κομψά και δροσερά ...

Maria Dimitriou

28 Δεκεμβρίου 2017 ·

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1533329496763827?__tn__=-R 

Örgü hobim 

31 Αυγούστου 2017 ·

Αγροσελίδα: Καλλιέργεια-παραγωγή πατάτας

Αγροσελίδα: Καλλιέργεια-παραγωγή πατάτας: Στη χώρα μας όλες σχεδόν τις εποχές αλλού θα φυτεύουν και αλλού θα συγκομίζουν πατάτα από τη νότια Κρήτη μέχρι το Αμύνταιο και το...

Καλλιέργεια-παραγωγή πατάτας

Στη χώρα μας όλες σχεδόν τις εποχές αλλού θα φυτεύουν και αλλού θα συγκομίζουν πατάτα από τη νότια Κρήτη μέχρι το Αμύνταιο και το Νευροκόπι στο βορρά. Η φύτευση αρχίζει το Δεκέμβριο στη νότια Κρήτη και τελειώνει το Απρίλιο στο Νευροκόπι.

Η κύρια καλλιέργεια πατάτας είναι η λεγόμενη ανοιξιάτικη. Η σπορά της αρχίζει από τη νότια Κρήτη την τρέχουσα περίοδο, δηλαδή Δεκέμβριο μήνα. Συνεχίζεται στη βόρεια Κρήτη, Πελοπόννησο και Θήβα τον Ιανουάριο, στην κεντρική Ελλάδα Φεβρουάριο, Τρίπολη, Αμύνταιο και γενικά Μακεδονία Θράκη το Μάρτιο και τέλος Απρίλιο με αρχές Μαΐου στη Νάξο και το Νευροκόπι. Από τη στιγμή της φύτευσης, η πατάτα χρειάζεται 90 έως 120 ημέρες για τη συγκομιδή ανάλογα την πρωιμότητα της ποικιλίας και τις καιρικές συνθήκες. Έτσι η συγκομιδή της ανοιξιάτικης πατάτας αρχίζει τον Απρίλιο στη νότια Κρήτη και τελειώνει τον Αύγουστο στο Νευροκόπι, όπου παράγεται εξαιρετικής ποιότητας πατάτα. Η πατάτα ευδοκιμεί σε ελαφρά και βαθιά εδάφη με άφθονη οργανική ουσία και με pH 5 έως 6,5. Στα παραπάνω εδάφη είναι όχι μόνο παραγωγική αλλά και πολύ νόστιμη.

Οι καλλιεργητές πατάτας πρέπει να αποφεύγουν τα χωράφια όπου παρουσιάστηκαν στην πατάτα προσβολές από νηματώδεις ή από το βακτήριο καραντίνας. Στα χωράφια αυτά καλλιεργούμε σιτηρά ή ψυχανθή τουλάχιστον επί μία τριετία. Η προετοιμασία των χωραφιών γίνεται επιμελημένη. Όλα τα υπολείμματα της παλαιάς φυτείας πατάτας, ή της όποιας προηγούμενης καλλιέργειας, απομακρύνονται. Καταπολεμούμε τα ζιζάνια, καθώς και τα αυτοφυή φυτά πατάτας από ξεχασμένους παλαιούς κονδύλους.

Φυτοθρεπτική διαχείριση

Η λίπανση στην πατάτα συμβάλλει στην ανάπτυξη των φυτών και την ποιοτική και ποσοτική βελτίωση των αποδόσεων της, καθώς και στη διατήρηση της γονιμότητας του εδάφους. Για να επιτευχθούν όμως οι παραπάνω στόχοι, χρειάζεται η λίπανση να γίνεται με το κατάλληλο για το έδαφος λίπασμα, να ελέγχονται οι ποσότητες που προστίθενται κάθε φορά στο έδαφος. Για τη μεγιστοποίηση των αποτελεσμάτων στις συστηματικές καλλιέργειες μεγάλων εκτάσεων πατάτας είναι απαραίτητος ο σχεδιασμός φυτοθρεπτικής διαχείρισης, κατόπιν εργαστηριακών αναλύσεων, από ειδικό στη θρέψη των φυτών που θα λάβει υπόψη του και άλλες παραμέτρους.

Η καλλιέργεια της πατάτας έχει σημαντικές λιπαντικές απαιτήσεις επειδή το ριζικό της σύστημα είναι περιορισμένο και σε μικρή σχετικά χρονική περίοδο παράγει μεγάλες ποσότητες κονδύλων. Σε εδάφη όξινα (με pH μέχρι 5,5), όπου η πατάτα ευδοκιμεί πολύ καλά, χρειάζεται προσθήκη μαγνησίου. Όμως σε περισσότερο όξινο περιβάλλον μπορεί να εκδηλωθεί τοξικότητα μαγνησίου και γι’ αυτό χρειάζεται ασβέστωση.

Οι μέσες απαιτήσεις λίπανσης για απόδοση 4 τόνων κονδύλων πατάτας υπολογίζονται ως εξής: (κιλά στοιχείων ανά στρέμμα), Άζωτο (Ν) 16-24, Φωσφόρος (Ρ2Ο5) 12-16, Κάλιο (Κ2Ο) 4-6 και Μαγνήσιο (MgO) 4-6. Στη βασική λίπανση δίδονται το περισσότερο άζωτο ο φωσφόρος, το κάλιο και το μαγνήσιο. Η συμπληρωματική αζωτούχα λίπανση χορηγείται τμηματικά.

Η φθινοπωρινή πατάτα καλλιεργείται μόνο στη βόρεια Κρήτη, νότια και δυτική Πελοπόννησο και Θήβα. Σπέρνεται τον Αύγουστο και συγκομίζεται από τέλη Νοεμβρίου και όλο το Δεκέμβριο, ανάλογα την πρωιμότητα της ποικιλίας και τις καιρικές συνθήκες.

