Santa Maria Maggiore

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

16 Νοεμβρίου στις 4:02 μ.μ. · 

 

 

+3

 

Caterina Liossi

15 Νοεμβρίου στις 1:30 μ.μ.

Το ονομα της ηταν Berta
αλλα την αποκαλουσαν <η κουνουπιδου>.
Ακουμπισμενη καθημερινα στον πετρινο τοιχο της Santa Maria Maggiore, πωλουσε τα λαχανικα τα οποια καλλιεργουσε η ιδια στο μποστανι της, κυριως κουνουπιδια !

Ο ναος αυτος ειναι απο τα πρωτα Χριστιανικα κτισματα της Φλωρεντιας και ο πρωτος αφιερωμενος στην Παναγια !
Ρομανικου ρυθμου και σχεδον απαρατηρητος στη σημερινη αναγεννησιακη πολη ,παρ ολο που βρισκεται στην <καρδια>του ιστορικου κεντρου.........
Ο ρομανικος ρυθμος, ειναι το καλλιτεχνικο ρευμα του μεσαιωνα απο ΧΙ μεχρι ΧΙΙΙ αιωνα , παρατηρειται κυριως στην θρησκευτικη αρχιτεκτονικη , σχετιζεται με εκκλησιες και ναους, αυτος ο ρυθμος εθεσε τις βασεις ενος μεταγενεστερου που εξαπλωθηκε
στη δυτικη Ευρωπη ως Γοτθικος ρυθμος !
Στην μεσαιωνικη Φλωρεντια για λογους ασφαλειας υπηρχαν δυο κυκλοι τειχων, ο πρωτος κυκλος συνορευε σχεδον με την εκκλησια οπου ειχε το υπαιθριο <μαγαζακι > 
η Berta , η οποια καθε βραδυ ηταν μαρτυς διαταραχων μεταξυ των φρουρων και των χωρικων που επεστρεφαν στα σπιτια τους απο τους αγρους που ευρισκοντο εξω απο τα τειχη .
Καθε βραδυ οι χωρικοι , εντος του ηλιοβασιλεματος , επρεπε να εχουν περασει την πορτα των τειχων....
οι <πονηροι> φρουροι εκλειναν τις πορτες πριν, ειτε γιατι απαιτουσαν φιλοδωρημα η για να <διασκεδαζουν> με τους χωρικους , οταν τους ακουγαν να πετροβολουν τις τεραστιες ξυλινες πορτες και να βριζουν........
Ολα αυτα δεν τα < αντεχε> η ψυχουλα της Berta , ετσι χαρισε ολες τις οικονομιες της στους μοναχους , με την συμφωνια να τοποθετησουν μια καμπανα που στο ακουσμα της οι χωρικοι θα επιταχυναν την επανοδο στα σπιτια τους!
Αν περνωντας , στη via Cerretani , σηκωσουμε το βλεμμα μας προς το <ακρωτηριασμενο> καμπαναριο της Santa Maria Maggiore, παρατηρουμε μια προτομη γυναικας απο λευκο μαρμαρο, με χαρακτηριστικα προσωπου της βραδυτερης ρωμαικης εποχης.
Ειναι η Berta η κουνουπιδου, γυναικα αφοσιωμενη στην εκκλησια και στην εργασια , που εζησε στην μεσαιωνικη Φλωρεντια το 1200μΧ περιπου !!!

Αλβανοί Λεηλατούν τα Βουνά της Ελλάδας

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

16 Νοεμβρίου στις 1:22 μ.μ. ·

Αγαπώ την Ελλάδα

16 Νοεμβρίου στις 7:30 π.μ. ·

Λεηλατούν τα πάντα...

 

true.gr

Αλβανοί Λεηλατούν τα Βουνά της Ελλάδας: Χωρίς τέλος η «Αρπαγή» σπάνιων Βοτάνων στα σύνορα

 

