Τσουκνίδα, για αναιμία, πέτρες, ουρικό οξύ, πίεση, αιμορροΐδες, διαβήτη, ακμή

Maria Dimitriou

15 Ιουλίου στις 7:28 π.μ. ·

medlabgr.blogspot.com

Τσουκνίδα, για αναιμία, πέτρες, ουρικό οξύ, πίεση, αιμορροΐδες, διαβήτη, ακμή

της Αγγελικής Μήλιου, βιολόγος, medlabnews.gr

Φυτό ποώδες, πολυετές, κοινό στην ελληνική ύπαιθρο. Αναπτύσσεται αυτοφυώς σε ορεινά μέρη, αρκεί να υπάρχει υγρασία. Ο βλαστός της φτάνει σε ύψος το 1 μέτρο ενώ τα άνθη της είναι μικρά και άοσμα. Ολόκληρο το φυτό καλύπτεται από αδενώδεις τρίχες που κατά την επαφή τους με το δέρμα προκαλούν φαγούρα. Αυτό οφείλεται σε ένα δηλητηριώδες υγρό, που περιέχουν οι λεπτές βελόνες, οι οποίες όμως καταστρέφονται με το βράσιμο ή το ψήσιμο. Ανθίζει κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού(όπου και συλλέγουμε με γάντια).

Η δράση της τσουκνίδας καταγράφηκε από το Χρύσιππο, τον Αριστοφάνη και τον Ησίοδο, ενώ στα ρωμαϊκά χρόνια οι λεγεωνάριοι τρίβονταν με τα φύλλα της για να ζεσταθούν. Επίσης χρησιμοποιήθηκε ως διουρητικό και καθαρτικό. Ο Ιπποκράτης (460-377 π.Χ) πρώτος κατέταξε την τσουκνίδα ανάμεσα στα φυτά “πανάκεια” (κάνουν για πολλαπλές χρήσεις) και συνέστησε την τσουκνίδα για την θεραπεία 61 ασθενειών. Ο Έλληνας ιατρός Γαληνός στο βιβλίο του “De Simplicibus Medicamentis ad Paternainum (espurio)” συνιστούσε την τσουκνίδα ως διουρητικό, καθαρτικό και για τη θεραπεία των δαγκωμάτων από τους σκύλους, της γάγγραινας, των οιδημάτων, της ρινορραγίας, της υπερβολικής εμμηνόρροιας, για τις ασθένειες που σχετίζονται με την σπλήνα, της πλευρίτιδας, της πνευμονίας, του άσθματος, των έλκων στο στόμα και στην αντιμετώπιση της τριχοφυΐας. Τον Μεσαίωνα η τσουκνίδα χρησιμοποιήθηκε για την θεραπεία του έρπητα ζωστήρα, της δυσκοιλιότητας, της ξηρής ασθένειας η οποία κατά πάσα πιθανότητα σήμαινε προβλήματα με τα ιγμόρεια ή τους πνεύμονες, του βλεννογόνους και το δέρμα. Οι Ινδιάνοι χρησιμοποιούσαν την τσουκνίδα για την θεραπεία της ακμής, της διάρροια και για τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος.

Περιέχει

ΜΙΑ ΕΛΙΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ!

ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΟΥ ΜΕΛΑΝΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΨΗΦΙΑΚΗ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Βιταμίνη Α (πιο πολύ από το καρότο),  Β1, Β2, Β3 και Β5, Κ, Ε, πολύ βιταμίνη C. Επίσης είναι καλή πηγή ασβεστίου, σιδήρου, φολικού οξέος, κάλιου, μαγγάνιου, μαγνήσιου, φωσφόρου, σελήνιου και ψευδάργυρου και πολλά άλλα σημαντικά ιχνοστοιχεία. Τα φύλλα της περιέχουν μυρμηκικό οξύ, χλωροφύλλη, σεροτονίνη, ακετυλοχολίνη, γλυκοκινόνες, και τανίνες.

Η απουσία οξαλικού οξέος, την κάνει κατάλληλη για άτομα που πάσχουν από αναιμία, γιατί χωρίς το οξαλικό απορροφάται μεγαλύτερη ποσότητα σιδήρου. Επιπλέον, έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε βιταμίνη C που βοηθά στην ακόμα καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου.

Ιδιότητες

• Αντιδιαβητικό.
• Διουρητικό. Διαλύει το ουρικό οξύ, είναι πολύτιμο σε κυστίτιδα, πέτρες στη χολή αλλά και κατά της βραδινής ενούρησης.
• Αιμοστατικό. Για αιμορραγίες, αιμοπτύσεις, μητρορραγία, αιματουρία, αιμοφιλία, ρινορραγία.
• Αντιαναιμικό, τονωτικό.
• Καθαρτικό.
• Στυπτικό(π.χ. κατά των αιμορροΐδων).
• Γαλακταγωγικό.
• Αγγειοσυσταλτικό.
• Αντιρρευματικό. Για αρθριτικά, ισχιαλγία, χρόνιους ρευματισμούς.
• Αντιδιαρροϊκό. Για διάρροιες, εντερίτιδα.
• Σπασμολυτικό.
• Αφροδισιακό.

Έχει στυπτικές, διουρητικές και τονωτικές ιδιότητες, ελέγχει τις αιμορραγίες, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες, αυξάνει την αιμογλομπίνη, τονώνει το κυκλοφοριακό σύστημα και χαμηλώνει την πίεση και τα επίπεδα σακχάρου του αίματος. Διεγείρει τη λειτουργία του παγκρέατος.

Χρησιμοποιείται εσωτερικά σαν έκχυμα ή βάμμα (σταγόνες) για την αναιμία, την αιμορραγία, τη διάρροια, τα υπερβολικά έμμηνα, αιμορροΐδες και ρευματισμούς. Γυναίκες που θηλάζουν κάνουν καλό να παίρνουν τη τσουκνίδα: αυξάνει το γάλα, δυναμώνει και τονώνει τη μήτρα και όλα τα θρεπτικά στοιχεία περνούν και στο μωρό. Οι έγκυες μπορούν από τον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης να το παίρνουν για τόνωση της μήτρας.

Έχει βρεθεί ότι έχει αντισπασμωδική δράση, σε περιπτώσεις ρευματισμών ή ισχιαλγίας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και την αντιμετώπιση της οξείας ή χρόνιας νεφρίτιδας, του ίκτερου, παθήσεων της χολής, του έλκους του στομάχου, βρογχικών παθήσεων και χρόνιων διαρροιών ή δυσκοιλιότητας.

Έχει βρεθεί ότι έχει αντισπασμωδική δράση, σε περιπτώσεις ρευματισμών ή ισχιαλγίας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και την αντιμετώπιση της οξείας ή χρόνιας νεφρίτιδας, του ίκτερου, παθήσεων της χολής, του έλκους του στομάχου, βρογχικών παθήσεων και χρόνιων διαρροιών ή δυσκοιλιότητας.

Η τσουκνίδα βελτιώνει τη λειτουργία των νεφρών και είναι διουρητικό και αντιφλεγμονώδες μέσο, στις παθήσεις των νεφρών και του ουροποιητικού συστήματος και σε περιπτώσεις κατακράτησης ούρων. Για τις πέτρες στα νεφρά και στη χολή, σε κατακράτηση ούρων, σε νεφρίτιδα και κυστίτιδα. Η τσουκνίδα είναι ιδιαίτερα ευεργετική σε όσους πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια. Καταναλώνουμε μια κούπα τσάι ή χυμό τσουκνίδας κάθε πρωί μετά το ξύπνημα και για 30 ημέρες.

Καταλύει το ουρικό οξύ. Ενδείκνυται επίσης και στις ασθένειες του συκωτιού και της χολής. 

Ακόμα, χάρη στις διουρητικές ιδιότητες που έχει, βοηθάει στην απώλεια βάρους και την καταπολέμηση της κυτταρίτιδας! Επίσης έχει υψηλή περιεκτικότητα σε σεροτονίνη και ακετυλοχολίνη. Αυτές οι δύο ουσίες είναι φυσικά κατασταλτικά της όρεξης και βοηθάνε στην απώλεια βάρους.