Με πιστοποιημένο σπόρο

Η εγκατάσταση καλλιέργειας πατάτας πρέπει να γίνει με πιστοποιημένο πατατόσπορο από καταστήματα γεωργικών εφοδίων που έχουν άδεια εμπορίας πολλαπλασιαστικού υλικού από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Χρησιμοποιούμε για φύτευση τους κονδύλους ολόκληρους. Εάν χρειάζεται να τους τεμαχίσουμε τότε απολυμαίνουμε (μετά από κάθε κοπή) το μαχαίρι σε μπλε οινόπνευμα ή σε υδατικό διάλυμα φορμόλης 5%. Τα φύτρα των κονδύλων πρέπει να είναι κοντόχοντρα και γερά, μήκους περίπου 1,5 εκ. Πριν τη φύτευση εμβαπτίζουμε τους κονδύλους και τα μέρη των κονδύλων για φύτευση σε υδατικό διάλυμα κατάλληλου μυκητοκτόνου για να προλάβουμε προσβολές παθογόνων που προκαλούν σήψεις του υπόγειου μέρους του φυτού της πατάτας. Το έδαφος πρέπει να είναι στο ρόγο του. Το βάθος φύτευσης είναι 15 εκ. περίπου.

Σε θερμοκρασίες κατάλληλες

Η φύτευση των κονδύλων της πατάτας γίνεται όταν το έδαφος έχει θερμοκρασία πάνω από 5ο C. Φυτεύουμε προβλαστημένους πατατόσπορους. Τα φύτρα του πατατόσπορου αναπτύσσονται στους 5ο με 10ο C θερμοκρασία. Στη συνέχεια η άριστη θερμοκρασία για την ανάπτυξη των φυτών της πατάτας είναι 21ο - 22ο C. Χαμηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της βλάστησης καθυστερούν την ανάπτυξη, ενώ συγχρόνως ευνοούν την ανάπτυξη βακτηριολογικών και μυκητολογικών ασθενειών. Η φυτεία της πατάτας δεν αντέχει σε θερμοκρασίες κάτω του -1ο C. Σε μέτριες θερμοκρασίες και υψηλή υγρασία αέρα, η φυτεία πατάτας απαιτεί βροχοπτώσεις περίπου 400 χιλιοστών. Σε περίπτωση ξηρασίας και υψηλών θερμοκρασιών χρειάζεται πότισμα, ιδιαίτερα στα πρώτα στάδια ανάπτυξης των φυτών μέχρι την έναρξη σχηματισμού των κονδύλων.

Για το σχηματισμό των κονδύλων κατάλληλες θερμοκρασίες είναι 16ο - 18ο C. Όταν αρχίζει ο σχηματισμός των κονδύλων, θερμοκρασίες πάνω από 21ο C μειώνουν τις αποδόσεις.

Συνθήκες κατά τη φύτευση

Για να εξασφαλίσουµε γρήγορη και κανονική ανάπτυξη του φυτού, πρέπει ο σπόρος να τοποθετείται σε ευνοϊκό περιβάλ­λον. Tο έδαφος πρέπει να είναι σχετικά ψιλοχωµατισµένο, να έχει κανονική υγρασία και να µην έχει µεγάλους σβόλους. Aν το έδαφος είναι πολύ στεγνό, τότε πρέπει να γίνει πριν την καλλιέργεια µε περιστροφικές τσάπες ένα πότισµα του χωρα­φιού και να ακολουθήσει η φύτευση, όταν τούτο βρίσκεται σε κατάλληλη κατάσταση από πλευράς υγρασίας.

Με την άρδευση εφαρµόζεται τόση ποσότητα νερού, ανάλογα µε τον τύπο του εδάφους, το ποσοστό της εδαφικής υγρασίας που έχει εκείνη τη στιγµή κτλ., έτσι ώστε κατά την καλλιέρ­γεια µε περιστροφικές τσάπες να µη φαίνεται στην επιφάνεια ξηρό έδαφος.

Σαν κανόνας, µπορεί να λεχθεί πως ξέβαθο φύτεµα (14-18 εκατ.) προτιµάται κυρίως σε βαριά εδάφη, ενώ στα ελαφρά ο πατατόσπορος φυτεύεται κάπως βαθύτερα (π.χ. 15-20 εκατ.). Eπίσης, ποικιλίες που κονδυλοποιούν ψηλά, όπως π.χ. Mαρφόνα, ή παράγουν µακριούς κονδύλους, όπως Tιµά­τε, Σπούντα, πρέπει να φυτεύονται πιο βαθιά π.χ. 18­20 εκ. Γενικά συστήνεται ένα βάθος φυτέµατος µεταξύ 14 και 20 εκ. ανάλογα µε την ποικιλία.

Η καλύτερη πρακτική φυτέµατος που θα δηµιουργούσε άρι­στες συνθήκες εδαφικής υγρασίας και οξυγόνου στο ριζό­στρωµα και στο «φυτό» (πατατόσπορο) µε µικρό ποσοστό σκάρτων πατατών (πράσινων κτλ.), είναι η φύτευση του «φυ­τού» ξέβαθα (π.χ. 12-15 εκατ.) και η διενέργεια συµπληρωµα­τικού παραχώµατος λίγο πριν την εµφάνιση των φυτών στην επιφάνεια του εδάφους (φύτρωµα).

Aποστάσεις και πυκνότητα φύτευσης

H εκλογή της πιο κατάλληλης απόστασης στο φύτεµα της πα­τάτας συµβάλλει όχι µόνο στην αύξηση της ποσότητας, αλλά και στη βελτίωση της ποιότητας της παραγωγής. H απόσταση µεταξύ των γραµµών συνήθως είναι 70-75 cm., ενώ πάνω στην γραμμή ανάλογα με την ποικιλία 30-40 cm.

Η ποσότητα του πατατόσπορου που θα χρειαστεί εξαρτάται από το μέγεθος αυτού. αν είναι μεγέθους 28-35 χρειάζεται περίπου 100 Kgr/στρ, αν είναι 35-55 χρειάζεται από 220-250 Kgr/στρ.

