Μωσαϊκό: Κολλιτσίδα ένα ισχυρότατο αντικαρκινικό

Μωσαϊκό: Κολλιτσίδα ένα ισχυρότατο αντικαρκινικό: http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_7983.html Κολλιτσίδα ένα ισχυρότατο αντικαρκινικό,διουρητι...

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_7983.html

Κολλιτσίδα ένα ισχυρότατο αντικαρκινικό,διουρητικό και αποτοξινωτικό βότανο

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ : βότανα,ευεξία,θεραπεία,Πρόληψις,Υγεία,Φύσις  Χωρίς Σχόλια

η κολλιτσίδα έχει μιά μακρά ιστορία μέσα στο διάβα των αιώνων
και κατέχει τη φήμη ενός από τα θρεπτικότερα και ισχυρότερα τονωτικά βότανα του ήπατος -μαζί με το γαϊδουράγκαθο - το οποίο
βοηθά στην αποτοξίνωση και στον καθαρισμό του αίματος...
 είναι ένα από τα ισχυρότερα διουρητικά βότανα το οποίο
βοηθά στην αποβολή των άχρηστων συσσωρευμένων υλικών του οργανισμού και ένα από τα ισχυρότερα εφιδρωτικά βότανα...
η κολλιτσίδα είναι το βότανο που αυξάνει την έκκριση χολής ώστε να αφομοιωθούν καλύτερα τα λιπαρά τρόφιμα...
έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και αιώνες σε μιά σειρά από παθήσεις και  ήταν μιά από τις πιο σημαντικές παραδοσιακές θεραπείες

- τα φύλλα της τοποθετήθηκαν σε

τραύματα

μολύνσεις

οιδήματα

- τοποθετήθηκαν στο κεφάλι για τους πονοκεφάλους

- χρησιμοποιήθηκε σε άτομα με κοιλιακό τύφο "για να τραβήξει την αρρώστια μακρυά" όπως έλεγαν

- χρησιμοποιήθηκε σε κράμπες

- χρησιμοποιήθηκε ανακατεμένη με ξύδι για τον πόνο της πλάτη

- χρησιμοποιήθηκε ανακατεμένη με λίπος για τον πόνο του στήθους

- χρησιμοποιήθηκε για την τόνωση και την ανάπτυξης των μαλλιών 

- χρησιμοποιήθηκε για τη δυσπεψία αφού πρώτα ανακατεύτηκε με χρένο και πίτουρο σταριού ή σίκαλης

- η ρίζα της  εμποτισμένη σε κονιάκ καταναλώθηκε σαν ρόφημα

- το αφέψημα της ρίζας της χρησιμοποιήθηκε για να θεραπεύσει τα δερματικά εξανθήματα

όπως:

το έκζεμα

την ακμή
και την ψωρίαση για την οποία έπλεναν πολύ-πολύ σχολαστικά το δέρμα

- ο ζωμός της βρασμένη κολλιτσίδας χρησιμοποιήθηκε σε περιπτώσεις δυστοκίας

- χρησιμοποιήθηκε ως «καθαριστής αίματος" και

- για να ελευθερώσει τον οργανισμό από τις τοξίνες

- χρησιμοποιήθηκε ως διουρητικό βοηθώντας το σώμα να απελευθερωθεί από την περίσσεια υγρών

- στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική  και
στην Ayurvedic η θέση της είναι ανάμεσα στα πρωτεύοντα βότανα  και χρησιμοποιείται μαζί με άλλα βότανα για το κρυολόγημα και

τον πονόλαιμο σε πολλές δε περιοχές της Ευρώπης και της Ιαπωνίας  η κολλιτσίδα πάντα τρωγόταν και τρώγεται ως λαχανικό 

στους νεότερους χρόνους -τώρα- την συναντάμε το δέκατο όγδοο αιώνα

όταν αρχίζει την καριέρα της  ως διουρητικό και ως αποτοξινωτικό του αίματος ενώ λίγοι γνωρίζουν ότι  το 1941 η κολλιτσίδα ήταν η αφορμή ο Ελβετός μηχανικός Georges de Mestral να επινοήσει το συνδετήρα  hook-and-loop ή φερμουάρ ή βέλκρο-velcro...

η έμπνευσή του ήρθε κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς του να αφαιρέσει τις κολλιτσίδες από το τρίχωμα του σκύλου του και το πλεκτό του πουλόβερ

καθώς λοιπόν δε μπορούσε να τις αφαιρέσει εύκολα αποφάσισε

να τις βάλει στο μικροσκόπιο για να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει...

αυτό που είδε ήταν εκατοντάδες αγκίστρια από δύο ξεχωριστά προϊόντα που αποτελούνται από γάντζους και θηλιές να έχουν ενωθεί τόσο καλά ώστε να είναι δύσκολο να διαχωριστούν αυτή η παρατήρηση του Mestral ήταν η αρχή των φερμουάρ...

άλλη μιά εφαρμογή της κολλιτσίδας και αυτή άγνωστη στους περισσότερους είναι η συμμετοχή της  στο τσάι  essiac
το τσάι essiac θα το βρούμε με την ονομασία flor essence ή essiac tea  και 

είναι ένα  παραδοσιακό μείγμα  βοτάνων και μιά παραδοσιακή συνταγή με τεράστια φήμη σε ολόκληρο τον κόσμο...

η φήμη του οφείλεται στις ευεργετικές του δράσεις και ιδιότητες σε ασθενείς με σοβαρές παθήσεις όπως ο καρκίνος

όπως και με πολλές εναλλακτικές συνταγές και θεραπείες η ακριβής σύνθεση του essiac είναι ασαφής αλλά