Έχει αντιισταμινική δράση και έτσι είναι πολύτιμη σ’ όσους υποφέρουν από αλλεργίες. Σε εποχιακή αλλεργία (hayfever) ξεκινάμε αγωγή με τσουκνίδα τρεις μήνες πριν εμφανιστεί η γύρη για τα καλύτερα αποτελέσματα, πίνουμε καθημερινά έκχυμα ή βάμμα τσουκνίδας.

Η τσουκνίδα λόγω των στυπτικών ιδιοτήτων της μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της διόγκωσης των αιμορροΐδων. Λόγω των στυπτικών ιδιοτήτων της μπορεί να σταματήσει την αιμορραγία από μικροτραυματισμούς στο δέρμα. Τα φρέσκα φύλλα τσουκνίδα όταν τοποθετούνται στο δέρμα και ιδιαίτερα στην περιοχή των νεφρών προκαλεί τσούξιμο και κάψιμο και επιδρά στην βαθιά χαλάρωση από ρευματικούς πόνους.

Η τσουκνίδα χρησιμοποιείται για την θεραπεία των παθήσεων του δέρματος της ακμής, των κονδυλωμάτων και του εκζέματος. Στην ακμή η τσουκνίδα μπορεί να βελτιώσει την υφή των ξηρών και λιπαρών επιδερμίδων. Καθαρίζει χωρίς να αφαιρεί τα φυσικά έλαια από το δέρμα καθιστώντας έτσι την τσουκνίδα ιδανική για την αντιμετώπιση της ακμής. Ένα έγχυμα από τσουκνίδα ή φυσικά προϊόντα όπως σαπούνια που περιέχουν τσουκνίδα βοηθάει να καθαρίσει βαθιά τους πόρους και στην εξάλειψη των μικροβίων που συμβάλλουν στη δημιουργία σπυριών. Στο έκζεμα η τσουκνίδα όταν εφαρμόζεται τοπικά είτε ως αφέψημα είτε ως λάδι σκέτο ή σε αλοιφή βοηθάει στην ανακούφιση από τον κνησμό και στην ενίσχυση της πάσχουσας περιοχής. 

Καθημερινές γαργάρες με τσάι τσουκνίδας ανακουφίζει και βοηθάει στην αντιμετώπιση λοιμώξεων του στόματος και του λαιμού. Μαλλιά Η τσουκνίδα μπορεί να βελτιώσει την υφή των ξηρών και λιπαρών μαλλιών. Καθαρίζει χωρίς να αφαιρεί τα φυσικά έλαια από το δέρμα και τα μαλλιά, καθιστώντας έτσι την τσουκνίδα ιδανική για την αντιμετώπιση της πιτυρίδας. Για τα μαλλιά εκτός από το σαπούνι ένα τελικό ξέβγαλμα με έγχυμα τσουκνίδα μπορεί να βοηθήσει να καθαρίσει το ξηρό δέρμα και η πιτυρίαση. Παραδοσιακά οι βοτανολόγοι πιστεύουν ότι η τσουκνίδα μπορεί να αποκαταστήσει το φυσικό χρώμα των μαλλιών κι αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον για άτομα με γκρίζα μαλλιά.

Τονώνει τα μαλλιά και δυναμώνει την τρίχα. Καταπραΰνει τους αρθριτικούς και ρευματικούς πόνους, χάρη στο μυρμηκικό οξύ που περιέχει.

Η τσουκνίδα τονώνει όλο τον οργανισμό, γι’ αυτό είναι καλό να τη λαμβάνουν άτομα που αναρρώνουν από ασθένεια, σαν φαγητό και σαν τσάι. Είναι το καλύτερο φάρμακο για την αναιμία, γιατί περιέχει πολύ σίδηρο και η βιταμίνη c που έχει φροντίζει στην απόλυτη απορρόφηση από τον οργανισμό του σιδήρου.

Όπως και πολλά άλλα χόρτα, η τσουκνίδα ήταν ένα θρεπτικό φαγητό, σε εποχές φτώχειας και πολέμων. Δεν κοστίζει, αφθονεί στους αγρούς και υπάρχουν πολλοί γευστικοί τρόποι παρασκευής της. Οι νοικοκυρές την ετοιμάζουν βραστή, με αγνό παρθένο ελαιόλαδο και λεμόνι, την χρησιμοποιούν σε πίτες και κρητικά καλλιτσούνια, την προσθέτουν στα τσιγαριαστά χόρτα ή παρασκευάζουν πομάδα (πέστο) με ελαιόλαδο. Επίσης, στο παραδοσιακό σφουγγάτο της Κρήτης, που στην ουσία είναι η σύγχρονη ομελέτα με χόρτα ή λαχανικά εποχής.

Η τσουκνιδόσουπα είναι νοστιμότατη! Η καυστικότητα των τριχιδίων εξουδετερώνεται με βραστό νερό. Για κατανάλωση θεωρούνται καλύτεροι οι νεαροί τρυφεροί βλαστοί.

Μπορούμε να τη τρώμε βραστή με λάδι και λεμόνι, να φτιάξουμε τσουκνιδόπιττες αλλά ακόμα πιο εύγευστη είναι η σούπα από τσουκνίδα. Στη σούπα δεν χάνονται οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία αφού την προσθέτουμε μόλις τρία λεπτά πριν το τέλος του ψησίματος. 

Η τσουκνίδα μπορεί να καταναλωθεί και ως αφέψημα. Βράζοντας μερικά ξερά φύλλα σε νερό, έχετε ένα φάρμακο για το κρύωμα και τον βήχα, την αλλεργική ρινίτιδα, την υπέρταση, την αρθρίτιδα και διάφορες παθήσεις του πεπτικού συστήματος. 

Η κατανάλωσή της ωστόσο, θα πρέπει να γίνει με σύνεση και κατόπιν συνεννοήσεως με τον θεράποντα ιατρό σας, γιατί μπορεί να αλληλεπιδράσει με την φαρμακευτική αγωγή που ακολουθείτε. Καλό είναι να αποφεύγεται η κατανάλωσή της από γυναίκες που πάσχουν από αδενώματα της μήτρας ή κυοφορούν και από άτομα που παρουσιάζουν αυξημένη πηκτικότητα στο αίμα και αρτηριοσκλήρυνση.

Αφέψημα: 2 κουτάλια φαγ. με θρυμματισμένο σκεύασμα βουτιέται σ΄ ένα ποτήρι (200 γρ.) νερό, βράζεται για 1 λεπτό, μετά το υγρό στραγγίζεται και πίνεται. Παίρνονται 2 – 3 τέτοιες δόσεις την ημέρα, γλυκαίνοντας κατά προτίμηση με μέλι ή ζάχαρη.

Για εξωτερική χρήση προετοιμάζεται με τον παραπάνω τρόπο πιο συμπυκνωμένο αφέψημα (2-4 κουτάλια φαγ. σε 200 γρ. νερό) και κατά των ρευματισμών και νευραλγιών, για εντριβές και κατάπλασμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί αλκολάτ (οινοπνευματώδες διάλυμα χλωρών φύλλων της Τσουκνίδας σε οινόπνευμα), μία χούφτα χλωρά φύλλα σε 500 γρ. οινόπνευμα (40 % συμπυκνωμένο), ή στη θέση του τσίπουρου, ούζο ή βότκα,- να μουλιάσουν για 24 ώρες.

Τέλος και τα ζώα αγαπούν τη τσουκνίδα, μπορούμε να τη αναμιγνύουμε στη τροφή των σκύλων, των αλόγων, αγελάδων και χοίρων κλπ. Δυναμώνει το τρίχωμα τους και το κάνει να γυαλίζει. Οι σπόροι τής τσουκνίδας δραστηριοποιούν την ωοτοκία τής κότας. 