Στις περιπτώσεις παραγωγής σαλατοπατατών µε ώριµη επι­δερµίδα (babies salad potatoes with set skin) η ποσότητα πατα­τόσπορου κατά στρέμμα είναι 300 κιλά περίπου (διπλή γραµµή Ζικ-Ζακ ή µονή γραµµή µε πυκνή φύτευση).

Παράχωµα

Tο παράχωµα πρέπει να γίνεται µε µεγάλη προσοχή ώστε να µαζεύεται αρκετό χώµα για να προστατευτούν οι κόνδυλοι από το πρασίνισµα και τις ψηλές θερµοκρασίες, καθώς και από τη λίτα.

Όπου η φύτευση είναι ξέβαθη, κατά το παράχωµα πρέπει να µαζεύεται περισσότερο χώµα (ψηλότερα αναχώµατα). H επο­χή που γίνεται το παράχωµα εξαρτάται από τη θερµοκρασία και την υγρασία του εδάφους, αλλά πρέπει επίσης να λαµβά­νεται υπόψη και η µέθοδος καταπολέµησης των ζιζανίων.

Aν χρησιµοποιούνται ζιζανιοκτόνα εδάφους (προφυτρωτικά ζι­ζανιοκτόνα), το παράχωµα πρέπει να γίνεται κατά τη φύτευση ήαµέσως µετά από αυτή.Aνόµως τα ζιζάνια καταστρέφονται µε µηχανικά µέσα ή µε ζιζανιοκτόνα επαφής ή στις περιπτώ­σεις παραγωγής σαλατοπατατών µε ώριµη επιδερµίδα, το πα­ράχωµα µπορεί να γίνει σε κάπως µεταγενέστερο στάδιο.

Eκµηχάνιση της πατατοκαλλιέργειας

Όπου η πατατοκαλλιέργεια καλύπτει µεγάλη έκταση, οι διά­φορες καλλιεργητικές εργασίες επιβάλλεται να γίνονται µε µηχανικά µέσα. Kατά τα τελευταία χρόνια έχουν εισαχθεί και δοκιµαστεί διάφοροι τύποι πατατοσπορέων. Kαλά αποτελέ­σµατα έδωσε ο αυτόµατος τύπος που εφαρµόζεται σε ελκυ­στήρα. O τύπος αυτός φυτεύει 2 γραµµές ταυτόχρονα σε κα­νονικές αποστάσεις των 15-30 εκατοστών επί των γραµµών και σε γραµµές που απέχουν 75 εκατοστά (νέου τύπου φυτευτήρες) µεταξύ τους.

Tο λίπασµα τοποθετείται αυτόµατα σε συνεχείς λωρίδες, αρι­στερά και δεξιά του πατατόσπορου. Mε αυτό τον τρόπο ο πα­τατόσπορος δεν έρχεται σε επαφή µε το λίπασµα και έτσι απο­φεύγονται πιθανά εγκαύµατα. H κάλυψη του σπόρου και του λιπάσµατος επιτυγχάνεται µε τη βοήθεια των δίσκων που σχη­µατίζουν αυλακιές. Mε τον τρόπο αυτό µπορούν να φυτευτούν περί τα 30 στρέμματα την ηµέρα.

Πριν τη βλάστηση του πατατόσπορου, αν υπάρχουν αγριόχορ­τα, µπορεί να χρησιµοποιηθεί η κατάλληλη σκαλιστική φρέζα που ταυτόχρονα σκαλίζει, παραχώνει και αυλακώνει. Η πρα­κτική αυτή συστήνεται στις περιπτώσεις ποικιλιών που παρά­γουν µεγάλους κονδύλους π.χ. Σπούντα, Λιζέτα, Μοντιάλ, Κά­ρα κ.ά. Στις περιπτώσεις των φυτειών που προορίζονται για παραγωγή µικρών σαλατοπατατών εφαρµόζεται αµέσως µετά το κάψιµο του φυλλώµατος.

Λόγω έλλειψης εργατικών χεριών, υπάρχει ανάγκη για χρησι­µοποίηση εκριζωτήρων που αυτοµατοποιούν πιο πολύ τη συ­γκοµιδή των πατατών. Όµως, παράλληλα, είναι πολύ σηµαντι­κό να διατηρηθεί η ποιότητα των πατατών µας από τα κτυπή­µατα (µώλωπες, σχισίµατα κτλ.). Γι' αυτό το λόγο χρειάζεται παραπέρα έρευνα και δοκιµή νεότερων βελτιωµένων εκριζωτι­κών µηχανών.

easdrama.gr

Μωσαϊκό: Λίμνη Βαϊκάλη

Μωσαϊκό: Λίμνη Βαϊκάλη: http://www.apocalypsejohn.com/2013/05/limnh-vaikalh-entypwsiakotera-fysika-thaymata-ths-ghs.html Λίμνη Βαϊκάλη - Ένα από τα εντυπωσι...

Μωσαϊκό: ΤΣΟΥΡΕΚΙ

Μωσαϊκό: ΤΣΟΥΡΕΚΙ: ΤΣΟΥΡΕΚΙ ΥΛΙΚΑ Αλευρι δυνατο 600γρ Αλευρι μαλακο 400γρ Ζαχαρη 350γρ Αλατι 10γρ Λαδι 10γρ Μαχλεπι 20γρ Κακουλε τριμενο 10γρ Μασ...

Αγροσελίδα: Γιατί Πρέπει Να Βάζουμε Ωμό Το Λάδι Στο Φαγητό

Αγροσελίδα: Γιατί Πρέπει Να Βάζουμε Ωμό Το Λάδι Στο Φαγητό: Το αγνό, παρθένο ελαιόλαδο είναι το πιο υγιεινό λάδι, αλλά όταν το βράζουμε χάνει πολλά από τα πολύτιμα συστατικά του, αναφέρουν ε...