είναι γνωστό ότι η σύνθεσή του βασίζεται κυρίως σε τέσσερα κύρια βότανα

1) την κολλιτσίδα

2) το λάπαθο

3) τη φτελιά και

4) το ινδικό ραβέντι - σε επόμενη ανάρτηση οι πληροφορίες για το τσάι essiac -

~~~~~~~~~~~~~~~  κολλιτσίδa και είναι ακόμα γνωστή ως:  

αrctium lappa
Burdock root
αrctium minus
λάππα
πλατανομαντηλίδα
αρκουδοβότανο
το όνομά της arctium προέρχεται από την ελληνική λέξη "άρκτος" - αρκούδα -

                    

ας δούμε τώρα ποια είναι και τι είναι η κολλιτσίδα

η κολλιτσίδα είναι εγγενές φυτό της Ευρώπης και της Βόρειας Ασίας
σήμερα όμως είναι ευρέως διαδεδομένη στα περισσότερα
μέρη του πλανήτη μας όπου μεγαλώνει είτε ως ζιζάνιο είτε ως καλλιεργήσιμο λαχανικό  είναι φυτό σκληραγωγημένο που προτιμά το φως του ήλιου για τέλεια ανάπτυξη αλλά μπορεί να αναπτυχθεί και σε ημι-σκιερά ή χωρίς σκιά σημεία και πολλές φορές φτάνει τα δύο (2) μέτρα ύψος 

 όλα τα μέρη του βοτάνου είναι βρώσιμα...
οι βλαστοί του
τα φύλλα του
η ρίζα του
και οι καρποί του

- τα λουλούδια της που ανθίζουν από τον Ιούνιο έως και τον Οκτώβριο
και  έχουν ένα όμορφο μώβ χρώμα

- τα φύλλα της είναι κυματιστά σε σχήμα καρδιάς πράσινα στην κορυφή με υπόλευκο το κάτω μέρος τους με μακρύ μίσχο διατεταγμένα εναλλάξ επί του στελέχους συλλέγονται τον Ιούλιο και έχουν μια κάπως πικρή γεύση...
χρησιμοποιούνται στην αποτοξίνωση του οργανισμού καθώς και στις διάφορες
πληγές έλκη και εγκαύματα σαν επουλωτικά ή απολυμαντικά

- οι βλαστοί - όπως και τα φύλλα - της κολλιτσίδας τρώγονται ωμά ή μαγειρεμένα σε διάφορες σαλάτες όπως τα σπαράγγια και το σπανάκι...
για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται εξωτερικά ως κατάπλασμα...
 - οι καρποί της κολλιτσίδας ωριμάζουν Σεπτέμβριο - Οκτώβριο
και συλλέγονται όταν είναι ώριμα αμέσως μετά το τέλος του δεύτερου μισού του έτους...
ξηραίνονται για μετέπειτα χρήση τους...
τρώγονται βρασμένοι σε σαλάτες...
και χρησιμοποιούνται για την θεραπεία οξειών καταστάσεων ενώ κοπανισμένους τους χρησιμοποιούμε ως κατάπλασμα σε μώλωπες...
το εκχύλισμά τους έχει ισχυρές αντιγηραντικές ιδιότητες και είναι ένα από τα ιδανικά συστατικά της μακροβιοτική διατροφής  επίσης το βάμμα από τους καρπούς της είναι ιδανικό για χρόνιες ασθένειες του δέρματος...
 - οι βαθιές ρίζες της έχουν μια υπόγλυκη και κολλώδη γεύση και

αποξηραμένες είναι το κατεξοχήν φαρμακευτικό τμήμα του βοτάνου

έχουν χρώμα καφετί πράσινο μέχρι σχεδόν μαύρο στο εξωτερικό τους τρώγονται ή ωμές ή μαγειρεμένες συνήθως ωμές τρώγονται οι πολύ μικρές σε ηλικία ρίζες οι οποίες έχουν και μιά ήπια γεύση ενώ οι πολύ παλιές αρχίζουν να έχουν ξυλώδη πυρήνα επίσης τις ρίζες της κολλιτσίδας τις αποξηραίνουμε για μετέπειτα χρήση αφεψημάτων ή εγχυμάτων και συνήθως χρησιμοποιούνται για χρόνιες παθήσεις η ρίζα της κολλιτσίδας είναι - επίσης - ιδανική στο να βοηθήσει στην εξάλειψη των βαρέων μετάλλων από τον οργανισμό 

              και από τι είναι φτιαγμένη η κολλιτσίδα;

λοιπόν η κολλιτσίδα μας αποτελείται κυρίως από    

υδατάνθρακες πρωτεΐνες πτητικά έλαια φυτικές στερόλες τανίνες και λιπαρά έλαια

οι ερευνητές δεν είναι βέβαιοι για το ποια από όλα τα δραστικά συστατικά στη ρίζα της κολλιτσίδας είναι υπεύθυνα για τις θεραπευτικές ιδιότητές της
αλλά το βότανο έχει  αντιφλεγμονώδεις αντιοξειδωτικές αντιβακτηριακές αντιιικές διουρητικές εφιδρωτικές αποτοξινωτικές 

αντιδιαβητικές  αντισυπτικές και αντιβιοτικές - καταστρέφει το σταφυλόκοκκο- ιδιότητες

άρα και τις αντίστοιχες θεραπευτικές δράσεις τονώνει τις λειτουργίες της  χοληδόχου κύστεως του  ήπατος του θυρεοειδούς και του φλοιού των επινεφριδίων ενθαρρύνοντας την πέψη και το μεταβολισμό των λιπών και των πρωτεϊνών στην πραγματικότητα 

πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι η κολλιτσίδα
περιέχει
φαινολικά οξέα
κερκετίνη και luteolin - όλα τους ισχυρότατα  αντιοξειδωτικά -

νιτρικό κάλιο
αιθέριο έλαιο
γλίσχρασμα - το γλισχρασμα προστατεύει τους βλεννογόνους του οργανισμού από τους ερεθισμούς και τις φλεγμονές -
ινουλίνη-μια φυσική διαιτητική ίνα η οποία έχει χρησιμοποιηθεί για να βελτιώσει την πέψη και η οποία μπορεί να μετατραπεί σε ένα γλυκαντικό κατάλληλο για τους διαβητικούς-
παλμιτικό οξύ
καφεϊκό οξύ
σιτοστερόλη
βιταμίνες Β
κάλιο
θείο
σιδήρο
ασβέστιο 

επίσης περιέχει
 arctigenin ( 1,2,3,4 ) - το οποίο είναι μία λιγνάνη -

και

το οποίο έχει δείξει ισχυρές

# αντιικές
# αντικαρκινικές
# αντιοξειδωτικές και
# αντι-φλεγμονώδεις δράσεις
# χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των φλεγμονών των ιστών
# ανακουφίζει από το stress ( 5 )
παρατηρούμε λοιπόν ότι
η κολλιτσίδα είναι ένα σπουδαίο βότανο με ένα πλήθος ιδιοτήτων και δράσεων
και έχουν ασχοληθεί μαζί της πολλοί μεγάλοι βοτανολόγοι
 

ο  David Hoffmann  λέει για την κολλιτσίδα
" οδηγεί το σώμα σε μιά κατάσταση  ολοκλήρωσης και υγείας
βοηθά να αποκατασταθεί το αρχέγονο προσχέδιο που έχει δημιουργηθεί για την υγεία - να το πω έτσι - το οποίο έχει χαθεί στα άτομα που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις" 

      

συγκεντρωτικά η κολλιτσίδα χρησιμοποιείται

στα εντερικά φουσκώματα
στην κολίτιδα
στη δυσκοιλιότητα

στη ναυτία

στην παχυσαρκία 

στην κυτταρίτιδα

στη δυσπεψία

στους πονοκεφάλους

στη διάρροια 

στις αιμορροΐδες

στα αρθριτικά

στους ρευματισμούς και

στις ισχιαλγίες μειώνοντας πρήξιμο γύρω από τις αρθρώσεις

στη θυλακίτιδα
στο σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα

στη λιθίαση του χοληδόχου

στη λιθίαση των νεφρών- έχει ισχυρή νεφροπροστατευτική αντι-φλεγμονώδη δράση -

 γενικά στις λοιμώξεις του ουροποιητικού

στις παθήσεις του στομάχου

σαν ένα από ισχυρότερα διουρητικά βότανα

η κολλιτσίδα

χρησιμοποιείται

σε μια σειρά από παθήσεις που σχετίζονται με την κατακράτηση των υγρών του οργανισμού όπως

στην ουρική αρθρίτιδα

            επίσης χρησιμοποιείται

για τον έλεγχο του σακχάρου στο αίμα καθώς έχει ισχυρές αντιδιαβητικές ιδιότητες ( 6 )

για τη μείωση της χοληστερίνης 

για τα οιδήματα του οργανισμού

σαν άριστο αποχρεμπτικό βότανο χρησιμοποιείται

για την οξεία ή χρόνια βρογχίτιδα

και άλλες παθήσεις των πνευμόνων

στα κρυολογήματα

στη γρίπη 

στην ιγμορίτιδα

ενώ

είναι ιδανική για

τις ασθένειες του στόματος και του λαιμού

σαν άριστο αντισηπτικό βότανο

σταματά τις μολύνσεις σταματώντας τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων

και λόγω της ισχυρής της επιρροής στο συκώτι και στο αίμα έχει ισχυρή θεραπευτική δράση σε όλες σχεδόν

τις δερματολογικές παθήσεις από τις πιο συχνές και ποικίλες όπως:

στην ακμή

στα πυώδη εξανθήματα

στη ψωρίαση

στα απόστημα 

στην αλλεργία
στο έρπη
στο μικροβιακό έκζεμα
στο ξηρό έκζεμα
στα τσιμπήματα των εντόμων
στη φαγούρα
στις λειχήνες
στη δοθιήνωση - καλόγεροι
στα εγκαύματα

μέχρι και τις πιο σοβαρές όπως:

ο καρκίνος

η κολλιτσίδα είναι ισχυρότατο αντικαρκινικό 

και βοηθά στην επουλωτική διαδικασία σε όλες τις περιπτώσεις

η κολλιτσίδα καθώς είναι ένα από τα σπουδαιότερα αποτοξινωτικά βότανα χρησιμοποιείται για τη θεραπεία καταστάσεων που προκαλούνται από «υπερφόρτωση» τοξινών

               επίσης χρησιμοποιείται

για την ανάπτυξη και τόνωση των μαλλιών

για την τριχόπτωση-το μασάζ με το χυμό του φυτού βοηθάει στην ανάπτυξη της τρίχας και προλαμβάνει την τριχόπτωση-

για την πιτυρίδα

τη σμηγματόρροια

τη μυκητίαση

