Η φιλοσοφία των Στωικών

http://gerasimos-politis.blogspot.gr/2011/11/blog-post_10.html

Η φιλοσοφία των Στωικών. Οι έννοιες: αρετή, απάθεια, ειμαρμένη, ελευθερία, φύση, συμπάθεια

Για τους στωικούς φιλοσόφους, ο δρόμος που πρέπει ν' ακολουθήσει κανείς για να εξασφαλίσει στην ψυχή του την ηρεμία, την γαλήνη, την αταραξία, και να γίνει, έτσι, ευτυχισμένος, δεν είναι, όπως ισχυρίστηκε ο Επίκουρος, οι ηδονές, αλλά η αρετή. Και τον δρόμο αυτόν προς την αρετή μπορεί να του τον υποδείξει η φιλοσοφία· η φιλοσοφία είναι, πρώτα από όλα, «άσκηση της αρετής».

Η αρετή, κατά τους στωικούς φιλοσόφους, είναι αυτάρκης, αυτόνομη, αυτο­τελής, υπό την έννοια ότι, για να υπάρξει, δεν έχει ανάγκη από κάποιον παράγοντα έξω από αυτήν που να την προκαλέσει. Δεν μοιάζει η αρετή, εν προκειμένω, με την ηδονή, που η ανάδειξη της μέσα μας προϋποθέτει κατ' ανάγκην ένα αντικείμενο διαφορετικό και ανεξάρτητο από αυτήν δεν θα μπορούσε, ασφαλώς, να βιώσει κανείς την ηδονή που νιώθει απολαμβάνο ντας, παραδείγματος χάριν, ένα φαγητό ή κάποιο μουσικό κομμάτι, αν δεν υπήρχε το φαγητό αυτό ή το εν λόγω μουσικό κομμάτι. «Η αρετή», όμως, κατά τους στωικούς φιλοσόφους, «αξίζει να προτιμηθεί μόνο για τον εαυτό της και όχι εξαιτίας του φόβου, της ελπίδας ή κάποιου άλλου εξωτερικού πράγματος».

Αν και αποδίδουν στην αρετή οι στωικοί φιλόσοφοι απόλυτη αξία, εν τού­τοις δεν φτάνουν σε κάποιο είδος ηθικού φανατισμού, στο πλαίσιο του οποί­ου κάθε μορφή κακίας είναι ανεπίτρεπτη. Απεναντίας, θεωρούν ότι η ύπαρ­ξη του κακού μπορεί ν' αποβεί ωφέλιμη στον άνθρωπο οδηγώντας τον στην αρετή. Αρκεί να έχει κανείς την υπομονή να δει τα πράγματα συνολικά, και όχι αποσπασματικά και μεμονωμένα. Έτσι, θα μπορέσει να καταλάβει, παραδείγματος χάριν, ότι οι κοριοί, όσο απεχθείς κι αν μας φαίνονται, συμ­βάλλουν, εντούτοις, στην βελτίωση μας, καθώς μας υποχρεώνουν να ξυπνά­με το πρωί και να μη μέναμε στο κρεβάτι τεμπελιάζοντας. Είναι επιτυχής, εν προκειμένω, ο παραλληλισμός που κάνει ο Πλούταρχος μεταξύ των δια­φόρων μορφών κακίας που υφίστανται στον κόσμο και ορισμένων αστείων στίχων που απαντώνται σε μια κωμωδία. «Όπως οι κωμωδίες περιλαμβά­νουν αστείους στίχους που, αν τους εξετάσει χάνεις μεμονωμένους, είναι πρόστυχοι, αλλά, αν τους δει στο σύνολο του ποιήματος, προσθέτουν σε αυτό κάποιαν χάρη, έτσι ψέγει και την κακία, αν την αντιμετωπίσει μεμονωμένα· δεν είναι, όμως, άχρηστη στο πλαίσιο ενός συνόλου». Ο Χρύσιππος, που απετέλεσε τον κορυφαίο εκφραστή της στωικής φιλοσοφίας κατά την πρώτη φάση της —σε τέτοιο σημείο μάλιστα, ώστε να λεχθεί ότι «αν δεν υπήρχε ο Χρύσιππος, δεν θα υπήρχε η φιλοσοφία της Στοάς»—. υποστήριξε ότι οι κακίες είναι απαραίτητο να υπάρχουν, γιατί χωρίς αυτές δεν θα μπορούσαν οι άνθρωποι να καταλάβουν την σημασία και την σπου­δαιότητα της αρετής. Πολλές φορές εκτιμάμε ένα πράγμα, εφόσον το δούμε δίπλα στο αντίθετο του· η λαμπρότητα και η τελειότητα της αρετής αναδει­κνύονται με μεγαλύτερη σαφήνεια και με πιο εντυπωσιακό τρόπο, αν αντι-παραβληθούν προς την ατέλεια και τις αρνητικές όψεις της αντίστοιχης κακίας.

Αρετή και Στωικοί 

Μεταξύ της αρετής και της κακίας, που αποτελούν τους δύο πόλους ανάμε­σα στους οποίους εκδηλώνεται η συμπεριφορά των ανθρώπων, υπάρχουν άλλες καταστάσεις, όπως η ζωή και ο θάνατος, η αρρώστια και η υγεία, η φτώχεια και η ευπορία. η ταπεινότητα και η αλαζονεία κ.ά., που από την φύση τους δεν έχουν καμιάν —θετική ή αρνητική— αξία και. για τούτο, οι στωικοί φιλόσοφοι τις αποκαλούν με τον όρο «αδιάφορα». Αν μια από τις αδιάφορες αυτές καταστάσεις μας βοηθάει να γίνομε ενάρετοι, αποκτά θετι­κή αξία· διαφορετικά, αν μας ωθεί προς την κακία, έχει αρνητική αξία, γίνε­ται απαξία. Συμβαίνει, βέβαια, οι άνθρωποι να προτιμούν ορισμένες από τις αδιάφορες αυτές καταστάσεις έναντι άλλων. Αυτό είναι δικαιολογημένο. Ο Χρύσιππος έλεγε, παραδείγματος χάριν, ότι «είναι τρελοί όσοι απορρίπτουν τον πλούτον και την υγεία και την απονία και την αρτιότητα του σώματος, και δεν προσπαθούν να διατηρήσουν τ' αγαθά αυτά». Εκείνο που είναι ανε­πίτρεπτο, ωστόσο, είναι να επαναπαυθεί και να υποδουλωθεί κανείς στην αρχική, φυσική προτίμηση του προς αυτές τις καταστάσεις και εν ονόματι τους να ξεπουλήσει την αξιοπρέπεια του και την ψυχή του ολόκληρη. Κανένα αγαθό, ακόμη και η ίδια η ζωή, δεν πρέπει να συντηρείται από τον άνθρωπο, αν δεν εξασφαλίζει την ηθική ακεραιότητα του. Οι στωικοί φιλόσοφοι συνι­στούσαν στους ανθρώπους την εθελουσία και έντιμη «εξαγωγήν εκ του βίου». Η παράδοση λέει ότι ο Ζήνων και ο Κλεάνθης, από τους πρωταγωνιστές της στωικής φιλοσοφίας, δεν δίστασαν ν' αυτοκτονήσουν, όταν κατάλαβαν ότι το αγαθό της ζωής έγινε ανασταλτικός παράγων για την εκ μέρους των άσκηση της αρετής· θεώρησαν ότι η ζωή τους δεν είχε πλέον καμιάν αξία γι' αυτούς, καθώς ο μεν, ύστερα από κάποιον τραυματισμό, βρισκόταν σε πλήρη αδυνα­μία, ο δε είχε φτάσει σε βαθύτατο γήρας. Κατά τους στωικούς φιλοσόφους, οφείλει να είναι έτοιμος να διατηρήσει κανείς αλώβητη την αξιοπρέπεια του και την ψυχή του απέναντι και στις πιο δυσάρεστες και τις πιο επώδυνες καταστάσεις. Ιδού πώς ο Επίκτητος λέει ότι θα πρέπει να σκέφτεται ο στω­ικός φιλόσοφος: «θα πεθάνω· αλλά πρέπει γι' αυτό να πεθάνω βογκώντας; Θα φυλακιστώ· αλλά πρέπει γι' αυτό να θρηνολογώ; Θα εξοριστώ· αλλά ποιος μπορεί να μ' εμποδίσει να φύγω χαμογελώντας και ήρεμος; —Πες μου το μυστικό. —Δεν το λέω, γιατί αυτό εξαρτάται από την θέληση μου. —Θα σε ρίξω τότε στα σίδερα. —Άνθρωπε, τι λες; Εμένα; Μόνο το πόδι μου θ' αλυσοδέσεις. Την θέληση μου ούτε ο Δίας μπορεί να καταβάλει. —Θα σε φυλακίσω. —Το καημένο μου κορμί, εννοείς. —Θα σε αποκεφαλίσω. —Πότε εγώ σου είπα πως μονάχα ο δικός μου τράχηλος δεν μπορεί να κοπεί;». Για να φτάσει κανείς, όπως εισηγούνται οι στωικοί φιλόσοφοι, στην κατά­σταση της πλήρους αδιαφορίας, η οποία θα τον βοηθήσει, ακόμη και εν μέσω των πιο επώδυνων καταστάσεων, ν' αποκτήσει και να διατηρήσει η ψυχή του την αταραξία και την γαλήνη εκείνη που θα του εξασφαλίσει την ευτυχία, χρειάζεται να ξεπεράσει κάθε συναισθηματισμό, να χειραφετηθεί από τις εγκόσμιες επιθυμίες του, ν' απελευθερωθεί από τα πάθη του —όχι μόνο από τα θεωρούμενα κακά πάθη, αλλά από όλα τα πάθη ανεξαιρέτως. Και τούτο, διότι το πάθος, γενικώς, είναι μια «άλογη και αφύσικη κίνηση της ψυχής, μια ορμή πλεονάζουσα», που δεν αφήνει τον άνθρωπο να κρίνει σωστά την θέση του μέσα στον κόσμο και την συγγενική σχέση του με την φύση. 