Γιατί Πρέπει Να Βάζουμε Ωμό Το Λάδι Στο Φαγητό

Το αγνό, παρθένο ελαιόλαδο είναι το πιο υγιεινό λάδι, αλλά όταν το βράζουμε χάνει πολλά από τα πολύτιμα συστατικά του, αναφέρουν επιστήμονες από την Πορτογαλία.

Όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Food Research International», το παρθένο ελαιόλαδο περιέχει περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες από τα άλλα έλαια, καθώς και βιοενεργά συστατικά που λέγονται φαινολικές ενώσεις και συμβάλλουν στην πρόληψη του καρκίνου και άλλων ασθενειών.

Όταν όμως θερμαίνεται, η ποιότητά του μειώνεται δραστικά, καθώς κάθε είδους μαγείρεμα καταστρέφει τις φαινολικές ενώσεις.

«Η κατανάλωση αγνού παρθένου ελαιολάδου αυξάνεται παγκοσμίως, κυρίως λόγω των τεκμηριωμένων οφελών που παρέχει στην υγεία», γράφουν οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Πόρτο.

«Ωστόσο, οι διάφορες τεχνικές μαγειρέματος, από το τηγάνισμα και το βράσιμο στον ατμό έως το μαγείρεμα σε φούρνο μικροκυμάτων και το ψήσιμο, αναμφισβήτητα τροποποιούν το χημικό προφίλ του, ελαττώνοντας τις φαινολικές ενώσεις».

Η τροποποίηση αυτή μειώνει την θρεπτική αξία του στα επίπεδα των υπολοίπων φυτικών ελαίων, προσθέτουν.

Για να αποφευχθεί αυτό συνιστούν να το θερμαίνουμε το λιγότερο δυνατόν, είτε προσθέτοντάς το λίγο-λίγο στη διάρκεια του μαγειρέματος και όχι όλο από την αρχή του, είτε – το ιδανικότερο – όταν ολοκληρωθεί το μαγείρεμα.

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ

Αγροσελίδα: Βοτανο… θεραπεία!

Αγροσελίδα: Βοτανο… θεραπεία!: Τα βότανα, όπως είναι γνωστό άλλωστε από την αρχαιότητα, διαδραματίζουν έναν ιδιαίτερο ρόλο στη διατροφή και την υγεία μας. ...

Βοτανο… θεραπεία!

Τα βότανα, όπως είναι γνωστό άλλωστε από την αρχαιότητα, διαδραματίζουν έναν ιδιαίτερο ρόλο στη διατροφή και την υγεία μας. Τα συστατικά τους (πτητικά έλαια, τανίνες κτλ), εκτός από το να δίνουν ευχάριστη γεύση στα φαγητά, έχουν χωνευτικές ιδιότητες, ανακουφίζουν από διαφόρους πόνους ή ενοχλήσεις και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως το καλύτερο φάρμακο σε διάφορες παθήσεις!

Ας γνωρίσουμε σιγά σιγά, μερικά από αυτά:

Τζίνσενγκ: 
Τονωτικό, ειδικά για εξασθενημένους οργανισμούς, ηλικιωμένα άτομα ή καταστάσεις στρες. Οι ορμονικές ουσίες του φυτού αυτού, βελτιώνουν την αυτοσυγκέντρωση και την αντοχή και έχουν ηρεμιστικές, αλλά και διεγερτικές ιδιότητες. Έχει χρησιμοποιηθεί για θεραπεία της στηθάγχης και ως επουλωτικό τραυμάτων.
Για περισσότερα: Ginseng, (Panax) η ρίζα της ζωής!

Λεύκη: 
Πολυπαινεμένη για τη γλυκιά της ευωδιά, έχει χρησιμοποιηθεί για θωρακικές λοιμώξεις και για πονόλαιμους (ως γαργάρα). Χρησιμοποιείται για την αντιμικροβιακή, αποχρεμπτική και αντιβακτηριακή της δράση, ενώ η αλοιφή από λεύκη, ανακουφίζει από τους πόνους των ρευματισμών.

Αγιόκλημα: 
Ο ευωδιαστός αυτός θάμνος, εκτιμάται ιδιαίτερα για το άρωμα του, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιείται σε δερματικές μολύνσεις.

Ταραξάκο – Πικραλίδα 
Είναι ήπιο, αλλά αποτελεσματικό πικρό τονωτικό που αυξάνει τη ροή της χολής, ώστε να αποτελεί κατάλληλο φάρμακο για τις πέτρες στη χοληδόχο κύστη. Διαθέτει διουρητικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται κατά των ρευματισμών και της ποδάγρας, αποβάλλοντας το ουρικό οξύ από τον οργανισμό. Είναι χρήσιμο στη θεραπεία της ταχυπαλμίας, της καρδιακής αρρυθμίας και των ινιδισμών, ελαττώνοντας τους καρδιακούς παλμούς. Τέλος, έχει χρησιμοποιηθεί για μείωση των επιπέδων σακχάρου του αίματος καθώς και σε περιπτώσεις αναιμίας.
Για περισσότερα: Ταραξάκο ή πικραλίδα ή αγριοράδικο – το θεραπευτικό!

Αγκινάρα: 
Διεγείρει την έκκριση χολής, καθιστώντας τη χρήσιμη στη θεραπεία της ανεπάρκειας του συκωτιού και της ατελούς πέψης. Η κυναρίνη που περιέχει ελαττώνει τα επίπεδα χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων στο αίμα και ως εκ τούτου χρησιμοποιείται στη θεραπεία αρτηριοσκλήρυνσης και γενικά καρδιαγγειακών παθήσεων. Είναι επίσης διουρητικό με χρησιμότητα στη θεραπεία νεφρικών παθήσεων και ύπαρξης πρωτεΐνης στα ούρα.
Για περισσότερα: Αγκινάρα. Πολύτιμο φάρμακο για το συκώτι και τη χολή. 

