την 1η Απριλίου αναβιώνει το έθιμο

  Κάθε χρόνο την 1η Απριλίου αναβιώνει το έθιμο με τα αθώα ψέματα. Πρόκειται για μία παιγνιώδη συνήθεια των ανθρώπων, με παγκόσμια διάσταση. Το έθιμο έλκει την καταγωγή του από τη Δύση και ρίζες του ανιχνεύονται στους αρχαίους Κέλτες, οι οποίοι συνήθισαν την Πρωταπριλιά που καλυτέρευε ο καιρός να βγαίνουν για ψάρεμα. Τις περισσότερες φορές γύριζαν με άδεια χέρια, αλλά οι ψεύτικες ιστορίες τους για μεγάλα ψάρια έδιναν κι έπαιρναν.

Τον Μεσαίωνα, οι Γάλλοι γιόρταζαν την Πρωτοχρονιά την 1η Απριλίου, λόγω του Πάσχα. Το 1560 ή 1564 ο βασιλιάς Κάρολος Θ' μετέθεσε την αρχή του έτους από την 1η Απριλίου στην 1η Ιανουαρίου για να συμβαδίζει η χώρα του ημερολογιακά με τις άλλες χώρες. Η αλλαγή αυτή δημιούργησε προβλήματα στον λαό, καθώς ό,τι έχει σχέση με την οργάνωση του χρόνου δημιουργεί συναισθηματικές φορτίσεις και αντιδράσεις. Όσοι, λοιπόν, από τους υπηκόους του βασιλιά αποδέχτηκαν την ημερολογιακή αλλαγή πείραζαν εκείνους που συνέχιζαν να τηρούν την παλιά πρωτοχρονιά (1η Απριλίου), λέγοντάς τους περιπαικτικά ψέματα ή κάνοντάς τους ψεύτικα πρωτοχρονιάτικα δώρα.

Από τους Κέλτες και τους Γάλλους το έθιμο μεταλαμπαδεύτηκε σε όλο τον κόσμο, με προεξάρχουσες τις εφημερίδες στις αρχές του 20ου αιώνα και στη συνέχεια τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, που συχνά μεταδίδουν πολύ επιτυχημένες ειδήσεις - φάρσες.

Στον ελληνικό χώρο το έθιμο πρέπει να ήταν γνωστό από την εποχή των Σταυροφοριών. Η συνήθεια να λένε ψέματα δεν είναι άγνωστη στην Ελλάδα. Μάλιστα, αποτελεί, όπως υποστηρίζει ο λαογράφος Γεώργιος Μέγας, συνήθη μηχανισμό στην προσπάθεια εξασφάλισης της επιτυχίας μιας μαγικής ενέργειας ή ενός δύσκολου έργου, βάσει της αντίληψης ότι η ψευδολογία ξεγελά και εμποδίζει τις βλαπτικές δυνάμεις. Και το ψέμα της Πρωταπριλιάς είναι «ένα σκόπιμο ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την αγροτική παραγωγή», σύμφωνα με το λαογράφο Δημήτριο Λουκάτο.
Πρωταπριλιάτικες φάρσες που άφησαν εποχή:

Το 1957, ο παρουσιαστής ειδήσεων του BBC Ρίτσαρντ Ντίμπλεμπι παρουσίασε οπτικοποιημένο ρεπορτάζ για την ανοιξιάτική συγκομιδή σπαγγέτι στην Ιταλία και γίνεται πιστευτός!
Το 1993, αρθρο στη βρετανική εφημερίδα Independent ανέφερε την ανακάλυψη του χωριού του Aστερίξ από επιστήμονες των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και της Βρέστης. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, οι ανασκαφές έφεραν στο φως νομίσματα, στα οποία απεικονίζονταν αγριογούρουνα, ενώ δεν υπήρχε ίχνος ρωμαϊκής εισβολής!
Το 1995, το ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε ότι κατά τις ανασκαφές του μετρό βρέθηκε ο τάφος του Σωκράτη. Το υπουργείο έδωσε, μάλιστα, λεπτομέρειες, ενώ σημείωνε ότι βρέθηκαν επίσης ο χιτώνας του ιδίου, αλλά και ίχνη του κονίου που είχε πιει. Η είδηση έκανε το γύρο του κόσμου μέσω των ξένων ειδησεογραφικών πρακτορείων. Πρώτο στην παγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού έπεσε το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, που λίγες ώρες μετά έσπευσε να ανακαλέσει.
Το 2008, το BBC παρουσίασε βίντεο με μία μοναδική ανακάλυψη. Πιγκουίνοι της Ανταρκτικής μετατρέπονται σε αποδημητικά πουλιά, πετώντας μίλια μακριά. Σύμφωνα με τον παρουσιαστή, Τέρι Τζόουνς, προορισμός τους είναι τα τροπικά δάση της Αμερικής.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/431#ixzz2PBGWLinn

Οσία Μαρία η Αιγυπτία...

Maria Dimitriou

47 λεπτά ·

+6

 

 

 

 

 

 

 

 

Ευτυχία Ψαλιδακη

Χθες στις 4:08 μ.μ.