Η αρχη της συμπαθειας και Στωικοί

Κατά τους στωικούς φιλοσόφους, στο σύμπαν υπάρχουν δυο αρχές: μια ενεργητική, το «ποιούν», που είναι ο θεός. ο οποίος ταυτίζεται με τον λόγο. και μια παθητική δύναμη, το «πάσχον», που είναι η αδιαμόρφωτη ύλη. Ο θεός. που οι στωικοί φιλόσοφοι τον ταυτίζουν με τον λόγο. είναι ο δημιουρ­γός του κόσμου, καθώς, επενεργώντας πάνω στην ύλη, διαμορφώνει τα διά­φορα όντα. που συγκροτούν την φυσική πραγματικότητα. Η σχέση του θεού ή του λόγου με το σύμπαν δεν είναι υπερβατική· αυτός, δηλαδή, δεν δημι­ούργησε τον κόσμο, για να μείνει κατόπιν έξω και πέρα από αυτόν. Απεναντίας, οι στωικοί φιλόσοφοι, εισηγούμενοι μια πανθεϊστική αντίληψη, ισχυρίστηκαν ότι ο θεός, ο λόγος διαπερνάει ολόκληρο τον κόσμο και γίνε­ται ένα με αυτόν, αποτελώντας έτσι τον συνεκτικό ιστό της πολύμορφης φύσης, την δύναμη εκείνη μέσω της οποίας το κοσμικό σύστημα διατηρεί την ενότητα του και την συνοχή του. Χάρις στην δύναμη αυτή της θείας αρχής του λόγου, τον «τόνον». όπως την αποκαλούν οι στωικοί φιλόσοφοι, το σύμπαν από άκρου εις άκρον διέπεται από την αρχή της συμπαθείας, σύμ­φωνα με την οποία τα εγκόσμια όντα επιδρούν το ένα πάνω στο άλλο. Ο κόσμος μοιάζει μ' έναν τεράστιο έμβιο οργανισμό, του οποίου η λειτουργία του ενός οργάνου δεν είναι ανεξάρτητη από την λειτουργία κάποιου άλλου οργάνου του. Έτσι, καθώς, βάσει της αρχής της συμπαθείας, διαδοχικά το ένα εγκόσμιο ον επηρεάζει το άλλο, είναι δυνατόν να μεταφερθεί η ενέργεια από το πιο μακρινό αστέρι του ουρανού στο πιο τελευταίο πράγμα της γης και να το επηρεάσει.

Η ειμαρμένη και η ελευθερία κατά Στωικών

Οι εκδηλώσεις των εγκόσμιων πραγμάτων, οι επιδράσεις του ενός όντος πάνω στο άλλο. που συγκροτούν την πορεία του σύμπαντος, δεν είναι τυχαί­ες, ακανόνιστες, συμπτωματικές, αλλά, επειδή τα πάντα δημιουργήθηκαν σύμφωνα με τις επιταγές του λύγου, ο οποίος και μετά την δημιουργία του σύμπαντος εξακολουθεί να το διαρρέει, υπόκεινται σε μια νομοτελειακή τάξη. την οποίαν οι στωικοί φιλόσοφοι αποκαλούν «ειμαρμένη». Τα πάντα στο σύμπαν τελούνται σύμφωνα με μιαν αναγκαιότητα που έχει καθοριστεί εκ των προτέρων από τον κοσμικό λόγο και η οποία εξακολουθεί να συντη­ρείται χάρις στην συνεχιζόμενη παρουσία του μέσα στο σύμπαν. Η ειμαρμένη, η οποία διέπει την πορεία των πραγμάτων και των γεγονότων του κόσμου, κατά τους στωικούς φιλοσόφους, δεν αναιρεί, όπως ίσως φαί­νεται, την ανθρώπινη ελευθερία, και, ως εκ τούτου, δεν πρέπει να συγχέε­ται με την έννοια της μοιρολατρίας, σύμφωνα με την οποία είναι μάταιο να προσπαθεί να κάνει κανείς κάτι, αφού η έκβαση του έχει ήδη αποφασιστεί. Ο Χρύσιππος επιχείρησε να δείξει πώς συνδυάζεται η ειμαρμένη του κόσμου με την ανθρώπινη ελευθερία. Κατ' αυτόν, η ειμαρμένη ορίζει εκ των προτέρων τις δυνατότητες που ενδέχεται ν' ακολουθήσει ένα γεγονός. Αν, παρα­δείγματος χάριν, είμαι τώρα άρρωστος, υπάρχει η δυνατότητα να καλέσω έναν καλό γιατρό, ο οποίος θα με βοηθήσει να συνέλθω, όπως υπάρχει η δυνατότητα να καλέσω έναν κακό γιατρό, υπάρχει η δυνατότητα να πάρω ένα αποτελεσματικό φάρμακο, όπως υπάρχει η δυνατότητα να πάρω ένα φάρμακο που θα επιδεινώσει την κατάσταση μου, και ούτω καθεξής. Όλες οι δυνατότητες αυτές είναι δεδομένες στο πλαίσιο της ειμαρμένης του κόσμου, και είναι γνωστό εκ των προτέρων τι θα συμβεί, αν επιλέξω μια από τις δυνατότητες αυτές. Το ποια, όμως, από τις δυνατότητες αυτές θα επιλέξω εναπόκειται, σε μένα· εγώ θ' αποφασίσω, παραδείγματος χάριν, ποιον γιατρό θα καλέσω. Οι στωικοί φιλόσοφοι διέκριναν στις πράξεις του ανθρώπου δυο αιτίες: τις απώτερες, οι οποίες αναφέρονται στις δυνατότη­τες που υπαγορεύονται από την ειμαρμένη προκειμένου να τελεστεί μια πράξη, και τις προσεχείς αιτίες, που αφορούν στις αποφάσεις τις οποίες παίρνει τελικώς το πρόσωπο που πράττει. Η ειμαρμένη, ως ορίζουσα τις δυνατότητες των πράξεων του ανθρώπου, όχι μόνο δεν αντιβαίνει στην ελευ­θερία της βούλησης του, αλλά, απεναντίας, την υπηρετεί. Γιατί, για να είναι κανείς ελεύθερος στις επιλογές του, θα πρέπει να υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες· είναι αστείο, λόγου χάριν, να προτείνω σε κάποιον ένα κουτί με μια μόνο κάρτα μέσα, λέγοντας του «ιδού, είσαι ελεύθερος να επιλέξεις όποια κάρτα θέλεις» —θα πρέπει να έχει τουλάχιστον δυο κάρτες μέσα το κουτί, για να έχει νόημα η προτροπή μου αυτή. Προκειμένου, λοιπόν, να εκτελεστεί ελεύθερα από τον άνθρωπο μια πράξη, απαιτείται αφ' ενός μεν να υπάρχουν περισσότερες της μιας δυνατότητες, όπως ορίζει η ειμαρμένη, αφ' ετέρου δε η συγκατάθεση του σε μιαν από τις δυνατότητες αυτές. Η ευθύνη του ανθρώπου που πράττει είναι καίρια, καθώς από την απόφαση του εξαρτάται με ποιον, τελικώς, από τους τρόπους, που έχουν προκαθορι­στεί από την ειμαρμένη, θα εξελιχθούν τα πράγματα. Εν τοιαύτη περιπτώ­σει, προκειμένου να προβεί κανείς στην καλύτερη επιλογή, θα πρέπει να είναι σε θέση να κρίνει σωστά.