Διαβάστε επίσης

• Ρίγανη και ριγανέλαιο, με ισχυρές αντιβακτηριακές, αντιοξειδωτικές και αντικαρκινικές ιδιότητες (Origanum vulgare)
• Βάλσαμο ή βαλσαμόχορτο ή σπαθόχορτο για την κατάθλιψη, τα τραύματα, το στομάχι, το άσθμα, τον καρκίνο. 
• Το οπλοστάσιο της φύσης: Βότανα και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες ανά ασθένεια
• Πέτρες στα νεφρά (νεφρολιθίαση). Τι είναι και πώς δημιουργούνται; Τι πρέπει να κάνετε για να την προλάβετε; Ποια η κατάλληλη διατροφή και ποια βότανα μπορούν βοηθήσουν στην αντιμετώπιση;
• Πιπερόριζα (τζίντζερ) ένα ωφέλιμο βότανο κατάλληλο για την βαρυστομαχιά, το κρυολόγημα, την χοληστερίνη, την αρθρίτιδα, τον διαβήτη και τις δίαιτες

Πηγή: https://medlabgr.blogspot.com/2014/12/urtica-urens-urtica-dioica.html#ixzz5zyAL37pr

Ασκληπιός ο ιατρός που ανέσταινε τους νεκρούς!!!

Maria Dimitriou

15 Ιουλίου στις 7:20 π.μ. ·

olympospress.blogspot.com

Ασκληπιός ο ιατρός που ανέσταινε τους νεκρούς!!!

Όλυμπος Ομάς - Όλυμπος Εφημερίδα - Όλυμπος Τηλεόραση, ΕΛΛΑΣ,…

Ο Ασκληπιός είναι ο καρπός του έρωτα του θεού Απόλλωνα και μιας θνητής, το όνομα της οποίας ποικίλλει ανάλογα με τις τοπικές παραδόσεις.

Η εκδοχή του Πινδάρου

Ο Πίνδαρος, στον Πυθιόνικο για τον Ιέρωνα τον Συρακόσιο, παραδίδει την ιστορία της γέννησης του Ασκληπιού, καρπό του έρωτα του θεού της μαντικής για την Κορωνίδα, κόρη του Θεσσαλού βασιλιά Φλεγύα. Εκείνη, τον καιρό που περίμενε το παιδί της και ενάντια στη βούληση του πατέρα της που ήθελε άλλο γάμο, δόθηκε στον Ίσχη, γιο του Έλατου και αδελφό του Καινέα. Και ο Απόλλωνας την κουρούνα που του έφερε την είδηση (άλλοι λένε ότι η τέχνη του του αποκάλυψε την αλήθεια) την καταράστηκε και από άσπρη που ήταν την έκανε μαύρη.

Όσο για την Κορωνίδα, τη σκότωσε για την απιστία της. Αλλά όπως ο Δίας δεν μπορούσε να αφήσει τον γιο του Διόνυσο να καεί μαζί με τη μητέρα του Σεμέλη και τράβηξε το παιδί από τα σπλάχνα της, το ίδιο και ο Απόλλωνας, άρπαξε το μωρό από την κοιλιά της μάνας του, την ώρα που το σώμα της Κορωνίδας καιγόταν στη νεκρική πυρά.[6]

Παραλλαγή στην εκδοχή του Πινδάρου θέλει την Άρτεμη να σκοτώνει την Κορωνίδα για την ύβρη που διέπραξε η θνητή απέναντι στον θεϊκό αδελφό της και τον Ερμή να σώζει το παιδί από την πυρά (Παυσ. 2.26.4).

Η εκδοχή της Επιδαύρου

Για να εξηγηθεί η έντονη παρουσία του Ασκληπιού στην Επίδαυρο της Πελοποννήσου, ο καταγωγικός μύθος του ήρωα και θεού της ιατρικής τροποποιήθηκε ελαφρά. Ο παππούς του Φλεγύας ήταν πολεμοχαρής ληστής που ήρθε στην Πελοπόννησο υποτίθεται για να την επισκεφθεί και να τη θαυμάσει, στην πραγματικότητα όμως για να διαπιστώσει το μάχιμο των κατοίκων και πόσοι ήταν, ώστε να καταστρώσει το σχέδιό του για να την καταλάβει. Τον συνόδευε η κόρη του που δεν του είχε αποκαλύψει την εγκυμοσύνη της από τον Απόλλωνα.

Με το που έφτασαν στη γη των Επιδαυρίων, η Κορωνίδα γέννησε, στους πρόποδες του βουνού που τότε ονομαζόταν Μύρτιο, Τίτθιο στην εποχή του Παυσανία. Το παιδί που γέννησε το άφησε εκτεθειμένο στο βουνό. Κι εκείνο επιβίωσε χάρη σε μια κατσίκα που το θήλασε και σε ένα σκύλο που το προστάτευε από άλλα ζώα.

Ο κύρης των δυο ζώων, ο βοσκός Αρέσθανας, βγήκε σε αναζήτηση της χαμένης κατσίκας -γιατί βρήκε τα ζώα του λειψά στο μέτρημα. Μαζί με την κατσίκα του βρήκε και το εκτεθειμένο παιδί που θέλησε να το πάρει για να το μεγαλώσει. Όμως μόλις πλησίασε, το παιδί περιβλήθηκε από τη λάμψη μιας αστραπής. Αυτό προκάλεσε τρόμο στον βοσκό, τόσο που άφησε το παιδί μόνο του στην προστασία του μυστηρίου που το περιέβαλλε.

Η Μεσσηνιακή εκδοχή

Μητέρα του Ασκληπιού είναι η Αρσινόη, κόρη του Λεύκιππου και αδελφή της Ιλάειρας και της Φοίβης που τις άρπαξαν οι Διόσκουροι. Την εκδοχή αυτή τη θεωρεί πλαστή ο Παυσανίας, πόσο μάλλον που τα επιφανέστερα Ασκληπιεία ήταν υπό τον έλεγχο της Επιδαύρου (2.26.7-8). Πάντως, μυθογράφοι, στην προσπάθεια να συνενώσουν τις παραδόσεις, βεβαίωναν πως το παιδί ήταν της Αρσινόης αλλά το ανέθρεψε η Κορωνίδα.

Ο Ασκληπιός γιατρός

Όπως και άλλα μυθολογικά παιδιά, έτσι και τον Ασκληπιό ο πατέρας του Απόλλωνας τον εμπιστεύτηκε στον Κένταυρο Χείρωνα, ο οποίος τον ανέθρεψε και του δίδαξε την ιατρική και την τέχνη του κυνηγού.

Έγινε μάλιστα χειρουργός και ασκώντας την τέχνη του για πολύ καιρό όχι μόνο εμπόδιζε κάποιους να πεθάνουν αλλά ανάσταινε και τους νεκρούς· γιατί πήρε από την Αθηνά το αίμα που έτρεξε από τις φλέβες της Γοργόνας, και το αίμα που είχε χυθεί από τα αριστερά το χρησιμοποιούσε για την καταστροφή των ανθρώπων [ήταν δηλητήριο], ενώ αυτό που είχε τρέξει από τις δεξιές φλέβες για τη σωτηρία τους [ήταν ευεργετικό], και με αυτό ανάσταινε τους νεκρούς. (Απολλόδωρος 3.10.3)

Μάλιστα ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι είχε ανακαλύψει μαρτυρίες για αυτούς που ανέστησε ο Ασκληπιός: τον Καπανέα και τον Λυκούργο, όπως λέει ο Στησίχορος <στην> Εριφύλη, τον Ιππόλυτο, όπως λέει ο συγγραφέας των Ναυπακτικών, τον Τυνδάρεω, όπως λέει ο Πανύασσις, τον Υμέναιο, όπως λένε οι Ορφικοί, τον Γλαύκο, τον γιο του Μίνωα, όπως αναφέρει ο Μελησαγόρας. [ό.π.]

Στη διάρκεια της μαθητείας του κοντά στον Χείρωνα, έμαθε από τη μάντισσα κόρη του Κένταυρου Ωκυρρόη και τη μυστική ιστορία των θεών.

Θάνατος και απαθανάτιση

Ο θάνατος του Ασκληπιού προήλθε είτε από τον Δία είτε από τον Πλούτωνα κι αυτό γιατί διαταρασσόταν η κοσμική ισορροπία, καθώς παρατεινόταν η ζωή των θνητών με τις διάφορες θεραπείες, μέχρι και την επιδίωξη της αθανασίας που ήταν προνόμιο των θεών, ή γιατί ο Πλούτωνας είδε τον πληθυσμό της χώρας κυριαρχίας του να μειώνεται.