Κατασχέθηκαν περίπου 80 κιλά του αρωματικού, φαρμακευτικού φυτού, primula veris (πασχαλούδα) τα οποία είχαν συλλέξει παρανόμως δύο Αλβανοί 25 και 36 ετών, οι οποίοι συνελήφθησαν στο βράδυ της Τετάρτης (2/5), σε δύσβατη και ορεινή περιοχή στην Φούρκα Ιωαννίνων.
Στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων αστυνομικών δράσεων για την πάταξη του διασυνοριακού εγκλήματος και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, οι αστυνομικοί του Τμήματος Συνοριακής Φύλαξης Κόνιτσας, εντόπισαν τους δύο Αλβανούς στην παραπάνω περιοχή, να περισυλλέγουν και να κατέχουν προς αποξήρανση στο έδαφος, ποσότητα του βοτάνου που στην λαϊκή ονομασία λέγεται «δρακάκι», συνολικού βάρους 79 κιλών και εξακοσίων 600 γραμμαρίων.
Στην κατοχή του 25χρονου βρέθηκε επιπλέον και κατασχέθηκε ποσότητα λαθραίου καπνού, βάρους 910 γραμμαρίων, ενώ σε βάρος του 36χρονου εκκρεμούσε μέτρο απαγόρευσης εισόδου στην Ελληνική Επικράτεια. Η ποσότητα του θεραπευτικού φυτού κατασχέθηκε.
Το προανακριτικό έργο ενεργεί το Τμήμα Συνοριακής Φύλαξης Κόνιτσας, ενώ οι συλληφθέντες, με τη σχηματισθείσα σε βάρος τους δικογραφία, για τα αδικήματα της παράβασης της δασικής νομοθεσίας, της κατοχής λαθραίου καπνού και παραβάσεων της νομοθεσίας περί αλλοδαπών, θα οδηγηθούν στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ιωαννίνων.

Να σημειωθεί πως το τελευταίο διάστημα οι αστυνομικοί, έχουν κατασχέσει ποσότητα του βοτάνου μεγαλύτερη από 300 κιλά, την οποία είχαν συλλέξει παρανόμως Αλβανοί που συνελήφθησαν από τα βουνά της μεθορίου.

ΑΠΕ
ΠΗΓΗ: newsbomb.gr

 

Στην Ιταλία γιόρτασαν την «Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας»!!

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

16 Νοεμβρίου στις 1:00 μ.μ. ·

 

ellaniapili.blogspot.com

Στην Ιταλία γιόρτασαν την «Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας»!!

Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΔΕΝ ΚΟΣΤΙΖΕΙ, ΑΣ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ!

Σάββατο, 11 Φεβρουαρίου 2017

Στην Ιταλία γιόρτασαν την «Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας»!!

Στιγμιότυπα από τη δεύτερη παγκόσμια ημέρα της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στη Νάπολη σήμερα(9/2) . Η Νάπολη πρωτοπορεί περήφανη. Istantanee dalla maratona della seconda giornata mondiale della lingua e della cultura ellenica. NAPOLI ha aperto e indicato la strada! Riconoscente ai ragazzi e ai docenti dei licei classici, ai ragazzi della comunità e a tutta la squadra organizzativa. Insuperabili tutti. Riconoscente, fiero e commosso. Noi continuiamo e gli altri restino a guardare!

Όχι, οι Έλληνες επίσημοι προσκεκλημένοι δεν προσήλθαν!


Από την εκδήλωση μαθητών Κλασικών Λυκείων για την «Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού»!


Οι Ιταλοί μαθητές Κλασσικών Λυκείων τιμούν την Ελληνική Γλώσσα.


Μαθητές απαγγέλνουν αρχαιοελληνικά κείμενα.

 

Panhhellenic Post: Δεν ξέρουμε όλα τα ονόματα των μαθητών. Έτσι λεζάντες δεν μπορούμε να βάλουμε. Μπορούμε, όμως, να αναφωνήσουμε: Αν αυτά έγιναν στην Ιταλία από Ιταλούς και Ελληνοιταλούς μαθητές των Κλασικών Λυκείων, στην Ελλάδα τι έπρεπε να έχει γίνει; Καλά έκανε και πήγε ο Πρωθυπουργός στο Παρίσι, για όποιο λόγο τελικά πήγε. Στη Νάπολη δεν όφειλε να παραβρεθεί σε μια τέτοια έκρηξη φιλελληνισμού; Και καλά ο Πρωθυπουργός. 

Ο Υφυπουργός Εξωτερικών; Δεν μπόρεσε, δεν ήθελε ή δεν το σκέφτηκε; (Περισσότερα: δες άρθρο).


Πηγή:
panhellenicpost.com

 

ΕΙΜΑΙ H ΕΛΙΑ Η ΤΙΜΗΜΕΝΗ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

16 Νοεμβρίου στις 12:57 μ.μ. ·

Homo universalis

14 Νοεμβρίου στις 9:00 μ.μ. ·

Ν. Βρεττάκος - Αντιστέκομαι
Αντιστέκομαι όπως οι ελιές της πατρίδας μου, οι σκληρές
σαν τα κόκαλα τ’ αντρειωμένου, που τους λείπουν οι μαύρες
μαντήλες μονάχα για να μοιάζουν με τις μανάδες μας.
που σφηνωμένες γερά στην απόλυτη πέτρα,
αδιαφορούν για τις θύελλες, αναπνέουν τις αστραπές
και τις κάνουνε μες στους πικρούς τους
χυμούς ειρήνη και φως.

