Τα 5 πανίσχυρα οφέλη

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

19 Δεκεμβρίου στις 11:44 μ.μ. ·

 

Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο

diaforetiko.gr

Η θεραπεία της γάτας: Τα 5 πανίσχυρα οφέλη που απολαμβάνουν όσοι ζούνε με μια γάτα

Η καλύτερη πορτοκαλόπιτα κέικ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

19 Δεκεμβρίου στις 11:44 μ.μ. ·

 

Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο

newsone.gr

Η καλύτερη πορτοκαλόπιτα κέικ που λιώνει στο στόμα

Η πιο υπέροχη πορτοκαλόπιτα που λιώνει στο στόμα σε μια απλή και…

 

Η πιο υπέροχη πορτοκαλόπιτα που λιώνει στο στόμα σε μια απλή και εύκολη συνταγή!
Tαψάκι σε μέγεθος τούρτας
ΥΛΙΚΑ
1 κούπα τσαγιού αλεύρι
1 κούπα τσαγιού σιμιγδάλι ψιλό
1 κούπα τσαγιού σιμιγδάλι χοντρό
20 γραμ .[ένα φακελάκι ] μπέκιν πάουντερ
1 βανίλια σε σκόνη
2 αυγά
ξύσμα από 2 πορτοκάλια
1 κούπα τσαγιού ζάχαρη
1 κούπα τσαγιού γιαούρτι
1/2 κούπα τσαγιού καλαμποκέλαιο
1/2 κούπα τσαγιού φρέσκο χυμό πορτοκαλιού
ΣΙΡΟΠΙ
2΄κούπες χυμό πορτοκαλιού
1και 1/2 κούπα τσαγιού νερό
2 και 1/2 κούπα τσαγιού ζάχαρη
1 ξυλάκι κανέλας
Βράζουμε για 10 λεπτά όλα τα υλικά μαζί και το αφήνουμε να κρυώσει.

ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΚΕΙΚ
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους180 βαθμούς.
Βάζουμε σε μπόλ τα 2 σιμιγδάλια,το μπέκιν,την βανίλια και το ξύσμα και τα ανακατεύουμε.
Σε άλλο μπόλ βάζουμε τα αυγά ,την ζάχαρη, το γιαούρτι, τον χυμό πορτοκαλιού, και .το λάδι ανακατεύουμε με χέρι καλά και προσθέτουμε το μείγμα με τα 2 σιμιγδάλια και το αλεύρι ανακατεύοντας καλά να ενσωματωθούν όλα μαζί.
Σε λαδωμένο ταψάκι αδειάζουμε το μείγμα και το ψήνουμε περίπου 50 λεπτά να ροδοκοκκινίσει.
Το αφήνουμε για 10 λεπτά αφού το ξεφουρνίσουμε το κόβουμε σε κομμάτια και το σιροπιάζουμε προσεκτικά με μία κουτάλα το σιρόπι θα το πιεί σιγά σιγά.
Συνοδεύεται πολύ ωραία επίσης και με μία μπάλα παγωτό.
[xryses-syntages]
 

Περιπέτεια, σασπένς και μυστήριο

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία.

19 Δεκεμβρίου στις 11:44 μ.μ. ·

 

Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications

Εκδότης

Μάθετε περισσότερα

Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications

18 Δεκεμβρίου στις 5:44 μ.μ. ·

Περιπέτεια, σασπένς και μυστήριο. Βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία τα καλύτερα δώρα για τις γιορτές:
📘 Καθαρόαιμο αμερικάνικο αστυνομικό, με κοινωνικές προεκτάσεις: https://www.dioptra.gr/…/1052/790/O-leukos-potamos-flegetai/

📘 Ακραίο ψυχολογικό θρίλερ με απίστευτη ανατροπή στο τέλος: https://www.dioptra.gr/Vivlio/1046/790/I-therapeia/
📘 Ιστορικό αστυνομικό στην πιο σκοτεινή περίοδο της Ελλάδας: https://www.dioptra.gr/Vivlio/1024/712/O-limos/

H ιστορία του πιο παλιού παιχνιδάδικου της Αθήνας

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

19 Δεκεμβρίου στις 11:43 μ.μ. ·

 

Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο

koutipandoras.gr

H ιστορία του πιο παλιού παιχνιδάδικου της Αθήνας

Στην οδό Λυκούργου, στο κέντρο της Αθήνας, βρίσκεται το μαγαζί που…

 