Σήμερα 1/4 /2019 εορτάζουν:Καλό ΜΗΝΆ
☦Οσία Μαρία η Αιγυπτία
+Όσιος Μακάριος ο ομολογητής ηγούμενος ιεράς Μονής Πελεκητής
+Άγιοι Γερόντιος και Βασιλείδης
+Δίκαιος Αχάζ
+Άγιοι Αλέξανδρος, Διονύσιος, Ινγενιανή, Πάκερος, Παρθένιος και Σατουρνίνος
+Άγιος Πολυνίκης
+Άγιοι Ερμής και Θεοδώρα οι Μάρτυρες οι αυτάδελφοι
+Άγιος Αβραάμιος ο Νεομάρτυρας εκ Βουλγαρίας
+Όσιος Ευθύμιος Σαυζδαλίας
+Όσιος Γερόντιος ο Κανονάρχης
+Όσιος Ιωάννης ο Φιλόσοφος εκ Γεωργίας
+Όσιος Ευλόγιος ο διά Χριστόν σαλός
+Όσιος Βαρσανούφιος της Όπτινα
+Άγιος Μακάριος ο Ιερομάρτυρας ο Νέος
+Άγιος Μιχαήλ ο νεομάρτυς, ο Ρώσος
Ἡ Ὁσία Μαρία ἡ Αἰγύπτια

