβος. Εκεί πέθανε από πνευμονία. Ως ποιητής ο Κάλβος συμπίπτει χρονικά με την Επτανησιακή Σχολή, αποτελεί ωστόσο μια μοναχική περίπτωση δημιουργού, που συνδυάζει στοιχεία διαφόρων ρευμάτων (κλασικιστικά, ρομαντικά) και διαφοροποιείται από την Επτανησιακή Σχολή, κυρίως λόγω της ιδιομορφίας της γλώσσας του, η οποία διαθέτει σπουδαία εκφραστική και εικονοπλαστική δύναμη. Στην Ελλάδα έγινε γνωστός μετά το 1889 με αφορμή τη γνωστή διάλεξη του Παλαμά για την ποίησή του. Οι μελετητές της νεοελληνικής λογοτεχνίας ασχολήθηκαν κυρίως με τις Ωδές του, τα τελευταία χρόνια ωστόσο η έρευνα στρέφεται και γύρω από τα ιταλόφωνα έργα του.

http://www.ekebi.gr/

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

Εις τον Ιερόν Λόχον

α΄.

Ας μη βρέξη ποτέ

το σύννεφον, και ο άνεμος

σκληρός ας μη σκορπίση

το χώμα το μακάριον

'που σας σκεπάζει.       5

β΄.

Ας το δροσίζη πάντοτε

με τ' αργυρά της δάκρυα

η ροδόπεπλος κόρη·

και αυτού ας ξεφυτρώνουν

αιώνια τ' άνθη.       10

γ΄.

Ω γνήσια της Ελλάδος

τέκνα· ψυχαί 'που επέσατε

εις τον αγώνα ανδρείως,

τάγμα εκλεκτών Ηρώων,

καύχημα νέον·       15

δ΄.

Σας άρπαξεν η τύχη

την νικητήριον δάφνην,

και από μυρτιάν σας έπλεξε

και πένθιμον κυπάρισσον

στέφανον άλλον.       20

ε΄.

Αλλ' αν τις αποθάνη

δια την πατρίδα, η μύρτος

είναι φύλλον ατίμητον,

και καλά τα κλαδιά

της κυπαρίσσου.       25

ς΄.

Αφ' ου εις του πρώτου ανθρώπου

τους οφθαλμούς η πρόνοος

φύσις τον φόβον έχυσε,

και τας χρυσάς ελπίδας,

και την ημέραν·       30

ζ΄.

Επί το μέγα πρόσωπον

της γης πολυβοτάνου,

ευθύς το ουράνιον βλέμμα

βαθυσκαφή εφανέρωσε

μνήματα μύρια.       35

η΄.

Πολλά μεν σκοτεινά·

φέγγει επ' ολίγα τ' άστρον

το της αθανασίας·

την εκλογήν ελεύθερον

δίδει το θείον.       40

θ΄.

Έλληνες, της πατρίδος

και των προγόνων άξιοι·

Έλληνες σεις, πώς ήθελεν

από σας προκριθείν

άδοξος τάφος;       45

ι΄.

Ο Γέρων φθονερός,

και των έργων εχθρός,

και πάσης μνήμης, έρχεται·

περιτρέχει την θάλασσαν

και την γην όλην·       50

ια΄.

Από την στάμναν χύνει

τα ρεύματα της λήθης,

και τα πάντα αφανίζει.

Χάνονται η πόλεις, χάνονται

βασίλεια, κ' έθνη·       55

ιβ΄.

Αλλ' ότε πλησιάση

την γην οπού σας έχει,

θέλει αλλάξειν τον δρόμον του

ο Χρόνος, το θαυμάσιον

χώμα σεβάζων.       60

ιγ΄.

Αυτού, αφ' ου την αρχαίαν

πορφυρίδα, και σκήπτρον,

δώσωμεν της Ελλάδος,

θέλει φέρειν τα τέκνα της

πάσα μητέρα.       65

ιδ΄.

Και δακρυχέουσα θέλει

την ιεράν φιλήσειν

κόνιν, και ειπείν· Τον ένδοξον

λόχον, τέκνα, μιμήσατε,

λόχον Ηρώων.       70

Εἰς Ἐλευθερίαν

α´.

Δυστυχησμένα πλάσματα

τῆς πλέον δυστυχησμένης

φύσεως, τελειώνομεν

ἕνα θρῆνον καὶ εἰς ἄλλον

πέφτομεν πάλιν.       5

β´.

Ἡμεῖς κατεδικάσθημεν

ἄθλιοι, κοπιασμένοι,

πάντα ῾νὰ κατατρέχωμεν,

ἀλλὰ ποτὲ δὲν φθάνομεν

τὴν εὐτυχίαν.       10

γ´.

Ἴσως (ἂν δὲν μὲ τρέφῃ

ματαία ἐλπίς) εὑρίσκεται

μετὰ τὸν θάνατόν μου

γλυκυτέρα ζωὴ

καὶ μὲ προσμένει.       15

δ´.

Ὅμως, διατὶ ἐὰν ἔσπειρε

παντοῦ εἰς τὴν οἰκουμένην

τὴν χαρὰν μὲ᾿ τὴν θλῖψιν

τοῦ ἐπουρανίου πατρὸς

τὸ δίκαιον χέρι·       20

ε´.

Διατὶ κ᾿ ἐδῶ ὅπου μ᾿ ἔρριψεν

εἰς τὴν ἀέριον σφαῖραν,

μίαν ῾νὰ μὴν εὕρω τρέχουσαν

διὰ μέ, μόνην μίαν βρύσιν

παρηγορίας;       25

ς´.

Βρύσιν! - Καὶ τὰ θαυμάσια

τῆς Ἀρετῆς ἀένναα

νερὰ δὲν βλέπω; Χύνονται

ποταμηδὸν τρυγύρω μου,

τὴν γῆν σκεπάζουν.       30

ζ´.

Ὦ θνητοί, ποτισθῆτε.

Ἔαν τὸ θεῖον πίετε

ρεῦμα, ὁ πόνος μὲ᾿ δάκρυα

τὴν τράπεζαν, τὸ στρῶμα σας

ἂς βρέξῃ τότε.       35

η´.

Ἂς ἔλθῃ τότε, ἂς ἔλθῃ

῾νὰ σᾶς περικυκλώσῃ

μὲ᾿ σκοτεινά, βρονταῖα,

πεπυκνωμένα σύννεφα

ἡ δυστυχία.       40

θ´.

Μία δύναμις οὐράνιος

εἰς τὴν ψυχήν σας δίδει

πτερὰ ἐλαφρά, καὶ ὑψώνεται

λαμπρὸν τὸ μέτωπόν σας

ὑπὲρ τὴν νύκτα.       45

ι´.

Ἀπὸ τὰ ὀλύμπια δώματα

δροσερὸν καταβαίνει

χαρᾶς, ἐλαίου φύσημα,

καὶ στεγνώνει τὰ δάκρυα·

τὸν ἵδρωτά σας.       50

ια´.

Ἐκεῖ ὅπου ἐπατήσατε

ἰδοὺ οἱ καρποὶ φυτρώνουν,

καὶ τ᾿ ἄνθη ἰδοὺ σκορπίζουσι

τὰ κύματα εὐτυχῆ

τῆς μυρωδίας.       55

ιβ´.

Τῆς Φιλίας ἡ Χάριτες,

καὶ τοῦ Ὑμεναίου, συμπλέκουσι

χορῶν πλουσίους στεφάνους·

βωμὸν ἔχουν τὸν θρόνον σας

καὶ τὸν δοξάζουν.       60

ιγ´.

Ἂν εἰς δικαίους ἔλθητε

πολέμους, ἢ ἕνα μνῆμα,

μνῆμα τίμιον εὑρίσκετε,

ἢ τῶν θριάμβων τ᾿ ᾄσματα,

καὶ τὰ κλωνάρια.       65

ιδ´.

Τὰ πολύχρυσα πέπλα,

καὶ τ᾿ ἀρώματα ὁ Πλοῦτος,

γλυκὺ ἡ Σοφία τὸ φίλημα

σᾶς χαρίζει ἐὰν ἦναι

μὲ σᾶς ἡ εἰρήνη.       70

ιε´.

Ὦ Ἀρετή! πολύτιμος

θεά, σὺ ἠγάπας πάλαι

τὸν Κιθαιρῶνα, σήμερον

τὴν γῆν μὴ παραιτήσῃς,

τὴν πατρικήν μου.       75

Εις Σάμον

α´.