Σε έναν χώρο γεμάτο κούκλες, μουσικά κουτιά και μολυβένια στρατιωτάκια, ο Νίκος Δαμίγος διηγείται την ιστορία του πιο παλιού παιχνιδάδικου και του μοναδικού που έχει μείνει ανοιχτό στο κέντρο της Αθήνας. Ο πατέρας του ξεκίνησε ως μπακαλόγατος και γυρολόγος και κατέληξε να ανοίξει τη δική του επιχείρηση και να κάνει εισαγωγές. Χαζεύοντας τα διάφορα αντικείμενα, είναι αδύνατο να μην πέσει το μάτι σου στα ντουλάπια με τα συλλεκτικά παιχνίδια που ζωντανεύουν μια παραμυθένια ατμόσφαιρα άλλης εποχής. «Αν έρθει κάποιος και μας ρωτήσει “έχετε το τάδε;”, δεν χρειάζεται να ολοκληρώσει την πρότασή του. Η απάντησή μας είναι “όχι, δεν το έχουμε”» εξηγεί ο κ. Νίκος, ο οποίος απορρίπτει με συνέπεια τη λογική του έτοιμου και του πανομοιότυπου παιχνιδιού.
«Ο πατέρας μου άνοιξε το μαγαζί το 1925. Στην αρχή ήταν αποθήκη ψιλικών αλλά πραγματοποιούσε και κάποιες εισαγωγές παιχνιδιών. Την περίοδο της Kατοχής δούλευε με ελάχιστα φτωχικά ελληνικά παιχνίδια. Κατά κύριο λόγο λειτουργούσε ως ψιλικατζίδικο, ενώ πουλούσε ακόμη γυαλιά και τσατσάρες. Με αυτό τον τρόπο επιβιώσαμε με δυσκολίες και στη συνέχεια το γυρίσαμε στο παιχνίδι. Ο πατέρας μου ήταν ιδιόρρυθμος. Ξεκίνησε αγράμματος. Οταν ήρθε από τη Σαντορίνη είχε τελειώσει μόνο τη Δ΄ δημοτικού. Στην αρχή έκανε τον μπακαλόγατο, το παιδί που κουβαλούσε τα πιάτα στις ταβέρνες. Μετά έγινε γυρολόγος, έβγαινε στον δρόμο με καροτσάκι και πουλούσε την πραμάτεια του. Είχε όμως καλό όνομα στην αγορά παρά την ταπεινή καταγωγή του και την έλλειψη μόρφωσης. Εγώ ανέλαβα το μαγαζί το 1960. Οταν πήρα σύνταξη, ξεκίνησαν να το δουλεύουν και οι κόρες μου. Ακόμη και τα εγγόνια μου δείχνουν ενδιαφέρον».

 


συνεχεια

https://www.koutipandoras.gr/article/h-istoria-toy-pio-palioy-paihnidadikoy-tis-athinas?

ΣΙΜΟΝ ΜΠΟΛΙΒΑΡ ( 24 Ιουλίου 1783 -17 Δεκεμβρίου 1830)

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

19 Δεκεμβρίου στις 11:43 μ.μ. ·

 

homouniversalisgr.blogspot.com

ΣΙΜΟΝ ΜΠΟΛΙΒΑΡ (. 24 Ιουλίου 1783 -17 Δεκεμβρίου 1830)

El Libertador (Ο Ελευθερωτής) Ο Σιμόν Μπολίβαρ γεννήθηκε στο Καράκας της Βενεζουέλας το 1783 και αποτέλεσε την πλέον κυρία...

 

ΣΙΜΟΝ ΜΠΟΛΙΒΑΡ ( 24 Ιουλίου 1783 -17 Δεκεμβρίου 1830)

El Libertador (Ο Ελευθερωτής)

 

Ο Σιμόν Μπολίβαρ γεννήθηκε στο Καράκας της Βενεζουέλας το 1783 και αποτέλεσε την πλέον κυρίαρχη μορφή των εθνικο-απελευθερωτικών εξεγέρσεων των λαών και ιθαγενών της Λατινικής Αμερικής κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Ο ίδιος καταγόταν από μια εύπορη οικογένεια Κρεολών της Βενεζουέλας και σε ταξίδια του στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική γνώρισε τις ιδέες της γαλλικής επαναστάσεως και του αμερικάνικου απελευθερωτικού αγώνα. 

