Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2019

δίχεωμοι πόντοι

Αγένεια, η νόσος της εποχής μας

Φτιάχνουμε σπιτικό αρωματικό βούτυρο

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.


Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο
olivemagazine.gr
Το βούτυρο συνδυασμένο με αρωματικά βότανα είναι μία ενδιαφέρουσα νότα που προσθέτει γευστικό βάθος και ιδιαίτερο χαρακτήρα σε ένα πιάτο.
Οι πιο συχνές περιπτώσεις για χρήση κάποιου αρωματικού βούτυρου είναι σε ψητά κρεατικά πάσης φύσεως, σε κάποια ψαρικά όπως ο σολομός, σε βραστά λαχανικά όπως πατάτες, φασολάκια, καλαμπόκι και σίγουρα συνδυαστικά με ψωμί ψημένο στο φούρνο ή σαν ορεκτικό στο τραπέζι για να αλειφθεί στη συνέχεια. Ανάλογα με τη σύνθεση, ταιριάζει ιδανικά σε ζυμαρικά, ψητά μεγάλα μανιτάρια όπως πλευρώτους ή πορτομπέλο αλλά και λαχανικά σχάρας.

Οι συνδυασμοί μυρωδικών ή ακόμα και μπαχαρικών είναι ευέλικτοι ενώ μυρωδικά και κάθε λογής κοντιμέντα προσαρμόζονται στις προσωπικές γευστικές σας προτιμήσεις.
Πώς θα φτιάξετε αρωματικό βούτυρο
Η διαδικασία προετοιμασίας του είναι πολύ εύκολη. Το μόνο που χρειάζεται είναι να επιλέξετε όποια αρτύματα ή μυρωδικά (ή και τα δύο συνδυαστικά) επιθυμείτε και ένα κρεμώδες βούτυρο καλής ποιότητας. Αναμιγνύετε το βούτυρο με τα αρωματικά καλά σε ένα μπολ, στη συνέχεια ρίχνετε το μίγμα σε ένα κομμάτι λαδόκολλα, το τυλίγετε σε ρολό και κλείνετε τις άκρες στριφτά. Το βάζετε στο ψυγείο ή την κατάψυξη μέχρι να σφίξει το μίγμα. Πριν το σερβίρισμα, το αφήνετε σε θερμοκρασία δωματίου και στη συνέχεια κόβετε σε ροδέλες τις οποίες ρίχνετε στα ζεστά ζυμαρικά, λαχανικά ή κρεατικά σας.Μπορείτε ωστόσο να μην τυλίξετε το μίγμα και να μην το παγώσετε αλλά να το σερβίρετε αμέσως ως άλειμμα απλώνοντάς το σε φρυγανισμένο ψωμί.


Οι βασικοί κανόνες της επιτυχίας
*Το βούτυρο και κατά την προετοιμασία και κατά τη χρήση του όταν είναι έτοιμο, πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου.
*Τα μυρωδικά πρέπει να είναι σωστά ψιλοκομμένα και τα αρτύματα καλά τριμμένα ώστε να απελευθερωθούν στο έπακρο τα αρώματά τους.


ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ( 13 Ιανουαρίου 1910 - 20 Ιουλίου 1989)

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
homouniversalisgr.blogspot.com
Ο Γιάννης Τσαρούχης , του Αθανασίου, ( Πειραιάς 13 Ιανουαρίου 1910 -…
 