Ὅσοι τὸ χάλκεον χέρι

βαρὺ τοῦ φόβου αἰσθάνονται,

ζυγὸν δουλείας, ἂς ἔχωσι·

θέλει ἀρετὴν καὶ τόλμην

ἡ ἐλευθερία.       5

β´.

Αὐτὴ (καὶ ὁ μῦθος κρύπτει

νοῦν ἀληθείας) ἐπτέρωσε

τὸν Ἴκαρον· καὶ ἂν ἔπεσεν

ὁ πτερωθεὶς κ᾿ ἐπνίγη

θαλασσωμένος·       10

γ´.

Ἀφ᾿ ὑψηλὰ ὅμως ἔπεσε,

καὶ ἀπέθανεν ἐλεύθερος. -

Ἂν γένῃς σφάγιον ἄτιμον

ἑνὸς τυράννου, νόμιζε

φρικτὸν τὸν τάφον.       15

δ´.

Μοῦσα τὸ Ἰκάριον πέλαγος

ἔχεις γνωστόν. Νὰ ἡ Πάτμος,

νὰ αἱ Κορασσίαι, κ᾿ ἡ Κάλυμνα

ποὺ τρέφει τὰς μελίσσας

μὲ᾿ ἀθέριστα ἄνθη.       20

ε´.

Νὰ τῆς ἀλόης ἡ νῆσος,

καὶ ἡ Κῶς εὐτυχεστάτη,

ἥ τις τοῦ κόσμου ἐχάρισε

τὸν Ἀπελλῆν καὶ ἀθάνατον

τὸν Ἱπποκράτην.       25

στ´.

Ἰδοὺ καὶ ὁ μέγας τρόμος

τῆς Ἀσίας γῆς, ἡ Σάμος·

πλέξε δι᾿ αὐτὴν τὸν στέφανον

ὑμνητικὸν καὶ αἰώνιον

λυρικὴ κόρη.       30

ζ´.

Αὐτοῦ, ἐνθυμᾶσαι, ἐγέμιζες

τοῦ τέιου Ἀνακρέοντος

χαρμόσυνον κρατῆρα,

κ᾿ ἔστρωνες διὰ τὸν γέροντα

δροσόεντα ρόδα.       35

η´.

Αὐτοῦ, τοῦ Ὁμήρου ἐδίδασκες

τὰ δάκτυλα ῾νὰ τρέχουσι

μὲ᾿ τὴν ᾠδὴν συμφώνως,

ὅταν τὰ ἔργα ἱστόρει

θεῶν καὶ ἡρῴων.       40

θ´.

Αὐτοῦ, τὰ χρυσὰ ἔπη

ἐμψύχωνες ἐκείνου,

δι᾿ οὗ τὰ νέφη ἐσχίσθησαν

καὶ τῶν ἄστρων ἐφάνηκεν

ἡ ἁρμονία.       45

ι´.

Ὦ κατοικία Ζεφύρων,

ὅταν ἀλλοῦ τοῦ ἡλίου

καίουν τὰ βουνὰ ἡ ἀκτῖνες,

ἢ τὸν χειμῶνα ἡ νύκτα

κόπτῃ τὰς βρύσεις·       50

ια´.

Ἐσὺ ἀνθηρὸν τὸ στῆθος σου,

φαιδρὸν τὸν οὐρανὸν

ἔχεις, καὶ ἀπὸ τὰ δένδρα σου

πολλὴ πάντοτε κρέμεται

καρποφορία.       55

ιβ´.

Καθὼς προτοῦ νυκτώσῃ,

μέσα εἰς τὸν κυανόχροον

αἰθέρα, μόνος φαίνεται

λάμπων γλυκὺς ὁ ἀστέρας

τῆς Ἀφροδίτης.       60

ιγ´.

Καθὼς μυρτιὰ ὑπερήφανος

ἀπ᾿ ἄνθη φορτωμένη

καὶ ἀπὸ δροσιὰν ἀστράπτει,

ὅταν ἡ αὐγὴ χρυσόζωνος

τὴν χαιρετάῃ·       65

ιδ´.

Οὕτω τὸ κῦμα Ἰκάριον

κτυποῦσα ἡ βάρκα, βλέπει

σὲ εἷς τὰ νησία ἀνάμεσα

λαμπρὰν καὶ ὑψηλοτάτην,

καὶ ἀγαλλιάζει.       70

ιε´.

Τί ἐγίνηκαν ἡ ἡμέραι,

ὅτε εἰς τὰς κορυφὰς

τοῦ Κερκετέως δενδρόεντος

ἐχόρευον ἡ τέχναι

στεφανωμέναι.       75

ιστ´.

Ἔρχονται, ὦ μακαρία

νῆσος, ἔρχονται πάλιν·

τὸ προμηνύουσι τ᾿ ἄντρα σου

φλογώδη, ἐξ ὧν μυρίαι

μάχαιραι ἐκβαίνουν.       80

ιζ´.

Ὡς ἡ σφῆκες μαζόνονται

ἐπὶ τὰ ὀλίγα λείψανα

σπαραγμένης ἐλάφου,

ἢ ταύρου ὁποὺ ἐκατάντησε

δεῖπνον λεαίνης,       85

ιη´.

Ἀλλ᾿ ἂν βροντήσῃ ἐξαίφνης,

πετάουν εὐθὺς καὶ ἀφίνουσι

τὴν ποθητὴν τροφήν,

ὑπὸ τὰ δένδρα φεύγουσαι

καὶ ὑπὸ τοὺς βράχους·       90

ιθ .

Οὕτως, εἰς τὰ παράλια

ἀσιατικά, τὰ πλήθη

ἀγαρηνὰ ἀναρίθμητα

βλέπω ῾νὰ ἐπισωρεύονται,

ὅμως ματαίως.       95

κ .

Σάλπιγγα μεγαλόφθογγος

«οἱ Σάμιοι», κράζει, «οἱ Σάμιοι»

καὶ ἰδοὺ τὰ πόδια τρέμουσι

μυρίων ἀνδρῶν καὶ ἀλόγων

θορυβουμένων.       100

κα .

«Οἱ Σάμιοι»· - καὶ ἐσκορπίσθησαν

τῶν ἀπίστων αἱ φάλαγγες. -

Ἄ, τί, ὦ δειλοί, δὲν μένετε

῾νὰ ἰδῆτε, ἂν τὸ σπαθί μας

κοπτερὸν ἦναι;       105

κβ .

Ἔρχονται, πάλιν ἔρχονται

χαρᾶς ἡμέραι, ὦ Σάμος·

τὸ προμηνύουν οἱ θρίαμβοι

πολλοὶ καὶ θαυμαστοί,

ποὺ σὲ δοξάζουν.       110

κγ .

Νῆσος λαμπρὰ εὐδαιμόνει·

ὅτε ἡ δουλεία σὲ ἀμαύρονε,

σ᾿ εἶδον· ἄμποτε νἄλθω

῾νὰ φιλήσω τὸ ἐλεύθερον

ἱερόν σου χῶμα.       115

κδ .

Ἐὰν φιλοτιμούμεθα

῾νὰ τὴν ῾ξαναποκτήσωμεν

μ᾿ ἵδρωτα καὶ μὲ᾿ αἷμα,

καλὸν εἶναι τὸ καύχημα

τῆς ἀρχαίας δόξης.       120

συνεχεια

https://homouniversalisgr.blogspot.com/2015/11/1792-3-1869.html?fbclid=

Λαχανοντολμάδες

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

Χθες στις 1:44 μ.μ. ·

igcook.gr

2 Νοεμβρίου στις 3:42 μ.μ. ·

Λαχανοντολμάδες υπέροχοι αφρός σκέτος με καταπληκτική κρέμα !!!

i-gastronomie.gr

Λαχανοντολμάδες υπέροχοι αφρός σκέτος με καταπληκτική κρέμα !!!
Σημερινό μου … Λαχανοντολμάδες υπέροχοι αφρός σκέτος με καταπληκτική κρέμα !!!
Αφρός σκέτος !!!
Υλικά

• 500 γραμ. κιμά
• 5 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
• 2 κρεμμύδια ξερά ψιλοκομμένα
• 2 καρότα τριμμένα
• 5 κλωνιά άνηθο ψιλοκομμένο
• 8 κλωνιά μαϊντανό ψιλοκομμένο
• αλάτι -πιπέρι
• 1/2 κούπα τσαγιού ελαιόλαδο
• 2 φλυτζανάκια του καφέ ρύζι καρολίνα
• 1 αυγό

Κρέμα

• 4 κουταλιές σούπας βούτυρο
• 6 κουταλιές σούπας αλεύρι
• χυμό από 2 λεμόνια
• 2 κρόκους αυγών
• ζωμό από τους λαχανοντολμάδες
• αλάτι.