 

homouniversalisgr.blogspot.com

ΕΙΜΑΙ H ΕΛΙΑ Η ΤΙΜΗΜΕΝΗ

Πρώτα θεμέλια του σπιτιού, ψωμί, κρασί και λάδι (Παροιμία) Η ελιά ή…

 

Πρώτα θεμέλια του σπιτιού, ψωμί, κρασί και λάδι (Παροιμία)

Η ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο (επιστ. Ελαία, Olea) είναι γένος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των Ελαιοειδών (Oleaceae), το οποίο συναντάται πολύ συχνά και στην Ελλάδα. Ο καρπός του ονομάζεται επίσης ελιά και από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο. Η ελιά υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς.

Η ελιά είναι γνωστή από τους αρχαιότατους χρόνους, και πιθανότατα κατάγεται από το χώρο της ανατολικής Μεσογείου. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση, πατρίδα της ελιάς είναι η Αθήνα και η πρώτη ελιά φυτεύτηκε από την Αθηνά στην Ακρόπολη.

Ιπποκράτης

Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός που καλλιέργησε την
ελιά στον ευρωπαϊκό μεσογειακό χώρο. Την μετέφεραν είτε Έλληνες άποικοι είτε Φοίνικες έμποροι. Όπως αναφέρει ο Πλίνιος, κατά το 580 π.Χ, ούτε το Λάτιο ούτε η Ισπανία ούτε η Τύνιδα γνώριζαν την ελιά και την καλλιέργειά της.
Είναι δέντρο αειθαλές, έχει φύλλα αντίθετα, λογχοειδή, δερματώδη, σκουροπράσινα στην άνω επιφάνεια και αργυρόχροα στην κάτω. Τα άνθη της είναι λευκωπά, μονοπέταλα και πολύ μικρά, σχηματίζουν ταξιανθία βότρυος και εμφανίζονται προς το τέλος Μαΐου, ενώ ο καρπός ωριμάζει και συλλέγεται κατά τα τέλη του φθινοπώρου και αρχές του χειμώνα. Ο κορμός της ελιάς είναι οζώδης και καλύπτεται από τεφρόφαιο φλοιό.

Η ΕΛΙΑ ΣΤΗ ΜΙΝΩΪΚΗ ΕΠΟΧΗ

O Μίνωας, σύμφωνα με τις αρχαιολογικές πηγές, αλλά και οι διάδοχοί του ήταν οι πρώτοι προστάτες του ιερού δέντρου της ελιάς, το οποίο και εικάζεται ότι έπαιξε καθοριστικό οικονομικό ρόλο κατά την ακμή της μινωικής κυριαρχίας. Σχετικά με αυτό ο Πωλ Φωρ, Γάλλος μελετητής του Μινωικού πολιτισμού, γράφει πως «η ελιά εξασφάλιζε την οικονομική κυριαρχία της Κρήτης στον αιγαιοπελαγίτικο κόσμο». Η συστηματική καλλιέργεια της ελιάς συνέβαλε στην αλματώδη ανάπτυξη του μινωικού πολιτισμού. Ολόκληρη δε κοινωνικοοικονομική, λατρευτική, εθιμική αλλά και καλλιτεχνική πραγματικότητα δημιουργήθηκε γύρω από το ιερό δέντρο.

Οι μαρτυρίες της Γραμμικής Β

Για την εκμετάλλευση της ελιάς σημαντικότατες είναι και οι γραπτές μαρτυρίες που αποκρυπτογραφούνται στις πινακίδες της Γραμμικής Β που ανακαλύφθηκαν στην Κνωσό, την Πύλο και τις Μυκήνες. Από αυτές αντλούμε σημαντικές πληροφορίες για τη χρήση του ελαιόλαδου στην καθημερινή ζωή, τις θρησκευτικές τελετές, τις εμπορικές δραστηριότητες, τις βιοτεχνικές ασχολίες (αρωματοποιία, βυρσοδεψία, υφαντική, κ.λπ.).

Το ιδεόγραμμα του ελαιοδέντρου συναντάται στις πινακίδες της Γραμμικής Α Γραφής. Το ίδιο ιδεόγραμμα επιβιώνει και μετά την καταστροφή του μινωικού πολιτισμού και το συναντάμε στις μυκηναϊκές πινακίδες της Γραμμικής Β. Στις πινακίδες της Γραμμικής Β για πρώτη φορά γίνεται σαφής διαχωρισμός μεταξύ του δέντρου της ελιάς, του ελαιόλαδου και του καρπού, ο οποίος και αποδίδεται με τη μορφή ενός άνθους με τρία πέταλα. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιήθηκαν από τους γραφείς της εποχής τρία διαφορετικά ιδεογράμματα.