Τον θάνατό του εκδικήθηκε ο Απόλλωνας σκοτώνοντας τους Κύκλωπες που είχαν ευεργετήσει τον Δία· με τη σειρά του ο Απόλλωνας τιμωρήθηκε από τον Δία για τον φόνο των αμέτοχων στον θάνατο του Ασκληπιού Κυκλώπων (Απολλόδωρος 3.10.4).

Ύστερα από τον θάνατό του ο Ασκληπιός μεταμορφώθηκε στον αστερισμό του Οφιούχου.

Άλλες πληροφορίεςΣύμφωνα με μια παράδοση το όνομά του ήταν αρχικά Ήπιος και αφού θεράπευσε τον τύραννο της Επιδαύρου Άσκλη, που υπέφερε στα μάτια, ονομάστηκε Ασκληπιός, επειδή τὰ ἀσκελῆ (ὃ ἐστι σκληρὰ) τῶν νοσημάτων ἥπια ποιεῖ, τα σκληρά νοσήματα τα μαλακώνει, γιατρεύει δηλαδή τις επίπονες και δύσκολες ασθένειες (Τζέτζης, Σχ. Λυκόφρ. Αλεξ. 1054).

Λεγόταν ότι είχε πάρει μέρος στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου -είχε μάθει την τέχνη του κυνηγιού από τον Χείρωνα- και στην Αργοναυτική εκστρατεία και ότι τα παιδιά του, οι γιατροί Ποδαλείριος και Μαχάονας, μνηστήρες και αυτοί της Ελένης, συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο. Εξάλλου, κάθε εκστρατεία έχει και τους γιατρούς της και οι ηγεμόνες ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα για την ιατρική τέχνη, ώστε να θεραπεύονται τα τραύματα των πολεμιστών.

Μεταγενέστεροι μύθοι του δίνουν για γυναίκα την Ηπιόνη ή τη Λαμπετία ή την Ξάνθη ή την Αρσινόη ή την Αριστοδάμα και κόρες την Ακεσώ, την Ιασώ, την Πανάκεια, την Αίγλη και την Υγίεια. Και γιους τον Αλεξήνορα, τον Ιανίσκο, τον Άρατο.

Τέλος, ο παραδοξογράφος του 1ου ή 2ου αι. μ..Χ. Ηράκλειτος θεωρεί ότι η ιστορία της κατακεραύνωσης του Ασκληπιού είναι μυθολόγημα που προέκυψε από τον πολύ υψηλό πυρετό από τον οποίο «ψηνόταν» ο Ασκληπιός και από τον οποίο τελικά πέθανε (περί απίστων 26).

Λατρεία

Ο Ασκληπιός τιμήθηκε ως καλός γιατρός και ήρωας και μόνο αργότερα κατατάχθηκε ανάμεσα στους αθανάτους. Λατρεία του και Ασκληπιεία βεβαιώνονται στην Τρίκκη της Θεσσαλίας, πιθανό τόπο καταγωγής του, ήταν μάλιστα το ἀρχαιότατον καὶ ἐπιφανέστατον κατά τον γεωγράφο του 1ου αι. π.Χ. Στράβωνα· στην Κω, στην Αθήνα, στην Επίδαυρο (βλ. και Επίδαυρος).

Εκεί η λατρεία του αναδείχθηκε σε σχολή ιατρικής με εφαρμογές από τη μαγεία, με χρήση βοτάνων, με χειρουργικές επεμβάσεις. Η θεραπεία περιλάμβανε καθαρμούς και λουτρά, γι' αυτό και τα περισσότερα Ασκληπιεία ήταν κτισμένα κοντά σε ιαματικές πηγές, ενώ περιβάλλονταν από ιερά άλση, στα οποία δεν επιτρεπόταν να πεθαίνει κανείς ούτε να γεννούν εκεί οι γυναίκες -ό,τι οριζόταν και για το ιερό νησί της Δήλου. Επιπλέον, όσα ζώα θυσιάζονταν καταναλώνονταν στο ιερό.

Σύμβολα του Ασκληπιού ήταν κουκουνάρια από κυπαρίσσια, στεφάνια δάφνης (από τον πατέρα του), μια κατσίκα ή ένας σκύλος (η κατσίκα τον έθρεψε, ο σκύλος τον φύλαξε), φίδια τυλιγμένα γύρω από ένα ραβδί.

Ο Παυσανίας μαρτυρεί ότι το άγαλμα του Ασκληπιού στην Επίδαυρο τον παρίστανε να κρατά βακτηρία με φίδι τυλιγμένο γύρω της, ενώ το άλλο του χέρι το είχε πάνω στο κεφάλι του φιδιού· δίπλα στέκεται σκύλος. Αντίστοιχα, ο Ερατοσθένης αναφέρει ότι ως αστερισμός ο Ασκληπιός εμφανίζεται να κρατά φίδια και στα δυο του χέρια.

Ο ήρωας/θεός δεν παλεύει με τον όφι αλλά τον κρατά στα χέρια του· σε αυτή την περίπτωση δεν θεωρείται κακοποιός δύναμη αλλά αγαθοποιός. Όπως και το αίμα της Γοργόνας, από τη μια αρτηρία ήταν δηλητηριώδες, από την άλλη ευεργετικό.

Η τέχνη του γιατρού εξασκήθηκε από τους Ασκληπιάδες, τους απογόνους του Ασκληπιού, μια κλειστή συντεχνία ιατρών, με πιο φημισμένο τον Ιπποκράτη, που κρατούσε τα μυστικά της ιατρικής τέχνης όπως άλλες συντεχνίες (π.χ. των σιδεράδων, των αγαλματοποιών κτλ.) τα δικά τους.

Ο Aesculapius των Ρωμαίων

Στον ποταμό Τίβερη υπάρχουν δύο νησιά, η νήσος Τίβερη ή Τιμπερίνα και η νήσος της Αφροδίτης. Το πρώτο νησί μοιάζει με πλοίο και ταυτίζεται με το πλοίο που στάλθηκε από τη Ρώμη στην Αθήνα, για να παραλάβει άγαλμα του θεού που θα έσωζε τη Ρώμη και το Λάτιο από λιμό που ενέσκηψε το 293 π.Χ.

Τα θύματα του λιμού ήταν πολλά, οι άνθρωποι είχαν κουραστεί να θάβουν νεκρούς, οι προσπάθειες να αντιμετωπιστεί το κακό έπεφτε στο κενό και οι θεραπευτές έμοιαζαν ανήμποροι. Έτσι, έστειλαν αντιπροσωπεία στους Δελφούς, για να παρακαλέσουν τον θεό να τους βοηθήσει, να τους γιατρέψει από τη μιζέρια τους και να βάλει τέλος στα δεινά της μεγάλης πόλης.

Την ώρα του χρησμού έτρεμαν το ιερό, η δάφνη, η φαρέτρα του Απόλλωνα, ενώ από το πιο βαθύ κομμάτι του τρίποδα ακούστηκαν λόγια που προκάλεσαν τρόμο στους αντιπροσώπους· ότι αυτό που ζητούσαν στους Δελφούς θα έπρεπε να το είχαν ζητήσει από τον γιο του, τον θεραπευτή Ασκληπιό, που είχε τη δύναμη να τους βοηθήσει και μπορούσαν να βασιστούν πάνω του. Και ξεπροβόδιζε η φωνή τους Ρωμαίους με τους καλύτερους οιωνούς. Και εκείνοι απέπλευσαν για την Επίδαυρο.

Όταν έφτασαν, παρακαλούσαν τους ιερείς για το άγαλμα του Ασκληπιού, και άλλοι από αυτούς δεν είχαν αντίρρηση, άλλοι όμως ήθελαν να κρατήσουν τον θεό τους, τον πλούτο, τη βοήθεια και τη φύλαξη που τους παρείχε. Κυριάρχησε η αμφιβολία, όμως όταν έπεσε η νύχτα, ο Ασκληπιός φάνηκε σε όνειρο μπροστά στους αντιπροσώπους, με όλη του τη λαμπρότητά όπως ακριβώς τον παρίσταναν τα αγάλματά του.