Η φύση κατά τους Στωικούς

Προς τούτο, απαιτείται να μελετήσει ο άνθρωπος την φύση, να μάθει τις δυνατότητες σύμφωνα προς τις οποίες έχει προκαθοριστεί από τον θεό ή τον κοσμικό λόγο να εξελιχθούν τα γεγονότα και τα πράγματα, και να εναρμο­νιστεί, έτσι. μαζί της. Γιατί, αν αποφασίσει να δράσει ενάντια στην φύση και τους νόμους της ειμαρμένης, είναι βέβαιο ότι η πράξη του δεν θα έχει κανέ­να αποτέλεσμα. Το «ομολογουμένως τη φύσει ζην», έλεγαν οι στωικοί φιλό­σοφοι, δηλαδή το να ζει κανείς σε αρμονία με την φύση. είναι πρωταρχικός όρος για να εξασφαλίσει την ευτυχία.

Η εναρμόνιση του ανθρώπου με την φύση, ωστόσο, για τους στωικούς φιλο­σόφους, δεν πρέπει να εκληφθεί σαν ένας στόχος που τοποθετείται κάπου στο μέλλον και βρίσκεται έξω και μακριά από αυτόν, και, ως εκ τούτου, για να επιτευχθεί σε κάποια στιγμή, χρειάζεται μια χρονική ωρίμανση. Απε­ναντίας, η εναρμόνιση του ανθρώπου προς την φύση είναι πάντοτε επίκαιρη και μπορεί να επιτευχθεί σε κάθε στιγμή, αφού είναι κάτι το εγγενές προς την δική του, την ανθρωπινή του φύση. Ο Χρύσιππος, όπως μας παρεδόθη, υποστήριζε ότι η φύση γύρω μας, προς την οποίαν οφείλαμε να εναρμονί­σαμε την συμπεριφορά μας, και η ανθρώπινη φύση μας είναι ένα και το αυτό. Σύμφωνα με την στωική φιλοσοφία, όπως στο σύμπαν ενυπάρχει ο λόγος από τον οποίον δημιουργήθηκε ο κόσμος, κατά τρόπον ανάλογο υπάρ­χει και μέσα μας ο λόγος. Ο «εν ημίν» λόγος αποτελεί τμήμα του κοσμικού λόγου. Η διατύπωση αυτή δεν είναι απλώς ένα σχήμα λόγου, αλλά εκφρά­ζει μιαν ουσιαστική ταυτότητα. Τόσον ο κοσμικός λόγος, η θεία αρχή που δημιούργησε το σύμπαν και εξακολουθεί να το διαπερνάει, όσον και ο «εν ημίν» λόγος έχουν υλική σύσταση.

Οι στωικοί φιλόσοφοι ταύτιζαν τον κοσμικό λόγο με το πυρ, για να εκφρά­σουν, έτσι, την αιθέρια, αέρινη υλική υπόσταση του. Η πύρινη υφή του κοσμικού λόγου, χάρις στην οποία συντηρούνται τα πράγματα και τρέφονται και αυξάνονται τα ζώα και τα φυτά, δεν πρέπει να συγχέεται με το εγκό­σμιο πυρ. Ο κοσμικός λόγος αποκαλείται από τους στωικούς φιλοσόφους «πυρ τεχνικόν», για ν' αντιδιασταλεί προς το εγκόσμιο, το «άτεχνο» πυρ, που καίει και καταστρέφει. Η ψυχή μας, επίσης, ο εν «ημίν» λόγος, κατά τους στωικούς φιλοσόφους, έχει, όπως ο κοσμικός λόγος, λεπτή σωματική σύσταση. Ο Κλεάνθης, για να δικαιολογήσει την περί ψυχής υλική αντίληψη του, υποστήριζε ότι, αν ήταν ασώματη, δεν θα μπορούσε να παρακολουθή­σει τις μεταβολές του σώματος, ούτε να επηρεάσει το σώμα. Γεγονός, όμως, είναι ότι υπάρχει μια αμοιβαία επίδραση μεταξύ του σώματος μας και της ψυχής μας· όταν το σώμα νοσεί, συμπάσχει μαζί του και η ψυχή, και, αντι­στρόφως, όταν η ψυχή καταλαμβάνεται από ντροπή ή από φόβο, το σώμα γίνεται αντιστοίχως κόκκινο ή ωχρό.

Η απάθεια κατά τους Στωικούς

Έτσι. χάρις στην ουσιαστική, την υλική συγγένεια που υφίσταται μεταξύ του κοσμικού και του ανθρώπινου λόγου, εάν εναρμονιστεί κανείς προς τις επί ταγές του λόγου που βρίσκεται μέσα του, έρχεται σε πλήρη αρμονία προς τους κανόνες του κοσμικού λόγου και, κατ' επέκτασιν. προς την φύση που διέπεται από τις αρχές του λόγου. Το «ομολογουμένως τη φύσει ζην», λοι­πόν, που υπαγορεύει στον άνθρωπο τι πρέπει να πράξει ώστε να εξασφα­λίσει την ευτυχία, ισοδυναμεί προς το «ομολογουμένως τω λόγω ζην». Η αρετή και η ευδαιμονία μας, στην οποία μπορούμε να φτάσομε μέσω της αρετής, εξαρτώνται, σε τελευταία ανάλυση, από εμάς τους ίδιους, από την λογική φύση μας. από την υπακοή μας στις εντολές του «εν ημίν» λόγου. Από την τροχιά μας αυτή προς την αρετή και την ευδαιμονία μας απομα­κρύνουν τα πάθη μας, τα οποία, αναστατώνοντας την ψυχή μας. δεν μας επι­τρέπουν να κρίνομε σωστά, σύμφωνα με τους κανόνες του λόγου. Όθεν, αν θέλει ν' αποκτήσει κανείς την αρετή και, μέσω αυτής, την ευδαιμονία οφεί­λει, εκριζώνοντας από την ψυχή του τα πάθη του. να φτάσει στην κατάστα­ση της απάθειας.