Στό Ἁ­γι­ο­λό­γιο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας ἀ­να­φέ­ρον­ται ἄν­θρω­ποι, ἄν­δρες καί γυ­ναῖ­κες, οἱ ὁ­ποῖ­οι στή ζω­ή τους ἁ­μάρ­τη­σαν καί μά­λι­στα πο­λύ. Ἦλ­θε ὅ­μως ὁ και­ρός πού δέ­χθη­καν τήν ἐπί­σκε­ψη τῆς θεί­ας Χά­ρι­τος, με­τάνιω­σαν καί ἐ­πέ­στρε­ψαν στόν Θε­ό. Ἔ­ζη­σαν στό ἑ­ξῆς ζω­ή θε­ά­ρε­στη, ζω­ή ἁ­γνό­τη­τος καί ἁ­γι­ό­τη­τος. Ἡ Ἐκ­κλη­σί­α μας τούς ἀ­να­γνώ­ρι­σε ἁ­γί­ους καί τούς προ­βάλ­λει ὡς πα­ρά­δειγ­μα με­τα­νοί­ας. Κλασ­σι­κή πε­ρί­πτω­ση ἡ ὁ­σί­α Μα­ρί­α ἡ Αἰ­γύ­πτια. Αἰ­γύ­πτια ὀ­νο­μά­ζε­ται, δι­ό­τι γεν­νή­θη­κε στήν Αἴ­γυ­πτο τόν Δ΄ μᾶλ­λον αἰ­ώ­να μ.Χ. (345;). Ὁ Θε­ός τήν προί­κι­σε μέ σπά­νια σω­μα­τι­κά προ­σόν­τα. Αὐ­τά ὅ­μως τά χα­ρί­σμα­τα τοῦ Θε­οῦ δέν τά χρη­σι­μο­ποί­η­σε ἡ Μα­ρί­α γιά τή δό­ξα του, ἀλ­λά, ἐν­τε­λῶς ἀν­τί­θε­τα, τά κατα­σπα­τά­λη­σε στήν ἀ­σω­τί­α. Ἀ­πό τήν ἡ­λι­κί­α τῶν δώ­δε­κα ἐ­τῶν συν­δέ­θη­κε μέ τήν ἁ­μαρ­τί­α, ἔγινε ἡ περιβόητη ἁμαρτωλή γυναίκα τῆς Αἰγύπτου. Γο­νεῖς καί ἱ­ε­ρεῖς προ­σπά­θη­σαν μέ κά­θε μέ­σο νά πεί­σουν τή νε­α­ρή κό­ρη νά σω­φρο­νι­σθεῖ καί ν’ ἀλ­λά­ξει ζω­ή. Αὐ­τή ὅ­μως ὄ­χι μό­νο δέν κα­τα­νό­η­σε τή ση­μα­σί­α τῶν συμ­βου­λῶν, ἀλ­λά μέ τήν πρό­ο­δο τῆς ἡ­λι­κί­ας κάλ­πα­ζε πρός τήν ἁ­μαρ­τί­α, ὥ­στε νά ἀ­πο­τε­λεῖ γιά τήν Ἀ­λε­ξάν­δρεια καί τήν Αἴ­γυ­πτο ἰ­σχυ­ρό­τα­το ἠ­θι­κό πει­ρα­σμό.
Ποι­ός θά πε­ρί­με­νε μέ­σα στήν ἁ­μαρ­τω­λή αὐ­τή γυ­ναί­κα καί πα­ρά τίς φο­βε­ρές ἠ­θι­κές πα­ρε­κτρο­πές της νά δι­α­τη­ρεῖ­ται κά­ποι­α ἀ­γα­θή δι­ά­θε­ση; Αὐ­τή τήν ἀ­γα­θή δι­ά­θε­ση εἶ­δε ὁ Θε­ός καί, ὡς εὔ­σπλαγ­χνος Πα­τέ­ρας, τήν κά­λε­σε μέ τρό­πο θαυ­μα­στό σέ με­τά­νοι­α καί σω­τη­ρί­α. Μιά μέ­ρα τοῦ 375 εἶ­δε ἡ Μα­ρί­α στήν προ­κυ­μαί­α τῆς Ἀ­λε­ξαν­δρεί­ας νά εἶ­ναι συγκεντρωμέ­νος κό­σμος πο­λύς. Κι ὅ­ταν πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε, ὅ­τι ὅ­λος αὐ­τός ὁ κό­σμος, ἄν­θρω­ποι δι­α­φό­ρων ἡ­λι­κι­ῶν, ἑ­τοι­μά­ζον­ται νά ἐ­πι­βι­βα­σθοῦν σέ πλοῖ­α, γιά νά ἑ­ορ­τά­σουν στά Ἱεροσόλυμα τήν ἑ­ορ­τή τοῦ Τι­μί­ου Σταυ­ροῦ, ἀ­πο­φά­σι­σε νά ἀ­κο­λου­θή­σει κι αὐ­τή. Δέν γνω­ρί­ζου­με τόν σκο­πό καί τό κί­νη­τρο, μέ τό ὁ­ποῖ­ο ἡ Μα­ρί­α θέ­λη­σε νά ἀ­κο­λου­θή­σει τούς προ­σκυ­νη­τές. Ἐ­κεῖ­νο πού γνω­ρί­ζου­με, εἶ­ναι ὅ­τι ἀ­πό τή στιγ­μή ἐ­κεί­νη ὁ Θε­ός ὁ­δη­γοῦ­σε τά βή­μα­τά της.
Τήν ἡ­μέ­ρα τῆς ἑ­ορ­τῆς τά πλή­θη τῶν πι­στῶν συ­νω­στί­ζον­ται στόν ἱ­ε­ρό Να­ό. Ἡ Μα­ρί­α φθά­νει ἀρ­γά, τήν ὥ­ρα πού κι ὁ πε­ρί­βο­λος ἀ­κό­μη εἶ­ναι γε­μά­τος. Προ­σπα­θεῖ νά εἰ­σέλ­θει κι αὐ­τή νά προ­σκυ­νή­σει τόν Τί­μιο Σταυ­ρό, ἀλ­λά τῆς εἶ­ναι ἀ­κα­τόρ­θω­το. Μιά ἀ­ό­ρα­τη δύ­να­μη κα­θη­λώ­νει τά πό­δια της καί δέν τῆς ἐ­πι­τρέ­πει οὔ­τε βῆ­μα νά προ­χω­ρή­σει. Κι­νεῖ­ται πρός ὅ­λες τίς ἄλ­λες κα­τευ­θύν­σεις ἐ­λεύ­θε­ρα, πρός τόν Τί­μιο Σταυ­ρό ὅ­μως τῆς εἶ­ναι ἀ­δύ­να­τον. Εἶ­ναι ἡ ὥ­ρα τῆς Χά­ρι­τος. Εἶ­ναι ἡ ἀ­ό­ρα­τη ἐ­νέρ­γεια τοῦ Θε­οῦ. Μ’ αὐτά τά ἐ­ξω­τε­ρι­κά σημεῖ­α ὁ Κα­λός Ποι­μέ­νας Κύ­ριος θά ἐρ­γα­σθεῖ τή σω­τη­ρί­α της. Σ’ αὐτήν ἔ­χει στραμ­μέ­να τά βλέμ­μα­τά του ἰ­δι­αι­τέ­ρως, στό χα­μέ­νο του αὐ­τό πρό­βα­το, τό ὁ­ποῖ­ο χρό­νια ὁ­λό­κλη­ρα πε­ρι­πλα­νι­ό­ταν· κι ἐ­κεῖ­νος τό ἀ­να­ζη­τεῖ (Ματθ. ι­η΄ 12 – 14).