Χαμομήλι: 
Τα πτητικά του έλαια θεωρούνται δυνατά αντισηπτικά, επουλώνει πληγές, είναι αντιφλεγμονώδες και σπασμολυτικό, επιταχύνει την επούλωση ελκών και έχει αντιμυκητιακές ιδιότητες. Το ρόφημα του δρα ηρεμιστικά επιφέροντας ύπνο και χρησιμοποιείται για τις πεπτικές διαταραχές, το φούσκωμα, την καούρα και τη διάρροια. Ανακουφίζει από του επώδυνους πόνους και της ημικρανίες της εμμηνόρροιας, καθώς και τους πόνους από ρευματισμούς και ποδάγρα. Κομπρέσα από άνθη χαμομηλιού, χρησιμοποιείται σε ισχιαλγίες και ραγάδες, ενώ αλοιφές του, σε δερματικές παθήσεις, όπως το έκζεμα. Εισπνοές ατμών ανακουφίζουν από το άσθμα και την καταρροή και βοηθούν περιπτώσεις ακμής.
Για περισσότερα: Χαμομήλι ο φυσικός σύμμαχος υγείας και ομορφιάς

Αγριάδα: 
Ήπιο διουρητικό με αντιβιοτικές ιδιότητες, ιδανικό για λοιμώξεις του ουροποιητικού, πέτρες και προστατίτιδα. Χρησιμοποιείται ακόμη για τη διέγερση του συκωτιού και της χοληδόχου κύστης.

Καλαμπόκι: 
Αποτελεί θαυμάσιο ανακουφιστικό διουρητικό, ώστε να χρησιμοποιείται σε θεραπείες παθήσεων του ουροποιητικού συστήματος. Ακόμη, ο θύσανος του καλαμποκιού χρησιμοποιείται για να ρίχνει την υψηλή πίεση.
Για περισσότερα: Αραβόσιτος (Zea mays) – Ιδιότητες. (προσεχώς)

Λεβάντα: 
Ένα από τα πιο δημοφιλή αρωματικά βότανα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γιατρικό σε εγκαύματα ή τσιμπήματα. Έχει ηρεμιστικές ιδιότητες, που μπορούν να περιορίσουν το άγχος, την υπερένταση, τους νευρικούς πονοκεφάλους καθώς και να χαλαρώσουν τους σπασμούς του πεπτικού σωλήνα.
Για περισσότερα: Λεβάντα – Θεραπευτικές ιδιότητες και χρήσεις!

Μελισσόχορτο: 
Χρησιμοποιείται σε αρωματοθεραπεία κατά της νευρικότητας, της κατάθλιψης, της αϋπνίας και των πονοκεφάλων. Έχει ηρεμιστικές ιδιότητες και μπορεί ως ρόφημα να χρησιμοποιηθεί μετά το γεύμα, διευκολύνοντας την πέψη και ανακουφίζοντας από κωλικούς και φουσκώματα. Χρησιμοποιείται σε αλλεργίες όπως το έκζεμα, χάρη στην ανιισταμινική δράση του βαλσαμικό του ελαίου. Ανακουφίζει από τους πόνους της περιόδου, είναι χρήσιμο εφιδρωτικό κατά της γρίπης και των κρυολογημάτων, διαθέτει αντιβακτηριακές ιδιότητες και είναι αποτελεσματικό κατά των μαγουλάδων, του επιχείλιου έρπη και άλλων ιών.
Για περισσότερα: Το υπέροχο Μελισσόχορτο!

Μέντα: 
Επιδεικνύει αντισπασμωδική δράση στους μαλακούς μύες και είναι αποτελεσματική σε κωλικούς και φουσκώματα. Είναι χρήσιμη στη βελτίωση της αυτοσυγκέντρωσης, ενώ η αζουλίνη που περιέχει, διαθέτει αντιφλεγμονώδεις και επουλωτικές των ελκών ιδιότητες.
Για περισσότερα: Μέντα, η μεθυστική

Δενδρολίβανο: 
Είναι εξαιρετικό για τους πονοκεφάλους, ως αφέψημα ή χρησιμοποιούμενο εξωτερικά ως κομπρέσα. Ελαττώνει το φούσκωμα και διεγείρει την πέψη, το συκώτι και τη χοληδόχο, αυξάνοντας τη ροή της χολής. Ανακουφίζει από τους πόνους περιόδου, χρησιμοποιείται κατά των ρευματισμών, βελτιώνει το κυκλοφορικό και ενισχύει εύθραυστα αγγεία.
Για περισσότερα: Δεντρολίβανο το εξαιρετικόΔεντρολίβανο (Rosmarinus officinalis) για τη μνήμη.
και: Γιατί επιβάλλεται να μαρινάρουμε τα ψητά κρέατα με δεντρολίβανο! 

Φασκόμηλο: 
Περιέχει αντιβακτηριακά οξέα, ιδιαιτέρως κατά του σταφυλόκοκκου και είναι ισχυρό αντισηπτικό. Σε συνδυασμό με λίγο ξύδι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γαργάρα σε πονόλαιμους, λαρυγγίτιδα και αμυγδαλίτιδα. Ως στοματική πλύση, είναι αποτελεσματικό κατά της ουλίτιδας και στοματικών ελκών. Διεγείρει την πέψη, τονώνει το εξασθενημένο νευρικό σύστημα και έχει την ιδιότητα να σταματά την εφίδρωση. Καθίσταται χρήσιμο για τις εξάψεις της εμμηνόπαυσης, ενώ είναι ωφέλιμο σε περιπτώσεις αμηνόρροιας ή επώδυνης περιόδου. Στις θηλάζουσες μητέρες, ενδέχεται να περιορίζει τη ροή του γάλακτος.
Για περισσότερα: Φασκόμηλο το βότανο της αθανασίας
και: Φτιάξτε οδοντική σκόνη με στάχτη φασκόμηλο κανέλα και γλυκάνισο! 