Η στωική φιλοσοφία εκτείνεται σ' ένα αρκετά μακρύ χρονικό διάστημα — από το δεύτερο ήμισυ περίπου του τετάρτου προ Χριστού αιώνα έως τον δεύτερο μετά Χριστόν αιώνα. Οι κύριοι απολογητές της στωικής φιλοσοφίας, που έδρασαν στο διάστημα των έξι αυτών αιώνων, ταξινομούνται συνήθως σε τρεις περιόδους: στην αρχαία, την μέση και την νεότερη Στοά. Στην αρχαία Στοά. που καλύπτει το χρονικό διάστημα από τον τέταρτο έως τον δεύτερο προ Χριστού αιώνα, ανήκουν ο Ζήνων ο Κιτιεύς. ο Κλεάνθης από την Άσσο της Τρωάδας και ο Χρύσιππος από την Κιλικία- η μέση Στοά. που εκτείνεται από τον δεύτερο έως τον πρώτο προ Χριστού αιώνα, περιλαμ­βάνει τον Παναίτιο τον Ρόδιο και τον Ποσειδώνιο από την Απάμεια· η νεό­τερη Στοά, που διήρκεσε από τον πρώτο έως τον δεύτερο μετά Χριστόν αιώνα, εκφράστηκε μέσα από την διδασκαλία του Σενέκα. του Επίκτητου και του Μάρκου Αυρηλίου. Οι στωικοί φιλόσοφοι αρχικά απεκαλούντο «ζηνώνειοι» από το όνομα του Ζήνωνος του Κιτιέως, που ήταν ο εισηγητής της μορφής αυτής της φιλοσο­φίας. Αργότερα, όμως, ονομάστηκαν «Στωικοί» ή «φιλόσοφοι της Στοάς», επειδή οι μαθητές του Ζήνωνος συνήθιζαν να παρακολουθούν τις παραδό­σεις του στην «Ποικίλη Στοά», η οποία ήταν διακοσμημένη με εικόνες του Πολυγνώτου.

Επειδή η στωική φιλοσοφία διαμορφώθηκε στο διάστημα αρκετών αιώνων, ήταν επόμενο στην εξέλιξη της να παρουσιάσει διακυμάνσεις και αποκλίσεις από την αρχική διατύπωση της. Βέβαια, δεν είμαστε σε θέση σήμερα εμείς να παρακολουθήσαμε λεπτομερώς την εξέλιξη της στωικής φιλοσοφίας κατά τις διάφορες φάσεις της ανάπτυξης της, καθόσον, αν εξαιρέσαμε τα συγ­γράμματα του Σενέκα, του Επίκτητου και του Μάρκου Αυρηλίου, που έχομε στην διάθεση μας, από το έργο των απολογητών της αρχαίας και της μέσης Στοάς λίγα αποσπάσματα έφτασαν ως εμάς. και οι πληροφορίες που έχομε για τις ιδέες των είναι έμμεσες. Ίσως ο καλύτερος τρόπος, για να παρου­σιάσει κανείς την φιλοσοφία των Στωικών με τρόπον εύληπτο και συναφή, θα ήταν να σταθεί σε ορισμένες έννοιες που απετέλεσαν βασικούς άξονες της διδασκαλίας των κατά την ανάπτυξη της μέσα στον χρόνο. Τέτοιες έννοι­ες είναι: η αρετή και η απάθεια, η ειμαρμένη και η ελευθερία, η φύση και η συμπάθεια.

Πηγή: ekivolos.gr, Θ. Πελεγρίνη ''Οι πέντε εποχές της Φιλοσοφίας''

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης: Η φιλοσοφία των Στωικών. Οι έννοιες: αρετή, απάθεια, ειμαρμένη, ελευθερία, φύση, συμπάθεια

Παραδοσιακά Ξεροτήγανα

Το Περιβόλι της Κρήτης

Παραδοσιακά Ξεροτήγανα

 http://tinyurl.com/bq9fzmu

Εορταστικό γλύκισμα όλης της Κρήτης που καταναλώνεται παραδοσιακά τη Πρωτοχρονιά αλλά βρίσκεται και όλο το χρόνο σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις με τους γάμους και τις βαφτίσεις να έχουν τη πρώτη θέση στη κατανάλωσή του.

Τα ξεροτήγανα φτιάχνονται με μια απλή ζύμη για φύλλο, όμοια με τη ζύμη που φτιάχνομε τα τυροπιτάκια και τα χορτοπιτάκια.

Παραδοσιακά το φύλλο ανοίγεται πάνω στο μεγάλο τραπέζι - της κουζίνας- χρησιμοποιώντας το "ξυλίκι" και πολύ αλεύρι.

Αφού το φύλλο γίνει αρκετά λεπτό, κόβεται σε στενές λωρίδες οι οποίες πέφτουν σε βαθύ τηγάνι με καυτό λάδι.

Το τηγάνισμα διαρκεί ελάχιστα και το ξεροτήγανο βγαίνει απ το τηγάνι και αφήνεται να στραγγίξει το περίσσιο λάδι που έχει πάρει στο τηγάνισμα.

Οταν το τηγάνισμα όλων έχει ολοκληρωθεί αρχίζει το "μελίτωμα", η διαδικασία που βουτάμε άλλη μια φορά ένα ένα ξεροτήγανο στο σιρόπι που έχωμε φτιάξει με βάση το μέλι.

Το ξεροτήγανο "μελιτωμένο" αποτίθεται στή πιατέλα και καρυκεύεται με κανελογαρύφαλα τριμμένα και καβουρντισμένο σουσάμι.

 

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά.

Νόνι, ο θαυμαστός εξωτικός καρπός

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_9010.html

Νόνι, ο θαυμαστός εξωτικός καρπός

Το Νόνι είναι ένα τροπικό φρούτο που αναπτύσσεται σε αφθονία και χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στην Γαλλική Πολυνησία. Περιέχει πολλά αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτικά συστατικά, βιταμίνες (A, C, E, B1, B2, B6), πολλά μέταλλα και ιχνοστοιχεία, υδατάνθρακες (φρουκτόζη, γλυκόζη, φυτικές ίνες) και ένζυμα.

Η Morinda Citrifolia ή noni είναι ένας από τους πιο θαυμαστούς καρπούς του κόσμου. Ευδοκιμεί στα παρθένα νησιά της Γαλλικής Πολυνησίας (Ταϊτή), όπου βρίσκεται το αρχαιότερο ηφαιστειογενές υπέδαφος της γης, ιδιαίτερα πλούσιο σε ορυκτά στοιχεία. Το φρούτο ΝΟΝΙ συλλέγεται όλο το έτος από άγρια φυτά. Πρόκειται για άγριους θάμνους που μπορούν να φτάσουν μέχρι και τα 8 μέτρα ύψος και να δώσουν από 12 έως 14 συγκομηδές το χρόνο, δηλαδή έως και 500 κιλά καρπού το μήνα! Το φυτό παρουσιάζει το μοναδικό φαινόμενο της ταυτόχρονης ύπαρξης άνθους, άγουρου καρπού και ώριμου φρούτου.
To Νόνι αποτελεί εξαιρετικό αντιοξειδωτικό που καταπολεμά τη γήρανση και χαρίζει νεανική εμφάνιση και λάμψη. Είναι απαραίτητο θρεπτικό προϊόν για τους ηλικιωμένους, καθώς και σημαντικότατο συμπλήρωμα διατροφής, τόσο για τους αθλητές, όσο και για εκείνους που ασκούν πνευματική ή χειρωνακτική εργασία. Προστατεύει από τις τοξίνες, ενώ διασφαλίζει την καλή απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών από το έντερο, και έχει μια ολική θετική επίδραση σε όλες τις λειτουργίες του σώματος, όπως αυτή της κυκλοφορίας του αίματος.