Ἡ Μα­ρί­α καθώς βλέπει τόση εὐ­λά­βεια στους χιλιάδες προσκυνητές, καί ἀκούει τέτοιους ἱερούς κα­τα­νυ­κτι­κούς ὕ­μνους, κα­τα­νύσ­σε­ται, συν­τρί­βε­ται βα­θύ­τα­τα. Τώ­ρα, μό­λις δέ­χε­ται τή θεί­α Χά­ρη, θυ­μᾶ­ται τά πρῶ­τα της παι­δι­κά χρό­νια, τούς γο­νεῖς καί τίς συμ­βου­λές τους, τίς πα­ρο­τρύν­σεις τῶν κα­λῶν ἱ­ε­ρέ­ων. Τώ­ρα συ­ναι­σθά­νε­ται τό βά­ρος τῆς με­γά­λης της ἁμαρ­τω­λό­τη­τος. Καί ἡ ἄ­σω­τη αὐ­τή κό­ρη τοῦ οὐ­ρα­νί­ου Πα­τρός, «εἰς ἑ­αυ­τήν ἐλ­θοῦ­σα» (Λουκ. ι­ε΄ 17), παίρ­νει τήν με­γά­λη ἀ­πό­φα­ση: Νά ἐγ­κα­τα­λεί­ψει τό δρό­μο τῆς ἀ­πο­στα­σί­ας καί νά ἐ­πι­στρέ­ψει στήν Πα­τρι­κή Στέ­γη. Ἀ­πο­μο­νώ­νε­ται στόν Να­ό καί σέ μί­α γω­νιά, ὅ­πως κά­πο­τε ὁ Τε­λώ­νης, κτυπᾶ τό στῆ­θος της, γιά νά ἐκ­δη­λώ­σει ἐ­νώ­πιον τοῦ Θε­οῦ τήν εἰλικρι­νή της με­τά­νοι­α. Ἀ­φή­νει νά χυ­θοῦν ἀ­πό τά μά­τια τῆς χεί­μαρ­ροι δα­κρύ­ων καί ἀ­πό τά βά­θη τῆς καρ­διᾶς της νά ἐ­ξέλ­θουν στε­ναγ­μοί με­τα­νοί­ας. Ποι­ά; Αὐ­τή πού μέ­χρι πρίν λί­γο μό­νο ἁ­μαρ­τω­λά γέ­λια καί πονηρά βλέμματα εἶ­χε. Αὐτή τώρα ἐ­πι­κα­λεῖ­ται τίς πρε­σβεῖ­ες τῆς Πα­να­γί­ας μας καί ἐ­πι­χει­ρεῖ ξανά, με­τα­νι­ω­μέ­νη ὅμως πλέ­ον καί μέ νέ­ες ἀποφάσεις, νά προ­χω­ρή­σει πιό βα­θειά μέ­σα στό Να­ό· καί βρί­σκει τόν δρό­μο ἐ­λεύ­θε­ρο. Μέ πολύ βαθειά εὐ­λά­βεια ἀ­σπά­ζε­ται τόν Τί­μιο Σταυ­ρό τοῦ Κυ­ρί­ου καί δί­νει ἐ­νώ­πιόν του τή μεγά­λη ὑ­πό­σχε­ση. Στό ἑ­ξῆς θά προ­σφέ­ρει ὅ­λη της τή ζω­ή, τό σῶμα της καί τήν ψυχή της, γιά τή δό­ξα τοῦ Θε­οῦ, ὡς θυ­σί­α εὐ­ά­ρε­στη σ’ αὐ­τόν.
Ὁ Θε­ός ὅ­μως τῆς δί­νει κι ἄλ­λη εὐ­και­ρί­α, γιά νά ὁλο­κλη­­ρώσει τήν με­τάνοιά της καί τήν ἱερή της ἀπόφαση. Τήν ὁ­δη­γεῖ ἐ­νώ­πιον πνευ­μα­τι­κοῦ ἱ­ε­ρέ­ως, στόν ὁ­ποῖ­ο μέ βα­θυ­τά­τη συγκί­νη­ση ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­ται τά ἁ­μαρ­τή­μα­τα καί ἀ­νο­μή­μα­τα, τά σκάν­δα­λα τῆς πο­λυ­τά­ρα­χης νε­ό­τη­τάς της. Κι ὅ­ταν ὁ ἱ­ε­ρεύς δι­α­πι­στώ­νει τήν εἰ­λι­κρί­νεια τῆς με­τανοίας της, τῆς δί­νει τήν ἄ­φε­ση τοῦ πολυευ­σπλάγ­χνου Θε­οῦ.
Ἀ­πό τή στιγ­μή ἐ­κεί­νη ἀρ­χί­ζει μί­α νέ­α ζω­ή γιά τή με­τα­νι­ω­μέ­νη Μα­ρί­α τήν Αἰ­γυ­πτί­α. Δέν ἐ­πι­στρέ­φει πλέ­ον στήν Ἀ­λε­ξάν­δρεια, ἀλ­λά περ­νᾶ τόν Ἰ­ορ­δά­νη καί ἔρ­χε­ται στήν ἔ­ρη­μο. Ἐδῶ θά μεί­νει στό ἑ­ξῆς τά ὑ­πό­λοι­πα χρό­νια τῆς ζω­ῆς της καί θά προσεύχεται ἀσταμάτητα γιά τόν ἑ­αυ­τό της καί γιά τούς ἄλ­λους ἀν­θρώ­πους πού ἀ­γω­νί­ζον­ται μέ­σα στούς πειρα­σμούς τῆς κοι­νω­νί­ας. Σα­ράν­τα ὁ­λό­κλη­ρα χρό­νια ἐ­ξα­γνί­ζε­ται καί ἐ­ξα­γι­ά­ζε­ται στά ἀ­γω­νί­σμα­τα τῆς προ­σευ­χῆς καί τῆς ἀ­σκή­σε­ως.
Στήν ἔ­ρη­μο αὐ­τή τήν συ­νάν­τη­σε ὁ Ἀβ­βᾶς Ζω­σι­μᾶς, ὁ ὁ­ποῖ­ος τήν Με­γά­λη Πέμ­πτη ἦλ­θε ἀ­πό τό Μο­να­στή­ρι του καί τήν κοι­νώ­νη­σε. Ὅ­ταν ὅ­μως τήν ἴ­δια μέ­ρα τοῦ ἑπο­μέ­νου ἔ­τους πῆ­γε πά­λι μέ τά Ἄ­χραν­τα Μυ­στή­ρια νά τήν κοι­νω­νή­σει, τήν βρῆ­κε νε­κρή. Μέ εὐ­λά­βεια πολ­λή ὁ ὅ­σιος ἱ­ε­ρεύς ἐν­τα­φί­α­σε τό ἐ­ξα­γνι­σμέ­νο πλέ­ον σῶ­μα τῆς Ὁ­σί­ας, τῆς ὁ­ποί­ας ἡ ψυχή ἀ­να­παύ­θη­κε κον­τά στόν φί­λο τῶν ἁ­μαρ­τω­λῶν, τόν Σω­τή­ρα Χρι­στό.