~~~~~~~~~~~~~~~~~~
              την κολλιτσίδα την βρίσκουμε

σε αποξηραμένη μορφή

σε φρέσκια μορφή

σε βάμμα ή

σε αλοιφή  

                προφυλάξεις:

# η κολλιτσίδα δεν πρέπει να καταναλώνεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού

# άτομα τα οποία έχουν αλλεργίες πρέπει να είναι προσεκτικά μαζί της

# άτομα που παίρνουν διουρητικά -επίσης- πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά με την κολλιτσίδα διότι με τη διουρητική της δράση μπορεί να κάνει την επίδραση αυτών των φαρμάκων ισχυρότερη με αποτέλεσμα να προκαλέσει αφυδάτωση

# άτομα που παίρνουν φάρμακα για το διαβήτη - επίσης - πρέπει να είναι προσεχτικά διότι μπορεί να μειώσει επιπλέον το σακχάρου στο αίμα με αποτέλεσμα την υπογλυκαιμία 

# άτομα που παίρνουν φάρμακα για την πήξη του αίματος διότι

η κολλιτσίδα μπορεί να επιβραδύνει την πήξη του αίματος και

όταν λαμβάνεται με φάρμακα αραίωση του αίματος

μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για μώλωπες και

αιμορραγία
~~~~~~~~~~~~~~ 

              πως κάνουμε αφέψημα από ρίζα κολλιτσίδας

σε ένα σκεύος βράζουμε περίπου ένα μεγάλο φλυτζάνι νερό

μόλις αρχίζει να κοχλάζει μειώνουμε τη θερμοκρασία

και ρίχνουμε δυό (2) κουταλάκια του γλυκού αποξηραμένη ρίζα κολλιτσίδας

σκεπάζουμε το σκεύος μας και αφήνουμε το αφέψημά μας  να σιγοβράσει για περίπου άλλα πέντε  (5)

στη συνέχεια βγάζουμε το αφέψημά μας από τη φωτιά

και το αφήνουμε για περίπου μισή με μία ώρα να κρυώσει τελείως...

μπορούμε να πίνουμε μέχρι δυό κούπες την ημέρα

π.χ

α) σε περιπτώσεις δερματικών προβλημάτων - μπορούμε να πλένουμε και τις περιοχές του δέρματος με το πρόβλημα - για να ενισχύσουμε δε τη δράση της μπορούμε να τη συνδυάσουμε

με ρίζα αγριοράδικου

και κόκκινο τρυφίλι

β) σε περιπτώσεις

νεφρολιθίασης - πέτρες στα νεφρά -

χολολιθίασης - πέτρες στη χοληδόχο κύστη 

για τις περιπτώσεις αυτές μπορούμε να προσθέσουμε στο τελικό αφέψημά μας και έγχυμα δυόσμου

~~~~~~~~~~~~~
αυτή ήταν λοιπόν η περίφημη κολλιτσίδα ή  αrctium lappa ένα βότανο απαραίτητο στον οργανισμό μας......

Πηγή: botanologia.blogspot.gr

Μωσαϊκό: Γιάννης Τσαρούχης

Μωσαϊκό: Γιάννης Τσαρούχης: Ο Γιάννης Τσαρούχης , του Αθανασίου, (Πειραιάς 13 Ιανουαρίου 1910 - Αθήνα 20 Ιουλίου 1989) ήταν ζωγράφος και σκηνογράφος. Τα πρώτα τ...









