Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2018

Χειροποίητο παγωτό

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1933303280099778?__tn__=-R
Χειροποίητο παγωτό σοκολάτα με Κρέμα Γάλακτος ΦΑΓΕ. Δες τη συνταγή αναλυτικά εδώ: https://bit.ly/2PNowTr

ΛΙΑΝΟΚΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Αποκτήστε τώρα το νέο Ιστορικό Μυθιστόρημα του Θοδωρή Παπαθεοδώρου στη σειρά του Μακεδονικού Αγώνα στην τιμή των €17,91 και Δωρεάν Αποστολή!
 
www.psichogios.gr
Έκπτωση 10% και 18 πόντοι Ανταμοιβής για τα…
 
 

Λίγα λόγια

«Μόι μάικα… Μάνα μου…» Της σκούπισε το ιδρωμένο μέτωπο η Αρετή, άνοιξε η μικρή τα βλέφαρά της και την κοίταξε με μάτια μουσκεμένα. «Τη μάνα σου έβλεπες, Βάσιλκα; Τη φώναζες στον ύπνο σου…» «Τη μάνα μου δεν τη θυμάμαι, δεν τη γνώρισα ποτέ, πώς να τη δω;» της αποκρίθηκε σιγαλόφωνα, ανάκατα, μισά ελληνικά, μισά βουλγαρικά. «Εσένα έβλεπα…» συνέχισε με χειλάκια τρεμάμενα. «Εσένα έβλεπα, κυρά-δασκάλα…» 

Στη χαραυγή του εικοστού αιώνα, αδυσώπητος μαίνεται ο αγώνας στη σκλάβα Μακεδονία. Η γη ματώνει, ο ελληνισμός ψυχορραγεί. Τούρκοι, Βούλγαροι, κομιτάτα, πυρπολήσεις, εκτελέσεις, αμέτρητες θυσίες.  

Γυναίκες της μικρής πατρίδας. Δασκάλες, νοσοκόμες. Σαν την Αρετή, σαν τη Φωτεινή. Κι άγουρα βλαστάρια, με βάσανο μεγαλωμένα, με κίνδυνο αναστημένα. Σαν τη μικρούλα Βάσιλκα, που μάνα δε γνώρισε ποτέ, μια χούφτα μόνο τα χρόνια της, γιομάτα πείνα και κατατρεγμό, επτά χρόνων παιδί και την έχουν σαρώσει τα δεινοπαθήματα του κόσμου όλου. Σαν τον Μήλιο και την Ανθή, κλωνιά απογυμνωμένα καταμεσής ενός άγριου πολέμου, με σπίτι πυρπολημένο και γονιούς χαμένους στις επιθέσεις των κομιτατζήδων. Λιανοκέρια της μικρής πατρίδας. Φύλλα σκόρπια στο άγιο χώμα της.
Μετά τις ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ, ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου επιστρέφει με το δεύτερο ιστορικό μυθιστόρημα της σειράς για τον Μακεδονικό Αγώνα, ΛΙΑΝΟΚΕΡΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.

Δείτε video για το βιβλίο    https://www.youtube.com/watch?v=eBvWdhQVda0

Δείτε επίσης!

9 γνώμες αναγνωστών και κριτικών

 

Αλμυρό κέικ με καπνιστή γαλοπούλα

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1933301750099931?__tn__=-R
Αλμυρό κέικ με καπνιστή γαλοπούλα, ελιές και Flair Cottage Cheese . Δες τη συνταγή αναλυτικά εδώ: https://bit.ly/2Qm9jtl

Το ελληνικό σκάφος "Οδυσσέας"