Ο Γιάννης Τσαρούχης, του Αθανασίου, (Πειραιάς 13 Ιανουαρίου 1910 - Αθήνα20 Ιουλίου 1989) ήταν ζωγράφος και σκηνογράφος. Τα πρώτα του έργα τα εξέθεσε το 1929 στο "Άσυλο Τέχνης". Η επιτυχία που σημείωσε τον οδήγησε στη συνέχεια να φοιτήσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1929 - 1935) με καθηγητές τους Ιακωβίδη, Βικάτο και Παρθένη. Παράλληλα μαθήτευσε κοντά στον Κόντογλου (1931 - 1934), ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή αγιογραφία, ενώ μελέτησε την λαϊκή αρχιτεκτονική και ενδυμασία. Μαζί με τους Πικιώνη, Κόντογλου και Αγγ. Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την ελληνικότητα της τέχνης.
Γιάννης Τσαρούχης, Μάνος Χατζιδάκις, Κάρολος Κουν και η Ραλλού Μάνου

Την περίοδο 1935-1936, αφού πρώτα επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη, ταξίδεψε στο Παρίσι και στην Ιταλία. Επισκεπτόμενος τα διάφορα μουσεία ήρθε σε επαφή με δημιουργίες της Αναγέννησης και του Ιμπρεσιονισμού καθώς και με τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του. Ανακάλυψε το έργο τουΘεόφιλου και γνώρισε καλλιτέχνες όπως ο Ματίς και ο Τζακομέτι.
Ο Γιάννης Τσαρούχης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1910, όντας ο δεύτερος υιός του εμπόρου εξ Αρκαδίας Αθανασίου Τσαρούχη και της Μαρίας Μοναρχίδη με καταγωγή από τα Ψαρά. Το νεοκλασικό κτίριο στο οποίο είδε για πρώτη φορά το φως, στη συμβολή της λεωφόρου Βασιλέως Γεωργίου με την οδό Λουκά Ράλλη δεν υφίσταται πια. Μέρος των παιδικών του χρόνων (1920-1925), ο μεγάλος αυτός Πειραιώτης ζωγράφος, το πέρασε στην πολυτελή οικία (έπαυλη) της οικογενείας Μεταξά, κοντά στη θεία του Δέσποινα Μεταξά, η οποία ήταν αδερφή της μητέρας του. Παρότι η οικογένεια Τσαρούχη μετακόμισε το 1927 στην Αθήνα, ο Πειραιάς ρίζωσε βαθιά μέσα στον καλλιτέχνη, τόσο για το μεγαλοαστικό περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκε και τον επηρέασε καλλιτεχνικά, όσο και για τις φτωχές λαϊκές συνοικίες όπου συχνά πραγματοποιούσε αποδράσεις κατά τα παιδικά του χρόνια. Το 1938, δύο χρόνια μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση στο κατάστημα Αλεξοπούλου της οδού Νίκης στην Αθήνα με έργα που παρουσίαζαν ιδιαίτερη προσωπικότητα που εξήραν οι τότε τεχνοκριτικοί Παπαντωνίου και Καπετανάκης. Το 1940 επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε στο Μηχανικό. Το 1947 πραγματοποίησε 2 ατομικές εκθέσεις με υδατογραφίες και θεατρικά προσχέδια. Το 1950 μετέβη εκ νέου στο Παρίσι όπου ένα χρόνο μετά,το 1951, εξέθεσε στο Παρίσι και στο Λονδίνο στη "Ρέτφρη Γκάλερυ", ενώ το 1953 υπέγραψε συμβόλαιο με τη γκαλερί Ιόλας της Ν. Υόρκης. Το 1956 υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο Γκούγκενχαϊμ και το 1958 πήρε μέρος στη Μπιενάλε της Βενετίας. Το 1967 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Το 1982 εγκαινιάστηκε το Μουσείο Γιάννη Τσαρούχη στο Μαρούσι, στο σπίτι του καλλιτέχνη, που ο ίδιος μετέτρεψε σε Μουσείο παραχωρώντας την προσωπική συλλογή των έργων του. Παράλληλα λειτουργεί το Ίδρυμα Τσαρούχη με σκοπό τη διάδοση του έργου του ζωγράφου....
Παράλληλα με τη ζωγραφική ο Γιάννης Τσαρούχης ασχολήθηκε και με τη θεατρική σκηνοθεσία και μάλιστα από το 1928. Σχεδίασε σκηνικά και ενδυμασίες για τα θέατρα "Εθνικό" ή "Βασιλικό", "Κοτοπούλη", "Δημοτικό" Πειραιώς κ.ά. ειδικά πρόζας καθώς και για το κλασσικό έργο "Ρωμαίος και Ιουλιέττα" που ανεβάσθηκε το 1954, στο τότε Βασιλικό κήπο και σήμερα "Εθνικό".
Στο έργο του Γιάννη Τσαρούχη εκφράζεται κυρίως η χαρά και το θαύμα της ζωής. Προσπάθησε να ισορροπήσει τις μεγάλες παραδόσεις και να συλλάβει τις αιώνιες καλλιτεχνικές αξίες. Οι πίνακές του περικλείουν αφομοιωμένα πολλά λαϊκά και λαογραφικά στοιχεία ιδιαίτερα του λιμένος του Πειραιά. Θεωρείται από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Έλληνες ζωγράφους με διεθνή προβολή και ιδιαίτερα στη Γαλλία. Παράλληλα όμως εργάσθηκε και ως σκηνογράφος τόσο σε ελληνικά όσο και σε ξένα θέατρα με μεγάλη πάντα επιτυχία. Σ΄ αυτόν οφείλεται η καθιέρωση, σχεδόν σε όλες τις σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου που γυρίστηκαν σε λαϊκά κέντρα, της παρουσίας του ναύτη είτε σε χορό είτε όχι, θεωρούμενη μάλιστα και απαραίτητη. Το 1977 ανέβασε ο ίδιος τις Τρωάδες του Ευριπίδη σε δική του νεοελληνική απόδοση με δική του διδασκαλία & σκηνογραφία.
συνέχεια
 