Επιστρέφοντας στην πατρίδα του, προσχώρησε σε μια στρατιωτική ομάδα, η οποία ξεσηκώθηκε το 1810 εναντίον των Ισπανών κατακτητών. Μία εθνική συνέλευση που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του Μπολίβαρ ανακήρυξε το 1811 την ανεξαρτησία της Βενεζουέλας.

Το 1813 επονομάστηκε Ελευθερωτής, "Libertador" και ηγήθηκε αμφίρροπων πολέμων ενάντια στον ισπανικό στρατό, με αποτέλεσμα να ενοποιήσει τη Βενεζουέλα με τα απελευθερωμένα εδάφη που αποτελούν σήμερα το κράτος της Κολομβίας. Απελευθέρωσε τα εδάφη των σημερινών κρατών του Ισημερινού και μέρος του Περού, αργότερα τα υψίπεδα του Περού και τέλος τη σημερινή Βολιβία, στην οποία ο ίδιος έδωσε το όνομα Bolivia. Το 1819 ανακηρύχθηκε πρόεδρος της Βενεζουέλας, ενώ αργότερα, το 1823 γίνεται πρόεδρος του Περού. Οι αγώνες του Μπολίβαρ και της Λατινικής Αμερικής ενέπνευσαν την Ελληνική Επανάσταση του 1821 καθώς και το αντίστροφο. Μάλιστα, ένας από τους συμβούλους και συμμαχητές του Μπολίβαρ, ο Πολωνός λοχαγός Μιζεγιέφσκι, πολέμησε και σκοτώθηκε στην Ελλάδα, στην μάχη στο Πέτα της Άρτας, τον Ιούλιο του 1822, ενώ την προηγουμένη είχε πει: "Το μόνον και το τελευταίον που επιθυμώ ελθών ενταύθα είναι να κατακτήσω μαχόμενος, πιστός εις τας ιδέας μου, έντιμον τάφον Έλληνος στρατιώτου..." 

Με το χρόνο δημιουργήθηκε ένα κίνημα αντιπολιτεύσεως εναντίον του Μπολίβαρ, ο οποίος φοβόταν ότι η νότια Αμερική θα περιπέσει στην αναρχία και γι' αυτό προέκρινε μία αυταρχική διακυβέρνηση. Σταδιακά διαχωρίστηκαν η Βενεζουέλα, το Περού και η Κολομβία. Το 1830, όταν διαπίστωσε ο Μπολίβαρ ότι δεν κατάφερνε να διασώσει πια την ιδέα της ένωσης του απελευθερωμένων εδαφών, παραιτήθηκε από την εξουσία και ιδιώτευσε. Το έργο του, η απελευθέρωση της Νότιας Αμερικής από την Ισπανία, είχε όμως διάρκεια. Πέθανε στην Σάντα Μαρία της Κολομβίας, το 1830 από φυματίωση. 

 

 

 

συνεχεια

https://homouniversalisgr.blogspot.com/2012/12/24-1783-17-1830.html?

Κατίνα Κωνσταντοπούλου-Παξινού

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

19 Δεκεμβρίου στις 11:43 μ.μ. ·

 

Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο

homouniversalisgr.blogspot.com

ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ

Η Κατίνα Κωνσταντοπούλου-Παξινού , μεγάλη ηθοποιός του θεάτρου και…

 

Η Κατίνα Κωνσταντοπούλου-Παξινού, μεγάλη ηθοποιός του θεάτρου και κινηματογράφου και μουσικός, γεννήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1900 στον Πειραιά και πέθανε στις 22 Φεβρουαρίου 1973, στην Αθήνα, από καρκίνο. Παντρεύτηκε το 1917 με τον επιχειρηματία Γιάννη Παξινό, απέκτησαν δύο κόρες, την Έθελ και την Ιλεάνα και χώρισαν το 1923, ενώ τον το Μάρτιο του 1940, παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο, με τον επίσης ηθοποιό Αλέξη Μινωτή.

  Βιογραφία

Καταγόταν από το Άργος και ήταν δευτερότοκη κόρη, από τα έξι παιδιά, του επιχειρηματία Βασίλη Κωνσταντόπουλου, που με τα αδέλφια του διακινούσε αλεύρι σε όλη την Πελοπόννησο, και της Ελένης Μαλανδρίνου. Αδελφές της ήταν η λογοτέχνης Μαρία Κωνσταντοπούλου-Ράλλη, σύζυγος του πολιτικού Περικλή Ράλλη, η Αθηνά Κωνσταντοπούλου-Δηλαβέρη και η μουσικός Βαρβάρα Κωνσταντοπούλου. Παρακολούθησε μαθήματα στη Σχολή Χιλλ, στη Σχολή Καλογραιών της Τήνου και στη συνέχεια εσωτερική, σε σχολείο της Ελβετίας και στο Consevatoire της Γενεύης, από όπου αποφοίτησε το 1917, με τιμητικές διακρίσεις.