Μέσα στο ύπνο τους τους καθησύχασε, τους είπε να μην φοβούνται και ότι θα έλθει και θα αφήσει το άγαλμά του στην πόλη τους. Μόνο τους κάλεσε να παρατηρήσουν καλά το φίδι που εμφανιζόταν τυλιγμένο γύρω από τη ράβδο που κρατούσε, γιατί θα ερχόταν σαν εκείνο το φίδι, μόνο μεγαλύτερο, σαν μια ουράνια παρουσία, φράση που συνδέει την ιστορία αυτή με τη μεταμόρφωσή του στον αστερισμό του Οφιούχου. Και ο Ασκληπιός χάθηκε από μπροστά τους την ώρα που ξημέρωνε και το φως του ήλιου έδιωχνε τα άστρα.

Οι ιερείς, σε βαθιά αμφιβολία για τον τόπο διαμονής του θεού τους, προσευχήθηκαν να τους στείλει ένα σημάδι. Και ο θεός εμφανίστηκε σαν φίδι που σύριξε δυνατά και έκανε τα πάντα να τρέμουν, αποχαιρέτησε τους γνώριμους βωμούς του και γλίστρησε από τις μαρμάρινες σκάλες του ναού του στα λουλούδια που είχαν φυτέψει στο άλσος προς τιμή του μέχρι το λιμάνι, όπου περίμενε το πλοίο των Ρωμαίων.

Επιβιβάστηκε και το πλοίο έγειρε από το βάρος του θεού. Ανακουφισμένοι οι πρεσβευτές από την έκβαση τέλεσαν θυσία προς τιμή του θεού στην ακρογιαλιά, στεφάνωσαν το πλοίο με λουλούδια και απέπλευσαν. Πέντε μέρες κράτησε το ταξίδι τους, οι άνεμοι ήταν ευνοϊκοί γι' αυτό.

Όταν έφτασαν στον Τίβερη, άνθρωποι πολλοί πήγαν να τον προϋπαντήσουν και στους βωμούς και στις δύο πλευρές του ποταμού τελούνταν θυσίες και το αίμα από τα θυσιασμένα ζώα έτρεχε άφθονο. Εκείνος πάλι έψαχνε για τον νέο τόπο του, και τον βρήκε στο νησάκι Τιμπερίνα. Εκεί, ο γιος του Απόλλωνα αποβιβάστηκε, πήρε ξανά την ουράνια μορφή του και έφερε στους ανθρώπους υγεία και τέλος στα δεινά τους. (Οβ., Μετ. 15.626-744)

Όλη αυτή η ιστορία φαίνεται ότι αποτυπώνει τη διάδοση της λατρείας του Ασκληπιού στη Ρώμη.

Οι παρενέργειες του μύθου: Αλέξανδρος (ο ψευδομάντης) και Ασκληπιός

Στο μέσον του δεύτερου μεταχριστιανικού αιώνα, ο Αλέξανδρος, ένας εθνικός προφήτης, που ισχυριζόταν ότι αντλούσε την έμπνευσή του από τον Ασκληπιό, κέρδισε με τη δραστηριότητά του μεγάλη φήμη στην Παφλαγονία, που έφτασε και στη Ρώμη.

Προκειμένου να είναι πειστικός ως νέος Ασκληπιός μηχανεύτηκε τέχνασμα, μια ολόκληρη θεατρική παράσταση, ώστε μπροστά σε αφελείς και εύπιστους να συντελεστεί εκ νέου η «γέννηση» του Ασκληπιού με τη μορφή φιδιού, το οποίο πολύ γρήγορα «μεγάλωσε» -είχε ήδη ένα έτοιμο φίδι μεγάλο από την Πέλλα αλλά και ένα πάνινο που είχε κατασκευάσει ο ίδιος.

Πολέμιος των Χριστιανών και των Επικούρειων ο Αλέξανδρος, έκαιγε τα έργα του Επίκουρου και προέτρεπε τους φανατικούς οπαδούς του να λιθοβολούν τους Επικούρειους, κυρίως εκείνους που ξεσκέπαζαν τις απάτες του. Προφήτευεσε για τον εαυτό του ότι θα πέθαινε σε ηλικία εκατόν πενήντα ετών, χτυπημένος από κεραυνό. Πέθανε στα εβδομήντα από γάγγραινα στο πόδι.

Ο Λουκιανός, επικούρειος και ο ίδιος, συγκέντρωσε πληροφορίες και τον επισκέφθηκε προσωπικά. Στο έργο Αλέξανδρος (ή Ψευδομάντης) ξεδιπλώνει με σκωπτική διάθεση τον βίο και την πολιτεία του Αλέξανδρου και ξεσκεπάζει την αγυρτεία των αποκαλούμενων προφητών κι εκπροσώπων θεού επί γης, που εκμεταλλεύονταν την αμάθεια, την πίστη και την δεισιδαιμονία του αμόρφωτου κόσμου. [Αλέξανδρος ή Ψευδομάντης]



---
[6] Είναι συνηθισμένο μοτίβο στους μύθους η διάσωση σπουδαίων παιδιών από τη φωτιά αλλά και η προσπάθεια μανάδων να τα απαθανατίσουν «καίγοντάς» τα, όπως για παράδειγμα η Θέτιδα τον Αχιλλέα.

ΠΗΓΗ     ΠΗΓΗ

Ο σεβασμός ξεκινάει από το σπίτι ...

Maria Dimitriou

15 Ιουλίου στις 7:25 π.μ. ·

amea-care.gr

Ο σεβασμός ξεκινάει από το σπίτι και μπορούμε να τον διδάξουμε στα παιδιά - ΑμεΑ Care