Οι Μυκηναίοι Έλληνες συνήθιζαν να προσφέρουν ελαιόλαδο, απλό ή αρωματισμένο, στους θεούς τους. Επίσης χρησιμοποιούσαν το ελαιόλαδο στην καθημερινή διατροφή τους. Στην πινακίδα Un 138 που βρέθηκε στο ανάκτορο της Πύλου διαβάζουμε δίπλα στο ιδεόγραμμα της ελιάς τη λέξη φοβρή- φοβράς, δηλαδή ελιές βρώσιμες, προορισμένες για φαγητό. 

Από μια ομάδα πινακίδων που βρέθηκαν στην Κνωσό πληροφορούμαστε τι ποσότητες ελαιοκάρπου αποδίδονται στο ανάκτορο (81.261 λίτρα) από τη συγκομιδή διαφόρων περιοχών, εκ των οποίων δύο εντοπίζονται στην πεδιάδα της Μεσαράς, Φαιστός και Dawo. Με βάση τις ποσότητες αυτές έγινε απόπειρα να υπολογιστεί όχι μόνο το ύψος της ελαιοπαραγωγής αλλά και ο αριθμός των ελαιοδέντρων (τουλάχιστον 3.315 ρίζες) που θα αντιπροσώπευε ένα μόνο μέρος των ανακτορικών ελαιώνων. 

Σε άλλες πινακίδες το λάδι καταχωρίζεται μαζί με άλλα προϊόντα, όπως τα σύκα, το μέλι, το κρασί ενώ σε κάποιες άλλες αναφέρονται αποστολές ελαιολάδου σε ιερά (προς Δίκτη ή προς Αμνισό) σε θεότητες ή σε πρόσωπα του ιερατείου για λατρευτικούς σκοπούς. 

Πινακίδες της Κνωσού και της Πύλου μας διασώζουν την ιδιαίτερη ονομασία του αγγείου που χρησιμοποιούνταν, όπως φαίνεται, για τη διακίνηση λαδιού και το οποίο σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα πρέπει να ταυτισθεί με τον αμφορέα, γνωστού στην αρχαιολογική ορολογία ως ψευδόστομου.

Σύμφωνα, τέλος, με την ερμηνεία που δίνουν οι μελετητές Τσάντγουικ και Μελένα, τα συλλαβογράμματα Α και Τ1, τα οποία συνοδεύουν το ιδεόγραμμα του ελαιοκάρπου, προσδιορίζουν τα δυο είδη της ελιάς, την «άγρια» και την «τιθασή» (ήμερη). Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι Κρήτες εκμεταλλεύονταν συγχρόνως και την άγρια ποικιλία ελιάς και την ήμερη. Προφανώς γινόταν ταυτόχρονη εξαγωγή και χρήση του προϊόντος για διαφορετικούς σκοπούς. Το λάδι της άγριας ελιάς θεωρούνταν ιδανικό για την παρασκευή φαρμακευτικών καταπλασμάτων και αρωματικών αλοιφών και όχι για διατροφική χρήση.

                                                   Μινωική τέχνη και ελιά

Η φύση στη μινωική τέχνη εγκωμιάζεται, εξυμνείται. Η απεικόνιση του φυσικού περιβάλλοντος και του τοπίου, περιβεβλημένη από την απαιτούμενο θρησκευτικό συμβολισμό έχει μεταφερθεί στους εσωτερικούς χώρους των ανακτόρων. Από τις διάφορες καθημερινές δραστηριότητες (κυνήγι, εμπορικές συναλλαγές, αθλήματα, κοινωνικές συνάξεις) ή λατρευτικές τελετές (προσφορές σε ιερά δάση και ιερά κορυφών) δεν απουσιάζει και η ελιά. Η εμμονή στην τόσο συχνή και πιστή συχνά αναπαράσταση φύλλων, κλαδιών και δέντρων ελιάς μπορεί να στηριχθεί σε δυο υποθέσεις: ή ότι οι καλλιτέχνες θέλησαν να αποδώσουν πιστά τη χλωρίδα του κρητικού τοπίου, η οποία εκείνη την εποχή φαίνεται πως κατακλυζόταν από ελαιόδεντρα, ή ότι αυτό καθαυτό το ελαιόδεντρο λόγω της ανθεκτικότητας και μακροβιότητας αλλά και της ωφελιμότητάς του αντιμετωπίστηκε ως «μέγιστο αγαθό», με αποτέλεσμα να γίνει αντικείμενο συμβολισμού, γεγονός που με τη σειρά του είχε ως συνέπεια τη λατρευτική του ένταξη σε θρησκευτικά τελετουργικά.