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

Το ελληνικό σκάφος "Οδυσσέας" των 2.400 ετών ανακαλύφθηκε άθικτο στο βυθό της Μαύρης Θάλασσας.
Μια ανακάλυψη που θα μπορούσε να αλλάξει την κατανόηση της ναυπηγικής και της ναυτικής εργασίας στον αρχαίο κόσμο έγινε στο βυθό της Μαύρης Θάλασσας από Βρετανούς επιστήμονες που ανακάλυψαν το παλαιότερο άθικτο ναυάγιο που βρέθηκε ποτέ.
Το ελληνικό εμπορικό πλοίο των 75 ποδών βρέθηκε να βρίσκεται ολόκληρο με τους ιστούς, τα πηδάλια και τους πύργους κωπηλασίας μετά από περισσότερα από 2.400 χρόνια.
Το πλοίο βρίσκεται σε 1,3 μίλια βαθιά στη Μαύρη Θάλασσα, όπου το νερό είναι ανοξικό (χωρίς οξυγόνο) που μπορεί να διατηρήσει οργανικό υλικό για χιλιάδες χρόνια.
Ένα μικρό κομμάτι του σκάφους χρονολογείται με την μέθοδο του άνθρακα και επιβεβαιώνει ότι προέρχεται από το 400 π.Χ.- καθιστώντας το πλοίο το παλαιότερο άθικτο ναυάγιο γνωστό στην ανθρωπότητα.

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ "Τέσσερις ωδές" και "Περί ετερωνύμων" του

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Ο Φερνάντο Πεσσόα (1888 - 30 Νοεμβρίου 1935 ) ήταν Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας.


homouniversalisgr.blogspot.com

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ "Τέσσερις ωδές" και "Περί ετερωνύμων" του



«Fernando Pessoa». Almada Negreiros

























 Να θέλεις λίγα: θα τα έχεις όλα.
Τίποτε να μη θέλεις: θα είσαι ελεύθερος.
Ο ίδιος ο έρωτας που νιώθουν
Για μας, μας απαιτεί, μας καταπιέζει.

* * *
Για να είσαι μεγάλος, να είσαι ακέραιος: Τίποτε
Δικό σου να μην υπερβάλλεις ή να μη διαγράφεις.
Να είσαι όλα σε κάθε πράγμα. Να βάζεις όσα είσαι
Και στο ελάχιστο που κάνεις.
Έτσι σε κάθε λίμνη ολόκληρη η σελήνη
Λάμπει, γιατί ζει ψηλά.

* * *
Αναρίθμητοι ζουν μέσα μας.
Αν σκέφτομαι ή αν νιώθω, αγνοώ
Ποιος μέσα μου σκέφτεται ή νιώθει.
Είμαι μονάχα ο τόπος*
Όπου νιώθουν ή σκέφτονται.

Έχω περισσότερες από μια ψυχές.
Υπάρχουν περισσότερα εγώ απ' το ίδιο το εγώ μου.
Υπάρχω ωστόσο
Αδιάφορος για όλους,
Τους κάνω να σιωπούν: εγώ μιλάω.

Οι διασταυρωμένες παρορμήσεις
Όσων νιώθω ή δεν νιώθω
Πολεμούν μες σ' αυτόν που είμαι.
Τις αγνοώ. Τίποτε δεν υπαγορεύουν
Σ' αυτόν που γνωρίζω ότι είμαι: εγώ γράφω.

* * *
Ο θεός Παν* δεν πέθανε,
Σε κάθε κάμπο που δείχνει
Στα χαμόγελα του Απόλλωνα
Τα γυμνά στήθη της Δήμητρας —
Αργά ή γρήγορα θα δείτε
Να εμφανίζεται εκεί
Ο θεός Παν, ο αθάνατος.

Όχι δε σκότωσε άλλους θεούς
Ο θλιμμένος χριστιανός θεός.
Ο Χριστός είναι ένας ακόμη θεός,
Ίσως ένας που έλειπε.
Ο Παν συνεχίζει να δίνει
Τους ήχους απ' τον αυλό του
Στ' αυτιά της Δήμητρας
Που καμαρώνει στους κάμπους.

Οι θεοί είναι οι ίδιοι,
Πάντοτε λαμπεροί και γαλήνιοι,
Γεμάτοι από αιωνιότητα
Και περιφρόνηση για μας,
Φέρνοντας τη μέρα και τη νύχτα
Και τις χρυσαφένιες σοδειές
Όχι για να μας δώσουν
Τη μέρα και τη νύχτα και το στάρι
Μα για άλλον και θείο
Τυχαίο σκοπό.