 Ο Γιάννης Τσαρούχης, του Αθανασίου, (Πειραιάς 13 Ιανουαρίου 1910 - Αθήνα 20 Ιουλίου 1989) ήταν ζωγράφος και σκηνογράφος. Τα πρώτα του έργα τα εξέθεσε το 1929 στο "Άσυλο Τέχνης". Η επιτυχία που σημείωσε τον οδήγησε στη συνέχεια να φοιτήσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1929 - 1935) με καθηγητές τους Ιακωβίδη, Βικάτο και Παρθένη. Παράλληλα μαθήτευσε κοντά στον Κόντογλου (1931 - 1934), ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή αγιογραφία, ενώ μελέτησε την λαϊκή αρχιτεκτονική και ενδυμασία. Μαζί με τους Πικιώνη, Κόντογλου και Αγγ. Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την ελληνικότητα της τέχνης.

Την περίοδο 1935-1936, αφού πρώτα επισκέφτηκε τη Κωνσταντινούπολη, ταξίδεψε στο Παρίσι και στην Ιταλία. Επισκεπτόμενος τα διάφορα μουσεία ήρθε σε επαφή με δημιουργίες της Αναγέννησης και του Ιμπρεσιονισμού καθώς και με τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του. Ανακάλυψε το έργο του Θεόφιλου και γνώρισε καλλιτέχνες όπως ο Ματίς και ο Τζακομέτι.

Ο Γιάννης Τσαρούχης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1910, όντας ο δεύτερος υιός του εμπόρου εξ Αρκαδίας Αθανασίου Τσαρούχη και της Μαρίας Μοναρχίδη με καταγωγή από τα Ψαρά. Το νεοκλασικό κτίριο στο οποίο είδε για πρώτη φορά το φως, στη συμβολή της λεωφόρου Βασιλέως Γεωργίου με την οδό Λουκά Ράλλη δεν υφίσταται πια. Μέρος των παιδικών του χρόνων (1920-1925), ο μεγάλος αυτός Πειραιώτης ζωγράφος, το πέρασε στην πολυτελή οικία (έπαυλη) της οικογενείας Μεταξά, κοντά στη θεία του Δέσποινα Μεταξά, η οποία ήταν αδερφή της μητέρας του. Παρότι η οικογένεια Τσαρούχη μετακόμισε το 1927 στην Αθήνα, ο Πειραιάς ρίζωσε βαθιά μέσα στον καλλιτέχνη, τόσο για το μεγαλοαστικό περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκε και τον επηρέασε καλλιτεχνικά, όσο και για τις φτωχές λαϊκές συνοικίες όπου συχνά πραγματοποιούσε αποδράσεις κατά τα παιδικά του χρόνια. Το 1938, δύο χρόνια μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο κατάστημα Αλεξοπούλου της οδού Νίκης στην Αθήνα με έργα που παρουσίαζαν ιδιαίτερη προσωπικότητα που εξήραν οι τότε τεχνοκριτικοί Παπαντωνίου και Καπετανάκης. Το 1940 επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε στο Μηχανικό. Το 1947 πραγματοποίησε 2 ατομικές εκθέσεις με υδατογραφίες και θεατρικά προσχέδια. Το 1950 μετέβη εκ νέου στο Παρίσι όπου ένα χρόνο μετά,το 1951, εξέθεσε στο Παρίσι και στο Λονδίνο στη "Ρέτφρη Γκάλερυ", ενώ το 1953 υπέγραψε συμβόλαιο με τη γκαλερί Ιόλας της Ν. Υόρκης. Το 1956 υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο Γκούγκενχαϊμ και το 1958 πήρε μέρος στη Μπιενάλε της Βενετίας. Το 1967 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Το 1982 εγκαινιάστηκε το Μουσείο Γιάννη Τσαρούχη στο Μαρούσι, στο σπίτι του καλλιτέχνη, που ο ίδιος μετέτρεψε σε Μουσείο παραχωρώντας την προσωπική συλλογή των έργων του. Παράλληλα λειτουργεί το Ίδρυμα Τσαρούχη με σκοπό τη διάδοση του έργου του ζωγράφου....

Παράλληλα με τη ζωγραφική ο Γιάννης Τσαρούχης ασχολήθηκε και με τη θεατρική σκηνοθεσία και μάλιστα από το 1928. Σχεδίασε σκηνικά και ενδυμασίες για τα θέατρα "Εθνικό" ή "Βασιλικό", "Κοτοπούλη", "Δημοτικό" Πειραιώς κ.ά. ειδικά πρόζας καθώς και για το κλασσικό έργο "Ρωμαίος και Ιουλιέττα" που ανεβάσθηκε το 1954, στο τότε Βασιλικό κήπο και σήμερα "Εθνικό".

Στο έργο του Γιάννη Τσαρούχη εκφράζεται κυρίως η χαρά και το θαύμα της ζωής. Προσπάθησε να ισορροπήσει τις μεγάλες παραδόσεις και να συλλάβει τις αιώνιες καλλιτεχνικές αξίες. Οι πίνακές του περικλείουν αφομοιωμένα πολλά λαϊκά και λαογραφικά στοιχεία ιδιαίτερα του λιμένος του Πειραιά. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους με διεθνή προβολή και ιδιαίτερα στη Γαλλία. Παράλληλα όμως εργάσθηκε και ως σκηνογράφος τόσο σε ελληνικά όσο και σε ξένα θέατρα με μεγάλη πάντα επιτυχία. Σ΄ αυτόν οφείλεται η καθιέρωση, σχεδόν σε όλες τις σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου που γυρίστηκαν σε λαϊκά κέντρα, της παρουσίας του ναύτη είτε σε χορό είτε όχι, θεωρούμενη μάλιστα και απαραίτητη. Το 1977 ανέβασε ο ίδιος τις Τρωάδες του Ευριπίδη σε δική του νεοελληνική απόδοση με δική του διδασκαλία & σκηνογραφία.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%B7%CF%82

Μωσαϊκό: Ο Ελληνικός καφές και τα οφέλη του!

Μωσαϊκό: Ο Ελληνικός καφές και τα οφέλη του!: http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_13.html Πιάσε έναν με ολίγη, ένα μέτριο ή βαρύ γλυκό ή ένα πολλά βαρύ και όχι...

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2013/01/blog-post_13.html

Πιάσε έναν με ολίγη, ένα μέτριο ή βαρύ γλυκό ή ένα πολλά βαρύ και όχι... Ο Ελληνικός καφές και τα οφέλη του!