Θυμάρι: 
Ως ζεστό ρόφημα είναι εφιδρωτικό και συνεπώς αποτελεσματικό κατά του κρυολογήματος. Χρησιμοποιείται κατά του κοκίτη, είναι αποχρεμπτικό και εξαιρετικό γιατρικό κατά του πονόλαιμου και της ουλίτιδας. Επιπλέον, καταπραΰνει το πεπτικό σύστημα, ανακουφίζοντας από τα φουσκώματα, ενώ εξωτερικά, ως έλαιο σε μπάνια, ανακουφίζει από τους πόνους των ρευματισμών.
Για περισσότερα: Θυμάρι ή Θρούμπι (Θρούμπα) το θαυματουργό!
Και: Σιρόπι θυμαριού για απόχρεμψη, βήχα και πονόλαιμο!

Γλυκόριζα: 
Χάρη στη γλυκιά της γεύση διαθέτει την ικανότητα να καλύπτει την πικρή γεύση άλλων βοτάνων και χρησιμοποιείται σε πολλά μίγματα αυτών. Παράλληλα, όμως επιδεικνύει ισχυρή αντιφλεγμονώδη και αντιαρθριτική δράση, παρόμοια της κορτιζόνης. Είναι ήπια καθαρτική και ελαττώνει τα όξινα επίπεδα του στομάχου, ανακουφίζοντας έτσι από την καούρα. Διαθέτει επουλωτικές ιδιότητες κατά των στοματικών ελκών, εξαπλώνοντας ένα είδος προστατευτικού ζελέ πάνω στα στοματικά τοιχώματα και επιπρόσθετα καταπραΰνει τους σπασμούς του παχέος εντέρου. Αυξάνει τη ροή της χολής και μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα, περιορίζει του ερεθισμούς του λαιμού, ενώ έχει χρησιμοποιηθεί και ως αντιπυρετικό.
Για περισσότερα: Γλυκόριζα καταπολεμάει έως και ιούς ανθεκτικούς στα αντιικά φάρμακα.

Αλόη: 
Το ζελέ που αποστάζεται από τα φύλλα του, εφαρμοζόμενο τοπικά, συμβάλλει στην αναγέννηση της επιδερμίδας και μπορεί να χρησιμοποιηθεί απευθείας σε εγκαύματα, αμυχές και τραύματα.
Για περισσότερα: Η θαυμαστή «ταυτότητα» της Αλόης (Aloe Vera)!
και: Αλόη: Ένα φαρμακείο σε γλάστρα… (προσεχώς)

Ευκάλυπτος: 
Το έλαιο ευκαλύπτου είναι ισχυρό αντισηπτικό και χρησιμοποιείται με εισπνοές ατμού, κατά των κρυολογημάτων και της καταρροής και σε διάλυμα ως εντριβή του στήθους, για το βήχα. Επιπλέον, απαλλάσσει από ψείρες και ψύλλους!
Για περισσότερα: Ευκάλυπτος – Ιδιότητες και χρήσεις!
και: Εισπνέοντας ατμούς βοτάνων!

Ανεμώνη: 
Είναι ιδιαίτερα ευεργετική για τις γυναίκες, σε περιπτώσεις νευραλγίας, πονοκεφάλων και νευρικής εξάντλησης, ενώ ανακουφίζει από τους σπασμούς της περιόδου, όταν είμαστε αγχωμένες ή ευερέθιστες. Ακόμη, χρησιμοποιείται για τη θεραπεία διαταραχών του ανδρικού αναπαραγωγικού συστήματος. Τέλος, το βάμμα ανεμώνης συνίσταται για την ωτίτιδα.

Αγριοτριανταφυλλιά: 
Δημοφιλής για το άρωμα της, παρέχει σημαντικά διατροφικά στοιχεία, όπως βιταμίνη C, E, K, τανίνη κ.α., με αποτέλεσμα το τσάι από τριαντάφυλλο, να είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο. Ιατρικά, τα φύλλα, είναι ήπιο υπακτικό και οι στυπτικές τους ιδιότητες, τα καθιστούν χρήσιμα στην επούλωση πληγών. Οι σπόροι του χρησιμοποιούνται ως διουρητικό, ενώ τα συγκάρπια έχουν τονωτική δράση.
Για περισσότερα: Κυνόροδο ή καρπός αγριοτριανταφυλλιάς (Rosa canina)

Κολλιτσίδα: 
Καλό διουρητικό, απομακρύνει την άμμο και τις πέτρες του ουροποιητικού συστήματος, ενώ έχει και τη φήμη αντι-υπερτασικού και αντιπυρετικού. Διεγείρει το λεμφικό σύστημα, ανακουφίζοντας τους πρησμένους λεμφαδένες και απομακρύνει τοξίνες από τον οργανισμό. Είναι χρήσιμο λοιπόν, σε ασθένειες, όπως το έκζεμα, η ψωρίαση και η αρθρίτιδα, ενώ παραδοσιακά είχε χρησιμοποιηθεί καικατά του καρκίνου, ιδίως του λεμφικού συστήματος.
Για περισσότερα: Κολλιτσίδα ένα ισχυρότατο αντικαρκινικό,διουρητικό και αποτοξινωτικό βότανο

Τίλιο: 
Τα άνθη του τίλιου σε ζεστό αφέψημα, αποτελούν εξαίρετο εφιδρωτικό φάρμακο κατά των κρυολογημάτων, της γρίπης και της καταρροής, ενώ δρουν χαλαρωτικά στο νευρικό σύστημα, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιείται σε υπερκινητικά παιδιά. Θεωρείται αντιυπερτασικό, καλό διουρητικό, χρήσιμο στη θεραπεία πετρών των νεφρών, ποδάγρας και αρτηριοσκλήρυνσης. Επιπλέον, η εσωτερική του φλούδα είναι αντισπασμωδική και διευρύνει τις στεφανιαίες αρτηρίες, καθιστώντας το χρήσιμο σε στεφανιαίες παθήσεις.
Για περισσότερα: Τίλιο – Φλαμουρι (Tilia europaea): Ιδιότητες.