μτφρ.: Ανδρεας Παγουλατος

Το ποίημα «Τέσσερις ωδές» ο Πεσσόα το εγγράφει στα έργα του «ετερώνυμου», του Ρικάρντο Ρέις.




   Ο Πεσσοα χρησιμοποιησε το τέχνασμα των διαφορετικών προσωπείων για τον εαυτό του δημιουργώντας φανταστικές μορφές με τις οποίες συμβίωνε και συνομιλούσε. Σ' αυτές τις μορφές, «τα ετερώνυμα», όπως τις αποκαλούσε, ανήκουν και οι ποιητές Αλβέρτο Καέιρο, —σαν ποιητής εκπροσωπεί τον «αντικειμενισμό»— ο Ρικάρντο Ρέις —αντιπρόσωπος μιας κλασικιστικής γλώσσας— και ο Αλβάρο δε Κάμπος — «ένας Γουίτμαν που κρύβει μέσα του έναν Έλληνα ποιητή». Οι τρεις αυτοί αντιπροσωπεύουν τις κατά καιρούς νέες τάσεις της πορτογαλικής λογοτεχνίας: ο Καέιρο τον «εντυπωσιασμό», ο Ρέις τον κλασικισμό και ο Κάμπος το φουτουρισμό και αργότερα έναν προδρομικό υπαρξισμό.

   Το 1935, χρονιά του θανάτου του, έγραφε σε έναν κριτικό τα εξής: «Απ' τα παιδικά μου χρόνια ακόμη είχα την τάση να φτιάχνω γύρω μου έναν κόσμο φανταστικό και να περιβάλλομαι από φίλους και γνωστούς που δεν υπήρξαν ποτέ (προφανώς δεν ξέρω ακόμη αν πράγματι υπήρξαν ή αν εγώ είμαι εκείνος που δεν υπάρχει. Σ' αυτά γενικώς τα πράγματα δε θα 'πρεπε να 'ναι κανείς δογματικός). Από τότε που με γνωρίζω ως αυτό που λέω εαυτό μου, θυμάμαι να σχεδιάζω ιδεατά τη μορφή, τις κινήσεις, το χαρακτήρα και την ιστορία της ζωής σε πολλές εξωπραγματικές φιγούρες, που ήταν για μένα τόσο ορατές και οικείες, όσο κι εκείνα τα πράγματα που λέμε, ίσως λαθεμένα, πραγματική ζωή».
Ο Άλβαρο δε Κάμπος και ο Ρικάρντο Ρέις, μαζί με τον Αλμπέρτο Καέιρο, αποτελούν τα κύρια και βασικά ετερώνυμα του Φερνάντο Πεσσόα, στο χώρο, κυρίως, της ποίησης. Ο ίδιος ο Πεσσόα, σε μια βιβλιογραφία του, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Παρουσία (Presence) 17, το 1928, γράφει: «Τα γραπτά του Φερνάντο Πεσσόα ανήκουν σε δύο κατηγορίες, που ονομάζουμε ορθώνυμα και ετερώνυμα έργα. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ανώνυμο ή για ψευδώνυμο, γιατί δεν πρόκειται γι' αυτό. Στην περίπτωση του ψευδωνύμου, το έργο είναι του δημιουργού προσωπικά, αλλά υπογεγραμμένο μ' ένα όνομα που δεν είναι το δικό του· το ετερώνυμο έργο είναι του δημιουργού έξω από το πρόσωπό του, είναι μιας πλήρους προσωπικότητας, που έπλασε ο ίδιος, όπως θα ήταν τα λόγια ενός προσώπου σ' ένα δράμα του». Και σημειώνουμε ακόμη πως «Pessoa» στα πορτογαλικά σημαίνει «Πρόσωπο».

ΠΗΓΗhttp://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGL C131/594/3926,17212/




Δημοφιλείς αναρτήσεις