Ήδη στην τρίτη π.Χ. χιλιετία φαίνεται πως οι άνθρωποι κατασκεύαζαν χρυσά περίαπτα σε σχήμα φύλλων ελιάς, τα οποία βρέθηκαν σε τάφους στο Μόχλο Σητείας. Εντυπωσιακό είναι ακόμη το κλαδί της ελιάς που βλέπουμε στην κόμη της κροκοσυλλέκτριας στην τοιχογραφία που βρέθηκε στο Ακρωτήρι της Θήρας. Πιστεύεται ότι ο ρόλος του κλάδου στην τοιχογραφία είναι τελετουργικός.

Σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο τα σημαντικά δέντρα «απομονώθηκαν» και αντιμετωπίστηκαν ως ξεχωριστά αντικείμενα λατρείας (δεντρολατρεία). Γι αυτό είναι πολύ συχνή η απεικόνιση ιερών αλσών ή δασών από ελιές, πλατάνια και δρυς. Ένα τέτοιο έξοχο πρώιμο Νεοανακτορικό δείγμα είναι η απεικόνιση ενός ελαιώνα στη μικρογραφική τοιχογραφία του «Ιερού Άλσους», το οποίο ανακαλύφθηκε στην Κνωσό. Στη σύνθεση αυτή γύρω από χοντρούς κορμούς βρίσκεται συγκεντρωμένο πλήθος ανθρώπων με τα χέρια στραμμένα στον ουρανό. Η όλη παράσταση μας κάνει να συμπεράνουμε πως πρόκειται για κάποια εορταστική τελετή σε ανακτορικό ιερό άλσος.

ΠΗΓΗ  http://etwinning.sch.gr/projects/elia/minoiki.htm

 

συνέχεια

https://homouniversalisgr.blogspot.com/2012/11/h.

Ὁ Ἅγιος Πλάτων Ὁ Ἅγιος Ῥωμανός Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Νεομάρτυρας