Ἡ ἁ­γί­α μας Ὀρ­θό­δο­ξος Ἐκ­κλη­σί­α τι­μᾶ τή μνή­μη τῆς Ὁ­σί­ας τήν 1η Ἀ­πρι­λί­ου καί τήν Ε΄ Κυ­ρια­κή τῶν Νη­στει­ῶν. Καί τήν προ­βάλ­λει στό τέ­λος τῆς Με­γά­λης Τεσ­σα­ρα­κο­στῆς ὡς πρό­τυ­πο με­τα­νοί­ας. Γιά νά δι­α­σαλ­πί­σει μέ τό πα­ρά­δειγ­μά της, ὅ­τι ὁ Θε­ός δί­νει εὐ­και­ρί­ες με­τανοίας καί δέ­χε­ται τόν ἁ­μαρ­τω­λό πού ἐ­πι­στρέ­φει σ’ Αὐ­τόν, σέ ὁ­ποι­α­δή­πο­τε κατάστα­ση κι ἄν βρί­σκε­ται. Δέ­χε­ται καί συγ­χω­ρεῖ. Κι ὄ­χι μό­νον συγ­χω­ρεῖ, ἀλ­λά καί ἐ­ξα­γνί­ζει καί ἐ­ξα­γιά­ζει. Ὅ­πως τήν ἁ­γί­α Μα­ρί­α τήν Αἰ­γυ­πτί­α.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Φωτισθείσα ένθέως Σταυρού τη χάριτι, της μετανοίας έδείχθης φωτοφανής λαμπηδών, των παθών τον σκοτασμόν λιπούσα πάνσεμνε· όθεν ως άγγελος Θεού, Ζωσιμά τω ίερώ, ώράθης εν τη έρήμω, Μαρία "Οσιε Μήτερ* μεθ' ου δυσώπει υπέρ πάντων ημών.
Ὁ Ὅσιος Μακάριος ὁ ὁμολογητὴς ἡγούμενος ἱερᾶς Μονῆς Πελεκητῆς
Ἔζησε στὰ τέλη τοῦ 8ου καὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ 9ου αἰῶνα μ.Χ. Γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ὀνομαζόταν Χριστοφόρος. Μικρὸς ἀκόμα, ἔχασε τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα του. Τὸν ἀνέθρεψε ἕνας θεῖος του, μὲ πολλὴ ἐπιμέλεια καὶ στοργή. Ἡ προκοπή του στὰ γράμματα ὑπῆρξε θαυμάσια, καὶ ἡ ζωή του ἦταν γεμάτη σωφροσύνη καὶ χρηστότητα, ὑπόδειγμα σὲ πολλοὺς συνομηλίκους του. Ὅταν ὡρίμασε στὴν ἡλικία, ἔφυγε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ πῆγε στὸ μοναστήρι τῆς Πελεκητῆς, ποὺ βρίσκεται στὴν Τρίγλεια τῆς Προῦσας. Ἐκεῖ ἔγινε μοναχὸς καὶ μετονομάστηκε Μακάριος. Ἡ παιδεία του, καὶ οἱ ὑπέροχες προσωπικὲς καὶ διοικητικὲς ἀρετές του, δὲν ἄργησαν νὰ τὸν ἀναδείξουν ἡγούμενο τῆς Μονῆς, μετὰ ἀπὸ θερμὴ παράκληση τῶν μοναχῶν. Ὁ δὲ Πατριάρχης Ταράσιος, ὅταν ἄκουσε ὅτι ὁ Μακάριος θεράπευε μὲ τὴν προσευχή του ἀσθενεῖς, τὸν προσκάλεσε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου θεράπευσε ἕνα πατρίκιο, τὸν Παῦλο. Ἐκτιμῶντας τὴν προσωπικότητα τοῦ Μακαρίου ὁ Ταράσιος, τὸν χειροτόνησε ὁ ἴδιος Ἱερέα. Ἀργότερα, ἐπὶ αὐτοκρατόρων Λέοντος τοῦ Ἀρμενίου καὶ Μιχαὴλ τοῦ Τραυλοῦ, φυλακίστηκε καὶ ἐξορίστηκε ποικιλοτρόπως. Τελικὰ πέθανε ἐξορισμένος στὸ νησὶ Ἀφουσία, ὑπέρμαχος τοῦ ὀρθοῦ δόγματος τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ Ἅγιοι Γερόντιος καὶ Βασιλείδης
(ἢ κατ΄ ἄλλους Βασιλειάδης). Μαρτύρησαν διὰ ξίφους.
Ὁ Δίκαιος Ἄχαζ
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
Ὁ Ἅγιος Πολυνίκης
Ἡ μνήμη του ἀναφέρεται ἐπιγραμματικὰ στὸ «Μικρὸν Εὐχολόγιον ἢ Ἁγιασματάριον», ἔκδοση Ἀποστολικῆς Διακονίας 1956, χωρὶς ἄλλες πληροφορίες. Πουθενὰ ἀλλοῦ δὲν ἀναφέρεται ἡ μνήμη του.
Ὁ Ὅσιος Εὐθύμιος Σαυζδαλίας
Ὁ θαυματουργός, Ῥῶσος.
Ὁ Ἅγιος Μιχαὴλ ὁ νεομάρτυς, ὁ Ῥῶσος
Διὰ Χριστὸν σαλός.
Οἱ Ἅγιοι Ἀλέξανδρος, Διονύσιος, Ἰνγενιανή. Πάκερος (ἢ Πάνταινος), Παρθένιος καὶ Σατουρνῖνος
Μαρτύρησαν στὴ Θεσσαλονίκη, πιθανότατα κατὰ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς χρόνους.