Ο ελληνικός καφές είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παράδοσης κάθε Έλληνα, αφού η ιστορία του ξεκινά από πολύ παλιά. Ο ίδιος καφές στην Τουρκία ονομάζεται «Τουρκικός» και στην Κύπρο «Κυπριακός». Σε άλλες χώρες που ανήκει στην παράδοσή τους, έχει την ονομασία της χώρας που τον παράγει με κάποιες αλλαγές στη παρασκευή του ή τα συστατικά.Η φήμη του καφέ κατά τη διάρκεια των ετών μεταβάλλεται από ειδικούς και από επιστήμονες. Οι περισσότεροι προσπαθούν να βρουν τις θετικές και τις αρνητικές του ιδιότητες. Ωστόσο, υπάρχουν επαρκείς αποδείξεις ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις, για πολλούς ανθρώπους μπορεί να ονομαστεί ένα ήπιο διεγερτικό ακόμη και αντικαταθλιπτικό ρόφημα.

Ένα-δυο φλιτζανάκια ελληνικός καφές την ημέρα βελτιώνουν την υγεία της καρδιάς και αυξάνουν τη μακροζωία, σύμφωνα με μελέτη που ανακοινώθηκε στο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας.
Η κατανάλωση καφέ αυξάνει την ελαστικότητα των αρτηριών, η οποία προφυλάσσει από τις καρδιοπάθειες. Η μελέτη της Α' Καρδιολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών έγινε σε 235 κατοίκους της Ικαρίας, ηλικίας 65 έως 100 ετών, οι οποίοι είχαν υψηλή αρτηριακή πίεση.
Η μελέτη βρήκε ότι όσοι έκαναν μέτρια κατανάλωση καφέ είχαν την καλύτερη αρτηριακή υγεία, με τα αγγεία τους να συμπεριφέρονται σαν αυτά των νέων ανθρώπων. Οι αρτηρίες όσων έπιναν λιγότερο καφέ ή καθόλου ήταν σε μικρότερο βαθμό ελαστικές.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι ορισμένα συστατικά του, όπως τα αντιοξειδωτικά, πιθανόν να βελτιώνουν την αρτηριακή λειτουργία, αυξάνοντας την ικανότητα του οργανισμού να προσλαμβάνει μονοξείδιο του αζώτου, ικανότητα που είναι μειωμένη στους ασθενείς με υπέρταση.

Κατατάσσεται στις καλές πηγές αντιοξειδωτικών
Ο ελληνικός καφές έχει ως βασικό του συστατικό την καφεΐνη, ενώ παράλληλα περιέχει φυσικά αντιοξειδωτικά, με πιο σημαντικές ουσίες τις πολυφαινόλες. Τα κύρια αντιοξειδωτικά που βρίσκουμε στον ελληνικό καφέ είναι το χλωρογενικό οξύ, το καφεϊκό οξύ και οι μελανοϊδίνες. Κατατάσσεται στις πολύ καλές πηγές αντιοξειδωτικών, αφού ένα μικρό φλιτζάνι ελληνικού καφέ (50ml), περιέχει 150 mg αντιοξειδωτικών ουσιών, οι οποίες δρουν ευεργετικά στον οργανισμό προστατεύοντας τον από τις ελεύθερες ρίζες.

Καφεΐνη
Ανάλογα με τον τύπο του καφέ, η ποσότητα της καφεΐνης που περιέχεται διαφέρει, π.χ. σε ένα φλιτζάνι (240ml) καφέ φίλτρου περιέχονται 115-175 mg καφεΐνης. Ο ελληνικός καφές σε κάθε μικρό φλιτζανάκι (50ml) περιέχει περίπου 40mg καφεΐνης, με το μεγαλύτερο ποσοστό της να βρίσκεται στο ίζημα (κατακάθι) που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της παρασκευής του και το οποίο παραμένει στον πάτο του φλιτζανιού, αφού τελειώσουμε τον καφέ μας.

Ιατρικές έρευνες έχουν δείξει, ότι λόγω του τρόπου με τον οποίο αντιδρά ο ανθρώπινος οργανισμός στην καφεΐνη, μπορεί να τονώσει τον οργανισμό και να νιώθουμε πιο ενεργητικοί. Αυτό εξαρτάται από την ποσότητα, τη συχνότητα και την ατομική μεταβλητότητα αντίδρασης στον καφέ. Η κατανάλωση της καφεΐνης διεγείρει την έκκριση μιας χημικής ουσίας από τον εγκέφαλο, της ντοπαμίνης. Στη συνέχεια, η ντοπαμίνη διεγείρει ένα μέρος του εγκεφάλου που συμβάλλει στην πνευματική και σωματική εγρήγορση, στη καλύτερη συγκέντρωση και την βελτίωση των αντανακλαστικών ενώ παράλληλα μας δίνει μια αίσθηση ευεξίας.

Η καφεΐνη, σε κάποιες περιπτώσεις, μπορεί να επηρεάσει τη κινητοποίηση και διαθεσιμότητα των λιπαρών οξέων και του γλυκογόνου των μυών, συμβάλλοντας στη βελτίωση των επιδόσεων και της αντοχής στους ασκούμενους. Επιπρόσθετα, με την κατανάλωση καφεΐνης συστέλλονται τα αιμοφόρα αγγεία, ανακουφίζοντας από τον πονοκέφαλο και τις ημικρανίες. Επίσης, μέτριες ποσότητες κατανάλωσης καφεΐνης ημερησίως, έχουν δείξει θετικές επιπτώσεις στην αορτική ελαστικότητα, μέσα από έρευνες που έχουν γίνει με υπερτασικούς ηλικιωμένους, καθώς και μείωση της πιθανότητας εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη.

Εθιστικός ή όχι ο ελληνικός καφές;
Η θεωρία περί εθισμού στην καφεΐνη, στηρίζεται στο γεγονός ότι, η καφεΐνη δρα στους ντοπαμινεργικούς υποδοχείς στον εγκέφαλο οι οποίοι μάλιστα προσαρμόζονται στην παρουσία της καφεΐνης. Παρά τις ομοιότητες που υπάρχουν με μηχανισμούς εξάρτησης άλλων ουσιών, η μεθυλοξανθίνη (της καφεΐνης) δεν δρα κατά τον ίδιο τρόπο , ειδικά σε κριτήρια ανταμοιβής, κινητοποίησης ή εθισμού. Έτσι δεν μπορεί να αναφερθεί κανείς σε αυτήν ως εθιστική ενώ είναι μια απολύτως ακίνδυνη συνήθεια. Η κούραση, ο πονοκέφαλος και η αϋπνία που έχουν κατά καιρούς συσχετιστεί με την αποχή από την κατανάλωση καφεΐνης, δεν μπορούν να υποστηριχτούν επιστημονικά.