Όπως έχει διαπιστωθεί, στις παθολογικές καταστάσεις που το Νόνι έχει ευεργετική επίδραση συμπεριλαμβάνονται:
*Προβλήματα της καρδιάς. Επενεργεί ευεργετικά στην κυτταρική δομή του κυκλοφορικού συστήματος.
*Πεπτικές διαταραχές. Το παχύ έντερο έχει ανάγκη την ξερονίνη, η οποία είναι υπεύθυνη για το διαχωρισμό των θρεπτικών ουσιών και την απόρριψη των άχρηστων υλικών.
*Σακχαρώδης διαβήτης. Το νόνι παρακινεί τον οργανισμό προς την παραγωγή ουσιών που εναντιώνονται στην αυξημένη κυκλοφορία σακχάρου στο αίμα.
*Διαταραχές του ανοσοποιητικού. Με το Νόνι βελτιώνεται ο μεταβολισμός.
*Καρκίνος. Παρατηρήθηκε παρεμπόδιση της ανάπτυξης σε αρχικό στάδιο και παρεμπόδιση της ανάπτυξης του καρκινικού όγκου. Αυτό είναι επόμενο αφού ο χυμός λειτουργεί σαν εξαιρετικό αντιοξειδωτικό.
*Εγκεφαλική θρόμβωση.
*Προβλήματα βάρους, δέρματος, μαλλιών.
*Υψηλή πίεση.
*Μειωμένη ενεργητικότητα του οργανισμού.
*Προβλήματα πόνου.
*Φλεγμονές. Περιέχει ουσίες με ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση.
*Αϋπνία. Συνδυάζεται ωφέλημα με τις ορμόνες μελατονίνη και σεροτονίνη.
*Κατάθλιψη. Έχει την ικανότητα να ενισχύει τις αντικαταθλιπτικές ορμόνες του οργανισμού.
*Μαθησιακές δυσκολίες.
*Εξαρτήσεις. Αποδείχθηκε ότι ο χυμός είχε ουσιαστική συμβολή στην καταπολέμηση και τη θεραπεία από εξαρτήσεις όπως η νικοτίνη, η ηρωίνη, η κοκαΐνη, το αλκοόλ κ.λ.π.
Στην πραγματικότητα το Νόνι έχει πάνω από 100 βασικούς και δευτερεύοντες τομείς ευεργετικής εφαρμογής! Αξιοσημείωτο είναι, ότι μπορεί να πίνεται παράλληλα με όλα τα φάρμακα, συμβατικά ή εναλλακτικά. ακόμη και στην περίοδο της κυοφορίας ή του θηλασμού. Βεβαίως ο καταναλωτής χρειάζεται να ενημερώνει το γιατρό για τη χρήση του χυμού.

Ένα φρούτο της Πολυνησίας με αντιοξειδωτική δράση. Το ονομάζουν “το ιερό φυτό που θεραπεύει τα πάντα”.

Περιέχει:

• Βιταμίνες
• Μέταλλα
• Ιχνοστοιχεία
• Ενζυμα

Οφέλη:

• Τόνωση του οργανισμού
• Αντιφλεγμονώδης δράση
• Αντιοξείδωση
• Αναλγητικό
• Ανοσοποιητικό
• Αντιστρεσογόνο
• Αντικαρκινική δράση

Το άγριο φυτό Νoni έχει 800 διαφορετικά ένζυμα και επιδρά γι’ αυτόν το λόγο κατ’ ευθείαν με την ενεργοποίηση περίπου 2.000 ενζύμων της βιοχημικής ζωικής διεργασίας.
Με τακτική κατανάλωση Νoni προξενείται στο σώμα, σε μοριακό επίπεδο, δημιουργία κυττάρων αρίστης δομικής και λειτουργικής κατάστασης.