Προζύμι

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

6 ώρες ·

Η Βαγγελιώ Κασσαπάκη κοινοποίησε μια δημοσίευση στην ομάδα της κουζίνας το τεφτέρι/ παραδοσιακές και άλλες συνταγές.

11 ώρες

Κρήτη: Γαστρονομικός Περίπλους

11 ώρες ·

Σήμερα είναι η μέρα του! Χρόνια πολλά!

 

cretangastronomy.gr

 

https://www.cretangastronomy.gr/2012/04/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B6%CF%8D%CE%BC

 

Προζύμι (παρασκευή, διατήρηση, ανανέωση-ανάπιασμα) - cretangastronomy.gr

 

Προζύμι (παρασκευή, διατήρηση, ανανέωση-ανάπιασμα)

Posted on 1 Απριλίου 2012 by Vita in Αλμυρές, Γλυκές, Διατήρηση τροφίμων, Παραδοσιακές, Πώς φτιάχνουμε, Ψωμιά/Ζύμες, Ψωμιά/Ζύμες, Ψωμιά/Ζύμες

 

Είπα σήμερα να ανοίξω το κεφάλαιο «προζύμι». Μεγάλο κεφάλαιο και μπορεί να βαρεθείτε όσο το διαβάζετε …Αφορμή είναι το ανάπιασμα  (ανέπιασμα το λέμε εδώ) του δικού μου προζυμιού αυτές τις μέρες .Θέλω να είναι φρέσκο και δυνατό, έτοιμο για τα τσουρέκια που θα πλάσω τη Μεγαλοβδομάδα, οπότε το αναπιάνω δυο φορές μέσα σε μια βδομάδα. Βλέπετε  εδώ και αρκετά χρόνια τα τσουρέκια του Πάσχα τα φτιάχνω με προζύμι . Σε όσους έχουν δοκιμάσει τσουρέκια με προζύμι, δεν χρειάζεται να πω τα πλεονεκτήματά τους και τη νοστιμιά τους. Οι υπόλοιποι, ας τα αναζητήσουν (ή ας τα ζυμώσουν) για να δουν τις διαφορές από τα τσουρέκια με μαγιά.Όλα τα αρτοσκευάσματα με προζύμι είναι σαφώς πιο νόστιμα και πιο υγιεινά από τα αντίστοιχα με μαγιά. Επιπλεόν διατηρούνται φρέσκα περισσότερες μέρες.

Τι είναι όμως το προζύμι; Από χημική άποψη είναι ένας συνδυασμός  ζυμομυκήτων και γαλακτικών βακτηριδίων που ευθύνονται τόσο για την παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα και αιθανόλης , όσο και για την ανάπτυξη διαφόρων αρωματικών συνθέτων . Το διοξείδιο του άνθρακα και η αιθανόλη  δημιουργούν  το φούσκωμα, το ανέβασμα της ζύμης μας.Τα αρωματικά σύνθετα ευθύνονται για την ιδιαίτερη οσμή και γεύση που χαρακτηρίζουν τα προζυμένια αρτοσκευάσματα. Περισσότερα για τα χημικά συστατικά του προζυμιού δείτε εδώ .

Για να αναπτυχθούν όλοι αυτοί οι μικροοργανισμοί σ’ ένα απλό μείγμα από αλεύρι και νερό χρειάζεται μια διαδικασία που θέλει κάποιο χρόνο αλλά δεν είναι καθόλου δύσκολη. Άλλωστε, τώρα με τα ψυγεία δεν χρειάζεται να την κάνουμε πολλές φορές! Μια φορά αρκεί και μετά θα το ανανεώνουμε …ισόβια!

Προζύμι μπορούμε να φτιάξουμε όποτε το αποφασίσουμε. Απλώς ανακατεύουμε αλεύρι, κατά προτίμηση σταρένιο κιτρινωπό ή έστω σκληρό του εμπορίου με εμφιαλωμένο νερό (το χλώριο του νερού του δικτύου δεν ευνοεί την ανάπτυξη των μυκήτων) και …περιμένουμε. Για να γίνω πιο σαφής, έχουμε και λέμε:

Υλικά:

Σταρένιο αλεύρι ολικής αλέσεως ή σκληρό αλεύρι

Εμφιαλωμένο νερό περίπου 40 βαθμών  C (να το αντέχει το χέρι μας αν μετρήσουμε μέχρι το 10)

Επί το έργον:

Βάζουμε σε πλαστικό ή γυάλινο δοχείο μια κούπα αλεύρι και το ανακατεύουμε με ¾  της κούπας νερό ώστε να γίνει ένα πηκτός χυλός. Το σκεπάζουμε (όχι αεροστεγώς) και το αφήνουμε να μείνει 1-2 μέρες ανάλογα την θερμοκρασία του περιβάλλοντος (ιδανικά πάνω από 20 βαθμούς).  Πιθανόν να έχει βγάλει μικρές φουσκίτσες  αλλά ούτως ή άλλως του προσθέτουμε μισή κούπα αλεύρι και λίγο λιγότερο (από μισή κούπα)  νερό και το ξαναανακατεύουμε. Δεν προσθέτουμε πολύ αλεύρι για να το «πιάσουν» οι μύκητες. Επαναλαμβάνουμε άλλη μια φορά τουλάχιστον τη διαδικασία. Τώρα (μετά 3 ή 4 επαναλήψεις) , θα πρέπει να έχει φουσκώσει αρκετά και να μυρίζει με την χαρακτηριστική ευχάριστη  «ξινή» μυρωδιά. Μην σας απογοητεύει αν αργεί. Μπορεί να αργεί και να θέλει κι άλλο «τάισμα» αλλά θα γίνει.Μόνο αν μουχλιάσει και μυρίσει άσχημα είναι για πέταμα.