Αργά το βράδυ, κάποιος εστιάτορας ετοιμάζεται να κλείσει και να πάει στο σπίτι του.
Εκείνη τη στιγμή καταφτάνουν δύο γυναίκες με ένα παιδί και δίνουν παραγγελία. Επειδή ο εστιάτορας είναι πολύ κουρασμένος, μπαίνει στον πειρασμό να τους πει ότι το εστιατόριο έκλεισε, αλλά θα τις εξυπηρετήσει μια και είναι περασμένη η ώρα και έχουν μαζί τους και το μικρό παιδί.
Ενόσω οι δύο γυναίκες συζητούν και τρώνε, το παιδί τρέχει πάνω κάτω μέσα στο εστιατόριο, ενώ συγχρόνως του πέφτουν στο πάτωμα μπισκότα τα οποία και πατάει. Αντί να συγκρατήσει το παιδί, η μητέρα χαμογελάει. Όταν οι πελάτισσες φεύγουν τελικά, ο εξουθενωμένος εστιάτορας είναι αναγκασμένος να καθαρίσει το χώρο.Όπως πιθανώς γνωρίζετε, η πραγματική αυτή περίπτωση καταδεικνύει ότι σε πολλές οικογένειες η εκπαίδευση των παιδιών πάσχει.
Οι αιτίες ποικίλλουν. Μερικοί γονείς επιτρέπουν στα παιδιά τους με ανεκτικότητα να κάνουν ότι θέλουν, πιστεύοντας πως τα παιδιά πρέπει να ανατρέφονται με πνεύμα ελευθερίας.
Ή, λόγω του ότι η ζωή τους είναι εξαιρετικά πολυάσχολη, οι γονείς ίσως δεν αφιερώνουν τον απαραίτητο χρόνο για να δώσουν στα παιδιά τους ιδιαίτερη προσοχή και αναγκαία εκπαίδευση.
Κάποιοι γονείς πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό είναι η σχολική εκπαίδευση του παιδιού τους, γι’ αυτό και του παρέχουν απεριόριστη ελευθερία αρκεί να παίρνει καλούς βαθμούς και να μπει σε κάποιο ονομαστό πανεπιστήμιο.
Όπως υποστηρίζει η Μαρία Μοντεσσόρι «Πρώτα διαμορφώνεις έναν καλό χαρακτήρα και έπειτα προσθέτεις τη γνώση». Έτσι όμως οι περισσότεροι γονείς ξεχνούν καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους, να τους μάθουν να σέβονται τον εαυτό τους αλλά και τους γύρω τους. Τι είναι όμως ο σεβασμός;
Σεβασμός μπορεί να είναι ακόμα και απλές καθημερινές λέξεις.
Η λέξη σέβομαι στα λατινικά είναι respectare, που σημαίνει «κοιτάζω γύρω μου». Σημαίνει λοιπόν ότι σέβομαι κάποιον όταν κοιτάζω γύρω μου και δεν τον ενοχλώ σε αντίθεση με εκείνον που δε σέβεται. Συμπεριφέρομαι δηλαδή, έχοντας στο νου μου ότι δεν είμαι μόνος.
– Σεβασμός δεν σημαίνει υπακοή και πειθαρχία. Όμως όταν ένα παιδί σέβεται η υπακοή ακολουθεί, γιατί γνωρίζει ότι αυτό που του λέτε είναι για το δικό του καλό.
– Ο σεβασμός είναι στάση ζωής και όχι απλά καλή συμπεριφορά.
– Ο σεβασμός δεν είναι ο πληθυντικός στον λόγο, αλλά στην σκέψη, στην πράξη (συμπεριφορά), στο συναίσθημα, στον τρόπο που κοιτάμε και ακούμε κάποιον, στην αξιολόγηση ενός ανθρώπου.
– Σεβασμός είναι οι λέξεις ευχαριστώ, παρακαλώ, συγνώμη, ειλικρίνεια, αλήθεια.
– Ο σεβασμός συνεπάγεται επιτυχία. Το παιδί που σέβεται φαίνεται στο τρόπο που λειτουργεί με τα παιχνίδια και με ότι του ανήκει, έχει
υπευθυνότητα για τα πράγματα της ηλικίας του και έχει καλές σχέσεις και με τους φίλους και τους συμμαθητές του.
Τρόποι για να διδάξεις τον σεβασμό στο μικρό σου… Για να διδάξουμε σε ένα παιδί τον σεβασμό οφείλουμε αρχικά να του διδάξουμε την τέχνη να ακούει τους γύρω του. Αν τους ακούει, αν αφιερώνει χρόνο σε αυτούς τότε θα μάθει να σέβεται και τα συναισθήματα τους.
Όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, έτσι και σε αυτήν οι γονείς είναι αυτοί που πρέπει να αποτελέσουν παράδειγμα μίμησης για τους μικρούς τους. Αν το παιδί μας ζει σε ένα περιβάλλον, όπου οι γύρω του σέβονται αυτά που νιώθει, τότε αναπόφευκτα θα μπει σε αυτήν την διαδικασία και το ίδιο.
Αν ο φίλος τους είναι στενοχωρημένος με κάτι που έγινε μεταξύ τους είναι πολύ ωραίο να τον προτρέψουμε να τον ακούσει και να σκεφτεί λίγο πως θα ένιωθε στην θέση του.
Με αυτόν τον τρόπο θα αποκτήσει εναλλακτική στην σκέψη, και θα μάθει να σέβεται αυτήν την εναλλακτική. Οι γονείς καλούνται να εξηγήσουν έννοιες που ακόμα και για αυτούς είναι μπερδεμένες.
Γαλουχούν την νέα γενιά παιδιών και οφείλουν να τους μεταδώσουν αυτές τις έννοιες στο έπακρο, ώστε να τις χρησιμοποιούν σωστά όταν μεγαλώσουν.
Σημαντικό ωστόσο είναι να αφήσουν τις δικές τους προσωπικές εμπειρίες στην άκρη ώστε να μην σταθούν εμπόδιο σε αυτό το σημαντικό έργο.
Και αν οι ερωτήσεις για τα αντικείμενα είναι εύκολο να απαντηθούν, τα συναισθήματα και οι αξίες έχουν μια δική τους γλώσσα για τα παιδιά, που πρέπει να την μάθουν οι γονείς. Χτίζοντας μια οικογένεια με αξίες, τότε το παιδί μας θα έχει αξίες.
Προσοχή όμως γονείς γιατί ο σεβασμός δεν είναι το ίδιο με την υπακοή, όπου τα παιδιά λαμβάνουν τις αποφάσεις και τις επιλογές, λόγω των συνεπειών που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν, ως αποτέλεσμα, ή επειδή έχουν μάθει ότι απλά πρέπει να ακολουθήσουν τους κανόνες. Επίσης σεβασμός δεν είναι μία κάθετη κατευθυντήρια γραμμή για την ανατροφή των παιδιών.
Πρόκειται για μια σειρά από αντιδράσεις και συμπεριφορές που πρέπει να αρχίσουμε να μεταδίδουμε στα παιδιά μας από τις πρώτες μέρες τους μαζί μας. Ο καλύτερος τρόπος για να διδάξουμε τα παιδιά πώς να σέβονται τους άλλους είναι να σεβόμαστε το παιδί μας και τους άλλους στη ζωή μας. Αυτό ξεκινά όταν το παιδί μας είναι ακόμα βρέφος :
• Ο σεβασμός της ανάγκης για τροφή, ακόμα και στις 3 το πρωί, όταν νιώθουμε εξαντλημένοι από την κούραση.
Ο σεβασμός της ανάγκης για επικοινωνία, ακόμη και αν είναι μονόπλευρη και θέλει απλά να σας ακούει να τραγουδάτε ,αλλά και το να ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες τους με σεβασμό, θέτουμε τα βασικά θεμέλια για να μάθουν την έννοια της προσφοράς προς τους άλλους. Καθώς το νήπιό μας μεγαλώνει και αναπτύσσεται μπορούμε να συνεχίσουμε να του δείχνουμε το σεβασμό μέσα από τις δικές μας πράξεις.
Σεβασμός και Εφηβεία
Ενώ αυτά μπορεί να φαίνονται πράξεις που ήδη εφαρμόζουμε επιφανειακά, είναι πιθανό εμείς οι γονείς να μπορούμε να βελτιωθούμε τόσο σε αυτά όσο και στη ζωή μας. Καθώς τα παιδιά μας μεγαλώνουν, μπορεί να φαίνεται πιο δύσκολο να τους δείχνουμε σεβασμό όταν δε φέρονται σωστά. Εδώ βρίσκεται και η σημαντικότερη διαφορά.
Διαχωρίστε τις αντιδράσεις σας για το λάθος ή την ανάρμοστη συμπεριφορά τους και τον τρόπο με τον οποίο τα αντιμετωπίζετε ως άτομα.
Ο σεβασμός είναι ένας ενεργός τρόπος αντιμετώπισης των άλλων, ενώ η πειθαρχία για κακή συμπεριφορά είναι μια αντίδραση με ελάχιστες επιλογές. Μπορείτε να χτίσετε μια αμοιβαία σχέση σεβασμού με το παιδί σας με διάφορους τρόπους. Πιστέψτε στο παιδί σας και υποστηρίξτε τα όνειρά του. Αν θέλει να γίνει αστροναύτης, να τον βοηθήσετε να ψάξει και να μάθει. Διδάξτε στο παιδί σας στόχους δουλεύοντας κάποιους για τον εαυτό σας.
Μοιραστείτε με το παιδί σας πώς σκοπεύετε να ολοκληρώσετε ένα έργο ή να επιτύχετε ένα στόχο σας. Ακόμη καλύτερα, βρείτε κοινούς στόχους για να μπορείτε να συνεργαστείτε
•Συζητήστε με το παιδί σας ανοιχτά όταν βλέπετε περιπτώσεις κακής συμπεριφοράς. Μερικές φορές ο ευκολότερος τρόπος για να μάθουν κάτι τα παιδιά είναι να δουν κάποιον να κάνει το αντίθετο.
Η κριτική σκέψη θα το βοηθήσει να αναπτύξει σωστά τις συμπεριφορές του.
Για να διδάξουμε τον αμοιβαίο σεβασμό πρέπει να είμαστε σταθεροί χωρίς αυταρχικότητα και να τους δώσουμε το δικαίωμα επιλογής. Ας δούμε ένα παράδειγμα : o Νίκος και ο φίλος του παίζουν μπάλα στο σαλόνι. Η μητέρα σταματάει το παιχνίδι και λέει : “Λυπάμαι παιδιά αλλά η μπάλα μπορεί να σπάσει τίποτα . Μπορείτε να παίξετε με κάτι άλλο ή να βγείτε έξω στην αυλή να συνεχίσετε το παιχνίδι. Τι προτιμάτε;”
•Σεβαστείτε το μεγαλύτερο παιδί σας με κανόνες που κατανοεί. Για παράδειγμα, εάν έχετε θέσει κανόνα να μη χρησιμοποιεί το υπολογιστή μεταξύ 5:00 – 7:00μμ τις εργάσιμες ημέρες, βεβαιωθείτε ότι έχετε επίσης εξηγήσει ότι αυτό συμβαίνει επειδή αυτός είναι χρόνος για την οικογένεια και τα μαθήματά του, δύο σημαντικές αξίες στο σπίτι σας.
•Δώστε στο παιδί σας την ελευθερία να κάνει επιλογές και να δημιουργήσει τα δικά του μικρά βήματα προς την ανεξαρτησία. Με τον τρόπο αυτό του δείχνετε ότι πιστεύετε ότι μπορεί να κάνει αξιοπρεπείς και σωστές επιλογές. Μπορεί να μην είναι εύκολο να αφήσετε τον έλεγχο κάποιες φορές, όπως το να επιλέξει τη δική του ντουλάπα, το δικό του στυλ μαλλιών, ή τη διακόσμηση του δωματίου του, αλλά είναι καλύτερο να επιλέξει κάποιες μικρές αλλαγές που θα αποδεχθείτε με χαμόγελο από το να μαλώνετε συνέχεια μαζί του διαφωνώντας και προσπαθώντας να επιβάλετε τη γνώμη και το γούστο σας.
Χρήσιμες συμβουλές
1. Κάντε τον σεβασμό τρόπο της δικής σας ζωής . Συνήθως τα παιδιά παίρνουν ως παράδειγμα τους γονείς τους και μαθαίνουν να ζουν όπως εκείνοι. ΕΣΕΙΣ οι γονείς είστε το παράδειγμα του παιδιού σου! «Κάνε ό,τι κάνω» με άλλα λόγια. Σέβεστε; Θα σέβεται. Δεν υπάρχει ο σεβασμός στην ζωή σας από τα πιό μικρά πράγματα της καθημερινότητας έως τα πιο σημαντικά με συνέπεια; Δεν θα αναγνωρίζει τον σεβασμό, παρά μόνο συνδυασμένος με τον φόβο. Φοβάμαι άρα και σέβομαι…δηλαδή….φοβάμαι άρα υπακούω και πειθαρχώ.
2. Αντιμετωπίστε το παιδί σας και δείξτε του σεβασμό. Ο σεβασμός δεν κάνει ηλικιακές διακρίσεις…. γιαγιά- παππούς…. μπαμπάς- μαμά…. κτλ. Ξεκινήστε με μια απλή λέξη «σε παρακαλώ» σε ό,τι του ζητάτε.
3. Επαινέστε την συμπεριφορά του παιδιού σας αλλά και επισημάνετε την συμπεριφορά άλλων που ενέχει σεβασμό.
4. Αποδοκιμάστε την έλλειψη σεβασμού του παιδιού σας αλλά και άλλων.
5. Μάθετε στο παιδί να ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, τα ζώα και το περιβάλλον.
6. Ακούμε το παιδί μας με προσοχή. Το κοιτάμε στα μάτια όταν μας μιλάει. διατηρώντας επαφή με τα μάτια και ανταποκρινόμαστε κατά περίπτωση.
7. Βεβαιωνόμαστε ότι λέμε καθαρά αυτό που εννοούμε και εννοούμε αυτό που λέμε, αποδεικνύοντας την αξιοπιστία μας.
8. Ακούμε τις ανησυχίες και τα λόγια του παιδιού μας προτού πάρουμε μια απόφαση ή φθάσουμε σε ένα συμπέρασμα. Αποφεύγουμε τα βιαστικά συμπεράσματα.
9. Κρατάμε τις υποσχέσεις που τους δίνουμε. Εάν υποσχεθούμε κάποια αμοιβή να τους τη δίνουμε. Εάν υποσχόμαστε συνέπεια να την επιβάλλουμε.
10. Χτυπάμε την πόρτα πριν μπούμε στο δωμάτιο του παιδιού , ειδικά όταν είναι κλειστή (ιδιαίτερα όταν είναι στην τουαλέτα).
11. Ας αναλογιστούμε η γλώσσα που χρησιμοποιούμε, οι λέξεις και ο τόνος της φωνής είναι αυτά που θα αποδεχόμασταν αν και σε εμάς μιλούσε έτσι το παιδί μας;
12. Εκτιμάμε την ανάγκη του παιδιού μας για διασκέδαση και το χρόνο που περνάει με τους φίλους του.
13. Ζητάμε την άδεια του για να χρησιμοποιήσουμε ή να δανειστούμε κάτι δικό του.
Όταν διδάσκετε στο παιδί σας να σέβεται, δείχνοντάς του σεβασμό, κάνετε ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα που ένας γονέας μπορεί να κάνει. Βοηθάτε το παιδί σας να αναπτύξει αυτοσεβασμό, να αντιμετωπίζει τους άλλους σωστά αλλά και να είναι αρκετά δυνατό ώστε να αντιμετωπίσει τη ζωή ακόμη και όταν οι άλλοι δεν κάνουν το ίδιο σε αντάλλαγμα. Γράφει η Βαρδέλλη Βαλασία, νηπιαγωγός