Εκτέλεση Κρέμας

1. Βάζουμε σε κατσαρολάκι το βούτυρο [προσοχή σε χαμηλή θερμοκρασία ]
2. Ρίχνουμε το αλεύρι και με τον αυγοδάρτη ανακατεύουμε γρήγορα γρήγορα.
3. Ρίχνουμε το ζωμό από τους ντολμάδες κι αν πήξει πολύ αραιώνουμε η με λίγο νερό η λίγο αραιωμένο με νερό γάλα την θέλουμε ρευστή.
4. Προσθέτουμε τον χυμό λεμονιών και τους 2 κρόκους αυγών ανακατεύοντας κι έτοιμη η σάλτσα αυγολέμονο .

Εκτέλεση Λαχανοντολμάδες

1. Παίρνουμε το λάχανο το κόβουμε γύρω γύρω από το κοτσάνι του και βγάζουμε με προσοχή τα φύλα του.
   Σε βαθιά κατσαρόλα βράζουμε νερό βουτάμε για 2 λεπτά όλα τα φύλα να ζεματιστούν και να μαλακώσουν λίγο και τα αφήνουμε να κρυώσουν ετοιμάζοντας την γέμιση
2. Σε ένα μπολ βάζουμε κιμά,αυγό ,μαϊντανό.άνηθο.ρύζι ,κρεμμυδάκια φρέσκα και ξερά,καρότα ,αλατοπίπερο,λίγο νεράκι ,και ανακατεύουμε καλά.
3. Σε ένα πιάτο ρηχό ακουμπάμε το φύλο στην μέση βάζουμε μία κουταλιά της σούπας γέμιση και σκεπάζουμε από δεξιά μέχρι την μέση τις γέμισης ,το ίδιο κι από την αριστερή πλευρά κλείνουμε και μετά τυλίγουμε σε ρολό.
4. Τα τοποθετούμε στην κατσαρόλα στην σειρά μέχρι να τελειώσουν.
   Βάζουμε από πάνω ένα πιάτο ρίχνουμε λίγο λάδι και 2 ποτήρια νερό και σιγοβράζουμε για 40 με 50 λεπτά.
   Προσοχή να κοιτάμε να υπάρχει ζουμάκι γιατί θα το χρησιμοποιήσουμε στην κρέμα αυγολέμονο .Αν έχει σωθεί προσθέτουμε νερό .
5. Οταν ετοιμαστούν αφήνουμε να κρυώσουν τους βγάζουμε σε μία πιατέλα σουρώνουμε το ζωμό κι αρχίζουμε να φτιάχνουμε την κρέμα .
6. Σερβίρουμε τους λαχανοντολμάδες με κρέμα από πάνω και πασπαλίζομουμε με ψιλοκομμένο άνηθο.Καλή όρεξη !!!
7. Σημείωση
   Οτι βγάλουμε από το λάχανο περισσευούμενα δεν τα πετάμε φτιάχνουμε ωραίο λαχανόρυζο !!

ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ

να υμνούμε, να ευλογούμε

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Χθες στις 1:35 μ.μ. ·

afotopoulos.gr

Το μυστικό της υγείας, της ευτυχίας, της ευημερίας είναι να υμνούμε, να ευλογούμε συνεχώς τον Κύριο, να…
Όταν αφεθούμε στο Χριστό να κατοικήσει στην ψυχή μας, τότε φεύγει η αμαρτία, φεύγει η αρρώστια, ο άνθρωπος  που δίνεται, παραδίνεται στο Χριστό, ξεπερνά τις δυσκολίες χωρίς να φθείρεται. Η μεγαλύτερη αμαρτία που κάνουμε είναι απομάκρυνση  η διακοπή της σύνδεσης με τον Δημιουργό μας. Πως θα βρω χαράς στη ζωή μου (ρώτησαν τον Άγιο); «Να πηγαίνεις στην εκκλησία, να εξομολογείσαι και να κοινωνάς», δηλαδή συμμετοχή στις τελετές και τα μυστήρια (Άγιος Πορφύριος).
Αλλά για να πλησιάσουμε το Θεό πρέπει να τον πιστέψουμε, χωρίς πίστη δεν υπάρχει πραγματικότητα.  Πίστη όμως είναι εμπιστοσύνη, πλήρη στο Θεό, εσωτερική αποδοχή και τήρηση του λόγου του Θεού. Δηλαδή πιστεύω ότι αυτά που λέει είναι αλήθεια και τα ακολουθώ. δεν πιστεύουμε στο Θεό, αν δεν ακολουθούμε πλήρως αυτά που λέει.  Δεν μπορεί ποτέ να έλθει το φως το αληθινό αν δεν πιστεύουμε και δεν ακολουθούμε και το Λόγο του Κυρίου που είναι ο Λόγος του Θεού. Αμαρτάνουμε όταν διαλύουμε την σχέση μας με τον Θεό, όταν δεν ακολουθούμε το Λόγο του Κυρίου. Αμαρτία είναι η απιστία προς τον Κύριο, αν δεν πιστεύουμε πεθαίνουμε μέσα στην αμαρτία διότι δεν είναι σε θέση να δουν τις αμαρτίες τους, διότι δεν έχουν προσωπική σχέση προσωπική αγάπη προς το Θεό.  Η σωστή πίστη προς το Θεό μας δίνει φτερά.
Τι να κάνουμε, ώστε να εργαζόμαστε τα έργα, που θέλει ο Θεός;   Η απάντηση του Κυρίου: «Τούτο είναι το έργο, που θέλει ο Θεός, να πιστεύετε εις αυτόν που εκείνος έχει στείλει, εγώ είμαι ο άρτος της ζωής, εγώ με την μετάληψη του σώματος και του αίματός μου, αλλά και με την διδασκαλία μου και την χάριν του Αγίου Πνεύματος μεταδίδω την πραγματική και αιωνία ζωή. Εκείνος που έρχεται κοντά μου, ποτέ δεν θα πεινάσει πνευματικώς και εκείνος που πιστεύει εις εμέ, ποτέ δεν θα διψάσει.  Το δε θέλημα του Πατρός, που με έστειλε στον κόσμο, είναι ακριβώς τούτο, να μη χάσω κανέναν από όλους εκείνους που μου έχει δώσει, αλλά να αναστήσω αυτούς κατά την μεγάλη εκείνην ημέρα της δευτέρας παρουσίας μου. Και αυτό είναι το θέλημα εκείνου, που με έστειλε, δηλαδή κάθε ένας που βλέπει τον Υιό και πιστεύει εις αυτόν να έχει ζωή αιώνιο. Και εγώ θα τον αναστήσω ένδοξο κατά την μεγάλη ημέρα της κρίσεως. Κανείς δεν μπορεί να έλθει με πίστιν κοντά μου, εάν ο Πατήρ που με απέστειλε, δεν τον προσελκύσει με την Θεία Χάρη». «Καθένας που τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, ενώνεται μαζί μου στενότατα εις ένα πνευματικόν σώμα, ώστε αυτός να μένη μέσα εις εμέ και εγώ να μένω μέσα εις αυτόν και να τον μεταβάλλω εις κατοικητήριο της θεότητας. Καθώς με έστειλε ο Πατήρ, ο οποίος έχει από τον εαυτό του την ζωή και είναι η πηγή της ζωής, και εγώ ως άνθρωπος έχω ζωή αθάνατο από τον Πατέρα, και ζω δια τον Πατέρα, έτσι και εκείνος, ο οποίος δια της θείας Ευχαριστίας με μεταλαμβάνει, θα ζήση, διότι θα πάρει από εμέ την ζωή». «Σας λέγω δε και τούτο, το Άγιο Πνεύμα είναι εκείνο που ζωοποιεί. Η δε σαρξ μου δίδει ζωή αιώνιο, διότι ακριβώς έχει συλληφθεί από το Πνεύμα το Άγιο και κατοικεί εις αυτήν το Πνεύμα. Κάθε άλλη σαρξ δεν ωφελεί τίποτε. Τα λόγια, τα οποία εγώ σας διδάσκω, είναι πνεύμα Θεού, δι' αυτό δε έχουν και μεταδίδουν ζωή. Μη φροντίζετε αποκλειστικά και μόνον και μη εργάζεσθε δια την υλική τροφή, που είναι προσωρινή και χάνεται, αλλά δια την πνευματική τροφή, η οποία εξασφαλίζει την αιωνία ζωή. Αυτήν δε την τροφή θα σας την δώσει ο υιός του ανθρώπου» (Ιησούς Χριστός).
Σύμφωνα με τους Καποδόκες Πατέρες, ο Θεός είναι αγάπη: θα πει ότι ο Θεός συγκροτείται σαν ύπαρξη, υπάρχει, δια μέσου σχέσεων προσωπικών. Η κοινωνία είναι συστατικό πρωταρχικό της υπάρξεως του Θεού. Η αγάπη συνεπώς, δηλαδή η κοινωνία αυτή, που μας κάνει να υπάρχουμε, δεν είναι συναίσθημα. Η αγάπη δεν είναι ένα συναίσθημα, αλλά είναι μία σχέση που μας κάνει να υπάρχουμε. «ο Θεός αγάπη εστί» σημαίνει ουσιαστικά ότι ο Θεός είναι Αγία Τριάς. Δεν είναι τίποτε άλλο. Ότι δηλαδή είναι η ουσία Του κοινωνία. Και τι θα πει: «είναι» κοινωνία; Θα πει ότι δεν μπορούμε να Τον εννοήσουμε ούτε κατ’ επίνοια ως Μόνον. Ο Θεός αποκαλύπτεται και  δίνει τα πάντα  στους ταπεινούς, το μόνον πρόβλημα που έχουμε είναι η αμαρτία, η απομάκρυνση από το Θεό που γίνετε όταν δεν ακολουθούμε τις προδιαγραφές Tου. Ο Θεός μας φωτίζει με το Άγιο Πνεύμα Του, χωρίς αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, στο καθ’ ομοίωση που είναι άκτιστο είναι εκτός χωροχρόνου μπορούμε να φθάσουμε μόνο με τη Χάρη του Αγίου πνεύματος. Ο  Θεός μας φωτίζει όταν είμαστε ταπεινοί, όταν έχουμε ανοιχτές τις καρδιές μας η Χάρη αυτή μας Θεώνει, μας δίνει και το κατ’ ομοίωση, μας βγάζει από το χωροχρόνο, το κτιστό το περιορισμένο.  Ο Κύριος μας δίνει τη Θεοποιό Χάρη όταν τη ζητήσουμε, αν ταπεινωθούμε, όταν ζητήσουμε συγχώρεση. Η χαρά είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος.
Ο Κύριος μας έδωσε τα πάντα, εμείς με τις επιλογές μας κόβουμε την επαφή μαζί Του. Δίνουμε βάση στη γνώμη, στη δόξα των άλλων, μόνο  όμως η φώτιση κάνει τον άνθρωπο να βλέπει τον Κύριο να βλέπει το φως και να βαδίζει προς το φως και τότε γινόμαστε όμοιοι του Κυρίου.Ο Κύριος μας έδωσε την μετάνοια για να σωθούμε, εμείς αποφασίζουμε αν θα σωθούμε, αν θα μετανοήσουμε, γιατί δεν ζήσαμε έως τώρα με τις προδιαγραφές του Δημιουργού. Αν θα ζητήσουμε συγχώρεση, αν θα ταπεινωθούμε και αλλάξουμε τη ζωή μας ακολουθώντας τις εντολές του Κυρίου και να πετάξουμε από η υγεία και χαρά. Η χαρά μας δηλώνει την  ικανοποίηση της ψυχής μας. Η ζωή μας πάει καλά μόνο όταν αισθανόμαστε γαλήνη, αισθανόμαστε ταπεινοί, δεν μας ενοχλούν οι άλλοι, δεν μας ενοχλεί τίποτα. Η δόξα, το παίνεμα του κόσμου δεν μας δίνει καμία ευτυχία, το έχω βιώσει, μόνο όταν αντιστέκομαι στα πάθη μου και ακολουθώ το λόγο του Κυρίου, είμαι ταπεινός, είμαι υπηρέτης όλων,  αισθάνομαι γαλήνη, αισθάνομαι την καρδιά μου να πετά. 
Η ταπείνωση μας ενώνει με τον Κύριο και μας δίνει τα πάντα, μας λέει ο Αγιος Πορφύριος, τα Λόγια του: "Ταπείνωση είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό. Ο ταπεινός δεν ταράζεται ποτέ αλλά τα δέχεται όλα με ευχαριστία, η τέλεια εμπιστοσύνη στον Θεό ταυτίζεται με την απόλυτη ταπείνωση. Ταπείνωση είναι η τέλεια υπακοή στον Θεό χωρίς αντίρρηση, χωρίς αντίδραση, έστω κι αν ορισμένα πράγματα φαίνονται δύσκολα και παράλογα. Το άφημα στα χέρια του Θεού. Η πολλή στενοχώρια για το κάθε τι πηγάζει οπό τον πολύ εγωισμό «Όταν υπάρχει ταπείνωση δεν υπάρχει κατάθλιψη. Ὁ εγωιστής στενοχωριέται πολύ με το καθετί. Ὁ ταπεινός είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος απ’ όλους κι απ’ όλα. Αυτό γίνεται μόνο με την ένωση με τον Χριστό. Όλες οι αισθήσεις να λειτουργούν σύμφωνα με τον νόμο του Κυρίου. Να είστε έτοιμοι να κενωθείτε στον οποιονδήποτε. Αυτό είναι ελευθερία. Όπου αγάπη, εκεί ελευθερία. Ζώντας μέσα στην αγάπη του Θεού, ζείτε μέσα στην ελευθερία. Ο ταπεινός και ο αγαπών γίνεται αληθινά ελεύθερος"