Εποχικά προϊόντα Ιανουαρίου

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
unileverfoodsolutions.gr

Σέλινο


Ώρα να «σελινιαστούμε»!
Σέλινο, βαρύοσμον ή Apium graveolens, είναι το αρωματικό που αγάπησαν πιο πολύ οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Κινέζοι. Οι αρχαίοι Έλληνες προσέφεραν κρασί από σέλινο στους νικητές των αγώνων ως ένδειξη τιμής και ανδρείας, ενώ πριν πιούν φορούσαν στεφάνια από σέλινο αφού πίστευαν πως έχει αντιμεθυστικές ιδιότητες. Κάτι που δεν είναι απίθανο, αφού το σέλινο περιέχει σχεδόν όλες τις βιταμίνες και τα μεταλλικά στοιχεία που χρειάζεται το σώμα μας, ενώ είναι ιδανικό για τους πελάτες που προσέχουν τη διατροφή τους, αφού δεν περιέχει λίπος ή χοληστερίνη! Προτιμάμε ρίζες στρογγυλές, βαριές και ομοιογενείς. Είναι ο βασιλιάς των αρωματικών της ελληνικής κουζίνας και ξέρει καλά πώς τα πιο λατρεμένα ελληνικά φαγητά όπως η φασολάδα, το χοιρινό πρασοσέλινο και ένα σωρό σούπες δεν θα ήταν ποτέ τα ίδια χωρίς το έντονο άρωμά του. Φήμες λένε ότι όταν μπερδεύεται με καρότα ή τομάτες, πολλαπλασιάζει τα πλεονεκτήματά του.
Το πιάτο που προτείνουμε: Χοιρινό με Σέλινο με Αφρό Μοσχολέμονο
Αγκινάρα