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

10 λεπτά ·

Αγίων Τέχνες

6 ώρες ·

Ἁγιολόγιον - Νοέμβριος 18
Ὁ Ἅγιος Πλάτων
Ὁ Ἅγιος Ῥωμανός
Τὸ ἅγιο νήπιο
Ὁ Ἅγιος Ῥωμανὸς ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη
Οἱ Ἅγιοι Ζακχαῖος ὁ Διάκονος καὶ Ἀλφαῖος
Ὁ Ὅσιος Βασίλειος
Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Νεομάρτυρας ἀπὸ τὴν Παραμυθιὰ τῆς Ἠπείρου
Ὁ Ἅγιος Πλάτων
Ἦταν ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα καὶ ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 3ου αἰῶνα μ.Χ. Ἀγαθὴ ψυχὴ ὁ Πλάτων, ἐργαζόταν ἀδιάκοπα γιὰ τὴν διάδοση τῆς χριστιανικῆς πίστης. Ἀνακούφιζε τοὺς φτωχοὺς καὶ τοὺς ἀσθενεῖς με γενναῖες ἀγαθοεργίες, διότι ἦταν πολὺ πλούσιος. Καταγγέλθηκε στὸν ἔπαρχο Ἀγριππίνο καὶ ὁμολόγησε ὅτι πράγματι πιστεύει στὸ Χριστὸ καὶ ὅτι γι᾿ Αὐτὸν ζεῖ καὶ ἐργάζεται. Ὁ Ἀγριππίνος, βλέποντας ὅτι ὁ Πλάτων ἦταν ὡραῖος καὶ πλούσιος, θέλησε νὰ τὸν παρασύρει μὲ διάφορα δελεαστικὰ τεχνάσματα. Τοῦ παρουσίασε, μάλιστα, καὶ τὴν ὄμορφη ἀνεψιά του, καὶ τοῦ εἶπε ὅτι, ἂν ἐγκατέλειπε τὴ χριστιανικὴ πίστη, θὰ τοῦ τὴν ἔδινε σύζυγο. Ὁ Πλάτων ἀμέσως ἀρνήθηκε, διότι δὲν ἀγαποῦσε τὶς πρόσκαιρες ἀπολαύσεις καὶ στὸ μυαλό του κυριαρχοῦσε ὁ θεόπνευστος λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Ἑαυτοὺς ἐν ἀγάπῃ Θεοῦ τηρήσατε, προσδεχόμενοι τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἰς ζωὴν αἰώνιον», ποὺ σημαίνει, φυλάξτε καὶ διατηρῆστε τοὺς ἑαυτούς σας στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, περιμένοντας μὲ ἐμπιστοσύνη τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ πετύχουμε δι᾿ Αὐτοῦ τὴν αἰώνια ζωή. Τότε ὁ Ἀγριππίνος μαστίγωσε ἀνελέητα τὸν Πλάτωνα. Ἔπειτα, μὲ πυρωμένα ῥαβδιὰ ἔκαψε τὶς σάρκες του καὶ στὸ τέλος τὸν ἀποκεφάλισε (306 μ.Χ.).
Ὁ Ἅγιος Ῥωμανός
Ἔζησε στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνα μ.Χ. Ἐπειδὴ ὁ ἔπαρχος Ἀντιοχείας Ἀσκληπιάδης φώναζε καὶ βλασφημοῦσε κατὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ πιστὴ καρδιὰ τοῦ Ῥωμανοῦ πῆρε φωτιὰ ἀπὸ ἱερὴ ἀγανάκτηση ἐναντίον του. Καὶ κάποια μέρα, καιροφυλάκτησε τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἔπαρχος θὰ ἔμπαινε στὸ ναὸ τῶν εἰδώλων, καὶ τοῦ εἶπε κατὰ πρόσωπο: «τὰ εἴδωλα δὲν εἶναι θεοί». Ὀργισμένος ὁ εἰδωλολάτρης ἄρχοντας, διέταξε καὶ ἔκοψαν τὴν γλῶσσα τοῦ Ῥωμανοῦ. Ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς μὲ θαῦμα, διατήρησε τὴν λαλιὰ στὸ Ῥωμανὸ καὶ χωρὶς τὴν γλῶσσα του. Ἔτσι ὅταν τὸν ἔκλεισαν στὴ φυλακὴ κήρυττε τὸν Χριστὸ στοὺς δεσμοφύλακες. Οἱ εἰδωλολάτρες, ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀντέξουν σ᾿ αὐτὰ τὰ θαύματα, ἔπνιξαν τὸν γενναῖο μάρτυρα (τὸ 304 μ.Χ.). Ἀλλ᾿ ἡ ἀλήθεια δὲν πνίγεται. Ἀντίθετα οἱ διωγμοὶ ἐπιταχύνουν τὸν θρίαμβό της. Καὶ δὲν πέρασαν πολλοὶ αἰῶνες καὶ τὰ εἴδωλα ἔπεσαν σ᾿ ὅλην τὴ ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία, κατὰ τὸν ἀληθινὸ λόγο τοῦ Ῥωμανοῦ, ποὺ φωνάζει καὶ στὴν ἐποχὴ τῶν σύγχρονων εἰδώλων, ὅτι «τὰ εἴδωλα δὲν εἶναι θεοί».
Τὸ ἅγιο νήπιο
Τὸ ἅγιο αὐτὸ νήπιο, ῥωτήθηκε ἀπὸ τὸν ἔπαρχο ποιὸ Θεὸ πιστεύει καὶ ἀπάντησε θαυματουργικὰ μὲ καθαρὴ φωνητικὴ ἄρθρωση, τὸν Χριστό. Τότε ἀμέσως ἀποκεφαλίστηκε. (Αὐτὸ συνέβη ὅταν ὁ Ἅγιος Ῥωμανὸς εἶπε στὸν ἡγεμόνα Ἀσκληπιάδη, ὅτι καὶ τὰ παιδιὰ ἀκόμα γνωρίζουν ὅτι τὰ εἴδωλα δὲν εἶναι θεοί).