Αν δεν ενωθούμε με το Χριστό τον Ων, είμαστε ανύπαρκτοι.  Ο Χριστός ενέδυσε  τον εαυτόν του με την ανθρώπινη φύση να την εξαγνίσει. Ο άνθρωπος που βιώνει χωρίς όρους αγάπη, δεν κρίνει, δεν ασχολείται με το τι κάνουν οι άλλοι. Αν δεν ενωθούμε με το Χριστό τον ων, είμαστε ανύπαρκτοι.Η πίστη στη Θεότητα του Ιησού Χριστού, είναι η προϋπόθεση εμφάνιση του Άγιου Πνεύματος. , Η ενανθρώπιση του Κύριού  είναι μαρτύρια της παρουσίας του φωτός.  Η πίστη ότι ο Χριστός είναι το πνεύμα του άκτιστου, είναι η προϋπόθεση να έλθει η θεια χάρη σε μας. Η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας.  Ο άνθρωπος έχει κληθεί να γίνει άγιος το ότι δεν γίνεται οφείλεται στην αργία.  Η αργία είναι αταξία, ο νους του ανθρώπου είναι αεικίνητος κι όταν δεν τον χρησιμοποιούμε να δημιουργήσουμε θα πάει στο κακό θα αρχίσει να ασχολείται με τι κάνουν οι άλλοι, όλα αυτά μας οδηγούν μακριά από τη σωτηρία μας. Με την αργία οδηγούμαστε στα πάθη, μακριά από τον Πατέρα. Για να γλυτώσουμε από όλα αυτά πρέπει να εργαζόμαστε και μάλιστα χειρονακτικά. Όταν παρακολουθούμε τα γεγονότα ο νους μας διασπάτε, επικεντρωθείτε  στο άκτιστο όχι στο παροδικό, μην αδυνατίζετε το νου σας. Προσωπικά δεν ακούω ποτέ ειδήσεις, το μόνο που κάνω προσεύχομαι συνεχώς είμαι επικεντρωμένος στον Κύριο που με το Άγιο πνεύμα μου  δίνει την καλύτερη λύση σε όλα μου τα θέματα.  Χρειάζεται να μειώνω το εγώ μου να θεωρώ κάθε στιγμή ότι οτιδήποτε πετυχαίνω οφείλεται  στην βοήθεια του θεού όχι στην προσπάθεια τη δική μου. Το έργο του νου μας είναι να προσευχόμαστε κι όχι να κρίνουμε ή να κάνουμε επιστήμη τα πάθη μας,  αλλά να προσευχόμαστε, να επικοινωνούμε με τον Πατέρα, διαμέσου του  Κυρίου, πραγματικός σκοπός στη ζωή μας ότι και να κάνουμε είναι να αποκτήσουμε τη σύνδεση με το δημιουργό, το Πνεύμα Του το Άγιο. Ότι  κάνουμε πρέπει να το κάνουμε με αγάπη προς το Θεό και τους συνανθρώπους μας. Ο Θεός, ο Χριστός πρέπει να είναι η ζωή μας, τότε θα δούμε και τους άλλους σαν αδελφούς μας, θα πάψουμε να ενεργούμε εγωκεντρικά, έχουμε τον Κύριο σαν κέντρο της ζωής μας. Η απουσία του Χριστού, είναι απουσία της χαράς από τη ζωή μας και αυτό είναι η αμαρτία, η απομάκρυνση από το Θεό, αυτό είναι η αμαρτία. Χρειάζεται να έχουμε επιείκεια και αγάπη σε όλους τους ανθρώπους. Η μετάνοια είναι η αποκατάσταση της σχέσης μου με τα Θεό, το άνοιγμα στην πόρτα της υγείας, ευτυχίας και ευημερίας. Στον Θεό οφείλονται όλες οι επιτυχίες μας, αν πιστεύουμε ότι επιτυχία οφείλεται σε μας πάσχουμε από ματαιοδοξία. Δυστυχώς στην εξομολόγηση δεν πάμε με διάθεση μετανοίας, το εγώ μας δικαιολογείται, ψάχνουμε να λύσουμε το πρόβλημα μας κι όχι να μετανοήσουμε για να ενωθούμε το Θεό, όταν μετανοήσουμε και παραδοθούμε στο Θεό τότε λύνονται όλα μας τα προβλήματα μας. Η λαχτάρα να ενωθούμε με το θεό είναι η βάση της πραγματικής μας μετανοίας. Επιθυμούμε να επανέλθουμε στη σχέση που χάσαμε συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το Θεό, χωρίς τον Κύριο. Ο Κύριος είναι το φως, η χαρά της ζωής, η κινητήριος δύναμης του κόσμου, όσοι πιστεύουν στον Κύριο θα είναι πάντα στο φως. Όποιος πιστέψει στον Κύριο θα γίνετε καλά, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα υγείας, ευτυχίας, ευημερίας. Όλοι είμαστε παιδιά του Θεού, ο Κύριος είναι μαζί μας και μας δίνει τα πάντα, αρκεί να το θελήσουμε, να του επιτρέψουμε.
Κάθε φορά που αμαρτάνει (δεν τηρεί τις προδιαγραφές του Πατέρα) ο άνθρωπος χωρίζεται από τον Θεό.  Καθένας μπορεί να δει τον Χριστό αναστημένο μέσα του όταν ταπεινωθεί, να μετανοήσει, να πεθάνει τον παλιό του εαυτό, δεν μπορούμε να βιώσουμε την ανάσταση αν δεν έχουμε άκρα ταπείνωση. Ο Κύριος παρουσίασε την τελειότητα ως σκοπό, να γίνουμε τέλειοι όπως ο Πατέρας μας. Σκοπός μας είναι  να γίνουμε όμοιοι με το Χριστό, μας καλεί ο Κύριος να γίνουμε όμοιοι με Αυτόν. Σκοπός είναι να νικήσουμε τα πάθη μας, την αμαρτία μας και να βαδίσουμε προς τη θέωση.  Θέωση είναι  η πλήρης υγεία, ευδαιμονία. Αγαπώ το Θεό σημαίνει ότι τηρώ τις εντολές του, προϋποθέσεις για να έλθει το Άγιο Πνεύμα να είμαστε καθαροί και για να είμαστε καθαροί  πρέπει να τηρούμε τις εντολές του Πατέρα.
 Ο Άγιος  Αντώνιος μας λέγει όλο το μυστικό της ποιος είναι σοφός άνθρωπος: «Σοφός είναι ο άνθρωπος  γνωρίζει (τις εντολές) το Θεό και  δεν σταματά ποτέ να κάνει αφθόνως πάντα όσα αρέσουν στον Θεό. Δεν πρέπει να απελπιζόμαστε  και να παραμελούμε το Θεό, αλλά να επικεντρωνόμαστε στην άπειρη δύναμη της ψυχής μας.Ο άνθρωπος, κατά το λογικό μέρος, συνδέεται με την ανείπωτη (την ανέκφραστη) και θεία δύναμη και κατά το σωματικό συγγενεύει προς τα ζώα. Οι περισσότεροι άνθρωποι, οι ψυχικά ανόητοι, αφού εγκατέλειψαν εκείνη τη θεϊκή και αθάνατη υιοθεσία, ρέπουν πια προς τη νεκρή και κακότυχη και ολιγοχρόνια συγγένεια του σώματος (τη σωματική συγγένεια προς τα ζώα) φρονώντας τα σαρκικά, σαν τα άλογα ζώα, ανάβοντας από τις ηδονές κι έτσι χωρίζουν τους εαυτούς των από το Θεό και σύρουν την ψυχή από τους ουρανούς, κάτω στο βάραθρο, με αιτία τα (κατώτερα) θελήματα της. Ο λογικός αποφεύγει όσα βλάπτουν την ψυχή, διότι του είναι ξένα και τον χωρίζουν από την αθανασία».
Όποιος υποτάξει τον εαυτό του στο Θεό, βρίσκεται κοντά στο να υποταχθούν τα πάντα. Ο Άγιος  Ισαάκ ο Σύρος μας λέγει κι αυτός όλο το νόημα της ζωής, της επιτυχίας, της γαλήνης με λίγες κουβέντες: «Όποιος υποτάξει τον εαυτό του στο Θεό, βρίσκεται κοντά στο να υποταχθούν τα πάντα.  Αυτός ο οποίος επιθυμεί να κατοικήσει μέσα του ο Θεός πρέπει να εργάζεται τις εντολές. του Θεού.  Όσο με πόθο πλησιάζουμε το Θεό, τόσο ο  Θεός πλησιάζει σε μας τα χαρίσματά Του. Δεν μπορεί κανείς να πλησιάσει το Θεό αν δεν απομακρυνθεί από τα πράγματα του υλικού κόσμου. Η σκέπη και η πρόνοια του Θεού, σκεπάζει όλους τους ανθρώπους αλλά δεν είναι φανερή σε όλους, παρά σ’ εκείνους που καθάρισαν τον εαυτόν τους, από την αμαρτία και έχουν πάντοτε όλη τη μελέτη μόνο στον Θεό. Δεν θα καταλάβει τον  Θεό, όποιος δεν έχει ταπείνωση. Οι άνθρωποι στον κόσμο δεν βρίσκουν ποτέ την ειρήνη, παρά μόνο όταν φθάσουν στην ελπίδα του Θεού. Η απαλλαγή από την ύλη του κόσμου προηγείται της συνδέσεως με τον Θεό. Όλες οι εντολές του Θεού τείνουν στη δημιουργία καθαρής καρδιάς. Όσο η καρδιά μένει ατάραχη στα κοσμικά πράγματα,  τόσο ο νους μπορεί να κατανοήσει και να θαυμάσει τα θεία μυστήρια. Αγάπα τον Θεό για να μην σ’ αιχμαλωτίσει η  αγάπη του κόσμου». «Σ' αυτόν που γνώρισε τον εαυτό του δίδεται η γνώση των πάντων. Διότι η γνώση εαυτού είναι πλήρωμα της γνώσης των όλων. Με την υποταγή της ψυχής σου θα υποταγούν σε σένα τα πάντα. Όσον καιρό βασιλεύει η ταπείνωση στην διαγωγή σου, σου είναι υποτεταγμένη, η ψυχή σου και μαζί με αυτήν θα σου είναι υποτεταγμένα τα πάντα. Διότι τότε γεννάται στην καρδιά σου η από τον Θεό ειρήνη. Όσον καιρό όμως ευρίσκεσαι έξω από αυτήν, θα καταδιωχτείς, όχι μόνο από τα πάθη, αλλά και από τα συναπαντήματα».
Χωρίς το Θεό δεν είναι δυνατόν να αγαπήσει κανείς τον εαυτό του. Όλοι οι ασθενείς με ανίατες ασθένειες έχουν κόψει την επαφή τους με το Θεό, με την αγάπη, για αυτό το σώμα τους αρρωσταίνει, για να μειώσουν το εγώ τους και να επανασυνδεθούν με την Πηγή, διαφορετικά η ψυχή φεύγει από το σώμα κι αυτό πεθάνει. Ο πατέρας Θαδδαίος μας λέει ότι ο Θεός θα μας δώσει τη δύναμη να αγαπήσουμε τόσο τον εαυτό μας  όσο και τον πλησίον μας, χωρίς το Θεό δεν είναι δυνατόν να αγαπήσει κανείς τον εαυτό του. Με το Θεό όλα είναι δυνατά, διότι εκείνος είναι η δύναμη και η ζωή μας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να υποδουλώνεται σε πράγματα και ανθρώπους, αλλά να επικεντρωνόμαστε στον Κύριο, μόνο αυτοί που ενώνονται  με τον Κύριο δεν υποδουλώνεται σε πράγματα και ανθρώπους.  Υποφέρουμε,  αρρωσταίνουμε,  έχουμε προβλήματα στις σχέσεις μας γιατί  έχουμε υψηλό εγώ. Το μυστικό είναι να  ελευθερώσουμε  την καρδιά μας από την προσκόλληση, η θεία αγάπη που υπάρχει μέσα στην καρδιά μας,  είναι απεριόριστη  και περιλούει τα πάντα. Την απεριόριστη χωρίς όρους αγάπη, την λαμβάνουμε μόνο με την σύνδεση μας με το Θεό, τον Κύριο, δεν θα τη βρούμε ποτέ  από τους ανθρώπους.