Γενικότερα, βάση των ερευνών μια μέση ασφαλής πρόσληψη καφεΐνης κυμαίνεται απο 300-400mg ή αλλιώς 6mg ανά κιλό βάρους για ένα άτομο που ζυγίζει 65 kg. Ενώ, όσοι πάσχουν από κάποιο πρόβλημα υγείας καλό είναι να συμβουλεύονται τον γιατρό τους. Είναι σημαντικό επίσης, να αναφέρουμε ότι μέσα στην ημέρα του μπορεί κάποιος να καταναλώνει καφεΐνη από διαφορετικές πηγές και όχι μόνο τον καφέ, και κατ’επέκταση τον ελληνικό καφέ.

Συμπερασματικά, παρόλο που πολλοί είστε εσείς που αναζητάτε επίμονα ένα ποτήρι καφέ το πρωί ή όποτε άλλοτε το έχετε συνηθίσει, η βιβλιογραφία δεν αναφέρει πως είστε κλινικά εθισμένοι σε αυτό! Αντίθετα, υπάρχουν έρευνες που υποδεικνύουν ότι η μέτρια ημερήσια κατανάλωσή του, έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες για τον οργανισμό. Απολαύστε λοιπόν τον ελληνικό καφέ σας με μέτρο και χαρείτε τα οφέλη του!

Ο ελληνικός καφές αποτελεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια απαραίτητο και αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής κουλτούρας!!

• απαραίτητος το πρωί, για να αρχίσει καλά η μέρα μας
• σημαντικός για την καλή χώνευση μετά από ένα καλό γεύμα το μεσημέρι
• αποτελεί ιεροτελεστία η προετοιμασία του, στο ανάλογο σκεύος (μπρίκι) και σε σιγανή φωτιά, για να γίνει μερακλίδικος (στην χόβολη παλαιότερα).
• τα χαρμάνια του είναι συνήθως από 4-7 διαφορετικές ποικιλίες καφέ!! Και αποδίδουν μοναδικά αρώματα και γεύσεις!!
• αναζωογονεί την ψυχή μας, και μας ταξιδεύει «φαρμακευτικές ιδιότητες»
• περιέχει τανίνη
• πλούσιος σε αντιοξειδωτικούς παράγοντες
• προστατεύουν την καρδιά και της αρτηρίες
• πλούσιος επίσης σε πολυφαινόλες
• καταπραΰνει πονοκεφάλους
• προστατεύει το ήπαρ
• προλαμβάνει την κίρρωση του ήπατος
• προλαμβάνει της πέτρες στην χολή
• μειώνει κρίσεις άσθματος
• βελτιώνει το κυκλοφορικό
• σκέτος (χωρίς ζάχαρη) με λίγο χυμό λεμόνι, σταματάει την διάρροια!!

Προσοχή: κατανάλωση «μεγάλων» ποσοτήτων προκαλεί υπερδιέγερση και ταχυπαλμία.

Πηγή: www.newsbeast.gr

Πηγή: www.inews.gr
Πηγή: grshops.com

Μωσαϊκό: Θεόφιλος Καΐρης

Μωσαϊκό: Θεόφιλος Καΐρης: Ο Θεόφιλος Καΐρης (19 Οκτωβρίου 1784 - 13 Ιανουαρίου 1853) ήταν κορυφαίος νεοέλληνας διαφωτιστής, φιλόσοφος, διδάσκαλος του Γένους...









Ο Θεόφιλος Καΐρης (19 Οκτωβρίου 1784 - 13 Ιανουαρίου 1853) ήταν κορυφαίος νεοέλληνας διαφωτιστής, φιλόσοφος, διδάσκαλος του Γένους και πολιτικός.

Γεννήθηκε στην Άνδρο στις 19 Οκτωβρίου 1784 από επιφανή οικογένεια του νησιού. Γονείς του ήταν ο πρόκριτος Καΐρης και η Αναστασία Καμπανάκη. Είχε τρεις αδελφούς, τους μετέπειτα μοναχούς Ευγένιο και Ιωασάφ, και το Δημήτριο καθώς και τρεις αδελφές τη Μαρία, τη Λασκαρώ και την Ευανθία.

Διδάχθηκε τα πρώτα του γράμματα στην Άνδρο, στη Σχολή του Κάτω Κάστρου, από τον ιεροδιάκονο Ιάκωβο. Στα 1794 πεθαίνει ο πατέρας του. Ο αδελφός της μητέρας του και ανάδοχος του Σωφρόνιος Καμπανάκης, εφημέριος στο ναό του Αγίου Γεωργίου Κυδωνιών, τον παίρνει κοντά του ώστε να συνεχίσει εκεί τις σπουδές του.

Στα 1802 ιδρύεται το Ελληνομουσείον, η Ακαδημία των Κυδωνιών. Ο Καΐρης φοίτησε στην Ακαδημία και ταυτόχρονα εργαζόταν προσφέροντας βοηθητικές υπηρεσίες στο σπίτι του Χατζή Διαμαντή, γαμπρού του Γρηγορίου Σαράφη, καθηγητή της σχολής. Στην Ακαδημία διδάχθηκε φιλολογία και φιλοσοφία από το Γρηγόριο Σαράφη και μαθηματικά και φυσικές επιστήμες από τον περίφημο διδάσκαλο της εποχής Βενιαμίν το Λέσβιο. Ακολουθώντας τον Σαράφη συνέχισε τις σπουδές του στη Σχολή της Πάτμου, όπου δίδασκε ο Δανιήλ Κεραμεύς και στη Σχολή της Χίου, όπου δίδασκαν ο Αθανάσιος Πάριος και ο Δωρόθεος Πρώιος.

Το 1801 έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε Διάκονος αλλάζοντας το όνομα του από Θωμάς σε Θεόφιλος. Το 1803 με δαπάνες του θείου του και μερικών πλουσίων Κυδωνιατών έφυγε στην Ευρώπη. Αρχικά διέμεινε στην Ελβετία, όπου μελέτησε την οργάνωση των διδακτηρίων του μεγάλου παιδαγωγού Πεσταλότσι, και κατέληξε στην Πίζα, όπου σπούδασε φιλοσοφία, μαθηματικά και φυσική και παρακολούθησε μαθήματα φυσιολογίας στην ιατρική σχολή.

Το 1807 μετέβη στο Παρίσι, όπου ολοκλήρωσε τις φιλοσοφικές σπουδές του και συνδέθηκε στενά με το μεγάλο νεοέλληνα διαφωτιστή Αδαμάντιο Κοραή.