Πηγές: εδώ
           www.vitamelia.gr

Παράκελσος

Παράκελσος

Μια από τις πιο εκπληκτικές κι αινιγματικές φυσιογνωμίες του 16ου αιώνα στην Ευρώπη είναι και ο Φίλιππος Αυρήλιος Θεόφραστος Μπομπάστους φον Χοχενχάϊμ, διάσημος αλχημιστής, ερμητικός φιλόσοφος, γιατρός και χημικός, περισσότερο γνωστός σαν Παράκελσος, όπως ο ίδιος προτιμούσε να ονομάζεται. Γεννήθηκε το 1493 στο χωριό Αϊνζίντελντ της Ελβετίας και ήταν γιος ενός γιατρού και μιας διευθύνουσας νοσοκομείου. Τα πρώτα χρόνια της ζωής του εκπαιδεύτηκε από τον πατέρα του, που τον δίδαξε τις στοιχειώδεις γνώσεις γύρω από την αλχημεία, τη χειρουργική και την ιατρική. Για κάποιο διάστημα είχε δάσκαλό του το διάσημο ουμανιστή κι αλχημιστή Ιωάννη Τριθέμιο, ηγούμενο του Σπανχάιμ.
Από το 1507 και για πέντε χρόνια παρακολούθησε διαδοχικά μαθήματα στα πανεπιστήμια Βασιλείας, Τύμπιγκεν, Βιέννης, Λειψίας, Χαϊδελβέργης και Κολωνίας, αλλά απογοητεύθηκε απο όλα. Το 1510 πήρε δίπλωμα ιατρικής από το πανεπιστήμιο της Βιέννης και λίγα χρόνια αργότερα επίσης δίπλωμα ιατρικής από το πανεπιστήμιο της Φεράρας. Αυτή την εποχή άρχισε να χρησιμοποιεί το όνομα Παράκελσος, "para-Celsus"(πάνω ή πέρα από τον Κέλσο), τον περίφημο Ρωμαίο γιατρό του 1ου αιώνα μ.Χ., που στο έργο του "De Medicina" κωδικοποίησε τις ιατρικές γνώσεις των Ρωμαίων.
Είκοσι χρονών άρχισε μια σειρά από ταξίδια που κράτησαν δώδεκα περίπου χρόνια. Επισκέφθηκε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Κάτω Χώρες, Δανία, Σουηδία, Αγγλία, Ρωσία, Ουγγαρία, κ.α. Λέγεται ότι έφτασε μέχρι την Ινδία, όπου μυήθηκε σε εσωτερικές διδασκαλίες από τους Βραχμάνους, κι ότι εκεί διδάχτηκε για τα πνεύματα της φύσης και για τους κατοίκους του αόρατου κόσμου που αναφέρει αργότερα στα βιβλία του. Σύμφωνα με τον Βαν Χέλμοντ, το 1521 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έμαθε το μεγάλο μυστικό της φιλοσοφικής λίθου από έναν αραβα μύστη. Το 1515 βρίσκεται στην Ισπανία σαν κουρέας-χειρούργος στο στρατό του Καρόλου του Α και λίγο αργότερα στην Ιταλία, όπου ακολουθεί τα στρατεύματα της Δημοκρατίας της Βενετίας σα στρατιωτικός γιατρός.
Πηγαίνει στο Σάλτσμπουργκ στη διάρκεια της εξέγερσης των χωρικών και, επειδή συμπαθεί τις επιδιώξεις τους και τους νοσηλεύει, κατηγορείται για συμμετοχή σε επαναστατικές ενέργειες. Συλλαμβάνεται μετά την αποτυχία της εξέγερσης, αλλά γλιτώνει από την αγχόνη χάρις σε μαρτυρίες ότι ποτέ δεν έλαβε τα όπλα. Αναγκάζεται όμως από τις Αρχές να εγκαταλείψει την πόλη. Στις περιπλανήσεις του αυτές συγκέντρωνε πολλές γνώσεις και πληροφορίες όχι μόνο από γιατρούς, χειρούργους κι αλχημιστές, αλλά κι από δήμιους, κουρείς, τσιγγάνους, βοσκούς, πράγμα που προκαλούσε πολλά δυσμενή σχόλια και κατηγορίες σε βάρος του από τους εχθρούς του.
Ήταν τριάντα τριών χρονών όταν διορίστηκε καθηγητής της Φυσικής και της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βασιλείας και θέλησε να αναθεωρήσει την ιατρική επιστήμη, με βάση τις γνώσεις που είχε συγκεντρώσει από τα ταξίδια του και τις εμπειρίες του. Σύντομα, φοιτητές απο όλη την Ευρώπη έρχονται για να διδαχτούν από αυτόν και οι θεραπείες, ανίατων μέχρι τότε ασθενειών, που πέτυχε τον έκαναν να αποκτήσει μεγάλη φήμη και πολλούς οπαδούς.
Όμως οι νεωτεριστικές αντιλήψεις του, οι πετυχημένες θεραπείες του, η αντίθεσή του προς τη σχολαστική ιατρική και την τυφλή αποδοχή της αυθεντίας του Γαληνού και του Αβικέννα, ο εριστικός του χαρακτήρας, τον έκαναν να βρεθεί σε ρήξη με το ιατρικό κατεστημένο και με τους φαρμακοποιούς της πόλης. Έτσι αναγκάστηκε να φύγει από τη Βασιλεία και να αρχίσει μια νέα σειρά περιπλανήσεων, ακολουθούμενος συχνά από μεγάλο αριθμό μαθητών. Τελικά εγκαταστάθηκε στο Σάλτσμπουργκ, όπου πέθανε το 1541 σε ηλικία σαράντα οκτώ χρονών κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Λέγεται ότι, στη διάρκεια ενός συμποσίου, δέχτηκε επίθεση από κάποιους που είχαν μισθώσει μερικοί γιατροί που ήταν εχθροί του, με αποτέλεσμα να πέσει και να πάθει κάταγμα στο κρανίο, που προκάλεσε το θάνατό του μετά από μερικές ημέρες.
Πράγματι αυτός ο παράξενος, αινιγματικός και ιδιοφυής άνθρωπος που διέτρεξε όλη την Ευρώπη κάνοντας θαυματουργές θεραπείες και που συνετέλεσε - όπως άλλωστε κι ο Κορνήλιος Αγρίππας - στην εξάπλωση του θρύλου του Φάουστ, είχε πολλούς ενθουσιώδεις οπαδούς αλλά και πολύ περισσότερους φανατικούς εχθρούς, κυρίως ανάμεσα στους γιατρούς. Ήταν ένας άνθρωπος που χτύπησε όλες τις ιατρικές και φιλοσοφικές αυθεντίες της εποχής του, διακήρυξε καινούργιες ιδέες και τις υπερασπίστηκε με τρόπο βίαιο, προκαλώντας έτσι πολλές αντιδράσεις.
Ο Παράκελσος μελέτησε σα γιατρός το κοινωνικό περιβάλλον και την επαγγελματική απασχόληση των ανθρώπων (όπως των μεταλλωρύχων) καθώς και τα κοσμικά φυσικά φαινόμενα ως ασθενογόνους παράγοντες. Παράλληλα έδωσε μεγάλη σημασία στα ηθικά και κοινωνικά προβλήματα του καιρού του κι ήταν αμείλικτος απέναντι σε όλους εκείνους - από τον αυτοκράτορα μέχρι τον Πάπα και τους κοινούς τοκογλύφους -που εκμεταλλεύονταν τους φτωχούς και που υπάρχουν και ζουν "ενάντια στο Θεό". Ως γιατρός και ως φιλόσοφος δεν μπορούσε να ανεχθεί το ψέμα, την υποκρισία, τη σοφιστεία.
Κατηγορήθηκε για ματαιοδοξία και κομπορρημοσύνη, και είναι γεγονός ότι ήταν περήφανος για τις ικανότητες και τα επιτεύγματά του, δε δόξαζε όμως τον ίδιο του τον εαυτό αλλά μόνο το πνεύμα που ανύψωνε την ψυχή του. Έλεγε: "Δεν επαινώ τον εαυτό μου, αλλά η Φύση μου δίνει τον έπαινο, γιατί γεννήθηκα από τη Φύση και την ακολουθώ. Με γνωρίζει και τη γνωρίζω".
Υπερόπτης ήταν απέναντι στους μεγάλους και τους ισχυρούς και καυστικός απέναντι σε αυτούς που θεωρούσε διεφθαρμένους ή αγράμματους, αν και διέθεταν πανεπιστημιακά διπλώματα. Εκδήλωνε όμως αθόρυβα και έμπρακτα την ανθρωπιά του στους άρρωστους και στους φτωχούς, από τους οποίους δεν έπαιρνε χρήματα προκαλώντας έτσι την οργή των συναδέλφων του. Ο Γιούνγκ έλεγε ότι ο Παράκελσος είναι ο επαναστάτης που έφερε στη ζωή τη νέα ιατρική κι ότι έβλεπε σε αυτόν "τον πρωταγωνιστή όχι μόνο του τομέα της χημικής ιατρικής, αλλά και του τομέα της εμπειρικής ψυχολογικής θεραπείας".
Ο Παράκελσος πράγματι συνέβαλε ουσιαστικά στην πρόοδο της σύγχρονης ιατρικής. Το 1530 έγραψε την καλύτερη κλινική μελέτη για τη σύφιλη κι έκανε χρήση υδραργύρου για τη θεραπεία της. Υποστήριζε ότι η "αρρώστια των μεταλλωρύχων" (σιλίκωση) προέρχεται από την εισπνοή μεταλλικών ατμών. Ήταν ο πρώτος που εισήγαγε τη μέθοδο της φαρμακολογικής δόσης, τη χορήγηση σε μικρές δόσεις, μια εντελώς νέα αντίληψη για εκείνη την εποχή, που προκαταλαμβάνει τη σύγχρονη πρακτική της οποιοπαθητικής.
Έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι για το σύμπαν ότι είναι ο μικρόκοσμος για το μακρόκοσμο. Και οι δύο αποτελούνται από τα ίδια στοιχεία, βασικά άλατα, θείο και υδράργυρο. Υποστήριζε επίσης ότι τα φαινομενικά άψυχα μέταλλα και ορυκτά είναι γεμάτα από ζωή. Η χημειοθεραπεία είναι ο τρόπος με τον οποίο ο μακρόκοσμος θεραπεύει το μικρόκοσμο. Ο άνθρωπος είναι, όσον αφορά το σώμα του, μια χημική σύνθεση και η αρρώστια είναι μια δυσαρμονία όχι των "χυμών" του Γαληνού, αλλά των χημικών στοιχείων τα οποία αποτελούν το σώμα. Εδώ υπάρχει η πρώτη σύγχρονη θεωρία για το μεταβολισμό.
Ήταν επίσης ο πρώτος που συνέδεσε τη βρογχοκήλη με τα μέταλλα, ιδιαίτερα το μόλυβδο, στο πόσιμο νερό. Μελέτησε τη θεραπευτική δράση διάφορων χημικών στοιχείων και παρασκεύασε και χρησιμοποίησε χημικά φάρμακα που περιείχαν υδράργυρο, θείο, σίδηρο και θειικό χαλκό, συνενώνοντας έτσι την ιατρική με τη χημεία. Παρασκεύασε επίσης φάρμακα από φυτά καθώς και εκχυλίσματα και ελιξίρια, συνδυάζοντας πειραματικές παρατηρήσεις με αλχημικές αντιλήψεις. Υποστήριζε ότι υπάρχουν φυτά που προσελκύουν τις επιρροές των άστρων με τα οποία είναι συμπαθητικά συνδεδεμένα κι ότι, χρησιμοποιώντας αυτά τα φυτά για φάρμακο, μπορούμε να προσελκύσουμε τις πλανητικές επιρροές που χρειάζονται για να αποκαταστήσουμε την ζωτικότητα στα άρρωστα μέρη. Συνέβαλε στην πρόοδο για την κατανόηση της επιληψίας και συσχέτισε την παράλυση και τις διαταραχές της ομιλίας με τραύματα της κεφαλής.
Ο ίδιος ο Παράκελσος δεν έγραψε πολλά έργα. Συνήθως υπαγόρευε αυτά που ήθελε στους μαθητές του κι ελάχιστα απο αυτά τυπώθηκαν όσο ζούσε, όπως η "Μεγάλη Χειρουργική", έργο που το αφιέρωσε στο βασιλιά Φερδινάνδο και γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Τα έργα του αφορούν θέματα ιατρικής, αλχημείας, φυσικής ιστορίας, φιλοσοφίας, μαγείας.
Τι είναι Μαγεία για τον Παράκελσο; Η μεγαλύτερη από όλες τις φυσικές επιστήμες, γιατί περιλαμβάνει γνώσεις γύρω από την ορατή και την αόρατη φύση. Δεν είναι μόνο επιστήμη αλλά και τέχνη, γιατί δεν μπορεί να τη μάθει κανείς από τα βιβλία, αλλά να την αποκτήσει με πρακτική εμπειρία. Το να αποκτήσει κανείς αυτή την εμπειρία σημαίνει να γίνει σοφός. "Η Μαγεία και η μαγγανεία είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα, και υπάρχει τόση διαφορά ανάμεσά τους όση ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, ανάμεσα στο άσπρο και στο μαύρο". Όσον αφορά την τέχνη της θεραπευτικής, μπορούμε να φτάσουμε σε αυτήν όχι με λογικούς συλλογισμούς, αλλά με "κάποια αποκάλυψη", που κάνει τον αληθινό γιατρό "μάγο"και την τέχνη του "Magica". Γιατί οι ασθένειες και τα αποτελεσματικά φάρμακα είναι πράγματα κρυφά και δεν μπορούν να αποκαλυφθούν παρά με το μέσο που ονομάζει "Sidereum Corpus", το αστρικό σώμα του εσωτερισμού.
Στο σημαντικότερο έργο του, που φέρει το λατινικό τίτλο "Philosofia sagax"ή και "Astronomia magna", αλλά είναι γραμμένο γερμανικά, αναφέρεται στην επταπλή σύνθεση του ανθρώπου την οποία περιγράφει λεπτομερώς και την επεξηγεί. Οι αντιλήψεις του για αυτήν είναι παρόμοιες με τις ιδέες που έχουν πάνω στο ίδιο θέμα οι περισσότεροι παραδοσιακοί πολιτισμοί. Και το ίδιο ισχύει για τα πνεύματα της φύσης και για άλλα όντα του αόρατου κόσμου στα οποία αναφέρεται διεξοδικά. Για τον Παράκελσο υπάρχουν πέντε αόρατες αιτίες από τις οποίες μπορεί να προέρχονται οι ασθένειες. Υπάρχουν: 1)      ασθένειες που προέρχονται από αστρικές επιδράσεις που δρουν πάνω στο αστρικό σώμα του ανθρώπου κι από εκεί στο φυσικό του,