Μαϊντανός: 
Εκτός από νόστιμο συστατικό σε σάλτσες, είναι και χρήσιμο διουρητικό, κατάλληλο για λοιμώξεις του ουροποιητικού, πέτρες στα νεφρά και κατά της ποδάγρας. Αυξάνει τη ροή του μητρικού γάλακτος σε θηλάζουσες και τονώνει τους μύες της μήτρας, ενώ αποτελεί καλή πηγή βιταμίνης C και σιδήρου. Τέλος, ενδυναμώνει την πέψη, ενώ τα φύλλα του φρεσκάρουν την αναπνοή.
Για περισσότερα: Μαϊντανός για ενέργεια και ζωντάνια!Και: Πως καθαρίζουμε τα νεφρά μας πάμφθηνα και αποτελεσματικά!!

Γλυκάνισο: 
Το ρόφημα του, ανακουφίζει από τη δυσπεψία, το φούσκωμα και τους κωλικούς, ενώ η χαλαρωτική και αποχρεμπτική του δράση, το καθιστά χρήσιμο στην αντιμετώπιση του έντονου βήχα.
Για περισσότερα: Γλυκάνισος: Και γλυκός και άνισος! (προσεχώς)

Τσουκνίδα: 
Παρόλο που την καταριόμαστε λόγω του τσιμπήματος της, είναι ανεκτίμητη ως τροφή, πλούσια σε βιταμίνες και μέταλλα, αλλά και ως γιατρικό! Τα φρέσκα πράσινα φύλλα της, μαγειρεύονται και τρώγονται σαν σαλάτα, ως σούπα ή ως ρόφημα. Συμβάλλει στην αντιμετώπιση της αναιμίας, αφού περιέχει βιταμίνη C, που εξασφαλίζει την ομαλή απορρόφηση σιδήρου. Το ρόφημα της, αυξάνει την έκκριση ουρικού οξέος, καθιστώντας τη χρήσιμη κατά της αρθρίτιδας και της ποδάγρας. Τοπικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πονεμένες αρθριτικές κλειδώσεις, ως πλύση κατά των αιμορροΐδων και ως σκόνη κατά της ρινορραγίας. Διευκολύνει τη ροή του μητρικού γάλακτος, ενώ χαμηλώνει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Ακόμη, χρησιμοποιείται κατά της αιματηρής περιόδου, καθώς και σε γυναίκες στην εμμηνόπαυση. Τέλος, είναι ωφέλιμη σε εκζέματα, ενώ η λοσιόν της εξαλείφει την πιτυρίδα!
Για περισσότερα: Τσουκνίδα – Ιδιότητες και συνταγή τσουκνιδόσουπας!

Μάραθος: 
Διαθέτει απισχναντικές και χωνευτικές ιδιότητες, ενώ είναι καταπραϋντικό για τη δυσπεψία, τους κωλικούς των βρεφών και την καούρα. Ακόμη, ενισχύει τη ροή του μητρικού γάλακτος, είναι αντισπασμωδικό, αντιβακτηριακό, διουρητικό και χρήσιμο ως οφθαλμική πλύση σε κουρασμένα, πονεμένα μάτια.
Για περισσότερα: Μάραθος και Μαραθόριζα

Βαλεριάνα: 
Τα βαλποτριώδη συστατικά του φυτού, θεωρούνται υπεύθυνα για την ηρεμιστική του δράση στο κεντρικό νευρικό σύστημα και κατ΄ επέκταση καθιστούν τη βαλεριάνα εξαιρετικό φάρμακο κατά του άγχους, της υπερέντασης, της αϋπνίας, αλλά και των πονοκεφάλων. Επιδρά δυναμωτικά στην καρδιά, κατά της ταχυπαλμίας και ενδέχεται να ελαττώνει την πίεση. Είναι επίσης, αντισπασμωδική και χρήσιμη κατά της νευρικής δυσπεψίας, της στομαχικής κράμπας, των πόνων της περιόδου και σε περιπτώσεις σπαστικού ή ευερέθιστου εντέρου.
Για περισσότερα: Βαλεριάνα – Το ηρεμιστικό της φύσης!

Βιολέτα: 
Εξαίσιο αποχρεμπτικό, χρήσιμο στη θεραπεία ποικίλων διαταραχών του αναπνευστικού συστήματος. Στη Γαλλία, χρησιμοποιούνται ως κομπρέσες κατά των πονοκεφάλων μετά από οινοποσία και ξενύχτι, αλλά και σε ημικρανίες. Είναι αποτελεσματική σε εμπύρετες καταστάσεις και ως γαργάρα για τους ερεθισμούς των ούλων και του λαιμού. Από τα φύλλα, γίνεται ένα καταπραϋντικόκατάπλασμα για τις επώδυνες ραγάδες των θηλών του στήθους, ενώ έχει χρησιμοποιηθεί και κατά καλοηθών καρκινικών όγκων. Η ρίζα της σε μεγάλες δόσεις είναι εμετική, ενώ τα άνθη της έχουν ηρεμιστική δράση. Τέλος, στην κινέζικη ιατρική έχει χρησιμοποιηθεί και στη θεραπεία των μαγουλάδων.

Τριφύλλι κόκκινο: 
Είναι χαλαρωτικό και αποχρεμπτικό, χρήσιμο στη θεραπεία του βήχα, της βρογχίτιδας και του κοκίτη. Χρησιμοποιείται κατά δερματοπαθειών, όπως το έκζεμα και η ψωρίαση και είναι ωφέλιμο σε παιδιά που πάσχουν από εκζεματικό- ασθματικό σύνδρομο.
Για περισσότερα: Κόκκινο τριφύλλι: Σπάνιο αλλά θεραπευτικό!

Συνοψίζοντας, γνωρίσαμε ένα μεγάλο φάσμα βοτάνων, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με φαντασία και μεράκι στην μαγειρική σας. Προσθέστε νοστιμάδα και ποικιλία γεύσεων, ανοίγοντας ένα καινούργιο δρόμο στις διατροφικές σας συνήθειες, που θα σας τονώσει, θα σας ανακουφίσει, θα σας γιατρέψει και … θα σας αλλάξει τη διάθεση!
Δείτε ακόμη: Βρες ποιο βότανο ταιριάζει στη δική σου πάθηση!
Και ένας συνοπτικός οδηγός: Έχετε το βότανο; Μάθετε που ωφελεί!