Επέστρεψε στις Κυδωνιές (1810) ύστερα από έκκληση των Κυδωνιατών, για να διδάξει στην Ακαδημία. Το Φεβρουάριο του 1811 ανέλαβε τη διεύθυνση της Ευαγγελικής Σχολής της Σμύρνης όμως στο τέλος του έτους απεχώρησε εξαιτίας της άρνησης των υπευθύνων να τηρήσουν την αρχική συμφωνία τους και επέστρεψε στις Κυδωνίες. Στα 1812 αποχώρησε προσωρινά από την Ακαδημία Κυδωνιών λόγω των διαφωνιών μεταξύ Σαράφη και Βενιαμίν Λεσβίου και εγκαταστάθηκε για λίγο στην Άνδρο.

Έπειτα από παράκληση των Κυδωνιατών επέστρεψε στην Ακαδημία (1814) και δίδαξε φυσική, μαθηματικά και χημεία. Εμπλούτισε, βοηθούμενος από τον Αδαμάντιο Κοραή, τη βιβλιοθήκη της Ακαδημίας με ελληνικά και ξένα συγγράμματα και την εφοδίασε με όργανα φυσικής, χημείας, αστρονομίας και γεωγραφίας. Το 1819 ίδρυσε στη Σχολή τυπογραφείο. Το ίδιο έτος μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία από τον Αριστείδη Παππά.

Δίδαξε στην Ακαδημία ως την καταστροφή των Κυδωνιών από τους Τούρκους στις 2 Ιουνίου του 1821. Έπειτα μαζί με εκατό μαθητές του πέρασαν στα Ψαρά, όπου με κήρυγμά του στο ναό του Αγίου Νικολάου προέτρεψε τους Ψαριανούς να ξεσηκωθούν. Από εκεί κατευθύνθηκε στην Άνδρο και ύψωσε πρώτος την επαναστατική σημαία στις 10 Μαΐου 1821, σε πανηγυρική δοξολογία στο ναό του Αγίου Γεωργίου.

Κατά την Επανάσταση συμμετείχε στην εκστρατεία του Ολύμπου το Μάρτιο του 1822, με διοικητή το Γρηγόριο Σάλα, όπου και δέχθηκε τρία τραύματα. Επέστρεψε στην Πελοπόννησο όπου με εντολή της Υπέρτατης Διοικήσεως συγκρότησε στρατιωτικό σώμα από εξόριστους Κυδωνιάτες.

Παρακολούθησε τις εργασίες της Α΄ Εθνοσυνέλευσης στην Επίδαυρο (20 Δεκεμβρίου 1821 – 15 Ιανουαρίου 1822) χωρίς επίσημη ιδιότητα, επειδή δεν εκπροσωπούνταν οι Κυκλάδες. Στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του Άστρους (29 Μαρτίου – 27 Απριλίου 1823) είχε ενεργό συμμετοχή και το Μάιο του ίδιου έτους έγινε μέλος επιτροπής για την επεξεργασία και διόρθωση των «εγκληματικών νόμων» και του «οργανισμού των δικαστηρίων». Στην επιδημία τύφου, που ξέσπασε στο Ναύπλιο το 1824, παρά την κλονισμένη υγεία του βοήθησε με αυταπάρνηση τους χειμαζόμενους.

Τον Απρίλιο του 1824 υπέβαλε παραίτηση από το αξίωμα του βουλευτή για λόγους υγείας, που έγινε δεκτή από το Βουλευτικό Σώμα με ευχαριστίες. Οι Ανδριώτες , όμως, επέμειναν να τους εκπροσωπεί στο Βουλευτικό. Το Σεπτέμβριο του 1824 επέστρεψε στην Πελοπόννησο ως παραστάτης Άνδρου για τη Γ' Βουλευτική Περίοδο -ανέλαβε και προσωρινά την προεδρία του Βουλευτικού Σώματος- και τον Οκτώβριο συμμετείχε σε επιτροπή για τη σύνταξη οργανισμού των επαρχιακών σχολείων.

Στα 1826 εξελέγη πληρεξούσιος Άνδρου για τη Γ΄ Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο (6 – 16 Απριλίου 1826), αλλά δεν συμμετείχε στις εργασίες της, επειδή διατελούσε μέλος του Βουλευτικού Σώματος.

Το 1828 ευρισκόμενος στην Αίγινα του ζητήθηκε να προσφωνήσει τον πρώτο Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια κατά την τελετή υποδοχής στο μητροπολιτικό ναό στις 12 Ιανουαρίου 1828. Έχοντας σκοπό την ίδρυση ορφανοτροφείου για τα ορφανά των αγωνιστών της Επανάστασης ταξιδεύει από το 1832 σε Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Αυστρία, Κάτω Ρωσία, Μολδαβία και Κωνσταντινούπολη για τη συγκέντρωση δωρεών από ομογενείς.

Το 1835 ο Βασιλέας Όθωνας τού απένειμε το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την προσφορά του την περίοδο του Αγώνα. Ο Καΐρης, όπως και ο άλλος διδάσκαλος του Γένους Θεόκλητος Φαρμακίδης, σε μία πράξη αποδοκιμασίας προς το καθεστώς της αντιβασιλείας των Βαυαρών δεν απεδέχθη την τιμή. Την ίδια στάση κράτησε και όταν του προσεφέρθη η έδρα της Φιλοσοφίας στο νεοϊδρυθέν Πανεπιστήμιο Αθηνών (1837).

Εγκαινίασε το Ορφανοτροφείο του το Σεπτέμβριο του 1835 δεχόμενος αρχικά τριάντα ορφανά και την επόμενη χρονιά το έθεσε σε πλήρη λειτουργία. Στη σχολή του ορφανοτροφείου διδάσκονταν όλα τα μαθήματα που παραδίδονταν στα ευρωπαϊκά σχολεία με τη βοήθεια σύγχρονων επιστημονικών οργάνων. Η παιδαγωγική μέθοδος του Καΐρη στηρίζονταν στην ελεύθερη έκφραση του μαθητή και το φιλελευθερισμό. Ο ίδιος μάλιστα ονόμαζε τα μαθήματα «συνδιαλέξεις». Μαθητές της σχολής δεν ήταν μόνο τα ορφανά αλλά και νέοι από εύπορες οικογένειες που επιθυμούσαν να διδαχτούν από τον πρωτοπόρο δάσκαλο.