2)      ασθένειες που προκαλούνται από ξένα σώματα, δηλητηριώδεις ουσίες κι εσωτερικές εμφράξεις,

3)      ασθένειες που προκαλούνται από την ανώμαλη κατάσταση φυσιολογικών λειτουργιών,

4)      ασθένειες που προέρχονται από ψυχολογικά αίτια ή νοσηρή φαντασία και

5)      ασθένειες που οφείλονται σε πνευματικές αιτίες που δημιουργήθηκαν σε προηγούμενες ζωές από ανυπακοή στο θεϊκό Νόμο.Τριακόσια περίπου χρόνια πριν από το Μεσμέρ, γνώριζε πολύ καλά και χρησιμοποιούσε σε διάφορες ασθένειες τις θεραπευτικές δυνάμεις του μαγνητισμού.
Οι διαμάχες γύρω από τον Παράκελσο συνεχίστηκαν και μετά το θάνατό του. Πολλοί Γάλλοι και Γερμανοί γιατροί εκτίμησαν το επιστημονικό του έργο και τον αποκάλεσαν Λούθηρο της ιατρικής, ενώ οι εχθροί του εξακολουθούσαν να τον χαρακτηρίζουν ως "φιλόσοφο χωρίς λογική"και τα ιατρικά του συγγράμματα ως προϊόντα διανοητικής ανισορροπίας. Το έργο του στο σύνολό του δεν έχει ακόμα μελετηθεί κι εκτιμηθεί. Μόλις στο 1952 επιχειρήθηκε από τον K. Goldammer η συστηματική έκδοση των συγγραμμάτων του που αναφέρονται στην κοινωνική ηθική και την κοινωνική πολιτική.
Ο Θεόφραστος φον Χοχενχάιμ ενέπνευσε και το μεγάλο Αγγλο ποιητή του 19ου αιώνα Ρόμπερτ Μπράουνινγκ που τον απαθανάτισε στο μεγάλο ποιητικό του έργο "Παράκελσος", βλέποντας τον περισσότερο σαν ένα είδος Φάουστ.

 http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorika-proswpa/parakelsos.html

Οι κακές συνήθειες που πρέπει να κόψετε για να αποκτήσετε τέλειο πρόσωπο

 Οι κακές συνήθειες που πρέπει να κόψετε για να αποκτήσετε τέλειο πρόσωπο

1. Πολλές γυναίκες πιστεύουν ότι πρέπει να ξεπλένουν μόνο το σαπούνι. Όμως, και το γαλάκτωμα καθαρισμού περιέχει, όπως και το σαπούνι, απορρυπαντικούς παράγοντες (π.χ. ελαϊκό οξύ και τριαιθανολαμίνη) και μαλακτικές ουσίες. Tο να μένουν τα υπολείμματά του πάνω στην επιδερμίδα σας είναι βλαβερό για την υγεία της. Πρέπει να αφαιρείτε το γαλάκτωμα από το πρόσωπό σας, όπως και το σαπούνι, με άφθονο νερό. Διαφορετικά, πρέπει να χρησιμοποιείτε τουλάχιστον μία λοσιόν τόνωσης του δέρματος.

2.Αν δεν ξεβάφεστε διεξοδικά, μπορεί να σας δημιουργηθούν αρκετά προβλήματα άμεσα ή μακροχρόνια, εφόσον κάτι τέτοιο γίνεται συστηματικά. Kαταρχήν, μπορεί να υπάρξουν ερεθισμοί στο δέρμα ή, ακόμη χειρότερα, στα μάτια, ενώ το δέρμα σας μπορεί να φαίνεται θαμπό και ταλαιπωρημένο μετά τον ύπνο. Επιπλέον, με αυτή τη συνήθεια, να ξέρετε ότι δυσκολεύετε το δέρμα σας να αναπνέει, ενώ μπορεί να φράξουν οι πόροι και να επιδεινώσετε μια τάση ακμής που πιθανόν έχετε ή να παρουσιάσετε μαύρα στίγματα. Τέλος, ευνοείτε και την ανάπτυξη ελευθέρων ριζών. Επιλέξτε ένα προϊόν καθαρισμού 2 σε 1 για μεγαλύτερη ευκολία στο ντεμακιγιάζ.

3. Μην βάζετε την κρέμα προσώπου κάτω από τα μάτια σας. Η περιοχή γύρω από τα μάτια είναι πολύ πιο ευαίσθητη από το δέρμα του υπόλοιπου προσώπου. H περιεκτικότητα λοιπόν σε δραστικά συστατικά στις κρέμες ματιών είναι διαφορετική σε σχέση με τις κρέμες προσώπου (ακόμη και αν είναι της ίδιας σειράς). Επίσης, κάποιες ερεθιστικές ουσίες πιθανώς παραλείπονται, ενώ παράλληλα είναι ενισχυμένες με άλλα εξειδικευμένα συστατικά, π.χ. για την καταπολέμηση των μαύρων κύκλων, τα πρηξίματα, τις σακούλες κ.ά.

4. Δεν κάνει να μπλέκετε την κρέμα προσώπου, με το αντηλιακό προσώπου και το make-up. Aυτή η συνήθεια μπορεί να επιβαρύνει το δέρμα σας, κυρίως αν είναι λιπαρό ή μεικτό, αφού τα πολλά προϊόντα μαζί μπορεί να φράξουν τους πόρους και να επιδεινώσουν μαύρα στίγματα και σπυράκια. Aπό την άλλη, μπορεί η επιδερμίδα να φαίνεται «λαδωμένη», γεγονός καθόλου ευχάριστο σε καμία γυναίκα. Προτείνουμε αυτή την εποχή να φοράτε την αντιρυτιδική σας κρέμα και από πάνω ένα υγρό make up με υψηλό δείκτη προστασίας (SPF15 τουλάχιστον). Για τους ανοιξιάτικους και τους καλοκαιρινούς μήνες μπορείτε να χρησιμοποιείτε αντιηλιακό με χρώμα.

5. Είναι λάθος να ξεβάφετε τα μάτια σας πλένοντάς τα με νερό και σαπούνι, εκτός αν το προϊόν έχει τις ανάλογες προδιαγραφές (αναγράφεται στη συσκευασία του). Σίγουρα, πάντως, δεν πρέπει να περιέχει σαπούνι. Kατά τα άλλα, το σαπούνι μπορεί να ερεθίσει τα μάτια πολύ και να προκαλέσει τοπικά έντονη ξηρότητα (οπότε θα αφυδατωθεί ακόμη περισσότερο η περιοχή γύρω από τα μάτια και θα ευνοηθεί η δημιουργία ρυτίδων). Για την τόσο ευαίσθητη περιοχή των ματιών προμηθευτείτε με ειδική λοσιόν ντεμακιγιάζ.