Η εξομολόγηση όπως και τα άλλα μυστήρια  σκοπό έχουν να ενωθούμε με το Θεό.   Στην εξομολόγηση πηγαίνω με λαχτάρα να συναντήσω, να ενωθώ με τον Θεό, με κατάνυξη, με συντριβή, πηγαίνω με την πρόθεση να σβήσω το εγώ μου,  τότε μόνο το μυστήριο, το άγιο Πνεύμα θα με φωτίσει και θα με φέρει σε κοινωνία με το Θεό, με τον Κύριο. Όλο το μυστικό είναι η διάκριση, δεν με απασχολεί τι θα πει ο παπάς, εμένα με ενδιαφέρει να συναντήσω, να κοινωνήσω (επικοινωνήσω) το Θεό, κι ας ταπεινωθώ στον ιερέα. Όταν εξομολογούμαστε δεν θα πρέπει να δικαιολογούμαστε, να δεχόμαστε κάθε παρατήρηση, που συντελεί στην μείωση του εγώ μας, στην ένωση με τον Πατέρα. Τα πάθη μας  είναι συνέπεια του χωροχρόνου που αντιλαμβανόμαστε μόνο με τις αισθήσεις μας. Η πτώση μας στο χωροχρόνο, η πτώση του Αδάμ  μας έκανε να αισθανόμαστε ξεκομμένοι ξεχωριστοί. Η αίσθηση  ότι είμαστε ξεκομμένοι   έχει εισχωρήσει και στην οικογένεια μας και βλέπουμε τον σύντροφο μας ως εχθρό μας, παρ’ όλο ότι ο Κύριος μας λέει  ότι όποιος ενώνεται με το μυστήριο του γάμου, δεν μπορεί να χωρίσει. Βλέποντας τον εαυτό μας ξεκομμένο τότε  από τις άπειρες πιθανότητες που υπάρχουν  επιλέγουμε μόνο τις επιλογές, που θα βιώνουμε τον φόβο, τον πόνο, την κριτική, εξαιρούμε την επιλογή να ζήσουμε αρμονικά με τον σύντροφο μας και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα όλα τα παιδιά των χωρισμένων να μην μυούνται στην αγάπη.  Διατηρούμε την ειρήνη της ψυχής μας,  μόνο όταν μέσα μας υπάρχει αγάπη για τον συνάνθρωπο μας. Τη δύναμη για να  αγαπάμε τους συνανθρώπους μας,  μας τη δίνει το Άγιο Πνεύμα. Τα πάθη μας  είναι συνέπεια του χωροχρόνου που αντιλαμβανόμαστε μόνο με τις αισθήσεις μας, με την πτώση του Αδάμ χάσαμε τη γαλήνη, την βασίλεια του Πατέρα, την υιότητα μας, ότι είμαστε παντοδύναμοι δημιουργοί. Απαλλασσόμαστε από πάθη μας με την ταπείνωση, την  εξομολόγηση, τη Θεία κοινωνία.
Μετάνοια είναι η επιστροφή μας στο Θεό, η συνειδητοποίηση της αδυναμίας μας, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς το Θεό. Βρίσκουμε λοιπόν τον Θεό με τη μετάνοια. Μετάνοια είναι να προσδοκώ  με λαχτάρα  να επιστρέψω  στον Πατέρα, να επανασυνδεθώ με το Θεό. Μετάνοια λοιπόν είναι η επιστροφή μας στο Θεό, η συνειδητοποίηση της αδυναμίας μας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα χωρίς το Θεό. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η ψυχή μας είναι κομμάτι του Θεού. Όπως μας λέει ο Deepak Chopra,  η ψυχή  αποτελείτε  από  το τοπικό και μη τοπικό μέρος. Το μη τοπικό μέρος είναι  μαζί με το Θεό, άρα είναι ανοησία να σκεπτόμαστε ότι χωρίς το Θεό μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Όταν απομακρυνόμαστε  από το Θεό και πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε ικανοί για τα πάντα, τότε μας συμβαίνουν γεγονότα τα οποία μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε την αδυναμία μας και επιστρέψουμε στον Πατέρα, όπως ο άσωτος υιός. Βρίσκουμε λοιπόν τον Θεό με τη μετάνοια. Μετάνοια δεν είναι  να εξομολογούμε και να λέω τον πόνο μου, την πίκρα μου, αυτό είναι μασκαρεμένη εμφάνιση του εγώ μου. Μετάνοια είναι να προσδοκώ  με λαχτάρα  να επιστρέψω  στον Πατέρα, να επανασυνδεθώ με το Θεό. Πότε δεν πρέπει να απελπιζόμαστε, να ζητάμε ταπεινά συγχώρεση, ήμαρτον, τότε χίλιες φορές να αμαρτήσουμε την ημέρα, αν χίλιες φορές ζητήσουμε ήμαρτον, τότε παραμένουμε συνδεδεμένοι, νοιώθουμε την βεβαιότητα της αγάπης του Θεού, μαθαίνουμε να αγαπάμε όλο τον κόσμο.  Ο άνθρωπος που μετανοεί είναι συνεχώς συνδεδεμένος με το Θεό, είναι χαρούμενος, πάλλεται με 500 παλμούς το δευτερόλεπτο, μας κάνει να πετάμε. Μετάνοια σημαίνει να είμαι ανοιχτός, να αγαπώ όλους τους ανθρώπους, τότε αγαπώ το Θεό, όταν αγαπώ όλους τους ανθρώπους. Η σκληροκαρδία μας ως προς τους συνανθρώπους μας. οφείλεται στο εγώ μας, στην απομάκρυνση μας  από το Θεό, στην έλλειψη μετάνοιας. Η ντροπή, η λογική μας, το εγώ μας είναι  η αιτία όλων των προβλημάτων μας, η μετάνοια μας  σβήνει το εγώ μας, που είναι αυτό που μας χωρίζει από τον Πατέρα. Ταπείνωση είναι η παραδοχή μου ότι χωρίς το Θεό δεν είμαι τίποτα, το σβήσιμο του εγώ μου, η έλλειψη κρίσης στον οποιοδήποτε ότι και να κάνει. 
Το τέρμα λοιπόν της αρρώστιας, της μιζέριας,  η αρχή της ελευθερίας, της αρχής του παραδείσου, ξεκινά με τη φώτιση, που μας δίνει το Άγιο Πνεύμα, που μας έφερε ο Κύριος. Την ενότητα, τον Παράδεισο που μας έταξε ο Κύριος δεν μπορούμε καν να τον διανοηθούμε, μόνο οι Άγιοι έχουν βιώσει τέτοιες  στιγμές, τον Παράδεισο αυτό μπορούμε να τον  συνειδητοποιήσουμε και να τον φθάσουμε μόνο με την βοήθεια  του Κυρίου. Ο Παράδεισος για όλους  μας, η ενότητα είναι το σχέδιο του Θεού για μας. Εντολή του Κυρίου είναι η Θέωση μας, η ένωση μας με τον Πατέρα. Αυτός είναι  ο στόχος όλων μας, ο Κύριος έρχεται μέσα μας, μας συναντά μας κατευθύνει όταν εμείς προσευχόμαστε αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και τους εχθρούς μας, αλλά και να διαβάζουμε συνεχώς το Ευαγγέλιο που είναι ο Λόγος Του. Έτσι θα μπορέσουμε να καταλάβουμε να συνειδητοποιήσουμε το στόχο μας, που είναι η αγάπη, η κοινωνία με όλους τους πάντες και τα πάντα. Η κοινωνία με όλους τους πάντες και τα πάντα, τα λόγια του Κυρίου πρέπει να εισχωρήσουν στην καρδία μας και όχι το νου μας.    
Συμπέρασμα: Η Βασιλεία του Θεού, ο Παράδεισος στη γη είναι το Άγιο Πνεύμα, είναι μέσα μας, και λαμβάνουμε τη φώτιση Του, όταν  είμαστε ταπεινοί και  ακολουθούμε τις εντολές του Πατέρα. Όλο το μυστικό να έχουμε μέσα μας τη Βασιλεία του Αγίου Πνεύματος, ζητάμε να βασιλέψει ο Θεός μέσα μας, ο Θεός μας δίνει τα πάντα όταν Βασιλέψει μέσα μας. Είναι πάντα μέσα μας, στην καρδιά μας, σε κάθε κύτταρο μας, αρκεί να το αντιληφθούμε και να πάρουμε το Φως του. Το άκτιστο φως αυτό της θείας  φώτισης  την αντιλαμβανόμαστε όταν ανοίξουμε τα παράθυρα της καρδιάς μας, που αυτά ανοίγουν με την ταπείνωση, την ακολουθία των προδιαγραφών και τη συμμετοχή μας στα μυστήρια και τις τελετές της θρησκείας μας.  Ο Κύριος μας δίνει τον Παράδεισο όταν μετανοούμε, ότι και να έχουμε κάνει, αν μετανοήσουμε  αμέσως αντιλαμβανόμαστε το Πνεύμα το Άγιο του Θεού, και λαμβάνουμε τα πάντα.  Το μυστικό είναι να αισθανθούμε την Αγάπη του Θεού, που είναι αγάπη χωρίς όρους κι αυτό επιτυγχάνεται: όταν απενεργοποιήσουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα, όταν κοινωνάμε και εξομολογούμαστε, όταν ποτέ  δεν  κρίνουμε τους  συνανθρώπους μας που δεν έχουν φωτιστεί,  ή δεν έχουν μετανοήσει ακόμη. Όταν μετανοήσουμε η ψυχή μας επικεντρώνεται, συνδέεται με το Θεό και παύει να επικεντρώνεται στα γήινα. Όταν ο άνθρωπος μετανοήσει ενώνεται με το Θεό. Ας παραδώσουμε λοιπόν τον εαυτό μας στο θέλημα του Θεού κι αυτός θα μας τα δώσει όλα. Αυτός που έχει το έλεος του Κυρίου δεν φοβάται τίποτα, το έλεος του Θεού είναι παντοτινό, δεν χάνεται ποτέ. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε την αγάπη του Θεού χωρίς τη Χάρη του Αγίου πνεύματος. Όταν αισθανόμαστε την αγάπη του Θεού αισθανόμαστε στον Παράδεισο, ζούμε το άκτιστο, την ευτυχία την γαλήνη δεν μπορεί να την αντέξει το κτιστό το περιορισμένο γήινο όχημα μας. Παραμείνετε στην προσευχή, δώστε τροφή στο νου σας το «Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με», τότε σωθήκαμε παύουμε να αμαρτάνουμε. Σκοπός είναι να αισθανόμαστε τη χάρη του Θεού στην ψυχή μας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από τον αγαπάς τον Θεό. Όταν αισθανθούμε αυτή την αγάπη γινόμαστε χαρούμενοι. Αν αγαπήσουμε τον αδελφό μας και κυρίως τον εχθρό μας, τότε έρχεται η αγάπη και η χάρη του Θεού στην ψυχή μας και στην` καρδιά μας. Αν όλοι τηρούσαμε τις εντολές του Κυρίου τότε  θα είχαμε τον Παράδεισο στη γη.  Το Άγιο Πνεύμα μας διδάσκει την αγάπη χωρίς όρους, μας κάνει όμοιους με τον Κύριο που είναι ο σκοπός όλων μας. 

ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΠΑΜΑΤΑ  από το νέο μου βιβλίο «Η Πηγή των Πάντων».

 Είναι σημαντικό για όλους όμως να αποκτήσετε και τα τρία βιβλία για να αλλάξετε την ζωή σας και να πετάξετε από υγεία και χαρά όπως έκανα εγώ, για αυτό αν παραγγείλετε και τα τρία βιβλία μου «Έτσι Γίνεται το Θαύμα», στο «Μια Ζωή Γεμάτη Φως» και η «Πηγή των Πάντων» σας τα στέλνω με  μεγάλη έκπτωση  και χωρίς να σας χρεώνω έξοδα αποστολής. Αν θέλετε να παραγγείλετε δεν έχετε παρά να στείλετε μήνυμα την διεύθυνση και το κινητό σας ή να τηλεφωνήσετε στο 6977349766.

 Και στα τρία βιβλία υπάρχουν cd, που σας βοηθούν να επαναπρογραμματίσετε το υποσυνείδητο σας, να αλλάξετε τις πεποιθήσεις σας. Επίσης στα βιβλία και στα σεμινάρια μου αυτά υπάρχουν πλήρεις οδηγίες για να απενεργοποιήσετε τα αρνητικά σας συναισθήματα και να αυτοθεραπευτείτε σε ενεργειακό επίπεδο και στη συνέχεια σε σωματικό επίπεδο από προβλήματα στην σπονδυλική στήλη, στη μέση, στον αυχένα, στα γόνατα, στο ισχίο, στο στομάχι, στη χολή, αυτοάνοσα νοσήματα, συχνοουρίας, προβλήματα σπαστικής κολίτιδας ή δυσκοιλιότητας, ιγμορίτιδας, ροχαλητού, πρόβλημα καρπιαίου σωλήνα, τενοντίτιδες, αϋπνία, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη, διακοπή περιόδου, αρρυθμία, ταχυκαρδία, πονοκέφαλοι, ημικρανίες, δύσπνοιες, αναπνευστικά προβλήματα, προβλήματα στη χολή, χοληστερίνη.(βέβαια για οποιαδήποτε θέμα υγείας έχετε θα απευθύνεστε πρώτα στο γιατρό σας, ενώ παράλληλα σε πνευματικό, νοητικό και ενεργειακό επίπεδο θα απαλλάσσεστε από τις συνθήκες που σας οδήγησαν στην ασθένεια και θα αυτοθεραπεύστε).

 Είμαι πάντα δίπλα σας για να απελευθερωθούμε από όλα τα προβλήματα μας, να πετάξουμε από υγεία και χαρά και να οδηγηθούμε στο φως.

 Με άπειρη, χωρίς όρους αγάπη

 Αλέξης Φωτόπουλος

 Συγγραφέας - Spiritual Healer

 Τηλέφωνα: 6977349766, 6909193329, Ιστοσελίδα: www.afotopoulos.gr, email: alex-fotop@hotmail.com,

 Facebook: Alexios Fotopoulos, Αλέξιος Φωτόπουλος, Alexis Fotopoulos, Αλέξης Φωτόπουλος

 Ομάδες Facebook: «Έτσι Γίνεται το Θαύμα», «Μπορούμε όλοι να αυτοθεραπευτούμε και να οδηγηθούμε στο Φως», «Ζωή Γεμάτη Φως» και «Η Πηγή των Πάντων».

 Σελίδες Facebook: «Αλέξης Φωτόπουλος», «Αυτοθεραπεία, Υγεία, Ευτυχισμένες σχέσεις, Αφθονία».

 ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ 17:00 -21:00 Δωρεάν σεμινάρια (αφήνει κάτι όποιος θέλει για το κόστος της αίθουσας) Ναυαρίνου 9 και Ιπποκράτους στο κέντρο της Αθήνας. Τα σεμινάρια ανακοινωνόταν στην ιστοσελίδα μου www.afotopoulos.gr να έρχεστε χωρίς να κλείνετε θέση.

 Στο άρθρο μου: http://www.afotopoulos.gr/arthra/233-h-therapeia-tvn-pantvn-ta-aitia-olvn-astheneivn-kathvs-kai-tropos-pou-mporoume-na-autotherapeutoume-na-ehoume-telies-sheseis-kai-afthonia θα βρείτε όλες τις απαντήσεις για τα προβλήματα που σας απασχολούν.

ΑΝΡΙ ΜΑΤΙΣ - Henri Matisse ( 31 Δεκεμβρίου 1869 – 3 Νοεμβρίου 1954)

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Χθες στις 1:35 μ.μ. ·

homouniversalisgr.blogspot.com

ΑΝΡΙ ΜΑΤΙΣ - Henri Matisse ( 31 Δεκεμβρίου 1869 – 3 Νοεμβρίου 1954)

Ο Χριστός κυκλοφορούσε ξιπόλητος»...