 

 Χρησιμοποιούμε όσο προζύμι χρειαζόμαστε και στο υπόλοιπο βάζουμε λίγο αλεύρι ακόμη να γίνει σχεδόν σαν μαλακό ζυμαράκι. Το βάζουμε σε ένα μπολ με διπλάσιο (τουλάχιστον)  όγκο  που να κλείνει αεροστεγώς, και  το αφήνουμε να ξανανεβεί. Το καλύπτουμε με ελαιόλαδο , κλείνουμε το μπολ και το βάζουμε στο ψυγείο. Στο ψυγείο θα χαμηλώσει, το λάδι θα πάει κάτω από το ζυμάρι αλλά δεν θα χαλάσει.Άλλος τρόπος διατήρησης είναι να το κάνουμε πιο σφικτή ζύμη και να την αφήσουμε να στεγνώσει, σχεδόν να ξεραθεί. Όταν θέλουμε να τη χρησιμοποιήσουμε τη βάζουμε σε νερό να μαλακώσει και την περνάμε από σήτα για  να μην έχει κόμπους. Αυτός ο τρόπος ήταν συχνότερος παλιότερα που δεν υπήρχαν ψυγεία.

Σύμφωνα με τη  θρησκευτική μας παράδοση αυτή η διαδικασία γίνεται δύο φορές το χρόνο.  Στη γιορτή του Σταυρού στις 14 του Σεπτέμβρη με το βασιλικό που παίρνουμε από το χέρι του παπά, και την Μεγάλη Εβδομάδα. Συγκεκριμένα, η νοικοκυρά έπαιρνε τον ευλογημένο βασιλικό, και σχημάτιζε το σταυρό στο νερό με το οποίο θα ετοίμαζε το προζύμι. Αφού έφτιαχνε τον πηχτό χυλό σχημάτιζε  ένα σταυρό με τα κλωνιά του βασιλικού πάνω του, το σκέπαζε και περίμενε να φουσκώσει.
Έκανα αυτή τη διαδικασία το Σεπτέμβρη , για να ετοιμάσω τότε το post του προζυμιού, αλλά όλο κάτι προέκυπτε και ανέβαλα το γράψιμό του. Εξάλλου και τώρα επίκαιρο είναι. Γιατί όπως σας έλεγα, εκτός από τη γιορτή του Σταυρού, και την Μεγάλη Εβδομάδα φτιάχνουν προζύμι οι θρησκευόμενες νοικοκυρές. Η μητέρα μου θυμάται ακόμη ότι όταν επέστρεφαν στην εκκλησία από την περιφορά του Επιταφίου, η παπαδιά   έφτιαχνε προζύμι την  ώρα που διαβαζόταν ο «Απόστολος». Το προζύμι ανέβαινε στο ξενύχτι του Χριστού και έπαιρναν  όλες οι νοικοκυρές από λίγο. Σε άλλες περιοχές, προζύμι φτιάχνουν τη Μεγάλη Τετάρτη. Στην Ανατολική Κρήτη το φτιάχνουν τη Μεγάλη Παρασκευή. Μάλιστα σε ένα μοναστήρι που έτυχε να είναι ένας φίλος  πριν από χρόνια, μου έλεγε ότι οι καλόγριες άφησαν στο νερό  λουλούδια από τον Επιτάφιο.

 

Έχω την τύχη να έχω προζύμι που πρωτοδημιουργήθηκε πριν από 60 περίπου χρόνια! Το προσέχω και το αναπιάνω τακτικά γιατί θέλω να το διατηρήσω . Θα έλεγα πιο σωστά ότι το σέβομαι. Όταν μου το έδωσαν πριν από 15 χρόνια ήταν ήδη πάνω από 40 χρόνων! Για αυτό κρατάω πάντα σε δύο -καμιά φορά και σε τρία- μπολ προζύμι μη μου χαλάσει το ένα για κάποιο λόγο.
Το Σεπτέμβρη που μας πέρασε έφτιαξα προζύμι  μόνο για τις ανάγκες του blog και το χρησιμοποίησα όλο αφού υπάρχει το πολύτιμο παλιό μου. Παλιότερα είχα φτιάξει με τη μέθοδο που περιγράφω παραπάνω  προζύμι με αλεύρι σίκαλης  και έγινε πολύ καλό μόνο που πήρε παραπάνω μέρες να ξινίσει.

 

Ας δούμε τώρα πώς χειριζόμαστε το διατηρημένο προζύμι, δηλαδή τι κάνουμε για να το ανεπιάσουμε όπως λέμε στην Κρήτη: Την προηγούμενη από τη μέρα που θέλουμε να ζυμώσουμε, βγάζουμε το μπολάκι από το ψυγείο και το αφήνουμε για λίγο να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου. Το λάδι θα έχει απορροφηθεί ( λίγο θα είναι στον πάτο του μπολ)  και το προζύμι μας θα είναι ξεφουσκωμένο.

Το αδειάζουμε σε ένα μπολ και  προσθέτουμε χλιαρό νερό στη μισή ποσότητα του προζυμιού και άλλο τόσο αλεύρι να γίνει ένας πηχτός χυλός πάλι, ή πιο σωστά ένα πολύ αραιό ζυμάρι.

Αφήνουμε να φουσκώσει.

 

Παίρνουμε την ποσότητα που θέλουμε να ξαναφυλάξουμε και της προσθέτουμε λίγο αλεύρι να γίνει πάλι το μαλακό ζυμαράκι, που θα σκεπάσουμε με λάδι κ.ο.κ.Εγώ βάζω 3-4 κουταλιές σε κάθε μπολ και προσθέτω εκεί λίγο αλεύρι ακόμη για να γίνει πιο πηχτό. Το ανακατεύω με ένα κουτάλι και όταν ανεβεί το καλύπτω με το ελαιόλαδο.