Το μεγάλο της πάθος ήταν η μαγειρική. Ο Αλέξης Μινωτής την αποκαλούσε «Κυρία μανία επισιτισμού», επειδή κάθε φορά αναλάμβανε την διατροφή όλου του θιάσου και ο εγγονός της, γνωστός ηθοποιός Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, έχει πει ότι «εάν της έλεγες ότι η «Εκάβη» της δεν ήταν καλή, δεν έδινε σημασία. Εάν όμως της έλεγες ότι οι σουπιές της δεν πέτυχαν, μπορούσε να σε σκοτώσει». Επισκέπτονταν συχνά για διακοπές τοΆργος, όπου έμενε στο αρχοντικό «Κωνσταντοπούλειο Μέγαρο», στην οδό Δαναού 29. 

Καλλιτεχνική διαδρομή

Πρωτοεμφανίστηκε το 1920 στο γραμμένο για την ίδια, μελόδραμα «Αδελφή Βεατρίκη» του Δημήτρη Μητρόπουλου, στο δημοτικό θέατρο Αθηνών και ως το 1926 πραγματοποίησε εμφανίσεις ως λυρική καλλιτέχνης, στην Αθήνα. Συνέχισε παράλληλα τις μουσικές σπουδές της στην Κωνστάντζα της Ρουμανίας, τη Βιέννη και το Βερολίνο.

Ο Αλέξης Μινωτής ήταν εκείνος που την έπεισε να εγκαταλείψει την μουσική και να στραφεί στο αρχαίο δράμα. Μάλιστα όπως έλεγε «Τελικά, φαίνεται να επηρεάστηκε απ' όλα αυτά που της έλεγα και αποφάσισε να εγκαταλείψει την Γερμανία και τις μουσικές σπουδές της. Να φανταστείτε -πρόσθετε για να την πειράξει-, ούτε τα πράγματά της δεν πήγε να πάρει! Τα άφησε στο Βερολίνο!».

Μετά την αποχώρησή της από το δυναμικό του Εθνικού το 1968, παρουσίασε στο κινηματοθέατρο «Σινεάκ» που μετονομάστηκε σε «Θέατρο Παξινού», με δικό της θίασο τα έργα «Η Ήρα και το παγώνι» του Σον Ο' Κέιζι, «Οι παλαιστές» του Στρατή Καρρά, οι «Βρικόλακες» του Ίψεν, «Ματωμένος Γάμος» του Λόρκα, ενώ την περίοδο 1971-1972 παρουσίασε στο Θέατρο «Πάνθεον», το «Μάνα Κουράγιο», έργο του Μπέρτολντ Μπρεχτ. 

Θεατρική παρουσία

Η πρώτη εμφάνισή της στο θέατρο ήταν το Δεκέμβριο του 1928, στο έργο «Γυμνή γυναίκα» του Henri Bataille, στο πλάι της Μαρίκας Κοτοπούλη και αμέσως καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια του δραματικού ρεπερτορίου. Το 1930 με τον Αιμίλιο Βεάκη και τον Αλέξη Μινωτή και εμφανίστηκε στα έργα «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ο’ Νηλ και «Ο πατέρας του Στρίντμπεργκ». Τον Μάρτιο του 1931 αποχώρησε από το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη και τον Μάιο προσχώρησαν με τον Μινωτή, τον οποίο γνώρισε το 1928, στον συνεταιρικό θίασο του Αιμίλιου Βεάκη, που διαλύθηκε τον Ιούνιο του ίδιου έτους.

 Εθνικό Θέατρο

Το 1932 ο Φώτος Πολίτης την προσκάλεσε στο Εθνικό Θέατρο και μαζί με τον Αλέξη Μινωτή, πρωταγωνίστησε στην τραγωδία «Αγαμέμνονας» του Αισχύλου, συνεργασία που συνεχίστηκε για χρόνια με έργα κλασικού ρεπερτορίου και αρχαίου δράματος.