Δεκαπέντε μυθιστορήματα για το καλοκαίρι

Maria Dimitriou

15 Ιουλίου στις 7:57 π.μ. ·

Η Ελένη Μπετεινάκη κοινοποίησε ένα σύνδεσμο στην ομάδα Διαβάζω κι εγώ...!

14 Ιουλίου στις 10:19 μ.μ.

 

oanagnostis.gr

Δεκαπέντε μυθιστορήματα για το καλοκαίρι (του Γ.Ν.Μπασκόζου) - ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ…

ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ ΦΟΥΡΝΟΥ ΜΕ ΚΙΜΑ ΚΑΙ ΠΟΥΡΕ ΠΑΤΑΤΑΣ

Maria Dimitriou

15 Ιουλίου στις 7:53 π.μ. ·

 

xrysessyntages.gr

ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ ΦΟΥΡΝΟΥ ΜΕ ΚΙΜΑ ΚΑΙ ΠΟΥΡΕ ΠΑΤΑΤΑΣ

Η Συνταγή είναι της κ. Gogo Samiou - "ΟΙ ΧΡΥΣΟΧΕΡΕΣ / ΗΔΕΣ". ΥΛΙΚΑ -…

από το μελάνι των τατουάζ

Maria Dimitriou

15 Ιουλίου στις 7:46 π.μ. ·

geekd.gr

Νανοσωματίδια από το μελάνι των τατουάζ «ταξιδεύουν» ως τους λεμφαδένες - GeekD

Έρνεστ Χέμινγουεϊ ( 21 Ιουλίου 1899 – 2 Ιουλίου 1961 )

Maria Dimitriou

5 Ιουλίου στις 2:10 π.μ. ·

 

Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο

homouniversalisgr.blogspot.com

Έρνεστ Χέμινγουεϊ ( 21 Ιουλίου 1899 – 2 Ιουλίου 1961 )

O Έρνεστ Μίλλερ Χέμινγουεϊ (Ernest Miller Hemingway, 21 Ιουλίου 1899 –…

Μωσαϊκό: Προφήτης Ηλίας

Μωσαϊκό: Προφήτης Ηλίας: http://www.apocalypsejohn.com/2013/07/profhths-hlias.html Προφήτης Ηλίας ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΤΙΣ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ Μέσα στη χ...