Ὁ Ἅγιος Ῥωμανὸς ἀπὸ τὴν Παλαιστίνη
Ἦταν Διάκονος τῆς Ἐκκλησίας στὴν Καισαρεία τῆς Παλαιστίνης καὶ μαρτύρησε στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ τὸ 298 στὴν Ἀντιόχεια. Αὐτὸς λοιπὸν ἐνθάῤῥυνε τοὺς Χριστιανούς, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ μαρτυρίου νὰ ὁμολογοῦν τὸν Χριστό. Τότε ἀμέσως συνελήφθη καὶ καταδικάστηκε νὰ καεῖ ζωντανός. Ὁ Διοκλητιανὸς ὅμως, διέταξε νὰ τοῦ κόψουν τὴ γλῶσσα. Ἀλλ᾿ ὁ Ἅγιος, διὰ θαύματος μιλοῦσε καὶ ἐνθάῤῥυνε τοὺς χριστιανοὺς ἀκόμα ἐντονότερα. Μπροστὰ σ᾿ αὐτὴν τὴν κατάσταση, τὸν φυλάκισαν καὶ μέσα στὴ φυλακὴ τὸν ἔπνιξαν, τυλίγοντας σφιχτὰ στὸν λαιμό του ἕνα σχοινὶ καὶ ἔτσι ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου. (Διαπιστώνουμε ἐδῶ, ὅτι τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ συγχέεται μὲ αὐτὸ τοῦ προηγουμένου, κατὰ τὴν ἡμέρα αὐτὴ Ἁγ. Ῥωμανοῦ καὶ πολὺ πιθανὸν νὰ πρόκειται γιὰ τὸ ἴδιο πρόσωπο).
Οἱ Ἅγιοι Ζακχαῖος ὁ Διάκονος καὶ Ἀλφαῖος
Ὁ Ζακχαῖος, ποὺ ἦταν Διάκονος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γαδείρων (μικρὸ νησὶ τῆς Ἱσπανίας, ποὺ βρίσκεται στὸν Ἀτλαντικὸ καὶ πολὺ κοντὰ στὴ στεριὰ τῆς Ἱσπανίας), σύρθηκε ἁλυσοδεμένος στὸ κριτήριο τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ ὁμολόγησε μὲ θάῤῥος τὸν Χριστό. Τότε βασανίστηκε σκληρὰ καὶ ῥίχτηκε στὴ φυλακή, τοποθετημένος γιὰ τέσσερα ἡμερονύκτια πάνω σὲ εἰδικὸ βασανιστικὸ ξύλο. Κατόπιν ἔφεραν στὸ κριτήριο τὸν Ἀλφαίο, ποὺ ἦταν γεμάτος Πνεύματος Ἁγίου καὶ τοῦ ξέσχισαν τὶς πλευρές. Ἔπειτα ἔκαψαν τὶς πληγές του καὶ τὸν ἔριξαν στὴ φυλακή, ὅπως καὶ τὸν συναγωνιστή του Ζακχαῖο. Τὴν ἑπομένη τοὺς ἀποκεφάλισαν (307 μ.Χ.) καὶ ἔτσι οἱ ἅγιες ψυχές τους πέταξαν στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ὅσιος Βασίλειος
Τὴ μνήμη του βρίσκουμε μόνο στὸν Παρισινὸ Κώδικα 1578 χωρὶς κάποια ἄλλη προσθήκη.
Ὁ Ἅγιος Ἀναστάσιος ὁ Νεομάρτυρας ἀπὸ τὴν Παραμυθιὰ τῆς Ἠπείρου
Καταγόταν ἀπὸ τὴν Παραμυθιὰ τῆς Ἠπείρου. Κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ θέρους, βρισκόταν μαζὶ μὲ τὴν ἀδελφή του καθὼς καὶ μὲ ἄλλους χριστιανοὺς στοὺς ἀγρούς. Ἐκεῖ λοιπόν, ἦλθε σὲ συμπλοκὴ μὲ κάποιους Τούρκους, ποὺ ἐπιτέθηκαν μὲ κακὸ σκοπὸ στὴν ἀδελφή του. Τότε οἱ Τοῦρκοι, προσβληθέντες ἀπὸ τὴ συμπλοκὴ αὐτή, συκοφάντησαν τὸν Ἀναστάσιο στὸν πασά, ὅτι δῆθεν ἔδωσε λόγο νὰ ἀλλάξει τὴν πίστη του. Ὁ πασὰς τὸν συνέλαβε καὶ τὸν πίεζε νὰ ἀλλαξοπιστήσει. Στὶς προτάσεις τοῦ πασᾶ ὁ Ἀναστάσιος ἀπάντησε: «Ποτὲ δὲν ἔδωσα τέτοιο λόγο. Χριστιανὸς γεννήθηκα, χριστιανὸς καὶ θὰ πεθάνω μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ μου. Ὅσο γιὰ τὰ ἀγαθὰ ποὺ μοῦ ὑπόσχεσαι, δὲν ἐνδιαφέρομαι καθόλου, διότι ἔχω πολλὰ ἀγαθὰ αἰώνια, ποὺ βρίσκονται στοὺς οὐρανοὺς καὶ δὲν ἔχουν καμιὰ σύγκριση μὲ τὰ παρόντα». Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ὁ Ἀναστάσιος, κατόρθωσε καὶ ἔκανε χριστιανὸ τὸν γιὸ τοῦ πασᾶ, Μοῦσα ὀνομαζόμενο (κάποιες πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι μετονομάστηκε Δημήτριος καὶ μάλιστα μαρτύρησε γιὰ τὸν Χριστό). Ὁ δὲ Ἅγιος, ἀφοῦ βασανίστηκε μέσα στὴ φυλακὴ μὲ τὸν πιὸ φρικτὸ τρόπο, τελικὰ ἀποκεφαλίστηκε ἔξω ἀπὸ τὴν Παραμυθιὰ κοντὰ σ᾿ ἕνα Μοναστήρι στὶς 18 Νοεμβρίου 1750. Τὸ ἱερὸ λείψανό του ἐνταφίασαν μὲ τιμὲς οἱ μοναχοί του Μοναστηριοῦ αὐτοῦ.