6. Προκαλείτε ξηρότητα στο δέρμα σας όταν πλένεστε με ισχυρά σαπούνια. Πολλές γυναίκες με ξηρό-ευαίσθητο ή ακόμη και με κανονικό δέρμα παραπονιούνται ότι, όταν χρησιμοποιούν σαπούνι για τον καθαρισμό του προσώπου τους, νιώθουν έντονο τράβηγμα της επιδερμίδας και ξηρότητα. Tο θέμα όμως είναι τι σαπούνι χρησιμοποιούν. Tο κατάλληλο σαπούνι γι' αυτούς τους τύπους δέρματος είναι το λιπαρό (θα αναγράφεται στη συσκευασία του ότι περιέχει λιπαρές ουσίες, όπως γλυκερίνη, αμυγδαλέλαιο, ελαιόλαδο, λανολίνη, παραφίνη, ειδικά γαλακτώματα κ.ά.).

7. Αν έχετε πολύ λιπαρό δέρμα, το να το πλένετε συνεχώς ή να χρησιμοποιείτε στυπτικά προιόντα φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα. Δεν είναι καθόλου περίεργο αυτό, πολύ περισσότερο μάλιστα αν χρησιμοποιείτε για τον καθαρισμό του και ένα ισχυρό σαπούνι (π.χ. κάποιο που έχει ισχυρούς καθαριστικούς και αντισηπτικούς παράγοντες και προορίζεται για βαριές περιπτώσεις ακμής ή κάποιο που κάνει πολύ αφρό). Oι δερματολόγοι λένε ότι, εφόσον απουσιάζει τελείως το σμήγμα από την επιδερμίδα, οι σμηγματογόνοι αδένες «λαμβάνουν μήνυμα» να παραγάγουν περισσότερο, για να καλύψουν την απώλεια. Έτσι, όσο πιο συχνά και ισχυρά εσείς καθαρίζετε, τόσο αυτοί παράγουν σμήγμα! Θυμηθείτε λοιπόν ότι, ακόμη και σε περιπτώσεις ακμής, ο καθαρισμός πρέπει να γίνεται πρωί και βράδυ. Eνδιάμεσα, αν για κάποιο λόγο πρέπει να καθαρίσετε την επιδερμίδα σας, χρησιμοποιήστε κάτι πολύ ήπιο, όπως ένα διάλυμα καθαρισμού.

8. Αν αντιμετωπίζετε την ξηρότητα του προσώπου σας με συνεχή χρήση ενυδατικής, επίσης το αποδυναμώνετε. Άλλο ένα λάθος που κάνουν συχνά οι γυναίκες με ξηρή συνήθως επιδερμίδα, το οποίο όμως τις οδηγεί τελικά σε ακόμη πιο ξηρή επιδερμίδα. Τα πολλά στρώματα ενυδατικής κρέμας έχουν ως αποτέλεσμα τη μεγάλη κατακράτηση νερού στην επιδερμίδα, με διόγκωση των κερατινοκυττάρων της, τα οποία σπάνε και απελευθερώνουν νερό, που στη συνέχεια εύκολα εξατμίζεται. Tο αποτέλεσμα είναι και πάλι ξηρό δέρμα! Aν νιώθετε κατά καιρούς ανάγκη για περισσότερη ενυδάτωση, χρησιμοποιήστε πριν την κρέμα σας ένα ενισχυτικό serum ενυδάτωσης.

9. Kαλό θα ήταν να καταναλώνετε τις κρέμες και τα αντιηλιακά μέσα σε 6 μήνες το πολύ από τη στιγμή που θα ανοιχθούν, ιδίως αν είναι συσκευασμένα σε βαζάκια, οπότε τα δάχτυλά σας έρχονται σε επαφή με το προϊόν. Όταν ανοίγετε μία συσκευασία, ο αέρας, το φως και πολύ περισσότερο τα μικρόβια που έχουν τα χέρια μας (και μεταφέρονται στις κρέμες κάθε φορά που τις χρησιμοποιούμε) αλλοιώνουν τη σύσταση του καλλυντικού. Έτσι, η δράση του περιορίζεται ή μπορεί και να χαθεί τελείως. H σημαντική αλλοίωση όμως ενός προϊόντος (θα πρέπει να μείνει ανοιχτό τουλάχιστον ένα χρόνο ή να βρεθεί σε ακραίες συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας ή να ξεχνιέται ανοιχτή η συσκευασία κλπ.), η οποία φαίνεται με την αλλαγή στην υφή, στο χρώμα και στη μυρωδιά, μπορεί να προκαλέσει ακόμη και αλλεργίες. Όταν αγοράζετε καλλυντικά, δείτε καταρχήν αν υπάρχουν οδηγίες από τον παρασκευαστή (π.χ. να καταναλωθεί σε 3 ή 6 μήνες αφότου ανοιχθεί, συνήθως για τα καλλυντικά χωρίς πολλά συντηρητικά ή τα εμπλουτισμένα με βιταμίνες κλπ.), και από εκεί και πέρα φροντίστε να τα τελειώνετε μέσα σε 6 μήνες. Σε αυτό θα σας βοηθήσει πολύ το να μη χρησιμοποιείτε πολλά καλλυντικά ταυτόχρονα. Eπίσης, για τα βαζάκια των κρεμών χρησιμοποιείτε μία καθαρή μπατονέτα κάθε φορά, για να πάρετε την ποσότητα που χρειάζεστε. Καλό θα ήταν να μην κρατάτε τα ανοιχτά αντιηλιακά για την επόμενη σεζόν.

10. Tο σκληρό νερό απαντάται κυρίως σε νησιά, αλλά όχι μόνο με αποτέλεσμα οι περισσότερες γυναίκες που ζουν σε τέτοια μέρη, παρότι το έχουν συνηθίσει, να έχουν περισσότερες ρυτίδες, ξηρότητα κλπ. Καλό είναι να μην το εμπιστεύονται για το δέρμα του προσώπου τους. Tο σκληρό νερό μπορεί να ξηράνει σε μεγάλο βαθμό το δέρμα και με τον καιρό να το κάνει άγριο και να το ερεθίσει. Kαλό είναι σε τέτοιες περιπτώσεις να ξεπλένετε το πρόσωπό σας με νερό της βρύσης, που πρωτύτερα θα το έχετε βράσει (έτσι μαλακώνει), ή με ένα σπρέι ιαματικού νερού.
queen.gr

Μπίλμπο Μπάγκινς

O Μπίλμπο Μπάγκινς είναι ένα καλόβολο μεσήλικο χόμπιτ που απολαμβάνει χωρίς ενοχές τις μικρές χαρές της άνετης καθημερινής ζωής: καπνίζει την πίπα του καθισμένος μπροστά στη φωτιά και απολαμβάνει το ωραίο γεύμα του.

 Η ηρεμία του όμως διακόπτεται ξαφνικά, όταν μια μέρα στο κατώφλι του σπιτιού του εμφανίζονται ο μάγος Γκάνταλφ και μια παρέα νάνων, οι οποίοι κάνουν τα πάντα για να τον παρασύρουν σε μια περιπέτεια με ανυπολόγιστες συνέπειες για όλους. 

Το σχέδιό τους είναι να αρπάξουν το θησαυρό που φυλάει ο Δράκος Σμάουγκ (Νοσφιστής), με τον οποίο ο Θόριν Δρύασπις, μέλος της παρέας των νάνων και κληρονόμος του Βασιλείου των Νάνων, έχει ανοιχτούς λογαριασμούς από το παρελθόν.

Ο Μπίλμπο Μπάγκινς δεν έχει καμιά όρεξη να εγκαταλείψει το ειδυλλιακό χωριό του Σάιρ. Όμως, όσον αφορά την καταγωγή του, ο Μπίλμπο είναι κατά το ήμισυ Τουκ, ένα γένος ονειροπόλο, που διψάει για ηρωικά κατορθώματα. Έτσι η προοπτική του ταξιδιού αφυπνίζει τον κρυμμένο εαυτό του και τον ωθεί να συμφωνήσει και να πάρει μέρος σε μια περιπέτεια που ξεπερνάει κάθε φαντασία. 
Το προοίμιο της μνημειώδους τριλογίας "Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών" είναι μια ανεπανάληπτη περιπέτεια φαντασίας και συνάμα ένα αξέχαστο ηρωικό παραμύθι που εδώ και πολλές δεκαετίες καθηλώνει και γοητεύει μικρούς και μεγάλους.