Αγκινάρα


Ωδή στην αγκινάρα!
Είναι ο λόγος που η Μέριλιν ονομάστηκε «The artichoke queen», η έμπνευση για να ζωγραφίσει ο Πικάσο τη «γυναίκα με την αγκινάρα» και η αιτία που θα μεγαλουργήσετε στην κουζίνα σας! Η αγκινάρα με την τρυφερή καρδιά που είναι ντυμένη σαν πολεμίστρια! Την φωνάζουν Cynara cardunculus, Κυνάρα για τους αρχαίους ή artichoke για τους Βρετανούς! Την καθαρίζουμε προσεκτικά πέταλο-πέταλο και χνούδι-χνούδι, και την μαγειρεύουμε στον ατμό, τον φούρνο ή την κατσαρόλα ή απλώς την προσφέρουμε ωμή με λεμόνι, για μεζέ με την τσικουδιά!Τι κρύβει αυτός ο θησαυρός; Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους! Μια μέτρια αγκινάρα έχει πλούσια γεύση, βιταμίνες Α, Β και C, και τα περισσότερα αντιοξειδωτικά από οποιοδήποτε άλλο λαχανικό, ενώ κάνει καλό και στο hangover! Ποια είναι η αγκινάρα η διαλεχτή; Ψάχνουμε για τις πιο φρέσκες και βαριές αγκινάρες, χωρίς ίχνος κοψίματος ή μαυρίλας και με φύλλα άθικτα και σκουρόχρωμα! Τις μαγειρεύουμε φρέσκες, αλλιώς τις διατηρούμε σε ένα μεγάλο βάζο με νερό για 5 μέρες το πολύ!
Το πιάτο που προτείνουμε: Μυρωδάτα Σουβλάκια Αγκινάρας με Φέτα και Σαλάμι Λευκάδος
Φινόκιο

Φινόκιο


Φινόκιο αλά ιταλικά ή μαραθόριζα στα ελληνικά!
Το αγαπημένο λαχανικό των Ιταλών, το “καλό και χρήσιμο βότανο” των αρχαίων ή η δική μας μαραθόριζα που μυρίζει ουζάκι και γλυκάνισο. Χάρισε το όνομά του στον Μαραθώνα, ενώ ο μύθος λέει ότι ήταν ο δαυλός στον οποίο ο Προμηθέας έκρυψε τη φωτιά που έκλεψε! Οι Σικελοί λατρεύουν τόσο αυτόν τον βολβό που μετά από κάθε γεύμα, σερβίρουν ωμές φέτες από φινόκιο που καθαρίζουν και αρωματίζουν το στόμα. Μπορεί να αναστατώσει οποιαδήποτε σαλάτα, είναι ο τέλειος συνοδός για το ψάρι, το χοιρινό και το κοτόπουλο, ενώ έχει μια σχέση πάθους με το ελληνικό αρνάκι φρικασέ. Η σαρκώδης ρίζα του έχει 95% νερό και είναι πηγή βιταμίνης C, φυτικών ινών, φυλλικού οξέος και καλίου. Το φινόκιο το σωστό είναι βαρύ, έχει φωτεινό λευκό χρώμα και τρυφερά φύλλα, δεν έχει κίτρινες άκρες και χτυπήματα! Το μαγειρεύουμε φρέσκο ή το καθαρίζουμε,  το τυλίγουμε σε νωπό χαρτί κουζίνας για να μην μαυρίσει και το φυλάμε στο ψυγείο για λίγες μέρες. Αφού το φινόκιο δεν μπορεί να περιμένει για πολύ!
Το πιάτου που προτείνουμε: Τραγανά Φυλλώματα Ρόκας με Παντζάρι, Φινόκιο και Vinaigrette Πορτοκάλι

συνέχεια https://www.unileverfoodsolutions.gr/nea-taseis/epohikotita/january-seasonality.html?utm_medium=social&utm_source=facebook&

Ιανουάριος και Κήπος

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
geoponoi.gr
Οι περισσότεροι ξεκινάμε τον Ιανουάριο γεμάτοι όνειρα και σχέδια για τον…
 