Σήμερα...

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΠΛΑΤΩΝΑΣ   

Άγιος Πλάτωνας

Ημερομηνία εορτής:	18/11/2012
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 18 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Πλατωνας (; - 306)

Μικροῦ λαθὼν παρῆλθεν ἡμᾶς ὁ Πλάτων, Πλάτων ἐκεῖνος, ὃν πλατὺ κτείνει ξίφος. Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ τε Πλάτωνα ἄορ κατέπεφνεν.

Βιογραφία Ο Άγιος Πλάτωνας έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Καταγότανε από την Άγκυρα της Γαλατίας της Μικρός Ασίας, και ήταν αδελφός του μάρτυρα Αντιόχου. Σε νεαρή ηλικία τον συνέλαβαν οι ειδωλολάτρες, διότι διακήρυττε την πίστη του στον Ιησού Χριστό και τον οδήγησαν μπροστά στον ηγεμόνα Αγριππίνο. Ο Αγριππίνος βλέποντας την ωραιότητα του νέου και γνωρίζοντας ότι κατείχε περιουσία, προσπάθησε να τον ελκύσει με κολακείες. Όμως ο Άγιος Πλάτων αρνήθηκε και συνέχισε να διακηρύττει την πίστη του στον Έναν και μοναδικό Θεό. Αφού ο ηγεμόνας είδε ότι δεν κατάφερε να τον αλλαξοπιστήσει δελεάζοντάς τον, τον απείλησε με μαρτύρια. Παρ' όλα ταύτα ο Άγιος Πλάτων παρέμεινε σταθερός στην πίστη του. Έτσι ο Αγριππίνας διέταξε να τον μαστιγώσουν ανελέητα και ύστερα να τον βασανίσουν με πυρωμένες ράβδους. Ο Άγιος διατήρησε όλη του την πίστη και δεν έπαψε να ομολογεί τον Ιησού Χριστό, γι' αυτό διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός του (306 μ.Χ.). Έτσι λοιπόν ο Άγιος μεγαλομάρτυρας Πλάτωνας παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και τιμήθηκε με το αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου.

Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων, ... 18 Νοεμβρίου

http://www.zougla.gr

Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2012, 02:53

Ads by Google
Εγκλωβισμένοι στο ΧΑΑ;Ετσι θα πάρετε τα λεφτά σας πίσω αλλά και θα κερδίσετε ανέβει/πέσει!
www.apodoseis.gr

Η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων καθιερώθηκε το 1993 από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων (FEVR) και τιμάται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου. Δώδεκα χρόνια αργότερα έλαβε παγκόσμιο χαρακτήρα, όταν υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (ψήφισμα 60/5 της 26ης Οκτωβρίου 2005).

Στόχος της ημέρας αυτής είναι να φέρουμε στη μνήμη μας και να τιμήσουμε τα εκατομμύρια νεκρών και τραυματιών από τροχαία δυστυχήματακαι να καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για την αποφυγή στο μέλλον θανάτων και τραυματισμών, που μπορούν να αποφευχθούν. Kάθε μέρα, σχεδόν 4.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε όλο τον κόσμο σε τροχαία δυστηχήματακαι πάνω από ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο.

Τα στοιχεία για τη χώρα μας είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικά:

Από το 1965 έως και το 2008 είχαμε 150.000 νεκρούς και 1,5 εκατ. τραυματίες.
Κάθε χρόνο, κατά μέσο όρο, έχουμε 3.650 νεκρούς, περισσότερους από 10.000 παραπληγικούς, 45.000 τραυματίες και περίπου 2.500 μικρά παιδιά να συνεχίζουν τη ζωή τους με μόνιμες αναπηρίες.
Καθημερινά χάνουν τη ζωή τους κατά μέσο όρο 10 άνθρωποι, ενώ κάθε μήνα περισσότεροι από 3.600 άνθρωποι τραυματίζονται σε τροχαία.

Το 82% των τροχαίων ατυχημάτων συμβαίνει μέσα στις πόλεις με μέσο όρο ταχύτητας τα 60 χλμ./ώρα.
Ελλάδα και Ρουμανία είναι οι δυο χώρες με το υψηλότερο αριθμό θανάτων από τροχαία ανά εκατομμύριο κατοίκων. Συγκεκριμένα, 130 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους ανά εκατομμύριο στη χώρα μας, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 69 άνθρωποι.
Επιμέλεια:Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Κυριακή, 18 Νοεμβρίου 2012, 03:00