Πηγή: Δρ Δημήτρης Ψυρρόπουλος,kardiologika.blogspot.gr
και www.iatrikanea.gr

Αγροσελίδα: Τα πλεονεκτήματα του φυτού στέβια

Αγροσελίδα: Τα πλεονεκτήματα του φυτού στέβια: Η Στέβια είναι ένα φυτό που προέρχεται από τη Νότια Αμερική . Είναι ίσως η πιο γνωστή ως πηγή φυσικών γλυκαντικών ουσιών. Στη...

Τα πλεονεκτήματα του φυτού στέβια

Η Στέβια είναι ένα φυτό που προέρχεται από τη Νότια Αμερική . Είναι ίσως η πιο γνωστή ως πηγή φυσικών γλυκαντικών ουσιών. Στην πραγματικότητα, οι ιθαγενείς της Νότιας Αμερικής χρησιμοποιούσαν τη Στέβια ως γλυκαντική ουσία για εκατοντάδες χρόνια . Αλλά τα φύλλα της χρησιμοποιούνταν επίσης ως φάρμακο.

Η Στέβια χρησιμοποιείται για την ενίσχυση απώλειας βάρους, για τη θεραπεία του διαβήτη, την υψηλή πίεση του αίματος και την καούρα. Για τη μείωση των επιπέδων του ουρικού οξέος,  την πρόληψη της εγκυμοσύνης και για την αύξηση της αντοχής των συστολών των μυών της καρδιάς.

Είναι ασφαλής;
Ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) έχει δώσει στη στέβια το χαρακτηρισμό GRAS («γενικά αναγνωρισμένη ως ασφαλής»), ενώ η EFSA έχει γνωμοδοτήσει δηλώνοντας ότι «δεν είναι καρκινογόνος, δεν είναι τοξική και δεν είναι επικίνδυνη για την ανθρώπινη αναπαραγωγή». Από τη στιγμή, λοιπόν, που είναι εγκεκριμένη από διεθνείς οργανισμούς, δεν υπάρχει κατά τεκμήριο λόγος να αμφισβητούμε την ασφάλειά της.

Είναι επίσης διαθέσιμο ως γλυκαντικό στην Ιαπωνία , τη Νότια Κορέα , τη Μαλαισία , την Ταϊβάν , τη Ρωσία , το Ισραήλ , το Μεξικό , την Παραγουάη , την Ουρουγουάη , τη Βενεζουέλα , την Κολομβία , τη Βραζιλία και την Αργεντινή .

Πώς λειτουργεί ;
Σήμερα τα εκχυλίσματά της χρησιμοποιούνται ως υποκατάστατο της κοινής, κρυσταλλικής ζάχαρης και αντί άλλων φυσικών ή συνθετικών γλυκαντικών υλών σε ροφήματα, αναψυκτικά διαίτης, ηδύποτα, γλυκίσματα, διαιτητικά τρόφιμα, τρόφιμα για διαβητικούς και ειδικά προϊόντα διατροφής.

Πώς θα τη χρησιμοποιήσω;
Μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε ως γλυκαντικό σε καφέ, τσάι, αφεψήματα και οποιοδήποτε άλλο ρόφημα, κρύο ή ζεστό, αλλά και για να αντικαταστήσετε τη ζάχαρη σε συνταγές παρασκευής ηδύποτων (π.χ. λικέρ), γλυκών (π.χ. μαρμελάδων, κέικ), φαγητών ή σαλτσών, συνήθως αφού τη διαλύσετε πρώτα σε λίγο νερό, ώστε να ελέγξετε εκ των προτέρων την έντονη γλυκύτητά της. Μπορείτε, επίσης, να την καλλιεργήσετε σε μικρές γλάστρες και να χρησιμοποιείτε τα φύλλα της φρέσκα ή αποξηραμένα σε σαλάτες ή αλεσμένα σε ροφήματα και γλυκίσματα.

Επαρκή αποδεικτικά στοιχεία μετά από έρευνα έδειξαν πως η στέβια βοηθά:

-Την υψηλή αρτηριακή πίεση: H έρευνα δείχνει ότι η λήψη 750-1500 mg ανά ημέρα της στεβιοσίδης, μια χημική ένωση στη στέβια , μειώνει τη συστολική πίεση του αίματος ( τον ανώτερο αριθμό σε μια ένδειξη της πίεσης του αίματος) κατά 10-14 mmHg και τη  διαστολική πίεση του αίματος ( το χαμηλότερο αριθμό ) κατά 6 -14 mmHg μέσα σε μία εβδομάδα από την έναρξη της θεραπείας . Ωστόσο, άλλες έρευνες δείχνουν ότι η λήψη stevioside σε δόσεις έως 15 mg ανά kg ημερησίως δεν μειώνει σημαντικά την πίεση του αίματος σε ασθενείς με ήπια υψηλή αρτηριακή πίεση.

-Τον διαβήτη: Οι πρώτες έρευνες δείχνουν ότι 1000 mg ημερησίως στεβιοσίδης , μπορεί να μειώσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μετά τα γεύματα κατά 18 % σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 . Ωστόσο, άλλη έρευνα δείχνει ότι η λήψη 250 mg στεβιοσίδης τρεις φορές ημερησίως δεν επηρεάζει σημαντικά τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα ή HbA1c ( ένα μέτρο πάνω από τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα με το χρόνο ) μετά από τρεις μήνες θεραπείας σε άτομα με διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2 διαβήτη .

-Την πρόληψη της εγκυμοσύνης .

-Την καούρα .

-Την απώλεια βάρους .

-Την κατακράτηση νερού στο σώμα.

-Και τα καρδιακά προβλήματα .

Πηγή>ygeianews.gr