Ιανουάριος και Κήπος: Εργασίες του Κήπου

Οι περισσότεροι ξεκινάμε τον Ιανουάριο γεμάτοι όνειρα και σχέδια για τον κήπο μας, αυτό το διάστημα μπορείτε σχεδιάσετε τον κήπο σας έτσι όπως τον ονειρεύεστε. Φέτος είδαμε να χιονίζει πολύ κάνοντας γιορτές με χιόνια.
  • Αν έχετε κάνει τις οδηγίες για τον Δεκέμβριο θα έχετε αποφύγει πολλές κακοτοπιές. Λόγω των ακραίων παγετών πάγωσαν πολλές σωληνώσεις, ελέγξτε αν έχετε κάποια διαρροή.
Όσο χιονίζει μπορείτε να προγραμματίσετε για τα φυτά που θα βάλετε στον κήπο σας και να ονειρευτείτε τον κήπο που επιθυμείτε.
  • Εκμεταλλευτείτε τις καλές ημέρες για να καθαρίσετε τον κήπο σας από ζιζάνια και από ξηραμένα φυτά λόγω παγετού.
  • Ελέγξτε τα σύρματα των αμπελιών και όπου αλλού έχετε σύρματα στα δέντρα, αν είναι στην σωστή θέση και δεν πληγώνουν τα φυτά σας.
  • Αν θέλετε να πάρετε γυμνόριζα δέντρων ή γλάστρες από θάμνους για να τοποθετήσετε στον κήπο σας είναι καλή ευκαιρία να πάτε σε φυτώρια, αυτό το διάστημα οι τιμές είναι χαμηλότερες από την άνοιξη. Εκεί θα σας πουν πώς θα τα συντηρήσετε.
  • Μόλις φύγουν οι πολλές παγωνιές πολλά δέντρα (οπωροφόρα, αμπέλια) και θάμνοι είναι στην κατάλληλη περίοδο για το χειμερινό κλάδεμα.
  • Φυτεύσεις δέντρων (γυμνόριζα) και θάμνων όπου απαιτείται, αφού περάσουν οι μεγάλες παγωνιές.
  • Συνεχίστε να έχετε τις γλάστρες σας με τα λουλούδια σε προστατευμένους χώρους.
  • Αν έχετε θερμοκήπιο τέλος του μήνα μπορείτε να αρχίσετε να σπέρνετε τα λαχανικά σας για να κάνετε τα φυτά.
  • Ελέγξτε για ζημίες από ποντικούς στους κορμούς των δέντρων.
  • Εξαλείψτε τα ζιζάνια που είναι καταφύγια τους και όπου απαιτείται χρησιμοποιείτε εγκεκριμένα ποντικοφάρμακα.
Μην κάνετε τους ήρωες όσο έχει πολύ κρύο δεν κάνουμε εργασίες στον κήπο, και αν χρειάζεται λίγες ώρες το μεσημέρι.
 

Πριν από 110 χρόνια

16 Ιανουαρίου 1605


El ingenioso hidalgo don Quijote de la Mancha.jpg16 Ιανουαρίου 1605 : Κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο του Δον Κιχώτη στη Μαδρίτη.
Ο Δον Κιχώτης (Don Quixote de la Mancha - Δον Κιχότε δε λα Μάντσα), με πλήρη τίτλο El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha («Ο ευφάνταστος ευπατρίδης Δον Κιχώτης της Μάντσας») είναι κλασικό έργο λογοτεχνίας του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα (Miguel de Cervantes Saavedra).
Ο Δον Κιχώτης και ο Σάντσο Παντσα από τον Ονορέ Ντομιέ.