Το υπόλοιπο το χρησιμοποιούμε όπου θέλουμε. Αν είναι λίγο, επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία για να φτιάξουμε όσο θέλουμε. Εγώ με το να φυλάσσω δύο μπολ, έχω αρκετό και για να διατηρήσω  και για να χρησιμοποιήσω.

Στο ψυγείο διατηρείται αρκετό καιρό. Έχω κάνει μέχρι και 3 μήνες να το αναπιάσω και δεν έχει πάθει τίποτε, απλώς άργησε να φουσκώσει (χρειάστηκαν 2 μέρες)  και με τρόμαξε. Προφανώς οι μύκητες εξασθενούν και θέλουν πιο πολύ χρόνο για να ξυπνήσουν…
Γι αυτό , αν έχω αρκετό καιρό να το αναπιάσω , φροντίζω να του κάνω δυο αναπιάσματα αυτή την εποχή για να έχω δυνατούς μύκητες στα τσουρέκια μου.

Πρέπει να είναι δυνατοί γιατί η ζύμη των τσουρεκιών έχει πολλά υλικά και θα πρέπει …να δώσουν μάχη για να την φουσκώσουν. Άλλωστε και από το πρώτο ανέπιασμα κάπου το χρησιμοποιώ. Πέρυσι είχα κάνει τα σταφιδοτρίβιδα αν θυμάστε. Αλλά και απλό προζυμένιο ψωμάκι να φτιάξω  δεν πάει χαμένος ο κόπος.Ακόμη και το απλό ψωμί έχει άλλη γεύση με προζύμι.

Αν θέλετε να έχετε προζύμι στο σπίτι σας, φτιάξτε το! Μη το φοβάστε. Αν εξοικειωθείτε θα έχετε πάντα ένα πολύτιμο υλικό για τα ζυμώματά σας που θα δίνει άλλη γεύση σε όλα τα αρτοσκευάσματα και τα κουλούρια σας.  Αν αρχίσετε την δημιουργία του αυτή τη βδομάδα, θα μπορείτε να φτιάξετε τα πασχαλινά σας τσουρέκια  φέτος  με προζύμι!
Κι ένα τραγούδι (από τα πιο αγαπημένα μου) , άσχετο με το post, που νομίζω πως δένει με την ημέρα και με την εποχή…
 

ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑ

Maria Dimitriou

1 Απριλίου στις 3:53 μ.μ. ·

 

Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο

ekklisiaonline.gr

Αγία Μαρία Αιγυπτία-1 Απριλίου: Η πόρνη που έλαβε το διορατικό χάρισμα - Θαύματα - ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE

 

ΟΣΙΑ ΜΑΡΙΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑ: Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία τιμάται από την Εκκλησία μας αύριο Δευτέρα 1 Απριλίου 2019. Η Οσία Μαρία γεννήθηκε στην Αίγυπτο και έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527 - 565 μ.Χ.). Από τα δώδεκα χρόνια της πέρασε στην Αίγυπτο μια ζωή ασωτίας, αφού από την μικρή αυτή ηλικία διέφθειρε την παρθενία της και είχε ασυγκράτητο και αχόρταγο το πάθος της σαρκικής μείξεως. Ζώντας αυτήν την ζωή δεν εισέπραττε χρήματα, αλλά απλώς ικανοποιούσε το πάθος της. Η ίδια ξαγορεύθηκε στον Αββά Ζωσιμά ότι διετέλεσε: «δημόσιον προκείμενη τῆς ἀσωτίας ὑπέκκαυμα, οὐ δόσεως τινός, μὰ τὴν ἀλήθειαν, ἕνεκεν», κάνοντας δηλαδή το έργο της δωρεάν, «ἐκτελοῦσα τὸ ἐν ἐμοὶ καταθύμιον». Και όπως του απεκάλυψε, είχε ακόρεστη επιθυμία και ακατάσχετο έρωτα να κυλιέται στο βόρβορο που ήταν η ζωή της και σκεπτόταν έτσι ντροπιάζοντας την ανθρώπινη φύση.

 https://www.ekklisiaonline.gr/nea/agia-maria-egyptia-1-apriliou-i-porni-pou-elave-to-dioratiko-charisma-thavmata

Σήμερα... 1/4

Μωσαϊκό: Ημέρα Γαστρονομικού Βιβλίου 1/4

Μωσαϊκό: Ημέρα Γαστρονομικού Βιβλίου 1/4: Ημέρα Γαστρονομικού Βιβλίου   Η Ημέρα Γαστρονομικού Βιβλίου ή Φεστιβάλ Γαστρονομικού Βιβλίου γιορτάζεται σε πολλές χώρες της Ευρώπης...

 

Μωσαϊκό: Καρτέσιος

Μωσαϊκό: Καρτέσιος: Ο Καρτέσιος (Γαλ. René Descartes [ʀəˈne deˈkaʀt], Λατ. Renatus Cartesius, 31 Μαρτίου 1596 στη Λα Αι (La Haye en Touraine) - 11 Φ...

Μωσαϊκό: Σαρλότ Μπροντέ

Μωσαϊκό: Σαρλότ Μπροντέ: Η Σαρλότ Μπροντέ (21 Απριλίου 1816-31 Μαρτίου 1855) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας. Ήταν η μεγαλύτερη από τις Αδελφές Μπροντέ. Γεννήθηκε στ...