Ως το 1940 συμμετείχε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου, το οποίο είχε ιδρυθεί το 1930, και έπαιξε σε έργα του Ίψεν, του Σω, του Ο’ Νηλ, του Χάουπτμαν, του Στρίντμπεργκ, του Όσκαρ Ουάιλντ, του Σίλλερ και του Σαίξπηρ αλλά και σε έργα του ελληνικού δραματολογίου, όπως στη «Θυσία του Αβραάμ» του Βιτσέντζου Κορνάρου και στην «Τρισεύγενη», του Κωστή Παλαμά.

Στην περίοδο αυτή συνέβαλε σημαντικά στην αναβίωση της αρχαίας τραγωδίας, ερμηνεύοντας την «Κλυταιμνήστρα» στον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου, την Άτοσσα στους «Πέρσες» του ίδιου τραγικού και τη «Φαίδρα» στον «Ιππόλυτο» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη και Δημήτρη Ροντήρη. Με τον Αλέξη Μινωτή συνετέλεσαν το 1954, στην καθιέρωση των Επιδαυρίων, αλλά πριν ακόμη καθιερωθεί ο θεσμός «το 1938 για πρώτη φορά στο σύγχρονο κόσμο παίζεται στην Επίδαυρο η «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή με την Κατίνα Παξινού, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη». Το 1950, μετά από πρόσκληση του τότε διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Γιώργου Θεοτοκά, εμφανίστηκαν σε αναβίωση της παράστασης του έργου «Βρυκόλακες» του Ibsen, στη σκηνοθεσία του 1934 από τον Φώτο Πολίτη. 

Το 1951 ερμήνευσε τη Μπερνάρντα Άλμπα, σε παράσταση του έργου του Lorca στο A.N.T.A. Playhouse στη Νέα Υόρκη και το καλοκαίρι του 1951 παρουσίασε τον «Οιδίποδα τύραννο» του Σοφοκλή στο αρχαίο θέατρο Δελφών. Περιόδευσε με τον κρατικό θίασο στις Η.Π.Α., παρουσιάζοντας τον «Οιδίποδα» και την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή, ως το 1953 όταν με το Μινωτή, ήλθαν σε ρήξη με το Θεοτοκά. Το 1955, όταν διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου ανέλαβε ο Αιμίλιος Χουρμούζιος, επέστρεψε στο δυναμικό του και διατήρησε μόνιμη συνεργασία με την κρατική σκηνή ως πρωταγωνίστρια, σε έργα του παγκόσμιου σύγχρονου και κλασικού ρεπερτορίου. Το 1968, αποχώρησε από το Εθνικό Θέατρο και συγκρότησαν θίασο με τον Αλέξη Μινωτή. 

Φιλμογραφία

Τον Μάρτιο του 1940, αμέσως μετά το γάμο της με τον Μινωτή, έφυγε για το Λονδίνο, όπου ξεκίνησε πρόβες για την παράσταση του έργου «Βρυκόλακες» του Henrik Ibsen, στο Duchess Theatre, με τον θίασο του Charles Cochran και τον Μάιο του 1941, ενώ είχε ήδη αρχίσει ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος, ήταν εγκατεστειμένη στη Νέα Υόρκη. Στις Η.Π.Α., έζησε και εργάστηκε μέχρι το 1952 και εκτός από τις εμφανίσεις της στο θέατρο, υποδύθηκε το 1943 την Πιλάρ στην κινηματογραφική ταινία του Sam Wood, «Για ποιον χτυπά η καμπάνα», [«For whom the bell tolls»], και το 1948 ερμήνευσε το ρόλο της Κριστίν Μάνον, στην κινηματογραφική απόδοση του έργου του Eugene O’Neil, «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα», [«Mourning becomes Electra»], σε σκηνοθεσία του Dudley Nichols. Τελευταία της παρουσία στον κινηματογράφο ήταν το 1969, στην ταινία «Το νησί της Αφροδίτης», η μοναδική ελληνική συμμετοχή της, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Σκαλενάκη, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Αλέξη Πάρνη.

Συνολικά συμμετείχε σε 11 ταινίες, κυριότερες από τις οποίες είναι

• «Για ποιόν κτυπά η Καμπάνα», το 1943, του Sam Woods,
• «Ο κύριος Αρκάντον», το 1955, του Όρσον Ουέλς,
• «Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του», το 1960, του Λουκίνο Βισκόντι,
• «Το νησί της Αφροδίτης», το 1969. 

https://homouniversalisgr.blogspot.com/2013/02/blog-post_23.html?