Ο Καΐρης ανέπτυξε μία προσωπική θρησκεία τη «Θεοσέβεια» επηρεασμένος από τους Γάλλους δεϊστές. Μία μονοθεϊστική διδασκαλία με δικές της τελετές λατρείας και αναφορές στην ισότητα και την ουσιαστική ελευθερία του ατόμου. Για αυτή του τη θρησκευτική θεωρία θεωρήθηκε σύντομα αιρετικός και επικίνδυνος τόσο από τη βαυαροκρατία, που έβλεπε στο πρόσωπο του έναν αφυπνιστή του λαού, όσο και από την επίσημη Εκκλησία.

Η Ιερά Σύνοδος του Βασιλείου της Ελλάδος με πρόεδρο τον Μητροπολίτη Κυνουρίας Διονύσιο ζήτησε από τον Καΐρη να προβεί σε «ομολογία πίστεως», την οποία εκείνος απέκρουσε ως καταπιεστική της συνείδησής του. Τότε η ελληνική κυβέρνηση, ενδίδοντας στις πιέσεις της Ιεράς Συνόδου, διέταξε τον αρχηγό του στόλου Κωνσταντίνο Κανάρη να πλεύσει με τη ναυαρχίδα του στόλου στην Τήνο για να πάρει από εκεί το διοικητή της Τήνου και να τον πάει στην Άνδρο, ώστε μαζί με το Μητροπολίτη Άνδρου να καλέσουν ενώπιον τους τον Καΐρη.

Από εκεί μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου δικάστηκε από εκκλησιαστικό δικαστήριο και το οποίο, παρά τη δήλωση του ότι δε δίδασκε θεολογία αλλά φιλοσοφία («Ούτε εισηγητής, ούτε ιδρυτής νέας θρησκείας είμαι, διότι φρονώ ότι τούτο δεν είναι έργον ανθρώπου, καθόσον τα τοιαύτα είς δύναται, ο εκ του μηδενός παραγαγών το Σύμπαν. Η θεοσέβεια δεν έχει άλλον διδάσκαλον ει μη μόνον τον Θεόν, καθότι αυτή είνε απόρροία της ηθικής του Θεού επομένως, ως προείπων, ούτε καθιδρυτής είμαι της θεοσεβείας, ούτε προσηλυτιστής υπέρ αυτής»), αποφάσισε στις 23 Οκτωβρίου 1839 την καθαίρεση του, ως αρχηγού άλλης θρησκείας που ονομαζόταν «θεοσεβισμός». Ως Γραμματέας της Συνόδου, ο Θεόκλητος Φαρμακίδης υπερασπίστηκε το φιλόσοφο και προσπάθησε, χωρίς αποτέλεσμα, να τον μετακινήσει από τις θέσεις του, προτείνοντας εν τέλει να του επιτραπεί η έξοδος από την Ελλάδα, όπως επιθυμούσε, προκειμένου να λυθεί το πρόβλημα. Στον αντίποδα ο κληρικός Κωνσταντίνος Οικονόμου ο εξ Οικονόμων ηγήθηκε της συντηρητικής μερίδας που επιθυμούσε την εξόντωση του Καΐρη.

Η κυβέρνηση, με το από 28 Οκτωβρίου 1839 διάταγμα, διέταξε την εξορία του Θεόφιλου Καΐρη στη Σκιάθο και μετά στη Θήρα. Έπειτα από την ανάγνωση της καθαίρεσης στους ναούς της επικράτειας, διέταξε την απέλασή του από τη χώρα. Στις 19 Δεκεμβρίου 1839 το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε εγκύκλιο («Περί της νεωστί αναφανείσης αντιχρίστου διδασκαλίας του Θεοσεβισμού») εναντίον του Καΐρη και της διδασκαλίας του.

Με τη Συνταγματική Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 ο Καΐρης, με τη βοήθεια του παλαιού συμμαθητή του Ιωάννη Κωλέττη, επανήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Άνδρο όπου συνέχισε τη λειτουργία του Ορφανοτροφείου του.

Παρά τις εκθέσεις των δύο αλληλοδιαδόχων νομαρχών Κυκλάδων, Αμβροσιάδη και Ζυγομαλά, που διαβεβαίωναν ότι ο Καΐρης δεν έκανε προσηλυτισμό, ο υπουργός Δικαιοσύνης Βόλβης, στηριζόμενος σε έγγραφο της Συνόδου, διέταξε τον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Σύρου να προβεί σε δίωξη του Καΐρη και των συνεργατών του. Ο εισαγγελέας Ν. Σιούπης άσκησε δίωξη και ο ανακριτής Σύρου Σταύρος Λογοθέτης ξεκίνησε τακτική ανάκριση που τερματίσθηκε με το από 26 Απριλίου 1852 παραπεμπτικό βούλευμα, επικυρωμένο με το 2693/1852 βούλευμα του Εφετείου Αθηνών.

Το δικαστήριο της Σύρου (με πρόεδρο τον Ι. Δοξαρά, συνέδρους τους Σταύρο Λογοθέτη, Δ.Α. Βαφειάδη, Αλέξανδρο Αλεξάνδρου και Ι. Πρεζάνη, Εισαγγελέα το Ν. Στούπη, κατηγορούμενους τους Θεόφιλο Καΐρη, Γρηγ. Δεσποτόπουλο, Σπυρ. Γλαυκωπίδη, Θ. Λουλούδη ή Μονοκόνδυλο και Συνηγόρους υπερασπίσεως τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου Νικ. Ι. Σαρίπολο και τον Ιω. Παλαιολόγο) εξέδωσε την υπ' αριθ. 181/21.12.1852 καταδικαστική απόφαση, με φυλακίσεις για όλους και ειδικότερα διετή φυλάκιση για τον Θεόφιλο Καΐρη.

Ο Καΐρης, ασθενής ήδη και σε προχωρημένη ηλικία, μεταφέρθηκε στις φυλακές Σύρου, όπου λίγες μέρες αργότερα στις 13 Ιανουαρίου 1853 άφησε την τελευταία του πνοή.

Το σκήνωμά του ενταφιάστηκε σε χώρο του λοιμοκαθαρτηρίου Ερμούπολης, αφού ο τοπικός ιερέας δεν παρείχε άδεια ταφής στο κοιμητήριο, χωρίς νεκρώσιμη ακολουθία και υπό την επίβλεψη της αστυνομίας. Την επομένη της ταφής του άγνωστοι βέβηλοι άνοιξαν τον τάφο του διδασκάλου τεμάχισαν τη σορό του και έριξαν μέσα στα σωθικά του ασβέστη.

Οκτώ ημέρες μετά το θάνατό του ο Άρειος Πάγος με την υπ. αριθ. 19/19.1.1853 απόφασή του απάλλαξε των κατηγοριών και αθώωσε το Θεόφιλο Καΐρη.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8C%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%90%CF%81%CE%B7%CF%82