Εκδόθηκε σε δυο μέρη, το 1605 και το 1615 και είναι ένα από τα μυθιστορήματα που επηρέασαν σημαντικά την ισπανική λογοτεχνία.Είναι ένα από τα πιο εμπνευσμένα έργα της νεότερης δυτικής λογοτεχνίας. Το έργο περιγράφει τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή Αλόνσο Κιχάνο, ενός απλού αγρότη ο οποίος έχοντας διαβάσει πολλά βιβλία για τον ιπποτισμό, πιστεύει ότι είναι ιππότης και παίρνει το όνομα Δον Κιχώτης. Στα βιβλία δεν αναγράφεται επακριβώς η τοποθεσία της κατοικίας του, αλλά μας λέει πως ζει μαζί με την ανηψιά του και την οικονόμο του σπιτιού του. Ξεκινάει τα ταξίδια και τις περιπέτειες του μόνος, μαζί με το κοκαλιάρικο άλογο του που το ονομάζει Ροσινάντε φορώντας μια παλιά μεταλλική πολεμική στολή που βρήκε. Κατά την διάρκεια των περιπετειών του τραυματίζεται και τον μεταφέρουν πάλι πίσω στο σπίτι του όπου τον φροντίζουν η ανιψιά και η οικονόμος του. Του λένε πως η στολή εξαφανίστηκε από μαγείας. Λίγο καιρό αργότερα βρίσκει τον γείτονα του Σάντσο Πάντσα και τον πείθει να τον ακολουθήσει με το αντάλλαγμα πως θα του δώσει μερίδιο σε ένα νησί. Ο Δον Κιχώτης είναι ερωτευμένος με μια νεαρή γειτόνισσα του, που από μόνος του την ονομάζει Δουλτσινέα και προσπαθεί να την σώσει γιατί έχει πείσει τον εαυτό του ότι βρίσκεται κάτω από την επήρεια μαγικών. Βεβαίως η Δουλτσινέα δεν γνωρίζει τίποτα από όλα αυτά και δεν εμφανίζεται ποτέ σε κανένα από τα βιβλία. Τα ταξίδια του Δον μαζί με τον πιστό σύντροφο του ξεκινάνε και τις περισσότερες φορές δεν έχουν καλή κατάληξη. Συνήθως γίνονται αντικείμενα χλευασμού και γέλιου κυρίως ο σύντροφος Σάντσα Πάντσα. Προς το τέλος του δεύτερου βιβλίου βλέπουμε πως ο Δον Κιχώτης κατά κάποιο τρόπο βρίσκει τα λογικά του και επιστρέφει μαζί με τον φίλο και συνταξιδιώτη του πίσω στο σπίτι τους.

Τα βιβλία είναι γραμμένα σε επεισόδια και η ιστορία του Δον Κιχώτη έχει γραφτεί πολλές φορές και σε παραμύθια για παιδιά

Στον πρόλογο του πρώτου μέρους, ο Θερβάντες σημειώνει πως συνέλαβε την ιδέα για το μυθιστόρημα στη φυλακή, πιθανώς αναφερόμενος στις περιόδους που πέρασε στη φυλακή του Κάστρο ντελ Ρίο (1592) ή της Σεβίλλης (1597-8). Ένας τοπικός θρύλος υποστηρίζει πως γράφτηκε σε φυλακή της πόλης Μάντσεγκαν (Manchegan), την περίοδο 1601-3, ωστόσο η μελέτη της βιογραφίας του Θερβάντες δεν επιβεβαιώνει φύλάκισή του εκεί. Σύμφωνα με άλλη πιθανή εκδοχή, ο Θερβάντες εμπνεύστηκε κατά την περίοδο που ήταν αιχμάλωτος στο Αλγέρι (1575-80). Η υπόθεση αυτή στηρίζεται στο γεγονός πως ως φανταστικός συγγραφέας του έργου εμφανίζεται στο κείμενο ο μουσουλμάνος ιστορικός Cide Hamete Benengeli, το οποίο συνδέεται με πιθανή επαφή του Θερβάντες, στο Αλγέρι, με Άραβες και Τούρκους αφηγητές.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BD_%CE%9A%CE%B9%CF%87%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82

Δημοφιλείς αναρτήσεις