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Χθες στις 1:36 μ.μ. ·

true.gr

Πατέρας Φιλόθεος Φάρος: «Τι σχέση έχει ο κλήρος με τα χρυσαφικά; Ο Χριστός κυκλοφορούσε ξιπόλητος»...

Εργάστηκε για χρόνια ως κληρικός και ψυχοθεραπευτής, από νοσοκομεία και κλινικές στη Βοστώνη μέχρι το εκκλησάκι του Άγιου Νικόλα του Ραγκαβά στην Πλάκα. Οι παραδοσιακοί κληρικοί, τον αποφεύγουν μετά βδελυγμίας, ενώ ο ίδιος τονίζει ότι έχουμε σκοτώσει τον Θεό μέσα μας.
Ο Πατέρας Φιλόθεος Φάρος ξεχωρίζει για την ανθρώπινη στάση του και σε νέα συνέντευξή του προκαλεί αίσθηση, λέγοντας: «Τι σχέση έχει ο κλήρος με τα χρυσαφικά; Ο Χριστός κυκλοφορούσε ξιπόλητος και με έναν χιτώνα».

Μερικά από τα καλύτερα σημεία της συνέντευξης στο Ραδιόφωνο 24/7:
«Όταν ήμουν 11 χρονών, ο πατέρας μου με πήρε στο μαγαζί (σ.σ. κουρείο στην Τρούμπα), όχι για να βγάλω χρήματα, αλλά για να με φέρει σε επαφή με την πραγματικότητα και νομίζω ότι ένα από τα χαρακτηριστικά μου είναι ότι βρίσκομαι διαρκώς σε επαφή με την πραγματικότητα. Μπορεί να το οφείλω στον πατέρα μου αυτό, και στην Τρούμπα».
«Το να λέμε ότι κάποιος μας συγχωρεί ταυτόχρονα υπαινίσσεται ότι αυτός ο κάποιος είναι μνησίκακος. Ότι κάτι του έχουμε κάνει και μας το κρατάει. Ο Θεός δεν είναι μνησίκακος, μόνο αγαπά. Δεν πολυκαταλαβαίνω λοιπόν την έννοια της συγγνώμης από τον Θεό, αφού μόνο αγαπάει».

«Από μικρός έλεγα ότι θα γίνω παπάς. Στην εφηβεία σταμάτησα να το λέω και γύρω στα 20, είχα δει ένα θεατρικό με τη Λαμπέτη και τον Μουσούρη, που έπαιζε έναν επίσκοπο. Με συγκίνησε αυτή η παράσταση. Δεν ήταν η παράσταση ο λόγος, αλλά στάθηκε η αφορμή να ξαναγυρίσω στην ιδέα να γίνω κληρικός».

«Ζούμε σε μια εποχή που εκθειάζει τη νεότητα και πολλοί ηλικιωμένοι προσπαθούν να δίνουν την εντύπωση ότι είναι νέοι. Για μένα, η νεότητά μου ήταν μια θλιβερή περίοδος. Ήμουν ένα ανόητο παιδάκι με πολλές ψευδαισθήσεις. Προφανώς δεν ήταν εξασφαλισμένη η εσωτερική μου αυτοπεποίθηση. Κι όταν κάποιος έχει ανασφάλεια, καταφεύγει σε μεγαλομανία, φαντάζεται πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα».

«Ένα τραγικό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι το παιδί πρέπει να το διαμορφώσουν δύο άνθρωποι. Η δημιουργία ενός νέου ανθρώπου είναι μια τεράστια υπόθεση για οποιουσδήποτε δύο ανθρώπους. Και δυστυχώς δεν υπάρχει κοινοτικό πνεύμα στην εποχή μας».
«Το κήρυγμα δεν είναι διδασκαλία. Κάποτε έκανα μια συνέντευξη στην τηλεόραση και μιλούσαμε για τον καταληκτικό ασθενή. Ειπώθηκε λοιπόν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν λένε στον άνθρωπό τους ότι πεθαίνει γιατί τον αγαπούν. Κι εγώ είπα ότι δεν του το λένε, γιατί δεν τον αγαπούν. Γιατί τον απομονώνουν με αυτόν τον τρόπο, τον αφήνουν ολομόναχο. Όταν γύρισα σπίτι λοιπόν, σήκωσα το τηλέφωνο και μια κυρία μου λέει, ποιος είσαι εσύ που θα πεις ότι δεν αγαπώ τον άντρα μου, που του συμπαραστέκομαι δύο χρόνια που πεθαίνει από καρκίνο; Βλέπετε, η γενικότητα ήταν σωστή, αλλά ο άνθρωπος είναι μοναδική περίπτωση. Δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις με γενικότητες. Ήμουν συντετριμμένος. Της είπα, έχετε δίκιο, ήταν λάθος μου. Έκτοτε, δεν κηρύττω. Κάνω συναντήσεις που είναι διάλογοι».

«Χωρίς έρωτα δεν μπορεί να γίνει η ένωση. Κι ένας από τους λόγους που το 80% των ζευγαριών μπορεί να είναι συμβατικά είναι ότι δεν γίνονται από έρωτα, αλλά για σκοπιμότητες. Για σεξ, για χρήμα, για κοινωνική αναβάθμιση. Πήρε γιατρό, λέμε. Δεν έχει σημασία αν δεν αισθάνεται τίποτα γι’ αυτόν. Αλλά αυτή θα την πληρώσει πολύ άσχημα και ακόμα πιο πολύ, θα την πληρώσουν τα παιδιά που προκύπτουν από αυτήν την ένωση».

«Θα σας πω τι είναι παρά φύσιν. Παρά φύσιν είναι να χρησιμοποιείς την ώθηση που σε σπρώχνει στην ένωση, όχι προς την πραγμάτωση της ένωσης, αλλά για να αισθανθείς κάποια ηδονή ή να αποβάλεις τα απόβλητα. Κι εγώ σας λέω, όποιος χρησιμοποιεί αυτή τη φυσική ώθηση προς την ένωση και την κοινωνία με έναν άλλον άνθρωπο, όποιος κι αν είναι αυτός, κάνει κάτι θεάρεστο. Το άλλο είναι το παρά φύσιν».
«Ο Χριστός κυκλοφορούσε ξιπόλητος και με έναν χιτώνα. Τι σχέση έχει αυτή η εικόνα με αυτό που βλέπουμε σήμερα από τον κλήρο με τα χρυσαφικά; Αυτά είναι μέσα επιβολής και ο Χριστός δεν χρησιμοποίησε καθόλου μέσα επιβολής. Εγώ δεν έχω καμιά ιδιαίτερη επαφή με κληρικούς. Στους διαλόγους που κάνω, δεν έχουν έρθει κληρικοί».
«Έτσι είναι οι Ορθόδοξοι; Τι καμαρώνουμε ότι το 95% των Ελλήνων είναι Ορθόδοξοι; Ο μέσος Έλληνας έχει μια νοοτροπία αρκετά παρακμιακή και καθόλου χριστιανική επί της ουσίας. Έτσι δεν δημιουργήθηκε αυτή η κρίση; Το όνειρο κάθε μπαμπά και μαμάς ήταν να φέρει με το βύσμα το παιδί από τη μεθόριο, αν ήταν στρατιώτης. Και μέχρι εκεί, μπορεί να το παραβλέψει κανείς. Αλλά αυτό έχει μια συνέπεια. Έφερνες το δικό σου γιο πίσω κι έστελνες το παιδί κάποιου άλλου εκεί, που δεν είχε αυτό το βύσμα. Ξέρετε, πολλοί από μας πια έτσι βλέπουμε και τον Θεό, σαν κάποιον που μας κάνει ρουσφέτια».

«Τα παιδιά έμαθαν μόνο να παίρνουν. Και μεγαλώνουν και γερνάνε και δεν ξέρουν να κάνουν κάτι άλλο. Αλλά ξέρετε ο άνθρωπος πλουτίζει όταν δίνει, όχι όταν παίρνει. Όταν παίρνει, γίνεται ζητιάνος».
«Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν ερωτεύεται, που δεν βασανίζεται».
*H συνέντευξη με τον πατέρα Φιλόθεο Φάρο μεταδόθηκε το Μ. Σάββατο 7 Απριλίου στο Ραδιόφωνο 24/7.
ΠΗΓΗ