Προφήτης Ηλίας

http://www.apocalypsejohn.com/2013/07/profhths-hlias.html

Προφήτης Ηλίας

ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΣΤΙΣ 20 ΙΟΥΛΙΟΥ
Μέσα στη χορεία των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης ξεχωριστή είναι η θέση του προφήτη Ηλία.
Στην Καινή Διαθήκη το όνομα του προφήτη Ηλία αναφέρεται πολλές φορές από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, είπε πως ο Ιωάννης θα ερχόταν «ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλίου» (Λουκ., κεφ. α, στ. 17), θα είχε δηλαδή τα γνωρίσματα και το ζήλο του προφήτη Ηλία, θα ήταν ο ίδιος ο προφήτης Ηλίας, όπως ο λαός τον περίμενε να ξανάρθει. Ο Ιησούς Χριστός, όταν έδωσε μαρτυρία για τον πρόδρομο Ιωάννη κι έπλεξε το εγκώμιο του, είπε πως αυτός ήταν ο Ηλίας «Αν θέλετε, να το παραλεχθείτε, αυτός είναι ο Ηλίας, που έμελλε να έλθει».
Το πιο σπουδαίο είναι ότι οι μαθητές επάνω στο βουνό, κατά τη θεία Μεταμόρφωση, είδαν τους δυο Προφήτες, τον Μωϋσή και τον Ηλία, να συνομιλούν με τον Ιησού Χριστό. Όλα αυτά φανερώνουν την ξεχωριστή θέση του προφήτη Ηλία ανάμεσα στους Προφήτες και μέσα στη συνείδηση του λαού. Ακόμα και στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ακούοντας τη διδασκαλία και βλέποντας τα θαύματά του, έβλεπαν τον προφήτη Ηλία, που είχε ξανάρθει. Ο Ιησούς Χριστός ρώτησε· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;». Κι οι μαθητές είπαν’ «Ἰωάννην τὸν βαφτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν....».
Ο προφήτης Ηλίας έζησε τον 9 π.Χ. αιώνα και ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από τη Θέσβη (γι' αυτό και ονομάστηκε Θεσβίτης), το σημερινό El Istib, της περιοχής Γαλαάδ, και ανήκε στην φυλή του Ααρών. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία: Δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας την οπτασία, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά.

Ο Προφήτης Ηλίας άσκησε το προφητικό του χάρισμα επί 25 έτη στα χρόνια του βασιλέα Αχαάβ, που βασίλεψε στα 873 - 854 π.Χ. Ο Αχαάβ και μάλιστα η γυναίκα του Ιεζάβελ ήσαν άνθρωποι ασεβείς κι εναντίον τους ήταν ο πόλεμος του προφήτη Ηλία. Η Ιεζάβελ, που δεν ήταν ισραηλίτισσα και γινόταν αιτία να νοθεύεται η πίστη από ειδωλολατρικά έθιμα, αυτή λοιπόν κυνήγησε πολύ τον προφήτη Ηλία, γι’ αυτό κι εκείνος αναγκαζόταν διαρκώς να φεύγει και να κρύβεται. Η Ιεζάβελ κυνηγούσε τον προφήτη Ηλία όπως η Ηρωδιάδα τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.
Πρώτο μεγάλο σημείο, που έδωσε ο προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε και δεν έβρεξε για τριάμισι χρόνια. Σ’ αυτό το διάστημα ο Προφήτης κρυβόταν σε μια σπηλιά σ’ ένα χείμαρρο πέρ’ από τον Ιορδάνη. Εκεί υπήρχε λίγο νερό, κι ένας κόρακας του πήγαινε τροφή κάθε πρωί. Όταν στέρεψε το νερό, έφυγε ο Προφήτης και πήγε στα Σάρεπτα της Σιδωνίας· όλα αυτά με εντολή του Θεού. Εκεί φιλοξενήθηκε σε μια χήρα γυναίκα, που είχε λίγο αλεύρι και λίγο λάδι, κι όμως έτρωγαν όλο τον καιρό και δεν έλειψαν. Η χήρα γυναίκα είχε ένα παιδί κι έτυχε να αρρωστήσει και να πεθάνει. Τότε ο Προφήτης προσευχήθηκε κι ανάστησε το παιδί.
Δεύτερο μεγάλο σημείο, που έδειξε ο Προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε κι ήλθε φωτιά από τον ουρανό. Με προσταγή του βασιλέα Αχαάβ, μαζεύτηκαν τετρακόσιοι ειδωλολάτρες ψευτοιερείς, που τους προστάτευε η Ιεζάβελ. Τότε ο προφήτης Ηλίας τους προκάλεσε σ’ ένα διαγωνισμό. Του είπε κι έβαλαν πάνω στο θυσιαστήριο τα ξύλα και το σφάγιο για θυσία, και άρχισαν να τρέχουν γύρω και να φωνάζουν όλη την ήμερα τον ψεύτικο θεό Βάαλ, για να ρίξει φωτιά· «και ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις». Τότε ο Προφήτης τους είπε· «Κάνετε πέρα! Τώρα θα κάνω εγώ τη θυσία μου». Έκανε δικό του θυσιαστήριο, έβαλε κι έβρεξαν καλά τρείς φορές τα ξύλα με νερό κι ύστερα προσευχήθηκε. Έπεσε τότε φωτιά από τον ουρανό κι αναποδογύρισε κι έκαψε ολόκληρο το θυσιαστήριο.
Ύστερα απ’ αυτό το σημείο, ο λαός έπιασε τους τετρακόσιους ψευτοϊερείς, κι ο προφήτης Ηλίας τους τιμώρησε αυστηρά. Η Ιεζάβελ, αγριεμένη, κυνήγησε τον Προφήτη, κι εκείνος έφυγε ψηλά στο Χωρήβ, εκεί που πριν πεντακόσια χρόνια ο Μωϋσής άκουσε τη φωνή του Θεού κι είδε τη βάτο να φλέγεται και να μην καίγεται. Εκεί ο προφήτης Ηλίας κρυβόταν σε μια σπηλιά, κι ο Θεός τον δίδαξε ένα σπουδαίο μάθημα. Του είπε· «Ανέβα ψηλά στην κορυφή, και θα δεις το Θεό. Θα περάσει δυνατός αέρας· θα γίνει σεισμός· θα δεις φωτιά και θα περάσει ένα ανάλαφρο και δροσερό αεράκι. Ο Θεός δεν θα είναι ούτε στη θύελλα ούτε στο σεισμό ούτε στη φωτιά, αλλά στο ανάλαφρο αεράκι».
Άλλα θαυμαστά σημεία του προφήτη Ηλία ήταν ότι διέσχισε τον Ιορδάνη ποταμό με την μυλωτή του και τέλος ότι αντί να πεθάνει ανελήφθη με άρμα πυρός στον ουρανό.
Να σημειώσουμε, ότι ο προφήτης Ηλίας, μετά από οκτώ ή δέκα χρόνια από την ανάληψη του, απέστειλε γράμματα (ίσως δι’ Αγγέλου) στον βασιλέα Iωράμ, προβλέποντας τον θάνατο του επειδή απομακρύνθηκε από την λατρεία του αληθινού Θεού: «καὶ ἦλθεν αὐτῷ ἐν γραφῇ παρὰ ᾿Ηλιοὺ τοῦ προφήτου λέγων· τάδε λέγει Κύριος Θεὸς Δαυὶδ τοῦ πατρός σου· ἀνθ' ὧν οὐκ ἐπορεύθης ἐν ὁδῷ ᾿Ιωσαφὰτ τοῦ πατρός σου καὶ ἐν ὁδοῖς ᾿Ασὰ βασιλέως ᾿Ιούδα» (Παραλειπομένων Β’, κεφ. 21, στίχος 12).
Το δε βιβλίο Σοφία Σειράχ αναφέρει ότι:

«ΚΑΙ ἀνέστη ᾿Ηλίας προφήτης ὡς πῦρ, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ ὡς λαμπὰς ἐκαίετο.... ὡς ἐδοξάσθης, ᾿Ηλία, ἐν τοῖς θαυμασίοις σου· καὶ τίς ὅμοιός σοι καυχᾶσθαι; ὁ ἐγείρας νεκρὸν ἐκ θανάτου καὶ ἐξ ᾅδου ἐν λόγῳ ῾Υψίστου· ὁ καταγαγὼν βασιλεῖς εἰς ἀπώλειαν καὶ δεδοξασμένους ἀπὸ κλίνης αὐτῶν· ὁ ἀκούων ἐν Σινᾷ ἐλεγμὸν καὶ ἐν Χωρὴβ κρίματα ἐκδικήσεως· ὁ χρίων βασιλεῖς εἰς ἀνταπόδομα καὶ προφήτας διαδόχους μετ᾿ αὐτόν· ὁ ἀναληφθεὶς ἐν λαίλαπι πυρὸς ἐν ἅρματι ἵππων πυρίνων.... μακάριοι οἱ ἰδόντες σε καὶ οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι, καὶ γὰρ ἡμεῖς ζωῇ ζησόμεθα.» (Σοφία (Σειράχ, μη΄, 1<-11>).

[Πηγή saint.gr]